Pages |
[331] |
τοῦτο
λέγων
δοκεῖ
ἔμοιγε
καλῶς
|
λέγειν. |
ἀλλὰ
μέντοι,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[348] |
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ
βούλει
|
λέγειν, |
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ
ἐν |
[349] |
σκοπούμενον,
ἕως
ἄν
σε
ὑπολαμβάνω
|
λέγειν |
ἅπερ
διανοῇ.
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖς |
[329] |
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα,
βουλόμενος
ἔτι
|
(λέγειν |
αὐτὸν
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον·
ὦ |
[350] |
ἀρέσκει,
καὶ
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
|
λέγειν. |
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ' |
[338] |
ἐάν
τίς
μοι
δοκῇ
εὖ
|
λέγειν, |
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
μάλα, |
[335] |
ἀδίκου.
παντάπασί
μοι
δοκεῖς
ἀληθῆ
|
λέγειν, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα |
[340] |
ἐάντε
μή;
οὕτω
σε
φῶμεν
|
λέγειν; |
ἥκιστά
γε,
ἔφη·
ἀλλὰ
κρείττω |
[331] |
ὅρος
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
|
λέγειν |
καὶ
ἃ
ἂν
λάβῃ
τις |
[334] |
τοὐναντίον
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
|
λέγειν. |
καὶ
μάλα,
ἔφη,
οὕτω
συμβαίνει. |
[350] |
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν
ἢ
|
λέγειν, |
καὶ
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ |
[350] |
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς
|
λέγειν. |
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει;
οὐδὲν |
[348] |
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
ἄν
τι
|
λέγειν |
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν |
[348] |
ἴσως
τοὺς
τὰ
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
|
λέγειν. |
λυσιτελεῖ
μὲν
οὖν,
ἦ
δ' |
[331] |
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
|
λέγειν. |
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
ἄρα |
[340] |
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
σε
τοῦτο
|
λέγειν |
ὅτε
τοὺς
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
οὐκ |
[335] |
κακῶς·
νῦν
πρὸς
τούτῳ
ὧδε
|
λέγειν, |
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
μὲν |
[331] |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς
|
λέγειν |
περὶ
δικαιοσύνης;
ὅτι,
ἦ
δ' |
[338] |
~ἀλλὰ
σὲ
δὴ
μᾶλλον
(εἰκὸς
|
λέγειν· |
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς
εἰδέναι |
[349] |
τὰ
δοκοῦντα
περὶ
τῆς
ἀληθείας
|
λέγειν. |
τί
δέ
σοι,
ἔφη,
τοῦτο |
[340] |
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
ὃ
ἐβούλου
|
λέγειν |
τὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[332] |
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
|
λέγειν |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν |