Pages
[336]	τί ἂν ἄλλο τις αὐτὸ	φαίη	εἶναι; (καὶ ὁ Θρασύμαχος πολλάκις
[351]	ἀλλὰ τῇδέ πῃ σκέψασθαι· (πόλιν	φαίης	ἂν ἄδικον εἶναι καὶ ἄλλας
[333]	χρείαν ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ	φαίης	ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς τὰ
[350]	οἶδ' ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με	φαίης.	ἢ οὖν ἔα με εἰπεῖν
[333]	πρός γε ὑποδημάτων ἂν οἶμαι	φαίης	κτῆσιν; πάνυ γε. τί δὲ
[353]	δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ	φαῖμεν	ἴδια ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ.
[334]	(ὠφελεῖν, τοὺς δὲ ἀγαθοὺς βλάπτειν;	φαίνεται.	ἀλλὰ μὴν οἵ γε ἀγαθοὶ
[337]	οὖν καὶ μὴ ἔστιν ὅμοιον,	φαίνεται	δὲ τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν
[346]	δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ	φαίνεται,	ἔφη. (ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ
[353]	βιώσεται, κακῶς δὲ ὁ ἄδικος.	φαίνεται,	ἔφη, κατὰ τὸν σὸν λόγον.
[342]	ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν.	φαίνεται,	ἔφη, οὕτως. ἀλλὰ μήν, ὦ
[351]	ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ	φαίνεται	ἔχουσα τὴν δύναμιν, οἵαν, ᾧ
[333]	οἶμαι, ὁ ἱππικός. ἦ γάρ;	φαίνεται.	καὶ μὴν ὅταν γε πλοῖον,
[335]	ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.	φαίνεται.	ὁ δέ γε δίκαιος ἀγαθός;
[332]	εἴη. διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς	φαίνεται,	ὅτι τοῦτ' εἴη δίκαιον, τὸ
[342]	ἢ ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη,	φαίνεται.	(οὐκ ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[350]	τε ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου.	φαίνεται.	οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε, ἦν δ'
[329]	ὦ Σώκρατες, οἷόν γέ μοι	φαίνεται.	πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες εἰς
[334]	δικαίους ὠφελεῖν; οὗτος ἐκείνου καλλίων	φαίνεται.	πολλοῖς ἄρα, ὦ Πολέμαρχε, συμβήσεται,
[328]	ἡδέως ἂν πυθοίμην ὅτι σοι	φαίνεται	τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ
[333]	ὅταν δὲ χρῆσθαι, ἡ ἀμπελουργική;	φαίνεται.	φήσεις δὲ καὶ ἀσπίδα καὶ
[337]	τι αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι τὸ	φαινόμενον	ἑαυτῷ, ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε
[347]	ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν δείσαντές μοι	φαίνονται	ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς,
[352]	τὸ ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον.	φαίνονται	μὲν οὖν καὶ νῦν, ὥς
[352]	καὶ δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι	φαίνονται,	οἱ δὲ ἄδικοι οὐδὲ πράττειν
[353]	ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς εἶναι;	φαμέν.	(ἆρ' οὖν ποτε, ὦ Θρασύμαχε,
[346]	ἀπ' ἐκείνου ὠφελοῦνται. ἔοικεν, ἔφη.	φαμὲν	δέ γε τὸ μισθὸν ἀρνυμένους
[346]	τοσόνδε εἰπέ· οὐχὶ ἑκάστην μέντοι	φαμὲν	ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν
[352]	οὐκοῦν δικαίως (ἂν) ταῦτα τούτων	φαμὲν	ἔργα εἶναι; πάνυ γε. ~(τί
[352]	(τε ἀλλὰ δὴ καὶ οὕς	φαμεν	ἐρρωμένως πώποτέ τι μετ' ἀλλήλων
[353]	ἐπὶ τὰ αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν,	φαμέν,	ἔστι τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ'
[353]	γ' ἔφη. οὐκοῦν καὶ ἀρετήν	φαμέν	τινα ψυχῆς εἶναι; φαμέν. (ἆρ'
[336]	δοκεῖ εἶναι τὸ ῥῆμα, τὸ	φάναι	δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν φίλους
[338]	ἄλλως ποιεῖν. καὶ ὁ Θρασύμαχος	φανερὸς	μὲν ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν'
[345]	ἔμμενε τούτοις, ἢ ἐὰν μετατιθῇ,	φανερῶς	μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα.
[347]	ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ	φανερῶς	πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν
[336]	καὶ οὐ σπουδάζειν ὅτι μάλιστα	φανῆναι	αὐτό. οἴου γε σύ, ὦ
[351]	ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι	φανήσεται	καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν
[332]	δῆλον ὅτι, ἔφη, ἡ σώμασιν	φάρμακά	τε καὶ σιτία καὶ ποτά.
[329]	τοῖς γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά	φασιν	εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ
[328]	ὃ δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ”	φασιν	εἶναι οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν
[337]	πρῶτον μὲν μὴ εἰδὼς μηδὲ	φάσκων	εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ τι καὶ
[347]	Θρασύμαχος, τὸν τοῦ ἀδίκου βίον	φάσκων	εἶναι κρείττω ἢ τὸν τοῦ
[337]	ὧν ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς οὐ	φαύλου;	~ἀλλὰ σὲ δὴ μᾶλλον (εἰκὸς
[348]	ἔφη, καὶ δι' ἅ, εἴρηκα.	φέρε	δή, τὸ τοιόνδε περὶ αὐτῶν
[329]	ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως τὸ γῆρας	φέρειν	οὐ διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ
[330]	πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ γῆρας	φέρουσιν,	εὖ ἔχει ὁ αὐτὸς λόγος,
[345]	ποιήσω; ἢ εἰς τὴν ψυχὴν	φέρων	ἐνθῶ τὸν λόγον; μὰ Δί'
[335]	καὶ σύ, ἐάν τις αὐτὸ	φῇ	ἢ Σιμωνίδην ἢ Βίαντα ἢ
[338]	(ἄκουε δή, ἦ δ' ὅς.	φημὶ	γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον
[348]	εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν καὶ	φημί,	ἔφη, καὶ δι' ἅ, εἴρηκα.
[350]	φημί. ὁ δὲ σοφὸς ἀγαθός;	φημί.	ὁ ἄρα ἀγαθός τε καὶ
[350]	ἴσως. ὁ δὲ ἐπιστήμων σοφός;	φημί.	ὁ δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί.
[338]	γάρ που τό γε τοιόνδε	φῄς·	εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων ὁ
[344]	βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες ὃ σὺ	φῂς	εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ
[338]	(εἰκὸς λέγειν· σὺ γὰρ δὴ	φῂς	εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν. μὴ
[339]	πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον	φῂς	εἶναι; ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί
[348]	ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν	φῂς	εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν καὶ
[336]	αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί	φῂς	εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως
[339]	σὺ δὲ προστιθεῖς καὶ αὐτὸ	φῂς	εἶναι τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ
[338]	οὔπω οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος	φῂς	συμφέρον δίκαιον εἶναι. καὶ τοῦτο,
[339]	προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι	φῇς	ταῦτα ποιεῖν ἃ ἐκεῖνοι προσέταξαν
[331]	ὁ τοῦ λόγου κληρονόμος, τί	φῂς	τὸν Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν
[332]	ὁ ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν	φῂς	τὸν Σιμωνίδην; πάνυ μὲν οὖν.
[338]	Θρασύμαχε, ὅτι δὲ οὔ με	φῂς	χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ
[348]	νῦν δὲ δῆλος εἶ ὅτι	φήσεις	αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν
[333]	δὲ χρῆσθαι, ἡ ἀμπελουργική; φαίνεται.	φήσεις	δὲ καὶ ἀσπίδα καὶ λύραν
[334]	πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ τε καί	φησιν	αὐτὸν πάντας ἀνθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ
[335]	ἄρα τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι	φησίν	τις δίκαιον εἶναι, τοῦτο δὲ
[331]	δικαιοσύνην, πότερα τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ	φήσομεν	εἶναι ἁπλῶς οὕτως καὶ τὸ
[353]	αὖ τὸ ζῆν; οὐ ψυχῆς	φήσομεν	ἔργον εἶναι; μάλιστά γ' ἔφη.
[336]	ὁ δ' εἰς τὸ μέσον	φθεγξάμενος,	τίς, ἔφη, ὑμᾶς πάλαι φλυαρία
[338]	τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ	φθονήσῃς	καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ
[347]	ὅτι τὸ φιλότιμόν τε καὶ	φιλάργυρον	εἶναι ὄνειδος λέγεταί τε καὶ
[336]	αὐτό. οἴου γε σύ, ὦ	φίλε.	ἀλλ' οἶμαι οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι
[346]	διὰ δὴ ταῦτα ἔγωγε, ὦ	φίλε	Θρασύμαχε, καὶ ἄρτι ἔλεγον μηδένα
[352]	δίκαιοι δέ γ' εἰσίν, ὦ	φίλε,	καὶ οἱ θεοί; ἔστω, ἔφη.
[333]	κινδυνεύει. (οὐκ ἂν οὖν, ὦ	φίλε,	πάνυ γέ τι σπουδαῖον εἴη
[332]	μὴ κάμνουσί γε μήν, ὦ	φίλε	Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος. ἀληθῆ. καὶ
[335]	καὶ τοὺς βλαπτομένους ἄρα, ὦ	φίλε,	τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι.
[334]	οὓς ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς	φιλεῖν,	οὓς δ' ἂν πονηροὺς μισεῖν.
[351]	ἡ δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ	φιλίαν·	ἦ γάρ; ἔστω, ἦ δ'
[332]	(καὶ ἡ λῆψις βλαβερὰ γίγνηται,	φίλοι	δὲ ὦσιν ὅ τε ἀπολαμβάνων
[334]	ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ δὲ κακοὶ	φίλοι;	πάνυ γε. ἀλλ' ὅμως δίκαιον
[332]	νὴ Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ	φίλοις	οἴεται ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν
[332]	τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς	φίλοις	τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε
[335]	τοῦ δικαίου ἀνδρός, τοῖς δὲ	φίλοις	ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς ὁ
[335]	ὅτι ἔστιν δίκαιον τὸν μὲν	φίλον	ἀγαθὸν ὄντα εὖ ποιεῖν, τὸν
[334]	Πολέμαρχε; τὸν δοκοῦντα χρηστόν, τοῦτον	φίλον	εἶναι. νῦν δὲ πῶς, ἦν
[335]	λέγοντες δίκαιον εἶναι τὸν μὲν	φίλον	εὖ ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν
[334]	κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ ὀρθῶς τὸν	φίλον	καὶ ἐχθρὸν θέσθαι. πῶς θέμενοι,
[335]	μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ εἶναι	φίλον.	καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ
[335]	βλάπτειν ἔργον, ὦ Πολέμαρχε, οὔτε	φίλον	οὔτ' ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ
[334]	ὅς, καὶ τὸν ὄντα χρηστὸν	φίλον·	~(τὸν δὲ δοκοῦντα μέν, ὄντα
[338]	ἔχειν ἀπόκρισιν παγκάλην· προσεποιεῖτο δὲ	φιλονικεῖν	πρὸς τὸ ἐμὲ εἶναι τὸν
[352]	ὦ Θρασύμαχε, ὁ δὲ δίκαιος	φίλος.	εὐωχοῦ τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν·
[335]	ἐχθροῦ δὲ ἡ αὐτὴ θέσις.	φίλος	μὲν δή, ὡς ἔοικε, τούτῳ
[347]	τιμῆς ἕνεκα· οὐ γάρ εἰσι	φιλότιμοι.	δεῖ δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι
[347]	ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι τὸ	φιλότιμόν	τε καὶ φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος
[336]	ἔστι, μὴ μόνον ἐρώτα μηδὲ	φιλοτιμοῦ	ἐλέγχων ἐπειδάν τίς τι ἀποκρίνηται,
[331]	εἴποι, εἴ τις λάβοι παρὰ	φίλου	ἀνδρὸς σωφρονοῦντος ὅπλα, εἰ μανεὶς
[332]	γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς	φίλους	ἀγαθὸν μέν τι δρᾶν, κακὸν
[332]	καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς	φίλους	ἄρα εὖ ποιεῖν καὶ τοὺς
[334]	ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν	φίλους	βλάπτειν πονηροὶ γὰρ αὐτοῖς εἰσιν
[334]	δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς ἐχθρούς.	(φίλους	δὲ λέγεις εἶναι πότερον τοὺς
[332]	μοι. τίς οὖν δυνατώτατος κάμνοντας	φίλους	εὖ ποιεῖν καὶ ἐχθροὺς κακῶς
[334]	δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν μὲν τοὺς	φίλους	ἡ δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς
[328]	παρ' ἡμᾶς φοίτα ὡς παρὰ	φίλους	τε καὶ πάνυ οἰκείους. καὶ
[332]	καὶ πρὸς τί ἔργον δυνατώτατος	φίλους	ὠφελεῖν καὶ ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν
[336]	φάναι δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν	φίλους	ὠφελεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς βλάπτειν;
[334]	εἶναι, ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν	φίλων	καὶ ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν.
[337]	οὐκ ἀποδέξομαί σου ἐὰν τοιαῦτα	φλυαρῇς”	δῆλον οἶμαί σοι ἦν ὅτι
[336]	φθεγξάμενος, τίς, ἔφη, ὑμᾶς πάλαι	φλυαρία	(ἔχει, ὦ Σώκρατες; καὶ τί
[344]	τὰ ἄδικα ἀλλὰ τὸ πάσχειν	φοβούμενοι	ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν.
[328]	σύνισθι καὶ δεῦρο παρ' ἡμᾶς	φοίτα	ὡς παρὰ φίλους τε καὶ
[348]	ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη. ἦ καὶ	φρόνιμοί	σοι, ὦ Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι
[349]	ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν καὶ ἅπερ	φρόνιμον,	ἀγαθόν, ἃ δὲ ἄφρονα, κακόν;
[349]	ἕτερον δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε. πότερον	φρόνιμον	καὶ πότερον ἄφρονα; τὸν μὲν
[349]	ἄφρονα; τὸν μὲν μουσικὸν δήπου	φρόνιμον,	τὸν δὲ ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν
[349]	εἴρηκας. ἔστιν δέ γε, ἔφην,	φρόνιμός	τε καὶ ἀγαθὸς ὁ ἄδικος,
[349]	δ' ἐγώ, καὶ ἔοικε τῷ	φρονίμῳ	καὶ τῷ ἀγαθῷ ὁ ἄδικος,
[344]	γε οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ τι	φροντίζειν	εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα
[330]	τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος καὶ	φροντὶς	περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει.
[334]	μὴν στρατοπέδου γε ὁ αὐτὸς	φύλαξ	ἀγαθός, ὅσπερ καὶ τὰ τῶν
[334]	γε. ὅτου τις ἄρα δεινὸς	φύλαξ,	τούτου καὶ φὼρ δεινός. ἔοικεν.
[345]	οὐκέτι ᾤου δεῖν ὕστερον ἀκριβῶς	φυλάξαι,	ἀλλὰ πιαίνειν οἴει αὐτὸν τὰ
[333]	οὖν καὶ νόσον ὅστις δεινὸς	φυλάξασθαι,	καὶ λαθεῖν οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας;
[333]	τινὶ καὶ ἄλλῃ, οὗτος καὶ	φυλάξασθαι;	πάνυ γε. ἆρ' οὖν καὶ
[333]	καὶ ὅταν δὴ δρέπανον δέῃ	φυλάττειν,	ἡ δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ κοινῇ
[334]	ἄρα ὁ δίκαιος ἀργύριον δεινὸς	φυλάττειν,	καὶ κλέπτειν δεινός. ὡς γοῦν
[333]	ἀσπίδα καὶ λύραν ὅταν δέῃ	φυλάττειν	καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι
[335]	δέ, ὦ ἑταῖρε, μὴ οὕτω	φῶμεν,	βλαπτομένους εἰς τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν
[340]	συμφέρῃ ἐάντε μή; οὕτω σε	φῶμεν	λέγειν; ἥκιστά γε, ἔφη· ἀλλὰ
[334]	ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου καὶ	φὼρ	δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα ὁ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005