HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ο  =  181 formes différentes pour 1025 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Pages
[335]   ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ     ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς δὲ
[328]   μὴ ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ     Ἀδείμαντος, ἆρά γε, δ'
[349]   ἔφη, ἔχει. τί δὲ δὴ     ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου
[350]   Θρασύμαχε, ἦν δ' ἐγώ,     ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε
[349]   ἔφην, φρόνιμός τε καὶ ἀγαθὸς     ἄδικος, δὲ δίκαιος οὐδέτερα;
[349]   τῷ φρονίμῳ καὶ τῷ ἀγαθῷ     ἄδικος, δὲ δίκαιος οὐκ
[349]   γε ἀνθρώπου τε καὶ πράξεως     ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ ἁμιλλήσεται ὡς
[353]   ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ     ἄδικος. φαίνεται, ἔφη, κατὰ τὸν
[352]   (καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται     ἄδικος, Θρασύμαχε, δὲ
[342]   τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ     ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων
[342]   συνέφη. οὐκοῦν καὶ κυβερνήτης     ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ'
[340]   δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ ἐπιστήμης     ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν οὐκ
[350]   γε οὕτως ἔχειν. τί δὲ     ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος
[331]   ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν εἴη     ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς τὸν
[332]   ὦσιν τε ἀπολαμβάνων καὶ     ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν φῂς
[350]   δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί.     ἄρα ἀγαθός τε καὶ σοφὸς
[340]   ὅτι ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ     ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν δή
[330]   τὸ γῆρας φέρουσιν, εὖ ἔχει     αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν
[334]   δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου γε     αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ
[347]   τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς ἂν     γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο
[337]   γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν, ἔφη     Γλαύκων. ἀλλ' ἕνεκα ἀργυρίου,
[328]   (καὶ μὴ ἄλλως ποιεῖτε. καὶ     Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον εἶναι.
[327]   ἀλλὰ περιμενοῦμεν, δ' ὃς     Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον
[347]   τοῦτο λέγεις, Σώκρατες; ἔφη     Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ δύο
[327]   πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη     Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ ἀκουσομένων,
[340]   καὶ λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ     γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι ἕκαστος
[354]   μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων,     δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω, ἔφη.
[336]   καὶ Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν·     δ' εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος,
[343]   ἀπὸ τῶν ἴσων πλέον εἰσφέρει,     δ' ἔλαττον, ὅταν τε λήψεις,
[350]   ὢν ἀγαθός τε καὶ σοφός,     δὲ ἄδικος ἀμαθής τε καὶ
[349]   οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου,     δὲ ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου
[350]   δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ ἀγαθῷ,     δὲ ἄδικος τῷ κακῷ καὶ
[335]   βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται.     δέ γε δίκαιος ἀγαθός; πάνυ
[350]   οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη.  (ὁ   δέ γε δίκαιος τοῦ μὲν
[349]   τε καὶ ἀγαθὸς ἄδικος,     δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ τοῦτ'
[349]   καὶ τῷ ἀγαθῷ ἄδικος,     δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς
[352]   ἔσται ἄδικος, Θρασύμαχε,     δὲ δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ τοῦ
[350]   ἄν, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως.     δὲ ἐπιστήμων σοφός; φημί.
[350]   τε καὶ ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη.     δὲ κακός τε καὶ ἀμαθὴς
[349]   ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις,     δὲ μὴ ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος
[354]   ζῶν μακάριός τε καὶ εὐδαίμων,     δὲ μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ
[343]   τε λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν,     δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ γὰρ
[350]   δὲ ἐπιστήμων σοφός; φημί.     δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί.
[350]   ἄδικος ἀμαθής τε καὶ κακός.     δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα
[346]   αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται     δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ
[333]   ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν     δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος κοινωνὸς
[333]   ἀλλ' εἰς τίνα δὴ κοινωνίαν     δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ
[353]   μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ     δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς
[334]   φὼρ δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα     δίκαιος ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν, καὶ
[332]   ἆρα καὶ τοῖς μὴ πολεμοῦσιν     δίκαιος ἄχρηστος; οὐ πάνυ μοι
[332]   θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ     δίκαιος; ἐν τίνι πράξει καὶ
[349]   ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδὲ βούλεται     δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ'
[349]   πειρῶ ἔτι πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι·     δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ τί
[349]   ταῦτα. ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην·     δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ
[333]   εἰς πλίνθων καὶ λίθων θέσιν     δίκαιος χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων
[333]   ἀργυρίῳ χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι,     δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων; ὅταν
[334]   ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα τις     δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ
[330]   αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν     ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας
[354]   εἴτε καὶ οὔ, καὶ πότερον     ἔχων αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν
[343]   δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον περιειστήκει,     Θρασύμαχος ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ
[344]   τε καὶ συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν     Θρασύμαχος ἐν νῷ εἶχεν ἀπιέναι,
[336]   τις αὐτὸ φαίη εἶναι; (καὶ     Θρασύμαχος πολλάκις μὲν καὶ διαλεγομένων
[344]   ζῴη; ἐγὼ γὰρ οἶμαι, ἔφη     Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν; ἔοικας,
[338]   αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν. καὶ     Θρασύμαχος φανερὸς μὲν ἦν ἐπιθυμῶν
[340]   λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως, ὅτι     ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ λογιστὴς
[340]   πᾶς γ' ἂν εἴποι ὅτι     ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ ἄρχων
[333]   τότε (δέ, ὡς ἐγὼ οἶμαι,     ἱππικός. γάρ; φαίνεται. καὶ
[328]   κύκλῳ. εὐθὺς οὖν με ἰδὼν     Κέφαλος ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν·
[331]   Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη     Κέφαλος, καὶ παραδίδωμι ὑμῖν τὸν
[327]   πόρρωθεν ἡμᾶς οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος     Κεφάλου ἐκέλευσε δραμόντα τὸν παῖδα
[333]   οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ     κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου εἰς κρουμάτων;
[340]   τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη     Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[340]   σύ γ' ἔφη, αὐτῷ μαρτυρήσῃς,     Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί, ἔφη,
[340]   κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ἡγοῖτο     κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον
[333]   γε πλοῖον, ναυπηγὸς     κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν τί
[342]   οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ     κυβερνήτης ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι
[340]   ὅτι ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ     λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ γραμματιστής·
[352]   οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος     λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὅντινα
[351]   ἔφην, ὅτι σὸς οὗτος ἦν     λόγος. ἀλλὰ τόδε περὶ αὐτοῦ
[334]   καὶ κλέπτειν δεινός. ὡς γοῦν     λόγος, ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα
[334]   Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι     λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα, ἦν
[347]   ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν, ὅτι     μέλλων καλῶς τῇ τέχνῃ πράξειν
[350]   καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ.     μὲν ἄρα δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται
[330]   τε πάππου καὶ τοῦ πατρός.     μὲν γὰρ πάππος τε καὶ
[343]   ὅταν τέ τινες εἰσφοραὶ ὦσιν,     μὲν δίκαιος ἀπὸ τῶν ἴσων
[354]   μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ οὔ;     μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων,
[350]   ἔοικεν ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,     μὲν δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ
[343]   δ' ἔλαττον, ὅταν τε λήψεις,  (ὁ   μὲν οὐδέν, δὲ πολλὰ
[330]   σκοπεῖ εἴ τινά τι ἠδίκησεν.     μὲν οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν
[330]   γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ'     μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός ποτ'
[333]   καὶ μὴν ὅταν γε πλοῖον,     ναυπηγὸς κυβερνήτης; ἔοικεν.
[327]   τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος     Νικίου καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς
[341]   ἔφη, θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης;     ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν
[327]   τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς.     οὖν Πολέμαρχος ἔφη· Σώκρατες,
[338]   φῄς· εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων     παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ συμφέρει τὰ
[327]   κελεῦσαι. καί μου ὄπισθεν     παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει
[333]   τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ     πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ εἴτε
[330]   πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ     πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε
[328]   Ἀριστωνύμου· ἦν δ' ἔνδον καὶ     πατὴρ τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος.
[333]   πεττῶν θέσιν, πεττευτικός;     πεττευτικός. ἀλλ' εἰς πλίνθων καὶ
[333]   κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν,     πεττευτικός; πεττευτικός. ἀλλ' εἰς
[336]   διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε καὶ     Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν· δ'
[331]   οὖν, ἔφη, Σώκρατες, ὑπολαβὼν     Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι χρὴ
[340]   οὐχ οὕτως, δ' ὃς     Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν δ'
[328]   πῶς λέγεις; οὕτως, ἔφη     Πολέμαρχος. καὶ πρός γε παννυχίδα
[340]   μὰ Δί' ἔφη, Σώκρατες,     Πολέμαρχος, σαφέστατά γε. ἐὰν σύ
[331]   ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη, ἐγώ,     Πολέμαρχος, τῶν γε σῶν κληρονόμος;
[335]   ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς δὲ     πονηρός. ναί. κελεύεις δὴ ἡμᾶς
[332]   ἦν δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν,     Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον
[335]   φίλοις ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς     ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ
[343]   πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου ἂν     τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ
[349]   πῶς γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη,     τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς
[327]   τε Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος     τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος
[343]   καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι     τοῦ δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον
[331]   (λέγε δή, εἶπον ἐγώ, σὺ     τοῦ λόγου κληρονόμος, τί φῂς
[328]   δ' ἔνδον καὶ πατὴρ     τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα
[329]   τὸ γῆρας, Σώκρατες, ἀλλ'     τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν
[341]   τῶν τοιούτων. ἀλλ' εἰπέ μοι·     τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός, ὃν
[354]   τὸν σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ μὴν     γε εὖ ζῶν μακάριός τε
[332]   ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη,     γε ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ
[342]   οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα     γε τοιοῦτος κυβερνήτης τε καὶ
[354]   γὰρ τὸ δίκαιον μὴ οἶδα     ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή
[330]   ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι;  ὅ,   δ' ὅς, ἴσως οὐκ
[332]   βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δὲ ὦσιν     τε ἀπολαμβάνων καὶ ἀποδιδούς
[338]   ἄλλους. εἰπόντος δέ μου ταῦτα,     τε Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι
[327]   Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον     τε Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος
[353]   σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν τι ἔργον     ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ' ἂν
[353]   οὐ τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον     ἂν μόνον τι
[352]   ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον,     ἂν μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ
[353]   δὴ οἶμαι ἄμεινον ἂν μάθοις     ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ οὐ
[348]   (τοῦτο μέν, ἔφην, οὐκ ἀγνοῶ     βούλει λέγειν, ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα,
[328]   ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας     δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν
[340]   εἰπέ, Θρασύμαχε· τοῦτο ἦν     ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον, τὸ
[332]   Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον     εἴη. διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς
[340]   τοὺς κάμνοντας κατ' αὐτὸ τοῦτο     ἐξαμαρτάνει; λογιστικόν, ὃς ἂν
[340]   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν     ἡγοῖτο κρείττων αὑτῷ συμφέρειν·
[339]   νῦν, ἦν δ' ἐγώ, ἔμαθον     λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς
[338]   τοῦτ' οὖν ἐστιν, βέλτιστε,     λέγω ~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν
[347]   δέ μοι δοκεῖ μεῖζον εἶναι     νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν τοῦ
[341]   εἰπεῖν τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ,     νυνδὴ ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον
[332]   γε ὀφειλόμενόν πού ἐστιν τοῦτο     παρακατέθετο· γάρ; ναί. ἀποδοτέον
[340]   τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ' ἔστιν  (ὃ   προσαγορεύομεν αὐτόν, οὐδέποτε ἁμαρτάνει· ὥστε
[339]   δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον     σὺ λέγεις; τὸ γὰρ τοῦ
[344]   χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες     σὺ φῂς εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ,
[354]   ἐγώ μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν     τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ
[336]   λόγων σκέψει ἐγώ τε καὶ  ὅδε,   εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν.
[328]   παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ  ὁδὸν   προεληλυθότων ἣν καὶ ἡμᾶς ἴσως
[329]   τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως  ὀδύρονται,   καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ
[334]   καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ  Ὀδυσσέως   πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ
[343]   νυκτὸς καὶ ἡμέρας τοῦτο,  (ὅθεν   αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ οὕτω πόρρω
[347]   ζημίαν, εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν  ὅθεν   κινδυνεύει τὸ ἑκόντα ἐπὶ τὸ
[335]   ἀδίκους; καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ  οἱ   ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ
[347]   οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν  οἱ   ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ
[348]   Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι καὶ ἀγαθοὶ  οἱ   ἄδικοι; οἵ γε τελέως, ἔφη,
[330]   οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ  οἱ   ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ
[338]   ταῦτα, τε Γλαύκων καὶ  οἱ   ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως
[329]   ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως, καὶ  οἱ   ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον
[330]   καὶ κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ  οἱ   ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι
[334]   μισεῖν. ἆρ' οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσιν  οἱ   ἄνθρωποι περὶ τοῦτο, ὥστε δοκεῖν
[339]   βελτίστου, δ' ἂν προστάττωσιν  οἱ   ἄρχοντες δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις
[339]   ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν  οἱ   ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις
[343]   ἀληθῶς εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων,  οἱ   δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου
[352]   δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι φαίνονται,  οἱ   δὲ ἄδικοι οὐδὲ πράττειν μετ'
[334]   ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί,  οἱ   δὲ κακοὶ φίλοι; πάνυ γε.
[330]   οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ κτήσωνται·  οἱ   δὲ κτησάμενοι διπλῇ οἱ
[346]   ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται πάντες  οἱ   δημιουργοί, δῆλον ὅτι κοινῇ τινι
[335]   ἔστιν. ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ δὴ  οἱ   δίκαιοι ἀδίκους; καὶ (συλλήβδην
[352]   εἰ δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν  οἱ   δίκαιοι τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί
[352]   καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν  οἱ   δίκαιοι φαίνονται, οἱ δὲ ἄδικοι
[347]   μοι φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν,  οἱ   ἐπιεικεῖς, καὶ τότε ἔρχονται ἐπὶ
[347]   οὐ συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν  οἱ   ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν.
[352]   γ' εἰσίν, φίλε, καὶ  οἱ   θεοί; ἔστω, ἔφη. (καὶ θεοῖς
[327]   μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν  οἱ   Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ καὶ
[335]   ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ τῇ ἱππικῇ  οἱ   ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ
[331]   ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά  οἱ   καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ ἐλπὶς
[344]   τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται  οἱ   κατὰ μέρη ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων
[354]   οὐ διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ  οἱ   λίχνοι τοῦ ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται
[334]   δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα  οἱ   μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ δὲ
[339]   δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν  οἱ   μὲν ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς
[335]   ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ  οἱ   μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον.
[344]   ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν  οἱ   ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως,
[329]   ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν·  οἱ   οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες,
[330]   καὶ ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ  οἱ   παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ
[344]   οὐ μὴν εἴασάν γε αὐτὸν  οἱ   παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε
[330]   ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ  οἱ   πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ
[328]   ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν εἶναι  οἱ   ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου,
[330]   ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ  οἱ   ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ
[330]   ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ καὶ  οἱ   χρηματισάμενοι περὶ τὰ χρήματα σπουδάζουσιν
[334]   ἀγαθοὺς βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ μὴν  οἵ   γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ
[352]   ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ  οἵ   γε παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι
[348]   εἶναι καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι;  οἵ   γε τελέως, ἔφη, οἷοί τε
[330]   περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει.  οἵ   τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ
[330]   δὲ ποιοῦσιν ὡς τὸ πολὺ  οἳ   ἂν μὴ αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ
[343]   τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας,  οἳ   ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως πως
[351]   τινὰ φαίνεται ἔχουσα τὴν δύναμιν,  οἵαν,   ἂν ἐγγένηται, εἴτε πόλει
[350]   λέγειν. εἰ οὖν λέγοιμι, εὖ  οἶδ'   ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με φαίης.
[334]   τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι  οἶδα   ἔγωγε ὅτι ἔλεγον· τοῦτο μέντοι
[341]   ὡς ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν  οἶδα,   ἔφη. καὶ οὐδέν γέ σοι
[354]   ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον μὴ  οἶδα   ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε
[345]   Δί' οὔκ, ἔφη, ἀλλ' εὖ  οἶδα.   τί δέ, ἦν δ' ἐγώ,
[338]   τί λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω  οἶδα.   τὸ τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον
[330]   ἔτι τοσόνδε εἰπέ· τί μέγιστον  οἴει   ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν
[337]   ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν τι αὐτὸν  οἴει   ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε
[345]   τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας, ἑκόντας  οἴει   ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ, ἔφη,
[345]   ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι, ἀλλὰ πιαίνειν  οἴει   αὐτὸν τὰ πρόβατα, καθ' ὅσον
[341]   οὐ μὴ οἷός τ' ᾖς.  (οἴει   γὰρ ἄν με, εἶπον, οὕτω
[341]   συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.  οἴει   γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν
[344]   εἴτε ἄλλως (ἔχει; σμικρὸν  οἴει   ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι ὅλου βίου
[332]   δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί  οἴει;   ἔφη. πρὸς Διός, ἦν
[332]   τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται; τί ἂν  οἴει   ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι,
[340]   γε, ἔφη· ἀλλὰ κρείττω με  οἴει   καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν ἐξαμαρτάνῃ;
[348]   ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι· σὺ δὲ  οἴει   με ἴσως τοὺς τὰ βαλλάντια
[343]   μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι  οἴει   τοὺς ποιμένας τοὺς βουκόλους
[330]   ἐπειδάν τις ἐγγὺς τοῦ  οἴεσθαι   τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος καὶ
[332]   Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις  οἴεται   ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν
[337]   εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ τι καὶ  οἴεται,   περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη
[328]   οὕτω χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν οὖν  οἴκαδε   εἰς τοῦ Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν
[327]   ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν ἡμᾶς  οἴκαδε   ὡρμημένους Πολέμαρχος Κεφάλου ἐκέλευσε
[343]   κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος συμφέρον,  οἰκεία   δὲ τοῦ πειθομένου τε καὶ
[343]   μηδεμία ἄλλη ζημία, τά γε  οἰκεῖα   δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ
[353]   τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τῇ  οἰκείᾳ   μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν ἔργον
[353]   (ἀπεργάσαιντο μὴ ἔχοντα τὴν αὑτῶν  οἰκείαν   ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ τῆς ἀρετῆς
[353]   ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς  οἰκείας   ἀρετῆς, ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη
[343]   δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς τε  οἰκείοις   καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν
[328]   παρὰ φίλους τε καὶ πάνυ  οἰκείους.   καὶ μήν, ἦν δ' ἐγώ,
[329]   καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς  οἰκείους   μία τις αἰτία ἐστίν, οὐ
[329]   (ἔνιοι δὲ καὶ τὰς τῶν  οἰκείων   προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται, καὶ
[346]   μισθόν, καὶ μὲν οἰκοδομικὴ  οἰκίαν,   δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη
[346]   μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ μὲν  οἰκοδομικὴ   οἰκίαν, δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ
[333]   τε καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ  οἰκοδομικοῦ;   οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς τίνα δὴ
[333]   δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ  οἰκοδομικοῦ   τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ
[345]   ἐμόν, ὅτι οὐ πείθομαι οὐδ'  οἶμαι   ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ'
[353]   θήσομεν μὲν οὖν. νῦν δὴ  οἶμαι   ἄμεινον ἂν μάθοις ἄρτι
[336]   δ' ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος; ἔφη.  οἶμαι   αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι Περδίκκου
[338]   αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ·  οἶμαι   γάρ σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε
[339]   ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται;  οἶμαι   ἔγωγε, ἔφη. (οἴου τοίνυν, ἦν
[346]   ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα ἐργάζηται;  οἶμαι   ἔγωγε. οὐκοῦν, Θρασύμαχε, τοῦτο
[339]   τοὺς δέ τινας οὐκ ὀρθῶς;  οἶμαι   ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα
[340]   καὶ γραμματιστής· τὸ δ'  οἶμαι   ἕκαστος τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ'
[352]   γε. καὶ ἐν ἑνὶ δὴ  οἶμαι   ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ
[335]   ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ γὰρ θερμότητος  οἶμαι   ἔργον ψύχειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.
[344]   λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ γὰρ  οἶμαι,   ἔφη Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως
[337]   ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε  οἶμαι,   δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης
[340]   κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ'  οἶμαι   λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως, ὅτι
[333]   ἵππον· τότε (δέ, ὡς ἐγὼ  οἶμαι,   ἱππικός. γάρ; φαίνεται.
[336]   γε σύ, φίλε. ἀλλ'  οἶμαι   οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς
[353]   οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν  οἶμαι   οὕτω καλῶς ὡς δρεπάνῳ τῷ
[332]   ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ γε  οἶμαι   παρά γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ
[337]   σου ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον  οἶμαί   σοι ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο
[329]   ἐκίνουν καὶ εἶπον· Κέφαλε,  οἶμαί   σου τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα
[346]   οὐ δῆτα, ἔφη. οὐδέ γ'  οἶμαι,   τὴν μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ τις
[341]   ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν  οἶμαι   τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν
[333]   ναί. πρός γε ὑποδημάτων ἂν  οἶμαι   φαίης κτῆσιν; πάνυ γε. τί
[351]   καὶ ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως  οἶμαι   φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ
[334]   γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ  οἷοι   μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ δὴ
[348]   ἄδικοι; οἵ γε τελέως, ἔφη,  οἷοί   τε ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ
[352]   ἄδικοι οὐδὲ πράττειν μετ' ἀλλήλων  οἷοί   (τε ἀλλὰ δὴ καὶ οὕς
[339]   καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη,  οἷοί   τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες
[339]   ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις  οἷοί   τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που,
[336]   Θηβαίου τινος ἄλλου μέγα  οἰομένου   δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη,
[329]   τὸν Δία ἐρῶ, Σώκρατες,  οἷόν   γέ μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ
[344]   καὶ εἶπον· δαιμόνιε Θρασύμαχε,  οἷον   ἐμβαλὼν λόγον ἐν νῷ ἔχεις
[346]   ἡμῖν παρέχεται ἀλλ' οὐ κοινήν,  οἷον   ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ
[353]   ὄντων οὐδ' ἂν ἑνὶ πράξαις,  οἷον   τὸ τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ
[331]   δικαίως, ἐνίοτε δὲ ἀδίκως ποιεῖν;  οἷον   τοιόνδε λέγω· πᾶς ἄν που
[329]   τι, οὐ μέντοι γε ὅσον  οἴονται·   ~ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ
[336]   προσέβλεψα αὐτὸν πρότερος, (ὥστε αὐτῷ  οἷός   τ' ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον
[341]   σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ  οἷός   τ' ᾖς. (οἴει γὰρ ἄν
[329]   Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι  οἷός   τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ
[336]   σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι αὐτό.  οἴου   γε σύ, φίλε. ἀλλ'
[336]   ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ  οἴου,   εἰ μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ
[339]   οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε, ἔφη.  (οἴου   τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ
[345]   ἔφη, σὲ πείσω; εἰ γὰρ  οἷς   νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί
[338]   εἰπὲ τί λέγεις. εἶτ' οὐκ  οἶσθ'   ἔφη, ὅτι τῶν πόλεων αἱ
[336]   εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ'  οἶσθα,   ἦν δ' ἐγώ, οὗ μοι
[347]   ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν. οὐκ  οἶσθα   ὅτι τὸ φιλότιμόν τε καὶ
[349]   τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν  οἷσπερ   ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη.
[342]   ἕωσπερ ἂν ἑκάστη ἀκριβὴς  ὅλη   ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ
[344]   ὅσοι ἂν πύθωνται αὐτὸν τὴν  ὅλην   ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ γὰρ τὸ
[327]   δ' ὃς Γλαύκων. (καὶ  ὀλίγῳ   ὕστερον τε Πολέμαρχος ἧκε
[344]   σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι  ὅλου   βίου διαγωγήν, ἂν διαγόμενος
[329]   παροιμίαν· οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν  ὀλοφύρονται   συνιόντες, τὰς ἐν τῇ νεότητι
[334]   καὶ κατὰ σὲ καὶ καθ'  Ὅμηρον   καὶ κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις
[334]   ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις παρ'  Ὁμήρου   μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ γὰρ ἐκεῖνος
[353]   Εχε δή· ἆρ’ ἄν ποτε  ὄμματα   τὸ αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο
[347]   ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ  ὁμοίοις.   ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν
[337]   ταῦτα; εἶεν, ἔφη· ὡς δὴ  ὅμοιον   τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν γε κωλύει,
[337]   δ' οὖν καὶ μὴ ἔστιν  ὅμοιον,   φαίνεται δὲ τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον,
[350]   ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν, γε  ὅμοιος   ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον
[349]   δὲ ἄδικος τοῦ τε  ὁμοίου   καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη,
[350]   τε καὶ ἀμαθὴς τοῦ τε  ὁμοίου   καὶ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν,
[349]   ἔφην· δίκαιος τοῦ μὲν  ὁμοίου   οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου,
[350]   δέ γε δίκαιος τοῦ μὲν  ὁμοίου   οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ ἀνομοίου;
[350]   τε καὶ σοφὸς τοῦ μὲν  ὁμοίου   οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ
[350]   ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε καὶ  ὁμοίου   πλεονεκτεῖ; οὐχ οὕτως ἔλεγες;
[350]   λέγειν, καὶ οὐ ταὐτὰ τῷ  ὁμοίῳ   ἑαυτῷ εἰς τὴν αὐτὴν πρᾶξιν.
[350]   ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν,  ὁμοίως   δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως. δὲ
[350]   τί δὲ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ  ὁμοίως   μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως
[340]   δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος  ὁμολογεῖ   τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς
[345]   ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον εἶναι ἡμῖν  ὁμολογεῖν   πᾶσαν ἀρχήν, καθ' ὅσον ἀρχή,
[340]   ποιεῖν. ἐκ δὲ τούτων τῶν  ὁμολογιῶν   οὐδὲν μᾶλλον τὸ τοῦ κρείττονος
[339]   γέ τι εἶναι καὶ ἐγὼ  ὁμολογῶ   τὸ δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς
[351]   ἀλλήλοις παρέχει, δὲ δικαιοσύνη  ὁμόνοιαν   καὶ φιλίαν· γάρ; ἔστω,
[352]   πράττειν ποιήσει στασιάζοντα καὶ οὐχ  ὁμονοοῦντα   αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ
[330]   μὲν γὰρ πάππος τε καὶ  ὁμώνυμος   ἐμοὶ σχεδόν τι ὅσην ἐγὼ
[352]   μοι δοκεῖ, ἐξ ὧν εἰρήκαμεν·  ὅμως   δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ
[334]   κακοὶ φίλοι; πάνυ γε. ἀλλ'  ὅμως   δίκαιον τότε τούτοις τοὺς μὲν
[345]   τῷ λανθάνειν τῷ διαμάχεσθαι,  ὅμως   ἐμέ γε οὐ πείθει ὡς
[337]   μηδ' εἰ τούτων τι τυγχάνει  ὄν,   ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι (τοῦ
[344]   κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει  ὄν,   τὸ δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν
[340]   τὸ δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει  ὄν,   ~τὸν ἄρχοντα, καθ' (ὅσον ἄρχων
[335]   γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη  ὂν   βλάπτειν. συγχωρῶ, δ' ὅς.
[351]   (τὸν λόγον, ὁποῖόν τι τυγχάνει  ὂν   δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ
[336]   οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη δικαιοσύνη  ὂν   οὐδὲ τὸ δίκαιον, τί ἂν
[333]   εἰ πρὸς τὰ ἄχρηστα χρήσιμον  ὂν   τυγχάνει. τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ'
[341]   τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός,  ὃν   ἄρτι ἔλεγες, πότερον χρηματιστής ἐστιν
[347]   μισθόν, ἔφην, οὐ συνιεῖς, δι'  ὃν   (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν
[344]   μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ  ὀνείδη   ἔχει τὰ μέγιστα καὶ γὰρ
[344]   τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ  ὀνειδίζοντες   τὴν ἀδικίαν. οὕτως, Σώκρατες,
[344]   ἄδικα ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι  ὀνειδίζουσιν   οἱ ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως,
[347]   φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον εἶναι  ὄνειδος   λέγεταί τε καὶ ἔστιν; ἔγωγε,
[330]   οὔτ' ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν  ὀνομαστὸς   ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ
[344]   δουλώσηται, ἀντὶ τούτων τῶν αἰσχρῶν  ὀνομάτων   εὐδαίμονες καὶ μακάριοι (κέκληνται, οὐ
[344]   τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ  (ὅνπερ   νυνδὴ ἔλεγον, τὸν μεγάλα δυνάμενον
[335]   ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν κακὸν  ὄντα   βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,
[335]   φίλον· ~(τὸν δὲ δοκοῦντα μέν,  ὄντα   δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ
[335]   δίκαιον τὸν μὲν φίλον ἀγαθὸν  ὄντα   εὖ ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν
[341]   τῷ ἀκριβεστάτῳ, ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα  ὄντα.   πρὸς ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει,
[341]   λέγε τὸν τῷ ὄντι ἰατρὸν  ὄντα.   τῶν καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής. τί
[334]   δ' ὅς, καὶ τὸν  ὄντα   χρηστὸν φίλον· ~(τὸν δὲ δοκοῦντα
[345]   κείσεται ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε  ὄντας   εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ δή σοι
[334]   ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, τοὺς  ὄντας,   κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς
[334]   πολλοὺς μὲν χρηστοὺς εἶναι μὴ  ὄντας,   πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις
[352]   μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους  ὄντας,   τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν·
[352]   γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ  ὄντες   ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν
[352]   ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι  ὄντες,   ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι καὶ
[347]   ἂν καταφανὲς γενέσθαι ὅτι τῷ  ὄντι   ἀληθινὸς ἄρχων οὐ πέφυκε τὸ
[341]   θεραπευτής; καὶ λέγε τὸν τῷ  ὄντι   ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων, ἔφη,
[343]   τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ  ὄντι,   τοῦ κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος
[352]   λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ  ὅντινα   τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει δή,
[335]   ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν καὶ  ὁντινοῦν   ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε, ἔφη·
[341]   ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον κρείττονος  ὄντος   δίκαιον ἔσται τῷ ἥττονι ποιεῖν.
[343]   ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου συμφέρον κρείττονος  ὄντος,   καὶ εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες
[346]   ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος  ὄντος   σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ τοῦ
[350]   θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε καὶ θέρους  ὄντος   τότε καὶ εἶδον ἐγώ, πρότερον
[353]   τι ἔργον ἄλλῳ τῶν  ὄντων   οὐδ' ἂν ἑνὶ πράξαις, οἷον
[331]   γὰρ ὅτι οὐ τοῦτο λέγει,  ὅπερ   ἄρτι ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου
[350]   ἐρώτα δή. τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ,  ὅπερ   ἄρτι, ~ἵνα καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα
[341]   δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε  ὅπερ   ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω,
[344]   δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ  ὅπερ   ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν
[332]   γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ  ὅπερ   καὶ προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο
[346]   τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ'  ὅπερ   πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ
[337]   ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ,  ὅπερ   προσήκει πάσχειν τῷ μὴ εἰδότι;
[352]   τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν,  ὅπερ   τὸ ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον.
[327]   περιμεῖναί κελεῦσαι. καί μου  ὄπισθεν   παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου,
[327]   ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος, ἔφη,  ὄπισθεν   προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν,
[331]   λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος  ὅπλα,   εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε
[333]   δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι, τὴν  ὁπλιτικὴν   καὶ τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ
[351]   καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον,  ὁποῖόν   τι τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς
[337]   ᾔδησθα ὅτι εἴ τινα ἔροιο  ὁπόσα   ἐστὶν τὰ δώδεκα, καὶ ἐρόμενος
[354]   ἐκ τοῦ διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι·  ὁπότε   γὰρ τὸ δίκαιον μὴ οἶδα
[332]   δέ γε οὐδ' ὁπωστιοῦν τότε  ὁπότε   τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ,
[348]   ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.  ὁποτέρως   οὖν σοι, ἦν δ' ἐγώ,
[351]   τοῦτο ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν  ὅπου   ἂν ἐνῇ, οὐ καὶ ἐν
[343]   ἐν τοῖς πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις,  ὅπου   ἂν τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ
[327]   ἐγὼ μετεστράφην τε καὶ ἠρόμην  ὅπου   αὐτὸς εἴη. οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν
[341]   αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν  ὅπως   ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ
[339]   δίκαιον εἶναι καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες  ὅπως   μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ
[337]   περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη  ὅπως   μηδὲν ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται ὑπ'
[336]   φῂς εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ  ὅπως   μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι τὸ
[337]   δώδεκα, καὶ ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ  ὅπως   μοι, ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς
[345]   μέλει ἐφ' τέτακται,  ὅπως   τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ
[343]   ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ οὐδ'  ὁπωστιοῦν.   σκοπεῖσθαι δέ, εὐηθέστατε Σώκρατες,
[332]   ναί. ἀποδοτέον δέ γε οὐδ'  ὁπωστιοῦν   τότε ὁπότε τις μὴ σωφρόνως
[350]   δέ; ναί. περὶ πάσης δὴ  ὅρα   ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ
[327]   κακῶς δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ.  ὁρᾷς   οὖν ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν;
[345]   ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ  ὁρᾷς,   Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ
[342]   δὲ ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν  ὀρθὴ   οὖσα, ἕωσπερ ἂν ἑκάστη
[339]   ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ  ὀρθῶς   ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι
[339]   τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ  ὀρθῶς   ἀσύμφορα; πῶς λέγεις; οὕτως.
[345]   μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι οὐκ  ὀρθῶς   βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ πλείονος
[331]   ἔχοντα πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν.  (ὀρθῶς,   ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος
[341]   εἰπεῖν οὕτω λέγων, οὔ;  ὀρθῶς,   ἔφη. ~(τί δὲ δή; αὐτὴ
[341]   θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης;  ὀρθῶς   κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν
[331]   τί φῂς τὸν Σιμωνίδην λέγοντα  ὀρθῶς   λέγειν περὶ δικαιοσύνης; ὅτι,
[339]   που κρατεῖ, ὥστε συμβαίνει τῷ  ὀρθῶς   λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι τὸ αὐτὸ
[339]   τιθέασιν, τοὺς δέ τινας οὐκ  ὀρθῶς;   οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς
[341]   τούτῳ παρεσκευάσθη τέχνη.  ὀρθῶς   σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν εἰπεῖν
[339]   ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι τοὺς μὲν  ὀρθῶς   τιθέασιν, τοὺς δέ τινας οὐκ
[334]   ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ  ὀρθῶς   τὸν φίλον καὶ ἐχθρὸν θέσθαι.
[345]   ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ πρῶτον  ὁριζόμενος   τὸν ὡς ἀληθῶς ποιμένα οὐκέτι
[334]   πάντας ἀνθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ'  ὅρκῳ   τε. ἔοικεν οὖν δικαιοσύνη
[354]   ὅτι ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου  ὁρμῆσαι   ἐπὶ τὸ σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ
[331]   ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος  ὅρος   ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν
[332]   σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, δ'  ὅς.   ἄλλο δή τι τὸ
[348]   γὰρ οὐ βούλομαι; δ'  ὅς.   ἂν μὲν τοίνυν, ἦν δ'
[343]   περιορᾷ καὶ οὐκ ἀπομύττει δεόμενον,  ὅς   γε αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ
[349]   πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη,  ὅς   γε πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ;
[329]   τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ  ὅς,   εὐφήμει, ἔφη, ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα
[348]   τί μήν; τοὐναντίον, δ'  ὅς.   τὴν δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ,
[351]   γάρ; ἔστω, δ'  ὅς,   ἵνα σοι μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ'
[337]   (πάνυ γε οἶμαι, δ'  ὅς·   ἵνα Σωκράτης τὸ εἰωθὸς διαπράξηται·
[330]   οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ, δ'  ὅς,   ἴσως οὐκ ἂν πολλοὺς πείσαιμι
[349]   ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν, δ'  ὅς,   καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ ἂν
[348]   λυσιτελεῖ μὲν οὖν, δ'  ὅς,   καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ·
[334]   τὸν δοκοῦντά τε, δ'  ὅς,   καὶ τὸν ὄντα χρηστὸν φίλον·
[335]   ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ, δ'  ὅς.   μαχούμεθα ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[328]   Ἀδείμαντος, ἆρά γε, δ'  ὅς,   οὐδ' ἴστε ὅτι λαμπὰς ἔσται
[327]   καὶ δύναισθ' ἄν, δ'  ὅς,   πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη
[351]   ἀλλήλους; (οὐ δῆτα, δ'  ὅς.   τί δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν;
[331]   περὶ δικαιοσύνης; ὅτι, δ'  ὅς,   τὸ τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι
[338]   ἐρεῖν. (ἄκουε δή, δ'  ὅς.   φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ
[337]   τῶν δεινῶν χαλεπαίνεσθαι. καὶ  ὃς   ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον
[332]   ὅτι οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν  ὃς   ἄν τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ,
[331]   Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι  ὃς   ἂν δικαίως καὶ ὁσίως τὸν
[340]   τοῦτο ἐξαμαρτάνει; λογιστικόν,  ὃς   ἂν ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε
[331]   κληρονόμος; πάνυ γε, δ'  ὃς   γελάσας, καὶ ἅμα ᾔει πρὸς
[327]   περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν, δ'  ὃς   Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον
[340]   ἀλλ' οὐχ οὕτως, δ'  ὃς   Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν
[330]   τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει,  ὃς   τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι
[350]   πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι  ὅσα   ἄλλος ἐπιστήμων πράττειν
[348]   εἶναι. ~(ἤκουσας, ἦν δ' ἐγώ,  ὅσα   ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ
[348]   λέγωμεν αὐτῷ λόγον παρὰ λόγον,  ὅσα   αὖ ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον
[350]   οὖν ἔα με εἰπεῖν  ὅσα   βούλομαι, ἤ, εἰ βούλει ἐρωτᾶν,
[348]   ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν  ὅσα   ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ
[351]   κλέπτας ἄλλο τι ἔθνος,  ὅσα   κοινῇ ἐπί τι ἔρχεται ἀδίκως,
[338]   χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ  ὅσην   δύναμαι. δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον·
[330]   καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν τι  ὅσην   ἐγὼ νῦν οὐσίαν κέκτημαι παραλαβὼν
[344]   βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ  ὅσια   καὶ ἴδια καὶ δημόσια, ἀλλὰ
[331]   ὅτι ὃς ἂν δικαίως καὶ  ὁσίως   τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά οἱ
[344]   ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων  ὅσοι   ἂν πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην
[334]   πολλοῖς ἄρα, Πολέμαρχε, συμβήσεται,  ὅσοι   διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι
[329]   γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι πάντες  ὅσοι   ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ'
[327]   ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς, ἔφη,  ὅσοι   ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ;
[328]   ὡς εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε  ὅσον   αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ
[345]   ἡμῖν ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ'  ὅσον   ἀρχή, μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον
[341]   τυγχάνει ὄν, ~τὸν ἄρχοντα, καθ'  (ὅσον   ἄρχων ἐστίν, μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ
[342]   οὐδεὶς ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ'  ὅσον   ἄρχων ἐστίν, τὸ αὑτῷ συμφέρον
[342]   ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς οὐδείς, καθ'  ὅσον   ἰατρός, τὸ τῷ ἰατρῷ συμφέρον
[329]   μέν τι, οὐ μέντοι γε  ὅσον   οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους
[345]   οἴει αὐτὸν τὰ πρόβατα, καθ'  ὅσον   ποιμήν ἐστιν, οὐ πρὸς τὸ
[340]   δ' οἶμαι ἕκαστος τούτων, καθ'  ὅσον   τοῦτ' ἔστιν (ὃ προσαγορεύομεν αὐτόν,
[350]   καὶ μόγις, μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ  ὅσου,   ἅτε καὶ θέρους ὄντος τότε
[334]   γε αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός,  ὅσπερ   καὶ τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι
[333]   γε. ἆρ' οὖν καὶ νόσον  ὅστις   δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν οὗτος
[350]   εἴ τίς σοι δοκεῖ ἐπιστήμων  ὁστισοῦν   πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι
[344]   οὖν σκόπει, εἴπερ βούλει κρίνειν  ὅσῳ   μᾶλλον συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον
[329]   τούτῳ δὴ τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν  ὅσων   κακῶν σφίσιν αἴτιον. ἐμοὶ δὲ
[340]   ἂν ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε  ὅταν   ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν;
[333]   χρῆσθαι ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ γε.  ὅταν   ἄρα ἄχρηστον ἀργύριον, τότε
[343]   δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ γὰρ  ὅταν   ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος, τῷ
[340]   ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε  ὅταν   ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ πᾶς γ'
[347]   ἣν δείσαντές μοι φαίνονται ἄρχειν,  ὅταν   ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς, καὶ τότε
[333]   γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν  ὅταν   γε πλοῖον, ναυπηγὸς
[333]   χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ·  ὅταν   δὲ χρῆσθαι, ἀμπελουργική; φαίνεται.
[333]   χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι τὴν δικαιοσύνην,  ὅταν   δὲ χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν καὶ
[333]   Πολέμαρχε, πρὸς τὸ χρῆσθαι ἀργυρίῳ,  ὅταν   δέῃ ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι
[333]   δὲ καὶ ἀσπίδα καὶ λύραν  ὅταν   δέῃ φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι,
[333]   αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ  ὅταν   δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν,
[347]   δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι,  ὅταν   ἐθέλωσιν ἄρχειν. οὐκ οἶσθα
[340]   με οἴει καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα  ὅταν   ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην σε
[333]   εἶναι, Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις  ὅταν   μηδὲν δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι ἀλλὰ
[343]   τε οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις,  ὅταν   μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ
[339]   κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι,  ὅταν   οἱ μὲν ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ
[333]   ναυπηγὸς κυβερνήτης; ἔοικεν.  ὅταν   οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ
[333]   δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων;  ὅταν   παρακαταθέσθαι καὶ σῶν εἶναι,
[346]   (ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε,  ὅταν   προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν,
[329]   Κέφαλε, οἶμαί σου τοὺς πολλούς,  ὅταν   ταῦτα λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ'
[343]   πλέον εἰσφέρει, δ' ἔλαττον,  ὅταν   τε λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν,
[343]   ἐν τοῖς πρὸς τὴν πόλιν,  ὅταν   τέ τινες εἰσφοραὶ ὦσιν,
[344]   (συλλήβδην· ὧν ἐφ' ἑκάστῳ μέρει  ὅταν   τις ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί
[340]   εἶπον, ᾤμην σε τοῦτο λέγειν  ὅτε   τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους
[336]   τε καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι  ὅτι   ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ
[345]   ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς σοι κείσεται  ὅτι   ἂν ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς
[336]   σαφῶς μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε  ὅτι   ἂν λέγῃς· ὡς ἐγὼ οὐκ
[332]   τί δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον  ὅτι   ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν
[338]   ἄλλων, ἀληθῆ εἶπες, Θρασύμαχε,  ὅτι   δὲ οὔ με φῂς χάριν
[343]   οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις.  ὅτι   δὴ τί μάλιστα; ἦν δ'
[350]   εἰ οὖν λέγοιμι, εὖ οἶδ'  ὅτι   (δημηγορεῖν ἄν με φαίης.
[343]   εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ χρή,  ὅτι   δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον
[337]   Θρασύμαχε· εὖ οὖν ᾔδησθα  ὅτι   εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν
[334]   ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι οἶδα ἔγωγε  ὅτι   ἔλεγον· τοῦτο μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ
[328]   δεῦρο ἰέναι. ὡς εὖ ἴσθι  ὅτι   ἔμοιγε ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ
[352]   κομιδῇ ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον  ὅτι   ἐνῆν τις αὐτοῖς δικαιοσύνη,
[337]   μηδ' ὅτι τρὶς τέτταρα μηδ'  ὅτι   ἑξάκις δύο μηδ' ὅτι τετράκις
[330]   γὰρ ἴσθι, ἔφη, Σώκρατες,  ὅτι,   ἐπειδάν τις ἐγγὺς τοῦ
[336]   ἀληθῶς βούλει εἰδέναι τὸ δίκαιον  ὅτι   ἔστι, μὴ μόνον ἐρώτα μηδὲ
[335]   νῦν πρὸς τούτῳ ὧδε λέγειν,  ὅτι   ἔστιν δίκαιον τὸν μὲν φίλον
[337]   μοι, ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς  ὅτι   ἔστιν τὰ δώδεκα δὶς ἓξ
[332]   οἴει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον  ὅτι,   ἔφη, σώμασιν φάρμακά τε
[331]   λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης;  ὅτι,   δ' ὅς, τὸ τὰ
[343]   τε καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς  ὅτι   μὲν δικαιοσύνη καὶ τὸ
[351]   πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που  ὅτι   καὶ δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη
[346]   ὠφελοῦνται πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον  ὅτι   κοινῇ τινι τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι
[328]   δ' ὅς, οὐδ' ἴστε  ὅτι   λαμπὰς ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ'
[354]   καὶ ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον λόγου,  ὅτι   λυσιτελέστερον ἀδικία τῆς δικαιοσύνης,
[341]   ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο  ὅτι   μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο
[336]   ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ σπουδάζειν  ὅτι   μάλιστα φανῆναι αὐτό. οἴου γε
[352]   ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ νῦν.  ὅτι   μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ
[338]   καὶ τούτων μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι.  ὅτι   μέν, ἦν δ' ἐγώ, μανθάνω
[339]   δῆλον οὐδ' εἰ μεγάλη· ἀλλ'  ὅτι   μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ ἀληθῆ
[330]   ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ' ἐγώ,  ὅτι   μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν
[340]   οἶμαι λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως,  ὅτι   ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ
[340]   ἀλλὰ πᾶς γ' ἂν εἴποι  ὅτι   ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ
[347]   μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν,  ὅτι   μέλλων καλῶς τῇ τέχνῃ
[343]   λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν  ὅτι   τοῦ δικαίου λόγος εἰς
[343]   τί μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ.  (ὅτι   οἴει τοὺς ποιμένας τοὺς
[331]   Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν,  ὅτι   ὃς ἂν δικαίως καὶ ὁσίως
[330]   τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι  (ὅτι   οὐ δι' αὑτὸν ἀλλὰ διὰ
[345]   σοι λέγω τό γ' ἐμόν,  ὅτι   οὐ πείθομαι οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν
[332]   μηδέν. μανθάνω, ἦν δ' ἐγώ  ὅτι   οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς
[331]   ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ  ὅτι   οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι
[337]   φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι ἦν  ὅτι   οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ.
[345]   τὰς ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς  ὅτι   οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ
[346]   Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον,  ὅτι   οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ
[351]   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,  ὅτι   οὐκ ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις,
[345]   οὖν, μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς  ὅτι   οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας
[330]   διὰ τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο  ὅτι   οὔτ' ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν
[330]   εὖ ἔχει αὐτὸς λόγος,  ὅτι   οὔτ' ἂν ἐπιεικὴς πάνυ
[331]   σωφρονοῦντος ὅπλα, εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ,  ὅτι   οὔτε χρὴ τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι,
[352]   πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν  ὅτι   οὕτως ἔχει μανθάνω, ἀλλ' οὐχ
[341]   προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν  ὅτι   παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ
[341]   ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον,  ὅτι   πλεῖ ἐν τῇ νηί, οὐδ'
[354]   πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ δίκαιον  ὅτι   ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι
[331]   καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι  ὅτι   ποτὲ λέγει, σὺ μέν,
[342]   ἄλλη τις τέχνη ἔσθ'  ὅτι   προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ
[336]   τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο,  ὅτι   ῥᾷον ἐρωτᾶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ
[328]   καὶ σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην  ὅτι   σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα
[351]   τελεώτατα οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην,  ὅτι   σὸς οὗτος ἦν λόγος.
[337]   ᾔδη τε καὶ τούτοις προύλεγον,  ὅτι   σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις,
[341]   ἐστὶν ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη,  ὅτι   σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ οὐκ
[337]   μηδ' ὅτι ἑξάκις δύο μηδ'  ὅτι   τετράκις τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί
[348]   ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν  ὅτι   τις εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν
[336]   καὶ ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς  ὅτι   τὸ (δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι
[336]   μηδ' ὅτι τὸ λυσιτελοῦν μηδ'  ὅτι   τὸ κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ
[336]   μηδ' ὅτι τὸ ὠφέλιμον μηδ'  ὅτι   τὸ λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι τὸ
[336]   μηδ' ὅτι τὸ κερδαλέον μηδ'  ὅτι   τὸ συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι
[347]   ἐθέλωσιν ἄρχειν. οὐκ οἶσθα  ὅτι   τὸ φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον
[336]   ὅτι τὸ (δέον ἐστὶν μηδ'  ὅτι   τὸ ὠφέλιμον μηδ' ὅτι τὸ
[343]   χρῆν μᾶλλον τοιαῦτα ἐρωτᾶν;  ὅτι   τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ
[345]   ἔτι (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα  ὅτι   τὸν ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ
[332]   διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς φαίνεται,  ὅτι   τοῦτ' εἴη δίκαιον, τὸ προσῆκον
[337]   τὰ δώδεκα δὶς ἓξ μηδ'  ὅτι   τρὶς τέτταρα μηδ' ὅτι ἑξάκις
[347]   καὶ ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς γενέσθαι  ὅτι   τῷ ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων οὐ
[338]   λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη,  ὅτι   τῶν πόλεων αἱ μὲν τυραννοῦνται,
[348]   λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος εἶ  ὅτι   φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ
[346]   μὴ μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ'  ὅτι   ὠφελεῖται δημιουργὸς ἀπὸ τῆς
[334]   τὰς ἄλλας πράξεις; πάνυ γε.  ὅτου   τις ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου
[352]   θείης καὶ ἵππου καὶ ἄλλου  ὁτουοῦν   ἔργον, ἂν μόνῳ
[353]   καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα, ἔσθ'  ὅτῳ   ἄλλῳ ψυχῇ δικαίως ἂν
[352]   μανθάνω, ἔφη. ἀλλ' ὧδε· ἔσθ'  ὅτῳ   ἂν ἄλλῳ ἴδοις ὀφθαλμοῖς;
[331]   ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου τι  ὁτῳοῦν   μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι
[352]   γένει εἴτε στρατοπέδῳ ~εἴτε (ἄλλῳ  ὁτῳοῦν,   πρῶτον μὲν ἀδύνατον αὐτὸ ποιεῖν
[348]   οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς γὰρ  οὐ   βούλομαι; δ' ὅς. ἂν
[335]   ἦν σοφὸς ταῦτα εἰπών.  οὐ   γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ
[352]   τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν·  οὐ   γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ
[349]   ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη·  οὐ   γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ
[329]   φασιν εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις·  οὐ   γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν
[352]   εὐωχοῦ τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν·  οὐ   γὰρ ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα
[347]   κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα·  οὐ   γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ δὴ
[335]   οἱ ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον.  οὐ   γὰρ θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν
[327]   πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες.  οὐ   γὰρ κακῶς δοξάζεις, ἦν δ'
[341]   νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης·  οὐ   γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης
[352]   ὅμως δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον.  οὐ   γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος
[338]   Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις;  οὐ   γάρ που τό γε τοιόνδε
[353]   δ' ἐγώ, αὐτῶν ἀρετή·  οὐ   γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ'
[344]   αὐτὸν τὴν ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα·  οὐ   γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα
[328]   τε καὶ εἶπεν· Σώκρατες,  οὐ   δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων εἰς
[345]   οὐ ποιμένα. τῇ δὲ ποιμενικῇ  οὐ   δήπου ἄλλου του μέλει
[346]   τούτου καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν;  οὐ   δῆτα, ἔφη. οὐδέ γ' οἶμαι,
[351]   τι δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους;  (οὐ   δῆτα, δ' ὅς. τί
[350]   πλεονεκτεῖν ἀνδρὸς πράγματος;  οὐ   δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ δέ; ναί.
[352]   ἂν ἄλλῳ ἴδοις ὀφθαλμοῖς;  οὐ   δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ
[346]   μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν.  οὐ   δῆτα. τί δέ; τὴν ἰατρικὴν
[330]   Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι (ὅτι  οὐ   δι' αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν
[354]   γε (εἱστίαμαι, δι' ἐμαυτὸν ἀλλ'  οὐ   διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ
[329]   σε ῥᾳδίως τὸ γῆρας φέρειν  οὐ   διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ διὰ
[351]   δὲ ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται;  οὐ   διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ
[336]   σύ, φίλε. ἀλλ' οἶμαι  οὐ   δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς πολὺ
[351]   μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ,  οὐ   καὶ ἐν ἐλευθέροις τε καὶ
[341]   ἔστιν τι συμφέρον; πάνυ γε.  οὐ   καὶ τέχνη, ἦν δ'
[339]   δ' ἐγώ. καί μοι εἰπέ·  οὐ   καὶ πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν
[344]   ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς,  οὐ   κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ
[346]   ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται ἀλλ'  οὐ   κοινήν, οἷον ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν,
[354]   ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε εἶναι  οὐ   λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ
[334]   τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως ἔλεγες;  οὐ   μὰ τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ'
[351]   τί δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν;  οὐ   μᾶλλον; πάνυ γε. στάσεις γάρ
[352]   ἐκείνῳ ποιῇ τις ἄριστα;  οὐ   μανθάνω, ἔφη. ἀλλ' ὧδε· ἔσθ'
[349]   δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς γὰρ  οὐ   μέλλει, ἔφη, τοιοῦτος ὢν
[350]   ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.  οὐ   μέμνησαι, Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη·
[329]   ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν τι,  οὐ   μέντοι γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ
[349]   θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ'  οὐ   μέντοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀποκνητέον
[327]   τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι,  οὐ   μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν
[354]   πρᾷος ἐγένου καὶ χαλεπαίνων ἐπαύσω.  οὐ   μέντοι καλῶς γε (εἱστίαμαι, δι'
[341]   δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ'  οὐ   μὴ οἷός τ' ᾖς. (οἴει
[344]   ἁθρόον καὶ πολὺν τὸν λόγον·  οὐ   μὴν εἴασάν γε αὐτὸν οἱ
[339]   τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ;  (οὐ   μόνον ἄρα δίκαιόν ἐστιν κατὰ
[344]   ὀνομάτων εὐδαίμονες καὶ μακάριοι (κέκληνται,  οὐ   μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀλλὰ
[345]   ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν,  οὐ   μόνος ἐγώ· πεῖσον οὖν,
[342]   ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ'  οὐ   ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα
[352]   κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας, τοῦτο  οὐ   παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ γὰρ
[332]   μὴ πολεμοῦσιν δίκαιος ἄχρηστος;  οὐ   πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον
[345]   τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ γε  οὐ   πείθει ὡς ἔστι τῆς δικαιοσύνης
[348]   τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ'  οὐ   πείθομαι. βούλει οὖν αὐτὸν πείθωμεν,
[345]   λέγω τό γ' ἐμόν, ὅτι  οὐ   πείθομαι οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης
[347]   ὅτι τῷ ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων  οὐ   πέφυκε τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι
[349]   δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου  οὐ   πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου,
[350]   γε δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου  οὐ   πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ ἀνομοίου; ναί.
[345]   τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ'  οὐ   ποιμένα. τῇ δὲ ποιμενικῇ οὐ
[345]   πρόβατα, καθ' ὅσον ποιμήν ἐστιν,  οὐ   πρὸς τὸ τῶν προβάτων βέλτιστον
[331]   ἦν δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ γε  οὐ   ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ καὶ
[349]   σύ, Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν  οὐ   σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ
[336]   οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ  οὐ   σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι αὐτό.
[347]   ὡς ἐν μισθοῦ μέρει εἴρηκας,  οὐ   συνῆκα. τὸν τῶν βελτίστων ἄρα
[347]   τῶν βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην,  οὐ   συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ
[330]   δ' ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας  οὐ   σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα, τοῦτο
[332]   μανθάνω, ἦν δ' ἐγώ ὅτι  οὐ   τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς ἄν
[350]   πράττειν λέγειν, καὶ  οὐ   ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς
[329]   δὲ δοκοῦσιν, Σώκρατες, οὗτοι  οὐ   τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ
[329]   οἰκείους μία τις αἰτία ἐστίν,  οὐ   τὸ γῆρας, Σώκρατες, ἀλλ'
[346]   συμφέρον ἥττονος ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ'  οὐ   τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ
[349]   μοι δοκεῖ εἴτε μή, ἀλλ'  οὐ   τὸν λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν, ἦν
[353]   ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ  οὐ   τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον
[349]   ἀλλ' οὐκ ἂν δύναιτο. ἀλλ'  οὐ   τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ, ἐρωτῶ,
[331]   δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ ὅτι  οὐ   τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν,
[353]   τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν  οὐ   τοῦτο τούτου ἔργον θήσομεν; θήσομεν
[346]   δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης;  οὐ   φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν οὐδ'
[337]   ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς  οὐ   φαύλου; ~ἀλλὰ σὲ δὴ μᾶλλον
[342]   ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ'  οὐ   χρηματιστής. οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη.
[353]   τί δ' αὖ τὸ ζῆν;  οὐ   ψυχῆς φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά
[353]   καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ  οὔ;   ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν οἶμαι
[348]   ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ'  οὔ.   ἀλλὰ τί μήν; τοὐναντίον,
[327]   ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ  οὔ;   τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους
[354]   τις οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ  οὔ,   καὶ πότερον ἔχων αὐτὸ
[338]   εἶπες, Θρασύμαχε, ὅτι δὲ  οὔ   με φῂς χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ·
[333]   ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία·  οὔ;   ναί. πρός γε καρποῦ κτῆσιν;
[354]   δὲ μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ  οὔ;   μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων,
[341]   ἂν εἰπεῖν οὕτω λέγων,  οὔ;   ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ δή;
[339]   ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ  οὔ;   (οὐ μόνον ἄρα δίκαιόν ἐστιν
[354]   λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ  οὔ;   οὐδέποτ' ἄρα, μακάριε Θρασύμαχε,
[348]   τὸ δὲ κακίαν; πῶς γὰρ  οὔ;   οὐκοῦν τὴν μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν,
[338]   αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ  οὔ;   οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ
[351]   ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ'  οὔ   τι οὕτως ἁπλῶς, Θρασύμαχε,
[331]   χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν εἶναι,  οὔ   (τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ
[336]   ~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ' ἐγώ,  οὗ   μοι δοκεῖ εἶναι τὸ ῥῆμα,
[342]   τὸ συμφέρον ζητεῖν ἐκείνῳ  οὗ   τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς
[342]   οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ  οὗ   τέχνη ἐστίν. φαίνεται, ἔφη, οὕτως.
[341]   ἀκριβεῖ λόγῳ, νυνδὴ ἔλεγες,  οὗ   τὸ συμφέρον κρείττονος ὄντος δίκαιον
[330]   γέ τινι πλείω παρέλαβον.  οὗ   τοι ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ'
[353]   ἔργον ἄλλῳ τῶν ὄντων  οὐδ'   ἂν ἑνὶ πράξαις, οἷον τὸ
[331]   δίκαιος ἂν εἴη ἀποδιδούς,  οὐδ'   αὖ πρὸς τὸν οὕτως ἔχοντα
[347]   ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται.  οὐδ'   αὖ τιμῆς ἕνεκα· οὐ γάρ
[345]   οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι,  οὐδ'   ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ
[339]   ἴσως, ἔφη, προσθήκη. οὔπω δῆλον  οὐδ'   εἰ μεγάλη· ἀλλ' ὅτι μὲν
[342]   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ  οὐδ'   ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός
[342]   ἐστίν, τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ  οὐδ'   ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ
[342]   τὸ τῷ ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ  οὐδ'   ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι;
[347]   οὐδέποτε αὑτῷ τὸ βέλτιστον πράττει  οὐδ'   ἐπιτάττει κατὰ τὴν τέχνην ἐπιτάττων,
[341]   ὅτι πλεῖ ἐν τῇ νηί,  οὐδ'   ἐστὶν κλητέος ναύτης· οὐ γὰρ
[328]   ἆρά γε, δ' ὅς,  οὐδ'   ἴστε ὅτι λαμπὰς ἔσται πρὸς
[345]   γ' ἐμόν, ὅτι οὐ πείθομαι  οὐδ'   οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι,
[343]   ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ  οὐδ'   ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ, εὐηθέστατε
[332]   γάρ; ναί. ἀποδοτέον δέ γε  οὐδ'   ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε τις μὴ
[347]   ὡς ἐπ' ἀγαθόν τι ἰόντες  οὐδ'   ὡς εὐπαθήσοντες ἐν αὐτῷ, ἀλλ'
[346]   οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν  οὐδ'   ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα ἐργάζηται;
[347]   ἔχειν. τοῦτο μὲν οὖν ἔγωγε  οὐδαμῇ   συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν
[343]   τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ,  οὐδαμοῦ   ἂν εὕροις ἐν τῇ διαλύσει
[335]   εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν·  οὐδαμοῦ   γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη
[333]   καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ;  οὐδαμῶς.   ἀλλ' εἰς τίνα δὴ κοινωνίαν
[327]   δ' ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας;  οὐδαμῶς,   ἔφη Γλαύκων. ὡς τοίνυν
[349]   σοι ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν;  οὐδαμῶς,   ἔφη· οὐ γὰρ ἂν ἦν
[352]   δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ ὠσίν;  οὐδαμῶς.   οὐκοῦν δικαίως (ἂν) ταῦτα τούτων
[338]   ἂν κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον.  οὐδαμῶς,   ἄριστε, ἦν δ' ἐγώ·
[350]   Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη· ἀλλ' ἔμοιγε  οὐδὲ   νῦν λέγεις ἀρέσκει, καὶ
[342]   οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις·  οὐδὲ   ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ
[342]   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,  οὐδὲ   ἄλλος οὐδεὶς ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ,
[346]   ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη  οὐδὲ   ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει,
[341]   λαθὼν βιάσασθαι τῷ λόγῳ δύναιο.  οὐδέ   γ' ἂν ἐπιχειρήσαιμι, ἦν δ'
[346]   αὐτὴν ἰατρικήν; οὐ δῆτα, ἔφη.  οὐδέ   γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν, ἐὰν
[342]   οὐδὲ ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ  οὐδὲ   γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ
[335]   ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. πάνυ γε.  οὐδὲ   δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ
[329]   μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ  οὐδὲ   ζῶντες. (ἔνιοι δὲ καὶ τὰς
[342]   τι οὖν, ἦν δ' ἐγώ,  οὐδὲ   ἰατρὸς οὐδείς, καθ' ὅσον ἰατρός,
[342]   σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί, ἔφη.  οὐδὲ   ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ
[335]   ψύχειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. ναί.  οὐδὲ   ξηρότητος ὑγραίνειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.
[347]   οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι  οὐδὲ   ὁμοίοις. ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν
[343]   ὅς γε αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα  οὐδὲ   ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι δὴ τί
[352]   δίκαιοι φαίνονται, οἱ δὲ ἄδικοι  οὐδὲ   πράττειν μετ' ἀλλήλων οἷοί (τε
[343]   ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε αὐτῇ  οὐδὲ   πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι
[342]   ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν,  οὐδὲ   προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ τὸ συμφέρον
[349]   τί δέ; τῆς δικαίας πράξεως;  οὐδὲ   τῆς δικαίας, ἔφη. τοῦ δὲ
[344]   ἤτοι ἡμῶν γε οὐδὲν κήδεσθαι,  οὐδέ   τι φροντίζειν εἴτε χεῖρον εἴτε
[336]   τοῦτο ἐφάνη δικαιοσύνη ὂν  οὐδὲ   τὸ δίκαιον, τί ἂν ἄλλο
[336]   ἦν δ' ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ  οὐδὲ   τοῦτο ἐφάνη δικαιοσύνη ὂν
[340]   δημιουργὸς σοφὸς ἄρχων  οὐδεὶς   ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων ᾖ,
[351]   ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἀδικία  οὐδεὶς   ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ'
[337]   δῆλον οἶμαί σοι ἦν ὅτι  οὐδεὶς   ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ'
[345]   ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι  οὐδεὶς   ἐθέλει ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν
[342]   ἐγώ, Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος  οὐδεὶς   ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ' ὅσον
[342]   ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς  οὐδείς,   καθ' ὅσον ἰατρός, τὸ τῷ
[340]   λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογῇ,  οὐδεὶς   τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ
[342]   Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς ἐν  οὐδεμιᾷ   ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων ἐστίν,
[342]   ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη  οὐδεμία   ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ'
[342]   οὔτε γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία  οὐδεμία   οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει
[346]   Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι  οὐδεμία   τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ
[342]   γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία  οὐδεμιᾷ   τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ
[342]   μόγις. οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε  οὐδεμία   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ
[328]   ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ,  οὐδὲν   ἂν σὲ ἔδει δεῦρο (ἰέναι,
[337]   ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ.  οὐδέν   γε κωλύει, ἦν δ' ἐγώ·
[341]   μὲν οὖν οἶδα, ἔφη. καὶ  οὐδέν   γέ σοι πλέον ἔσται· (οὔτε
[330]   χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν,  οὐδὲν   ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ' τὸν
[349]   ἀλλ' οὐ τὸν λόγον ἐλέγχεις;  (οὐδέν,   ἦν δ' ἐγώ. ἀλλὰ τόδε
[340]   δ' ὃς Πολέμαρχος, ἐλέγετο.  (οὐδέν,   ἦν δ' ἐγώ, Πολέμαρχε,
[351]   ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς δύναμιν,  οὐδὲν   ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω,
[344]   δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν γε  οὐδὲν   κήδεσθαι, οὐδέ τι φροντίζειν εἴτε
[350]   λέγειν. καίτοι τί ἄλλο βούλει;  οὐδὲν   μὰ Δία, ἦν δ' ἐγώ,
[340]   ἐκ δὲ τούτων τῶν ὁμολογιῶν  οὐδὲν   μᾶλλον τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[343]   ὅταν τε λήψεις, (ὁ μὲν  οὐδέν,   δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ
[341]   ἐστὶν ναύτης; ναυτῶν ἄρχων.  (οὐδὲν   οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ
[341]   καὶ συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι  οὐδέν   σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ
[346]   βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου,  οὐδέν   τι μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν
[341]   Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη, ἐπεχείρησας,  οὐδὲν   ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην, ἦν
[335]   Πολέμαρχε, οὔτε φίλον οὔτ' ἄλλον  οὐδένα,   ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου.
[335]   ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον  οὐδένα   ἡμῖν ἐφάνη ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ,
[353]   καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης εἶναι;  οὐδενὶ   ἄλλῳ. τί δ' αὖ τὸ
[353]   πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ; ἀλλ'  οὐδενί   γ' ἂν οἶμαι οὕτω καλῶς
[354]   εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ οὔ;  οὐδέποτ'   ἄρα, μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον
[340]   τοῦτ' ἔστιν (ὃ προσαγορεύομεν αὐτόν,  οὐδέποτε   ἁμαρτάνει· ὥστε κατὰ τὸν ἀκριβῆ
[347]   μέλλων καλῶς τῇ τέχνῃ πράξειν  οὐδέποτε   αὑτῷ τὸ βέλτιστον πράττει οὐδ'
[349]   ἄδικος, δὲ δίκαιος  οὐδέτερα;   καὶ τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν,
[328]   ἡλικίας δὴ ἐπὶ γήραος  οὐδῷ”   φασιν εἶναι οἱ ποιηταί, πότερον
[330]   ῥᾳδίως γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι  οὔθ'   μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός
[348]   νυνδὴ ἔλεγον. (τοῦτο μέν, ἔφην,  οὐκ   ἀγνοῶ βούλει λέγειν, ἀλλὰ
[348]   ἂν δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν, ὡς  οὐκ   ἀληθῆ λέγει; πῶς γὰρ οὐ
[338]   γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον  οὐκ   ἄλλο τι τὸ τοῦ
[336]   οἴου, εἰ μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν,  οὐκ   ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι
[349]   δ' ὅς, καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ'  οὐκ   ἂν δύναιτο. ἀλλ' οὐ τοῦτο,
[344]   τοὺς δὲ ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι  οὐκ   ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ
[349]   καὶ ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι,  οὐκ   ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν,
[337]   ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων τι ἀποκρινῇ;  οὐκ   ἂν θαυμάσαιμι, ἦν δ' ἐγώ·
[333]   ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει.  (οὐκ   ἂν οὖν, φίλε, πάνυ
[330]   ὅ, δ' ὅς, ἴσως  οὐκ   ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ
[339]   ἆρα τότε, σοφώτατε Θρασύμαχε,  οὐκ   ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ οὑτωσί, δίκαιον
[340]   λέγειν ὅτε τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις  οὐκ   ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά τι καὶ
[335]   μὲν οὖν. ἀλλ' δικαιοσύνη  οὐκ   ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ' ἀνάγκη.
[348]   τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ  οὐκ   ἄξια λόγου, ἀλλ' νυνδὴ
[354]   λυσιτελέστερον ἀδικία τῆς δικαιοσύνης,  οὐκ   ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ ἐπὶ
[336]   ὅτι ἂν λέγῃς· ὡς ἐγὼ  οὐκ   ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους λέγῃς.
[337]   μηδ' ὅτι τετράκις τρία· ὡς  οὐκ   ἀποδέξομαί σου ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς”
[329]   τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα λέγῃς,  οὐκ   ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως
[343]   τί δέ; ἦν δ' ἐγώ·  οὐκ   ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον τοιαῦτα
[343]   σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ καὶ  οὐκ   ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε αὐτῇ
[346]   τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις.  (οὐκ   ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τέχνης
[342]   συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ μάλα μόγις.  οὐκ   ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία τὸ
[342]   ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη, φαίνεται.  (οὐκ   ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ
[342]   ἄρχων ἀλλ' οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται.  οὐκ   ἄρα γε τοιοῦτος κυβερνήτης
[331]   τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις.  οὐκ   ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης,
[335]   γε δίκαιος ἀγαθός; πάνυ γε.  οὐκ   ἄρα τοῦ δικαίου βλάπτειν ἔργον,
[350]   ὥστε σοί, ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ  οὐκ   ἐᾷς λέγειν. καίτοι τί ἄλλο
[350]   καὶ σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου  οὐκ   ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου
[338]   ἀλλὰ τί οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ'  οὐκ   ἐθελήσεις. ἐὰν μάθω γε πρῶτον,
[337]   προύλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν  οὐκ   ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο δὲ καὶ πάντα
[335]   εἰς τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ'  οὐκ   εἰς τὴν τῶν ἵππων ἀρετήν;
[330]   καὶ φροντὶς περὶ ὧν ἔμπροσθεν  οὐκ   εἰσῄει. οἵ τε γὰρ λεγόμενοι
[331]   ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ' ἑνὸς  οὐκ   ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν εἰς
[349]   πλεονεκτεῖν ἀξιοῦν πλέον ἔχειν;  οὐκ   ἔμοιγε. τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη,
[345]   Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας ἀρχὰς  οὐκ   ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν
[341]   ὅτι σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ  οὐκ   ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ
[349]   ἄδικος, δὲ δίκαιος  οὐκ   ἔοικεν; πῶς γὰρ οὐ μέλλει,
[338]   τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί  οὐκ   ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις. ἐὰν
[354]   δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ  οὐκ   ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν ἀπ' ἐκείνου,
[351]   δ' ἐγώ, Θρασύμαχε, ὅτι  οὐκ   ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ
[340]   ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν  οὐκ   ἔστι δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς
[335]   τῇ ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους;  οὐκ   ἔστιν. ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ δὴ
[354]   καὶ πότερον ἔχων αὐτὸ  οὐκ   εὐδαίμων ἐστὶν εὐδαίμων.
[346]   μισθαρνητικήν, ἐὰν ἰώμενός τις μισθαρνῇ;  (οὐκ   ἔφη. οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν
[347]   ἀλλ' (ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον καὶ  οὐκ   ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ
[338]   δὲ ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα γὰρ  οὐκ   ἔχω. ὡς δὲ προθύμως τοῦτο
[335]   ἀνδρός, τοῖς δὲ φίλοις ὠφελίαν,  οὐκ   ἦν σοφὸς ταῦτα εἰπών.
[338]   σαφέστερον εἰπὲ τί λέγεις. εἶτ'  οὐκ   οἶσθ' ἔφη, ὅτι τῶν πόλεων
[347]   ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν.  οὐκ   οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν τε
[345]   μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι  οὐκ   ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ
[339]   ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς δέ τινας  οὐκ   ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ
[334]   συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ  οὐκ   ὀρθῶς τὸν φίλον καὶ ἐχθρὸν
[348]   (τὴν ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν καλεῖς;  οὔκ,   ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη. καὶ
[348]   ὅς. τὴν δικαιοσύνην κακίαν;  οὔκ,   ἀλλὰ πάνυ γενναίαν εὐήθειαν. (τὴν
[345]   ἑκόντας οἴει ἄρχειν; μὰ Δί'  οὔκ,   ἔφη, ἀλλ' εὖ οἶδα. τί
[351]   ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ  οὔκ;   ἔφη. καὶ τοῦτό γε
[349]   τῆς δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ  οὔκ;   ἔφη, ὅς γε πάντων πλέον
[336]   διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ ταῦτ' εἶπον,  οὐκέτι   ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν
[334]   μὰ τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ'  οὐκέτι   οἶδα ἔγωγε ὅτι ἔλεγον· τοῦτο
[348]   ἤδη στερεώτερον, ἑταῖρε, καὶ  οὐκέτι   ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ.
[345]   ὁριζόμενος τὸν ὡς ἀληθῶς ποιμένα  οὐκέτι   ᾤου δεῖν ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι,
[353]   πάντα ταῦτα εὖ πράττειν. ἀνάγκη.  οὐκοῦν   ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς εἶναι
[352]   ἀκούσαις ἄλλῳ ὠσίν; οὐδαμῶς.  οὐκοῦν   δικαίως (ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν
[341]   τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ, ἔφη.  οὐκοῦν   ἑκάστῳ τούτων ἔστιν τι συμφέρον;
[337]   τῷ μαθεῖν καὶ ἀπότεισον ἀργύριον.  οὐκοῦν   ἐπειδάν μοι γένηται, εἶπον. ἀλλ'
[339]   ἔφη, οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν.  οὐκοῦν   ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι τοὺς μὲν
[331]   με ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι.  οὐκοῦν,   ἔφη, ἐγώ, Πολέμαρχος, τῶν
[327]   κρείττους γένεσθε μένετ' αὐτοῦ.  οὐκοῦν,   ἦν δ' ἐγώ, ἔτι ἓν
[349]   οὐδέτερα; καὶ τοῦτ' ἔφη, εὖ.  οὐκοῦν,   ἦν δ' ἐγώ, καὶ ἔοικε
[342]   τε καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις.  οὐκοῦν,   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,
[349]   γε πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ;  οὐκοῦν   καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε
[349]   φρόνιμον, τὸν δὲ ἄμουσον ἄφρονα.  οὐκοῦν   καὶ ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν,
[353]   εἶναι. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ.  οὐκοῦν   καὶ ἀρετὴ δοκεῖ σοι εἶναι
[353]   ὤτων ἦν τι ἔργον; ναί.  οὐκοῦν   καὶ ἀρετή; καὶ ἀρετή. τί
[353]   ἔργον εἶναι; μάλιστά γ' ἔφη.  οὐκοῦν   καὶ ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς
[346]   αἱ ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε.  (οὐκοῦν   καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ
[342]   χρηματιστής. οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη.  οὐκοῦν   καὶ κυβερνήτης ἀκριβὴς
[353]   ἀληθές, ἔφη, τοῦτό γε λέγεις.  οὐκοῦν   καὶ ὦτα στερόμενα τῆς αὑτῶν
[346]   περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα.  οὐκοῦν   καὶ ὠφελίαν ἑκάστη τούτων ἰδίαν
[333]   καὶ σῶν εἶναι, Σώκρατες.  οὐκοῦν   λέγεις ὅταν μηδὲν δέῃ αὐτῷ
[346]   ἰώμενός τις μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη.  οὐκοῦν   τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς
[348]   δὲ κακίαν; πῶς γὰρ οὔ;  οὐκοῦν   τὴν μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν
[351]   ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω, ἔφη.  οὐκοῦν   τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα τὴν
[338]   δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ οὔ;  οὐκοῦν   τοῦτο κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ πόλει,
[350]   ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται.  οὐκοῦν,   Θρασύμαχε, ἦν δ' ἐγώ,
[346]   ὅταν προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι ἔγωγε.  οὐκοῦν,   Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον,
[335]   ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι; πάνυ μὲν  οὖν.   ἀλλ' δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία
[338]   εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν. μὴ  οὖν   ἄλλως ποίει, ἀλλὰ ἐμοί τε
[328]   ἐπιθυμίαι τε καὶ ἡδοναί. μὴ  οὖν   ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ τε
[348]   ἔφη, ἀλλ' οὐ πείθομαι. βούλει  οὖν   αὐτὸν πείθωμεν, ἂν δυνώμεθά πῃ
[340]   καὶ ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον  οὖν   δή σοι καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε
[332]   ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν·  οὖν   δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη
[350]   οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ δὲ  οὖν   διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι
[332]   δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ μοι. τίς  οὖν   δυνατώτατος κάμνοντας φίλους εὖ ποιεῖν
[350]   (δημηγορεῖν ἄν με φαίης.  οὖν   ἔα με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι,
[347]   ὠφελῶν πράγματα ἔχειν. τοῦτο μὲν  οὖν   ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς
[343]   ποιεῖ ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ  οὖν   ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου καὶ
[338]   παρανομοῦντά τε καὶ ἀδικοῦντα. τοῦτ'  οὖν   ἐστιν, βέλτιστε, λέγω
[330]   τινά τι ἠδίκησεν. μὲν  οὖν   εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν τῷ βίῳ
[337]   μοι σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν. (τί  οὖν,   ἔφη, ἂν ἐγὼ δείξω ἑτέραν
[337]   ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή; ἄλλο τι  οὖν,   ἔφη, καὶ σὺ οὕτω ποιήσεις·
[332]   ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν  οὖν,   ἔφη, γε ὀφείλεται αὐτοῖς,
[341]   δοκῶ σοι συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν  οὖν,   ἔφη. οἴει γάρ με ἐξ
[348]   καὶ ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν  οὖν,   ἔφη. ὁποτέρως οὖν σοι, ἦν
[335]   κακὸν ὄντα βλάπτειν; (πάνυ μὲν  οὖν,   ἔφη, οὕτως ἄν μοι δοκεῖ
[331]   λάβῃ τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν  οὖν,   ἔφη, Σώκρατες, ὑπολαβὼν
[348]   βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν  οὖν,   δ' ὅς, καὶ τὰ
[334]   κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ τε. ἔοικεν  οὖν   δικαιοσύνη καὶ κατὰ σὲ
[337]   δ' ἐγώ, Θρασύμαχε· εὖ  οὖν   ᾔδησθα ὅτι εἴ τινα ἔροιο
[327]   δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ. ὁρᾷς  οὖν   ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς
[337]   ἀλλ' οἶμαι οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι  οὖν   ἡμᾶς πολὺ (μᾶλλον εἰκός ἐστίν
[330]   ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. (πάνυ μὲν  οὖν,   ἦν δ' ἐγώ. ἀλλά μοι
[342]   ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο τι  οὖν,   ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς
[353]   ἔστι τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ'  οὖν   καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ
[330]   τι καθορᾷ αὐτά ὑποψίας δ'  οὖν   καὶ δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ
[341]   ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ'  οὖν   καὶ ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν
[345]   ἔστι τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ'  οὖν   (καὶ ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν
[335]   εἰς τὴν τῶν ἵππων. ἆρ'  οὖν   καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται
[337]   ἦν δ' ἐγώ· εἰ δ'  οὖν   καὶ μὴ ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται
[333]   καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ'  οὖν   καὶ νόσον ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι,
[352]   προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται μὲν  οὖν   καὶ νῦν, ὥς γέ μοι
[330]   χρείαν ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ  οὖν   καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες
[353]   ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ γε. (τίθεμεν  οὖν   καὶ τἆλλα πάντα εἰς τὸν
[348]   λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ μὲν  οὖν   καὶ φημί, ἔφη, καὶ δι'
[331]   θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ. εὖ  οὖν   λέγει θαυμαστῶς ὡς σφόδρα. πρὸς
[350]   ἔχω περὶ αὐτῶν λέγειν. εἰ  οὖν   λέγοιμι, εὖ οἶδ' ὅτι (δημηγορεῖν
[328]   δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς  οὖν   με ἰδὼν Κέφαλος ἠσπάζετό
[327]   νῦν πρῶτον ἄγοντες. καλὴ μὲν  οὖν   μοι καὶ τῶν ἐπιχωρίων
[329]   καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς. εὖ  οὖν   μοι καὶ τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος
[353]   τούτου ἔργον θήσομεν; θήσομεν μὲν  οὖν.   νῦν δὴ οἶμαι ἄμεινον ἂν
[333]   τι ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ'  οὖν   δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος
[341]   ἐρέσθαι ὡς ἠρόμην; εὖ μὲν  οὖν   οἶδα, ἔφη. καὶ οὐδέν γέ
[328]   ἐγώ, οὕτω χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν  οὖν   οἴκαδε εἰς τοῦ Πολεμάρχου, καὶ
[341]   ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ  οὖν   ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα, ἐπὶ
[352]   καὶ πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν  οὖν   ὅτι οὕτως ἔχει μανθάνω, ἀλλ'
[353]   ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ'  οὖν   οὐ τοῦτο τούτου ἔργον θήσομεν;
[346]   τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ'  οὖν   οὐδ' ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα
[334]   δ' ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ'  οὖν   οὐχ ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι περὶ
[328]   ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα  οὖν   παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι
[329]   διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ  οὖν   πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς
[327]   ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς.  οὖν   Πολέμαρχος ἔφη· Σώκρατες, δοκεῖτέ
[327]   ἀπῇμεν πρὸς τὸ ἄστυ. κατιδὼν  οὖν   πόρρωθεν ἡμᾶς οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος
[353]   τινα ψυχῆς εἶναι; φαμέν. (ἆρ'  οὖν   ποτε, Θρασύμαχε, ψυχὴ τὰ
[347]   τὸν τοῦ δικαίου. σὺ  οὖν   ποτέρως, ἦν δ' ἐγώ,
[341]   εἴποιμ' ἂν ὅτι παντάπασι μὲν  οὖν   προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ
[344]   τὸν μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον  οὖν   σκόπει, εἴπερ βούλει κρίνειν ὅσῳ
[348]   πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ὁποτέρως  οὖν   σοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει.
[335]   ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ'  οὖν   τῇ μουσικῇ οἱ μουσικοὶ ἀμούσους
[332]   ἤρετο· Σιμωνίδη, τίσιν  οὖν   τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον
[332]   φῂς τὸν Σιμωνίδην; πάνυ μὲν  οὖν.   τί δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον
[333]   κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν  οὖν   τί δέῃ ἀργυρίῳ χρυσίῳ
[332]   Διός, ἦν δ' ἐγώ, εἰ  οὖν   τις αὐτὸν ἤρετο· Σιμωνίδη,
[349]   οὐχ οὕτως; οὕτως. δοκεῖ ἂν  οὖν   τίς σοι, ἄριστε, μουσικὸς
[352]   εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ'  οὖν   τοῦτο ἂν θείης καὶ ἵππου
[337]   παρὰ τοῦ εἰδότος· καὶ ἐγὼ  οὖν   τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ
[339]   πειράσομαι μαθεῖν. τὸ συμφέρον μὲν  οὖν,   Θρασύμαχε, καὶ σὺ ἀπεκρίνω
[345]   πέπονθεν, οὐ μόνος ἐγώ· πεῖσον  οὖν,   μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι
[333]   ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ ἂν  οὖν,   φίλε, πάνυ γέ τι
[342]   αἱ τέχναι καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου  οὗπέρ   εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ
[339]   (σμικρά γε ἴσως, ἔφη, προσθήκη.  οὔπω   δῆλον οὐδ' εἰ μεγάλη· ἀλλ'
[350]   καὶ εἶδον ἐγώ, πρότερον δὲ  οὔπω,   Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ δὲ οὖν
[338]   ἔφην, τί λέγεις· νῦν γὰρ  οὔπω   οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος φῂς
[352]   οἷοί (τε ἀλλὰ δὴ καὶ  οὕς   φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ τι μετ'
[334]   ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη,  οὓς   ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν,
[334]   ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν,  οὓς   δ' ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ'
[352]   καὶ ἀλλήλους γε καὶ ἐφ'  οὓς   ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν
[351]   ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα  οὖσα   ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς
[342]   ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ  οὖσα,   ἕωσπερ ἂν ἑκάστη ἀκριβὴς
[354]   σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις  οὖσα   τυγχάνει εἴτε καὶ οὔ, καὶ
[348]   ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας  οὔσης   δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ
[330]   ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε τῆς νῦν  οὔσης·   ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ ἐὰν μὴ
[330]   σχεδόν τι ὅσην ἐγὼ νῦν  οὐσίαν   κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν,
[330]   οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν  οὐσίαν   κεκτῆσθαι; ὅ, δ' ὅς,
[329]   τρόπον ἀλλὰ διὰ τὸ πολλὴν  οὐσίαν   κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ πλουσίοις πολλὰ
[335]   ἔργον, Πολέμαρχε, οὔτε φίλον  οὔτ'   ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου,
[330]   τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο ὅτι  οὔτ'   ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς
[330]   ἔχει αὐτὸς λόγος, ὅτι  οὔτ'   ἂν ἐπιεικὴς πάνυ τι
[330]   αὐτὸς Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο  οὔτ'   ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς δὴ
[342]   συμφέρον σκέψεται; οὔτε αὑτῆς  οὔτε   ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς
[342]   συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε γὰρ πονηρία  οὔτε   ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν,
[342]   αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται;  οὔτε   αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ
[341]   οὐδέν γέ σοι πλέον ἔσται·  (οὔτε   γὰρ ἄν με λάθοις κακουργῶν,
[342]   αὑτῆς πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν·  οὔτε   γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία
[347]   ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς·  οὔτε   γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς
[331]   οὔτε χρὴ τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι,  οὔτε   δίκαιος ἂν εἴη ἀποδιδούς,
[347]   ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι,  οὔτε   λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς
[341]   γὰρ ἄν με λάθοις κακουργῶν,  οὔτε   μὴ λαθὼν βιάσασθαι τῷ λόγῳ
[347]   ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ  οὔτε   τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι
[335]   δικαίου βλάπτειν ἔργον, Πολέμαρχε,  οὔτε   φίλον οὔτ' ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ
[331]   ὅπλα, εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι  οὔτε   χρὴ τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε
[347]   ταῦτα τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,  οὔτε   χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ
[345]   ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ ἡμῖν ἐνδείξασθαι  ~οὔτοι   (κακῶς σοι κείσεται ὅτι ἂν
[329]   ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, Σώκρατες,  οὗτοι   οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ
[333]   ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν  οὗτος   δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ
[334]   βλάπτειν, τοὺς δὲ δικαίους ὠφελεῖν;  οὗτος   ἐκείνου καλλίων φαίνεται. πολλοῖς ἄρα,
[327]   καὶ ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη.  οὗτος,   ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε.
[351]   ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς  οὗτος   ἦν λόγος. ἀλλὰ τόδε
[348]   τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις  οὗτος,   καὶ ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει
[333]   πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ,  οὗτος   καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ'
[331]   (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα  οὗτος   ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε
[345]   μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ εἶναι  οὕτω   δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον
[327]   Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ ἀκουσομένων,  οὕτω   διανοεῖσθε. ~(καὶ Ἀδείμαντος, ἆρά
[337]   δ' ἐγώ· εἴ μοι σκεψαμένῳ  οὕτω   δόξειεν. (τί οὖν, ἔφη, ἂν
[353]   πέρι τῶν ἄλλων; οὐχ οὕτω;  οὕτω.   Εχε δή· ἆρ’ ἄν ποτε
[353]   ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν οἶμαι  οὕτω   καλῶς ὡς δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ
[350]   δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν  οὕτω   κείσθω, ἔφαμεν δὲ δὴ καὶ
[340]   Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ' εἰ νῦν  οὕτω   λέγει Θρασύμαχος, οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα.
[332]   ἀπολαμβάνων καὶ ἀποδιδούς οὐχ  οὕτω   λέγειν φῂς τὸν Σιμωνίδην; πάνυ
[341]   σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν εἰπεῖν  οὕτω   λέγων, οὔ; ὀρθῶς, ἔφη.
[341]   (οἴει γὰρ ἄν με, εἶπον,  οὕτω   μανῆναι ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα
[353]   πάντων πέρι τῶν ἄλλων; οὐχ  οὕτω;   οὕτω. Εχε δή· ἆρ’ ἄν
[346]   τῷ πλεῖν, καὶ αἱ ἄλλαι  οὕτω;   πάνυ γε. (οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ
[337]   τι οὖν, ἔφη, καὶ σὺ  οὕτω   ποιήσεις· ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων
[343]   τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ  οὕτω   πόρρω εἶ περί τε τοῦ
[354]   ἀπολαῦσαι, καὶ ἐγώ μοι δοκῶ  οὕτω,   πρὶν τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν
[340]   κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε μή;  οὕτω   σε φῶμεν λέγειν; ἥκιστά γε,
[334]   ἔφαμεν λέγειν. καὶ μάλα, ἔφη,  οὕτω   συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ
[348]   ἐν τοῖς ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ  οὕτω   τίθημι. τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ,
[335]   (ἀνθρώπους δέ, ἑταῖρε, μὴ  οὕτω   φῶμεν, βλαπτομένους εἰς τὴν ἀνθρωπείαν
[328]   εἰ δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ,  οὕτω   χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε
[339]   ὀρθῶς ἀσύμφορα; πῶς λέγεις;  οὕτως.   δ' ἂν θῶνται ποιητέον
[342]   οὗ τέχνη ἐστίν. φαίνεται, ἔφη,  οὕτως.   ἀλλὰ μήν, Θρασύμαχε, ἄρχουσί
[335]   βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,  οὕτως   ἄν μοι δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι.
[336]   πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, ἔπειθ'  οὕτως   ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ
[351]   τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ τι  οὕτως   ἁπλῶς, Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ,
[340]   εἰ νῦν οὕτω λέγει Θρασύμαχος,  οὕτως   αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα. καί μοι εἰπέ,
[349]   τί δὲ ἰατρικόν; οὐχ οὕτως;  οὕτως.   δοκεῖ ἂν οὖν τίς σοι,
[344]   διδάξαι ἱκανῶς μαθεῖν εἴτε  οὕτως   εἴτε ἄλλως (ἔχει; σμικρὸν
[350]   καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ; οὐχ  οὕτως   ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη. (ὁ δέ
[334]   ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ  οὕτως   ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν Δί'
[334]   ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ· καὶ  οὕτως   ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον τὸν
[349]   δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ'  οὕτως,   ἔφη, ἔχει. τί δὲ δὴ
[348]   σοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει.  οὕτως,   ἔφη. ἴθι δή, ἦν δ'
[328]   τοῖς ἵπποις; πῶς λέγεις;  οὕτως,   ἔφη Πολέμαρχος. καὶ πρός
[342]   λόγῳ· οὕτως ἄλλως ἔχει;  οὕτως,   ἔφη, φαίνεται. (οὐκ ἄρα, ἦν
[352]   ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν ὅτι  οὕτως   ἔχει μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς
[350]   ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη τοῦτό γε  οὕτως   ἔχειν. τί δὲ ἀνεπιστήμων;
[331]   ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς τὸν  οὕτως   ἔχοντα πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν.
[329]   δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ  οὕτως   ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ
[342]   σκόπει ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ·  οὕτως   ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη,
[340]   δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ  οὕτως,   δ' ὃς Πολέμαρχος,
[338]   δὲ τυραννικούς, καὶ αἱ ἄλλαι  οὕτως·   θέμεναι δὲ ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον
[331]   ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς  οὕτως   καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς
[340]   ἀλλ' οἶμαι λέγομεν τῷ ῥήματι  οὕτως,   ὅτι ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ
[349]   ναί. τί δὲ ἰατρικόν; οὐχ  οὕτως;   οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν τίς
[352]   παντὶ καὶ τῷ δικαίῳ; οὐχ  οὕτως;   πάνυ γε. καὶ ἐν ἑνὶ
[337]   ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ  οὕτως   πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ σοι εἶπεν·
[346]   μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι  οὕτως   τὸ αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται
[344]   ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν.  οὕτως,   Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ
[339]   Θρασύμαχε, οὐκ ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ  οὑτωσί,   δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον
[343]   σκοπεῖσθαι δέ, εὐηθέστατε Σώκρατες,  οὑτωσὶ   χρή, ὅτι δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου
[334]   ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ' οὖν  οὐχ   ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι περὶ τοῦτο,
[329]   ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ νῦν  οὐχ   ἧττον. παντάπασι γὰρ τῶν γε
[333]   τυγχάνει. τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ'  οὐχ   πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ
[352]   αὐτὸν πράττειν ποιήσει στασιάζοντα καὶ  οὐχ   ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν
[332]   τε ἀπολαμβάνων καὶ ἀποδιδούς  οὐχ   οὕτω λέγειν φῂς τὸν Σιμωνίδην;
[353]   δὲ πάντων πέρι τῶν ἄλλων;  οὐχ   οὕτω; οὕτω. Εχε δή· ἆρ’
[350]   τε καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ;  οὐχ   οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη. (ὁ
[334]   καὶ ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν.  οὐχ   οὕτως ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν
[329]   νῦν δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα  οὐχ   οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ
[340]   τὸ δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ'  οὐχ   οὕτως, δ' ὃς
[349]   κακόν; ναί. τί δὲ ἰατρικόν;  οὐχ   οὕτως; οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν
[352]   ἐναντίῳ παντὶ καὶ τῷ δικαίῳ;  οὐχ   οὕτως; πάνυ γε. καὶ ἐν
[339]   εἶναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ'  οὐχ   ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε, ἔφη. (οἴου
[342]   ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής.  οὐχ   ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ
[339]   ἔμοιγε δοκῶ· σκοπῶμεν δὲ βέλτιον.  οὐχ   ὡμολόγηται τοὺς ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις
[350]   Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα ταῦτα,  οὐχ   (ὡς ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως λέγω,
[347]   τότε ἔρχονται ἐπὶ τὸ ἄρχειν  οὐχ   ὡς ἐπ' ἀγαθόν τι ἰόντες
[352]   ὅτι οὕτως ἔχει μανθάνω, ἀλλ'  οὐχ   ὡς σὺ τὸ πρῶτον ἐτίθεσο·
[345]   ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν αἰτοῦσιν, ὡς  οὐχὶ   αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ τοῦ
[346]   (τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ·  οὐχὶ   ἑκάστην μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε τῶν
[350]   ἔχειν. τί δὲ ἀνεπιστήμων;  οὐχὶ   ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν,
[332]   ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται  ὀφείλειν   τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν τι
[335]   αὐτῷ τοῖς μὲν ἐχθροῖς βλάβην  ὀφείλεσθαι   παρὰ τοῦ δικαίου ἀνδρός, τοῖς
[332]   μὲν οὖν, ἔφη, γε  ὀφείλεται   αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ γε οἶμαι
[332]   ἔφη, γε ὀφείλεται αὐτοῖς,  ὀφείλεται   δέ γε οἶμαι παρά γε
[332]   δ' ἐγώ ὅτι οὐ τὰ  ὀφειλόμενα   ἀποδίδωσιν ὃς ἄν τῳ χρυσίον
[332]   ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης τὸ τὰ  ὀφειλόμενα   δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι
[331]   δ' ὅς, τὸ τὰ  ὀφειλόμενα   ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι· τοῦτο
[335]   Σώκρατες. (εἰ ἄρα τὰ  ὀφειλόμενα   ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον
[332]   ἑκάστῳ ἀποδιδόναι, τοῦτο δὲ ὠνόμασεν  ὀφειλόμενον.   ἀλλὰ τί οἴει; ἔφη.
[332]   τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα  ὀφειλόμενον   καὶ προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται;
[332]   δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα  ὀφειλόμενον   καὶ προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται;
[332]   ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι ἂν τύχῃ  ὀφειλόμενον;   παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη,
[332]   σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι γε  ὀφειλόμενόν   πού ἐστιν τοῦτο παρακατέθετο·
[331]   ἐξαπατῆσαι ψεύσασθαι, μηδ' αὖ  ὀφείλοντα   θεῷ θυσίας τινὰς
[342]   ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ  ὀφθαλμοὶ   ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ
[352]   ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἴδοις  ὀφθαλμοῖς;   οὐ δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις
[353]   ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ ἀρετὴ  ὀφθαλμῶν   ἔστιν; καὶ ἀρετή. τί δέ;
[353]   δὲ ἐπὶ τὰ αὐτὰ πάλιν·  ὀφθαλμῶν,   φαμέν, ἔστι τι ἔργον; ἔστιν.
[353]   γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς  ὄψεως.   ἥτις, ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν
[342]   προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ  ὄψεως   καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ
[332]   τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς  ὄψοις   τὰ ἡδύσματα. εἶεν· οὖν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005