Pages |
[335] |
ὡς
ἔοικε,
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
|
ὁ |
ἀγαθὸς
ἔσται,
ἐχθρὸς
δὲ
ὁ |
[328] |
μὴ
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε.
~(καὶ
|
ὁ |
Ἀδείμαντος,
ἆρά
γε,
ἦ
δ' |
[349] |
ἔφη,
ἔχει.
τί
δὲ
δὴ
|
ὁ |
ἄδικος;
ἆρα
ἀξιοῖ
τοῦ
δικαίου |
[350] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὁ |
ἄδικος
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου
τε |
[349] |
ἔφην,
φρόνιμός
τε
καὶ
ἀγαθὸς
|
ὁ |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα; |
[349] |
τῷ
φρονίμῳ
καὶ
τῷ
ἀγαθῷ
|
ὁ |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐκ |
[349] |
γε
ἀνθρώπου
τε
καὶ
πράξεως
|
ὁ |
ἄδικος
πλεονεκτήσει
καὶ
ἁμιλλήσεται
ὡς |
[353] |
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται,
κακῶς
δὲ
|
ὁ |
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ
τὸν |
[352] |
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
ἔσται
|
ὁ |
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὁ
δὲ |
[342] |
τὸ
τῷ
κάμνοντι;
ὡμολόγηται
γὰρ
|
ὁ |
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων
εἶναι
ἄρχων |
[342] |
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
|
ὁ |
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ' |
[340] |
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ
ἐπιστήμης
|
ὁ |
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ
οὐκ |
[350] |
γε
οὕτως
ἔχειν.
τί
δὲ
|
ὁ |
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος |
[331] |
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν
εἴη
|
ὁ |
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τὸν |
[332] |
ὦσιν
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ
|
ὁ |
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
λέγειν
φῂς |
[350] |
ὁ
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
|
ὁ |
ἄρα
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφὸς |
[340] |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
δή |
[330] |
τὸ
γῆρας
φέρουσιν,
εὖ
ἔχει
|
ὁ |
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
ἂν |
[334] |
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ
μὴν
στρατοπέδου
γε
|
ὁ |
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός,
ὅσπερ
καὶ |
[347] |
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε
πᾶς
ἂν
|
ὁ |
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον
ἕλοιτο |
[337] |
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων.
ἀλλ'
ἕνεκα
ἀργυρίου,
ὦ |
[328] |
(καὶ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
|
ὁ |
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
εἶναι. |
[327] |
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν,
ἦ
δ'
ὃς
|
ὁ |
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον
ὅ |
[347] |
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων·
τοὺς
μὲν
γὰρ
δύο |
[327] |
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων, |
[340] |
καὶ
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
γραμματιστής·
τὸ
δ'
οἶμαι
ἕκαστος |
[354] |
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
|
ὁ |
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω,
ἔφη. |
[336] |
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
|
ὁ |
δ'
εἰς
τὸ
μέσον
φθεγξάμενος, |
[343] |
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον
εἰσφέρει,
|
ὁ |
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις, |
[350] |
ὢν
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφός,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
ἀμαθής
τε
καὶ |
[349] |
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
τοῦ
τε
ὁμοίου |
[350] |
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ
ἀγαθῷ,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
τῷ
κακῷ
καὶ |
[335] |
βλάπτειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
|
ὁ |
δέ
γε
δίκαιος
ἀγαθός;
πάνυ |
[350] |
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε,
ἔφη.
|
(ὁ |
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ
μὲν |
[349] |
τε
καὶ
ἀγαθὸς
ὁ
ἄδικος,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ' |
[349] |
καὶ
τῷ
ἀγαθῷ
ὁ
ἄδικος,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
οὐκ
ἔοικεν;
πῶς |
[352] |
ἔσται
ὁ
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
φίλος.
εὐωχοῦ
τοῦ |
[350] |
ἄν,
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
|
ὁ |
δὲ
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
ὁ |
[350] |
τε
καὶ
ἐναντίου.
ἔοικεν,
ἔφη.
|
ὁ |
δὲ
κακός
τε
καὶ
ἀμαθὴς |
[349] |
ὢν
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
|
ὁ |
δὲ
μὴ
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος |
[354] |
ζῶν
μακάριός
τε
καὶ
εὐδαίμων,
|
ὁ |
δὲ
μὴ
τἀναντία.
πῶς
γὰρ |
[343] |
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
οὐδέν,
|
ὁ |
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ |
[350] |
ὁ
δὲ
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
|
ὁ |
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
ὁ |
[350] |
ἄδικος
ἀμαθής
τε
καὶ
κακός.
|
ὁ |
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα |
[346] |
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
ὅτι
ὠφελεῖται
|
ὁ |
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
τέχνης;
οὐ |
[333] |
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
οὖν
|
ὁ |
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς |
[333] |
ἀλλ'
εἰς
τίνα
δὴ
κοινωνίαν
|
ὁ |
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ |
[353] |
μὲν
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
καὶ
|
ὁ |
δίκαιος
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται,
κακῶς |
[334] |
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
εἰ
ἄρα
|
ὁ |
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν,
καὶ |
[332] |
ἆρα
καὶ
τοῖς
μὴ
πολεμοῦσιν
|
ὁ |
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ
μοι |
[332] |
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί
δὲ
|
ὁ |
δίκαιος;
ἐν
τίνι
πράξει
καὶ |
[349] |
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν
μηδὲ
βούλεται
|
ὁ |
δίκαιος,
τοῦ
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ' |
[349] |
πειρῶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀποκρίνασθαι·
|
ὁ |
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί |
[349] |
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην·
|
ὁ |
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐ |
[333] |
εἰς
πλίνθων
καὶ
λίθων
θέσιν
|
ὁ |
δίκαιος
χρησιμώτερός
τε
καὶ
ἀμείνων |
[333] |
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ
χρῆσθαι,
|
ὁ |
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
ὅταν |
[334] |
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα
τις
|
ὁ |
δίκαιος,
ὡς
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
καὶ |
[330] |
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
ἂν
|
ὁ |
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι
ῥᾳδίως
γῆρας |
[354] |
εἴτε
καὶ
οὔ,
καὶ
πότερον
|
ὁ |
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
ἐστὶν |
[343] |
δικαίου
λόγος
εἰς
τοὐναντίον
περιειστήκει,
|
ὁ |
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ |
[344] |
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν
|
ὁ |
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
εἶχεν
ἀπιέναι, |
[336] |
τις
αὐτὸ
φαίη
εἶναι;
(καὶ
|
ὁ |
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
καὶ
διαλεγομένων |
[344] |
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη
|
ὁ |
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
ἔχειν;
ἔοικας, |
[338] |
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖν.
καὶ
|
ὁ |
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν |
[340] |
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
λογιστὴς |
[340] |
πᾶς
γ'
ἂν
εἴποι
ὅτι
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
ὁ
ἄρχων |
[333] |
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
|
ὁ |
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
καὶ |
[328] |
κύκλῳ.
εὐθὺς
οὖν
με
ἰδὼν
|
ὁ |
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
καὶ
εἶπεν· |
[331] |
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι,
ἔφη
|
ὁ |
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν
τὸν |
[327] |
πόρρωθεν
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
|
ὁ |
Κεφάλου
ἐκέλευσε
δραμόντα
τὸν
παῖδα |
[333] |
οἰκοδομικοῦ
τε
καὶ
κιθαριστικοῦ,
ὥσπερ
|
ὁ |
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
εἰς
κρουμάτων; |
[340] |
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ'
ἔφη
|
ὁ |
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
[340] |
σύ
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
|
ὁ |
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
τί,
ἔφη, |
[340] |
κρείττονος
συμφέρον
ἔλεγεν
ὃ
ἡγοῖτο
|
ὁ |
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν·
τοῦτο
ποιητέον |
[333] |
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ
|
ὁ |
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
οὖν
τί |
[342] |
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
|
ὁ |
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι |
[340] |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
γραμματιστής· |
[352] |
οὐ
γὰρ
περὶ
τοῦ
ἐπιτυχόντος
|
ὁ |
λόγος,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
ὅντινα |
[351] |
ἔφην,
ὅτι
σὸς
οὗτος
ἦν
|
ὁ |
λόγος.
ἀλλὰ
τόδε
περὶ
αὐτοῦ |
[334] |
καὶ
κλέπτειν
δεινός.
ὡς
γοῦν
|
ὁ |
λόγος,
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα |
[334] |
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
εἶναι
|
ὁ |
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα,
ἦν |
[347] |
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
ὅτι
|
ὁ |
μέλλων
καλῶς
τῇ
τέχνῃ
πράξειν |
[350] |
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
|
ὁ |
μὲν
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται |
[330] |
τε
πάππου
καὶ
τοῦ
πατρός.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
πάππος
τε
καὶ |
[343] |
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων |
[354] |
μὴ
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
ὁ |
[350] |
ἔοικεν
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ |
[343] |
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις,
|
(ὁ |
μὲν
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ |
[330] |
σκοπεῖ
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν.
|
ὁ |
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν |
[330] |
γῆρας
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
|
ὁ |
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ' |
[333] |
καὶ
μὴν
ὅταν
γε
πλοῖον,
|
ὁ |
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν. |
[327] |
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος
|
ὁ |
Νικίου
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ὡς |
[341] |
ἔφη,
θεραπευτής.
τί
δὲ
κυβερνήτης;
|
ὁ |
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν |
[327] |
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς.
|
ὁ |
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
Σώκρατες, |
[338] |
φῄς·
εἰ
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
|
ὁ |
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει
τὰ |
[327] |
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου
ὄπισθεν
|
ὁ |
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου,
κελεύει |
[333] |
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ'
οὐχ
|
ὁ |
πατάξαι
δεινότατος
ἐν
μάχῃ
εἴτε |
[330] |
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν,
Λυσανίας
δὲ
|
ὁ |
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε |
[328] |
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
ἔνδον
καὶ
|
ὁ |
πατὴρ
ὁ
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος. |
[333] |
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
ὁ
πεττευτικός;
|
ὁ |
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς
πλίνθων
καὶ |
[333] |
κοινωνὸς
εἰς
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
|
ὁ |
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς |
[336] |
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ
τε
καὶ
|
ὁ |
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
ὁ
δ' |
[331] |
οὖν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
τι
χρὴ |
[340] |
οὐχ
οὕτως,
ἦ
δ'
ὃς
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
ἦν
δ' |
[328] |
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως,
ἔφη
|
ὁ |
Πολέμαρχος.
καὶ
πρός
γε
παννυχίδα |
[340] |
μὰ
Δί'
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
ἐὰν
σύ |
[331] |
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
ἔφη,
ἐγώ,
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
τῶν
γε
σῶν
κληρονόμος; |
[335] |
ὁ
ἀγαθὸς
ἔσται,
ἐχθρὸς
δὲ
|
ὁ |
πονηρός.
ναί.
κελεύεις
δὴ
ἡμᾶς |
[332] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν,
|
ὁ |
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
ὃ |
[335] |
φίλοις
ὠφελίαν,
οὐκ
ἦν
σοφὸς
|
ὁ |
ταῦτα
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ |
[343] |
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου
ἂν
|
ὁ |
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ |
[349] |
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει,
ἔφη,
|
ὁ |
τοιοῦτος
ὢν
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς |
[327] |
τε
Πολέμαρχος
ἧκε
καὶ
Ἀδείμαντος
|
ὁ |
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος |
[343] |
καὶ
πᾶσι
καταφανὲς
ἦν
ὅτι
|
ὁ |
τοῦ
δικαίου
λόγος
εἰς
τοὐναντίον |
[331] |
(λέγε
δή,
εἶπον
ἐγώ,
σὺ
|
ὁ |
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
τί
φῂς |
[328] |
δ'
ἔνδον
καὶ
ὁ
πατὴρ
|
ὁ |
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
καὶ
μάλα |
[329] |
τὸ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
|
ὁ |
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
ἂν
μὲν |
[341] |
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
εἰπέ
μοι·
|
ὁ |
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
ὃν |
[354] |
τὸν
σὸν
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν
|
ὅ |
γε
εὖ
ζῶν
μακάριός
τε |
[332] |
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἔφη,
|
ὅ |
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
δέ |
[342] |
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται.
οὐκ
ἄρα
|
ὅ |
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης
τε
καὶ |
[354] |
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ
οἶδα
|
ὅ |
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή |
[330] |
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν
κεκτῆσθαι;
|
ὅ, |
ἦ
δ'
ὅς,
ἴσως
οὐκ |
[332] |
βλαβερὰ
γίγνηται,
φίλοι
δὲ
ὦσιν
|
ὅ |
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς |
[338] |
ἄλλους.
εἰπόντος
δέ
μου
ταῦτα,
|
ὅ |
τε
Γλαύκων
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[327] |
ὁ
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον
|
ὅ |
τε
Πολέμαρχος
ἧκε
καὶ
Ἀδείμαντος |
[353] |
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
τι
ἔργον
|
ὃ |
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ'
ἂν |
[353] |
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
|
ὃ |
ἂν
ἢ
μόνον
τι
ἢ |
[352] |
ἵππου
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
|
ὃ |
ἂν
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ |
[353] |
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
|
ὃ |
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ |
[348] |
(τοῦτο
μέν,
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
|
ὃ |
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα, |
[328] |
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας
|
ὃ |
δὴ
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν |
[340] |
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
|
ὃ |
ἐβούλου
λέγειν
τὸ
δίκαιον,
τὸ |
[332] |
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
|
ὃ |
εἴη.
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς |
[340] |
τοὺς
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο
|
ὃ |
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
ἂν |
[340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
ἔλεγεν
|
ὃ |
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν· |
[339] |
νῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
|
ὃ |
λέγεις·
εἰ
δὲ
ἀληθὲς
ἢ |
[338] |
τοῦτ'
οὖν
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
|
ὃ |
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν |
[347] |
δέ
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
|
ὃ |
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν
τοῦ |
[341] |
εἰπεῖν
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
|
ὃ |
νυνδὴ
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
συμφέρον |
[332] |
γε
ὀφειλόμενόν
πού
ἐστιν
τοῦτο
|
ὃ |
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ;
ναί.
ἀποδοτέον |
[340] |
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ'
ἔστιν
|
(ὃ |
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
|
ὃ |
σὺ
λέγεις;
τὸ
γὰρ
τοῦ |
[344] |
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
|
ὃ |
σὺ
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ, |
[354] |
ἐγώ
μοι
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν
|
ὃ |
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν,
τὸ |
[336] |
λόγων
σκέψει
ἐγώ
τε
καὶ
|
ὅδε, |
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν. |
[328] |
παρ'
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ
τινὰ
|
ὁδὸν |
προεληλυθότων
ἣν
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως |
[329] |
τῶν
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
|
ὀδύρονται, |
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
δὴ
τὸ |
[334] |
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος
(τὸν
τοῦ
|
Ὀδυσσέως |
πρὸς
μητρὸς
πάππον
Αὐτόλυκον
ἀγαπᾷ |
[343] |
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
|
(ὅθεν |
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω |
[347] |
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
|
ὅθεν |
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα
ἐπὶ
τὸ |
[335] |
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
(συλλήβδην
ἀρετῇ
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
κακούς;
ἀλλὰ
ἀδύνατον.
οὐ |
[347] |
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
οὔτε
τιμῆς·
οὔτε
γὰρ |
[348] |
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ
|
οἱ |
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως,
ἔφη, |
[330] |
οἱ
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
|
οἱ |
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ |
[338] |
ταῦτα,
ὅ
τε
Γλαύκων
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως |
[329] |
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα
ἦλθον |
[330] |
καὶ
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ
|
οἱ |
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι |
[334] |
μισεῖν.
ἆρ'
οὖν
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
περὶ
τοῦτο,
ὥστε
δοκεῖν |
[339] |
βελτίστου,
ἃ
δ'
ἂν
προστάττωσιν
|
οἱ |
ἄρχοντες
δίκαιον
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις |
[339] |
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
|
οἱ |
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις |
[343] |
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε
καὶ
δικαίων,
|
οἱ |
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν
τὸ
ἐκείνου |
[352] |
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται,
|
οἱ |
δὲ
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
μετ' |
[334] |
ἄρα
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
|
οἱ |
δὲ
κακοὶ
φίλοι;
πάνυ
γε. |
[330] |
οἳ
ἂν
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
|
οἱ |
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
οἱ |
[346] |
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
|
οἱ |
δημιουργοί,
δῆλον
ὅτι
κοινῇ
τινι |
[335] |
ἔστιν.
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
δὴ
|
οἱ |
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
(συλλήβδην |
[352] |
εἰ
δὲ
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
|
οἱ |
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί |
[352] |
καὶ
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν
|
οἱ |
δίκαιοι
φαίνονται,
οἱ
δὲ
ἄδικοι |
[347] |
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
|
οἱ |
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε
ἔρχονται
ἐπὶ |
[347] |
οὐ
συνιεῖς,
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
|
οἱ |
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ |
[352] |
γ'
εἰσίν,
ὦ
φίλε,
καὶ
|
οἱ |
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς |
[327] |
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν
|
οἱ |
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ
καὶ |
[335] |
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
τῇ
ἱππικῇ
|
οἱ |
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ |
[331] |
ὁσίως
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
|
οἱ |
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς |
[344] |
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται
|
οἱ |
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων |
[354] |
οὐ
διὰ
σέ·
ἀλλ'
ὥσπερ
|
οἱ |
λίχνοι
τοῦ
ἀεὶ
παραφερομένου
ἀπογεύονται |
[334] |
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
|
οἱ |
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
δὲ |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
|
οἱ |
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς |
[335] |
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ
|
οἱ |
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν;
ἀδύνατον. |
[344] |
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
|
οἱ |
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ |
[329] |
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
|
οἱ |
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες, |
[330] |
καὶ
ἐκ
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ
|
οἱ |
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
(καὶ |
[344] |
οὐ
μὴν
εἴασάν
γε
αὐτὸν
|
οἱ |
παρόντες,
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
τε |
[330] |
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ
|
οἱ |
πατέρες
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ |
[328] |
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι
|
οἱ |
ποιηταί,
πότερον
χαλεπὸν
τοῦ
βίου, |
[330] |
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ
|
οἱ |
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ |
[330] |
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
δὴ
καὶ
|
οἱ |
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν |
[334] |
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται.
ἀλλὰ
μὴν
|
οἵ |
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
καὶ |
[352] |
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
ἐπεὶ
|
οἵ |
γε
παμπόνηροι
καὶ
τελέως
ἄδικοι |
[348] |
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
|
οἵ |
γε
τελέως,
ἔφη,
οἷοί
τε |
[330] |
περὶ
ὧν
ἔμπροσθεν
οὐκ
εἰσῄει.
|
οἵ |
τε
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
περὶ |
[330] |
δὲ
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ
πολὺ
|
οἳ |
ἂν
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ |
[343] |
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας,
|
οἳ |
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχουσιν,
ἄλλως
πως |
[351] |
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
|
οἵαν, |
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει |
[350] |
λέγειν.
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
|
οἶδ' |
ὅτι
(δημηγορεῖν
ἄν
με
φαίης. |
[334] |
τὸν
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
|
οἶδα |
ἔγωγε
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι |
[341] |
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν
|
οἶδα, |
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ
σοι |
[354] |
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ
|
οἶδα |
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε |
[345] |
Δί'
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ
|
οἶδα. |
τί
δέ,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[338] |
τί
λέγεις·
νῦν
γὰρ
οὔπω
|
οἶδα. |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
φῂς
συμφέρον |
[330] |
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
μέγιστον
|
οἴει |
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν |
[337] |
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι
αὐτὸν
|
οἴει |
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
ἐάντε |
[345] |
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
ἑκόντας
|
οἴει |
ἄρχειν;
μὰ
Δί'
οὔκ,
ἔφη, |
[345] |
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν
|
οἴει |
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα,
καθ'
ὅσον |
[341] |
οὐ
μὴ
οἷός
τ'
ᾖς.
|
(οἴει |
γὰρ
ἄν
με,
εἶπον,
οὕτω |
[341] |
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
οἴει |
γάρ
με
ἐξ
ἐπιβουλῆς
ἐν |
[344] |
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
σμικρὸν
|
οἴει |
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου |
[332] |
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
|
οἴει; |
ἔφη.
ὦ
πρὸς
Διός,
ἦν |
[332] |
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
ἂν
|
οἴει |
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι, |
[340] |
γε,
ἔφη·
ἀλλὰ
κρείττω
με
|
οἴει |
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ; |
[348] |
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι·
σὺ
δὲ
|
οἴει |
με
ἴσως
τοὺς
τὰ
βαλλάντια |
[343] |
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ.
(ὅτι
|
οἴει |
τοὺς
ποιμένας
ἢ
τοὺς
βουκόλους |
[330] |
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
|
οἴεσθαι |
τελευτήσειν,
εἰσέρχεται
αὐτῷ
δέος
καὶ |
[332] |
Δί'
ἔφη·
τοῖς
γὰρ
φίλοις
|
οἴεται |
ὀφείλειν
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν |
[337] |
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ
τι
καὶ
|
οἴεται, |
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη |
[328] |
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν
|
οἴκαδε |
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ
Λυσίαν |
[327] |
ἄστυ.
κατιδὼν
οὖν
πόρρωθεν
ἡμᾶς
|
οἴκαδε |
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
ὁ
Κεφάλου
ἐκέλευσε |
[343] |
κρείττονός
τε
καὶ
ἄρχοντος
συμφέρον,
|
οἰκεία |
δὲ
τοῦ
πειθομένου
τε
καὶ |
[343] |
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
τά
γε
|
οἰκεῖα |
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως
ἔχειν,
ἐκ |
[353] |
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τῇ
|
οἰκείᾳ |
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον |
[353] |
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
τὴν
αὑτῶν
|
οἰκείαν |
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
ἀρετῆς |
[353] |
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
|
οἰκείας |
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη |
[343] |
δὲ
τούτοις
ἀπεχθέσθαι
τοῖς
τε
|
οἰκείοις |
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν
μηδὲν |
[328] |
παρὰ
φίλους
τε
καὶ
πάνυ
|
οἰκείους. |
καὶ
μήν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[329] |
καὶ
τῶν
γε
πρὸς
τοὺς
|
οἰκείους |
μία
τις
αἰτία
ἐστίν,
οὐ |
[329] |
(ἔνιοι
δὲ
καὶ
τὰς
τῶν
|
οἰκείων |
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
ὀδύρονται,
καὶ |
[346] |
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
|
οἰκίαν, |
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη |
[346] |
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν
|
οἰκοδομικὴ |
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ |
[333] |
τε
καὶ
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
|
οἰκοδομικοῦ; |
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
εἰς
τίνα
δὴ |
[333] |
ὁ
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
|
οἰκοδομικοῦ |
τε
καὶ
κιθαριστικοῦ,
ὥσπερ
ὁ |
[345] |
ἐμόν,
ὅτι
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
|
οἶμαι |
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ' |
[353] |
θήσομεν
μὲν
οὖν.
νῦν
δὴ
|
οἶμαι |
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
ὃ
ἄρτι |
[336] |
δ'
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
τίνος;
ἔφη.
|
οἶμαι |
αὐτὸ
Περιάνδρου
εἶναι
ἢ
Περδίκκου |
[338] |
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
|
οἶμαι |
γάρ
σε
εὖ
ἐρεῖν.
(ἄκουε |
[339] |
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ
ὡμολόγηται;
|
οἶμαι |
ἔγωγε,
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν,
ἦν |
[346] |
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
|
οἶμαι |
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο |
[339] |
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ
ὀρθῶς;
|
οἶμαι |
ἔγωγε.
τὸ
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα |
[340] |
καὶ
ὁ
γραμματιστής·
τὸ
δ'
|
οἶμαι |
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ' |
[352] |
γε.
καὶ
ἐν
ἑνὶ
δὴ
|
οἶμαι |
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ |
[335] |
ἀλλὰ
ἀδύνατον.
οὐ
γὰρ
θερμότητος
|
οἶμαι |
ἔργον
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου. |
[344] |
λυσιτελεστάτην
ζωὴν
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
|
οἶμαι, |
ἔφη
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως |
[337] |
ἡμεῖς
Σωκράτει
εἰσοίσομεν.
(πάνυ
γε
|
οἶμαι, |
ἦ
δ'
ὅς·
ἵνα
Σωκράτης |
[340] |
κατὰ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
|
οἶμαι |
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι |
[333] |
ἵππον·
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ
|
οἶμαι, |
ὁ
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται. |
[336] |
γε
σύ,
ὦ
φίλε.
ἀλλ'
|
οἶμαι |
οὐ
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
ἡμᾶς |
[353] |
οὔ;
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
ἂν
|
οἶμαι |
οὕτω
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ |
[332] |
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
δέ
γε
|
οἶμαι |
παρά
γε
τοῦ
ἐχθροῦ
τῷ |
[337] |
σου
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
|
οἶμαί |
σοι
ἦν
ὅτι
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο |
[329] |
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
|
οἶμαί |
σου
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα |
[346] |
οὐ
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ
γ'
|
οἶμαι, |
τὴν
μισθωτικήν,
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις |
[341] |
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν
|
οἶμαι |
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
ἐν |
[333] |
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων
ἂν
|
οἶμαι |
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε.
τί |
[351] |
καὶ
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
|
οἶμαι |
φανήσεται
καὶ
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ |
[334] |
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
καὶ
|
οἷοι |
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ |
[348] |
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως,
ἔφη,
|
οἷοί |
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
καὶ |
[352] |
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
μετ'
ἀλλήλων
|
οἷοί |
(τε
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
οὕς |
[339] |
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη,
|
οἷοί |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες |
[339] |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
|
οἷοί |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που, |
[336] |
Θηβαίου
ἤ
τινος
ἄλλου
μέγα
|
οἰομένου |
δύνασθαι
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη, |
[329] |
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες,
|
οἷόν |
γέ
μοι
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ |
[344] |
καὶ
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
|
οἷον |
ἐμβαλὼν
λόγον
ἐν
νῷ
ἔχεις |
[346] |
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
|
οἷον |
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ |
[353] |
ὄντων
οὐδ'
ἂν
ἑνὶ
πράξαις,
|
οἷον |
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ |
[331] |
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ
ἀδίκως
ποιεῖν;
|
οἷον |
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
ἄν
που |
[329] |
τι,
οὐ
μέντοι
γε
ὅσον
|
οἴονται· |
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
εὖ |
[336] |
προσέβλεψα
αὐτὸν
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
|
οἷός |
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον |
[341] |
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
μὴ
|
οἷός |
τ'
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
ἄν |
[329] |
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι
|
οἷός |
τε
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ |
[336] |
σπουδάζειν
ὅτι
μάλιστα
φανῆναι
αὐτό.
|
οἴου |
γε
σύ,
ὦ
φίλε.
ἀλλ' |
[336] |
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
δὴ
|
οἴου, |
εἰ
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ |
[339] |
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη.
|
(οἴου |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ |
[345] |
ἔφη,
σὲ
πείσω;
εἰ
γὰρ
|
οἷς |
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
τί |
[338] |
εἰπὲ
τί
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
|
οἶσθ' |
ἔφη,
ὅτι
τῶν
πόλεων
αἱ |
[336] |
εἰμι
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ'
|
οἶσθα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὗ
μοι |
[347] |
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
|
οἶσθα |
ὅτι
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ |
[349] |
τοιοῦτος
ἄρα
ἐστὶν
ἑκάτερος
αὐτῶν
|
οἷσπερ |
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη. |
[342] |
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
|
ὅλη |
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ
σκόπει
ἐκείνῳ |
[344] |
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
|
ὅλην |
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ
τὸ |
[327] |
δ'
ὃς
ὁ
Γλαύκων.
(καὶ
|
ὀλίγῳ |
ὕστερον
ὅ
τε
Πολέμαρχος
ἧκε |
[344] |
σμικρὸν
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
|
ὅλου |
βίου
διαγωγήν,
ᾗ
ἂν
διαγόμενος |
[329] |
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
|
ὀλοφύρονται |
συνιόντες,
τὰς
ἐν
τῇ
νεότητι |
[334] |
καὶ
κατὰ
σὲ
καὶ
καθ'
|
Ὅμηρον |
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις |
[334] |
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
καὶ
κινδυνεύεις
παρ'
|
Ὁμήρου |
μεμαθηκέναι
αὐτό·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος |
[353] |
Εχε
δή·
ἆρ’
ἄν
ποτε
|
ὄμματα |
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο |
[347] |
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
|
ὁμοίοις. |
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν |
[337] |
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
δὴ
|
ὅμοιον |
τοῦτο
ἐκείνῳ.
οὐδέν
γε
κωλύει, |
[337] |
δ'
οὖν
καὶ
μὴ
ἔστιν
|
ὅμοιον, |
φαίνεται
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον, |
[350] |
ἀλλὰ
μὴν
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε
|
ὅμοιος |
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον |
[349] |
ὁ
δὲ
ἄδικος
τοῦ
τε
|
ὁμοίου |
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη, |
[350] |
τε
καὶ
ἀμαθὴς
τοῦ
τε
|
ὁμοίου |
καὶ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
οὐκοῦν, |
[349] |
ἔφην·
ὁ
δίκαιος
τοῦ
μὲν
|
ὁμοίου |
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου, |
[350] |
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ
μὲν
|
ὁμοίου |
οὐ
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου; |
[350] |
τε
καὶ
σοφὸς
τοῦ
μὲν
|
ὁμοίου |
οὐκ
ἐθελήσει
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ |
[350] |
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου
τε
καὶ
|
ὁμοίου |
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες; |
[350] |
λέγειν,
καὶ
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
|
ὁμοίῳ |
ἑαυτῷ
εἰς
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν. |
[350] |
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
|
ὁμοίως |
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ
δὲ |
[350] |
τί
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
|
ὁμοίως |
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
ὁμοίως |
[340] |
δεῖται
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος
|
ὁμολογεῖ |
τοὺς
μὲν
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς |
[345] |
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
|
ὁμολογεῖν |
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
ὅσον
ἀρχή, |
[340] |
ποιεῖν.
ἐκ
δὲ
τούτων
τῶν
|
ὁμολογιῶν |
οὐδὲν
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[339] |
γέ
τι
εἶναι
καὶ
ἐγὼ
|
ὁμολογῶ |
τὸ
δίκαιον,
σὺ
δὲ
προστιθεῖς |
[351] |
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη
|
ὁμόνοιαν |
καὶ
φιλίαν·
ἦ
γάρ;
ἔστω, |
[352] |
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ
|
ὁμονοοῦντα |
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ |
[330] |
μὲν
γὰρ
πάππος
τε
καὶ
|
ὁμώνυμος |
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ |
[352] |
μοι
δοκεῖ,
ἐξ
ὧν
εἰρήκαμεν·
|
ὅμως |
δ'
ἔτι
βέλτιον
σκεπτέον.
οὐ |
[334] |
κακοὶ
φίλοι;
πάνυ
γε.
ἀλλ'
|
ὅμως |
δίκαιον
τότε
τούτοις
τοὺς
μὲν |
[345] |
τῷ
λανθάνειν
ἢ
τῷ
διαμάχεσθαι,
|
ὅμως |
ἐμέ
γε
οὐ
πείθει
ὡς |
[337] |
μηδ'
εἰ
τούτων
τι
τυγχάνει
|
ὄν, |
ἀλλ'
ἕτερον
εἴπω
τι
(τοῦ |
[344] |
κρείττονος
συμφέρον
τὸ
δίκαιον
τυγχάνει
|
ὄν, |
τὸ
δ'
ἄδικον
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν |
[340] |
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει
|
ὄν, |
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων |
[335] |
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν
ἐφάνη
|
ὂν |
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
ὅς. |
[351] |
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
τι
τυγχάνει
|
ὂν |
δικαιοσύνη
πρὸς
ἀδικίαν.
ἐλέχθη
γάρ |
[336] |
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ
δικαιοσύνη
|
ὂν |
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
τί
ἂν |
[333] |
εἰ
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
χρήσιμον
|
ὂν |
τυγχάνει.
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ' |
[341] |
ὁ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
|
ὃν |
ἄρτι
ἔλεγες,
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν |
[347] |
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς,
δι'
|
ὃν |
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν |
[344] |
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
καὶ
|
ὀνείδη |
ἔχει
τὰ
μέγιστα
καὶ
γὰρ |
[344] |
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
|
ὀνειδίζοντες |
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες, |
[344] |
ἄδικα
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
|
ὀνειδίζουσιν |
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως, |
[347] |
φιλότιμόν
τε
καὶ
φιλάργυρον
εἶναι
|
ὄνειδος |
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε, |
[330] |
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
|
ὀνομαστὸς |
ἐγένετο
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ |
[344] |
δουλώσηται,
ἀντὶ
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
|
ὀνομάτων |
εὐδαίμονες
καὶ
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ |
[344] |
τούτων
τἀναντία
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
|
(ὅνπερ |
νυνδὴ
ἔλεγον,
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον |
[335] |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν
|
ὄντα |
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη, |
[335] |
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα
μέν,
|
ὄντα |
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ |
[335] |
δίκαιον
τὸν
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
|
ὄντα |
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν |
[341] |
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
ἔφη,
λόγῳ
ἄρχοντα
|
ὄντα. |
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ
συκοφάντει, |
[341] |
λέγε
τὸν
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν
|
ὄντα. |
τῶν
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής.
τί |
[334] |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
τὸν
|
ὄντα |
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα |
[345] |
κείσεται
ὅτι
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
|
ὄντας |
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ
γὰρ
δή
σοι |
[334] |
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ
τοὺς
|
ὄντας, |
κἂν
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς |
[334] |
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
εἶναι
μὴ
|
ὄντας, |
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις |
[352] |
μετ'
ἀλλήλων
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους
|
ὄντας, |
τοῦτο
οὐ
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν· |
[352] |
γὰρ
ἂν
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ
|
ὄντες |
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
ἐνῆν |
[352] |
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
|
ὄντες, |
ἐπεὶ
οἵ
γε
παμπόνηροι
καὶ |
[347] |
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι
τῷ
|
ὄντι |
ἀληθινὸς
ἄρχων
οὐ
πέφυκε
τὸ |
[341] |
θεραπευτής;
καὶ
λέγε
τὸν
τῷ
|
ὄντι |
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
ἔφη, |
[343] |
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον
ἀγαθὸν
τῷ
|
ὄντι, |
τοῦ
κρείττονός
τε
καὶ
ἄρχοντος |
[352] |
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
|
ὅντινα |
τρόπον
χρὴ
ζῆν.
σκόπει
δή, |
[335] |
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν
καὶ
|
ὁντινοῦν |
ἀνθρώπων;
καὶ
πάνυ
γε,
ἔφη· |
[341] |
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
συμφέρον
κρείττονος
|
ὄντος |
δίκαιον
ἔσται
τῷ
ἥττονι
ποιεῖν. |
[343] |
ποιοῦσιν
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
κρείττονος
|
ὄντος, |
καὶ
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες |
[346] |
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
ἥττονος
|
ὄντος |
σκοποῦσα,
ἀλλ'
οὐ
τὸ
τοῦ |
[350] |
θαυμαστοῦ
ὅσου,
ἅτε
καὶ
θέρους
|
ὄντος |
τότε
καὶ
εἶδον
ἐγώ,
πρότερον |
[353] |
τι
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
|
ὄντων |
οὐδ'
ἂν
ἑνὶ
πράξαις,
οἷον |
[331] |
γὰρ
ὅτι
οὐ
τοῦτο
λέγει,
|
ὅπερ |
ἄρτι
ἐλέγομεν,
τό
τινος
παρακαταθεμένου |
[350] |
ἐρώτα
δή.
τοῦτο
τοίνυν
ἐρωτῶ,
|
ὅπερ |
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα |
[341] |
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον.
ὥστε
|
ὅπερ |
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον
δίκαιον
λέγω, |
[344] |
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς
γιγνομένη,
καὶ
|
ὅπερ |
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον,
τὸ
μὲν |
[332] |
γε
τοῦ
ἐχθροῦ
τῷ
ἐχθρῷ
|
ὅπερ |
καὶ
προσήκει,
κακόν
τι.
ἠινίξατο |
[346] |
τὸ
αὑτῇ
ὠφέλιμον
παρασκευάζει,
ἀλλ'
|
ὅπερ |
πάλαι
ἐλέγομεν,
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ |
[337] |
ἄλλο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἢ
|
ὅπερ |
προσήκει
πάσχειν
τῷ
μὴ
εἰδότι; |
[352] |
τῶν
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν,
|
ὅπερ |
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον. |
[327] |
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου
|
ὄπισθεν |
ὁ
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου, |
[327] |
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
ἔφη,
|
ὄπισθεν |
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν, |
[331] |
λάβοι
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
|
ὅπλα, |
εἰ
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε |
[333] |
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
|
ὁπλιτικὴν |
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ |
[351] |
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
|
ὁποῖόν |
τι
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς |
[337] |
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο
|
ὁπόσα |
ἐστὶν
τὰ
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος |
[354] |
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν
(εἰδέναι·
|
ὁπότε |
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ
οἶδα |
[332] |
δέ
γε
οὐδ'
ὁπωστιοῦν
τότε
|
ὁπότε |
τις
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῖ;
ἀληθῆ, |
[348] |
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
ὁποτέρως |
οὖν
σοι,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[351] |
τοῦτο
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
|
ὅπου |
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
ἐν |
[343] |
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
|
ὅπου |
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ |
[327] |
ἐγὼ
μετεστράφην
τε
καὶ
ἠρόμην
|
ὅπου |
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
ἔφη,
ὄπισθεν |
[341] |
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
οὖν
|
ὅπως |
ἐκπορίζῃ
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
|
ὅπως |
μὴ
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
δὲ |
[337] |
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη
|
ὅπως |
μηδὲν
ἐρεῖ
ὧν
ἡγεῖται
ὑπ' |
[336] |
φῂς
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
καὶ
|
ὅπως |
μοι
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ |
[337] |
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ
|
ὅπως |
μοι,
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς |
[345] |
μέλει
ἢ
ἐφ'
ᾧ
τέτακται,
|
ὅπως |
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
ἐκποριεῖ
ἐπεὶ |
[343] |
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ'
|
ὁπωστιοῦν. |
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες, |
[332] |
ναί.
ἀποδοτέον
δέ
γε
οὐδ'
|
ὁπωστιοῦν |
τότε
ὁπότε
τις
μὴ
σωφρόνως |
[350] |
δέ;
ναί.
περὶ
πάσης
δὴ
|
ὅρα |
ἐπιστήμης
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ |
[327] |
κακῶς
δοξάζεις,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
ὁρᾷς |
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι
ἐσμέν; |
[345] |
ἡμᾶς
μὴ
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ
|
ὁρᾷς, |
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ |
[342] |
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν
|
ὀρθὴ |
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη |
[339] |
ὀρθῶς;
οἶμαι
ἔγωγε.
τὸ
δὲ
|
ὀρθῶς |
ἆρα
τὸ
τὰ
συμφέροντά
ἐστι |
[339] |
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
μὴ
|
ὀρθῶς |
ἀσύμφορα;
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως. |
[345] |
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
ὅτι
οὐκ
|
ὀρθῶς |
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην
ἀδικίας
περὶ
πλείονος |
[331] |
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν.
|
(ὀρθῶς, |
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
οὗτος |
[341] |
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ;
|
ὀρθῶς, |
ἔφη.
~(τί
δὲ
δή;
αὐτὴ |
[341] |
θεραπευτής.
τί
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ
|
ὀρθῶς |
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ |
[331] |
τί
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην
λέγοντα
|
ὀρθῶς |
λέγειν
περὶ
δικαιοσύνης;
ὅτι,
ἦ |
[339] |
που
κρατεῖ,
ὥστε
συμβαίνει
τῷ
|
ὀρθῶς |
λογιζομένῳ
πανταχοῦ
εἶναι
τὸ
αὐτὸ |
[339] |
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ
|
ὀρθῶς; |
οἶμαι
ἔγωγε.
τὸ
δὲ
ὀρθῶς |
[341] |
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη.
ἦ
|
ὀρθῶς |
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
εἰπεῖν |
[339] |
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
τοὺς
μὲν
|
ὀρθῶς |
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ |
[334] |
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ
|
ὀρθῶς |
τὸν
φίλον
καὶ
ἐχθρὸν
θέσθαι. |
[345] |
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ
πρῶτον
|
ὁριζόμενος |
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα
οὐκέτι |
[334] |
πάντας
ἀνθρώπους
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ
θ'
|
ὅρκῳ |
τε.
ἔοικεν
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη |
[354] |
ὅτι
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου
|
ὁρμῆσαι |
ἐπὶ
τὸ
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ |
[331] |
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
οὗτος
|
ὅρος |
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
λέγειν |
[332] |
σωφρόνως
ἀπαιτοῖ;
ἀληθῆ,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
ἄλλο
δή
τι
ἢ
τὸ |
[348] |
γὰρ
οὐ
βούλομαι;
ἦ
δ'
|
ὅς. |
ἂν
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ' |
[343] |
περιορᾷ
καὶ
οὐκ
ἀπομύττει
δεόμενον,
|
ὅς |
γε
αὐτῇ
οὐδὲ
πρόβατα
οὐδὲ |
[349] |
πράξεως;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
ἔφη,
|
ὅς |
γε
πάντων
πλέον
ἔχειν
ἀξιοῖ; |
[329] |
τε
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
|
ὅς, |
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα |
[348] |
τί
μήν;
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
ἦ
τὴν
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ, |
[351] |
ἦ
γάρ;
ἔστω,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
ἵνα
σοι
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ' |
[337] |
(πάνυ
γε
οἶμαι,
ἦ
δ'
|
ὅς· |
ἵνα
Σωκράτης
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται· |
[330] |
οὐσίαν
κεκτῆσθαι;
ὅ,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
ἴσως
οὐκ
ἂν
πολλοὺς
πείσαιμι |
[349] |
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
ἄν,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
καὶ
ἀξιοῖ,
ἀλλ'
οὐκ
ἂν |
[348] |
λυσιτελεῖ
μὲν
οὖν,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ· |
[334] |
τὸν
δοκοῦντά
τε,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
καὶ
τὸν
ὄντα
χρηστὸν
φίλον· |
[335] |
ὂν
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
μαχούμεθα
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[328] |
Ἀδείμαντος,
ἆρά
γε,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
οὐδ'
ἴστε
ὅτι
λαμπὰς
ἔσται |
[327] |
καὶ
δύναισθ'
ἄν,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη |
[351] |
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
τί
δ'
εἰ
μὴ
ἀδικοῖεν; |
[331] |
περὶ
δικαιοσύνης;
ὅτι,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι |
[338] |
ἐρεῖν.
(ἄκουε
δή,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
φημὶ
γὰρ
ἐγὼ
εἶναι
τὸ |
[337] |
τῶν
δεινῶν
ἢ
χαλεπαίνεσθαι.
καὶ
|
ὃς |
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
σαρδάνιον |
[332] |
ὅτι
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
|
ὃς |
ἄν
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ, |
[331] |
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι
|
ὃς |
ἂν
δικαίως
καὶ
ὁσίως
τὸν |
[340] |
τοῦτο
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
|
ὃς |
ἂν
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε |
[331] |
κληρονόμος;
πάνυ
γε,
ἦ
δ'
|
ὃς |
γελάσας,
καὶ
ἅμα
ᾔει
πρὸς |
[327] |
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν,
ἦ
δ'
|
ὃς |
ὁ
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον |
[340] |
ἀλλ'
οὐχ
οὕτως,
ἦ
δ'
|
ὃς |
ὁ
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
ἦν |
[330] |
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
εὖ
ἔχει,
|
ὃς |
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
καὶ
λέγοντι |
[350] |
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ
|
ὅσα |
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν
ἢ |
[348] |
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὅσα |
ἄρτι
Θρασύμαχος
ἀγαθὰ
διῆλθεν
τῷ |
[348] |
λέγωμεν
αὐτῷ
λόγον
παρὰ
λόγον,
|
ὅσα |
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
δίκαιον |
[350] |
ἢ
οὖν
ἔα
με
εἰπεῖν
|
ὅσα |
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν, |
[348] |
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
|
ὅσα |
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ |
[351] |
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
τι
ἔθνος,
|
ὅσα |
κοινῇ
ἐπί
τι
ἔρχεται
ἀδίκως, |
[338] |
χάριν
ἐκτίνειν,
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ
|
ὅσην |
δύναμαι.
δύναμαι
δὲ
ἐπαινεῖν
μόνον· |
[330] |
καὶ
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
|
ὅσην |
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν |
[344] |
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
καὶ
|
ὅσια |
καὶ
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ |
[331] |
ὅτι
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ
|
ὁσίως |
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
οἱ |
[344] |
ἀλλὰ
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
|
ὅσοι |
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην |
[334] |
πολλοῖς
ἄρα,
ὦ
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
|
ὅσοι |
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι |
[329] |
γήρως,
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πάντες
|
ὅσοι |
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν
δ' |
[327] |
ἐγώ.
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
|
ὅσοι |
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἢ |
[328] |
ὡς
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
|
ὅσον |
αἱ
ἄλλαι
αἱ
κατὰ
τὸ |
[345] |
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
|
ὅσον |
ἀρχή,
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον |
[341] |
τυγχάνει
ὄν,
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
|
(ὅσον |
ἄρχων
ἐστίν,
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μὴ |
[342] |
οὐδεὶς
ἐν
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
|
ὅσον |
ἄρχων
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον |
[342] |
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς
οὐδείς,
καθ'
|
ὅσον |
ἰατρός,
τὸ
τῷ
ἰατρῷ
συμφέρον |
[329] |
μέν
τι,
οὐ
μέντοι
γε
|
ὅσον |
οἴονται·
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους |
[345] |
οἴει
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα,
καθ'
|
ὅσον |
ποιμήν
ἐστιν,
οὐ
πρὸς
τὸ |
[340] |
δ'
οἶμαι
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
|
ὅσον |
τοῦτ'
ἔστιν
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν, |
[350] |
καὶ
μόγις,
μετὰ
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ
|
ὅσου, |
ἅτε
καὶ
θέρους
ὄντος
τότε |
[334] |
γε
ὁ
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός,
|
ὅσπερ |
καὶ
τὰ
τῶν
πολεμίων
κλέψαι |
[333] |
γε.
ἆρ'
οὖν
καὶ
νόσον
|
ὅστις |
δεινὸς
φυλάξασθαι,
καὶ
λαθεῖν
οὗτος |
[350] |
εἴ
τίς
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
|
ὁστισοῦν |
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ |
[344] |
οὖν
σκόπει,
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
|
ὅσῳ |
μᾶλλον
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον |
[329] |
τούτῳ
δὴ
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν
|
ὅσων |
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ |
[340] |
ἂν
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
|
ὅταν |
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν; |
[333] |
χρῆσθαι
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
|
ὅταν |
ἄρα
ἄχρηστον
ᾖ
ἀργύριον,
τότε |
[343] |
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ
|
ὅταν |
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ |
[340] |
ἢ
ἄρχων
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε
|
ὅταν |
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ' |
[347] |
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
|
ὅταν |
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε |
[333] |
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
καὶ
μὴν
|
ὅταν |
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ |
[333] |
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
|
ὅταν |
δὲ
χρῆσθαι,
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται. |
[333] |
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
|
ὅταν |
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ |
[333] |
Πολέμαρχε,
πρὸς
τὸ
χρῆσθαι
ἀργυρίῳ,
|
ὅταν |
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ
πρίασθαι
ἢ |
[333] |
δὲ
καὶ
ἀσπίδα
καὶ
λύραν
|
ὅταν |
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι, |
[333] |
αὐτῷ
(ἡ
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
καὶ
|
ὅταν |
δὴ
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ |
[347] |
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
|
ὅταν |
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
οἶσθα |
[340] |
με
οἴει
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
|
ὅταν |
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
σε |
[333] |
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
|
ὅταν |
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι
ἀλλὰ |
[343] |
τε
οἰκείοις
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
|
ὅταν |
μηδὲν
ἐθέλῃ
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ |
[339] |
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
|
ὅταν |
οἱ
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ |
[333] |
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
|
ὅταν |
οὖν
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ |
[333] |
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
|
ὅταν |
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ |
[346] |
(ἆρ'
οὖν
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
|
ὅταν |
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι
ἔγωγε.
οὐκοῦν, |
[329] |
Κέφαλε,
οἶμαί
σου
τοὺς
πολλούς,
|
ὅταν |
ταῦτα
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ' |
[343] |
πλέον
εἰσφέρει,
ὁ
δ'
ἔλαττον,
|
ὅταν |
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
οὐδέν, |
[343] |
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν,
|
ὅταν |
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ |
[344] |
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει
|
ὅταν |
τις
ἀδικήσας
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί |
[340] |
εἶπον,
ᾤμην
σε
τοῦτο
λέγειν
|
ὅτε |
τοὺς
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους |
[336] |
τε
καὶ
ὅδε,
εὖ
ἴσθι
|
ὅτι |
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
δὴ |
[345] |
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται
|
ὅτι |
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς |
[336] |
σαφῶς
μοι
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
|
ὅτι |
ἂν
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ |
[332] |
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
|
ὅτι |
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν |
[338] |
ἄλλων,
ἀληθῆ
εἶπες,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ὅτι |
δὲ
οὔ
με
φῂς
χάριν |
[343] |
οὐδὲ
πρόβατα
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις.
|
ὅτι |
δὴ
τί
μάλιστα;
ἦν
δ' |
[350] |
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
|
ὅτι |
(δημηγορεῖν
ἄν
με
φαίης.
ἢ |
[343] |
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ
χρή,
|
ὅτι |
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον |
[337] |
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
ᾔδησθα
|
ὅτι |
εἴ
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν |
[334] |
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
ἔγωγε
|
ὅτι |
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ |
[328] |
δεῦρο
ἰέναι.
ὡς
εὖ
ἴσθι
|
ὅτι |
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ
ἄλλαι
αἱ |
[352] |
κομιδῇ
ὄντες
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον
|
ὅτι |
ἐνῆν
τις
αὐτοῖς
δικαιοσύνη,
ἣ |
[337] |
μηδ'
ὅτι
τρὶς
τέτταρα
μηδ'
|
ὅτι |
ἑξάκις
δύο
μηδ'
ὅτι
τετράκις |
[330] |
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὅτι, |
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ |
[336] |
ἀληθῶς
βούλει
εἰδέναι
τὸ
δίκαιον
|
ὅτι |
ἔστι,
μὴ
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ |
[335] |
νῦν
πρὸς
τούτῳ
ὧδε
λέγειν,
|
ὅτι |
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
μὲν
φίλον |
[337] |
μοι,
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
|
ὅτι |
ἔστιν
τὰ
δώδεκα
δὶς
ἓξ |
[332] |
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
|
ὅτι, |
ἔφη,
ἡ
σώμασιν
φάρμακά
τε |
[331] |
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ
δικαιοσύνης;
|
ὅτι, |
ἦ
δ'
ὅς,
τὸ
τὰ |
[343] |
τε
καὶ
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
|
ὅτι |
ἡ
μὲν
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ |
[351] |
πρὸς
ἀδικίαν.
ἐλέχθη
γάρ
που
|
ὅτι |
καὶ
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη |
[346] |
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ
δημιουργοί,
δῆλον
|
ὅτι |
κοινῇ
τινι
τῷ
αὐτῷ
προσχρώμενοι |
[328] |
ἦ
δ'
ὅς,
οὐδ'
ἴστε
|
ὅτι |
λαμπὰς
ἔσται
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφ' |
[354] |
καὶ
ἐμπεσόντος
αὖ
ὕστερον
λόγου,
|
ὅτι |
λυσιτελέστερον
ἡ
ἀδικία
τῆς
δικαιοσύνης, |
[341] |
ἔστιν
τι
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
|
ὅτι |
μάλιστα
τελέαν
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο |
[336] |
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
καὶ
οὐ
σπουδάζειν
|
ὅτι |
μάλιστα
φανῆναι
αὐτό.
οἴου
γε |
[352] |
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
νῦν.
|
ὅτι |
μὲν
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
καὶ |
[338] |
καὶ
τούτων
μηδὲ
χάριν
ἀποδιδόναι.
|
ὅτι |
μέν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
μανθάνω |
[339] |
δῆλον
οὐδ'
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ'
|
ὅτι |
μὲν
τοῦτο
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ |
[330] |
ἕνεκα
ἠρόμην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὅτι |
μοι
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν |
[340] |
οἶμαι
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
|
ὅτι |
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ |
[340] |
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
ἂν
εἴποι
|
ὅτι |
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
ὁ |
[347] |
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
|
ὅτι |
ὁ
μέλλων
καλῶς
τῇ
τέχνῃ |
[343] |
λόγου
καὶ
πᾶσι
καταφανὲς
ἦν
|
ὅτι |
ὁ
τοῦ
δικαίου
λόγος
εἰς |
[343] |
τί
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
(ὅτι |
οἴει
τοὺς
ποιμένας
ἢ
τοὺς |
[331] |
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
|
ὅτι |
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ
ὁσίως |
[330] |
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
καὶ
λέγοντι
|
(ὅτι |
οὐ
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ |
[345] |
σοι
λέγω
τό
γ'
ἐμόν,
|
ὅτι |
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν |
[332] |
μηδέν.
μανθάνω,
ἦν
δ'
ἐγώ
|
ὅτι |
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς |
[331] |
ἐγὼ
δὲ
ἀγνοῶ·
δῆλον
γὰρ
|
ὅτι |
οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὅπερ
ἄρτι |
[337] |
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
σοι
ἦν
|
ὅτι |
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ. |
[345] |
τὰς
ἄλλας
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
|
ὅτι |
οὐδεὶς
ἐθέλει
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ |
[346] |
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη
δῆλον,
|
ὅτι |
οὐδεμία
τέχνη
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ |
[351] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ὅτι |
οὐκ
ἐπινεύεις
μόνον
καὶ
ἀνανεύεις, |
[345] |
οὖν,
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
|
ὅτι |
οὐκ
ὀρθῶς
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην
ἀδικίας |
[330] |
διὰ
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
|
ὅτι |
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν |
[330] |
εὖ
ἔχει
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
|
ὅτι |
οὔτ'
ἂν
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ |
[331] |
σωφρονοῦντος
ὅπλα,
εἰ
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
|
ὅτι |
οὔτε
χρὴ
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι, |
[352] |
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν
οὖν
|
ὅτι |
οὕτως
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ'
οὐχ |
[341] |
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
ἂν
|
ὅτι |
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
διὰ |
[341] |
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
|
ὅτι |
πλεῖ
ἐν
τῇ
νηί,
οὐδ' |
[354] |
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν,
τὸ
δίκαιον
|
ὅτι |
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι |
[331] |
καὶ
θεῖος
ἀνήρ
τοῦτο
μέντοι
|
ὅτι |
ποτὲ
λέγει,
σὺ
μέν,
ὦ |
[342] |
ἢ
ἄλλη
τις
τέχνη
ἔσθ'
|
ὅτι |
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ |
[336] |
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
|
ὅτι |
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ |
[328] |
καὶ
σοῦ
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην
|
ὅτι |
σοι
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα |
[351] |
τελεώτατα
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην,
|
ὅτι |
σὸς
οὗτος
ἦν
ὁ
λόγος. |
[337] |
ᾔδη
τε
καὶ
τούτοις
προύλεγον,
|
ὅτι |
σὺ
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις, |
[341] |
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
|
ὅτι |
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν
καὶ
οὐκ |
[337] |
μηδ'
ὅτι
ἑξάκις
δύο
μηδ'
|
ὅτι |
τετράκις
τρία·
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί |
[348] |
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν
|
ὅτι |
τις
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν |
[336] |
καὶ
ὅπως
μοι
μὴ
ἐρεῖς
|
ὅτι |
τὸ
(δέον
ἐστὶν
μηδ'
ὅτι |
[336] |
μηδ'
ὅτι
τὸ
λυσιτελοῦν
μηδ'
|
ὅτι |
τὸ
κερδαλέον
μηδ'
ὅτι
τὸ |
[336] |
μηδ'
ὅτι
τὸ
ὠφέλιμον
μηδ'
|
ὅτι |
τὸ
λυσιτελοῦν
μηδ'
ὅτι
τὸ |
[336] |
μηδ'
ὅτι
τὸ
κερδαλέον
μηδ'
|
ὅτι |
τὸ
συμφέρον,
ἀλλὰ
σαφῶς
μοι |
[347] |
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
οἶσθα
|
ὅτι |
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ
φιλάργυρον |
[336] |
ὅτι
τὸ
(δέον
ἐστὶν
μηδ'
|
ὅτι |
τὸ
ὠφέλιμον
μηδ'
ὅτι
τὸ |
[343] |
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
|
ὅτι |
τοί
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα
περιορᾷ |
[345] |
ἔτι
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
|
ὅτι |
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ |
[332] |
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
|
ὅτι |
τοῦτ'
εἴη
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον |
[337] |
τὰ
δώδεκα
δὶς
ἓξ
μηδ'
|
ὅτι |
τρὶς
τέτταρα
μηδ'
ὅτι
ἑξάκις |
[347] |
καὶ
ἐνταῦθ'
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι
|
ὅτι |
τῷ
ὄντι
ἀληθινὸς
ἄρχων
οὐ |
[338] |
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη,
|
ὅτι |
τῶν
πόλεων
αἱ
μὲν
τυραννοῦνται, |
[348] |
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος
εἶ
|
ὅτι |
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
καλὸν
καὶ |
[346] |
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
|
ὅτι |
ὠφελεῖται
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς |
[334] |
τὰς
ἄλλας
πράξεις;
πάνυ
γε.
|
ὅτου |
τις
ἄρα
δεινὸς
φύλαξ,
τούτου |
[352] |
θείης
καὶ
ἵππου
καὶ
ἄλλου
|
ὁτουοῦν |
ἔργον,
ὃ
ἂν
ἢ
μόνῳ |
[353] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
πάντα,
ἔσθ'
|
ὅτῳ |
ἄλλῳ
ἢ
ψυχῇ
δικαίως
ἂν |
[352] |
μανθάνω,
ἔφη.
ἀλλ'
ὧδε·
ἔσθ'
|
ὅτῳ |
ἂν
ἄλλῳ
ἴδοις
ἢ
ὀφθαλμοῖς; |
[331] |
ἐλέγομεν,
τό
τινος
παρακαταθεμένου
τι
|
ὁτῳοῦν |
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι |
[352] |
γένει
εἴτε
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ
|
ὁτῳοῦν, |
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸ
ποιεῖν |
[348] |
οὐκ
ἀληθῆ
λέγει;
πῶς
γὰρ
|
οὐ |
βούλομαι;
ἦ
δ'
ὅς.
ἂν |
[335] |
ἦν
σοφὸς
ὁ
ταῦτα
εἰπών.
|
οὐ |
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ
γὰρ |
[352] |
τοῦτο
οὐ
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν·
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ |
[349] |
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη·
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ |
[329] |
φασιν
εἶναι.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις·
|
οὐ |
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ
λέγουσι
μέν |
[352] |
εὐωχοῦ
τοῦ
λόγου,
ἔφη,
θαρρῶν·
|
οὐ |
γὰρ
ἔγωγέ
σοι
ἐναντιώσομαι,
ἵνα |
[347] |
κλέπται.
οὐδ'
αὖ
τιμῆς
ἕνεκα·
|
οὐ |
γάρ
εἰσι
φιλότιμοι.
δεῖ
δὴ |
[335] |
οἱ
ἀγαθοὶ
κακούς;
ἀλλὰ
ἀδύνατον.
|
οὐ |
γὰρ
θερμότητος
οἶμαι
ἔργον
ψύχειν |
[327] |
πρὸς
ἄστυ
ὡρμῆσθαι
ὡς
ἀπιόντες.
|
οὐ |
γὰρ
κακῶς
δοξάζεις,
ἦν
δ' |
[341] |
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος
ναύτης·
|
οὐ |
γὰρ
κατὰ
τὸ
πλεῖν
κυβερνήτης |
[352] |
ὅμως
δ'
ἔτι
βέλτιον
σκεπτέον.
|
οὐ |
γὰρ
περὶ
τοῦ
ἐπιτυχόντος
ὁ |
[338] |
ὦ
Θρασύμαχε,
τί
ποτε
λέγεις;
|
οὐ |
γάρ
που
τό
γε
τοιόνδε |
[353] |
δ'
ἐγώ,
αὐτῶν
ἡ
ἀρετή·
|
οὐ |
γάρ
πω
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ' |
[344] |
αὐτὸν
τὴν
ὅλην
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
|
οὐ |
γὰρ
τὸ
ποιεῖν
τὰ
ἄδικα |
[328] |
τε
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Σώκρατες,
|
οὐ |
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων
εἰς |
[345] |
οὐ
ποιμένα.
τῇ
δὲ
ποιμενικῇ
|
οὐ |
δήπου
ἄλλου
του
μέλει
ἢ |
[346] |
τούτου
καλεῖς
μᾶλλον
αὐτὴν
ἰατρικήν;
|
οὐ |
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ
γ'
οἶμαι, |
[351] |
τι
δύνασθαι,
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
|
(οὐ |
δῆτα,
ἦ
δ'
ὅς.
τί |
[350] |
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀνδρὸς
ἢ
πράγματος;
|
οὐ |
δῆτα.
μὴ
ἰατρικοῦ
δέ;
ναί. |
[352] |
ἂν
ἄλλῳ
ἴδοις
ἢ
ὀφθαλμοῖς;
|
οὐ |
δῆτα.
τί
δέ;
ἀκούσαις
ἄλλῳ |
[346] |
μισθωτικήν,
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
|
οὐ |
δῆτα.
τί
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν |
[330] |
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
καὶ
λέγοντι
(ὅτι
|
οὐ |
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
τὴν |
[354] |
γε
(εἱστίαμαι,
δι'
ἐμαυτὸν
ἀλλ'
|
οὐ |
διὰ
σέ·
ἀλλ'
ὥσπερ
οἱ |
[329] |
σε
ῥᾳδίως
τὸ
γῆρας
φέρειν
|
οὐ |
διὰ
τὸν
τρόπον
ἀλλὰ
διὰ |
[351] |
δὲ
ἂν
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται;
|
οὐ |
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
καὶ
ἐχθροὶ |
[336] |
σύ,
ὦ
φίλε.
ἀλλ'
οἶμαι
|
οὐ |
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ |
[351] |
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
|
οὐ |
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις
τε
καὶ |
[341] |
ἔστιν
τι
συμφέρον;
πάνυ
γε.
|
οὐ |
καὶ
ἡ
τέχνη,
ἦν
δ' |
[339] |
δ'
ἐγώ.
καί
μοι
εἰπέ·
|
οὐ |
καὶ
πείθεσθαι
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν |
[344] |
ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τυραννίς,
ἣ
|
οὐ |
κατὰ
σμικρὸν
τἀλλότρια
καὶ
λάθρᾳ |
[346] |
ἰδίαν
τινὰ
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ'
|
οὐ |
κοινήν,
οἷον
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν, |
[354] |
ἀλλὰ
μὴν
ἄθλιόν
γε
εἶναι
|
οὐ |
λυσιτελεῖ,
εὐδαίμονα
δέ.
πῶς
γὰρ |
[334] |
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
|
οὐ |
μὰ
τὸν
Δί'
ἔφη,
ἀλλ' |
[351] |
τί
δ'
εἰ
μὴ
ἀδικοῖεν;
|
οὐ |
μᾶλλον;
πάνυ
γε.
στάσεις
γάρ |
[352] |
ἐκείνῳ
ποιῇ
τις
ἢ
ἄριστα;
|
οὐ |
μανθάνω,
ἔφη.
ἀλλ'
ὧδε·
ἔσθ' |
[349] |
δίκαιος
οὐκ
ἔοικεν;
πῶς
γὰρ
|
οὐ |
μέλλει,
ἔφη,
ὁ
τοιοῦτος
ὢν |
[350] |
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ
|
οὐ |
μέμνησαι,
ὦ
Θρασύμαχε;
μέμνημαι,
ἔφη· |
[329] |
ἀποδέχονται.
καὶ
λέγουσι
μέν
τι,
|
οὐ |
μέντοι
γε
ὅσον
οἴονται·
~ἀλλὰ |
[349] |
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
μαντεύῃ.
ἀλλ'
|
οὐ |
μέντοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀποκνητέον |
[327] |
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν
εἶναι,
|
οὐ |
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν |
[354] |
πρᾷος
ἐγένου
καὶ
χαλεπαίνων
ἐπαύσω.
|
οὐ |
μέντοι
καλῶς
γε
(εἱστίαμαι,
δι' |
[341] |
δύνασαι
οὐδέν
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
|
οὐ |
μὴ
οἷός
τ'
ᾖς.
(οἴει |
[344] |
ἁθρόον
καὶ
πολὺν
τὸν
λόγον·
|
οὐ |
μὴν
εἴασάν
γε
αὐτὸν
οἱ |
[339] |
τὸ
δίκαιον;
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
(οὐ |
μόνον
ἄρα
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ |
[344] |
ὀνομάτων
εὐδαίμονες
καὶ
μακάριοι
(κέκληνται,
|
οὐ |
μόνον
ὑπὸ
τῶν
πολιτῶν
ἀλλὰ |
[345] |
ἕτερος
ἴσως
τις
ἡμῶν
πέπονθεν,
|
οὐ |
μόνος
ἐγώ·
πεῖσον
οὖν,
ὦ |
[342] |
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
|
οὐ |
ναύτης;
(ὡμολόγηται.
οὐκ
ἄρα
ὅ |
[352] |
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους
ὄντας,
τοῦτο
|
οὐ |
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν·
οὐ
γὰρ |
[332] |
μὴ
πολεμοῦσιν
ὁ
δίκαιος
ἄχρηστος;
|
οὐ |
πάνυ
μοι
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον |
[345] |
τῷ
διαμάχεσθαι,
ὅμως
ἐμέ
γε
|
οὐ |
πείθει
ὡς
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης |
[348] |
τοῦ
ἀδίκου;
ἤκουσα,
ἔφη,
ἀλλ'
|
οὐ |
πείθομαι.
βούλει
οὖν
αὐτὸν
πείθωμεν, |
[345] |
λέγω
τό
γ'
ἐμόν,
ὅτι
|
οὐ |
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν
δικαιοσύνης |
[347] |
ὅτι
τῷ
ὄντι
ἀληθινὸς
ἄρχων
|
οὐ |
πέφυκε
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖσθαι |
[349] |
ὁ
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
|
οὐ |
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου,
ὁ |
[350] |
γε
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
|
οὐ |
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
ναί. |
[345] |
τὸ
(ἀποδόσθαι,
ὥσπερ
χρηματιστὴν
ἀλλ'
|
οὐ |
ποιμένα.
τῇ
δὲ
ποιμενικῇ
οὐ |
[345] |
πρόβατα,
καθ'
ὅσον
ποιμήν
ἐστιν,
|
οὐ |
πρὸς
τὸ
τῶν
προβάτων
βέλτιστον |
[331] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
Σιμωνίδῃ
γε
|
οὐ |
ῥᾴδιον
ἀπιστεῖν
σοφὸς
γὰρ
καὶ |
[349] |
σύ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀτεχνῶς
νῦν
|
οὐ |
σκώπτειν,
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα
περὶ |
[336] |
οὕτως
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
καὶ
|
οὐ |
σπουδάζειν
ὅτι
μάλιστα
φανῆναι
αὐτό. |
[347] |
ὡς
ἐν
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
|
οὐ |
συνῆκα.
τὸν
τῶν
βελτίστων
ἄρα |
[347] |
τῶν
βελτίστων
ἄρα
μισθόν,
ἔφην,
|
οὐ |
συνιεῖς,
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ |
[330] |
δ'
ἐγώ,
ὅτι
μοι
ἔδοξας
|
οὐ |
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα,
τοῦτο |
[332] |
μανθάνω,
ἦν
δ'
ἐγώ
ὅτι
|
οὐ |
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς
ἄν |
[350] |
ἢ
πράττειν
ἢ
λέγειν,
καὶ
|
οὐ |
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
εἰς |
[329] |
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
Σώκρατες,
οὗτοι
|
οὐ |
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι.
εἰ
γὰρ |
[329] |
οἰκείους
μία
τις
αἰτία
ἐστίν,
|
οὐ |
τὸ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ' |
[346] |
συμφέρον
ἥττονος
ὄντος
σκοποῦσα,
ἀλλ'
|
οὐ |
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
διὰ
δὴ |
[349] |
μοι
δοκεῖ
εἴτε
μή,
ἀλλ'
|
οὐ |
τὸν
λόγον
ἐλέγχεις;
(οὐδέν,
ἦν |
[353] |
ὃ
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
εἰ
|
οὐ |
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
ὃ |
[349] |
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
δύναιτο.
ἀλλ'
|
οὐ |
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐρωτῶ, |
[331] |
δὲ
ἀγνοῶ·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
|
οὐ |
τοῦτο
λέγει,
ὅπερ
ἄρτι
ἐλέγομεν, |
[353] |
τούτῳ
ἐργασθέντι.
ἀληθῆ.
ἆρ'
οὖν
|
οὐ |
τοῦτο
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν |
[346] |
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
τέχνης;
|
οὐ |
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
οὖν
οὐδ' |
[337] |
ἐρεῖ
ὧν
ἡγεῖται
ὑπ'
ἀνδρὸς
|
οὐ |
φαύλου;
~ἀλλὰ
σὲ
δὴ
μᾶλλον |
[342] |
ἰατρὸς
σωμάτων
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
|
οὐ |
χρηματιστής.
ἢ
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη. |
[353] |
τί
δ'
αὖ
τὸ
ζῆν;
|
οὐ |
ψυχῆς
φήσομεν
ἔργον
εἶναι;
μάλιστά |
[353] |
καὶ
ἄλλοις
πολλοῖς;
πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
ἂν
οἶμαι |
[348] |
ἀδικίαν
μὲν
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
|
οὔ. |
ἀλλὰ
τί
μήν;
τοὐναντίον,
ἦ |
[327] |
ἔφη,
ὅσοι
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
ἢ
τοίνυν
τούτων,
ἔφη,
κρείττους |
[354] |
τις
οὖσα
τυγχάνει
εἴτε
καὶ
|
οὔ, |
καὶ
πότερον
ὁ
ἔχων
αὐτὸ |
[338] |
εἶπες,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
δὲ
|
οὔ |
με
φῂς
χάριν
ἐκτίνειν,
ψεύδῃ· |
[333] |
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ
γεωργία·
ἢ
|
οὔ; |
ναί.
πρός
γε
καρποῦ
κτῆσιν; |
[354] |
δὲ
μὴ
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων, |
[341] |
ἂν
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
ἢ
|
οὔ; |
ὀρθῶς,
ἔφη.
~(τί
δὲ
δή; |
[339] |
ἐστι
τὸ
δίκαιον;
πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
(οὐ
μόνον
ἄρα
δίκαιόν
ἐστιν |
[354] |
λυσιτελεῖ,
εὐδαίμονα
δέ.
πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
οὐδέποτ'
ἄρα,
ὦ
μακάριε
Θρασύμαχε, |
[348] |
τὸ
δὲ
κακίαν;
πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
οὐκοῦν
τὴν
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν, |
[338] |
αἱ
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς
γὰρ
|
οὔ; |
οὐκοῦν
τοῦτο
κρατεῖ
ἐν
ἑκάστῃ |
[351] |
ἂν
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
|
οὔ |
τι
οὕτως
ἁπλῶς,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[331] |
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν
εἶναι,
|
οὔ |
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ
τῷ |
[336] |
~(ἀλλ'
οἶσθα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
οὗ |
μοι
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
ῥῆμα, |
[342] |
τὸ
συμφέρον
ζητεῖν
ἢ
ἐκείνῳ
|
οὗ |
τέχνη
ἐστίν,
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς |
[342] |
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ
|
οὗ |
τέχνη
ἐστίν.
φαίνεται,
ἔφη,
οὕτως. |
[341] |
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ
νυνδὴ
ἔλεγες,
|
οὗ |
τὸ
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος
δίκαιον |
[330] |
γέ
τινι
πλείω
ἢ
παρέλαβον.
|
οὗ |
τοι
ἕνεκα
ἠρόμην,
ἦν
δ' |
[353] |
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
|
οὐδ' |
ἂν
ἑνὶ
πράξαις,
οἷον
τὸ |
[331] |
δίκαιος
ἂν
εἴη
ὁ
ἀποδιδούς,
|
οὐδ' |
αὖ
πρὸς
τὸν
οὕτως
ἔχοντα |
[347] |
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
λαμβάνοντες
κλέπται.
|
οὐδ' |
αὖ
τιμῆς
ἕνεκα·
οὐ
γάρ |
[345] |
οἶμαι
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
|
οὐδ' |
ἐὰν
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
καὶ |
[339] |
ἴσως,
ἔφη,
προσθήκη.
οὔπω
δῆλον
|
οὐδ' |
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
μὲν |
[342] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
σκοπεῖ
|
οὐδ' |
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
ἥττονός |
[342] |
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
|
οὐδ' |
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ |
[342] |
τὸ
τῷ
ἰατρῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
|
οὐδ' |
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
κάμνοντι; |
[347] |
οὐδέποτε
αὑτῷ
τὸ
βέλτιστον
πράττει
|
οὐδ' |
ἐπιτάττει
κατὰ
τὴν
τέχνην
ἐπιτάττων, |
[341] |
ὅτι
πλεῖ
ἐν
τῇ
νηί,
|
οὐδ' |
ἐστὶν
κλητέος
ναύτης·
οὐ
γὰρ |
[328] |
ἆρά
γε,
ἦ
δ'
ὅς,
|
οὐδ' |
ἴστε
ὅτι
λαμπὰς
ἔσται
πρὸς |
[345] |
γ'
ἐμόν,
ὅτι
οὐ
πείθομαι
|
οὐδ' |
οἶμαι
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι, |
[343] |
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
|
οὐδ' |
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε |
[332] |
γάρ;
ναί.
ἀποδοτέον
δέ
γε
|
οὐδ' |
ὁπωστιοῦν
τότε
ὁπότε
τις
μὴ |
[347] |
ὡς
ἐπ'
ἀγαθόν
τι
ἰόντες
|
οὐδ' |
ὡς
εὐπαθήσοντες
ἐν
αὐτῷ,
ἀλλ' |
[346] |
οὐ
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
οὖν
|
οὐδ' |
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται; |
[347] |
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
οὖν
ἔγωγε
|
οὐδαμῇ |
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς
τὸ
δίκαιόν |
[343] |
ὁ
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
|
οὐδαμοῦ |
ἂν
εὕροις
ἐν
τῇ
διαλύσει |
[335] |
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν·
|
οὐδαμοῦ |
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν
ἐφάνη |
[333] |
καὶ
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ;
|
οὐδαμῶς. |
ἀλλ'
εἰς
τίνα
δὴ
κοινωνίαν |
[327] |
δ'
ὅς,
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας;
|
οὐδαμῶς, |
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν |
[349] |
σοι
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
|
οὐδαμῶς, |
ἔφη·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἦν |
[352] |
δέ;
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ
ὠσίν;
|
οὐδαμῶς. |
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα
τούτων |
[338] |
ἂν
κακουργήσαις
μάλιστα
τὸν
λόγον.
|
οὐδαμῶς, |
ὦ
ἄριστε,
ἦν
δ'
ἐγώ· |
[350] |
Θρασύμαχε;
μέμνημαι,
ἔφη·
ἀλλ'
ἔμοιγε
|
οὐδὲ |
ἃ
νῦν
λέγεις
ἀρέσκει,
καὶ |
[342] |
οὐδὲ
ἱππικὴ
ἱππικῇ
ἀλλ'
ἵπποις·
|
οὐδὲ |
ἄλλη
τέχνη
οὐδεμία
ἑαυτῇ
οὐδὲ |
[342] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
οὐδὲ |
ἄλλος
οὐδεὶς
ἐν
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ, |
[346] |
ἤδη
δῆλον,
ὅτι
οὐδεμία
τέχνη
|
οὐδὲ |
ἀρχὴ
τὸ
αὑτῇ
ὠφέλιμον
παρασκευάζει, |
[341] |
λαθὼν
βιάσασθαι
τῷ
λόγῳ
δύναιο.
|
οὐδέ |
γ'
ἂν
ἐπιχειρήσαιμι,
ἦν
δ' |
[346] |
αὐτὴν
ἰατρικήν;
οὐ
δῆτα,
ἔφη.
|
οὐδέ |
γ'
οἶμαι,
τὴν
μισθωτικήν,
ἐὰν |
[342] |
οὐδὲ
ἄλλη
τέχνη
οὐδεμία
ἑαυτῇ
|
οὐδὲ |
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ
οὗ |
[335] |
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
πάνυ
γε.
|
οὐδὲ |
δὴ
τοῦ
ἀγαθοῦ
βλάπτειν
ἀλλὰ |
[329] |
μὲν
εὖ
ζῶντες,
νῦν
δὲ
|
οὐδὲ |
ζῶντες.
(ἔνιοι
δὲ
καὶ
τὰς |
[342] |
τι
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
οὐδὲ |
ἰατρὸς
οὐδείς,
καθ'
ὅσον
ἰατρός, |
[342] |
σκοπεῖ
ἀλλὰ
σώματι.
ναί,
ἔφη.
|
οὐδὲ |
ἱππικὴ
ἱππικῇ
ἀλλ'
ἵπποις·
οὐδὲ |
[335] |
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
ναί.
|
οὐδὲ |
ξηρότητος
ὑγραίνειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου. |
[347] |
οὐκ
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
|
οὐδὲ |
ὁμοίοις.
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν |
[343] |
ὅς
γε
αὐτῇ
οὐδὲ
πρόβατα
|
οὐδὲ |
ποιμένα
γιγνώσκεις.
ὅτι
δὴ
τί |
[352] |
δίκαιοι
φαίνονται,
οἱ
δὲ
ἄδικοι
|
οὐδὲ |
πράττειν
μετ'
ἀλλήλων
οἷοί
(τε |
[343] |
ἀπομύττει
δεόμενον,
ὅς
γε
αὐτῇ
|
οὐδὲ |
πρόβατα
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις.
ὅτι |
[342] |
ἁμαρτία
οὐδεμία
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
πάρεστιν,
|
οὐδὲ |
προσήκει
τέχνῃ
ἄλλῳ
τὸ
συμφέρον |
[349] |
τί
δέ;
τῆς
δικαίας
πράξεως;
|
οὐδὲ |
τῆς
δικαίας,
ἔφη.
τοῦ
δὲ |
[344] |
ἤτοι
ἡμῶν
γε
οὐδὲν
κήδεσθαι,
|
οὐδέ |
τι
φροντίζειν
εἴτε
χεῖρον
εἴτε |
[336] |
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ
δικαιοσύνη
ὂν
|
οὐδὲ |
τὸ
δίκαιον,
τί
ἂν
ἄλλο |
[336] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ
|
οὐδὲ |
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ
δικαιοσύνη
ὂν |
[340] |
δημιουργὸς
ἢ
σοφὸς
ἢ
ἄρχων
|
οὐδεὶς |
ἁμαρτάνει
τότε
ὅταν
ἄρχων
ᾖ, |
[351] |
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
|
οὐδεὶς |
ἂν
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ' |
[337] |
δῆλον
οἶμαί
σοι
ἦν
ὅτι
|
οὐδεὶς |
ἀποκρινοῖτο
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ' |
[345] |
ἄλλας
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι
|
οὐδεὶς |
ἐθέλει
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν |
[342] |
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
|
οὐδεὶς |
ἐν
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον |
[342] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς
|
οὐδείς, |
καθ'
ὅσον
ἰατρός,
τὸ
τῷ |
[340] |
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ
σὺ
ἀκριβολογῇ,
|
οὐδεὶς |
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ |
[342] |
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς
ἐν
|
οὐδεμιᾷ |
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον
ἄρχων
ἐστίν, |
[342] |
ἀλλ'
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη
τέχνη
|
οὐδεμία |
ἑαυτῇ
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ' |
[342] |
οὔτε
γὰρ
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία
|
οὐδεμία |
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
πάρεστιν,
οὐδὲ
προσήκει |
[346] |
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη
δῆλον,
ὅτι
|
οὐδεμία |
τέχνη
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ
αὑτῇ |
[342] |
γὰρ
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία
οὐδεμία
|
οὐδεμιᾷ |
τέχνῃ
πάρεστιν,
οὐδὲ
προσήκει
τέχνῃ |
[342] |
μόγις.
οὐκ
ἄρα
ἐπιστήμη
γε
|
οὐδεμία |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
σκοπεῖ |
[328] |
ῥᾳδίως
πορεύεσθαι
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
|
οὐδὲν |
ἂν
σὲ
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι, |
[337] |
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ.
|
οὐδέν |
γε
κωλύει,
ἦν
δ'
ἐγώ· |
[341] |
μὲν
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
|
οὐδέν |
γέ
σοι
πλέον
ἔσται·
(οὔτε |
[330] |
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
|
οὐδὲν |
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
τὸν |
[349] |
ἀλλ'
οὐ
τὸν
λόγον
ἐλέγχεις;
|
(οὐδέν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλὰ
τόδε |
[340] |
δ'
ὃς
ὁ
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
|
(οὐδέν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Πολέμαρχε, |
[351] |
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω, |
[344] |
δ'
ἐγώ
ἤτοι
ἡμῶν
γε
|
οὐδὲν |
κήδεσθαι,
οὐδέ
τι
φροντίζειν
εἴτε |
[350] |
λέγειν.
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει;
|
οὐδὲν |
μὰ
Δία,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[340] |
ἐκ
δὲ
τούτων
τῶν
ὁμολογιῶν
|
οὐδὲν |
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
[343] |
ὅταν
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
|
οὐδέν, |
ὁ
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ |
[341] |
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
|
(οὐδὲν |
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ |
[341] |
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
τι
δύνασαι
|
οὐδέν |
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
μὴ |
[346] |
βούλῃ
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου,
|
οὐδέν |
τι
μᾶλλον,
ἐάν
τις
κυβερνῶν |
[341] |
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
|
οὐδὲν |
ὢν
καὶ
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν |
[335] |
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον
οὔτ'
ἄλλον
|
οὐδένα, |
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου,
τοῦ
ἀδίκου. |
[335] |
ἀληθῆ
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
|
οὐδένα |
ἡμῖν
ἐφάνη
ὂν
βλάπτειν.
συγχωρῶ, |
[353] |
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
ἐκείνης
εἶναι;
|
οὐδενὶ |
ἄλλῳ.
τί
δ'
αὖ
τὸ |
[353] |
πολλοῖς;
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἀλλ'
|
οὐδενί |
γ'
ἂν
οἶμαι
οὕτω
καλῶς |
[354] |
εὐδαίμονα
δέ.
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
οὐδέποτ' |
ἄρα,
ὦ
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον |
[340] |
τοῦτ'
ἔστιν
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
|
οὐδέποτε |
ἁμαρτάνει·
ὥστε
κατὰ
τὸν
ἀκριβῆ |
[347] |
μέλλων
καλῶς
τῇ
τέχνῃ
πράξειν
|
οὐδέποτε |
αὑτῷ
τὸ
βέλτιστον
πράττει
οὐδ' |
[349] |
ὁ
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
|
οὐδέτερα; |
καὶ
τοῦτ'
ἔφη,
εὖ.
οὐκοῦν, |
[328] |
ἡλικίας
ὃ
δὴ
ἐπὶ
γήραος
|
οὐδῷ” |
φασιν
εἶναι
οἱ
ποιηταί,
πότερον |
[330] |
ῥᾳδίως
γῆρας
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι
|
οὔθ' |
ὁ
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός |
[348] |
νυνδὴ
ἔλεγον.
(τοῦτο
μέν,
ἔφην,
|
οὐκ |
ἀγνοῶ
ὃ
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ |
[348] |
ἂν
δυνώμεθά
πῃ
ἐξευρεῖν,
ὡς
|
οὐκ |
ἀληθῆ
λέγει;
πῶς
γὰρ
οὐ |
[338] |
γὰρ
ἐγὼ
εἶναι
τὸ
δίκαιον
|
οὐκ |
ἄλλο
τι
ἢ
τὸ
τοῦ |
[336] |
οἴου,
εἰ
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
|
οὐκ |
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι |
[349] |
δ'
ὅς,
καὶ
ἀξιοῖ,
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἂν
δύναιτο.
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο, |
[344] |
τοὺς
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
|
οὐκ |
ἂν
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ |
[349] |
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι,
ἢ
|
οὐκ |
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
ἄν,
ἦ |
[337] |
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
ἀποκρινῇ;
|
οὐκ |
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ· |
[333] |
ἐν
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
|
(οὐκ |
ἂν
οὖν,
ὦ
φίλε,
πάνυ |
[330] |
ὅ,
ἦ
δ'
ὅς,
ἴσως
|
οὐκ |
ἂν
πολλοὺς
πείσαιμι
λέγων.
εὖ |
[339] |
ἆρα
τότε,
ὦ
σοφώτατε
Θρασύμαχε,
|
οὐκ |
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον |
[340] |
λέγειν
ὅτε
τοὺς
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
|
οὐκ |
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
τι
καὶ |
[335] |
μὲν
οὖν.
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
|
οὐκ |
ἀνθρωπεία
ἀρετή;
καὶ
τοῦτ'
ἀνάγκη. |
[348] |
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
ἔστι
δὲ
|
οὐκ |
ἄξια
λόγου,
ἀλλ'
ἃ
νυνδὴ |
[354] |
λυσιτελέστερον
ἡ
ἀδικία
τῆς
δικαιοσύνης,
|
οὐκ |
ἀπεσχόμην
τὸ
μὴ
οὐκ
ἐπὶ |
[336] |
ὅτι
ἂν
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
|
οὐκ |
ἀποδέξομαι
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς. |
[337] |
μηδ'
ὅτι
τετράκις
τρία·
ὡς
|
οὐκ |
ἀποδέξομαί
σου
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς” |
[329] |
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα
λέγῃς,
|
οὐκ |
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί
σε
ῥᾳδίως |
[343] |
τί
δέ;
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
οὐκ |
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα |
[343] |
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα
περιορᾷ
καὶ
|
οὐκ |
ἀπομύττει
δεόμενον,
ὅς
γε
αὐτῇ |
[346] |
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη
μόγις.
|
(οὐκ |
ἄρα
ἀπὸ
τῆς
αὑτοῦ
τέχνης |
[342] |
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα
μόγις.
|
οὐκ |
ἄρα
ἐπιστήμη
γε
οὐδεμία
τὸ |
[342] |
ἄλλως
ἔχει;
οὕτως,
ἔφη,
φαίνεται.
|
(οὐκ |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἰατρικὴ |
[342] |
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται.
|
οὐκ |
ἄρα
ὅ
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης |
[331] |
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
|
οὐκ |
ἄρα
οὗτος
ὅρος
ἐστὶν
δικαιοσύνης, |
[335] |
γε
δίκαιος
ἀγαθός;
πάνυ
γε.
|
οὐκ |
ἄρα
τοῦ
δικαίου
βλάπτειν
ἔργον, |
[350] |
ὥστε
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
|
οὐκ |
ἐᾷς
λέγειν.
καίτοι
τί
ἄλλο |
[350] |
καὶ
σοφὸς
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
|
οὐκ |
ἐθελήσει
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου |
[338] |
ἀλλὰ
τί
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἐθελήσεις.
ἐὰν
μάθω
γε
πρῶτον, |
[337] |
προύλεγον,
ὅτι
σὺ
ἀποκρίνασθαι
μὲν
|
οὐκ |
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ
καὶ
πάντα |
[335] |
εἰς
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
|
οὐκ |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων
ἀρετήν; |
[330] |
καὶ
φροντὶς
περὶ
ὧν
ἔμπροσθεν
|
οὐκ |
εἰσῄει.
οἵ
τε
γὰρ
λεγόμενοι |
[331] |
ἀλλὰ
ἕν
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
|
οὐκ |
ἐλάχιστον
ἔγωγε
θείην
ἂν
εἰς |
[349] |
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀξιοῦν
πλέον
ἔχειν;
|
οὐκ |
ἔμοιγε.
τί
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη, |
[345] |
ὦ
Θρασύμαχε;
τὰς
ἄλλας
ἀρχὰς
|
οὐκ |
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς
ἐθέλει
ἄρχειν |
[341] |
ὅτι
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν
καὶ
|
οὐκ |
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ |
[349] |
ὁ
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
|
οὐκ |
ἔοικεν;
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει, |
[338] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
τί
|
οὐκ |
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
ἐθελήσεις.
ἐὰν |
[354] |
δικαιοσύνης,
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ
μὴ
|
οὐκ |
ἐπὶ
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου, |
[351] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
|
οὐκ |
ἐπινεύεις
μόνον
καὶ
ἀνανεύεις,
ἀλλὰ |
[340] |
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ
|
οὐκ |
ἔστι
δημιουργός·
ὥστε
δημιουργὸς
ἢ |
[335] |
τῇ
ἱππικῇ
οἱ
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
|
οὐκ |
ἔστιν.
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
δὴ |
[354] |
καὶ
πότερον
ὁ
ἔχων
αὐτὸ
|
οὐκ |
εὐδαίμων
ἐστὶν
ἢ
εὐδαίμων.
|
[346] |
μισθαρνητικήν,
ἐὰν
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
|
(οὐκ |
ἔφη.
οὐκοῦν
τήν
γε
ὠφελίαν |
[347] |
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ'
ἀναγκαῖον
καὶ
|
οὐκ |
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ |
[338] |
δὲ
ἐπαινεῖν
μόνον·
χρήματα
γὰρ
|
οὐκ |
ἔχω.
ὡς
δὲ
προθύμως
τοῦτο |
[335] |
ἀνδρός,
τοῖς
δὲ
φίλοις
ὠφελίαν,
|
οὐκ |
ἦν
σοφὸς
ὁ
ταῦτα
εἰπών. |
[338] |
σαφέστερον
εἰπὲ
τί
λέγεις.
εἶτ'
|
οὐκ |
οἶσθ'
ἔφη,
ὅτι
τῶν
πόλεων |
[347] |
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
|
οὐκ |
οἶσθα
ὅτι
τὸ
φιλότιμόν
τε |
[345] |
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
ὅτι
|
οὐκ |
ὀρθῶς
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην
ἀδικίας
περὶ |
[339] |
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
τινας
|
οὐκ |
ὀρθῶς;
οἶμαι
ἔγωγε.
τὸ
δὲ |
[334] |
συμβαίνει.
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ
|
οὐκ |
ὀρθῶς
τὸν
φίλον
καὶ
ἐχθρὸν |
[348] |
(τὴν
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
|
οὔκ, |
ἀλλ'
εὐβουλίαν,
ἔφη.
ἦ
καὶ |
[348] |
ὅς.
ἦ
τὴν
δικαιοσύνην
κακίαν;
|
οὔκ, |
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
(τὴν |
[345] |
ἑκόντας
οἴει
ἄρχειν;
μὰ
Δί'
|
οὔκ, |
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ
οἶδα.
τί |
[351] |
ἑαυτῇ
ἔχειν
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
|
οὔκ; |
ἔφη.
καὶ
τοῦτό
γε
ἡ |
[349] |
τῆς
δικαίας
πράξεως;
πῶς
γὰρ
|
οὔκ; |
ἔφη,
ὅς
γε
πάντων
πλέον |
[336] |
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
|
οὐκέτι |
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν |
[334] |
μὰ
τὸν
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
|
οὐκέτι |
οἶδα
ἔγωγε
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο |
[348] |
ἤδη
στερεώτερον,
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ
|
οὐκέτι |
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις
εἴπῃ. |
[345] |
ὁριζόμενος
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα
|
οὐκέτι |
ᾤου
δεῖν
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι, |
[353] |
πάντα
ταῦτα
εὖ
πράττειν.
ἀνάγκη.
|
οὐκοῦν |
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
εἶναι |
[352] |
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
|
οὐκοῦν |
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα
τούτων
φαμὲν |
[341] |
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη.
|
οὐκοῦν |
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν
τι
συμφέρον; |
[337] |
τῷ
μαθεῖν
καὶ
ἀπότεισον
ἀργύριον.
|
οὐκοῦν |
ἐπειδάν
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ' |
[339] |
ἔφη,
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
|
οὐκοῦν |
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
τοὺς
μὲν |
[331] |
με
ἤδη
τῶν
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
|
οὐκοῦν, |
ἔφη,
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος,
τῶν |
[327] |
κρείττους
γένεσθε
ἢ
μένετ'
αὐτοῦ.
|
οὐκοῦν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔτι
ἓν |
[349] |
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ'
ἔφη,
εὖ.
|
οὐκοῦν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
ἔοικε |
[342] |
τε
καὶ
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
μόγις.
|
οὐκοῦν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[349] |
γε
πάντων
πλέον
ἔχειν
ἀξιοῖ;
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἀδίκου
γε
ἀνθρώπου
τε |
[349] |
φρόνιμον,
τὸν
δὲ
ἄμουσον
ἄφρονα.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἅπερ
φρόνιμον,
ἀγαθόν,
ἃ |
[353] |
εἶναι.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
εἶναι |
[353] |
ὤτων
ἦν
τι
ἔργον;
ναί.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή.
τί |
[353] |
ἔργον
εἶναι;
μάλιστά
γ'
ἔφη.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
τινα
ψυχῆς |
[346] |
αἱ
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ
γε.
|
(οὐκοῦν |
καὶ
μισθωτικὴ
μισθόν;
αὕτη
γὰρ |
[342] |
χρηματιστής.
ἢ
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς |
[353] |
ἀληθές,
ἔφη,
τοῦτό
γε
λέγεις.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ὦτα
στερόμενα
τῆς
αὑτῶν |
[346] |
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν |
[333] |
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
|
οὐκοῦν |
λέγεις
ὅταν
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ |
[346] |
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
ἔφη.
|
οὐκοῦν |
τήν
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς |
[348] |
δὲ
κακίαν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
οὐκοῦν |
τὴν
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν |
[351] |
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω,
ἔφη.
|
οὐκοῦν |
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν |
[338] |
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
οὐκοῦν |
τοῦτο
κρατεῖ
ἐν
ἑκάστῃ
πόλει, |
[350] |
ὁμοίου
καὶ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
|
οὐκοῦν, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[346] |
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι
ἔγωγε.
|
οὐκοῦν, |
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη
δῆλον, |
[335] |
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ
ἀνθρωπεία |
[338] |
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
|
οὖν |
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
ἐμοί
τε |
[328] |
ἐπιθυμίαι
τε
καὶ
ἡδοναί.
μὴ
|
οὖν |
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
τοῖσδέ
τε |
[348] |
ἔφη,
ἀλλ'
οὐ
πείθομαι.
βούλει
|
οὖν |
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά
πῃ |
[340] |
καὶ
ὁ
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
|
οὖν |
δή
σοι
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε |
[332] |
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
|
οὖν |
δὴ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη |
[350] |
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
|
οὖν |
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι |
[332] |
δικαιοσύνην
λέγει;
δοκεῖ
μοι.
τίς
|
οὖν |
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους
εὖ
ποιεῖν |
[350] |
(δημηγορεῖν
ἄν
με
φαίης.
ἢ
|
οὖν |
ἔα
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι, |
[347] |
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
|
οὖν |
ἔγωγε
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς |
[343] |
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
|
οὖν |
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ
λόγου
καὶ |
[338] |
παρανομοῦντά
τε
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
|
οὖν |
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω |
[330] |
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
|
οὖν |
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ |
[337] |
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί
|
οὖν, |
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν |
[337] |
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή;
ἄλλο
τι
|
οὖν, |
ἔφη,
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις· |
[332] |
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
ὅ
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς, |
[341] |
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
οἴει
γάρ
με
ἐξ |
[348] |
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
σοι,
ἦν |
[335] |
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
οὕτως
ἄν
μοι
δοκεῖ |
[331] |
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
ὁ |
[348] |
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
μὲν
|
οὖν, |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
τὰ |
[334] |
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
τε.
ἔοικεν
|
οὖν |
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ
σὲ |
[337] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ
|
οὖν |
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο |
[327] |
δοξάζεις,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ὁρᾷς
|
οὖν |
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι
ἐσμέν;
πῶς |
[337] |
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
|
οὖν |
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός
ἐστίν |
[330] |
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά
μοι |
[342] |
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι
|
οὖν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς |
[353] |
ἔστι
τι
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ |
[330] |
τι
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας
δ'
|
οὖν |
καὶ
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
καὶ |
[341] |
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν |
[345] |
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
|
οὖν |
(καὶ
ἕτερος
ἴσως
τις
ἡμῶν |
[335] |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται |
[337] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἰ
δ'
|
οὖν |
καὶ
μὴ
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται |
[333] |
καὶ
φυλάξασθαι;
πάνυ
γε.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
νόσον
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι, |
[352] |
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
|
οὖν |
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ
μοι |
[330] |
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
|
οὖν |
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες |
[353] |
ἔργον
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
|
οὖν |
καὶ
τἆλλα
πάντα
εἰς
τὸν |
[348] |
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
μὲν
|
οὖν |
καὶ
φημί,
ἔφη,
καὶ
δι' |
[331] |
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ.
εὖ
|
οὖν |
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα.
πρὸς |
[350] |
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ
|
οὖν |
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν |
[328] |
δίφροι
τινὲς
αὐτόθι
κύκλῳ.
εὐθὺς
|
οὖν |
με
ἰδὼν
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό |
[327] |
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
|
οὖν |
μοι
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων |
[329] |
καὶ
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
|
οὖν |
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος |
[353] |
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
|
οὖν. |
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν |
[333] |
τι
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
|
οὖν |
ὁ
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος |
[341] |
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
|
οὖν |
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ |
[328] |
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
|
οὖν |
οἴκαδε
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ |
[341] |
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
|
οὖν |
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ |
[352] |
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν
|
οὖν |
ὅτι
οὕτως
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ' |
[353] |
ἐπὶ
τούτῳ
ἐργασθέντι.
ἀληθῆ.
ἆρ'
|
οὖν |
οὐ
τοῦτο
τούτου
ἔργον
θήσομεν; |
[346] |
τέχνης;
οὐ
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
|
οὖν |
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα |
[334] |
δ'
ἂν
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ'
|
οὖν |
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ |
[328] |
ἐτύγχανεν
ἐν
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
|
οὖν |
παρ'
αὐτόν·
ἔκειντο
γὰρ
δίφροι |
[329] |
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
|
οὖν |
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς |
[327] |
ὡς
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς.
ὁ
|
οὖν |
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
Σώκρατες,
δοκεῖτέ |
[327] |
ἀπῇμεν
πρὸς
τὸ
ἄστυ.
κατιδὼν
|
οὖν |
πόρρωθεν
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος |
[353] |
τινα
ψυχῆς
εἶναι;
φαμέν.
(ἆρ'
|
οὖν |
ποτε,
ὦ
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ |
[347] |
ἢ
τὸν
τοῦ
δικαίου.
σὺ
|
οὖν |
ποτέρως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[341] |
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
παντάπασι
μὲν
|
οὖν |
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ |
[344] |
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
|
οὖν |
σκόπει,
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ |
[348] |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
|
οὖν |
σοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει. |
[335] |
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
ἔοικεν.
ἆρ'
|
οὖν |
τῇ
μουσικῇ
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους |
[332] |
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη,
ἡ
τίσιν
|
οὖν |
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον |
[332] |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον |
[333] |
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
|
οὖν |
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ |
[332] |
Διός,
ἦν
δ'
ἐγώ,
εἰ
|
οὖν |
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη, |
[349] |
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ
ἂν
|
οὖν |
τίς
σοι,
ὦ
ἄριστε,
μουσικὸς |
[352] |
εἶναι
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
|
οὖν |
τοῦτο
ἂν
θείης
καὶ
ἵππου |
[337] |
παρὰ
τοῦ
εἰδότος·
καὶ
ἐγὼ
|
οὖν |
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ |
[339] |
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω |
[345] |
πέπονθεν,
οὐ
μόνος
ἐγώ·
πεῖσον
|
οὖν, |
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
ὅτι |
[333] |
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
ἂν
|
οὖν, |
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ
τι |
[342] |
αἱ
τέχναι
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
|
οὗπέρ |
εἰσιν
τέχναι.
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
καὶ |
[339] |
(σμικρά
γε
ἴσως,
ἔφη,
προσθήκη.
|
οὔπω |
δῆλον
οὐδ'
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ' |
[350] |
καὶ
εἶδον
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
|
οὔπω, |
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν |
[338] |
ἔφην,
τί
λέγεις·
νῦν
γὰρ
|
οὔπω |
οἶδα.
τὸ
τοῦ
κρείττονος
φῂς |
[352] |
οἷοί
(τε
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
|
οὕς |
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ
τι
μετ' |
[334] |
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
ἔφη,
|
οὓς |
ἄν
τις
ἡγῆται
χρηστοὺς
φιλεῖν, |
[334] |
ἄν
τις
ἡγῆται
χρηστοὺς
φιλεῖν,
|
οὓς |
δ'
ἂν
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ' |
[352] |
καὶ
ἀλλήλους
γε
καὶ
ἐφ'
|
οὓς |
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν |
[351] |
ἀρίστη
μάλιστα
ποιήσει
καὶ
τελεώτατα
|
οὖσα |
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην,
ὅτι
σὸς |
[342] |
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
|
οὖσα, |
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς |
[354] |
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή
τις
|
οὖσα |
τυγχάνει
εἴτε
καὶ
οὔ,
καὶ |
[348] |
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
|
οὔσης |
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ |
[330] |
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
νῦν
|
οὔσης· |
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν
μὴ |
[330] |
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
|
οὐσίαν |
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν, |
[330] |
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
|
οὐσίαν |
κεκτῆσθαι;
ὅ,
ἦ
δ'
ὅς, |
[329] |
τρόπον
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
πολλὴν
|
οὐσίαν |
κεκτῆσθαι·
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ |
[335] |
ἔργον,
ὦ
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον
|
οὔτ' |
ἄλλον
οὐδένα,
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου, |
[330] |
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
|
οὔτ' |
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς |
[330] |
ἔχει
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
|
οὔτ' |
ἂν
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι |
[330] |
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς
ἐγένετο
|
οὔτ' |
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς
δὴ |
[342] |
συμφέρον
σκέψεται;
ἢ
οὔτε
αὑτῆς
|
οὔτε |
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ
τὴν
αὑτῆς |
[342] |
συμφέρον
σκοπεῖν·
οὔτε
γὰρ
πονηρία
|
οὔτε |
ἁμαρτία
οὐδεμία
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
πάρεστιν, |
[342] |
αὑτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται;
ἢ
|
οὔτε |
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ |
[341] |
οὐδέν
γέ
σοι
πλέον
ἔσται·
|
(οὔτε |
γὰρ
ἄν
με
λάθοις
κακουργῶν, |
[342] |
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖν·
|
οὔτε |
γὰρ
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία
οὐδεμία |
[347] |
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε
τιμῆς·
|
οὔτε |
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι
τῆς
ἀρχῆς |
[331] |
οὔτε
χρὴ
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
|
οὔτε |
δίκαιος
ἂν
εἴη
ὁ
ἀποδιδούς, |
[347] |
ἕνεκα
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται
κεκλῆσθαι,
|
οὔτε |
λάθρᾳ
αὐτοὶ
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς |
[341] |
γὰρ
ἄν
με
λάθοις
κακουργῶν,
|
οὔτε |
μὴ
λαθὼν
βιάσασθαι
τῷ
λόγῳ |
[347] |
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
|
οὔτε |
τιμῆς·
οὔτε
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι |
[335] |
δικαίου
βλάπτειν
ἔργον,
ὦ
Πολέμαρχε,
|
οὔτε |
φίλον
οὔτ'
ἄλλον
οὐδένα,
ἀλλὰ |
[331] |
ὅπλα,
εἰ
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
|
οὔτε |
χρὴ
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε |
[347] |
ταῦτα
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
οὔτε |
χρημάτων
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
οἱ |
[345] |
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν
ἐνδείξασθαι
|
~οὔτοι |
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι
ἂν |
[329] |
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὗτοι |
οὐ
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι.
εἰ |
[333] |
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι,
καὶ
λαθεῖν
|
οὗτος |
δεινότατος
ἐμποιήσας;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ |
[334] |
βλάπτειν,
τοὺς
δὲ
δικαίους
ὠφελεῖν;
|
οὗτος |
ἐκείνου
καλλίων
φαίνεται.
πολλοῖς
ἄρα, |
[327] |
καὶ
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
|
οὗτος, |
ἔφη,
ὄπισθεν
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε. |
[351] |
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην,
ὅτι
σὸς
|
οὗτος |
ἦν
ὁ
λόγος.
ἀλλὰ
τόδε |
[348] |
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
καὶ
αὖθις
|
οὗτος, |
καὶ
ἄλλον
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει |
[333] |
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ
καὶ
ἄλλῃ,
|
οὗτος |
καὶ
φυλάξασθαι;
πάνυ
γε.
ἆρ' |
[331] |
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
|
οὗτος |
ὅρος
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε |
[345] |
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
|
οὕτω |
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον |
[327] |
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων,
|
οὕτω |
διανοεῖσθε.
~(καὶ
ὁ
Ἀδείμαντος,
ἆρά |
[337] |
δ'
ἐγώ·
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ
|
οὕτω |
δόξειεν.
(τί
οὖν,
ἔφη,
ἂν |
[353] |
πέρι
τῶν
ἄλλων;
οὐχ
οὕτω;
|
οὕτω. |
Εχε
δή·
ἆρ’
ἄν
ποτε |
[353] |
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
ἂν
οἶμαι
|
οὕτω |
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ
ἐπὶ |
[350] |
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
|
οὕτω |
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ
δὴ
καὶ |
[340] |
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
εἰ
νῦν
|
οὕτω |
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα. |
[332] |
ἀπολαμβάνων
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ
|
οὕτω |
λέγειν
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ |
[341] |
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
εἰπεῖν
|
οὕτω |
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς,
ἔφη. |
[341] |
(οἴει
γὰρ
ἄν
με,
εἶπον,
|
οὕτω |
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
λέοντα |
[353] |
πάντων
πέρι
τῶν
ἄλλων;
οὐχ
|
οὕτω; |
οὕτω.
Εχε
δή·
ἆρ’
ἄν |
[346] |
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
|
οὕτω; |
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν
καὶ
μισθωτικὴ |
[337] |
τι
οὖν,
ἔφη,
καὶ
σὺ
|
οὕτω |
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
τούτων |
[343] |
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
|
οὕτω |
πόρρω
εἶ
περί
τε
τοῦ |
[354] |
ἀπολαῦσαι,
καὶ
ἐγώ
μοι
δοκῶ
|
οὕτω, |
πρὶν
ὃ
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν |
[340] |
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ
ἐάντε
μή;
|
οὕτω |
σε
φῶμεν
λέγειν;
ἥκιστά
γε, |
[334] |
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
μάλα,
ἔφη,
|
οὕτω |
συμβαίνει.
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ |
[348] |
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ
|
οὕτω |
τίθημι.
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[335] |
(ἀνθρώπους
δέ,
ὦ
ἑταῖρε,
μὴ
|
οὕτω |
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
τὴν
ἀνθρωπείαν |
[328] |
εἰ
δοκεῖ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
οὕτω |
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν
οἴκαδε |
[339] |
ὀρθῶς
ἀσύμφορα;
ἢ
πῶς
λέγεις;
|
οὕτως. |
ἃ
δ'
ἂν
θῶνται
ποιητέον |
[342] |
οὗ
τέχνη
ἐστίν.
φαίνεται,
ἔφη,
|
οὕτως. |
ἀλλὰ
μήν,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί |
[335] |
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
|
οὕτως |
ἄν
μοι
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι. |
[336] |
πρᾶγμα
πολλῶν
χρυσίων
τιμιώτερον,
ἔπειθ'
|
οὕτως |
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
καὶ
οὐ |
[351] |
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ
τι
|
οὕτως |
ἁπλῶς,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἔγωγε
ἐπιθυμῶ, |
[340] |
εἰ
νῦν
οὕτω
λέγει
Θρασύμαχος,
|
οὕτως |
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
καί
μοι
εἰπέ, |
[349] |
τί
δὲ
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως;
|
οὕτως. |
δοκεῖ
ἂν
οὖν
τίς
σοι, |
[344] |
διδάξαι
ἱκανῶς
ἢ
μαθεῖν
εἴτε
|
οὕτως |
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
σμικρὸν |
[350] |
καὶ
ὁμοίου
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
|
οὕτως |
ἔλεγες;
ἔγωγε,
ἔφη.
(ὁ
δέ |
[334] |
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ
|
οὕτως |
ἔλεγες;
οὐ
μὰ
τὸν
Δί' |
[334] |
ἐχθροὺς
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ
γάρ·
καὶ
|
οὕτως |
ἐροῦμεν
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
τὸν |
[349] |
δίκαιος,
τοῦ
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ'
|
οὕτως, |
ἔφη,
ἔχει.
τί
δὲ
δὴ |
[348] |
σοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει.
|
οὕτως, |
ἔφη.
ἴθι
δή,
ἦν
δ' |
[328] |
τοῖς
ἵπποις;
ἢ
πῶς
λέγεις;
|
οὕτως, |
ἔφη
ὁ
Πολέμαρχος.
καὶ
πρός |
[342] |
λόγῳ·
οὕτως
ἢ
ἄλλως
ἔχει;
|
οὕτως, |
ἔφη,
φαίνεται.
(οὐκ
ἄρα,
ἦν |
[352] |
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν
οὖν
ὅτι
|
οὕτως |
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ'
οὐχ
ὡς |
[350] |
ἴσως,
ἔφη,
ἀνάγκη
τοῦτό
γε
|
οὕτως |
ἔχειν.
τί
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων; |
[331] |
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τὸν
|
οὕτως |
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν. |
[329] |
δ'
ἔγωγε
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ
|
οὕτως |
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις,
καὶ
δὴ |
[342] |
σκόπει
ἐκείνῳ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ·
|
οὕτως |
ἢ
ἄλλως
ἔχει;
οὕτως,
ἔφη, |
[340] |
δίκαιον
τοῦτο
ἐτίθετο.
ἀλλ'
οὐχ
|
οὕτως, |
ἦ
δ'
ὃς
ὁ
Πολέμαρχος, |
[338] |
δὲ
τυραννικούς,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
|
οὕτως· |
θέμεναι
δὲ
ἀπέφηναν
τοῦτο
δίκαιον |
[331] |
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν
εἶναι
ἁπλῶς
|
οὕτως |
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι
ἄν
τίς |
[340] |
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
|
οὕτως, |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ |
[349] |
ναί.
τί
δὲ
ἰατρικόν;
οὐχ
|
οὕτως; |
οὕτως.
δοκεῖ
ἂν
οὖν
τίς |
[352] |
παντὶ
καὶ
τῷ
δικαίῳ;
οὐχ
|
οὕτως; |
πάνυ
γε.
καὶ
ἐν
ἑνὶ |
[337] |
ἦν
ὅτι
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο
τῷ
|
οὕτως |
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
εἴ
σοι
εἶπεν· |
[346] |
μισθόν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
πᾶσαι
|
οὕτως |
τὸ
αὑτῆς
ἑκάστη
ἔργον
ἐργάζεται |
[344] |
ὀνειδίζουσιν
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
|
οὕτως, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ |
[339] |
Θρασύμαχε,
οὐκ
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν
αὐτὸ
|
οὑτωσί, |
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ |
[343] |
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
|
οὑτωσὶ |
χρή,
ὅτι
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου |
[334] |
ἂν
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ'
οὖν
|
οὐχ |
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ
τοῦτο, |
[329] |
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
καὶ
νῦν
|
οὐχ |
ἧττον.
παντάπασι
γὰρ
τῶν
γε |
[333] |
τυγχάνει.
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ'
|
οὐχ |
ὁ
πατάξαι
δεινότατος
ἐν
μάχῃ |
[352] |
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα
καὶ
|
οὐχ |
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν |
[332] |
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς
|
οὐχ |
οὕτω
λέγειν
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην; |
[353] |
δὲ
πάντων
πέρι
τῶν
ἄλλων;
|
οὐχ |
οὕτω;
οὕτω.
Εχε
δή·
ἆρ’ |
[350] |
τε
καὶ
ὁμοίου
πλεονεκτεῖ;
ἢ
|
οὐχ |
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε,
ἔφη.
(ὁ |
[334] |
καὶ
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν.
|
οὐχ |
οὕτως
ἔλεγες;
οὐ
μὰ
τὸν |
[329] |
νῦν
δ'
ἔγωγε
ἤδη
ἐντετύχηκα
|
οὐχ |
οὕτως
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις,
καὶ |
[340] |
τὸ
δίκαιον
τοῦτο
ἐτίθετο.
ἀλλ'
|
οὐχ |
οὕτως,
ἦ
δ'
ὃς
ὁ |
[349] |
κακόν;
ναί.
τί
δὲ
ἰατρικόν;
|
οὐχ |
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ
ἂν
οὖν |
[352] |
ἐναντίῳ
παντὶ
καὶ
τῷ
δικαίῳ;
|
οὐχ |
οὕτως;
πάνυ
γε.
καὶ
ἐν |
[339] |
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
|
οὐχ |
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη.
(οἴου |
[342] |
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής.
ἢ
|
οὐχ |
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
ὁ |
[339] |
ἔμοιγε
δοκῶ·
σκοπῶμεν
δὲ
βέλτιον.
|
οὐχ |
ὡμολόγηται
τοὺς
ἄρχοντας
τοῖς
ἀρχομένοις |
[350] |
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα
ταῦτα,
|
οὐχ |
(ὡς
ἐγὼ
νῦν
ῥᾳδίως
λέγω, |
[347] |
τότε
ἔρχονται
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
|
οὐχ |
ὡς
ἐπ'
ἀγαθόν
τι
ἰόντες |
[352] |
ὅτι
οὕτως
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ'
|
οὐχ |
ὡς
σὺ
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο· |
[345] |
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
|
οὐχὶ |
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν
ἐσομένην
ἐκ
τοῦ |
[346] |
(τοῖς
ἀρχομένοις;
ἐπεὶ
τοσόνδε
εἰπέ·
|
οὐχὶ |
ἑκάστην
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν |
[350] |
ἔχειν.
τί
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
|
οὐχὶ |
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν, |
[332] |
ἔφη·
τοῖς
γὰρ
φίλοις
οἴεται
|
ὀφείλειν |
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν
τι |
[335] |
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
βλάβην
|
ὀφείλεσθαι |
παρὰ
τοῦ
δικαίου
ἀνδρός,
τοῖς |
[332] |
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὅ
γε
|
ὀφείλεται |
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
δέ
γε
οἶμαι |
[332] |
ἔφη,
ὅ
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
|
ὀφείλεται |
δέ
γε
οἶμαι
παρά
γε |
[332] |
δ'
ἐγώ
ὅτι
οὐ
τὰ
|
ὀφειλόμενα |
ἀποδίδωσιν
ὃς
ἄν
τῳ
χρυσίον |
[332] |
ἔοικεν,
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
|
ὀφειλόμενα |
δίκαιον
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι |
[331] |
ἦ
δ'
ὅς,
τὸ
τὰ
|
ὀφειλόμενα |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
ἐστι·
τοῦτο |
[335] |
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα
τὰ
|
ὀφειλόμενα |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν
τις
δίκαιον |
[332] |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι,
τοῦτο
δὲ
ὠνόμασεν
|
ὀφειλόμενον. |
ἀλλὰ
τί
οἴει;
ἔφη.
ὦ |
[332] |
ἡ
τίσιν
οὖν
τί
ἀποδιδοῦσα
|
ὀφειλόμενον |
καὶ
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται; |
[332] |
ἡ
δὲ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
|
ὀφειλόμενον |
καὶ
προσῆκον
τέχνη
μαγειρικὴ
καλεῖται; |
[332] |
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι
ἂν
τύχῃ
|
ὀφειλόμενον; |
παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὅ |
[332] |
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι
γε
|
ὀφειλόμενόν |
πού
ἐστιν
τοῦτο
ὃ
παρακατέθετο· |
[331] |
ἐξαπατῆσαι
ἢ
ψεύσασθαι,
μηδ'
αὖ
|
ὀφείλοντα |
ἢ
θεῷ
θυσίας
τινὰς
ἢ |
[342] |
ὅτι
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς
ὥσπερ
|
ὀφθαλμοὶ |
ὄψεως
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ |
[352] |
ὅτῳ
ἂν
ἄλλῳ
ἴδοις
ἢ
|
ὀφθαλμοῖς; |
οὐ
δῆτα.
τί
δέ;
ἀκούσαις |
[353] |
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἀρετὴ
|
ὀφθαλμῶν |
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή.
τί
δέ; |
[353] |
δὲ
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
πάλιν·
|
ὀφθαλμῶν, |
φαμέν,
ἔστι
τι
ἔργον;
ἔστιν. |
[353] |
γὰρ
ἴσως
λέγεις
ἀντὶ
τῆς
|
ὄψεως. |
ἥτις,
ἦν
δ'
ἐγώ,
αὐτῶν |
[342] |
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ
|
ὄψεως |
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ
διὰ |
[332] |
τέχνη
μαγειρικὴ
καλεῖται;
(ἡ
τοῖς
|
ὄψοις |
τὰ
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
οὖν |