Pages
[335]	ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ	ὁ	ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς δὲ ὁ
[328]	μὴ ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ	ὁ	Ἀδείμαντος, ἆρά γε, ἦ δ'
[349]	ἔφη, ἔχει. τί δὲ δὴ	ὁ	ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου
[350]	ὦ Θρασύμαχε, ἦν δ' ἐγώ,	ὁ	ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε
[349]	ἔφην, φρόνιμός τε καὶ ἀγαθὸς	ὁ	ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος οὐδέτερα;
[349]	τῷ φρονίμῳ καὶ τῷ ἀγαθῷ	ὁ	ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος οὐκ
[349]	γε ἀνθρώπου τε καὶ πράξεως	ὁ	ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ ἁμιλλήσεται ὡς
[353]	ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ	ὁ	ἄδικος. φαίνεται, ἔφη, κατὰ τὸν
[352]	(καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται	ὁ	ἄδικος, ὦ Θρασύμαχε, ὁ δὲ
[342]	τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ	ὁ	ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων
[342]	συνέφη. οὐκοῦν καὶ ὁ κυβερνήτης	ὁ	ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ'
[340]	δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ ἐπιστήμης	ὁ	ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν ᾧ οὐκ
[350]	γε οὕτως ἔχειν. τί δὲ	ὁ	ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος
[331]	ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν εἴη	ὁ	ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς τὸν
[332]	ὦσιν ὅ τε ἀπολαμβάνων καὶ	ὁ	ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν φῂς
[350]	ὁ δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί.	ὁ	ἄρα ἀγαθός τε καὶ σοφὸς
[340]	ὅτι ὁ ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ	ὁ	ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν δή
[330]	τὸ γῆρας φέρουσιν, εὖ ἔχει	ὁ	αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν
[334]	δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου γε	ὁ	αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ
[347]	τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς ἂν	ὁ	γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο
[337]	γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν, ἔφη	ὁ	Γλαύκων. ἀλλ' ἕνεκα ἀργυρίου, ὦ
[328]	(καὶ μὴ ἄλλως ποιεῖτε. καὶ	ὁ	Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον εἶναι.
[327]	ἀλλὰ περιμενοῦμεν, ἦ δ' ὃς	ὁ	Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον ὅ
[347]	τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες; ἔφη	ὁ	Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ δύο
[327]	πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη	ὁ	Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ ἀκουσομένων,
[340]	καὶ ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ	ὁ	γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι ἕκαστος
[354]	ὁ μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων,	ὁ	δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω, ἔφη.
[336]	καὶ ὁ Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν·	ὁ	δ' εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος,
[343]	ἀπὸ τῶν ἴσων πλέον εἰσφέρει,	ὁ	δ' ἔλαττον, ὅταν τε λήψεις,
[350]	ὢν ἀγαθός τε καὶ σοφός,	ὁ	δὲ ἄδικος ἀμαθής τε καὶ
[349]	οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου,	ὁ	δὲ ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου
[350]	δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ ἀγαθῷ,	ὁ	δὲ ἄδικος τῷ κακῷ καὶ
[335]	βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται.	ὁ	δέ γε δίκαιος ἀγαθός; πάνυ
[350]	οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη.	(ὁ	δέ γε δίκαιος τοῦ μὲν
[349]	τε καὶ ἀγαθὸς ὁ ἄδικος,	ὁ	δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ τοῦτ'
[349]	καὶ τῷ ἀγαθῷ ὁ ἄδικος,	ὁ	δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς
[352]	ἔσται ὁ ἄδικος, ὦ Θρασύμαχε,	ὁ	δὲ δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ τοῦ
[350]	ἄν, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως.	ὁ	δὲ ἐπιστήμων σοφός; φημί. ὁ
[350]	τε καὶ ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη.	ὁ	δὲ κακός τε καὶ ἀμαθὴς
[349]	ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις,	ὁ	δὲ μὴ ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος
[354]	ζῶν μακάριός τε καὶ εὐδαίμων,	ὁ	δὲ μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ
[343]	τε λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν,	ὁ	δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ γὰρ
[350]	ὁ δὲ ἐπιστήμων σοφός; φημί.	ὁ	δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί. ὁ
[350]	ἄδικος ἀμαθής τε καὶ κακός.	ὁ	δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα
[346]	αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται	ὁ	δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ
[333]	ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν	ὁ	δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος κοινωνὸς
[333]	ἀλλ' εἰς τίνα δὴ κοινωνίαν	ὁ	δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ
[353]	μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ	ὁ	δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς
[334]	φὼρ δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα	ὁ	δίκαιος ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν, καὶ
[332]	ἆρα καὶ τοῖς μὴ πολεμοῦσιν	ὁ	δίκαιος ἄχρηστος; οὐ πάνυ μοι
[332]	θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ	ὁ	δίκαιος; ἐν τίνι πράξει καὶ
[349]	ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδὲ βούλεται	ὁ	δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ'
[349]	πειρῶ ἔτι πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι·	ὁ	δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ τί
[349]	ταῦτα. ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην·	ὁ	δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ
[333]	εἰς πλίνθων καὶ λίθων θέσιν	ὁ	δίκαιος χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων
[333]	ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι,	ὁ	δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων; ὅταν
[334]	ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα τις	ὁ	δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ
[330]	αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν	ὁ	ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας
[354]	εἴτε καὶ οὔ, καὶ πότερον	ὁ	ἔχων αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν
[343]	δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον περιειστήκει,	ὁ	Θρασύμαχος ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ
[344]	τε καὶ συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν	ὁ	Θρασύμαχος ἐν νῷ εἶχεν ἀπιέναι,
[336]	τις αὐτὸ φαίη εἶναι; (καὶ	ὁ	Θρασύμαχος πολλάκις μὲν καὶ διαλεγομένων
[344]	ζῴη; ἐγὼ γὰρ οἶμαι, ἔφη	ὁ	Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν; ἔοικας,
[338]	αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν. καὶ	ὁ	Θρασύμαχος φανερὸς μὲν ἦν ἐπιθυμῶν
[340]	λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως, ὅτι	ὁ	ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ λογιστὴς
[340]	πᾶς γ' ἂν εἴποι ὅτι	ὁ	ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ ὁ ἄρχων
[333]	τότε (δέ, ὡς ἐγὼ οἶμαι,	ὁ	ἱππικός. ἦ γάρ; φαίνεται. καὶ
[328]	κύκλῳ. εὐθὺς οὖν με ἰδὼν	ὁ	Κέφαλος ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν·
[331]	Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη	ὁ	Κέφαλος, καὶ παραδίδωμι ὑμῖν τὸν
[327]	πόρρωθεν ἡμᾶς οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος	ὁ	Κεφάλου ἐκέλευσε δραμόντα τὸν παῖδα
[333]	οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ	ὁ	κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου εἰς κρουμάτων;
[340]	τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη	ὁ	Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[340]	σύ γ' ἔφη, αὐτῷ μαρτυρήσῃς,	ὁ	Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί, ἔφη,
[340]	κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ ἡγοῖτο	ὁ	κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον
[333]	γε πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς ἢ	ὁ	κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν τί
[342]	οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ	ὁ	κυβερνήτης ὁ ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι
[340]	ὅτι ὁ ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ	ὁ	λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ γραμματιστής·
[352]	οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος	ὁ	λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὅντινα
[351]	ἔφην, ὅτι σὸς οὗτος ἦν	ὁ	λόγος. ἀλλὰ τόδε περὶ αὐτοῦ
[334]	καὶ κλέπτειν δεινός. ὡς γοῦν	ὁ	λόγος, ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα
[334]	Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι	ὁ	λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα, ἦν
[347]	ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν, ὅτι	ὁ	μέλλων καλῶς τῇ τέχνῃ πράξειν
[350]	καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ.	ὁ	μὲν ἄρα δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται
[330]	τε πάππου καὶ τοῦ πατρός.	ὁ	μὲν γὰρ πάππος τε καὶ
[343]	ὅταν τέ τινες εἰσφοραὶ ὦσιν,	ὁ	μὲν δίκαιος ἀπὸ τῶν ἴσων
[354]	μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ οὔ;	ὁ	μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων, ὁ
[350]	ἔοικεν ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,	ὁ	μὲν δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ
[343]	δ' ἔλαττον, ὅταν τε λήψεις,	(ὁ	μὲν οὐδέν, ὁ δὲ πολλὰ
[330]	σκοπεῖ εἴ τινά τι ἠδίκησεν.	ὁ	μὲν οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν
[330]	γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ'	ὁ	μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός ποτ'
[333]	καὶ μὴν ὅταν γε πλοῖον,	ὁ	ναυπηγὸς ἢ ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν.
[327]	τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος	ὁ	Νικίου καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς
[341]	ἔφη, θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης;	ὁ	ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν
[327]	τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς.	ὁ	οὖν Πολέμαρχος ἔφη· ὦ Σώκρατες,
[338]	φῄς· εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων	ὁ	παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ συμφέρει τὰ
[327]	ἑ κελεῦσαι. καί μου ὄπισθεν	ὁ	παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει
[333]	τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ	ὁ	πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ εἴτε
[330]	πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ	ὁ	πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε
[328]	Ἀριστωνύμου· ἦν δ' ἔνδον καὶ	ὁ	πατὴρ ὁ τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος.
[333]	πεττῶν θέσιν, ἢ ὁ πεττευτικός;	ὁ	πεττευτικός. ἀλλ' εἰς πλίνθων καὶ
[333]	κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν, ἢ	ὁ	πεττευτικός; ὁ πεττευτικός. ἀλλ' εἰς
[336]	διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε καὶ	ὁ	Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ δ'
[331]	οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὑπολαβὼν	ὁ	Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι χρὴ
[340]	οὐχ οὕτως, ἦ δ' ὃς	ὁ	Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν δ'
[328]	ἢ πῶς λέγεις; οὕτως, ἔφη	ὁ	Πολέμαρχος. καὶ πρός γε παννυχίδα
[340]	μὰ Δί' ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ὁ	Πολέμαρχος, σαφέστατά γε. ἐὰν σύ
[331]	ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη, ἐγώ,	ὁ	Πολέμαρχος, τῶν γε σῶν κληρονόμος;
[335]	ὁ ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς δὲ	ὁ	πονηρός. ναί. κελεύεις δὴ ἡμᾶς
[332]	ἦν δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν,	ὁ	Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον ὃ
[335]	φίλοις ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς	ὁ	ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ
[343]	πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου ἂν	ὁ	τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ
[349]	πῶς γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη,	ὁ	τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς
[327]	τε Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος	ὁ	τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος
[343]	καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι	ὁ	τοῦ δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον
[331]	(λέγε δή, εἶπον ἐγώ, σὺ	ὁ	τοῦ λόγου κληρονόμος, τί φῂς
[328]	δ' ἔνδον καὶ ὁ πατὴρ	ὁ	τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα
[329]	τὸ γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ὁ	τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν
[341]	τῶν τοιούτων. ἀλλ' εἰπέ μοι·	ὁ	τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός, ὃν
[354]	τὸν σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ μὴν	ὅ	γε εὖ ζῶν μακάριός τε
[332]	ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη,	ὅ	γε ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ
[342]	οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα	ὅ	γε τοιοῦτος κυβερνήτης τε καὶ
[354]	γὰρ τὸ δίκαιον μὴ οἶδα	ὅ	ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή
[330]	ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι;	ὅ,	ἦ δ' ὅς, ἴσως οὐκ
[332]	βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δὲ ὦσιν	ὅ	τε ἀπολαμβάνων καὶ ὁ ἀποδιδούς
[338]	ἄλλους. εἰπόντος δέ μου ταῦτα,	ὅ	τε Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι
[327]	ὁ Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον	ὅ	τε Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος
[353]	σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν τι ἔργον	ὃ	ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ' ἂν
[353]	οὐ τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον	ὃ	ἂν ἢ μόνον τι ἢ
[352]	ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον,	ὃ	ἂν ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ
[353]	δὴ οἶμαι ἄμεινον ἂν μάθοις	ὃ	ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ οὐ
[348]	(τοῦτο μέν, ἔφην, οὐκ ἀγνοῶ	ὃ	βούλει λέγειν, ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα,
[328]	ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας	ὃ	δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν
[340]	εἰπέ, ὦ Θρασύμαχε· τοῦτο ἦν	ὃ	ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον, τὸ
[332]	ὁ Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον	ὃ	εἴη. διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς
[340]	τοὺς κάμνοντας κατ' αὐτὸ τοῦτο	ὃ	ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν, ὃς ἂν
[340]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν	ὃ	ἡγοῖτο ὁ κρείττων αὑτῷ συμφέρειν·
[339]	νῦν, ἦν δ' ἐγώ, ἔμαθον	ὃ	λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς ἢ
[338]	τοῦτ' οὖν ἐστιν, ὦ βέλτιστε,	ὃ	λέγω ~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν
[347]	δέ μοι δοκεῖ μεῖζον εἶναι	ὃ	νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν τοῦ
[341]	εἰπεῖν ἢ τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ,	ὃ	νυνδὴ ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον
[332]	γε ὀφειλόμενόν πού ἐστιν τοῦτο	ὃ	παρακατέθετο· ἦ γάρ; ναί. ἀποδοτέον
[340]	τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ' ἔστιν	(ὃ	προσαγορεύομεν αὐτόν, οὐδέποτε ἁμαρτάνει· ὥστε
[339]	δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον ἢ	ὃ	σὺ λέγεις; τὸ γὰρ τοῦ
[344]	χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες	ὃ	σὺ φῂς εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ,
[354]	ἐγώ μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν	ὃ	τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ
[336]	λόγων σκέψει ἐγώ τε καὶ	ὅδε,	εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν.
[328]	παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ	ὁδὸν	προεληλυθότων ἣν καὶ ἡμᾶς ἴσως
[329]	τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως	ὀδύρονται,	καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ
[334]	καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ	Ὀδυσσέως	πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ
[343]	νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἢ τοῦτο,	(ὅθεν	αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ οὕτω πόρρω
[347]	ζημίαν, εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν	ὅθεν	κινδυνεύει τὸ ἑκόντα ἐπὶ τὸ
[335]	ἀδίκους; ἢ καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ	οἱ	ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ
[347]	οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν	οἱ	ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ
[348]	Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι καὶ ἀγαθοὶ	οἱ	ἄδικοι; οἵ γε τελέως, ἔφη,
[330]	οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ ἢ	οἱ	ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ
[338]	ταῦτα, ὅ τε Γλαύκων καὶ	οἱ	ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως
[329]	ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως, καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον
[330]	καὶ κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ	οἱ	ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι
[334]	μισεῖν. ἆρ' οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσιν	οἱ	ἄνθρωποι περὶ τοῦτο, ὥστε δοκεῖν
[339]	βελτίστου, ἃ δ' ἂν προστάττωσιν	οἱ	ἄρχοντες δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις
[339]	ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν	οἱ	ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις
[343]	ἀληθῶς εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων,	οἱ	δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου
[352]	δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι φαίνονται,	οἱ	δὲ ἄδικοι οὐδὲ πράττειν μετ'
[334]	ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί,	οἱ	δὲ κακοὶ φίλοι; πάνυ γε.
[330]	οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ κτήσωνται·	οἱ	δὲ κτησάμενοι διπλῇ ἢ οἱ
[346]	ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται πάντες	οἱ	δημιουργοί, δῆλον ὅτι κοινῇ τινι
[335]	ἔστιν. ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ δὴ	οἱ	δίκαιοι ἀδίκους; ἢ καὶ (συλλήβδην
[352]	εἰ δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν	οἱ	δίκαιοι τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί
[352]	καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν	οἱ	δίκαιοι φαίνονται, οἱ δὲ ἄδικοι
[347]	μοι φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν,	οἱ	ἐπιεικεῖς, καὶ τότε ἔρχονται ἐπὶ
[347]	οὐ συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν	οἱ	ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν. ἢ
[352]	γ' εἰσίν, ὦ φίλε, καὶ	οἱ	θεοί; ἔστω, ἔφη. (καὶ θεοῖς
[327]	μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν	οἱ	Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ καὶ
[335]	ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ τῇ ἱππικῇ	οἱ	ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ
[331]	ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά	οἱ	καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ ἐλπὶς
[344]	τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται	οἱ	κατὰ μέρη ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων
[354]	οὐ διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ	οἱ	λίχνοι τοῦ ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται
[334]	δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα	οἱ	μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ δὲ
[339]	δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν	οἱ	μὲν ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς
[335]	ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ	οἱ	μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον.
[344]	ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν	οἱ	ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως, ὦ
[329]	ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν·	οἱ	οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες,
[330]	καὶ ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ	οἱ	παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ
[344]	οὐ μὴν εἴασάν γε αὐτὸν	οἱ	παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε
[330]	ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ	οἱ	πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ
[328]	ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν εἶναι	οἱ	ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου,
[330]	ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ	οἱ	ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ
[330]	ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ καὶ	οἱ	χρηματισάμενοι περὶ τὰ χρήματα σπουδάζουσιν
[334]	ἀγαθοὺς βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ μὴν	οἵ	γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ
[352]	ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ	οἵ	γε παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι
[348]	εἶναι καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι;	οἵ	γε τελέως, ἔφη, οἷοί τε
[330]	περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει.	οἵ	τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ
[330]	δὲ ποιοῦσιν ὡς τὸ πολὺ	οἳ	ἂν μὴ αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ
[343]	τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας,	οἳ	ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως πως
[351]	τινὰ φαίνεται ἔχουσα τὴν δύναμιν,	οἵαν,	ᾧ ἂν ἐγγένηται, εἴτε πόλει
[350]	λέγειν. εἰ οὖν λέγοιμι, εὖ	οἶδ'	ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με φαίης.
[334]	τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι	οἶδα	ἔγωγε ὅτι ἔλεγον· τοῦτο μέντοι
[341]	ὡς ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν	οἶδα,	ἔφη. καὶ οὐδέν γέ σοι
[354]	ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον μὴ	οἶδα	ὅ ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε
[345]	Δί' οὔκ, ἔφη, ἀλλ' εὖ	οἶδα.	τί δέ, ἦν δ' ἐγώ,
[338]	τί λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω	οἶδα.	τὸ τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον
[330]	ἔτι τοσόνδε εἰπέ· τί μέγιστον	οἴει	ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν
[337]	ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν τι αὐτὸν	οἴει	ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε
[345]	τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας, ἑκόντας	οἴει	ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ, ἔφη,
[345]	ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι, ἀλλὰ πιαίνειν	οἴει	αὐτὸν τὰ πρόβατα, καθ' ὅσον
[341]	οὐ μὴ οἷός τ' ᾖς.	(οἴει	γὰρ ἄν με, εἶπον, οὕτω
[341]	συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.	οἴει	γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν
[344]	εἴτε ἄλλως (ἔχει; ἢ σμικρὸν	οἴει	ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι ὅλου βίου
[332]	δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί	οἴει;	ἔφη. ὦ πρὸς Διός, ἦν
[332]	τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται; τί ἂν	οἴει	ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι,
[340]	γε, ἔφη· ἀλλὰ κρείττω με	οἴει	καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν ἐξαμαρτάνῃ;
[348]	ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι· σὺ δὲ	οἴει	με ἴσως τοὺς τὰ βαλλάντια
[343]	μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι	οἴει	τοὺς ποιμένας ἢ τοὺς βουκόλους
[330]	ἐπειδάν τις ἐγγὺς ᾖ τοῦ	οἴεσθαι	τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος καὶ
[332]	Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις	οἴεται	ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν
[337]	εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ τι καὶ	οἴεται,	περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη
[328]	οὕτω χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν οὖν	οἴκαδε	εἰς τοῦ Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν
[327]	ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν ἡμᾶς	οἴκαδε	ὡρμημένους Πολέμαρχος ὁ Κεφάλου ἐκέλευσε
[343]	κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος συμφέρον,	οἰκεία	δὲ τοῦ πειθομένου τε καὶ
[343]	μηδεμία ἄλλη ζημία, τά γε	οἰκεῖα	δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ
[353]	τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τῇ	οἰκείᾳ	μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν ἔργον
[353]	(ἀπεργάσαιντο μὴ ἔχοντα τὴν αὑτῶν	οἰκείαν	ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ τῆς ἀρετῆς
[353]	ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς	οἰκείας	ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη
[343]	δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς τε	οἰκείοις	καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν
[328]	παρὰ φίλους τε καὶ πάνυ	οἰκείους.	καὶ μήν, ἦν δ' ἐγώ,
[329]	καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς	οἰκείους	μία τις αἰτία ἐστίν, οὐ
[329]	(ἔνιοι δὲ καὶ τὰς τῶν	οἰκείων	προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται, καὶ
[346]	μισθόν, καὶ ἡ μὲν οἰκοδομικὴ	οἰκίαν,	ἡ δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη
[346]	μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ ἡ μὲν	οἰκοδομικὴ	οἰκίαν, ἡ δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ
[333]	τε καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ	οἰκοδομικοῦ;	οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς τίνα δὴ
[333]	ὁ δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ	οἰκοδομικοῦ	τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ ὁ
[345]	ἐμόν, ὅτι οὐ πείθομαι οὐδ'	οἶμαι	ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ'
[353]	θήσομεν μὲν οὖν. νῦν δὴ	οἶμαι	ἄμεινον ἂν μάθοις ὃ ἄρτι
[336]	δ' ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος; ἔφη.	οἶμαι	αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι ἢ Περδίκκου
[338]	αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ·	οἶμαι	γάρ σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε
[339]	ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται;	οἶμαι	ἔγωγε, ἔφη. (οἴου τοίνυν, ἦν
[346]	ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα ἐργάζηται;	οἶμαι	ἔγωγε. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε, τοῦτο
[339]	τοὺς δέ τινας οὐκ ὀρθῶς;	οἶμαι	ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα
[340]	καὶ ὁ γραμματιστής· τὸ δ'	οἶμαι	ἕκαστος τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ'
[352]	γε. καὶ ἐν ἑνὶ δὴ	οἶμαι	ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ
[335]	ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ γὰρ θερμότητος	οἶμαι	ἔργον ψύχειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.
[344]	λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ γὰρ	οἶμαι,	ἔφη ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως
[337]	ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε	οἶμαι,	ἦ δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης
[340]	κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ'	οἶμαι	λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως, ὅτι
[333]	ἵππον· τότε (δέ, ὡς ἐγὼ	οἶμαι,	ὁ ἱππικός. ἦ γάρ; φαίνεται.
[336]	γε σύ, ὦ φίλε. ἀλλ'	οἶμαι	οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς
[353]	οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν	οἶμαι	οὕτω καλῶς ὡς δρεπάνῳ τῷ
[332]	ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ γε	οἶμαι	παρά γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ
[337]	σου ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον	οἶμαί	σοι ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο
[329]	ἐκίνουν καὶ εἶπον· ὦ Κέφαλε,	οἶμαί	σου τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα
[346]	οὐ δῆτα, ἔφη. οὐδέ γ'	οἶμαι,	τὴν μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ τις
[341]	ἢ ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν	οἶμαι	τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν
[333]	ναί. πρός γε ὑποδημάτων ἂν	οἶμαι	φαίης κτῆσιν; πάνυ γε. τί
[351]	καὶ ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως	οἶμαι	φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ
[334]	γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ	οἷοι	μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ δὴ
[348]	ἄδικοι; οἵ γε τελέως, ἔφη,	οἷοί	τε ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ
[352]	ἄδικοι οὐδὲ πράττειν μετ' ἀλλήλων	οἷοί	(τε ἀλλὰ δὴ καὶ οὕς
[339]	καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη,	οἷοί	τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες
[339]	ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις ἢ	οἷοί	τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που,
[336]	Θηβαίου ἤ τινος ἄλλου μέγα	οἰομένου	δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη,
[329]	τὸν Δία ἐρῶ, ὦ Σώκρατες,	οἷόν	γέ μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ
[344]	καὶ εἶπον· ὦ δαιμόνιε Θρασύμαχε,	οἷον	ἐμβαλὼν λόγον ἐν νῷ ἔχεις
[346]	ἡμῖν παρέχεται ἀλλ' οὐ κοινήν,	οἷον	ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ
[353]	ὄντων οὐδ' ἂν ἑνὶ πράξαις,	οἷον	τὸ τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ
[331]	δικαίως, ἐνίοτε δὲ ἀδίκως ποιεῖν;	οἷον	τοιόνδε λέγω· πᾶς ἄν που
[329]	τι, οὐ μέντοι γε ὅσον	οἴονται·	~ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ
[336]	προσέβλεψα αὐτὸν πρότερος, (ὥστε αὐτῷ	οἷός	τ' ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον
[341]	σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ	οἷός	τ' ᾖς. (οἴει γὰρ ἄν
[329]	Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι	οἷός	τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ
[336]	σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι αὐτό.	οἴου	γε σύ, ὦ φίλε. ἀλλ'
[336]	ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ	οἴου,	εἰ μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ
[339]	οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε, ἔφη.	(οἴου	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ
[345]	ἔφη, σὲ πείσω; εἰ γὰρ	οἷς	νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί
[338]	εἰπὲ τί λέγεις. εἶτ' οὐκ	οἶσθ'	ἔφη, ὅτι τῶν πόλεων αἱ
[336]	εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ'	οἶσθα,	ἦν δ' ἐγώ, οὗ μοι
[347]	ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν. ἢ οὐκ	οἶσθα	ὅτι τὸ φιλότιμόν τε καὶ
[349]	τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν	οἷσπερ	ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη.
[342]	ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς	ὅλη	ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ
[344]	ὅσοι ἂν πύθωνται αὐτὸν τὴν	ὅλην	ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ γὰρ τὸ
[327]	δ' ὃς ὁ Γλαύκων. (καὶ	ὀλίγῳ	ὕστερον ὅ τε Πολέμαρχος ἧκε
[344]	σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι	ὅλου	βίου διαγωγήν, ᾗ ἂν διαγόμενος
[329]	παροιμίαν· οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν	ὀλοφύρονται	συνιόντες, τὰς ἐν τῇ νεότητι
[334]	καὶ κατὰ σὲ καὶ καθ'	Ὅμηρον	καὶ κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις
[334]	ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις παρ'	Ὁμήρου	μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ γὰρ ἐκεῖνος
[353]	Εχε δή· ἆρ’ ἄν ποτε	ὄμματα	τὸ αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο
[347]	ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ	ὁμοίοις.	ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν
[337]	ταῦτα; εἶεν, ἔφη· ὡς δὴ	ὅμοιον	τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν γε κωλύει,
[337]	δ' οὖν καὶ μὴ ἔστιν	ὅμοιον,	φαίνεται δὲ τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον,
[350]	ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν, ᾧ γε	ὅμοιος	ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον
[349]	ὁ δὲ ἄδικος τοῦ τε	ὁμοίου	καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη,
[350]	τε καὶ ἀμαθὴς τοῦ τε	ὁμοίου	καὶ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν,
[349]	ἔφην· ὁ δίκαιος τοῦ μὲν	ὁμοίου	οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου,
[350]	δέ γε δίκαιος τοῦ μὲν	ὁμοίου	οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ ἀνομοίου;
[350]	τε καὶ σοφὸς τοῦ μὲν	ὁμοίου	οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ
[350]	ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε καὶ	ὁμοίου	πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ οὕτως ἔλεγες;
[350]	λέγειν, καὶ οὐ ταὐτὰ τῷ	ὁμοίῳ	ἑαυτῷ εἰς τὴν αὐτὴν πρᾶξιν.
[350]	ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν,	ὁμοίως	δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως. ὁ δὲ
[350]	τί δὲ ὁ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ	ὁμοίως	μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως
[340]	δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος	ὁμολογεῖ	τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς
[345]	ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον εἶναι ἡμῖν	ὁμολογεῖν	πᾶσαν ἀρχήν, καθ' ὅσον ἀρχή,
[340]	ποιεῖν. ἐκ δὲ τούτων τῶν	ὁμολογιῶν	οὐδὲν μᾶλλον τὸ τοῦ κρείττονος
[339]	γέ τι εἶναι καὶ ἐγὼ	ὁμολογῶ	τὸ δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς
[351]	ἀλλήλοις παρέχει, ἡ δὲ δικαιοσύνη	ὁμόνοιαν	καὶ φιλίαν· ἦ γάρ; ἔστω,
[352]	πράττειν ποιήσει στασιάζοντα καὶ οὐχ	ὁμονοοῦντα	αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ
[330]	μὲν γὰρ πάππος τε καὶ	ὁμώνυμος	ἐμοὶ σχεδόν τι ὅσην ἐγὼ
[352]	μοι δοκεῖ, ἐξ ὧν εἰρήκαμεν·	ὅμως	δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ
[334]	κακοὶ φίλοι; πάνυ γε. ἀλλ'	ὅμως	δίκαιον τότε τούτοις τοὺς μὲν
[345]	τῷ λανθάνειν ἢ τῷ διαμάχεσθαι,	ὅμως	ἐμέ γε οὐ πείθει ὡς
[337]	μηδ' εἰ τούτων τι τυγχάνει	ὄν,	ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι (τοῦ
[344]	κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει	ὄν,	τὸ δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν
[340]	τὸ δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει	ὄν,	~τὸν ἄρχοντα, καθ' (ὅσον ἄρχων
[335]	γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη	ὂν	βλάπτειν. συγχωρῶ, ἦ δ' ὅς.
[351]	(τὸν λόγον, ὁποῖόν τι τυγχάνει	ὂν	δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ
[336]	οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη ἡ δικαιοσύνη	ὂν	οὐδὲ τὸ δίκαιον, τί ἂν
[333]	εἰ πρὸς τὰ ἄχρηστα χρήσιμον	ὂν	τυγχάνει. τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ'
[341]	ὁ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός,	ὃν	ἄρτι ἔλεγες, πότερον χρηματιστής ἐστιν
[347]	μισθόν, ἔφην, οὐ συνιεῖς, δι'	ὃν	(ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν
[344]	μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ	ὀνείδη	ἔχει τὰ μέγιστα καὶ γὰρ
[344]	τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ	ὀνειδίζοντες	τὴν ἀδικίαν. οὕτως, ὦ Σώκρατες,
[344]	ἄδικα ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι	ὀνειδίζουσιν	οἱ ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως,
[347]	φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον εἶναι	ὄνειδος	λέγεταί τε καὶ ἔστιν; ἔγωγε,
[330]	οὔτ' ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν	ὀνομαστὸς	ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ
[344]	δουλώσηται, ἀντὶ τούτων τῶν αἰσχρῶν	ὀνομάτων	εὐδαίμονες καὶ μακάριοι (κέκληνται, οὐ
[344]	τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ	(ὅνπερ	νυνδὴ ἔλεγον, τὸν μεγάλα δυνάμενον
[335]	ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν κακὸν	ὄντα	βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,
[335]	φίλον· ~(τὸν δὲ δοκοῦντα μέν,	ὄντα	δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ
[335]	δίκαιον τὸν μὲν φίλον ἀγαθὸν	ὄντα	εὖ ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν
[341]	τῷ ἀκριβεστάτῳ, ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα	ὄντα.	πρὸς ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει,
[341]	λέγε τὸν τῷ ὄντι ἰατρὸν	ὄντα.	τῶν καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής. τί
[334]	ἦ δ' ὅς, καὶ τὸν	ὄντα	χρηστὸν φίλον· ~(τὸν δὲ δοκοῦντα
[345]	κείσεται ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε	ὄντας	εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ δή σοι
[334]	ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ τοὺς	ὄντας,	κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς
[334]	πολλοὺς μὲν χρηστοὺς εἶναι μὴ	ὄντας,	πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις
[352]	μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους	ὄντας,	τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν·
[352]	γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ	ὄντες	ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν
[352]	ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι	ὄντες,	ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι καὶ
[347]	ἂν καταφανὲς γενέσθαι ὅτι τῷ	ὄντι	ἀληθινὸς ἄρχων οὐ πέφυκε τὸ
[341]	θεραπευτής; καὶ λέγε τὸν τῷ	ὄντι	ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων, ἔφη,
[343]	τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ	ὄντι,	τοῦ κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος
[352]	ὁ λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ	ὅντινα	τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει δή,
[335]	ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν καὶ	ὁντινοῦν	ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε, ἔφη·
[341]	ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον κρείττονος	ὄντος	δίκαιον ἔσται τῷ ἥττονι ποιεῖν.
[343]	ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου συμφέρον κρείττονος	ὄντος,	καὶ εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες
[346]	ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος	ὄντος	σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ τοῦ
[350]	θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε καὶ θέρους	ὄντος	τότε καὶ εἶδον ἐγώ, πρότερον
[353]	τι ἔργον ὃ ἄλλῳ τῶν	ὄντων	οὐδ' ἂν ἑνὶ πράξαις, οἷον
[331]	γὰρ ὅτι οὐ τοῦτο λέγει,	ὅπερ	ἄρτι ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου
[350]	ἐρώτα δή. τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ,	ὅπερ	ἄρτι, ~ἵνα καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα
[341]	δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε	ὅπερ	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω,
[344]	δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ	ὅπερ	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν
[332]	γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ	ὅπερ	καὶ προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο
[346]	τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ'	ὅπερ	πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ
[337]	ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ, ἢ	ὅπερ	προσήκει πάσχειν τῷ μὴ εἰδότι;
[352]	τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν,	ὅπερ	τὸ ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον.
[327]	περιμεῖναί ἑ κελεῦσαι. καί μου	ὄπισθεν	ὁ παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου,
[327]	ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος, ἔφη,	ὄπισθεν	προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν,
[331]	λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος	ὅπλα,	εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε
[333]	δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι, τὴν	ὁπλιτικὴν	καὶ τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ
[351]	καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον,	ὁποῖόν	τι τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς
[337]	ᾔδησθα ὅτι εἴ τινα ἔροιο	ὁπόσα	ἐστὶν τὰ δώδεκα, καὶ ἐρόμενος
[354]	ἐκ τοῦ διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι·	ὁπότε	γὰρ τὸ δίκαιον μὴ οἶδα
[332]	δέ γε οὐδ' ὁπωστιοῦν τότε	ὁπότε	τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ,
[348]	ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.	ὁποτέρως	οὖν σοι, ἦν δ' ἐγώ,
[351]	τοῦτο ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν	ὅπου	ἂν ἐνῇ, οὐ καὶ ἐν
[343]	ἐν τοῖς πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις,	ὅπου	ἂν ὁ τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ
[327]	ἐγὼ μετεστράφην τε καὶ ἠρόμην	ὅπου	αὐτὸς εἴη. οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν
[341]	αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν	ὅπως	ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ
[339]	δίκαιον εἶναι καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες	ὅπως	μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ
[337]	περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη	ὅπως	μηδὲν ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται ὑπ'
[336]	φῂς εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ	ὅπως	μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι τὸ
[337]	δώδεκα, καὶ ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ	ὅπως	μοι, ὦ ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς
[345]	μέλει ἢ ἐφ' ᾧ τέτακται,	ὅπως	τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ
[343]	ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ οὐδ'	ὁπωστιοῦν.	σκοπεῖσθαι δέ, ὦ εὐηθέστατε Σώκρατες,
[332]	ναί. ἀποδοτέον δέ γε οὐδ'	ὁπωστιοῦν	τότε ὁπότε τις μὴ σωφρόνως
[350]	δέ; ναί. περὶ πάσης δὴ	ὅρα	ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ
[327]	κακῶς δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ.	ὁρᾷς	οὖν ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν;
[345]	ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ	ὁρᾷς,	ὦ Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ
[342]	δὲ ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν	ὀρθὴ	οὖσα, ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη
[339]	ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ	ὀρθῶς	ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι
[339]	τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ	ὀρθῶς	ἀσύμφορα; ἢ πῶς λέγεις; οὕτως.
[345]	μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι οὐκ	ὀρθῶς	βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ πλείονος
[331]	ἔχοντα πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν.	(ὀρθῶς,	ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος
[341]	εἰπεῖν οὕτω λέγων, ἢ οὔ;	ὀρθῶς,	ἔφη. ~(τί δὲ δή; αὐτὴ
[341]	θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης; ὁ	ὀρθῶς	κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν ἢ
[331]	τί φῂς τὸν Σιμωνίδην λέγοντα	ὀρθῶς	λέγειν περὶ δικαιοσύνης; ὅτι, ἦ
[339]	που κρατεῖ, ὥστε συμβαίνει τῷ	ὀρθῶς	λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι τὸ αὐτὸ
[339]	τιθέασιν, τοὺς δέ τινας οὐκ	ὀρθῶς;	οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς
[341]	τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ τέχνη. ἦ	ὀρθῶς	σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν εἰπεῖν
[339]	ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι τοὺς μὲν	ὀρθῶς	τιθέασιν, τοὺς δέ τινας οὐκ
[334]	ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ	ὀρθῶς	τὸν φίλον καὶ ἐχθρὸν θέσθαι.
[345]	ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ πρῶτον	ὁριζόμενος	τὸν ὡς ἀληθῶς ποιμένα οὐκέτι
[334]	πάντας ἀνθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ'	ὅρκῳ	τε. ἔοικεν οὖν ἡ δικαιοσύνη
[354]	ὅτι ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου	ὁρμῆσαι	ἐπὶ τὸ σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ
[331]	ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος	ὅρος	ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν
[332]	σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ δ'	ὅς.	ἄλλο δή τι ἢ τὸ
[348]	γὰρ οὐ βούλομαι; ἦ δ'	ὅς.	ἂν μὲν τοίνυν, ἦν δ'
[343]	περιορᾷ καὶ οὐκ ἀπομύττει δεόμενον,	ὅς	γε αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ
[349]	πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη,	ὅς	γε πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ;
[329]	τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ	ὅς,	εὐφήμει, ἔφη, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα
[348]	τί μήν; τοὐναντίον, ἦ δ'	ὅς.	ἦ τὴν δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ,
[351]	ἦ γάρ; ἔστω, ἦ δ'	ὅς,	ἵνα σοι μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ'
[337]	(πάνυ γε οἶμαι, ἦ δ'	ὅς·	ἵνα Σωκράτης τὸ εἰωθὸς διαπράξηται·
[330]	οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ, ἦ δ'	ὅς,	ἴσως οὐκ ἂν πολλοὺς πείσαιμι
[349]	ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν, ἦ δ'	ὅς,	καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ ἂν
[348]	λυσιτελεῖ μὲν οὖν, ἦ δ'	ὅς,	καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ·
[334]	τὸν δοκοῦντά τε, ἦ δ'	ὅς,	καὶ τὸν ὄντα χρηστὸν φίλον·
[335]	ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ, ἦ δ'	ὅς.	μαχούμεθα ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[328]	Ἀδείμαντος, ἆρά γε, ἦ δ'	ὅς,	οὐδ' ἴστε ὅτι λαμπὰς ἔσται
[327]	καὶ δύναισθ' ἄν, ἦ δ'	ὅς,	πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη
[351]	ἀλλήλους; (οὐ δῆτα, ἦ δ'	ὅς.	τί δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν;
[331]	περὶ δικαιοσύνης; ὅτι, ἦ δ'	ὅς,	τὸ τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι
[338]	ἐρεῖν. (ἄκουε δή, ἦ δ'	ὅς.	φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ
[337]	τῶν δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι. καὶ	ὃς	ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον
[332]	ὅτι οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν	ὃς	ἄν τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ,
[331]	Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι	ὃς	ἂν δικαίως καὶ ὁσίως τὸν
[340]	τοῦτο ὃ ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν,	ὃς	ἂν ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε
[331]	κληρονόμος; πάνυ γε, ἦ δ'	ὃς	γελάσας, καὶ ἅμα ᾔει πρὸς
[327]	περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν, ἦ δ'	ὃς	ὁ Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον
[340]	ἀλλ' οὐχ οὕτως, ἦ δ'	ὃς	ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν
[330]	τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει,	ὃς	τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι
[350]	πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι ἢ	ὅσα	ἄλλος ἐπιστήμων ἢ πράττειν ἢ
[348]	εἶναι. ~(ἤκουσας, ἦν δ' ἐγώ,	ὅσα	ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ
[348]	λέγωμεν αὐτῷ λόγον παρὰ λόγον,	ὅσα	αὖ ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον
[350]	ἢ οὖν ἔα με εἰπεῖν	ὅσα	βούλομαι, ἤ, εἰ βούλει ἐρωτᾶν,
[348]	ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν	ὅσα	ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ
[351]	κλέπτας ἢ ἄλλο τι ἔθνος,	ὅσα	κοινῇ ἐπί τι ἔρχεται ἀδίκως,
[338]	χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ	ὅσην	δύναμαι. δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον·
[330]	καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν τι	ὅσην	ἐγὼ νῦν οὐσίαν κέκτημαι παραλαβὼν
[344]	βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ	ὅσια	καὶ ἴδια καὶ δημόσια, ἀλλὰ
[331]	ὅτι ὃς ἂν δικαίως καὶ	ὁσίως	τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά οἱ
[344]	ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων	ὅσοι	ἂν πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην
[334]	πολλοῖς ἄρα, ὦ Πολέμαρχε, συμβήσεται,	ὅσοι	διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι
[329]	γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι πάντες	ὅσοι	ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ'
[327]	ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς, ἔφη,	ὅσοι	ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ; ἢ
[328]	ὡς εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε	ὅσον	αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ
[345]	ἡμῖν ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ'	ὅσον	ἀρχή, μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον
[341]	τυγχάνει ὄν, ~τὸν ἄρχοντα, καθ'	(ὅσον	ἄρχων ἐστίν, μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ
[342]	οὐδεὶς ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ'	ὅσον	ἄρχων ἐστίν, τὸ αὑτῷ συμφέρον
[342]	ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς οὐδείς, καθ'	ὅσον	ἰατρός, τὸ τῷ ἰατρῷ συμφέρον
[329]	μέν τι, οὐ μέντοι γε	ὅσον	οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους
[345]	οἴει αὐτὸν τὰ πρόβατα, καθ'	ὅσον	ποιμήν ἐστιν, οὐ πρὸς τὸ
[340]	δ' οἶμαι ἕκαστος τούτων, καθ'	ὅσον	τοῦτ' ἔστιν (ὃ προσαγορεύομεν αὐτόν,
[350]	καὶ μόγις, μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ	ὅσου,	ἅτε καὶ θέρους ὄντος τότε
[334]	γε ὁ αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός,	ὅσπερ	καὶ τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι
[333]	γε. ἆρ' οὖν καὶ νόσον	ὅστις	δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν οὗτος
[350]	εἴ τίς σοι δοκεῖ ἐπιστήμων	ὁστισοῦν	πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι ἢ
[344]	οὖν σκόπει, εἴπερ βούλει κρίνειν	ὅσῳ	μᾶλλον συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον
[329]	τούτῳ δὴ τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν	ὅσων	κακῶν σφίσιν αἴτιον. ἐμοὶ δὲ
[340]	ἂν ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε	ὅταν	ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν;
[333]	χρῆσθαι ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ γε.	ὅταν	ἄρα ἄχρηστον ᾖ ἀργύριον, τότε
[343]	δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ γὰρ	ὅταν	ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος, τῷ
[340]	ἢ ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε	ὅταν	ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ πᾶς γ'
[347]	ἣν δείσαντές μοι φαίνονται ἄρχειν,	ὅταν	ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς, καὶ τότε
[333]	ἦ γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν	ὅταν	γε πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς ἢ
[333]	χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ·	ὅταν	δὲ χρῆσθαι, ἡ ἀμπελουργική; φαίνεται.
[333]	χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι τὴν δικαιοσύνην,	ὅταν	δὲ χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν καὶ
[333]	Πολέμαρχε, πρὸς τὸ χρῆσθαι ἀργυρίῳ,	ὅταν	δέῃ ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι ἢ
[333]	δὲ καὶ ἀσπίδα καὶ λύραν	ὅταν	δέῃ φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι,
[333]	αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ	ὅταν	δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν, ἡ
[347]	δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι,	ὅταν	ἐθέλωσιν ἄρχειν. ἢ οὐκ οἶσθα
[340]	με οἴει καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα	ὅταν	ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην σε
[333]	εἶναι, ὦ Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις	ὅταν	μηδὲν δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι ἀλλὰ
[343]	τε οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις,	ὅταν	μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ
[339]	κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι,	ὅταν	οἱ μὲν ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ
[333]	ναυπηγὸς ἢ ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν.	ὅταν	οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ ἢ
[333]	ὁ δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων;	ὅταν	παρακαταθέσθαι καὶ σῶν εἶναι, ὦ
[346]	(ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε,	ὅταν	προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν,
[329]	Κέφαλε, οἶμαί σου τοὺς πολλούς,	ὅταν	ταῦτα λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ'
[343]	πλέον εἰσφέρει, ὁ δ' ἔλαττον,	ὅταν	τε λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν,
[343]	ἐν τοῖς πρὸς τὴν πόλιν,	ὅταν	τέ τινες εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ
[344]	(συλλήβδην· ὧν ἐφ' ἑκάστῳ μέρει	ὅταν	τις ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί
[340]	εἶπον, ᾤμην σε τοῦτο λέγειν	ὅτε	τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους
[336]	τε καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι	ὅτι	ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ
[345]	ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς σοι κείσεται	ὅτι	ἂν ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς
[336]	σαφῶς μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε	ὅτι	ἂν λέγῃς· ὡς ἐγὼ οὐκ
[332]	τί δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον	ὅτι	ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν
[338]	ἄλλων, ἀληθῆ εἶπες, ὦ Θρασύμαχε,	ὅτι	δὲ οὔ με φῂς χάριν
[343]	οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις.	ὅτι	δὴ τί μάλιστα; ἦν δ'
[350]	εἰ οὖν λέγοιμι, εὖ οἶδ'	ὅτι	(δημηγορεῖν ἄν με φαίης. ἢ
[343]	ὦ εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ χρή,	ὅτι	δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον
[337]	ὦ Θρασύμαχε· εὖ οὖν ᾔδησθα	ὅτι	εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν
[334]	ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι οἶδα ἔγωγε	ὅτι	ἔλεγον· τοῦτο μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ
[328]	δεῦρο ἰέναι. ὡς εὖ ἴσθι	ὅτι	ἔμοιγε ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ
[352]	κομιδῇ ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον	ὅτι	ἐνῆν τις αὐτοῖς δικαιοσύνη, ἣ
[337]	μηδ' ὅτι τρὶς τέτταρα μηδ'	ὅτι	ἑξάκις δύο μηδ' ὅτι τετράκις
[330]	γὰρ ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ὅτι,	ἐπειδάν τις ἐγγὺς ᾖ τοῦ
[336]	ἀληθῶς βούλει εἰδέναι τὸ δίκαιον	ὅτι	ἔστι, μὴ μόνον ἐρώτα μηδὲ
[335]	νῦν πρὸς τούτῳ ὧδε λέγειν,	ὅτι	ἔστιν δίκαιον τὸν μὲν φίλον
[337]	μοι, ὦ ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς	ὅτι	ἔστιν τὰ δώδεκα δὶς ἓξ
[332]	οἴει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον	ὅτι,	ἔφη, ἡ σώμασιν φάρμακά τε
[331]	λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης;	ὅτι,	ἦ δ' ὅς, τὸ τὰ
[343]	τε καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς	ὅτι	ἡ μὲν δικαιοσύνη καὶ τὸ
[351]	πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που	ὅτι	καὶ δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη
[346]	ὠφελοῦνται πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον	ὅτι	κοινῇ τινι τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι
[328]	ἦ δ' ὅς, οὐδ' ἴστε	ὅτι	λαμπὰς ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ'
[354]	καὶ ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον λόγου,	ὅτι	λυσιτελέστερον ἡ ἀδικία τῆς δικαιοσύνης,
[341]	ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο ἢ	ὅτι	μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο
[336]	ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ σπουδάζειν	ὅτι	μάλιστα φανῆναι αὐτό. οἴου γε
[352]	ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ νῦν.	ὅτι	μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ
[338]	καὶ τούτων μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι.	ὅτι	μέν, ἦν δ' ἐγώ, μανθάνω
[339]	δῆλον οὐδ' εἰ μεγάλη· ἀλλ'	ὅτι	μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ ἀληθῆ
[330]	ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ' ἐγώ,	ὅτι	μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν
[340]	οἶμαι λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως,	ὅτι	ὁ ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ
[340]	ἀλλὰ πᾶς γ' ἂν εἴποι	ὅτι	ὁ ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ ὁ
[347]	μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν,	ὅτι	ὁ μέλλων καλῶς τῇ τέχνῃ
[343]	λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν	ὅτι	ὁ τοῦ δικαίου λόγος εἰς
[343]	τί μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ.	(ὅτι	οἴει τοὺς ποιμένας ἢ τοὺς
[331]	ὦ Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν,	ὅτι	ὃς ἂν δικαίως καὶ ὁσίως
[330]	τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι	(ὅτι	οὐ δι' αὑτὸν ἀλλὰ διὰ
[345]	σοι λέγω τό γ' ἐμόν,	ὅτι	οὐ πείθομαι οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν
[332]	μηδέν. μανθάνω, ἦν δ' ἐγώ	ὅτι	οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς
[331]	ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ	ὅτι	οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι
[337]	φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι ἦν	ὅτι	οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ.
[345]	τὰς ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς	ὅτι	οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ
[346]	ὦ Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον,	ὅτι	οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ
[351]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε,	ὅτι	οὐκ ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις,
[345]	οὖν, ὦ μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς	ὅτι	οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας
[330]	διὰ τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο	ὅτι	οὔτ' ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν
[330]	εὖ ἔχει ὁ αὐτὸς λόγος,	ὅτι	οὔτ' ἂν ὁ ἐπιεικὴς πάνυ
[331]	σωφρονοῦντος ὅπλα, εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ,	ὅτι	οὔτε χρὴ τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι,
[352]	πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν	ὅτι	οὕτως ἔχει μανθάνω, ἀλλ' οὐχ
[341]	ἢ προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν	ὅτι	παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ
[341]	ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον,	ὅτι	πλεῖ ἐν τῇ νηί, οὐδ'
[354]	πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ δίκαιον	ὅτι	ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι
[331]	καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι	ὅτι	ποτὲ λέγει, σὺ μέν, ὦ
[342]	ἢ ἄλλη τις τέχνη ἔσθ'	ὅτι	προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ
[336]	τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο,	ὅτι	ῥᾷον ἐρωτᾶν ἢ ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ
[328]	καὶ σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην	ὅτι	σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα
[351]	τελεώτατα οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην,	ὅτι	σὸς οὗτος ἦν ὁ λόγος.
[337]	ᾔδη τε καὶ τούτοις προύλεγον,	ὅτι	σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις,
[341]	ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη,	ὅτι	σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ οὐκ
[337]	μηδ' ὅτι ἑξάκις δύο μηδ'	ὅτι	τετράκις τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί
[348]	ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν	ὅτι	τις εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν
[336]	καὶ ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς	ὅτι	τὸ (δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι
[336]	μηδ' ὅτι τὸ λυσιτελοῦν μηδ'	ὅτι	τὸ κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ
[336]	μηδ' ὅτι τὸ ὠφέλιμον μηδ'	ὅτι	τὸ λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι τὸ
[336]	μηδ' ὅτι τὸ κερδαλέον μηδ'	ὅτι	τὸ συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι
[347]	ἐθέλωσιν ἄρχειν. ἢ οὐκ οἶσθα	ὅτι	τὸ φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον
[336]	ὅτι τὸ (δέον ἐστὶν μηδ'	ὅτι	τὸ ὠφέλιμον μηδ' ὅτι τὸ
[343]	χρῆν μᾶλλον ἢ τοιαῦτα ἐρωτᾶν;	ὅτι	τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ
[345]	ἔτι (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα	ὅτι	τὸν ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ
[332]	διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς φαίνεται,	ὅτι	τοῦτ' εἴη δίκαιον, τὸ προσῆκον
[337]	τὰ δώδεκα δὶς ἓξ μηδ'	ὅτι	τρὶς τέτταρα μηδ' ὅτι ἑξάκις
[347]	καὶ ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς γενέσθαι	ὅτι	τῷ ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων οὐ
[338]	λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη,	ὅτι	τῶν πόλεων αἱ μὲν τυραννοῦνται,
[348]	λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος εἶ	ὅτι	φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ
[346]	μὴ μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ'	ὅτι	ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ τῆς
[334]	τὰς ἄλλας πράξεις; πάνυ γε.	ὅτου	τις ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου
[352]	θείης καὶ ἵππου καὶ ἄλλου	ὁτουοῦν	ἔργον, ὃ ἂν ἢ μόνῳ
[353]	καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα, ἔσθ'	ὅτῳ	ἄλλῳ ἢ ψυχῇ δικαίως ἂν
[352]	μανθάνω, ἔφη. ἀλλ' ὧδε· ἔσθ'	ὅτῳ	ἂν ἄλλῳ ἴδοις ἢ ὀφθαλμοῖς;
[331]	ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου τι	ὁτῳοῦν	μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι
[352]	γένει εἴτε στρατοπέδῳ ~εἴτε (ἄλλῳ	ὁτῳοῦν,	πρῶτον μὲν ἀδύνατον αὐτὸ ποιεῖν
[348]	οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς γὰρ	οὐ	βούλομαι; ἦ δ' ὅς. ἂν
[335]	ἦν σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών.	οὐ	γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ
[352]	τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν·	οὐ	γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ
[349]	ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη·	οὐ	γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ
[329]	φασιν εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις·	οὐ	γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν
[352]	εὐωχοῦ τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν·	οὐ	γὰρ ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα
[347]	κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα·	οὐ	γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ δὴ
[335]	οἱ ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον.	οὐ	γὰρ θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν
[327]	πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες.	οὐ	γὰρ κακῶς δοξάζεις, ἦν δ'
[341]	νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης·	οὐ	γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης
[352]	ὅμως δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον.	οὐ	γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ
[338]	ὦ Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις;	οὐ	γάρ που τό γε τοιόνδε
[353]	δ' ἐγώ, αὐτῶν ἡ ἀρετή·	οὐ	γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ'
[344]	αὐτὸν τὴν ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα·	οὐ	γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα
[328]	τε καὶ εἶπεν· ὦ Σώκρατες,	οὐ	δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων εἰς
[345]	οὐ ποιμένα. τῇ δὲ ποιμενικῇ	οὐ	δήπου ἄλλου του μέλει ἢ
[346]	τούτου καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν;	οὐ	δῆτα, ἔφη. οὐδέ γ' οἶμαι,
[351]	τι δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους;	(οὐ	δῆτα, ἦ δ' ὅς. τί
[350]	πλεονεκτεῖν ἢ ἀνδρὸς ἢ πράγματος;	οὐ	δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ δέ; ναί.
[352]	ἂν ἄλλῳ ἴδοις ἢ ὀφθαλμοῖς;	οὐ	δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ
[346]	μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν.	οὐ	δῆτα. τί δέ; τὴν ἰατρικὴν
[330]	Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι (ὅτι	οὐ	δι' αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν
[354]	γε (εἱστίαμαι, δι' ἐμαυτὸν ἀλλ'	οὐ	διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ
[329]	σε ῥᾳδίως τὸ γῆρας φέρειν	οὐ	διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ διὰ
[351]	δὲ ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται;	οὐ	διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ
[336]	σύ, ὦ φίλε. ἀλλ' οἶμαι	οὐ	δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς πολὺ
[351]	μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ,	οὐ	καὶ ἐν ἐλευθέροις τε καὶ
[341]	ἔστιν τι συμφέρον; πάνυ γε.	οὐ	καὶ ἡ τέχνη, ἦν δ'
[339]	δ' ἐγώ. καί μοι εἰπέ·	οὐ	καὶ πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν
[344]	ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς, ἣ	οὐ	κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ
[346]	ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται ἀλλ'	οὐ	κοινήν, οἷον ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν,
[354]	ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε εἶναι	οὐ	λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ
[334]	τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως ἔλεγες;	οὐ	μὰ τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ'
[351]	τί δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν;	οὐ	μᾶλλον; πάνυ γε. στάσεις γάρ
[352]	ἐκείνῳ ποιῇ τις ἢ ἄριστα;	οὐ	μανθάνω, ἔφη. ἀλλ' ὧδε· ἔσθ'
[349]	δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς γὰρ	οὐ	μέλλει, ἔφη, ὁ τοιοῦτος ὢν
[350]	ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν. ἢ	οὐ	μέμνησαι, ὦ Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη·
[329]	ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν τι,	οὐ	μέντοι γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ
[349]	θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ'	οὐ	μέντοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀποκνητέον
[327]	τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι,	οὐ	μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν
[354]	πρᾷος ἐγένου καὶ χαλεπαίνων ἐπαύσω.	οὐ	μέντοι καλῶς γε (εἱστίαμαι, δι'
[341]	δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ'	οὐ	μὴ οἷός τ' ᾖς. (οἴει
[344]	ἁθρόον καὶ πολὺν τὸν λόγον·	οὐ	μὴν εἴασάν γε αὐτὸν οἱ
[339]	τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ;	(οὐ	μόνον ἄρα δίκαιόν ἐστιν κατὰ
[344]	ὀνομάτων εὐδαίμονες καὶ μακάριοι (κέκληνται,	οὐ	μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀλλὰ
[345]	ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν,	οὐ	μόνος ἐγώ· πεῖσον οὖν, ὦ
[342]	ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ'	οὐ	ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα ὅ
[352]	κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας, τοῦτο	οὐ	παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ γὰρ
[332]	μὴ πολεμοῦσιν ὁ δίκαιος ἄχρηστος;	οὐ	πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον
[345]	τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ γε	οὐ	πείθει ὡς ἔστι τῆς δικαιοσύνης
[348]	τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ'	οὐ	πείθομαι. βούλει οὖν αὐτὸν πείθωμεν,
[345]	λέγω τό γ' ἐμόν, ὅτι	οὐ	πείθομαι οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης
[347]	ὅτι τῷ ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων	οὐ	πέφυκε τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι
[349]	ὁ δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου	οὐ	πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου, ὁ
[350]	γε δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου	οὐ	πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ ἀνομοίου; ναί.
[345]	τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ'	οὐ	ποιμένα. τῇ δὲ ποιμενικῇ οὐ
[345]	πρόβατα, καθ' ὅσον ποιμήν ἐστιν,	οὐ	πρὸς τὸ τῶν προβάτων βέλτιστον
[331]	ἦν δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ γε	οὐ	ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ καὶ
[349]	σύ, ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν	οὐ	σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ
[336]	οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ	οὐ	σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι αὐτό.
[347]	ὡς ἐν μισθοῦ μέρει εἴρηκας,	οὐ	συνῆκα. τὸν τῶν βελτίστων ἄρα
[347]	τῶν βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην,	οὐ	συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ
[330]	δ' ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας	οὐ	σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα, τοῦτο
[332]	μανθάνω, ἦν δ' ἐγώ ὅτι	οὐ	τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς ἄν
[350]	ἢ πράττειν ἢ λέγειν, καὶ	οὐ	ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς
[329]	δὲ δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, οὗτοι	οὐ	τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ
[329]	οἰκείους μία τις αἰτία ἐστίν,	οὐ	τὸ γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'
[346]	συμφέρον ἥττονος ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ'	οὐ	τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ
[349]	μοι δοκεῖ εἴτε μή, ἀλλ'	οὐ	τὸν λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν, ἦν
[353]	ὃ ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ	οὐ	τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον ὃ
[349]	ἀλλ' οὐκ ἂν δύναιτο. ἀλλ'	οὐ	τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ, ἐρωτῶ,
[331]	δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ ὅτι	οὐ	τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν,
[353]	τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν	οὐ	τοῦτο τούτου ἔργον θήσομεν; θήσομεν
[346]	ὁ δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης;	οὐ	φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν οὐδ'
[337]	ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς	οὐ	φαύλου; ~ἀλλὰ σὲ δὴ μᾶλλον
[342]	ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ'	οὐ	χρηματιστής. ἢ οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη.
[353]	τί δ' αὖ τὸ ζῆν;	οὐ	ψυχῆς φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά
[353]	καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ	οὔ;	ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν οἶμαι
[348]	ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ'	οὔ.	ἀλλὰ τί μήν; τοὐναντίον, ἦ
[327]	ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ	οὔ;	ἢ τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους
[354]	τις οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ	οὔ,	καὶ πότερον ὁ ἔχων αὐτὸ
[338]	εἶπες, ὦ Θρασύμαχε, ὅτι δὲ	οὔ	με φῂς χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ·
[333]	~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία· ἢ	οὔ;	ναί. πρός γε καρποῦ κτῆσιν;
[354]	δὲ μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ	οὔ;	ὁ μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων,
[341]	ἂν εἰπεῖν οὕτω λέγων, ἢ	οὔ;	ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ δή;
[339]	ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ	οὔ;	(οὐ μόνον ἄρα δίκαιόν ἐστιν
[354]	λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ	οὔ;	οὐδέποτ' ἄρα, ὦ μακάριε Θρασύμαχε,
[348]	τὸ δὲ κακίαν; πῶς γὰρ	οὔ;	οὐκοῦν τὴν μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν,
[338]	αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ	οὔ;	οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ
[351]	ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ'	οὔ	τι οὕτως ἁπλῶς, ὦ Θρασύμαχε,
[331]	χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν εἶναι,	οὔ	(τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ
[336]	~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ' ἐγώ,	οὗ	μοι δοκεῖ εἶναι τὸ ῥῆμα,
[342]	τὸ συμφέρον ζητεῖν ἢ ἐκείνῳ	οὗ	τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς
[342]	οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ	οὗ	τέχνη ἐστίν. φαίνεται, ἔφη, οὕτως.
[341]	ἀκριβεῖ λόγῳ, ὃ νυνδὴ ἔλεγες,	οὗ	τὸ συμφέρον κρείττονος ὄντος δίκαιον
[330]	γέ τινι πλείω ἢ παρέλαβον.	οὗ	τοι ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ'
[353]	ἔργον ὃ ἄλλῳ τῶν ὄντων	οὐδ'	ἂν ἑνὶ πράξαις, οἷον τὸ
[331]	δίκαιος ἂν εἴη ὁ ἀποδιδούς,	οὐδ'	αὖ πρὸς τὸν οὕτως ἔχοντα
[347]	ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται.	οὐδ'	αὖ τιμῆς ἕνεκα· οὐ γάρ
[345]	οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι,	οὐδ'	ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ
[339]	ἴσως, ἔφη, προσθήκη. οὔπω δῆλον	οὐδ'	εἰ μεγάλη· ἀλλ' ὅτι μὲν
[342]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ	οὐδ'	ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός
[342]	ἐστίν, τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ	οὐδ'	ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ
[342]	τὸ τῷ ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ	οὐδ'	ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι;
[347]	οὐδέποτε αὑτῷ τὸ βέλτιστον πράττει	οὐδ'	ἐπιτάττει κατὰ τὴν τέχνην ἐπιτάττων,
[341]	ὅτι πλεῖ ἐν τῇ νηί,	οὐδ'	ἐστὶν κλητέος ναύτης· οὐ γὰρ
[328]	ἆρά γε, ἦ δ' ὅς,	οὐδ'	ἴστε ὅτι λαμπὰς ἔσται πρὸς
[345]	γ' ἐμόν, ὅτι οὐ πείθομαι	οὐδ'	οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι,
[343]	ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ	οὐδ'	ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ, ὦ εὐηθέστατε
[332]	γάρ; ναί. ἀποδοτέον δέ γε	οὐδ'	ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε τις μὴ
[347]	ὡς ἐπ' ἀγαθόν τι ἰόντες	οὐδ'	ὡς εὐπαθήσοντες ἐν αὐτῷ, ἀλλ'
[346]	οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν	οὐδ'	ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα ἐργάζηται;
[347]	ἔχειν. τοῦτο μὲν οὖν ἔγωγε	οὐδαμῇ	συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν
[343]	ὁ τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ,	οὐδαμοῦ	ἂν εὕροις ἐν τῇ διαλύσει
[335]	εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν·	οὐδαμοῦ	γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη
[333]	καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ;	οὐδαμῶς.	ἀλλ' εἰς τίνα δὴ κοινωνίαν
[327]	δ' ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας;	οὐδαμῶς,	ἔφη ὁ Γλαύκων. ὡς τοίνυν
[349]	σοι ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν;	οὐδαμῶς,	ἔφη· οὐ γὰρ ἂν ἦν
[352]	δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ ἢ ὠσίν;	οὐδαμῶς.	οὐκοῦν δικαίως (ἂν) ταῦτα τούτων
[338]	ἂν κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον.	οὐδαμῶς,	ὦ ἄριστε, ἦν δ' ἐγώ·
[350]	Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη· ἀλλ' ἔμοιγε	οὐδὲ	ἃ νῦν λέγεις ἀρέσκει, καὶ
[342]	οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις·	οὐδὲ	ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ
[342]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε,	οὐδὲ	ἄλλος οὐδεὶς ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ,
[346]	ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη	οὐδὲ	ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει,
[341]	λαθὼν βιάσασθαι τῷ λόγῳ δύναιο.	οὐδέ	γ' ἂν ἐπιχειρήσαιμι, ἦν δ'
[346]	αὐτὴν ἰατρικήν; οὐ δῆτα, ἔφη.	οὐδέ	γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν, ἐὰν
[342]	οὐδὲ ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ	οὐδὲ	γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ
[335]	ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. πάνυ γε.	οὐδὲ	δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ
[329]	μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ	οὐδὲ	ζῶντες. (ἔνιοι δὲ καὶ τὰς
[342]	τι οὖν, ἦν δ' ἐγώ,	οὐδὲ	ἰατρὸς οὐδείς, καθ' ὅσον ἰατρός,
[342]	σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί, ἔφη.	οὐδὲ	ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ
[335]	ψύχειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. ναί.	οὐδὲ	ξηρότητος ὑγραίνειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.
[347]	οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι	οὐδὲ	ὁμοίοις. ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν
[343]	ὅς γε αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα	οὐδὲ	ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι δὴ τί
[352]	δίκαιοι φαίνονται, οἱ δὲ ἄδικοι	οὐδὲ	πράττειν μετ' ἀλλήλων οἷοί (τε
[343]	ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε αὐτῇ	οὐδὲ	πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι
[342]	ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν,	οὐδὲ	προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ τὸ συμφέρον
[349]	τί δέ; τῆς δικαίας πράξεως;	οὐδὲ	τῆς δικαίας, ἔφη. τοῦ δὲ
[344]	ἤτοι ἡμῶν γε οὐδὲν κήδεσθαι,	οὐδέ	τι φροντίζειν εἴτε χεῖρον εἴτε
[336]	τοῦτο ἐφάνη ἡ δικαιοσύνη ὂν	οὐδὲ	τὸ δίκαιον, τί ἂν ἄλλο
[336]	ἦν δ' ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ	οὐδὲ	τοῦτο ἐφάνη ἡ δικαιοσύνη ὂν
[340]	δημιουργὸς ἢ σοφὸς ἢ ἄρχων	οὐδεὶς	ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων ᾖ,
[351]	ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία	οὐδεὶς	ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ'
[337]	δῆλον οἶμαί σοι ἦν ὅτι	οὐδεὶς	ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ'
[345]	ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι	οὐδεὶς	ἐθέλει ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν
[342]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος	οὐδεὶς	ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ' ὅσον
[342]	ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς	οὐδείς,	καθ' ὅσον ἰατρός, τὸ τῷ
[340]	λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογῇ,	οὐδεὶς	τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ
[342]	Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς ἐν	οὐδεμιᾷ	ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων ἐστίν,
[342]	ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη	οὐδεμία	ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ'
[342]	οὔτε γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία	οὐδεμία	οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει
[346]	Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι	οὐδεμία	τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ
[342]	γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία	οὐδεμιᾷ	τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ
[342]	μόγις. οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε	οὐδεμία	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ
[328]	ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ,	οὐδὲν	ἂν σὲ ἔδει δεῦρο (ἰέναι,
[337]	ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ.	οὐδέν	γε κωλύει, ἦν δ' ἐγώ·
[341]	μὲν οὖν οἶδα, ἔφη. καὶ	οὐδέν	γέ σοι πλέον ἔσται· (οὔτε
[330]	χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν,	οὐδὲν	ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ' ἢ τὸν
[349]	ἀλλ' οὐ τὸν λόγον ἐλέγχεις;	(οὐδέν,	ἦν δ' ἐγώ. ἀλλὰ τόδε
[340]	δ' ὃς ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο.	(οὐδέν,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Πολέμαρχε,
[351]	ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς δύναμιν, ἢ	οὐδὲν	ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω,
[344]	δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν γε	οὐδὲν	κήδεσθαι, οὐδέ τι φροντίζειν εἴτε
[350]	λέγειν. καίτοι τί ἄλλο βούλει;	οὐδὲν	μὰ Δία, ἦν δ' ἐγώ,
[340]	ἐκ δὲ τούτων τῶν ὁμολογιῶν	οὐδὲν	μᾶλλον τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[343]	ὅταν τε λήψεις, (ὁ μὲν	οὐδέν,	ὁ δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ
[341]	ἐστὶν ἢ ναύτης; ναυτῶν ἄρχων.	(οὐδὲν	οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ
[341]	καὶ συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι	οὐδέν	σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ
[346]	βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου,	οὐδέν	τι μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν
[341]	Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη, ἐπεχείρησας,	οὐδὲν	ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην, ἦν
[335]	Πολέμαρχε, οὔτε φίλον οὔτ' ἄλλον	οὐδένα,	ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου.
[335]	ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον	οὐδένα	ἡμῖν ἐφάνη ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ,
[353]	καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης εἶναι;	οὐδενὶ	ἄλλῳ. τί δ' αὖ τὸ
[353]	πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ; ἀλλ'	οὐδενί	γ' ἂν οἶμαι οὕτω καλῶς
[354]	εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ οὔ;	οὐδέποτ'	ἄρα, ὦ μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον
[340]	τοῦτ' ἔστιν (ὃ προσαγορεύομεν αὐτόν,	οὐδέποτε	ἁμαρτάνει· ὥστε κατὰ τὸν ἀκριβῆ
[347]	μέλλων καλῶς τῇ τέχνῃ πράξειν	οὐδέποτε	αὑτῷ τὸ βέλτιστον πράττει οὐδ'
[349]	ὁ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος	οὐδέτερα;	καὶ τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν,
[328]	ἡλικίας ὃ δὴ ἐπὶ γήραος	οὐδῷ”	φασιν εἶναι οἱ ποιηταί, πότερον
[330]	ῥᾳδίως γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι	οὔθ'	ὁ μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός
[348]	νυνδὴ ἔλεγον. (τοῦτο μέν, ἔφην,	οὐκ	ἀγνοῶ ὃ βούλει λέγειν, ἀλλὰ
[348]	ἂν δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν, ὡς	οὐκ	ἀληθῆ λέγει; πῶς γὰρ οὐ
[338]	γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον	οὐκ	ἄλλο τι ἢ τὸ τοῦ
[336]	οἴου, εἰ μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν,	οὐκ	ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι
[349]	δ' ὅς, καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ'	οὐκ	ἂν δύναιτο. ἀλλ' οὐ τοῦτο,
[344]	τοὺς δὲ ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι	οὐκ	ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ
[349]	καὶ ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι, ἢ	οὐκ	ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν, ἦ
[337]	ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων τι ἀποκρινῇ;	οὐκ	ἂν θαυμάσαιμι, ἦν δ' ἐγώ·
[333]	ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει.	(οὐκ	ἂν οὖν, ὦ φίλε, πάνυ
[330]	ὅ, ἦ δ' ὅς, ἴσως	οὐκ	ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ
[339]	ἆρα τότε, ὦ σοφώτατε Θρασύμαχε,	οὐκ	ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ οὑτωσί, δίκαιον
[340]	λέγειν ὅτε τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις	οὐκ	ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά τι καὶ
[335]	μὲν οὖν. ἀλλ' ἡ δικαιοσύνη	οὐκ	ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ' ἀνάγκη.
[348]	τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ	οὐκ	ἄξια λόγου, ἀλλ' ἃ νυνδὴ
[354]	λυσιτελέστερον ἡ ἀδικία τῆς δικαιοσύνης,	οὐκ	ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ ἐπὶ
[336]	ὅτι ἂν λέγῃς· ὡς ἐγὼ	οὐκ	ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους λέγῃς.
[337]	μηδ' ὅτι τετράκις τρία· ὡς	οὐκ	ἀποδέξομαί σου ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς”
[329]	τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα λέγῃς,	οὐκ	ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως
[343]	τί δέ; ἦν δ' ἐγώ·	οὐκ	ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον ἢ τοιαῦτα
[343]	σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ καὶ	οὐκ	ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε αὐτῇ
[346]	τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις.	(οὐκ	ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τέχνης
[342]	συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ μάλα μόγις.	οὐκ	ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία τὸ
[342]	ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη, φαίνεται.	(οὐκ	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ
[342]	ἄρχων ἀλλ' οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται.	οὐκ	ἄρα ὅ γε τοιοῦτος κυβερνήτης
[331]	τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις.	οὐκ	ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης,
[335]	γε δίκαιος ἀγαθός; πάνυ γε.	οὐκ	ἄρα τοῦ δικαίου βλάπτειν ἔργον,
[350]	ὥστε σοί, ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ	οὐκ	ἐᾷς λέγειν. καίτοι τί ἄλλο
[350]	καὶ σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου	οὐκ	ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου
[338]	ἀλλὰ τί οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ'	οὐκ	ἐθελήσεις. ἐὰν μάθω γε πρῶτον,
[337]	προύλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν	οὐκ	ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο δὲ καὶ πάντα
[335]	εἰς τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ'	οὐκ	εἰς τὴν τῶν ἵππων ἀρετήν;
[330]	καὶ φροντὶς περὶ ὧν ἔμπροσθεν	οὐκ	εἰσῄει. οἵ τε γὰρ λεγόμενοι
[331]	ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ' ἑνὸς	οὐκ	ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν εἰς
[349]	πλεονεκτεῖν ἢ ἀξιοῦν πλέον ἔχειν;	οὐκ	ἔμοιγε. τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη,
[345]	ὦ Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας ἀρχὰς	οὐκ	ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν
[341]	ὅτι σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ	οὐκ	ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ
[349]	ὁ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος	οὐκ	ἔοικεν; πῶς γὰρ οὐ μέλλει,
[338]	τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί	οὐκ	ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις. ἐὰν
[354]	δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ	οὐκ	ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν ἀπ' ἐκείνου,
[351]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ὅτι	οὐκ	ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ
[340]	ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν ᾧ	οὐκ	ἔστι δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς ἢ
[335]	τῇ ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους;	οὐκ	ἔστιν. ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ δὴ
[354]	καὶ πότερον ὁ ἔχων αὐτὸ	οὐκ	εὐδαίμων ἐστὶν ἢ εὐδαίμων.
[346]	μισθαρνητικήν, ἐὰν ἰώμενός τις μισθαρνῇ;	(οὐκ	ἔφη. οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν
[347]	ἀλλ' (ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον καὶ	οὐκ	ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ
[338]	δὲ ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα γὰρ	οὐκ	ἔχω. ὡς δὲ προθύμως τοῦτο
[335]	ἀνδρός, τοῖς δὲ φίλοις ὠφελίαν,	οὐκ	ἦν σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών.
[338]	σαφέστερον εἰπὲ τί λέγεις. εἶτ'	οὐκ	οἶσθ' ἔφη, ὅτι τῶν πόλεων
[347]	ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν. ἢ	οὐκ	οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν τε
[345]	ὦ μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι	οὐκ	ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ
[339]	ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς δέ τινας	οὐκ	ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ
[334]	συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ	οὐκ	ὀρθῶς τὸν φίλον καὶ ἐχθρὸν
[348]	(τὴν ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν καλεῖς;	οὔκ,	ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη. ἦ καὶ
[348]	ὅς. ἦ τὴν δικαιοσύνην κακίαν;	οὔκ,	ἀλλὰ πάνυ γενναίαν εὐήθειαν. (τὴν
[345]	ἑκόντας οἴει ἄρχειν; μὰ Δί'	οὔκ,	ἔφη, ἀλλ' εὖ οἶδα. τί
[351]	ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ	οὔκ;	ἔφη. καὶ τοῦτό γε ἡ
[349]	τῆς δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ	οὔκ;	ἔφη, ὅς γε πάντων πλέον
[336]	διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ ταῦτ' εἶπον,	οὐκέτι	ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν
[334]	μὰ τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ'	οὐκέτι	οἶδα ἔγωγε ὅτι ἔλεγον· τοῦτο
[348]	ἤδη στερεώτερον, ὦ ἑταῖρε, καὶ	οὐκέτι	ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ.
[345]	ὁριζόμενος τὸν ὡς ἀληθῶς ποιμένα	οὐκέτι	ᾤου δεῖν ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι,
[353]	πάντα ταῦτα εὖ πράττειν. ἀνάγκη.	οὐκοῦν	ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς εἶναι
[352]	ἀκούσαις ἄλλῳ ἢ ὠσίν; οὐδαμῶς.	οὐκοῦν	δικαίως (ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν
[341]	τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ, ἔφη.	οὐκοῦν	ἑκάστῳ τούτων ἔστιν τι συμφέρον;
[337]	τῷ μαθεῖν καὶ ἀπότεισον ἀργύριον.	οὐκοῦν	ἐπειδάν μοι γένηται, εἶπον. ἀλλ'
[339]	ἔφη, οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν.	οὐκοῦν	ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι τοὺς μὲν
[331]	με ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι.	οὐκοῦν,	ἔφη, ἐγώ, ὁ Πολέμαρχος, τῶν
[327]	κρείττους γένεσθε ἢ μένετ' αὐτοῦ.	οὐκοῦν,	ἦν δ' ἐγώ, ἔτι ἓν
[349]	οὐδέτερα; καὶ τοῦτ' ἔφη, εὖ.	οὐκοῦν,	ἦν δ' ἐγώ, καὶ ἔοικε
[342]	τε καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις.	οὐκοῦν,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε,
[349]	γε πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ;	οὐκοῦν	καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε
[349]	φρόνιμον, τὸν δὲ ἄμουσον ἄφρονα.	οὐκοῦν	καὶ ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν, ἃ
[353]	εἶναι. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ.	οὐκοῦν	καὶ ἀρετὴ δοκεῖ σοι εἶναι
[353]	ὤτων ἦν τι ἔργον; ναί.	οὐκοῦν	καὶ ἀρετή; καὶ ἀρετή. τί
[353]	ἔργον εἶναι; μάλιστά γ' ἔφη.	οὐκοῦν	καὶ ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς
[346]	αἱ ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε.	(οὐκοῦν	καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ
[342]	χρηματιστής. ἢ οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη.	οὐκοῦν	καὶ ὁ κυβερνήτης ὁ ἀκριβὴς
[353]	ἀληθές, ἔφη, τοῦτό γε λέγεις.	οὐκοῦν	καὶ ὦτα στερόμενα τῆς αὑτῶν
[346]	περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα.	οὐκοῦν	καὶ ὠφελίαν ἑκάστη τούτων ἰδίαν
[333]	καὶ σῶν εἶναι, ὦ Σώκρατες.	οὐκοῦν	λέγεις ὅταν μηδὲν δέῃ αὐτῷ
[346]	ἰώμενός τις μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη.	οὐκοῦν	τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς
[348]	δὲ κακίαν; πῶς γὰρ οὔ;	οὐκοῦν	τὴν μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν
[351]	ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω, ἔφη.	οὐκοῦν	τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα τὴν
[338]	δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ οὔ;	οὐκοῦν	τοῦτο κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ πόλει,
[350]	ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται.	οὐκοῦν,	ὦ Θρασύμαχε, ἦν δ' ἐγώ,
[346]	ὅταν προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι ἔγωγε.	οὐκοῦν,	ὦ Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον,
[335]	ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι; πάνυ μὲν	οὖν.	ἀλλ' ἡ δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία
[338]	εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν. μὴ	οὖν	ἄλλως ποίει, ἀλλὰ ἐμοί τε
[328]	ἐπιθυμίαι τε καὶ ἡδοναί. μὴ	οὖν	ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ τε
[348]	ἔφη, ἀλλ' οὐ πείθομαι. βούλει	οὖν	αὐτὸν πείθωμεν, ἂν δυνώμεθά πῃ
[340]	καὶ ὁ ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον	οὖν	δή σοι καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε
[332]	ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν· ἡ	οὖν	δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη
[350]	οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ δὲ	οὖν	διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι
[332]	δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ μοι. τίς	οὖν	δυνατώτατος κάμνοντας φίλους εὖ ποιεῖν
[350]	(δημηγορεῖν ἄν με φαίης. ἢ	οὖν	ἔα με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι,
[347]	ὠφελῶν πράγματα ἔχειν. τοῦτο μὲν	οὖν	ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς
[343]	ποιεῖ ἃ ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ	οὖν	ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου καὶ
[338]	παρανομοῦντά τε καὶ ἀδικοῦντα. τοῦτ'	οὖν	ἐστιν, ὦ βέλτιστε, ὃ λέγω
[330]	τινά τι ἠδίκησεν. ὁ μὲν	οὖν	εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν τῷ βίῳ
[337]	μοι σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν. (τί	οὖν,	ἔφη, ἂν ἐγὼ δείξω ἑτέραν
[337]	ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή; ἄλλο τι	οὖν,	ἔφη, καὶ σὺ οὕτω ποιήσεις·
[332]	ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν	οὖν,	ἔφη, ὅ γε ὀφείλεται αὐτοῖς,
[341]	δοκῶ σοι συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη. οἴει γάρ με ἐξ
[348]	καὶ ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη. ὁποτέρως οὖν σοι, ἦν
[335]	κακὸν ὄντα βλάπτειν; (πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη, οὕτως ἄν μοι δοκεῖ
[331]	λάβῃ τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὑπολαβὼν ὁ
[348]	βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν	οὖν,	ἦ δ' ὅς, καὶ τὰ
[334]	κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ τε. ἔοικεν	οὖν	ἡ δικαιοσύνη καὶ κατὰ σὲ
[337]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε· εὖ	οὖν	ᾔδησθα ὅτι εἴ τινα ἔροιο
[327]	δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ. ὁρᾷς	οὖν	ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς
[337]	ἀλλ' οἶμαι οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι	οὖν	ἡμᾶς πολὺ (μᾶλλον εἰκός ἐστίν
[330]	ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. (πάνυ μὲν	οὖν,	ἦν δ' ἐγώ. ἀλλά μοι
[342]	ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο τι	οὖν,	ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς
[353]	ἔστι τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ'	οὖν	καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ
[330]	τι καθορᾷ αὐτά ὑποψίας δ'	οὖν	καὶ δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ
[341]	ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ'	οὖν	καὶ ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν
[345]	ἔστι τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ'	οὖν	(καὶ ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν
[335]	εἰς τὴν τῶν ἵππων. ἆρ'	οὖν	καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται
[337]	ἦν δ' ἐγώ· εἰ δ'	οὖν	καὶ μὴ ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται
[333]	καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ'	οὖν	καὶ νόσον ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι,
[352]	προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται μὲν	οὖν	καὶ νῦν, ὥς γέ μοι
[330]	χρείαν ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ	οὖν	καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες
[353]	ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ γε. (τίθεμεν	οὖν	καὶ τἆλλα πάντα εἰς τὸν
[348]	λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ μὲν	οὖν	καὶ φημί, ἔφη, καὶ δι'
[331]	θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ. εὖ	οὖν	λέγει θαυμαστῶς ὡς σφόδρα. πρὸς
[350]	ἔχω περὶ αὐτῶν λέγειν. εἰ	οὖν	λέγοιμι, εὖ οἶδ' ὅτι (δημηγορεῖν
[328]	δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς	οὖν	με ἰδὼν ὁ Κέφαλος ἠσπάζετό
[327]	νῦν πρῶτον ἄγοντες. καλὴ μὲν	οὖν	μοι καὶ ἡ τῶν ἐπιχωρίων
[329]	καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς. εὖ	οὖν	μοι καὶ τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος
[353]	τούτου ἔργον θήσομεν; θήσομεν μὲν	οὖν.	νῦν δὴ οἶμαι ἄμεινον ἂν
[333]	τι ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ'	οὖν	ὁ δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος
[341]	ἐρέσθαι ὡς ἠρόμην; εὖ μὲν	οὖν	οἶδα, ἔφη. καὶ οὐδέν γέ
[328]	ἐγώ, οὕτω χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν	οὖν	οἴκαδε εἰς τοῦ Πολεμάρχου, καὶ
[341]	ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ	οὖν	ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα, ἐπὶ
[352]	καὶ πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν	οὖν	ὅτι οὕτως ἔχει μανθάνω, ἀλλ'
[353]	ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ'	οὖν	οὐ τοῦτο τούτου ἔργον θήσομεν;
[346]	τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ'	οὖν	οὐδ' ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα
[334]	δ' ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ'	οὖν	οὐχ ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι περὶ
[328]	ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα	οὖν	παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι
[329]	διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ	οὖν	πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς
[327]	ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς. ὁ	οὖν	Πολέμαρχος ἔφη· ὦ Σώκρατες, δοκεῖτέ
[327]	ἀπῇμεν πρὸς τὸ ἄστυ. κατιδὼν	οὖν	πόρρωθεν ἡμᾶς οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος
[353]	τινα ψυχῆς εἶναι; φαμέν. (ἆρ'	οὖν	ποτε, ὦ Θρασύμαχε, ψυχὴ τὰ
[347]	ἢ τὸν τοῦ δικαίου. σὺ	οὖν	ποτέρως, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[341]	εἴποιμ' ἂν ὅτι παντάπασι μὲν	οὖν	προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ ἡ
[344]	τὸν μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον	οὖν	σκόπει, εἴπερ βούλει κρίνειν ὅσῳ
[348]	πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ὁποτέρως	οὖν	σοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει.
[335]	ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ'	οὖν	τῇ μουσικῇ οἱ μουσικοὶ ἀμούσους
[332]	ἤρετο· ὦ Σιμωνίδη, ἡ τίσιν	οὖν	τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον
[332]	φῂς τὸν Σιμωνίδην; πάνυ μὲν	οὖν.	τί δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον
[333]	ἢ ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν	οὖν	τί δέῃ ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ
[332]	Διός, ἦν δ' ἐγώ, εἰ	οὖν	τις αὐτὸν ἤρετο· ὦ Σιμωνίδη,
[349]	οὐχ οὕτως; οὕτως. δοκεῖ ἂν	οὖν	τίς σοι, ὦ ἄριστε, μουσικὸς
[352]	εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ'	οὖν	τοῦτο ἂν θείης καὶ ἵππου
[337]	παρὰ τοῦ εἰδότος· καὶ ἐγὼ	οὖν	τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ
[339]	πειράσομαι μαθεῖν. τὸ συμφέρον μὲν	οὖν,	ὦ Θρασύμαχε, καὶ σὺ ἀπεκρίνω
[345]	πέπονθεν, οὐ μόνος ἐγώ· πεῖσον	οὖν,	ὦ μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι
[333]	ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ ἂν	οὖν,	ὦ φίλε, πάνυ γέ τι
[342]	αἱ τέχναι καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου	οὗπέρ	εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ
[339]	(σμικρά γε ἴσως, ἔφη, προσθήκη.	οὔπω	δῆλον οὐδ' εἰ μεγάλη· ἀλλ'
[350]	καὶ εἶδον ἐγώ, πρότερον δὲ	οὔπω,	Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ δὲ οὖν
[338]	ἔφην, τί λέγεις· νῦν γὰρ	οὔπω	οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος φῂς
[352]	οἷοί (τε ἀλλὰ δὴ καὶ	οὕς	φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ τι μετ'
[334]	ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη,	οὓς	ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν,
[334]	ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν,	οὓς	δ' ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ'
[352]	καὶ ἀλλήλους γε καὶ ἐφ'	οὓς	ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν
[351]	ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα	οὖσα	ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς
[342]	ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ	οὖσα,	ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς
[354]	σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις	οὖσα	τυγχάνει εἴτε καὶ οὔ, καὶ
[348]	ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας	οὔσης	δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ
[330]	ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε τῆς νῦν	οὔσης·	ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ ἐὰν μὴ
[330]	σχεδόν τι ὅσην ἐγὼ νῦν	οὐσίαν	κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν,
[330]	οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν	οὐσίαν	κεκτῆσθαι; ὅ, ἦ δ' ὅς,
[329]	τρόπον ἀλλὰ διὰ τὸ πολλὴν	οὐσίαν	κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ πλουσίοις πολλὰ
[335]	ἔργον, ὦ Πολέμαρχε, οὔτε φίλον	οὔτ'	ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου,
[330]	τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο ὅτι	οὔτ'	ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς
[330]	ἔχει ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι	οὔτ'	ἂν ὁ ἐπιεικὴς πάνυ τι
[330]	αὐτὸς Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο	οὔτ'	ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς δὴ
[342]	συμφέρον σκέψεται; ἢ οὔτε αὑτῆς	οὔτε	ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς
[342]	συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε γὰρ πονηρία	οὔτε	ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν,
[342]	αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται; ἢ	οὔτε	αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ
[341]	οὐδέν γέ σοι πλέον ἔσται·	(οὔτε	γὰρ ἄν με λάθοις κακουργῶν,
[342]	αὑτῆς πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν·	οὔτε	γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία
[347]	ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς·	οὔτε	γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς
[331]	οὔτε χρὴ τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι,	οὔτε	δίκαιος ἂν εἴη ὁ ἀποδιδούς,
[347]	ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι,	οὔτε	λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς
[341]	γὰρ ἄν με λάθοις κακουργῶν,	οὔτε	μὴ λαθὼν βιάσασθαι τῷ λόγῳ
[347]	ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ	οὔτε	τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι
[335]	δικαίου βλάπτειν ἔργον, ὦ Πολέμαρχε,	οὔτε	φίλον οὔτ' ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ
[331]	ὅπλα, εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι	οὔτε	χρὴ τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε
[347]	ταῦτα τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,	οὔτε	χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ
[345]	ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ ἡμῖν ἐνδείξασθαι	~οὔτοι	(κακῶς σοι κείσεται ὅτι ἂν
[329]	ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες,	οὗτοι	οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ
[333]	ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν	οὗτος	δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ
[334]	βλάπτειν, τοὺς δὲ δικαίους ὠφελεῖν;	οὗτος	ἐκείνου καλλίων φαίνεται. πολλοῖς ἄρα,
[327]	καὶ ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη.	οὗτος,	ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε.
[351]	ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς	οὗτος	ἦν ὁ λόγος. ἀλλὰ τόδε
[348]	τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις	οὗτος,	καὶ ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει
[333]	πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ,	οὗτος	καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ'
[331]	(ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα	οὗτος	ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε
[345]	μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ εἶναι	οὕτω	δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον
[327]	Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ ἀκουσομένων,	οὕτω	διανοεῖσθε. ~(καὶ ὁ Ἀδείμαντος, ἆρά
[337]	δ' ἐγώ· εἴ μοι σκεψαμένῳ	οὕτω	δόξειεν. (τί οὖν, ἔφη, ἂν
[353]	πέρι τῶν ἄλλων; οὐχ οὕτω;	οὕτω.	Εχε δή· ἆρ’ ἄν ποτε
[353]	ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν οἶμαι	οὕτω	καλῶς ὡς δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ
[350]	δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν	οὕτω	κείσθω, ἔφαμεν δὲ δὴ καὶ
[340]	Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ' εἰ νῦν	οὕτω	λέγει Θρασύμαχος, οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα.
[332]	ἀπολαμβάνων καὶ ὁ ἀποδιδούς οὐχ	οὕτω	λέγειν φῂς τὸν Σιμωνίδην; πάνυ
[341]	σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν εἰπεῖν	οὕτω	λέγων, ἢ οὔ; ὀρθῶς, ἔφη.
[341]	(οἴει γὰρ ἄν με, εἶπον,	οὕτω	μανῆναι ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα
[353]	πάντων πέρι τῶν ἄλλων; οὐχ	οὕτω;	οὕτω. Εχε δή· ἆρ’ ἄν
[346]	τῷ πλεῖν, καὶ αἱ ἄλλαι	οὕτω;	πάνυ γε. (οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ
[337]	τι οὖν, ἔφη, καὶ σὺ	οὕτω	ποιήσεις· ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων
[343]	τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ	οὕτω	πόρρω εἶ περί τε τοῦ
[354]	ἀπολαῦσαι, καὶ ἐγώ μοι δοκῶ	οὕτω,	πρὶν ὃ τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν
[340]	κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε μή;	οὕτω	σε φῶμεν λέγειν; ἥκιστά γε,
[334]	ἔφαμεν λέγειν. καὶ μάλα, ἔφη,	οὕτω	συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ
[348]	ἐν τοῖς ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ	οὕτω	τίθημι. τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ,
[335]	(ἀνθρώπους δέ, ὦ ἑταῖρε, μὴ	οὕτω	φῶμεν, βλαπτομένους εἰς τὴν ἀνθρωπείαν
[328]	εἰ δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ,	οὕτω	χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε
[339]	ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ πῶς λέγεις;	οὕτως.	ἃ δ' ἂν θῶνται ποιητέον
[342]	οὗ τέχνη ἐστίν. φαίνεται, ἔφη,	οὕτως.	ἀλλὰ μήν, ὦ Θρασύμαχε, ἄρχουσί
[335]	βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,	οὕτως	ἄν μοι δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι.
[336]	πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, ἔπειθ'	οὕτως	ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ
[351]	τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ τι	οὕτως	ἁπλῶς, ὦ Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ,
[340]	εἰ νῦν οὕτω λέγει Θρασύμαχος,	οὕτως	αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα. καί μοι εἰπέ,
[349]	τί δὲ ἰατρικόν; οὐχ οὕτως;	οὕτως.	δοκεῖ ἂν οὖν τίς σοι,
[344]	διδάξαι ἱκανῶς ἢ μαθεῖν εἴτε	οὕτως	εἴτε ἄλλως (ἔχει; ἢ σμικρὸν
[350]	καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ	οὕτως	ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη. (ὁ δέ
[334]	ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ	οὕτως	ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν Δί'
[334]	ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ· καὶ	οὕτως	ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον ἢ τὸν
[349]	δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ'	οὕτως,	ἔφη, ἔχει. τί δὲ δὴ
[348]	σοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει.	οὕτως,	ἔφη. ἴθι δή, ἦν δ'
[328]	τοῖς ἵπποις; ἢ πῶς λέγεις;	οὕτως,	ἔφη ὁ Πολέμαρχος. καὶ πρός
[342]	λόγῳ· οὕτως ἢ ἄλλως ἔχει;	οὕτως,	ἔφη, φαίνεται. (οὐκ ἄρα, ἦν
[352]	ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν ὅτι	οὕτως	ἔχει μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς
[350]	ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη τοῦτό γε	οὕτως	ἔχειν. τί δὲ ὁ ἀνεπιστήμων;
[331]	ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς τὸν	οὕτως	ἔχοντα πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν.
[329]	δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ	οὕτως	ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ
[342]	σκόπει ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ·	οὕτως	ἢ ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη,
[340]	δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ	οὕτως,	ἦ δ' ὃς ὁ Πολέμαρχος,
[338]	δὲ τυραννικούς, καὶ αἱ ἄλλαι	οὕτως·	θέμεναι δὲ ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον
[331]	ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς	οὕτως	καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς
[340]	ἀλλ' οἶμαι λέγομεν τῷ ῥήματι	οὕτως,	ὅτι ὁ ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ
[349]	ναί. τί δὲ ἰατρικόν; οὐχ	οὕτως;	οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν τίς
[352]	παντὶ καὶ τῷ δικαίῳ; οὐχ	οὕτως;	πάνυ γε. καὶ ἐν ἑνὶ
[337]	ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ	οὕτως	πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ σοι εἶπεν·
[346]	μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι	οὕτως	τὸ αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται
[344]	ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν.	οὕτως,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ
[339]	Θρασύμαχε, οὐκ ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ	οὑτωσί,	δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον ἢ
[343]	σκοπεῖσθαι δέ, ὦ εὐηθέστατε Σώκρατες,	οὑτωσὶ	χρή, ὅτι δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου
[334]	ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ' οὖν	οὐχ	ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι περὶ τοῦτο,
[329]	ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ νῦν	οὐχ	ἧττον. παντάπασι γὰρ τῶν γε
[333]	τυγχάνει. τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ'	οὐχ	ὁ πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ
[352]	αὐτὸν πράττειν ποιήσει στασιάζοντα καὶ	οὐχ	ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν
[332]	τε ἀπολαμβάνων καὶ ὁ ἀποδιδούς	οὐχ	οὕτω λέγειν φῂς τὸν Σιμωνίδην;
[353]	δὲ πάντων πέρι τῶν ἄλλων;	οὐχ	οὕτω; οὕτω. Εχε δή· ἆρ’
[350]	τε καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ	οὐχ	οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη. (ὁ
[334]	καὶ ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν.	οὐχ	οὕτως ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν
[329]	νῦν δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα	οὐχ	οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ
[340]	τὸ δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ'	οὐχ	οὕτως, ἦ δ' ὃς ὁ
[349]	κακόν; ναί. τί δὲ ἰατρικόν;	οὐχ	οὕτως; οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν
[352]	ἐναντίῳ παντὶ καὶ τῷ δικαίῳ;	οὐχ	οὕτως; πάνυ γε. καὶ ἐν
[339]	εἶναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ'	οὐχ	ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε, ἔφη. (οἴου
[342]	ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής. ἢ	οὐχ	ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ ὁ
[339]	ἔμοιγε δοκῶ· σκοπῶμεν δὲ βέλτιον.	οὐχ	ὡμολόγηται τοὺς ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις
[350]	Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα ταῦτα,	οὐχ	(ὡς ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως λέγω,
[347]	τότε ἔρχονται ἐπὶ τὸ ἄρχειν	οὐχ	ὡς ἐπ' ἀγαθόν τι ἰόντες
[352]	ὅτι οὕτως ἔχει μανθάνω, ἀλλ'	οὐχ	ὡς σὺ τὸ πρῶτον ἐτίθεσο·
[345]	ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν αἰτοῦσιν, ὡς	οὐχὶ	αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ τοῦ
[346]	(τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ·	οὐχὶ	ἑκάστην μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε τῶν
[350]	ἔχειν. τί δὲ ὁ ἀνεπιστήμων;	οὐχὶ	ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν,
[332]	ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται	ὀφείλειν	τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν τι
[335]	αὐτῷ τοῖς μὲν ἐχθροῖς βλάβην	ὀφείλεσθαι	παρὰ τοῦ δικαίου ἀνδρός, τοῖς
[332]	μὲν οὖν, ἔφη, ὅ γε	ὀφείλεται	αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ γε οἶμαι
[332]	ἔφη, ὅ γε ὀφείλεται αὐτοῖς,	ὀφείλεται	δέ γε οἶμαι παρά γε
[332]	δ' ἐγώ ὅτι οὐ τὰ	ὀφειλόμενα	ἀποδίδωσιν ὃς ἄν τῳ χρυσίον
[332]	ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης τὸ τὰ	ὀφειλόμενα	δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι
[331]	ἦ δ' ὅς, τὸ τὰ	ὀφειλόμενα	ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι· τοῦτο
[335]	ὦ Σώκρατες. (εἰ ἄρα τὰ	ὀφειλόμενα	ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον
[332]	ἑκάστῳ ἀποδιδόναι, τοῦτο δὲ ὠνόμασεν	ὀφειλόμενον.	ἀλλὰ τί οἴει; ἔφη. ὦ
[332]	ἡ τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα	ὀφειλόμενον	καὶ προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται;
[332]	ἡ δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα	ὀφειλόμενον	καὶ προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται;
[332]	ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι ἂν τύχῃ	ὀφειλόμενον;	παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη, ὅ
[332]	σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι γε	ὀφειλόμενόν	πού ἐστιν τοῦτο ὃ παρακατέθετο·
[331]	ἐξαπατῆσαι ἢ ψεύσασθαι, μηδ' αὖ	ὀφείλοντα	ἢ θεῷ θυσίας τινὰς ἢ
[342]	ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ	ὀφθαλμοὶ	ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ
[352]	ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἴδοις ἢ	ὀφθαλμοῖς;	οὐ δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις
[353]	ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ ἀρετὴ	ὀφθαλμῶν	ἔστιν; καὶ ἀρετή. τί δέ;
[353]	δὲ ἐπὶ τὰ αὐτὰ πάλιν·	ὀφθαλμῶν,	φαμέν, ἔστι τι ἔργον; ἔστιν.
[353]	γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς	ὄψεως.	ἥτις, ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν
[342]	προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ	ὄψεως	καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ
[332]	τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς	ὄψοις	τὰ ἡδύσματα. εἶεν· ἡ οὖν