Pages |
[335] |
ὡς
ἔοικε,
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
|
ὁ |
ἀγαθὸς
ἔσται,
ἐχθρὸς
δὲ
ὁ |
[328] |
μὴ
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε.
~(καὶ
|
ὁ |
Ἀδείμαντος,
ἆρά
γε,
ἦ
δ' |
[349] |
ἔφη,
ἔχει.
τί
δὲ
δὴ
|
ὁ |
ἄδικος;
ἆρα
ἀξιοῖ
τοῦ
δικαίου |
[350] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὁ |
ἄδικος
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου
τε |
[349] |
ἔφην,
φρόνιμός
τε
καὶ
ἀγαθὸς
|
ὁ |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα; |
[349] |
τῷ
φρονίμῳ
καὶ
τῷ
ἀγαθῷ
|
ὁ |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐκ |
[349] |
γε
ἀνθρώπου
τε
καὶ
πράξεως
|
ὁ |
ἄδικος
πλεονεκτήσει
καὶ
ἁμιλλήσεται
ὡς |
[353] |
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται,
κακῶς
δὲ
|
ὁ |
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ
τὸν |
[352] |
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
ἔσται
|
ὁ |
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὁ
δὲ |
[342] |
τὸ
τῷ
κάμνοντι;
ὡμολόγηται
γὰρ
|
ὁ |
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων
εἶναι
ἄρχων |
[342] |
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
|
ὁ |
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ' |
[340] |
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ
ἐπιστήμης
|
ὁ |
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ
οὐκ |
[350] |
γε
οὕτως
ἔχειν.
τί
δὲ
|
ὁ |
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος |
[331] |
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν
εἴη
|
ὁ |
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τὸν |
[332] |
ὦσιν
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ
|
ὁ |
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
λέγειν
φῂς |
[350] |
ὁ
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
|
ὁ |
ἄρα
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφὸς |
[340] |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
δή |
[330] |
τὸ
γῆρας
φέρουσιν,
εὖ
ἔχει
|
ὁ |
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
ἂν |
[334] |
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ
μὴν
στρατοπέδου
γε
|
ὁ |
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός,
ὅσπερ
καὶ |
[347] |
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε
πᾶς
ἂν
|
ὁ |
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον
ἕλοιτο |
[337] |
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων.
ἀλλ'
ἕνεκα
ἀργυρίου,
ὦ |
[328] |
(καὶ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
|
ὁ |
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
εἶναι. |
[327] |
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν,
ἦ
δ'
ὃς
|
ὁ |
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον
ὅ |
[347] |
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων·
τοὺς
μὲν
γὰρ
δύο |
[327] |
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη
|
ὁ |
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων, |
[340] |
καὶ
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
γραμματιστής·
τὸ
δ'
οἶμαι
ἕκαστος |
[354] |
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
|
ὁ |
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω,
ἔφη. |
[336] |
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
|
ὁ |
δ'
εἰς
τὸ
μέσον
φθεγξάμενος, |
[343] |
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον
εἰσφέρει,
|
ὁ |
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις, |
[350] |
ὢν
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφός,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
ἀμαθής
τε
καὶ |
[349] |
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
τοῦ
τε
ὁμοίου |
[350] |
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ
ἀγαθῷ,
|
ὁ |
δὲ
ἄδικος
τῷ
κακῷ
καὶ |
[335] |
βλάπτειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
|
ὁ |
δέ
γε
δίκαιος
ἀγαθός;
πάνυ |
[350] |
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε,
ἔφη.
|
(ὁ |
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ
μὲν |
[349] |
τε
καὶ
ἀγαθὸς
ὁ
ἄδικος,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ' |
[349] |
καὶ
τῷ
ἀγαθῷ
ὁ
ἄδικος,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
οὐκ
ἔοικεν;
πῶς |
[352] |
ἔσται
ὁ
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ὁ |
δὲ
δίκαιος
φίλος.
εὐωχοῦ
τοῦ |
[350] |
ἄν,
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
|
ὁ |
δὲ
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
ὁ |
[350] |
τε
καὶ
ἐναντίου.
ἔοικεν,
ἔφη.
|
ὁ |
δὲ
κακός
τε
καὶ
ἀμαθὴς |
[349] |
ὢν
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
|
ὁ |
δὲ
μὴ
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος |
[354] |
ζῶν
μακάριός
τε
καὶ
εὐδαίμων,
|
ὁ |
δὲ
μὴ
τἀναντία.
πῶς
γὰρ |
[343] |
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
οὐδέν,
|
ὁ |
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ |
[350] |
ὁ
δὲ
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
|
ὁ |
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
ὁ |
[350] |
ἄδικος
ἀμαθής
τε
καὶ
κακός.
|
ὁ |
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα |
[346] |
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
ὅτι
ὠφελεῖται
|
ὁ |
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
τέχνης;
οὐ |
[333] |
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
οὖν
|
ὁ |
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς |
[333] |
ἀλλ'
εἰς
τίνα
δὴ
κοινωνίαν
|
ὁ |
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ |
[353] |
μὲν
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
καὶ
|
ὁ |
δίκαιος
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται,
κακῶς |
[334] |
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
εἰ
ἄρα
|
ὁ |
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν,
καὶ |
[332] |
ἆρα
καὶ
τοῖς
μὴ
πολεμοῦσιν
|
ὁ |
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ
μοι |
[332] |
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί
δὲ
|
ὁ |
δίκαιος;
ἐν
τίνι
πράξει
καὶ |
[349] |
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν
μηδὲ
βούλεται
|
ὁ |
δίκαιος,
τοῦ
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ' |
[349] |
πειρῶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀποκρίνασθαι·
|
ὁ |
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί |
[349] |
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην·
|
ὁ |
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐ |
[333] |
εἰς
πλίνθων
καὶ
λίθων
θέσιν
|
ὁ |
δίκαιος
χρησιμώτερός
τε
καὶ
ἀμείνων |
[333] |
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ
χρῆσθαι,
|
ὁ |
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
ὅταν |
[334] |
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα
τις
|
ὁ |
δίκαιος,
ὡς
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
καὶ |
[330] |
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
ἂν
|
ὁ |
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι
ῥᾳδίως
γῆρας |
[354] |
εἴτε
καὶ
οὔ,
καὶ
πότερον
|
ὁ |
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
ἐστὶν |
[343] |
δικαίου
λόγος
εἰς
τοὐναντίον
περιειστήκει,
|
ὁ |
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ |
[344] |
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν
|
ὁ |
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
εἶχεν
ἀπιέναι, |
[336] |
τις
αὐτὸ
φαίη
εἶναι;
(καὶ
|
ὁ |
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
καὶ
διαλεγομένων |
[344] |
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη
|
ὁ |
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
ἔχειν;
ἔοικας, |
[338] |
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖν.
καὶ
|
ὁ |
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν |
[340] |
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
λογιστὴς |
[340] |
πᾶς
γ'
ἂν
εἴποι
ὅτι
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
ὁ
ἄρχων |
[333] |
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
|
ὁ |
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
καὶ |
[328] |
κύκλῳ.
εὐθὺς
οὖν
με
ἰδὼν
|
ὁ |
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
καὶ
εἶπεν· |
[331] |
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι,
ἔφη
|
ὁ |
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν
τὸν |
[327] |
πόρρωθεν
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
|
ὁ |
Κεφάλου
ἐκέλευσε
δραμόντα
τὸν
παῖδα |
[333] |
οἰκοδομικοῦ
τε
καὶ
κιθαριστικοῦ,
ὥσπερ
|
ὁ |
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
εἰς
κρουμάτων; |
[340] |
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ'
ἔφη
|
ὁ |
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
[340] |
σύ
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
|
ὁ |
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
τί,
ἔφη, |
[340] |
κρείττονος
συμφέρον
ἔλεγεν
ὃ
ἡγοῖτο
|
ὁ |
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν·
τοῦτο
ποιητέον |
[333] |
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ
|
ὁ |
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
οὖν
τί |
[342] |
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
|
ὁ |
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι |
[340] |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
|
ὁ |
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
γραμματιστής· |
[352] |
οὐ
γὰρ
περὶ
τοῦ
ἐπιτυχόντος
|
ὁ |
λόγος,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
ὅντινα |
[351] |
ἔφην,
ὅτι
σὸς
οὗτος
ἦν
|
ὁ |
λόγος.
ἀλλὰ
τόδε
περὶ
αὐτοῦ |
[334] |
καὶ
κλέπτειν
δεινός.
ὡς
γοῦν
|
ὁ |
λόγος,
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα |
[334] |
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
εἶναι
|
ὁ |
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα,
ἦν |
[347] |
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
ὅτι
|
ὁ |
μέλλων
καλῶς
τῇ
τέχνῃ
πράξειν |
[350] |
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
|
ὁ |
μὲν
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται |
[330] |
τε
πάππου
καὶ
τοῦ
πατρός.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
πάππος
τε
καὶ |
[343] |
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων |
[354] |
μὴ
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
ὁ |
[350] |
ἔοικεν
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὁ |
μὲν
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ |
[343] |
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις,
|
(ὁ |
μὲν
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ |
[330] |
σκοπεῖ
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν.
|
ὁ |
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν |
[330] |
γῆρας
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
|
ὁ |
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ' |
[333] |
καὶ
μὴν
ὅταν
γε
πλοῖον,
|
ὁ |
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν. |
[327] |
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος
|
ὁ |
Νικίου
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ὡς |
[341] |
ἔφη,
θεραπευτής.
τί
δὲ
κυβερνήτης;
|
ὁ |
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν |
[327] |
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς.
|
ὁ |
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
Σώκρατες, |
[338] |
φῄς·
εἰ
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
|
ὁ |
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει
τὰ |
[327] |
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου
ὄπισθεν
|
ὁ |
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου,
κελεύει |
[333] |
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ'
οὐχ
|
ὁ |
πατάξαι
δεινότατος
ἐν
μάχῃ
εἴτε |
[330] |
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν,
Λυσανίας
δὲ
|
ὁ |
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε |
[328] |
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
ἔνδον
καὶ
|
ὁ |
πατὴρ
ὁ
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος. |
[333] |
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
ὁ
πεττευτικός;
|
ὁ |
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς
πλίνθων
καὶ |
[333] |
κοινωνὸς
εἰς
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
|
ὁ |
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς |
[336] |
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ
τε
καὶ
|
ὁ |
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
ὁ
δ' |
[331] |
οὖν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
τι
χρὴ |
[340] |
οὐχ
οὕτως,
ἦ
δ'
ὃς
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
ἦν
δ' |
[328] |
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως,
ἔφη
|
ὁ |
Πολέμαρχος.
καὶ
πρός
γε
παννυχίδα |
[340] |
μὰ
Δί'
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
ἐὰν
σύ |
[331] |
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
ἔφη,
ἐγώ,
|
ὁ |
Πολέμαρχος,
τῶν
γε
σῶν
κληρονόμος; |
[335] |
ὁ
ἀγαθὸς
ἔσται,
ἐχθρὸς
δὲ
|
ὁ |
πονηρός.
ναί.
κελεύεις
δὴ
ἡμᾶς |
[332] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν,
|
ὁ |
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
ὃ |
[335] |
φίλοις
ὠφελίαν,
οὐκ
ἦν
σοφὸς
|
ὁ |
ταῦτα
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ |
[343] |
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου
ἂν
|
ὁ |
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ |
[349] |
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει,
ἔφη,
|
ὁ |
τοιοῦτος
ὢν
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς |
[327] |
τε
Πολέμαρχος
ἧκε
καὶ
Ἀδείμαντος
|
ὁ |
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος |
[343] |
καὶ
πᾶσι
καταφανὲς
ἦν
ὅτι
|
ὁ |
τοῦ
δικαίου
λόγος
εἰς
τοὐναντίον |
[331] |
(λέγε
δή,
εἶπον
ἐγώ,
σὺ
|
ὁ |
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
τί
φῂς |
[328] |
δ'
ἔνδον
καὶ
ὁ
πατὴρ
|
ὁ |
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
καὶ
μάλα |
[329] |
τὸ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
|
ὁ |
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
ἂν
μὲν |
[341] |
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
εἰπέ
μοι·
|
ὁ |
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
ὃν |
[354] |
τὸν
σὸν
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν
|
ὅ |
γε
εὖ
ζῶν
μακάριός
τε |
[332] |
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἔφη,
|
ὅ |
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
δέ |
[342] |
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται.
οὐκ
ἄρα
|
ὅ |
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης
τε
καὶ |
[354] |
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ
οἶδα
|
ὅ |
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή |
[330] |
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν
κεκτῆσθαι;
|
ὅ, |
ἦ
δ'
ὅς,
ἴσως
οὐκ |
[332] |
βλαβερὰ
γίγνηται,
φίλοι
δὲ
ὦσιν
|
ὅ |
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς |
[338] |
ἄλλους.
εἰπόντος
δέ
μου
ταῦτα,
|
ὅ |
τε
Γλαύκων
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[327] |
ὁ
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον
|
ὅ |
τε
Πολέμαρχος
ἧκε
καὶ
Ἀδείμαντος |
[353] |
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
τι
ἔργον
|
ὃ |
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ'
ἂν |
[353] |
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
|
ὃ |
ἂν
ἢ
μόνον
τι
ἢ |
[352] |
ἵππου
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
|
ὃ |
ἂν
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ |
[353] |
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
|
ὃ |
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ |
[348] |
(τοῦτο
μέν,
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
|
ὃ |
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα, |
[328] |
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας
|
ὃ |
δὴ
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν |
[340] |
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
|
ὃ |
ἐβούλου
λέγειν
τὸ
δίκαιον,
τὸ |
[332] |
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
|
ὃ |
εἴη.
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς |
[340] |
τοὺς
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο
|
ὃ |
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
ἂν |
[340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
ἔλεγεν
|
ὃ |
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν· |
[339] |
νῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
|
ὃ |
λέγεις·
εἰ
δὲ
ἀληθὲς
ἢ |
[338] |
τοῦτ'
οὖν
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
|
ὃ |
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν |
[347] |
δέ
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
|
ὃ |
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν
τοῦ |
[341] |
εἰπεῖν
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
|
ὃ |
νυνδὴ
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
συμφέρον |
[332] |
γε
ὀφειλόμενόν
πού
ἐστιν
τοῦτο
|
ὃ |
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ;
ναί.
ἀποδοτέον |
[340] |
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ'
ἔστιν
|
(ὃ |
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
|
ὃ |
σὺ
λέγεις;
τὸ
γὰρ
τοῦ |
[344] |
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
|
ὃ |
σὺ
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ, |
[354] |
ἐγώ
μοι
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν
|
ὃ |
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν,
τὸ |
[336] |
λόγων
σκέψει
ἐγώ
τε
καὶ
|
ὅδε, |
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν. |
[328] |
παρ'
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ
τινὰ
|
ὁδὸν |
προεληλυθότων
ἣν
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως |
[329] |
τῶν
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
|
ὀδύρονται, |
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
δὴ
τὸ |
[334] |
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος
(τὸν
τοῦ
|
Ὀδυσσέως |
πρὸς
μητρὸς
πάππον
Αὐτόλυκον
ἀγαπᾷ |
[343] |
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
|
(ὅθεν |
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω |
[347] |
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
|
ὅθεν |
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα
ἐπὶ
τὸ |
[335] |
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
(συλλήβδην
ἀρετῇ
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
κακούς;
ἀλλὰ
ἀδύνατον.
οὐ |
[347] |
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
οὔτε
τιμῆς·
οὔτε
γὰρ |
[348] |
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ
|
οἱ |
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως,
ἔφη, |
[330] |
οἱ
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
|
οἱ |
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ |
[338] |
ταῦτα,
ὅ
τε
Γλαύκων
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως |
[329] |
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα
ἦλθον |
[330] |
καὶ
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ
|
οἱ |
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι |
[334] |
μισεῖν.
ἆρ'
οὖν
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
περὶ
τοῦτο,
ὥστε
δοκεῖν |
[339] |
βελτίστου,
ἃ
δ'
ἂν
προστάττωσιν
|
οἱ |
ἄρχοντες
δίκαιον
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις |
[339] |
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
|
οἱ |
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις |
[343] |
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε
καὶ
δικαίων,
|
οἱ |
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν
τὸ
ἐκείνου |
[352] |
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται,
|
οἱ |
δὲ
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
μετ' |
[334] |
ἄρα
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
|
οἱ |
δὲ
κακοὶ
φίλοι;
πάνυ
γε. |
[330] |
οἳ
ἂν
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
|
οἱ |
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
οἱ |
[346] |
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
|
οἱ |
δημιουργοί,
δῆλον
ὅτι
κοινῇ
τινι |
[335] |
ἔστιν.
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
δὴ
|
οἱ |
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
(συλλήβδην |
[352] |
εἰ
δὲ
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
|
οἱ |
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί |
[352] |
καὶ
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν
|
οἱ |
δίκαιοι
φαίνονται,
οἱ
δὲ
ἄδικοι |
[347] |
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
|
οἱ |
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε
ἔρχονται
ἐπὶ |
[347] |
οὐ
συνιεῖς,
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
|
οἱ |
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ |
[352] |
γ'
εἰσίν,
ὦ
φίλε,
καὶ
|
οἱ |
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς |
[327] |
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν
|
οἱ |
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ
καὶ |
[335] |
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
τῇ
ἱππικῇ
|
οἱ |
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ |
[331] |
ὁσίως
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
|
οἱ |
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς |
[344] |
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται
|
οἱ |
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων |
[354] |
οὐ
διὰ
σέ·
ἀλλ'
ὥσπερ
|
οἱ |
λίχνοι
τοῦ
ἀεὶ
παραφερομένου
ἀπογεύονται |
[334] |
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
|
οἱ |
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
δὲ |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
|
οἱ |
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς |
[335] |
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ
|
οἱ |
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν;
ἀδύνατον. |
[344] |
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
|
οἱ |
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ |
[329] |
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
|
οἱ |
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες, |
[330] |
καὶ
ἐκ
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ
|
οἱ |
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
(καὶ |
[344] |
οὐ
μὴν
εἴασάν
γε
αὐτὸν
|
οἱ |
παρόντες,
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
τε |
[330] |
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ
|
οἱ |
πατέρες
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ |
[328] |
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι
|
οἱ |
ποιηταί,
πότερον
χαλεπὸν
τοῦ
βίου, |
[330] |
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ
|
οἱ |
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ |
[330] |
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
δὴ
καὶ
|
οἱ |
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν |
[334] |
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται.
ἀλλὰ
μὴν
|
οἵ |
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
καὶ |
[352] |
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
ἐπεὶ
|
οἵ |
γε
παμπόνηροι
καὶ
τελέως
ἄδικοι |
[348] |
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
|
οἵ |
γε
τελέως,
ἔφη,
οἷοί
τε |
[330] |
περὶ
ὧν
ἔμπροσθεν
οὐκ
εἰσῄει.
|
οἵ |
τε
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
περὶ |
[330] |
δὲ
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ
πολὺ
|
οἳ |
ἂν
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ |
[343] |
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας,
|
οἳ |
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχουσιν,
ἄλλως
πως |
[351] |
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
|
οἵαν, |
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει |
[350] |
λέγειν.
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
|
οἶδ' |
ὅτι
(δημηγορεῖν
ἄν
με
φαίης. |
[334] |
τὸν
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
|
οἶδα |
ἔγωγε
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι |
[341] |
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν
|
οἶδα, |
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ
σοι |
[354] |
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ
|
οἶδα |
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε |
[345] |
Δί'
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ
|
οἶδα. |
τί
δέ,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[338] |
τί
λέγεις·
νῦν
γὰρ
οὔπω
|
οἶδα. |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
φῂς
συμφέρον |
[330] |
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
μέγιστον
|
οἴει |
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν |
[337] |
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι
αὐτὸν
|
οἴει |
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
ἐάντε |
[345] |
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
ἑκόντας
|
οἴει |
ἄρχειν;
μὰ
Δί'
οὔκ,
ἔφη, |
[345] |
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν
|
οἴει |
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα,
καθ'
ὅσον |
[341] |
οὐ
μὴ
οἷός
τ'
ᾖς.
|
(οἴει |
γὰρ
ἄν
με,
εἶπον,
οὕτω |
[341] |
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
οἴει |
γάρ
με
ἐξ
ἐπιβουλῆς
ἐν |
[344] |
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
σμικρὸν
|
οἴει |
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου |
[332] |
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
|
οἴει; |
ἔφη.
ὦ
πρὸς
Διός,
ἦν |
[332] |
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
ἂν
|
οἴει |
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι, |
[340] |
γε,
ἔφη·
ἀλλὰ
κρείττω
με
|
οἴει |
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ; |
[348] |
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι·
σὺ
δὲ
|
οἴει |
με
ἴσως
τοὺς
τὰ
βαλλάντια |
[343] |
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ.
(ὅτι
|
οἴει |
τοὺς
ποιμένας
ἢ
τοὺς
βουκόλους |
[330] |
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
|
οἴεσθαι |
τελευτήσειν,
εἰσέρχεται
αὐτῷ
δέος
καὶ |
[332] |
Δί'
ἔφη·
τοῖς
γὰρ
φίλοις
|
οἴεται |
ὀφείλειν
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν |
[337] |
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ
τι
καὶ
|
οἴεται, |
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη |
[328] |
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν
|
οἴκαδε |
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ
Λυσίαν |
[327] |
ἄστυ.
κατιδὼν
οὖν
πόρρωθεν
ἡμᾶς
|
οἴκαδε |
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
ὁ
Κεφάλου
ἐκέλευσε |
[343] |
κρείττονός
τε
καὶ
ἄρχοντος
συμφέρον,
|
οἰκεία |
δὲ
τοῦ
πειθομένου
τε
καὶ |
[343] |
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
τά
γε
|
οἰκεῖα |
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως
ἔχειν,
ἐκ |
[353] |
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τῇ
|
οἰκείᾳ |
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον |
[353] |
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
τὴν
αὑτῶν
|
οἰκείαν |
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
ἀρετῆς |
[353] |
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
|
οἰκείας |
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη |
[343] |
δὲ
τούτοις
ἀπεχθέσθαι
τοῖς
τε
|
οἰκείοις |
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν
μηδὲν |
[328] |
παρὰ
φίλους
τε
καὶ
πάνυ
|
οἰκείους. |
καὶ
μήν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[329] |
καὶ
τῶν
γε
πρὸς
τοὺς
|
οἰκείους |
μία
τις
αἰτία
ἐστίν,
οὐ |
[329] |
(ἔνιοι
δὲ
καὶ
τὰς
τῶν
|
οἰκείων |
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
ὀδύρονται,
καὶ |
[346] |
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
|
οἰκίαν, |
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη |
[346] |
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν
|
οἰκοδομικὴ |
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ |
[333] |
τε
καὶ
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
|
οἰκοδομικοῦ; |
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
εἰς
τίνα
δὴ |
[333] |
ὁ
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
|
οἰκοδομικοῦ |
τε
καὶ
κιθαριστικοῦ,
ὥσπερ
ὁ |
[345] |
ἐμόν,
ὅτι
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
|
οἶμαι |
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ' |
[353] |
θήσομεν
μὲν
οὖν.
νῦν
δὴ
|
οἶμαι |
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
ὃ
ἄρτι |
[336] |
δ'
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
τίνος;
ἔφη.
|
οἶμαι |
αὐτὸ
Περιάνδρου
εἶναι
ἢ
Περδίκκου |
[338] |
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
|
οἶμαι |
γάρ
σε
εὖ
ἐρεῖν.
(ἄκουε |
[339] |
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ
ὡμολόγηται;
|
οἶμαι |
ἔγωγε,
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν,
ἦν |
[346] |
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
|
οἶμαι |
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο |
[339] |
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ
ὀρθῶς;
|
οἶμαι |
ἔγωγε.
τὸ
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα |
[340] |
καὶ
ὁ
γραμματιστής·
τὸ
δ'
|
οἶμαι |
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ' |
[352] |
γε.
καὶ
ἐν
ἑνὶ
δὴ
|
οἶμαι |
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ |
[335] |
ἀλλὰ
ἀδύνατον.
οὐ
γὰρ
θερμότητος
|
οἶμαι |
ἔργον
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου. |
[344] |
λυσιτελεστάτην
ζωὴν
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
|
οἶμαι, |
ἔφη
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως |
[337] |
ἡμεῖς
Σωκράτει
εἰσοίσομεν.
(πάνυ
γε
|
οἶμαι, |
ἦ
δ'
ὅς·
ἵνα
Σωκράτης |
[340] |
κατὰ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
|
οἶμαι |
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι |
[333] |
ἵππον·
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ
|
οἶμαι, |
ὁ
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται. |
[336] |
γε
σύ,
ὦ
φίλε.
ἀλλ'
|
οἶμαι |
οὐ
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
ἡμᾶς |
[353] |
οὔ;
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
ἂν
|
οἶμαι |
οὕτω
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ |
[332] |
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
δέ
γε
|
οἶμαι |
παρά
γε
τοῦ
ἐχθροῦ
τῷ |
[337] |
σου
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
|
οἶμαί |
σοι
ἦν
ὅτι
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο |
[329] |
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
|
οἶμαί |
σου
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα |
[346] |
οὐ
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ
γ'
|
οἶμαι, |
τὴν
μισθωτικήν,
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις |
[341] |
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν
|
οἶμαι |
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
ἐν |
[333] |
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων
ἂν
|
οἶμαι |
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε.
τί |
[351] |
καὶ
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
|
οἶμαι |
φανήσεται
καὶ
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ |
[334] |
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
καὶ
|
οἷοι |
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ |
[348] |
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως,
ἔφη,
|
οἷοί |
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
καὶ |
[352] |
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
μετ'
ἀλλήλων
|
οἷοί |
(τε
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
οὕς |
[339] |
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη,
|
οἷοί |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες |
[339] |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
|
οἷοί |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που, |
[336] |
Θηβαίου
ἤ
τινος
ἄλλου
μέγα
|
οἰομένου |
δύνασθαι
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη, |
[329] |
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες,
|
οἷόν |
γέ
μοι
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ |
[344] |
καὶ
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
|
οἷον |
ἐμβαλὼν
λόγον
ἐν
νῷ
ἔχεις |
[346] |
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
|
οἷον |
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ |
[353] |
ὄντων
οὐδ'
ἂν
ἑνὶ
πράξαις,
|
οἷον |
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ |
[331] |
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ
ἀδίκως
ποιεῖν;
|
οἷον |
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
ἄν
που |
[329] |
τι,
οὐ
μέντοι
γε
ὅσον
|
οἴονται· |
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
εὖ |
[336] |
προσέβλεψα
αὐτὸν
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
|
οἷός |
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον |
[341] |
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
μὴ
|
οἷός |
τ'
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
ἄν |
[329] |
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι
|
οἷός |
τε
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ |
[336] |
σπουδάζειν
ὅτι
μάλιστα
φανῆναι
αὐτό.
|
οἴου |
γε
σύ,
ὦ
φίλε.
ἀλλ' |
[336] |
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
δὴ
|
οἴου, |
εἰ
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ |
[339] |
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη.
|
(οἴου |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ |
[345] |
ἔφη,
σὲ
πείσω;
εἰ
γὰρ
|
οἷς |
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
τί |
[338] |
εἰπὲ
τί
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
|
οἶσθ' |
ἔφη,
ὅτι
τῶν
πόλεων
αἱ |
[336] |
εἰμι
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ'
|
οἶσθα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὗ
μοι |
[347] |
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
|
οἶσθα |
ὅτι
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ |
[349] |
τοιοῦτος
ἄρα
ἐστὶν
ἑκάτερος
αὐτῶν
|
οἷσπερ |
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη. |
[342] |
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
|
ὅλη |
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ
σκόπει
ἐκείνῳ |
[344] |
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
|
ὅλην |
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ
τὸ |
[327] |
δ'
ὃς
ὁ
Γλαύκων.
(καὶ
|
ὀλίγῳ |
ὕστερον
ὅ
τε
Πολέμαρχος
ἧκε |
[344] |
σμικρὸν
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
|
ὅλου |
βίου
διαγωγήν,
ᾗ
ἂν
διαγόμενος |
[329] |
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
|
ὀλοφύρονται |
συνιόντες,
τὰς
ἐν
τῇ
νεότητι |
[334] |
καὶ
κατὰ
σὲ
καὶ
καθ'
|
Ὅμηρον |
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις |
[334] |
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
καὶ
κινδυνεύεις
παρ'
|
Ὁμήρου |
μεμαθηκέναι
αὐτό·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος |
[353] |
Εχε
δή·
ἆρ’
ἄν
ποτε
|
ὄμματα |
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο |
[347] |
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
|
ὁμοίοις. |
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν |
[337] |
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
δὴ
|
ὅμοιον |
τοῦτο
ἐκείνῳ.
οὐδέν
γε
κωλύει, |
[337] |
δ'
οὖν
καὶ
μὴ
ἔστιν
|
ὅμοιον, |
φαίνεται
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον, |
[350] |
ἀλλὰ
μὴν
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε
|
ὅμοιος |
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον |
[349] |
ὁ
δὲ
ἄδικος
τοῦ
τε
|
ὁμοίου |
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη, |
[350] |
τε
καὶ
ἀμαθὴς
τοῦ
τε
|
ὁμοίου |
καὶ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
οὐκοῦν, |
[349] |
ἔφην·
ὁ
δίκαιος
τοῦ
μὲν
|
ὁμοίου |
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου, |
[350] |
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ
μὲν
|
ὁμοίου |
οὐ
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου; |
[350] |
τε
καὶ
σοφὸς
τοῦ
μὲν
|
ὁμοίου |
οὐκ
ἐθελήσει
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ |
[350] |
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου
τε
καὶ
|
ὁμοίου |
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες; |
[350] |
λέγειν,
καὶ
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
|
ὁμοίῳ |
ἑαυτῷ
εἰς
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν. |
[350] |
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
|
ὁμοίως |
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ
δὲ |
[350] |
τί
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
|
ὁμοίως |
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
ὁμοίως |
[340] |
δεῖται
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος
|
ὁμολογεῖ |
τοὺς
μὲν
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς |
[345] |
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
|
ὁμολογεῖν |
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
ὅσον
ἀρχή, |
[340] |
ποιεῖν.
ἐκ
δὲ
τούτων
τῶν
|
ὁμολογιῶν |
οὐδὲν
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[339] |
γέ
τι
εἶναι
καὶ
ἐγὼ
|
ὁμολογῶ |
τὸ
δίκαιον,
σὺ
δὲ
προστιθεῖς |
[351] |
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη
|
ὁμόνοιαν |
καὶ
φιλίαν·
ἦ
γάρ;
ἔστω, |
[352] |
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ
|
ὁμονοοῦντα |
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ |
[330] |
μὲν
γὰρ
πάππος
τε
καὶ
|
ὁμώνυμος |
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ |
[352] |
μοι
δοκεῖ,
ἐξ
ὧν
εἰρήκαμεν·
|
ὅμως |
δ'
ἔτι
βέλτιον
σκεπτέον.
οὐ |
[334] |
κακοὶ
φίλοι;
πάνυ
γε.
ἀλλ'
|
ὅμως |
δίκαιον
τότε
τούτοις
τοὺς
μὲν |
[345] |
τῷ
λανθάνειν
ἢ
τῷ
διαμάχεσθαι,
|
ὅμως |
ἐμέ
γε
οὐ
πείθει
ὡς |
[337] |
μηδ'
εἰ
τούτων
τι
τυγχάνει
|
ὄν, |
ἀλλ'
ἕτερον
εἴπω
τι
(τοῦ |
[344] |
κρείττονος
συμφέρον
τὸ
δίκαιον
τυγχάνει
|
ὄν, |
τὸ
δ'
ἄδικον
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν |
[340] |
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει
|
ὄν, |
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων |
[335] |
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν
ἐφάνη
|
ὂν |
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
ὅς. |
[351] |
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
τι
τυγχάνει
|
ὂν |
δικαιοσύνη
πρὸς
ἀδικίαν.
ἐλέχθη
γάρ |
[336] |
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ
δικαιοσύνη
|
ὂν |
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
τί
ἂν |
[333] |
εἰ
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
χρήσιμον
|
ὂν |
τυγχάνει.
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ' |
[341] |
ὁ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
|
ὃν |
ἄρτι
ἔλεγες,
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν |
[347] |
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς,
δι'
|
ὃν |
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν |
[344] |
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
καὶ
|
ὀνείδη |
ἔχει
τὰ
μέγιστα
καὶ
γὰρ |
[344] |
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
|
ὀνειδίζοντες |
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες, |
[344] |
ἄδικα
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
|
ὀνειδίζουσιν |
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως, |
[347] |
φιλότιμόν
τε
καὶ
φιλάργυρον
εἶναι
|
ὄνειδος |
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε, |
[330] |
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
|
ὀνομαστὸς |
ἐγένετο
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ |
[344] |
δουλώσηται,
ἀντὶ
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
|
ὀνομάτων |
εὐδαίμονες
καὶ
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ |
[344] |
τούτων
τἀναντία
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
|
(ὅνπερ |
νυνδὴ
ἔλεγον,
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον |
[335] |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν
|
ὄντα |
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη, |
[335] |
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα
μέν,
|
ὄντα |
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ |
[335] |
δίκαιον
τὸν
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
|
ὄντα |
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν |
[341] |
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
ἔφη,
λόγῳ
ἄρχοντα
|
ὄντα. |
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ
συκοφάντει, |
[341] |
λέγε
τὸν
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν
|
ὄντα. |
τῶν
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής.
τί |
[334] |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
τὸν
|
ὄντα |
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα |
[345] |
κείσεται
ὅτι
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
|
ὄντας |
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ
γὰρ
δή
σοι |
[334] |
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ
τοὺς
|
ὄντας, |
κἂν
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς |
[334] |
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
εἶναι
μὴ
|
ὄντας, |
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις |
[352] |
μετ'
ἀλλήλων
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους
|
ὄντας, |
τοῦτο
οὐ
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν· |
[352] |
γὰρ
ἂν
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ
|
ὄντες |
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
ἐνῆν |
[352] |
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
|
ὄντες, |
ἐπεὶ
οἵ
γε
παμπόνηροι
καὶ |
[347] |
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι
τῷ
|
ὄντι |
ἀληθινὸς
ἄρχων
οὐ
πέφυκε
τὸ |
[341] |
θεραπευτής;
καὶ
λέγε
τὸν
τῷ
|
ὄντι |
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
ἔφη, |
[343] |
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον
ἀγαθὸν
τῷ
|
ὄντι, |
τοῦ
κρείττονός
τε
καὶ
ἄρχοντος |
[352] |
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
|
ὅντινα |
τρόπον
χρὴ
ζῆν.
σκόπει
δή, |
[335] |
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν
καὶ
|
ὁντινοῦν |
ἀνθρώπων;
καὶ
πάνυ
γε,
ἔφη· |
[341] |
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
συμφέρον
κρείττονος
|
ὄντος |
δίκαιον
ἔσται
τῷ
ἥττονι
ποιεῖν. |
[343] |
ποιοῦσιν
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
κρείττονος
|
ὄντος, |
καὶ
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες |
[346] |
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
ἥττονος
|
ὄντος |
σκοποῦσα,
ἀλλ'
οὐ
τὸ
τοῦ |
[350] |
θαυμαστοῦ
ὅσου,
ἅτε
καὶ
θέρους
|
ὄντος |
τότε
καὶ
εἶδον
ἐγώ,
πρότερον |
[353] |
τι
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
|
ὄντων |
οὐδ'
ἂν
ἑνὶ
πράξαις,
οἷον |
[331] |
γὰρ
ὅτι
οὐ
τοῦτο
λέγει,
|
ὅπερ |
ἄρτι
ἐλέγομεν,
τό
τινος
παρακαταθεμένου |
[350] |
ἐρώτα
δή.
τοῦτο
τοίνυν
ἐρωτῶ,
|
ὅπερ |
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα |
[341] |
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον.
ὥστε
|
ὅπερ |
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον
δίκαιον
λέγω, |
[344] |
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς
γιγνομένη,
καὶ
|
ὅπερ |
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον,
τὸ
μὲν |
[332] |
γε
τοῦ
ἐχθροῦ
τῷ
ἐχθρῷ
|
ὅπερ |
καὶ
προσήκει,
κακόν
τι.
ἠινίξατο |
[346] |
τὸ
αὑτῇ
ὠφέλιμον
παρασκευάζει,
ἀλλ'
|
ὅπερ |
πάλαι
ἐλέγομεν,
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ |
[337] |
ἄλλο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἢ
|
ὅπερ |
προσήκει
πάσχειν
τῷ
μὴ
εἰδότι; |
[352] |
τῶν
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν,
|
ὅπερ |
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον. |
[327] |
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου
|
ὄπισθεν |
ὁ
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου, |
[327] |
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
ἔφη,
|
ὄπισθεν |
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν, |
[331] |
λάβοι
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
|
ὅπλα, |
εἰ
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε |
[333] |
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
|
ὁπλιτικὴν |
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ |
[351] |
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
|
ὁποῖόν |
τι
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς |
[337] |
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο
|
ὁπόσα |
ἐστὶν
τὰ
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος |
[354] |
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν
(εἰδέναι·
|
ὁπότε |
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ
οἶδα |
[332] |
δέ
γε
οὐδ'
ὁπωστιοῦν
τότε
|
ὁπότε |
τις
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῖ;
ἀληθῆ, |
[348] |
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
ὁποτέρως |
οὖν
σοι,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[351] |
τοῦτο
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
|
ὅπου |
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
ἐν |
[343] |
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
|
ὅπου |
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ |
[327] |
ἐγὼ
μετεστράφην
τε
καὶ
ἠρόμην
|
ὅπου |
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
ἔφη,
ὄπισθεν |
[341] |
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
οὖν
|
ὅπως |
ἐκπορίζῃ
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
|
ὅπως |
μὴ
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
δὲ |
[337] |
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη
|
ὅπως |
μηδὲν
ἐρεῖ
ὧν
ἡγεῖται
ὑπ' |
[336] |
φῂς
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
καὶ
|
ὅπως |
μοι
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ |
[337] |
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ
|
ὅπως |
μοι,
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς |
[345] |
μέλει
ἢ
ἐφ'
ᾧ
τέτακται,
|
ὅπως |
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
ἐκποριεῖ
ἐπεὶ |
[343] |
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ'
|
ὁπωστιοῦν. |
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες, |
[332] |
ναί.
ἀποδοτέον
δέ
γε
οὐδ'
|
ὁπωστιοῦν |
τότε
ὁπότε
τις
μὴ
σωφρόνως |
[350] |
δέ;
ναί.
περὶ
πάσης
δὴ
|
ὅρα |
ἐπιστήμης
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ |
[327] |
κακῶς
δοξάζεις,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
ὁρᾷς |
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι
ἐσμέν; |
[345] |
ἡμᾶς
μὴ
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ
|
ὁρᾷς, |
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ |
[342] |
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν
|
ὀρθὴ |
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη |
[339] |
ὀρθῶς;
οἶμαι
ἔγωγε.
τὸ
δὲ
|
ὀρθῶς |
ἆρα
τὸ
τὰ
συμφέροντά
ἐστι |
[339] |
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
μὴ
|
ὀρθῶς |
ἀσύμφορα;
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως. |
[345] |
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
ὅτι
οὐκ
|
ὀρθῶς |
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην
ἀδικίας
περὶ
πλείονος |
[331] |
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν.
|
(ὀρθῶς, |
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
οὗτος |
[341] |
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ;
|
ὀρθῶς, |
ἔφη.
~(τί
δὲ
δή;
αὐτὴ |
[341] |
θεραπευτής.
τί
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ
|
ὀρθῶς |
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ |
[331] |
τί
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην
λέγοντα
|
ὀρθῶς |
λέγειν
περὶ
δικαιοσύνης;
ὅτι,
ἦ |
[339] |
που
κρατεῖ,
ὥστε
συμβαίνει
τῷ
|
ὀρθῶς |
λογιζομένῳ
πανταχοῦ
εἶναι
τὸ
αὐτὸ |
[339] |
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ
|
ὀρθῶς; |
οἶμαι
ἔγωγε.
τὸ
δὲ
ὀρθῶς |
[341] |
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη.
ἦ
|
ὀρθῶς |
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
εἰπεῖν |
[339] |
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
τοὺς
μὲν
|
ὀρθῶς |
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ |
[334] |
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ
|
ὀρθῶς |
τὸν
φίλον
καὶ
ἐχθρὸν
θέσθαι. |
[345] |
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ
πρῶτον
|
ὁριζόμενος |
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα
οὐκέτι |
[334] |
πάντας
ἀνθρώπους
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ
θ'
|
ὅρκῳ |
τε.
ἔοικεν
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη |
[354] |
ὅτι
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου
|
ὁρμῆσαι |
ἐπὶ
τὸ
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ |
[331] |
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
οὗτος
|
ὅρος |
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
λέγειν |
[332] |
σωφρόνως
ἀπαιτοῖ;
ἀληθῆ,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
ἄλλο
δή
τι
ἢ
τὸ |
[348] |
γὰρ
οὐ
βούλομαι;
ἦ
δ'
|
ὅς. |
ἂν
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ' |
[343] |
περιορᾷ
καὶ
οὐκ
ἀπομύττει
δεόμενον,
|
ὅς |
γε
αὐτῇ
οὐδὲ
πρόβατα
οὐδὲ |
[349] |
πράξεως;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
ἔφη,
|
ὅς |
γε
πάντων
πλέον
ἔχειν
ἀξιοῖ; |
[329] |
τε
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
|
ὅς, |
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα |
[348] |
τί
μήν;
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
ἦ
τὴν
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ, |
[351] |
ἦ
γάρ;
ἔστω,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
ἵνα
σοι
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ' |
[337] |
(πάνυ
γε
οἶμαι,
ἦ
δ'
|
ὅς· |
ἵνα
Σωκράτης
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται· |
[330] |
οὐσίαν
κεκτῆσθαι;
ὅ,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
ἴσως
οὐκ
ἂν
πολλοὺς
πείσαιμι |
[349] |
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
ἄν,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
καὶ
ἀξιοῖ,
ἀλλ'
οὐκ
ἂν |
[348] |
λυσιτελεῖ
μὲν
οὖν,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ· |
[334] |
τὸν
δοκοῦντά
τε,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
καὶ
τὸν
ὄντα
χρηστὸν
φίλον· |
[335] |
ὂν
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
μαχούμεθα
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[328] |
Ἀδείμαντος,
ἆρά
γε,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
οὐδ'
ἴστε
ὅτι
λαμπὰς
ἔσται |
[327] |
καὶ
δύναισθ'
ἄν,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη |
[351] |
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
τί
δ'
εἰ
μὴ
ἀδικοῖεν; |
[331] |
περὶ
δικαιοσύνης;
ὅτι,
ἦ
δ'
|
ὅς, |
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι |
[338] |
ἐρεῖν.
(ἄκουε
δή,
ἦ
δ'
|
ὅς. |
φημὶ
γὰρ
ἐγὼ
εἶναι
τὸ |
[337] |
τῶν
δεινῶν
ἢ
χαλεπαίνεσθαι.
καὶ
|
ὃς |
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
σαρδάνιον |
[332] |
ὅτι
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
|
ὃς |
ἄν
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ, |
[331] |
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι
|
ὃς |
ἂν
δικαίως
καὶ
ὁσίως
τὸν |
[340] |
τοῦτο
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
|
ὃς |
ἂν
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε |
[331] |
κληρονόμος;
πάνυ
γε,
ἦ
δ'
|
ὃς |
γελάσας,
καὶ
ἅμα
ᾔει
πρὸς |
[327] |
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν,
ἦ
δ'
|
ὃς |
ὁ
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον |
[340] |
ἀλλ'
οὐχ
οὕτως,
ἦ
δ'
|
ὃς |
ὁ
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
ἦν |
[330] |
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
εὖ
ἔχει,
|
ὃς |
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
καὶ
λέγοντι |
[350] |
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ
|
ὅσα |
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν
ἢ |
[348] |
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὅσα |
ἄρτι
Θρασύμαχος
ἀγαθὰ
διῆλθεν
τῷ |
[348] |
λέγωμεν
αὐτῷ
λόγον
παρὰ
λόγον,
|
ὅσα |
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
δίκαιον |
[350] |
ἢ
οὖν
ἔα
με
εἰπεῖν
|
ὅσα |
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν, |
[348] |
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
|
ὅσα |
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ |
[351] |
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
τι
ἔθνος,
|
ὅσα |
κοινῇ
ἐπί
τι
ἔρχεται
ἀδίκως, |
[338] |
χάριν
ἐκτίνειν,
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ
|
ὅσην |
δύναμαι.
δύναμαι
δὲ
ἐπαινεῖν
μόνον· |
[330] |
καὶ
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
|
ὅσην |
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν |
[344] |
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
καὶ
|
ὅσια |
καὶ
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ |
[331] |
ὅτι
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ
|
ὁσίως |
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
οἱ |
[344] |
ἀλλὰ
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
|
ὅσοι |
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην |
[334] |
πολλοῖς
ἄρα,
ὦ
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
|
ὅσοι |
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι |
[329] |
γήρως,
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πάντες
|
ὅσοι |
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν
δ' |
[327] |
ἐγώ.
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
|
ὅσοι |
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἢ |
[328] |
ὡς
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
|
ὅσον |
αἱ
ἄλλαι
αἱ
κατὰ
τὸ |
[345] |
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
|
ὅσον |
ἀρχή,
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον |
[341] |
τυγχάνει
ὄν,
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
|
(ὅσον |
ἄρχων
ἐστίν,
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μὴ |
[342] |
οὐδεὶς
ἐν
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
|
ὅσον |
ἄρχων
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον |
[342] |
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς
οὐδείς,
καθ'
|
ὅσον |
ἰατρός,
τὸ
τῷ
ἰατρῷ
συμφέρον |
[329] |
μέν
τι,
οὐ
μέντοι
γε
|
ὅσον |
οἴονται·
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους |
[345] |
οἴει
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα,
καθ'
|
ὅσον |
ποιμήν
ἐστιν,
οὐ
πρὸς
τὸ |
[340] |
δ'
οἶμαι
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
|
ὅσον |
τοῦτ'
ἔστιν
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν, |
[350] |
καὶ
μόγις,
μετὰ
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ
|
ὅσου, |
ἅτε
καὶ
θέρους
ὄντος
τότε |
[334] |
γε
ὁ
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός,
|
ὅσπερ |
καὶ
τὰ
τῶν
πολεμίων
κλέψαι |
[333] |
γε.
ἆρ'
οὖν
καὶ
νόσον
|
ὅστις |
δεινὸς
φυλάξασθαι,
καὶ
λαθεῖν
οὗτος |
[350] |
εἴ
τίς
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
|
ὁστισοῦν |
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ |
[344] |
οὖν
σκόπει,
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
|
ὅσῳ |
μᾶλλον
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον |
[329] |
τούτῳ
δὴ
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν
|
ὅσων |
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ |
[340] |
ἂν
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
|
ὅταν |
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν; |
[333] |
χρῆσθαι
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
|
ὅταν |
ἄρα
ἄχρηστον
ᾖ
ἀργύριον,
τότε |
[343] |
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ
|
ὅταν |
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ |
[340] |
ἢ
ἄρχων
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε
|
ὅταν |
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ' |
[347] |
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
|
ὅταν |
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε |
[333] |
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
καὶ
μὴν
|
ὅταν |
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ |
[333] |
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
|
ὅταν |
|