Pages |
[332] |
τοῦτο
ὃ
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ;
|
ναί. |
ἀποδοτέον
δέ
γε
οὐδ'
ὁπωστιοῦν |
[332] |
καὶ
μὴ
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης.
|
ναί. |
ἆρα
καὶ
τοῖς
μὴ
πολεμοῦσιν |
[352] |
καὶ
τοῖς
δικαίοις·
ἦ
γάρ;
|
ναί. |
δίκαιοι
δέ
γ'
εἰσίν,
ὦ |
[350] |
οὐ
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
|
ναί. |
ἔοικεν
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[342] |
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ
ἀλλὰ
σώματι.
|
ναί, |
ἔφη.
οὐδὲ
ἱππικὴ
ἱππικῇ
ἀλλ' |
[333] |
ναί.
πρός
γε
καρποῦ
κτῆσιν;
|
ναί. |
καὶ
μὴν
καὶ
σκυτοτομική;
ναί. |
[335] |
ἔσται,
ἐχθρὸς
δὲ
ὁ
πονηρός.
|
ναί. |
κελεύεις
δὴ
ἡμᾶς
προσθεῖναι
τῷ |
[340] |
δήπου
προστάττεται
τοῖς
ἥττοσιν
ποιεῖν.
|
~(ναὶ |
μὰ
Δί'
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[335] |
ἔργον
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
|
ναί. |
οὐδὲ
ξηρότητος
ὑγραίνειν
ἀλλὰ
τοῦ |
[353] |
δέ;
ὤτων
ἦν
τι
ἔργον;
|
ναί. |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή. |
[350] |
οὐ
δῆτα.
μὴ
ἰατρικοῦ
δέ;
|
ναί. |
περὶ
πάσης
δὴ
ὅρα
ἐπιστήμης |
[333] |
καὶ
γὰρ
γεωργία·
ἢ
οὔ;
|
ναί. |
πρός
γε
καρποῦ
κτῆσιν;
ναί. |
[333] |
ναί.
καὶ
μὴν
καὶ
σκυτοτομική;
|
ναί. |
πρός
γε
ὑποδημάτων
ἂν
οἶμαι |
[349] |
ἀγαθόν,
ἃ
δὲ
ἄφρονα,
κακόν;
|
ναί. |
τί
δὲ
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως; |
[333] |
μὴν
ὅταν
γε
πλοῖον,
ὁ
|
ναυπηγὸς |
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν |
[342] |
καὶ
προστάξει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
|
ναύτῃ |
τε
καὶ
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
μόγις. |
[341] |
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ
|
ναύτης; |
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο |
[341] |
τῇ
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος
|
ναύτης· |
οὐ
γὰρ
κατὰ
τὸ
πλεῖν |
[342] |
ναυτῶν
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
|
ναύτης; |
(ὡμολόγηται.
οὐκ
ἄρα
ὅ
γε |
[341] |
τὴν
τέχνην
καὶ
τὴν
τῶν
|
ναυτῶν |
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ |
[341] |
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης
|
ναυτῶν |
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν |
[341] |
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
|
ναυτῶν |
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον, |
[342] |
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
|
ναυτῶν |
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
ναύτης; |
[328] |
ποίει,
ἀλλὰ
τοῖσδέ
τε
τοῖς
|
νεανίσκοις |
σύνισθι
καὶ
δεῦρο
παρ'
ἡμᾶς |
[347] |
ἀλλὰ
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
|
νενομίσθαι |
τῆς
δὲ
ζημίας
μεγίστη
τὸ |
[329] |
καὶ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
|
νεότης |
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει.
καὶ |
[329] |
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
ἐν
τῇ
|
νεότητι |
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί |
[328] |
καὶ
συνεσόμεθά
τε
πολλοῖς
τῶν
|
νέων |
αὐτόθι
καὶ
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε |
[332] |
δίκαιον
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
|
νὴ |
Δί'
ἔφη·
τοῖς
γὰρ
φίλοις |
[329] |
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
σοι,
ἔφη,
|
νὴ |
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες, |
[341] |
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
ἐν
τῇ
|
νηί, |
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος
ναύτης·
οὐ |
[327] |
ὁ
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
καὶ
|
Νικήρατος |
ὁ
Νικίου
καὶ
ἄλλοι
τινὲς |
[327] |
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος
ὁ
|
Νικίου |
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ὡς
ἀπὸ |
[335] |
δίκαιον
εἶναι,
τοῦτο
δὲ
δὴ
|
νοεῖ |
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
βλάβην |
[348] |
ἄν
τι
λέγειν
κατὰ
τὰ
|
νομιζόμενα |
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος
εἶ |
[338] |
γε.
(τίθεται
δέ
γε
τοὺς
|
νόμους |
ἑκάστη
ἡ
ἀρχὴ
πρὸς
τὸ |
[339] |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
|
νόμους |
τιθέναι
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς
τιθέασιν, |
[332] |
ποιεῖν
καὶ
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς
|
νόσον |
καὶ
ὑγίειαν;
ἰατρός.
(τίς
δὲ |
[333] |
πάνυ
γε.
ἆρ'
οὖν
καὶ
|
νόσον |
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι,
καὶ
λαθεῖν |
[331] |
θείην
ἂν
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
|
νοῦν |
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον |
[343] |
ἄλλο
τι
σκοπεῖν
αὐτοὺς
διὰ
|
νυκτὸς |
καὶ
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν |
[338] |
γε
πρῶτον,
ἔφην,
τί
λέγεις·
|
νῦν |
γὰρ
οὔπω
οἶδα.
τὸ
τοῦ |
[341] |
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
|
νῦν |
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν |
[329] |
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας.
|
νῦν |
δ'
ἔγωγε
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ |
[351] |
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία
δικαιοσύνης·
|
νῦν |
δέ
γ'
ἔφην,
εἴπερ
σοφία |
[348] |
λέγειν
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα
λέγοντες·
|
νῦν |
δὲ
δῆλος
εἶ
ὅτι
φήσεις |
[336] |
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
ἂν
γενέσθαι.
|
νῦν |
δὲ
ἡνίκα
ὑπὸ
τοῦ
λόγου |
[345] |
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς
μὴ
ἐξαπάτα.
|
νῦν |
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι |
[329] |
καὶ
τότε
μὲν
εὖ
ζῶντες,
|
νῦν |
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες.
(ἔνιοι
δὲ |
[334] |
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
εἶναι.
|
νῦν |
δὲ
πῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[328] |
ἡμεῖς
ἂν
παρὰ
σὲ
ᾖμεν·
|
νῦν |
δέ
σε
χρὴ
πυκνότερον
δεῦρο |
[353] |
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
οὖν.
|
νῦν |
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν
μάθοις |
[339] |
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
|
νῦν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
ὃ |
[341] |
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ
|
νῦν |
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν |
[349] |
γὰρ
ἂν
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
|
νῦν, |
καὶ
εὐήθης.
τί
δέ;
τῆς |
[347] |
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
ὃ
|
νῦν |
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν
τοῦ
ἀδίκου |
[350] |
ἔφη·
ἀλλ'
ἔμοιγε
οὐδὲ
ἃ
|
νῦν |
λέγεις
ἀρέσκει,
καὶ
ἔχω
περὶ |
[352] |
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
|
νῦν. |
ὅτι
μὲν
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι |
[349] |
δοκεῖς
σύ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀτεχνῶς
|
νῦν |
οὐ
σκώπτειν,
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα |
[330] |
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
|
νῦν |
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν |
[330] |
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ
|
νῦν |
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην |
[340] |
ὦ
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
εἰ
|
νῦν |
οὕτω
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ |
[329] |
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
καὶ
|
νῦν |
οὐχ
ἧττον.
παντάπασι
γὰρ
τῶν |
[335] |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακῶς·
|
νῦν |
πρὸς
τούτῳ
ὧδε
λέγειν,
ὅτι |
[327] |
θεάσασθαι
τίνα
τρόπον
ποιήσουσιν
ἅτε
|
νῦν |
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
οὖν |
[350] |
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ
|
νῦν |
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ'
ἑλκόμενος
καὶ |
[352] |
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
οὖν
καὶ
|
νῦν, |
ὥς
γέ
μοι
δοκεῖ,
ἐξ |
[345] |
εἶναι
οὕτω
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
|
νυνδὴ |
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν |
[340] |
δή
σοι
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε
|
νυνδὴ |
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο |
[341] |
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ
|
νυνδὴ |
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
συμφέρον
κρείττονος |
[345] |
σὲ
πείσω;
εἰ
γὰρ
οἷς
|
νυνδὴ |
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
τί
σοι |
[344] |
τἀναντία
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
|
νυνδὴ |
ἔλεγον,
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν· |
[348] |
οὐκ
ἄξια
λόγου,
ἀλλ'
ἃ
|
νυνδὴ |
ἔλεγον.
(τοῦτο
μέν,
ἔφην,
οὐκ |
[354] |
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε
μοι
|
νυνὶ |
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν |
[347] |
εἶναι
τὸ
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ
|
νυνὶ |
τὸ
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ'
ἂν |
[344] |
(ταῦτα
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
|
νῷ |
εἶχεν
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς
ἡμῶν |
[344] |
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν
λόγον
ἐν
|
νῷ |
ἔχεις
ἀπιέναι
πρὶν
διδάξαι
ἱκανῶς |