Pages |
[329] |
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
εὐφήμει,
ἔφη,
|
ὦ |
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα
μέντοι
αὐτὸ
ἀπέφυγον, |
[337] |
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ
ὅπως
μοι,
|
ὦ |
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
ἔστιν |
[338] |
κακουργήσαις
μάλιστα
τὸν
λόγον.
οὐδαμῶς,
|
ὦ |
ἄριστε,
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἀλλὰ |
[349] |
δοκεῖ
ἂν
οὖν
τίς
σοι,
|
ὦ |
ἄριστε,
μουσικὸς
ἀνὴρ
ἁρμοττόμενος
λύραν |
[351] |
ἀλλ'
εὖ
γε
σὺ
ποιῶν,
|
ὦ |
ἄριστε.
τόδε
δέ
μοι
λέγε· |
[338] |
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
οὖν
ἐστιν,
|
ὦ |
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις |
[337] |
πῶς
γὰρ
ἄν,
ἔφην
ἐγώ,
|
ὦ |
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον
μὲν |
[347] |
οὖν
ποτέρως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Γλαύκων,
αἱρῇ;
καὶ
πότερον
ἀληθεστέρως |
[344] |
πάνυ
ἐδεόμην
τε
καὶ
εἶπον·
|
ὦ |
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν
λόγον |
[348] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἤδη
στερεώτερον,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν |
[335] |
ἵππων
ἀρετήν;
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους
δέ,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
μὴ
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους |
[343] |
δὲ
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
δέ,
|
ὦ |
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ
χρή,
ὅτι |
[348] |
ἀδικίαν
κακίαν;
εἰκός
γ'
ἔφη,
|
ὦ |
ἥδιστε,
ἐπειδή
γε
καὶ
λέγω |
[337] |
τε
μάλα
σαρδάνιον
καὶ
εἶπεν·
|
ὦ |
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη
κείνη
ἡ |
[351] |
ἔσονται,
ἔφη.
ἐὰν
δὲ
δή,
|
ὦ |
θαυμάσιε,
ἐν
ἑνὶ
ἐγγένηται
ἀδικία, |
[337] |
ἀποκρίνωμαι
ὧν
προεῖπες
μηδέν;
πότερον,
|
ὦ |
θαυμάσιε,
μηδ'
εἰ
τούτων
τι |
[348] |
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς. |
[342] |
φαίνεται,
ἔφη,
οὕτως.
ἀλλὰ
μήν,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε
αἱ
τέχναι |
[349] |
διανοῇ.
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖς
σύ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ἀτεχνῶς
νῦν
οὐ
σκώπτειν, |
[348] |
ἔφη.
ἦ
καὶ
φρόνιμοί
σοι,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ |
[341] |
συμφέρον.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε·
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ |
[351] |
ἀλλ'
οὔ
τι
οὕτως
ἁπλῶς,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ἔγωγε
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
τῇδέ |
[354] |
σοῦ
γε,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ἐπειδή
μοι
πρᾷος
ἐγένου |
[345] |
μὴ
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ
ὁρᾷς,
|
ὦ |
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν |
[337] |
γὰρ
εἶ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
ᾔδησθα
ὅτι |
[351] |
πάνυ
γε.
στάσεις
γάρ
που,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ἥ
γε
ἀδικία
καὶ |
[350] |
καὶ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
οὐκοῦν,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ |
[339] |
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
μὲν
οὖν,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω
δίκαιον |
[337] |
ὁ
Γλαύκων.
ἀλλ'
ἕνεκα
ἀργυρίου,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
λέγε·
πάντες
γὰρ
ἡμεῖς |
[350] |
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ
μέμνησαι,
|
ὦ |
Θρασύμαχε;
μέμνημαι,
ἔφη·
ἀλλ'
ἔμοιγε |
[336] |
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων·
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς
ἡμῖν
ἴσθι· |
[349] |
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη.
εἶεν,
|
ὦ |
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
τινα
λέγεις, |
[352] |
ἄρα
ἐχθρὸς
ἔσται
ὁ
ἄδικος,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ὁ
δὲ
δίκαιος
φίλος. |
[338] |
παρὰ
τῶν
ἄλλων,
ἀληθῆ
εἶπες,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ὅτι
δὲ
οὔ
με |
[351] |
πάνυ
ἄγαμαι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ὅτι
οὐκ
ἐπινεύεις
μόνον |
[342] |
μόγις.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς
ἐν |
[337] |
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
εἴ
σοι
εἶπεν·
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
μὴ
ἀποκρίνωμαι |
[345] |
τί
δέ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε;
τὰς
ἄλλας
ἀρχὰς
οὐκ |
[338] |
συμφέρον
δίκαιον
εἶναι.
καὶ
τοῦτο,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
τί
ποτε
λέγεις;
οὐ |
[346] |
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη
δῆλον,
ὅτι |
[340] |
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
καί
μοι
εἰπέ,
|
ὦ |
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
ὃ
ἐβούλου |
[353] |
εἶναι;
φαμέν.
(ἆρ'
οὖν
ποτε,
|
ὦ |
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ
αὑτῆς
ἔργα |
[329] |
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον·
|
ὦ |
Κέφαλε,
οἶμαί
σου
τοὺς
πολλούς, |
[331] |
(παγκάλως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
λέγεις,
|
ὦ |
Κέφαλε.
τοῦτο
δ'
αὐτό,
τὴν |
[328] |
καὶ
μήν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Κέφαλε,
χαίρω
γε
διαλεγόμενος
(τοῖς |
[330] |
πότερον
δέ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Κέφαλε,
ὧν
κέκτησαι
τὰ
πλείω |
[340] |
καὶ
γὰρ
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
|
ὦ |
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο. |
[341] |
ἂν
ἐπιχειρήσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
μακάριε.
ἀλλ'
ἵνα
μὴ
αὖθις |
[354] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐδέποτ'
ἄρα,
|
ὦ |
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
ἀδικία
δικαιοσύνης. |
[345] |
οὐ
μόνος
ἐγώ·
πεῖσον
οὖν,
|
ὦ |
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
ὅτι
οὐκ |
[346] |
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
|
ὦ |
μακάριε,
μὴ
παρὰ
δόξαν
ἀποκρίνου, |
[340] |
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὦ |
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
εἰ
νῦν |
[331] |
ὅτι
ποτὲ
λέγει,
σὺ
μέν,
|
ὦ |
Πολέμαρχε,
ἴσως
γιγνώσκεις,
ἐγὼ
δὲ |
[335] |
ἄρα
τοῦ
δικαίου
βλάπτειν
ἔργον,
|
ὦ |
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον
οὔτ'
ἄλλον |
[333] |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
πλήν
γ'
ἴσως,
|
ὦ |
Πολέμαρχε,
πρὸς
τὸ
χρῆσθαι
ἀργυρίῳ, |
[334] |
ἐκείνου
καλλίων
φαίνεται.
πολλοῖς
ἄρα,
|
ὦ |
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
ὅσοι
διημαρτήκασιν
(τῶν |
[334] |
καὶ
ἐχθρὸν
θέσθαι.
πῶς
θέμενοι,
|
ὦ |
Πολέμαρχε;
τὸν
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον |
[340] |
τὸ
γὰρ
τὰ
κελευόμενα
ποιεῖν,
|
ὦ |
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων
δίκαιον |
[332] |
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
οἴει;
ἔφη.
|
ὦ |
πρὸς
Διός,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[332] |
εἰ
οὖν
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
|
ὦ |
Σιμωνίδη,
ἡ
τίσιν
οὖν
τί |
[329] |
ἐρωτωμένῳ
ὑπό
τινος·
πῶς,
ἔφη,
|
(ὦ |
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι |
[339] |
ἃ
ἐκεῖνοι
προσέταξαν
ἆρα
τότε,
|
ὦ |
σοφώτατε
Θρασύμαχε,
οὐκ
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν |
[329] |
αἰτία
ἐστίν,
οὐ
τὸ
γῆρας,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἀλλ'
ὁ
τρόπος
τῶν |
[327] |
πομπῆς.
ὁ
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη·
|
ὦ |
Σώκρατες,
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς
ἄστυ |
[335] |
μοι
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα |
[354] |
δικαιοσύνης.
ταῦτα
δή
σοι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
εἱστιάσθω
ἐν
τοῖς
Βενδιδίοις. |
[340] |
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς
λόγοις·
ἐπεὶ |
[347] |
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις,
|
ὦ |
Σώκρατες;
ἔφη
ὁ
Γλαύκων·
τοὺς |
[344] |
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον |
[329] |
εἰ
δὲ
μή,
καὶ
γῆρας,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
νεότης
χαλεπὴ
τῷ |
[338] |
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ |
[336] |
ἔφη,
ὑμᾶς
πάλαι
φλυαρία
(ἔχει,
|
ὦ |
Σώκρατες;
καὶ
τί
εὐηθίζεσθε
πρὸς |
[330] |
ἢ
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
ἐπεκτησάμην,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες;
μέσος
τις
γέγονα
χρηματιστὴς |
[340] |
ποιεῖν.
~(ναὶ
μὰ
Δί'
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε. |
[329] |
ἔφη,
νὴ
τὸν
Δία
ἐρῶ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οἷόν
γέ
μοι
φαίνεται. |
[330] |
λέγων.
εὖ
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὅτι,
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς |
[328] |
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
καὶ
εἶπεν·
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὐ
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν |
[333] |
ὅταν
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
εἶναι,
|
ὦ |
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν
μηδὲν |
[329] |
σφίσιν
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὗτοι
οὐ
τὸ
αἴτιον |
[331] |
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον
εἶναι.
(παγκάλως, |
[334] |
δίκαιον
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
εἶναι |
[333] |
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
|
ὦ |
Σώκρατες.
συμβόλαια
δὲ
λέγεις
κοινωνήματα |
[343] |
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ
μοι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τίτθη
σοι
ἔστιν;
τί |
[332] |
μέν
τι,
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τοῖς
ἔμπροσθεν
εἰρημένοις,
ἡ |
[331] |
Πίνδαρος
λέγει.
χαριέντως
γάρ
τοι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι |
[331] |
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος,
εἴπερ |
[336] |
φανῆναι
αὐτό.
οἴου
γε
σύ,
|
ὦ |
φίλε.
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ
δυνάμεθα· |
[346] |
κρείττονος.
διὰ
δὴ
ταῦτα
ἔγωγε,
|
ὦ |
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι
ἔλεγον |
[352] |
ναί.
δίκαιοι
δέ
γ'
εἰσίν,
|
ὦ |
φίλε,
καὶ
οἱ
θεοί;
ἔστω, |
[333] |
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
ἂν
οὖν,
|
ὦ |
φίλε,
πάνυ
γέ
τι
σπουδαῖον |
[332] |
εἶεν·
μὴ
κάμνουσί
γε
μήν,
|
ὦ |
φίλε
Πολέμαρχε,
ἰατρὸς
ἄχρηστος.
ἀληθῆ. |
[335] |
ἀνάγκη.
καὶ
τοὺς
βλαπτομένους
ἄρα,
|
ὦ |
φίλε,
τῶν
ἀνθρώπων
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους |
[342] |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
|
ᾧ |
ἂν
αὐτὸς
δημιουργῇ,
καὶ
πρὸς |
[351] |
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
|
ᾧ |
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει
τινὶ |
[350] |
ἀμαθεῖ.
κινδυνεύει.
ἀλλὰ
μὴν
ὡμολογοῦμεν,
|
ᾧ |
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον |
[340] |
ἐπιστήμης
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
|
ᾧ |
οὐκ
ἔστι
δημιουργός·
ὥστε
δημιουργὸς |
[346] |
ἐργάζεται
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
|
ᾧ |
τέτακται.
ἐὰν
δὲ
μὴ
μισθὸς |
[345] |
ἄλλου
του
μέλει
ἢ
ἐφ'
|
ᾧ |
τέτακται,
ὅπως
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον |
[345] |
διακωλύῃ
πράττειν
ἃ
βούλεται.
ἀλλ'
|
ὠγαθέ, |
ἔστω
μὲν
ἄδικος,
δυνάσθω
δὲ |
[344] |
ὃ
σὺ
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ'
|
ὠγαθέ, |
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι |
[349] |
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι
ταῦτα.
|
ὧδε |
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ
δίκαιος |
[352] |
ἄριστα;
οὐ
μανθάνω,
ἔφη.
ἀλλ'
|
ὧδε· |
ἔσθ'
ὅτῳ
ἂν
ἄλλῳ
ἴδοις |
[335] |
ἐχθρὸν
κακῶς·
νῦν
πρὸς
τούτῳ
|
ὧδε |
λέγειν,
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
τὸν |
[345] |
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω
δὲ
|
ᾤμην |
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν |
[340] |
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
|
ᾤμην |
σε
τοῦτο
λέγειν
ὅτε
τοὺς |
[348] |
κακίαν
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
|
ὡμολόγεις |
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν |
[340] |
τοῦτο
λέγειν
ὅτε
τοὺς
ἄρχοντας
|
ὡμολόγεις |
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
τι |
[346] |
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
|
ὡμολογήσαμεν |
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα |
[350] |
καὶ
κακός.
ὁ
δὴ
Θρασύμαχος
|
ὡμολόγησε |
μὲν
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς |
[342] |
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ
δὲ
|
ὡμολόγησεν, |
ἄλλο
τι
οὖν,
ἦν
δ' |
[340] |
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος
|
ὡμολόγησεν |
αὖ
ἐνίοτε
τοὺς
κρείττους
τὰ |
[339] |
τε
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
|
ὡμολογῆσθαί |
σοι,
ὅταν
οἱ
μὲν
ἄρχοντες |
[342] |
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
κάμνοντι;
|
ὡμολόγηται |
γὰρ
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων |
[339] |
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ
|
ὡμολόγηται; |
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν, |
[342] |
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
|
(ὡμολόγηται. |
οὐκ
ἄρα
ὅ
γε
τοιοῦτος |
[342] |
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής.
ἢ
οὐχ
|
ὡμολόγηται; |
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
κυβερνήτης |
[339] |
δοκῶ·
σκοπῶμεν
δὲ
βέλτιον.
οὐχ
|
ὡμολόγηται |
τοὺς
ἄρχοντας
τοῖς
ἀρχομένοις
προστάττοντας |
[350] |
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
|
ὡμολογοῦμεν |
γάρ.
ὁ
μὲν
ἄρα
δίκαιος |
[350] |
καὶ
ἀμαθεῖ.
κινδυνεύει.
ἀλλὰ
μὴν
|
ὡμολογοῦμεν, |
ᾧ
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
εἴη, |
[350] |
μὲν
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται
|
ὢν |
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφός,
ὁ |
[349] |
οὐ
μέλλει,
ἔφη,
ὁ
τοιοῦτος
|
ὢν |
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ |
[341] |
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
|
ὢν |
καὶ
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν
δ' |
[330] |
ὅτι
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
|
ὢν |
ὀνομαστὸς
ἐγένετο
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος. |
[330] |
ἢ
καὶ
ὥσπερ
ἤδη
ἐγγυτέρω
|
ὢν |
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν
τι
καθορᾷ |
[347] |
τέχνην
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
|
ὧν |
δὴ
ἕνεκα,
ὡς
ἔοικε,
μισθὸν |
[337] |
ἔφη,
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις·
|
ὧν |
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
ἀποκρινῇ; |
[352] |
ὥς
γέ
μοι
δοκεῖ,
ἐξ
|
ὧν |
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ'
ἔτι
βέλτιον |
[330] |
αὐτῷ
δέος
καὶ
φροντὶς
περὶ
|
ὧν |
ἔμπροσθεν
οὐκ
εἰσῄει.
οἵ
τε |
[344] |
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
|
ὧν |
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει
ὅταν
τις |
[337] |
αὐτῷ
εἴη
ὅπως
μηδὲν
ἐρεῖ
|
ὧν |
ἡγεῖται
ὑπ'
ἀνδρὸς
οὐ
φαύλου; |
[330] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε,
|
ὧν |
κέκτησαι
τὰ
πλείω
παρέλαβες
ἢ |
[337] |
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
μὴ
ἀποκρίνωμαι
|
ὧν |
προεῖπες
μηδέν;
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε, |
[332] |
προσῆκον
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι,
τοῦτο
δὲ
|
ὠνόμασεν |
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
οἴει;
ἔφη. |
[345] |
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα
οὐκέτι
|
ᾤου |
δεῖν
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ |
[353] |
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ
|
ᾧπερ |
καὶ
ἔργον
τι
προστέτακται;
ἴωμεν |
[336] |
μὲν
καὶ
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
|
ὥρμα |
ἀντιλαμβάνεσθαι
τοῦ
λόγου,
ἔπειτα
ὑπὸ |
[327] |
κατιδὼν
οὖν
πόρρωθεν
ἡμᾶς
οἴκαδε
|
ὡρμημένους |
Πολέμαρχος
ὁ
Κεφάλου
ἐκέλευσε
δραμόντα |
[352] |
δι'
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν,
|
ὥρμησαν |
δὲ
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ |
[327] |
Σώκρατες,
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς
ἄστυ
|
ὡρμῆσθαι |
ὡς
ἀπιόντες.
οὐ
γὰρ
κακῶς |
[345] |
ἄρχοντας
ἐν
ταῖς
πόλεσιν,
τοὺς
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
ἑκόντας
οἴει
ἄρχειν; |
[343] |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας,
οἳ
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἄρχουσιν,
ἄλλως
πως
ἡγῇ |
[336] |
ὑποκατακλινόμενοι
ὑμῖν
αὐτοῖς;
ἀλλ'
εἴπερ
|
ὡς |
ἀληθῶς
βούλει
εἰδέναι
τὸ
δίκαιον |
[343] |
ἀδικία
τοὐναντίον,
καὶ
ἄρχει
τῶν
|
ὡς |
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε
καὶ
δικαίων, |
[345] |
τὰ
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
τὸν
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ
πρῶτον
ὁριζόμενος |
[345] |
ἰατρὸν
τὸ
πρῶτον
ὁριζόμενος
τὸν
|
ὡς |
ἀληθῶς
ποιμένα
οὐκέτι
ᾤου
δεῖν |
[349] |
ὁ
ἄδικος
πλεονεκτήσει
καὶ
ἁμιλλήσεται
|
ὡς |
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι |
[327] |
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς
ἄστυ
ὡρμῆσθαι
|
ὡς |
ἀπιόντες.
οὐ
γὰρ
κακῶς
δοξάζεις, |
[327] |
ὁ
Νικίου
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
|
ὡς |
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς.
ὁ
οὖν |
[334] |
δεινὸς
φυλάττειν,
καὶ
κλέπτειν
δεινός.
|
ὡς |
γοῦν
ὁ
λόγος,
ἔφη,
σημαίνει. |
[336] |
διεκωλύετο
βουλομένων
διακοῦσαι
τὸν
λόγον·
|
ὡς |
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ' |
[338] |
μόνον·
χρήματα
γὰρ
οὐκ
ἔχω.
|
ὡς |
δὲ
προθύμως
τοῦτο
δρῶ,
ἐάν |
[337] |
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
|
ὡς |
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ.
οὐδέν |
[336] |
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν
ἐφ'
ἡμᾶς
|
ὡς |
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ
τε
καὶ |
[353] |
γ'
ἂν
οἶμαι
οὕτω
καλῶς
|
ὡς |
δρεπάνῳ
τῷ
ἐπὶ
τούτῳ
ἐργασθέντι. |
[351] |
σοφία
μετὰ
δικαιοσύνης·
εἰ
δ'
|
ὡς |
ἐγὼ
ἔλεγον,
μετὰ
ἀδικίας.
πάνυ |
[350] |
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
|
(ὡς |
ἐγὼ
νῦν
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ' |
[333] |
ἢ
ἀποδόσθαι
ἵππον·
τότε
(δέ,
|
ὡς |
ἐγὼ
οἶμαι,
ὁ
ἱππικός.
ἦ |
[336] |
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
ἂν
λέγῃς·
|
ὡς |
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι
ἐὰν
ὕθλους |
[347] |
δὲ
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
καὶ
|
ὡς |
ἐν
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
οὐ |
[347] |
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν
δὴ
ἕνεκα,
|
ὡς |
ἔοικε,
μισθὸν
δεῖν
ὑπάρχειν
τοῖς |
[335] |
αὐτὴ
θέσις.
φίλος
μὲν
δή,
|
ὡς |
ἔοικε,
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
ὁ |
[334] |
κλέπτης
ἄρα
τις
ὁ
δίκαιος,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
καὶ
κινδυνεύεις
παρ' |
[332] |
δή
τι
ἢ
τὸ
τοιοῦτον,
|
ὡς |
ἔοικεν,
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ |
[332] |
ἠινίξατο
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ |
[347] |
ἔρχονται
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
οὐχ
|
ὡς |
ἐπ'
ἀγαθόν
τι
ἰόντες
οὐδ' |
[347] |
ὡς
εὐπαθήσοντες
ἐν
αὐτῷ,
ἀλλ'
|
(ὡς |
ἐπ'
ἀναγκαῖον
καὶ
οὐκ
ἔχοντες |
[341] |
τε
καὶ
τὸν
κρείττονα,
τὸν
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ |
[330] |
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν
|
ὡς |
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ
τὴν |
[345] |
ὅμως
ἐμέ
γε
οὐ
πείθει
|
ὡς |
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ' |
[328] |
σε
χρὴ
πυκνότερον
δεῦρο
ἰέναι.
|
ὡς |
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον |
[347] |
ἐπ'
ἀγαθόν
τι
ἰόντες
οὐδ'
|
ὡς |
εὐπαθήσοντες
ἐν
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς |
[341] |
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε
ἐρέσθαι
|
ὡς |
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν
οἶδα, |
[331] |
ἀεὶ
πάρεστι
καὶ
ἀγαθὴ
γηροτρόφος,
|
ὡς |
καὶ
Πίνδαρος
λέγει.
χαριέντως
γάρ |
[329] |
τῶν
τοιούτων
ἔχεται,
καὶ
ἀγανακτοῦσιν
|
ὡς |
μεγάλων
τινῶν
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε |
[348] |
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά
πῃ
ἐξευρεῖν,
|
ὡς |
οὐκ
ἀληθῆ
λέγει;
πῶς
γὰρ |
[337] |
δύο
μηδ'
ὅτι
τετράκις
τρία·
|
ὡς |
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου
ἐὰν
τοιαῦτα |
[345] |
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
|
ὡς |
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν
ἐσομένην
ἐκ |
[328] |
καὶ
δεῦρο
παρ'
ἡμᾶς
φοίτα
|
ὡς |
παρὰ
φίλους
τε
καὶ
πάνυ |
[338] |
καὶ
τὸν
τούτου
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν
|
ὡς |
παρανομοῦντά
τε
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ' |
[351] |
μετὰ
δικαιοσύνης;
(εἰ
μέν,
ἔφη,
|
ὡς |
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει
ἡ |
[352] |
οὕτως
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ'
οὐχ
|
ὡς |
σὺ
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
εἰ |
[331] |
κυβερνᾷ.
εὖ
οὖν
λέγει
θαυμαστῶς
|
ὡς |
σφόδρα.
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε |
[347] |
οὖν
ἔγωγε
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
|
ὡς |
τὸ
δίκαιόν
ἐστιν
τὸ
τοῦ |
[330] |
τὰ
χρήματα,
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν
|
ὡς |
τὸ
πολὺ
οἳ
ἂν
μὴ |
[335] |
ἡμᾶς
προσθεῖναι
τῷ
δικαίῳ
ἢ
|
ὡς |
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον |
[327] |
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
|
ὡς |
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε. |
[330] |
μῦθοι
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου,
|
ὡς |
τὸν
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα
δεῖ
ἐκεῖ |
[332] |
ὃ
εἴη.
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
|
ὡς |
φαίνεται,
ὅτι
τοῦτ'
εἴη
δίκαιον, |
[327] |
λείπεται,
τὸ
ἢν
πείσωμεν
ὑμᾶς
|
ὡς |
χρὴ
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
ἦ
καὶ |
[352] |
φαίνονται
μὲν
οὖν
καὶ
νῦν,
|
ὥς |
γέ
μοι
δοκεῖ,
ἐξ
ὧν |
[334] |
κἂν
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
|
ὡσαύτως; |
εἰκὸς
μέν,
ἔφη,
οὓς
ἄν |
[352] |
τί
δέ;
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ
|
ὠσίν; |
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα |
[330] |
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς
|
ὦσιν· |
καὶ
αὐτός
ἤτοι
ὑπὸ
τῆς |
[329] |
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι
|
ὦσιν, |
καὶ
τὸ
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν |
[343] |
πόλιν,
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
|
ὦσιν, |
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν |
[332] |
λῆψις
βλαβερὰ
γίγνηται,
φίλοι
δὲ
|
ὦσιν |
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ
ὁ |
[348] |
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις
εἶναι
|
ὥσπερ |
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
ἄν
τι |
[343] |
διανοεῖσθαι
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους
ἢ
|
ὥσπερ |
ἄν
τις
πρὸς
πρόβατα
διατεθείη, |
[348] |
τῶν
διακρινούντων
δεησόμεθα·
ἂν
δὲ
|
ὥσπερ |
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
σκοπῶμεν, |
[344] |
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
εἶχεν
ἀπιέναι,
|
ὥσπερ |
βαλανεὺς
ἡμῶν
καταντλήσας
κατὰ
τῶν |
[330] |
ἢ
οἱ
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά.
|
ὥσπερ |
γὰρ
οἱ
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν |
[345] |
τῶν
προβάτων
βέλτιστον
βλέποντα
ἀλλ'
|
ὥσπερ |
δαιτυμόνα
τινὰ
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι, |
[341] |
τελέαν
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
|
ὥσπερ, |
ἔφην
ἐγώ,
εἴ
με
ἔροιο |
[330] |
τοῦ
γήρως
ἀσθενείας
ἢ
καὶ
|
ὥσπερ |
ἤδη
ἐγγυτέρω
ὢν
τῶν
ἐκεῖ |
[336] |
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν
|
ὥσπερ |
θηρίον
ἧκεν
ἐφ'
ἡμᾶς
ὡς |
[352] |
μοι
τῆς
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
|
ὥσπερ |
καὶ
νῦν.
ὅτι
μὲν
γὰρ |
[329] |
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα
μέντοι
αὐτὸ
ἀπέφυγον,
|
ὥσπερ |
λυττῶντά
τινα
καὶ
ἄγριον
δεσπότην |
[349] |
οὐ
γὰρ
ἂν
ἦν
ἀστεῖος,
|
ὥσπερ |
νῦν,
καὶ
εὐήθης.
τί
δέ; |
[347] |
ἂν
εἶναι
τὸ
μὴ
ἄρχειν
|
ὥσπερ |
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ' |
[333] |
τοῦ
οἰκοδομικοῦ
τε
καὶ
κιθαριστικοῦ,
|
ὥσπερ |
ὁ
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
εἰς |
[354] |
ἀλλ'
οὐ
διὰ
σέ·
ἀλλ'
|
ὥσπερ |
οἱ
λίχνοι
τοῦ
ἀεὶ
παραφερομένου |
[330] |
ἀδικήματα
καὶ
ἐκ
τῶν
ὕπνων,
|
ὥσπερ |
οἱ
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει |
[342] |
ἔσθ'
ὅτι
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς
|
ὥσπερ |
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς |
[350] |
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
σοι,
|
ὥσπερ |
ταῖς
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς
μύθους |
[328] |
μοι
χρῆναι
παρ'
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
|
ὥσπερ |
τινὰ
ὁδὸν
προεληλυθότων
ἣν
καὶ |
[346] |
ἢ
ἐάνπερ
βούλῃ
ἀκριβῶς
διορίζειν,
|
ὥσπερ |
ὑπέθου,
οὐδέν
τι
μᾶλλον,
ἐάν |
[345] |
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ
(ἀποδόσθαι,
|
ὥσπερ |
χρηματιστὴν
ἀλλ'
οὐ
ποιμένα.
τῇ |
[345] |
ἐκποριεῖ
ἐπεὶ
τά
γε
αὑτῆς
|
ὥστ' |
εἶναι
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται, |
[343] |
καὶ
ἀδίκου
τε
καὶ
ἀδικίας,
|
ὥστε |
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ
μὲν
δικαιοσύνη |
[336] |
ἤρχετο
ἐξαγριαίνεσθαι,
προσέβλεψα
αὐτὸν
πρότερος,
|
(ὥστε |
αὐτῷ
οἷός
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι, |
[340] |
ἐν
ᾧ
οὐκ
ἔστι
δημιουργός·
|
ὥστε |
δημιουργὸς
ἢ
σοφὸς
ἢ
ἄρχων |
[334] |
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ
τοῦτο,
|
ὥστε |
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς |
[340] |
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
|
ὥστε |
κατὰ
τὸν
ἀκριβῆ
λόγον,
ἐπειδὴ |
[354] |
ἐπὶ
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου,
|
ὥστε |
μοι
νυνὶ
γέγονεν
ἐκ
τοῦ |
[341] |
ἄν
με,
εἶπον,
οὕτω
μανῆναι
|
ὥστε |
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
καὶ
συκοφαντεῖν |
[341] |
τοῦτο
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον.
|
ὥστε |
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον
δίκαιον |
[347] |
σκοπεῖσθαι
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
|
ὥστε |
πᾶς
ἂν
ὁ
γιγνώσκων
τὸ |
[350] |
παρά
γε
τὴν
σαυτοῦ
δόξαν.
|
ὥστε |
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ |
[339] |
συμφέρον·
αὕτη
δέ
που
κρατεῖ,
|
ὥστε |
συμβαίνει
τῷ
ὀρθῶς
λογιζομένῳ
πανταχοῦ |
[342] |
ἀρετῆς
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως
καὶ
|
ὦτα |
ἀκοῆς
καὶ
διὰ
ταῦτα
ἐπ' |
[353] |
τοῦτό
γε
λέγεις.
οὐκοῦν
καὶ
|
ὦτα |
στερόμενα
τῆς
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς |
[344] |
βαλανεὺς
ἡμῶν
καταντλήσας
κατὰ
τῶν
|
ὤτων |
ἁθρόον
καὶ
πολὺν
τὸν
λόγον· |
[353] |
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή.
τί
δέ;
|
ὤτων |
ἦν
τι
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν |
[346] |
αὑτῆς
ἑκάστη
ἔργον
ἐργάζεται
καὶ
|
ὠφελεῖ |
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
ἐὰν |
[346] |
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
οὖν
οὐδ'
|
ὠφελεῖ |
τότε,
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι |
[334] |
αὐτοῖς
εἰσιν
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
|
ὠφελεῖν |
ἀγαθοὶ
γάρ·
καὶ
οὕτως
ἐροῦμεν |
[332] |
πρὸς
τί
ἔργον
δυνατώτατος
φίλους
|
ὠφελεῖν |
καὶ
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
ἐν
τῷ |
[334] |
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι,
|
ὠφελεῖν |
μὲν
τοὺς
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη, |
[334] |
δίκαιον
βλάπτειν,
τοὺς
δὲ
δικαίους
|
ὠφελεῖν; |
οὗτος
ἐκείνου
καλλίων
φαίνεται.
πολλοῖς |
[336] |
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους
|
ὠφελεῖν, |
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
τίνος; |
[334] |
τότε
τούτοις
τοὺς
μὲν
πονηροὺς
|
(ὠφελεῖν, |
τοὺς
δὲ
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται. |
[343] |
ἐκ
δὲ
τοῦ
δημοσίου
μηδὲν
|
ὠφελεῖσθαι |
διὰ
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
πρὸς |
[347] |
πᾶς
ἂν
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
|
ὠφελεῖσθαι |
μᾶλλον
ἕλοιτο
ὑπ'
ἄλλου
ἢ |
[346] |
δέ
γε
τὸ
μισθὸν
ἀρνυμένους
|
ὠφελεῖσθαι |
τοὺς
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι |
[346] |
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
ὅτι
|
ὠφελεῖται |
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
τέχνης; |
[343] |
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ
|
ὠφελήσονται. |
καὶ
οὕτω
πόρρω
εἶ
περί |
[346] |
αὑτοῦ
τέχνης
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ
|
ὠφελία |
ἐστίν,
ἡ
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις, |
[334] |
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
εἶναι,
ἐπ'
|
ὠφελίᾳ |
μέντοι
τῶν
φίλων
καὶ
ἐπὶ |
[346] |
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ
|
ὠφελίαν |
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν
τινὰ
ἡμῖν |
[346] |
(οὐκ
ἔφη.
οὐκοῦν
τήν
γε
|
ὠφελίαν |
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν |
[345] |
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
|
ὠφελίαν |
ἐσομένην
ἐκ
τοῦ
ἄρχειν
~ἀλλὰ |
[346] |
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
|
ὠφελίαν |
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ
δημιουργοί, |
[335] |
δικαίου
ἀνδρός,
τοῖς
δὲ
φίλοις
|
ὠφελίαν, |
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
ταῦτα |
[332] |
τοῖς
φίλοις
τε
καὶ
ἐχθροῖς
|
ὠφελίας |
τε
καὶ
βλάβας
ἀποδιδοῦσα.
τὸ |
[336] |
(δέον
ἐστὶν
μηδ'
ὅτι
τὸ
|
ὠφέλιμον |
μηδ'
ὅτι
τὸ
λυσιτελοῦν
μηδ' |
[346] |
τέχνη
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ
αὑτῇ
|
ὠφέλιμον |
παρασκευάζει,
ἀλλ'
ὅπερ
πάλαι
ἐλέγομεν, |
[346] |
τῷ
αὐτῷ
προσχρώμενοι
ἀπ'
ἐκείνου
|
ὠφελοῦνται. |
ἔοικεν,
ἔφη.
φαμὲν
δέ
γε |
[346] |
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
|
ὠφελοῦνται |
πάντες
οἱ
δημιουργοί,
δῆλον
ὅτι |
[347] |
ἕλοιτο
ὑπ'
ἄλλου
ἢ
ἄλλον
|
ὠφελῶν |
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
οὖν |