HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ε  =  413 formes différentes pour 1356 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Pages
[327]   ἐκέλευσε δραμόντα τὸν παῖδα περιμεῖναί     κελεῦσαι. καί μου ὄπισθεν
[345]   δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ' ἐὰν  ἐᾷ   τις αὐτὴν καὶ μὴ διακωλύῃ
[350]   ἄν με φαίης. οὖν  ἔα   με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι, ἤ,
[351]   καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται, ἔφη.  ἐὰν   δὲ δή, θαυμάσιε, ἐν
[346]   ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ' τέτακται.  ἐὰν   δὲ μὴ μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται,
[345]   ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ'  ἐὰν   ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ μὴ
[344]   δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ,  ἐὰν   ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς,
[346]   τί δέ; τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν,  ἐὰν   ἰώμενός τις μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη.
[338]   οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις.  ἐὰν   μάθω γε πρῶτον, ἔφην, τί
[345]   ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις,  ἐὰν   μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς
[347]   ἀργύριον τιμήν, ζημίαν  ἐὰν   μὴ ἄρχῃ. πῶς τοῦτο λέγεις,
[347]   μεγίστη τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι,  ἐὰν   μὴ αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν
[330]   νῦν οὔσης· ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ  ἐὰν   μὴ ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ
[340]   Σώκρατες, Πολέμαρχος, σαφέστατά γε.  ἐὰν   σύ γ' ἔφη, αὐτῷ μαρτυρήσῃς,
[335]   κοινῇ ἐγώ τε καὶ σύ,  ἐάν   τις αὐτὸ φῇ Σιμωνίδην
[346]   ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν τι μᾶλλον,  ἐάν   τις κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται διὰ
[338]   ὡς δὲ προθύμως τοῦτο δρῶ,  ἐάν   τίς μοι δοκῇ εὖ λέγειν,
[337]   τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου  ἐὰν   τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι
[346]   οὐδέ γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν,  ἐὰν   ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν. οὐ δῆτα.
[336]   λέγῃς· ὡς ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι  ἐὰν   ὕθλους τοιούτους λέγῃς. καὶ ἐγὼ
[346]   κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς;  ἐάνπερ   βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου,
[332]   ἄν τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ,  ἐάνπερ   ἀπόδοσις (καὶ λῆψις
[348]   δ' ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα,  ἐάνπερ   λανθάνῃ· ἔστι δὲ οὐκ ἄξια
[337]   οἴει ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον ἑαυτῷ,  ἐάντε   ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή; ἄλλο
[337]   φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν  ἐάντε   μή; ἄλλο τι οὖν, ἔφη,
[340]   εἶναι τῷ κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ  ἐάντε   μή; οὕτω σε φῶμεν λέγειν;
[340]   συμφέρον δοκοῦν εἶναι τῷ κρείττονι,  ἐάντε   συμφέρῃ ἐάντε μή; οὕτω σε
[350]   σοί, ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ  ἐᾷς   λέγειν. καίτοι τί ἄλλο βούλει;
[351]   καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ καὶ ὑφ'  ἑαυτῇ   ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ;
[342]   ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη οὐδεμία  ἑαυτῇ   οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ
[342]   ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ  ἑαυτῆς.   συνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα τελευτῶν,
[339]   ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν τοῦ  ἑαυτοῖς   βελτίστου, δ' ἂν προστάττωσιν
[340]   ὁμολογεῖ τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε  ἑαυτοῖς   κακὰ προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον
[339]   τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι  ἑαυτοῖς,   τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα;
[336]   οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας  ἑαυτὸν   ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς
[330]   ἠδίκησεν. μὲν οὖν εὑρίσκων  ἑαυτοῦ   ἐν τῷ βίῳ πολλὰ ἀδικήματα
[343]   εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ,  ἑαυτοὺς   δὲ οὐδ' ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ,
[348]   καὶ ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ'  ἑαυτοὺς   ποιεῖσθαι· σὺ δὲ οἴει με
[331]   κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ δὲ μηδὲν  ἑαυτῷ   ἄδικον συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ
[330]   ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός ποτ' ἂν  ἑαυτῷ   γένοιτο. πότερον δέ, ἦν δ'
[337]   αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον  ἑαυτῷ,   ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή;
[350]   καὶ οὐ ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ  ἑαυτῷ   εἰς τὴν αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ'
[352]   στασιάζοντα καὶ οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν  ἑαυτῷ,   ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ καὶ
[352]   αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ  ἑαυτῷ   καὶ τοῖς δικαίοις· γάρ;
[344]   τυγχάνει ὄν, τὸ δ' ἄδικον  ἑαυτῷ   λυσιτελοῦν τε καὶ συμφέρον. (ταῦτα
[352]   διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν εἶναι  ἑαυτῷ   τε καὶ τῷ ἐναντίῳ παντὶ
[347]   ἐπ' ἀναγκαῖον καὶ οὐκ ἔχοντες  ἑαυτῶν   βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ ὁμοίοις. ἐπεὶ
[330]   τὰ χρήματα σπουδάζουσιν ὡς ἔργον  ἑαυτῶν,   καὶ κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ
[340]   Θρασύμαχε· τοῦτο ἦν  ἐβούλου   λέγειν τὸ δίκαιον, τὸ τοῦ
[351]   δή, θαυμάσιε, ἐν ἑνὶ  ἐγγένηται   ἀδικία, μῶν μὴ ἀπολεῖ τὴν
[341]   ἵνα μὴ αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον  ἐγγένηται,   διόρισαι ποτέρως λέγεις τὸν ἄρχοντά
[351]   τὴν δύναμιν, οἵαν, ἂν  ἐγγένηται,   εἴτε πόλει τινὶ εἴτε γένει
[351]   τί δὲ ἂν ἐν δυοῖν  ἐγγένηται;   οὐ διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ
[351]   ἐν ἐλευθέροις τε καὶ δούλοις  ἐγγιγνομένη   μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους καὶ στασιάζειν
[330]   Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις  ἐγγὺς   τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται
[330]   ἀσθενείας καὶ ὥσπερ ἤδη  ἐγγυτέρω   ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν τι
[330]   ὕπνων, ὥσπερ οἱ παῖδες, θαμὰ  ἐγειρόμενος   δειμαίνει (καὶ ζῇ μετὰ κακῆς
[330]   ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς  ἐγένετο   οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς
[336]   πρότερος, (ὥστε αὐτῷ οἷός τ'  ἐγενόμην   ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον ὑποτρέμων·
[354]   Θρασύμαχε, ἐπειδή μοι πρᾷος  ἐγένου   καὶ χαλεπαίνων ἐπαύσω. οὐ μέντοι
[336]   ἐλέγχων ἐπειδάν τίς τι ἀποκρίνηται,  ἐγνωκὼς   τοῦτο, ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν
[329]   χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ  ἐγὼ   ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα, βουλόμενος
[336]   ἐὰν ὕθλους τοιούτους λέγῃς. καὶ  ἐγὼ   ἀκούσας ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων αὐτὸν
[350]   οὐδὲν μὰ Δία, ἦν δ'  ἐγώ,   ἀλλ' εἴπερ τοῦτο ποιήσεις, ποίει·
[330]   (πάνυ μὲν οὖν, ἦν δ'  ἐγώ.   ἀλλά μοι ἔτι τοσόνδε εἰπέ·
[338]   οὐδαμῶς, ἄριστε, ἦν δ'  ἐγώ·   ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ τί λέγεις.
[349]   λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν, ἦν δ'  ἐγώ.   ἀλλὰ τόδε μοι πειρῶ ἔτι
[348]   ἂν μὲν τοίνυν, ἦν δ'  ἐγώ,   ἀντικατατείναντες λέγωμεν αὐτῷ λόγον παρὰ
[337]   καὶ σὺ οὕτω ποιήσεις· ὧν  ἐγὼ   ἀπεῖπον, τούτων τι ἀποκρινῇ; οὐκ
[349]   ἀλλ' οὐ μέντοι, ἦν δ'  ἐγώ,   ἀποκνητέον γε τῷ λόγῳ ἐπεξελθεῖν
[348]   ὁποτέρως οὖν σοι, ἦν δ'  ἐγώ,   ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη. ἴθι δή,
[353]   τῆς ὄψεως. ἥτις, ἦν δ'  ἐγώ,   αὐτῶν ἀρετή· οὐ γάρ
[345]   ἂν ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς  ἐγὼ   γὰρ δή σοι λέγω τό
[344]   ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη;  ἐγὼ   γὰρ οἶμαι, ἔφη Θρασύμαχος,
[335]   σοφῶν τε καὶ μακαρίων ἀνδρῶν.  ἐγὼ   γοῦν, ἔφη, ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν
[330]   αὐτὴν ἐποίησε τῆς νῦν οὔσης·  ἐγὼ   δὲ ἀγαπῶ ἐὰν μὴ ἐλάττω
[331]   μέν, Πολέμαρχε, ἴσως γιγνώσκεις,  ἐγὼ   δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ ὅτι
[339]   φῂς εἶναι τὸ τοῦ κρείττονος,  ἐγὼ   δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον δή. σκόπει,
[350]   ἀλλ' εἴπερ τοῦτο ποιήσεις, ποίει·  ἐγὼ   δὲ ἐρωτήσω. ἐρώτα δή. τοῦτο
[350]   ἤ, εἰ βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα·  ἐγὼ   δέ σοι, ὥσπερ ταῖς γραυσὶν
[337]   δόξειεν. (τί οὖν, ἔφη, ἂν  ἐγὼ   δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ πάσας
[334]   τοὺς ἀδίκους ἄρα, ἦν δ'  ἐγώ,   δίκαιον βλάπτειν, τοὺς δὲ δικαίους
[335]   λέγεσθαι. ἔστιν ἄρα, ἦν δ'  ἐγώ,   δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν καὶ ὁντινοῦν
[337]   οὐδέν γε κωλύει, ἦν δ'  ἐγώ·   εἰ δ' οὖν καὶ μὴ
[332]   πρὸς Διός, ἦν δ'  ἐγώ,   εἰ οὖν τις αὐτὸν ἤρετο·
[341]   (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην  ἐγώ,   εἴ με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ
[337]   οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἦν δ'  ἐγώ·   εἴ μοι σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν.
[338]   δ' ὅς. φημὶ γὰρ  ἐγὼ   εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο
[351]   μετὰ δικαιοσύνης· εἰ δ' ὡς  ἐγὼ   ἔλεγον, μετὰ ἀδικίας. πάνυ ἄγαμαι,
[339]   κρείττονος συμφέρον. νῦν, ἦν δ'  ἐγώ,   ἔμαθον λέγεις· εἰ δὲ
[336]   ἔφη, λέγεις. εἶεν, ἦν δ'  ἐγώ·   ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη
[341]   καὶ τέχνη, ἦν δ'  ἐγώ,   ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ τῷ
[349]   ἀλλ' οὐ τοῦτο, ἦν δ'  ἐγώ,   ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τοῦ μὲν
[328]   χρῆν μέντοι. εἰ μὲν γὰρ  ἐγὼ   ἔτι ἐν δυνάμει τοῦ
[327]   μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν, ἦν δ'  ἐγώ,   ἔτι ἓν λείπεται, τὸ ἢν
[337]   παθεῖν; τί ἄλλο, ἦν δ'  ἐγώ,   ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ
[348]   οὕτω τίθημι. τοῦτο, ἦν δ'  ἐγώ,   ἤδη στερεώτερον, ἑταῖρε, καὶ
[337]   εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ'  ἐγὼ   ᾔδη τε καὶ τούτοις προύλεγον,
[344]   ἄλλως ἔχειν; ἔοικας, ἦν δ'  ἐγώ   ἤτοι ἡμῶν γε οὐδὲν κήδεσθαι,
[342]   φαίνεται. (οὐκ ἄρα, ἦν δ'  ἐγώ,   ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ συμφέρον σκοπεῖ
[349]   ἔφη, εὖ. οὐκοῦν, ἦν δ'  ἐγώ,   καὶ ἔοικε τῷ φρονίμῳ καὶ
[339]   ἔφη. ταῦτ' ἔσται, ἦν δ'  ἐγώ.   καί μοι εἰπέ· οὐ καὶ
[352]   δή, ἔφη. σκοπῶ, ἦν δ'  ἐγώ.   καί μοι λέγε· δοκεῖ τί
[352]   ἀπέχθωμαι. ἴθι δή, ἦν δ'  ἐγώ,   καὶ τὰ λοιπά μοι τῆς
[339]   ἔφη. (οἴου τοίνυν, ἦν δ'  ἐγώ,   καὶ τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς
[328]   θεῷ; ἀφ' ἵππων; ἦν δ'  ἐγώ·   καινόν γε τοῦτο. λαμπάδια ἔχοντες
[335]   ὅς. μαχούμεθα ἄρα, ἦν δ'  ἐγώ,   κοινῇ ἐγώ τε καὶ σύ,
[331]   χρησιμώτατον εἶναι. (παγκάλως, ἦν δ'  ἐγώ,   λέγεις, Κέφαλε. τοῦτο δ'
[338]   ἀποδιδόναι. ὅτι μέν, ἦν δ'  ἐγώ,   μανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων, ἀληθῆ
[334]   νῦν δὲ πῶς, ἦν δ'  ἐγώ,   μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά τε,
[327]   ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ  ἐγὼ   μετεστράφην τε καὶ ἠρόμην ὅπου
[345]   λόγον; μὰ Δί' ἦν δ'  ἐγώ,   μὴ σύ γε· ἀλλὰ πρῶτον
[354]   τοῦ προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι, καὶ  ἐγώ   μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν
[330]   ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν τι ὅσην  ἐγὼ   νῦν οὐσίαν κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις
[350]   μὲν πάντα ταῦτα, οὐχ (ὡς  ἐγὼ   νῦν ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ' ἑλκόμενος
[350]   οὐκοῦν, Θρασύμαχε, ἦν δ'  ἐγώ,   ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου
[350]   ναί. ἔοικεν ἄρα, ἦν δ'  ἐγώ,   μὲν δίκαιος τῷ σοφῷ
[331]   τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη,  ἐγώ,   Πολέμαρχος, τῶν γε σῶν
[333]   ἀποδόσθαι ἵππον· τότε (δέ, ὡς  ἐγὼ   οἶμαι, ἱππικός. γάρ;
[339]   συμφέρον γέ τι εἶναι καὶ  ἐγὼ   ὁμολογῶ τὸ δίκαιον, σὺ δὲ
[327]   γὰρ κακῶς δοξάζεις, ἦν δ'  ἐγώ.   ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι
[348]   βίον εἶναι. ~(ἤκουσας, ἦν δ'  ἐγώ,   ὅσα ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν
[330]   τοι ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ'  ἐγώ,   ὅτι μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα
[343]   δὴ τί μάλιστα; ἦν δ'  ἐγώ.   (ὅτι οἴει τοὺς ποιμένας
[332]   δὲ μηδέν. μανθάνω, ἦν δ'  ἐγώ   ὅτι οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν
[336]   μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ'  ἐγώ,   οὗ μοι δοκεῖ εἶναι τὸ
[342]   ἄλλο τι οὖν, ἦν δ'  ἐγώ,   οὐδὲ ἰατρὸς οὐδείς, καθ' ὅσον
[336]   λέγε ὅτι ἂν λέγῃς· ὡς  ἐγὼ   οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους
[343]   ἔστιν; τί δέ; ἦν δ'  ἐγώ·   οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον
[353]   ἔργον εἶναι. εἶεν, ἦν δ'  ἐγώ.   οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκεῖ σοι
[337]   μαθεῖν παρὰ τοῦ εἰδότος· καὶ  ἐγὼ   οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς
[347]   διὰ ταῦτα τοίνυν, ἦν δ'  ἐγώ,   οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν
[328]   ἀλλ' εἰ δοκεῖ, ἦν δ'  ἐγώ,   οὕτω χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν οὖν
[350]   καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν δ'  ἐγώ,   παρά γε τὴν σαυτοῦ δόξαν.
[345]   τις ἡμῶν πέπονθεν, οὐ μόνος  ἐγώ·   πεῖσον οὖν, μακάριε, ἱκανῶς
[350]   θέρους ὄντος τότε καὶ εἶδον  ἐγώ,   πρότερον δὲ οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα
[331]   λέγειν. ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ'  ἐγώ,   Σιμωνίδῃ γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν
[329]   πῶς σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις.  ~(ἐγώ   σοι, ἔφη, νὴ τὸν Δία
[331]   τὰ ἱερά. (λέγε δή, εἶπον  ἐγώ,   σὺ τοῦ λόγου κληρονόμος,
[329]   γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν  ἐγὼ   τὰ αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά
[336]   λόγον· ὡς δὲ διεπαυσάμεθα καὶ  ἐγὼ   ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν,
[336]   ἐφ' ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος. καὶ  ἐγώ   τε καὶ Πολέμαρχος δείσαντες
[336]   ἐν τῇ τῶν λόγων σκέψει  ἐγώ   τε καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι
[335]   ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, κοινῇ  ἐγώ   τε καὶ σύ, ἐάν τις
[350]   καὶ ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν δ'  ἐγώ,   τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω,
[341]   καὶ ταῦτα. ἅδην, ἦν δ'  ἐγώ,   τῶν τοιούτων. ἀλλ' εἰπέ μοι·
[337]   ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ ἄν, ἔφην  ἐγώ,   βέλτιστε, τὶς ἀποκρίναιτο πρῶτον
[347]   σὺ οὖν ποτέρως, ἦν δ'  ἐγώ,   Γλαύκων, αἱρῇ; καὶ πότερον
[348]   ἔφη. ἴθι δή, ἦν δ'  ἐγώ,   Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ
[341]   ποιεῖν συμφέρον. εἶεν, ἦν δ'  ἐγώ,   Θρασύμαχε· δοκῶ σοι συκοφαντεῖν;
[354]   ὑπὸ σοῦ γε, ἦν δ'  ἐγώ,   Θρασύμαχε, ἐπειδή μοι πρᾷος
[337]   σοφὸς γὰρ εἶ, ἦν δ'  ἐγώ,   Θρασύμαχε· εὖ οὖν ᾔδησθα
[351]   ἀδικίας. πάνυ ἄγαμαι, ἦν δ'  ἐγώ,   Θρασύμαχε, ὅτι οὐκ ἐπινεύεις
[342]   συνέφησε μόγις. οὐκοῦν, ἦν δ'  ἐγώ,   Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς
[345]   οἶδα. τί δέ, ἦν δ'  ἐγώ,   Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας ἀρχὰς
[328]   οἰκείους. καὶ μήν, ἦν δ'  ἐγώ,   Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος
[330]   γένοιτο. πότερον δέ, ἦν δ'  ἐγώ,   Κέφαλε, ὧν κέκτησαι τὰ
[341]   γ' ἂν ἐπιχειρήσαιμι, ἦν δ'  ἐγώ,   μακάριε. ἀλλ' ἵνα μὴ
[340]   Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν δ'  ἐγώ,   Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ' εἰ
[332]   τι. ἠινίξατο ἄρα, ἦν δ'  ἐγώ,   ὡς ἔοικεν, Σιμωνίδης ποιητικῶς
[340]   καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν ἐξαμαρτάνῃ;  ἔγωγε,   εἶπον, ᾤμην σε τοῦτο λέγειν
[351]   τι οὕτως ἁπλῶς, Θρασύμαχε,  ἔγωγε   ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ τῇδέ πῃ σκέψασθαι·
[347]   ὄνειδος λέγεταί τε καὶ ἔστιν;  ἔγωγε,   ἔφη. διὰ ταῦτα τοίνυν, ἦν
[350]   πλεονεκτεῖ; οὐχ οὕτως ἔλεγες;  ἔγωγε,   ἔφη. (ὁ δέ γε δίκαιος
[339]   ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι  ἔγωγε,   ἔφη. (οἴου τοίνυν, ἦν δ'
[329]   ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ'  ἔγωγε   ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν
[331]   γε ἀνθ' ἑνὸς οὐκ ἐλάχιστον  ἔγωγε   θείην ἂν εἰς τοῦτο ἀνδρὶ
[344]   τῶν εἰρημένων λόγον. καὶ δὴ  ἔγωγε   καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε
[347]   σοι λέγεσθαι; τὸν τοῦ δικαίου  ἔγωγε   λυσιτελέστερον βίον εἶναι. ~(ἤκουσας, ἦν
[345]   ποιμενικὴ εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην  ἔγωγε   νυνδὴ ἀναγκαῖον εἶναι ἡμῖν ὁμολογεῖν
[334]   Δί' ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι οἶδα  ἔγωγε   ὅτι ἔλεγον· τοῦτο μέντοι ἔμοιγε
[347]   πράγματα ἔχειν. τοῦτο μὲν οὖν  ἔγωγε   οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ
[346]   τότε, ὅταν προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι  ἔγωγε.   οὐκοῦν, Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη
[339]   τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον φῂς εἶναι;  ἔγωγε.   (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ
[349]   τινα λέγεις, ἕτερον δὲ (ἄμουσον;  ἔγωγε.   πότερον φρόνιμον καὶ πότερον ἄφρονα;
[352]   λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ γὰρ  ἔγωγέ   σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ τοῖσδε
[331]   ὡς σφόδρα. πρὸς δὴ τοῦτ'  ἔγωγε   τίθημι τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν
[339]   δέ τινας οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι  ἔγωγε.   τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ
[346]   τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα  ἔγωγε,   φίλε Θρασύμαχε, καὶ ἄρτι
[328]   τὸ ἄστυ, οὐδὲν ἂν σὲ  ἔδει   δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ' ἡμεῖς ἂν
[344]   δὴ ἔγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ  ἐδεόμην   τε καὶ εἶπον· δαιμόνιε
[338]   τε Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι  ἐδέοντο   αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν. καὶ
[330]   ἦν δ' ἐγώ, ὅτι μοι  ἔδοξας   οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα,
[328]   Κέφαλος. καὶ μάλα πρεσβύτης μοι  ἔδοξεν   εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ καὶ
[327]   καὶ τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ  ἔδοξεν   εἶναι, οὐ μέντοι ἧττον ἐφαίνετο
[329]   εὖ οὖν μοι καὶ τότε  ἔδοξεν   ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ νῦν οὐχ
[350]   ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ  ἐδωδῇ   πόσει ἐθέλειν ἄν τι
[336]   δὴ οἴου, εἰ μὲν χρυσίον  ἐζητοῦμεν,   οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας
[348]   βούλει λέγειν, ἀλλὰ τόδε  ἐθαύμασα,   εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας
[345]   ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς  ἐθέλει   ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν αἰτοῦσιν,
[350]   δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω ἂν  ἐθέλειν   αἱρεῖσθαι ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων
[350]   ἐν τῇ ἐδωδῇ πόσει  ἐθέλειν   ἄν τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν
[347]   προσεῖναι καὶ ζημίαν, εἰ μέλλουσιν  ἐθέλειν   ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει τὸ ἑκόντα
[338]   Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν μὴ  ἐθέλειν   διδάσκειν, παρὰ δὲ τῶν ἄλλων
[346]   Θρασύμαχε, καὶ ἄρτι ἔλεγον μηδένα  ἐθέλειν   ἑκόντα ἄρχειν καὶ τὰ ἀλλότρια
[349]   ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ ἁρμοττόμενος λύραν  ἐθέλειν   μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν τῇ ἐπιτάσει
[349]   δικαίου δοκεῖ τί σοι ἂν  ἐθέλειν   πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ
[347]   πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν μὴ αὐτὸς  ἐθέλῃ   ἄρχειν· ἣν δείσαντές μοι φαίνονται
[343]   καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν  ἐθέλῃ   αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ τὸ δίκαιον·
[350]   σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου οὐκ  ἐθελήσει   πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου τε
[347]   μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν  ἐθελήσειν   ἄρχειν, ἀργύριον τιμήν,
[338]   τί οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ  ἐθελήσεις.   ἐὰν μάθω γε πρῶτον, ἔφην,
[337]   ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ  ἐθελήσοις,   εἰρωνεύσοιο δὲ καὶ πάντα μᾶλλον
[344]   ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν  ἐθέλοντας   ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς,
[330]   οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν  ἐθέλοντες   ἐπαινεῖν ἀλλ' τὸν πλοῦτον.
[347]   δ' ἐγώ, οὔτε χρημάτων ἕνεκα  ἐθέλουσιν   ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς·
[331]   πρὸς τὸν οὕτως ἔχοντα πάντα  ἐθέλων   τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις.
[347]   ὃν (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι, ὅταν  ἐθέλωσιν   ἄρχειν. οὐκ οἶσθα ὅτι
[340]   ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον εἶναι  ἔθετο   Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ τοῦ
[340]   Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον εἶναι  ἔθετο.   ταῦτα δὲ ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν
[348]   τε ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ  ἔθνη   δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι·
[351]   κλέπτας ἄλλο τι  ἔθνος,   ὅσα κοινῇ ἐπί τι ἔρχεται
[351]   ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι,  εἰ   ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ δῆτα,
[339]   ἀλλ' ὅτι μὲν τοῦτο σκεπτέον  εἰ   ἀληθῆ λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ
[334]   τούτου καὶ φὼρ δεινός. ἔοικεν.  εἰ   ἄρα δίκαιος ἀργύριον δεινὸς
[335]   ἀληθῆ λέγειν, ἔφη, Σώκρατες.  (εἰ   ἄρα τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι
[350]   με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι, ἤ,  εἰ   βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ δέ
[329]   οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι.  εἰ   γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν
[348]   ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ.  εἰ   γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν
[345]   καὶ πῶς, ἔφη, σὲ πείσω;  εἰ   γὰρ οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ
[336]   Θρασύμαχε, μὴ χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι·  εἰ   γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ
[347]   ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν  εἰ   γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ
[337]   γε κωλύει, ἦν δ' ἐγώ·  εἰ   δ' οὖν καὶ μὴ ἔστιν
[351]   δικαιοσύνη σοφία μετὰ δικαιοσύνης·  εἰ   δ' ὡς ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ
[339]   δ' ἐγώ, ἔμαθον λέγεις·  εἰ   δὲ ἀληθὲς μή, πειράσομαι
[352]   ὡς σὺ τὸ πρῶτον ἐτίθεσο·  εἰ   δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν οἱ
[329]   τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον·  εἰ   δὲ μή, καὶ γῆρας,
[346]   τοῦ μισθοῦ λῆψις, ἀλλ'  εἰ   δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι, μὲν
[328]   ἔοικεν, ἔφη, μενετέον εἶναι. ἀλλ'  εἰ   δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ, οὕτω
[348]   βούλει λέγειν, ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα,  εἰ   ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας τιθεῖς
[341]   ἔφην ἐγώ, εἴ με ἔροιο  εἰ   ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι σώματι
[331]   παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος ὅπλα,  εἰ   μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ
[339]   ἔφη, προσθήκη. οὔπω δῆλον οὐδ'  εἰ   μεγάλη· ἀλλ' ὅτι μὲν τοῦτο
[347]   (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι καὶ ζημίαν,  εἰ   μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει
[328]   εἰς τὸν Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι.  εἰ   μὲν γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν
[351]   ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης;  (εἰ   μέν, ἔφη, ὡς σὺ ἄρτι
[332]   ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο;  εἰ   μέν τι, ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν,
[336]   ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ οἴου,  εἰ   μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν
[351]   δ' ὅς. τί δ'  εἰ   μὴ ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλον; πάνυ
[336]   αὐτὸν ἐφοβούμην, καί μοι δοκῶ,  εἰ   μὴ πρότερος ἑωράκη αὐτὸν
[343]   τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ  εἰ   μηδεμία ἄλλη ζημία, τά γε
[340]   ἐγώ, Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ'  εἰ   νῦν οὕτω λέγει Θρασύμαχος, οὕτως
[353]   μάθοις ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος  εἰ   οὐ τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον
[350]   καὶ ἔχω περὶ αὐτῶν λέγειν.  εἰ   οὖν λέγοιμι, εὖ οἶδ' ὅτι
[332]   πρὸς Διός, ἦν δ' ἐγώ,  εἰ   οὖν τις αὐτὸν ἤρετο·
[338]   που τό γε τοιόνδε φῄς·  εἰ   Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων παγκρατιαστὴς
[333]   τι σπουδαῖον εἴη δικαιοσύνη,  εἰ   πρὸς τὰ ἄχρηστα χρήσιμον ὂν
[353]   γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ'  εἰ   τῇ οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ τὸ
[349]   ἦν δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ'  εἰ   τοῦ μὲν (δικαίου μὴ ἀξιοῖ
[351]   τόδε δέ μοι λέγε· ἆρα  εἰ   τοῦτο ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν
[337]   μηδέν; πότερον, θαυμάσιε, μηδ'  εἰ   τούτων τι τυγχάνει ὄν, ἀλλ'
[341]   τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην ἐγώ,  εἴ   με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ σώματι
[337]   ἂν θαυμάσαιμι, ἦν δ' ἐγώ·  εἴ   μοι σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν. (τί
[337]   ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ'  εἴ   σοι εἶπεν· Θρασύμαχε, πῶς
[341]   πρὸς ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει,  εἴ   τι δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι
[337]   εἰδὼς μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα,  εἴ   τι καὶ οἴεται, περὶ τούτων
[337]   Θρασύμαχε· εὖ οὖν ᾔδησθα ὅτι  εἴ   τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν τὰ
[330]   καὶ ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ  εἴ   τινά τι ἠδίκησεν. μὲν
[331]   λέγω· πᾶς ἄν που εἴποι,  εἴ   τις λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς
[350]   ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης  εἴ   τίς σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν
[337]   πάντα μᾶλλον ποιήσοις ἀποκρινοῖο,  εἴ   τίς τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς
[329]   πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός τε  εἶ   γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς, εὐφήμει,
[337]   τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ  εἶ,   ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν
[340]   τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ  εἶ,   ἔφη, Σώκρατες, ἐν τοῖς
[338]   ἅμα καὶ δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ  εἶ,   ἔφη, Σώκρατες, καὶ ταύτῃ
[337]   τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ  εἶ,   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε·
[348]   νομιζόμενα λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος  εἶ   ὅτι φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν
[343]   αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ οὕτω πόρρω  εἶ   περί τε τοῦ δικαίου καὶ
[328]   φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη  εἶ   τῆς ἡλικίας δὴ ἐπὶ
[344]   πολὺν τὸν λόγον· οὐ μὴν  εἴασάν   γε αὐτὸν οἱ παρόντες, ἀλλ'
[344]   βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες σὺ φῂς  εἰδέναι.   ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ ἡμῖν
[337]   μὲν μὴ εἰδὼς μηδὲ φάσκων  εἰδέναι,   ἔπειτα, εἴ τι καὶ οἴεται,
[338]   λέγειν· σὺ γὰρ δὴ φῂς  εἰδέναι   καὶ ἔχειν εἰπεῖν. μὴ οὖν
[354]   γέγονεν ἐκ τοῦ διαλόγου μηδὲν  (εἰδέναι·   ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον μὴ
[336]   ἀλλ' εἴπερ ὡς ἀληθῶς βούλει  εἰδέναι   τὸ δίκαιον ὅτι ἔστι, μὴ
[350]   καὶ θέρους ὄντος τότε καὶ  εἶδον   ἐγώ, πρότερον δὲ οὔπω, Θρασύμαχον
[337]   ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ μὴ  εἰδότι;   προσήκει δέ που μαθεῖν παρὰ
[337]   δέ που μαθεῖν παρὰ τοῦ  εἰδότος·   καὶ ἐγὼ οὖν τοῦτο ἀξιῶ
[337]   τὶς ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν μὴ  εἰδὼς   μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ
[350]   γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους λεγούσαις,  εἶεν”   ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι.
[337]   ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα;  εἶεν,   ἔφη· ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο
[332]   (ἡ τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα.  εἶεν·   οὖν δὴ τίσιν τί
[336]   πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις.  εἶεν,   ἦν δ' ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ
[353]   τοῦτο ἑκάστου (πράγματος ἔργον εἶναι.  εἶεν,   ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν καὶ
[350]   ἀδικίαν κακίαν τε καὶ ἀμαθίαν,  εἶεν,   ἦν δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν
[341]   τὸ τοῦ κρείττονος ποιεῖν συμφέρον.  εἶεν,   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε·
[332]   ἐν τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ.  εἶεν·   μὴ κάμνουσί γε μήν,
[349]   ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη.  εἶεν,   Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ τινα
[351]   ὅτι καὶ δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον  εἴη   ἀδικία δικαιοσύνης· νῦν δέ γ'
[332]   Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον  εἴη.   διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς φαίνεται,
[332]   γάρ, ὡς φαίνεται, ὅτι τοῦτ'  εἴη   δίκαιον, τὸ προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι,
[353]   πυνθανόμενος εἰ οὐ τοῦτο ἑκάστου  εἴη   ἔργον ἂν μόνον
[340]   τοῦ κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν  εἴη   τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ'
[333]   φίλε, πάνυ γέ τι σπουδαῖον  εἴη   δικαιοσύνη, εἰ πρὸς τὰ
[331]   τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν  εἴη   ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς
[337]   οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ  εἴη   ὅπως μηδὲν ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται
[327]   τε καὶ ἠρόμην ὅπου αὐτὸς  εἴη.   οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ
[350]   ὡμολογοῦμεν, γε ὅμοιος ἑκάτερος  εἴη,   τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν
[348]   ἀρετήν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν;  εἰκός   γ' ἔφη, ἥδιστε, ἐπειδή
[337]   ~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς πολὺ (μᾶλλον  εἰκός   ἐστίν που ὑπὸ ὑμῶν τῶν
[338]   φαύλου; ~ἀλλὰ σὲ δὴ μᾶλλον  (εἰκὸς   λέγειν· σὺ γὰρ δὴ φῂς
[334]   μὴ δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως;  εἰκὸς   μέν, ἔφη, οὓς ἄν τις
[335]   ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν, ἔφη, ἕτοιμός  εἰμι   κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα,
[329]   γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν  εἶναι.   ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ
[328]   Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον  εἶναι.   ἀλλ' εἰ δοκεῖ, ἦν δ'
[340]   τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους  εἶναι   ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης
[331]   πότερα τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν  εἶναι   ἁπλῶς οὕτως καὶ τὸ ἀποδιδόναι
[332]   Σιμωνίδης τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον  εἶναι   ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι νὴ Δί'
[342]   κυβερνήτης ἀκριβὴς ναυτῶν  εἶναι   ἄρχων ἀλλ' οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται.
[342]   γὰρ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων  εἶναι   ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής.
[345]   ἐπεὶ τά γε αὑτῆς ὥστ'  εἶναι   βελτίστη ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως
[328]   καὶ μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν  εἶναι·   διὰ χρόνου γὰρ καὶ (ἑωράκη
[339]   ~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν  εἶναι   δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς
[353]   οὐκοῦν ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς  εἶναι   δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν
[352]   καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν  εἶναι   ἑαυτῷ τε καὶ τῷ ἐναντίῳ
[339]   μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον φῂς  εἶναι;   ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν
[340]   Πολέμαρχε, ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον  εἶναι   ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ
[340]   κρείττονος, Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον  εἶναι   ἔθετο. ταῦτα δὲ ἀμφότερα θέμενος
[353]   δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου (πράγματος ἔργον  εἶναι.   εἶεν, ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν
[353]   οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκεῖ σοι  εἶναι   ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον τι
[334]   καὶ κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις  εἶναι,   ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων
[346]   ἑκάστης τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν  εἶναι;   ἔστω, ἔφη. ἥντινα ἄρα ὠφελίαν
[349]   ἂν πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον  εἶναι,   οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ'
[336]   τίνος; ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου  εἶναι   Περδίκκου Ξέρξου
[344]   μᾶλλον συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον  εἶναι   τὸ δίκαιον. πάντων δὲ
[334]   πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς  εἶναι,   τοὺς ὄντας, κἂν μὴ
[347]   τοῦ δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον  εἶναι.   ~(ἤκουσας, ἦν δ' ἐγώ, ὅσα
[345]   δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον  εἶναι   ἡμῖν ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ'
[352]   μοι λέγε· δοκεῖ τί σοι  εἶναι   ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν
[348]   φρόνιμοί σοι, Θρασύμαχε, δοκοῦσιν  εἶναι   καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ
[351]   σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον  εἶναι   καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι
[348]   αὖ ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον  εἶναι,   καὶ αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον
[339]   ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ τι  εἶναι   καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον,
[338]   τὸ σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον  εἶναι   καὶ ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου
[336]   ἂν ἄλλο τις αὐτὸ φαίη  εἶναι;   (καὶ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν
[350]   οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν  εἶναι   καὶ σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν
[348]   αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν  εἶναι   καὶ τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις
[338]   τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον  εἶναι.   καὶ τοῦτο, Θρασύμαχε, τί
[339]   Θρασύμαχε, καὶ σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον  εἶναι   καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως μὴ
[351]   ἀλλήλους καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους  εἶναι   κοινῇ μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ
[347]   τὸν τοῦ ἀδίκου βίον φάσκων  εἶναι   κρείττω τὸν τοῦ δικαίου.
[353]   ζῆν; οὐ ψυχῆς φήσομεν ἔργον  εἶναι;   μάλιστά γ' ἔφη. οὐκοῦν καὶ
[334]   δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν χρηστοὺς  εἶναι   μὴ ὄντας, πολλοὺς δὲ τοὐναντίον;
[334]   τὸν δοκοῦντα χρηστόν, τοῦτον φίλον  εἶναι.   νῦν δὲ πῶς, ἦν δ'
[334]   Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν  εἶναι   λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα,
[347]   πολὺ δέ μοι δοκεῖ μεῖζον  εἶναι   νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν
[328]   δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν  εἶναι   οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ
[347]   τὸ φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον  εἶναι   ὄνειδος λέγεταί τε καὶ ἔστιν;
[354]   ἔφη. ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε  εἶναι   οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς
[327]   τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν  εἶναι,   οὐ μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν
[331]   τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν  εἶναι,   οὔ (τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ
[345]   οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον  εἶναι,   οὐδ' ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν
[353]   ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης  εἶναι;   οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ' αὖ
[345]   ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ  εἶναι   οὕτω δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ
[331]   ἔχοντι, Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον  εἶναι.   (παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ, λέγεις,
[352]   (ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν ἔργα  εἶναι;   πάνυ γε. ~(τί δέ; μαχαίρᾳ
[348]   τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς  εἶναι;   (πάνυ μὲν οὖν καὶ φημί,
[339]   ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ οὑτωσί, δίκαιον  εἶναι   ποιεῖν τοὐναντίον σὺ
[334]   τοὺς ἐχθρούς. (φίλους δὲ λέγεις  εἶναι   πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς
[343]   μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ δίκαιον  εἶναι,   πρὸς δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς
[333]   ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν χρήσιμον  εἶναι;   πρὸς τὰ συμβόλαια, Σώκρατες.
[341]   ἄλλο ὅτι μάλιστα τελέαν  εἶναι;   (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην
[341]   με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ σώματι  εἶναι   σώματι προσδεῖταί τινος, εἴποιμ'
[340]   κακὰ προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον  εἶναι   ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ
[350]   ἔφαμεν δὲ δὴ καὶ ἰσχυρὸν  εἶναι   τὴν ἀδικίαν. οὐ μέμνησαι,
[333]   φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον  εἶναι   τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι,
[339]   συμβαίνει τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ  εἶναι   τὸ αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ
[336]   ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί φῂς  εἶναι   τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως μοι
[338]   δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ  εἶναι   τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι
[347]   ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν  εἶναι   τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ
[336]   δ' ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ  εἶναι   τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον
[338]   ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις  εἶναι,   τὸ σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν
[339]   δὲ προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς  εἶναι   τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ
[339]   ἂν προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον  εἶναι   τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ
[338]   δὲ φιλονικεῖν πρὸς τὸ ἐμὲ  εἶναι   τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν,
[335]   τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον  εἶναι   τὸν μὲν φίλον εὖ ποιεῖν,
[334]   ὅσοι διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον  εἶναι   τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ
[336]   τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον  εἶναι   τοὺς μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς
[335]   ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον  εἶναι,   τοῦτο δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ
[341]   καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ  εἶναι.   τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ
[346]   ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν  εἶναι,   τῷ ἑτέραν τὴν δύναμιν ἔχειν;
[340]   κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον  εἶναι   τῷ ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον
[340]   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον δοκοῦν  εἶναι   τῷ κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε
[336]   οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας  εἶναι   ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει
[353]   καὶ ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς  εἶναι;   φαμέν. (ἆρ' οὖν ποτε,
[339]   αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον  εἶναι   φῇς ταῦτα ποιεῖν ἐκεῖνοι
[335]   δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ  εἶναι   φίλον. καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ
[333]   ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ σῶν  εἶναι,   Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις ὅταν
[339]   ἄρχουσί τε καὶ κρείττοσι δίκαιον  εἶναι   ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν οἱ μὲν
[350]   ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον  εἶναι.   ὡμολογοῦμεν γάρ. μὲν ἄρα
[348]   μέντοι αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις  εἶναι   ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν
[343]   Θρασύμαχος ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι,  εἰπέ   μοι, ἔφη, Σώκρατες, τίτθη
[341]   δ' ἐγώ, τῶν τοιούτων. ἀλλ'  εἰπέ   μοι· τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ
[339]   ἦν δ' ἐγώ. καί μοι  εἰπέ·   οὐ καὶ πείθεσθαι μέντοι τοῖς
[346]   ~ἀλλὰ (τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε  εἰπέ·   οὐχὶ ἑκάστην μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε
[338]   ἦν δ' ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον  εἰπὲ   τί λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ'
[330]   ἐγώ. ἀλλά μοι ἔτι τοσόνδε  εἰπέ·   τί μέγιστον οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι
[336]   ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ  εἰπὲ   τί φῂς εἶναι τὸ δίκαιον.
[340]   οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα. καί μοι  εἰπέ,   Θρασύμαχε· τοῦτο ἦν
[341]   τὸν κρείττονα, τὸν ὡς ἔπος  εἰπεῖν   τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ,
[338]   Θρασύμαχος φανερὸς μὲν ἦν ἐπιθυμῶν  εἰπεῖν   ἵν' εὐδοκιμήσειεν, ἡγούμενος ἔχειν ἀπόκρισιν
[329]   μοι καὶ τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος  εἰπεῖν,   καὶ νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι
[338]   δὴ φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν  εἰπεῖν.   μὴ οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ
[350]   φαίης. οὖν ἔα με  εἰπεῖν   ὅσα βούλομαι, ἤ, εἰ βούλει
[341]   ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν  εἰπεῖν   οὕτω λέγων, οὔ; ὀρθῶς,
[331]   τοι, Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος  εἶπεν,   ὅτι ὃς ἂν δικαίως καὶ
[337]   ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον καὶ  εἶπεν·   Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη κείνη
[337]   οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ σοι  εἶπεν·   Θρασύμαχε, πῶς λέγεις; μὴ
[328]   Κέφαλος ἠσπάζετό τε καὶ  εἶπεν·   Σώκρατες, οὐ δὲ θαμίζεις
[344]   δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον οὖν σκόπει,  εἴπερ   βούλει κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον συμφέρει
[331]   Σώκρατες, ὑπολαβὼν Πολέμαρχος,  εἴπερ   γέ τι χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι.
[351]   δικαιοσύνης· νῦν δέ γ' ἔφην,  εἴπερ   σοφία τε καὶ ἀρετή ἐστιν
[350]   Δία, ἦν δ' ἐγώ, ἀλλ'  εἴπερ   τοῦτο ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ δὲ
[336]   ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ'  εἴπερ   ὡς ἀληθῶς βούλει εἰδέναι τὸ
[337]   πῶς λέγεις; τί ἂν αὐτῷ  εἶπες   πρὸς ταῦτα; εἶεν, ἔφη· ὡς
[338]   μανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων, ἀληθῆ  εἶπες,   Θρασύμαχε, ὅτι δὲ οὔ
[348]   οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις  εἴπῃ.   εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν
[345]   ἀλλὰ πρῶτον μέν, ἂν  εἴπῃς,   ἔμμενε τούτοις, ἐὰν μετατιθῇ,
[331]   τοιόνδε λέγω· πᾶς ἄν που  εἴποι,   εἴ τις λάβοι παρὰ φίλου
[340]   ᾖ, ἀλλὰ πᾶς γ' ἂν  εἴποι   ὅτι ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ
[341]   εἶναι σώματι προσδεῖταί τινος,  εἴποιμ'   ἂν ὅτι παντάπασι μὲν οὖν
[337]   ἀργύριον. οὐκοῦν ἐπειδάν μοι γένηται,  εἶπον.   ἀλλ' ἔστιν, ἔφη Γλαύκων.
[331]   πρὸς τὰ ἱερά. (λέγε δή,  εἶπον   ἐγώ, σὺ τοῦ λόγου
[336]   δὲ διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ ταῦτ'  εἶπον,   οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας
[341]   ᾖς. (οἴει γὰρ ἄν με,  εἶπον,   οὕτω μανῆναι ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν
[336]   οἷός τ' ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ  εἶπον   ὑποτρέμων· Θρασύμαχε, μὴ χαλεπὸς
[344]   αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε καὶ  εἶπον·   δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον ἐμβαλὼν
[329]   ἔτι (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν καὶ  εἶπον·   Κέφαλε, οἶμαί σου τοὺς
[340]   τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε,  εἶπον,   ᾤμην σε τοῦτο λέγειν ὅτε
[338]   τόνδε διδάξαι καὶ τοὺς ἄλλους.  εἰπόντος   δέ μου ταῦτα, τε
[329]   συμβαίνει. καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ  εἰπόντος   ταῦτα, βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν
[337]   τι τυγχάνει ὄν, ἀλλ' ἕτερον  εἴπω   τι (τοῦ ἀληθοῦς; πῶς
[344]   λυσιτελοῦν τε καὶ συμφέρον. (ταῦτα  εἰπὼν   Θρασύμαχος ἐν νῷ εἶχεν
[335]   οὐκ ἦν σοφὸς ταῦτα  εἰπών.   οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ
[348]   φημί, ἔφη, καὶ δι' ἅ,  εἴρηκα.   φέρε δή, τὸ τοιόνδε περὶ
[352]   γέ μοι δοκεῖ, ἐξ ὧν  εἰρήκαμεν·   ὅμως δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον.
[349]   καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη,  εἴρηκας.   ἔστιν δέ γε, ἔφην, φρόνιμός
[347]   καὶ ὡς ἐν μισθοῦ μέρει  εἴρηκας,   οὐ συνῆκα. τὸν τῶν βελτίστων
[335]   Σιμωνίδην Βίαντα Πιττακὸν  εἰρηκέναι   τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν
[332]   ἀκολουθεῖν, Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν  εἰρημένοις,   τοῖς φίλοις τε καὶ
[344]   ὑπομεῖναί τε καὶ παρασχεῖν τῶν  εἰρημένων   λόγον. καὶ δὴ ἔγωγε καὶ
[329]   τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ  εἰρήνη   γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ
[332]   τοῦτο. χρήσιμον ἄρα καὶ ἐν  εἰρήνῃ   δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία·
[333]   τίνος χρείαν κτῆσιν ἐν  εἰρήνῃ   φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς
[337]   ἔφη, αὕτη κείνη εἰωθυῖα  εἰρωνεία   Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη
[337]   σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις,  εἰρωνεύσοιο   δὲ καὶ πάντα μᾶλλον ποιήσοις
[333]   κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου εἰς κρουμάτων;  εἰς   ἀργυρίου, ἔμοιγε δοκεῖ. πλήν γ'
[347]   ἀλλὰ τοῦτο μὲν δὴ καὶ  εἰς   αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ δέ μοι
[342]   τινος τέχνης τῆς τὸ συμφέρον  εἰς   αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε καὶ
[333]   ὥσπερ κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου  εἰς   κρουμάτων; εἰς ἀργυρίου, ἔμοιγε δοκεῖ.
[327]   ~Πολιτεία Α. (Σωκράτης κατέβην χθὲς  εἰς   Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος
[333]   δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος κοινωνὸς  εἰς   πεττῶν θέσιν, πεττευτικός;
[333]   πεττευτικός; πεττευτικός. ἀλλ'  εἰς   πλίνθων καὶ λίθων θέσιν
[329]   φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες  εἰς   ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες
[335]   ἑταῖρε, μὴ οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους  εἰς   τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι;
[350]   οὐ ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ  εἰς   τὴν αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως,
[335]   εἰς τὴν τῶν ἵππων;  εἰς   τὴν τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν
[335]   τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ  εἰς   τὴν τῶν ἵππων ἀρετήν; ἀνάγκη.
[335]   τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν,  εἰς   τὴν τῶν ἵππων; εἰς τὴν
[335]   καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται  εἰς   τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ
[335]   χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα  εἰς   τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν,
[345]   τί σοι ἔτι ποιήσω;  εἰς   τὴν ψυχὴν φέρων ἐνθῶ τὸν
[333]   κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ'  εἰς   τίνα δὴ κοινωνίαν δίκαιος
[336]   Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν· δ'  εἰς   τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη,
[353]   (τίθεμεν οὖν καὶ τἆλλα πάντα  εἰς   τὸν αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε δοκεῖ.
[328]   οὐ δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων  εἰς   τὸν Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ
[328]   χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε  εἰς   τοῦ Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν τε
[343]   ὅτι τοῦ δικαίου λόγος  εἰς   τοὐναντίον περιειστήκει, Θρασύμαχος ἀντὶ
[331]   οὐκ ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν  εἰς   τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι,
[331]   ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος  εἰς   τοῦτο τῶν χρημάτων κτῆσις
[330]   ἐγγὺς τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν,  εἰσέρχεται   αὐτῷ δέος καὶ φροντὶς περὶ
[338]   μοι δοκῇ εὖ λέγειν, εὖ  εἴσῃ   αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ·
[330]   φροντὶς περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ  εἰσῄει.   οἵ τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι
[352]   παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι τελέως  εἰσὶ   καὶ πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν
[347]   αὖ τιμῆς ἕνεκα· οὐ γάρ  εἰσι   φιλότιμοι. δεῖ δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην
[339]   εἶναι; ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί  εἰσιν   οἱ ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν
[352]   δίκαιοι τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί  εἰσιν,   ὅπερ τὸ ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι,
[330]   ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι  εἰσίν,   οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ'
[342]   τέχναι καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ  εἰσιν   τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ μάλα
[334]   φίλους βλάπτειν πονηροὶ γὰρ αὐτοῖς  εἰσιν   τοὺς δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ
[352]   γάρ; ναί. δίκαιοι δέ γ'  εἰσίν,   φίλε, καὶ οἱ θεοί;
[337]   λέγε· πάντες γὰρ ἡμεῖς Σωκράτει  εἰσοίσομεν.   (πάνυ γε οἶμαι, δ'
[354]   μὴ οἶδα ἐστιν, σχολῇ  εἴσομαι   εἴτε ἀρετή τις οὖσα τυγχάνει
[354]   ἐπαύσω. οὐ μέντοι καλῶς γε  (εἱστίαμαι,   δι' ἐμαυτὸν ἀλλ' οὐ διὰ
[354]   δή σοι, ἔφη, Σώκρατες,  εἱστιάσθω   ἐν τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ
[343]   δίκαιος ἀπὸ τῶν ἴσων πλέον  εἰσφέρει,   δ' ἔλαττον, ὅταν τε
[343]   τὴν πόλιν, ὅταν τέ τινες  εἰσφοραὶ   ὦσιν, μὲν δίκαιος ἀπὸ
[338]   ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ τί λέγεις.  εἶτ'   οὐκ οἶσθ' ἔφη, ὅτι τῶν
[352]   τινὶ εἴτε γένει εἴτε στρατοπέδῳ  ~εἴτε   (ἄλλῳ ὁτῳοῦν, πρῶτον μὲν ἀδύνατον
[344]   ἱκανῶς μαθεῖν εἴτε οὕτως  εἴτε   ἄλλως (ἔχει; σμικρὸν οἴει
[354]   οἶδα ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι  εἴτε   ἀρετή τις οὖσα τυγχάνει εἴτε
[344]   οὐδέ τι φροντίζειν εἴτε χεῖρον  εἴτε   βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες σὺ
[351]   ἂν ἐγγένηται, εἴτε πόλει τινὶ  εἴτε   γένει εἴτε στρατοπέδῳ ~εἴτε (ἄλλῳ
[354]   εἴτε ἀρετή τις οὖσα τυγχάνει  εἴτε   καὶ οὔ, καὶ πότερον
[354]   ἐπὶ τὸ σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ  εἴτε   κακία ἐστὶν καὶ ἀμαθία, εἴτε
[349]   τοῦτο διαφέρει, εἴτε μοι δοκεῖ  εἴτε   μή, ἀλλ' οὐ τὸν λόγον
[349]   δέ σοι, ἔφη, τοῦτο διαφέρει,  εἴτε   μοι δοκεῖ εἴτε μή, ἀλλ'
[344]   πρὶν διδάξαι ἱκανῶς μαθεῖν  εἴτε   οὕτως εἴτε ἄλλως (ἔχει;
[351]   δύναμιν, οἵαν, ἂν ἐγγένηται,  εἴτε   πόλει τινὶ εἴτε γένει εἴτε
[333]   πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ  εἴτε   πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ,
[354]   εἴτε κακία ἐστὶν καὶ ἀμαθία,  εἴτε   σοφία καὶ ἀρετή, καὶ ἐμπεσόντος
[351]   εἴτε πόλει τινὶ εἴτε γένει  εἴτε   στρατοπέδῳ ~εἴτε (ἄλλῳ ὁτῳοῦν, πρῶτον
[333]   δεινότατος ἐν μάχῃ εἴτε πυκτικῇ  εἴτε   τινὶ καὶ ἄλλῃ, οὗτος καὶ
[344]   οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ τι φροντίζειν  εἴτε   χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες
[344]   εἰπὼν Θρασύμαχος ἐν νῷ  εἶχεν   ἀπιέναι, ὥσπερ βαλανεὺς ἡμῶν καταντλήσας
[348]   ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ ἄλλοι τινές,  εἴχομεν   ἄν τι λέγειν κατὰ τὰ
[337]   δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης τὸ  εἰωθὸς   διαπράξηται· αὐτὸς μὲν μὴ ἀποκρίνηται,
[337]   Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη κείνη  εἰωθυῖα   εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ
[343]   οἰκεῖα δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν,  ἐκ   δὲ τοῦ δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι
[340]   ἥττους τε καὶ ἀρχομένους ποιεῖν.  ἐκ   δὲ τούτων τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν
[347]   βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ  ἐκ   τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ'
[345]   ὡς οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην  ἐκ   τοῦ ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς ἀρχομένοις;
[354]   ἐκείνου, ὥστε μοι νυνὶ γέγονεν  ἐκ   τοῦ διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε
[330]   τῷ βίῳ πολλὰ ἀδικήματα καὶ  ἐκ   τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ παῖδες,
[328]   γὰρ ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ.  ἐκαθεζόμεθα   οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ
[339]   οἱ ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν  ἑκάσταις   οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν;
[342]   ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν  ἑκάστη   ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ
[346]   ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ αὑτῆς  ἑκάστη   ἔργον ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο
[338]   (τίθεται δέ γε τοὺς νόμους  ἑκάστη   ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ
[338]   οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν  ἑκάστῃ   πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ γε.
[342]   ἔνι τις πονηρία, καὶ δεῖ  ἑκάστῃ   τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ
[346]   ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν  ἑκάστη   τούτων ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται
[341]   τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν καὶ  ἑκάστῃ   τῶν τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον
[346]   ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ· οὐχὶ  ἑκάστην   μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν
[346]   ἔφη. οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν  ἑκάστης   τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι;
[344]   βίου διαγωγήν, ἂν διαγόμενος  ἕκαστος   ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ
[340]   γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι  ἕκαστος   τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ' ἔστιν
[346]   εἰπέ· οὐχὶ ἑκάστην μέντοι φαμὲν  ἑκάστοτε   τῶν τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν εἶναι,
[353]   ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ οὐ τοῦτο  ἑκάστου   εἴη ἔργον ἂν
[333]   τἆλλα δὴ πάντα δικαιοσύνη  ἑκάστου   ἐν μὲν χρήσει ἄχρηστος, ἐν
[353]   τε καί μοι δοκεῖ τοῦτο  ἑκάστου   (πράγματος ἔργον εἶναι. εἶεν, ἦν
[331]   δ' ὅς, τὸ τὰ ὀφειλόμενα  ἑκάστῳ   ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι· τοῦτο λέγων
[332]   τοῦτ' εἴη δίκαιον, τὸ προσῆκον  ἑκάστῳ   ἀποδιδόναι, τοῦτο δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον.
[335]   Σώκρατες. (εἰ ἄρα τὰ ὀφειλόμενα  ἑκάστῳ   ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον εἶναι,
[346]   ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τέχνης  ἑκάστῳ   αὕτη ὠφελία ἐστίν,
[341]   πέφυκεν, ἐπὶ τῷ τὸ συμφέρον  ἑκάστῳ   ζητεῖν τε καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ
[344]   δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην· ὧν ἐφ'  ἑκάστῳ   μέρει ὅταν τις ἀδικήσας μὴ
[341]   ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ, ἔφη. οὐκοῦν  ἑκάστῳ   τούτων ἔστιν τι συμφέρον; πάνυ
[334]   λέγεις εἶναι πότερον τοὺς δοκοῦντας  ἑκάστῳ   χρηστοὺς εἶναι, τοὺς ὄντας,
[353]   καὶ ἀρετὴ δοκεῖ σοι εἶναι  ἑκάστῳ   ᾧπερ καὶ ἔργον τι προστέτακται;
[348]   δεήσει (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν ὅσα  ἑκάτεροι   ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ ἤδη
[350]   ὅμοιος ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ  ἑκάτερον   εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ. μὲν
[349]   ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν  ἑκάτερος   αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ τί
[350]   μὴν ὡμολογοῦμεν, γε ὅμοιος  ἑκάτερος   εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι.
[343]   γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ  ἑκάτερος,   τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ
[348]   καὶ μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι ἐν  ἑκατέρῳ   λέγομεν, καὶ ἤδη δικαστῶν τινων
[338]   σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν τούτου  ἐκβαίνοντα   κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά τε καὶ
[330]   ὡς τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα δεῖ  ἐκεῖ   διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι τέως, τότε
[330]   ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν τῶν  ἐκεῖ   μᾶλλόν τι καθορᾷ αὐτά ὑποψίας
[353]   αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια  ἐκείνης   εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ'
[342]   ἂν αὐτὸς δημιουργῇ, καὶ πρὸς  ἐκεῖνο   βλέπων καὶ τὸ ἐκείνῳ συμφέρον
[346]   ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ  ἐκεῖνο   ἐφ' τέτακται. ἐὰν δὲ
[340]   νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι· τὸ δὲ ἀκριβέστατον  ἐκεῖνο   τυγχάνει ὄν, ~τὸν ἄρχοντα, καθ'
[339]   εἶναι φῇς ταῦτα ποιεῖν  ἐκεῖνοι   προσέταξαν ἆρα τότε, σοφώτατε
[343]   συμφέρον κρείττονος ὄντος, καὶ εὐδαίμονα  ἐκεῖνον   ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ
[330]   Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ'  ἐκεῖνος   Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς δὴ μὴ
[329]   οὖν μοι καὶ τότε ἔδοξεν  ἐκεῖνος   εἰπεῖν, καὶ νῦν οὐχ ἧττον.
[331]   γάρ τοι, Σώκρατες, τοῦτ'  ἐκεῖνος   εἶπεν, ὅτι ὃς ἂν δικαίως
[336]   μὴ πρότερος ἑωράκη αὐτὸν  ἐκεῖνος   ἐμέ, ἄφωνος ἂν γενέσθαι. νῦν
[334]   Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ γὰρ  ἐκεῖνος   (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς μητρὸς
[334]   τοὺς δὲ δικαίους ὠφελεῖν; οὗτος  ἐκείνου   καλλίων φαίνεται. πολλοῖς ἄρα,
[354]   δίκαιον ὅτι ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος  ἐκείνου   ὁρμῆσαι ἐπὶ τὸ σκέψασθαι περὶ
[342]   γε αἱ τέχναι καὶ κρατοῦσιν  ἐκείνου   οὗπέρ εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα
[338]   εἶναι καὶ ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν  ἐκείνου   συμφέρον ἅμα καὶ δίκαιον. βδελυρὸς
[346]   καὶ παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει, τὸ  ἐκείνου   συμφέρον ἥττονος ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ'
[343]   οἱ δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν τὸ  ἐκείνου   συμφέρον κρείττονος ὄντος, καὶ εὐδαίμονα
[354]   οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν ἀπ'  ἐκείνου,   ὥστε μοι νυνὶ γέγονεν ἐκ
[346]   τινι τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ'  ἐκείνου   ὠφελοῦνται. ἔοικεν, ἔφη. φαμὲν δέ
[328]   αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν·  ἔκειντο   γὰρ δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ.
[342]   ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν  ἐκείνῳ   οὗ τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ
[342]   ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ'  ἐκείνῳ   οὗ τέχνη ἐστίν. φαίνεται, ἔφη,
[337]   ἔφη· ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο  ἐκείνῳ.   οὐδέν γε κωλύει, ἦν δ'
[352]   ἔργον, ἂν μόνῳ  ἐκείνῳ   ποιῇ τις ἄριστα; οὐ
[342]   πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ τὸ  ἐκείνῳ   συμφέρον καὶ πρέπον, καὶ λέγει
[342]   ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει  ἐκείνῳ   τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως
[345]   ἄλλῳ τὸ βέλτιστον σκοπεῖσθαι  ἐκείνῳ,   τῷ (ἀρχομένῳ τε καὶ θεραπευομένῳ,
[331]   τινὰς ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα  ἐκεῖσε   ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος εἰς
[327]   οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος Κεφάλου  ἐκέλευσε   δραμόντα τὸν παῖδα περιμεῖναί
[329]   ταῦτα, βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν  ἐκίνουν   καὶ εἶπον· Κέφαλε, οἶμαί
[346]   καὶ ἄρτι ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν  ἑκόντα   ἄρχειν καὶ τὰ ἀλλότρια κακὰ
[347]   ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει τὸ  ἑκόντα   ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ
[336]   ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς  ἑκόντας   εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ
[345]   πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας,  ἑκόντας   οἴει ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ,
[345]   ὥστ' εἶναι βελτίστη ἱκανῶς δήπου  ἐκπεπόρισται,   ἕως γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ
[345]   τέτακται, ὅπως τούτῳ τὸ βέλτιστον  ἐκποριεῖ   ἐπεὶ τά γε αὑτῆς ὥστ'
[341]   συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν τε καὶ  ἐκπορίζειν;   ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν
[341]   τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν ὅπως  ἐκπορίζῃ   τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη
[342]   αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε καὶ  ἐκποριούσης   ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ τῇ
[338]   δὲ οὔ με φῂς χάριν  ἐκτίνειν,   ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ ὅσην δύναμαι.
[338]   με φῂς χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ·  ἐκτίνω   γὰρ ὅσην δύναμαι. δύναμαι δὲ
[345]   ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν  ἑκών,   ἀλλὰ μισθὸν αἰτοῦσιν, ὡς οὐχὶ
[343]   τὸν δίκαιον τοῦ ἀδίκου ἀλλ'  ἔλαττον·   ἔπειτα ἐν τοῖς πρὸς τὴν
[343]   ὅτι δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ  ἔλαττον   ἔχει. πρῶτον μὲν ἐν τοῖς
[343]   ἴσων πλέον εἰσφέρει, δ'  ἔλαττον,   ὅταν τε λήψεις, (ὁ μὲν
[330]   Λυσανίας δὲ πατὴρ ἔτι  ἐλάττω   αὐτὴν ἐποίησε τῆς νῦν οὔσης·
[330]   ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ ἐὰν μὴ  ἐλάττω   καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ βραχεῖ γέ
[331]   ἕν γε ἀνθ' ἑνὸς οὐκ  ἐλάχιστον   ἔγωγε θείην ἂν εἰς τοῦτο
[340]   Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον  ἔλεγεν   ἡγοῖτο κρείττων αὑτῷ
[335]   ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ  ἔλεγεν·   οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν
[350]   ὁμοίου πλεονεκτεῖ; οὐχ οὕτως  ἔλεγες;   ἔγωγε, ἔφη. (ὁ δέ γε
[351]   μέν, ἔφη, ὡς σὺ ἄρτι  ἔλεγες   ἔχει δικαιοσύνη σοφία μετὰ
[334]   βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως  ἔλεγες;   οὐ μὰ τὸν Δί' ἔφη,
[341]   τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ, νυνδὴ  ἔλεγες,   οὗ τὸ συμφέρον κρείττονος ὄντος
[341]   ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός, ὃν ἄρτι  ἔλεγες,   πότερον χρηματιστής ἐστιν τῶν
[340]   δ' ὃς Πολέμαρχος,  ἐλέγετο.   (οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ,
[335]   δικαίῳ ὡς τὸ πρῶτον  ἐλέγομεν,   λέγοντες δίκαιον εἶναι τὸν μὲν
[331]   οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι  ἐλέγομεν,   τό τινος παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν
[346]   ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ πάλαι  ἐλέγομεν,   τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει
[341]   ποιητέον. ὥστε ὅπερ ἐξ ἀρχῆς  ἔλεγον   δίκαιον λέγω, τὸ τοῦ κρείττονος
[351]   δικαιοσύνης· εἰ δ' ὡς ἐγὼ  ἔλεγον,   μετὰ ἀδικίας. πάνυ ἄγαμαι, ἦν
[345]   πείσω; εἰ γὰρ οἷς νυνδὴ  ἔλεγον   μὴ πέπεισαι, τί σοι ἔτι
[346]   φίλε Θρασύμαχε, καὶ ἄρτι  ἔλεγον   μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν καὶ
[344]   γιγνομένη, καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς  ἔλεγον,   τὸ μὲν τοῦ κρείττονος συμφέρον
[344]   ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ  ἔλεγον,   τὸν μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον
[348]   ἄξια λόγου, ἀλλ' νυνδὴ  ἔλεγον.   (τοῦτο μέν, ἔφην, οὐκ ἀγνοῶ
[334]   ἀλλ' οὐκέτι οἶδα ἔγωγε ὅτι  ἔλεγον·   τοῦτο μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ ἔτι,
[349]   μή, ἀλλ' οὐ τὸν λόγον  ἐλέγχεις;   (οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ. ἀλλὰ
[337]   δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον καὶ  ἐλέγχῃ.   πῶς γὰρ ἄν, ἔφην ἐγώ,
[336]   μὴ μόνον ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ  ἐλέγχων   ἐπειδάν τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς
[337]   φίλε. ἀλλ' οἶμαι οὐ δυνάμεθα·  ~ἐλεεῖσθαι   οὖν ἡμᾶς πολὺ (μᾶλλον εἰκός
[329]   γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται καὶ  ἐλευθερία·   ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι
[344]   Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ  ἐλευθεριώτερον   καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν
[351]   ἂν ἐνῇ, οὐ καὶ ἐν  ἐλευθέροις   τε καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν
[351]   τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν.  ἐλέχθη   γάρ που ὅτι καὶ δυνατώτερον
[354]   τὸ μὴ οὐκ ἐπὶ τοῦτο  ἐλθεῖν   ἀπ' ἐκείνου, ὥστε μοι νυνὶ
[344]   ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν  ἔλθῃς,   τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον
[350]   ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ'  ἑλκόμενος   καὶ μόγις, μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ
[347]   γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον  ἕλοιτο   ὑπ' ἄλλου ἄλλον ὠφελῶν
[330]   δειμαίνει (καὶ ζῇ μετὰ κακῆς  ἐλπίδος·   ~τῷ δὲ μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον
[331]   οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ  ἐλπὶς   μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν
[331]   μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι ἡδεῖα  ἐλπὶς   ἀεὶ πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος,
[339]   συμφέρον. νῦν, ἦν δ' ἐγώ,  ἔμαθον   λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς
[354]   μέντοι καλῶς γε (εἱστίαμαι, δι'  ἐμαυτὸν   ἀλλ' οὐ διὰ σέ· ἀλλ'
[344]   εἶπον· δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον  ἐμβαλὼν   λόγον ἐν νῷ ἔχεις ἀπιέναι
[336]   πρότερος ἑωράκη αὐτὸν ἐκεῖνος  ἐμέ,   ἄφωνος ἂν γενέσθαι. νῦν δὲ
[345]   λανθάνειν τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως  ἐμέ   γε οὐ πείθει ὡς ἔστι
[338]   προσεποιεῖτο δὲ φιλονικεῖν πρὸς τὸ  ἐμὲ   εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ
[340]   τοιοῦτον οὖν δή σοι καὶ  ἐμὲ   ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι· τὸ δὲ
[345]   πρῶτον μέν, ἂν εἴπῃς,  ἔμμενε   τούτοις, ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς
[349]   σε ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ.  ἐμοὶ   γὰρ δοκεῖς σύ, Θρασύμαχε,
[329]   ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν αἴτιον.  ἐμοὶ   δὲ δοκοῦσιν, Σώκρατες, οὗτοι
[330]   γὰρ πάππος τε καὶ ὁμώνυμος  ἐμοὶ   σχεδόν τι ὅσην ἐγὼ νῦν
[338]   μὴ οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ  ἐμοί   τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ
[339]   σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον εἶναι καίτοι  ἔμοιγε   ἀπηγόρευες ὅπως μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην
[352]   τί σοι εἶναι ἵππου ἔργον;  (ἔμοιγε.   ἆρ' οὖν τοῦτο ἂν θείης
[333]   καὶ λαθεῖν οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας;  ἔμοιγε   δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου γε
[332]   προσπολεμεῖν καὶ ἐν τῷ συμμαχεῖν,  ἔμοιγε   δοκεῖ. εἶεν· μὴ κάμνουσί γε
[334]   ἔγωγε ὅτι ἔλεγον· τοῦτο μέντοι  ἔμοιγε   δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν μὲν τοὺς
[353]   πάντα εἰς τὸν αὐτὸν λόγον;  ἔμοιγε   δοκεῖ. ἴθι δή, μετὰ ταῦτα
[333]   δικαίου εἰς κρουμάτων; εἰς ἀργυρίου,  ἔμοιγε   δοκεῖ. πλήν γ' ἴσως,
[339]   σύ; ἔφη. σὺ λέγεις,  ἔμοιγε   δοκῶ· σκοπῶμεν δὲ βέλτιον. οὐχ
[331]   δίκαιόν ἐστι· τοῦτο λέγων δοκεῖ  ἔμοιγε   καλῶς λέγειν. ἀλλὰ μέντοι, ἦν
[328]   ἰέναι. ὡς εὖ ἴσθι ὅτι  ἔμοιγε   ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ
[350]   Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη· ἀλλ'  ἔμοιγε   οὐδὲ νῦν λέγεις ἀρέσκει,
[349]   ἀξιοῦν πλέον ἔχειν; οὐκ  ἔμοιγε.   τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη.
[345]   δή σοι λέγω τό γ'  ἐμόν,   ὅτι οὐ πείθομαι οὐδ' οἶμαι
[354]   εἴτε σοφία καὶ ἀρετή, καὶ  ἐμπεσόντος   αὖ ὕστερον λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον
[351]   εἰ τοῦτο ἔργον ἀδικίας, μῖσος  ἐμποιεῖν   ὅπου ἂν ἐνῇ, οὐ καὶ
[333]   φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν οὗτος δεινότατος  ἐμποιήσας;   ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου
[332]   δεῖ ἀκολουθεῖν, Σώκρατες, τοῖς  ἔμπροσθεν   εἰρημένοις, τοῖς φίλοις τε
[345]   Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ  ἔμπροσθεν   ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν ὡς ἀληθῶς
[330]   δέος καὶ φροντὶς περὶ ὧν  ἔμπροσθεν   οὐκ εἰσῄει. οἵ τε γὰρ
[330]   γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν  ἐν   Ἅιδου, ὡς τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα
[351]   ἀδικία καὶ μίση καὶ μάχας  ἐν   ἀλλήλοις παρέχει, δὲ δικαιοσύνη
[339]   ἐστιν, βέλτιστε, λέγω  ~ἐν   ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι
[349]   δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή γε καὶ  ἐν   ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας
[348]   λέγειν, ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα, εἰ  ἐν   ἀρετῆς καὶ σοφίας τιθεῖς μέρει
[342]   τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ  ἐν   αὐτῇ τῇ τέχνῃ ἔνι τις
[347]   τι ἰόντες οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες  ἐν   αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον
[333]   ἑκάστου ἐν μὲν χρήσει ἄχρηστος,  ἐν   δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ
[328]   εἰ μὲν γὰρ ἐγὼ ἔτι  ἐν   δυνάμει τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι
[351]   πάνυ γε. τί δὲ ἂν  ἐν   δυοῖν ἐγγένηται; οὐ διοίσονται καὶ
[332]   δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον ἄρα καὶ  ἐν   εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ
[333]   πρὸς τίνος χρείαν κτῆσιν  ἐν   εἰρήνῃ φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι;
[338]   γὰρ οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ  ἐν   ἑκάστῃ πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ
[348]   (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι  ἐν   ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ ἤδη δικαστῶν
[351]   ὅπου ἂν ἐνῇ, οὐ καὶ  ἐν   ἐλευθέροις τε καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη
[352]   οὐχ οὕτως; πάνυ γε. καὶ  ἐν   ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ
[351]   ἐὰν δὲ δή, θαυμάσιε,  ἐν   ἑνὶ ἐγγένηται ἀδικία, μῶν μὴ
[340]   ἐξαμαρτάνει; λογιστικόν, ὃς ἂν  ἐν   λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ,
[333]   ἆρ' οὐχ πατάξαι δεινότατος  ἐν   μάχῃ εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ
[333]   δὴ πάντα δικαιοσύνη ἑκάστου  ἐν   μὲν χρήσει ἄχρηστος, ἐν δὲ
[347]   ζημίαν ἥντινα λέγεις καὶ ὡς  ἐν   μισθοῦ μέρει εἴρηκας, οὐ συνῆκα.
[344]   συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν Θρασύμαχος  ἐν   νῷ εἶχεν ἀπιέναι, ὥσπερ βαλανεὺς
[344]   δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον ἐμβαλὼν λόγον  ἐν   νῷ ἔχεις ἀπιέναι πρὶν διδάξαι
[342]   Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς  ἐν   οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων
[343]   αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ τοὺς  ἐν   ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ ὡς
[339]   δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ ἄρχοντες  ἐν   ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις οἷοί
[345]   ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας  ἐν   ταῖς πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς
[328]   καὶ δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν  ἐν   τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ'
[343]   τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὕροις  ἐν   τῇ διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον
[350]   ἀνάγκη, ἔφη. ~(τί δὲ ἰατρικός;  ἐν   τῇ ἐδωδῇ πόσει ἐθέλειν
[349]   ἁρμοττόμενος λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς  ἐν   τῇ ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν
[336]   ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις  ἐν   τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν
[346]   διὰ τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν  ἐν   τῇ θαλάττῃ, ἕνεκα τούτου καλεῖς
[329]   πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς  ἐν   τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ
[341]   οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ  ἐν   τῇ νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος
[336]   ἴσθι· εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν  ἐν   τῇ τῶν λόγων σκέψει ἐγώ
[332]   κυβερνήτης. τί δὲ δίκαιος;  ἐν   τίνι πράξει καὶ πρὸς τί
[354]   σοι, ἔφη, Σώκρατες, εἱστιάσθω  ἐν   τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ γε,
[348]   τὴν ἀδικίαν, τὴν δὲ δικαιοσύνην  ἐν   τοῖς ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω
[340]   γὰρ εἶ, ἔφη, Σώκρατες,  ἐν   τοῖς λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρὸν
[341]   οἴει γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς  ἐν   τοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι
[343]   πανταχοῦ ἔλαττον ἔχει. πρῶτον μὲν  ἐν   τοῖς πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου
[343]   τοῦ ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα  ἐν   τοῖς πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν
[330]   μὲν οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ  ἐν   τῷ βίῳ πολλὰ ἀδικήματα καὶ
[329]   παντάπασι γὰρ τῶν γε τοιούτων  ἐν   τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται
[346]   μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ σωτηρίαν  ἐν   τῷ πλεῖν, καὶ αἱ ἄλλαι
[332]   φίλους ὠφελεῖν καὶ ἐχθροὺς βλάπτειν;  ἐν   τῷ προσπολεμεῖν καὶ ἐν τῷ
[332]   βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν καὶ  ἐν   τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ. εἶεν·
[340]   γὰρ ἐπιστήμης ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει,  ἐν   οὐκ ἔστι δημιουργός· ὥστε
[345]   τῷ (ἀρχομένῳ τε καὶ θεραπευομένῳ,  ἔν   τε πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ.
[331]   καὶ ἄλλας χρείας πολλάς· ἀλλὰ  ἕν   γε ἀνθ' ἑνὸς οὐκ ἐλάχιστον
[327]   οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ, ἔτι  ἓν   λείπεται, τὸ ἢν πείσωμεν ὑμᾶς
[348]   τὴν δὲ δικαιοσύνην ἐν τοῖς  ἐναντίοις.   ἀλλὰ πάνυ οὕτω τίθημι. τοῦτο,
[350]   τοῦ δὲ ἀνομοίου τε καὶ  ἐναντίου.   ἔοικεν, ἔφη. δὲ κακός
[335]   οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ τοῦ  ἐναντίου.   ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν ἀλλὰ
[335]   οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν ἀλλὰ τοῦ  ἐναντίου.   πάνυ γε. οὐδὲ δὴ τοῦ
[335]   οὔτ' ἄλλον οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ  ἐναντίου,   τοῦ ἀδίκου. παντάπασί μοι δοκεῖς
[335]   τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ  ἐναντίου.   φαίνεται. δέ γε δίκαιος
[350]   τοῦ τε ὁμοίου καὶ τοῦ  ἐναντίου.   φαίνεται. οὐκοῦν, Θρασύμαχε, ἦν
[352]   εἶναι ἑαυτῷ τε καὶ τῷ  ἐναντίῳ   παντὶ καὶ τῷ δικαίῳ; οὐχ
[352]   θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ σοι  ἐναντιώσομαι,   ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι
[345]   ἐκπεπόρισται, ἕως γ' ἂν μηδὲν  ἐνδέῃ   τοῦ ποιμενικὴ εἶναι οὕτω δὲ
[344]   ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ ἡμῖν  ἐνδείξασθαι   ~οὔτοι (κακῶς σοι κείσεται ὅτι
[328]   Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν δ'  ἔνδον   καὶ πατὴρ τοῦ
[330]   τι ῥᾳδίως γῆρας μετὰ πενίας  ἐνέγκοι   οὔθ' μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας
[337]   ἔστιν, ἔφη Γλαύκων. ἀλλ'  ἕνεκα   ἀργυρίου, Θρασύμαχε, λέγε· πάντες
[329]   ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη,  ἕνεκά   γε γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι
[347]   ἦν δ' ἐγώ, οὔτε χρημάτων  ἕνεκα   ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε
[330]   πλείω παρέλαβον. οὗ τοι  ἕνεκα   ἠρόμην, ἦν δ' ἐγώ, ὅτι
[347]   γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς  ἕνεκα   μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε
[347]   λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς  ἕνεκα·   οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ
[346]   αὐτῷ πλεῖν ἐν τῇ θαλάττῃ,  ἕνεκα   τούτου καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν;
[347]   ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ· ὧν δὴ  ἕνεκα,   ὡς ἔοικε, μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν
[351]   ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν  ἐνῇ,   οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις τε
[352]   ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι  ἐνῆν   τις αὐτοῖς δικαιοσύνη, αὐτοὺς
[330]   τῶν ἐν Ἅιδου, ὡς τὸν  ἐνθάδε   ἀδικήσαντα δεῖ ἐκεῖ διδόναι (δίκην,
[345]   εἰς τὴν ψυχὴν φέρων  ἐνθῶ   τὸν λόγον; μὰ Δί' ἦν
[342]   καὶ ἐν αὐτῇ τῇ τέχνῃ  ἔνι   τις πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ
[352]   οὕτως; πάνυ γε. καὶ ἐν  ἑνὶ   δὴ οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα
[351]   δὲ δή, θαυμάσιε, ἐν  ἑνὶ   ἐγγένηται ἀδικία, μῶν μὴ ἀπολεῖ
[353]   ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ' ἂν  ἑνὶ   πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ
[329]   ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες.  (ἔνιοι   δὲ καὶ τὰς τῶν οἰκείων
[331]   ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε μὲν δικαίως,  ἐνίοτε   δὲ ἀδίκως ποιεῖν; οἷον τοιόνδε
[339]   τοῖς ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν ἄττα  ἐνίοτε   διαμαρτάνειν τοῦ ἑαυτοῖς βελτίστου,
[340]   Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς μὲν ἄρχοντας  ἐνίοτε   ἑαυτοῖς κακὰ προστάττειν, τοῖς δὲ
[331]   καὶ αὐτὰ ταῦτα ἔστιν  ἐνίοτε   μὲν δικαίως, ἐνίοτε δὲ ἀδίκως
[340]   δὲ ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν αὖ  ἐνίοτε   τοὺς κρείττους τὰ αὑτοῖς ἀσύμφορα
[345]   Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας ἀρχὰς οὐκ  ἐννοεῖς   ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν ἑκών,
[331]   πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ'  ἑνὸς   οὐκ ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν
[352]   καὶ ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι  ἐνοῦσα   ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ πέφυκεν
[347]   ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν, καὶ  ἐνταῦθ'   ἂν καταφανὲς γενέσθαι ὅτι τῷ
[328]   ὅτι σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ  ἐνταῦθα   ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας
[329]   καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι  ἐνταῦθα   ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε
[343]   ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν  ἐνταῦθα   ἦμεν τοῦ λόγου καὶ πᾶσι
[342]   ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν  ἐνταῦθα   καὶ μάλα μόγις. οὐκ ἄρα
[329]   ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε ἤδη  ἐντετύχηκα   οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις,
[341]   τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε ὅπερ  ἐξ   ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω, τὸ
[344]   ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ ὅπερ  ἐξ   ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν τοῦ
[348]   ἐγώ, Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῖν  ἐξ   ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας
[341]   οὖν, ἔφη. οἴει γάρ με  ἐξ   ἐπιβουλῆς ἐν τοῖς λόγοις κακουργοῦντά
[352]   νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖ,  ἐξ   ὧν εἰρήκαμεν· ὅμως δ' ἔτι
[337]   ὅτι ἔστιν τὰ δώδεκα δὶς  ἓξ   μηδ' ὅτι τρὶς τέτταρα μηδ'
[328]   βίου, πῶς σὺ αὐτὸ  ἐξαγγέλλεις.   ~(ἐγώ σοι, ἔφη, νὴ τὸν
[336]   ἡνίκα ὑπὸ τοῦ λόγου ἤρχετο  ἐξαγριαίνεσθαι,   προσέβλεψα αὐτὸν πρότερος, (ὥστε αὐτῷ
[337]   ὅτι τρὶς τέτταρα μηδ' ὅτι  ἑξάκις   δύο μηδ' ὅτι τετράκις τρία·
[340]   κάμνοντας κατ' αὐτὸ τοῦτο  ἐξαμαρτάνει;   λογιστικόν, ὃς ἂν ἐν
[340]   ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά τι καὶ  ἐξαμαρτάνειν.   (συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη,
[340]   οἴει καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν  ἐξαμαρτάνῃ;   ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην σε τοῦτο
[336]   ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ τι  ἐξαμαρτάνομεν   ἐν τῇ τῶν λόγων σκέψει
[340]   κρείττω με οἴει καλεῖν τὸν  ἐξαμαρτάνοντα   ὅταν ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην
[340]   αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς σὺ τὸν  ἐξαμαρτάνοντα   περὶ τοὺς κάμνοντας κατ' αὐτὸ
[328]   παννυχίδα ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον θεάσασθαι·  ἐξαναστησόμεθα   γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ
[345]   φανερῶς μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς μὴ  ἐξαπάτα.   νῦν δὲ ὁρᾷς, Θρασύμαχε
[331]   τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα  ἐξαπατῆσαι   ψεύσασθαι, μηδ' αὖ ὀφείλοντα
[341]   σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ οὐκ  ἐξαρκεῖ   αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν
[341]   ἐγώ, εἴ με ἔροιο εἰ  ἐξαρκεῖ   σώματι εἶναι σώματι προσδεῖταί
[351]   ἄνευ δικαιοσύνης τὴν δύναμιν ταύτην  ἕξει,   ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης;
[351]   αὑτῆς δύναμιν, οὐδὲν ἧττον  ἕξει;   μηδὲν ἧττον ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν
[336]   τοιούτους λέγῃς. καὶ ἐγὼ ἀκούσας  ἐξεπλάγην   καὶ προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην, καί
[348]   αὐτὸν πείθωμεν, ἂν δυνώμεθά πῃ  ἐξευρεῖν,   ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς
[340]   ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ λογιστὴς  ἐξήμαρτεν   καὶ γραμματιστής· τὸ δ'
[340]   ῥήματι οὕτως, ὅτι ἰατρὸς  ἐξήμαρτεν   καὶ λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ
[351]   ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα καὶ  ἑξῆς   διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν τι
[344]   Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν;  ἔοικας,   ἦν δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν
[347]   ἀρχομένῳ· ὧν δὴ ἕνεκα, ὡς  ἔοικε,   μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν
[335]   θέσις. φίλος μὲν δή, ὡς  ἔοικε,   τούτῳ τῷ λόγῳ ἀγαθὸς
[349]   οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ  ἔοικε   τῷ φρονίμῳ καὶ τῷ ἀγαθῷ
[349]   ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ  ἔοικεν;   ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη. εἶεν,
[334]   ἄρα τις δίκαιος, ὡς  ἔοικεν,   ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου
[335]   τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι.  ἔοικεν.   ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ οἱ
[350]   πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ ἀνομοίου; ναί.  ἔοικεν   ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[334]   φύλαξ, τούτου καὶ φὼρ δεινός.  ἔοικεν.   εἰ ἄρα δίκαιος ἀργύριον
[334]   ἔφη, Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ  ἔοικεν   εἶναι λόγος. τοὺς ἀδίκους
[328]   ἄλλως ποιεῖτε. καὶ Γλαύκων,  ἔοικεν,   ἔφη, μενετέον εἶναι. ἀλλ' εἰ
[350]   δὲ ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου.  ἔοικεν,   ἔφη. δὲ κακός τε
[346]   αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου ὠφελοῦνται.  ἔοικεν,   ἔφη. φαμὲν δέ γε τὸ
[332]   τι τὸ τοιοῦτον, ὡς  ἔοικεν,   λέγει Σιμωνίδης τὸ τὰ ὀφειλόμενα
[332]   ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ὡς  ἔοικεν,   Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον
[333]   ναυπηγὸς κυβερνήτης;  ἔοικεν.   ὅταν οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ
[334]   κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ τε.  ἔοικεν   οὖν δικαιοσύνη καὶ κατὰ
[349]   ἄδικος, δὲ δίκαιος οὐκ  ἔοικεν;   πῶς γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη,
[349]   τοῖς τοιούτοις, δὲ μὴ  ἐοικέναι;   καλῶς. τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος
[349]   ἔφη, τοιοῦτος ὢν καὶ  ἐοικέναι   τοῖς τοιούτοις, δὲ μὴ
[327]   τῇ θεῷ καὶ ἅμα τὴν  ἑορτὴν   βουλόμενος θεάσασθαι τίνα τρόπον ποιήσουσιν
[347]   ἐπὶ τὸ ἄρχειν οὐχ ὡς  ἐπ'   ἀγαθόν τι ἰόντες οὐδ' ὡς
[347]   εὐπαθήσοντες ἐν αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς  ἐπ'   ἀναγκαῖον καὶ οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν
[342]   ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ ταῦτα  ἐπ'   αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης τῆς
[333]   ἄχρηστον ἀργύριον, τότε χρήσιμος  ἐπ'   αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ
[334]   κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις εἶναι,  ἐπ'   ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων καὶ
[330]   καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες  ἐπαινεῖν   ἀλλ' τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ,
[338]   γὰρ ὅσην δύναμαι. δύναμαι δὲ  ἐπαινεῖν   μόνον· χρήματα γὰρ οὐκ ἔχω.
[338]   κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί οὐκ  ἐπαινεῖς;   ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις. ἐὰν μάθω
[354]   μοι πρᾷος ἐγένου καὶ χαλεπαίνων  ἐπαύσω.   οὐ μέντοι καλῶς γε (εἱστίαμαι,
[340]   Σώκρατες, ἐν τοῖς λόγοις·  ἐπεὶ   αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς σὺ τὸν
[347]   ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ ὁμοίοις.  ἐπεὶ   κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ
[352]   τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες,  ἐπεὶ   οἵ γε παμπόνηροι καὶ τελέως
[345]   ὅπως τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ  ἐπεὶ   τά γε αὑτῆς ὥστ' εἶναι
[346]   τοῦ ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς ἀρχομένοις;  ἐπεὶ   τοσόνδε εἰπέ· οὐχὶ ἑκάστην μέντοι
[329]   πολλὴ εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία·  ἐπειδὰν   αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ
[338]   εὖ εἴσῃ αὐτίκα δὴ μάλα,  ἐπειδὰν   ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ σε εὖ
[344]   ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται  ἐπειδὰν   δέ τις πρὸς τοῖς τῶν
[337]   μαθεῖν καὶ ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν  ἐπειδάν   μοι γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν,
[330]   ἴσθι, ἔφη, Σώκρατες, ὅτι,  ἐπειδάν   τις ἐγγὺς τοῦ οἴεσθαι
[336]   μόνον ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων  ἐπειδάν   τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο,
[339]   σκεπτέον εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον.  ἐπειδὴ   γὰρ συμφέρον γέ τι εἶναι
[349]   ~(ἃ ἡμεῖς τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν,  ἐπειδή   γε καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ
[348]   εἰκός γ' ἔφη, ἥδιστε,  ἐπειδή   γε καὶ λέγω ἀδικίαν μὲν
[336]   λέγεις. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ·  ἐπειδὴ   δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη
[350]   πρότερον δὲ οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα  ἐπειδὴ   δὲ οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην
[342]   ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ μάχεσθαι·  ἐπειδὴ   δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο τι οὖν,
[328]   πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται τοῦτο,  ἐπειδὴ   ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας
[340]   ὥστε κατὰ τὸν ἀκριβῆ λόγον,  ἐπειδὴ   καὶ σὺ ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν
[354]   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,  ἐπειδή   μοι πρᾷος ἐγένου καὶ χαλεπαίνων
[343]   καὶ ποιεῖ ποιεῖ ἅπαντα.  ~(ἐπειδὴ   οὖν ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου
[351]   οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας,  ἐπειδήπερ   ἐστὶν ἀμαθία ἀδικία οὐδεὶς
[350]   δόξαν. ὥστε σοί, ἔφη, ἀρέσκειν,  ἐπειδήπερ   οὐκ ἐᾷς λέγειν. καίτοι τί
[336]   ζητοῦντας, πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον,  ἔπειθ'   οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ
[337]   μὴ εἰδὼς μηδὲ φάσκων εἰδέναι,  ἔπειτα,   εἴ τι καὶ οἴεται, περὶ
[331]   θυσίας τινὰς ἀνθρώπῳ χρήματα  ἔπειτα   ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος
[343]   δίκαιον τοῦ ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον·  ἔπειτα   ἐν τοῖς πρὸς τὴν πόλιν,
[352]   καὶ οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ,  ἔπειτα   ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς
[336]   μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγου,  ἔπειτα   ὑπὸ τῶν παρακαθημένων διεκωλύετο βουλομένων
[330]   πλείω παρέλαβες ἐπεκτήσω; (ποῖ'  ἐπεκτησάμην,   ἔφη, Σώκρατες; μέσος τις
[330]   κέκτησαι τὰ πλείω παρέλαβες  ἐπεκτήσω;   (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη, Σώκρατες;
[327]   ἐφαίνετο πρέπειν ἣν οἱ Θρᾷκες  ἔπεμπον.   (προσευξάμενοι δὲ καὶ θεωρήσαντες ἀπῇμεν
[349]   ἐγώ, ἀποκνητέον γε τῷ λόγῳ  ἐπεξελθεῖν   σκοπούμενον, ἕως ἄν σε ὑπολαμβάνω
[329]   κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα  ἐπεπόνθη,   ἕνεκά γε γήρως, καὶ οἱ
[342]   συνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα τελευτῶν,  ἐπεχείρει   δὲ περὶ αὐτὰ μάχεσθαι· ἐπειδὴ
[341]   συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη,  ἐπεχείρησας,   οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην,
[334]   ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων καὶ  ἐπὶ   βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως
[328]   εἶ τῆς ἡλικίας δὴ  ἐπὶ   γήραος οὐδῷ” φασιν εἶναι οἱ
[352]   ἔπραξαν ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ  ἐπὶ   τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες,
[353]   ἔργον τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ  ἐπὶ   τὰ αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν,
[342]   οὔτε αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται  ἐπὶ   τὴν αὑτῆς πονηρίαν τὸ συμφέρον
[344]   πάντων δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ, ἐὰν  ἐπὶ   τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς,
[351]   ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ  ἐπί   τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν
[328]   (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος  ἐπί   τινος προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου·
[347]   ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει τὸ ἑκόντα  ἐπὶ   τὸ ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ μὴ
[347]   οἱ ἐπιεικεῖς, καὶ τότε ἔρχονται  ἐπὶ   τὸ ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ'
[354]   ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι  ἐπὶ   τὸ σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ εἴτε
[354]   οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ  ἐπὶ   τοῦτο ἐλθεῖν ἀπ' ἐκείνου, ὥστε
[329]   προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται, καὶ  ἐπὶ   τούτῳ δὴ τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν
[353]   οὕτω καλῶς ὡς δρεπάνῳ τῷ  ἐπὶ   τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν
[341]   ἑκάστῳ ζητεῖν τε καὶ ἐκπορίζειν;  ἐπὶ   τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν καὶ
[341]   οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα,  ἐπὶ   τούτῳ παρεσκευάσθη τέχνη.
[341]   τέχνη, ἦν δ' ἐγώ,  ἐπὶ   τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ τῷ τὸ
[341]   δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν,  ἐπὶ   τῷ τὸ συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν
[341]   ἔφη. οἴει γάρ με ἐξ  ἐπιβουλῆς   ἐν τοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε
[331]   (τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ  ἐπιεικεῖ   καὶ κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ
[347]   φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ  ἐπιεικεῖς,   καὶ τότε ἔρχονται ἐπὶ τὸ
[347]   συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ  ἐπιεικέστατοι,   ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν. οὐκ
[330]   λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν  ἐπιεικὴς   πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας μετὰ
[330]   πενίας ἐνέγκοι οὔθ' μὴ  ἐπιεικὴς   πλουτήσας εὔκολός ποτ' ἂν ἑαυτῷ
[329]   γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ  ἐπιθυμίαι   παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν
[328]   αὔξονται αἱ περὶ τοὺς λόγους  ἐπιθυμίαι   τε καὶ ἡδοναί. μὴ οὖν
[351]   οὕτως ἁπλῶς, Θρασύμαχε, ἔγωγε  ἐπιθυμῶ,   ἀλλὰ τῇδέ πῃ σκέψασθαι· (πόλιν
[338]   Θρασύμαχος φανερὸς μὲν ἦν  ἐπιθυμῶν   εἰπεῖν ἵν' εὐδοκιμήσειεν, ἡγούμενος ἔχειν
[340]   ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει.  ἐπιλειπούσης   γὰρ ἐπιστήμης ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει,
[353]   πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ  ἐπιμελεῖσθαι   καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ
[353]   κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ  ἐπιμελεῖσθαι,   τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα ταῦτα
[331]   γάρ με ἤδη τῶν ἱερῶν  ἐπιμεληθῆναι.   οὐκοῦν, ἔφη, ἐγώ, Πολέμαρχος,
[351]   ἐγώ, Θρασύμαχε, ὅτι οὐκ  ἐπινεύεις   μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ
[329]   καὶ τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν  ἐπίπονον·   εἰ δὲ μή, καὶ γῆρας,
[345]   Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν  ἐπισκεψώμεθα   ὅτι τὸν ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν
[342]   καὶ μάλα μόγις. οὐκ ἄρα  ἐπιστήμη   γε οὐδεμία τὸ τοῦ κρείττονος
[340]   τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ  ἐπιστήμης   ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν
[350]   ναί. περὶ πάσης δὴ ὅρα  ἐπιστήμης   τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς
[350]   ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως μὲν  ἐπιστήμονος   (πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος;
[350]   ἐθέλειν αἱρεῖσθαι ὅσα ἄλλος  ἐπιστήμων   πράττειν λέγειν, καὶ
[350]   ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς σοι δοκεῖ  ἐπιστήμων   ὁστισοῦν πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι
[350]   δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως. δὲ  ἐπιστήμων   σοφός; φημί. δὲ σοφὸς
[349]   ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν τῇ  ἐπιτάσει   καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν
[342]   τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'  ἐπιτάττει,   ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός τε
[342]   τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'  ἐπιτάττει,   ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ
[342]   τῷ ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'  ἐπιτάττει,   ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται
[347]   αὑτῷ τὸ βέλτιστον πράττει οὐδ'  ἐπιτάττει   κατὰ τὴν τέχνην ἐπιτάττων, ἀλλὰ
[346]   τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ  ἐπιτάττει,   τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος ὄντος
[347]   οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ τὴν τέχνην  ἐπιτάττων,   ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ· ὧν δὴ
[347]   καὶ οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν  ἐπιτρέψαι   οὐδὲ ὁμοίοις. ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις
[352]   σκεπτέον. οὐ γὰρ περὶ τοῦ  ἐπιτυχόντος   λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ
[351]   ἄδικον εἶναι καὶ ἄλλας πόλεις  ἐπιχειρεῖν   δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς
[341]   εἶπον, οὕτω μανῆναι ὥστε ξυρεῖν  ἐπιχειρεῖν   λέοντα καὶ συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν
[344]   ἄλλως (ἔχει; σμικρὸν οἴει  ἐπιχειρεῖν   πρᾶγμα διορίζεσθαι ὅλου βίου διαγωγήν,
[341]   λόγῳ δύναιο. οὐδέ γ' ἂν  ἐπιχειρήσαιμι,   ἦν δ' ἐγώ, μακάριε.
[339]   οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν  ἐπιχειροῦντες   νόμους τιθέναι τοὺς μὲν ὀρθῶς
[327]   οὖν μοι καὶ τῶν  ἐπιχωρίων   πομπὴ ἔδοξεν εἶναι, οὐ μέντοι
[352]   τις αὐτοῖς δικαιοσύνη, αὐτοὺς  ἐποίει   μήτοι καὶ ἀλλήλους γε καὶ
[330]   πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν  ἐποίησε   τῆς νῦν οὔσης· ἐγὼ δὲ
[330]   οὐσίαν κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην  ἐποίησεν,   Λυσανίας δὲ πατὴρ ἔτι
[346]   οἰκίαν, δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ  ἑπομένη   μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι
[341]   καὶ τὸν κρείττονα, τὸν ὡς  ἔπος   εἰπεῖν τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ,
[352]   ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν  ἔπραξαν   ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ
[352]   ἀδικεῖν, δι' ἣν ἔπραξαν  ἔπραξαν,   ὥρμησαν δὲ ἐπὶ τὰ ἄδικα
[352]   δικαίως (ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν  ἔργα   εἶναι; πάνυ γε. ~(τί δέ;
[353]   Θρασύμαχε, ψυχὴ τὰ αὑτῆς  ἔργα   εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς οἰκείας
[352]   ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ πέφυκεν  ἐργάζεσθαι·   πρῶτον μὲν ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν
[346]   οὕτως τὸ αὑτῆς ἑκάστη ἔργον  ἐργάζεται   καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ'
[346]   οὐδ' ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα  ἐργάζηται;   οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν, Θρασύμαχε,
[353]   αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται τὰ  ἐργαζόμενα,   κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές, ἔφη,
[353]   ἀρετῇ τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ  ἐργάσεται   τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς.
[353]   ὡς δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ τούτῳ  ἐργασθέντι.   ἀληθῆ. ἆρ' οὖν οὐ τοῦτο
[351]   μοι λέγε· ἆρα εἰ τοῦτο  ἔργον   ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν
[353]   αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς τὸ αὑτῶν  ἔργον   ἀπεργάσεται; πάνυ γε. (τίθεμεν οὖν
[332]   τίνι πράξει καὶ πρὸς τί  ἔργον   δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν καὶ ἐχθροὺς
[330]   περὶ τὰ χρήματα σπουδάζουσιν ὡς  ἔργον   ἑαυτῶν, καὶ κατὰ τὴν χρείαν
[353]   μοι δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου (πράγματος  ἔργον   εἶναι. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ.
[353]   τὸ ζῆν; οὐ ψυχῆς φήσομεν  ἔργον   εἶναι; μάλιστά γ' ἔφη. οὐκοῦν
[352]   δοκεῖ τί σοι εἶναι ἵππου  ἔργον;   (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν τοῦτο ἂν
[346]   πᾶσαι οὕτως τὸ αὑτῆς ἑκάστη  ἔργον   ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ'
[353]   πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι τι  ἔργον;   ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ ἀρετὴ
[353]   οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν  ἔργον   εὖ ἐργάσεται τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ
[353]   ἆρ' οὖν οὐ τοῦτο τούτου  ἔργον   θήσομεν; θήσομεν μὲν οὖν. νῦν
[353]   ἄν ποτε ὄμματα τὸ αὑτῶν  ἔργον   καλῶς (ἀπεργάσαιντο μὴ ἔχοντα τὴν
[353]   τί δέ; ὤτων ἦν τι  ἔργον;   ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή; καὶ
[353]   τόδε σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν τι  ἔργον   ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ'
[353]   εἰ οὐ τοῦτο ἑκάστου εἴη  ἔργον   ἂν μόνον τι
[352]   καὶ ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν  ἔργον,   ἂν μόνῳ ἐκείνῳ
[353]   σοι εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ  ἔργον   τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ ἐπὶ
[335]   ἀδύνατον. οὐ γὰρ θερμότητος οἶμαι  ἔργον   ψύχειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. ναί.
[335]   οὐκ ἄρα τοῦ δικαίου βλάπτειν  ἔργον,   Πολέμαρχε, οὔτε φίλον οὔτ'
[337]   ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη ὅπως μηδὲν  ἐρεῖ   ὧν ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς οὐ
[338]   ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ σε εὖ  ἐρεῖν.   (ἄκουε δή, δ' ὅς.
[337]   ὅπως μοι, ἄνθρωπε, μὴ  ἐρεῖς   ὅτι ἔστιν τὰ δώδεκα δὶς
[336]   δίκαιον. καὶ ὅπως μοι μὴ  ἐρεῖς   ὅτι τὸ (δέον ἐστὶν μηδ'
[341]   ἐν τοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε  ἐρέσθαι   ὡς ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν
[341]   ὥσπερ, ἔφην ἐγώ, εἴ με  ἔροιο   εἰ ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι σώματι
[337]   οὖν ᾔδησθα ὅτι εἴ τινα  ἔροιο   ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα, καὶ
[337]   ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα, καὶ  ἐρόμενος   προείποις (αὐτῷ ὅπως μοι,
[334]   ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ· καὶ οὕτως  ἐροῦμεν   αὐτὸ τοὐναντίον τὸν Σιμωνίδην
[352]   ἀλλὰ δὴ καὶ οὕς φαμεν  ἐρρωμένως   πώποτέ τι μετ' ἀλλήλων κοινῇ
[350]   ἐγώ, πρότερον δὲ οὔπω, Θρασύμαχον  ἐρυθριῶντα   ἐπειδὴ δὲ οὖν διωμολογησάμεθα τὴν
[351]   ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί τι  ἔρχεται   ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι,
[347]   ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς, καὶ τότε  ἔρχονται   ἐπὶ τὸ ἄρχειν οὐχ ὡς
[350]   ταῖς τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν”  ἐρῶ   καὶ κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς,
[329]   σοι, ἔφη, νὴ τὸν Δία  ἐρῶ,   Σώκρατες, οἷόν γέ μοι
[350]   ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω.  ἐρώτα   δή. τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ
[350]   βούλομαι, ἤ, εἰ βούλει ἐρωτᾶν,  ἐρώτα·   ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ ταῖς
[336]   δίκαιον ὅτι ἔστι, μὴ μόνον  ἐρώτα   μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων ἐπειδάν τίς
[337]   ἀποκρινοῖο, εἴ τίς τί σε  ἐρωτᾷ.   σοφὸς γὰρ εἶ, ἦν δ'
[350]   ὅσα βούλομαι, ἤ, εἰ βούλει  ἐρωτᾶν,   ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ
[336]   ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον  ἐρωτᾶν   ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
[343]   ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον τοιαῦτα  ἐρωτᾶν;   ὅτι τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα
[341]   μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο  ἐρωτᾷς;   ὥσπερ, ἔφην ἐγώ, εἴ με
[337]   ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται δὲ τῷ  ἐρωτηθέντι   τοιοῦτον, ἧττόν τι αὐτὸν οἴει
[350]   τοῦτο ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ δὲ  ἐρωτήσω.   ἐρώτα δή. τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ,
[353]   ἀρετή· οὐ γάρ πω τοῦτο  ἐρωτῶ,   ἀλλ' εἰ τῇ οἰκείᾳ μὲν
[349]   οὐ τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ,  ἐρωτῶ,   ἀλλ' εἰ τοῦ μὲν (δικαίου
[350]   ἐρωτήσω. ἐρώτα δή. τοῦτο τοίνυν  ἐρωτῶ,   ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα καὶ ἑξῆς
[329]   Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην  ἐρωτωμένῳ   ὑπό τινος· πῶς, ἔφη, (ὦ
[342]   πονηρά, ἄλλη τις τέχνη  ἔσθ'   ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ
[346]   δὲ μὴ μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται,  ἔσθ'   ὅτι ὠφελεῖται δημιουργὸς ἀπὸ
[353]   βουλεύεσθαι καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα,  ἔσθ'   ὅτῳ ἄλλῳ ψυχῇ δικαίως
[352]   οὐ μανθάνω, ἔφη. ἀλλ' ὧδε·  ἔσθ'   ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἴδοις
[354]   οὕτω, πρὶν τὸ πρῶτον  ἐσκοποῦμεν   εὑρεῖν, τὸ δίκαιον ὅτι ποτ'
[327]   ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι  ἐσμέν;   πῶς γὰρ οὔ; τοίνυν
[348]   αὐτοί τε δικασταὶ καὶ ῥήτορες  ἐσόμεθα.   πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ὁποτέρως
[345]   αἰτοῦσιν, ὡς οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφελίαν  ἐσομένην   ἐκ τοῦ ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς
[351]   διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ  ἔσονται   ἀλλήλοις τε καὶ τοῖς δικαίοις;
[351]   ἀλλήλοις τε καὶ τοῖς δικαίοις;  ἔσονται,   ἔφη. ἐὰν δὲ δή,
[328]   ἴστε ὅτι λαμπὰς ἔσται πρὸς  ἑσπέραν   ἀφ' ἵππων τῇ θεῷ; ἀφ'
[335]   τούτῳ τῷ λόγῳ ἀγαθὸς  ἔσται,   ἐχθρὸς δὲ πονηρός. ναί.
[339]   σκεπτέον δή. σκόπει, ἔφη. ταῦτ'  ἔσται,   ἦν δ' ἐγώ. καί μοι
[352]   ἔφη. (καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς  ἔσται   ἄδικος, Θρασύμαχε,
[341]   καὶ οὐδέν γέ σοι πλέον  ἔσται·   (οὔτε γὰρ ἄν με λάθοις
[328]   ὅς, οὐδ' ἴστε ὅτι λαμπὰς  ἔσται   πρὸς ἑσπέραν ἀφ' ἵππων τῇ
[341]   τὸ συμφέρον κρείττονος ὄντος δίκαιον  ἔσται   τῷ ἥττονι ποιεῖν. τὸν τῷ
[328]   καὶ (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ  ἐστεφανωμένος   ἐπί τινος προσκεφαλαίου τε καὶ
[329]   Σοφοκλέους γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν  ἐστι   καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ
[339]   ὀρθῶς ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά  ἐστι   τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ
[339]   ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις, καὶ τοῦτό  ἐστι   τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ;
[331]   τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν  ἐστι·   τοῦτο λέγων δοκεῖ ἔμοιγε καλῶς
[348]   καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ·  ἔστι   δὲ οὐκ ἄξια λόγου, ἀλλ'
[340]   ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν οὐκ  ἔστι   δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς σοφὸς
[336]   βούλει εἰδέναι τὸ δίκαιον ὅτι  ἔστι,   μὴ μόνον ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ
[349]   ὡς ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς λάβῃ;  ἔστι   ταῦτα. ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην·
[345]   ἐμέ γε οὐ πείθει ὡς  ἔστι   τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν
[353]   τὰ αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν,  ἔστι   τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν
[345]   ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ καὶ μέλλοντα  ἑστιάσεσθαι,   πρὸς τὴν εὐωχίαν, αὖ
[352]   καὶ τὰ λοιπά μοι τῆς  ἑστιάσεως   ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ νῦν.
[351]   φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ  ἐστὶν   ἀμαθία ἀδικία οὐδεὶς ἂν
[342]   ζητεῖν ἐκείνῳ οὗ τέχνη  ἐστίν,   αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός
[354]   εὑρεῖν, τὸ δίκαιον ὅτι ποτ'  ἐστίν,   ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι ἐπὶ τὸ
[351]   εἴπερ σοφία τε καὶ ἀρετή  ἐστιν   δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται καὶ
[331]   λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος ὅρος  ἐστὶν   δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν καὶ
[349]   μὴ ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος ἄρα  ἐστὶν   ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ
[329]   ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας μετρίως  ἐστὶν   ἐπίπονον· εἰ δὲ μή, καὶ
[354]   ἔχων αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων  ἐστὶν   εὐδαίμων.
[341]   ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων  ἐστὶν   ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν
[341]   ὃν ἄρτι ἔλεγες, πότερον χρηματιστής  ἐστιν   τῶν καμνόντων θεραπευτής; καὶ
[341]   διὰ ταῦτα καὶ τέχνη  ἐστὶν   ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη, ὅτι
[346]   τέχνης ἑκάστῳ αὕτη ὠφελία  ἐστίν,   τοῦ μισθοῦ λῆψις, ἀλλ'
[344]   ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης  ἐστὶν   ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ ὅπερ ἐξ
[354]   σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία  ἐστὶν   καὶ ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ
[342]   ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ  ἐστίν;   καὶ σκόπει ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ
[339]   οὔ; (οὐ μόνον ἄρα δίκαιόν  ἐστιν   κατὰ τὸν σὸν λόγον τὸ
[341]   πλεῖ ἐν τῇ νηί, οὐδ'  ἐστὶν   κλητέος ναύτης· οὐ γὰρ κατὰ
[341]   ~τὸν ἄρχοντα, καθ' (ὅσον ἄρχων  ἐστίν,   μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ ἁμαρτάνοντα δὲ
[336]   μὴ ἐρεῖς ὅτι τὸ (δέον  ἐστὶν   μηδ' ὅτι τὸ ὠφέλιμον μηδ'
[342]   αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός  ἐστιν   ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν
[345]   τὰ πρόβατα, καθ' ὅσον ποιμήν  ἐστιν,   οὐ πρὸς τὸ τῶν προβάτων
[329]   τοὺς οἰκείους μία τις αἰτία  ἐστίν,   οὐ τὸ γῆρας, Σώκρατες,
[342]   δὲ δή; αὐτὴ ἰατρική  ἐστιν   πονηρά, ἄλλη τις τέχνη
[341]   ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη, ὅτι σῶμά  ἐστιν   πονηρὸν καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ
[337]   οὖν ἡμᾶς πολὺ (μᾶλλον εἰκός  ἐστίν   που ὑπὸ ὑμῶν τῶν δεινῶν
[354]   τὸ δίκαιον μὴ οἶδα  ἐστιν,   σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις
[337]   ὅτι εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα  ἐστὶν   τὰ δώδεκα, καὶ ἐρόμενος προείποις
[342]   οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων  ἐστίν,   τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'
[347]   συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν  ἐστιν   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ
[332]   (ἀποδιδόναι. ~καίτοι γε ὀφειλόμενόν πού  ἐστιν   τοῦτο παρακατέθετο· γάρ;
[328]   ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία τίς  ἐστιν,   τραχεῖα καὶ χαλεπή, ῥᾳδία
[342]   προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ τέχνη  ἐστίν.   φαίνεται, ἔφη, οὕτως. ἀλλὰ μήν,
[338]   τε καὶ ἀδικοῦντα. τοῦτ' οὖν  ἐστιν,   βέλτιστε, λέγω ~ἐν
[335]   ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ  ἔστιν.   ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ δὴ οἱ
[342]   ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ τοῦτ'  ἔστιν   ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ αὑτῇ τὸ
[353]   ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι τι ἔργον;  ἔστιν.   ἆρ' οὖν καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν
[335]   ἄν μοι δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι.  ἔστιν   ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, δικαίου
[349]   (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας.  ἔστιν   δέ γε, ἔφην, φρόνιμός τε
[344]   ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους.  ἔστιν   δὲ τοῦτο τυραννίς, οὐ
[335]   πρὸς τούτῳ ὧδε λέγειν, ὅτι  ἔστιν   δίκαιον τὸν μὲν φίλον ἀγαθὸν
[347]   εἶναι ὄνειδος λέγεταί τε καὶ  ἔστιν;   ἔγωγε, ἔφη. διὰ ταῦτα τοίνυν,
[331]   λάβῃ, καὶ αὐτὰ ταῦτα  ἔστιν   ἐνίοτε μὲν δικαίως, ἐνίοτε δὲ
[337]   ἐπειδάν μοι γένηται, εἶπον. ἀλλ'  ἔστιν,   ἔφη Γλαύκων. ἀλλ' ἕνεκα
[353]   ἆρ' οὖν καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν  ἔστιν;   καὶ ἀρετή. τί δέ; ὤτων
[340]   ἕκαστος τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ'  ἔστιν   (ὃ προσαγορεύομεν αὐτόν, οὐδέποτε ἁμαρτάνει·
[337]   εἰ δ' οὖν καὶ μὴ  ἔστιν   ὅμοιον, φαίνεται δὲ τῷ ἐρωτηθέντι
[337]   ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς ὅτι  ἔστιν   τὰ δώδεκα δὶς ἓξ μηδ'
[343]   ἔφη, Σώκρατες, τίτθη σοι  ἔστιν;   τί δέ; ἦν δ' ἐγώ·
[353]   μετὰ ταῦτα τόδε σκέψαι. ψυχῆς  ἔστιν   τι ἔργον ἄλλῳ τῶν
[341]   οὖν καὶ ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν  ἔστιν   τι συμφέρον ἄλλο ὅτι
[341]   ἀληθῆ, ἔφη. οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων  ἔστιν   τι συμφέρον; πάνυ γε. οὐ
[354]   εὐδαίμων, δ' ἄδικος ἄθλιος.  ἔστω,   ἔφη. ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε
[346]   τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι;  ἔστω,   ἔφη. ἥντινα ἄρα ὠφελίαν κοινῇ
[352]   φίλε, καὶ οἱ θεοί;  ἔστω,   ἔφη. (καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς
[351]   ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν· γάρ;  ἔστω,   δ' ὅς, ἵνα σοι
[345]   πράττειν βούλεται. ἀλλ' ὠγαθέ,  ἔστω   μὲν ἄδικος, δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν
[348]   δ' ἐγώ, ἤδη στερεώτερον,  ἑταῖρε,   καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι
[335]   ἀρετήν; ἀνάγκη. (ἀνθρώπους δέ,  ἑταῖρε,   μὴ οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους εἰς
[346]   καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη,  ἑτέρα.   οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν ἑκάστη τούτων
[337]   οὖν, ἔφη, ἂν ἐγὼ δείξω  ἑτέραν   ἀπόκρισιν παρὰ πάσας ταύτας περὶ
[346]   φαμὲν ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν τούτῳ  ἑτέραν   εἶναι, τῷ ἑτέραν τὴν δύναμιν
[346]   τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν εἶναι, τῷ  ἑτέραν   τὴν δύναμιν ἔχειν; καί,
[342]   συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ σκοπουμένῃ  ἑτέρας   αὖ τοιαύτης, καὶ τοῦτ' ἔστιν
[349]   Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ τινα λέγεις,  ἕτερον   δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε. πότερον φρόνιμον
[337]   τούτων τι τυγχάνει ὄν, ἀλλ'  ἕτερον   εἴπω τι (τοῦ ἀληθοῦς;
[345]   δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ  ἕτερος   ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν, οὐ
[352]   ἐξ ὧν εἰρήκαμεν· ὅμως δ'  ἔτι   βέλτιον σκεπτέον. οὐ γὰρ περὶ
[345]   νῦν δὲ ὁρᾷς, Θρασύμαχε  ἔτι   (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι
[352]   διὰ τὸ στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι,  ἔτι   δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ τε
[330]   ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ πατὴρ  ἔτι   ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε τῆς νῦν
[328]   μέντοι. εἰ μὲν γὰρ ἐγὼ  ἔτι   ἐν δυνάμει τοῦ ῥᾳδίως
[327]   αὐτοῦ. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,  ἔτι   ἓν λείπεται, τὸ ἢν πείσωμεν
[329]   ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα, βουλόμενος  ἔτι   (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν καὶ εἶπον·
[329]   (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια;  ἔτι   οἷός τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι”
[345]   ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί σοι  ἔτι   ποιήσω; εἰς τὴν ψυχὴν
[349]   ἐγώ. ἀλλὰ τόδε μοι πειρῶ  ἔτι   πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι· δίκαιος
[330]   ἦν δ' ἐγώ. ἀλλά μοι  ἔτι   τοσόνδε εἰπέ· τί μέγιστον οἴει
[351]   ἀμαθία ἀδικία οὐδεὶς ἂν  ἔτι   τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ τι
[334]   ἔλεγον· τοῦτο μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ  ἔτι,   ὠφελεῖν μὲν τοὺς φίλους
[352]   οὐχ ὡς σὺ τὸ πρῶτον  ἐτίθεσο·   εἰ δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν
[348]   γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν  ἐτίθεσο,   κακίαν μέντοι αἰσχρὸν αὐτὸ
[340]   ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον τοῦτο  ἐτίθετο.   ἀλλ' οὐχ οὕτως, δ'
[335]   μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν, ἔφη,  ἕτοιμός   εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ'
[349]   ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ  ἐτόλμησας   θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ'
[328]   τε καὶ δίφρου· τεθυκὼς γὰρ  ἐτύγχανεν   ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν
[353]   Θρασύμαχε, ψυχὴ τὰ αὑτῆς ἔργα  εὖ   ἀπεργάσεται στερομένη τῆς οἰκείας ἀρετῆς,
[353]   ψυχὴ καὶ δίκαιος ἀνὴρ  εὖ   βιώσεται, κακῶς δὲ ἄδικος.
[330]   οὐκ ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων.  εὖ   γὰρ ἴσθι, ἔφη, Σώκρατες,
[351]   καλῶς. σοὶ γάρ, ἔφη, χαρίζομαι.  εὖ   γε σὺ ποιῶν· ἀλλὰ δὴ
[351]   ἵνα σοι μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ'  εὖ   γε σὺ ποιῶν, ἄριστε.
[338]   τίς μοι δοκῇ εὖ λέγειν,  εὖ   εἴσῃ αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν
[353]   μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν ἔργον  εὖ   ἐργάσεται τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ
[338]   ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ σε  εὖ   ἐρεῖν. (ἄκουε δή, δ'
[330]   χαλεπῶς δὲ τὸ γῆρας φέρουσιν,  εὖ   ἔχει αὐτὸς λόγος, ὅτι
[330]   οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους  εὖ   ἔχει, ὃς τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ
[354]   λόγον. ~(ἀλλὰ μὴν γε  εὖ   ζῶν μακάριός τε καὶ εὐδαίμων,
[329]   τινῶν ἀπεστερημένοι καὶ τότε μὲν  εὖ   ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες.
[336]   σκέψει ἐγώ τε καὶ ὅδε,  εὖ   ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ
[328]   χρὴ πυκνότερον δεῦρο ἰέναι. ὡς  εὖ   ἴσθι ὅτι ἔμοιγε ὅσον αἱ
[338]   δρῶ, ἐάν τίς μοι δοκῇ  εὖ   λέγειν, εὖ εἴσῃ αὐτίκα δὴ
[341]   κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι ὡς ἠρόμην;  εὖ   μὲν οὖν οἶδα, ἔφη. καὶ
[350]   αὐτῶν λέγειν. εἰ οὖν λέγοιμι,  εὖ   οἶδ' ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με
[345]   μὰ Δί' οὔκ, ἔφη, ἀλλ'  εὖ   οἶδα. τί δέ, ἦν δ'
[349]   δίκαιος οὐδέτερα; καὶ τοῦτ' ἔφη,  εὖ.   οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ
[337]   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε·  εὖ   οὖν ᾔδησθα ὅτι εἴ τινα
[331]   μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ.  εὖ   οὖν λέγει θαυμαστῶς ὡς σφόδρα.
[329]   τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς.  εὖ   οὖν μοι καὶ τότε ἔδοξεν
[332]   τίς οὖν δυνατώτατος κάμνοντας φίλους  εὖ   ποιεῖν καὶ ἐχθροὺς κακῶς πρὸς
[332]   ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς φίλους ἄρα  εὖ   ποιεῖν καὶ τοὺς ἐχθροὺς κακῶς
[335]   τὸν μὲν φίλον ἀγαθὸν ὄντα  εὖ   ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν κακὸν
[335]   δίκαιον εἶναι τὸν μὲν φίλον  εὖ   ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν κακῶς·
[353]   τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα ταῦτα  εὖ   πράττειν. ἀνάγκη. οὐκοῦν ἀρετήν γε
[348]   ἄρα κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ, ἀλλ'  εὐβουλίαν,   ἔφη. καὶ φρόνιμοί σοι,
[354]   ἄθλιόν γε εἶναι οὐ λυσιτελεῖ,  εὐδαίμονα   δέ. πῶς γὰρ οὔ; οὐδέποτ'
[343]   ἐκείνου συμφέρον κρείττονος ὄντος, καὶ  εὐδαίμονα   ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ, ἑαυτοὺς
[344]   ἀντὶ τούτων τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων  εὐδαίμονες   καὶ μακάριοι (κέκληνται, οὐ μόνον
[344]   ἔλθῃς, τὸν μὲν ἀδικήσαντα  εὐδαιμονέστατον   ποιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας καὶ
[352]   οἱ δίκαιοι τῶν ἀδίκων καὶ  εὐδαιμονέστεροί   εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον προυθέμεθα
[354]   αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν  εὐδαίμων.  
[354]   πότερον ἔχων αὐτὸ οὐκ  εὐδαίμων   ἐστὶν εὐδαίμων.
[354]   οὔ; μὲν δίκαιος ἄρα  εὐδαίμων,   δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω,
[354]   εὖ ζῶν μακάριός τε καὶ  εὐδαίμων,   δὲ μὴ τἀναντία. πῶς
[338]   μὲν ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν'  εὐδοκιμήσειεν,   ἡγούμενος ἔχειν ἀπόκρισιν παγκάλην· προσεποιεῖτο
[330]   αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν πόλιν  εὐδοκιμοῖ,   ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ' ἂν αὐτὸς
[345]   ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας  εὐεργετήσῃς   ἐγὼ γὰρ δή σοι λέγω
[348]   κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ πάνυ γενναίαν  εὐήθειαν.   (τὴν ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν καλεῖς;
[343]   οὐδ' ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ,  εὐηθέστατε   Σώκρατες, οὑτωσὶ χρή, ὅτι δίκαιος
[349]   ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ  εὐήθης.   τί δέ; τῆς δικαίας πράξεως;
[336]   (ἔχει, Σώκρατες; καὶ τί  εὐηθίζεσθε   πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς;
[343]   καὶ ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς  εὐηθικῶν   τε καὶ δικαίων, οἱ δ'
[328]   Λυσίαν τε αὐτόθι κατελάβομεν καὶ  Εὐθύδημον,   τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ
[328]   γὰρ δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ.  εὐθὺς   οὖν με ἰδὼν Κέφαλος
[329]   ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι καὶ  εὔκολοι   ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας μετρίως
[330]   οὔθ' μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας  εὔκολός   ποτ' ἂν ἑαυτῷ γένοιτο. πότερον
[347]   ἀγαθόν τι ἰόντες οὐδ' ὡς  εὐπαθήσοντες   ἐν αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς ἐπ'
[328]   καὶ χαλεπή, ῥᾳδία καὶ  εὔπορος.   καὶ δὴ καὶ σοῦ ἡδέως
[354]   πρὶν τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν  εὑρεῖν,   τὸ δίκαιον ὅτι ποτ' ἐστίν,
[336]   τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν  εὕρεσιν   αὐτοῦ, δικαιοσύνην δὲ ζητοῦντας, πρᾶγμα
[330]   τι ἠδίκησεν. μὲν οὖν  εὑρίσκων   ἑαυτοῦ ἐν τῷ βίῳ πολλὰ
[343]   τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν  εὕροις   ἐν τῇ διαλύσει τῆς κοινωνίας
[329]   εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς,  εὐφήμει,   ἔφη, ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι
[345]   καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν  εὐωχίαν,   αὖ πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι,
[329]   καὶ περὶ πότους τε καὶ  εὐωχίας   καὶ ἄλλ' ἄττα τῶν
[352]   Θρασύμαχε, δὲ δίκαιος φίλος.  εὐωχοῦ   τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ
[344]   καὶ δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην· ὧν  ἐφ'   ἑκάστῳ μέρει ὅταν τις ἀδικήσας
[336]   συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν  ἐφ'   ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ
[352]   μήτοι καὶ ἀλλήλους γε καὶ  ἐφ'   οὓς ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν, δι'
[346]   ἔργον ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο  ἐφ'   τέτακται. ἐὰν δὲ μὴ
[345]   δήπου ἄλλου του μέλει  ἐφ'   τέτακται, ὅπως τούτῳ τὸ
[327]   ἔδοξεν εἶναι, οὐ μέντοι ἧττον  ἐφαίνετο   πρέπειν ἣν οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον.
[350]   τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω,  ἔφαμεν   δὲ δὴ καὶ ἰσχυρὸν εἶναι
[334]   αὐτὸ τοὐναντίον τὸν Σιμωνίδην  ἔφαμεν   λέγειν. καὶ μάλα, ἔφη, οὕτω
[336]   ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο  ἐφάνη   δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ
[335]   οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν  ἐφάνη   ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ, δ'
[339]   μὴ συμφέρον. τί λέγεις σύ;  ἔφη.   σὺ λέγεις, ἔμοιγε δοκῶ·
[350]   οὐ μέμνησαι, Θρασύμαχε; μέμνημαι,  ἔφη·   ἀλλ' ἔμοιγε οὐδὲ νῦν
[345]   οἴει ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ,  ἔφη,   ἀλλ' εὖ οἶδα. τί δέ,
[348]   διῆλθεν τῷ τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα,  ἔφη,   ἀλλ' οὐ πείθομαι. βούλει οὖν
[334]   ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν Δί'  ἔφη,   ἀλλ' οὐκέτι οἶδα ἔγωγε ὅτι
[352]   τις ἄριστα; οὐ μανθάνω,  ἔφη.   ἀλλ' ὧδε· ἔσθ' ὅτῳ ἂν
[340]   σε φῶμεν λέγειν; ἥκιστά γε,  ἔφη·   ἀλλὰ κρείττω με οἴει καλεῖν
[354]   δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω,  ἔφη.   ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε εἶναι
[337]   ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ εἶ,  ἔφη·   ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν καὶ
[337]   σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν. (τί οὖν,  ἔφη,   ἂν ἐγὼ δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν
[350]   τὴν αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως,  ἔφη,   ἀνάγκη τοῦτό γε οὕτως ἔχειν.
[341]   τε καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ,  ἔφη.   ἆρ' οὖν καὶ ἑκάστῃ τῶν
[346]   ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ φαίνεται,  ἔφη.   (ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε,
[350]   τὴν σαυτοῦ δόξαν. ὥστε σοί,  ἔφη,   ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς λέγειν.
[337]   σαρδάνιον καὶ εἶπεν· Ἡράκλεις,  ἔφη,   αὕτη κείνη εἰωθυῖα εἰρωνεία
[340]   σαφέστατά γε. ἐὰν σύ γ'  ἔφη,   αὐτῷ μαρτυρήσῃς, Κλειτοφῶν ὑπολαβών.
[332]   ἂν καλοῖτο; εἰ μέν τι,  ἔφη,   δεῖ ἀκολουθεῖν, Σώκρατες, τοῖς
[340]   Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί,  ἔφη,   δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος
[347]   λέγεταί τε καὶ ἔστιν; ἔγωγε,  ἔφη.   διὰ ταῦτα τοίνυν, ἦν δ'
[351]   τε καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται,  ἔφη.   ἐὰν δὲ δή, θαυμάσιε,
[331]   ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν,  ἔφη,   ἐγώ, Πολέμαρχος, τῶν γε
[349]   οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει;  ἔφη.   εἶεν, Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ
[349]   ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα,  ἔφη,   εἴρηκας. ἔστιν δέ γε, ἔφην,
[341]   καὶ συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν,  ἔφη,   ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα.
[346]   τι καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ,  ἔφη,   ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν ἑκάστη
[335]   καὶ μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν,  ἔφη,   ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης.
[349]   δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ τοῦτ'  ἔφη,   εὖ. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,
[349]   τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως,  ἔφη,   ἔχει. τί δὲ δὴ
[348]   κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν,  ἔφη.   καὶ φρόνιμοί σοι,
[338]   δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή,  ἔφη,   Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν
[332]   ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι,  ἔφη,   σώμασιν φάρμακά τε καὶ
[346]   τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω,  ἔφη.   ἥντινα ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται
[352]   δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ τοῦ λόγου,  ἔφη,   θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ σοι
[341]   ὄντι ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων,  ἔφη,   θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης;
[348]   ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως,  ἔφη.   ἴθι δή, ἦν δ' ἐγώ,
[348]   (πάνυ μὲν οὖν καὶ φημί,  ἔφη,   καὶ δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε
[352]   φίλε, καὶ οἱ θεοί; ἔστω,  ἔφη.   (καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται
[341]   ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν οἶδα,  ἔφη.   καὶ οὐδέν γέ σοι πλέον
[337]   ἐάντε μή; ἄλλο τι οὖν,  ἔφη,   καὶ σὺ οὕτω ποιήσεις· ὧν
[351]   ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ;  ἔφη.   καὶ τοῦτό γε ἀρίστη
[353]   κακῶς δὲ ἄδικος. φαίνεται,  ἔφη,   κατὰ τὸν σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ
[343]   τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε,  ἔφη,   κορυζῶντα περιορᾷ καὶ οὐκ ἀπομύττει
[327]   γὰρ οὔ; τοίνυν τούτων,  ἔφη,   κρείττους γένεσθε μένετ' αὐτοῦ.
[336]   οἰομένου δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα,  ἔφη,   λέγεις. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ·
[329]   πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι. ἀληθῆ,  ἔφη,   λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται. καὶ
[331]   πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς,  ἔφη,   λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος ὅρος
[330]   ἀλλ' τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ,  ἔφη,   λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν, ἦν
[341]   ἥττονι ποιεῖν. τὸν τῷ ἀκριβεστάτῳ,  ἔφη,   λόγῳ ἄρχοντα ὄντα. πρὸς ταῦτα
[353]   κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά,  ἔφη,   μανθάνω τε καί μοι δοκεῖ
[349]   καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα,  ἔφη,   μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ μέντοι, ἦν
[328]   ποιεῖτε. καὶ Γλαύκων, ἔοικεν,  ἔφη,   μενετέον εἶναι. ἀλλ' εἰ δοκεῖ,
[329]   σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι,  ἔφη,   νὴ τὸν Δία ἐρῶ,
[337]   μοι γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν,  ἔφη   Γλαύκων. ἀλλ' ἕνεκα ἀργυρίου,
[347]   πῶς τοῦτο λέγεις, Σώκρατες;  ἔφη   Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ
[327]   ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς,  ἔφη   Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ
[350]   οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε,  ἔφη.   (ὁ δέ γε δίκαιος τοῦ
[350]   ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου. ἔοικεν,  ἔφη.   δὲ κακός τε καὶ
[344]   ζωὴν ζῴη; ἐγὼ γὰρ οἶμαι,  ἔφη   Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν;
[331]   χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι,  ἔφη   Κέφαλος, καὶ παραδίδωμι ὑμῖν
[340]   τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ'  ἔφη   Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος
[328]   ἵπποις; πῶς λέγεις; οὕτως,  ἔφη   Πολέμαρχος. καὶ πρός γε
[349]   ἔοικεν; πῶς γὰρ οὐ μέλλει,  ἔφη,   τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι
[332]   τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν,  ἔφη,   γε ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται
[341]   σοι συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη.   οἴει γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς
[336]   τοὺς δ' ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος;  ἔφη.   οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι
[348]   οἱ ἄδικοι; οἵ γε τελέως,  ἔφη,   οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις τε
[339]   τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που,  ἔφη,   οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν
[339]   ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε,  ἔφη.   (οἴου τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,
[327]   ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος,  ἔφη,   ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ
[348]   ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη.   ὁποτέρως οὖν σοι, ἦν δ'
[349]   δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ;  ἔφη,   ὅς γε πάντων πλέον ἔχειν
[327]   δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς,  ἔφη,   ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ;
[338]   τί λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ'  ἔφη,   ὅτι τῶν πόλεων αἱ μὲν
[349]   ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς,  ἔφη·   οὐ γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος,
[346]   μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν; οὐ δῆτα,  ἔφη.   οὐδέ γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν,
[342]   συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί,  ἔφη.   οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις·
[341]   τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ,  ἔφη.   οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν τι
[353]   φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά γ'  ἔφη.   οὐκοῦν καὶ ἀρετήν φαμέν τινα
[346]   ἐὰν ἰώμενός τις μισθαρνῇ; (οὐκ  ἔφη.   οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης
[351]   ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω,  ἔφη.   οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα
[334]   καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν,  ἔφη,   οὓς ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς
[334]   Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν. καὶ μάλα,  ἔφη,   οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν
[342]   ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν. φαίνεται,  ἔφη,   οὕτως. ἀλλὰ μήν, Θρασύμαχε,
[335]   ὄντα βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη,   οὕτως ἄν μοι δοκεῖ καλῶς
[327]   λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς,  ἔφη,   Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην
[339]   τοῦ κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως,  ἔφη,   προσθήκη. οὔπω δῆλον οὐδ' εἰ
[345]   περὶ πλείονος ποιούμενοι. καὶ πῶς,  ἔφη,   σὲ πείσω; εἰ γὰρ οἷς
[334]   δεινός. ὡς γοῦν λόγος,  ἔφη,   σημαίνει. κλέπτης ἄρα τις
[352]   τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει δή,  ἔφη.   σκοπῶ, ἦν δ' ἐγώ. καί
[339]   δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον δή. σκόπει,  ἔφη.   ταῦτ' ἔσται, ἦν δ' ἐγώ.
[341]   οὕτω λέγων, οὔ; ὀρθῶς,  ἔφη.   ~(τί δὲ δή; αὐτὴ
[349]   ἔμοιγε. τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη,  ἔφη.   ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ
[332]   ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι νὴ Δί'  ἔφη·   τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν
[349]   δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας,  ἔφη.   τοῦ δὲ ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ
[335]   ὁντινοῦν ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε,  ἔφη·   τούς γε πονηρούς τε καὶ
[353]   ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές,  ἔφη,   τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν καὶ
[349]   ἀληθείας λέγειν. τί δέ σοι,  ἔφη,   τοῦτο διαφέρει, εἴτε μοι δοκεῖ
[353]   ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς ἄν;  ἔφη·   τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ
[336]   εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς,  ἔφη,   ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει,
[342]   οὕτως ἄλλως ἔχει; οὕτως,  ἔφη,   φαίνεται. (οὐκ ἄρα, ἦν δ'
[346]   προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου ὠφελοῦνται. ἔοικεν,  ἔφη.   φαμὲν δέ γε τὸ μισθὸν
[351]   ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ,  ἔφη,   χαρίζομαι. εὖ γε σὺ ποιῶν·
[329]   γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς, εὐφήμει,  ἔφη,   ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ
[348]   δὲ ἀδικίαν κακίαν; εἰκός γ'  ἔφη,   ἥδιστε, ἐπειδή γε καὶ
[332]   ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί οἴει;  ἔφη.   πρὸς Διός, ἦν δ'
[329]   παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος· πῶς,  ἔφη,   (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια;
[327]   τῆς πομπῆς. οὖν Πολέμαρχος  ἔφη·   Σώκρατες, δοκεῖτέ μοι πρὸς
[335]   παντάπασί μοι δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν,  ἔφη,   Σώκρατες. (εἰ ἄρα τὰ
[354]   ἀδικία δικαιοσύνης. ταῦτα δή σοι,  ἔφη,   Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν τοῖς
[340]   καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ,  ἔφη,   Σώκρατες, ἐν τοῖς λόγοις·
[338]   καὶ δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ,  ἔφη,   Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις
[330]   παρέλαβες ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην,  ἔφη,   Σώκρατες; μέσος τις γέγονα
[340]   ἥττοσιν ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ Δί'  ἔφη,   Σώκρατες, Πολέμαρχος, σαφέστατά
[330]   πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι,  ἔφη,   Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις
[334]   ἀδικοῦντας δίκαιον κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς,  ἔφη,   Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν
[343]   ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι,  ἔφη,   Σώκρατες, τίτθη σοι ἔστιν;
[331]   τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη,   Σώκρατες, ὑπολαβὼν Πολέμαρχος,
[337]   αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα; εἶεν,  ἔφη·   ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ.
[351]   αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ μέν,  ἔφη,   ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει
[341]   τέχνη. ὀρθῶς σοι δοκῶ,  ἔφην,   ἂν εἰπεῖν οὕτω λέγων,
[341]   εἶναι; (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ,  ἔφην   ἐγώ, εἴ με ἔροιο εἰ
[337]   καὶ ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ ἄν,  ἔφην   ἐγώ, βέλτιστε, τὶς ἀποκρίναιτο
[351]   ἀδικία δικαιοσύνης· νῦν δέ γ'  ἔφην,   εἴπερ σοφία τε καὶ ἀρετή
[349]   ἔστι ταῦτα. ὧδε δὴ λέγωμεν,  ἔφην·   δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου
[351]   καὶ τελεώτατα οὖσα ἄδικος. μανθάνω,  ἔφην,   ὅτι σὸς οὗτος ἦν
[347]   τὸν τῶν βελτίστων ἄρα μισθόν,  ἔφην,   οὐ συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν
[348]   νυνδὴ ἔλεγον. (τοῦτο μέν,  ἔφην,   οὐκ ἀγνοῶ βούλει λέγειν,
[338]   ἐθελήσεις. ἐὰν μάθω γε πρῶτον,  ἔφην,   τί λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω
[349]   ἔφη, εἴρηκας. ἔστιν δέ γε,  ἔφην,   φρόνιμός τε καὶ ἀγαθὸς
[336]   ἀκούσας ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων αὐτὸν  ἐφοβούμην,   καί μοι δοκῶ, εἰ μὴ
[353]   τῶν ἄλλων; οὐχ οὕτω; οὕτω.  Εχε   δή· ἆρ’ ἄν ποτε ὄμματα
[331]   τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται.  ἔχει   δὲ καὶ ἄλλας χρείας πολλάς·
[344]   μαθεῖν εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως  (ἔχει;   σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα
[351]   ἔφη, ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες  ἔχει   δικαιοσύνη σοφία μετὰ δικαιοσύνης·
[352]   ταῦτα (μὲν οὖν ὅτι οὕτως  ἔχει   μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς σὺ
[330]   δὲ τὸ γῆρας φέρουσιν, εὖ  ἔχει   αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ'
[330]   ~ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ  ἔχει,   ὃς τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ
[342]   ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως ἄλλως  ἔχει;   οὕτως, ἔφη, φαίνεται. (οὐκ ἄρα,
[343]   δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον  ἔχει.   πρῶτον μὲν ἐν τοῖς πρὸς
[344]   λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη  ἔχει   τὰ μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι
[349]   δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη,  ἔχει.   τί δὲ δὴ ἄδικος;
[348]   παρὰ λόγον, ὅσα αὖ ἀγαθὰ  ἔχει   τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις
[336]   τίς, ἔφη, ὑμᾶς πάλαι φλυαρία  (ἔχει,   Σώκρατες; καὶ τί εὐηθίζεσθε
[349]   ἔφη, ὅς γε πάντων πλέον  ἔχειν   ἀξιοῖ; οὐκοῦν καὶ ἀδίκου γε
[338]   ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν' εὐδοκιμήσειεν, ἡγούμενος  ἔχειν   ἀπόκρισιν παγκάλην· προσεποιεῖτο δὲ φιλονικεῖν
[351]   πολλὰς δὲ καὶ ὑφ' ἑαυτῇ  ἔχειν   δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη.
[338]   γὰρ δὴ φῂς εἰδέναι καὶ  ἔχειν   εἰπεῖν. μὴ οὖν ἄλλως ποίει,
[343]   γε οἰκεῖα δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως  ἔχειν,   ἐκ δὲ τοῦ δημοσίου μηδὲν
[344]   ἔφη Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως  ἔχειν;   ἔοικας, ἦν δ' ἐγώ ἤτοι
[346]   εἶναι, τῷ ἑτέραν τὴν δύναμιν  ἔχειν;   καί, μακάριε, μὴ παρὰ
[349]   μὲν (δικαίου μὴ ἀξιοῖ πλέον  ἔχειν   μηδὲ βούλεται δίκαιος, τοῦ
[348]   ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον  ἔχειν   ὅτι τις εἴπῃ. εἰ γὰρ
[349]   τί σοι ἂν ἐθέλειν πλέον  ἔχειν;   οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ γὰρ ἂν
[349]   χορδῶν πλεονεκτεῖν ἀξιοῦν πλέον  ἔχειν;   οὐκ ἔμοιγε. τί δέ; ἀμούσου;
[350]   ἔφη, ἀνάγκη τοῦτό γε οὕτως  ἔχειν.   τί δὲ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ
[347]   ἄλλου ἄλλον ὠφελῶν πράγματα  ἔχειν.   τοῦτο μὲν οὖν ἔγωγε οὐδαμῇ
[344]   οἷον ἐμβαλὼν λόγον ἐν νῷ  ἔχεις   ἀπιέναι πρὶν διδάξαι ἱκανῶς
[329]   τινος· πῶς, ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις,  ἔχεις   πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός τε
[329]   ἄλλ' ἄττα τῶν τοιούτων  ἔχεται,   καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν
[351]   οὐδὲν ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον  ἐχέτω,   ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται
[351]   οὐ διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ  ἐχθροὶ   ἔσονται ἀλλήλοις τε καὶ τοῖς
[334]   τούτοις ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ  ἐχθροί,   οἱ δὲ κακοὶ φίλοι; πάνυ
[332]   μὲν οὖν. τί δέ; τοῖς  ἐχθροῖς   ἀποδοτέον ὅτι ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον;
[335]   δὴ νοεῖ αὐτῷ τοῖς μὲν  ἐχθροῖς   βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ τοῦ δικαίου
[332]   τοῖς φίλοις τε καὶ  ἐχθροῖς   ὠφελίας τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα.
[352]   στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ'  ἐχθρὸν   εἶναι ἑαυτῷ τε καὶ τῷ
[334]   οὐκ ὀρθῶς τὸν φίλον καὶ  ἐχθρὸν   θέσθαι. πῶς θέμενοι, Πολέμαρχε;
[352]   οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα  ἐχθρὸν   καὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις·
[335]   ὄντα εὖ ποιεῖν, τὸν δ'  ἐχθρὸν   κακὸν ὄντα βλάπτειν; (πάνυ μὲν
[335]   φίλον εὖ ποιεῖν, τὸν δ'  ἐχθρὸν   κακῶς· νῦν πρὸς τούτῳ ὧδε
[335]   τῷ λόγῳ ἀγαθὸς ἔσται,  ἐχθρὸς   δὲ πονηρός. ναί. κελεύεις
[352]   ἔστω, ἔφη. (καὶ θεοῖς ἄρα  ἐχθρὸς   ἔσται ἄδικος, Θρασύμαχε,
[335]   εἶναι φίλον. καὶ περὶ τοῦ  ἐχθροῦ   δὲ αὐτὴ θέσις. φίλος
[332]   γε οἶμαι παρά γε τοῦ  ἐχθροῦ   τῷ ἐχθρῷ ὅπερ καὶ προσήκει,
[332]   ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν καὶ  ἐχθροὺς   βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν καὶ
[336]   μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς δ'  ἐχθροὺς   βλάπτειν; τίνος; ἔφη. οἶμαι αὐτὸ
[335]   τούς γε πονηρούς τε καὶ  ἐχθροὺς   δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ' ἵπποι
[332]   ἄρα εὖ ποιεῖν καὶ τοὺς  ἐχθροὺς   κακῶς δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ μοι.
[332]   κάμνοντας φίλους εὖ ποιεῖν καὶ  ἐχθροὺς   κακῶς πρὸς νόσον καὶ ὑγίειαν;
[334]   δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς  ἐχθρούς.   (φίλους δὲ λέγεις εἶναι πότερον
[334]   ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ  ἐχθροὺς   ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη, οὓς
[334]   γὰρ αὐτοῖς εἰσιν τοὺς δ'  ἐχθροὺς   ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ· καὶ οὕτως
[332]   παρά γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ  ἐχθρῷ   ὅπερ καὶ προσήκει, κακόν τι.
[334]   φίλων καὶ ἐπὶ βλάβῃ τῶν  ἐχθρῶν.   οὐχ οὕτως ἔλεγες; οὐ μὰ
[331]   οὐδ' αὖ πρὸς τὸν οὕτως  ἔχοντα   πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς,
[353]   αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο μὴ  ἔχοντα   τὴν αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ'
[343]   τῇ διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον  ἔχοντα   τὸν δίκαιον τοῦ ἀδίκου ἀλλ'
[328]   ἐγώ· καινόν γε τοῦτο. λαμπάδια  ἔχοντες   διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις;
[329]   τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν  ἔχοντες,   διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ
[347]   (ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον καὶ οὐκ  ἔχοντες   ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ ὁμοίοις.
[331]   ἂν εἰς τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν  ἔχοντι,   Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι.
[351]   ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται  ἔχουσα   τὴν δύναμιν, οἵαν, ἂν
[329]   ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως  ἔχουσιν   καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ καὶ
[350]   νῦν λέγεις ἀρέσκει, καὶ  ἔχω   περὶ αὐτῶν λέγειν. εἰ οὖν
[338]   ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα γὰρ οὐκ  ἔχω.   ὡς δὲ προθύμως τοῦτο δρῶ,
[354]   καὶ οὔ, καὶ πότερον  ἔχων   αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν
[336]   μοι δοκῶ, εἰ μὴ πρότερος  ἑωράκη   αὐτὸν ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος
[328]   εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ καὶ  (ἑωράκη   αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος ἐπί
[349]   γε τῷ λόγῳ ἐπεξελθεῖν σκοπούμενον,  ἕως   ἄν σε ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ
[345]   εἶναι βελτίστη ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται,  ἕως   γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ
[342]   καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα,  ἕωσπερ   ἂν ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005