Pages |
[327] |
ἐκέλευσε
δραμόντα
τὸν
παῖδα
περιμεῖναί
|
ἑ |
κελεῦσαι.
καί
μου
ὄπισθεν
ὁ |
[345] |
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
ἐὰν
|
ἐᾷ |
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ
διακωλύῃ |
[350] |
ἄν
με
φαίης.
ἢ
οὖν
|
ἔα |
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι,
ἤ, |
[351] |
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
ἔφη.
|
ἐὰν |
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν |
[346] |
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
|
ἐὰν |
δὲ
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται, |
[345] |
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
|
ἐὰν |
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ |
[344] |
δίκαιον.
πάντων
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
|
ἐὰν |
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς, |
[346] |
τί
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
|
ἐὰν |
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
ἔφη. |
[338] |
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
ἐθελήσεις.
|
ἐὰν |
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην,
τί |
[345] |
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
|
ἐὰν |
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς |
[347] |
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
|
ἐὰν |
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις, |
[347] |
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
|
ἐὰν |
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν |
[330] |
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
|
ἐὰν |
μὴ
ἐλάττω
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ |
[340] |
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
|
ἐὰν |
σύ
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς, |
[335] |
κοινῇ
ἐγώ
τε
καὶ
σύ,
|
ἐάν |
τις
αὐτὸ
φῇ
ἢ
Σιμωνίδην |
[346] |
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν
τι
μᾶλλον,
|
ἐάν |
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς
γίγνηται
διὰ |
[338] |
ὡς
δὲ
προθύμως
τοῦτο
δρῶ,
|
ἐάν |
τίς
μοι
δοκῇ
εὖ
λέγειν, |
[337] |
τρία·
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου
|
ἐὰν |
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
σοι |
[346] |
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
τὴν
μισθωτικήν,
|
ἐὰν |
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα. |
[336] |
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι
|
ἐὰν |
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
ἐγὼ |
[346] |
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ
|
ἐάνπερ |
βούλῃ
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου, |
[332] |
ἄν
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
|
ἐάνπερ |
ἡ
ἀπόδοσις
(καὶ
ἡ
λῆψις |
[348] |
δ'
ὅς,
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
|
ἐάνπερ |
λανθάνῃ·
ἔστι
δὲ
οὐκ
ἄξια |
[337] |
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
|
ἐάντε |
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή;
ἄλλο |
[337] |
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
ἐάντε
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
|
ἐάντε |
μή;
ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφη, |
[340] |
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ
|
ἐάντε |
μή;
οὕτω
σε
φῶμεν
λέγειν; |
[340] |
συμφέρον
δοκοῦν
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
|
ἐάντε |
συμφέρῃ
ἐάντε
μή;
οὕτω
σε |
[350] |
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
|
ἐᾷς |
λέγειν.
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει; |
[351] |
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ'
|
ἑαυτῇ |
ἔχειν
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
οὔκ; |
[342] |
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη
τέχνη
οὐδεμία
|
ἑαυτῇ |
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ |
[342] |
ἥττονός
τε
καὶ
ἀρχομένου
(ὑπὸ
|
ἑαυτῆς. |
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν, |
[339] |
ποιεῖν
ἄττα
ἐνίοτε
διαμαρτάνειν
τοῦ
|
ἑαυτοῖς |
βελτίστου,
ἃ
δ'
ἂν
προστάττωσιν |
[340] |
ὁμολογεῖ
τοὺς
μὲν
ἄρχοντας
ἐνίοτε
|
ἑαυτοῖς |
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον |
[339] |
τὸ
τὰ
συμφέροντά
ἐστι
τίθεσθαι
|
ἑαυτοῖς, |
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς
ἀσύμφορα; |
[336] |
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
|
ἑαυτὸν |
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν
ἐφ'
ἡμᾶς |
[330] |
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
|
ἑαυτοῦ |
ἐν
τῷ
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα |
[343] |
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
|
ἑαυτοὺς |
δὲ
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
δέ, |
[348] |
καὶ
ἔθνη
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
|
ἑαυτοὺς |
ποιεῖσθαι·
σὺ
δὲ
οἴει
με |
[331] |
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ
δὲ
μηδὲν
|
ἑαυτῷ |
ἄδικον
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ |
[330] |
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
ἂν
|
ἑαυτῷ |
γένοιτο.
πότερον
δέ,
ἦν
δ' |
[337] |
αὐτὸν
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον
|
ἑαυτῷ, |
ἐάντε
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή; |
[350] |
καὶ
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
|
ἑαυτῷ |
εἰς
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ' |
[352] |
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
|
ἑαυτῷ, |
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ
ἑαυτῷ
καὶ |
[352] |
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ
|
ἑαυτῷ |
καὶ
τοῖς
δικαίοις·
ἦ
γάρ; |
[344] |
τυγχάνει
ὄν,
τὸ
δ'
ἄδικον
|
ἑαυτῷ |
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα |
[352] |
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι
|
ἑαυτῷ |
τε
καὶ
τῷ
ἐναντίῳ
παντὶ |
[347] |
ἐπ'
ἀναγκαῖον
καὶ
οὐκ
ἔχοντες
|
ἑαυτῶν |
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις.
ἐπεὶ |
[330] |
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
|
ἑαυτῶν, |
καὶ
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ |
[340] |
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
ὃ
|
ἐβούλου |
λέγειν
τὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ |
[351] |
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν
ἑνὶ
|
ἐγγένηται |
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
τὴν |
[341] |
ἵνα
μὴ
αὖθις
ἡμῖν
τοιοῦτον
|
ἐγγένηται, |
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις
τὸν
ἄρχοντά |
[351] |
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν
|
ἐγγένηται, |
εἴτε
πόλει
τινὶ
εἴτε
γένει |
[351] |
τί
δὲ
ἂν
ἐν
δυοῖν
|
ἐγγένηται; |
οὐ
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
καὶ |
[351] |
ἐν
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις
|
ἐγγιγνομένη |
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν |
[330] |
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι,
ἐπειδάν
τις
|
ἐγγὺς |
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι
τελευτήσειν,
εἰσέρχεται |
[330] |
ἀσθενείας
ἢ
καὶ
ὥσπερ
ἤδη
|
ἐγγυτέρω |
ὢν
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν
τι |
[330] |
ὕπνων,
ὥσπερ
οἱ
παῖδες,
θαμὰ
|
ἐγειρόμενος |
δειμαίνει
(καὶ
ζῇ
μετὰ
κακῆς |
[330] |
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς
|
ἐγένετο |
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς |
[336] |
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός
τ'
|
ἐγενόμην |
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ |
[354] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἐπειδή
μοι
πρᾷος
|
ἐγένου |
καὶ
χαλεπαίνων
ἐπαύσω.
οὐ
μέντοι |
[336] |
ἐλέγχων
ἐπειδάν
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
|
ἐγνωκὼς |
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ |
[329] |
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει.
καὶ
|
ἐγὼ |
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα,
βουλόμενος |
[336] |
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
|
ἐγὼ |
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν |
[350] |
οὐδὲν
μὰ
Δία,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἀλλ'
εἴπερ
τοῦτο
ποιήσεις,
ποίει· |
[330] |
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
ἀλλά
μοι
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ· |
[338] |
οὐδαμῶς,
ὦ
ἄριστε,
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
ἀλλὰ
σαφέστερον
εἰπὲ
τί
λέγεις. |
[349] |
λόγον
ἐλέγχεις;
(οὐδέν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
ἀλλὰ
τόδε
μοι
πειρῶ
ἔτι |
[348] |
ἂν
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἀντικατατείναντες
λέγωμεν
αὐτῷ
λόγον
παρὰ |
[337] |
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν
|
ἐγὼ |
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ |
[349] |
ἀλλ'
οὐ
μέντοι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἀποκνητέον
γε
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν |
[348] |
ὁποτέρως
οὖν
σοι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἀρέσκει.
οὕτως,
ἔφη.
ἴθι
δή, |
[353] |
τῆς
ὄψεως.
ἥτις,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
αὐτῶν
ἡ
ἀρετή·
οὐ
γάρ |
[345] |
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς
|
ἐγὼ |
γὰρ
δή
σοι
λέγω
τό |
[344] |
ἕκαστος
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην
ζωὴν
ζῴη;
|
ἐγὼ |
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη
ὁ
Θρασύμαχος, |
[335] |
σοφῶν
τε
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν.
|
ἐγὼ |
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
εἰμι
κοινωνεῖν |
[330] |
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
νῦν
οὔσης·
|
ἐγὼ |
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν
μὴ
ἐλάττω |
[331] |
μέν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ἴσως
γιγνώσκεις,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἀγνοῶ·
δῆλον
γὰρ
ὅτι |
[339] |
φῂς
εἶναι
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
σκόπει, |
[350] |
ἀλλ'
εἴπερ
τοῦτο
ποιήσεις,
ποίει·
|
ἐγὼ |
δὲ
ἐρωτήσω.
ἐρώτα
δή.
τοῦτο |
[350] |
ἤ,
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
|
ἐγὼ |
δέ
σοι,
ὥσπερ
ταῖς
γραυσὶν |
[337] |
δόξειεν.
(τί
οὖν,
ἔφη,
ἂν
|
ἐγὼ |
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας |
[334] |
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
δίκαιον
βλάπτειν,
τοὺς
δὲ
δικαίους |
[335] |
λέγεσθαι.
ἔστιν
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν
καὶ
ὁντινοῦν |
[337] |
οὐδέν
γε
κωλύει,
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
εἰ
δ'
οὖν
καὶ
μὴ |
[332] |
ὦ
πρὸς
Διός,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
εἰ
οὖν
τις
αὐτὸν
ἤρετο· |
[341] |
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
εἴ
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ |
[337] |
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν. |
[338] |
ἦ
δ'
ὅς.
φημὶ
γὰρ
|
ἐγὼ |
εἶναι
τὸ
δίκαιον
οὐκ
ἄλλο |
[351] |
μετὰ
δικαιοσύνης·
εἰ
δ'
ὡς
|
ἐγὼ |
ἔλεγον,
μετὰ
ἀδικίας.
πάνυ
ἄγαμαι, |
[339] |
κρείττονος
συμφέρον.
νῦν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἔμαθον
ὃ
λέγεις·
εἰ
δὲ |
[336] |
ἔφη,
λέγεις.
εἶεν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη |
[341] |
καὶ
ἡ
τέχνη,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἐπὶ
τούτῳ
πέφυκεν,
ἐπὶ
τῷ |
[349] |
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τοῦ
μὲν |
[328] |
χρῆν
μέντοι.
εἰ
μὲν
γὰρ
|
ἐγὼ |
ἔτι
ἐν
δυνάμει
ἦ
τοῦ |
[327] |
μένετ'
αὐτοῦ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἔτι
ἓν
λείπεται,
τὸ
ἢν |
[337] |
παθεῖν;
τί
ἄλλο,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἢ
ὅπερ
προσήκει
πάσχειν
τῷ |
[348] |
οὕτω
τίθημι.
τοῦτο,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἤδη
στερεώτερον,
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ |
[337] |
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
|
ἐγὼ |
ᾔδη
τε
καὶ
τούτοις
προύλεγον, |
[344] |
ἄλλως
ἔχειν;
ἔοικας,
ἦν
δ'
|
ἐγώ |
ἤτοι
ἡμῶν
γε
οὐδὲν
κήδεσθαι, |
[342] |
φαίνεται.
(οὐκ
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ |
[349] |
ἔφη,
εὖ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
καὶ
ἔοικε
τῷ
φρονίμῳ
καὶ |
[339] |
ἔφη.
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
καί
μοι
εἰπέ·
οὐ
καὶ |
[352] |
δή,
ἔφη.
σκοπῶ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
καί
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί |
[352] |
ἀπέχθωμαι.
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
καὶ
τὰ
λοιπά
μοι
τῆς |
[339] |
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
καὶ
τὸ
ἀσύμφορα
ποιεῖν
τοῖς |
[328] |
θεῷ;
ἀφ'
ἵππων;
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
καινόν
γε
τοῦτο.
λαμπάδια
ἔχοντες |
[335] |
ὅς.
μαχούμεθα
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
κοινῇ
ἐγώ
τε
καὶ
σύ, |
[331] |
χρησιμώτατον
εἶναι.
(παγκάλως,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
λέγεις,
ὦ
Κέφαλε.
τοῦτο
δ' |
[338] |
ἀποδιδόναι.
ὅτι
μέν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
μανθάνω
παρὰ
τῶν
ἄλλων,
ἀληθῆ |
[334] |
νῦν
δὲ
πῶς,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
μεταθώμεθα;
τὸν
δοκοῦντά
τε,
ἦ |
[327] |
ὑμᾶς,
ἔφη,
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
καὶ
|
ἐγὼ |
μετεστράφην
τε
καὶ
ἠρόμην
ὅπου |
[345] |
λόγον;
μὰ
Δί'
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
μὴ
σύ
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον |
[354] |
τοῦ
προτέρου
μετρίως
ἀπολαῦσαι,
καὶ
|
ἐγώ |
μοι
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν
ὃ |
[330] |
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
ὅσην
|
ἐγὼ |
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις |
[350] |
μὲν
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς
|
ἐγὼ |
νῦν
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ'
ἑλκόμενος |
[350] |
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὁ
ἄδικος
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου |
[350] |
ναί.
ἔοικεν
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὁ
μὲν
δίκαιος
τῷ
σοφῷ |
[331] |
τῶν
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
ἔφη,
|
ἐγώ, |
ὁ
Πολέμαρχος,
τῶν
γε
σῶν |
[333] |
ἀποδόσθαι
ἵππον·
τότε
(δέ,
ὡς
|
ἐγὼ |
οἶμαι,
ὁ
ἱππικός.
ἦ
γάρ; |
[339] |
συμφέρον
γέ
τι
εἶναι
καὶ
|
ἐγὼ |
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον,
σὺ
δὲ |
[327] |
γὰρ
κακῶς
δοξάζεις,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι |
[348] |
βίον
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὅσα
ἄρτι
Θρασύμαχος
ἀγαθὰ
διῆλθεν |
[330] |
τοι
ἕνεκα
ἠρόμην,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὅτι
μοι
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα |
[343] |
δὴ
τί
μάλιστα;
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
(ὅτι
οἴει
τοὺς
ποιμένας
ἢ |
[332] |
δὲ
μηδέν.
μανθάνω,
ἦν
δ'
|
ἐγώ |
ὅτι
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν |
[336] |
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
οὗ
μοι
δοκεῖ
εἶναι
τὸ |
[342] |
ἄλλο
τι
οὖν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
οὐδὲ
ἰατρὸς
οὐδείς,
καθ'
ὅσον |
[336] |
λέγε
ὅτι
ἂν
λέγῃς·
ὡς
|
ἐγὼ |
οὐκ
ἀποδέξομαι
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους |
[343] |
ἔστιν;
τί
δέ;
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
οὐκ
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
μᾶλλον
ἢ |
[353] |
ἔργον
εἶναι.
εἶεν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι |
[337] |
μαθεῖν
παρὰ
τοῦ
εἰδότος·
καὶ
|
ἐγὼ |
οὖν
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς |
[347] |
διὰ
ταῦτα
τοίνυν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν |
[328] |
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν |
[350] |
καὶ
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
παρά
γε
τὴν
σαυτοῦ
δόξαν. |
[345] |
τις
ἡμῶν
πέπονθεν,
οὐ
μόνος
|
ἐγώ· |
πεῖσον
οὖν,
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς |
[350] |
θέρους
ὄντος
τότε
καὶ
εἶδον
|
ἐγώ, |
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα |
[331] |
λέγειν.
ἀλλὰ
μέντοι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
Σιμωνίδῃ
γε
οὐ
ῥᾴδιον
ἀπιστεῖν |
[329] |
ἢ
πῶς
σὺ
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
|
~(ἐγώ |
σοι,
ἔφη,
νὴ
τὸν
Δία |
[331] |
τὰ
ἱερά.
(λέγε
δή,
εἶπον
|
ἐγώ, |
σὺ
ὁ
τοῦ
λόγου
κληρονόμος, |
[329] |
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν
|
ἐγὼ |
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά |
[336] |
λόγον·
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
|
ἐγὼ |
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν, |
[336] |
ἐφ'
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ
|
ἐγώ |
τε
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες |
[336] |
ἐν
τῇ
τῶν
λόγων
σκέψει
|
ἐγώ |
τε
καὶ
ὅδε,
εὖ
ἴσθι |
[335] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
κοινῇ
|
ἐγώ |
τε
καὶ
σύ,
ἐάν
τις |
[350] |
καὶ
ἀμαθίαν,
εἶεν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω, |
[341] |
καὶ
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
εἰπέ
μοι· |
[337] |
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
ἄν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ὦ
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον |
[347] |
σὺ
οὖν
ποτέρως,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Γλαύκων,
αἱρῇ;
καὶ
πότερον |
[348] |
ἔφη.
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ |
[341] |
ποιεῖν
συμφέρον.
εἶεν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε·
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν; |
[354] |
ὑπὸ
σοῦ
γε,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἐπειδή
μοι
πρᾷος |
[337] |
σοφὸς
γὰρ
εἶ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
ᾔδησθα |
[351] |
ἀδικίας.
πάνυ
ἄγαμαι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
οὐκ
ἐπινεύεις |
[342] |
συνέφησε
μόγις.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς |
[345] |
οἶδα.
τί
δέ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε;
τὰς
ἄλλας
ἀρχὰς |
[328] |
οἰκείους.
καὶ
μήν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Κέφαλε,
χαίρω
γε
διαλεγόμενος |
[330] |
γένοιτο.
πότερον
δέ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Κέφαλε,
ὧν
κέκτησαι
τὰ |
[341] |
γ'
ἂν
ἐπιχειρήσαιμι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
μακάριε.
ἀλλ'
ἵνα
μὴ |
[340] |
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
εἰ |
[332] |
τι.
ἠινίξατο
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὡς
ἔοικεν,
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς |
[340] |
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
|
ἔγωγε, |
εἶπον,
ᾤμην
σε
τοῦτο
λέγειν |
[351] |
τι
οὕτως
ἁπλῶς,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἔγωγε |
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι· |
[347] |
ὄνειδος
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν;
|
ἔγωγε, |
ἔφη.
διὰ
ταῦτα
τοίνυν,
ἦν |
[350] |
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
|
ἔγωγε, |
ἔφη.
(ὁ
δέ
γε
δίκαιος |
[339] |
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
|
ἔγωγε, |
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν,
ἦν
δ' |
[329] |
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν
δ'
|
ἔγωγε |
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν |
[331] |
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον
|
ἔγωγε |
θείην
ἂν
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ |
[344] |
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
καὶ
δὴ
|
ἔγωγε |
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε |
[347] |
σοι
λέγεσθαι;
τὸν
τοῦ
δικαίου
|
ἔγωγε |
λυσιτελέστερον
βίον
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν |
[345] |
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω
δὲ
ᾤμην
|
ἔγωγε |
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
ὁμολογεῖν |
[334] |
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
|
ἔγωγε |
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε |
[347] |
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
οὖν
|
ἔγωγε |
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς
τὸ |
[346] |
τότε,
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι
|
ἔγωγε. |
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη |
[339] |
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς
εἶναι;
|
ἔγωγε. |
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ |
[349] |
τινα
λέγεις,
ἕτερον
δὲ
(ἄμουσον;
|
ἔγωγε. |
πότερον
φρόνιμον
καὶ
πότερον
ἄφρονα; |
[352] |
λόγου,
ἔφη,
θαρρῶν·
οὐ
γὰρ
|
ἔγωγέ |
σοι
ἐναντιώσομαι,
ἵνα
μὴ
τοῖσδε |
[331] |
ὡς
σφόδρα.
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
|
ἔγωγε |
τίθημι
τὴν
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν |
[339] |
δέ
τινας
οὐκ
ὀρθῶς;
οἶμαι
|
ἔγωγε. |
τὸ
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ |
[346] |
τοῦ
κρείττονος.
διὰ
δὴ
ταῦτα
|
ἔγωγε, |
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι |
[328] |
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
ἂν
σὲ
|
ἔδει |
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς
ἂν |
[344] |
δὴ
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
|
ἐδεόμην |
τε
καὶ
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε |
[338] |
τε
Γλαύκων
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
ἐδέοντο |
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖν.
καὶ |
[330] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅτι
μοι
|
ἔδοξας |
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα, |
[328] |
Κέφαλος.
καὶ
μάλα
πρεσβύτης
μοι
|
ἔδοξεν |
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ |
[327] |
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
|
ἔδοξεν |
εἶναι,
οὐ
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο |
[329] |
εὖ
οὖν
μοι
καὶ
τότε
|
ἔδοξεν |
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
καὶ
νῦν
οὐχ |
[350] |
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
τῇ
|
ἐδωδῇ |
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
ἄν
τι |
[336] |
δὴ
οἴου,
εἰ
μὲν
χρυσίον
|
ἐζητοῦμεν, |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας |
[348] |
ὃ
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
|
ἐθαύμασα, |
εἰ
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας |
[345] |
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς
|
ἐθέλει |
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν, |
[350] |
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
|
ἐθέλειν |
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων |
[350] |
ἐν
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
|
ἐθέλειν |
ἄν
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ |
[347] |
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
|
ἐθέλειν |
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα |
[338] |
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
μὲν
μὴ
|
ἐθέλειν |
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ
τῶν
ἄλλων |
[346] |
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι
ἔλεγον
μηδένα
|
ἐθέλειν |
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ
τὰ
ἀλλότρια |
[349] |
ἄριστε,
μουσικὸς
ἀνὴρ
ἁρμοττόμενος
λύραν
|
ἐθέλειν |
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ
ἐπιτάσει |
[349] |
δικαίου
δοκεῖ
τί
σοι
ἂν
|
ἐθέλειν |
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ |
[347] |
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
ἐὰν
μὴ
αὐτὸς
|
ἐθέλῃ |
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται |
[343] |
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν
μηδὲν
|
ἐθέλῃ |
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ
τὸ
δίκαιον· |
[350] |
σοφὸς
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐκ
|
ἐθελήσει |
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου
τε |
[347] |
μισθὸν
δεῖν
ὑπάρχειν
τοῖς
μέλλουσιν
|
ἐθελήσειν |
ἄρχειν,
ἢ
ἀργύριον
ἢ
τιμήν, |
[338] |
τί
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
|
ἐθελήσεις. |
ἐὰν
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην, |
[337] |
ὅτι
σὺ
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
|
ἐθελήσοις, |
εἰρωνεύσοιο
δὲ
καὶ
πάντα
μᾶλλον |
[344] |
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν
|
ἐθέλοντας |
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τυραννίς, |
[330] |
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
|
ἐθέλοντες |
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
τὸν
πλοῦτον. |
[347] |
δ'
ἐγώ,
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
|
ἐθέλουσιν |
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε
τιμῆς· |
[331] |
πρὸς
τὸν
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
|
ἐθέλων |
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις. |
[347] |
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
|
ἐθέλωσιν |
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
οἶσθα
ὅτι |
[340] |
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων
δίκαιον
εἶναι
|
ἔθετο |
Θρασύμαχος.
καὶ
γὰρ
τὸ
τοῦ |
[340] |
ὦ
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
εἶναι
|
ἔθετο. |
ταῦτα
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος
ὡμολόγησεν |
[348] |
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
καὶ
|
ἔθνη |
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι· |
[351] |
ἢ
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
τι
|
ἔθνος, |
ὅσα
κοινῇ
ἐπί
τι
ἔρχεται |
[351] |
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι
δύνασθαι,
|
εἰ |
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα,
ἦ |
[339] |
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο
σκεπτέον
|
εἰ |
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ |
[334] |
τούτου
καὶ
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
|
εἰ |
ἄρα
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς |
[335] |
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
|
(εἰ |
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι |
[350] |
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
|
εἰ |
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ |
[329] |
οὗτοι
οὐ
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι.
|
εἰ |
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν |
[348] |
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις
εἴπῃ.
|
εἰ |
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν
ἀδικίαν |
[345] |
καὶ
πῶς,
ἔφη,
σὲ
πείσω;
|
εἰ |
γὰρ
οἷς
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ |
[336] |
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς
ἡμῖν
ἴσθι·
|
εἰ |
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ |
[347] |
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
|
εἰ |
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
εἶναι
τὸ |
[337] |
γε
κωλύει,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
εἰ |
δ'
οὖν
καὶ
μὴ
ἔστιν |
[351] |
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ
δικαιοσύνης·
|
εἰ |
δ'
ὡς
ἐγὼ
ἔλεγον,
μετὰ |
[339] |
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
ὃ
λέγεις·
|
εἰ |
δὲ
ἀληθὲς
ἢ
μή,
πειράσομαι |
[352] |
ὡς
σὺ
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
|
εἰ |
δὲ
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ |
[329] |
τὸ
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν
ἐπίπονον·
|
εἰ |
δὲ
μή,
καὶ
γῆρας,
ὦ |
[346] |
ἡ
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις,
ἀλλ'
|
εἰ |
δεῖ
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
μὲν |
[328] |
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
|
εἰ |
δοκεῖ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὕτω |
[348] |
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
|
εἰ |
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς |
[341] |
ἔφην
ἐγώ,
εἴ
με
ἔροιο
|
εἰ |
ἐξαρκεῖ
σώματι
εἶναι
σώματι
ἢ |
[331] |
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
ὅπλα,
|
εἰ |
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε
χρὴ |
[339] |
ἔφη,
προσθήκη.
οὔπω
δῆλον
οὐδ'
|
εἰ |
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο |
[347] |
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν,
|
εἰ |
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει |
[328] |
εἰς
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
|
εἰ |
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
ἐν |
[351] |
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
|
(εἰ |
μέν,
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι |
[332] |
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
|
εἰ |
μέν
τι,
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν, |
[336] |
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
δὴ
οἴου,
|
εἰ |
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν |
[351] |
ἦ
δ'
ὅς.
τί
δ'
|
εἰ |
μὴ
ἀδικοῖεν;
οὐ
μᾶλλον;
πάνυ |
[336] |
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί
μοι
δοκῶ,
|
εἰ |
μὴ
πρότερος
ἑωράκη
αὐτὸν
ἢ |
[343] |
τῷ
μὲν
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ
|
εἰ |
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
τά
γε |
[340] |
ἐγώ,
ὦ
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
|
εἰ |
νῦν
οὕτω
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως |
[353] |
μάθοις
ὃ
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
|
εἰ |
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον |
[350] |
καὶ
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
|
εἰ |
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι |
[332] |
πρὸς
Διός,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
εἰ |
οὖν
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ |
[338] |
που
τό
γε
τοιόνδε
φῄς·
|
εἰ |
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς |
[333] |
τι
σπουδαῖον
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
|
εἰ |
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
χρήσιμον
ὂν |
[353] |
γάρ
πω
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
|
εἰ |
τῇ
οἰκείᾳ
μὲν
ἀρετῇ
τὸ |
[349] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
|
εἰ |
τοῦ
μὲν
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ |
[351] |
τόδε
δέ
μοι
λέγε·
ἆρα
|
εἰ |
τοῦτο
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν |
[337] |
μηδέν;
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
|
εἰ |
τούτων
τι
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ' |
[341] |
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην
ἐγώ,
|
εἴ |
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι |
[337] |
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
εἴ |
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί |
[337] |
ἀποκρινοῖτο
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
|
εἴ |
σοι
εἶπεν·
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς |
[341] |
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
|
εἴ |
τι
δύνασαι
οὐδέν
σου
παρίεμαι |
[337] |
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
|
εἴ |
τι
καὶ
οἴεται,
περὶ
τούτων |
[337] |
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
ᾔδησθα
ὅτι
|
εἴ |
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ |
[330] |
καὶ
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
|
εἴ |
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν |
[331] |
λέγω·
πᾶς
ἄν
που
εἴποι,
|
εἴ |
τις
λάβοι
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς |
[350] |
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
|
εἴ |
τίς
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν |
[337] |
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο,
|
εἴ |
τίς
τί
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς |
[329] |
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι
οἷός
τε
|
εἶ |
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
εὐφήμει, |
[337] |
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη·
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
μαθεῖν |
[340] |
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς |
[338] |
ἅμα
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ |
[337] |
τί
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς
γὰρ
|
εἶ, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε· |
[348] |
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος
|
εἶ |
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
καλὸν |
[343] |
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω
|
εἶ |
περί
τε
τοῦ
δικαίου
καὶ |
[328] |
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη
|
εἶ |
τῆς
ἡλικίας
ὃ
δὴ
ἐπὶ |
[344] |
πολὺν
τὸν
λόγον·
οὐ
μὴν
|
εἴασάν |
γε
αὐτὸν
οἱ
παρόντες,
ἀλλ' |
[344] |
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ
σὺ
φῂς
|
εἰδέναι. |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν |
[337] |
μὲν
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
|
εἰδέναι, |
ἔπειτα,
εἴ
τι
καὶ
οἴεται, |
[338] |
λέγειν·
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς
|
εἰδέναι |
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν |
[354] |
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν
|
(εἰδέναι· |
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ |
[336] |
ἀλλ'
εἴπερ
ὡς
ἀληθῶς
βούλει
|
εἰδέναι |
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ἔστι,
μὴ |
[350] |
καὶ
θέρους
ὄντος
τότε
καὶ
|
εἶδον |
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον |
[337] |
ὅπερ
προσήκει
πάσχειν
τῷ
μὴ
|
εἰδότι; |
προσήκει
δέ
που
μαθεῖν
παρὰ |
[337] |
δέ
που
μαθεῖν
παρὰ
τοῦ
|
εἰδότος· |
καὶ
ἐγὼ
οὖν
τοῦτο
ἀξιῶ |
[337] |
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον
μὲν
μὴ
|
εἰδὼς |
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ |
[350] |
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
|
εἶεν” |
ἐρῶ
καὶ
κατανεύσομαι
καὶ
ἀνανεύσομαι. |
[337] |
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
|
εἶεν, |
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο |
[332] |
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
|
εἶεν· |
ἡ
οὖν
δὴ
τίσιν
τί |
[336] |
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
λέγεις.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ |
[353] |
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
εἶναι.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ |
[350] |
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν |
[341] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
ποιεῖν
συμφέρον.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε· |
[332] |
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
|
εἶεν· |
μὴ
κάμνουσί
γε
μήν,
ὦ |
[349] |
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη.
|
εἶεν, |
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
τινα |
[351] |
ὅτι
καὶ
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
|
εἴη |
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ
γ' |
[332] |
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
ὃ
|
εἴη. |
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς
φαίνεται, |
[332] |
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
ὅτι
τοῦτ'
|
εἴη |
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι, |
[353] |
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
|
εἴη |
ἔργον
ὃ
ἂν
ἢ
μόνον |
[340] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δίκαιον
ἂν
|
εἴη |
ἢ
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ' |
[333] |
φίλε,
πάνυ
γέ
τι
σπουδαῖον
|
εἴη |
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς
τὰ |
[331] |
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν
|
εἴη |
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς |
[337] |
οἴεται,
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
|
εἴη |
ὅπως
μηδὲν
ἐρεῖ
ὧν
ἡγεῖται |
[327] |
τε
καὶ
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
|
εἴη. |
οὗτος,
ἔφη,
ὄπισθεν
προσέρχεται·
ἀλλὰ |
[350] |
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
|
εἴη, |
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν |
[348] |
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν;
|
εἰκός |
γ'
ἔφη,
ὦ
ἥδιστε,
ἐπειδή |
[337] |
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
|
εἰκός |
ἐστίν
που
ὑπὸ
ὑμῶν
τῶν |
[338] |
φαύλου;
~ἀλλὰ
σὲ
δὴ
μᾶλλον
|
(εἰκὸς |
λέγειν·
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς |
[334] |
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
|
εἰκὸς |
μέν,
ἔφη,
οὓς
ἄν
τις |
[335] |
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
|
εἰμι |
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα, |
[329] |
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ
παραμύθιά
φασιν
|
εἶναι. |
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις·
οὐ
γὰρ |
[328] |
ὁ
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
|
εἶναι. |
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ,
ἦν
δ' |
[340] |
τοὺς
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους
|
εἶναι |
ἀλλά
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης |
[331] |
πότερα
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν
|
εἶναι |
ἁπλῶς
οὕτως
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι |
[332] |
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
δίκαιον
|
εἶναι |
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
νὴ
Δί' |
[342] |
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν
|
εἶναι |
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται. |
[342] |
γὰρ
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων
|
εἶναι |
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής.
ἢ |
[345] |
ἐπεὶ
τά
γε
αὑτῆς
ὥστ'
|
εἶναι |
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως |
[328] |
καὶ
μάλα
πρεσβύτης
μοι
ἔδοξεν
|
εἶναι· |
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ
(ἑωράκη |
[339] |
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
ταὐτὸν
|
εἶναι |
δίκαιον,
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας
ἀρχῆς |
[353] |
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
|
εἶναι |
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν |
[352] |
καὶ
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
|
εἶναι |
ἑαυτῷ
τε
καὶ
τῷ
ἐναντίῳ |
[339] |
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς
|
εἶναι; |
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν |
[340] |
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων
δίκαιον
|
εἶναι |
ἔθετο
Θρασύμαχος.
καὶ
γὰρ
τὸ |
[340] |
κρείττονος,
ὦ
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
|
εἶναι |
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος |
[353] |
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
|
εἶναι. |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν |
[353] |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
|
εἶναι |
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
ἔργον
τι |
[334] |
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
|
εἶναι, |
ἐπ'
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
φίλων |
[346] |
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
|
εἶναι; |
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν |
[349] |
ἂν
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
|
εἶναι, |
ἢ
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ' |
[336] |
τίνος;
ἔφη.
οἶμαι
αὐτὸ
Περιάνδρου
|
εἶναι |
ἢ
Περδίκκου
ἢ
Ξέρξου
ἢ |
[344] |
μᾶλλον
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον
|
εἶναι |
ἢ
τὸ
δίκαιον.
πάντων
δὲ |
[334] |
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
|
εἶναι, |
ἢ
τοὺς
ὄντας,
κἂν
μὴ |
[347] |
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον
βίον
|
εἶναι. |
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅσα |
[345] |
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
|
εἶναι |
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ' |
[352] |
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί
σοι
|
εἶναι |
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν |
[348] |
φρόνιμοί
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
|
εἶναι |
καὶ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
οἵ |
[351] |
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον
|
εἶναι |
καὶ
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι |
[348] |
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
δίκαιον
|
εἶναι, |
καὶ
αὖθις
οὗτος,
καὶ
ἄλλον |
[339] |
ἐπειδὴ
γὰρ
συμφέρον
γέ
τι
|
εἶναι |
καὶ
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον, |
[338] |
τὸ
σῶμα,
τοῦτο
τὸ
(σιτίον
|
εἶναι |
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου |
[336] |
ἂν
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη
|
εἶναι; |
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν |
[350] |
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
|
εἶναι |
καὶ
σοφίαν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν |
[348] |
αὐτὸ
καὶ
καλὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
|
εἶναι |
καὶ
τἆλλα
αὐτῷ
πάντα
προσθήσεις |
[338] |
τοῦ
κρείττονος
φῂς
συμφέρον
δίκαιον
|
εἶναι. |
καὶ
τοῦτο,
ὦ
Θρασύμαχε,
τί |
[339] |
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω
δίκαιον
|
εἶναι |
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως
μὴ |
[351] |
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν
καὶ
ἀδυνάτους
|
εἶναι |
κοινῇ
μετ'
(ἀλλήλων
πράττειν;
πάνυ |
[347] |
τὸν
τοῦ
ἀδίκου
βίον
φάσκων
|
εἶναι |
κρείττω
ἢ
τὸν
τοῦ
δικαίου. |
[353] |
ζῆν;
οὐ
ψυχῆς
φήσομεν
ἔργον
|
εἶναι; |
μάλιστά
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν
καὶ |
[334] |
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
|
εἶναι |
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον; |
[334] |
τὸν
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
|
εἶναι. |
νῦν
δὲ
πῶς,
ἦν
δ' |
[334] |
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
|
εἶναι |
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα, |
[347] |
πολὺ
δέ
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
|
εἶναι |
ὃ
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν |
[328] |
δὴ
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
|
εἶναι |
οἱ
ποιηταί,
πότερον
χαλεπὸν
τοῦ |
[347] |
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ
φιλάργυρον
|
εἶναι |
ὄνειδος
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν; |
[354] |
ἔφη.
ἀλλὰ
μὴν
ἄθλιόν
γε
|
εἶναι |
οὐ
λυσιτελεῖ,
εὐδαίμονα
δέ.
πῶς |
[327] |
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν
|
εἶναι, |
οὐ
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν |
[331] |
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν
|
εἶναι, |
οὔ
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ |
[345] |
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
|
εἶναι, |
οὐδ'
ἐὰν
ἐᾷ
τις
αὐτὴν |
[353] |
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
ἐκείνης
|
εἶναι; |
οὐδενὶ
ἄλλῳ.
τί
δ'
αὖ |
[345] |
ἂν
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
|
εἶναι |
οὕτω
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ |
[331] |
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον
|
εἶναι. |
(παγκάλως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
λέγεις, |
[352] |
(ἂν)
ταῦτα
τούτων
φαμὲν
ἔργα
|
εἶναι; |
πάνυ
γε.
~(τί
δέ;
μαχαίρᾳ |
[348] |
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
|
εἶναι; |
(πάνυ
μὲν
οὖν
καὶ
φημί, |
[339] |
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον
|
εἶναι |
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
ὃ
σὺ |
[334] |
τοὺς
ἐχθρούς.
(φίλους
δὲ
λέγεις
|
εἶναι |
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς |
[343] |
μηδὲν
ὠφελεῖσθαι
διὰ
τὸ
δίκαιον
|
εἶναι, |
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἀπεχθέσθαι
τοῖς |
[333] |
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν
χρήσιμον
|
εἶναι; |
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες. |
[341] |
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα
τελέαν
|
εἶναι; |
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην |
[341] |
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι
|
εἶναι |
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ' |
[340] |
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
|
εἶναι |
ταῦτα
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
τὰ |
[350] |
ἔφαμεν
δὲ
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
|
εἶναι |
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ
μέμνησαι, |
[333] |
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
|
εἶναι |
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι, |
[339] |
συμβαίνει
τῷ
ὀρθῶς
λογιζομένῳ
πανταχοῦ
|
εἶναι |
τὸ
αὐτὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ |
[336] |
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ
τί
φῂς
|
εἶναι |
τὸ
δίκαιον.
καὶ
ὅπως
μοι |
[338] |
δ'
ὅς.
φημὶ
γὰρ
ἐγὼ
|
εἶναι |
τὸ
δίκαιον
οὐκ
ἄλλο
τι |
[347] |
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
|
εἶναι |
τὸ
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ
νυνὶ |
[336] |
δ'
ἐγώ,
οὗ
μοι
δοκεῖ
|
εἶναι |
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
φάναι
δίκαιον |
[338] |
ἀπέφηναν
τοῦτο
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις
|
εἶναι, |
τὸ
σφίσι
συμφέρον,
καὶ
τὸν |
[339] |
δὲ
προστιθεῖς
καὶ
αὐτὸ
φῂς
|
εἶναι |
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ἐγὼ
δὲ |
[339] |
ἂν
προστάττωσιν
οἱ
ἄρχοντες
δίκαιον
|
εἶναι |
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ |
[338] |
δὲ
φιλονικεῖν
πρὸς
τὸ
ἐμὲ
|
εἶναι |
τὸν
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν, |
[335] |
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
|
εἶναι |
τὸν
μὲν
φίλον
εὖ
ποιεῖν, |
[334] |
ὅσοι
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
|
εἶναι |
τοὺς
μὲν
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ |
[336] |
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
φάναι
δίκαιον
|
εἶναι |
τοὺς
μὲν
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς |
[335] |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν
τις
δίκαιον
|
εἶναι, |
τοῦτο
δὲ
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ |
[341] |
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
|
εἶναι. |
τούτῳ
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ |
[346] |
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν
|
εἶναι, |
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν
ἔχειν; |
[340] |
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν·
τοῦτο
ποιητέον
|
εἶναι |
τῷ
ἥττονι,
καὶ
τὸ
δίκαιον |
[340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δοκοῦν
|
εἶναι |
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ
ἐάντε |
[336] |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
|
εἶναι |
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
ζητήσει |
[353] |
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
τινα
ψυχῆς
|
εἶναι; |
φαμέν.
(ἆρ'
οὖν
ποτε,
ὦ |
[339] |
αὑτοῖς
προστάττωσιν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
|
εἶναι |
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι |
[335] |
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ
|
εἶναι |
φίλον.
καὶ
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ |
[333] |
ἄλλων;
ὅταν
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
|
εἶναι, |
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν |
[339] |
ἄρχουσί
τε
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
|
εἶναι |
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
οἱ
μὲν |
[350] |
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
|
εἶναι. |
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
μὲν
ἄρα |
[348] |
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις
|
εἶναι |
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
ἄν |
[343] |
ὁ
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
|
εἰπέ |
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη |
[341] |
δ'
ἐγώ,
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
|
εἰπέ |
μοι·
ὁ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ |
[339] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
μοι
|
εἰπέ· |
οὐ
καὶ
πείθεσθαι
μέντοι
τοῖς |
[346] |
~ἀλλὰ
(τοῖς
ἀρχομένοις;
ἐπεὶ
τοσόνδε
|
εἰπέ· |
οὐχὶ
ἑκάστην
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε |
[338] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἀλλὰ
σαφέστερον
|
εἰπὲ |
τί
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ' |
[330] |
ἐγώ.
ἀλλά
μοι
ἔτι
τοσόνδε
|
εἰπέ· |
τί
μέγιστον
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι |
[336] |
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ
|
εἰπὲ |
τί
φῂς
εἶναι
τὸ
δίκαιον. |
[340] |
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
καί
μοι
|
εἰπέ, |
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
ὃ |
[341] |
τὸν
κρείττονα,
τὸν
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ |
[338] |
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν
|
εἰπεῖν |
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν |
[329] |
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
|
εἰπεῖν, |
καὶ
νῦν
οὐχ
ἧττον.
παντάπασι |
[338] |
δὴ
φῂς
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
|
εἰπεῖν. |
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ |
[350] |
φαίης.
ἢ
οὖν
ἔα
με
|
εἰπεῖν |
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει |
[341] |
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
|
εἰπεῖν |
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς, |
[331] |
τοι,
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
|
εἶπεν, |
ὅτι
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ |
[337] |
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
σαρδάνιον
καὶ
|
εἶπεν· |
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη
κείνη |
[337] |
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
εἴ
σοι
|
εἶπεν· |
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
μὴ |
[328] |
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
καὶ
|
εἶπεν· |
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
δὲ
θαμίζεις |
[344] |
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν
σκόπει,
|
εἴπερ |
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ
μᾶλλον
συμφέρει |
[331] |
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος,
|
εἴπερ |
γέ
τι
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι. |
[351] |
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ
γ'
ἔφην,
|
εἴπερ |
σοφία
τε
καὶ
ἀρετή
ἐστιν |
[350] |
Δία,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀλλ'
|
εἴπερ |
τοῦτο
ποιήσεις,
ποίει·
ἐγὼ
δὲ |
[336] |
ἀλλήλους
ὑποκατακλινόμενοι
ὑμῖν
αὐτοῖς;
ἀλλ'
|
εἴπερ |
ὡς
ἀληθῶς
βούλει
εἰδέναι
τὸ |
[337] |
πῶς
λέγεις;
τί
ἂν
αὐτῷ
|
εἶπες |
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
ὡς |
[338] |
μανθάνω
παρὰ
τῶν
ἄλλων,
ἀληθῆ
|
εἶπες, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
δὲ
οὔ |
[348] |
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις
|
εἴπῃ. |
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν |
[345] |
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν,
ἃ
ἂν
|
εἴπῃς, |
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
ἐὰν
μετατιθῇ, |
[331] |
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
ἄν
που
|
εἴποι, |
εἴ
τις
λάβοι
παρὰ
φίλου |
[340] |
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
ἂν
|
εἴποι |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ |
[341] |
εἶναι
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
|
εἴποιμ' |
ἂν
ὅτι
παντάπασι
μὲν
οὖν |
[337] |
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
μοι
γένηται,
|
εἶπον. |
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων. |
[331] |
πρὸς
τὰ
ἱερά.
(λέγε
δή,
|
εἶπον |
ἐγώ,
σὺ
ὁ
τοῦ
λόγου |
[336] |
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
|
εἶπον, |
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας |
[341] |
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
ἄν
με,
|
εἶπον, |
οὕτω
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν |
[336] |
οἷός
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
|
εἶπον |
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς |
[344] |
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε
καὶ
|
εἶπον· |
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν |
[329] |
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν
καὶ
|
εἶπον· |
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί
σου
τοὺς |
[340] |
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
|
εἶπον, |
ᾤμην
σε
τοῦτο
λέγειν
ὅτε |
[338] |
τόνδε
διδάξαι
καὶ
τοὺς
ἄλλους.
|
εἰπόντος |
δέ
μου
ταῦτα,
ὅ
τε |
[329] |
συμβαίνει.
καὶ
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
|
εἰπόντος |
ταῦτα,
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν |
[337] |
τι
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
ἕτερον
|
εἴπω |
τι
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς |
[344] |
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα
|
εἰπὼν |
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
εἶχεν |
[335] |
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
ταῦτα
|
εἰπών. |
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ |
[348] |
φημί,
ἔφη,
καὶ
δι'
ἅ,
|
εἴρηκα. |
φέρε
δή,
τὸ
τοιόνδε
περὶ |
[352] |
γέ
μοι
δοκεῖ,
ἐξ
ὧν
|
εἰρήκαμεν· |
ὅμως
δ'
ἔτι
βέλτιον
σκεπτέον. |
[349] |
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη,
|
εἴρηκας. |
ἔστιν
δέ
γε,
ἔφην,
φρόνιμός |
[347] |
καὶ
ὡς
ἐν
μισθοῦ
μέρει
|
εἴρηκας, |
οὐ
συνῆκα.
τὸν
τῶν
βελτίστων |
[335] |
Σιμωνίδην
ἢ
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
|
εἰρηκέναι |
ἤ
τιν'
ἄλλον
τῶν
σοφῶν |
[332] |
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς
ἔμπροσθεν
|
εἰρημένοις, |
ἡ
τοῖς
φίλοις
τε
καὶ |
[344] |
ὑπομεῖναί
τε
καὶ
παρασχεῖν
τῶν
|
εἰρημένων |
λόγον.
καὶ
δὴ
ἔγωγε
καὶ |
[329] |
τοιούτων
ἐν
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
|
εἰρήνη |
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ |
[332] |
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
ἐν
|
εἰρήνῃ |
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ
γεωργία· |
[333] |
τίνος
χρείαν
ἢ
κτῆσιν
ἐν
|
εἰρήνῃ |
φαίης
ἂν
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς |
[337] |
ἔφη,
αὕτη
κείνη
ἡ
εἰωθυῖα
|
εἰρωνεία |
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ
ᾔδη |
[337] |
σὺ
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
|
εἰρωνεύσοιο |
δὲ
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις |
[333] |
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
εἰς
κρουμάτων;
|
εἰς |
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
πλήν
γ' |
[347] |
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
δὴ
καὶ
|
εἰς |
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ
μοι |
[342] |
τινος
τέχνης
τῆς
τὸ
συμφέρον
|
εἰς |
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε
καὶ |
[333] |
ὥσπερ
ὁ
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
|
εἰς |
κρουμάτων;
εἰς
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
[327] |
~Πολιτεία
Α.
(Σωκράτης
κατέβην
χθὲς
|
εἰς |
Πειραιᾶ
μετὰ
Γλαύκωνος
τοῦ
Ἀρίστωνος |
[333] |
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς
|
εἰς |
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
ὁ
πεττευτικός; |
[333] |
ὁ
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
|
εἰς |
πλίνθων
καὶ
λίθων
θέσιν
ὁ |
[329] |
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες
|
εἰς |
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες |
[335] |
ἑταῖρε,
μὴ
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
|
εἰς |
τὴν
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι; |
[350] |
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
|
εἰς |
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως, |
[335] |
ἢ
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων;
|
εἰς |
|