Pages |
[327] |
ἐκέλευσε
δραμόντα
τὸν
παῖδα
περιμεῖναί
|
ἑ |
κελεῦσαι.
καί
μου
ὄπισθεν
ὁ |
[345] |
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
ἐὰν
|
ἐᾷ |
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ
διακωλύῃ |
[350] |
ἄν
με
φαίης.
ἢ
οὖν
|
ἔα |
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι,
ἤ, |
[351] |
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
ἔφη.
|
ἐὰν |
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν |
[346] |
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
|
ἐὰν |
δὲ
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται, |
[345] |
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
|
ἐὰν |
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ |
[344] |
δίκαιον.
πάντων
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
|
ἐὰν |
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς, |
[346] |
τί
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
|
ἐὰν |
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
ἔφη. |
[338] |
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
ἐθελήσεις.
|
ἐὰν |
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην,
τί |
[345] |
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
|
ἐὰν |
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς |
[347] |
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
|
ἐὰν |
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις, |
[347] |
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
|
ἐὰν |
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν |
[330] |
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
|
ἐὰν |
μὴ
ἐλάττω
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ |
[340] |
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
|
ἐὰν |
σύ
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς, |
[335] |
κοινῇ
ἐγώ
τε
καὶ
σύ,
|
ἐάν |
τις
αὐτὸ
φῇ
ἢ
Σιμωνίδην |
[346] |
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν
τι
μᾶλλον,
|
ἐάν |
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς
γίγνηται
διὰ |
[338] |
ὡς
δὲ
προθύμως
τοῦτο
δρῶ,
|
ἐάν |
τίς
μοι
δοκῇ
εὖ
λέγειν, |
[337] |
τρία·
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου
|
ἐὰν |
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
σοι |
[346] |
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
τὴν
μισθωτικήν,
|
ἐὰν |
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα. |
[336] |
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι
|
ἐὰν |
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
ἐγὼ |
[346] |
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ
|
ἐάνπερ |
βούλῃ
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου, |
[332] |
ἄν
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
|
ἐάνπερ |
ἡ
ἀπόδοσις
(καὶ
ἡ
λῆψις |
[348] |
δ'
ὅς,
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
|
ἐάνπερ |
λανθάνῃ·
ἔστι
δὲ
οὐκ
ἄξια |
[337] |
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
|
ἐάντε |
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή;
ἄλλο |
[337] |
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
ἐάντε
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
|
ἐάντε |
μή;
ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφη, |
[340] |
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ
|
ἐάντε |
μή;
οὕτω
σε
φῶμεν
λέγειν; |
[340] |
συμφέρον
δοκοῦν
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
|
ἐάντε |
συμφέρῃ
ἐάντε
μή;
οὕτω
σε |
[350] |
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
|
ἐᾷς |
λέγειν.
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει; |
[351] |
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ'
|
ἑαυτῇ |
ἔχειν
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
οὔκ; |
[342] |
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη
τέχνη
οὐδεμία
|
ἑαυτῇ |
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ |
[342] |
ἥττονός
τε
καὶ
ἀρχομένου
(ὑπὸ
|
ἑαυτῆς. |
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν, |
[339] |
ποιεῖν
ἄττα
ἐνίοτε
διαμαρτάνειν
τοῦ
|
ἑαυτοῖς |
βελτίστου,
ἃ
δ'
ἂν
προστάττωσιν |
[340] |
ὁμολογεῖ
τοὺς
μὲν
ἄρχοντας
ἐνίοτε
|
ἑαυτοῖς |
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον |
[339] |
τὸ
τὰ
συμφέροντά
ἐστι
τίθεσθαι
|
ἑαυτοῖς, |
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς
ἀσύμφορα; |
[336] |
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
|
ἑαυτὸν |
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν
ἐφ'
ἡμᾶς |
[330] |
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
|
ἑαυτοῦ |
ἐν
τῷ
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα |
[343] |
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
|
ἑαυτοὺς |
δὲ
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
δέ, |
[348] |
καὶ
ἔθνη
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
|
ἑαυτοὺς |
ποιεῖσθαι·
σὺ
δὲ
οἴει
με |
[331] |
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ
δὲ
μηδὲν
|
ἑαυτῷ |
ἄδικον
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ |
[330] |
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
ἂν
|
ἑαυτῷ |
γένοιτο.
πότερον
δέ,
ἦν
δ' |
[337] |
αὐτὸν
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον
|
ἑαυτῷ, |
ἐάντε
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή; |
[350] |
καὶ
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
|
ἑαυτῷ |
εἰς
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ' |
[352] |
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
|
ἑαυτῷ, |
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ
ἑαυτῷ
καὶ |
[352] |
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ
|
ἑαυτῷ |
καὶ
τοῖς
δικαίοις·
ἦ
γάρ; |
[344] |
τυγχάνει
ὄν,
τὸ
δ'
ἄδικον
|
ἑαυτῷ |
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα |
[352] |
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι
|
ἑαυτῷ |
τε
καὶ
τῷ
ἐναντίῳ
παντὶ |
[347] |
ἐπ'
ἀναγκαῖον
καὶ
οὐκ
ἔχοντες
|
ἑαυτῶν |
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις.
ἐπεὶ |
[330] |
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
|
ἑαυτῶν, |
καὶ
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ |
[340] |
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
ὃ
|
ἐβούλου |
λέγειν
τὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ |
[351] |
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν
ἑνὶ
|
ἐγγένηται |
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
τὴν |
[341] |
ἵνα
μὴ
αὖθις
ἡμῖν
τοιοῦτον
|
ἐγγένηται, |
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις
τὸν
ἄρχοντά |
[351] |
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν
|
ἐγγένηται, |
εἴτε
πόλει
τινὶ
εἴτε
γένει |
[351] |
τί
δὲ
ἂν
ἐν
δυοῖν
|
ἐγγένηται; |
οὐ
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
καὶ |
[351] |
ἐν
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις
|
ἐγγιγνομένη |
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν |
[330] |
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι,
ἐπειδάν
τις
|
ἐγγὺς |
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι
τελευτήσειν,
εἰσέρχεται |
[330] |
ἀσθενείας
ἢ
καὶ
ὥσπερ
ἤδη
|
ἐγγυτέρω |
ὢν
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν
τι |
[330] |
ὕπνων,
ὥσπερ
οἱ
παῖδες,
θαμὰ
|
ἐγειρόμενος |
δειμαίνει
(καὶ
ζῇ
μετὰ
κακῆς |
[330] |
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς
|
ἐγένετο |
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς |
[336] |
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός
τ'
|
ἐγενόμην |
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ |
[354] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἐπειδή
μοι
πρᾷος
|
ἐγένου |
καὶ
χαλεπαίνων
ἐπαύσω.
οὐ
μέντοι |
[336] |
ἐλέγχων
ἐπειδάν
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
|
ἐγνωκὼς |
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ |
[329] |
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει.
καὶ
|
ἐγὼ |
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα,
βουλόμενος |
[336] |
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
|
ἐγὼ |
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν |
[350] |
οὐδὲν
μὰ
Δία,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἀλλ'
εἴπερ
τοῦτο
ποιήσεις,
ποίει· |
[330] |
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
ἀλλά
μοι
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ· |
[338] |
οὐδαμῶς,
ὦ
ἄριστε,
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
ἀλλὰ
σαφέστερον
εἰπὲ
τί
λέγεις. |
[349] |
λόγον
ἐλέγχεις;
(οὐδέν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
ἀλλὰ
τόδε
μοι
πειρῶ
ἔτι |
[348] |
ἂν
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἀντικατατείναντες
λέγωμεν
αὐτῷ
λόγον
παρὰ |
[337] |
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν
|
ἐγὼ |
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ |
[349] |
ἀλλ'
οὐ
μέντοι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἀποκνητέον
γε
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν |
[348] |
ὁποτέρως
οὖν
σοι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἀρέσκει.
οὕτως,
ἔφη.
ἴθι
δή, |
[353] |
τῆς
ὄψεως.
ἥτις,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
αὐτῶν
ἡ
ἀρετή·
οὐ
γάρ |
[345] |
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς
|
ἐγὼ |
γὰρ
δή
σοι
λέγω
τό |
[344] |
ἕκαστος
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην
ζωὴν
ζῴη;
|
ἐγὼ |
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη
ὁ
Θρασύμαχος, |
[335] |
σοφῶν
τε
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν.
|
ἐγὼ |
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
εἰμι
κοινωνεῖν |
[330] |
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
νῦν
οὔσης·
|
ἐγὼ |
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν
μὴ
ἐλάττω |
[331] |
μέν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ἴσως
γιγνώσκεις,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἀγνοῶ·
δῆλον
γὰρ
ὅτι |
[339] |
φῂς
εἶναι
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
σκόπει, |
[350] |
ἀλλ'
εἴπερ
τοῦτο
ποιήσεις,
ποίει·
|
ἐγὼ |
δὲ
ἐρωτήσω.
ἐρώτα
δή.
τοῦτο |
[350] |
ἤ,
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
|
ἐγὼ |
δέ
σοι,
ὥσπερ
ταῖς
γραυσὶν |
[337] |
δόξειεν.
(τί
οὖν,
ἔφη,
ἂν
|
ἐγὼ |
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας |
[334] |
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
δίκαιον
βλάπτειν,
τοὺς
δὲ
δικαίους |
[335] |
λέγεσθαι.
ἔστιν
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν
καὶ
ὁντινοῦν |
[337] |
οὐδέν
γε
κωλύει,
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
εἰ
δ'
οὖν
καὶ
μὴ |
[332] |
ὦ
πρὸς
Διός,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
εἰ
οὖν
τις
αὐτὸν
ἤρετο· |
[341] |
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
εἴ
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ |
[337] |
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν. |
[338] |
ἦ
δ'
ὅς.
φημὶ
γὰρ
|
ἐγὼ |
εἶναι
τὸ
δίκαιον
οὐκ
ἄλλο |
[351] |
μετὰ
δικαιοσύνης·
εἰ
δ'
ὡς
|
ἐγὼ |
ἔλεγον,
μετὰ
ἀδικίας.
πάνυ
ἄγαμαι, |
[339] |
κρείττονος
συμφέρον.
νῦν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἔμαθον
ὃ
λέγεις·
εἰ
δὲ |
[336] |
ἔφη,
λέγεις.
εἶεν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη |
[341] |
καὶ
ἡ
τέχνη,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἐπὶ
τούτῳ
πέφυκεν,
ἐπὶ
τῷ |
[349] |
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τοῦ
μὲν |
[328] |
χρῆν
μέντοι.
εἰ
μὲν
γὰρ
|
ἐγὼ |
ἔτι
ἐν
δυνάμει
ἦ
τοῦ |
[327] |
μένετ'
αὐτοῦ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἔτι
ἓν
λείπεται,
τὸ
ἢν |
[337] |
παθεῖν;
τί
ἄλλο,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἢ
ὅπερ
προσήκει
πάσχειν
τῷ |
[348] |
οὕτω
τίθημι.
τοῦτο,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἤδη
στερεώτερον,
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ |
[337] |
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
|
ἐγὼ |
ᾔδη
τε
καὶ
τούτοις
προύλεγον, |
[344] |
ἄλλως
ἔχειν;
ἔοικας,
ἦν
δ'
|
ἐγώ |
ἤτοι
ἡμῶν
γε
οὐδὲν
κήδεσθαι, |
[342] |
φαίνεται.
(οὐκ
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ |
[349] |
ἔφη,
εὖ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
καὶ
ἔοικε
τῷ
φρονίμῳ
καὶ |
[339] |
ἔφη.
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
καί
μοι
εἰπέ·
οὐ
καὶ |
[352] |
δή,
ἔφη.
σκοπῶ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
καί
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί |
[352] |
ἀπέχθωμαι.
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
καὶ
τὰ
λοιπά
μοι
τῆς |
[339] |
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
καὶ
τὸ
ἀσύμφορα
ποιεῖν
τοῖς |
[328] |
θεῷ;
ἀφ'
ἵππων;
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
καινόν
γε
τοῦτο.
λαμπάδια
ἔχοντες |
[335] |
ὅς.
μαχούμεθα
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
κοινῇ
ἐγώ
τε
καὶ
σύ, |
[331] |
χρησιμώτατον
εἶναι.
(παγκάλως,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
λέγεις,
ὦ
Κέφαλε.
τοῦτο
δ' |
[338] |
ἀποδιδόναι.
ὅτι
μέν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
μανθάνω
παρὰ
τῶν
ἄλλων,
ἀληθῆ |
[334] |
νῦν
δὲ
πῶς,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
μεταθώμεθα;
τὸν
δοκοῦντά
τε,
ἦ |
[327] |
ὑμᾶς,
ἔφη,
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
καὶ
|
ἐγὼ |
μετεστράφην
τε
καὶ
ἠρόμην
ὅπου |
[345] |
λόγον;
μὰ
Δί'
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
μὴ
σύ
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον |
[354] |
τοῦ
προτέρου
μετρίως
ἀπολαῦσαι,
καὶ
|
ἐγώ |
μοι
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν
ὃ |
[330] |
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
ὅσην
|
ἐγὼ |
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις |
[350] |
μὲν
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς
|
ἐγὼ |
νῦν
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ'
ἑλκόμενος |
[350] |
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὁ
ἄδικος
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου |
[350] |
ναί.
ἔοικεν
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὁ
μὲν
δίκαιος
τῷ
σοφῷ |
[331] |
τῶν
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
ἔφη,
|
ἐγώ, |
ὁ
Πολέμαρχος,
τῶν
γε
σῶν |
[333] |
ἀποδόσθαι
ἵππον·
τότε
(δέ,
ὡς
|
ἐγὼ |
οἶμαι,
ὁ
ἱππικός.
ἦ
γάρ; |
[339] |
συμφέρον
γέ
τι
εἶναι
καὶ
|
ἐγὼ |
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον,
σὺ
δὲ |
[327] |
γὰρ
κακῶς
δοξάζεις,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι |
[348] |
βίον
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὅσα
ἄρτι
Θρασύμαχος
ἀγαθὰ
διῆλθεν |
[330] |
τοι
ἕνεκα
ἠρόμην,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὅτι
μοι
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα |
[343] |
δὴ
τί
μάλιστα;
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
(ὅτι
οἴει
τοὺς
ποιμένας
ἢ |
[332] |
δὲ
μηδέν.
μανθάνω,
ἦν
δ'
|
ἐγώ |
ὅτι
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν |
[336] |
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
οὗ
μοι
δοκεῖ
εἶναι
τὸ |
[342] |
ἄλλο
τι
οὖν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
οὐδὲ
ἰατρὸς
οὐδείς,
καθ'
ὅσον |
[336] |
λέγε
ὅτι
ἂν
λέγῃς·
ὡς
|
ἐγὼ |
οὐκ
ἀποδέξομαι
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους |
[343] |
ἔστιν;
τί
δέ;
ἦν
δ'
|
ἐγώ· |
οὐκ
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
μᾶλλον
ἢ |
[353] |
ἔργον
εἶναι.
εἶεν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ. |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι |
[337] |
μαθεῖν
παρὰ
τοῦ
εἰδότος·
καὶ
|
ἐγὼ |
οὖν
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς |
[347] |
διὰ
ταῦτα
τοίνυν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν |
[328] |
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν |
[350] |
καὶ
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
παρά
γε
τὴν
σαυτοῦ
δόξαν. |
[345] |
τις
ἡμῶν
πέπονθεν,
οὐ
μόνος
|
ἐγώ· |
πεῖσον
οὖν,
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς |
[350] |
θέρους
ὄντος
τότε
καὶ
εἶδον
|
ἐγώ, |
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα |
[331] |
λέγειν.
ἀλλὰ
μέντοι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
Σιμωνίδῃ
γε
οὐ
ῥᾴδιον
ἀπιστεῖν |
[329] |
ἢ
πῶς
σὺ
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
|
~(ἐγώ |
σοι,
ἔφη,
νὴ
τὸν
Δία |
[331] |
τὰ
ἱερά.
(λέγε
δή,
εἶπον
|
ἐγώ, |
σὺ
ὁ
τοῦ
λόγου
κληρονόμος, |
[329] |
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν
|
ἐγὼ |
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά |
[336] |
λόγον·
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
|
ἐγὼ |
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν, |
[336] |
ἐφ'
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ
|
ἐγώ |
τε
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες |
[336] |
ἐν
τῇ
τῶν
λόγων
σκέψει
|
ἐγώ |
τε
καὶ
ὅδε,
εὖ
ἴσθι |
[335] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
κοινῇ
|
ἐγώ |
τε
καὶ
σύ,
ἐάν
τις |
[350] |
καὶ
ἀμαθίαν,
εἶεν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω, |
[341] |
καὶ
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
εἰπέ
μοι· |
[337] |
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
ἄν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ὦ
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον |
[347] |
σὺ
οὖν
ποτέρως,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Γλαύκων,
αἱρῇ;
καὶ
πότερον |
[348] |
ἔφη.
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ |
[341] |
ποιεῖν
συμφέρον.
εἶεν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε·
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν; |
[354] |
ὑπὸ
σοῦ
γε,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἐπειδή
μοι
πρᾷος |
[337] |
σοφὸς
γὰρ
εἶ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
ᾔδησθα |
[351] |
ἀδικίας.
πάνυ
ἄγαμαι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
οὐκ
ἐπινεύεις |
[342] |
συνέφησε
μόγις.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς |
[345] |
οἶδα.
τί
δέ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Θρασύμαχε;
τὰς
ἄλλας
ἀρχὰς |
[328] |
οἰκείους.
καὶ
μήν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Κέφαλε,
χαίρω
γε
διαλεγόμενος |
[330] |
γένοιτο.
πότερον
δέ,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Κέφαλε,
ὧν
κέκτησαι
τὰ |
[341] |
γ'
ἂν
ἐπιχειρήσαιμι,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
μακάριε.
ἀλλ'
ἵνα
μὴ |
[340] |
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὦ
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
εἰ |
[332] |
τι.
ἠινίξατο
ἄρα,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
ὡς
ἔοικεν,
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς |
[340] |
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
|
ἔγωγε, |
εἶπον,
ᾤμην
σε
τοῦτο
λέγειν |
[351] |
τι
οὕτως
ἁπλῶς,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἔγωγε |
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι· |
[347] |
ὄνειδος
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν;
|
ἔγωγε, |
ἔφη.
διὰ
ταῦτα
τοίνυν,
ἦν |
[350] |
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
|
ἔγωγε, |
ἔφη.
(ὁ
δέ
γε
δίκαιος |
[339] |
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
|
ἔγωγε, |
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν,
ἦν
δ' |
[329] |
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν
δ'
|
ἔγωγε |
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν |
[331] |
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον
|
ἔγωγε |
θείην
ἂν
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ |
[344] |
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
καὶ
δὴ
|
ἔγωγε |
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε |
[347] |
σοι
λέγεσθαι;
τὸν
τοῦ
δικαίου
|
ἔγωγε |
λυσιτελέστερον
βίον
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν |
[345] |
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω
δὲ
ᾤμην
|
ἔγωγε |
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
ὁμολογεῖν |
[334] |
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
|
ἔγωγε |
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε |
[347] |
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
οὖν
|
ἔγωγε |
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς
τὸ |
[346] |
τότε,
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι
|
ἔγωγε. |
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη |
[339] |
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς
εἶναι;
|
ἔγωγε. |
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ |
[349] |
τινα
λέγεις,
ἕτερον
δὲ
(ἄμουσον;
|
ἔγωγε. |
πότερον
φρόνιμον
καὶ
πότερον
ἄφρονα; |
[352] |
λόγου,
ἔφη,
θαρρῶν·
οὐ
γὰρ
|
ἔγωγέ |
σοι
ἐναντιώσομαι,
ἵνα
μὴ
τοῖσδε |
[331] |
ὡς
σφόδρα.
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
|
ἔγωγε |
τίθημι
τὴν
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν |
[339] |
δέ
τινας
οὐκ
ὀρθῶς;
οἶμαι
|
ἔγωγε. |
τὸ
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ |
[346] |
τοῦ
κρείττονος.
διὰ
δὴ
ταῦτα
|
ἔγωγε, |
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι |
[328] |
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
ἂν
σὲ
|
ἔδει |
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς
ἂν |
[344] |
δὴ
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
|
ἐδεόμην |
τε
καὶ
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε |
[338] |
τε
Γλαύκων
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
ἐδέοντο |
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖν.
καὶ |
[330] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅτι
μοι
|
ἔδοξας |
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα, |
[328] |
Κέφαλος.
καὶ
μάλα
πρεσβύτης
μοι
|
ἔδοξεν |
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ |
[327] |
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
|
ἔδοξεν |
εἶναι,
οὐ
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο |
[329] |
εὖ
οὖν
μοι
καὶ
τότε
|
ἔδοξεν |
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
καὶ
νῦν
οὐχ |
[350] |
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
τῇ
|
ἐδωδῇ |
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
ἄν
τι |
[336] |
δὴ
οἴου,
εἰ
μὲν
χρυσίον
|
ἐζητοῦμεν, |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας |
[348] |
ὃ
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
|
ἐθαύμασα, |
εἰ
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας |
[345] |
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς
|
ἐθέλει |
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν, |
[350] |
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
|
ἐθέλειν |
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων |
[350] |
ἐν
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
|
ἐθέλειν |
ἄν
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ |
[347] |
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
|
ἐθέλειν |
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα |
[338] |
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
μὲν
μὴ
|
ἐθέλειν |
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ
τῶν
ἄλλων |
[346] |
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι
ἔλεγον
μηδένα
|
ἐθέλειν |
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ
τὰ
ἀλλότρια |
[349] |
ἄριστε,
μουσικὸς
ἀνὴρ
ἁρμοττόμενος
λύραν
|
ἐθέλειν |
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ
ἐπιτάσει |
[349] |
δικαίου
δοκεῖ
τί
σοι
ἂν
|
ἐθέλειν |
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ |
[347] |
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
ἐὰν
μὴ
αὐτὸς
|
ἐθέλῃ |
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται |
[343] |
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν
μηδὲν
|
ἐθέλῃ |
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ
τὸ
δίκαιον· |
[350] |
σοφὸς
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐκ
|
ἐθελήσει |
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου
τε |
[347] |
μισθὸν
δεῖν
ὑπάρχειν
τοῖς
μέλλουσιν
|
ἐθελήσειν |
ἄρχειν,
ἢ
ἀργύριον
ἢ
τιμήν, |
[338] |
τί
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
|
ἐθελήσεις. |
ἐὰν
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην, |
[337] |
ὅτι
σὺ
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
|
ἐθελήσοις, |
εἰρωνεύσοιο
δὲ
καὶ
πάντα
μᾶλλον |
[344] |
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν
|
ἐθέλοντας |
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τυραννίς, |
[330] |
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
|
ἐθέλοντες |
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
τὸν
πλοῦτον. |
[347] |
δ'
ἐγώ,
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
|
ἐθέλουσιν |
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε
τιμῆς· |
[331] |
πρὸς
τὸν
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
|
ἐθέλων |
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις. |
[347] |
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
|
ἐθέλωσιν |
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
οἶσθα
ὅτι |
[340] |
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων
δίκαιον
εἶναι
|
ἔθετο |
Θρασύμαχος.
καὶ
γὰρ
τὸ
τοῦ |
[340] |
ὦ
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
εἶναι
|
ἔθετο. |
ταῦτα
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος
ὡμολόγησεν |
[348] |
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
καὶ
|
ἔθνη |
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι· |
[351] |
ἢ
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
τι
|
ἔθνος, |
ὅσα
κοινῇ
ἐπί
τι
ἔρχεται |
[351] |
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι
δύνασθαι,
|
εἰ |
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα,
ἦ |
[339] |
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο
σκεπτέον
|
εἰ |
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ |
[334] |
τούτου
καὶ
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
|
εἰ |
ἄρα
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς |
[335] |
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
|
(εἰ |
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι |
[350] |
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
|
εἰ |
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ |
[329] |
οὗτοι
οὐ
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι.
|
εἰ |
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν |
[348] |
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις
εἴπῃ.
|
εἰ |
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν
ἀδικίαν |
[345] |
καὶ
πῶς,
ἔφη,
σὲ
πείσω;
|
εἰ |
γὰρ
οἷς
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ |
[336] |
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς
ἡμῖν
ἴσθι·
|
εἰ |
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ |
[347] |
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
|
εἰ |
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
εἶναι
τὸ |
[337] |
γε
κωλύει,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
εἰ |
δ'
οὖν
καὶ
μὴ
ἔστιν |
[351] |
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ
δικαιοσύνης·
|
εἰ |
δ'
ὡς
ἐγὼ
ἔλεγον,
μετὰ |
[339] |
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
ὃ
λέγεις·
|
εἰ |
δὲ
ἀληθὲς
ἢ
μή,
πειράσομαι |
[352] |
ὡς
σὺ
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
|
εἰ |
δὲ
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ |
[329] |
τὸ
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν
ἐπίπονον·
|
εἰ |
δὲ
μή,
καὶ
γῆρας,
ὦ |
[346] |
ἡ
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις,
ἀλλ'
|
εἰ |
δεῖ
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
μὲν |
[328] |
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
|
εἰ |
δοκεῖ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὕτω |
[348] |
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
|
εἰ |
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς |
[341] |
ἔφην
ἐγώ,
εἴ
με
ἔροιο
|
εἰ |
ἐξαρκεῖ
σώματι
εἶναι
σώματι
ἢ |
[331] |
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
ὅπλα,
|
εἰ |
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε
χρὴ |
[339] |
ἔφη,
προσθήκη.
οὔπω
δῆλον
οὐδ'
|
εἰ |
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο |
[347] |
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν,
|
εἰ |
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει |
[328] |
εἰς
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
|
εἰ |
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
ἐν |
[351] |
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
|
(εἰ |
μέν,
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι |
[332] |
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
|
εἰ |
μέν
τι,
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν, |
[336] |
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
δὴ
οἴου,
|
εἰ |
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν |
[351] |
ἦ
δ'
ὅς.
τί
δ'
|
εἰ |
μὴ
ἀδικοῖεν;
οὐ
μᾶλλον;
πάνυ |
[336] |
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί
μοι
δοκῶ,
|
εἰ |
μὴ
πρότερος
ἑωράκη
αὐτὸν
ἢ |
[343] |
τῷ
μὲν
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ
|
εἰ |
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
τά
γε |
[340] |
ἐγώ,
ὦ
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
|
εἰ |
νῦν
οὕτω
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως |
[353] |
μάθοις
ὃ
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
|
εἰ |
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον |
[350] |
καὶ
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
|
εἰ |
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι |
[332] |
πρὸς
Διός,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
εἰ |
οὖν
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ |
[338] |
που
τό
γε
τοιόνδε
φῄς·
|
εἰ |
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς |
[333] |
τι
σπουδαῖον
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
|
εἰ |
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
χρήσιμον
ὂν |
[353] |
γάρ
πω
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
|
εἰ |
τῇ
οἰκείᾳ
μὲν
ἀρετῇ
τὸ |
[349] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
|
εἰ |
τοῦ
μὲν
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ |
[351] |
τόδε
δέ
μοι
λέγε·
ἆρα
|
εἰ |
τοῦτο
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν |
[337] |
μηδέν;
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
|
εἰ |
τούτων
τι
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ' |
[341] |
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην
ἐγώ,
|
εἴ |
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι |
[337] |
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
εἴ |
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί |
[337] |
ἀποκρινοῖτο
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
|
εἴ |
σοι
εἶπεν·
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς |
[341] |
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
|
εἴ |
τι
δύνασαι
οὐδέν
σου
παρίεμαι |
[337] |
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
|
εἴ |
τι
καὶ
οἴεται,
περὶ
τούτων |
[337] |
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
ᾔδησθα
ὅτι
|
εἴ |
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ |
[330] |
καὶ
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
|
εἴ |
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν |
[331] |
λέγω·
πᾶς
ἄν
που
εἴποι,
|
εἴ |
τις
λάβοι
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς |
[350] |
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
|
εἴ |
τίς
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν |
[337] |
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο,
|
εἴ |
τίς
τί
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς |
[329] |
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι
οἷός
τε
|
εἶ |
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
εὐφήμει, |
[337] |
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη·
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
μαθεῖν |
[340] |
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς |
[338] |
ἅμα
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ |
[337] |
τί
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς
γὰρ
|
εἶ, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε· |
[348] |
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος
|
εἶ |
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
καλὸν |
[343] |
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω
|
εἶ |
περί
τε
τοῦ
δικαίου
καὶ |
[328] |
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη
|
εἶ |
τῆς
ἡλικίας
ὃ
δὴ
ἐπὶ |
[344] |
πολὺν
τὸν
λόγον·
οὐ
μὴν
|
εἴασάν |
γε
αὐτὸν
οἱ
παρόντες,
ἀλλ' |
[344] |
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ
σὺ
φῂς
|
εἰδέναι. |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν |
[337] |
μὲν
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
|
εἰδέναι, |
ἔπειτα,
εἴ
τι
καὶ
οἴεται, |
[338] |
λέγειν·
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς
|
εἰδέναι |
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν |
[354] |
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν
|
(εἰδέναι· |
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ |
[336] |
ἀλλ'
εἴπερ
ὡς
ἀληθῶς
βούλει
|
εἰδέναι |
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ἔστι,
μὴ |
[350] |
καὶ
θέρους
ὄντος
τότε
καὶ
|
εἶδον |
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον |
[337] |
ὅπερ
προσήκει
πάσχειν
τῷ
μὴ
|
εἰδότι; |
προσήκει
δέ
που
μαθεῖν
παρὰ |
[337] |
δέ
που
μαθεῖν
παρὰ
τοῦ
|
εἰδότος· |
καὶ
ἐγὼ
οὖν
τοῦτο
ἀξιῶ |
[337] |
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον
μὲν
μὴ
|
εἰδὼς |
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ |
[350] |
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
|
εἶεν” |
ἐρῶ
καὶ
κατανεύσομαι
καὶ
ἀνανεύσομαι. |
[337] |
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
|
εἶεν, |
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο |
[332] |
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
|
εἶεν· |
ἡ
οὖν
δὴ
τίσιν
τί |
[336] |
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
λέγεις.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ |
[353] |
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
εἶναι.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ |
[350] |
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν |
[341] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
ποιεῖν
συμφέρον.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε· |
[332] |
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
|
εἶεν· |
μὴ
κάμνουσί
γε
μήν,
ὦ |
[349] |
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη.
|
εἶεν, |
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
τινα |
[351] |
ὅτι
καὶ
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
|
εἴη |
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ
γ' |
[332] |
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
ὃ
|
εἴη. |
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς
φαίνεται, |
[332] |
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
ὅτι
τοῦτ'
|
εἴη |
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι, |
[353] |
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
|
εἴη |
ἔργον
ὃ
ἂν
ἢ
μόνον |
[340] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δίκαιον
ἂν
|
εἴη |
ἢ
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ' |
[333] |
φίλε,
πάνυ
γέ
τι
σπουδαῖον
|
εἴη |
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς
τὰ |
[331] |
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν
|
εἴη |
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς |
[337] |
οἴεται,
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
|
εἴη |
ὅπως
μηδὲν
ἐρεῖ
ὧν
ἡγεῖται |
[327] |
τε
καὶ
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
|
εἴη. |
οὗτος,
ἔφη,
ὄπισθεν
προσέρχεται·
ἀλλὰ |
[350] |
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
|
εἴη, |
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν |
[348] |
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν;
|
εἰκός |
γ'
ἔφη,
ὦ
ἥδιστε,
ἐπειδή |
[337] |
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
|
εἰκός |
ἐστίν
που
ὑπὸ
ὑμῶν
τῶν |
[338] |
φαύλου;
~ἀλλὰ
σὲ
δὴ
μᾶλλον
|
(εἰκὸς |
λέγειν·
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς |
[334] |
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
|
εἰκὸς |
μέν,
ἔφη,
οὓς
ἄν
τις |
[335] |
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
|
εἰμι |
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα, |
[329] |
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ
παραμύθιά
φασιν
|
εἶναι. |
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις·
οὐ
γὰρ |
[328] |
ὁ
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
|
εἶναι. |
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ,
ἦν
δ' |
[340] |
τοὺς
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους
|
εἶναι |
ἀλλά
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης |
[331] |
πότερα
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν
|
εἶναι |
ἁπλῶς
οὕτως
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι |
[332] |
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
δίκαιον
|
εἶναι |
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
νὴ
Δί' |
[342] |
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν
|
εἶναι |
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται. |
[342] |
γὰρ
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων
|
εἶναι |
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής.
ἢ |
[345] |
ἐπεὶ
τά
γε
αὑτῆς
ὥστ'
|
εἶναι |
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως |
[328] |
καὶ
μάλα
πρεσβύτης
μοι
ἔδοξεν
|
εἶναι· |
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ
(ἑωράκη |
[339] |
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
ταὐτὸν
|
εἶναι |
δίκαιον,
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας
ἀρχῆς |
[353] |
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
|
εἶναι |
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν |
[352] |
καὶ
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
|
εἶναι |
ἑαυτῷ
τε
καὶ
τῷ
ἐναντίῳ |
[339] |
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς
|
εἶναι; |
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν |
[340] |
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων
δίκαιον
|
εἶναι |
ἔθετο
Θρασύμαχος.
καὶ
γὰρ
τὸ |
[340] |
κρείττονος,
ὦ
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
|
εἶναι |
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος |
[353] |
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
|
εἶναι. |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν |
[353] |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
|
εἶναι |
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
ἔργον
τι |
[334] |
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
|
εἶναι, |
ἐπ'
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
φίλων |
[346] |
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
|
εἶναι; |
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν |
[349] |
ἂν
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
|
εἶναι, |
ἢ
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ' |
[336] |
τίνος;
ἔφη.
οἶμαι
αὐτὸ
Περιάνδρου
|
εἶναι |
ἢ
Περδίκκου
ἢ
Ξέρξου
ἢ |
[344] |
μᾶλλον
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον
|
εἶναι |
ἢ
τὸ
δίκαιον.
πάντων
δὲ |
[334] |
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
|
εἶναι, |
ἢ
τοὺς
ὄντας,
κἂν
μὴ |
[347] |
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον
βίον
|
εἶναι. |
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅσα |
[345] |
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
|
εἶναι |
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ' |
[352] |
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί
σοι
|
εἶναι |
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν |
[348] |
φρόνιμοί
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
|
εἶναι |
καὶ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
οἵ |
[351] |
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον
|
εἶναι |
καὶ
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι |
[348] |
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
δίκαιον
|
εἶναι, |
καὶ
αὖθις
οὗτος,
καὶ
ἄλλον |
[339] |
ἐπειδὴ
γὰρ
συμφέρον
γέ
τι
|
εἶναι |
καὶ
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον, |
[338] |
τὸ
σῶμα,
τοῦτο
τὸ
(σιτίον
|
εἶναι |
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου |
[336] |
ἂν
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη
|
εἶναι; |
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν |
[350] |
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
|
εἶναι |
καὶ
σοφίαν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν |
[348] |
αὐτὸ
καὶ
καλὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
|
εἶναι |
καὶ
τἆλλα
αὐτῷ
πάντα
προσθήσεις |
[338] |
τοῦ
κρείττονος
φῂς
συμφέρον
δίκαιον
|
εἶναι. |
καὶ
τοῦτο,
ὦ
Θρασύμαχε,
τί |
[339] |
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω
δίκαιον
|
εἶναι |
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως
μὴ |
[351] |
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν
καὶ
ἀδυνάτους
|
εἶναι |
κοινῇ
μετ'
(ἀλλήλων
πράττειν;
πάνυ |
[347] |
τὸν
τοῦ
ἀδίκου
βίον
φάσκων
|
εἶναι |
κρείττω
ἢ
τὸν
τοῦ
δικαίου. |
[353] |
ζῆν;
οὐ
ψυχῆς
φήσομεν
ἔργον
|
εἶναι; |
μάλιστά
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν
καὶ |
[334] |
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
|
εἶναι |
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον; |
[334] |
τὸν
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
|
εἶναι. |
νῦν
δὲ
πῶς,
ἦν
δ' |
[334] |
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
|
εἶναι |
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα, |
[347] |
πολὺ
δέ
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
|
εἶναι |
ὃ
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν |
[328] |
δὴ
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
|
εἶναι |
οἱ
ποιηταί,
πότερον
χαλεπὸν
τοῦ |
[347] |
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ
φιλάργυρον
|
εἶναι |
ὄνειδος
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν; |
[354] |
ἔφη.
ἀλλὰ
μὴν
ἄθλιόν
γε
|
εἶναι |
οὐ
λυσιτελεῖ,
εὐδαίμονα
δέ.
πῶς |
[327] |
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν
|
εἶναι, |
οὐ
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν |
[331] |
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν
|
εἶναι, |
οὔ
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ |
[345] |
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
|
εἶναι, |
οὐδ'
ἐὰν
ἐᾷ
τις
αὐτὴν |
[353] |
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
ἐκείνης
|
εἶναι; |
οὐδενὶ
ἄλλῳ.
τί
δ'
αὖ |
[345] |
ἂν
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
|
εἶναι |
οὕτω
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ |
[331] |
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον
|
εἶναι. |
(παγκάλως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
λέγεις, |
[352] |
(ἂν)
ταῦτα
τούτων
φαμὲν
ἔργα
|
εἶναι; |
πάνυ
γε.
~(τί
δέ;
μαχαίρᾳ |
[348] |
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
|
εἶναι; |
(πάνυ
μὲν
οὖν
καὶ
φημί, |
[339] |
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον
|
εἶναι |
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
ὃ
σὺ |
[334] |
τοὺς
ἐχθρούς.
(φίλους
δὲ
λέγεις
|
εἶναι |
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς |
[343] |
μηδὲν
ὠφελεῖσθαι
διὰ
τὸ
δίκαιον
|
εἶναι, |
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἀπεχθέσθαι
τοῖς |
[333] |
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν
χρήσιμον
|
εἶναι; |
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες. |
[341] |
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα
τελέαν
|
εἶναι; |
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην |
[341] |
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι
|
εἶναι |
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ' |
[340] |
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
|
εἶναι |
ταῦτα
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
τὰ |
[350] |
ἔφαμεν
δὲ
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
|
εἶναι |
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ
μέμνησαι, |
[333] |
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
|
εἶναι |
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι, |
[339] |
συμβαίνει
τῷ
ὀρθῶς
λογιζομένῳ
πανταχοῦ
|
εἶναι |
τὸ
αὐτὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ |
[336] |
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ
τί
φῂς
|
εἶναι |
τὸ
δίκαιον.
καὶ
ὅπως
μοι |
[338] |
δ'
ὅς.
φημὶ
γὰρ
ἐγὼ
|
εἶναι |
τὸ
δίκαιον
οὐκ
ἄλλο
τι |
[347] |
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
|
εἶναι |
τὸ
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ
νυνὶ |
[336] |
δ'
ἐγώ,
οὗ
μοι
δοκεῖ
|
εἶναι |
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
φάναι
δίκαιον |
[338] |
ἀπέφηναν
τοῦτο
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις
|
εἶναι, |
τὸ
σφίσι
συμφέρον,
καὶ
τὸν |
[339] |
δὲ
προστιθεῖς
καὶ
αὐτὸ
φῂς
|
εἶναι |
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ἐγὼ
δὲ |
[339] |
ἂν
προστάττωσιν
οἱ
ἄρχοντες
δίκαιον
|
εἶναι |
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ |
[338] |
δὲ
φιλονικεῖν
πρὸς
τὸ
ἐμὲ
|
εἶναι |
τὸν
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν, |
[335] |
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
|
εἶναι |
τὸν
μὲν
φίλον
εὖ
ποιεῖν, |
[334] |
ὅσοι
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
|
εἶναι |
τοὺς
μὲν
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ |
[336] |
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
φάναι
δίκαιον
|
εἶναι |
τοὺς
μὲν
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς |
[335] |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν
τις
δίκαιον
|
εἶναι, |
τοῦτο
δὲ
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ |
[341] |
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
|
εἶναι. |
τούτῳ
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ |
[346] |
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν
|
εἶναι, |
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν
ἔχειν; |
[340] |
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν·
τοῦτο
ποιητέον
|
εἶναι |
τῷ
ἥττονι,
καὶ
τὸ
δίκαιον |
[340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δοκοῦν
|
εἶναι |
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ
ἐάντε |
[336] |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
|
εἶναι |
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
ζητήσει |
[353] |
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
τινα
ψυχῆς
|
εἶναι; |
φαμέν.
(ἆρ'
οὖν
ποτε,
ὦ |
[339] |
αὑτοῖς
προστάττωσιν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
|
εἶναι |
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι |
[335] |
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ
|
εἶναι |
φίλον.
καὶ
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ |
[333] |
ἄλλων;
ὅταν
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
|
εἶναι, |
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν |
[339] |
ἄρχουσί
τε
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
|
εἶναι |
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
οἱ
μὲν |
[350] |
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
|
εἶναι. |
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
μὲν
ἄρα |
[348] |
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις
|
εἶναι |
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
ἄν |
[343] |
ὁ
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
|
εἰπέ |
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη |
[341] |
δ'
ἐγώ,
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
|
εἰπέ |
μοι·
ὁ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ |
[339] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
μοι
|
εἰπέ· |
οὐ
καὶ
πείθεσθαι
μέντοι
τοῖς |
[346] |
~ἀλλὰ
(τοῖς
ἀρχομένοις;
ἐπεὶ
τοσόνδε
|
εἰπέ· |
οὐχὶ
ἑκάστην
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε |
[338] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἀλλὰ
σαφέστερον
|
εἰπὲ |
τί
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ' |
[330] |
ἐγώ.
ἀλλά
μοι
ἔτι
τοσόνδε
|
εἰπέ· |
τί
μέγιστον
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι |
[336] |
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ
|
εἰπὲ |
τί
φῂς
εἶναι
τὸ
δίκαιον. |
[340] |
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
καί
μοι
|
εἰπέ, |
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
ὃ |
[341] |
τὸν
κρείττονα,
τὸν
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ |
[338] |
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν
|
εἰπεῖν |
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν |
[329] |
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
|
εἰπεῖν, |
καὶ
νῦν
οὐχ
ἧττον.
παντάπασι |
[338] |
δὴ
φῂς
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
|
εἰπεῖν. |
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ |
[350] |
φαίης.
ἢ
οὖν
ἔα
με
|
εἰπεῖν |
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει |
[341] |
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
|
εἰπεῖν |
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς, |
[331] |
τοι,
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
|
εἶπεν, |
ὅτι
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ |
[337] |
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
σαρδάνιον
καὶ
|
εἶπεν· |
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη
κείνη |
[337] |
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
εἴ
σοι
|
εἶπεν· |
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
μὴ |
[328] |
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
καὶ
|
εἶπεν· |
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
δὲ
θαμίζεις |
[344] |
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν
σκόπει,
|
εἴπερ |
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ
μᾶλλον
συμφέρει |
[331] |
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος,
|
εἴπερ |
γέ
τι
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι. |
[351] |
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ
γ'
ἔφην,
|
εἴπερ |
σοφία
τε
καὶ
ἀρετή
ἐστιν |
[350] |
Δία,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀλλ'
|
εἴπερ |
τοῦτο
ποιήσεις,
ποίει·
ἐγὼ
δὲ |
[336] |
ἀλλήλους
ὑποκατακλινόμενοι
ὑμῖν
αὐτοῖς;
ἀλλ'
|
εἴπερ |
ὡς
ἀληθῶς
βούλει
εἰδέναι
τὸ |
[337] |
πῶς
λέγεις;
τί
ἂν
αὐτῷ
|
εἶπες |
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
ὡς |
[338] |
μανθάνω
παρὰ
τῶν
ἄλλων,
ἀληθῆ
|
εἶπες, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
δὲ
οὔ |
[348] |
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις
|
εἴπῃ. |
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν |
[345] |
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν,
ἃ
ἂν
|
εἴπῃς, |
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
ἐὰν
μετατιθῇ, |
[331] |
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
ἄν
που
|
εἴποι, |
εἴ
τις
λάβοι
παρὰ
φίλου |
[340] |
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
ἂν
|
εἴποι |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ |
[341] |
εἶναι
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
|
εἴποιμ' |
ἂν
ὅτι
παντάπασι
μὲν
οὖν |
[337] |
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
μοι
γένηται,
|
εἶπον. |
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων. |
[331] |
πρὸς
τὰ
ἱερά.
(λέγε
δή,
|
εἶπον |
ἐγώ,
σὺ
ὁ
τοῦ
λόγου |
[336] |
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
|
εἶπον, |
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας |
[341] |
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
ἄν
με,
|
εἶπον, |
οὕτω
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν |
[336] |
οἷός
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
|
εἶπον |
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς |
[344] |
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε
καὶ
|
εἶπον· |
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν |
[329] |
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν
καὶ
|
εἶπον· |
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί
σου
τοὺς |
[340] |
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
|
εἶπον, |
ᾤμην
σε
τοῦτο
λέγειν
ὅτε |
[338] |
τόνδε
διδάξαι
καὶ
τοὺς
ἄλλους.
|
εἰπόντος |
δέ
μου
ταῦτα,
ὅ
τε |
[329] |
συμβαίνει.
καὶ
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
|
εἰπόντος |
ταῦτα,
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν |
[337] |
τι
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
ἕτερον
|
εἴπω |
τι
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς |
[344] |
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα
|
εἰπὼν |
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
εἶχεν |
[335] |
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
ταῦτα
|
εἰπών. |
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ |
[348] |
φημί,
ἔφη,
καὶ
δι'
ἅ,
|
εἴρηκα. |
φέρε
δή,
τὸ
τοιόνδε
περὶ |
[352] |
γέ
μοι
δοκεῖ,
ἐξ
ὧν
|
εἰρήκαμεν· |
ὅμως
δ'
ἔτι
βέλτιον
σκεπτέον. |
[349] |
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη,
|
εἴρηκας. |
ἔστιν
δέ
γε,
ἔφην,
φρόνιμός |
[347] |
καὶ
ὡς
ἐν
μισθοῦ
μέρει
|
εἴρηκας, |
οὐ
συνῆκα.
τὸν
τῶν
βελτίστων |
[335] |
Σιμωνίδην
ἢ
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
|
εἰρηκέναι |
ἤ
τιν'
ἄλλον
τῶν
σοφῶν |
[332] |
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς
ἔμπροσθεν
|
εἰρημένοις, |
ἡ
τοῖς
φίλοις
τε
καὶ |
[344] |
ὑπομεῖναί
τε
καὶ
παρασχεῖν
τῶν
|
εἰρημένων |
λόγον.
καὶ
δὴ
ἔγωγε
καὶ |
[329] |
τοιούτων
ἐν
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
|
εἰρήνη |
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ |
[332] |
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
ἐν
|
εἰρήνῃ |
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ
γεωργία· |
[333] |
τίνος
χρείαν
ἢ
κτῆσιν
ἐν
|
εἰρήνῃ |
φαίης
ἂν
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς |
[337] |
ἔφη,
αὕτη
κείνη
ἡ
εἰωθυῖα
|
εἰρωνεία |
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ
ᾔδη |
[337] |
σὺ
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
|
εἰρωνεύσοιο |
δὲ
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις |
[333] |
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
εἰς
κρουμάτων;
|
εἰς |
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
πλήν
γ' |
[347] |
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
δὴ
καὶ
|
εἰς |
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ
μοι |
[342] |
τινος
τέχνης
τῆς
τὸ
συμφέρον
|
εἰς |
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε
καὶ |
[333] |
ὥσπερ
ὁ
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
|
εἰς |
κρουμάτων;
εἰς
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
[327] |
~Πολιτεία
Α.
(Σωκράτης
κατέβην
χθὲς
|
εἰς |
Πειραιᾶ
μετὰ
Γλαύκωνος
τοῦ
Ἀρίστωνος |
[333] |
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς
|
εἰς |
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
ὁ
πεττευτικός; |
[333] |
ὁ
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
|
εἰς |
πλίνθων
καὶ
λίθων
θέσιν
ὁ |
[329] |
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες
|
εἰς |
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες |
[335] |
ἑταῖρε,
μὴ
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
|
εἰς |
τὴν
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι; |
[350] |
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
|
εἰς |
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως, |
[335] |
ἢ
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων;
|
εἰς |
τὴν
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
οὖν |
[335] |
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
|
εἰς |
τὴν
τῶν
ἵππων
ἀρετήν;
ἀνάγκη. |
[335] |
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
|
εἰς |
τὴν
τῶν
ἵππων;
εἰς
τὴν |
[335] |
καὶ
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
|
εἰς |
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ |
[335] |
ἢ
χείρους
γίγνονται;
χείρους.
ἆρα
|
εἰς |
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ |
[345] |
τί
σοι
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
|
εἰς |
τὴν
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
τὸν |
[333] |
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ;
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
|
εἰς |
τίνα
δὴ
κοινωνίαν
ὁ
δίκαιος |
[336] |
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
ὁ
δ'
|
εἰς |
τὸ
μέσον
φθεγξάμενος,
τίς,
ἔφη, |
[353] |
(τίθεμεν
οὖν
καὶ
τἆλλα
πάντα
|
εἰς |
τὸν
αὐτὸν
λόγον;
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
[328] |
οὐ
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων
|
εἰς |
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
εἰ |
[328] |
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν
οἴκαδε
|
εἰς |
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ
Λυσίαν
τε |
[343] |
ὅτι
ὁ
τοῦ
δικαίου
λόγος
|
εἰς |
τοὐναντίον
περιειστήκει,
ὁ
Θρασύμαχος
ἀντὶ |
[331] |
οὐκ
ἐλάχιστον
ἔγωγε
θείην
ἂν
|
εἰς |
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι,
ὦ |
[331] |
ἐκεῖσε
ἀπιέναι
δεδιότα,
μέγα
μέρος
|
εἰς |
τοῦτο
ἡ
τῶν
χρημάτων
κτῆσις |
[330] |
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι
τελευτήσειν,
|
εἰσέρχεται |
αὐτῷ
δέος
καὶ
φροντὶς
περὶ |
[338] |
μοι
δοκῇ
εὖ
λέγειν,
εὖ
|
εἴσῃ |
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ· |
[330] |
φροντὶς
περὶ
ὧν
ἔμπροσθεν
οὐκ
|
εἰσῄει. |
οἵ
τε
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι |
[352] |
παμπόνηροι
καὶ
τελέως
ἄδικοι
τελέως
|
εἰσὶ |
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν |
[347] |
αὖ
τιμῆς
ἕνεκα·
οὐ
γάρ
|
εἰσι |
φιλότιμοι.
δεῖ
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην |
[339] |
εἶναι;
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
|
εἰσιν |
οἱ
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν |
[352] |
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί
|
εἰσιν, |
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι, |
[330] |
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
|
εἰσίν, |
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ |
[342] |
τέχναι
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
|
εἰσιν |
τέχναι.
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα |
[334] |
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ
γὰρ
αὐτοῖς
|
εἰσιν |
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ |
[352] |
γάρ;
ναί.
δίκαιοι
δέ
γ'
|
εἰσίν, |
ὦ
φίλε,
καὶ
οἱ
θεοί; |
[337] |
λέγε·
πάντες
γὰρ
ἡμεῖς
Σωκράτει
|
εἰσοίσομεν. |
(πάνυ
γε
οἶμαι,
ἦ
δ' |
[354] |
μὴ
οἶδα
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
|
εἴσομαι |
εἴτε
ἀρετή
τις
οὖσα
τυγχάνει |
[354] |
ἐπαύσω.
οὐ
μέντοι
καλῶς
γε
|
(εἱστίαμαι, |
δι'
ἐμαυτὸν
ἀλλ'
οὐ
διὰ |
[354] |
δή
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
εἱστιάσθω |
ἐν
τοῖς
Βενδιδίοις.
ὑπὸ
σοῦ |
[343] |
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον
|
εἰσφέρει, |
ὁ
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
τε |
[343] |
τὴν
πόλιν,
ὅταν
τέ
τινες
|
εἰσφοραὶ |
ὦσιν,
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ |
[338] |
ἀλλὰ
σαφέστερον
εἰπὲ
τί
λέγεις.
|
εἶτ' |
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη,
ὅτι
τῶν |
[352] |
τινὶ
εἴτε
γένει
εἴτε
στρατοπέδῳ
|
~εἴτε |
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν,
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον |
[344] |
ἱκανῶς
ἢ
μαθεῖν
εἴτε
οὕτως
|
εἴτε |
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
σμικρὸν
οἴει |
[354] |
οἶδα
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι
|
εἴτε |
ἀρετή
τις
οὖσα
τυγχάνει
εἴτε |
[344] |
οὐδέ
τι
φροντίζειν
εἴτε
χεῖρον
|
εἴτε |
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ
σὺ |
[351] |
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει
τινὶ
|
εἴτε |
γένει
εἴτε
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ |
[354] |
εἴτε
ἀρετή
τις
οὖσα
τυγχάνει
|
εἴτε |
καὶ
οὔ,
καὶ
πότερον
ὁ |
[354] |
ἐπὶ
τὸ
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
|
εἴτε |
κακία
ἐστὶν
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε |
[349] |
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε
μοι
δοκεῖ
|
εἴτε |
μή,
ἀλλ'
οὐ
τὸν
λόγον |
[349] |
δέ
σοι,
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει,
|
εἴτε |
μοι
δοκεῖ
εἴτε
μή,
ἀλλ' |
[344] |
πρὶν
διδάξαι
ἱκανῶς
ἢ
μαθεῖν
|
εἴτε |
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ |
[351] |
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται,
|
εἴτε |
πόλει
τινὶ
εἴτε
γένει
εἴτε |
[333] |
ὁ
πατάξαι
δεινότατος
ἐν
μάχῃ
|
εἴτε |
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ
καὶ
ἄλλῃ, |
[354] |
εἴτε
κακία
ἐστὶν
καὶ
ἀμαθία,
|
εἴτε |
σοφία
καὶ
ἀρετή,
καὶ
ἐμπεσόντος |
[351] |
εἴτε
πόλει
τινὶ
εἴτε
γένει
|
εἴτε |
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν,
πρῶτον |
[333] |
δεινότατος
ἐν
μάχῃ
εἴτε
πυκτικῇ
|
εἴτε |
τινὶ
καὶ
ἄλλῃ,
οὗτος
καὶ |
[344] |
οὐδὲν
κήδεσθαι,
οὐδέ
τι
φροντίζειν
|
εἴτε |
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες |
[344] |
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
|
εἶχεν |
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς
ἡμῶν
καταντλήσας |
[348] |
ὡμολόγεις
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
|
εἴχομεν |
ἄν
τι
λέγειν
κατὰ
τὰ |
[337] |
δ'
ὅς·
ἵνα
Σωκράτης
τὸ
|
εἰωθὸς |
διαπράξηται·
αὐτὸς
μὲν
μὴ
ἀποκρίνηται, |
[337] |
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη
κείνη
ἡ
|
εἰωθυῖα |
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ |
[343] |
οἰκεῖα
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως
ἔχειν,
|
ἐκ |
δὲ
τοῦ
δημοσίου
μηδὲν
ὠφελεῖσθαι |
[340] |
ἥττους
τε
καὶ
ἀρχομένους
ποιεῖν.
|
ἐκ |
δὲ
τούτων
τῶν
ὁμολογιῶν
οὐδὲν |
[347] |
βούλονται
κεκλῆσθαι,
οὔτε
λάθρᾳ
αὐτοὶ
|
ἐκ |
τῆς
ἀρχῆς
λαμβάνοντες
κλέπται.
οὐδ' |
[345] |
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν
ἐσομένην
|
ἐκ |
τοῦ
ἄρχειν
~ἀλλὰ
(τοῖς
ἀρχομένοις; |
[354] |
ἐκείνου,
ὥστε
μοι
νυνὶ
γέγονεν
|
ἐκ |
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν
(εἰδέναι·
ὁπότε |
[330] |
τῷ
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ
οἱ
παῖδες, |
[328] |
γὰρ
ἐτύγχανεν
ἐν
τῇ
αὐλῇ.
|
ἐκαθεζόμεθα |
οὖν
παρ'
αὐτόν·
ἔκειντο
γὰρ |
[339] |
οἱ
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἑκάσταις |
ἢ
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν; |
[342] |
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
|
ἑκάστη |
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ |
[346] |
ἄλλαι
πᾶσαι
οὕτως
τὸ
αὑτῆς
|
ἑκάστη |
ἔργον
ἐργάζεται
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο |
[338] |
(τίθεται
δέ
γε
τοὺς
νόμους
|
ἑκάστη |
ἡ
ἀρχὴ
πρὸς
τὸ
αὑτῇ |
[338] |
οὔ;
οὐκοῦν
τοῦτο
κρατεῖ
ἐν
|
ἑκάστῃ |
πόλει,
τὸ
ἄρχον;
πάνυ
γε. |
[342] |
ἔνι
τις
πονηρία,
καὶ
δεῖ
|
ἑκάστῃ |
τέχνῃ
ἄλλης
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ |
[346] |
ἔφη,
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
|
ἑκάστη |
τούτων
ἰδίαν
τινὰ
ἡμῖν
παρέχεται |
[341] |
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
οὖν
καὶ
|
ἑκάστῃ |
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν
τι
συμφέρον |
[346] |
ἀρχομένοις;
ἐπεὶ
τοσόνδε
εἰπέ·
οὐχὶ
|
ἑκάστην |
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν |
[346] |
ἔφη.
οὐκοῦν
τήν
γε
ὠφελίαν
|
ἑκάστης |
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι; |
[344] |
βίου
διαγωγήν,
ᾗ
ἂν
διαγόμενος
|
ἕκαστος |
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην
ζωὴν
ζῴη;
ἐγὼ |
[340] |
ὁ
γραμματιστής·
τὸ
δ'
οἶμαι
|
ἕκαστος |
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ'
ἔστιν |
[346] |
εἰπέ·
οὐχὶ
ἑκάστην
μέντοι
φαμὲν
|
ἑκάστοτε |
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι, |
[353] |
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ
τοῦτο
|
ἑκάστου |
εἴη
ἔργον
ὃ
ἂν
ἢ |
[333] |
τἆλλα
δὴ
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
|
ἑκάστου |
ἐν
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν |
[353] |
τε
καί
μοι
δοκεῖ
τοῦτο
|
ἑκάστου |
(πράγματος
ἔργον
εἶναι.
εἶεν,
ἦν |
[331] |
δ'
ὅς,
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
|
ἑκάστῳ |
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
ἐστι·
τοῦτο
λέγων |
[332] |
τοῦτ'
εἴη
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον
|
ἑκάστῳ |
ἀποδιδόναι,
τοῦτο
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον. |
[335] |
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα
|
ἑκάστῳ |
ἀποδιδόναι
φησίν
τις
δίκαιον
εἶναι, |
[346] |
ἄρα
ἀπὸ
τῆς
αὑτοῦ
τέχνης
|
ἑκάστῳ |
αὕτη
ἡ
ὠφελία
ἐστίν,
ἡ |
[341] |
πέφυκεν,
ἐπὶ
τῷ
τὸ
συμφέρον
|
ἑκάστῳ |
ζητεῖν
τε
καὶ
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ |
[344] |
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ'
|
ἑκάστῳ |
μέρει
ὅταν
τις
ἀδικήσας
μὴ |
[341] |
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη.
οὐκοῦν
|
ἑκάστῳ |
τούτων
ἔστιν
τι
συμφέρον;
πάνυ |
[334] |
λέγεις
εἶναι
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας
|
ἑκάστῳ |
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ
τοὺς
ὄντας, |
[353] |
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
εἶναι
|
ἑκάστῳ |
ᾧπερ
καὶ
ἔργον
τι
προστέτακται; |
[348] |
δεήσει
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
|
ἑκάτεροι |
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ
ἤδη |
[350] |
ὅμοιος
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
|
ἑκάτερον |
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
μὲν |
[349] |
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα
ἐστὶν
|
ἑκάτερος |
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί |
[350] |
μὴν
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε
ὅμοιος
|
ἑκάτερος |
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι. |
[343] |
γὰρ
ὅταν
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ
|
ἑκάτερος, |
τῷ
μὲν
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ |
[348] |
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν
|
ἑκατέρῳ |
λέγομεν,
καὶ
ἤδη
δικαστῶν
τινων |
[338] |
σφίσι
συμφέρον,
καὶ
τὸν
τούτου
|
ἐκβαίνοντα |
κολάζουσιν
ὡς
παρανομοῦντά
τε
καὶ |
[330] |
ὡς
τὸν
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα
δεῖ
|
ἐκεῖ |
διδόναι
(δίκην,
καταγελώμενοι
τέως,
τότε |
[330] |
ὥσπερ
ἤδη
ἐγγυτέρω
ὢν
τῶν
|
ἐκεῖ |
μᾶλλόν
τι
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας |
[353] |
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
|
ἐκείνης |
εἶναι;
οὐδενὶ
ἄλλῳ.
τί
δ' |
[342] |
ἂν
αὐτὸς
δημιουργῇ,
καὶ
πρὸς
|
ἐκεῖνο |
βλέπων
καὶ
τὸ
ἐκείνῳ
συμφέρον |
[346] |
ἑκάστη
ἔργον
ἐργάζεται
καὶ
ὠφελεῖ
|
ἐκεῖνο |
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
ἐὰν
δὲ |
[340] |
νυνδὴ
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
|
ἐκεῖνο |
τυγχάνει
ὄν,
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ' |
[339] |
εἶναι
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
|
ἐκεῖνοι |
προσέταξαν
ἆρα
τότε,
ὦ
σοφώτατε |
[343] |
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος,
καὶ
εὐδαίμονα
|
ἐκεῖνον |
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ |
[330] |
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς
ἐγένετο
οὔτ'
|
ἐκεῖνος |
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς
δὴ
μὴ |
[329] |
οὖν
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν
|
ἐκεῖνος |
εἰπεῖν,
καὶ
νῦν
οὐχ
ἧττον. |
[331] |
γάρ
τοι,
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτ'
|
ἐκεῖνος |
εἶπεν,
ὅτι
ὃς
ἂν
δικαίως |
[336] |
μὴ
πρότερος
ἑωράκη
αὐτὸν
ἢ
|
ἐκεῖνος |
ἐμέ,
ἄφωνος
ἂν
γενέσθαι.
νῦν |
[334] |
Ὁμήρου
μεμαθηκέναι
αὐτό·
καὶ
γὰρ
|
ἐκεῖνος |
(τὸν
τοῦ
Ὀδυσσέως
πρὸς
μητρὸς |
[334] |
τοὺς
δὲ
δικαίους
ὠφελεῖν;
οὗτος
|
ἐκείνου |
καλλίων
φαίνεται.
πολλοῖς
ἄρα,
ὦ |
[354] |
δίκαιον
ὅτι
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
|
ἐκείνου |
ὁρμῆσαι
ἐπὶ
τὸ
σκέψασθαι
περὶ |
[342] |
γε
αἱ
τέχναι
καὶ
κρατοῦσιν
|
ἐκείνου |
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι.
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα |
[338] |
εἶναι
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
|
ἐκείνου |
συμφέρον
ἅμα
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς |
[346] |
καὶ
παρασκευάζει
καὶ
ἐπιτάττει,
τὸ
|
ἐκείνου |
συμφέρον
ἥττονος
ὄντος
σκοποῦσα,
ἀλλ' |
[343] |
οἱ
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν
τὸ
|
ἐκείνου |
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος,
καὶ
εὐδαίμονα |
[354] |
οὐκ
ἐπὶ
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ'
|
ἐκείνου, |
ὥστε
μοι
νυνὶ
γέγονεν
ἐκ |
[346] |
τινι
τῷ
αὐτῷ
προσχρώμενοι
ἀπ'
|
ἐκείνου |
ὠφελοῦνται.
ἔοικεν,
ἔφη.
φαμὲν
δέ |
[328] |
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν
παρ'
αὐτόν·
|
ἔκειντο |
γὰρ
δίφροι
τινὲς
αὐτόθι
κύκλῳ. |
[342] |
ἄλλῳ
τὸ
συμφέρον
ζητεῖν
ἢ
|
ἐκείνῳ |
οὗ
τέχνη
ἐστίν,
αὐτὴ
δὲ |
[342] |
ἑαυτῇ
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ'
|
ἐκείνῳ |
οὗ
τέχνη
ἐστίν.
φαίνεται,
ἔφη, |
[337] |
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο
|
ἐκείνῳ. |
οὐδέν
γε
κωλύει,
ἦν
δ' |
[352] |
ἔργον,
ὃ
ἂν
ἢ
μόνῳ
|
ἐκείνῳ |
ποιῇ
τις
ἢ
ἄριστα;
οὐ |
[342] |
πρὸς
ἐκεῖνο
βλέπων
καὶ
τὸ
|
ἐκείνῳ |
συμφέρον
καὶ
πρέπον,
καὶ
λέγει |
[342] |
ὅλη
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ
σκόπει
|
ἐκείνῳ |
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ·
οὕτως
ἢ |
[345] |
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον
σκοπεῖσθαι
ἢ
|
ἐκείνῳ, |
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε
καὶ
θεραπευομένῳ, |
[331] |
τινὰς
ἢ
ἀνθρώπῳ
χρήματα
ἔπειτα
|
ἐκεῖσε |
ἀπιέναι
δεδιότα,
μέγα
μέρος
εἰς |
[327] |
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
ὁ
Κεφάλου
|
ἐκέλευσε |
δραμόντα
τὸν
παῖδα
περιμεῖναί
ἑ |
[329] |
ταῦτα,
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
|
ἐκίνουν |
καὶ
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί |
[346] |
καὶ
ἄρτι
ἔλεγον
μηδένα
ἐθέλειν
|
ἑκόντα |
ἄρχειν
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
κακὰ |
[347] |
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ
|
ἑκόντα |
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
ἰέναι
ἀλλὰ |
[336] |
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
|
ἑκόντας |
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ |
[345] |
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
|
ἑκόντας |
οἴει
ἄρχειν;
μὰ
Δί'
οὔκ, |
[345] |
ὥστ'
εἶναι
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου
|
ἐκπεπόρισται, |
ἕως
γ'
ἂν
μηδὲν
ἐνδέῃ |
[345] |
τέτακται,
ὅπως
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
|
ἐκποριεῖ |
ἐπεὶ
τά
γε
αὑτῆς
ὥστ' |
[341] |
συμφέρον
ἑκάστῳ
ζητεῖν
τε
καὶ
|
ἐκπορίζειν; |
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
οὖν |
[341] |
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
οὖν
ὅπως
|
ἐκπορίζῃ |
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη |
[342] |
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε
καὶ
|
ἐκποριούσης |
ἆρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ |
[338] |
δὲ
οὔ
με
φῂς
χάριν
|
ἐκτίνειν, |
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ
ὅσην
δύναμαι. |
[338] |
με
φῂς
χάριν
ἐκτίνειν,
ψεύδῃ·
|
ἐκτίνω |
γὰρ
ὅσην
δύναμαι.
δύναμαι
δὲ |
[345] |
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς
ἐθέλει
ἄρχειν
|
ἑκών, |
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ |
[343] |
τὸν
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
|
ἔλαττον· |
ἔπειτα
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν |
[343] |
ὅτι
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ
|
ἔλαττον |
ἔχει.
πρῶτον
μὲν
ἐν
τοῖς |
[343] |
ἴσων
πλέον
εἰσφέρει,
ὁ
δ'
|
ἔλαττον, |
ὅταν
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν |
[330] |
Λυσανίας
δὲ
ὁ
πατὴρ
ἔτι
|
ἐλάττω |
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
νῦν
οὔσης· |
[330] |
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν
μὴ
|
ἐλάττω |
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ
βραχεῖ
γέ |
[331] |
ἕν
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ
|
ἐλάχιστον |
ἔγωγε
θείην
ἂν
εἰς
τοῦτο |
[340] |
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
|
ἔλεγεν |
ὃ
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ |
[335] |
ταῦτα
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
|
ἔλεγεν· |
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν |
[350] |
ὁμοίου
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
οὕτως
|
ἔλεγες; |
ἔγωγε,
ἔφη.
(ὁ
δέ
γε |
[351] |
μέν,
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι
|
ἔλεγες |
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ |
[334] |
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ
οὕτως
|
ἔλεγες; |
οὐ
μὰ
τὸν
Δί'
ἔφη, |
[341] |
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ
νυνδὴ
|
ἔλεγες, |
οὗ
τὸ
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος |
[341] |
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
ὃν
ἄρτι
|
ἔλεγες, |
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν
ἢ
τῶν |
[340] |
ἦ
δ'
ὃς
ὁ
Πολέμαρχος,
|
ἐλέγετο. |
(οὐδέν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[335] |
δικαίῳ
ἢ
ὡς
τὸ
πρῶτον
|
ἐλέγομεν, |
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
τὸν
μὲν |
[331] |
οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὅπερ
ἄρτι
|
ἐλέγομεν, |
τό
τινος
παρακαταθεμένου
τι
ὁτῳοῦν |
[346] |
ὠφέλιμον
παρασκευάζει,
ἀλλ'
ὅπερ
πάλαι
|
ἐλέγομεν, |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
παρασκευάζει |
[341] |
ποιητέον.
ὥστε
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
|
ἔλεγον |
δίκαιον
λέγω,
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[351] |
δικαιοσύνης·
εἰ
δ'
ὡς
ἐγὼ
|
ἔλεγον, |
μετὰ
ἀδικίας.
πάνυ
ἄγαμαι,
ἦν |
[345] |
πείσω;
εἰ
γὰρ
οἷς
νυνδὴ
|
ἔλεγον |
μὴ
πέπεισαι,
τί
σοι
ἔτι |
[346] |
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι
|
ἔλεγον |
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ |
[344] |
γιγνομένη,
καὶ
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
|
ἔλεγον, |
τὸ
μὲν
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
[344] |
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
νυνδὴ
|
ἔλεγον, |
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον |
[348] |
ἄξια
λόγου,
ἀλλ'
ἃ
νυνδὴ
|
ἔλεγον. |
(τοῦτο
μέν,
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ |
[334] |
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
ἔγωγε
ὅτι
|
ἔλεγον· |
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι, |
[349] |
μή,
ἀλλ'
οὐ
τὸν
λόγον
|
ἐλέγχεις; |
(οὐδέν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλὰ |
[337] |
δ'
ἀποκρινομένου
λαμβάνῃ
λόγον
καὶ
|
ἐλέγχῃ. |
πῶς
γὰρ
ἄν,
ἔφην
ἐγώ, |
[336] |
μὴ
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
|
ἐλέγχων |
ἐπειδάν
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς |
[337] |
φίλε.
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ
δυνάμεθα·
|
~ἐλεεῖσθαι |
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός |
[329] |
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
|
ἐλευθερία· |
ἐπειδὰν
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι |
[344] |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ
|
ἐλευθεριώτερον |
καὶ
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης
ἐστὶν |
[351] |
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
ἐν
|
ἐλευθέροις |
τε
καὶ
δούλοις
ἐγγιγνομένη
μισεῖν |
[351] |
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς
ἀδικίαν.
|
ἐλέχθη |
γάρ
που
ὅτι
καὶ
δυνατώτερον |
[354] |
τὸ
μὴ
οὐκ
ἐπὶ
τοῦτο
|
ἐλθεῖν |
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε
μοι
νυνὶ |
[344] |
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
|
ἔλθῃς, |
ἣ
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον |
[350] |
ἐγὼ
νῦν
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ'
|
ἑλκόμενος |
καὶ
μόγις,
μετὰ
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ |
[347] |
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον
|
ἕλοιτο |
ὑπ'
ἄλλου
ἢ
ἄλλον
ὠφελῶν |
[330] |
δειμαίνει
(καὶ
ζῇ
μετὰ
κακῆς
|
ἐλπίδος· |
~τῷ
δὲ
μηδὲν
ἑαυτῷ
ἄδικον |
[331] |
οἱ
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ
|
ἐλπὶς |
ἃ
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν |
[331] |
μηδὲν
ἑαυτῷ
ἄδικον
συνειδότι
ἡδεῖα
|
ἐλπὶς |
ἀεὶ
πάρεστι
καὶ
ἀγαθὴ
γηροτρόφος, |
[339] |
συμφέρον.
νῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἔμαθον |
ὃ
λέγεις·
εἰ
δὲ
ἀληθὲς |
[354] |
μέντοι
καλῶς
γε
(εἱστίαμαι,
δι'
|
ἐμαυτὸν |
ἀλλ'
οὐ
διὰ
σέ·
ἀλλ' |
[344] |
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
|
ἐμβαλὼν |
λόγον
ἐν
νῷ
ἔχεις
ἀπιέναι |
[336] |
πρότερος
ἑωράκη
αὐτὸν
ἢ
ἐκεῖνος
|
ἐμέ, |
ἄφωνος
ἂν
γενέσθαι.
νῦν
δὲ |
[345] |
λανθάνειν
ἢ
τῷ
διαμάχεσθαι,
ὅμως
|
ἐμέ |
γε
οὐ
πείθει
ὡς
ἔστι |
[338] |
προσεποιεῖτο
δὲ
φιλονικεῖν
πρὸς
τὸ
|
ἐμὲ |
εἶναι
τὸν
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ |
[340] |
τοιοῦτον
οὖν
δή
σοι
καὶ
|
ἐμὲ |
ὑπόλαβε
νυνδὴ
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ
δὲ |
[345] |
πρῶτον
μέν,
ἃ
ἂν
εἴπῃς,
|
ἔμμενε |
τούτοις,
ἢ
ἐὰν
μετατιθῇ,
φανερῶς |
[349] |
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν
ἅπερ
διανοῇ.
|
ἐμοὶ |
γὰρ
δοκεῖς
σύ,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[329] |
ὑμνοῦσιν
ὅσων
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον.
|
ἐμοὶ |
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
Σώκρατες,
οὗτοι |
[330] |
γὰρ
πάππος
τε
καὶ
ὁμώνυμος
|
ἐμοὶ |
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ
νῦν |
[338] |
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
|
ἐμοί |
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ
μὴ |
[339] |
σὺ
ἀπεκρίνω
δίκαιον
εἶναι
καίτοι
|
ἔμοιγε |
ἀπηγόρευες
ὅπως
μὴ
τοῦτο
ἀποκρινοίμην |
[352] |
τί
σοι
εἶναι
ἵππου
ἔργον;
|
(ἔμοιγε. |
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
ἂν
θείης |
[333] |
καὶ
λαθεῖν
οὗτος
δεινότατος
ἐμποιήσας;
|
ἔμοιγε |
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ
μὴν
στρατοπέδου
γε |
[332] |
προσπολεμεῖν
καὶ
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
|
ἔμοιγε |
δοκεῖ.
εἶεν·
μὴ
κάμνουσί
γε |
[334] |
ἔγωγε
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι
|
ἔμοιγε |
δοκεῖ
ἔτι,
ὠφελεῖν
μὲν
τοὺς |
[353] |
πάντα
εἰς
τὸν
αὐτὸν
λόγον;
|
ἔμοιγε |
δοκεῖ.
ἴθι
δή,
μετὰ
ταῦτα |
[333] |
δικαίου
εἰς
κρουμάτων;
εἰς
ἀργυρίου,
|
ἔμοιγε |
δοκεῖ.
πλήν
γ'
ἴσως,
ὦ |
[339] |
σύ;
ἔφη.
ἃ
σὺ
λέγεις,
|
ἔμοιγε |
δοκῶ·
σκοπῶμεν
δὲ
βέλτιον.
οὐχ |
[331] |
δίκαιόν
ἐστι·
τοῦτο
λέγων
δοκεῖ
|
ἔμοιγε |
καλῶς
λέγειν.
ἀλλὰ
μέντοι,
ἦν |
[328] |
ἰέναι.
ὡς
εὖ
ἴσθι
ὅτι
|
ἔμοιγε |
ὅσον
αἱ
ἄλλαι
αἱ
κατὰ |
[350] |
ὦ
Θρασύμαχε;
μέμνημαι,
ἔφη·
ἀλλ'
|
ἔμοιγε |
οὐδὲ
ἃ
νῦν
λέγεις
ἀρέσκει, |
[349] |
ἢ
ἀξιοῦν
πλέον
ἔχειν;
οὐκ
|
ἔμοιγε. |
τί
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
ἔφη. |
[345] |
δή
σοι
λέγω
τό
γ'
|
ἐμόν, |
ὅτι
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι |
[354] |
εἴτε
σοφία
καὶ
ἀρετή,
καὶ
|
ἐμπεσόντος |
αὖ
ὕστερον
λόγου,
ὅτι
λυσιτελέστερον |
[351] |
εἰ
τοῦτο
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
|
ἐμποιεῖν |
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
καὶ |
[333] |
φυλάξασθαι,
καὶ
λαθεῖν
οὗτος
δεινότατος
|
ἐμποιήσας; |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ
μὴν
στρατοπέδου |
[332] |
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς
|
ἔμπροσθεν |
εἰρημένοις,
ἡ
τοῖς
φίλοις
τε |
[345] |
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ
|
ἔμπροσθεν |
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
τὸν
ὡς
ἀληθῶς |
[330] |
δέος
καὶ
φροντὶς
περὶ
ὧν
|
ἔμπροσθεν |
οὐκ
εἰσῄει.
οἵ
τε
γὰρ |
[330] |
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
περὶ
τῶν
|
ἐν |
Ἅιδου,
ὡς
τὸν
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα |
[351] |
ἀδικία
καὶ
μίση
καὶ
μάχας
|
ἐν |
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη |
[339] |
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
|
~ἐν |
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι |
[349] |
δικαίῳ
προσετίθεμεν,
ἐπειδή
γε
καὶ
|
ἐν |
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ
ἐτόλμησας |
[348] |
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ
|
ἐν |
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει |
[342] |
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
|
ἐν |
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ
ἔνι
τις |
[347] |
τι
ἰόντες
οὐδ'
ὡς
εὐπαθήσοντες
|
ἐν |
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ'
ἀναγκαῖον |
[333] |
ἑκάστου
ἐν
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
|
ἐν |
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ |
[328] |
εἰ
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
|
ἐν |
δυνάμει
ἦ
τοῦ
ῥᾳδίως
πορεύεσθαι |
[351] |
πάνυ
γε.
τί
δὲ
ἂν
|
ἐν |
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
καὶ |
[332] |
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
|
ἐν |
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ |
[333] |
πρὸς
τίνος
χρείαν
ἢ
κτῆσιν
|
ἐν |
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν
χρήσιμον
εἶναι; |
[338] |
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τοῦτο
κρατεῖ
|
ἐν |
ἑκάστῃ
πόλει,
τὸ
ἄρχον;
πάνυ |
[348] |
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
|
ἐν |
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ
ἤδη
δικαστῶν |
[351] |
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
|
ἐν |
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις
ἐγγιγνομένη |
[352] |
οὐχ
οὕτως;
πάνυ
γε.
καὶ
|
ἐν |
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ |
[351] |
ἐὰν
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
|
ἐν |
ἑνὶ
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ |
[340] |
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
ἂν
|
ἐν |
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ, |
[333] |
ἆρ'
οὐχ
ὁ
πατάξαι
δεινότατος
|
ἐν |
μάχῃ
εἴτε
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ |
[333] |
δὴ
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
|
ἐν |
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ |
[347] |
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
καὶ
ὡς
|
ἐν |
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
οὐ
συνῆκα. |
[344] |
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
|
ἐν |
νῷ
εἶχεν
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς |
[344] |
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν
λόγον
|
ἐν |
νῷ
ἔχεις
ἀπιέναι
πρὶν
διδάξαι |
[342] |
ὦ
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς
|
ἐν |
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον
ἄρχων |
[343] |
αὑτῶν,
καὶ
δὴ
καὶ
τοὺς
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας,
οἳ
ὡς |
[339] |
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί |
[345] |
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς |
[328] |
καὶ
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν
|
ἐν |
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν
παρ' |
[343] |
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
ἂν
εὕροις
|
ἐν |
τῇ
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον |
[350] |
ἀνάγκη,
ἔφη.
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
|
ἐν |
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν |
[349] |
ἁρμοττόμενος
λύραν
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
|
ἐν |
τῇ
ἐπιτάσει
καὶ
ἀνέσει
τῶν |
[336] |
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
|
ἐν |
τῇ
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
τὴν |
[346] |
διὰ
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ
πλεῖν
|
ἐν |
τῇ
θαλάττῃ,
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς |
[329] |
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
|
ἐν |
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ |
[341] |
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
|
ἐν |
τῇ
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος |
[336] |
ἴσθι·
εἰ
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
|
ἐν |
τῇ
τῶν
λόγων
σκέψει
ἐγώ |
[332] |
κυβερνήτης.
τί
δὲ
ὁ
δίκαιος;
|
ἐν |
τίνι
πράξει
καὶ
πρὸς
τί |
[354] |
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
εἱστιάσθω
|
ἐν |
τοῖς
Βενδιδίοις.
ὑπὸ
σοῦ
γε, |
[348] |
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
|
ἐν |
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ
οὕτω |
[340] |
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις·
ἐπεὶ
αὐτίκα
ἰατρὸν |
[341] |
οἴει
γάρ
με
ἐξ
ἐπιβουλῆς
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε
ἐρέσθαι |
[343] |
πανταχοῦ
ἔλαττον
ἔχει.
πρῶτον
μὲν
|
ἐν |
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου |
[343] |
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
ἔλαττον·
ἔπειτα
|
ἐν |
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν,
ὅταν |
[330] |
ὁ
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
|
ἐν |
τῷ
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα
καὶ |
[329] |
παντάπασι
γὰρ
τῶν
γε
τοιούτων
|
ἐν |
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται |
[346] |
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
|
ἐν |
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι |
[332] |
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
|
ἐν |
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
ἐν
τῷ |
[332] |
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
|
ἐν |
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
εἶεν· |
[340] |
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
|
ἐν |
ᾧ
οὐκ
ἔστι
δημιουργός·
ὥστε |
[345] |
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε
καὶ
θεραπευομένῳ,
|
ἔν |
τε
πολιτικῇ
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ. |
[331] |
καὶ
ἄλλας
χρείας
πολλάς·
ἀλλὰ
|
ἕν |
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον |
[327] |
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔτι
|
ἓν |
λείπεται,
τὸ
ἢν
πείσωμεν
ὑμᾶς |
[348] |
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν
τοῖς
|
ἐναντίοις. |
ἀλλὰ
πάνυ
οὕτω
τίθημι.
τοῦτο, |
[350] |
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου
τε
καὶ
|
ἐναντίου. |
ἔοικεν,
ἔφη.
ὁ
δὲ
κακός |
[335] |
οἶμαι
ἔργον
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
|
ἐναντίου. |
ναί.
οὐδὲ
ξηρότητος
ὑγραίνειν
ἀλλὰ |
[335] |
οὐδὲ
ξηρότητος
ὑγραίνειν
ἀλλὰ
τοῦ
|
ἐναντίου. |
πάνυ
γε.
οὐδὲ
δὴ
τοῦ |
[335] |
οὔτ'
ἄλλον
οὐδένα,
ἀλλὰ
τοῦ
|
ἐναντίου, |
τοῦ
ἀδίκου.
παντάπασί
μοι
δοκεῖς |
[335] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
βλάπτειν
ἀλλὰ
τοῦ
|
ἐναντίου. |
φαίνεται.
ὁ
δέ
γε
δίκαιος |
[350] |
τοῦ
τε
ὁμοίου
καὶ
τοῦ
|
ἐναντίου. |
φαίνεται.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν |
[352] |
εἶναι
ἑαυτῷ
τε
καὶ
τῷ
|
ἐναντίῳ |
παντὶ
καὶ
τῷ
δικαίῳ;
οὐχ |
[352] |
θαρρῶν·
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
σοι
|
ἐναντιώσομαι, |
ἵνα
μὴ
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι.
ἴθι |
[345] |
ἐκπεπόρισται,
ἕως
γ'
ἂν
μηδὲν
|
ἐνδέῃ |
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω
δὲ |
[344] |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν
|
ἐνδείξασθαι |
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι |
[328] |
Κλειτοφῶντα
τὸν
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
|
ἔνδον |
καὶ
ὁ
πατὴρ
ὁ
τοῦ |
[330] |
τι
ῥᾳδίως
γῆρας
μετὰ
πενίας
|
ἐνέγκοι |
οὔθ'
ὁ
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας |
[337] |
ἔστιν,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ἀλλ'
|
ἕνεκα |
ἀργυρίου,
ὦ
Θρασύμαχε,
λέγε·
πάντες |
[329] |
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
|
ἕνεκά |
γε
γήρως,
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[347] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὔτε
χρημάτων
|
ἕνεκα |
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε |
[330] |
πλείω
ἢ
παρέλαβον.
οὗ
τοι
|
ἕνεκα |
ἠρόμην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅτι |
[347] |
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι
τῆς
ἀρχῆς
|
ἕνεκα |
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται
κεκλῆσθαι,
οὔτε |
[347] |
λαμβάνοντες
κλέπται.
οὐδ'
αὖ
τιμῆς
|
ἕνεκα· |
οὐ
γάρ
εἰσι
φιλότιμοι.
δεῖ |
[346] |
αὐτῷ
πλεῖν
ἐν
τῇ
θαλάττῃ,
|
ἕνεκα |
τούτου
καλεῖς
μᾶλλον
αὐτὴν
ἰατρικήν; |
[347] |
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν
δὴ
|
ἕνεκα, |
ὡς
ἔοικε,
μισθὸν
δεῖν
ὑπάρχειν |
[351] |
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
ἂν
|
ἐνῇ, |
οὐ
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις
τε |
[352] |
ὄντες
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
|
ἐνῆν |
τις
αὐτοῖς
δικαιοσύνη,
ἣ
αὐτοὺς |
[330] |
τῶν
ἐν
Ἅιδου,
ὡς
τὸν
|
ἐνθάδε |
ἀδικήσαντα
δεῖ
ἐκεῖ
διδόναι
(δίκην, |
[345] |
ἢ
εἰς
τὴν
ψυχὴν
φέρων
|
ἐνθῶ |
τὸν
λόγον;
μὰ
Δί'
ἦν |
[342] |
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ
|
ἔνι |
τις
πονηρία,
καὶ
δεῖ
ἑκάστῃ |
[352] |
οὕτως;
πάνυ
γε.
καὶ
ἐν
|
ἑνὶ |
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα |
[351] |
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν
|
ἑνὶ |
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ |
[353] |
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ'
ἂν
|
ἑνὶ |
πράξαις,
οἷον
τὸ
τοιόνδε·
τὸ |
[329] |
ζῶντες,
νῦν
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες.
|
(ἔνιοι |
δὲ
καὶ
τὰς
τῶν
οἰκείων |
[331] |
ταῦτα
ἔστιν
ἐνίοτε
μὲν
δικαίως,
|
ἐνίοτε |
δὲ
ἀδίκως
ποιεῖν;
οἷον
τοιόνδε |
[339] |
τοῖς
ἀρχομένοις
προστάττοντας
ποιεῖν
ἄττα
|
ἐνίοτε |
διαμαρτάνειν
τοῦ
ἑαυτοῖς
βελτίστου,
ἃ |
[340] |
Θρασύμαχος
ὁμολογεῖ
τοὺς
μὲν
ἄρχοντας
|
ἐνίοτε |
ἑαυτοῖς
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς
δὲ |
[331] |
ἢ
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
ἔστιν
|
ἐνίοτε |
μὲν
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ
ἀδίκως |
[340] |
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος
ὡμολόγησεν
αὖ
|
ἐνίοτε |
τοὺς
κρείττους
τὰ
αὑτοῖς
ἀσύμφορα |
[345] |
Θρασύμαχε;
τὰς
ἄλλας
ἀρχὰς
οὐκ
|
ἐννοεῖς |
ὅτι
οὐδεὶς
ἐθέλει
ἄρχειν
ἑκών, |
[331] |
πολλάς·
ἀλλὰ
ἕν
γε
ἀνθ'
|
ἑνὸς |
οὐκ
ἐλάχιστον
ἔγωγε
θείην
ἂν |
[352] |
καὶ
ἐν
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
|
ἐνοῦσα |
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν |
[347] |
ὥσπερ
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν,
καὶ
|
ἐνταῦθ' |
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι
τῷ |
[328] |
ὅτι
σοι
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
|
ἐνταῦθα |
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας
ὃ |
[329] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
|
ἐνταῦθα |
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν
δ'
ἔγωγε |
[343] |
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
οὖν
|
ἐνταῦθα |
ἦμεν
τοῦ
λόγου
καὶ
πᾶσι |
[342] |
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι.
συνεχώρησεν
|
ἐνταῦθα |
καὶ
μάλα
μόγις.
οὐκ
ἄρα |
[329] |
ἡλικίας.
νῦν
δ'
ἔγωγε
ἤδη
|
ἐντετύχηκα |
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις, |
[341] |
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον.
ὥστε
ὅπερ
|
ἐξ |
ἀρχῆς
ἔλεγον
δίκαιον
λέγω,
τὸ |
[344] |
ἐστὶν
ἱκανῶς
γιγνομένη,
καὶ
ὅπερ
|
ἐξ |
ἀρχῆς
ἔλεγον,
τὸ
μὲν
τοῦ |
[348] |
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
ἡμῖν
|
ἐξ |
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας |
[341] |
οὖν,
ἔφη.
οἴει
γάρ
με
|
ἐξ |
ἐπιβουλῆς
ἐν
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά |
[352] |
νῦν,
ὥς
γέ
μοι
δοκεῖ,
|
ἐξ |
ὧν
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ'
ἔτι |
[337] |
ὅτι
ἔστιν
τὰ
δώδεκα
δὶς
|
ἓξ |
μηδ'
ὅτι
τρὶς
τέτταρα
μηδ' |
[328] |
βίου,
ἢ
πῶς
σὺ
αὐτὸ
|
ἐξαγγέλλεις. |
~(ἐγώ
σοι,
ἔφη,
νὴ
τὸν |
[336] |
ἡνίκα
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
ἤρχετο
|
ἐξαγριαίνεσθαι, |
προσέβλεψα
αὐτὸν
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ |
[337] |
ὅτι
τρὶς
τέτταρα
μηδ'
ὅτι
|
ἑξάκις |
δύο
μηδ'
ὅτι
τετράκις
τρία· |
[340] |
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο
ὃ
|
ἐξαμαρτάνει; |
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
ἂν
ἐν |
[340] |
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
τι
καὶ
|
ἐξαμαρτάνειν. |
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ |
[340] |
οἴει
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
|
ἐξαμαρτάνῃ; |
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
σε
τοῦτο |
[336] |
ἡμῖν
ἴσθι·
εἰ
γάρ
τι
|
ἐξαμαρτάνομεν |
ἐν
τῇ
τῶν
λόγων
σκέψει |
[340] |
κρείττω
με
οἴει
καλεῖν
τὸν
|
ἐξαμαρτάνοντα |
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην |
[340] |
αὐτίκα
ἰατρὸν
καλεῖς
σὺ
τὸν
|
ἐξαμαρτάνοντα |
περὶ
τοὺς
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ |
[328] |
παννυχίδα
ποιήσουσιν,
ἣν
ἄξιον
θεάσασθαι·
|
ἐξαναστησόμεθα |
γὰρ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
καὶ |
[345] |
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς
μὴ
|
ἐξαπάτα. |
νῦν
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε |
[331] |
τὸ
γὰρ
μηδὲ
ἄκοντά
τινα
|
ἐξαπατῆσαι |
ἢ
ψεύσασθαι,
μηδ'
αὖ
ὀφείλοντα |
[341] |
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν
καὶ
οὐκ
|
ἐξαρκεῖ |
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
οὖν |
[341] |
ἐγώ,
εἴ
με
ἔροιο
εἰ
|
ἐξαρκεῖ |
σώματι
εἶναι
σώματι
ἢ
προσδεῖταί |
[351] |
ἄνευ
δικαιοσύνης
τὴν
δύναμιν
ταύτην
|
ἕξει, |
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης; |
[351] |
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
ἧττον
|
ἕξει; |
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω,
ἔφη.
οὐκοῦν |
[336] |
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας
|
ἐξεπλάγην |
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί |
[348] |
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά
πῃ
|
ἐξευρεῖν, |
ὡς
οὐκ
ἀληθῆ
λέγει;
πῶς |
[340] |
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
λογιστὴς
|
ἐξήμαρτεν |
καὶ
ὁ
γραμματιστής·
τὸ
δ' |
[340] |
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
|
ἐξήμαρτεν |
καὶ
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ |
[351] |
ἐρωτῶ,
ὅπερ
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ
|
ἑξῆς |
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
τι |
[344] |
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
ἔχειν;
|
ἔοικας, |
ἦν
δ'
ἐγώ
ἤτοι
ἡμῶν |
[347] |
ἀρχομένῳ·
ὧν
δὴ
ἕνεκα,
ὡς
|
ἔοικε, |
μισθὸν
δεῖν
ὑπάρχειν
τοῖς
μέλλουσιν |
[335] |
θέσις.
φίλος
μὲν
δή,
ὡς
|
ἔοικε, |
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
ὁ
ἀγαθὸς |
[349] |
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
|
ἔοικε |
τῷ
φρονίμῳ
καὶ
τῷ
ἀγαθῷ |
[349] |
ἄρα
ἐστὶν
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
|
ἔοικεν; |
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη.
εἶεν, |
[334] |
ἄρα
τις
ὁ
δίκαιος,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ἀναπέφανται,
καὶ
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου |
[335] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
|
ἔοικεν. |
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ
οἱ |
[350] |
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
ναί.
|
ἔοικεν |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ |
[334] |
φύλαξ,
τούτου
καὶ
φὼρ
δεινός.
|
ἔοικεν. |
εἰ
ἄρα
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον |
[334] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
|
ἔοικεν |
εἶναι
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους |
[328] |
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ
Γλαύκων,
|
ἔοικεν, |
ἔφη,
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
εἰ |
[350] |
δὲ
ἀνομοίου
τε
καὶ
ἐναντίου.
|
ἔοικεν, |
ἔφη.
ὁ
δὲ
κακός
τε |
[346] |
αὐτῷ
προσχρώμενοι
ἀπ'
ἐκείνου
ὠφελοῦνται.
|
ἔοικεν, |
ἔφη.
φαμὲν
δέ
γε
τὸ |
[332] |
τι
ἢ
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
|
ἔοικεν, |
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα |
[332] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον |
[333] |
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
|
ἔοικεν. |
ὅταν
οὖν
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ |
[334] |
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
τε.
|
ἔοικεν |
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ |
[349] |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐκ
|
ἔοικεν; |
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει,
ἔφη, |
[349] |
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
δὲ
μὴ
|
ἐοικέναι; |
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα
ἐστὶν
ἑκάτερος |
[349] |
ἔφη,
ὁ
τοιοῦτος
ὢν
καὶ
|
ἐοικέναι |
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
δὲ
μὴ |
[327] |
τῇ
θεῷ
καὶ
ἅμα
τὴν
|
ἑορτὴν |
βουλόμενος
θεάσασθαι
τίνα
τρόπον
ποιήσουσιν |
[347] |
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
οὐχ
ὡς
|
ἐπ' |
ἀγαθόν
τι
ἰόντες
οὐδ'
ὡς |
[347] |
εὐπαθήσοντες
ἐν
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
|
ἐπ' |
ἀναγκαῖον
καὶ
οὐκ
ἔχοντες
ἑαυτῶν |
[342] |
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ
διὰ
ταῦτα
|
ἐπ' |
αὐτοῖς
δεῖ
τινος
τέχνης
τῆς |
[333] |
ἄχρηστον
ᾖ
ἀργύριον,
τότε
χρήσιμος
|
ἐπ' |
αὐτῷ
(ἡ
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
καὶ |
[334] |
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
εἶναι,
|
ἐπ' |
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
φίλων
καὶ |
[330] |
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες
|
ἐπαινεῖν |
ἀλλ'
ἢ
τὸν
πλοῦτον.
ἀληθῆ, |
[338] |
γὰρ
ὅσην
δύναμαι.
δύναμαι
δὲ
|
ἐπαινεῖν |
μόνον·
χρήματα
γὰρ
οὐκ
ἔχω. |
[338] |
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
τί
οὐκ
|
ἐπαινεῖς; |
ἀλλ'
οὐκ
ἐθελήσεις.
ἐὰν
μάθω |
[354] |
μοι
πρᾷος
ἐγένου
καὶ
χαλεπαίνων
|
ἐπαύσω. |
οὐ
μέντοι
καλῶς
γε
(εἱστίαμαι, |
[340] |
ὦ
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς
λόγοις·
|
ἐπεὶ |
αὐτίκα
ἰατρὸν
καλεῖς
σὺ
τὸν |
[347] |
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις.
|
ἐπεὶ |
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
εἰ |
[352] |
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
|
ἐπεὶ |
οἵ
γε
παμπόνηροι
καὶ
τελέως |
[345] |
ὅπως
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
ἐκποριεῖ
|
ἐπεὶ |
τά
γε
αὑτῆς
ὥστ'
εἶναι |
[346] |
τοῦ
ἄρχειν
~ἀλλὰ
(τοῖς
ἀρχομένοις;
|
ἐπεὶ |
τοσόνδε
εἰπέ·
οὐχὶ
ἑκάστην
μέντοι |
[329] |
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
|
ἐπειδὰν |
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ |
[338] |
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
|
ἐπειδὰν |
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
σε
εὖ |
[344] |
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων
κακουργημάτων
καλοῦνται
|
ἐπειδὰν |
δέ
τις
πρὸς
τοῖς
τῶν |
[337] |
μαθεῖν
καὶ
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
|
ἐπειδάν |
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν, |
[330] |
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι,
|
ἐπειδάν |
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι |
[336] |
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
|
ἐπειδάν |
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο, |
[339] |
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
|
ἐπειδὴ |
γὰρ
συμφέρον
γέ
τι
εἶναι |
[349] |
~(ἃ
ἡμεῖς
τῷ
δικαίῳ
προσετίθεμεν,
|
ἐπειδή |
γε
καὶ
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ |
[348] |
εἰκός
γ'
ἔφη,
ὦ
ἥδιστε,
|
ἐπειδή |
γε
καὶ
λέγω
ἀδικίαν
μὲν |
[336] |
λέγεις.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
ἐπειδὴ |
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ |
[350] |
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
|
ἐπειδὴ |
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην |
[342] |
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι·
|
ἐπειδὴ |
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι
οὖν, |
[328] |
πυθοίμην
ὅτι
σοι
φαίνεται
τοῦτο,
|
ἐπειδὴ |
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας |
[340] |
ὥστε
κατὰ
τὸν
ἀκριβῆ
λόγον,
|
ἐπειδὴ |
καὶ
σὺ
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν |
[354] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἐπειδή |
μοι
πρᾷος
ἐγένου
καὶ
χαλεπαίνων |
[343] |
καὶ
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
|
~(ἐπειδὴ |
οὖν
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ
λόγου |
[351] |
οἶμαι
φανήσεται
καὶ
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
|
ἐπειδήπερ |
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς |
[350] |
δόξαν.
ὥστε
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν,
|
ἐπειδήπερ |
οὐκ
ἐᾷς
λέγειν.
καίτοι
τί |
[336] |
ζητοῦντας,
πρᾶγμα
πολλῶν
χρυσίων
τιμιώτερον,
|
ἔπειθ' |
οὕτως
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
καὶ |
[337] |
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
|
ἔπειτα, |
εἴ
τι
καὶ
οἴεται,
περὶ |
[331] |
θυσίας
τινὰς
ἢ
ἀνθρώπῳ
χρήματα
|
ἔπειτα |
ἐκεῖσε
ἀπιέναι
δεδιότα,
μέγα
μέρος |
[343] |
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
ἔλαττον·
|
ἔπειτα |
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν, |
[352] |
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
|
ἔπειτα |
ἐχθρὸν
καὶ
ἑαυτῷ
καὶ
τοῖς |
[336] |
μεταξὺ
ὥρμα
ἀντιλαμβάνεσθαι
τοῦ
λόγου,
|
ἔπειτα |
ὑπὸ
τῶν
παρακαθημένων
διεκωλύετο
βουλομένων |
[330] |
πλείω
παρέλαβες
ἢ
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
|
ἐπεκτησάμην, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες;
μέσος
τις |
[330] |
κέκτησαι
τὰ
πλείω
παρέλαβες
ἢ
|
ἐπεκτήσω; |
(ποῖ'
ἐπεκτησάμην,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες; |
[327] |
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν
οἱ
Θρᾷκες
|
ἔπεμπον. |
(προσευξάμενοι
δὲ
καὶ
θεωρήσαντες
ἀπῇμεν |
[349] |
ἐγώ,
ἀποκνητέον
γε
τῷ
λόγῳ
|
ἐπεξελθεῖν |
σκοπούμενον,
ἕως
ἄν
σε
ὑπολαμβάνω |
[329] |
κἂν
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
|
ἐπεπόνθη, |
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ
οἱ |
[342] |
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν,
|
ἐπεχείρει |
δὲ
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ |
[341] |
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
|
ἐπεχείρησας, |
οὐδὲν
ὢν
καὶ
ταῦτα.
ἅδην, |
[334] |
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
φίλων
καὶ
|
ἐπὶ |
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ
οὕτως |
[328] |
εἶ
τῆς
ἡλικίας
ὃ
δὴ
|
ἐπὶ |
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι
οἱ |
[352] |
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
|
ἐπὶ |
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες, |
[353] |
ἔργον
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
|
ἐπὶ |
τὰ
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν, |
[342] |
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται
|
ἐπὶ |
τὴν
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον |
[344] |
πάντων
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
|
ἐπὶ |
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ |
[351] |
ἄλλο
τι
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ
|
ἐπί |
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν |
[328] |
(ἑωράκη
αὐτόν.
καθῆστο
δὲ
ἐστεφανωμένος
|
ἐπί |
τινος
προσκεφαλαίου
τε
καὶ
δίφρου· |
[347] |
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα
|
ἐπὶ |
τὸ
ἄρχειν
ἰέναι
ἀλλὰ
μὴ |
[347] |
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε
ἔρχονται
|
ἐπὶ |
τὸ
ἄρχειν
οὐχ
ὡς
ἐπ' |
[354] |
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
|
ἐπὶ |
τὸ
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε |
[354] |
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ
μὴ
οὐκ
|
ἐπὶ |
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε |
[329] |
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
ὀδύρονται,
καὶ
|
ἐπὶ |
τούτῳ
δὴ
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν |
[353] |
οὕτω
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ
|
ἐπὶ |
τούτῳ
ἐργασθέντι.
ἀληθῆ.
ἆρ'
οὖν |
[341] |
ἑκάστῳ
ζητεῖν
τε
καὶ
ἐκπορίζειν;
|
ἐπὶ |
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
[341] |
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ
συμφέροντα,
|
ἐπὶ |
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη.
ἦ |
[341] |
ἡ
τέχνη,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἐπὶ |
τούτῳ
πέφυκεν,
ἐπὶ
τῷ
τὸ |
[341] |
δ'
ἐγώ,
ἐπὶ
τούτῳ
πέφυκεν,
|
ἐπὶ |
τῷ
τὸ
συμφέρον
ἑκάστῳ
ζητεῖν |
[341] |
ἔφη.
οἴει
γάρ
με
ἐξ
|
ἐπιβουλῆς |
ἐν
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε |
[331] |
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ
τῷ
|
ἐπιεικεῖ |
καὶ
κοσμίῳ.
τὸ
γὰρ
μηδὲ |
[347] |
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
οἱ
|
ἐπιεικεῖς, |
καὶ
τότε
ἔρχονται
ἐπὶ
τὸ |
[347] |
συνιεῖς,
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
|
ἐπιεικέστατοι, |
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ |
[330] |
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
ἂν
ὁ
|
ἐπιεικὴς |
πάνυ
τι
ῥᾳδίως
γῆρας
μετὰ |
[330] |
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
ὁ
μὴ
|
ἐπιεικὴς |
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
ἂν
ἑαυτῷ |
[329] |
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ
|
ἐπιθυμίαι |
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ
χαλάσωσιν,
παντάπασιν |
[328] |
αὔξονται
αἱ
περὶ
τοὺς
λόγους
|
ἐπιθυμίαι |
τε
καὶ
ἡδοναί.
μὴ
οὖν |
[351] |
οὕτως
ἁπλῶς,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἔγωγε
|
ἐπιθυμῶ, |
ἀλλὰ
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι·
(πόλιν |
[338] |
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν
|
ἐπιθυμῶν |
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
ἔχειν |
[340] |
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
|
ἐπιλειπούσης |
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει, |
[353] |
πράξαις,
οἷον
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
|
ἐπιμελεῖσθαι |
καὶ
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ |
[353] |
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
καὶ
|
ἐπιμελεῖσθαι, |
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα |
[331] |
γάρ
με
ἤδη
τῶν
ἱερῶν
|
ἐπιμεληθῆναι. |
οὐκοῦν,
ἔφη,
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος, |
[351] |
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
οὐκ
|
ἐπινεύεις |
μόνον
καὶ
ἀνανεύεις,
ἀλλὰ
καὶ |
[329] |
καὶ
τὸ
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν
|
ἐπίπονον· |
εἰ
δὲ
μή,
καὶ
γῆρας, |
[345] |
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
|
ἐπισκεψώμεθα |
ὅτι
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν |
[342] |
καὶ
μάλα
μόγις.
οὐκ
ἄρα
|
ἐπιστήμη |
γε
οὐδεμία
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[340] |
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ
|
ἐπιστήμης |
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ |
[350] |
ναί.
περὶ
πάσης
δὴ
ὅρα
|
ἐπιστήμης |
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς |
[350] |
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
|
ἐπιστήμονος |
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος; |
[350] |
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος
|
ἐπιστήμων |
ἢ
πράττειν
ἢ
λέγειν,
καὶ |
[350] |
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς
σοι
δοκεῖ
|
ἐπιστήμων |
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι |
[350] |
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ
δὲ
|
ἐπιστήμων |
σοφός;
φημί.
ὁ
δὲ
σοφὸς |
[349] |
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ
|
ἐπιτάσει |
καὶ
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν
πλεονεκτεῖν |
[342] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
|
ἐπιτάττει, |
ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
ἥττονός
τε |
[342] |
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
|
ἐπιτάττει, |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ |
[342] |
τῷ
ἰατρῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
|
ἐπιτάττει, |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
κάμνοντι;
ὡμολόγηται |
[347] |
αὑτῷ
τὸ
βέλτιστον
πράττει
οὐδ'
|
ἐπιτάττει |
κατὰ
τὴν
τέχνην
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ |
[346] |
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
παρασκευάζει
καὶ
|
ἐπιτάττει, |
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
ἥττονος
ὄντος |
[347] |
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
τὴν
τέχνην
|
ἐπιτάττων, |
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν
δὴ |
[347] |
καὶ
οὐκ
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
|
ἐπιτρέψαι |
οὐδὲ
ὁμοίοις.
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις |
[352] |
σκεπτέον.
οὐ
γὰρ
περὶ
τοῦ
|
ἐπιτυχόντος |
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ |
[351] |
ἄδικον
εἶναι
καὶ
ἄλλας
πόλεις
|
ἐπιχειρεῖν |
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
καὶ
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς |
[341] |
εἶπον,
οὕτω
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
|
ἐπιχειρεῖν |
λέοντα
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν |
[344] |
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
σμικρὸν
οἴει
|
ἐπιχειρεῖν |
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου
διαγωγήν, |
[341] |
λόγῳ
δύναιο.
οὐδέ
γ'
ἂν
|
ἐπιχειρήσαιμι, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
μακάριε. |
[339] |
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
|
ἐπιχειροῦντες |
νόμους
τιθέναι
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς |
[327] |
οὖν
μοι
καὶ
ἡ
τῶν
|
ἐπιχωρίων |
πομπὴ
ἔδοξεν
εἶναι,
οὐ
μέντοι |
[352] |
τις
αὐτοῖς
δικαιοσύνη,
ἣ
αὐτοὺς
|
ἐποίει |
μήτοι
καὶ
ἀλλήλους
γε
καὶ |
[330] |
ὁ
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν
|
ἐποίησε |
τῆς
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ |
[330] |
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην
|
ἐποίησεν, |
Λυσανίας
δὲ
ὁ
πατὴρ
ἔτι |
[346] |
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
|
ἑπομένη |
μισθόν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
πᾶσαι |
[341] |
καὶ
τὸν
κρείττονα,
τὸν
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ, |
[352] |
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
|
ἔπραξαν |
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ |
[352] |
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
|
ἔπραξαν, |
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα |
[352] |
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα
τούτων
φαμὲν
|
ἔργα |
εἶναι;
πάνυ
γε.
~(τί
δέ; |
[353] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ
αὑτῆς
|
ἔργα |
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
οἰκείας |
[352] |
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
|
ἐργάζεσθαι· |
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν |
[346] |
οὕτως
τὸ
αὑτῆς
ἑκάστη
ἔργον
|
ἐργάζεται |
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ |
[346] |
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα
|
ἐργάζηται; |
οἶμαι
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[353] |
αὑτῶν
ἔργον
εὖ
ἐργάσεται
τὰ
|
ἐργαζόμενα, |
κακίᾳ
δὲ
κακῶς.
ἀληθές,
ἔφη, |
[353] |
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
εὖ
|
ἐργάσεται |
τὰ
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ
κακῶς. |
[353] |
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ
ἐπὶ
τούτῳ
|
ἐργασθέντι. |
ἀληθῆ.
ἆρ'
οὖν
οὐ
τοῦτο |
[351] |
μοι
λέγε·
ἆρα
εἰ
τοῦτο
|
ἔργον |
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
ἂν |
[353] |
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ
αὑτῶν
|
ἔργον |
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
οὖν |
[332] |
τίνι
πράξει
καὶ
πρὸς
τί
|
ἔργον |
δυνατώτατος
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ
ἐχθροὺς |
[330] |
περὶ
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
|
ἔργον |
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ
τὴν
χρείαν |
[353] |
μοι
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
|
ἔργον |
εἶναι.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ. |
[353] |
τὸ
ζῆν;
οὐ
ψυχῆς
φήσομεν
|
ἔργον |
εἶναι;
μάλιστά
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν |
[352] |
δοκεῖ
τί
σοι
εἶναι
ἵππου
|
ἔργον; |
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
ἂν |
[346] |
πᾶσαι
οὕτως
τὸ
αὑτῆς
ἑκάστη
|
ἔργον |
ἐργάζεται
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ' |
[353] |
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι
τι
|
ἔργον; |
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἀρετὴ |
[353] |
οἰκείᾳ
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
|
ἔργον |
εὖ
ἐργάσεται
τὰ
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ |
[353] |
ἆρ'
οὖν
οὐ
τοῦτο
τούτου
|
ἔργον |
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
οὖν.
νῦν |
[353] |
ἄν
ποτε
ὄμματα
τὸ
αὑτῶν
|
ἔργον |
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
τὴν |
[353] |
τί
δέ;
ὤτων
ἦν
τι
|
ἔργον; |
ναί.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
καὶ |
[353] |
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
τι
|
ἔργον |
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ' |
[353] |
εἰ
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
|
ἔργον |
ὃ
ἂν
ἢ
μόνον
τι |
[352] |
καὶ
ἵππου
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
|
ἔργον, |
ὃ
ἂν
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ |
[353] |
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
|
ἔργον |
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ |
[335] |
ἀδύνατον.
οὐ
γὰρ
θερμότητος
οἶμαι
|
ἔργον |
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
ναί. |
[335] |
οὐκ
ἄρα
τοῦ
δικαίου
βλάπτειν
|
ἔργον, |
ὦ
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον
οὔτ' |
[337] |
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη
ὅπως
μηδὲν
|
ἐρεῖ |
ὧν
ἡγεῖται
ὑπ'
ἀνδρὸς
οὐ |
[338] |
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
σε
εὖ
|
ἐρεῖν. |
(ἄκουε
δή,
ἦ
δ'
ὅς. |
[337] |
ὅπως
μοι,
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
|
ἐρεῖς |
ὅτι
ἔστιν
τὰ
δώδεκα
δὶς |
[336] |
δίκαιον.
καὶ
ὅπως
μοι
μὴ
|
ἐρεῖς |
ὅτι
τὸ
(δέον
ἐστὶν
μηδ' |
[341] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε
|
ἐρέσθαι |
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν |
[341] |
ὥσπερ,
ἔφην
ἐγώ,
εἴ
με
|
ἔροιο |
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι
εἶναι
σώματι |
[337] |
οὖν
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα
|
ἔροιο |
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ
δώδεκα,
καὶ |
[337] |
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ
δώδεκα,
καὶ
|
ἐρόμενος |
προείποις
(αὐτῷ
ὅπως
μοι,
ὦ |
[334] |
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ
γάρ·
καὶ
οὕτως
|
ἐροῦμεν |
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην |
[352] |
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
οὕς
φαμεν
|
ἐρρωμένως |
πώποτέ
τι
μετ'
ἀλλήλων
κοινῇ |
[350] |
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον
|
ἐρυθριῶντα |
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν |
[351] |
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ
ἐπί
τι
|
ἔρχεται |
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι
δύνασθαι, |
[347] |
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε
|
ἔρχονται |
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
οὐχ
ὡς |
[350] |
ταῖς
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
εἶεν”
|
ἐρῶ |
καὶ
κατανεύσομαι
καὶ
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς, |
[329] |
σοι,
ἔφη,
νὴ
τὸν
Δία
|
ἐρῶ, |
ὦ
Σώκρατες,
οἷόν
γέ
μοι |
[350] |
ποιήσεις,
ποίει·
ἐγὼ
δὲ
ἐρωτήσω.
|
ἐρώτα |
δή.
τοῦτο
τοίνυν
ἐρωτῶ,
ὅπερ |
[350] |
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν,
|
ἐρώτα· |
ἐγὼ
δέ
σοι,
ὥσπερ
ταῖς |
[336] |
δίκαιον
ὅτι
ἔστι,
μὴ
μόνον
|
ἐρώτα |
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
ἐπειδάν
τίς |
[337] |
ἀποκρινοῖο,
εἴ
τίς
τί
σε
|
ἐρωτᾷ. |
σοφὸς
γὰρ
εἶ,
ἦν
δ' |
[350] |
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει
|
ἐρωτᾶν, |
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
σοι,
ὥσπερ |
[336] |
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
|
ἐρωτᾶν |
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς |
[343] |
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
|
ἐρωτᾶν; |
ὅτι
τοί
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα |
[341] |
μάλιστα
τελέαν
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
|
ἐρωτᾷς; |
ὥσπερ,
ἔφην
ἐγώ,
εἴ
με |
[337] |
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ
τῷ
|
ἐρωτηθέντι |
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι
αὐτὸν
οἴει |
[350] |
τοῦτο
ποιήσεις,
ποίει·
ἐγὼ
δὲ
|
ἐρωτήσω. |
ἐρώτα
δή.
τοῦτο
τοίνυν
ἐρωτῶ, |
[353] |
ἀρετή·
οὐ
γάρ
πω
τοῦτο
|
ἐρωτῶ, |
ἀλλ'
εἰ
τῇ
οἰκείᾳ
μὲν |
[349] |
οὐ
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἐρωτῶ, |
ἀλλ'
εἰ
τοῦ
μὲν
(δικαίου |
[350] |
ἐρωτήσω.
ἐρώτα
δή.
τοῦτο
τοίνυν
|
ἐρωτῶ, |
ὅπερ
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ
ἑξῆς |
[329] |
Σοφοκλεῖ
ποτε
τῷ
ποιητῇ
παρεγενόμην
|
ἐρωτωμένῳ |
ὑπό
τινος·
πῶς,
ἔφη,
(ὦ |
[342] |
πονηρά,
ἢ
ἄλλη
τις
τέχνη
|
ἔσθ' |
ὅτι
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς
ὥσπερ |
[346] |
δὲ
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται,
|
ἔσθ' |
ὅτι
ὠφελεῖται
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ |
[353] |
βουλεύεσθαι
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
πάντα,
|
ἔσθ' |
ὅτῳ
ἄλλῳ
ἢ
ψυχῇ
δικαίως |
[352] |
οὐ
μανθάνω,
ἔφη.
ἀλλ'
ὧδε·
|
ἔσθ' |
ὅτῳ
ἂν
ἄλλῳ
ἴδοις
ἢ |
[354] |
οὕτω,
πρὶν
ὃ
τὸ
πρῶτον
|
ἐσκοποῦμεν |
εὑρεῖν,
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ποτ' |
[327] |
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι
|
ἐσμέν; |
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἢ
τοίνυν |
[348] |
αὐτοί
τε
δικασταὶ
καὶ
ῥήτορες
|
ἐσόμεθα. |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως |
[345] |
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν
|
ἐσομένην |
ἐκ
τοῦ
ἄρχειν
~ἀλλὰ
(τοῖς |
[351] |
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
καὶ
ἐχθροὶ
|
ἔσονται |
ἀλλήλοις
τε
καὶ
τοῖς
δικαίοις; |
[351] |
ἀλλήλοις
τε
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
|
ἔσονται, |
ἔφη.
ἐὰν
δὲ
δή,
ὦ |
[328] |
ἴστε
ὅτι
λαμπὰς
ἔσται
πρὸς
|
ἑσπέραν |
ἀφ'
ἵππων
τῇ
θεῷ;
ἀφ' |
[335] |
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
ὁ
ἀγαθὸς
|
ἔσται, |
ἐχθρὸς
δὲ
ὁ
πονηρός.
ναί. |
[339] |
σκεπτέον
δή.
σκόπει,
ἔφη.
ταῦτ'
|
ἔσται, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
μοι |
[352] |
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
|
ἔσται |
ὁ
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὁ |
[341] |
καὶ
οὐδέν
γέ
σοι
πλέον
|
ἔσται· |
(οὔτε
γὰρ
ἄν
με
λάθοις |
[328] |
ὅς,
οὐδ'
ἴστε
ὅτι
λαμπὰς
|
ἔσται |
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφ'
ἵππων
τῇ |
[341] |
τὸ
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος
δίκαιον
|
ἔσται |
τῷ
ἥττονι
ποιεῖν.
τὸν
τῷ |
[328] |
καὶ
(ἑωράκη
αὐτόν.
καθῆστο
δὲ
|
ἐστεφανωμένος |
ἐπί
τινος
προσκεφαλαίου
τε
καὶ |
[329] |
Σοφοκλέους
γίγνεται,
(δεσποτῶν
πάνυ
πολλῶν
|
ἐστι |
καὶ
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
καὶ |
[339] |
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ
τὰ
συμφέροντά
|
ἐστι |
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
μὴ |
[339] |
ποιητέον
τοῖς
ἀρχομένοις,
καὶ
τοῦτό
|
ἐστι |
τὸ
δίκαιον;
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[331] |
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
|
ἐστι· |
τοῦτο
λέγων
δοκεῖ
ἔμοιγε
καλῶς |
[348] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
|
ἔστι |
δὲ
οὐκ
ἄξια
λόγου,
ἀλλ' |
[340] |
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ
οὐκ
|
ἔστι |
δημιουργός·
ὥστε
δημιουργὸς
ἢ
σοφὸς |
[336] |
βούλει
εἰδέναι
τὸ
δίκαιον
ὅτι
|
ἔστι, |
μὴ
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ |
[349] |
ὡς
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ;
|
ἔστι |
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην· |
[345] |
ἐμέ
γε
οὐ
πείθει
ὡς
|
ἔστι |
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
οὖν |
[353] |
τὰ
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
|
ἔστι |
τι
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν |
[345] |
ὥσπερ
δαιτυμόνα
τινὰ
καὶ
μέλλοντα
|
ἑστιάσεσθαι, |
πρὸς
τὴν
εὐωχίαν,
ἢ
αὖ |
[352] |
καὶ
τὰ
λοιπά
μοι
τῆς
|
ἑστιάσεως |
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
νῦν. |
[351] |
φανήσεται
καὶ
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
|
ἐστὶν |
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν |
[342] |
ζητεῖν
ἢ
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
|
ἐστίν, |
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός |
[354] |
εὑρεῖν,
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ποτ'
|
ἐστίν, |
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
ἐπὶ
τὸ |
[351] |
εἴπερ
σοφία
τε
καὶ
ἀρετή
|
ἐστιν |
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανήσεται
καὶ |
[331] |
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
οὗτος
ὅρος
|
ἐστὶν |
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
λέγειν
καὶ |
[349] |
μὴ
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα
|
ἐστὶν |
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ |
[329] |
ὦσιν,
καὶ
τὸ
γῆρας
μετρίως
|
ἐστὶν |
ἐπίπονον·
εἰ
δὲ
μή,
καὶ |
[354] |
ὁ
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
|
ἐστὶν |
ἢ
εὐδαίμων.
|
[341] |
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
|
ἐστὶν |
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν |
[341] |
ὃν
ἄρτι
ἔλεγες,
πότερον
χρηματιστής
|
ἐστιν |
ἢ
τῶν
καμνόντων
θεραπευτής;
καὶ |
[341] |
διὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ
τέχνη
|
ἐστὶν |
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι |
[346] |
τέχνης
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ
ὠφελία
|
ἐστίν, |
ἡ
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις,
ἀλλ' |
[344] |
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης
|
ἐστὶν |
ἱκανῶς
γιγνομένη,
καὶ
ὅπερ
ἐξ |
[354] |
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
|
ἐστὶν |
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
καὶ |
[342] |
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ
|
ἐστίν; |
καὶ
σκόπει
ἐκείνῳ
τῷ
ἀκριβεῖ |
[339] |
οὔ;
(οὐ
μόνον
ἄρα
δίκαιόν
|
ἐστιν |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον
τὸ |
[341] |
πλεῖ
ἐν
τῇ
νηί,
οὐδ'
|
ἐστὶν |
κλητέος
ναύτης·
οὐ
γὰρ
κατὰ |
[341] |
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων
|
ἐστίν, |
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μὴ
ἁμαρτάνοντα
δὲ |
[336] |
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ
(δέον
|
ἐστὶν |
μηδ'
ὅτι
τὸ
ὠφέλιμον
μηδ' |
[342] |
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
|
ἐστιν |
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ |
[345] |
τὰ
πρόβατα,
καθ'
ὅσον
ποιμήν
|
ἐστιν, |
οὐ
πρὸς
τὸ
τῶν
προβάτων |
[329] |
τοὺς
οἰκείους
μία
τις
αἰτία
|
ἐστίν, |
οὐ
τὸ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες, |
[342] |
δὲ
δή;
αὐτὴ
ἡ
ἰατρική
|
ἐστιν |
πονηρά,
ἢ
ἄλλη
τις
τέχνη |
[341] |
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά
|
ἐστιν |
πονηρὸν
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ |
[337] |
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός
|
ἐστίν |
που
ὑπὸ
ὑμῶν
τῶν
δεινῶν |
[354] |
τὸ
δίκαιον
μὴ
οἶδα
ὅ
|
ἐστιν, |
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή
τις |
[337] |
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
|
ἐστὶν |
τὰ
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος
προείποις |
[342] |
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον
ἄρχων
|
ἐστίν, |
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ' |
[347] |
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς
τὸ
δίκαιόν
|
ἐστιν |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ |
[332] |
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι
γε
ὀφειλόμενόν
πού
|
ἐστιν |
τοῦτο
ὃ
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ; |
[328] |
ἴσως
δεήσει
πορεύεσθαι,
ποία
τίς
|
ἐστιν, |
τραχεῖα
καὶ
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία |
[342] |
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
|
ἐστίν. |
φαίνεται,
ἔφη,
οὕτως.
ἀλλὰ
μήν, |
[338] |
τε
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
οὖν
|
ἐστιν, |
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
~ἐν |
[335] |
ἱππικῇ
οἱ
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
|
ἔστιν. |
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
δὴ
οἱ |
[342] |
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης,
καὶ
τοῦτ'
|
ἔστιν |
ἀπέραντον;
(ἢ
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ |
[353] |
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι
τι
ἔργον;
|
ἔστιν. |
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν |
[335] |
ἄν
μοι
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
|
ἔστιν |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
δικαίου |
[349] |
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη,
εἴρηκας.
|
ἔστιν |
δέ
γε,
ἔφην,
φρόνιμός
τε |
[344] |
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
|
ἔστιν |
δὲ
τοῦτο
τυραννίς,
ἣ
οὐ |
[335] |
πρὸς
τούτῳ
ὧδε
λέγειν,
ὅτι
|
ἔστιν |
δίκαιον
τὸν
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν |
[347] |
εἶναι
ὄνειδος
λέγεταί
τε
καὶ
|
ἔστιν; |
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
ταῦτα
τοίνυν, |
[331] |
λάβῃ,
ἢ
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
|
ἔστιν |
ἐνίοτε
μὲν
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ |
[337] |
ἐπειδάν
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
|
ἔστιν, |
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ἀλλ'
ἕνεκα |
[353] |
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
|
ἔστιν; |
καὶ
ἀρετή.
τί
δέ;
ὤτων |
[340] |
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ'
|
ἔστιν |
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει· |
[337] |
εἰ
δ'
οὖν
καὶ
μὴ
|
ἔστιν |
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι |
[337] |
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
|
ἔστιν |
τὰ
δώδεκα
δὶς
ἓξ
μηδ' |
[343] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
σοι
|
ἔστιν; |
τί
δέ;
ἦν
δ'
ἐγώ· |
[353] |
μετὰ
ταῦτα
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
|
ἔστιν |
τι
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
τῶν |
[341] |
οὖν
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
|
ἔστιν |
τι
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
ὅτι |
[341] |
ἀληθῆ,
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
|
ἔστιν |
τι
συμφέρον;
πάνυ
γε.
οὐ |
[354] |
εὐδαίμων,
ὁ
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
|
ἔστω, |
ἔφη.
ἀλλὰ
μὴν
ἄθλιόν
γε |
[346] |
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
|
ἔστω, |
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ |
[352] |
ὦ
φίλε,
καὶ
οἱ
θεοί;
|
ἔστω, |
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς |
[351] |
ὁμόνοιαν
καὶ
φιλίαν·
ἦ
γάρ;
|
ἔστω, |
ἦ
δ'
ὅς,
ἵνα
σοι |
[345] |
πράττειν
ἃ
βούλεται.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
|
ἔστω |
μὲν
ἄδικος,
δυνάσθω
δὲ
ἀδικεῖν |
[348] |
δ'
ἐγώ,
ἤδη
στερεώτερον,
ὦ
|
ἑταῖρε, |
καὶ
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι |
[335] |
ἀρετήν;
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους
δέ,
ὦ
|
ἑταῖρε, |
μὴ
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς |
[346] |
καὶ
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη,
|
ἑτέρα. |
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων |
[337] |
οὖν,
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω
|
ἑτέραν |
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας
ταύτας
περὶ |
[346] |
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ
|
ἑτέραν |
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν |
[346] |
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
|
ἑτέραν |
τὴν
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
ὦ |
[342] |
συμφέρον
σκέψεται,
καὶ
τῇ
σκοπουμένῃ
|
ἑτέρας |
αὖ
τοιαύτης,
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν |
[349] |
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
τινα
λέγεις,
|
ἕτερον |
δὲ
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
πότερον
φρόνιμον |
[337] |
τούτων
τι
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
|
ἕτερον |
εἴπω
τι
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ |
[345] |
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
οὖν
(καὶ
|
ἕτερος |
ἴσως
τις
ἡμῶν
πέπονθεν,
οὐ |
[352] |
ἐξ
ὧν
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ'
|
ἔτι |
βέλτιον
σκεπτέον.
οὐ
γὰρ
περὶ |
[345] |
νῦν
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε
|
ἔτι |
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι |
[352] |
διὰ
τὸ
στασιάζειν
καὶ
διαφέρεσθαι,
|
ἔτι |
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι
ἑαυτῷ
τε |
[330] |
ἐποίησεν,
Λυσανίας
δὲ
ὁ
πατὴρ
|
ἔτι |
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
νῦν |
[328] |
μέντοι.
εἰ
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
|
ἔτι |
ἐν
δυνάμει
ἦ
τοῦ
ῥᾳδίως |
[327] |
αὐτοῦ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἔτι |
ἓν
λείπεται,
τὸ
ἢν
πείσωμεν |
[329] |
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα,
βουλόμενος
|
ἔτι |
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον· |
[329] |
(ὦ
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια;
|
ἔτι |
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι” |
[345] |
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
τί
σοι
|
ἔτι |
ποιήσω;
ἢ
εἰς
τὴν
ψυχὴν |
[349] |
ἐγώ.
ἀλλὰ
τόδε
μοι
πειρῶ
|
ἔτι |
πρὸς
τούτοις
ἀποκρίνασθαι·
ὁ
δίκαιος |
[330] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά
μοι
|
ἔτι |
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
μέγιστον
οἴει |
[351] |
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν
|
ἔτι |
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ
τι |
[334] |
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
|
ἔτι, |
ὠφελεῖν
μὲν
τοὺς
φίλους
ἡ |
[352] |
οὐχ
ὡς
σὺ
τὸ
πρῶτον
|
ἐτίθεσο· |
εἰ
δὲ
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν |
[348] |
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν
ἀδικίαν
|
ἐτίθεσο, |
κακίαν
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ |
[340] |
ἥττονι,
καὶ
τὸ
δίκαιον
τοῦτο
|
ἐτίθετο. |
ἀλλ'
οὐχ
οὕτως,
ἦ
δ' |
[335] |
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη,
|
ἕτοιμός |
εἰμι
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ' |
[349] |
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ
|
ἐτόλμησας |
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
μαντεύῃ.
ἀλλ' |
[328] |
τε
καὶ
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
|
ἐτύγχανεν |
ἐν
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν |
[353] |
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ
αὑτῆς
ἔργα
|
εὖ |
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
οἰκείας
ἀρετῆς, |
[353] |
ψυχὴ
καὶ
ὁ
δίκαιος
ἀνὴρ
|
εὖ |
βιώσεται,
κακῶς
δὲ
ὁ
ἄδικος. |
[330] |
οὐκ
ἂν
πολλοὺς
πείσαιμι
λέγων.
|
εὖ |
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[351] |
καλῶς.
σοὶ
γάρ,
ἔφη,
χαρίζομαι.
|
εὖ |
γε
σὺ
ποιῶν·
ἀλλὰ
δὴ |
[351] |
ἵνα
σοι
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
|
εὖ |
γε
σὺ
ποιῶν,
ὦ
ἄριστε. |
[338] |
τίς
μοι
δοκῇ
εὖ
λέγειν,
|
εὖ |
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν |
[353] |
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
|
εὖ |
ἐργάσεται
τὰ
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ |
[338] |
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
σε
|
εὖ |
ἐρεῖν.
(ἄκουε
δή,
ἦ
δ' |
[330] |
χαλεπῶς
δὲ
τὸ
γῆρας
φέρουσιν,
|
εὖ |
ἔχει
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι |
[330] |
οἴονται·
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
|
εὖ |
ἔχει,
ὃς
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ |
[354] |
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν
ὅ
γε
|
εὖ |
ζῶν
μακάριός
τε
καὶ
εὐδαίμων, |
[329] |
τινῶν
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε
μὲν
|
εὖ |
ζῶντες,
νῦν
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες. |
[336] |
σκέψει
ἐγώ
τε
καὶ
ὅδε,
|
εὖ |
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ |
[328] |
χρὴ
πυκνότερον
δεῦρο
ἰέναι.
ὡς
|
εὖ |
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ |
[338] |
δρῶ,
ἐάν
τίς
μοι
δοκῇ
|
εὖ |
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ |
[341] |
κακουργοῦντά
σε
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
|
εὖ |
μὲν
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
καὶ |
[350] |
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
|
εὖ |
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν
ἄν
με |
[345] |
μὰ
Δί'
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
|
εὖ |
οἶδα.
τί
δέ,
ἦν
δ' |
[349] |
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ'
ἔφη,
|
εὖ. |
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ |
[337] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
|
εὖ |
οὖν
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα |
[331] |
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ.
|
εὖ |
οὖν
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα. |
[329] |
τινα
καὶ
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
|
εὖ |
οὖν
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν |
[332] |
τίς
οὖν
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους
|
εὖ |
ποιεῖν
καὶ
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς |
[332] |
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
τοὺς
φίλους
ἄρα
|
εὖ |
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς
κακῶς |
[335] |
τὸν
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
|
εὖ |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν |
[335] |
δίκαιον
εἶναι
τὸν
μὲν
φίλον
|
εὖ |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακῶς· |
[353] |
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα
|
εὖ |
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε |
[348] |
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
|
εὐβουλίαν, |
ἔφη.
ἦ
καὶ
φρόνιμοί
σοι, |
[354] |
ἄθλιόν
γε
εἶναι
οὐ
λυσιτελεῖ,
|
εὐδαίμονα |
δέ.
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐδέποτ' |
[343] |
ἐκείνου
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος,
καὶ
|
εὐδαίμονα |
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς |
[344] |
ἀντὶ
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
|
εὐδαίμονες |
καὶ
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ
μόνον |
[344] |
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα
|
εὐδαιμονέστατον |
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ |
[352] |
οἱ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
καὶ
|
εὐδαιμονέστεροί |
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα |
[354] |
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
ἐστὶν
ἢ
|
εὐδαίμων. |
|
[354] |
πότερον
ὁ
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
|
εὐδαίμων |
ἐστὶν
ἢ
εὐδαίμων.
|
[354] |
οὔ;
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἄρα
|
εὐδαίμων, |
ὁ
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω, |
[354] |
εὖ
ζῶν
μακάριός
τε
καὶ
|
εὐδαίμων, |
ὁ
δὲ
μὴ
τἀναντία.
πῶς |
[338] |
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
|
εὐδοκιμήσειεν, |
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν
παγκάλην·
προσεποιεῖτο |
[330] |
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
πόλιν
|
εὐδοκιμοῖ, |
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς |
[345] |
ὅτι
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
|
εὐεργετήσῃς |
ἐγὼ
γὰρ
δή
σοι
λέγω |
[348] |
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
|
εὐήθειαν. |
(τὴν
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς; |
[343] |
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
|
εὐηθέστατε |
Σώκρατες,
οὑτωσὶ
χρή,
ὅτι
δίκαιος |
[349] |
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ
|
εὐήθης. |
τί
δέ;
τῆς
δικαίας
πράξεως; |
[336] |
(ἔχει,
ὦ
Σώκρατες;
καὶ
τί
|
εὐηθίζεσθε |
πρὸς
ἀλλήλους
ὑποκατακλινόμενοι
ὑμῖν
αὐτοῖς; |
[343] |
καὶ
ἄρχει
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
|
εὐηθικῶν |
τε
καὶ
δικαίων,
οἱ
δ' |
[328] |
Λυσίαν
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
καὶ
|
Εὐθύδημον, |
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
καὶ |
[328] |
γὰρ
δίφροι
τινὲς
αὐτόθι
κύκλῳ.
|
εὐθὺς |
οὖν
με
ἰδὼν
ὁ
Κέφαλος |
[329] |
ἂν
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
|
εὔκολοι |
ὦσιν,
καὶ
τὸ
γῆρας
μετρίως |
[330] |
οὔθ'
ὁ
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
|
εὔκολός |
ποτ'
ἂν
ἑαυτῷ
γένοιτο.
πότερον |
[347] |
ἀγαθόν
τι
ἰόντες
οὐδ'
ὡς
|
εὐπαθήσοντες |
ἐν
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ' |
[328] |
καὶ
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία
καὶ
|
εὔπορος. |
καὶ
δὴ
καὶ
σοῦ
ἡδέως |
[354] |
πρὶν
ὃ
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
|
εὑρεῖν, |
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ποτ'
ἐστίν, |
[336] |
τῇ
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
τὴν
|
εὕρεσιν |
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ
ζητοῦντας,
πρᾶγμα |
[330] |
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
οὖν
|
εὑρίσκων |
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ
πολλὰ |
[343] |
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
ἂν
|
εὕροις |
ἐν
τῇ
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας |
[329] |
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
|
εὐφήμει, |
ἔφη,
ὦ
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα
μέντοι |
[345] |
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
τὴν
|
εὐωχίαν, |
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ
(ἀποδόσθαι, |
[329] |
καὶ
περὶ
πότους
τε
καὶ
|
εὐωχίας |
καὶ
ἄλλ'
ἄττα
ἃ
τῶν |
[352] |
Θρασύμαχε,
ὁ
δὲ
δίκαιος
φίλος.
|
εὐωχοῦ |
τοῦ
λόγου,
ἔφη,
θαρρῶν·
οὐ |
[344] |
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
ὧν
|
ἐφ' |
ἑκάστῳ
μέρει
ὅταν
τις
ἀδικήσας |
[336] |
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν
|
ἐφ' |
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ |
[352] |
μήτοι
καὶ
ἀλλήλους
γε
καὶ
|
ἐφ' |
οὓς
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι' |
[346] |
ἔργον
ἐργάζεται
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
|
ἐφ' |
ᾧ
τέτακται.
ἐὰν
δὲ
μὴ |
[345] |
δήπου
ἄλλου
του
μέλει
ἢ
|
ἐφ' |
ᾧ
τέτακται,
ὅπως
τούτῳ
τὸ |
[327] |
ἔδοξεν
εἶναι,
οὐ
μέντοι
ἧττον
|
ἐφαίνετο |
πρέπειν
ἣν
οἱ
Θρᾷκες
ἔπεμπον. |
[350] |
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
|
ἔφαμεν |
δὲ
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι |
[334] |
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην
|
ἔφαμεν |
λέγειν.
καὶ
μάλα,
ἔφη,
οὕτω |
[336] |
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
|
ἐφάνη |
ἡ
δικαιοσύνη
ὂν
οὐδὲ
τὸ |
[335] |
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν
|
ἐφάνη |
ὂν
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ
δ' |
[339] |
μὴ
συμφέρον.
τί
λέγεις
σύ;
|
ἔφη. |
ἃ
σὺ
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ· |
[350] |
οὐ
μέμνησαι,
ὦ
Θρασύμαχε;
μέμνημαι,
|
ἔφη· |
ἀλλ'
ἔμοιγε
οὐδὲ
ἃ
νῦν |
[345] |
οἴει
ἄρχειν;
μὰ
Δί'
οὔκ,
|
ἔφη, |
ἀλλ'
εὖ
οἶδα.
τί
δέ, |
[348] |
διῆλθεν
τῷ
τοῦ
ἀδίκου;
ἤκουσα,
|
ἔφη, |
ἀλλ'
οὐ
πείθομαι.
βούλει
οὖν |
[334] |
ἔλεγες;
οὐ
μὰ
τὸν
Δί'
|
ἔφη, |
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
ἔγωγε
ὅτι |
[352] |
τις
ἢ
ἄριστα;
οὐ
μανθάνω,
|
ἔφη. |
ἀλλ'
ὧδε·
ἔσθ'
ὅτῳ
ἂν |
[340] |
σε
φῶμεν
λέγειν;
ἥκιστά
γε,
|
ἔφη· |
ἀλλὰ
κρείττω
με
οἴει
καλεῖν |
[354] |
ὁ
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω,
|
ἔφη. |
ἀλλὰ
μὴν
ἄθλιόν
γε
εἶναι |
[337] |
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ
εἶ,
|
ἔφη· |
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
μαθεῖν
καὶ |
[337] |
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί
οὖν,
|
ἔφη, |
ἂν
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν |
[350] |
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως,
|
ἔφη, |
ἀνάγκη
τοῦτό
γε
οὕτως
ἔχειν. |
[341] |
τε
καὶ
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ,
|
ἔφη. |
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν |
[346] |
ἀπὸ
τῆς
τέχνης;
οὐ
φαίνεται,
|
ἔφη. |
(ἆρ'
οὖν
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε, |
[350] |
τὴν
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε
σοί,
|
ἔφη, |
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς
λέγειν. |
[337] |
σαρδάνιον
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις,
|
ἔφη, |
αὕτη
κείνη
ἡ
εἰωθυῖα
εἰρωνεία |
[340] |
σαφέστατά
γε.
ἐὰν
σύ
γ'
|
ἔφη, |
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
ὁ
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών. |
[332] |
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
μέν
τι,
|
ἔφη, |
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς |
[340] |
ὁ
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
τί,
|
ἔφη, |
δεῖται
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος |
[347] |
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε,
|
ἔφη. |
διὰ
ταῦτα
τοίνυν,
ἦν
δ' |
[351] |
τε
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
|
ἔφη. |
ἐὰν
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε, |
[331] |
ἤδη
τῶν
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
|
ἔφη, |
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος,
τῶν
γε |
[349] |
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
|
ἔφη. |
εἶεν,
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ |
[349] |
ὁμοίου
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
|
ἔφη, |
εἴρηκας.
ἔστιν
δέ
γε,
ἔφην, |
[341] |
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
|
ἔφη, |
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν
καὶ
ταῦτα. |
[346] |
τι
καὶ
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
|
ἔφη, |
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη |
[335] |
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
|
ἔφη, |
ἕτοιμός
εἰμι
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης. |
[349] |
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ'
|
ἔφη, |
εὖ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[349] |
τοῦ
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ'
οὕτως,
|
ἔφη, |
ἔχει.
τί
δὲ
δὴ
ὁ |
[348] |
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
εὐβουλίαν,
|
ἔφη. |
ἦ
καὶ
φρόνιμοί
σοι,
ὦ |
[338] |
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
αὕτη
δή,
|
ἔφη, |
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
μὲν |
[332] |
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι,
|
ἔφη, |
ἡ
σώμασιν
φάρμακά
τε
καὶ |
[346] |
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
|
ἔφη. |
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται |
[352] |
δίκαιος
φίλος.
εὐωχοῦ
τοῦ
λόγου,
|
ἔφη, |
θαρρῶν·
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
σοι |
[341] |
ὄντι
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
|
ἔφη, |
θεραπευτής.
τί
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ |
[348] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει.
οὕτως,
|
ἔφη. |
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[348] |
(πάνυ
μὲν
οὖν
καὶ
φημί,
|
ἔφη, |
καὶ
δι'
ἅ,
εἴρηκα.
φέρε |
[352] |
φίλε,
καὶ
οἱ
θεοί;
ἔστω,
|
ἔφη. |
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
ἔσται |
[341] |
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν
οἶδα,
|
ἔφη. |
καὶ
οὐδέν
γέ
σοι
πλέον |
[337] |
ἐάντε
μή;
ἄλλο
τι
οὖν,
|
ἔφη, |
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν |
[351] |
ἔχειν
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
|
ἔφη. |
καὶ
τοῦτό
γε
ἡ
ἀρίστη |
[353] |
κακῶς
δὲ
ὁ
ἄδικος.
φαίνεται,
|
ἔφη, |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον.
~(ἀλλὰ |
[343] |
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
ὅτι
τοί
σε,
|
ἔφη, |
κορυζῶντα
περιορᾷ
καὶ
οὐκ
ἀπομύττει |
[327] |
γὰρ
οὔ;
ἢ
τοίνυν
τούτων,
|
ἔφη, |
κρείττους
γένεσθε
ἢ
μένετ'
αὐτοῦ. |
[336] |
οἰομένου
δύνασθαι
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
|
ἔφη, |
λέγεις.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ· |
[329] |
πολλὰ
παραμύθιά
φασιν
εἶναι.
ἀληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις·
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ |
[331] |
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς,
|
ἔφη, |
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
οὗτος
ὅρος |
[330] |
ἀλλ'
ἢ
τὸν
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις.
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἦν |
[341] |
ἥττονι
ποιεῖν.
τὸν
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
|
ἔφη, |
λόγῳ
ἄρχοντα
ὄντα.
πρὸς
ταῦτα |
[353] |
κάλλιστα
τῶν
ἄλλων
ἀπεργάζηται.
ἀλλά,
|
ἔφη, |
μανθάνω
τε
καί
μοι
δοκεῖ |
[349] |
καὶ
σοφίᾳ
ἐτόλμησας
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
|
ἔφη, |
μαντεύῃ.
ἀλλ'
οὐ
μέντοι,
ἦν |
[328] |
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ
Γλαύκων,
ἔοικεν,
|
ἔφη, |
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ, |
[329] |
σὺ
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
σοι,
|
ἔφη, |
νὴ
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ |
[337] |
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
|
ἔφη |
ὁ
Γλαύκων.
ἀλλ'
ἕνεκα
ἀργυρίου, |
[347] |
πῶς
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
|
ἔφη |
ὁ
Γλαύκων·
τοὺς
μὲν
γὰρ |
[327] |
ὅς,
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
|
ἔφη |
ὁ
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
μὴ |
[350] |
ἢ
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε,
|
ἔφη. |
(ὁ
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ |
[350] |
ἀνομοίου
τε
καὶ
ἐναντίου.
ἔοικεν,
|
ἔφη. |
ὁ
δὲ
κακός
τε
καὶ |
[344] |
ζωὴν
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
οἶμαι,
|
ἔφη |
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
ἔχειν; |
[331] |
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι,
|
ἔφη |
ὁ
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν |
[340] |
ἢ
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ'
|
ἔφη |
ὁ
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[328] |
ἵπποις;
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως,
|
ἔφη |
ὁ
Πολέμαρχος.
καὶ
πρός
γε |
[349] |
ἔοικεν;
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει,
|
ἔφη, |
ὁ
τοιοῦτος
ὢν
καὶ
ἐοικέναι |
[332] |
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
οὖν,
|
ἔφη, |
ὅ
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
ὀφείλεται |
[341] |
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
οἴει
γάρ
με
ἐξ
ἐπιβουλῆς |
[336] |
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
τίνος;
|
ἔφη. |
οἶμαι
αὐτὸ
Περιάνδρου
εἶναι
ἢ |
[348] |
οἱ
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως,
|
ἔφη, |
οἷοί
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε |
[339] |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
|
ἔφη, |
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν |
[339] |
ταῦτ'
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε,
|
ἔφη. |
(οἴου
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[327] |
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
|
ἔφη, |
ὄπισθεν
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ |
[348] |
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
ὁποτέρως
οὖν
σοι,
ἦν
δ' |
[349] |
δικαίας
πράξεως;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
|
ἔφη, |
ὅς
γε
πάντων
πλέον
ἔχειν |
[327] |
δ'
ἐγώ.
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
|
ἔφη, |
ὅσοι
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[338] |
τί
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ'
|
ἔφη, |
ὅτι
τῶν
πόλεων
αἱ
μὲν |
[349] |
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
|
ἔφη· |
οὐ
γὰρ
ἂν
ἦν
ἀστεῖος, |
[346] |
μᾶλλον
αὐτὴν
ἰατρικήν;
οὐ
δῆτα,
|
ἔφη. |
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
τὴν
μισθωτικήν, |
[342] |
συμφέρον
σκοπεῖ
ἀλλὰ
σώματι.
ναί,
|
ἔφη. |
οὐδὲ
ἱππικὴ
ἱππικῇ
ἀλλ'
ἵπποις· |
[341] |
τὴν
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
|
ἔφη. |
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν
τι |
[353] |
φήσομεν
ἔργον
εἶναι;
μάλιστά
γ'
|
ἔφη. |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
τινα |
[346] |
ἐὰν
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
|
ἔφη. |
οὐκοῦν
τήν
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης |
[351] |
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω,
|
ἔφη. |
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα |
[334] |
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
|
ἔφη, |
οὓς
ἄν
τις
ἡγῆται
χρηστοὺς |
[334] |
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
μάλα,
|
ἔφη, |
οὕτω
συμβαίνει.
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν |
[342] |
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
ἐστίν.
φαίνεται,
|
ἔφη, |
οὕτως.
ἀλλὰ
μήν,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[335] |
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη, |
οὕτως
ἄν
μοι
δοκεῖ
καλῶς |
[327] |
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου,
κελεύει
ὑμᾶς,
|
ἔφη, |
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
καὶ
ἐγὼ
μετεστράφην |
[339] |
τοῦ
κρείττονος.
(σμικρά
γε
ἴσως,
|
ἔφη, |
προσθήκη.
οὔπω
δῆλον
οὐδ'
εἰ |
[345] |
περὶ
πλείονος
ποιούμενοι.
καὶ
πῶς,
|
ἔφη, |
σὲ
πείσω;
εἰ
γὰρ
οἷς |
[334] |
δεινός.
ὡς
γοῦν
ὁ
λόγος,
|
ἔφη, |
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα
τις
ὁ |
[352] |
τρόπον
χρὴ
ζῆν.
σκόπει
δή,
|
ἔφη. |
σκοπῶ,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί |
[339] |
δὲ
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
σκόπει,
|
ἔφη. |
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν
δ'
ἐγώ. |
[341] |
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς,
|
ἔφη. |
~(τί
δὲ
δή;
αὐτὴ
ἡ |
[349] |
ἔμοιγε.
τί
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
|
ἔφη. |
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
τῇ |
[332] |
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
νὴ
Δί'
|
ἔφη· |
τοῖς
γὰρ
φίλοις
οἴεται
ὀφείλειν |
[349] |
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ
τῆς
δικαίας,
|
ἔφη. |
τοῦ
δὲ
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ |
[335] |
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων;
καὶ
πάνυ
γε,
|
ἔφη· |
τούς
γε
πονηρούς
τε
καὶ |
[353] |
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ
κακῶς.
ἀληθές,
|
ἔφη, |
τοῦτό
γε
λέγεις.
οὐκοῦν
καὶ |
[349] |
ἀληθείας
λέγειν.
τί
δέ
σοι,
|
ἔφη, |
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε
μοι
δοκεῖ |
[353] |
ἀρετῆς
κακίαν;
καὶ
πῶς
ἄν;
|
ἔφη· |
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
λέγεις
ἀντὶ |
[336] |
εἰς
τὸ
μέσον
φθεγξάμενος,
τίς,
|
ἔφη, |
ὑμᾶς
πάλαι
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ |
[342] |
οὕτως
ἢ
ἄλλως
ἔχει;
οὕτως,
|
ἔφη, |
φαίνεται.
(οὐκ
ἄρα,
ἦν
δ' |
[346] |
προσχρώμενοι
ἀπ'
ἐκείνου
ὠφελοῦνται.
ἔοικεν,
|
ἔφη. |
φαμὲν
δέ
γε
τὸ
μισθὸν |
[351] |
ἀποκρίνῃ
πάνυ
καλῶς.
σοὶ
γάρ,
|
ἔφη, |
χαρίζομαι.
εὖ
γε
σὺ
ποιῶν· |
[329] |
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
εὐφήμει,
|
ἔφη, |
ὦ
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα
μέντοι
αὐτὸ |
[348] |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν;
εἰκός
γ'
|
ἔφη, |
ὦ
ἥδιστε,
ἐπειδή
γε
καὶ |
[332] |
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
οἴει;
|
ἔφη. |
ὦ
πρὸς
Διός,
ἦν
δ' |
[329] |
παρεγενόμην
ἐρωτωμένῳ
ὑπό
τινος·
πῶς,
|
ἔφη, |
(ὦ
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια; |
[327] |
τῆς
πομπῆς.
ὁ
οὖν
Πολέμαρχος
|
ἔφη· |
ὦ
Σώκρατες,
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς |
[335] |
παντάπασί
μοι
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα
τὰ |
[354] |
ἀδικία
δικαιοσύνης.
ταῦτα
δή
σοι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
εἱστιάσθω
ἐν
τοῖς |
[340] |
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς
λόγοις· |
[338] |
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις |
[330] |
παρέλαβες
ἢ
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
ἐπεκτησάμην,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες;
μέσος
τις
γέγονα |
[340] |
ἥττοσιν
ποιεῖν.
~(ναὶ
μὰ
Δί'
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά |
[330] |
πείσαιμι
λέγων.
εὖ
γὰρ
ἴσθι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι,
ἐπειδάν
τις |
[334] |
ἀδικοῦντας
δίκαιον
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν |
[343] |
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ
μοι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
σοι
ἔστιν; |
[331] |
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος, |
[337] |
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν,
|
ἔφη· |
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ. |
[351] |
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
(εἰ
μέν,
|
ἔφη, |
ὡς
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει |
[341] |
τέχνη.
ἦ
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
|
ἔφην, |
ἂν
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
ἢ |
[341] |
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
|
ἔφην |
ἐγώ,
εἴ
με
ἔροιο
εἰ |
[337] |
καὶ
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
ἄν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ὦ
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο |
[351] |
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ
γ'
|
ἔφην, |
εἴπερ
σοφία
τε
καὶ
ἀρετή |
[349] |
ἔστι
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
|
ἔφην· |
ὁ
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου |
[351] |
καὶ
τελεώτατα
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω,
|
ἔφην, |
ὅτι
σὸς
οὗτος
ἦν
ὁ |
[347] |
τὸν
τῶν
βελτίστων
ἄρα
μισθόν,
|
ἔφην, |
οὐ
συνιεῖς,
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν |
[348] |
ἃ
νυνδὴ
ἔλεγον.
(τοῦτο
μέν,
|
ἔφην, |
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ
βούλει
λέγειν, |
[338] |
ἐθελήσεις.
ἐὰν
μάθω
γε
πρῶτον,
|
ἔφην, |
τί
λέγεις·
νῦν
γὰρ
οὔπω |
[349] |
ἔφη,
εἴρηκας.
ἔστιν
δέ
γε,
|
ἔφην, |
φρόνιμός
τε
καὶ
ἀγαθὸς
ὁ |
[336] |
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
|
ἐφοβούμην, |
καί
μοι
δοκῶ,
εἰ
μὴ |
[353] |
τῶν
ἄλλων;
οὐχ
οὕτω;
οὕτω.
|
Εχε |
δή·
ἆρ’
ἄν
ποτε
ὄμματα |
[331] |
ἡ
τῶν
χρημάτων
κτῆσις
συμβάλλεται.
|
ἔχει |
δὲ
καὶ
ἄλλας
χρείας
πολλάς· |
[344] |
μαθεῖν
εἴτε
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
|
(ἔχει; |
ἢ
σμικρὸν
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα |
[351] |
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες
|
ἔχει |
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ
δικαιοσύνης· |
[352] |
ταῦτα
(μὲν
οὖν
ὅτι
οὕτως
|
ἔχει |
μανθάνω,
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
σὺ |
[330] |
δὲ
τὸ
γῆρας
φέρουσιν,
εὖ
|
ἔχει |
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ' |
[330] |
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
εὖ
|
ἔχει, |
ὃς
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
καὶ |
[342] |
ἀκριβεῖ
λόγῳ·
οὕτως
ἢ
ἄλλως
|
ἔχει; |
οὕτως,
ἔφη,
φαίνεται.
(οὐκ
ἄρα, |
[343] |
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον
|
ἔχει. |
πρῶτον
μὲν
ἐν
τοῖς
πρὸς |
[344] |
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
καὶ
ὀνείδη
|
ἔχει |
τὰ
μέγιστα
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι |
[349] |
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ'
οὕτως,
ἔφη,
|
ἔχει. |
τί
δὲ
δὴ
ὁ
ἄδικος; |
[348] |
παρὰ
λόγον,
ὅσα
αὖ
ἀγαθὰ
|
ἔχει |
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
καὶ
αὖθις |
[336] |
τίς,
ἔφη,
ὑμᾶς
πάλαι
φλυαρία
|
(ἔχει, |
ὦ
Σώκρατες;
καὶ
τί
εὐηθίζεσθε |
[349] |
ἔφη,
ὅς
γε
πάντων
πλέον
|
ἔχειν |
ἀξιοῖ;
οὐκοῦν
καὶ
ἀδίκου
γε |
[338] |
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
|
ἔχειν |
ἀπόκρισιν
παγκάλην·
προσεποιεῖτο
δὲ
φιλονικεῖν |
[351] |
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ'
ἑαυτῇ
|
ἔχειν |
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
ἔφη. |
[338] |
γὰρ
δὴ
φῂς
εἰδέναι
καὶ
|
ἔχειν |
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει, |
[343] |
γε
οἰκεῖα
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως
|
ἔχειν, |
ἐκ
δὲ
τοῦ
δημοσίου
μηδὲν |
[344] |
ἔφη
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
|
ἔχειν; |
ἔοικας,
ἦν
δ'
ἐγώ
ἤτοι |
[346] |
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν
|
ἔχειν; |
καί,
ὦ
μακάριε,
μὴ
παρὰ |
[349] |
μὲν
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ
πλέον
|
ἔχειν |
μηδὲ
βούλεται
ὁ
δίκαιος,
τοῦ |
[348] |
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι
ῥᾴδιον
|
ἔχειν |
ὅτι
τις
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ |
[349] |
τί
σοι
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
|
ἔχειν; |
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ
γὰρ
ἂν |
[349] |
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀξιοῦν
πλέον
|
ἔχειν; |
οὐκ
ἔμοιγε.
τί
δέ;
ἀμούσου; |
[350] |
ἔφη,
ἀνάγκη
τοῦτό
γε
οὕτως
|
ἔχειν. |
τί
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ |
[347] |
ἄλλου
ἢ
ἄλλον
ὠφελῶν
πράγματα
|
ἔχειν. |
τοῦτο
μὲν
οὖν
ἔγωγε
οὐδαμῇ |
[344] |
οἷον
ἐμβαλὼν
λόγον
ἐν
νῷ
|
ἔχεις |
ἀπιέναι
πρὶν
διδάξαι
ἱκανῶς
ἢ |
[329] |
τινος·
πῶς,
ἔφη,
(ὦ
Σοφόκλεις,
|
ἔχεις |
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι
οἷός
τε |
[329] |
ἄλλ'
ἄττα
ἃ
τῶν
τοιούτων
|
ἔχεται, |
καὶ
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
μεγάλων
τινῶν |
[351] |
οὐδὲν
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
|
ἐχέτω, |
ἔφη.
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται |
[351] |
οὐ
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
καὶ
|
ἐχθροὶ |
ἔσονται
ἀλλήλοις
τε
καὶ
τοῖς |
[334] |
τούτοις
ἄρα
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
|
ἐχθροί, |
οἱ
δὲ
κακοὶ
φίλοι;
πάνυ |
[332] |
μὲν
οὖν.
τί
δέ;
τοῖς
|
ἐχθροῖς |
ἀποδοτέον
ὅτι
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον; |
[335] |
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
|
ἐχθροῖς |
βλάβην
ὀφείλεσθαι
παρὰ
τοῦ
δικαίου |
[332] |
ἡ
τοῖς
φίλοις
τε
καὶ
|
ἐχθροῖς |
ὠφελίας
τε
καὶ
βλάβας
ἀποδιδοῦσα. |
[352] |
στασιάζειν
καὶ
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
|
ἐχθρὸν |
εἶναι
ἑαυτῷ
τε
καὶ
τῷ |
[334] |
οὐκ
ὀρθῶς
τὸν
φίλον
καὶ
|
ἐχθρὸν |
θέσθαι.
πῶς
θέμενοι,
ὦ
Πολέμαρχε; |
[352] |
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
|
ἐχθρὸν |
καὶ
ἑαυτῷ
καὶ
τοῖς
δικαίοις· |
[335] |
ὄντα
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
|
ἐχθρὸν |
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν |
[335] |
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
|
ἐχθρὸν |
κακῶς·
νῦν
πρὸς
τούτῳ
ὧδε |
[335] |
τῷ
λόγῳ
ὁ
ἀγαθὸς
ἔσται,
|
ἐχθρὸς |
δὲ
ὁ
πονηρός.
ναί.
κελεύεις |
[352] |
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
|
ἐχθρὸς |
ἔσται
ὁ
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[335] |
εἶναι
φίλον.
καὶ
περὶ
τοῦ
|
ἐχθροῦ |
δὲ
ἡ
αὐτὴ
θέσις.
φίλος |
[332] |
γε
οἶμαι
παρά
γε
τοῦ
|
ἐχθροῦ |
τῷ
ἐχθρῷ
ὅπερ
καὶ
προσήκει, |
[332] |
ἔργον
δυνατώτατος
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ
|
ἐχθροὺς |
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ |
[336] |
μὲν
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς
δ'
|
ἐχθροὺς |
βλάπτειν;
τίνος;
ἔφη.
οἶμαι
αὐτὸ |
[335] |
τούς
γε
πονηρούς
τε
καὶ
|
ἐχθροὺς |
δεῖ
βλάπτειν.
βλαπτόμενοι
δ'
ἵπποι |
[332] |
ἄρα
εὖ
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
|
ἐχθροὺς |
κακῶς
δικαιοσύνην
λέγει;
δοκεῖ
μοι. |
[332] |
κάμνοντας
φίλους
εὖ
ποιεῖν
καὶ
|
ἐχθροὺς |
κακῶς
πρὸς
νόσον
καὶ
ὑγίειαν; |
[334] |
ἡ
δικαιοσύνη,
βλάπτειν
δὲ
τοὺς
|
ἐχθρούς. |
(φίλους
δὲ
λέγεις
εἶναι
πότερον |
[334] |
ὄντας,
κἂν
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
|
ἐχθροὺς |
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
ἔφη,
οὓς |
[334] |
γὰρ
αὐτοῖς
εἰσιν
τοὺς
δ'
|
ἐχθροὺς |
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ
γάρ·
καὶ
οὕτως |
[332] |
παρά
γε
τοῦ
ἐχθροῦ
τῷ
|
ἐχθρῷ |
ὅπερ
καὶ
προσήκει,
κακόν
τι. |
[334] |
φίλων
καὶ
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
|
ἐχθρῶν. |
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
οὐ
μὰ |
[331] |
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τὸν
οὕτως
|
ἔχοντα |
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς, |
[353] |
αὑτῶν
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
|
ἔχοντα |
τὴν
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ' |
[343] |
τῇ
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον
|
ἔχοντα |
τὸν
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ' |
[328] |
ἐγώ·
καινόν
γε
τοῦτο.
λαμπάδια
|
ἔχοντες |
διαδώσουσιν
ἀλλήλοις
ἁμιλλώμενοι
τοῖς
ἵπποις; |
[329] |
τινες
εἰς
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
|
ἔχοντες, |
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ |
[347] |
(ὡς
ἐπ'
ἀναγκαῖον
καὶ
οὐκ
|
ἔχοντες |
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις. |
[331] |
ἂν
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
|
ἔχοντι, |
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον
εἶναι. |
[351] |
ἔφη.
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
|
ἔχουσα |
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν |
[329] |
ἔγωγε
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ
οὕτως
|
ἔχουσιν |
καὶ
ἄλλοις,
καὶ
δὴ
καὶ |
[350] |
ἃ
νῦν
λέγεις
ἀρέσκει,
καὶ
|
ἔχω |
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ
οὖν |
[338] |
ἐπαινεῖν
μόνον·
χρήματα
γὰρ
οὐκ
|
ἔχω. |
ὡς
δὲ
προθύμως
τοῦτο
δρῶ, |
[354] |
καὶ
οὔ,
καὶ
πότερον
ὁ
|
ἔχων |
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
ἐστὶν
ἢ |
[336] |
μοι
δοκῶ,
εἰ
μὴ
πρότερος
|
ἑωράκη |
αὐτὸν
ἢ
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος |
[328] |
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ
|
(ἑωράκη |
αὐτόν.
καθῆστο
δὲ
ἐστεφανωμένος
ἐπί |
[349] |
γε
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν
σκοπούμενον,
|
ἕως |
ἄν
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν
ἅπερ |
[345] |
εἶναι
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται,
|
ἕως |
γ'
ἂν
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ |
[342] |
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
οὖσα,
|
ἕωσπερ |
ἂν
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
ὅλη |