Pages
[327]	~Πολιτεία	Α.	(Σωκράτης κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ
[348]	καὶ φημί, ἔφη, καὶ δι'	ἅ,	εἴρηκα. φέρε δή, τὸ τοιόνδε
[345]	σύ γε· ἀλλὰ πρῶτον μέν,	ἃ	ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις, ἢ
[331]	δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν καὶ	ἃ	ἂν λάβῃ τις ἀποδιδόναι. πάνυ
[345]	αὐτὴν καὶ μὴ διακωλύῃ πράττειν	ἃ	βούλεται. ἀλλ' ὠγαθέ, ἔστω μὲν
[339]	ἀσύμφορα; ἢ πῶς λέγεις; οὕτως.	ἃ	δ' ἂν θῶνται ποιητέον τοῖς
[339]	ἐνίοτε διαμαρτάνειν τοῦ ἑαυτοῖς βελτίστου,	ἃ	δ' ἂν προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες
[349]	οὐκοῦν καὶ ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν,	ἃ	δὲ ἄφρονα, κακόν; ναί. τί
[339]	δίκαιον εἶναι φῇς ταῦτα ποιεῖν	ἃ	ἐκεῖνοι προσέταξαν ἆρα τότε, ὦ
[352]	ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν ἔπραξαν	ἃ	ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ τὰ
[349]	καὶ τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις	~(ἃ	ἡμεῖς τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή
[342]	συμφέρον καὶ πρέπον, καὶ λέγει	ἃ	λέγει καὶ ποιεῖ ἃ ποιεῖ
[331]	καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ ἐλπὶς	ἃ	μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ.
[350]	μέμνημαι, ἔφη· ἀλλ' ἔμοιγε οὐδὲ	ἃ	νῦν λέγεις ἀρέσκει, καὶ ἔχω
[348]	δὲ οὐκ ἄξια λόγου, ἀλλ'	ἃ	νυνδὴ ἔλεγον. (τοῦτο μέν, ἔφην,
[342]	λέγει ἃ λέγει καὶ ποιεῖ	ἃ	ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν ἐνταῦθα
[339]	συμφέρον. τί λέγεις σύ; ἔφη.	ἃ	σὺ λέγεις, ἔμοιγε δοκῶ· σκοπῶμεν
[329]	καὶ εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα	ἃ	τῶν τοιούτων ἔχεται, καὶ ἀγανακτοῦσιν
[342]	οὗ τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ	ἀβλαβὴς	καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα,
[348]	δ' ἐγώ, ὅσα ἄρτι Θρασύμαχος	ἀγαθὰ	διῆλθεν τῷ τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα,
[348]	λόγον παρὰ λόγον, ὅσα αὖ	ἀγαθὰ	ἔχει τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ
[331]	ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ	ἀγαθὴ	γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει.
[353]	ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ	ἀγαθῇ	πάντα ταῦτα εὖ πράττειν. ἀνάγκη.
[334]	εἰσιν τοὺς δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν	ἀγαθοὶ	γάρ· καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ
[334]	φαίνεται. ἀλλὰ μὴν οἵ γε	ἀγαθοὶ	δίκαιοί τε καὶ οἷοι μὴ
[334]	ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα οἱ μὲν	ἀγαθοὶ	ἐχθροί, οἱ δὲ κακοὶ φίλοι;
[335]	ἢ καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ	ἀγαθοὶ	κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ γὰρ
[348]	ὦ Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι καὶ	ἀγαθοὶ	οἱ ἄδικοι; οἵ γε τελέως,
[347]	χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ	ἀγαθοὶ	οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς
[349]	ἄφρονα. οὐκοῦν καὶ ἅπερ φρόνιμον,	ἀγαθόν,	ἃ δὲ ἄφρονα, κακόν; ναί.
[330]	τοσόνδε εἰπέ· τί μέγιστον οἴει	ἀγαθὸν	ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι;
[343]	βλέποντας ἢ τὸ τῶν δεσποτῶν	ἀγαθὸν	καὶ τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ
[332]	φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς φίλους	ἀγαθὸν	μέν τι δρᾶν, κακὸν δὲ
[335]	ἔστιν δίκαιον τὸν μὲν φίλον	ἀγαθὸν	ὄντα εὖ ποιεῖν, τὸν δ'
[343]	προβάτων ἢ τὸ τῶν βοῶν	ἀγαθὸν	σκοπεῖν καὶ παχύνειν αὐτοὺς καὶ
[347]	τὸ ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ'	ἀγαθόν	τι ἰόντες οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες
[343]	δικαιοσύνη καὶ τὸ δίκαιον ἀλλότριον	ἀγαθὸν	τῷ ὄντι, τοῦ κρείττονός τε
[335]	ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ ὁ	ἀγαθὸς	ἔσται, ἐχθρὸς δὲ ὁ πονηρός.
[333]	δῆτα. (ἆρ' οὖν ὁ δίκαιος	ἀγαθὸς	καὶ χρήσιμος κοινωνὸς εἰς πεττῶν
[349]	γε, ἔφην, φρόνιμός τε καὶ	ἀγαθὸς	ὁ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος
[334]	στρατοπέδου γε ὁ αὐτὸς φύλαξ	ἀγαθός,	ὅσπερ καὶ τὰ τῶν πολεμίων
[335]	φαίνεται. ὁ δέ γε δίκαιος	ἀγαθός;	πάνυ γε. οὐκ ἄρα τοῦ
[350]	ἄρα δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν	ἀγαθός	τε καὶ σοφός, ὁ δὲ
[350]	σοφὸς ἀγαθός; φημί. ὁ ἄρα	ἀγαθός	τε καὶ σοφὸς τοῦ μὲν
[350]	σοφός; φημί. ὁ δὲ σοφὸς	ἀγαθός;	φημί. ὁ ἄρα ἀγαθός τε
[335]	πάνυ γε. οὐδὲ δὴ τοῦ	ἀγαθοῦ	βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται.
[334]	μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν, τοὺς δὲ	ἀγαθοὺς	βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ μὴν οἵ
[349]	ἔοικε τῷ φρονίμῳ καὶ τῷ	ἀγαθῷ	ὁ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος
[350]	μὲν δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ	ἀγαθῷ,	ὁ δὲ ἄδικος τῷ κακῷ
[347]	ὁμοίοις. ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν	ἀγαθῶν	εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι
[351]	ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ ἀδικίας. πάνυ	ἄγαμαι,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε,
[329]	ἃ τῶν τοιούτων ἔχεται, καὶ	ἀγανακτοῦσιν	ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι καὶ
[334]	Ὀδυσσέως πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον	ἀγαπᾷ	τε καί φησιν αὐτὸν πάντας
[330]	ὅτι μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα	(ἀγαπᾶν	τὰ χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν
[330]	τῆς νῦν οὔσης· ἐγὼ δὲ	ἀγαπῶ	ἐὰν μὴ ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν,
[330]	καὶ οἱ πατέρες τοὺς παῖδας	ἀγαπῶσιν,	ταύτῃ τε δὴ καὶ οἱ
[329]	τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ ἐγὼ	ἀγασθεὶς	αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα, βουλόμενος ἔτι
[343]	ἀδίκου τε καὶ ἀδικίας, ὥστε	ἀγνοεῖς	ὅτι ἡ μὲν δικαιοσύνη καὶ
[351]	ἀδικία οὐδεὶς ἂν ἔτι τοῦτο	ἀγνοήσειεν	ἀλλ' οὔ τι οὕτως ἁπλῶς,
[344]	εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα	ἀγνοοῦντες	ὃ σὺ φῂς εἰδέναι. ἀλλ'
[331]	Πολέμαρχε, ἴσως γιγνώσκεις, ἐγὼ δὲ	ἀγνοῶ·	δῆλον γὰρ ὅτι οὐ τοῦτο
[348]	ἔλεγον. (τοῦτο μέν, ἔφην, οὐκ	ἀγνοῶ	ὃ βούλει λέγειν, ἀλλὰ τόδε
[339]	τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ	ἀγνοῶ,	σκεπτέον δή. σκόπει, ἔφη. ταῦτ'
[327]	τρόπον ποιήσουσιν ἅτε νῦν πρῶτον	ἄγοντες.	καλὴ μὲν οὖν μοι καὶ
[329]	ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ	ἄγριον	δεσπότην ἀποδράς. εὖ οὖν μοι
[328]	ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ ὁ	Ἀδείμαντος,	ἆρά γε, ἦ δ' ὅς,
[327]	ὅ τε Πολέμαρχος ἧκε καὶ	Ἀδείμαντος	ὁ τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ
[327]	καὶ Ἀδείμαντος ὁ τοῦ Γλαύκωνος	ἀδελφὸς	καὶ Νικήρατος ὁ Νικίου καὶ
[328]	καὶ Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ Πολεμάρχου	ἀδελφούς,	καὶ δὴ καὶ Θρασύμαχον τὸν
[341]	ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα.	ἅδην,	ἦν δ' ἐγώ, τῶν τοιούτων.
[352]	ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ τὰ	ἄδικα	ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ οἵ
[344]	οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ	ἄδικα	ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν
[334]	δίκαιοί τε καὶ οἷοι μὴ	ἀδικεῖν;	ἀληθῆ. κατὰ δὴ τὸν σὸν
[352]	καὶ ἐφ' οὓς ᾖσαν ἅμα	ἀδικεῖν,	δι' ἣν ἔπραξαν ἃ ἔπραξαν,
[345]	ἔστω μὲν ἄδικος, δυνάσθω δὲ	ἀδικεῖν	ἢ τῷ λανθάνειν ἢ τῷ
[348]	γε τελέως, ἔφη, οἷοί τε	ἀδικεῖν,	πόλεις τε καὶ ἔθνη δυνάμενοι
[344]	ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ	ἀδικηθέντας	καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας
[330]	ἑαυτοῦ ἐν τῷ βίῳ πολλὰ	ἀδικήματα	καὶ ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ
[344]	ποιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας καὶ	ἀδικῆσαι	οὐκ ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν
[330]	ἐν Ἅιδου, ὡς τὸν ἐνθάδε	ἀδικήσαντα	δεῖ ἐκεῖ διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι
[344]	ἀδικίαν ἔλθῃς, ἣ τὸν μὲν	ἀδικήσαντα	εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας
[344]	ἐφ' ἑκάστῳ μέρει ὅταν τις	ἀδικήσας	μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ
[344]	ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον	ἀδικία	δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ
[351]	καὶ δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη	ἀδικία	δικαιοσύνης· νῦν δέ γ' ἔφην,
[354]	ἄρα, ὦ μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον	ἀδικία	δικαιοσύνης. ταῦτα δή σοι, ἔφη,
[352]	ὥρμησαν δὲ ἐπὶ τὰ ἄδικα	ἀδικίᾳ	ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ οἵ γε
[351]	που, ὦ Θρασύμαχε, ἥ γε	ἀδικία	καὶ μίση καὶ μάχας ἐν
[351]	ὦ θαυμάσιε, ἐν ἑνὶ ἐγγένηται	ἀδικία,	μῶν μὴ ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς
[351]	ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἡ	ἀδικία	οὐδεὶς ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν
[354]	ὕστερον λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον ἡ	ἀδικία	τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ
[343]	καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη, ἡ δὲ	ἀδικία	τοὐναντίον, καὶ ἄρχει τῶν ὡς
[348]	ἀλλὰ πάνυ γενναίαν εὐήθειαν. (τὴν	ἀδικίαν	ἄρα κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ, ἀλλ'
[345]	ὅτι οὐ πείθομαι οὐδ' οἶμαι	ἀδικίαν	δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ' ἐὰν
[351]	τι τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς	ἀδικίαν.	ἐλέχθη γάρ που ὅτι καὶ
[344]	μαθήσῃ, ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην	ἀδικίαν	ἔλθῃς, ἣ τὸν μὲν ἀδικήσαντα
[348]	εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν	ἀδικίαν	ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι ἢ αἰσχρὸν
[350]	δὴ καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν	ἀδικίαν.	ἢ οὐ μέμνησαι, ὦ Θρασύμαχε;
[344]	ἂν πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην	ἀδικίαν	ἠδικηκότα· οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν
[348]	μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν δὲ	ἀδικίαν	κακίαν; εἰκός γ' ἔφη, ὦ
[350]	εἶναι καὶ σοφίαν, τὴν δὲ	ἀδικίαν	κακίαν τε καὶ ἀμαθίαν, εἶεν,
[348]	ἥδιστε, ἐπειδή γε καὶ λέγω	ἀδικίαν	μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' οὔ.
[344]	φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες τὴν	ἀδικίαν.	οὕτως, ὦ Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον
[353]	ψυχῆς εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν δὲ	ἀδικίαν;	συνεχωρήσαμεν γάρ. ἡ μὲν ἄρα
[348]	ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς. τὴν τελέαν	ἀδικίαν	τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς
[348]	καὶ σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν	ἀδικίαν,	τὴν δὲ δικαιοσύνην ἐν τοῖς
[351]	ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον	ἀδικίας,	ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία
[351]	λέγε· ἆρα εἰ τοῦτο ἔργον	ἀδικίας,	μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ,
[351]	δ' ὡς ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ	ἀδικίας.	πάνυ ἄγαμαι, ἦν δ' ἐγώ,
[345]	ὅτι οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην	ἀδικίας	περὶ πλείονος ποιούμενοι. καὶ πῶς,
[343]	δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε καὶ	ἀδικίας,	ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι ἡ μὲν
[352]	ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες	ἄδικοι,	ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν τις
[348]	δοκοῦσιν εἶναι καὶ ἀγαθοὶ οἱ	ἄδικοι;	οἵ γε τελέως, ἔφη, οἷοί
[352]	οἱ δίκαιοι φαίνονται, οἱ δὲ	ἄδικοι	οὐδὲ πράττειν μετ' ἀλλήλων οἷοί
[352]	οἵ γε παμπόνηροι καὶ τελέως	ἄδικοι	τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι
[351]	πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι, εἰ	ἀδικοῖεν	ἀλλήλους; (οὐ δῆτα, ἦ δ'
[351]	ὅς. τί δ' εἰ μὴ	ἀδικοῖεν;	οὐ μᾶλλον; πάνυ γε. στάσεις
[344]	δίκαιον τυγχάνει ὄν, τὸ δ'	ἄδικον	ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε καὶ συμφέρον.
[344]	ὅσῳ μᾶλλον συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ	ἄδικον	εἶναι ἢ τὸ δίκαιον. πάντων
[351]	πῃ σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν	ἄδικον	εἶναι καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν
[331]	ἐλπίδος· ~τῷ δὲ μηδὲν ἑαυτῷ	ἄδικον	συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι
[354]	δίκαιος ἄρα εὐδαίμων, ὁ δ'	ἄδικος	ἄθλιος. ἔστω, ἔφη. ἀλλὰ μὴν
[350]	τε καὶ σοφός, ὁ δὲ	ἄδικος	ἀμαθής τε καὶ κακός. ὁ
[349]	ἔχει. τί δὲ δὴ ὁ	ἄδικος;	ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν
[345]	βούλεται. ἀλλ' ὠγαθέ, ἔστω μὲν	ἄδικος,	δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν ἢ τῷ
[350]	Θρασύμαχε, ἦν δ' ἐγώ, ὁ	ἄδικος	ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε καὶ
[351]	μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα οὖσα	ἄδικος.	μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς οὗτος
[349]	φρόνιμός τε καὶ ἀγαθὸς ὁ	ἄδικος,	ὁ δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ
[349]	φρονίμῳ καὶ τῷ ἀγαθῷ ὁ	ἄδικος,	ὁ δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν;
[349]	ἀνθρώπου τε καὶ πράξεως ὁ	ἄδικος	πλεονεκτήσει καὶ ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων
[349]	τοῦ δὲ ἀνομοίου, ὁ δὲ	ἄδικος	τοῦ τε ὁμοίου καὶ (τοῦ
[350]	σοφῷ καὶ ἀγαθῷ, ὁ δὲ	ἄδικος	τῷ κακῷ καὶ ἀμαθεῖ. κινδυνεύει.
[353]	εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ ὁ	ἄδικος.	φαίνεται, ἔφη, κατὰ τὸν σὸν
[352]	θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται ὁ	ἄδικος,	ὦ Θρασύμαχε, ὁ δὲ δίκαιος
[343]	πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον τοῦ	ἀδίκου	ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα ἐν τοῖς
[349]	βούλεται ὁ δίκαιος, τοῦ δὲ	ἀδίκου;	ἀλλ' οὕτως, ἔφη, ἔχει. τί
[347]	νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν τοῦ	ἀδίκου	βίον φάσκων εἶναι κρείττω ἢ
[349]	πλέον ἔχειν ἀξιοῖ; οὐκοῦν καὶ	ἀδίκου	γε ἀνθρώπου τε καὶ πράξεως
[348]	Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ τοῦ	ἀδίκου;	ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ' οὐ πείθομαι.
[335]	οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου, τοῦ	ἀδίκου.	παντάπασί μοι δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν,
[343]	οὑτωσὶ χρή, ὅτι δίκαιος ἀνὴρ	ἀδίκου	πανταχοῦ ἔλαττον ἔχει. πρῶτον μὲν
[349]	τῆς δικαίας, ἔφη. τοῦ δὲ	ἀδίκου	πότερον ἀξιοῖ ἂν πλεονεκτεῖν καὶ
[343]	τοῦ δικαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ	ἀδίκου	τε καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς
[338]	κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά τε καὶ	ἀδικοῦντα.	τοῦτ' οὖν ἐστιν, ὦ βέλτιστε,
[334]	τὸν σὸν λόγον τοὺς μηδὲν	ἀδικοῦντας	δίκαιον κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη,
[344]	καὶ κλέπται οἱ κατὰ μέρη	ἀδικοῦντες	τῶν τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται ἐπειδὰν
[334]	ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος. τοὺς	ἀδίκους	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, δίκαιον
[335]	τῇ δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι	ἀδίκους;	ἢ καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ
[352]	τι μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι	ἀδίκους	ὄντας, τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς
[343]	παρὰ τὸ δίκαιον· τῷ δὲ	ἀδίκῳ	πάντα τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω
[352]	ἄμεινον ζῶσιν οἱ δίκαιοι τῶν	ἀδίκων	καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ τὸ
[351]	καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι	ἀδίκως	καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ καὶ
[331]	ἐνίοτε μὲν δικαίως, ἐνίοτε δὲ	ἀδίκως	ποιεῖν; οἷον τοιόνδε λέγω· πᾶς
[351]	ὅσα κοινῇ ἐπί τι ἔρχεται	ἀδίκως,	πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι, εἰ
[335]	ὦ φίλε, τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη	ἀδικωτέρους	γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ
[352]	ἄδικοι τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν	ἀδύνατοι	ταῦτα (μὲν οὖν ὅτι οὕτως
[353]	στερομένη τῆς οἰκείας ἀρετῆς, ἢ	ἀδύνατον;	ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα κακῇ ψυχῇ
[335]	οἱ μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται ποιεῖν;	ἀδύνατον.	ἀλλὰ τῇ ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ
[353]	τῆς οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον;	ἀδύνατον.	ἀνάγκη ἄρα κακῇ ψυχῇ κακῶς
[352]	~εἴτε (ἄλλῳ ὁτῳοῦν, πρῶτον μὲν	ἀδύνατον	αὐτὸ ποιεῖν πράττειν μεθ' αὑτοῦ
[352]	ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶτον μὲν	ἀδύνατον	αὐτὸν πράττειν ποιήσει στασιάζοντα καὶ
[335]	ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ	ἀδύνατον.	οὐ γὰρ θερμότητος οἶμαι ἔργον
[351]	ποιήσει ἀλλήλους καὶ στασιάζειν καὶ	ἀδυνάτους	εἶναι κοινῇ μετ' (ἀλλήλων πράττειν;
[354]	ἀλλ' ὥσπερ οἱ λίχνοι τοῦ	ἀεὶ	παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν τοῦ
[331]	ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς	ἀεὶ	πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς
[330]	ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος	Ἀθηναῖος.	καὶ τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις,
[354]	ἄθλιος. ἔστω, ἔφη. ἀλλὰ μὴν	ἄθλιόν	γε εἶναι οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα
[354]	ἄρα εὐδαίμων, ὁ δ' ἄδικος	ἄθλιος.	ἔστω, ἔφη. ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν
[344]	καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας	ἀθλιωτάτους.	ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς, ἣ
[344]	ἡμῶν καταντλήσας κατὰ τῶν ὤτων	ἁθρόον	καὶ πολὺν τὸν λόγον· οὐ
[328]	εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε ὅσον	αἱ	ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ σῶμα
[346]	σωτηρίαν ἐν τῷ πλεῖν, καὶ	αἱ	ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν
[338]	δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ τυραννικούς, καὶ	αἱ	ἄλλαι οὕτως· θέμεναι δὲ ἀπέφηναν
[346]	μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν, καὶ	αἱ	ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ αὑτῆς
[338]	μὲν τυραννοῦνται, αἱ δὲ δημοκρατοῦνται,	αἱ	δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ οὔ;
[338]	τῶν πόλεων αἱ μὲν τυραννοῦνται,	αἱ	δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται;
[329]	εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν	αἱ	ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν,
[328]	ὅτι ἔμοιγε ὅσον αἱ ἄλλαι	αἱ	κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται,
[338]	οἶσθ' ἔφη, ὅτι τῶν πόλεων	αἱ	μὲν τυραννοῦνται, αἱ δὲ δημοκρατοῦνται,
[328]	σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται	αἱ	περὶ τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε
[342]	μήν, ὦ Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε	αἱ	τέχναι καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ
[330]	λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν ἐν	Ἅιδου,	ὡς τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα δεῖ
[350]	ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω ἂν ἐθέλειν	αἱρεῖσθαι	ἢ ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων ἢ
[347]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Γλαύκων,	αἱρῇ;	καὶ πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι
[348]	ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι ἢ	αἰσχρὸν	αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ ἄλλοι
[347]	ἰέναι ἀλλὰ μὴ ἀνάγκην περιμένειν	αἰσχρὸν	νενομίσθαι τῆς δὲ ζημίας μεγίστη
[344]	ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, ἀντὶ τούτων τῶν	αἰσχρῶν	ὀνομάτων εὐδαίμονες καὶ μακάριοι (κέκληνται,
[347]	κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν	αἰτεῖν,	ὅτι ὁ μέλλων καλῶς τῇ
[329]	πρὸς τοὺς οἰκείους μία τις	αἰτία	ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας, ὦ
[329]	Σώκρατες, οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον	αἰτιᾶσθαι.	εἰ γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον,
[329]	ὦ Σώκρατες, οὗτοι οὐ τὸ	αἴτιον	αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν τοῦτ'
[329]	γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν	αἴτιον.	ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες,
[329]	αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν τοῦτ'	αἴτιον,	κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα
[345]	ἐθέλει ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν	αἰτοῦσιν,	ὡς οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην
[342]	ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς καὶ	ἀκέραιός	ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν
[342]	ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα	ἀκοῆς	καὶ διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς
[332]	εἰ μέν τι, ἔφη, δεῖ	ἀκολουθεῖν,	ὦ Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις,
[331]	καὶ κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ	ἄκοντά	τινα ἐξαπατῆσαι ἢ ψεύσασθαι, μηδ'
[336]	καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι	ἄκοντες	ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ οἴου,
[339]	σοι, ὅταν οἱ μὲν ἄρχοντες	ἄκοντες	κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δὲ
[338]	οἶμαι γάρ σε εὖ ἐρεῖν.	(ἄκουε	δή, ἦ δ' ὅς. φημὶ
[327]	ἦ δ' ὅς, πεῖσαι μὴ	ἀκούοντας;	οὐδαμῶς, ἔφη ὁ Γλαύκων. ὡς
[352]	ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα. τί δέ;	ἀκούσαις	ἄλλῳ ἢ ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν
[337]	δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς	ἀκούσας	ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον καὶ
[336]	ὕθλους τοιούτους λέγῃς. καὶ ἐγὼ	ἀκούσας	ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην,
[327]	ὁ Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ	ἀκουσομένων,	οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ ὁ Ἀδείμαντος,
[341]	ἀλλ' εἰπέ μοι· ὁ τῷ	ἀκριβεῖ	λόγῳ ἰατρός, ὃν ἄρτι ἔλεγες,
[341]	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἢ τὸν	ἀκριβεῖ	λόγῳ, ὃ νυνδὴ ἔλεγες, οὗ
[342]	ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ τῷ	ἀκριβεῖ	λόγῳ· οὕτως ἢ ἄλλως ἔχει;
[340]	ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι· τὸ δὲ	ἀκριβέστατον	ἐκεῖνο τυγχάνει ὄν, ~τὸν ἄρχοντα,
[341]	τῷ ἥττονι ποιεῖν. τὸν τῷ	ἀκριβεστάτῳ,	ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα ὄντα. πρὸς
[340]	οὐδέποτε ἁμαρτάνει· ὥστε κατὰ τὸν	ἀκριβῆ	λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογῇ,
[342]	τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ	ἀκριβὴς	ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ'
[342]	οὐκοῦν καὶ ὁ κυβερνήτης ὁ	ἀκριβὴς	ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ
[342]	οὖσα, ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη	ἀκριβὴς	ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει
[340]	ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ	ἀκριβολογῇ,	οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης
[346]	αὐτὴν καλεῖς; ἢ ἐάνπερ βούλῃ	ἀκριβῶς	διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν τι
[336]	συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι καὶ	ἀκριβῶς	λέγε ὅτι ἂν λέγῃς· ὡς
[346]	μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ δεῖ	ἀκριβῶς	σκοπεῖσθαι, ἡ μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν
[345]	ποιμένα οὐκέτι ᾤου δεῖν ὕστερον	ἀκριβῶς	φυλάξαι, ἀλλὰ πιαίνειν οἴει αὐτὸν
[331]	αὐτό, τὴν δικαιοσύνην, πότερα τὴν	ἀλήθειαν	αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως
[349]	ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ τῆς	ἀληθείας	λέγειν. τί δέ σοι, ἔφη,
[330]	στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν μὴ	ἀληθεῖς	ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ
[353]	τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς.	ἀληθές,	ἔφη, τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν
[339]	ἔμαθον ὃ λέγεις· εἰ δὲ	ἀληθὲς	ἢ μή, πειράσομαι μαθεῖν. τὸ
[352]	ἀδίκους ὄντας, τοῦτο οὐ παντάπασιν	ἀληθὲς	λέγομεν· οὐ γὰρ ἂν ἀπείχοντο
[336]	μέγα οἰομένου δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός.	ἀληθέστατα,	ἔφη, λέγεις. εἶεν, ἦν δ'
[349]	αὐτὸ καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι.	ἀληθέστατα,	ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ μέντοι,
[347]	ὦ Γλαύκων, αἱρῇ; καὶ πότερον	ἀληθεστέρως	δοκεῖ σοι λέγεσθαι; τὸν τοῦ
[353]	δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι.	ἀληθῆ.	ἆρ' οὖν οὐ τοῦτο τούτου
[338]	ἐγώ, μανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων,	ἀληθῆ	εἶπες, ὦ Θρασύμαχε, ὅτι δὲ
[335]	ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ	ἀληθῆ	ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα
[329]	πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι.	ἀληθῆ,	ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται.
[330]	ἐπαινεῖν ἀλλ' ἢ τὸν πλοῦτον.	ἀληθῆ,	ἔφη, λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν,
[341]	καὶ τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν.	ἀληθῆ,	ἔφη. οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν
[332]	ὁπότε τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ;	ἀληθῆ,	ἦ δ' ὅς. ἄλλο δή
[332]	ὦ φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος.	ἀληθῆ.	καὶ μὴ πλέουσι δὴ κυβερνήτης.
[334]	τε καὶ οἷοι μὴ ἀδικεῖν;	ἀληθῆ.	κατὰ δὴ τὸν σὸν λόγον
[348]	δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ	ἀληθῆ	λέγει; πῶς γὰρ οὐ βούλομαι;
[335]	τοῦ ἀδίκου. παντάπασί μοι δοκεῖς	ἀληθῆ	λέγειν, ἔφη, ὦ Σώκρατες. (εἰ
[339]	ὅτι μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ	ἀληθῆ	λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον
[331]	ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης,	ἀληθῆ	τε λέγειν καὶ ἃ ἂν
[347]	καταφανὲς γενέσθαι ὅτι τῷ ὄντι	ἀληθινὸς	ἄρχων οὐ πέφυκε τὸ αὑτῷ
[337]	ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι (τοῦ	ἀληθοῦς;	ἢ πῶς λέγεις; τί ἂν
[345]	ἐν ταῖς πόλεσιν, τοὺς ὡς	ἀληθῶς	ἄρχοντας, ἑκόντας οἴει ἄρχειν; μὰ
[343]	ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ ὡς	ἀληθῶς	ἄρχουσιν, ἄλλως πως ἡγῇ διανοεῖσθαι
[336]	ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ' εἴπερ ὡς	ἀληθῶς	βούλει εἰδέναι τὸ δίκαιον ὅτι
[343]	τοὐναντίον, καὶ ἄρχει τῶν ὡς	ἀληθῶς	εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων, οἱ
[345]	ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν ὡς	ἀληθῶς	ἰατρὸν τὸ πρῶτον ὁριζόμενος τὸν
[345]	τὸ πρῶτον ὁριζόμενος τὸν ὡς	ἀληθῶς	ποιμένα οὐκέτι ᾤου δεῖν ὕστερον
[348]	ἔστι δὲ οὐκ ἄξια λόγου,	ἀλλ'	ἃ νυνδὴ ἔλεγον. (τοῦτο μέν,
[353]	ἔχοντα τὴν αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν,	ἀλλ'	ἀντὶ τῆς ἀρετῆς κακίαν; καὶ
[346]	ἐστίν, ἡ τοῦ μισθοῦ λῆψις,	ἀλλ'	εἰ δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι, ἡ
[328]	Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον εἶναι.	ἀλλ'	εἰ δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ,
[340]	δ' ἐγώ, ὦ Πολέμαρχε, διαφέρει,	ἀλλ'	εἰ νῦν οὕτω λέγει Θρασύμαχος,
[353]	οὐ γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ,	ἀλλ'	εἰ τῇ οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ
[349]	τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ, ἐρωτῶ,	ἀλλ'	εἰ τοῦ μὲν (δικαίου μὴ
[337]	οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ.	ἀλλ'	εἴ σοι εἶπεν· ὦ Θρασύμαχε,
[341]	ἦν δ' ἐγώ, τῶν τοιούτων.	ἀλλ'	εἰπέ μοι· ὁ τῷ ἀκριβεῖ
[350]	μὰ Δία, ἦν δ' ἐγώ,	ἀλλ'	εἴπερ τοῦτο ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ
[336]	πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς;	ἀλλ'	εἴπερ ὡς ἀληθῶς βούλει εἰδέναι
[333]	ἢ ὁ πεττευτικός; ὁ πεττευτικός.	ἀλλ'	εἰς πλίνθων καὶ λίθων θέσιν
[333]	ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς.	ἀλλ'	εἰς τίνα δὴ κοινωνίαν ὁ
[342]	οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται	ἀλλ'	ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν. φαίνεται,
[343]	ἔχοντα τὸν δίκαιον τοῦ ἀδίκου	ἀλλ'	ἔλαττον· ἔπειτα ἐν τοῖς πρὸς
[350]	(ὡς ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως λέγω,	ἀλλ'	ἑλκόμενος καὶ μόγις, μετὰ ἱδρῶτος
[350]	μέμνησαι, ὦ Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη·	ἀλλ'	ἔμοιγε οὐδὲ ἃ νῦν λέγεις
[337]	ἀλλ' ἔστιν, ἔφη ὁ Γλαύκων.	ἀλλ'	ἕνεκα ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε, λέγε·
[337]	οὐκοῦν ἐπειδάν μοι γένηται, εἶπον.	ἀλλ'	ἔστιν, ἔφη ὁ Γλαύκων. ἀλλ'
[337]	εἰ τούτων τι τυγχάνει ὄν,	ἀλλ'	ἕτερον εἴπω τι (τοῦ ἀληθοῦς;
[351]	ὅς, ἵνα σοι μὴ διαφέρωμαι.	ἀλλ'	εὖ γε σὺ ποιῶν, ὦ
[345]	ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ, ἔφη,	ἀλλ'	εὖ οἶδα. τί δέ, ἦν
[348]	ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ,	ἀλλ'	εὐβουλίαν, ἔφη. ἦ καὶ φρόνιμοί
[340]	εἴη ἢ τὸ μὴ συμφέρον.	ἀλλ'	ἔφη ὁ Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ
[330]	συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν	ἀλλ'	ἢ τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ, ἔφη,
[335]	χείρους γίγνεσθαι; πάνυ μὲν οὖν.	ἀλλ'	ἡ δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή;
[329]	ὅταν ταῦτα λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι	ἀλλ'	ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως τὸ γῆρας
[328]	ἂν σὲ ἔδει δεῦρο (ἰέναι,	ἀλλ'	ἡμεῖς ἂν παρὰ σὲ ᾖμεν·
[344]	εἴασάν γε αὐτὸν οἱ παρόντες,	ἀλλ'	ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε καὶ παρασχεῖν
[341]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ μακάριε.	ἀλλ'	ἵνα μὴ αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον
[342]	ναί, ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ	ἀλλ'	ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη οὐδεμία
[350]	ἑαυτῷ εἰς τὴν αὐτὴν πρᾶξιν.	ἀλλ'	ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη τοῦτό γε
[329]	οὐ τὸ γῆρας, ὦ Σώκρατες,	ἀλλ'	ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν
[340]	ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν;	ἀλλ'	οἶμαι λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως,
[336]	οἴου γε σύ, ὦ φίλε.	ἀλλ'	οἶμαι οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν
[336]	ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης.	~(ἀλλ'	οἶσθα, ἦν δ' ἐγώ, οὗ
[334]	δὲ κακοὶ φίλοι; πάνυ γε.	ἀλλ'	ὅμως δίκαιον τότε τούτοις τοὺς
[346]	ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει,	ἀλλ'	ὅπερ πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ
[339]	οὔπω δῆλον οὐδ' εἰ μεγάλη·	ἀλλ'	ὅτι μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ
[354]	καλῶς γε (εἱστίαμαι, δι' ἐμαυτὸν	ἀλλ'	οὐ διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ
[346]	τούτων ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται	ἀλλ'	οὐ κοινήν, οἷον ἰατρικὴ μὲν
[349]	ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ.	ἀλλ'	οὐ μέντοι, ἦν δ' ἐγώ,
[341]	τι δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι	ἀλλ'	οὐ μὴ οἷός τ' ᾖς.
[342]	ὁ ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων	ἀλλ'	οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα
[348]	τῷ τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη,	ἀλλ'	οὐ πείθομαι. βούλει οὖν αὐτὸν
[345]	πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν	ἀλλ'	οὐ ποιμένα. τῇ δὲ ποιμενικῇ
[346]	ἐκείνου συμφέρον ἥττονος ὄντος σκοποῦσα,	ἀλλ'	οὐ τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ
[349]	εἴτε μοι δοκεῖ εἴτε μή,	ἀλλ'	οὐ τὸν λόγον ἐλέγχεις; (οὐδέν,
[349]	ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ ἂν δύναιτο.	ἀλλ'	οὐ τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ,
[342]	ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων	ἀλλ'	οὐ χρηματιστής. ἢ οὐχ ὡμολόγηται;
[351]	οὐδεὶς ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν	ἀλλ'	οὔ τι οὕτως ἁπλῶς, ὦ
[353]	ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ;	ἀλλ'	οὐδενί γ' ἂν οἶμαι οὕτω
[349]	ἦ δ' ὅς, καὶ ἀξιοῖ,	ἀλλ'	οὐκ ἂν δύναιτο. ἀλλ' οὐ
[338]	συμφέρον. ἀλλὰ τί οὐκ ἐπαινεῖς;	ἀλλ'	οὐκ ἐθελήσεις. ἐὰν μάθω γε
[335]	γίγνονται εἰς τὴν τῶν κυνῶν	ἀλλ'	οὐκ εἰς τὴν τῶν ἵππων
[334]	οὐ μὰ τὸν Δί' ἔφη,	ἀλλ'	οὐκέτι οἶδα ἔγωγε ὅτι ἔλεγον·
[349]	ὁ δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου;	ἀλλ'	οὕτως, ἔφη, ἔχει. τί δὲ
[340]	καὶ τὸ δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο.	ἀλλ'	οὐχ οὕτως, ἦ δ' ὃς
[352]	οὖν ὅτι οὕτως ἔχει μανθάνω,	ἀλλ'	οὐχ ὡς σὺ τὸ πρῶτον
[345]	μὴ διακωλύῃ πράττειν ἃ βούλεται.	ἀλλ'	ὠγαθέ, ἔστω μὲν ἄδικος, δυνάσθω
[344]	ἀγνοοῦντες ὃ σὺ φῂς εἰδέναι.	ἀλλ'	ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ ἡμῖν ἐνδείξασθαι
[352]	ἢ ἄριστα; οὐ μανθάνω, ἔφη.	ἀλλ'	ὧδε· ἔσθ' ὅτῳ ἂν ἄλλῳ
[347]	οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες ἐν αὐτῷ,	ἀλλ'	(ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον καὶ οὐκ
[345]	τὸ τῶν προβάτων βέλτιστον βλέποντα	ἀλλ'	ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ καὶ μέλλοντα
[354]	ἐμαυτὸν ἀλλ' οὐ διὰ σέ·	ἀλλ'	ὥσπερ οἱ λίχνοι τοῦ ἀεὶ
[329]	πότους τε καὶ εὐωχίας καὶ	ἄλλ'	ἄττα ἃ τῶν τοιούτων ἔχεται,
[335]	(συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ κακούς;	ἀλλὰ	ἀδύνατον. οὐ γὰρ θερμότητος οἶμαι
[330]	ἐὰν μὴ ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν,	ἀλλὰ	βραχεῖ γέ τινι πλείω ἢ
[352]	πράττειν μετ' ἀλλήλων οἷοί (τε	ἀλλὰ	δὴ καὶ οὕς φαμεν ἐρρωμένως
[351]	χαρίζομαι. εὖ γε σὺ ποιῶν·	ἀλλὰ	δὴ καὶ τόδε μοι χάρισαι
[352]	ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες ἄδικοι,	ἀλλὰ	δῆλον ὅτι ἐνῆν τις αὐτοῖς
[330]	λέγοντι (ὅτι οὐ δι' αὑτὸν	ἀλλὰ	διὰ τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο
[329]	φέρειν οὐ διὰ τὸν τρόπον	ἀλλὰ	διὰ τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι·
[338]	εἰπεῖν. μὴ οὖν ἄλλως ποίει,	ἀλλὰ	ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ
[331]	δὲ καὶ ἄλλας χρείας πολλάς·	ἀλλὰ	ἕν γε ἀνθ' ἑνὸς οὐκ
[353]	ἢ κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται.	ἀλλά,	ἔφη, μανθάνω τε καί μοι
[351]	οὐκ ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις,	ἀλλὰ	καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ
[336]	ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν ἢ ἀποκρίνεσθαι,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ
[339]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον ποιεῖν	ἀλλὰ	καὶ τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον.
[329]	πολλῶν ἐστι καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι.	ἀλλὰ	καὶ τούτων πέρι καὶ τῶν
[344]	οὐ μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν	ἀλλὰ	καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅσοι
[341]	κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται,	ἀλλὰ	κατὰ τὴν τέχνην καὶ τὴν
[333]	ὅταν μηδὲν δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι	ἀλλὰ	κεῖσθαι; πάνυ γε. ὅταν ἄρα
[340]	φῶμεν λέγειν; ἥκιστά γε, ἔφη·	ἀλλὰ	κρείττω με οἴει καλεῖν τὸν
[328]	τῶν νέων αὐτόθι καὶ διαλεξόμεθα.	ἀλλὰ	μένετε (καὶ μὴ ἄλλως ποιεῖτε.
[331]	λέγων δοκεῖ ἔμοιγε καλῶς λέγειν.	ἀλλὰ	μέντοι, ἦν δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ
[334]	καὶ μάλα, ἔφη, οὕτω συμβαίνει.	ἀλλὰ	μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ ὀρθῶς
[347]	ἑκόντα ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι	ἀλλὰ	μὴ ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι
[335]	μέν, ὄντα δὲ μή, δοκεῖν	ἀλλὰ	μὴ εἶναι φίλον. καὶ περὶ
[354]	δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω, ἔφη.	ἀλλὰ	μὴν ἄθλιόν γε εἶναι οὐ
[354]	ἔφη, κατὰ τὸν σὸν λόγον.	~(ἀλλὰ	μὴν ὅ γε εὖ ζῶν
[334]	τοὺς δὲ ἀγαθοὺς βλάπτειν; φαίνεται.	ἀλλὰ	μὴν οἵ γε ἀγαθοὶ δίκαιοί
[334]	οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε δοκεῖ.	~(ἀλλὰ	μὴν στρατοπέδου γε ὁ αὐτὸς
[342]	τέχνη ἐστίν. φαίνεται, ἔφη, οὕτως.	ἀλλὰ	μήν, ὦ Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε
[350]	τῷ κακῷ καὶ ἀμαθεῖ. κινδυνεύει.	ἀλλὰ	μὴν ὡμολογοῦμεν, ᾧ γε ὅμοιος
[347]	τὰ ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα,	~(ἀλλὰ	μισθὸν αἰτεῖν, ὅτι ὁ μέλλων
[345]	ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν ἑκών,	ἀλλὰ	μισθὸν αἰτοῦσιν, ὡς οὐχὶ αὐτοῖσιν
[330]	μὲν οὖν, ἦν δ' ἐγώ.	ἀλλά	μοι ἔτι τοσόνδε εἰπέ· τί
[348]	ἦ τὴν δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ,	ἀλλὰ	πάνυ γενναίαν εὐήθειαν. (τὴν ἀδικίαν
[348]	δὲ δικαιοσύνην ἐν τοῖς ἐναντίοις.	ἀλλὰ	πάνυ οὕτω τίθημι. τοῦτο, ἦν
[340]	ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων ᾖ,	ἀλλὰ	πᾶς γ' ἂν εἴποι ὅτι
[352]	περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ λόγος,	ἀλλὰ	περὶ τοῦ ὅντινα τρόπον χρὴ
[327]	εἴη. οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται·	ἀλλὰ	περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν, ἦ δ'
[327]	ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε.	ἀλλὰ	περιμενοῦμεν, ἦ δ' ὃς ὁ
[345]	ᾤου δεῖν ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι,	ἀλλὰ	πιαίνειν οἴει αὐτὸν τὰ πρόβατα,
[337]	παθεῖν. ἡδὺς γὰρ εἶ, ἔφη·	ἀλλὰ	πρὸς τῷ μαθεῖν καὶ ἀπότεισον
[345]	δ' ἐγώ, μὴ σύ γε·	ἀλλὰ	πρῶτον μέν, ἃ ἂν εἴπῃς,
[338]	ὦ ἄριστε, ἦν δ' ἐγώ·	ἀλλὰ	σαφέστερον εἰπὲ τί λέγεις. εἶτ'
[336]	κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ συμφέρον,	ἀλλὰ	σαφῶς μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε
[338]	ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς οὐ φαύλου;	~ἀλλὰ	σὲ δὴ μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν·
[344]	ὅσια καὶ ἴδια καὶ δημόσια,	ἀλλὰ	(συλλήβδην· ὧν ἐφ' ἑκάστῳ μέρει
[336]	ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν,	ἀλλὰ	συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν
[342]	ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ συμφέρον σκοπεῖ	ἀλλὰ	σώματι. ναί, ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ
[349]	Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν οὐ σκώπτειν,	ἀλλὰ	τὰ δοκοῦντα περὶ τῆς ἀληθείας
[335]	οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν.	ἀλλὰ	τῇ δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι
[335]	μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον.	ἀλλὰ	τῇ ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους;
[351]	ἁπλῶς, ὦ Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ,	ἀλλὰ	τῇδέ πῃ σκέψασθαι· (πόλιν φαίης
[340]	ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι	ἀλλά	τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ
[349]	ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν;	ἀλλὰ	τί μέλλει; ἔφη. εἶεν, ὦ
[348]	μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' οὔ.	ἀλλὰ	τί μήν; τοὐναντίον, ἦ δ'
[332]	ἀποδιδόναι, τοῦτο δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον.	ἀλλὰ	τί οἴει; ἔφη. ὦ πρὸς
[338]	ἢ τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.	ἀλλὰ	τί οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ
[344]	γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα	ἀλλὰ	τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ
[342]	κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,	ἀλλὰ	τὸ τοῦ ἥττονός τε καὶ
[330]	οὐ μέντοι γε ὅσον οἴονται·	~ἀλλὰ	τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει,
[342]	αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,	ἀλλὰ	τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ ᾧ
[347]	πέφυκε τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι	ἀλλὰ	τὸ τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς
[342]	ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,	ἀλλὰ	τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ
[342]	συμφέρον σκέψεταί τε καὶ προστάξει,	ἀλλὰ	τὸ τῷ ναύτῃ τε καὶ
[348]	οὐκ ἀγνοῶ ὃ βούλει λέγειν,	ἀλλὰ	τόδε ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς
[349]	ἐλέγχεις; (οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ.	ἀλλὰ	τόδε μοι πειρῶ ἔτι πρὸς
[351]	σὸς οὗτος ἦν ὁ λόγος.	ἀλλὰ	τόδε περὶ αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον
[346]	ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ τοῦ ἄρχειν	~ἀλλὰ	(τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ·
[328]	ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως ποίει,	ἀλλὰ	τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις σύνισθι
[335]	γὰρ θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν	ἀλλὰ	τοῦ ἐναντίου. ναί. οὐδὲ ξηρότητος
[335]	ἐναντίου. ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν	ἀλλὰ	τοῦ ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ
[335]	οὔτε φίλον οὔτ' ἄλλον οὐδένα,	ἀλλὰ	τοῦ ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου. παντάπασί
[335]	οὐδὲ δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν	ἀλλὰ	τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. ὁ δέ
[347]	ἐστιν τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.	ἀλλὰ	τοῦτο μὲν δὴ καὶ εἰς
[346]	ἀποκρίνου, ἵνα τι καὶ περαίνωμεν.	ἀλλὰ	τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ
[347]	ἐπιτάττει κατὰ τὴν τέχνην ἐπιτάττων,	ἀλλὰ	τῷ ἀρχομένῳ· ὧν δὴ ἕνεκα,
[331]	εἶναι, οὔ (τι παντὶ ἀνδρὶ	ἀλλὰ	τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ. τὸ
[328]	ἴσθι ὅτι ἔμοιγε ὅσον αἱ	ἄλλαι	αἱ κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ
[346]	ἐν τῷ πλεῖν, καὶ αἱ	ἄλλαι	οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν καὶ
[338]	τυραννὶς δὲ τυραννικούς, καὶ αἱ	ἄλλαι	οὕτως· θέμεναι δὲ ἀπέφηναν τοῦτο
[346]	αὐτῇ ἑπομένη μισθόν, καὶ αἱ	ἄλλαι	πᾶσαι οὕτως τὸ αὑτῆς ἑκάστη
[345]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε; τὰς	ἄλλας	ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς
[351]	φαίης ἂν ἄδικον εἶναι καὶ	ἄλλας	πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ
[334]	κλέψαι καὶ βουλεύματα καὶ τὰς	ἄλλας	πράξεις; πάνυ γε. ὅτου τις
[331]	κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ	ἄλλας	χρείας πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε
[343]	δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ εἰ μηδεμία	ἄλλη	ζημία, τά γε οἰκεῖα δι'
[333]	εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ	ἄλλῃ,	οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε.
[342]	ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ	ἄλλη	τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ
[342]	ἡ ἰατρική ἐστιν πονηρά, ἢ	ἄλλη	τις τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί
[328]	γε τοῦτο. λαμπάδια ἔχοντες διαδώσουσιν	ἀλλήλοις	ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις; ἢ πῶς
[336]	ποτε ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι	ἀλλήλοις	ἐν τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν
[336]	τιμιώτερον, ἔπειθ' οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν	ἀλλήλοις	καὶ οὐ σπουδάζειν ὅτι μάλιστα
[351]	καὶ μίση καὶ μάχας ἐν	ἀλλήλοις	παρέχει, ἡ δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν
[351]	καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται	ἀλλήλοις	τε καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται,
[352]	ἣ αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ	ἀλλήλους	γε καὶ ἐφ' οὓς ᾖσαν
[351]	καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει	ἀλλήλους	καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους εἶναι
[351]	ἄν τι δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν	ἀλλήλους;	(οὐ δῆτα, ἦ δ' ὅς.
[348]	δὲ ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς	ἀλλήλους	σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ
[343]	πρῶτον μὲν ἐν τοῖς πρὸς	ἀλλήλους	συμβολαίοις, ὅπου ἂν ὁ τοιοῦτος
[336]	Σώκρατες; καὶ τί εὐηθίζεσθε πρὸς	ἀλλήλους	ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ' εἴπερ
[352]	φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ τι μετ'	ἀλλήλων	κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας, τοῦτο
[352]	λέγομεν· οὐ γὰρ ἂν ἀπείχοντο	ἀλλήλων	κομιδῇ ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον
[352]	δὲ ἄδικοι οὐδὲ πράττειν μετ'	ἀλλήλων	οἷοί (τε ἀλλὰ δὴ καὶ
[351]	καὶ ἀδυνάτους εἶναι κοινῇ μετ'	(ἀλλήλων	πράττειν; πάνυ γε. τί δὲ
[342]	σκέψεται; ἢ οὔτε αὑτῆς οὔτε	ἄλλης	προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς πονηρίαν
[342]	πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ	ἄλλης	τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον
[350]	οὐκ ἐᾷς λέγειν. καίτοι τί	ἄλλο	βούλει; οὐδὲν μὰ Δία, ἦν
[332]	ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ δ' ὅς.	ἄλλο	δή τι ἢ τὸ τοιοῦτον,
[341]	τῶν τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον	ἄλλο	ἢ ὅτι μάλιστα τελέαν εἶναι;
[337]	τούτων; τί ἀξιοῖς παθεῖν; τί	ἄλλο,	ἦν δ' ἐγώ, ἢ ὅπερ
[333]	δὲ λέγεις κοινωνήματα ἤ τι	ἄλλο;	κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν ὁ
[332]	τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι.	ἄλλο	μέντοι νὴ Δί' ἔφη· τοῖς
[343]	παχύνειν αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν πρὸς	ἄλλο	τι βλέποντας ἢ τὸ τῶν
[351]	ἢ λῃστὰς ἢ κλέπτας ἢ	ἄλλο	τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί
[338]	ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ	ἄλλο	τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος
[337]	ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή;	ἄλλο	τι οὖν, ἔφη, καὶ σὺ
[342]	αὐτὰ μάχεσθαι· ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν,	ἄλλο	τι οὖν, ἦν δ' ἐγώ,
[343]	τις πρὸς πρόβατα διατεθείη, καὶ	ἄλλο	τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς
[336]	οὐδὲ τὸ δίκαιον, τί ἂν	ἄλλο	τις αὐτὸ φαίη εἶναι; (καὶ
[330]	δὲ κτησάμενοι διπλῇ ἢ οἱ	ἄλλοι	ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ
[338]	ὅ τε Γλαύκων καὶ οἱ	ἄλλοι	ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν.
[329]	ἕνεκά γε γήρως, καὶ οἱ	ἄλλοι	πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας.
[348]	αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ	ἄλλοι	τινές, εἴχομεν ἄν τι λέγειν
[327]	καὶ Νικήρατος ὁ Νικίου καὶ	ἄλλοι	τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς.
[330]	κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ	ἄλλοι.	χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν,
[329]	ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ	ἄλλοις,	καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε
[353]	κλῆμα ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ καὶ	ἄλλοις	πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ; ἀλλ'
[348]	εἶναι, καὶ αὖθις οὗτος, καὶ	ἄλλον	ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ καὶ
[335]	ὦ Πολέμαρχε, οὔτε φίλον οὔτ'	ἄλλον	οὐδένα, ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου, τοῦ
[335]	ἢ Πιττακὸν εἰρηκέναι ἤ τιν'	ἄλλον	τῶν σοφῶν τε καὶ μακαρίων
[347]	μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ' ἄλλου ἢ	ἄλλον	ὠφελῶν πράγματα ἔχειν. τοῦτο μὲν
[350]	ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι ἢ ὅσα	ἄλλος	ἐπιστήμων ἢ πράττειν ἢ λέγειν,
[342]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, οὐδὲ	ἄλλος	οὐδεὶς ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ'
[346]	ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν καὶ τὰ	ἀλλότρια	κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν
[343]	μὲν δικαιοσύνη καὶ τὸ δίκαιον	ἀλλότριον	ἀγαθὸν τῷ ὄντι, τοῦ κρείττονός
[337]	διαπράξηται· αὐτὸς μὲν μὴ ἀποκρίνηται,	ἄλλου	δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον καὶ
[347]	τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ'	ἄλλου	ἢ ἄλλον ὠφελῶν πράγματα ἔχειν.
[336]	Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου ἤ τινος	ἄλλου	μέγα οἰομένου δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός.
[352]	ἂν θείης καὶ ἵππου καὶ	ἄλλου	ὁτουοῦν ἔργον, ὃ ἂν ἢ
[345]	τῇ δὲ ποιμενικῇ οὐ δήπου	ἄλλου	του μέλει ἢ ἐφ' ᾧ
[338]	Γλαύκωνα τόνδε