Pages
[337]	ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα	σαρδάνιον	καὶ εἶπεν· ὦ Ἡράκλεις, ἔφη,
[350]	δ' ἐγώ, παρά γε τὴν	σαυτοῦ	δόξαν. ὥστε σοί, ἔφη, ἀρέσκειν,
[340]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὁ Πολέμαρχος,	σαφέστατά	γε. ἐὰν σύ γ' ἔφη,
[338]	ἄριστε, ἦν δ' ἐγώ· ἀλλὰ	σαφέστερον	εἰπὲ τί λέγεις. εἶτ' οὐκ
[336]	μηδ' ὅτι τὸ συμφέρον, ἀλλὰ	σαφῶς	μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε ὅτι
[354]	δι' ἐμαυτὸν ἀλλ' οὐ διὰ	σέ·	ἀλλ' ὥσπερ οἱ λίχνοι τοῦ
[338]	ὑπ' ἀνδρὸς οὐ φαύλου; ~ἀλλὰ	σὲ	δὴ μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ
[328]	πρὸς τὸ ἄστυ, οὐδὲν ἂν	σὲ	ἔδει δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ' ἡμεῖς
[341]	ἐπιβουλῆς ἐν τοῖς λόγοις κακουργοῦντά	σε	ἐρέσθαι ὡς ἠρόμην; εὖ μὲν
[337]	ἢ ἀποκρινοῖο, εἴ τίς τί	σε	ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ εἶ, ἦν
[338]	μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ	σε	εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε δή, ἦ
[343]	ἢ τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι τοί	σε,	ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ καὶ οὐκ
[328]	(ἰέναι, ἀλλ' ἡμεῖς ἂν παρὰ	σὲ	ᾖμεν· νῦν δέ σε χρὴ
[334]	οὖν ἡ δικαιοσύνη καὶ κατὰ	σὲ	καὶ καθ' Ὅμηρον καὶ κατὰ
[345]	πλείονος ποιούμενοι. καὶ πῶς, ἔφη,	σὲ	πείσω; εἰ γὰρ οἷς νυνδὴ
[329]	λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί	σε	ῥᾳδίως τὸ γῆρας φέρειν οὐ
[340]	ὅταν ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην	σε	τοῦτο λέγειν ὅτε τοὺς ἄρχοντας
[349]	λόγῳ ἐπεξελθεῖν σκοπούμενον, ἕως ἄν	σε	ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ. ἐμοὶ
[340]	ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε μή; οὕτω	σε	φῶμεν λέγειν; ἥκιστά γε, ἔφη·
[328]	παρὰ σὲ ᾖμεν· νῦν δέ	σε	χρὴ πυκνότερον δεῦρο ἰέναι. ὡς
[330]	ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ' ἂν αὐτὸς	Σερίφιος	ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος
[330]	Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς τῷ	Σεριφίῳ	λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι (ὅτι οὐ
[334]	ὡς γοῦν ὁ λόγος, ἔφη,	σημαίνει.	κλέπτης ἄρα τις ὁ δίκαιος,
[331]	ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ' ἐγώ,	Σιμωνίδῃ	γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς
[332]	οὖν τις αὐτὸν ἤρετο· ὦ	Σιμωνίδη,	ἡ τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα
[331]	Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι χρὴ	Σιμωνίδῃ	πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη ὁ
[334]	ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον ἢ τὸν	Σιμωνίδην	ἔφαμεν λέγειν. καὶ μάλα, ἔφη,
[335]	ἐάν τις αὐτὸ φῇ ἢ	Σιμωνίδην	ἢ Βίαντα ἢ Πιττακὸν εἰρηκέναι
[334]	καὶ καθ' Ὅμηρον καὶ κατὰ	Σιμωνίδην	κλεπτική τις εἶναι, ἐπ' ὠφελίᾳ
[331]	λόγου κληρονόμος, τί φῂς τὸν	Σιμωνίδην	λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης;
[332]	οὐχ οὕτω λέγειν φῂς τὸν	Σιμωνίδην;	πάνυ μὲν οὖν. τί δέ;
[332]	δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν, ὁ	Σιμωνίδης	ποιητικῶς (τὸ δίκαιον ὃ εἴη.
[332]	τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει	Σιμωνίδης	τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι
[332]	ἡ σώμασιν φάρμακά τε καὶ	σιτία	καὶ ποτά. ἡ δὲ τίσιν
[338]	πρὸς τὸ σῶμα, τοῦτο τὸ	(σιτίον	εἶναι καὶ ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν
[339]	τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ,	σκεπτέον	δή. σκόπει, ἔφη. ταῦτ' ἔσται,
[339]	μεγάλη· ἀλλ' ὅτι μὲν τοῦτο	σκεπτέον	εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ
[352]	εἰρήκαμεν· ὅμως δ' ἔτι βέλτιον	σκεπτέον.	οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος
[352]	ὅπερ τὸ ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι,	σκεπτέον.	φαίνονται μὲν οὖν καὶ νῦν,
[353]	ἴθι δή, μετὰ ταῦτα τόδε	σκέψαι.	ψυχῆς ἔστιν τι ἔργον ὃ
[337]	ἦν δ' ἐγώ· εἴ μοι	σκεψαμένῳ	οὕτω δόξειεν. (τί οὖν, ἔφη,
[354]	ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι ἐπὶ τὸ	σκέψασθαι	περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία ἐστὶν
[351]	ἔγωγε ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ τῇδέ πῃ	σκέψασθαι·	(πόλιν φαίης ἂν ἄδικον εἶναι
[352]	εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον προυθέμεθα	σκέψασθαι,	σκεπτέον. φαίνονται μὲν οὖν καὶ
[336]	ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν λόγων	σκέψει	ἐγώ τε καὶ ὅδε, εὖ
[342]	(ἢ αὐτὴ αὑτῇ τὸ συμφέρον	σκέψεται;	ἢ οὔτε αὑτῆς οὔτε ἄλλης
[342]	τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον	σκέψεται,	καὶ τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ
[342]	ἄρχων τὸ τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον	σκέψεταί	τε καὶ προστάξει, ἀλλὰ τὸ
[347]	μὲν δὴ καὶ εἰς αὖθις	σκεψόμεθα·	πολὺ δέ μοι δοκεῖ μεῖζον
[342]	τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα	σκεψομένης	τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ
[333]	χρήσιμον ὂν τυγχάνει. τόδε δὲ	σκεψώμεθα.	ἆρ' οὐχ ὁ πατάξαι δεινότατος
[342]	ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ συμφέρον	σκοπεῖ	ἀλλὰ σώματι. ναί, ἔφη. οὐδὲ
[352]	τοῦ ὅντινα τρόπον χρὴ ζῆν.	σκόπει	δή, ἔφη. σκοπῶ, ἦν δ'
[330]	γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται ἤδη καὶ	σκοπεῖ	εἴ τινά τι ἠδίκησεν. ὁ
[344]	μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον οὖν	σκόπει,	εἴπερ βούλει κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον
[342]	ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ	σκόπει	ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως
[339]	ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον δή.	σκόπει,	ἔφη. ταῦτ' ἔσται, ἦν δ'
[342]	οὐδεμία τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον	σκοπεῖ	οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τοῦ
[342]	ἰατρός, τὸ τῷ ἰατρῷ συμφέρον	σκοπεῖ	οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ
[342]	ἄρχων ἐστίν, τὸ αὑτῷ συμφέρον	σκοπεῖ	οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ
[343]	πρόβατα διατεθείη, καὶ ἄλλο τι	σκοπεῖν	αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ ἡμέρας
[343]	ἢ τὸ τῶν βοῶν ἀγαθὸν	σκοπεῖν	καὶ παχύνειν αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν
[342]	τὴν αὑτῆς πονηρίαν τὸ συμφέρον	σκοπεῖν·	οὔτε γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία
[347]	οὐ πέφυκε τὸ αὑτῷ συμφέρον	σκοπεῖσθαι	ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε
[343]	(αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ οὐδ' ὁπωστιοῦν.	σκοπεῖσθαι	δέ, ὦ εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ
[345]	ἀρχή, μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον	σκοπεῖσθαι	ἢ ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ τε
[346]	λῆψις, ἀλλ' εἰ δεῖ ἀκριβῶς	σκοπεῖσθαι,	ἡ μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ,
[342]	τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ	σκοπουμένῃ	ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ τοῦτ'
[349]	ἀποκνητέον γε τῷ λόγῳ ἐπεξελθεῖν	σκοπούμενον,	ἕως ἄν σε ὑπολαμβάνω λέγειν
[346]	τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος ὄντος	σκοποῦσα,	ἀλλ' οὐ τὸ τοῦ κρείττονος.
[352]	χρὴ ζῆν. σκόπει δή, ἔφη.	σκοπῶ,	ἦν δ' ἐγώ. καί μοι
[351]	λόγος. ἀλλὰ τόδε περὶ αὐτοῦ	σκοπῶ·	πότερον ἡ κρείττων γιγνομένη πόλις
[348]	ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς ἀλλήλους	σκοπῶμεν,	ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ καὶ
[339]	ἃ σὺ λέγεις, ἔμοιγε δοκῶ·	σκοπῶμεν	δὲ βέλτιον. οὐχ ὡμολόγηται τοὺς
[333]	κτῆσιν; ναί. καὶ μὴν καὶ	σκυτοτομική;	ναί. πρός γε ὑποδημάτων ἂν
[349]	ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν οὐ	σκώπτειν,	ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ τῆς
[339]	δὴ αὐτόθι τὸ τοῦ κρείττονος.	(σμικρά	γε ἴσως, ἔφη, προσθήκη. οὔπω
[344]	οὕτως εἴτε ἄλλως (ἔχει; ἢ	σμικρὸν	οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι ὅλου
[344]	τοῦτο τυραννίς, ἣ οὐ κατὰ	σμικρὸν	τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ καὶ βίᾳ
[353]	ἂν ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ	σμίλῃ	καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ
[349]	δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ τί	σοι	ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς,
[351]	ἀλλὰ καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς.	σοὶ	γάρ, ἔφη, χαρίζομαι. εὖ γε
[350]	τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς	σοι	δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω ἂν
[341]	παρεσκευάσθη ἡ τέχνη. ἦ ὀρθῶς	σοι	δοκῶ, ἔφην, ἂν εἰπεῖν οὕτω
[353]	ἐγώ. οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκεῖ	σοι	εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον
[352]	καί μοι λέγε· δοκεῖ τί	σοι	εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ'
[337]	τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ	σοι	εἶπεν· ὦ Θρασύμαχε, πῶς λέγεις;
[352]	ἔφη, θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ	σοι	ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι.
[343]	μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, τίτθη	σοι	ἔστιν; τί δέ; ἦν δ'
[345]	νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί	σοι	ἔτι ποιήσω; ἢ εἰς τὴν
[350]	γε τὴν σαυτοῦ δόξαν. ὥστε	σοί,	ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς
[329]	πῶς σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ	σοι,	ἔφη, νὴ τὸν Δία ἐρῶ,
[349]	τῆς ἀληθείας λέγειν. τί δέ	σοι,	ἔφη, τοῦτο διαφέρει, εἴτε μοι
[354]	λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης. ταῦτα δή	σοι,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν
[348]	μὲν οὖν, ἔφη. ὁποτέρως οὖν	σοι,	ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως,
[337]	ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί	σοι	ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ
[340]	ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν δή	σοι	καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι·
[345]	καὶ ἡμῖν ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς	σοι	κείσεται ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε
[347]	αἱρῇ; καὶ πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ	σοι	λέγεσθαι; τὸν τοῦ δικαίου ἔγωγε
[345]	ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ δή	σοι	λέγω τό γ' ἐμόν, ὅτι
[351]	ἔστω, ἦ δ' ὅς, ἵνα	σοι	μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ' εὖ γε
[339]	καὶ κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί	σοι,	ὅταν οἱ μὲν ἄρχοντες ἄκοντες
[341]	οἶδα, ἔφη. καὶ οὐδέν γέ	σοι	πλέον ἔσται· (οὔτε γὰρ ἄν
[341]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε· δοκῶ	σοι	συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[328]	σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην ὅτι	σοι	φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη
[349]	οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν τίς	σοι,	ὦ ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ ἁρμοττόμενος
[348]	εὐβουλίαν, ἔφη. ἦ καὶ φρόνιμοί	σοι,	ὦ Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι καὶ
[350]	βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ δέ	σοι,	ὥσπερ ταῖς γραυσὶν ταῖς τοὺς
[353]	ἄδικος. φαίνεται, ἔφη, κατὰ τὸν	σὸν	λόγον. ~(ἀλλὰ μὴν ὅ γε
[339]	ἄρα δίκαιόν ἐστιν κατὰ τὸν	σὸν	λόγον τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[334]	ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ δὴ τὸν	σὸν	λόγον τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας δίκαιον
[351]	οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι	σὸς	οὗτος ἦν ὁ λόγος. ἀλλὰ
[354]	εἱστιάσθω ἐν τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ	σοῦ	γε, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[337]	τετράκις τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί	σου	ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί
[328]	καὶ εὔπορος. καὶ δὴ καὶ	σοῦ	ἡδέως ἂν πυθοίμην ὅτι σοι
[341]	συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι οὐδέν	σου	παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ οἷός
[329]	καὶ εἶπον· ὦ Κέφαλε, οἶμαί	σου	τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα λέγῃς,
[338]	αὕτη δή, ἔφη, ἡ Σωκράτους	σοφία·	αὐτὸν μὲν μὴ ἐθέλειν διδάσκειν,
[349]	καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ	σοφίᾳ	ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ.
[354]	κακία ἐστὶν καὶ ἀμαθία, εἴτε	σοφία	καὶ ἀρετή, καὶ ἐμπεσόντος αὖ
[351]	ἄρτι ἔλεγες ἔχει ἡ δικαιοσύνη	σοφία	μετὰ δικαιοσύνης· εἰ δ' ὡς
[351]	νῦν δέ γ' ἔφην, εἴπερ	σοφία	τε καὶ ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη,
[350]	τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι καὶ	σοφίαν,	τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν τε
[348]	ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ	σοφίας	τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν, τὴν
[329]	καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ καὶ	Σοφοκλεῖ	ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ
[329]	ὑπό τινος· πῶς, ἔφη, (ὦ	Σοφόκλεις,	ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός
[329]	καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ τοῦ	Σοφοκλέους	γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν ἐστι
[350]	ἐπιστήμων σοφός; φημί. ὁ δὲ	σοφὸς	ἀγαθός; φημί. ὁ ἄρα ἀγαθός
[337]	εἴ τίς τί σε ἐρωτᾷ.	σοφὸς	γὰρ εἶ, ἦν δ' ἐγώ,
[331]	Σιμωνίδῃ γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν	σοφὸς	γὰρ καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο
[340]	ἔστι δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς ἢ	σοφὸς	ἢ ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε
[350]	ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός τε καὶ	σοφός,	ὁ δὲ ἄδικος ἀμαθής τε
[335]	δὲ φίλοις ὠφελίαν, οὐκ ἦν	σοφὸς	ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ
[350]	ὁ ἄρα ἀγαθός τε καὶ	σοφὸς	τοῦ μὲν ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει
[350]	ἀνεπιστήμονος; ἴσως. ὁ δὲ ἐπιστήμων	σοφός;	φημί. ὁ δὲ σοφὸς ἀγαθός;
[350]	ἐγώ, ὁ μὲν δίκαιος τῷ	σοφῷ	καὶ ἀγαθῷ, ὁ δὲ ἄδικος
[335]	εἰρηκέναι ἤ τιν' ἄλλον τῶν	σοφῶν	τε καὶ μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ
[339]	ἐκεῖνοι προσέταξαν ἆρα τότε, ὦ	σοφώτατε	Θρασύμαχε, οὐκ ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ
[352]	νῦν. ὅτι μὲν γὰρ καὶ	σοφώτεροι	καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν
[336]	ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ	σπουδάζειν	ὅτι μάλιστα φανῆναι αὐτό. οἴου
[330]	οἱ χρηματισάμενοι περὶ τὰ χρήματα	σπουδάζουσιν	ὡς ἔργον ἑαυτῶν, καὶ κατὰ
[333]	ὦ φίλε, πάνυ γέ τι	σπουδαῖον	εἴη ἡ δικαιοσύνη, εἰ πρὸς
[351]	ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλον; πάνυ γε.	στάσεις	γάρ που, ὦ Θρασύμαχε, ἥ
[351]	ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους καὶ	στασιάζειν	καὶ ἀδυνάτους εἶναι κοινῇ μετ'
[352]	πράττειν μεθ' αὑτοῦ διὰ τὸ	στασιάζειν	καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν
[352]	μὲν ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν ποιήσει	στασιάζοντα	καὶ οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ,
[348]	τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ, ἤδη	στερεώτερον,	ὦ ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον
[353]	γε λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα	στερόμενα	τῆς αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς τὸ
[353]	τὰ αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται	στερομένη	τῆς οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον;
[351]	δοκεῖς ἂν ἢ πόλιν ἢ	στρατόπεδον	ἢ λῃστὰς ἢ κλέπτας ἢ
[334]	ἐμποιήσας; ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν	στρατοπέδου	γε ὁ αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός,
[351]	πόλει τινὶ εἴτε γένει εἴτε	στρατοπέδῳ	~εἴτε (ἄλλῳ ὁτῳοῦν, πρῶτον μὲν
[330]	(δίκην, καταγελώμενοι τέως, τότε δὴ	στρέφουσιν	αὐτοῦ τὴν ψυχὴν μὴ ἀληθεῖς
[340]	τὸν ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ καὶ	σὺ	ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει.
[339]	μὲν οὖν, ὦ Θρασύμαχε, καὶ	σὺ	ἀπεκρίνω δίκαιον εἶναι καίτοι ἔμοιγε
[337]	τε καὶ τούτοις προύλεγον, ὅτι	σὺ	ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο
[351]	δικαιοσύνης; (εἰ μέν, ἔφη, ὡς	σὺ	ἄρτι ἔλεγες ἔχει ἡ δικαιοσύνη
[328]	χαλεπὸν τοῦ βίου, ἢ πῶς	σὺ	αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι, ἔφη,
[340]	ὁ Πολέμαρχος, σαφέστατά γε. ἐὰν	σύ	γ' ἔφη, αὐτῷ μαρτυρήσῃς, ὁ
[338]	σὲ δὴ μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν·	σὺ	γὰρ δὴ φῂς εἰδέναι καὶ
[345]	Δί' ἦν δ' ἐγώ, μὴ	σύ	γε· ἀλλὰ πρῶτον μέν, ἃ
[348]	δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι·	σὺ	δὲ οἴει με ἴσως τοὺς
[339]	καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον,	σὺ	δὲ προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς
[345]	τε πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ.	σὺ	δὲ τοὺς ἄρχοντας ἐν ταῖς
[335]	ἐγώ, κοινῇ ἐγώ τε καὶ	σύ,	ἐάν τις αὐτὸ φῇ ἢ
[339]	τὸ μὴ συμφέρον. τί λέγεις	σύ;	ἔφη. ἃ σὺ λέγεις, ἔμοιγε
[346]	ἡ δύναμις· ἢ τὴν ἰατρικὴν	σὺ	καὶ τὴν κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν
[339]	τί λέγεις σύ; ἔφη. ἃ	σὺ	λέγεις, ἔμοιγε δοκῶ· σκοπῶμεν δὲ
[339]	εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον ἢ ὃ	σὺ	λέγεις; τὸ γὰρ τοῦ κρείττονος
[331]	τοῦτο μέντοι ὅτι ποτὲ λέγει,	σὺ	μέν, ὦ Πολέμαρχε, ἴσως γιγνώσκεις,
[331]	ἱερά. (λέγε δή, εἶπον ἐγώ,	σὺ	ὁ τοῦ λόγου κληρονόμος, τί
[347]	κρείττω ἢ τὸν τοῦ δικαίου.	σὺ	οὖν ποτέρως, ἦν δ' ἐγώ,
[337]	ἄλλο τι οὖν, ἔφη, καὶ	σὺ	οὕτω ποιήσεις· ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον,
[351]	γάρ, ἔφη, χαρίζομαι. εὖ γε	σὺ	ποιῶν· ἀλλὰ δὴ καὶ τόδε
[351]	μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ' εὖ γε	σὺ	ποιῶν, ὦ ἄριστε. τόδε δέ
[352]	ἔχει μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς	σὺ	τὸ πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ δὲ
[340]	λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς	σὺ	τὸν ἐξαμαρτάνοντα περὶ τοὺς κάμνοντας
[344]	εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες ὃ	σὺ	φῂς εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ
[349]	ἅπερ διανοῇ. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖς	σύ,	ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν οὐ
[336]	μάλιστα φανῆναι αὐτό. οἴου γε	σύ,	ὦ φίλε. ἀλλ' οἶμαι οὐ
[330]	οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ	συγγενέσθαι	εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ'
[329]	ἔτι οἷός τε εἶ γυναικὶ	συγγίγνεσθαι”	καὶ ὅς, εὐφήμει, ἔφη, ὦ
[335]	οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη ὂν βλάπτειν.	συγχωρῶ,	ἦ δ' ὅς. μαχούμεθα ἄρα,
[347]	τοῦτο μὲν οὖν ἔγωγε οὐδαμῇ	συγχωρῶ	(Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν ἐστιν
[341]	ὄντα. πρὸς ταῦτα κακούργει καὶ	συκοφάντει,	εἴ τι δύνασαι οὐδέν σου
[341]	ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα καὶ	συκοφαντεῖν	Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη, ἐπεχείρησας,
[341]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε· δοκῶ σοι	συκοφαντεῖν;	πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. οἴει
[340]	εἶναι ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν.	(συκοφάντης	γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[335]	οἱ δίκαιοι ἀδίκους; ἢ καὶ	(συλλήβδην	ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ
[344]	καὶ ἴδια καὶ δημόσια, ἀλλὰ	(συλλήβδην·	ὧν ἐφ' ἑκάστῳ μέρει ὅταν
[334]	λέγειν. καὶ μάλα, ἔφη, οὕτω	συμβαίνει.	ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ
[329]	καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ	συμβαίνει.	καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος
[339]	αὕτη δέ που κρατεῖ, ὥστε	συμβαίνει	τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι
[339]	ὦ σοφώτατε Θρασύμαχε, οὐκ ἀναγκαῖον	συμβαίνειν	αὐτὸ οὑτωσί, δίκαιον εἶναι ποιεῖν
[331]	τοῦτο ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις	συμβάλλεται.	ἔχει δὲ καὶ ἄλλας χρείας
[334]	φαίνεται. πολλοῖς ἄρα, ὦ Πολέμαρχε,	συμβήσεται,	ὅσοι διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον
[333]	πρὸς τὰ συμβόλαια, ὦ Σώκρατες.	συμβόλαια	δὲ λέγεις κοινωνήματα ἤ τι
[333]	ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς τὰ	συμβόλαια,	ὦ Σώκρατες. συμβόλαια δὲ λέγεις
[343]	μὲν ἐν τοῖς πρὸς ἀλλήλους	συμβολαίοις,	ὅπου ἂν ὁ τοιοῦτος τῷ
[332]	τῷ προσπολεμεῖν καὶ ἐν τῷ	συμμαχεῖν,	ἔμοιγε δοκεῖ. εἶεν· μὴ κάμνουσί
[344]	εἴπερ βούλει κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον	συμφέρει	ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον εἶναι ἢ
[338]	κρείττων ὁ παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ	συμφέρει	τὰ βόεια κρέα πρὸς τὸ
[340]	ὃ ἡγοῖτο ὁ κρείττων αὑτῷ	συμφέρειν·	τοῦτο ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι,
[340]	δοκοῦν εἶναι τῷ κρείττονι, ἐάντε	συμφέρῃ	ἐάντε μή; οὕτω σε φῶμεν
[340]	ἂν εἴη ἢ τὸ μὴ	συμφέρον.	ἀλλ' ἔφη ὁ Κλειτοφῶν, τὸ
[336]	τὸ κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ	συμφέρον,	ἀλλὰ σαφῶς μοι καὶ ἀκριβῶς
[338]	τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος	συμφέρον.	ἀλλὰ τί οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ'
[347]	δίκαιόν ἐστιν τὸ τοῦ κρείττονος	συμφέρον.	ἀλλὰ τοῦτο μὲν δὴ καὶ
[341]	ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν τι	συμφέρον	ἄλλο ἢ ὅτι μάλιστα τελέαν
[338]	καὶ ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου	συμφέρον	ἅμα καὶ δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ
[339]	δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς	συμφέρον·	αὕτη δέ που κρατεῖ, ὥστε
[346]	κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται διὰ τὸ	συμφέρον	αὐτῷ πλεῖν ἐν τῇ θαλάττῃ,
[339]	ἀληθῆ λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ	συμφέρον	γέ τι εἶναι καὶ ἐγὼ
[338]	ἡ ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ	συμφέρον,	δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ
[340]	οὐδὲν μᾶλλον τὸ τοῦ κρείττονος	συμφέρον	δίκαιον ἂν εἴη ἢ τὸ
[340]	τὸ τοῦ κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν,	συμφέρον	(δίκαιον εἶναι ἔθετο. ταῦτα δὲ
[338]	οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος φῂς	συμφέρον	δίκαιον εἶναι. καὶ τοῦτο, ὦ
[340]	τὸ δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος	συμφέρον	δοκοῦν εἶναι τῷ κρείττονι, ἐάντε
[341]	λέγω, τὸ τοῦ κρείττονος ποιεῖν	συμφέρον.	εἶεν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[342]	δεῖ τινος τέχνης τῆς τὸ	συμφέρον	εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε
[341]	τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ τῷ τὸ	συμφέρον	ἑκάστῳ ζητεῖν τε καὶ ἐκπορίζειν;
[340]	ὁ Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος	συμφέρον	ἔλεγεν ὃ ἡγοῖτο ὁ κρείττων
[342]	οὐδὲ προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ τὸ	συμφέρον	ζητεῖν ἢ ἐκείνῳ οὗ τέχνη
[346]	παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου	συμφέρον	ἥττονος ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ
[342]	ἐκεῖνο βλέπων καὶ τὸ ἐκείνῳ	συμφέρον	καὶ πρέπον, καὶ λέγει ἃ
[338]	τοῖς ἀρχομένοις εἶναι, τὸ σφίσι	συμφέρον,	καὶ τὸν τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν
[341]	ὃ νυνδὴ ἔλεγες, οὗ τὸ	συμφέρον	κρείττονος ὄντος δίκαιον ἔσται τῷ
[343]	δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου	συμφέρον	κρείττονος ὄντος, καὶ εὐδαίμονα ἐκεῖνον
[339]	ἢ μή, πειράσομαι μαθεῖν. τὸ	συμφέρον	μὲν οὖν, ὦ Θρασύμαχε, καὶ
[339]	αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος	συμφέρον.	νῦν, ἦν δ' ἐγώ, ἔμαθον
[343]	τοῦ κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος	συμφέρον,	οἰκεία δὲ τοῦ πειθομένου τε
[341]	οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν τι	συμφέρον;	πάνυ γε. οὐ καὶ ἡ
[339]	σὸν λόγον τὸ τοῦ κρείττονος	συμφέρον	ποιεῖν ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον, τὸ
[342]	ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ αὑτῇ τὸ	συμφέρον	σκέψεται; ἢ οὔτε αὑτῆς οὔτε
[342]	ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ	συμφέρον	σκέψεται, καὶ τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας
[342]	καὶ ἄρχων τὸ τῷ κυβερνήτῃ	συμφέρον	σκέψεταί τε καὶ προστάξει, ἀλλὰ
[342]	δ' ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ	συμφέρον	σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί, ἔφη.
[342]	ὅσον ἰατρός, τὸ τῷ ἰατρῷ	συμφέρον	σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ
[342]	γε οὐδεμία τὸ τοῦ κρείττονος	συμφέρον	σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ
[342]	ὅσον ἄρχων ἐστίν, τὸ αὑτῷ	συμφέρον	σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ
[342]	ἐπὶ τὴν αὑτῆς πονηρίαν τὸ	συμφέρον	σκοπεῖν· οὔτε γὰρ πονηρία οὔτε
[347]	ἄρχων οὐ πέφυκε τὸ αὑτῷ	συμφέρον	σκοπεῖσθαι ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ·
[344]	ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε καὶ	συμφέρον.	(ταῦτα εἰπὼν ὁ Θρασύμαχος ἐν
[339]	ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον, τὸ μὴ	συμφέρον.	τί λέγεις σύ; ἔφη. ἃ
[344]	ἔλεγον, τὸ μὲν τοῦ κρείττονος	συμφέρον	τὸ δίκαιον τυγχάνει ὄν, τὸ
[341]	τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ	συμφέροντα,	ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ τέχνη.
[339]	δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ τὰ	συμφέροντά	ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ
[331]	γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος	συναορεῖ	ἐλπὶς ἃ μάλιστα θνατῶν πολύστροφον
[331]	~τῷ δὲ μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον	συνειδότι	ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ
[329]	γέ μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ	συνερχόμεθά	τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν
[328]	καὶ τὴν παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ	συνεσόμεθά	τε πολλοῖς τῶν νέων αὐτόθι
[346]	τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς.	συνέφη	μόγις. (οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς
[342]	οὐ χρηματιστής. ἢ οὐχ ὡμολόγηται;	συνέφη.	οὐκοῦν καὶ ὁ κυβερνήτης ὁ
[342]	τῷ ναύτῃ τε καὶ ἀρχομένῳ.	συνέφησε	μόγις. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,
[353]	εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν;	συνεχωρήσαμεν	γάρ. ἡ μὲν ἄρα δικαία
[353]	πράττειν. ἀνάγκη. οὐκοῦν ἀρετήν γε	συνεχωρήσαμεν	ψυχῆς εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν δὲ
[342]	κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν τέχναι.	συνεχώρησεν	ἐνταῦθα καὶ μάλα μόγις. οὐκ
[338]	εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ	συνεχώρησεν,	(κἄπειτα, αὕτη δή, ἔφη, ἡ
[347]	ἐν μισθοῦ μέρει εἴρηκας, οὐ	συνῆκα.	τὸν τῶν βελτίστων ἄρα μισθόν,
[347]	βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην, οὐ	συνιεῖς,	δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι,
[329]	οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται	συνιόντες,	τὰς ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς
[328]	ἀλλὰ τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις	σύνισθι	καὶ δεῦρο παρ' ἡμᾶς φοίτα
[342]	τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς.	συνωμολόγησε	μὲν καὶ ταῦτα τελευτῶν, ἐπεχείρει
[336]	εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ	συστρέψας	ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ'
[338]	δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις εἶναι, τὸ	σφίσι	συμφέρον, καὶ τὸν τούτου ἐκβαίνοντα
[329]	τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν	σφίσιν	αἴτιον. ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ
[330]	ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας οὐ	σφόδρα	(ἀγαπᾶν τὰ χρήματα, τοῦτο δὲ
[328]	Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος (τοῖς	σφόδρα	πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι
[331]	εὖ οὖν λέγει θαυμαστῶς ὡς	σφόδρα.	πρὸς δὴ τοῦτ' ἔγωγε τίθημι
[330]	πάππος τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ	σχεδόν	τι ὅσην ἐγὼ νῦν οὐσίαν
[354]	δίκαιον μὴ οἶδα ὅ ἐστιν,	σχολῇ	εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις οὖσα
[337]	Θρασύμαχε, λέγε· πάντες γὰρ ἡμεῖς	Σωκράτει	εἰσοίσομεν. (πάνυ γε οἶμαι, ἦ
[329]	ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλ' ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων.
[327]	ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη· ὦ	Σώκρατες,	δοκεῖτέ μοι πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι
[335]	δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, ἔφη, ὦ	Σώκρατες.	(εἰ ἄρα τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ
[354]	ταῦτα δή σοι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	εἱστιάσθω ἐν τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ
[340]	(συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ἐν τοῖς λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα
[347]	ἄρχῃ. πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ	Σώκρατες;	ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν
[344]	ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ
[329]	δὲ μή, καὶ γῆρας, ὦ	Σώκρατες,	καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ
[338]	βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν
[336]	ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει, ὦ	Σώκρατες;	καὶ τί εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους
[330]	ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη, ὦ	Σώκρατες;	μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς τοῦ
[340]	~(ναὶ μὰ Δί' ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὁ Πολέμαρχος, σαφέστατά γε. ἐὰν
[329]	νὴ τὸν Δία ἐρῶ, ὦ	Σώκρατες,	οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις
[330]	εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς ᾖ
[328]	ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν· ὦ	Σώκρατες,	οὐ δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων
[333]	παρακαταθέσθαι καὶ σῶν εἶναι, ὦ	Σώκρατες.	οὐκοῦν λέγεις ὅταν μηδὲν δέῃ
[329]	αἴτιον. ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ	Σώκρατες,	οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι.
[343]	ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ, ὦ εὐηθέστατε	Σώκρατες,	οὑτωσὶ χρή, ὅτι δίκαιος ἀνὴρ
[331]	τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, ὦ	Σώκρατες,	πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι. (παγκάλως, ἦν
[334]	κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη, ὦ	Σώκρατες·	πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ
[333]	εἶναι; πρὸς τὰ συμβόλαια, ὦ	Σώκρατες.	συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα ἤ
[343]	ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	τίτθη σοι ἔστιν; τί δέ;
[332]	τι, ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ	Σώκρατες,	τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς
[331]	λέγει. χαριέντως γάρ τοι, ὦ	Σώκρατες,	τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὃς
[331]	πάνυ μὲν οὖν, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ
[327]	~Πολιτεία Α.	(Σωκράτης	κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ μετὰ
[337]	οἶμαι, ἦ δ' ὅς· ἵνα	Σωκράτης	τὸ εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν
[337]	αὕτη κείνη ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία	Σωκράτους,	καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε
[338]	(κἄπειτα, αὕτη δή, ἔφη, ἡ	Σωκράτους	σοφία· αὐτὸν μὲν μὴ ἐθέλειν
[341]	ἡ ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη, ὅτι	σῶμά	ἐστιν πονηρὸν καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ
[328]	αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ	σῶμα	ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ
[338]	τὰ βόεια κρέα πρὸς τὸ	σῶμα,	τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι καὶ
[332]	ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι, ἔφη, ἡ	σώμασιν	φάρμακά τε καὶ σιτία καὶ
[341]	εἴ με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ	σώματι	εἶναι σώματι ἢ προσδεῖταί τινος,
[341]	ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι	σώματι	ἢ προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν
[342]	ἰατρικῇ τὸ συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ	σώματι.	ναί, ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ
[342]	ὡμολόγηται γὰρ ὁ ἀκριβὴς ἰατρὸς	σωμάτων	εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής.
[333]	τῶν ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ	σῶν	εἶναι, ὦ Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις
[331]	ἐγώ, ὁ Πολέμαρχος, τῶν γε	σῶν	κληρονόμος; πάνυ γε, ἦ δ'
[346]	ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ	σωτηρίαν	ἐν τῷ πλεῖν, καὶ αἱ
[331]	τις λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς	σωφρονοῦντος	ὅπλα, εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι
[332]	ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε τις μὴ	σωφρόνως	ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ δ' ὅς.
[331]	τινος παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν μὴ	σωφρόνως	ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι γε ὀφειλόμενόν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005