Pages |
[337] |
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
|
σαρδάνιον |
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη, |
[350] |
δ'
ἐγώ,
παρά
γε
τὴν
|
σαυτοῦ |
δόξαν.
ὥστε
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν, |
[340] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
|
σαφέστατά |
γε.
ἐὰν
σύ
γ'
ἔφη, |
[338] |
ἄριστε,
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἀλλὰ
|
σαφέστερον |
εἰπὲ
τί
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ |
[336] |
μηδ'
ὅτι
τὸ
συμφέρον,
ἀλλὰ
|
σαφῶς |
μοι
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι |
[354] |
δι'
ἐμαυτὸν
ἀλλ'
οὐ
διὰ
|
σέ· |
ἀλλ'
ὥσπερ
οἱ
λίχνοι
τοῦ |
[338] |
ὑπ'
ἀνδρὸς
οὐ
φαύλου;
~ἀλλὰ
|
σὲ |
δὴ
μᾶλλον
(εἰκὸς
λέγειν·
σὺ |
[328] |
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
ἂν
|
σὲ |
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς |
[341] |
ἐπιβουλῆς
ἐν
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
|
σε |
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν |
[337] |
ἢ
ἀποκρινοῖο,
εἴ
τίς
τί
|
σε |
ἐρωτᾷ.
σοφὸς
γὰρ
εἶ,
ἦν |
[338] |
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
|
σε |
εὖ
ἐρεῖν.
(ἄκουε
δή,
ἦ |
[343] |
ἢ
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
ὅτι
τοί
|
σε, |
ἔφη,
κορυζῶντα
περιορᾷ
καὶ
οὐκ |
[328] |
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς
ἂν
παρὰ
|
σὲ |
ᾖμεν·
νῦν
δέ
σε
χρὴ |
[334] |
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ
|
σὲ |
καὶ
καθ'
Ὅμηρον
καὶ
κατὰ |
[345] |
πλείονος
ποιούμενοι.
καὶ
πῶς,
ἔφη,
|
σὲ |
πείσω;
εἰ
γὰρ
οἷς
νυνδὴ |
[329] |
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί
|
σε |
ῥᾳδίως
τὸ
γῆρας
φέρειν
οὐ |
[340] |
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
|
σε |
τοῦτο
λέγειν
ὅτε
τοὺς
ἄρχοντας |
[349] |
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν
σκοπούμενον,
ἕως
ἄν
|
σε |
ὑπολαμβάνω
λέγειν
ἅπερ
διανοῇ.
ἐμοὶ |
[340] |
ἐάντε
συμφέρῃ
ἐάντε
μή;
οὕτω
|
σε |
φῶμεν
λέγειν;
ἥκιστά
γε,
ἔφη· |
[328] |
παρὰ
σὲ
ᾖμεν·
νῦν
δέ
|
σε |
χρὴ
πυκνότερον
δεῦρο
ἰέναι.
ὡς |
[330] |
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς
|
Σερίφιος |
ὢν
ὀνομαστὸς
ἐγένετο
οὔτ'
ἐκεῖνος |
[330] |
Θεμιστοκλέους
εὖ
ἔχει,
ὃς
τῷ
|
Σεριφίῳ |
λοιδορουμένῳ
καὶ
λέγοντι
(ὅτι
οὐ |
[334] |
ὡς
γοῦν
ὁ
λόγος,
ἔφη,
|
σημαίνει. |
κλέπτης
ἄρα
τις
ὁ
δίκαιος, |
[331] |
ἀλλὰ
μέντοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
Σιμωνίδῃ |
γε
οὐ
ῥᾴδιον
ἀπιστεῖν
σοφὸς |
[332] |
οὖν
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ
|
Σιμωνίδη, |
ἡ
τίσιν
οὖν
τί
ἀποδιδοῦσα |
[331] |
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
τι
χρὴ
|
Σιμωνίδῃ |
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι,
ἔφη
ὁ |
[334] |
ἐροῦμεν
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
τὸν
|
Σιμωνίδην |
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
μάλα,
ἔφη, |
[335] |
ἐάν
τις
αὐτὸ
φῇ
ἢ
|
Σιμωνίδην |
ἢ
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
εἰρηκέναι |
[334] |
καὶ
καθ'
Ὅμηρον
καὶ
κατὰ
|
Σιμωνίδην |
κλεπτική
τις
εἶναι,
ἐπ'
ὠφελίᾳ |
[331] |
λόγου
κληρονόμος,
τί
φῂς
τὸν
|
Σιμωνίδην |
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ
δικαιοσύνης; |
[332] |
οὐχ
οὕτω
λέγειν
φῂς
τὸν
|
Σιμωνίδην; |
πάνυ
μὲν
οὖν.
τί
δέ; |
[332] |
δ'
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν,
ὁ
|
Σιμωνίδης |
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
ὃ
εἴη. |
[332] |
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
ἔοικεν,
λέγει
|
Σιμωνίδης |
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
δίκαιον
εἶναι |
[332] |
ἡ
σώμασιν
φάρμακά
τε
καὶ
|
σιτία |
καὶ
ποτά.
ἡ
δὲ
τίσιν |
[338] |
πρὸς
τὸ
σῶμα,
τοῦτο
τὸ
|
(σιτίον |
εἶναι
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν |
[339] |
τοῦ
κρείττονος,
ἐγὼ
δὲ
ἀγνοῶ,
|
σκεπτέον |
δή.
σκόπει,
ἔφη.
ταῦτ'
ἔσται, |
[339] |
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο
|
σκεπτέον |
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
ἐπειδὴ |
[352] |
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ'
ἔτι
βέλτιον
|
σκεπτέον. |
οὐ
γὰρ
περὶ
τοῦ
ἐπιτυχόντος |
[352] |
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
|
σκεπτέον. |
φαίνονται
μὲν
οὖν
καὶ
νῦν, |
[353] |
ἴθι
δή,
μετὰ
ταῦτα
τόδε
|
σκέψαι. |
ψυχῆς
ἔστιν
τι
ἔργον
ὃ |
[337] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἴ
μοι
|
σκεψαμένῳ |
οὕτω
δόξειεν.
(τί
οὖν,
ἔφη, |
[354] |
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
ἐπὶ
τὸ
|
σκέψασθαι |
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
ἐστὶν |
[351] |
ἔγωγε
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
τῇδέ
πῃ
|
σκέψασθαι· |
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον
εἶναι |
[352] |
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
|
σκέψασθαι, |
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
οὖν
καὶ |
[336] |
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ
τῶν
λόγων
|
σκέψει |
ἐγώ
τε
καὶ
ὅδε,
εὖ |
[342] |
(ἢ
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ
συμφέρον
|
σκέψεται; |
ἢ
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης |
[342] |
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ
τὸ
συμφέρον
|
σκέψεται, |
καὶ
τῇ
σκοπουμένῃ
ἑτέρας
αὖ |
[342] |
ἄρχων
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ
συμφέρον
|
σκέψεταί |
τε
καὶ
προστάξει,
ἀλλὰ
τὸ |
[347] |
μὲν
δὴ
καὶ
εἰς
αὖθις
|
σκεψόμεθα· |
πολὺ
δέ
μοι
δοκεῖ
μεῖζον |
[342] |
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα
|
σκεψομένης |
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ |
[333] |
χρήσιμον
ὂν
τυγχάνει.
τόδε
δὲ
|
σκεψώμεθα. |
ἆρ'
οὐχ
ὁ
πατάξαι
δεινότατος |
[342] |
ἐγώ,
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ
τὸ
συμφέρον
|
σκοπεῖ |
ἀλλὰ
σώματι.
ναί,
ἔφη.
οὐδὲ |
[352] |
τοῦ
ὅντινα
τρόπον
χρὴ
ζῆν.
|
σκόπει |
δή,
ἔφη.
σκοπῶ,
ἦν
δ' |
[330] |
γίγνεται
καὶ
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
|
σκοπεῖ |
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ |
[344] |
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν
|
σκόπει, |
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ
μᾶλλον |
[342] |
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ
|
σκόπει |
ἐκείνῳ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ·
οὕτως |
[339] |
ἐγὼ
δὲ
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
|
σκόπει, |
ἔφη.
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν
δ' |
[342] |
οὐδεμία
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
|
σκοπεῖ |
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τοῦ |
[342] |
ἰατρός,
τὸ
τῷ
ἰατρῷ
συμφέρον
|
σκοπεῖ |
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ |
[342] |
ἄρχων
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
|
σκοπεῖ |
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ |
[343] |
πρόβατα
διατεθείη,
καὶ
ἄλλο
τι
|
σκοπεῖν |
αὐτοὺς
διὰ
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας |
[343] |
ἢ
τὸ
τῶν
βοῶν
ἀγαθὸν
|
σκοπεῖν |
καὶ
παχύνειν
αὐτοὺς
καὶ
θεραπεύειν |
[342] |
τὴν
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον
|
σκοπεῖν· |
οὔτε
γὰρ
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία |
[347] |
οὐ
πέφυκε
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
|
σκοπεῖσθαι |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε |
[343] |
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
|
σκοπεῖσθαι |
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ |
[345] |
ἀρχή,
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον
|
σκοπεῖσθαι |
ἢ
ἐκείνῳ,
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε |
[346] |
λῆψις,
ἀλλ'
εἰ
δεῖ
ἀκριβῶς
|
σκοπεῖσθαι, |
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ, |
[342] |
τὸ
συμφέρον
σκέψεται,
καὶ
τῇ
|
σκοπουμένῃ |
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης,
καὶ
τοῦτ' |
[349] |
ἀποκνητέον
γε
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν
|
σκοπούμενον, |
ἕως
ἄν
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν |
[346] |
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
ἥττονος
ὄντος
|
σκοποῦσα, |
ἀλλ'
οὐ
τὸ
τοῦ
κρείττονος. |
[352] |
χρὴ
ζῆν.
σκόπει
δή,
ἔφη.
|
σκοπῶ, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
μοι |
[351] |
λόγος.
ἀλλὰ
τόδε
περὶ
αὐτοῦ
|
σκοπῶ· |
πότερον
ἡ
κρείττων
γιγνομένη
πόλις |
[348] |
ὥσπερ
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
|
σκοπῶμεν, |
ἅμα
αὐτοί
τε
δικασταὶ
καὶ |
[339] |
ἃ
σὺ
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ·
|
σκοπῶμεν |
δὲ
βέλτιον.
οὐχ
ὡμολόγηται
τοὺς |
[333] |
κτῆσιν;
ναί.
καὶ
μὴν
καὶ
|
σκυτοτομική; |
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων
ἂν |
[349] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀτεχνῶς
νῦν
οὐ
|
σκώπτειν, |
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα
περὶ
τῆς |
[339] |
δὴ
αὐτόθι
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
|
(σμικρά |
γε
ἴσως,
ἔφη,
προσθήκη.
οὔπω |
[344] |
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
|
σμικρὸν |
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου |
[344] |
τοῦτο
τυραννίς,
ἣ
οὐ
κατὰ
|
σμικρὸν |
τἀλλότρια
καὶ
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ |
[353] |
ἂν
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
καὶ
|
σμίλῃ |
καὶ
ἄλλοις
πολλοῖς;
πῶς
γὰρ |
[349] |
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί
|
σοι |
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς, |
[351] |
ἀλλὰ
καὶ
ἀποκρίνῃ
πάνυ
καλῶς.
|
σοὶ |
γάρ,
ἔφη,
χαρίζομαι.
εὖ
γε |
[350] |
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς
|
σοι |
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν |
[341] |
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη.
ἦ
ὀρθῶς
|
σοι |
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
εἰπεῖν
οὕτω |
[353] |
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
|
σοι |
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
ἔργον |
[352] |
καί
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί
|
σοι |
εἶναι
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ' |
[337] |
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
εἴ
|
σοι |
εἶπεν·
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις; |
[352] |
ἔφη,
θαρρῶν·
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
|
σοι |
ἐναντιώσομαι,
ἵνα
μὴ
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι. |
[343] |
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
|
σοι |
ἔστιν;
τί
δέ;
ἦν
δ' |
[345] |
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
τί
|
σοι |
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
εἰς
τὴν |
[350] |
γε
τὴν
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε
|
σοί, |
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς |
[329] |
πῶς
σὺ
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
|
σοι, |
ἔφη,
νὴ
τὸν
Δία
ἐρῶ, |
[349] |
τῆς
ἀληθείας
λέγειν.
τί
δέ
|
σοι, |
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε
μοι |
[354] |
λυσιτελέστερον
ἀδικία
δικαιοσύνης.
ταῦτα
δή
|
σοι, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
εἱστιάσθω
ἐν |
[348] |
μὲν
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
|
σοι, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει.
οὕτως, |
[337] |
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
|
σοι |
ἦν
ὅτι
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο
τῷ |
[340] |
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
δή
|
σοι |
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε
νυνδὴ
ἀποκρίνεσθαι· |
[345] |
καὶ
ἡμῖν
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι
(κακῶς
|
σοι |
κείσεται
ὅτι
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε |
[347] |
αἱρῇ;
καὶ
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
|
σοι |
λέγεσθαι;
τὸν
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε |
[345] |
ὄντας
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ
γὰρ
δή
|
σοι |
λέγω
τό
γ'
ἐμόν,
ὅτι |
[351] |
ἔστω,
ἦ
δ'
ὅς,
ἵνα
|
σοι |
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
εὖ
γε |
[339] |
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
|
σοι, |
ὅταν
οἱ
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες |
[341] |
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ
|
σοι |
πλέον
ἔσται·
(οὔτε
γὰρ
ἄν |
[341] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
δοκῶ
|
σοι |
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη. |
[328] |
σοῦ
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην
ὅτι
|
σοι |
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη |
[349] |
οὕτως.
δοκεῖ
ἂν
οὖν
τίς
|
σοι, |
ὦ
ἄριστε,
μουσικὸς
ἀνὴρ
ἁρμοττόμενος |
[348] |
εὐβουλίαν,
ἔφη.
ἦ
καὶ
φρόνιμοί
|
σοι, |
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ |
[350] |
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
|
σοι, |
ὥσπερ
ταῖς
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς |
[353] |
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ
τὸν
|
σὸν |
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν
ὅ
γε |
[339] |
ἄρα
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ
τὸν
|
σὸν |
λόγον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
[334] |
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ
τὸν
|
σὸν |
λόγον
τοὺς
μηδὲν
ἀδικοῦντας
δίκαιον |
[351] |
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην,
ὅτι
|
σὸς |
οὗτος
ἦν
ὁ
λόγος.
ἀλλὰ |
[354] |
εἱστιάσθω
ἐν
τοῖς
Βενδιδίοις.
ὑπὸ
|
σοῦ |
γε,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[337] |
τετράκις
τρία·
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί
|
σου |
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί |
[328] |
καὶ
εὔπορος.
καὶ
δὴ
καὶ
|
σοῦ |
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην
ὅτι
σοι |
[341] |
συκοφάντει,
εἴ
τι
δύνασαι
οὐδέν
|
σου |
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
μὴ
οἷός |
[329] |
καὶ
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί
|
σου |
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα
λέγῃς, |
[338] |
αὕτη
δή,
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους
|
σοφία· |
αὐτὸν
μὲν
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν, |
[349] |
καὶ
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
|
σοφίᾳ |
ἐτόλμησας
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
μαντεύῃ. |
[354] |
κακία
ἐστὶν
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε
|
σοφία |
καὶ
ἀρετή,
καὶ
ἐμπεσόντος
αὖ |
[351] |
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη
|
σοφία |
μετὰ
δικαιοσύνης·
εἰ
δ'
ὡς |
[351] |
νῦν
δέ
γ'
ἔφην,
εἴπερ
|
σοφία |
τε
καὶ
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη, |
[350] |
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
|
σοφίαν, |
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε |
[348] |
ἐθαύμασα,
εἰ
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
|
σοφίας |
τιθεῖς
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν |
[329] |
καὶ
ἄλλοις,
καὶ
δὴ
καὶ
|
Σοφοκλεῖ |
ποτε
τῷ
ποιητῇ
παρεγενόμην
ἐρωτωμένῳ |
[329] |
ὑπό
τινος·
πῶς,
ἔφη,
(ὦ
|
Σοφόκλεις, |
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι
οἷός |
[329] |
καὶ
χαλάσωσιν,
παντάπασιν
τὸ
τοῦ
|
Σοφοκλέους |
γίγνεται,
(δεσποτῶν
πάνυ
πολλῶν
ἐστι |
[350] |
ἐπιστήμων
σοφός;
φημί.
ὁ
δὲ
|
σοφὸς |
ἀγαθός;
φημί.
ὁ
ἄρα
ἀγαθός |
[337] |
εἴ
τίς
τί
σε
ἐρωτᾷ.
|
σοφὸς |
γὰρ
εἶ,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[331] |
Σιμωνίδῃ
γε
οὐ
ῥᾴδιον
ἀπιστεῖν
|
σοφὸς |
γὰρ
καὶ
θεῖος
ἀνήρ
τοῦτο |
[340] |
ἔστι
δημιουργός·
ὥστε
δημιουργὸς
ἢ
|
σοφὸς |
ἢ
ἄρχων
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε |
[350] |
ἀναπέφανται
ὢν
ἀγαθός
τε
καὶ
|
σοφός, |
ὁ
δὲ
ἄδικος
ἀμαθής
τε |
[335] |
δὲ
φίλοις
ὠφελίαν,
οὐκ
ἦν
|
σοφὸς |
ὁ
ταῦτα
εἰπών.
οὐ
γὰρ |
[350] |
ὁ
ἄρα
ἀγαθός
τε
καὶ
|
σοφὸς |
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐκ
ἐθελήσει |
[350] |
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ
δὲ
ἐπιστήμων
|
σοφός; |
φημί.
ὁ
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός; |
[350] |
ἐγώ,
ὁ
μὲν
δίκαιος
τῷ
|
σοφῷ |
καὶ
ἀγαθῷ,
ὁ
δὲ
ἄδικος |
[335] |
εἰρηκέναι
ἤ
τιν'
ἄλλον
τῶν
|
σοφῶν |
τε
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ |
[339] |
ἐκεῖνοι
προσέταξαν
ἆρα
τότε,
ὦ
|
σοφώτατε |
Θρασύμαχε,
οὐκ
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν
αὐτὸ |
[352] |
νῦν.
ὅτι
μὲν
γὰρ
καὶ
|
σοφώτεροι |
καὶ
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν |
[336] |
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
καὶ
οὐ
|
σπουδάζειν |
ὅτι
μάλιστα
φανῆναι
αὐτό.
οἴου |
[330] |
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
χρήματα
|
σπουδάζουσιν |
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ |
[333] |
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ
τι
|
σπουδαῖον |
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς |
[351] |
ἀδικοῖεν;
οὐ
μᾶλλον;
πάνυ
γε.
|
στάσεις |
γάρ
που,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἥ |
[351] |
ἐγγιγνομένη
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους
καὶ
|
στασιάζειν |
καὶ
ἀδυνάτους
εἶναι
κοινῇ
μετ' |
[352] |
πράττειν
μεθ'
αὑτοῦ
διὰ
τὸ
|
στασιάζειν |
καὶ
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν |
[352] |
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
|
στασιάζοντα |
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ, |
[348] |
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἤδη
|
στερεώτερον, |
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι
ῥᾴδιον |
[353] |
γε
λέγεις.
οὐκοῦν
καὶ
ὦτα
|
στερόμενα |
τῆς
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ |
[353] |
τὰ
αὑτῆς
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
|
στερομένη |
τῆς
οἰκείας
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον; |
[351] |
δοκεῖς
ἂν
ἢ
πόλιν
ἢ
|
στρατόπεδον |
ἢ
λῃστὰς
ἢ
κλέπτας
ἢ |
[334] |
ἐμποιήσας;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ
μὴν
|
στρατοπέδου |
γε
ὁ
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός, |
[351] |
πόλει
τινὶ
εἴτε
γένει
εἴτε
|
στρατοπέδῳ |
~εἴτε
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν,
πρῶτον
μὲν |
[330] |
(δίκην,
καταγελώμενοι
τέως,
τότε
δὴ
|
στρέφουσιν |
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς |
[340] |
τὸν
ἀκριβῆ
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ
|
σὺ |
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει. |
[339] |
μὲν
οὖν,
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
|
σὺ |
ἀπεκρίνω
δίκαιον
εἶναι
καίτοι
ἔμοιγε |
[337] |
τε
καὶ
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
|
σὺ |
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο |
[351] |
δικαιοσύνης;
(εἰ
μέν,
ἔφη,
ὡς
|
σὺ |
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη |
[328] |
χαλεπὸν
τοῦ
βίου,
ἢ
πῶς
|
σὺ |
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
σοι,
ἔφη, |
[340] |
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
ἐὰν
|
σύ |
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
ὁ |
[338] |
σὲ
δὴ
μᾶλλον
(εἰκὸς
λέγειν·
|
σὺ |
γὰρ
δὴ
φῂς
εἰδέναι
καὶ |
[345] |
Δί'
ἦν
δ'
ἐγώ,
μὴ
|
σύ |
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν,
ἃ |
[348] |
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι·
|
σὺ |
δὲ
οἴει
με
ἴσως
τοὺς |
[339] |
καὶ
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον,
|
σὺ |
δὲ
προστιθεῖς
καὶ
αὐτὸ
φῂς |
[345] |
τε
πολιτικῇ
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
|
σὺ |
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐν
ταῖς |
[335] |
ἐγώ,
κοινῇ
ἐγώ
τε
καὶ
|
σύ, |
ἐάν
τις
αὐτὸ
φῇ
ἢ |
[339] |
τὸ
μὴ
συμφέρον.
τί
λέγεις
|
σύ; |
ἔφη.
ἃ
σὺ
λέγεις,
ἔμοιγε |
[346] |
ἡ
δύναμις·
ἢ
τὴν
ἰατρικὴν
|
σὺ |
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν |
[339] |
τί
λέγεις
σύ;
ἔφη.
ἃ
|
σὺ |
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ·
σκοπῶμεν
δὲ |
[339] |
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
ὃ
|
σὺ |
λέγεις;
τὸ
γὰρ
τοῦ
κρείττονος |
[331] |
τοῦτο
μέντοι
ὅτι
ποτὲ
λέγει,
|
σὺ |
μέν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ἴσως
γιγνώσκεις, |
[331] |
ἱερά.
(λέγε
δή,
εἶπον
ἐγώ,
|
σὺ |
ὁ
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
τί |
[347] |
κρείττω
ἢ
τὸν
τοῦ
δικαίου.
|
σὺ |
οὖν
ποτέρως,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[337] |
ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφη,
καὶ
|
σὺ |
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ
ἀπεῖπον, |
[351] |
γάρ,
ἔφη,
χαρίζομαι.
εὖ
γε
|
σὺ |
ποιῶν·
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
τόδε |
[351] |
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
εὖ
γε
|
σὺ |
ποιῶν,
ὦ
ἄριστε.
τόδε
δέ |
[352] |
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
|
σὺ |
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
εἰ
δὲ |
[340] |
λόγοις·
ἐπεὶ
αὐτίκα
ἰατρὸν
καλεῖς
|
σὺ |
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
περὶ
τοὺς
κάμνοντας |
[344] |
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ
|
σὺ |
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ |
[349] |
ἅπερ
διανοῇ.
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖς
|
σύ, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀτεχνῶς
νῦν
οὐ |
[336] |
μάλιστα
φανῆναι
αὐτό.
οἴου
γε
|
σύ, |
ὦ
φίλε.
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ |
[330] |
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
|
συγγενέσθαι |
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ' |
[329] |
ἔτι
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ
|
συγγίγνεσθαι” |
καὶ
ὅς,
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ |
[335] |
οὐδένα
ἡμῖν
ἐφάνη
ὂν
βλάπτειν.
|
συγχωρῶ, |
ἦ
δ'
ὅς.
μαχούμεθα
ἄρα, |
[347] |
τοῦτο
μὲν
οὖν
ἔγωγε
οὐδαμῇ
|
συγχωρῶ |
(Θρασυμάχῳ,
ὡς
τὸ
δίκαιόν
ἐστιν |
[341] |
ὄντα.
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ
|
συκοφάντει, |
εἴ
τι
δύνασαι
οὐδέν
σου |
[341] |
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
καὶ
|
συκοφαντεῖν |
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας, |
[341] |
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
δοκῶ
σοι
|
συκοφαντεῖν; |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
οἴει |
[340] |
εἶναι
ἀλλά
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
|
(συκοφάντης |
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[335] |
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
|
(συλλήβδην |
ἀρετῇ
οἱ
ἀγαθοὶ
κακούς;
ἀλλὰ |
[344] |
καὶ
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ
|
(συλλήβδην· |
ὧν
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει
ὅταν |
[334] |
λέγειν.
καὶ
μάλα,
ἔφη,
οὕτω
|
συμβαίνει. |
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ |
[329] |
καὶ
νεότης
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
|
συμβαίνει. |
καὶ
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος |
[339] |
αὕτη
δέ
που
κρατεῖ,
ὥστε
|
συμβαίνει |
τῷ
ὀρθῶς
λογιζομένῳ
πανταχοῦ
εἶναι |
[339] |
ὦ
σοφώτατε
Θρασύμαχε,
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
συμβαίνειν |
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν |
[331] |
τοῦτο
ἡ
τῶν
χρημάτων
κτῆσις
|
συμβάλλεται. |
ἔχει
δὲ
καὶ
ἄλλας
χρείας |
[334] |
φαίνεται.
πολλοῖς
ἄρα,
ὦ
Πολέμαρχε,
|
συμβήσεται, |
ὅσοι
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον |
[333] |
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες.
|
συμβόλαια |
δὲ
λέγεις
κοινωνήματα
ἤ
τι |
[333] |
ἂν
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
τὰ
|
συμβόλαια, |
ὦ
Σώκρατες.
συμβόλαια
δὲ
λέγεις |
[343] |
μὲν
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
|
συμβολαίοις, |
ὅπου
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
τῷ |
[332] |
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
ἐν
τῷ
|
συμμαχεῖν, |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
εἶεν·
μὴ
κάμνουσί |
[344] |
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ
μᾶλλον
|
συμφέρει |
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον
εἶναι
ἢ |
[338] |
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
|
συμφέρει |
τὰ
βόεια
κρέα
πρὸς
τὸ |
[340] |
ὃ
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ
|
συμφέρειν· |
τοῦτο
ποιητέον
εἶναι
τῷ
ἥττονι, |
[340] |
δοκοῦν
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
|
συμφέρῃ |
ἐάντε
μή;
οὕτω
σε
φῶμεν |
[340] |
ἂν
εἴη
ἢ
τὸ
μὴ
|
συμφέρον. |
ἀλλ'
ἔφη
ὁ
Κλειτοφῶν,
τὸ |
[336] |
τὸ
κερδαλέον
μηδ'
ὅτι
τὸ
|
συμφέρον, |
ἀλλὰ
σαφῶς
μοι
καὶ
ἀκριβῶς |
[338] |
τι
ἢ
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον. |
ἀλλὰ
τί
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ' |
[347] |
δίκαιόν
ἐστιν
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον. |
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
δὴ
καὶ |
[341] |
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν
τι
|
συμφέρον |
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα
τελέαν |
[338] |
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου
|
συμφέρον |
ἅμα
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ |
[339] |
δίκαιον,
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας
ἀρχῆς
|
συμφέρον· |
αὕτη
δέ
που
κρατεῖ,
ὥστε |
[346] |
κυβερνῶν
ὑγιὴς
γίγνηται
διὰ
τὸ
|
συμφέρον |
αὐτῷ
πλεῖν
ἐν
τῇ
θαλάττῃ, |
[339] |
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ
|
συμφέρον |
γέ
τι
εἶναι
καὶ
ἐγὼ |
[338] |
ἡ
ἀρχὴ
πρὸς
τὸ
αὑτῇ
|
συμφέρον, |
δημοκρατία
μὲν
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ |
[340] |
οὐδὲν
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
δίκαιον
ἂν
εἴη
ἢ
τὸ |
[340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ὦ
Κλειτοφῶν,
|
συμφέρον |
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ |
[338] |
οἶδα.
τὸ
τοῦ
κρείττονος
φῂς
|
συμφέρον |
δίκαιον
εἶναι.
καὶ
τοῦτο,
ὦ |
[340] |
τὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
δοκοῦν
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε |
[341] |
λέγω,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
ποιεῖν
|
συμφέρον. |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[342] |
δεῖ
τινος
τέχνης
τῆς
τὸ
|
συμφέρον |
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε |
[341] |
τούτῳ
πέφυκεν,
ἐπὶ
τῷ
τὸ
|
συμφέρον |
ἑκάστῳ
ζητεῖν
τε
καὶ
ἐκπορίζειν; |
[340] |
ὁ
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
ἔλεγεν
ὃ
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων |
[342] |
οὐδὲ
προσήκει
τέχνῃ
ἄλλῳ
τὸ
|
συμφέρον |
ζητεῖν
ἢ
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη |
[346] |
παρασκευάζει
καὶ
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου
|
συμφέρον |
ἥττονος
ὄντος
σκοποῦσα,
ἀλλ'
οὐ |
[342] |
ἐκεῖνο
βλέπων
καὶ
τὸ
ἐκείνῳ
|
συμφέρον |
καὶ
πρέπον,
καὶ
λέγει
ἃ |
[338] |
τοῖς
ἀρχομένοις
εἶναι,
τὸ
σφίσι
|
συμφέρον, |
καὶ
τὸν
τούτου
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν |
[341] |
ὃ
νυνδὴ
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
|
συμφέρον |
κρείττονος
ὄντος
δίκαιον
ἔσται
τῷ |
[343] |
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν
τὸ
ἐκείνου
|
συμφέρον |
κρείττονος
ὄντος,
καὶ
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον |
[339] |
ἢ
μή,
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
|
συμφέρον |
μὲν
οὖν,
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ |
[339] |
αὐτὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον. |
νῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον |
[343] |
τοῦ
κρείττονός
τε
καὶ
ἄρχοντος
|
συμφέρον, |
οἰκεία
δὲ
τοῦ
πειθομένου
τε |
[341] |
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν
τι
|
συμφέρον; |
πάνυ
γε.
οὐ
καὶ
ἡ |
[339] |
σὸν
λόγον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
ποιεῖν
ἀλλὰ
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ |
[342] |
ἀπέραντον;
(ἢ
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ
|
συμφέρον |
σκέψεται;
ἢ
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε |
[342] |
ἄλλης
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ
τὸ
|
συμφέρον |
σκέψεται,
καὶ
τῇ
σκοπουμένῃ
ἑτέρας |
[342] |
καὶ
ἄρχων
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ
|
συμφέρον |
σκέψεταί
τε
καὶ
προστάξει,
ἀλλὰ |
[342] |
δ'
ἐγώ,
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ
τὸ
|
συμφέρον |
σκοπεῖ
ἀλλὰ
σώματι.
ναί,
ἔφη. |
[342] |
ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
|
συμφέρον |
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ |
[342] |
ὅσον
ἰατρός,
τὸ
τῷ
ἰατρῷ
|
συμφέρον |
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ |
[342] |
γε
οὐδεμία
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ |
[342] |
ἐπὶ
τὴν
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
|
συμφέρον |
σκοπεῖν·
οὔτε
γὰρ
πονηρία
οὔτε |
[347] |
ἄρχων
οὐ
πέφυκε
τὸ
αὑτῷ
|
συμφέρον |
σκοπεῖσθαι
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ· |
[344] |
ἄδικον
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
|
συμφέρον. |
(ταῦτα
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν |
[339] |
ἀλλὰ
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ
μὴ
|
συμφέρον. |
τί
λέγεις
σύ;
ἔφη.
ἃ |
[344] |
ἔλεγον,
τὸ
μὲν
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
τὸ
δίκαιον
τυγχάνει
ὄν,
τὸ |
[341] |
τούτῳ
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ
|
συμφέροντα, |
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη. |
[339] |
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ
τὰ
|
συμφέροντά |
ἐστι
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ |
[331] |
γλυκεῖά
οἱ
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
|
συναορεῖ |
ἐλπὶς
ἃ
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον |
[331] |
~τῷ
δὲ
μηδὲν
ἑαυτῷ
ἄδικον
|
συνειδότι |
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ
πάρεστι
καὶ |
[329] |
γέ
μοι
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ
|
συνερχόμεθά |
τινες
εἰς
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν |
[328] |
καὶ
τὴν
παννυχίδα
θεασόμεθα.
καὶ
|
συνεσόμεθά |
τε
πολλοῖς
τῶν
νέων
αὐτόθι |
[346] |
τῇ
μισθωτικῇ
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
|
συνέφη |
μόγις.
(οὐκ
ἄρα
ἀπὸ
τῆς |
[342] |
οὐ
χρηματιστής.
ἢ
οὐχ
ὡμολόγηται;
|
συνέφη. |
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
ὁ |
[342] |
τῷ
ναύτῃ
τε
καὶ
ἀρχομένῳ.
|
συνέφησε |
μόγις.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[353] |
εἶναι
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ
ἀδικίαν;
|
συνεχωρήσαμεν |
γάρ.
ἡ
μὲν
ἄρα
δικαία |
[353] |
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε
|
συνεχωρήσαμεν |
ψυχῆς
εἶναι
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ |
[342] |
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι.
|
συνεχώρησεν |
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα
μόγις.
οὐκ |
[338] |
εἶναι
τὸν
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
|
συνεχώρησεν, |
(κἄπειτα,
αὕτη
δή,
ἔφη,
ἡ |
[347] |
ἐν
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
οὐ
|
συνῆκα. |
τὸν
τῶν
βελτίστων
ἄρα
μισθόν, |
[347] |
βελτίστων
ἄρα
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
|
συνιεῖς, |
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι, |
[329] |
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
|
συνιόντες, |
τὰς
ἐν
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς |
[328] |
ἀλλὰ
τοῖσδέ
τε
τοῖς
νεανίσκοις
|
σύνισθι |
καὶ
δεῦρο
παρ'
ἡμᾶς
φοίτα |
[342] |
τε
καὶ
ἀρχομένου
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
|
συνωμολόγησε |
μὲν
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν,
ἐπεχείρει |
[336] |
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
|
συστρέψας |
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν
ἐφ' |
[338] |
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις
εἶναι,
τὸ
|
σφίσι |
συμφέρον,
καὶ
τὸν
τούτου
ἐκβαίνοντα |
[329] |
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν
ὅσων
κακῶν
|
σφίσιν |
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ |
[330] |
ἐγώ,
ὅτι
μοι
ἔδοξας
οὐ
|
σφόδρα |
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα,
τοῦτο
δὲ |
[328] |
Κέφαλε,
χαίρω
γε
διαλεγόμενος
(τοῖς
|
σφόδρα |
πρεσβύταις·
δοκεῖ
γάρ
μοι
χρῆναι |
[331] |
εὖ
οὖν
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
|
σφόδρα. |
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι |
[330] |
πάππος
τε
καὶ
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
|
σχεδόν |
τι
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν |
[354] |
δίκαιον
μὴ
οἶδα
ὅ
ἐστιν,
|
σχολῇ |
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή
τις
οὖσα |
[337] |
Θρασύμαχε,
λέγε·
πάντες
γὰρ
ἡμεῖς
|
Σωκράτει |
εἰσοίσομεν.
(πάνυ
γε
οἶμαι,
ἦ |
[329] |
ἐστίν,
οὐ
τὸ
γῆρας,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἀλλ'
ὁ
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων. |
[327] |
ὁ
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
|
Σώκρατες, |
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς
ἄστυ
ὡρμῆσθαι |
[335] |
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες. |
(εἰ
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ |
[354] |
ταῦτα
δή
σοι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
εἱστιάσθω
ἐν
τοῖς
Βενδιδίοις.
ὑπὸ |
[340] |
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐν
τοῖς
λόγοις·
ἐπεὶ
αὐτίκα |
[347] |
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
|
Σώκρατες; |
ἔφη
ὁ
Γλαύκων·
τοὺς
μὲν |
[344] |
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον
καὶ |
[329] |
δὲ
μή,
καὶ
γῆρας,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
νεότης
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ |
[338] |
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν |
[336] |
ὑμᾶς
πάλαι
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ
|
Σώκρατες; |
καὶ
τί
εὐηθίζεσθε
πρὸς
ἀλλήλους |
[330] |
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
ἐπεκτησάμην,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες; |
μέσος
τις
γέγονα
χρηματιστὴς
τοῦ |
[340] |
~(ναὶ
μὰ
Δί'
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
ἐὰν |
[329] |
νὴ
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
οἷόν
γέ
μοι
φαίνεται.
πολλάκις |
[330] |
εὖ
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὅτι,
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
ᾖ |
[328] |
ἠσπάζετό
τε
καὶ
εἶπεν·
ὦ
|
Σώκρατες, |
οὐ
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων |
[333] |
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ
|
Σώκρατες. |
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν
μηδὲν
δέῃ |
[329] |
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
|
Σώκρατες, |
οὗτοι
οὐ
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι. |
[343] |
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
|
Σώκρατες, |
οὑτωσὶ
χρή,
ὅτι
δίκαιος
ἀνὴρ |
[331] |
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
πλοῦτον
χρησιμώτατον
εἶναι.
(παγκάλως,
ἦν |
[334] |
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες· |
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
εἶναι
ὁ |
[333] |
εἶναι;
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
ὦ
|
Σώκρατες. |
συμβόλαια
δὲ
λέγεις
κοινωνήματα
ἤ |
[343] |
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ
μοι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τίτθη
σοι
ἔστιν;
τί
δέ; |
[332] |
τι,
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τοῖς
ἔμπροσθεν
εἰρημένοις,
ἡ
τοῖς |
[331] |
λέγει.
χαριέντως
γάρ
τοι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι
ὃς |
[331] |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ |
[327] |
~Πολιτεία
Α.
|
(Σωκράτης |
κατέβην
χθὲς
εἰς
Πειραιᾶ
μετὰ |
[337] |
οἶμαι,
ἦ
δ'
ὅς·
ἵνα
|
Σωκράτης |
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς
μὲν |
[337] |
αὕτη
κείνη
ἡ
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
|
Σωκράτους, |
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ
ᾔδη
τε |
[338] |
(κἄπειτα,
αὕτη
δή,
ἔφη,
ἡ
|
Σωκράτους |
σοφία·
αὐτὸν
μὲν
μὴ
ἐθέλειν |
[341] |
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι
|
σῶμά |
ἐστιν
πονηρὸν
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ |
[328] |
αἱ
ἄλλαι
αἱ
κατὰ
τὸ
|
σῶμα |
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον
αὔξονται
αἱ |
[338] |
τὰ
βόεια
κρέα
πρὸς
τὸ
|
σῶμα, |
τοῦτο
τὸ
(σιτίον
εἶναι
καὶ |
[332] |
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι,
ἔφη,
ἡ
|
σώμασιν |
φάρμακά
τε
καὶ
σιτία
καὶ |
[341] |
εἴ
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
|
σώματι |
εἶναι
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος, |
[341] |
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι
εἶναι
|
σώματι |
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
ἂν |
[342] |
ἰατρικῇ
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ
ἀλλὰ
|
σώματι. |
ναί,
ἔφη.
οὐδὲ
ἱππικὴ
ἱππικῇ |
[342] |
ὡμολόγηται
γὰρ
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
|
σωμάτων |
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής. |
[333] |
τῶν
ἄλλων;
ὅταν
παρακαταθέσθαι
καὶ
|
σῶν |
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις |
[331] |
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος,
τῶν
γε
|
σῶν |
κληρονόμος;
πάνυ
γε,
ἦ
δ' |
[346] |
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
|
σωτηρίαν |
ἐν
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ |
[331] |
τις
λάβοι
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς
|
σωφρονοῦντος |
ὅπλα,
εἰ
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι |
[332] |
ὁπωστιοῦν
τότε
ὁπότε
τις
μὴ
|
σωφρόνως |
ἀπαιτοῖ;
ἀληθῆ,
ἦ
δ'
ὅς. |
[331] |
τινος
παρακαταθεμένου
τι
ὁτῳοῦν
μὴ
|
σωφρόνως |
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι
γε
ὀφειλόμενόν |