Pages
[340]	ὅταν ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ πᾶς	γ'	ἂν εἴποι ὅτι ὁ ἰατρὸς
[341]	βιάσασθαι τῷ λόγῳ δύναιο. οὐδέ	γ'	ἂν ἐπιχειρήσαιμι, ἦν δ' ἐγώ,
[345]	βελτίστη ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως	γ'	ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ
[353]	πῶς γὰρ οὔ; ἀλλ' οὐδενί	γ'	ἂν οἶμαι οὕτω καλῶς ὡς
[352]	ἦ γάρ; ναί. δίκαιοι δέ	γ'	εἰσίν, ὦ φίλε, καὶ οἱ
[345]	γὰρ δή σοι λέγω τό	γ'	ἐμόν, ὅτι οὐ πείθομαι οὐδ'
[340]	Πολέμαρχος, σαφέστατά γε. ἐὰν σύ	γ'	ἔφη, αὐτῷ μαρτυρήσῃς, ὁ Κλειτοφῶν
[353]	ψυχῆς φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά	γ'	ἔφη. οὐκοῦν καὶ ἀρετήν φαμέν
[348]	τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν; εἰκός	γ'	ἔφη, ὦ ἥδιστε, ἐπειδή γε
[351]	εἴη ἀδικία δικαιοσύνης· νῦν δέ	γ'	ἔφην, εἴπερ σοφία τε καὶ
[333]	εἰς ἀργυρίου, ἔμοιγε δοκεῖ. πλήν	γ'	ἴσως, ὦ Πολέμαρχε, πρὸς τὸ
[346]	ἰατρικήν; οὐ δῆτα, ἔφη. οὐδέ	γ'	οἶμαι, τὴν μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ
[335]	σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ	γὰρ	ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον
[337]	λαμβάνῃ λόγον καὶ ἐλέγχῃ. πῶς	γὰρ	ἄν, ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε,
[341]	μὴ οἷός τ' ᾖς. (οἴει	γὰρ	ἄν με, εἶπον, οὕτω μανῆναι
[341]	γέ σοι πλέον ἔσται· (οὔτε	γὰρ	ἄν με λάθοις κακουργῶν, οὔτε
[352]	οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ	γὰρ	ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες
[349]	πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ	γὰρ	ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν,
[329]	εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ	γὰρ	ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν τι,
[346]	(οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη	γὰρ	αὐτῆς ἡ δύναμις· ἢ τὴν
[334]	τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ	γὰρ	αὐτοῖς εἰσιν τοὺς δ' ἐχθροὺς
[333]	ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ	γὰρ	γεωργία· ἢ οὔ; ναί. πρός
[336]	ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ	γὰρ	δὴ οἴου, εἰ μὲν χρυσίον
[345]	ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ	γὰρ	δή σοι λέγω τό γ'
[338]	δὴ μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ	γὰρ	δὴ φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν
[335]	οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ	γὰρ	δίκαιον οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη ὂν
[328]	ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο	γὰρ	δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς
[349]	ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ. ἐμοὶ	γὰρ	δοκεῖς σύ, ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς
[347]	ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν	γὰρ	δύο μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν δὲ
[338]	δή, ἦ δ' ὅς. φημὶ	γὰρ	ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ
[328]	Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ μὲν	γὰρ	ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει ἦ
[352]	τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ	γὰρ	ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ
[337]	οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς	γὰρ	εἶ, ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ
[340]	ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης	γὰρ	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐν
[338]	συμφέρον ἅμα καὶ δίκαιον. βδελυρὸς	γὰρ	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ
[337]	τίς τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς	γὰρ	εἶ, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[347]	οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα· οὐ	γάρ	εἰσι φιλότιμοι. δεῖ δὴ (αὐτοῖς
[334]	παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ	γὰρ	ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς
[334]	μηδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες· πονηρὸς	γὰρ	ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος. τοὺς
[340]	οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης	γὰρ	ἐπιστήμης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν
[351]	δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν· ἦ	γάρ;	ἔστω, ἦ δ' ὅς, ἵνα
[328]	προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου· τεθυκὼς	γὰρ	ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα
[351]	καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ	γάρ,	ἔφη, χαρίζομαι. εὖ γε σὺ
[353]	δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν	γάρ.	ἡ μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ
[337]	ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε, λέγε· πάντες	γὰρ	ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε
[329]	οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ	γὰρ	ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ
[335]	ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ	γὰρ	θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ
[340]	τί, ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς	γὰρ	Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς μὲν ἄρχοντας
[344]	ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα καὶ	γὰρ	ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι
[330]	ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ	γὰρ	ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὅτι,
[353]	καὶ πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα	γὰρ	ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως.
[328]	μοι ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου	γὰρ	καὶ (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ
[331]	γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς	γὰρ	καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι
[334]	τοὺς δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ	γάρ·	καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον
[352]	ὥσπερ καὶ νῦν. ὅτι μὲν	γὰρ	καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους καὶ
[327]	ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες. οὐ	γὰρ	κακῶς δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ.
[341]	οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης· οὐ	γὰρ	κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται,
[329]	τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν	γὰρ	κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ
[330]	ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει. οἵ τε	γὰρ	λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν ἐν
[348]	ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ. εἰ	γὰρ	λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο,
[341]	πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. οἴει	γάρ	με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν τοῖς
[331]	παραδίδωμι ὑμῖν τὸν λόγον· δεῖ	γάρ	με ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι.
[328]	ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα	γὰρ	μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ τὴν
[331]	τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ. τὸ	γὰρ	μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι ἢ
[328]	διαλεγόμενος (τοῖς σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ	γάρ	μοι χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι,
[332]	ἐστιν τοῦτο ὃ παρακατέθετο· ἦ	γάρ;	ναί. ἀποδοτέον δέ γε οὐδ'
[352]	ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις· ἦ	γάρ;	ναί. δίκαιοι δέ γ' εἰσίν,
[342]	ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται	γὰρ	ὁ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων εἶναι
[350]	τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν	γάρ.	ὁ μὲν ἄρα δίκαιος ἡμῖν
[330]	οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ	γὰρ	οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα
[344]	ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ	γὰρ	οἶμαι, ἔφη ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ
[345]	πῶς, ἔφη, σὲ πείσω; εἰ	γὰρ	οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι,
[344]	πάντα τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω	γὰρ	(ὅνπερ νυνδὴ ἔλεγον, τὸν μεγάλα
[338]	φῂς χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω	γὰρ	ὅσην δύναμαι. δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν
[343]	ὁ δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ	γὰρ	ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος,
[331]	γιγνώσκεις, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον	γὰρ	ὅτι οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ
[348]	ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς	γὰρ	οὐ βούλομαι; ἦ δ' ὅς.
[349]	δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς	γὰρ	οὐ μέλλει, ἔφη, ὁ τοιοῦτος
[353]	σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς	γὰρ	οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν
[327]	ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς	γὰρ	οὔ; ἢ τοίνυν τούτων, ἔφη,
[354]	ὁ δὲ μὴ τἀναντία. πῶς	γὰρ	οὔ; ὁ μὲν δίκαιος ἄρα
[339]	τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς	γὰρ	οὔ; (οὐ μόνον ἄρα δίκαιόν
[354]	οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς	γὰρ	οὔ; οὐδέποτ' ἄρα, ὦ μακάριε
[348]	καλεῖς, τὸ δὲ κακίαν; πῶς	γὰρ	οὔ; οὐκοῦν τὴν μὲν δικαιοσύνην
[338]	δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς	γὰρ	οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν
[338]	δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα	γὰρ	οὐκ ἔχω. ὡς δὲ προθύμως
[334]	οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν	γὰρ	οὐκ ὀρθῶς τὸν φίλον καὶ
[351]	ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς	γὰρ	οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό γε
[349]	καὶ τῆς δικαίας πράξεως; πῶς	γὰρ	οὔκ; ἔφη, ὅς γε πάντων
[338]	πρῶτον, ἔφην, τί λέγεις· νῦν	γὰρ	οὔπω οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος
[330]	καὶ τοῦ πατρός. ὁ μὲν	γὰρ	πάππος τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ
[352]	δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ	γὰρ	περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ λόγος,
[329]	τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς	γὰρ	πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι.
[342]	πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε	γὰρ	πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ
[351]	ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη	γάρ	που ὅτι καὶ δυνατώτερον καὶ
[338]	Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις; οὐ	γάρ	που τό γε τοιόνδε φῄς·
[351]	οὐ μᾶλλον; πάνυ γε. στάσεις	γάρ	που, ὦ Θρασύμαχε, ἥ γε
[342]	ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ	γὰρ	προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ τέχνη
[353]	ἐγώ, αὐτῶν ἡ ἀρετή· οὐ	γάρ	πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ
[338]	δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι	γάρ	σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε δή,
[339]	εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ	γὰρ	συμφέρον γέ τι εἶναι καὶ
[329]	οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις	γὰρ	συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν
[345]	δὲ ὁρᾷς, ὦ Θρασύμαχε ἔτι	(γὰρ	τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν
[340]	δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν. τὸ	γὰρ	τὰ κελευόμενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε,
[336]	μὴ χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ	γάρ	τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν
[354]	τοῦ διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε	γὰρ	τὸ δίκαιον μὴ οἶδα ὅ
[344]	τὴν ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ	γὰρ	τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ
[340]	δίκαιον εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ	γὰρ	τὸ τοῦ κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν,
[331]	ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως	γάρ	τοι, ὦ Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος
[339]	ἢ ὃ σὺ λέγεις; τὸ	γὰρ	τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται
[329]	καὶ νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι	γὰρ	τῶν γε τοιούτων ἐν τῷ
[333]	ἐγὼ οἶμαι, ὁ ἱππικός. ἦ	γάρ;	φαίνεται. καὶ μὴν ὅταν γε
[347]	οἱ ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε	γὰρ	φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα
[332]	μέντοι νὴ Δί' ἔφη· τοῖς	γὰρ	φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς φίλους
[332]	δίκαιον ὃ εἴη. διενοεῖτο μὲν	γάρ,	ὡς φαίνεται, ὅτι τοῦτ' εἴη
[334]	βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ μὴν οἵ	γε	ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ οἷοι
[351]	γάρ που, ὦ Θρασύμαχε, ἥ	γε	ἀδικία καὶ μίση καὶ μάχας
[342]	ἀλλὰ μήν, ὦ Θρασύμαχε, ἄρχουσί	γε	αἱ τέχναι καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου
[334]	οἱ δὲ κακοὶ φίλοι; πάνυ	γε.	ἀλλ' ὅμως δίκαιον τότε τούτοις
[345]	ἦν δ' ἐγώ, μὴ σύ	γε·	ἀλλὰ πρῶτον μέν, ἃ ἂν
[331]	ἄλλας χρείας πολλάς· ἀλλὰ ἕν	γε	ἀνθ' ἑνὸς οὐκ ἐλάχιστον ἔγωγε
[349]	ἔχειν ἀξιοῖ; οὐκοῦν καὶ ἀδίκου	γε	ἀνθρώπου τε καὶ πράξεως ὁ
[333]	ἄλλῃ, οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ	γε.	ἆρ' οὖν καὶ νόσον ὅστις
[343]	καὶ οὐκ ἀπομύττει δεόμενον, ὅς	γε	αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα
[345]	τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ τά	γε	αὑτῆς ὥστ' εἶναι βελτίστη ἱκανῶς
[344]	τὸν λόγον· οὐ μὴν εἴασάν	γε	αὐτὸν οἱ παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν
[329]	τὰ αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά	γε	γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι πάντες
[328]	δ' ἐγώ, ὦ Κέφαλε, χαίρω	γε	διαλεγόμενος (τοῖς σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ
[335]	τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. ὁ δέ	γε	δίκαιος ἀγαθός; πάνυ γε. οὐκ
[350]	ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη. (ὁ δέ	γε	δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ
[340]	ὦ Σώκρατες, ὁ Πολέμαρχος, σαφέστατά	γε.	ἐὰν σύ γ' ἔφη, αὐτῷ
[354]	ἔστω, ἔφη. ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν	γε	εἶναι οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ.
[354]	χαλεπαίνων ἐπαύσω. οὐ μέντοι καλῶς	γε	(εἱστίαμαι, δι' ἐμαυτὸν ἀλλ' οὐ
[354]	σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ μὴν ὅ	γε	εὖ ζῶν μακάριός τε καὶ
[340]	οὕτω σε φῶμεν λέγειν; ἥκιστά	γε,	ἔφη· ἀλλὰ κρείττω με οἴει
[335]	καὶ ὁντινοῦν ἀνθρώπων; καὶ πάνυ	γε,	ἔφη· τούς γε πονηρούς τε
[349]	ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας. ἔστιν δέ	γε,	ἔφην, φρόνιμός τε καὶ ἀγαθὸς
[328]	διανοεῖσθε. ~(καὶ ὁ Ἀδείμαντος, ἆρά	γε,	ἦ δ' ὅς, οὐδ' ἴστε
[331]	τῶν γε σῶν κληρονόμος; πάνυ	γε,	ἦ δ' ὃς γελάσας, καὶ
[351]	γὰρ οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό	γε	ἡ ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ
[354]	ἐν τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ	γε,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε,
[339]	αὐτόθι τὸ τοῦ κρείττονος. (σμικρά	γε	ἴσως, ἔφη, προσθήκη. οὔπω δῆλον
[349]	ἡμεῖς τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή	γε	καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ
[352]	τῷ δικαίῳ; οὐχ οὕτως; πάνυ	γε.	καὶ ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι
[352]	αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους	γε	καὶ ἐφ' οὓς ᾖσαν ἅμα
[348]	γ' ἔφη, ὦ ἥδιστε, ἐπειδή	γε	καὶ λέγω ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖν,
[333]	γεωργία· ἢ οὔ; ναί. πρός	γε	καρποῦ κτῆσιν; ναί. καὶ μὴν
[337]	δὴ ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν	γε	κωλύει, ἦν δ' ἐγώ· εἰ
[353]	δὲ κακῶς. ἀληθές, ἔφη, τοῦτό	γε	λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα στερόμενα
[332]	ἔμοιγε δοκεῖ. εἶεν· μὴ κάμνουσί	γε	μήν, ὦ φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς
[352]	μὲν οὖν καὶ νῦν, ὥς	γέ	μοι δοκεῖ, ἐξ ὧν εἰρήκαμεν·
[329]	Δία ἐρῶ, ὦ Σώκρατες, οἷόν	γέ	μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά
[334]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου	γε	ὁ αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ
[343]	εἰ μηδεμία ἄλλη ζημία, τά	γε	οἰκεῖα δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν,
[337]	γὰρ ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ	γε	οἶμαι, ἦ δ' ὅς· ἵνα
[332]	γε ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ	γε	οἶμαι παρά γε τοῦ ἐχθροῦ
[350]	κινδυνεύει. ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν, ᾧ	γε	ὅμοιος ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ
[329]	λέγουσι μέν τι, οὐ μέντοι	γε	ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ τοῦ
[333]	αὐτῷ χρῆσθαι ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ	γε.	ὅταν ἄρα ἄχρηστον ᾖ ἀργύριον,
[334]	καὶ τὰς ἄλλας πράξεις; πάνυ	γε.	ὅτου τις ἄρα δεινὸς φύλαξ,
[341]	τούτων ἔστιν τι συμφέρον; πάνυ	γε.	οὐ καὶ ἡ τέχνη, ἦν
[345]	ἢ τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ	γε	οὐ πείθει ὡς ἔστι τῆς
[331]	μέντοι, ἦν δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ	γε	οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ
[332]	ἦ γάρ; ναί. ἀποδοτέον δέ	γε	οὐδ' ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε τις
[335]	ὑγραίνειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. πάνυ	γε.	οὐδὲ δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν
[342]	μάλα μόγις. οὐκ ἄρα ἐπιστήμη	γε	οὐδεμία τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[344]	ἦν δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν	γε	οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ τι φροντίζειν
[335]	δέ γε δίκαιος ἀγαθός; πάνυ	γε.	οὐκ ἄρα τοῦ δικαίου βλάπτειν
[346]	καὶ αἱ ἄλλαι οὕτω; πάνυ	γε.	(οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη
[350]	ἀλλ' ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη τοῦτό	γε	οὕτως ἔχειν. τί δὲ ὁ
[332]	παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη, ὅ	γε	ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ γε
[332]	μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι	γε	ὀφειλόμενόν πού ἐστιν τοῦτο ὃ
[352]	ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ οἵ	γε	παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι τελέως
[328]	ἔφη ὁ Πολέμαρχος. καὶ πρός	γε	παννυχίδα ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον θεάσασθαι·
[349]	πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη, ὅς	γε	πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ; οὐκοῦν
[333]	γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν ὅταν	γε	πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς ἢ ὁ
[335]	καὶ πάνυ γε, ἔφη· τούς	γε	πονηρούς τε καὶ ἐχθροὺς δεῖ
[329]	καὶ τούτων πέρι καὶ τῶν	γε	πρὸς τοὺς οἰκείους μία τις
[338]	ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις. ἐὰν μάθω	γε	πρῶτον, ἔφην, τί λέγεις· νῦν
[341]	οὖν οἶδα, ἔφη. καὶ οὐδέν	γέ	σοι πλέον ἔσται· (οὔτε γὰρ
[351]	μὴ ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλον; πάνυ	γε.	στάσεις γάρ που, ὦ Θρασύμαχε,
[351]	σοὶ γάρ, ἔφη, χαρίζομαι. εὖ	γε	σὺ ποιῶν· ἀλλὰ δὴ καὶ
[351]	σοι μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ' εὖ	γε	σὺ ποιῶν, ὦ ἄριστε. τόδε
[336]	ὅτι μάλιστα φανῆναι αὐτό. οἴου	γε	σύ, ὦ φίλε. ἀλλ' οἶμαι
[353]	εὖ πράττειν. ἀνάγκη. οὐκοῦν ἀρετήν	γε	συνεχωρήσαμεν ψυχῆς εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν
[331]	ἔφη, ἐγώ, ὁ Πολέμαρχος, τῶν	γε	σῶν κληρονόμος; πάνυ γε, ἦ
[348]	καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ	γε	τελέως, ἔφη, οἷοί τε ἀδικεῖν,
[350]	μηδαμῶς, ἦν δ' ἐγώ, παρά	γε	τὴν σαυτοῦ δόξαν. ὥστε σοί,
[351]	κοινῇ μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ	γε.	τί δὲ ἂν ἐν δυοῖν
[333]	ἂν οἶμαι φαίης κτῆσιν; πάνυ	γε.	τί δὲ δή; τὴν δικαιοσύνην
[352]	τούτων φαμὲν ἔργα εἶναι; πάνυ	γε.	~(τί δέ; μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου
[339]	λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον	γέ	τι εἶναι καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ
[333]	ἂν οὖν, ὦ φίλε, πάνυ	γέ	τι σπουδαῖον εἴη ἡ δικαιοσύνη,
[331]	Σώκρατες, ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ	γέ	τι χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ
[353]	τὸ αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ	γε.	(τίθεμεν οὖν καὶ τἆλλα πάντα
[338]	ἑκάστῃ πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ	γε.	(τίθεται δέ γε τοὺς νόμους
[330]	ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ βραχεῖ	γέ	τινι πλείω ἢ παρέλαβον. οὗ
[346]	ὠφελοῦνται. ἔοικεν, ἔφη. φαμὲν δέ	γε	τὸ μισθὸν ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς
[338]	λέγεις; οὐ γάρ που τό	γε	τοιόνδε φῄς· εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν
[342]	ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα ὅ	γε	τοιοῦτος κυβερνήτης τε καὶ ἄρχων
[329]	οὐχ ἧττον. παντάπασι γὰρ τῶν	γε	τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ
[332]	ὀφείλεται δέ γε οἶμαι παρά	γε	τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ
[338]	ἄρχον; πάνυ γε. (τίθεται δέ	γε	τοὺς νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ
[328]	ἵππων; ἦν δ' ἐγώ· καινόν	γε	τοῦτο. λαμπάδια ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις
[349]	μέντοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀποκνητέον	γε	τῷ λόγῳ ἐπεξελθεῖν σκοπούμενον, ἕως
[333]	μὴν καὶ σκυτοτομική; ναί. πρός	γε	ὑποδημάτων ἂν οἶμαι φαίης κτῆσιν;
[346]	μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη. οὐκοῦν τήν	γε	ὠφελίαν ἑκάστης τῆς τέχνης ἰδίαν
[330]	ἔφη, ὦ Σώκρατες; μέσος τις	γέγονα	χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου καὶ
[354]	ἀπ' ἐκείνου, ὥστε μοι νυνὶ	γέγονεν	ἐκ τοῦ διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι·
[331]	πάνυ γε, ἦ δ' ὃς	γελάσας,	καὶ ἅμα ᾔει πρὸς τὰ
[351]	ἐγγένηται, εἴτε πόλει τινὶ εἴτε	γένει	εἴτε στρατοπέδῳ ~εἴτε (ἄλλῳ ὁτῳοῦν,
[336]	ἢ ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος ἂν	γενέσθαι.	νῦν δὲ ἡνίκα ὑπὸ τοῦ
[347]	ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς	γενέσθαι	ὅτι τῷ ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων
[327]	ἢ τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους	γένεσθε	ἢ μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν, ἦν
[337]	ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν ἐπειδάν μοι	γένηται,	εἶπον. ἀλλ' ἔστιν, ἔφη ὁ
[348]	δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ πάνυ	γενναίαν	εὐήθειαν. (τὴν ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν
[347]	κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ	γένοιτο,	περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ μὴ
[330]	πλουτήσας εὔκολός ποτ' ἂν ἑαυτῷ	γένοιτο.	πότερον δέ, ἦν δ' ἐγώ,
[333]	εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ	γεωργία·	ἢ οὔ; ναί. πρός γε
[329]	τῶν γε τοιούτων ἐν τῷ	γήρᾳ	πολλὴ εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία·
[328]	τῆς ἡλικίας ὃ δὴ ἐπὶ	γήραος	οὐδῷ” φασιν εἶναι οἱ ποιηταί,
[330]	ὁ ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως	γῆρας	μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ' ὁ
[329]	καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ	γῆρας	μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ
[329]	καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ	γῆρας	ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν αἴτιον.
[329]	ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως τὸ	γῆρας	φέρειν οὐ διὰ τὸν τρόπον
[330]	μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ	γῆρας	φέρουσιν, εὖ ἔχει ὁ αὐτὸς
[329]	τις αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ	γῆρας,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ τρόπος
[329]	ἐπίπονον· εἰ δὲ μή, καὶ	γῆρας,	ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ
[331]	διαγάγῃ, γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα	γηροτρόφος	συναορεῖ ἐλπὶς ἃ μάλιστα θνατῶν
[331]	ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ ἀγαθὴ	γηροτρόφος,	ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως
[330]	αὐτός ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ	γήρως	ἀσθενείας ἢ καὶ ὥσπερ ἤδη
[329]	αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε	γήρως,	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι
[329]	τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ	γήρως	ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ
[346]	τοῦ προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ	γίγνεσθαι	αὐτοῖς. συνέφη μόγις. (οὐκ ἄρα
[335]	φίλε, τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους	γίγνεσθαι.	ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ
[335]	εἰς τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους	γίγνεσθαι;	πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ' ἡ
[329]	χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ τοῦ Σοφοκλέους	γίγνεται,	(δεσποτῶν πάνυ πολλῶν ἐστι καὶ
[330]	δ' οὖν καὶ δείματος μεστὸς	γίγνεται	καὶ ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ
[329]	ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη	γίγνεται	καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι
[346]	μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν ὑγιὴς	γίγνηται	διὰ τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν
[332]	ἀπόδοσις (καὶ ἡ λῆψις βλαβερὰ	γίγνηται,	φίλοι δὲ ὦσιν ὅ τε
[344]	δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς	γιγνομένη,	καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον,
[351]	αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον ἡ κρείττων	γιγνομένη	πόλις πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης τὴν
[335]	οὖν καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους	γίγνονται	εἰς τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ'
[335]	δ' ἵπποι βελτίους ἢ χείρους	γίγνονται;	χείρους. ἆρα εἰς τὴν τῶν
[331]	σὺ μέν, ὦ Πολέμαρχε, ἴσως	γιγνώσκεις,	ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ
[343]	αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα	γιγνώσκεις.	ὅτι δὴ τί μάλιστα; ἦν
[347]	τοὺς μὲν γὰρ δύο μισθοὺς	γιγνώσκω,	τὴν δὲ ζημίαν ἥντινα λέγεις
[347]	ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς ἂν ὁ	γιγνώσκων	τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ'
[347]	ποτέρως, ἦν δ' ἐγώ, ὦ	Γλαύκων,	αἱρῇ; καὶ πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ
[337]	εἶπον. ἀλλ' ἔστιν, ἔφη ὁ	Γλαύκων.	ἀλλ' ἕνεκα ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε,
[328]	μὴ ἄλλως ποιεῖτε. καὶ ὁ	Γλαύκων,	ἔοικεν, ἔφη, μενετέον εἶναι. ἀλλ'
[338]	δέ μου ταῦτα, ὅ τε	Γλαύκων	καὶ οἱ ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ
[327]	περιμενοῦμεν, ἦ δ' ὃς ὁ	Γλαύκων.	(καὶ ὀλίγῳ ὕστερον ὅ τε
[347]	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ	Γλαύκων·	τοὺς μὲν γὰρ δύο μισθοὺς
[327]	μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη ὁ	Γλαύκων.	ὡς τοίνυν μὴ ἀκουσομένων, οὕτω
[338]	ἀποκρινόμενος καὶ μὴ φθονήσῃς καὶ	Γλαύκωνα	τόνδε διδάξαι καὶ τοὺς ἄλλους.
[327]	ἧκε καὶ Ἀδείμαντος ὁ τοῦ	Γλαύκωνος	ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος ὁ Νικίου
[327]	κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ μετὰ	Γλαύκωνος	τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε τῇ
[331]	καὶ ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ,	γλυκεῖά	οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ
[331]	ἐλπὶς ἃ μάλιστα θνατῶν πολύστροφον	γνώμαν	κυβερνᾷ. εὖ οὖν λέγει θαυμαστῶς
[343]	τοῖς τε οἰκείοις καὶ τοῖς	γνωρίμοις,	ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν
[341]	λέοντα καὶ συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν	γοῦν,	ἔφη, ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ
[335]	τε καὶ μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ	γοῦν,	ἔφη, ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν τῆς
[334]	φυλάττειν, καὶ κλέπτειν δεινός. ὡς	γοῦν	ὁ λόγος, ἔφη, σημαίνει. κλέπτης
[340]	ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ	γραμματιστής·	τὸ δ' οἶμαι ἕκαστος τούτων,
[350]	ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ ταῖς	γραυσὶν	ταῖς τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν”
[329]	τἀφροδίσια; ἔτι οἷός τε εἶ	γυναικὶ	συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς, εὐφήμει, ἔφη,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2005