Pages
[332]	καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε καὶ	βλάβας	ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς φίλους ἄρα
[330]	ποιήματα καὶ οἱ πατέρες τοὺς	παῖδας	ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ καὶ
[350]	σοί, ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ	ἐᾷς	λέγειν. καίτοι τί ἄλλο βούλει;
[348]	ἐξ ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν	τελέας	οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι;
[349]	τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς	δικαίας,	ἔφη. τοῦ δὲ ἀδίκου πότερον
[349]	καὶ εὐήθης. τί δέ; τῆς	δικαίας	πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη.
[349]	τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ τῆς	δικαίας	πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη,
[349]	ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ τῆς	ἀληθείας	λέγειν. τί δέ σοι, ἔφη,
[353]	ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς	οἰκείας	ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη
[330]	ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως	ἀσθενείας	ἢ καὶ ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω
[331]	συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ ἄλλας	χρείας	πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ'
[351]	ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον	ἀδικίας,	ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία
[351]	λέγε· ἆρα εἰ τοῦτο ἔργον	ἀδικίας,	μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ,
[351]	δ' ὡς ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ	ἀδικίας.	πάνυ ἄγαμαι, ἦν δ' ἐγώ,
[345]	ὅτι οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην	ἀδικίας	περὶ πλείονος ποιούμενοι. καὶ πῶς,
[343]	δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε καὶ	ἀδικίας,	ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι ἡ μὲν
[329]	ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον	ἡλικίας.	νῦν δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα
[328]	ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς	ἡλικίας	ὃ δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ”
[332]	τοῖς φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς	ὠφελίας	τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ
[347]	περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι τῆς δὲ	ζημίας	μεγίστη τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι,
[330]	κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν,	Λυσανίας	δὲ ὁ πατὴρ ἔτι ἐλάττω
[330]	πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας μετὰ	πενίας	ἐνέγκοι οὔθ' ὁ μὴ ἐπιεικὴς
[343]	εὕροις ἐν τῇ διαλύσει τῆς	κοινωνίας	πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον τοῦ
[331]	μηδ' αὖ ὀφείλοντα ἢ θεῷ	θυσίας	τινὰς ἢ ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα
[339]	ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ τῆς	καθεστηκυίας	ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη δέ που
[348]	ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ	σοφίας	τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν, τὴν
[329]	καὶ περὶ πότους τε καὶ	εὐωχίας	καὶ ἄλλ' ἄττα ἃ τῶν
[330]	ἐκεῖ μᾶλλόν τι καθορᾷ αὐτά	ὑποψίας	δ' οὖν καὶ δείματος μεστὸς
[349]	καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη,	εἴρηκας.	ἔστιν δέ γε, ἔφην, φρόνιμός
[347]	καὶ ὡς ἐν μισθοῦ μέρει	εἴρηκας,	οὐ συνῆκα. τὸν τῶν βελτίστων
[344]	ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν;	ἔοικας,	ἦν δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν
[345]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε; τὰς	ἄλλας	ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς
[351]	φαίης ἂν ἄδικον εἶναι καὶ	ἄλλας	πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ
[334]	κλέψαι καὶ βουλεύματα καὶ τὰς	ἄλλας	πράξεις; πάνυ γε. ὅτου τις
[331]	κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ	ἄλλας	χρείας πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε
[331]	ἔχει δὲ καὶ ἄλλας χρείας	πολλάς·	ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ' ἑνὸς
[351]	ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι,	πολλὰς	δὲ καὶ ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν
[338]	τό γε τοιόνδε φῄς· εἰ	Πουλυδάμας	ἡμῶν κρείττων ὁ παγκρατιαστὴς καὶ
[327]	ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ	ἡμᾶς	ἀφεῖναι; ἦ καὶ δύναισθ' ἄν,
[336]	χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε	ἡμᾶς	ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν
[327]	ἦν δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν	ἡμᾶς,	ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ
[328]	τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ	ἡμᾶς	ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία τίς
[345]	ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ	ἡμᾶς	μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ ὁρᾷς,
[327]	τὸ ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν	ἡμᾶς	οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος ὁ Κεφάλου
[345]	πεῖσον οὖν, ὦ μακάριε, ἱκανῶς	ἡμᾶς	ὅτι οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην
[337]	οἶμαι οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν	ἡμᾶς	πολὺ (μᾶλλον εἰκός ἐστίν που
[335]	ὁ πονηρός. ναί. κελεύεις δὴ	ἡμᾶς	προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ ὡς
[345]	(κακῶς σοι κείσεται ὅτι ἂν	ἡμᾶς	τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ
[328]	νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο παρ'	ἡμᾶς	φοίτα ὡς παρὰ φίλους τε
[336]	ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ'	ἡμᾶς	ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε
[327]	παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει	ὑμᾶς,	ἔφη, Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ
[336]	τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη,	ὑμᾶς	πάλαι φλυαρία (ἔχει, ὦ Σώκρατες;
[327]	ἓν λείπεται, τὸ ἢν πείσωμεν	ὑμᾶς	ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι; ἦ
[343]	δ' ἐγώ. (ὅτι οἴει τοὺς	ποιμένας	ἢ τοὺς βουκόλους τὸ τῶν
[331]	αὖ ὀφείλοντα ἢ θεῷ θυσίας	τινὰς	ἢ ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε
[339]	μὲν ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς δέ	τινας	οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ
[329]	συνιόντες, τὰς ἐν τῇ νεότητι	ἡδονὰς	ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε
[330]	ἦν δ' ἐγώ, ὅτι μοι	ἔδοξας	οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα,
[331]	ἀδίκως ποιεῖν; οἷον τοιόνδε λέγω·	πᾶς	ἄν που εἴποι, εἴ τις
[347]	ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε	πᾶς	ἂν ὁ γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι
[340]	τότε ὅταν ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ	πᾶς	γ' ἂν εἴποι ὅτι ὁ
[328]	δ' ὅς, οὐδ' ἴστε ὅτι	λαμπὰς	ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ' ἵππων
[329]	λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην	ἀποδράς.	εὖ οὖν μοι καὶ τότε
[343]	σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ	ἡμέρας	ἢ τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται.
[342]	συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ σκοπουμένῃ	ἑτέρας	αὖ τοιαύτης, καὶ τοῦτ' ἔστιν
[330]	ὁ ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως	γῆρας	μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ' ὁ
[329]	καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ	γῆρας	μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ
[329]	καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ	γῆρας	ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν αἴτιον.
[329]	ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως τὸ	γῆρας	φέρειν οὐ διὰ τὸν τρόπον
[330]	μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ	γῆρας	φέρουσιν, εὖ ἔχει ὁ αὐτὸς
[329]	τις αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ	γῆρας,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ τρόπος
[329]	ἐπίπονον· εἰ δὲ μή, καὶ	γῆρας,	ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ
[327]	κακῶς δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ.	ὁρᾷς	οὖν ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν;
[345]	ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ	ὁρᾷς,	ὦ Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ
[331]	πάνυ γε, ἦ δ' ὃς	γελάσας,	καὶ ἅμα ᾔει πρὸς τὰ
[337]	ἐγὼ δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ	πάσας	ταύτας περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων;
[333]	φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν οὗτος δεινότατος	ἐμποιήσας;	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου
[344]	ἐφ' ἑκάστῳ μέρει ὅταν τις	ἀδικήσας	μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ
[344]	εἶχεν ἀπιέναι, ὥσπερ βαλανεὺς ἡμῶν	καταντλήσας	κατὰ τῶν ὤτων ἁθρόον καὶ
[349]	ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ	ἐτόλμησας	θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ'
[341]	συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη,	ἐπεχείρησας,	οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην,
[330]	ἐνέγκοι οὔθ' ὁ μὴ ἐπιεικὴς	πλουτήσας	εὔκολός ποτ' ἂν ἑαυτῷ γένοιτο.
[337]	δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς	ἀκούσας	ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον καὶ
[336]	ὕθλους τοιούτους λέγῃς. καὶ ἐγὼ	ἀκούσας	ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην,
[348]	δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον εἶναι.	~(ἤκουσας,	ἦν δ' ἐγώ, ὅσα ἄρτι
[345]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε;	τὰς	ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι
[334]	πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα καὶ	τὰς	ἄλλας πράξεις; πάνυ γε. ὅτου
[329]	οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες,	τὰς	ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες
[329]	οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι δὲ καὶ	τὰς	τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως
[334]	ἀγαπᾷ τε καί φησιν αὐτὸν	πάντας	ἀνθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ
[344]	ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ	ἀδικηθέντας	καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας
[345]	κείσεται ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε	ὄντας	εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ δή σοι
[334]	ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ τοὺς	ὄντας,	κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς
[334]	πολλοὺς μὲν χρηστοὺς εἶναι μὴ	ὄντας,	πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις
[352]	μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους	ὄντας,	τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν·
[332]	καὶ ὑγίειαν; ἰατρός. (τίς δὲ	πλέοντας	πρὸς τὸν τῆς θαλάττης κίνδυνον;
[336]	ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς	ἑκόντας	εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ
[345]	πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας,	ἑκόντας	οἴει ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ,
[344]	ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν	ἐθέλοντας	ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς,
[340]	σὺ τὸν ἐξαμαρτάνοντα περὶ τοὺς	κάμνοντας	κατ' αὐτὸ τοῦτο ὃ ἐξαμαρτάνει;
[332]	δοκεῖ μοι. τίς οὖν δυνατώτατος	κάμνοντας	φίλους εὖ ποιεῖν καὶ ἐχθροὺς
[348]	με ἴσως τοὺς τὰ βαλλάντια	ἀποτέμνοντας	λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν οὖν, ἦ
[343]	καὶ θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι	βλέποντας	ἢ τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν
[339]	ὡμολόγηται τοὺς ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις	προστάττοντας	ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν τοῦ
[327]	ἦ δ' ὅς, πεῖσαι μὴ	ἀκούοντας;	οὐδαμῶς, ἔφη ὁ Γλαύκων. ὡς
[345]	ταῖς πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς	ἄρχοντας,	ἑκόντας οἴει ἄρχειν; μὰ Δί'
[345]	ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς	ἄρχοντας	ἐν ταῖς πόλεσιν, τοὺς ὡς
[340]	γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς μὲν	ἄρχοντας	ἐνίοτε ἑαυτοῖς κακὰ προστάττειν, τοῖς
[343]	καὶ τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν	ἄρχοντας,	οἳ ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως
[339]	δὲ βέλτιον. οὐχ ὡμολόγηται τοὺς	ἄρχοντας	τοῖς ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν ἄττα
[340]	σε τοῦτο λέγειν ὅτε τοὺς	ἄρχοντας	ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά
[334]	τὸν σὸν λόγον τοὺς μηδὲν	ἀδικοῦντας	δίκαιον κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη,
[334]	δὲ λέγεις εἶναι πότερον τοὺς	δοκοῦντας	ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ τοὺς
[336]	τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην δὲ	ζητοῦντας,	πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, ἔπειθ'
[351]	ἢ στρατόπεδον ἢ λῃστὰς ἢ	κλέπτας	ἢ ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα
[351]	ἢ πόλιν ἢ στρατόπεδον ἢ	λῃστὰς	ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο τι
[337]	δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ πάσας	ταύτας	περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων; τί
[341]	μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο	ἐρωτᾷς;	ὥσπερ, ἔφην ἐγώ, εἴ με
[351]	γε ἀδικία καὶ μίση καὶ	μάχας	ἐν ἀλλήλοις παρέχει, ἡ δὲ
[345]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας	ἀρχὰς	οὐκ ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει
[336]	εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ	συστρέψας	ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ'
[330]	Κέφαλε, ὧν κέκτησαι τὰ πλείω	παρέλαβες	ἢ ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη,
[350]	ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ οὕτως	ἔλεγες;	ἔγωγε, ἔφη. (ὁ δέ γε
[351]	μέν, ἔφη, ὡς σὺ ἄρτι	ἔλεγες	ἔχει ἡ δικαιοσύνη σοφία μετὰ
[334]	βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως	ἔλεγες;	οὐ μὰ τὸν Δί' ἔφη,
[341]	τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ, ὃ νυνδὴ	ἔλεγες,	οὗ τὸ συμφέρον κρείττονος ὄντος
[341]	ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός, ὃν ἄρτι	ἔλεγες,	πότερον χρηματιστής ἐστιν ἢ τῶν
[330]	ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ	παῖδες,	θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ ζῇ
[353]	τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς.	ἀληθές,	ἔφη, τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν
[339]	ἔμαθον ὃ λέγεις· εἰ δὲ	ἀληθὲς	ἢ μή, πειράσομαι μαθεῖν. τὸ
[352]	ἀδίκους ὄντας, τοῦτο οὐ παντάπασιν	ἀληθὲς	λέγομεν· οὐ γὰρ ἂν ἀπείχοντο
[327]	~Πολιτεία Α. (Σωκράτης κατέβην	χθὲς	εἰς Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος τοῦ
[327]	ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν οἱ	Θρᾷκες	ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ καὶ θεωρήσαντες
[347]	τὸ ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ' ἂν	καταφανὲς	γενέσθαι ὅτι τῷ ὄντι ἀληθινὸς
[343]	ἦμεν τοῦ λόγου καὶ πᾶσι	καταφανὲς	ἦν ὅτι ὁ τοῦ δικαίου
[328]	παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι	τινὲς	αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς οὖν με
[329]	μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά	τινες	εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες,
[343]	πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν τέ	τινες	εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ μὲν δίκαιος
[348]	αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ ἄλλοι	τινές,	εἴχομεν ἄν τι λέγειν κατὰ
[327]	Νικήρατος ὁ Νικίου καὶ ἄλλοι	τινὲς	ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς. ὁ
[344]	ἀντὶ τούτων τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων	εὐδαίμονες	καὶ μακάριοι (κέκληνται, οὐ μόνον
[335]	τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν καὶ	κύνες	βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται εἰς τὴν
[337]	πῶς λέγεις; τί ἂν αὐτῷ	εἶπες	πρὸς ταῦτα; εἶεν, ἔφη· ὡς
[338]	μανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων, ἀληθῆ	εἶπες,	ὦ Θρασύμαχε, ὅτι δὲ οὔ
[337]	πῶς λέγεις; μὴ ἀποκρίνωμαι ὧν	προεῖπες	μηδέν; πότερον, ὦ θαυμάσιε, μηδ'
[330]	τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ	πατέρες	τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε
[348]	ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ καὶ	ῥήτορες	ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[329]	ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλ' ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων.
[327]	ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη· ὦ	Σώκρατες,	δοκεῖτέ μοι πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι
[335]	δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, ἔφη, ὦ	Σώκρατες.	(εἰ ἄρα τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ
[354]	ταῦτα δή σοι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	εἱστιάσθω ἐν τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ
[340]	(συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ἐν τοῖς λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα
[347]	ἄρχῃ. πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ	Σώκρατες;	ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν
[344]	ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ
[329]	δὲ μή, καὶ γῆρας, ὦ	Σώκρατες,	καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ
[338]	βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν
[336]	ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει, ὦ	Σώκρατες;	καὶ τί εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους
[330]	ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη, ὦ	Σώκρατες;	μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς τοῦ
[340]	~(ναὶ μὰ Δί' ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὁ Πολέμαρχος, σαφέστατά γε. ἐὰν
[329]	νὴ τὸν Δία ἐρῶ, ὦ	Σώκρατες,	οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις
[330]	εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς ᾖ
[328]	ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν· ὦ	Σώκρατες,	οὐ δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων
[333]	παρακαταθέσθαι καὶ σῶν εἶναι, ὦ	Σώκρατες.	οὐκοῦν λέγεις ὅταν μηδὲν δέῃ
[329]	αἴτιον. ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ	Σώκρατες,	οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι.
[343]	ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ, ὦ εὐηθέστατε	Σώκρατες,	οὑτωσὶ χρή, ὅτι δίκαιος ἀνὴρ
[331]	τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, ὦ	Σώκρατες,	πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι. (παγκάλως, ἦν
[334]	κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη, ὦ	Σώκρατες·	πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ
[333]	εἶναι; πρὸς τὰ συμβόλαια, ὦ	Σώκρατες.	συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα ἤ
[343]	ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	τίτθη σοι ἔστιν; τί δέ;
[332]	τι, ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ	Σώκρατες,	τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς
[331]	λέγει. χαριέντως γάρ τοι, ὦ	Σώκρατες,	τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὃς
[331]	πάνυ μὲν οὖν, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ
[348]	μὲν τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,	ἀντικατατείναντες	λέγωμεν αὐτῷ λόγον παρὰ λόγον,
[337]	ἕνεκα ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε, λέγε·	πάντες	γὰρ ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ
[346]	ἥντινα ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται	πάντες	οἱ δημιουργοί, δῆλον ὅτι κοινῇ
[329]	γε γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες	ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν
[327]	Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ καὶ	θεωρήσαντες	ἀπῇμεν πρὸς τὸ ἄστυ. κατιδὼν
[336]	ἐγώ τε καὶ ὁ Πολέμαρχος	δείσαντες	διεπτοήθημεν· ὁ δ' εἰς τὸ
[347]	μὴ αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν	δείσαντές	μοι φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν,
[352]	γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ	ὄντες	ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν
[352]	ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι	ὄντες,	ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι καὶ
[327]	τρόπον ποιήσουσιν ἅτε νῦν πρῶτον	ἄγοντες.	καλὴ μὲν οὖν μοι καὶ
[335]	ἢ ὡς τὸ πρῶτον ἐλέγομεν,	λέγοντες	δίκαιον εἶναι τὸν μὲν φίλον
[348]	τι λέγειν κατὰ τὰ νομιζόμενα	λέγοντες·	νῦν δὲ δῆλος εἶ ὅτι
[354]	λίχνοι τοῦ ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται	ἁρπάζοντες,	πρὶν τοῦ προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι,
[344]	τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ	ὀνειδίζοντες	τὴν ἀδικίαν. οὕτως, ὦ Σώκρατες,
[329]	εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες,	διασῴζοντες	τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ οὖν
[347]	οὐχ ὡς ἐπ' ἀγαθόν τι	ἰόντες	οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες ἐν αὐτῷ,
[329]	οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται	συνιόντες,	τὰς ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς
[327]	μοι πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς	ἀπιόντες.	οὐ γὰρ κακῶς δοξάζεις, ἦν
[336]	καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι	ἄκοντες	ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ οἴου,
[339]	σοι, ὅταν οἱ μὲν ἄρχοντες	ἄκοντες	κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δὲ
[330]	οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν	ἐθέλοντες	ἐπαινεῖν ἀλλ' ἢ τὸν πλοῦτον.
[347]	λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς	λαμβάνοντες	κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα·
[344]	μὴν εἴασάν γε αὐτὸν οἱ	παρόντες,	ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε καὶ
[347]	ἀγαθόν τι ἰόντες οὐδ' ὡς	εὐπαθήσοντες	ἐν αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς ἐπ'
[328]	ἐγώ· καινόν γε τοῦτο. λαμπάδια	ἔχοντες	διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις;
[329]	τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν	ἔχοντες,	διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ
[347]	(ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον καὶ οὐκ	ἔχοντες	ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ ὁμοίοις.
[339]	ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν οἱ μὲν	ἄρχοντες	ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς
[339]	ἃ δ' ἂν προστάττωσιν οἱ	ἄρχοντες	δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν;
[339]	(πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ	ἄρχοντες	ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις ἢ
[329]	τὰς ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς	ποθοῦντες	καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια
[344]	καὶ κλέπται οἱ κατὰ μέρη	ἀδικοῦντες	τῶν τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται ἐπειδὰν
[344]	εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα	ἀγνοοῦντες	ὃ σὺ φῂς εἰδέναι. ἀλλ'
[339]	οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν	ἐπιχειροῦντες	νόμους τιθέναι τοὺς μὲν ὀρθῶς
[343]	ὄντος, καὶ εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν	ὑπηρετοῦντες	(αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ οὐδ' ὁπωστιοῦν.
[329]	εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ	ζῶντες.	(ἔνιοι δὲ καὶ τὰς τῶν
[329]	ἀπεστερημένοι καὶ τότε μὲν εὖ	ζῶντες,	νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι
[339]	ἀπεκρίνω δίκαιον εἶναι καίτοι ἔμοιγε	ἀπηγόρευες	ὅπως μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν
[341]	ἀλλ' οὐ μὴ οἷός τ'	ᾖς.	(οἴει γὰρ ἄν με, εἶπον,
[342]	οὗ τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ	ἀβλαβὴς	καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα,
[342]	τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ	ἀκριβὴς	ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ'
[342]	οὐκοῦν καὶ ὁ κυβερνήτης ὁ	ἀκριβὴς	ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ
[342]	οὖσα, ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη	ἀκριβὴς	ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει
[336]	οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους	λέγῃς.	καὶ ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην καὶ
[329]	σου τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα	λέγῃς,	οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε
[336]	καὶ ἀκριβῶς λέγε ὅτι ἂν	λέγῃς·	ὡς ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν
[332]	δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν, ὁ	Σιμωνίδης	ποιητικῶς (τὸ δίκαιον ὃ εἴη.
[332]	τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει	Σιμωνίδης	τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι
[350]	καὶ σοφός, ὁ δὲ ἄδικος	ἀμαθής	τε καὶ κακός. ὁ δὴ
[350]	ὁ δὲ κακός τε καὶ	ἀμαθὴς	τοῦ τε ὁμοίου καὶ τοῦ
[349]	ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ	εὐήθης.	τί δέ; τῆς δικαίας πράξεως;
[344]	ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν	ἔλθῃς,	ἣ τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον
[351]	ἀλλὰ τῇδέ πῃ σκέψασθαι· (πόλιν	φαίης	ἂν ἄδικον εἶναι καὶ ἄλλας
[333]	χρείαν ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ	φαίης	ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς τὰ
[350]	οἶδ' ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με	φαίης.	ἢ οὖν ἔα με εἰπεῖν
[333]	πρός γε ὑποδημάτων ἂν οἶμαι	φαίης	κτῆσιν; πάνυ γε. τί δὲ
[346]	τι μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν	ὑγιὴς	γίγνηται διὰ τὸ συμφέρον αὐτῷ
[352]	(ἔμοιγε. ἆρ' οὖν τοῦτο ἂν	θείης	καὶ ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν
[330]	ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ ζῇ μετὰ	κακῆς	ἐλπίδος· ~τῷ δὲ μηδὲν ἑαυτῷ
[330]	λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν ὁ	ἐπιεικὴς	πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας μετὰ
[330]	πενίας ἐνέγκοι οὔθ' ὁ μὴ	ἐπιεικὴς	πλουτήσας εὔκολός ποτ' ἂν ἑαυτῷ
[342]	σκέψεται; ἢ οὔτε αὑτῆς οὔτε	ἄλλης	προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς πονηρίαν
[342]	πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ	ἄλλης	τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον
[341]	ἔφη. οἴει γάρ με ἐξ	ἐπιβουλῆς	ἐν τοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε
[340]	τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ	ἐπιστήμης	ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν ᾧ
[350]	ναί. περὶ πάσης δὴ ὅρα	ἐπιστήμης	τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς
[347]	ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ	τιμῆς	ἕνεκα· οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι.
[347]	ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε	τιμῆς·	οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς
[342]	τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα	σκεψομένης	τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ
[353]	αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια	ἐκείνης	εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ'
[331]	οὐκ ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν	δικαιοσύνης,	ἀληθῆ τε λέγειν καὶ ἃ
[337]	ἀπόκρισιν παρὰ πάσας ταύτας περὶ	δικαιοσύνης,	βελτίω τούτων; τί ἀξιοῖς παθεῖν;
[351]	ἔχει ἡ δικαιοσύνη σοφία μετὰ	δικαιοσύνης·	εἰ δ' ὡς ἐγὼ ἔλεγον,
[351]	ἕξει, ἢ ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ	δικαιοσύνης;	(εἰ μέν, ἔφη, ὡς σὺ
[344]	καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία	δικαιοσύνης	ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ ὅπερ
[343]	περί τε τοῦ δικαίου καὶ	δικαιοσύνης	καὶ ἀδίκου τε καὶ ἀδικίας,
[345]	οὐ πείθομαι οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν	δικαιοσύνης	κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ' ἐὰν ἐᾷ
[345]	οὐ πείθει ὡς ἔστι τῆς	δικαιοσύνης	κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ ἕτερος
[348]	τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας οὔσης	δικαιοσύνης	λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ μὲν
[351]	δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία	δικαιοσύνης·	νῦν δέ γ' ἔφην, εἴπερ
[331]	Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ	δικαιοσύνης;	ὅτι, ἦ δ' ὅς, τὸ
[354]	ὅτι λυσιτελέστερον ἡ ἀδικία τῆς	δικαιοσύνης,	οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ
[354]	ὦ μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία	δικαιοσύνης.	ταῦτα δή σοι, ἔφη, ὦ
[351]	κρείττων γιγνομένη πόλις πόλεως ἄνευ	δικαιοσύνης	τὴν δύναμιν ταύτην ἕξει, ἢ
[350]	δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ	ἀνεπιστημοσύνης	εἴ τίς σοι δοκεῖ ἐπιστήμων
[346]	(οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ	τέχνης	ἑκάστῳ αὕτη ἡ ὠφελία ἐστίν,
[342]	καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης	τέχνης	ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται,
[346]	τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς	τέχνης	ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω, ἔφη.
[346]	ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ τῆς	τέχνης;	οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν
[342]	ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος	τέχνης	τῆς τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ
[351]	ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα καὶ	ἑξῆς	διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν τι
[342]	ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα	ἀκοῆς	καὶ διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς
[345]	ἀλλὰ πρῶτον μέν, ἃ ἂν	εἴπῃς,	ἔμμενε τούτοις, ἢ ἐὰν μετατιθῇ,
[327]	ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς	πομπῆς.	ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη· ὦ
[337]	οὐκ ἀποδέξομαί σου ἐὰν τοιαῦτα	φλυαρῇς”	δῆλον οἶμαί σοι ἦν ὅτι
[350]	μὴ ἰατρικοῦ δέ; ναί. περὶ	πάσης	δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ
[338]	τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ	φθονήσῃς	καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ
[340]	ἐὰν σύ γ' ἔφη, αὐτῷ	μαρτυρήσῃς,	ὁ Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί,
[345]	ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας	εὐεργετήσῃς	ἐγὼ γὰρ δή σοι λέγω
[348]	ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας	οὔσης	δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ
[330]	ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε τῆς νῦν	οὔσης·	ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ ἐὰν μὴ
[342]	αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε καὶ	ἐκποριούσης	ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ τῇ
[340]	ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει.	ἐπιλειπούσης	γὰρ ἐπιστήμης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει,
[349]	σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ	τῆς	ἀληθείας λέγειν. τί δέ σοι,
[353]	αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ	τῆς	ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς ἄν;
[347]	τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι	τῆς	ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται
[347]	κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ	τῆς	ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ
[346]	συνέφη μόγις. (οὐκ ἄρα ἀπὸ	τῆς	αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη ἡ
[353]	λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα στερόμενα	τῆς	αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς τὸ αὑτῶν
[347]	μὴ ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι	τῆς	δὲ ζημίας μεγίστη τὸ ὑπὸ
[349]	δέ; τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ	τῆς	δικαίας, ἔφη. τοῦ δὲ ἀδίκου
[349]	νῦν, καὶ εὐήθης. τί δέ;	τῆς	δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας,
[349]	ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ	τῆς	δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ;
[345]	γε οὐ πείθει ὡς ἔστι	τῆς	δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ
[354]	λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον ἡ ἀδικία	τῆς	δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ
[352]	ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά μοι	τῆς	ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ
[328]	τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ	τῆς	ἡλικίας ὃ δὴ ἐπὶ γήραος
[332]	(τίς δὲ πλέοντας πρὸς τὸν	τῆς	θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ
[339]	πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ	τῆς	καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη δέ
[343]	ἂν εὕροις ἐν τῇ διαλύσει	τῆς	κοινωνίας πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον
[335]	γοῦν, ἔφη, ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν	τῆς	μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ'
[330]	πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε	τῆς	νῦν οὔσης· ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ
[353]	αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη	τῆς	οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον.
[353]	τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ	τῆς	ὄψεως. ἥτις, ἦν δ' ἐγώ,
[327]	καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ	τῆς	πομπῆς. ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη·
[346]	οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης	τῆς	τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω,
[346]	ὅτι ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ	τῆς	τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ'
[342]	ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης	τῆς	τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα
[330]	ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ	τῆς	τοῦ γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ
[327]	~Πολιτεία Α.	(Σωκράτης	κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ μετὰ
[337]	οἶμαι, ἦ δ' ὅς· ἵνα	Σωκράτης	τὸ εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν
[353]	εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς οἰκείας	ἀρετῆς,	ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα
[348]	ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα, εἰ ἐν	ἀρετῆς	καὶ σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν
[353]	οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ τῆς	ἀρετῆς	κακίαν; καὶ πῶς ἄν; ἔφη·
[353]	καὶ ὦτα στερόμενα τῆς αὑτῶν	ἀρετῆς	κακῶς τὸ αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται;
[342]	τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος	ἀρετῆς	ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα
[333]	πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς ἢ ὁ	κυβερνήτης;	ἔοικεν. ὅταν οὖν τί δέῃ
[341]	οὐ γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν	κυβερνήτης	καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην
[332]	ἀληθῆ. καὶ μὴ πλέουσι δὴ	κυβερνήτης.	ναί. ἆρα καὶ τοῖς μὴ
[341]	τί δὲ κυβερνήτης; ὁ ὀρθῶς	κυβερνήτης	ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν ἢ ναύτης;
[342]	ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ ὁ	κυβερνήτης	ὁ ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων
[341]	καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής. τί δὲ	κυβερνήτης;	ὁ ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων
[342]	οὐκ ἄρα ὅ γε τοιοῦτος	κυβερνήτης	τε καὶ ἄρχων τὸ τῷ
[332]	πρὸς τὸν τῆς θαλάττης κίνδυνον;	κυβερνήτης.	τί δὲ ὁ δίκαιος; ἐν
[340]	εἶναι ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν.	(συκοφάντης	γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[329]	καὶ γῆρας, ὦ Σώκρατες, καὶ	νεότης	χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ
[334]	γοῦν ὁ λόγος, ἔφη, σημαίνει.	κλέπτης	ἄρα τις ὁ δίκαιος, ὡς
[338]	εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων ὁ	παγκρατιαστὴς	καὶ αὐτῷ συμφέρει τὰ βόεια
[346]	ἔφη. οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν	ἑκάστης	τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι;
[340]	ὁ ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ	λογιστὴς	ἐξήμαρτεν καὶ ὁ γραμματιστής· τὸ
[341]	ἰατρός, ὃν ἄρτι ἔλεγες, πότερον	χρηματιστής	ἐστιν ἢ τῶν καμνόντων θεραπευτής;
[342]	σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ	χρηματιστής.	ἢ οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν
[330]	ὦ Σώκρατες; μέσος τις γέγονα	χρηματιστὴς	τοῦ τε πάππου καὶ τοῦ
[340]	ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ	γραμματιστής·	τὸ δ' οἶμαι ἕκαστος τούτων,
[332]	δὲ πλέοντας πρὸς τὸν τῆς	θαλάττης	κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ ὁ
[346]	καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ	αὐτῆς	ἡ δύναμις· ἢ τὴν ἰατρικὴν
[351]	ἀδικία, μῶν μὴ ἀπολεῖ τὴν	αὑτῆς	δύναμιν, ἢ οὐδὲν ἧττον ἕξει;
[346]	αἱ ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ	αὑτῆς	ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ
[353]	ποτε, ὦ Θρασύμαχε, ψυχὴ τὰ	αὑτῆς	ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς
[342]	τὸ συμφέρον σκέψεται; ἢ οὔτε	αὑτῆς	οὔτε ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ τὴν
[342]	οὔτε ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ τὴν	αὑτῆς	πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε
[345]	βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ τά γε	αὑτῆς	ὥστ' εἶναι βελτίστη ἱκανῶς δήπου
[342]	ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ	ἑαυτῆς.	συνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα τελευτῶν,
[342]	καὶ τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ	τοιαύτης,	καὶ τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ
[341]	κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν ἢ	ναύτης;	ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι τοῦτο
[341]	τῇ νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος	ναύτης·	οὐ γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν
[342]	ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ	ναύτης;	(ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα ὅ γε
[328]	τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα	πρεσβύτης	μοι ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου
[341]	χρηματιστής ἐστιν ἢ τῶν καμνόντων	θεραπευτής;	καὶ λέγε τὸν τῷ ὄντι
[341]	ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων, ἔφη,	θεραπευτής.	τί δὲ κυβερνήτης; ὁ ὀρθῶς
[338]	γάρ που τό γε τοιόνδε	φῄς·	εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων ὁ
[344]	βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες ὃ σὺ	φῂς	εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ
[338]	(εἰκὸς λέγειν· σὺ γὰρ δὴ	φῂς	εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν. μὴ
[339]	πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον	φῂς	εἶναι; ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί
[348]	ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν	φῂς	εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν καὶ
[336]	αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί	φῂς	εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως
[339]	σὺ δὲ προστιθεῖς καὶ αὐτὸ	φῂς	εἶναι τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ
[338]	οὔπω οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος	φῂς	συμφέρον δίκαιον εἶναι. καὶ τοῦτο,
[339]	προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι	φῇς	ταῦτα ποιεῖν ἃ ἐκεῖνοι προσέταξαν
[331]	ὁ τοῦ λόγου κληρονόμος, τί	φῂς	τὸν Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν
[332]	ὁ ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν	φῂς	τὸν Σιμωνίδην; πάνυ μὲν οὖν.
[338]	Θρασύμαχε, ὅτι δὲ οὔ με	φῂς	χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ
[335]	ἔφη, ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν τῆς	μάχης.	~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ' ἐγώ,
[341]	ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε ὅπερ ἐξ	ἀρχῆς	ἔλεγον δίκαιον λέγω, τὸ τοῦ
[344]	ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ ὅπερ ἐξ	ἀρχῆς	ἔλεγον, τὸ μὲν τοῦ κρείττονος
[347]	οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς	ἀρχῆς	ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι,
[347]	οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς	ἀρχῆς	λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς
[339]	εἶναι δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας	ἀρχῆς	συμφέρον· αὕτη δέ που κρατεῖ,
[348]	ὦ Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ	ἀρχῆς.	τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας οὔσης
[353]	ἀνάγκη. οὐκοῦν ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν	ψυχῆς	εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν;
[353]	οὐκοῦν καὶ ἀρετήν φαμέν τινα	ψυχῆς	εἶναι; φαμέν. (ἆρ' οὖν ποτε,
[353]	δή, μετὰ ταῦτα τόδε σκέψαι.	ψυχῆς	ἔστιν τι ἔργον ὃ ἄλλῳ
[353]	δ' αὖ τὸ ζῆν; οὐ	ψυχῆς	φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά γ'
[353]	τῶν ὄντων οὐδ' ἂν ἑνὶ	πράξαις,	οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι
[327]	κελεῦσαι. καί μου ὄπισθεν ὁ	παῖς	λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς,
[339]	ὦ βέλτιστε, ὃ λέγω ~ἐν	ἁπάσαις	(ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον,
[338]	καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν	κακουργήσαις	μάλιστα τὸν λόγον. οὐδαμῶς, ὦ
[350]	ταῖς γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους	λεγούσαις,	εἶεν” ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι καὶ
[352]	ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα. τί δέ;	ἀκούσαις	ἄλλῳ ἢ ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν
[350]	ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ	ταῖς	γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους λεγούσαις,
[343]	καὶ δὴ καὶ τοὺς ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ ὡς ἀληθῶς
[339]	ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ ἄρχοντες ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἑκάσταις ἢ οἷοί τι
[339]	βέλτιστε, ὃ λέγω ~ἐν ἁπάσαις	(ταῖς	πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ
[345]	σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας ἐν	ταῖς	πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας,
[350]	δέ σοι, ὥσπερ ταῖς γραυσὶν	ταῖς	τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ
[339]	οἱ ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν	ἑκάσταις	ἢ οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν;
[328]	χαίρω γε διαλεγόμενος (τοῖς σφόδρα	πρεσβύταις·	δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι παρ'
[350]	ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ' ἑλκόμενος καὶ	μόγις,	μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε
[346]	μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη	μόγις.	(οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ
[342]	τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ μάλα	μόγις.	οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία
[342]	ναύτῃ τε καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε	μόγις.	οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[337]	ἐρεῖς ὅτι ἔστιν τὰ δώδεκα	δὶς	ἓξ μηδ' ὅτι τρὶς τέτταρα
[333]	κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου εἰς κρουμάτων;	εἰς	ἀργυρίου, ἔμοιγε δοκεῖ. πλήν γ'
[347]	ἀλλὰ τοῦτο μὲν δὴ καὶ	εἰς	αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ δέ μοι
[342]	τινος τέχνης τῆς τὸ συμφέρον	εἰς	αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε καὶ
[333]	ὥσπερ ὁ κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου	εἰς	κρουμάτων; εἰς ἀργυρίου, ἔμοιγε δοκεῖ.
[327]	~Πολιτεία Α. (Σωκράτης κατέβην χθὲς	εἰς	Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος
[333]	δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος κοινωνὸς	εἰς	πεττῶν θέσιν, ἢ ὁ πεττευτικός;
[333]	ὁ πεττευτικός; ὁ πεττευτικός. ἀλλ'	εἰς	πλίνθων καὶ λίθων θέσιν ὁ
[329]	φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες	εἰς	ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες
[335]	ἑταῖρε, μὴ οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους	εἰς	τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι;
[350]	οὐ ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ	εἰς	τὴν αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως,
[335]	ἢ εἰς τὴν τῶν ἵππων;	εἰς	τὴν τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν
[335]	τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ	εἰς	τὴν τῶν ἵππων ἀρετήν; ἀνάγκη.
[335]	τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν, ἢ	εἰς	τὴν τῶν ἵππων; εἰς τὴν
[335]	καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται	εἰς	τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ
[335]	ἢ χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα	εἰς	τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν, ἢ
[345]	τί σοι ἔτι ποιήσω; ἢ	εἰς	τὴν ψυχὴν φέρων ἐνθῶ τὸν
[333]	κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ'	εἰς	τίνα δὴ κοινωνίαν ὁ δίκαιος
[336]	Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ δ'	εἰς	τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη,
[353]	(τίθεμεν οὖν καὶ τἆλλα πάντα	εἰς	τὸν αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε δοκεῖ.
[328]	οὐ δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων	εἰς	τὸν Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ
[328]	χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε	εἰς	τοῦ Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν τε
[343]	ὅτι ὁ τοῦ δικαίου λόγος	εἰς	τοὐναντίον περιειστήκει, ὁ Θρασύμαχος ἀντὶ
[331]	οὐκ ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν	εἰς	τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, ὦ
[331]	ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος	εἰς	τοῦτο ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις
[353]	ἄν; ἔφη· τυφλότητα γὰρ ἴσως	λέγεις	ἀντὶ τῆς ὄψεως. ἥτις, ἦν
[350]	ἀλλ' ἔμοιγε οὐδὲ ἃ νῦν	λέγεις	ἀρέσκει, καὶ ἔχω περὶ αὐτῶν
[339]	μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ ἀληθῆ	λέγεις,	δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ
[339]	ἦν δ' ἐγώ, ἔμαθον ὃ	λέγεις·	εἰ δὲ ἀληθὲς ἢ μή,
[336]	δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη,	λέγεις.	εἶεν, ἦν δ' ἐγώ· ἐπειδὴ
[334]	δὲ τοὺς ἐχθρούς. (φίλους δὲ	λέγεις	εἶναι πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ
[338]	ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ τί	λέγεις.	εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη, ὅτι
[339]	λέγεις σύ; ἔφη. ἃ σὺ	λέγεις,	ἔμοιγε δοκῶ· σκοπῶμεν δὲ βέλτιον.
[349]	ὦ Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ τινα	λέγεις,	ἕτερον δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε. πότερον
[347]	γιγνώσκω, τὴν δὲ ζημίαν ἥντινα	λέγεις	καὶ ὡς ἐν μισθοῦ μέρει
[333]	συμβόλαια, ὦ Σώκρατες. συμβόλαια δὲ	λέγεις	κοινωνήματα ἤ τι ἄλλο; κοινωνήματα
[337]	σοι εἶπεν· ὦ Θρασύμαχε, πῶς	λέγεις;	μὴ ἀποκρίνωμαι ὧν προεῖπες μηδέν;
[338]	μάθω γε πρῶτον, ἔφην, τί	λέγεις·	νῦν γὰρ οὔπω οἶδα. τὸ
[333]	σῶν εἶναι, ὦ Σώκρατες. οὐκοῦν	λέγεις	ὅταν μηδὲν δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι
[329]	παραμύθιά φασιν εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις·	οὐ γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι
[338]	τοῦτο, ὦ Θρασύμαχε, τί ποτε	λέγεις;	οὐ γάρ που τό γε
[331]	ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη,	λέγεις.	οὐκ ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν
[353]	κακῶς. ἀληθές, ἔφη, τοῦτό γε	λέγεις.	οὐκοῦν καὶ ὦτα στερόμενα τῆς
[339]	μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ πῶς	λέγεις;	οὕτως. ἃ δ' ἂν θῶνται
[328]	ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις; ἢ πῶς	λέγεις;	οὕτως, ἔφη ὁ Πολέμαρχος. καὶ
[330]	ἢ τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις.	(πάνυ μὲν οὖν, ἦν δ'
[339]	τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον. τί	λέγεις	σύ; ἔφη. ἃ σὺ λέγεις,
[337]	τι (τοῦ ἀληθοῦς; ἢ πῶς	λέγεις;	τί ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς
[339]	ποιεῖν τοὐναντίον ἢ ὃ σὺ	λέγεις;	τὸ γὰρ τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον
[348]	τὸ τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς	λέγεις;	τὸ μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν
[341]	ἡμῖν τοιοῦτον ἐγγένηται, διόρισαι ποτέρως	λέγεις	τὸν ἄρχοντά τε καὶ τὸν
[331]	εἶναι. (παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ,	λέγεις,	ὦ Κέφαλε. τοῦτο δ' αὐτό,
[347]	ἐὰν μὴ ἄρχῃ. πῶς τοῦτο	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ Γλαύκων·
[348]	κακίαν μέντοι ἢ αἰσχρὸν αὐτὸ	ὡμολόγεις	εἶναι ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν
[340]	τοῦτο λέγειν ὅτε τοὺς ἄρχοντας	ὡμολόγεις	οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά τι
[340]	δημιουργὸς ἢ σοφὸς ἢ ἄρχων	οὐδεὶς	ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων ᾖ,
[351]	ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία	οὐδεὶς	ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ'
[337]	δῆλον οἶμαί σοι ἦν ὅτι	οὐδεὶς	ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ'
[345]	ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι	οὐδεὶς	ἐθέλει ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν
[342]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος	οὐδεὶς	ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ' ὅσον
[342]	ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς	οὐδείς,	καθ' ὅσον ἰατρός, τὸ τῷ
[340]	λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογῇ,	οὐδεὶς	τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ
[327]	ὡς ἀπιόντες. οὐ γὰρ κακῶς	δοξάζεις,	ἦν δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν
[328]	εἶπεν· ὦ Σώκρατες, οὐ δὲ	θαμίζεις	ἡμῖν καταβαίνων εἰς τὸν Πειραιᾶ.
[330]	στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν μὴ	ἀληθεῖς	ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ
[348]	εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας	τιθεῖς	μέρει τὴν ἀδικίαν, τὴν δὲ
[339]	ὁμολογῶ τὸ δίκαιον, σὺ δὲ	προστιθεῖς	καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ
[329]	τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ ἐγὼ	ἀγασθεὶς	αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα, βουλόμενος ἔτι
[347]	βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην, οὐ	συνιεῖς,	δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι,
[347]	φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ	ἐπιεικεῖς,	καὶ τότε ἔρχονται ἐπὶ τὸ
[335]	ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου. παντάπασί μοι	δοκεῖς	ἀληθῆ λέγειν, ἔφη, ὦ Σώκρατες.
[351]	τόδε μοι χάρισαι καὶ λέγε·	δοκεῖς	ἂν ἢ πόλιν ἢ στρατόπεδον
[349]	λέγειν ἅπερ διανοῇ. ἐμοὶ γὰρ	δοκεῖς	σύ, ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν
[331]	σὺ μέν, ὦ Πολέμαρχε, ἴσως	γιγνώσκεις,	ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ
[343]	αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα	γιγνώσκεις.	ὅτι δὴ τί μάλιστα; ἦν
[346]	καὶ τὴν κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν	καλεῖς;	ἢ ἐάνπερ βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν,
[346]	ἐν τῇ θαλάττῃ, ἕνεκα τούτου	καλεῖς	μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν; οὐ δῆτα,
[348]	εὐήθειαν. (τὴν ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν	καλεῖς;	οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη. ἦ
[340]	τοῖς λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρὸν	καλεῖς	σὺ τὸν ἐξαμαρτάνοντα περὶ τοὺς
[348]	τὸ μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν	καλεῖς,	τὸ δὲ κακίαν; πῶς γὰρ
[337]	μάλα σαρδάνιον καὶ εἶπεν· ὦ	Ἡράκλεις,	ἔφη, αὕτη κείνη ἡ εἰωθυῖα
[329]	ὑπό τινος· πῶς, ἔφη, (ὦ	Σοφόκλεις,	ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός
[328]	βίου, ἢ πῶς σὺ αὐτὸ	ἐξαγγέλλεις.	~(ἐγώ σοι, ἔφη, νὴ τὸν
[351]	ἂν ἄδικον εἶναι καὶ ἄλλας	πόλεις	ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι,
[348]	τελέως, ἔφη, οἷοί τε ἀδικεῖν,	πόλεις	τε καὶ ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων
[328]	σὲ ἔδει δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ'	ἡμεῖς	ἂν παρὰ σὲ ᾖμεν· νῦν
[337]	ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε	ἡμεῖς	ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή; ἄλλο τι
[348]	καὶ αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον	ἡμεῖς,	ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν
[337]	ὦ Θρασύμαχε, λέγε· πάντες γὰρ	ἡμεῖς	Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε οἶμαι,
[349]	τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ	ἡμεῖς	τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή γε
[338]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ ταύτῃ	ὑπολαμβάνεις	ᾗ ἂν κακουργήσαις μάλιστα τὸν
[331]	φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος ὅπλα, εἰ	μανεὶς	ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ τὰ
[338]	κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί οὐκ	ἐπαινεῖς;	ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις. ἐὰν μάθω
[334]	καὶ βουλεύματα καὶ τὰς ἄλλας	πράξεις;	πάνυ γε. ὅτου τις ἄρα
[343]	ἀδίκου τε καὶ ἀδικίας, ὥστε	ἀγνοεῖς	ὅτι ἡ μὲν δικαιοσύνη καὶ
[345]	Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας ἀρχὰς οὐκ	ἐννοεῖς	ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν ἑκών,
[337]	ὅπως μοι, ὦ ἄνθρωπε, μὴ	ἐρεῖς	ὅτι ἔστιν τὰ δώδεκα δὶς
[336]	δίκαιον. καὶ ὅπως μοι μὴ	ἐρεῖς	ὅτι τὸ (δέον ἐστὶν μηδ'
[351]	ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλον; πάνυ γε.	στάσεις	γάρ που, ὦ Θρασύμαχε, ἥ
[348]	εἶναι καὶ τἆλλα αὐτῷ πάντα	προσθήσεις	~(ἃ ἡμεῖς τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν,
[350]	δ' ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ τοῦτο	ποιήσεις,	ποίει· ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω. ἐρώτα
[337]	οὖν, ἔφη, καὶ σὺ οὕτω	ποιήσεις·	ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων τι
[338]	τί οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ	ἐθελήσεις.	ἐὰν μάθω γε πρῶτον, ἔφην,
[348]	νῦν δὲ δῆλος εἶ ὅτι	φήσεις	αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν
[333]	δὲ χρῆσθαι, ἡ ἀμπελουργική; φαίνεται.	φήσεις	δὲ καὶ ἀσπίδα καὶ λύραν
[329]	δὲ καὶ τὰς τῶν οἰκείων	προπηλακίσεις	τοῦ γήρως ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ
[335]	ἐχθρὸς δὲ ὁ πονηρός. ναί.	κελεύεις	δὴ ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ δικαίῳ
[351]	ὅτι οὐκ ἐπινεύεις μόνον καὶ	ἀνανεύεις,	ἀλλὰ καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς.
[351]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ὅτι οὐκ	ἐπινεύεις	μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ
[334]	δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ	κινδυνεύεις	παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ
[349]	μή, ἀλλ' οὐ τὸν λόγον	ἐλέγχεις;	(οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ. ἀλλὰ
[344]	οἷον ἐμβαλὼν λόγον ἐν νῷ	ἔχεις	ἀπιέναι πρὶν διδάξαι ἱκανῶς ἢ
[329]	τινος· πῶς, ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις,	ἔχεις	πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός τε
[343]	ὁ δ' ἔλαττον, ὅταν τε	λήψεις,	(ὁ μὲν οὐδέν, ὁ δὲ
[341]	ὦ μακάριε. ἀλλ' ἵνα μὴ	αὖθις	ἡμῖν τοιοῦτον ἐγγένηται, διόρισαι ποτέρως
[348]	ἔχει τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ	αὖθις	οὗτος, καὶ ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν
[347]	τοῦτο μὲν δὴ καὶ εἰς	αὖθις	σκεψόμεθα· πολὺ δέ μοι δοκεῖ
[329]	Σώκρατες, οἷόν γέ μοι φαίνεται.	πολλάκις	γὰρ συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν
[336]	φαίη εἶναι; (καὶ ὁ Θρασύμαχος	πολλάκις	μὲν καὶ διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ
[330]	ἐγὼ νῦν οὐσίαν κέκτημαι παραλαβὼν	πολλάκις	τοσαύτην ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ ὁ
[337]	ὅτι τρὶς τέτταρα μηδ' ὅτι	ἑξάκις	δύο μηδ' ὅτι τετράκις τρία·
[337]	ὅτι ἑξάκις δύο μηδ' ὅτι	τετράκις	τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου
[347]	ἐπιτρέψαι οὐδὲ ὁμοίοις. ἐπεὶ κινδυνεύει	πόλις	ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον
[351]	σκοπῶ· πότερον ἡ κρείττων γιγνομένη	πόλις	πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης τὴν δύναμιν
[346]	μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς ἡ	δύναμις·	ἢ τὴν ἰατρικὴν σὺ καὶ
[338]	αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς,	τυραννὶς	δὲ τυραννικούς, καὶ αἱ ἄλλαι
[344]	ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο	τυραννίς,	ἣ οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια
[345]	ἔφη, σὲ πείσω; εἰ γὰρ	οἷς	νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί
[340]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐν τοῖς	λόγοις·	ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς σὺ
[341]	με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν τοῖς	λόγοις	κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι ὡς ἠρόμην;
[352]	ὧδε· ἔσθ' ὅτῳ ἂν ἄλλῳ	ἴδοις	ἢ ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα. τί
[352]	οἱ θεοί; ἔστω, ἔφη. (καὶ	θεοῖς	ἄρα ἐχθρὸς ἔσται ὁ ἄδικος,
[341]	ἔσται· (οὔτε γὰρ ἄν με	λάθοις	κακουργῶν, οὔτε μὴ λαθὼν βιάσασθαι
[353]	νῦν δὴ οἶμαι ἄμεινον ἂν	μάθοις	ὃ ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ
[351]	ἔσονται ἀλλήλοις τε καὶ τοῖς	δικαίοις;	ἔσονται, ἔφη. ἐὰν δὲ δή,
[352]	ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς	δικαίοις·	ἦ γάρ; ναί. δίκαιοι δέ
[343]	μὲν ἐν τοῖς πρὸς ἀλλήλους	συμβολαίοις,	ὅπου ἂν ὁ τοιοῦτος τῷ
[354]	ὦ Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν τοῖς	Βενδιδίοις.	ὑπὸ σοῦ γε, ἦν δ'
[343]	δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς τε	οἰκείοις	καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν
[337]	περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων; τί	ἀξιοῖς	παθεῖν; τί ἄλλο, ἦν δ'
[347]	ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ	ὁμοίοις.	ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν
[329]	πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ	πλουσίοις	πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι. ἀληθῆ,
[330]	Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς δὴ μὴ	πλουσίοις,	χαλεπῶς δὲ τὸ γῆρας φέρουσιν,
[348]	τὴν δὲ δικαιοσύνην ἐν τοῖς	ἐναντίοις.	ἀλλὰ πάνυ οὕτω τίθημι. τοῦτο,
[328]	ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ τε τοῖς	νεανίσκοις	σύνισθι καὶ δεῦρο παρ' ἡμᾶς
[328]	γε τοῦτο. λαμπάδια ἔχοντες διαδώσουσιν	ἀλλήλοις	ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις; ἢ πῶς
[336]	ποτε ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι	ἀλλήλοις	ἐν τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν
[336]	τιμιώτερον, ἔπειθ' οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν	ἀλλήλοις	καὶ οὐ σπουδάζειν ὅτι μάλιστα
[351]	καὶ μίση καὶ μάχας ἐν	ἀλλήλοις	παρέχει, ἡ δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν
[351]	καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται	ἀλλήλοις	τε καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται,
[332]	νὴ Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ	φίλοις	οἴεται ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν
[332]	τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς	φίλοις	τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε
[335]	τοῦ δικαίου ἀνδρός, τοῖς δὲ	φίλοις	ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς ὁ
[329]	ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ	ἄλλοις,	καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε
[353]	κλῆμα ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ καὶ	ἄλλοις	πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ; ἀλλ'
[334]	ὠφελεῖν; οὗτος ἐκείνου καλλίων φαίνεται.	πολλοῖς	ἄρα, ὦ Πολέμαρχε, συμβήσεται, ὅσοι
[353]	ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ καὶ ἄλλοις	πολλοῖς;	πῶς γὰρ οὔ; ἀλλ' οὐδενί
[328]	παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά τε	πολλοῖς	τῶν νέων αὐτόθι καὶ διαλεξόμεθα.
[351]	καὶ ἐν ἐλευθέροις τε καὶ	δούλοις	ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους καὶ
[353]	δέ; μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου κλῆμα	ἀποτέμοις	καὶ σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς;
[343]	τοῖς τε οἰκείοις καὶ τοῖς	γνωρίμοις,	ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν
[352]	ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἴδοις ἢ	ὀφθαλμοῖς;	οὐ δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις
[332]	ἀκολουθεῖν, ὦ Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν	εἰρημένοις,	ἡ τοῖς φίλοις τε καὶ
[338]	δὲ ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον τοῖς	ἀρχομένοις	εἶναι, τὸ σφίσι συμφέρον, καὶ
[346]	ἐκ τοῦ ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς	ἀρχομένοις;	ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ· οὐχὶ ἑκάστην
[339]	δ' ἂν θῶνται ποιητέον τοῖς	ἀρχομένοις,	καὶ τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον;
[339]	οἱ ἄρχοντες δίκαιον εἶναι τοῖς	ἀρχομένοις	ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι
[339]	οὐχ ὡμολόγηται τοὺς ἄρχοντας τοῖς	ἀρχομένοις	προστάττοντας ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν
[337]	ἐστὶν τὰ δώδεκα, καὶ ἐρόμενος	προείποις	(αὐτῷ ὅπως μοι, ὦ ἄνθρωπε,
[328]	ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς	ἵπποις;	ἢ πῶς λέγεις; οὕτως, ἔφη
[342]	ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ'	ἵπποις·	οὐδὲ ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ
[351]	ἂν ἐνῇ, οὐ καὶ ἐν	ἐλευθέροις	τε καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν
[332]	μὲν οὖν. τί δέ; τοῖς	ἐχθροῖς	ἀποδοτέον ὅτι ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον;
[335]	δὴ νοεῖ αὐτῷ τοῖς μὲν	ἐχθροῖς	βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ τοῦ δικαίου
[332]	ἡ τοῖς φίλοις τε καὶ	ἐχθροῖς	ὠφελίας τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα.
[343]	τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν	εὕροις	ἐν τῇ διαλύσει τῆς κοινωνίας
[337]	εἰρωνεύσοιο δὲ καὶ πάντα μᾶλλον	ποιήσοις	ἢ ἀποκρινοῖο, εἴ τίς τί
[337]	ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ	ἐθελήσοις,	εἰρωνεύσοιο δὲ καὶ πάντα μᾶλλον
[338]	θέμεναι δὲ ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον	τοῖς	ἀρχομένοις εἶναι, τὸ σφίσι συμφέρον,
[346]	ἐσομένην ἐκ τοῦ ἄρχειν ~ἀλλὰ	(τοῖς	ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ· οὐχὶ
[339]	ἃ δ' ἂν θῶνται ποιητέον	τοῖς	ἀρχομένοις, καὶ τοῦτό ἐστι τὸ
[339]	προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον εἶναι	τοῖς	ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται;
[339]	βέλτιον. οὐχ ὡμολόγηται τοὺς ἄρχοντας	τοῖς	ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε
[339]	ἐγώ, καὶ τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν	τοῖς	ἄρχουσί τε καὶ κρείττοσι δίκαιον
[339]	εἰπέ· οὐ καὶ πείθεσθαι μέντοι	τοῖς	ἄρχουσιν δίκαιον φῂς εἶναι; ἔγωγε.
[354]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν	τοῖς	Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ γε, ἦν
[329]	διὰ τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι·	τοῖς	γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν
[332]	ἄλλο μέντοι νὴ Δί' ἔφη·	τοῖς	γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς
[343]	ἀπεχθέσθαι τοῖς τε οἰκείοις καὶ	τοῖς	γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς
[340]	ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς κακὰ προστάττειν,	τοῖς	δὲ δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν.
[339]	ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν,	τοῖς	δὲ δίκαιον εἶναι φῇς ταῦτα
[335]	ὀφείλεσθαι παρὰ τοῦ δικαίου ἀνδρός,	τοῖς	δὲ φίλοις ὠφελίαν, οὐκ ἦν
[330]	ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ	τοῖς	δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ
[351]	ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις τε καὶ	τοῖς	δικαίοις; ἔσονται, ἔφη. ἐὰν δὲ
[352]	ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ καὶ	τοῖς	δικαίοις· ἦ γάρ; ναί. δίκαιοι
[332]	ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ Σώκρατες,	τοῖς	ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς φίλοις
[348]	ἀδικίαν, τὴν δὲ δικαιοσύνην ἐν	τοῖς	ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω τίθημι.
[332]	πάνυ μὲν οὖν. τί δέ;	τοῖς	ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι ἂν τύχῃ
[338]	τὸ (σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν	τοῖς	ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον ἅμα καὶ
[339]	τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται	τοῖς	ἥττοσιν ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ Δί'
[328]	λαμπάδια ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι	τοῖς	ἵπποις; ἢ πῶς λέγεις; οὕτως,
[340]	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐν	τοῖς	λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς
[341]	γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν	τοῖς	λόγοις κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι ὡς
[347]	ὡς ἔοικε, μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν	τοῖς	μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον
[335]	τοῦτο δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ	τοῖς	μὲν ἐχθροῖς βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ
[332]	δὴ κυβερνήτης. ναί. ἆρα καὶ	τοῖς	μὴ πολεμοῦσιν ὁ δίκαιος ἄχρηστος;
[328]	ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ τε	τοῖς	νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο παρ'
[332]	προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ	τοῖς	ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν· ἡ
[343]	ἔλαττον ἔχει. πρῶτον μὲν ἐν	τοῖς	πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου ἂν
[343]	ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα ἐν	τοῖς	πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν τέ
[328]	ὦ Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος	(τοῖς	σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι
[343]	εἶναι, πρὸς δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι	τοῖς	τε οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις,
[349]	ὁ τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι	τοῖς	τοιούτοις, ὁ δὲ μὴ ἐοικέναι;
[344]	καλοῦνται ἐπειδὰν δέ τις πρὸς	τοῖς	τῶν πολιτῶν χρήμασιν καὶ αὐτοὺς
[332]	Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ	τοῖς	φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας
[336]	εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν	αὐτοῖς;	ἀλλ' εἴπερ ὡς ἀληθῶς βούλει
[347]	γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ δὴ	(αὐτοῖς	ἀνάγκην προσεῖναι καὶ ζημίαν, εἰ
[342]	ἀκοῆς καὶ διὰ ταῦτα ἐπ'	αὐτοῖς	δεῖ τινος τέχνης τῆς τὸ
[352]	ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν τις	αὐτοῖς	δικαιοσύνη, ἣ αὐτοὺς ἐποίει μήτοι
[334]	μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ γὰρ	αὐτοῖς	εἰσιν τοὺς δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν
[332]	οὖν, ἔφη, ὅ γε ὀφείλεται	αὐτοῖς,	ὀφείλεται δέ γε οἶμαι παρά
[334]	ἄνθρωποι περὶ τοῦτο, ὥστε δοκεῖν	αὐτοῖς	πολλοὺς μὲν χρηστοὺς εἶναι μὴ
[346]	προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι	αὐτοῖς.	συνέφη μόγις. (οὐκ ἄρα ἀπὸ
[343]	τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ	αὐτοῖς	ὑπηρετεῖν παρὰ τὸ δίκαιον· τῷ
[340]	αὖ ἐνίοτε τοὺς κρείττους τὰ	αὑτοῖς	ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους τε
[339]	οἱ μὲν ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ	αὑτοῖς	προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι
[339]	ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν τοῦ	ἑαυτοῖς	βελτίστου, ἃ δ' ἂν προστάττωσιν
[340]	ὁμολογεῖ τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε	ἑαυτοῖς	κακὰ προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον
[339]	τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι	ἑαυτοῖς,	τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα;
[349]	τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς	τοιούτοις,	ὁ δὲ μὴ ἐοικέναι; καλῶς.
[343]	τὸ δίκαιον εἶναι, πρὸς δὲ	τούτοις	ἀπεχθέσθαι τοῖς τε οἰκείοις καὶ
[349]	τόδε μοι πειρῶ ἔτι πρὸς	τούτοις	ἀποκρίνασθαι· ὁ δίκαιος τοῦ δικαίου
[334]	ὄντας, πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν.	τούτοις	ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί,
[345]	μέν, ἃ ἂν εἴπῃς, ἔμμενε	τούτοις,	ἢ ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο
[337]	ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε καὶ	τούτοις	προύλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν
[334]	γε. ἀλλ' ὅμως δίκαιον τότε	τούτοις	τοὺς μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν, τοὺς
[332]	τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς	ὄψοις	τὰ ἡδύσματα. εἶεν· ἡ οὖν
[331]	οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ	ἐλπὶς	ἃ μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν
[331]	μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι ἡδεῖα	ἐλπὶς	ἀεὶ πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος,
[337]	δώδεκα δὶς ἓξ μηδ' ὅτι	τρὶς	τέτταρα μηδ' ὅτι ἑξάκις δύο
[335]	τοῦ ἐχθροῦ δὲ ἡ αὐτὴ	θέσις.	φίλος μὲν δή, ὡς ἔοικε,
[331]	εἰς τοῦτο ἡ τῶν χρημάτων	κτῆσις	συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ ἄλλας
[332]	χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἡ	ἀπόδοσις	(καὶ ἡ λῆψις βλαβερὰ γίγνηται,
[344]	ὧν ἐφ' ἑκάστῳ μέρει ὅταν	τις	ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε
[329]	γε πρὸς τοὺς οἰκείους μία	τις	αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας,
[331]	λέγειν καὶ ἃ ἂν λάβῃ	τις	ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,
[337]	ἄν, ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε,	τὶς	ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν μὴ εἰδὼς
[334]	ἄλλας πράξεις; πάνυ γε. ὅτου	τις	ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου καὶ
[345]	κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ' ἐὰν ἐᾷ	τις	αὐτὴν καὶ μὴ διακωλύῃ πράττειν
[336]	τὸ δίκαιον, τί ἂν ἄλλο	τις	αὐτὸ φαίη εἶναι; (καὶ ὁ
[335]	ἐγώ τε καὶ σύ, ἐάν	τις	αὐτὸ φῇ ἢ Σιμωνίδην ἢ
[352]	ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν	τις	αὐτοῖς δικαιοσύνη, ἣ αὐτοὺς ἐποίει
[332]	ἦν δ' ἐγώ, εἰ οὖν	τις	αὐτὸν ἤρετο· ὦ Σιμωνίδη, ἡ
[330]	ἐπεκτησάμην, ἔφη, ὦ Σώκρατες; μέσος	τις	γέγονα χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου
[332]	πρὸς νόσον καὶ ὑγίειαν; ἰατρός.	(τίς	δὲ πλέοντας πρὸς τὸν τῆς
[335]	τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν	τις	δίκαιον εἶναι, τοῦτο δὲ δὴ
[330]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν	τις	ἐγγὺς ᾖ τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν,
[334]	Ὅμηρον καὶ κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική	τις	εἶναι, ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν
[348]	καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι	τις	εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν
[328]	ἡμᾶς ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία	τίς	ἐστιν, τραχεῖα καὶ χαλεπή, ἢ
[336]	δ' εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος,	τίς,	ἔφη, ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει,
[352]	ἂν ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ	τις	ἢ ἄριστα; οὐ μανθάνω, ἔφη.
[334]	εἰκὸς μέν, ἔφη, οὓς ἄν	τις	ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς δ'
[345]	ταῦτ' οὖν (καὶ ἕτερος ἴσως	τις	ἡμῶν πέπονθεν, οὐ μόνος ἐγώ·
[346]	ὑπέθου, οὐδέν τι μᾶλλον, ἐάν	τις	κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται διὰ τὸ
[331]	πᾶς ἄν που εἴποι, εἴ	τις	λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος
[332]	γε οὐδ' ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε	τις	μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ
[346]	τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν ἰώμενός	τις	μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη. οὐκοῦν τήν
[346]	οἶμαι, τὴν μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ	τις	μισθαρνῶν. οὐ δῆτα. τί δέ;
[338]	δὲ προθύμως τοῦτο δρῶ, ἐάν	τίς	μοι δοκῇ εὖ λέγειν, εὖ
[334]	λόγος, ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα	τις	ὁ δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται,
[332]	κακῶς δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ μοι.	τίς	οὖν δυνατώτατος κάμνοντας φίλους εὖ
[354]	ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή	τις	οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ οὔ,
[342]	ἐν αὐτῇ τῇ τέχνῃ ἔνι	τις	πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ
[343]	τοὺς ἀρχομένους ἢ ὥσπερ ἄν	τις	πρὸς πρόβατα διατεθείη, καὶ ἄλλο
[344]	τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται ἐπειδὰν δέ	τις	πρὸς τοῖς τῶν πολιτῶν χρήμασιν
[350]	ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ	τίς	σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω
[349]	οὕτως; οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν	τίς	σοι, ὦ ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ
[342]	ἰατρική ἐστιν πονηρά, ἢ ἄλλη	τις	τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος
[336]	ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων ἐπειδάν	τίς	τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι
[331]	οὕτως καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν	τίς	τι παρά του λάβῃ, ἢ
[337]	μᾶλλον ποιήσοις ἢ ἀποκρινοῖο, εἴ	τίς	τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ
[342]	δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης τέχνης	ἥτις	αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ
[353]	ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως.	ἥτις,	ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν ἡ
[330]	τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος καὶ	φροντὶς	περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει.
[333]	γε. ἆρ' οὖν καὶ νόσον	ὅστις	δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν οὗτος
[346]	ὠφελία ἐστίν, ἡ τοῦ μισθοῦ	λῆψις,	ἀλλ' εἰ δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι,
[332]	ἐάνπερ ἡ ἀπόδοσις (καὶ ἡ	λῆψις	βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δὲ ὦσιν
[332]	σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ δ'	ὅς.	ἄλλο δή τι ἢ τὸ
[348]	γὰρ οὐ βούλομαι; ἦ δ'	ὅς.	ἂν μὲν τοίνυν, ἦν δ'
[343]	περιορᾷ καὶ οὐκ ἀπομύττει δεόμενον,	ὅς	γε αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ
[349]	πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη,	ὅς	γε πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ;
[329]	τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ	ὅς,	εὐφήμει, ἔφη, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα
[348]	τί μήν; τοὐναντίον, ἦ δ'	ὅς.	ἦ τὴν δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ,
[351]	ἦ γάρ; ἔστω, ἦ δ'	ὅς,	ἵνα σοι μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ'
[337]	(πάνυ γε οἶμαι, ἦ δ'	ὅς·	ἵνα Σωκράτης τὸ εἰωθὸς διαπράξηται·
[330]	οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ, ἦ δ'	ὅς,	ἴσως οὐκ ἂν πολλοὺς πείσαιμι
[349]	ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν, ἦ δ'	ὅς,	καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ ἂν
[348]	λυσιτελεῖ μὲν οὖν, ἦ δ'	ὅς,	καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ·
[334]	τὸν δοκοῦντά τε, ἦ δ'	ὅς,	καὶ τὸν ὄντα χρηστὸν φίλον·
[335]	ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ, ἦ δ'	ὅς.	μαχούμεθα ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[328]	Ἀδείμαντος, ἆρά γε, ἦ δ'	ὅς,	οὐδ' ἴστε ὅτι λαμπὰς ἔσται
[327]	καὶ δύναισθ' ἄν, ἦ δ'	ὅς,	πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη
[351]	ἀλλήλους; (οὐ δῆτα, ἦ δ'	ὅς.	τί δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν;
[331]	περὶ δικαιοσύνης; ὅτι, ἦ δ'	ὅς,	τὸ τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι
[338]	ἐρεῖν. (ἄκουε δή, ἦ δ'	ὅς.	φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ
[337]	τῶν δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι. καὶ	ὃς	ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον
[332]	ὅτι οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν	ὃς	ἄν τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ,
[331]	Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι	ὃς	ἂν δικαίως καὶ ὁσίως τὸν
[340]	τοῦτο ὃ ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν,	ὃς	ἂν ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε
[331]	κληρονόμος; πάνυ γε, ἦ δ'	ὃς	γελάσας, καὶ ἅμα ᾔει πρὸς
[327]	περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν, ἦ δ'	ὃς	ὁ Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον
[340]	ἀλλ' οὐχ οὕτως, ἦ δ'	ὃς	ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν
[330]	τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει,	ὃς	τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι
[328]	τῆς ἡλικίας ὃ δὴ ἐπὶ	γήραος	οὐδῷ” φασιν εἶναι οἱ ποιηταί,
[354]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, ἐπειδή μοι	πρᾷος	ἐγένου καὶ χαλεπαίνων ἐπαύσω. οὐ
[333]	μὴν ὅταν γε πλοῖον, ὁ	ναυπηγὸς	ἢ ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν
[352]	γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ	λόγος,	ἀλλὰ περὶ τοῦ ὅντινα τρόπον
[351]	ὅτι σὸς οὗτος ἦν ὁ	λόγος.	ἀλλὰ τόδε περὶ αὐτοῦ σκοπῶ·
[343]	ἦν ὅτι ὁ τοῦ δικαίου	λόγος	εἰς τοὐναντίον περιειστήκει, ὁ Θρασύμαχος
[334]	κλέπτειν δεινός. ὡς γοῦν ὁ	λόγος,	ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα τις
[330]	φέρουσιν, εὖ ἔχει ὁ αὐτὸς	λόγος,	ὅτι οὔτ' ἂν ὁ ἐπιεικὴς
[334]	πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ	λόγος.	τοὺς ἀδίκους ἄρα, ἦν δ'
[346]	προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται ὁ	δημιουργὸς	ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ φαίνεται,
[340]	ᾧ οὐκ ἔστι δημιουργός· ὥστε	δημιουργὸς	ἢ σοφὸς ἢ ἄρχων οὐδεὶς
[340]	ἁμαρτάνει, ἐν ᾧ οὐκ ἔστι	δημιουργός·	ὥστε δημιουργὸς ἢ σοφὸς ἢ
[347]	φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον εἶναι	ὄνειδος	λέγεταί τε καὶ ἔστιν; ἔγωγε,
[330]	δειμαίνει (καὶ ζῇ μετὰ κακῆς	ἐλπίδος·	~τῷ δὲ μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον
[330]	τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ	δέος	καὶ φροντὶς περὶ ὧν ἔμπροσθεν
[341]	ἐν τῇ νηί, οὐδ' ἐστὶν	κλητέος	ναύτης· οὐ γὰρ κατὰ τὸ
[335]	ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ ὁ	ἀγαθὸς	ἔσται, ἐχθρὸς δὲ ὁ πονηρός.
[333]	δῆτα. (ἆρ' οὖν ὁ δίκαιος	ἀγαθὸς	καὶ χρήσιμος κοινωνὸς εἰς πεττῶν
[349]	γε, ἔφην, φρόνιμός τε καὶ	ἀγαθὸς	ὁ ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος
[334]	στρατοπέδου γε ὁ αὐτὸς φύλαξ	ἀγαθός,	ὅσπερ καὶ τὰ τῶν πολεμίων
[335]	φαίνεται. ὁ δέ γε δίκαιος	ἀγαθός;	πάνυ γε. οὐκ ἄρα τοῦ
[350]	ἄρα δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν	ἀγαθός	τε καὶ σοφός, ὁ δὲ
[350]	σοφὸς ἀγαθός; φημί. ὁ ἄρα	ἀγαθός	τε καὶ σοφὸς τοῦ μὲν
[350]	σοφός; φημί. ὁ δὲ σοφὸς	ἀγαθός;	φημί. ὁ ἄρα ἀγαθός τε
[346]	ᾧ τέτακται. ἐὰν δὲ μὴ	μισθὸς	αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται
[337]	δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης τὸ	εἰωθὸς	διαπράξηται· αὐτὸς μὲν μὴ ἀποκρίνηται,
[333]	κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν ὁ	δίκαιος	ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος κοινωνὸς εἰς
[335]	ἐναντίου. φαίνεται. ὁ δέ γε	δίκαιος	ἀγαθός; πάνυ γε. οὐκ ἄρα
[333]	εἰς τίνα δὴ κοινωνίαν ὁ	δίκαιος	ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ τε
[331]	χρὴ τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε	δίκαιος	ἂν εἴη ὁ ἀποδιδούς, οὐδ'
[343]	εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ χρή, ὅτι	δίκαιος	ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον ἔχει.
[353]	ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ ὁ	δίκαιος	ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ
[343]	τινες εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ μὲν	δίκαιος	ἀπὸ τῶν ἴσων πλέον εἰσφέρει,
[354]	πῶς γὰρ οὔ; ὁ μὲν	δίκαιος	ἄρα εὐδαίμων, ὁ δ' ἄδικος
[334]	δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα ὁ	δίκαιος	ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν, καὶ κλέπτειν
[332]	καὶ τοῖς μὴ πολεμοῦσιν ὁ	δίκαιος	ἄχρηστος; οὐ πάνυ μοι δοκεῖ
[332]	κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ ὁ	δίκαιος;	ἐν τίνι πράξει καὶ πρὸς
[350]	ὡμολογοῦμεν γάρ. ὁ μὲν ἄρα	δίκαιος	ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός τε
[349]	ἀγαθὸς ὁ ἄδικος, ὁ δὲ	δίκαιος	οὐδέτερα; καὶ τοῦτ' ἔφη, εὖ.
[349]	ἀγαθῷ ὁ ἄδικος, ὁ δὲ	δίκαιος	οὐκ ἔοικεν; πῶς γὰρ οὐ
[349]	πλέον ἔχειν μηδὲ βούλεται ὁ	δίκαιος,	τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως,
[349]	ἔτι πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι· ὁ	δίκαιος	τοῦ δικαίου δοκεῖ τί σοι
[349]	ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην· ὁ	δίκαιος	τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ,
[350]	ἔγωγε, ἔφη. (ὁ δέ γε	δίκαιος	τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει,
[350]	ἦν δ' ἐγώ, ὁ μὲν	δίκαιος	τῷ σοφῷ καὶ ἀγαθῷ, ὁ
[352]	ἄδικος, ὦ Θρασύμαχε, ὁ δὲ	δίκαιος	φίλος. εὐωχοῦ τοῦ λόγου, ἔφη,
[333]	πλίνθων καὶ λίθων θέσιν ὁ	δίκαιος	χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων κοινωνὸς
[333]	ἢ χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι, ὁ	δίκαιος	χρησιμώτερος τῶν ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι
[334]	σημαίνει. κλέπτης ἄρα τις ὁ	δίκαιος,	ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις
[330]	ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος	Ἀθηναῖος.	καὶ τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις,
[342]	ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς καὶ	ἀκέραιός	ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν
[332]	τί οἴει; ἔφη. ὦ πρὸς	Διός,	ἦν δ' ἐγώ, εἰ οὖν
[331]	ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ καὶ	θεῖος	ἀνήρ τοῦτο μέντοι ὅτι ποτὲ
[349]	ἔφη· οὐ γὰρ ἂν ἦν	ἀστεῖος,	ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης. τί
[354]	ἄρα εὐδαίμων, ὁ δ' ἄδικος	ἄθλιος.	ἔστω, ἔφη. ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν
[336]	προσέβλεψα αὐτὸν πρότερος, (ὥστε αὐτῷ	οἷός	τ' ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον
[341]	σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ	οἷός	τ' ᾖς. (οἴει γὰρ ἄν
[329]	Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι	οἷός	τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ
[350]	ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν, ᾧ γε	ὅμοιος	ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον
[354]	μὴν ὅ γε εὖ ζῶν	μακάριός	τε καὶ εὐδαίμων, ὁ δὲ
[330]	ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ' ἂν αὐτὸς	Σερίφιος	ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος
[350]	δὲ ἄδικος ἀμαθής τε καὶ	κακός.	ὁ δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν
[350]	ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη. ὁ δὲ	κακός	τε καὶ ἀμαθὴς τοῦ τε
[354]	δίκαιος ἄρα εὐδαίμων, ὁ δ'	ἄδικος	ἄθλιος. ἔστω, ἔφη. ἀλλὰ μὴν
[350]	τε καὶ σοφός, ὁ δὲ	ἄδικος	ἀμαθής τε καὶ κακός. ὁ
[349]	ἔχει. τί δὲ δὴ ὁ	ἄδικος;	ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν
[345]	βούλεται. ἀλλ' ὠγαθέ, ἔστω μὲν	ἄδικος,	δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν ἢ τῷ
[350]	Θρασύμαχε, ἦν δ' ἐγώ, ὁ	ἄδικος	ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε καὶ
[351]	μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα οὖσα	ἄδικος.	μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς οὗτος
[349]	φρόνιμός τε καὶ ἀγαθὸς ὁ	ἄδικος,	ὁ δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ
[349]	φρονίμῳ καὶ τῷ ἀγαθῷ ὁ	ἄδικος,	ὁ δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν;
[349]	ἀνθρώπου τε καὶ πράξεως ὁ	ἄδικος	πλεονεκτήσει καὶ ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων
[349]	τοῦ δὲ ἀνομοίου, ὁ δὲ	ἄδικος	τοῦ τε ὁμοίου καὶ (τοῦ
[350]	σοφῷ καὶ ἀγαθῷ, ὁ δὲ	ἄδικος	τῷ κακῷ καὶ ἀμαθεῖ. κινδυνεύει.
[353]	εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ ὁ	ἄδικος.	φαίνεται, ἔφη, κατὰ τὸν σὸν
[352]	θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται ὁ	ἄδικος,	ὦ Θρασύμαχε, ὁ δὲ δίκαιος
[348]	ἀρετήν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν;	εἰκός	γ' ἔφη, ὦ ἥδιστε, ἐπειδή
[337]	~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς πολὺ (μᾶλλον	εἰκός	ἐστίν που ὑπὸ ὑμῶν τῶν
[338]	φαύλου; ~ἀλλὰ σὲ δὴ μᾶλλον	(εἰκὸς	λέγειν· σὺ γὰρ δὴ φῂς
[334]	μὴ δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως;	εἰκὸς	μέν, ἔφη, οὓς ἄν τις
[333]	(δέ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὁ	ἱππικός.	ἦ γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν
[350]	ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη. ~(τί δὲ	ἰατρικός;	ἐν τῇ ἐδωδῇ ἢ πόσει
[349]	οὖν τίς σοι, ὦ ἄριστε,	μουσικὸς	ἀνὴρ ἁρμοττόμενος λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ
[333]	τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ ὁ	κιθαριστικὸς	τοῦ δικαίου εἰς κρουμάτων; εἰς
[333]	θέσιν, ἢ ὁ πεττευτικός; ὁ	πεττευτικός.	ἀλλ' εἰς πλίνθων καὶ λίθων
[333]	εἰς πεττῶν θέσιν, ἢ ὁ	πεττευτικός;	ὁ πεττευτικός. ἀλλ' εἰς πλίνθων
[328]	εὐθὺς οὖν με ἰδὼν ὁ	Κέφαλος	ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν· ὦ
[328]	ὁ πατὴρ ὁ τοῦ Πολεμάρχου	Κέφαλος.	καὶ μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν
[331]	πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη ὁ	Κέφαλος,	καὶ παραδίδωμι ὑμῖν τὸν λόγον·
[348]	τὰ νομιζόμενα λέγοντες· νῦν δὲ	δῆλος	εἶ ὅτι φήσεις αὐτὸ καὶ
[352]	ὦ Θρασύμαχε, ὁ δὲ δίκαιος	φίλος.	εὐωχοῦ τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν·
[335]	ἐχθροῦ δὲ ἡ αὐτὴ θέσις.	φίλος	μὲν δή, ὡς ἔοικε, τούτῳ
[350]	ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι ἢ ὅσα	ἄλλος	ἐπιστήμων ἢ πράττειν ἢ λέγειν,
[342]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, οὐδὲ	ἄλλος	οὐδεὶς ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ'
[330]	οὔθ' ὁ μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας	εὔκολός	ποτ' ἂν ἑαυτῷ γένοιτο. πότερον
[349]	εἴρηκας. ἔστιν δέ γε, ἔφην,	φρόνιμός	τε καὶ ἀγαθὸς ὁ ἄδικος,
[335]	μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν, ἔφη,	ἕτοιμός	εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ'
[333]	ἄρα ἄχρηστον ᾖ ἀργύριον, τότε	χρήσιμος	ἐπ' αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει.
[333]	δρέπανον δέῃ φυλάττειν, ἡ δικαιοσύνη	χρήσιμος	καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· ὅταν
[333]	χρήσει ἄχρηστος, ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ	χρήσιμος;	κινδυνεύει. (οὐκ ἂν οὖν, ὦ
[333]	οὖν ὁ δίκαιος ἀγαθὸς καὶ	χρήσιμος	κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν, ἢ
[331]	ὁ Πολέμαρχος, τῶν γε σῶν	κληρονόμος;	πάνυ γε, ἦ δ' ὃς
[331]	ἐγώ, σὺ ὁ τοῦ λόγου	κληρονόμος,	τί φῂς τὸν Σιμωνίδην λέγοντα
[330]	μὲν γὰρ πάππος τε καὶ	ὁμώνυμος	ἐμοὶ σχεδόν τι ὅσην ἐγὼ
[331]	πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ'	ἑνὸς	οὐκ ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν
[336]	ὁ δ' εἰς τὸ μέσον	φθεγξάμενος,	τίς, ἔφη, ὑμᾶς πάλαι φλυαρία
[344]	τῶν πολιτῶν χρήμασιν καὶ αὐτοὺς	ἀνδραποδισάμενος	δουλώσηται, ἀντὶ τούτων τῶν αἰσχρῶν
[340]	εἶναι ἔθετο. ταῦτα δὲ ἀμφότερα	θέμενος	ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε τοὺς κρείττους
[354]	τὸ δίκαιον ὅτι ποτ' ἐστίν,	ἀφέμενος	ἐκείνου ὁρμῆσαι ἐπὶ τὸ σκέψασθαι
[327]	καί μου ὄπισθεν ὁ παῖς	λαβόμενος	τοῦ ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς, ἔφη,
[344]	ὅλου βίου διαγωγήν, ᾗ ἂν	διαγόμενος	ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη;
[328]	ἐγώ, ὦ Κέφαλε, χαίρω γε	διαλεγόμενος	(τοῖς σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ
[345]	ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ πρῶτον	ὁριζόμενος	τὸν ὡς ἀληθῶς ποιμένα οὐκέτι
[350]	ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ'	ἑλκόμενος	καὶ μόγις, μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ
[329]	ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα,	βουλόμενος	ἔτι (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν καὶ
[327]	θεῷ καὶ ἅμα τὴν ἑορτὴν	βουλόμενος	θεάσασθαι τίνα τρόπον ποιήσουσιν ἅτε
[353]	ἂν μάθοις ὃ ἄρτι ἠρώτων,	πυνθανόμενος	εἰ οὐ τοῦτο ἑκάστου εἴη
[338]	ποίει, ἀλλὰ ἐμοί τε χαρίζου	ἀποκρινόμενος	καὶ μὴ φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα
[352]	λοιπά μοι τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον	ἀποκρινόμενος	ὥσπερ καὶ νῦν. ὅτι μὲν
[327]	Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος	προσευξόμενός	τε τῇ θεῷ καὶ ἅμα
[337]	ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα, καὶ	ἐρόμενος	προείποις (αὐτῷ ὅπως μοι, ὦ
[330]	ὕπνων, ὥσπερ οἱ παῖδες, θαμὰ	ἐγειρόμενος	δειμαίνει (καὶ ζῇ μετὰ κακῆς
[336]	θηρίον ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς ὡς	διαρπασόμενος.	καὶ ἐγώ τε καὶ ὁ
[349]	σοι, ὦ ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ	ἁρμοττόμενος	λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν
[338]	ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν' εὐδοκιμήσειεν,	ἡγούμενος	ἔχειν ἀπόκρισιν παγκάλην· προσεποιεῖτο δὲ
[346]	δέ; τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν	ἰώμενός	τις μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη. οὐκοῦν
[328]	καὶ (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ	ἐστεφανωμένος	ἐπί τινος προσκεφαλαίου τε καὶ
[351]	ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο τι	ἔθνος,	ὅσα κοινῇ ἐπί τι ἔρχεται
[334]	δεινὸς φύλαξ, τούτου καὶ φὼρ	δεινός.	ἔοικεν. εἰ ἄρα ὁ δίκαιος
[334]	πάνυ γε. ὅτου τις ἄρα	δεινὸς	φύλαξ, τούτου καὶ φὼρ δεινός.
[333]	ἆρ' οὖν καὶ νόσον ὅστις	δεινὸς	φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν οὗτος δεινότατος
[334]	εἰ ἄρα ὁ δίκαιος ἀργύριον	δεινὸς	φυλάττειν, καὶ κλέπτειν δεινός. ὡς
[334]	ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν, καὶ κλέπτειν	δεινός.	ὡς γοῦν ὁ λόγος, ἔφη,
[330]	Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ'	ἐκεῖνος	Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς δὴ μὴ
[329]	οὖν μοι καὶ τότε ἔδοξεν	ἐκεῖνος	εἰπεῖν, καὶ νῦν οὐχ ἧττον.
[331]	γάρ τοι, ὦ Σώκρατες, τοῦτ'	ἐκεῖνος	εἶπεν, ὅτι ὃς ἂν δικαίως
[336]	μὴ πρότερος ἑωράκη αὐτὸν ἢ	ἐκεῖνος	ἐμέ, ἄφωνος ἂν γενέσθαι. νῦν
[334]	Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ γὰρ	ἐκεῖνος	(τὸν τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς μητρὸς
[347]	καταφανὲς γενέσθαι ὅτι τῷ ὄντι	ἀληθινὸς	ἄρχων οὐ πέφυκε τὸ αὑτῷ
[336]	ἢ Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου ἤ	τινος	ἄλλου μέγα οἰομένου δύνασθαι πλουσίου
[342]	τις τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί	τινος	ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ
[341]	σώματι εἶναι σώματι ἢ προσδεῖταί	τινος,	εἴποιμ' ἂν ὅτι παντάπασι μὲν
[336]	ὠφελεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς βλάπτειν;	τίνος;	ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι
[331]	λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν, τό	τινος	παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν μὴ σωφρόνως
[328]	αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος ἐπί	τινος	προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου· τεθυκὼς
[329]	τῷ ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό	τινος·	πῶς, ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις
[342]	διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ	τινος	τέχνης τῆς τὸ συμφέρον εἰς
[333]	δὲ δή; τὴν δικαιοσύνην πρὸς	τίνος	χρείαν ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ
[345]	ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ	πλείονος	ποιούμενοι. καὶ πῶς, ἔφη, σὲ
[345]	ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν, οὐ	μόνος	ἐγώ· πεῖσον οὖν, ὦ μακάριε,
[350]	ὁ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως μὲν	ἐπιστήμονος	(πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος;
[350]	ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως δὲ	ἀνεπιστήμονος;	ἴσως. ὁ δὲ ἐπιστήμων σοφός;
[346]	καὶ ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον	ἥττονος	ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ
[342]	οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τοῦ	ἥττονός	τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς.
[339]	σὺ λέγεις; τὸ γὰρ τοῦ	κρείττονος	ἀσύμφορον δήπου προστάττεται τοῖς ἥττοσιν
[346]	σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ τοῦ	κρείττονος.	διὰ δὴ ταῦτα ἔγωγε, ὦ
[339]	αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ τοῦ	κρείττονος,	ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον δή.
[341]	νυνδὴ ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον	κρείττονος	ὄντος δίκαιον ἔσται τῷ ἥττονι
[343]	ἀρχόμενοι ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου συμφέρον	κρείττονος	ὄντος, καὶ εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν
[341]	ἔλεγον δίκαιον λέγω, τὸ τοῦ	κρείττονος	ποιεῖν συμφέρον. εἶεν, ἦν δ'
[339]	δὲ δὴ αὐτόθι τὸ τοῦ	κρείττονος.	(σμικρά γε ἴσως, ἔφη, προσθήκη.
[338]	ἄλλο τι ἢ τὸ τοῦ	κρείττονος	συμφέρον. ἀλλὰ τί οὐκ ἐπαινεῖς;
[347]	τὸ δίκαιόν ἐστιν τὸ τοῦ	κρείττονος	συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν δὴ
[340]	ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον τὸ τοῦ	κρείττονος	συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη ἢ
[340]	λέγειν τὸ δίκαιον, τὸ τοῦ	κρείττονος	συμφέρον δοκοῦν εἶναι τῷ κρείττονι,
[340]	ἔφη ὁ Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ	κρείττονος	συμφέρον ἔλεγεν ὃ ἡγοῖτο ὁ
[339]	τὸ αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ	κρείττονος	συμφέρον. νῦν, ἦν δ' ἐγώ,
[339]	τὸν σὸν λόγον τὸ τοῦ	κρείττονος	συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον,
[342]	ἐπιστήμη γε οὐδεμία τὸ τοῦ	κρείττονος	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ
[344]	ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν τοῦ	κρείττονος	συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει ὄν,
[343]	ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ ὄντι, τοῦ	κρείττονός	τε καὶ ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία
[338]	γὰρ οὔπω οἶδα. τὸ τοῦ	κρείττονος	φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι. καὶ
[340]	Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ τοῦ	κρείττονος,	ὦ Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον εἶναι
[327]	ἧκε καὶ Ἀδείμαντος ὁ τοῦ	Γλαύκωνος	ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος ὁ Νικίου
[327]	κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ μετὰ	Γλαύκωνος	τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε τῇ
[333]	ὁ δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος	κοινωνὸς	εἰς πεττῶν θέσιν, ἢ ὁ
[333]	δίκαιος χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων	κοινωνὸς	τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς
[333]	δὴ κοινωνίαν ὁ δίκαιος ἀμείνων	κοινωνὸς	τοῦ οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ,
[327]	εἰς Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος τοῦ	Ἀρίστωνος	προσευξόμενός τε τῇ θεῷ καὶ
[336]	ἑωράκη αὐτὸν ἢ ἐκεῖνος ἐμέ,	ἄφωνος	ἂν γενέσθαι. νῦν δὲ ἡνίκα
[341]	καὶ τὸν κρείττονα, τὸν ὡς	ἔπος	εἰπεῖν ἢ τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ,
[336]	εἶπον ὑποτρέμων· ὦ Θρασύμαχε, μὴ	χαλεπὸς	ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ τι
[329]	γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ	τρόπος	τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ
[330]	τοῦ πατρός. ὁ μὲν γὰρ	πάππος	τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν
[331]	καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς καὶ	Πίνδαρος	λέγει. χαριέντως γάρ τοι, ὦ
[336]	ἄλλου μέγα οἰομένου δύνασθαι πλουσίου	ἀνδρός.	ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. εἶεν, ἦν
[335]	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, δικαίου	ἀνδρὸς	βλάπτειν καὶ ὁντινοῦν ἀνθρώπων; καὶ
[349]	ἀνὴρ ἁρμοττόμενος λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ	ἀνδρὸς	ἐν τῇ ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει
[350]	ἄν τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἢ	ἀνδρὸς	ἢ πράγματος; οὐ δῆτα. μὴ
[337]	μηδὲν ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται ὑπ'	ἀνδρὸς	οὐ φαύλου; ~ἀλλὰ σὲ δὴ
[331]	εἴ τις λάβοι παρὰ φίλου	ἀνδρὸς	σωφρονοῦντος ὅπλα, εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ,
[335]	βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ τοῦ δικαίου	ἀνδρός,	τοῖς δὲ φίλοις ὠφελίαν, οὐκ
[331]	ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα	μέρος	εἰς τοῦτο ἡ τῶν χρημάτων
[338]	ἄλλως ποιεῖν. καὶ ὁ Θρασύμαχος	φανερὸς	μὲν ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν'
[349]	ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν	ἑκάτερος	αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ τί
[350]	μὴν ὡμολογοῦμεν, ᾧ γε ὅμοιος	ἑκάτερος	εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι.
[343]	γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ	ἑκάτερος,	τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ
[345]	δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ	ἕτερος	ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν, οὐ
[336]	καί μοι δοκῶ, εἰ μὴ	πρότερος	ἑωράκη αὐτὸν ἢ ἐκεῖνος ἐμέ,
[336]	λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι, προσέβλεψα αὐτὸν	πρότερος,	(ὥστε αὐτῷ οἷός τ' ἐγενόμην
[333]	καὶ λίθων θέσιν ὁ δίκαιος	χρησιμώτερός	τε καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ
[333]	χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι, ὁ δίκαιος	χρησιμώτερος	τῶν ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ
[334]	ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες·	πονηρὸς	γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος.
[335]	ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς δὲ ὁ	πονηρός.	ναί. κελεύεις δὴ ἡμᾶς προσθεῖναι
[335]	τῷ λόγῳ ὁ ἀγαθὸς ἔσται,	ἐχθρὸς	δὲ ὁ πονηρός. ναί. κελεύεις
[352]	ἔστω, ἔφη. (καὶ θεοῖς ἄρα	ἐχθρὸς	ἔσται ὁ ἄδικος, ὦ Θρασύμαχε,
[331]	ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος	ὅρος	ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν
[328]	καὶ χαλεπή, ἢ ῥᾳδία καὶ	εὔπορος.	καὶ δὴ καὶ σοῦ ἡδέως
[351]	ὁποῖόν τι τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη	πρὸς	ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που ὅτι
[348]	ἂν δὲ ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι	πρὸς	ἀλλήλους σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε
[343]	ἔχει. πρῶτον μὲν ἐν τοῖς	πρὸς	ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου ἂν ὁ
[336]	ὦ Σώκρατες; καὶ τί εὐηθίζεσθε	πρὸς	ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ'
[343]	καὶ παχύνειν αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν	πρὸς	ἄλλο τι βλέποντας ἢ τὸ
[327]	ἔφη· ὦ Σώκρατες, δοκεῖτέ μοι	πρὸς	ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες. οὐ
[333]	γὰρ γεωργία· ἢ οὔ; ναί.	πρός	γε καρποῦ κτῆσιν; ναί. καὶ
[328]	οὕτως, ἔφη ὁ Πολέμαρχος. καὶ	πρός	γε παννυχίδα ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον
[333]	καὶ μὴν καὶ σκυτοτομική; ναί.	πρός	γε ὑποδημάτων ἂν οἶμαι φαίης
[343]	ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ δίκαιον εἶναι,	πρὸς	δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς τε
[331]	οὖν λέγει θαυμαστῶς ὡς σφόδρα.	πρὸς	δὴ τοῦτ' ἔγωγε τίθημι τὴν
[332]	ἀλλὰ τί οἴει; ἔφη. ὦ	πρὸς	Διός, ἦν δ' ἐγώ, εἰ
[342]	ᾧ ἂν αὐτὸς δημιουργῇ, καὶ	πρὸς	ἐκεῖνο βλέπων καὶ τὸ ἐκείνῳ
[328]	οὐδ' ἴστε ὅτι λαμπὰς ἔσται	πρὸς	ἑσπέραν ἀφ' ἵππων τῇ θεῷ;
[334]	γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως	πρὸς	μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ τε
[332]	εὖ ποιεῖν καὶ ἐχθροὺς κακῶς	πρὸς	νόσον καὶ ὑγίειαν; ἰατρός. (τίς
[343]	ἀρχομένους ἢ ὥσπερ ἄν τις	πρὸς	πρόβατα διατεθείη, καὶ ἄλλο τι
[333]	σπουδαῖον εἴη ἡ δικαιοσύνη, εἰ	πρὸς	τὰ ἄχρηστα χρήσιμον ὂν τυγχάνει.
[331]	ὃς γελάσας, καὶ ἅμα ᾔει	πρὸς	τὰ ἱερά. (λέγε δή, εἶπον
[333]	εἰρήνῃ φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι;	πρὸς	τὰ συμβόλαια, ὦ Σώκρατες. συμβόλαια
[337]	λέγεις; τί ἂν αὐτῷ εἶπες	πρὸς	ταῦτα; εἶεν, ἔφη· ὡς δὴ
[341]	ἀκριβεστάτῳ, ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα ὄντα.	πρὸς	ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει, εἴ
[329]	πῶς, ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις	πρὸς	τἀφροδίσια; ἔτι οἷός τε εἶ
[345]	δαιτυμόνα τινὰ καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι,	πρὸς	τὴν εὐωχίαν, ἢ αὖ πρὸς
[343]	ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα ἐν τοῖς	πρὸς	τὴν πόλιν, ὅταν τέ τινες
[332]	δίκαιος; ἐν τίνι πράξει καὶ	πρὸς	τί ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν
[333]	τί δὲ δή; τὴν δικαιοσύνην	πρὸς	τίνος χρείαν ἢ κτῆσιν ἐν
[345]	πρὸς τὴν εὐωχίαν, ἢ αὖ	πρὸς	τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ'
[327]	(προσευξάμενοι δὲ καὶ θεωρήσαντες ἀπῇμεν	πρὸς	τὸ ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν
[328]	δυνάμει ἦ τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι	πρὸς	τὸ ἄστυ, οὐδὲν ἂν σὲ
[338]	τοὺς νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ	πρὸς	τὸ αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία μὲν
[338]	ἀπόκρισιν παγκάλην· προσεποιεῖτο δὲ φιλονικεῖν	πρὸς	τὸ ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον.
[338]	αὐτῷ συμφέρει τὰ βόεια κρέα	πρὸς	τὸ σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον
[345]	καθ' ὅσον ποιμήν ἐστιν, οὐ	πρὸς	τὸ τῶν προβάτων βέλτιστον βλέποντα
[333]	πλήν γ' ἴσως, ὦ Πολέμαρχε,	πρὸς	τὸ χρῆσθαι ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ
[344]	κακουργημάτων καλοῦνται ἐπειδὰν δέ τις	πρὸς	τοῖς τῶν πολιτῶν χρήμασιν καὶ
[331]	εἴη ὁ ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ	πρὸς	τὸν οὕτως ἔχοντα πάντα ἐθέλων
[332]	ὑγίειαν; ἰατρός. (τίς δὲ πλέοντας	πρὸς	τὸν τῆς θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης.
[343]	ἄρχουσιν, ἄλλως πως ἡγῇ διανοεῖσθαι	πρὸς	τοὺς ἀρχομένους ἢ ὥσπερ ἄν
[329]	τούτων πέρι καὶ τῶν γε	πρὸς	τοὺς οἰκείους μία τις αἰτία
[349]	ἀλλὰ τόδε μοι πειρῶ ἔτι	πρὸς	τούτοις ἀποκρίνασθαι· ὁ δίκαιος τοῦ
[335]	τὸν δ' ἐχθρὸν κακῶς· νῦν	πρὸς	τούτῳ ὧδε λέγειν, ὅτι ἔστιν
[337]	ἡδὺς γὰρ εἶ, ἔφη· ἀλλὰ	πρὸς	τῷ μαθεῖν καὶ ἀπότεισον ἀργύριον.
[332]	γε μήν, ὦ φίλε Πολέμαρχε,	ἰατρὸς	ἄχρηστος. ἀληθῆ. καὶ μὴ πλέουσι
[340]	τῷ ῥήματι οὕτως, ὅτι ὁ	ἰατρὸς	ἐξήμαρτεν καὶ ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτεν
[340]	γ' ἂν εἴποι ὅτι ὁ	ἰατρὸς	ἥμαρτεν καὶ ὁ ἄρχων ἥμαρτεν.
[341]	μοι· ὁ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ	ἰατρός,	ὃν ἄρτι ἔλεγες, πότερον χρηματιστής
[342]	οὖν, ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ	ἰατρὸς	οὐδείς, καθ' ὅσον ἰατρός, τὸ
[342]	κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ ἀκριβὴς	ἰατρὸς	σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ
[332]	κακῶς πρὸς νόσον καὶ ὑγίειαν;	ἰατρός.	(τίς δὲ πλέοντας πρὸς τὸν
[342]	οὐδὲ ἰατρὸς οὐδείς, καθ' ὅσον	ἰατρός,	τὸ τῷ ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ
[330]	τοῦ τε πάππου καὶ τοῦ	πατρός.	ὁ μὲν γὰρ πάππος τε
[334]	ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς	μητρὸς	πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ τε καί
[338]	ἐκείνου συμφέρον ἅμα καὶ δίκαιον.	βδελυρὸς	γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[340]	ὑπολαβών. καὶ τί, ἔφη, δεῖται	μάρτυρος;	αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς
[351]	οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι	σὸς	οὗτος ἦν ὁ λόγος. ἀλλὰ
[330]	(ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη, ὦ Σώκρατες;	μέσος	τις γέγονα χρηματιστὴς τοῦ τε
[351]	ἆρα εἰ τοῦτο ἔργον ἀδικίας,	μῖσος	ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ, οὐ
[353]	καί μοι δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου	(πράγματος	ἔργον εἶναι. εἶεν, ἦν δ'
[350]	ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἢ ἀνδρὸς ἢ	πράγματος;	οὐ δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ δέ;
[330]	αὐτά ὑποψίας δ' οὖν καὶ	δείματος	μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται ἤδη
[327]	ὁ τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ	Νικήρατος	ὁ Νικίου καὶ ἄλλοι τινὲς
[333]	δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν οὗτος	δεινότατος	ἐμποιήσας; ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν
[333]	σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ ὁ πατάξαι	δεινότατος	ἐν μάχῃ εἴτε πυκτικῇ εἴτε
[332]	λέγει; δοκεῖ μοι. τίς οὖν	δυνατώτατος	κάμνοντας φίλους εὖ ποιεῖν καὶ
[332]	πράξει καὶ πρὸς τί ἔργον	δυνατώτατος	φίλους ὠφελεῖν καὶ ἐχθροὺς βλάπτειν;
[335]	κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ γὰρ	θερμότητος	οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ τοῦ
[335]	ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. ναί. οὐδὲ	ξηρότητος	ὑγραίνειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. πάνυ
[343]	ἄλλο τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ	νυκτὸς	καὶ ἡμέρας ἢ τοῦτο, (ὅθεν
[328]	ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ ὁ	Ἀδείμαντος,	ἆρά γε, ἦ δ' ὅς,
[327]	ὅ τε Πολέμαρχος ἧκε καὶ	Ἀδείμαντος	ὁ τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ
[341]	ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον κρείττονος	ὄντος	δίκαιον ἔσται τῷ ἥττονι ποιεῖν.
[343]	ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου συμφέρον κρείττονος	ὄντος,	καὶ εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες
[346]	ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος	ὄντος	σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ τὸ τοῦ
[350]	θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε καὶ θέρους	ὄντος	τότε καὶ εἶδον ἐγώ, πρότερον
[338]	τόνδε διδάξαι καὶ τοὺς ἄλλους.	εἰπόντος	δέ μου ταῦτα, ὅ τε
[329]	συμβαίνει. καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ	εἰπόντος	ταῦτα, βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν
[354]	εἴτε σοφία καὶ ἀρετή, καὶ	ἐμπεσόντος	αὖ ὕστερον λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον
[343]	ὄντι, τοῦ κρείττονός τε καὶ	ἄρχοντος	συμφέρον, οἰκεία δὲ τοῦ πειθομένου
[352]	σκεπτέον. οὐ γὰρ περὶ τοῦ	ἐπιτυχόντος	ὁ λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ
[331]	τις λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς	σωφρονοῦντος	ὅπλα, εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι
[343]	δὲ τοῦ πειθομένου τε καὶ	ὑπηρετοῦντος	βλάβη, ἡ δὲ ἀδικία τοὐναντίον,
[337]	δέ που μαθεῖν παρὰ τοῦ	εἰδότος·	καὶ ἐγὼ οὖν τοῦτο ἀξιῶ
[344]	βίου διαγωγήν, ᾗ ἂν διαγόμενος	ἕκαστος	ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ
[340]	ὁ γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι	ἕκαστος	τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ' ἔστιν
[330]	οὔτ' ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν	ὀνομαστὸς	ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ
[330]	ὑποψίας δ' οὖν καὶ δείματος	μεστὸς	γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται ἤδη καὶ
[332]	μήν, ὦ φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς	ἄχρηστος.	ἀληθῆ. καὶ μὴ πλέουσι δὴ
[333]	δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν μὲν χρήσει	ἄχρηστος,	ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει.
[332]	τοῖς μὴ πολεμοῦσιν ὁ δίκαιος	ἄχρηστος;	οὐ πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτο.
[336]	ἐρωτᾶν ἢ ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ	αὐτὸς	ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί φῂς
[340]	καὶ τί, ἔφη, δεῖται μάρτυρος;	αὐτὸς	γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς μὲν
[342]	τῷ ἀρχομένῳ καὶ ᾧ ἂν	αὐτὸς	δημιουργῇ, καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων
[347]	ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν μὴ	αὐτὸς	ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν δείσαντές μοι
[327]	μετεστράφην τε καὶ ἠρόμην ὅπου	αὐτὸς	εἴη. οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται·
[330]	ψυχὴν μὴ ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ	αὐτός	ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως
[349]	καὶ ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων πλεῖστον	αὐτὸς	λάβῃ; ἔστι ταῦτα. ὧδε δὴ
[330]	γῆρας φέρουσιν, εὖ ἔχει ὁ	αὐτὸς	λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν ὁ
[337]	ἵνα Σωκράτης τὸ εἰωθὸς διαπράξηται·	αὐτὸς	μὲν μὴ ἀποκρίνηται, ἄλλου δ'
[344]	λόγον. καὶ δὴ ἔγωγε καὶ	αὐτὸς	πάνυ ἐδεόμην τε καὶ εἶπον·
[330]	εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ' ἂν	αὐτὸς	Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ'
[334]	~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου γε ὁ	αὐτὸς	φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ τὰ
[333]	ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν	οὗτος	δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ
[334]	βλάπτειν, τοὺς δὲ δικαίους ὠφελεῖν;	οὗτος	ἐκείνου καλλίων φαίνεται. πολλοῖς ἄρα,
[327]	καὶ ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη.	οὗτος,	ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε.
[351]	ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς	οὗτος	ἦν ὁ λόγος. ἀλλὰ τόδε
[348]	τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις	οὗτος,	καὶ ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει
[333]	πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ,	οὗτος	καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ'
[331]	(ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα	οὗτος	ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε
[349]	ὁ δὲ μὴ ἐοικέναι; καλῶς.	τοιοῦτος	ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ
[342]	(ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα ὅ γε	τοιοῦτος	κυβερνήτης τε καὶ ἄρχων τὸ
[343]	ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου ἂν ὁ	τοιοῦτος	τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν
[349]	γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη, ὁ	τοιοῦτος	ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις,
[350]	ἀλλ' ἑλκόμενος καὶ μόγις, μετὰ	ἱδρῶτος	θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε καὶ θέρους
[327]	καὶ Ἀδείμαντος ὁ τοῦ Γλαύκωνος	ἀδελφὸς	καὶ Νικήρατος ὁ Νικίου καὶ
[331]	διαγάγῃ, γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα	γηροτρόφος	συναορεῖ ἐλπὶς ἃ μάλιστα θνατῶν
[331]	ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ ἀγαθὴ	γηροτρόφος,	ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως
[350]	ἐπιστήμων σοφός; φημί. ὁ δὲ	σοφὸς	ἀγαθός; φημί. ὁ ἄρα ἀγαθός
[337]	εἴ τίς τί σε ἐρωτᾷ.	σοφὸς	γὰρ εἶ, ἦν δ' ἐγώ,
[331]	Σιμωνίδῃ γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν	σοφὸς	γὰρ καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο
[340]	ἔστι δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς ἢ	σοφὸς	ἢ ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε
[350]	ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός τε καὶ	σοφός,	ὁ δὲ ἄδικος ἀμαθής τε
[335]	δὲ φίλοις ὠφελίαν, οὐκ ἦν	σοφὸς	ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ
[350]	ὁ ἄρα ἀγαθός τε καὶ	σοφὸς	τοῦ μὲν ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει
[350]	ἀνεπιστήμονος; ἴσως. ὁ δὲ ἐπιστήμων	σοφός;	φημί. ὁ δὲ σοφὸς ἀγαθός;
[348]	ἦν δ' ἐγώ, ὅσα ἄρτι	Θρασύμαχος	ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ τοῦ ἀδίκου;
[343]	λόγος εἰς τοὐναντίον περιειστήκει, ὁ	Θρασύμαχος	ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι,
[344]	καὶ συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν ὁ	Θρασύμαχος	ἐν νῷ εἶχεν ἀπιέναι, ὥσπερ
[340]	τῶν ἀρχόντων δίκαιον εἶναι ἔθετο	Θρασύμαχος.	καὶ γὰρ τὸ τοῦ κρείττονος,
[340]	ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ	Θρασύμαχος	ὁμολογεῖ τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε
[340]	ἀλλ' εἰ νῦν οὕτω λέγει	Θρασύμαχος,	οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα. καί μοι
[336]	αὐτὸ φαίη εἶναι; (καὶ ὁ	Θρασύμαχος	πολλάκις μὲν καὶ διαλεγομένων ἡμῶν
[347]	μεῖζον εἶναι ὃ νῦν λέγει	Θρασύμαχος,	τὸν τοῦ ἀδίκου βίον φάσκων
[344]	ἐγὼ γὰρ οἶμαι, ἔφη ὁ	Θρασύμαχος,	τουτὶ ἄλλως ἔχειν; ἔοικας, ἦν
[338]	μὴ ἄλλως ποιεῖν. καὶ ὁ	Θρασύμαχος	φανερὸς μὲν ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν
[350]	τε καὶ κακός. ὁ δὴ	Θρασύμαχος	ὡμολόγησε μὲν πάντα ταῦτα, οὐχ
[336]	καὶ ἐγώ τε καὶ ὁ	Πολέμαρχος	δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ δ' εἰς
[331]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὑπολαβὼν ὁ	Πολέμαρχος,	εἴπερ γέ τι χρὴ Σιμωνίδῃ
[340]	οὕτως, ἦ δ' ὃς ὁ	Πολέμαρχος,	ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ,
[327]	ἀπὸ τῆς πομπῆς. ὁ οὖν	Πολέμαρχος	ἔφη· ὦ Σώκρατες, δοκεῖτέ μοι
[327]	(καὶ ὀλίγῳ ὕστερον ὅ τε	Πολέμαρχος	ἧκε καὶ Ἀδείμαντος ὁ τοῦ
[328]	πῶς λέγεις; οὕτως, ἔφη ὁ	Πολέμαρχος.	καὶ πρός γε παννυχίδα ποιήσουσιν,
[327]	οὖν πόρρωθεν ἡμᾶς οἴκαδε ὡρμημένους	Πολέμαρχος	ὁ Κεφάλου ἐκέλευσε δραμόντα τὸν
[327]	τοῦ ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς, ἔφη,	Πολέμαρχος	περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην τε
[340]	Δί' ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὁ	Πολέμαρχος,	σαφέστατά γε. ἐὰν σύ γ'
[331]	ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη, ἐγώ, ὁ	Πολέμαρχος,	τῶν γε σῶν κληρονόμος; πάνυ
[330]	ὦ Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις	ἐγγὺς	ᾖ τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται
[337]	ἐγὼ οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν.	ἡδὺς	γὰρ εἶ, ἔφη· ἀλλὰ πρὸς
[344]	ἐν νῷ εἶχεν ἀπιέναι, ὥσπερ	βαλανεὺς	ἡμῶν καταντλήσας κατὰ τῶν ὤτων
[328]	γὰρ δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ.	εὐθὺς	οὖν με ἰδὼν ὁ Κέφαλος
[352]	οἷοί (τε ἀλλὰ δὴ καὶ	οὕς	φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ τι μετ'
[334]	ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη,	οὓς	ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν,
[334]	ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν,	οὓς	δ' ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ'
[352]	καὶ ἀλλήλους γε καὶ ἐφ'	οὓς	ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν
[328]	τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ τοὺς	λόγους	ἐπιθυμίαι τε καὶ ἡδοναί. μὴ
[346]	τὸ μισθὸν ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς	δημιουργοὺς	ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ
[331]	οὔτε δίκαιος ἂν εἴη ὁ	ἀποδιδούς,	οὐδ' αὖ πρὸς τὸν οὕτως
[332]	ὅ τε ἀπολαμβάνων καὶ ὁ	ἀποδιδούς	οὐχ οὕτω λέγειν φῂς τὸν
[330]	ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ τοῦ	Θεμιστοκλέους	εὖ ἔχει, ὃς τῷ Σεριφίῳ
[329]	καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ τοῦ	Σοφοκλέους	γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν ἐστι
[334]	μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν, τοὺς δὲ	ἀγαθοὺς	βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ μὴν οἵ
[337]	ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι (τοῦ	ἀληθοῦς;	ἢ πῶς λέγεις; τί ἂν
[347]	Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ δύο	μισθοὺς	γιγνώσκω, τὴν δὲ ζημίαν ἥντινα
[350]	ὥσπερ ταῖς γραυσὶν ταῖς τοὺς	μύθους	λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι
[334]	ἐγώ, δίκαιον βλάπτειν, τοὺς δὲ	δικαίους	ὠφελεῖν; οὗτος ἐκείνου καλλίων φαίνεται.
[328]	παρὰ φίλους τε καὶ πάνυ	οἰκείους.	καὶ μήν, ἦν δ' ἐγώ,
[329]	καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς	οἰκείους	μία τις αἰτία ἐστίν, οὐ
[335]	δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ' ἵπποι	βελτίους	ἢ χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα
[335]	καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ	κακούς;	ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ γὰρ θερμότητος
[334]	ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος. τοὺς	ἀδίκους	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, δίκαιον
[335]	τῇ δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι	ἀδίκους;	ἢ καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ
[352]	τι μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι	ἀδίκους	ὄντας, τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς
[338]	δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ	τυραννικούς,	καὶ αἱ ἄλλαι οὕτως· θέμεναι
[338]	τὸ αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία μὲν	δημοκρατικούς,	τυραννὶς δὲ τυραννικούς, καὶ αἱ
[352]	ἣ αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ	ἀλλήλους	γε καὶ ἐφ' οὓς ᾖσαν
[351]	καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει	ἀλλήλους	καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους εἶναι
[351]	ἄν τι δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν	ἀλλήλους;	(οὐ δῆτα, ἦ δ' ὅς.
[348]	δὲ ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς	ἀλλήλους	σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ
[343]	πρῶτον μὲν ἐν τοῖς πρὸς	ἀλλήλους	συμβολαίοις, ὅπου ἂν ὁ τοιοῦτος
[336]	Σώκρατες; καὶ τί εὐηθίζεσθε πρὸς	ἀλλήλους	ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ' εἴπερ
[336]	ὡς ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν	ὕθλους	τοιούτους λέγῃς. καὶ ἐγὼ ἀκούσας
[332]	γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς	φίλους	ἀγαθὸν μέν τι δρᾶν, κακὸν
[332]	καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς	φίλους	ἄρα εὖ ποιεῖν καὶ τοὺς
[334]	ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν	φίλους	βλάπτειν πονηροὶ γὰρ αὐτοῖς εἰσιν
[334]	δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς ἐχθρούς.	(φίλους	δὲ λέγεις εἶναι πότερον τοὺς
[332]	μοι. τίς οὖν δυνατώτατος κάμνοντας	φίλους	εὖ ποιεῖν καὶ ἐχθροὺς κακῶς
[334]	δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν μὲν τοὺς	φίλους	ἡ δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς
[328]	παρ' ἡμᾶς φοίτα ὡς παρὰ	φίλους	τε καὶ πάνυ οἰκείους. καὶ
[332]	καὶ πρὸς τί ἔργον δυνατώτατος	φίλους	ὠφελεῖν καὶ ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν
[336]	φάναι δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν	φίλους	ὠφελεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς βλάπτειν;
[338]	Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ τοὺς	ἄλλους.	εἰπόντος δέ μου ταῦτα, ὅ
[334]	μὲν χρηστοὺς εἶναι μὴ ὄντας,	πολλοὺς	δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα
[334]	περὶ τοῦτο, ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς	πολλοὺς	μὲν χρηστοὺς εἶναι μὴ ὄντας,
[329]	ὦ Κέφαλε, οἶμαί σου τοὺς	πολλούς,	ὅταν ταῦτα λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι
[330]	δ' ὅς, ἴσως οὐκ ἂν	πολλοὺς	πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι,
[343]	οἴει τοὺς ποιμένας ἢ τοὺς	βουκόλους	τὸ τῶν προβάτων ἢ τὸ
[338]	γε. (τίθεται δέ γε τοὺς	νόμους	ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς τὸ
[339]	τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες	νόμους	τιθέναι τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασιν,
[327]	κατιδὼν οὖν πόρρωθεν ἡμᾶς οἴκαδε	ὡρμημένους	Πολέμαρχος ὁ Κεφάλου ἐκέλευσε δραμόντα
[335]	καὶ τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ τοὺς	βλαπτομένους	ἄρα, ὦ φίλε, τῶν ἀνθρώπων
[335]	ὦ ἑταῖρε, μὴ οὕτω φῶμεν,	βλαπτομένους	εἰς τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους
[343]	πως ἡγῇ διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς	ἀρχομένους	ἢ ὥσπερ ἄν τις πρὸς
[340]	κελεύειν τοὺς ἥττους τε καὶ	ἀρχομένους	ποιεῖν. ἐκ δὲ τούτων τῶν
[346]	φαμὲν δέ γε τὸ μισθὸν	ἀρνυμένους	ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ
[352]	μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ	ἀμείνους	καὶ δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι
[335]	ἀλλὰ τῇ ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ	ἀφίππους;	οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ
[335]	τὴν τῶν ἵππων ἀρετήν; ἀνάγκη.	(ἀνθρώπους	δέ, ὦ ἑταῖρε, μὴ οὕτω
[334]	τε καί φησιν αὐτὸν πάντας	ἀνθρώπους	κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ τε.
[350]	ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε καὶ	θέρους	ὄντος τότε καὶ εἶδον ἐγώ,
[335]	ὦ φίλε, τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη	ἀδικωτέρους	γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ
[334]	χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς δ' ἂν	πονηροὺς	μισεῖν. ἆρ' οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσιν
[335]	πάνυ γε, ἔφη· τούς γε	πονηρούς	τε καὶ ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν.
[334]	δίκαιον τότε τούτοις τοὺς μὲν	πονηροὺς	(ὠφελεῖν, τοὺς δὲ ἀγαθοὺς βλάπτειν;
[332]	ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν καὶ	ἐχθροὺς	βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν καὶ
[336]	μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς δ'	ἐχθροὺς	βλάπτειν; τίνος; ἔφη. οἶμαι αὐτὸ
[335]	τούς γε πονηρούς τε καὶ	ἐχθροὺς	δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ' ἵπποι
[332]	ἄρα εὖ ποιεῖν καὶ τοὺς	ἐχθροὺς	κακῶς δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ μοι.
[332]	κάμνοντας φίλους εὖ ποιεῖν καὶ	ἐχθροὺς	κακῶς πρὸς νόσον καὶ ὑγίειαν;
[334]	ἡ δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς	ἐχθρούς.	(φίλους δὲ λέγεις εἶναι πότερον
[334]	ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ	ἐχθροὺς	ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη, οὓς
[334]	γὰρ αὐτοῖς εἰσιν τοὺς δ'	ἐχθροὺς	ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ· καὶ οὕτως
[335]	ἵπποι βελτίους ἢ χείρους γίγνονται;	χείρους.	ἆρα εἰς τὴν τῶν κυνῶν
[335]	βλαπτομένους εἰς τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν	χείρους	γίγνεσθαι; πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ'
[335]	ἆρ' οὖν καὶ κύνες βλαπτόμενοι	χείρους	γίγνονται εἰς τὴν τῶν κυνῶν
[335]	βλαπτόμενοι δ' ἵπποι βελτίους ἢ	χείρους	γίγνονται; χείρους. ἆρα εἰς τὴν
[335]	οὖν τῇ μουσικῇ οἱ μουσικοὶ	ἀμούσους	δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ τῇ
[334]	γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος.	τοὺς	ἀδίκους ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[338]	καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ	τοὺς	ἄλλους. εἰπόντος δέ μου ταῦτα,
[343]	ἄλλως πως ἡγῇ διανοεῖσθαι πρὸς	τοὺς	ἀρχομένους ἢ ὥσπερ ἄν τις
[345]	καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ	τοὺς	ἄρχοντας ἐν ταῖς πόλεσιν, τοὺς
[339]	σκοπῶμεν δὲ βέλτιον. οὐχ ὡμολόγηται	τοὺς	ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν
[340]	ᾤμην σε τοῦτο λέγειν ὅτε	τοὺς	ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι
[335]	ἀρετή; καὶ τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ	τοὺς	βλαπτομένους ἄρα, ὦ φίλε, τῶν
[343]	(ὅτι οἴει τοὺς ποιμένας ἢ	τοὺς	βουκόλους τὸ τῶν προβάτων ἢ
[335]	ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε, ἔφη·	τούς	γε πονηρούς τε καὶ ἐχθροὺς
[336]	εἶναι τοὺς μὲν φίλους ὠφελεῖν,	τοὺς	δ' ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος; ἔφη.
[334]	βλάπτειν πονηροὶ γὰρ αὐτοῖς εἰσιν	τοὺς	δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ·
[334]	τούτοις τοὺς μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν,	τοὺς	δὲ ἀγαθοὺς βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ
[344]	τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ,	τοὺς	δὲ ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι οὐκ
[334]	ἦν δ' ἐγώ, δίκαιον βλάπτειν,	τοὺς	δὲ δικαίους ὠφελεῖν; οὗτος ἐκείνου
[339]	τιθέναι τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασιν,	τοὺς	δέ τινας οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι
[346]	γε τὸ μισθὸν ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι	τοὺς	δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ
[334]	(φίλους δὲ λέγεις εἶναι πότερον	τοὺς	δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ
[343]	τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ	τοὺς	ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ
[332]	φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν καὶ	τοὺς	ἐχθροὺς κακῶς δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ
[334]	φίλους ἡ δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ	τοὺς	ἐχθρούς. (φίλους δὲ λέγεις εἶναι
[340]	κρείττους τὰ αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν	τοὺς	ἥττους τε καὶ ἀρχομένους ποιεῖν.
[340]	καλεῖς σὺ τὸν ἐξαμαρτάνοντα περὶ	τοὺς	κάμνοντας κατ' αὐτὸ τοῦτο ὃ
[340]	ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε	τοὺς	κρείττους τὰ αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν
[328]	ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ	τοὺς	λόγους ἐπιθυμίαι τε καὶ ἡδοναί.
[340]	μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ	τοὺς	μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς κακὰ
[347]	ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ Γλαύκων·	τοὺς	μὲν γὰρ δύο μισθοὺς γιγνώσκω,
[339]	ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι	τοὺς	μὲν ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς δέ
[334]	ἀλλ' ὅμως δίκαιον τότε τούτοις	τοὺς	μὲν πονηροὺς (ὠφελεῖν, τοὺς δὲ
[334]	διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι	τοὺς	μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ γὰρ
[336]	ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον εἶναι	τοὺς	μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς δ'
[334]	κατὰ δὴ τὸν σὸν λόγον	τοὺς	μηδὲν ἀδικοῦντας δίκαιον κακῶς ποιεῖν.
[350]	σοι, ὥσπερ ταῖς γραυσὶν ταῖς	τοὺς	μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ καὶ
[338]	πάνυ γε. (τίθεται δέ γε	τοὺς	νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς
[329]	πέρι καὶ τῶν γε πρὸς	τοὺς	οἰκείους μία τις αἰτία ἐστίν,
[334]	δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ	τοὺς	ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ
[330]	αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ πατέρες	τοὺς	παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ
[343]	ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι οἴει	τοὺς	ποιμένας ἢ τοὺς βουκόλους τὸ
[329]	εἶπον· ὦ Κέφαλε, οἶμαί σου	τοὺς	πολλούς, ὅταν ταῦτα λέγῃς, οὐκ
[348]	σὺ δὲ οἴει με ἴσως	τοὺς	τὰ βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ
[328]	τε αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον,	τοὺς	τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ δὴ
[332]	τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν	τοὺς	φίλους ἀγαθὸν μέν τι δρᾶν,
[332]	τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ	τοὺς	φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν καὶ
[334]	ἔμοιγε δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν μὲν	τοὺς	φίλους ἡ δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ
[345]	τοὺς ἄρχοντας ἐν ταῖς πόλεσιν,	τοὺς	ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας, ἑκόντας οἴει
[351]	ποιήσει ἀλλήλους καὶ στασιάζειν καὶ	ἀδυνάτους	εἶναι κοινῇ μετ' (ἀλλήλων πράττειν;
[337]	αὕτη κείνη ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία	Σωκράτους,	καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε
[338]	(κἄπειτα, αὕτη δή, ἔφη, ἡ	Σωκράτους	σοφία· αὐτὸν μὲν μὴ ἐθέλειν
[344]	καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας	ἀθλιωτάτους.	ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς, ἣ
[340]	ὅτε τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ	ἀναμαρτήτους	εἶναι ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν.
[329]	περί τε τἀφροδίσια καὶ περὶ	πότους	τε καὶ εὐωχίας καὶ ἄλλ'
[334]	εἶναι πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ	χρηστοὺς	εἶναι, ἢ τοὺς ὄντας, κἂν
[334]	ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν	χρηστοὺς	εἶναι μὴ ὄντας, πολλοὺς δὲ
[334]	ἔφη, οὓς ἄν τις ἡγῆται	χρηστοὺς	φιλεῖν, οὓς δ' ἂν πονηροὺς
[340]	τὰ αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς	ἥττους	τε καὶ ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ
[327]	οὔ; ἢ τοίνυν τούτων, ἔφη,	κρείττους	γένεσθε ἢ μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν,
[340]	θέμενος ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε τοὺς	κρείττους	τὰ αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς
[344]	τοῖς τῶν πολιτῶν χρήμασιν καὶ	αὐτοὺς	ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, ἀντὶ τούτων τῶν
[343]	διατεθείη, καὶ ἄλλο τι σκοπεῖν	αὐτοὺς	διὰ νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἢ
[352]	ἐνῆν τις αὐτοῖς δικαιοσύνη, ἣ	αὐτοὺς	ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους γε
[343]	βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν καὶ παχύνειν	αὐτοὺς	καὶ θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι
[343]	εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ,	ἑαυτοὺς	δὲ οὐδ' ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ,
[348]	καὶ ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ'	ἑαυτοὺς	ποιεῖσθαι· σὺ δὲ οἴει με
[336]	ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους	τοιούτους	λέγῃς. καὶ ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην
[328]	καὶ Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ Πολεμάρχου	ἀδελφούς,	καὶ δὴ καὶ Θρασύμαχον τὸν
[345]	ἄρχοντας ἐν ταῖς πόλεσιν, τοὺς	ὡς	ἀληθῶς ἄρχοντας, ἑκόντας οἴει ἄρχειν;
[343]	ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ	ὡς	ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως πως ἡγῇ
[336]	ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ' εἴπερ	ὡς	ἀληθῶς βούλει εἰδέναι τὸ δίκαιον
[343]	ἀδικία τοὐναντίον, καὶ ἄρχει τῶν	ὡς	ἀληθῶς εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων,
[345]	τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν	ὡς	ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ πρῶτον ὁριζόμενος
[345]	ἰατρὸν τὸ πρῶτον ὁριζόμενος τὸν	ὡς	ἀληθῶς ποιμένα οὐκέτι ᾤου δεῖν
[349]	ὁ ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ ἁμιλλήσεται	ὡς	ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς λάβῃ; ἔστι
[327]	δοκεῖτέ μοι πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι	ὡς	ἀπιόντες. οὐ γὰρ κακῶς δοξάζεις,
[327]	ὁ Νικίου καὶ ἄλλοι τινὲς	ὡς	ἀπὸ τῆς πομπῆς. ὁ οὖν
[334]	δεινὸς φυλάττειν, καὶ κλέπτειν δεινός.	ὡς	γοῦν ὁ λόγος, ἔφη, σημαίνει.
[336]	διεκωλύετο βουλομένων διακοῦσαι τὸν λόγον·	ὡς	δὲ διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ ταῦτ'
[338]	μόνον· χρήματα γὰρ οὐκ ἔχω.	ὡς	δὲ προθύμως τοῦτο δρῶ, ἐάν
[337]	εἶπες πρὸς ταῦτα; εἶεν, ἔφη·	ὡς	δὴ ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν
[336]	ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς	ὡς	διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε καὶ
[353]	γ' ἂν οἶμαι οὕτω καλῶς	ὡς	δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι.
[351]	σοφία μετὰ δικαιοσύνης· εἰ δ'	ὡς	ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ ἀδικίας. πάνυ
[350]	ὡμολόγησε μὲν πάντα ταῦτα, οὐχ	(ὡς	ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ'
[333]	ἢ ἀποδόσθαι ἵππον· τότε (δέ,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, ὁ ἱππικός. ἦ
[336]	ἀκριβῶς λέγε ὅτι ἂν λέγῃς·	ὡς	ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους
[347]	δὲ ζημίαν ἥντινα λέγεις καὶ	ὡς	ἐν μισθοῦ μέρει εἴρηκας, οὐ
[347]	τῷ ἀρχομένῳ· ὧν δὴ ἕνεκα,	ὡς	ἔοικε, μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν τοῖς
[335]	αὐτὴ θέσις. φίλος μὲν δή,	ὡς	ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ ὁ
[334]	κλέπτης ἄρα τις ὁ δίκαιος,	ὡς	ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις παρ'
[332]	δή τι ἢ τὸ τοιοῦτον,	ὡς	ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης τὸ τὰ
[332]	ἠινίξατο ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,	ὡς	ἔοικεν, ὁ Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ
[347]	ἔρχονται ἐπὶ τὸ ἄρχειν οὐχ	ὡς	ἐπ' ἀγαθόν τι ἰόντες οὐδ'
[347]	ὡς εὐπαθήσοντες ἐν αὐτῷ, ἀλλ'	(ὡς	ἐπ' ἀναγκαῖον καὶ οὐκ ἔχοντες
[341]	τε καὶ τὸν κρείττονα, τὸν	ὡς	ἔπος εἰπεῖν ἢ τὸν ἀκριβεῖ
[330]	χρηματισάμενοι περὶ τὰ χρήματα σπουδάζουσιν	ὡς	ἔργον ἑαυτῶν, καὶ κατὰ τὴν
[345]	ὅμως ἐμέ γε οὐ πείθει	ὡς	ἔστι τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ'
[328]	σε χρὴ πυκνότερον δεῦρο ἰέναι.	ὡς	εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε ὅσον
[347]	ἐπ' ἀγαθόν τι ἰόντες οὐδ'	ὡς	εὐπαθήσοντες ἐν αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς
[341]	τοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι	ὡς	ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν οἶδα,
[331]	ἀεὶ πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος,	ὡς	καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ
[329]	τῶν τοιούτων ἔχεται, καὶ ἀγανακτοῦσιν	ὡς	μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι καὶ τότε
[348]	πείθωμεν, ἂν δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν,	ὡς	οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς γὰρ
[337]	δύο μηδ' ὅτι τετράκις τρία·	ὡς	οὐκ ἀποδέξομαί σου ἐὰν τοιαῦτα
[345]	ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν αἰτοῦσιν,	ὡς	οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ
[328]	καὶ δεῦρο παρ' ἡμᾶς φοίτα	ὡς	παρὰ φίλους τε καὶ πάνυ
[338]	καὶ τὸν τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν	ὡς	παρανομοῦντά τε καὶ ἀδικοῦντα. τοῦτ'
[351]	μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ μέν, ἔφη,	ὡς	σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει ἡ
[352]	οὕτως ἔχει μανθάνω, ἀλλ' οὐχ	ὡς	σὺ τὸ πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ
[331]	κυβερνᾷ. εὖ οὖν λέγει θαυμαστῶς	ὡς	σφόδρα. πρὸς δὴ τοῦτ' ἔγωγε
[347]	οὖν ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ,	ὡς	τὸ δίκαιόν ἐστιν τὸ τοῦ
[330]	τὰ χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν	ὡς	τὸ πολὺ οἳ ἂν μὴ
[335]	ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ	ὡς	τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον
[327]	ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη ὁ Γλαύκων.	ὡς	τοίνυν μὴ ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε.
[330]	μῦθοι περὶ τῶν ἐν Ἅιδου,	ὡς	τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα δεῖ ἐκεῖ
[332]	ὃ εἴη. διενοεῖτο μὲν γάρ,	ὡς	φαίνεται, ὅτι τοῦτ' εἴη δίκαιον,
[327]	λείπεται, τὸ ἢν πείσωμεν ὑμᾶς	ὡς	χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι; ἦ καὶ
[352]	φαίνονται μὲν οὖν καὶ νῦν,	ὥς	γέ μοι δοκεῖ, ἐξ ὧν
[346]	αὐτὴν καλεῖς; ἢ ἐάνπερ βούλῃ	ἀκριβῶς	διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν τι
[336]	συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι καὶ	ἀκριβῶς	λέγε ὅτι ἂν λέγῃς· ὡς
[346]	μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ δεῖ	ἀκριβῶς	σκοπεῖσθαι, ἡ μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν
[345]	ποιμένα οὐκέτι ᾤου δεῖν ὕστερον	ἀκριβῶς	φυλάξαι, ἀλλὰ πιαίνειν οἴει αὐτὸν
[337]	τὶς ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν μὴ	εἰδὼς	μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ
[349]	γε τῷ λόγῳ ἐπεξελθεῖν σκοπούμενον,	ἕως	ἄν σε ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ
[345]	εἶναι βελτίστη ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται,	ἕως	γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ
[328]	εὔπορος. καὶ δὴ καὶ σοῦ	ἡδέως	ἂν πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται
[352]	ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι καὶ	τελέως	ἄδικοι τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν
[352]	γε παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι	τελέως	εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα
[348]	ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ γε	τελέως,	ἔφη, οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις
[351]	πότερον ἡ κρείττων γιγνομένη πόλις	πόλεως	ἄνευ δικαιοσύνης τὴν δύναμιν ταύτην
[349]	ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε καὶ	πράξεως	ὁ ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ ἁμιλλήσεται
[349]	εὐήθης. τί δέ; τῆς δικαίας	πράξεως;	οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη. τοῦ
[349]	δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ τῆς δικαίας	πράξεως;	πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη, ὅς
[352]	καὶ τὰ λοιπά μοι τῆς	ἑστιάσεως	ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ νῦν.
[334]	καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ	Ὀδυσσέως	πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ
[330]	δεῖ ἐκεῖ διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι	τέως,	τότε δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν
[353]	γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς	ὄψεως.	ἥτις, ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν
[342]	προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ	ὄψεως	καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ
[345]	ἐν ταῖς πόλεσιν, τοὺς ὡς	ἀληθῶς	ἄρχοντας, ἑκόντας οἴει ἄρχειν; μὰ
[343]	ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ ὡς	ἀληθῶς	ἄρχουσιν, ἄλλως πως ἡγῇ διανοεῖσθαι
[336]	ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ' εἴπερ ὡς	ἀληθῶς	βούλει εἰδέναι τὸ δίκαιον ὅτι
[343]	τοὐναντίον, καὶ ἄρχει τῶν ὡς	ἀληθῶς	εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων, οἱ
[345]	ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν ὡς	ἀληθῶς	ἰατρὸν τὸ πρῶτον ὁριζόμενος τὸν
[345]	τὸ πρῶτον ὁριζόμενος τὸν ὡς	ἀληθῶς	ποιμένα οὐκέτι ᾤου δεῖν ὕστερον
[339]	ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ	ὀρθῶς	ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι
[339]	τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ	ὀρθῶς	ἀσύμφορα; ἢ πῶς λέγεις; οὕτως.
[345]	μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι οὐκ	ὀρθῶς	βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ πλείονος
[331]	ἔχοντα πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν.	(ὀρθῶς,	ἔφη, λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος
[341]	εἰπεῖν οὕτω λέγων, ἢ οὔ;	ὀρθῶς,	ἔφη. ~(τί δὲ δή; αὐτὴ
[341]	θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης; ὁ	ὀρθῶς	κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν ἢ
[331]	τί φῂς τὸν Σιμωνίδην λέγοντα	ὀρθῶς	λέγειν περὶ δικαιοσύνης; ὅτι, ἦ
[339]	που κρατεῖ, ὥστε συμβαίνει τῷ	ὀρθῶς	λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι τὸ αὐτὸ
[339]	τιθέασιν, τοὺς δέ τινας οὐκ	ὀρθῶς;	οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς
[341]	τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ τέχνη. ἦ	ὀρθῶς	σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν εἰπεῖν
[339]	ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι τοὺς μὲν	ὀρθῶς	τιθέασιν, τοὺς δέ τινας οὐκ
[334]	ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ	ὀρθῶς	τὸν φίλον καὶ ἐχθρὸν θέσθαι.
[353]	ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ ἢ ψυχῇ	δικαίως	ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν
[352]	ἄλλῳ ἢ ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν	δικαίως	(ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν ἔργα
[331]	αὐτὰ ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε μὲν	δικαίως,	ἐνίοτε δὲ ἀδίκως ποιεῖν; οἷον
[331]	ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὃς ἂν	δικαίως	καὶ ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ,
[330]	ἂν ὁ ἐπιεικὴς πάνυ τι	ῥᾳδίως	γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ'
[350]	ταῦτα, οὐχ (ὡς ἐγὼ νῦν	ῥᾳδίως	λέγω, ἀλλ' ἑλκόμενος καὶ μόγις,
[351]	τε καὶ ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη,	ῥᾳδίως	οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας,
[328]	ἔτι ἐν δυνάμει ἦ τοῦ	ῥᾳδίως	πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ, οὐδὲν
[329]	οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε	ῥᾳδίως	τὸ γῆρας φέρειν οὐ διὰ
[350]	ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν,	ὁμοίως	δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως. ὁ δὲ
[350]	τί δὲ ὁ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ	ὁμοίως	μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως
[354]	ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν τοῦ προτέρου	μετρίως	ἀπολαῦσαι, καὶ ἐγώ μοι δοκῶ
[329]	εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας	μετρίως	ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ μή,
[331]	ὅτι ὃς ἂν δικαίως καὶ	ὁσίως	τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά οἱ
[353]	ἐργάσεται τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ	κακῶς.	ἀληθές, ἔφη, τοῦτό γε λέγεις.
[353]	ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα κακῇ ψυχῇ	κακῶς	ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ
[353]	ὁ δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται,	κακῶς	δὲ ὁ ἄδικος. φαίνεται, ἔφη,
[332]	εὖ ποιεῖν καὶ τοὺς ἐχθροὺς	κακῶς	δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ μοι. τίς
[327]	ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες. οὐ γὰρ	κακῶς	δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ. ὁρᾷς
[335]	εὖ ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν	κακῶς·	νῦν πρὸς τούτῳ ὧδε λέγειν,
[334]	λόγον τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας δίκαιον	κακῶς	ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες·
[332]	φίλους εὖ ποιεῖν καὶ ἐχθροὺς	κακῶς	πρὸς νόσον καὶ ὑγίειαν; ἰατρός.
[345]	προθυμοῦ καὶ ἡμῖν ἐνδείξασθαι ~οὔτοι	(κακῶς	σοι κείσεται ὅτι ἂν ἡμᾶς
[353]	ὦτα στερόμενα τῆς αὑτῶν ἀρετῆς	κακῶς	τὸ αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ
[351]	καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι	ἀδίκως	καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ καὶ
[331]	ἐνίοτε μὲν δικαίως, ἐνίοτε δὲ	ἀδίκως	ποιεῖν; οἷον τοιόνδε λέγω· πᾶς
[351]	ὅσα κοινῇ ἐπί τι ἔρχεται	ἀδίκως,	πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι, εἰ
[332]	ἐγώ, ὡς ἔοικεν, ὁ Σιμωνίδης	ποιητικῶς	(τὸ δίκαιον ὃ εἴη. διενοεῖτο
[328]	τινος προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου·	τεθυκὼς	γὰρ ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ.
[336]	ἐλέγχων ἐπειδάν τίς τι ἀποκρίνηται,	ἐγνωκὼς	τοῦτο, ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν ἢ
[353]	ποτε ὄμματα τὸ αὑτῶν ἔργον	καλῶς	(ἀπεργάσαιντο μὴ ἔχοντα τὴν αὑτῶν
[354]	καὶ χαλεπαίνων ἐπαύσω. οὐ μέντοι	καλῶς	γε (εἱστίαμαι, δι' ἐμαυτὸν ἀλλ'
[331]	ἐστι· τοῦτο λέγων δοκεῖ ἔμοιγε	καλῶς	λέγειν. ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ'
[335]	ἔφη, οὕτως ἄν μοι δοκεῖ	καλῶς	λέγεσθαι. ἔστιν ἄρα, ἦν δ'
[351]	ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ	καλῶς.	σοὶ γάρ, ἔφη, χαρίζομαι. εὖ
[347]	μισθὸν αἰτεῖν, ὅτι ὁ μέλλων	καλῶς	τῇ τέχνῃ πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ
[349]	τοιούτοις, ὁ δὲ μὴ ἐοικέναι;	καλῶς.	τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν
[353]	οὐδενί γ' ἂν οἶμαι οὕτω	καλῶς	ὡς δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ τούτῳ
[331]	ὦ Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι.	(παγκάλως,	ἦν δ' ἐγώ, λέγεις, ὦ
[344]	ἢ μαθεῖν εἴτε οὕτως εἴτε	ἄλλως	(ἔχει; ἢ σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν
[342]	τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως ἢ	ἄλλως	ἔχει; οὕτως, ἔφη, φαίνεται. (οὐκ
[344]	οἶμαι, ἔφη ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ	ἄλλως	ἔχειν; ἔοικας, ἦν δ' ἐγώ
[338]	καὶ ἔχειν εἰπεῖν. μὴ οὖν	ἄλλως	ποίει, ἀλλὰ ἐμοί τε χαρίζου
[328]	τε καὶ ἡδοναί. μὴ οὖν	ἄλλως	ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ τε τοῖς
[338]	οἱ ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ	ἄλλως	ποιεῖν. καὶ ὁ Θρασύμαχος φανερὸς
[328]	διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε (καὶ μὴ	ἄλλως	ποιεῖτε. καὶ ὁ Γλαύκων, ἔοικεν,
[343]	ἄρχοντας, οἳ ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν,	ἄλλως	πως ἡγῇ διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς
[331]	τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν εἶναι	ἁπλῶς	οὕτως καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν
[351]	ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ τι οὕτως	ἁπλῶς,	ὦ Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ
[334]	μηδὲν ἀδικοῦντας δίκαιον κακῶς ποιεῖν.	μηδαμῶς,	ἔφη, ὦ Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ
[350]	ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι.	μηδαμῶς,	ἦν δ' ἐγώ, παρά γε
[333]	καὶ ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ;	οὐδαμῶς.	ἀλλ' εἰς τίνα δὴ κοινωνίαν
[327]	δ' ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας;	οὐδαμῶς,	ἔφη ὁ Γλαύκων. ὡς τοίνυν
[349]	σοι ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν;	οὐδαμῶς,	ἔφη· οὐ γὰρ ἂν ἦν
[352]	δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ ἢ ὠσίν;	οὐδαμῶς.	οὐκοῦν δικαίως (ἂν) ταῦτα τούτων
[338]	ἂν κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον.	οὐδαμῶς,	ὦ ἄριστε, ἦν δ' ἐγώ·
[352]	μοι δοκεῖ, ἐξ ὧν εἰρήκαμεν·	ὅμως	δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ
[334]	κακοὶ φίλοι; πάνυ γε. ἀλλ'	ὅμως	δίκαιον τότε τούτοις τοὺς μὲν
[345]	τῷ λανθάνειν ἢ τῷ διαμάχεσθαι,	ὅμως	ἐμέ γε οὐ πείθει ὡς
[338]	γὰρ οὐκ ἔχω. ὡς δὲ	προθύμως	τοῦτο δρῶ, ἐάν τίς μοι
[344]	καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν	ἱκανῶς	γιγνομένη, καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς
[345]	γε αὑτῆς ὥστ' εἶναι βελτίστη	ἱκανῶς	δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως γ' ἂν
[344]	νῷ ἔχεις ἀπιέναι πρὶν διδάξαι	ἱκανῶς	ἢ μαθεῖν εἴτε οὕτως εἴτε
[345]	ἐγώ· πεῖσον οὖν, ὦ μακάριε,	ἱκανῶς	ἡμᾶς ὅτι οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα
[352]	ἀλλὰ δὴ καὶ οὕς φαμεν	ἐρρωμένως	πώποτέ τι μετ' ἀλλήλων κοινῇ
[332]	ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε τις μὴ	σωφρόνως	ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ δ' ὅς.
[331]	τινος παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν μὴ	σωφρόνως	ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι γε ὀφειλόμενόν
[349]	γὰρ δοκεῖς σύ, ὦ Θρασύμαχε,	ἀτεχνῶς	νῦν οὐ σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ
[353]	ἀντὶ τῆς ἀρετῆς κακίαν; καὶ	πῶς	ἄν; ἔφη· τυφλότητα γὰρ ἴσως
[337]	ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον καὶ ἐλέγχῃ.	πῶς	γὰρ ἄν, ἔφην ἐγώ, ὦ
[348]	ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει;	πῶς	γὰρ οὐ βούλομαι; ἦ δ'
[349]	ὁ δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν;	πῶς	γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη, ὁ
[353]	καὶ σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς;	πῶς	γὰρ οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ'
[327]	οὖν ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν;	πῶς	γὰρ οὔ; ἢ τοίνυν τούτων,
[354]	εὐδαίμων, ὁ δὲ μὴ τἀναντία.	πῶς	γὰρ οὔ; ὁ μὲν δίκαιος
[339]	καὶ τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον;	πῶς	γὰρ οὔ; (οὐ μόνον ἄρα
[354]	εἶναι οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ.	πῶς	γὰρ οὔ; οὐδέποτ' ἄρα, ὦ
[348]	αὐτοῖν καλεῖς, τὸ δὲ κακίαν;	πῶς	γὰρ οὔ; οὐκοῦν τὴν μὲν
[338]	δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται;	πῶς	γὰρ οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ
[351]	καὶ ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην;	πῶς	γὰρ οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό
[349]	πλεονεκτεῖν καὶ τῆς δικαίας πράξεως;	πῶς	γὰρ οὔκ; ἔφη, ὅς γε
[345]	ἀδικίας περὶ πλείονος ποιούμενοι. καὶ	πῶς,	ἔφη, σὲ πείσω; εἰ γὰρ
[329]	ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος·	πῶς,	ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς
[343]	οἳ ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως	πως	ἡγῇ διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους
[334]	τοῦτον φίλον εἶναι. νῦν δὲ	πῶς,	ἦν δ' ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν
[334]	τὸν φίλον καὶ ἐχθρὸν θέσθαι.	πῶς	θέμενοι, ὦ Πολέμαρχε; τὸν δοκοῦντα
[337]	εἴ σοι εἶπεν· ὦ Θρασύμαχε,	πῶς	λέγεις; μὴ ἀποκρίνωμαι ὧν προεῖπες
[339]	δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ	πῶς	λέγεις; οὕτως. ἃ δ' ἂν
[328]	ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις; ἢ	πῶς	λέγεις; οὕτως, ἔφη ὁ Πολέμαρχος.
[337]	εἴπω τι (τοῦ ἀληθοῦς; ἢ	πῶς	λέγεις; τί ἂν αὐτῷ εἶπες
[348]	δή, τὸ τοιόνδε περὶ αὐτῶν	πῶς	λέγεις; τὸ μέν που ἀρετὴν
[328]	πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου, ἢ	πῶς	σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι,
[341]	ἢ ὅτι μάλιστα τελέαν εἶναι;	(πῶς	τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην ἐγώ,
[347]	ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ.	πῶς	τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες; ἔφη
[330]	καὶ τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις,	χαλεπῶς	δὲ τὸ γῆρας φέρουσιν, εὖ
[341]	αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν	ὅπως	ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ
[339]	δίκαιον εἶναι καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες	ὅπως	μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ
[337]	περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη	ὅπως	μηδὲν ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται ὑπ'
[336]	φῂς εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ	ὅπως	μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι τὸ
[337]	δώδεκα, καὶ ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ	ὅπως	μοι, ὦ ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς
[345]	μέλει ἢ ἐφ' ᾧ τέτακται,	ὅπως	τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ
[345]	ἔμμενε τούτοις, ἢ ἐὰν μετατιθῇ,	φανερῶς	μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα.
[347]	ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ	φανερῶς	πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν
[347]	τὸν τοῦ δικαίου. σὺ οὖν	ποτέρως,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Γλαύκων,
[341]	αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον ἐγγένηται, διόρισαι	ποτέρως	λέγεις τὸν ἄρχοντά τε καὶ
[348]	ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.	ὁποτέρως	οὖν σοι, ἦν δ' ἐγώ,
[343]	τά γε οἰκεῖα δι' ἀμέλειαν	μοχθηροτέρως	ἔχειν, ἐκ δὲ τοῦ δημοσίου
[347]	ὦ Γλαύκων, αἱρῇ; καὶ πότερον	ἀληθεστέρως	δοκεῖ σοι λέγεσθαι; τὸν τοῦ
[330]	αὐτός ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ	γήρως	ἀσθενείας ἢ καὶ ὥσπερ ἤδη
[329]	αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε	γήρως,	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι
[329]	τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ	γήρως	ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ
[331]	λέγει, σὺ μέν, ὦ Πολέμαρχε,	ἴσως	γιγνώσκεις, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον
[328]	ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ ἡμᾶς	ἴσως	δεήσει πορεύεσθαι, ποία τίς ἐστιν,
[350]	εἰς τὴν αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ'	ἴσως,	ἔφη, ἀνάγκη τοῦτό γε οὕτως
[339]	τὸ τοῦ κρείττονος. (σμικρά γε	ἴσως,	ἔφη, προσθήκη. οὔπω δῆλον οὐδ'
[353]	πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα γὰρ	ἴσως	λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως. ἥτις,
[350]	(πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος;	ἴσως.	ὁ δὲ ἐπιστήμων σοφός; φημί.
[330]	κεκτῆσθαι; ὅ, ἦ δ' ὅς,	ἴσως	οὐκ ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων.
[345]	κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ ἕτερος	ἴσως	τις ἡμῶν πέπονθεν, οὐ μόνος
[348]	ποιεῖσθαι· σὺ δὲ οἴει με	ἴσως	τοὺς τὰ βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν.
[333]	ἀργυρίου, ἔμοιγε δοκεῖ. πλήν γ'	ἴσως,	ὦ Πολέμαρχε, πρὸς τὸ χρῆσθαι
[336]	πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, ἔπειθ' οὕτως	ἀνοήτως	ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ σπουδάζειν
[339]	ἢ οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν;	πάντως	που, ἔφη, οἷοί τι καὶ
[331]	γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει.	χαριέντως	γάρ τοι, ὦ Σώκρατες, τοῦτ'
[331]	γνώμαν κυβερνᾷ. εὖ οὖν λέγει	θαυμαστῶς	ὡς σφόδρα. πρὸς δὴ τοῦτ'
[334]	κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς	ὡσαύτως;	εἰκὸς μέν, ἔφη, οὓς ἄν
[339]	ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ πῶς λέγεις;	οὕτως.	ἃ δ' ἂν θῶνται ποιητέον
[342]	οὗ τέχνη ἐστίν. φαίνεται, ἔφη,	οὕτως.	ἀλλὰ μήν, ὦ Θρασύμαχε, ἄρχουσί
[335]	βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,	οὕτως	ἄν μοι δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι.
[336]	πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, ἔπειθ'	οὕτως	ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ
[351]	τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ τι	οὕτως	ἁπλῶς, ὦ Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ,
[340]	εἰ νῦν οὕτω λέγει Θρασύμαχος,	οὕτως	αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα. καί μοι εἰπέ,
[349]	τί δὲ ἰατρικόν; οὐχ οὕτως;	οὕτως.	δοκεῖ ἂν οὖν τίς σοι,
[344]	διδάξαι ἱκανῶς ἢ μαθεῖν εἴτε	οὕτως	εἴτε ἄλλως (ἔχει; ἢ σμικρὸν
[350]	καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ	οὕτως	ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη. (ὁ δέ
[334]	ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ	οὕτως	ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν Δί'
[334]	ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ· καὶ	οὕτως	ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον ἢ τὸν
[349]	δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ'	οὕτως,	ἔφη, ἔχει. τί δὲ δὴ
[348]	σοι, ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει.	οὕτως,	ἔφη. ἴθι δή, ἦν δ'
[328]	τοῖς ἵπποις; ἢ πῶς λέγεις;	οὕτως,	ἔφη ὁ Πολέμαρχος. καὶ πρός
[342]	λόγῳ· οὕτως ἢ ἄλλως ἔχει;	οὕτως,	ἔφη, φαίνεται. (οὐκ ἄρα, ἦν
[352]	ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν ὅτι	οὕτως	ἔχει μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς
[350]	ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη τοῦτό γε	οὕτως	ἔχειν. τί δὲ ὁ ἀνεπιστήμων;
[331]	ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς τὸν	οὕτως	ἔχοντα πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν.
[329]	δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ	οὕτως	ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ
[342]	σκόπει ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ·	οὕτως	ἢ ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη,
[340]	δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ	οὕτως,	ἦ δ' ὃς ὁ Πολέμαρχος,
[338]	δὲ τυραννικούς, καὶ αἱ ἄλλαι	οὕτως·	θέμεναι δὲ ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον
[331]	ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς	οὕτως	καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς
[340]	ἀλλ' οἶμαι λέγομεν τῷ ῥήματι	οὕτως,	ὅτι ὁ ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ
[349]	ναί. τί δὲ ἰατρικόν; οὐχ	οὕτως;	οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν τίς
[352]	παντὶ καὶ τῷ δικαίῳ; οὐχ	οὕτως;	πάνυ γε. καὶ ἐν ἑνὶ
[337]	ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ	οὕτως	πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ σοι εἶπεν·
[346]	μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι	οὕτως	τὸ αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται
[344]	ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν.	οὕτως,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ
[336]	μηδ' ὅτι τὸ συμφέρον, ἀλλὰ	σαφῶς	μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε ὅτι