Pages |
[332] |
καὶ
ἐχθροῖς
ὠφελίας
τε
καὶ
|
βλάβας |
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
τοὺς
φίλους
ἄρα |
[330] |
ποιήματα
καὶ
οἱ
πατέρες
τοὺς
|
παῖδας |
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
δὴ
καὶ |
[350] |
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
|
ἐᾷς |
λέγειν.
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει; |
[348] |
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν
ἀδικίαν
|
τελέας |
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι; |
[349] |
τῆς
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ
τῆς
|
δικαίας, |
ἔφη.
τοῦ
δὲ
ἀδίκου
πότερον |
[349] |
καὶ
εὐήθης.
τί
δέ;
τῆς
|
δικαίας |
πράξεως;
οὐδὲ
τῆς
δικαίας,
ἔφη. |
[349] |
τοῦ
δικαίου
πλεονεκτεῖν
καὶ
τῆς
|
δικαίας |
πράξεως;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
ἔφη, |
[349] |
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα
περὶ
τῆς
|
ἀληθείας |
λέγειν.
τί
δέ
σοι,
ἔφη, |
[353] |
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
|
οἰκείας |
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη |
[330] |
ἤτοι
ὑπὸ
τῆς
τοῦ
γήρως
|
ἀσθενείας |
ἢ
καὶ
ὥσπερ
ἤδη
ἐγγυτέρω |
[331] |
συμβάλλεται.
ἔχει
δὲ
καὶ
ἄλλας
|
χρείας |
πολλάς·
ἀλλὰ
ἕν
γε
ἀνθ' |
[351] |
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανήσεται
καὶ
ἰσχυρότερον
|
ἀδικίας, |
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία |
[351] |
λέγε·
ἆρα
εἰ
τοῦτο
ἔργον
|
ἀδικίας, |
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
ἂν
ἐνῇ, |
[351] |
δ'
ὡς
ἐγὼ
ἔλεγον,
μετὰ
|
ἀδικίας. |
πάνυ
ἄγαμαι,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[345] |
ὅτι
οὐκ
ὀρθῶς
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην
|
ἀδικίας |
περὶ
πλείονος
ποιούμενοι.
καὶ
πῶς, |
[343] |
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδίκου
τε
καὶ
|
ἀδικίας, |
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ
μὲν |
[329] |
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα
ἦλθον
|
ἡλικίας. |
νῦν
δ'
ἔγωγε
ἤδη
ἐντετύχηκα |
[328] |
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
τῆς
|
ἡλικίας |
ὃ
δὴ
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ” |
[332] |
τοῖς
φίλοις
τε
καὶ
ἐχθροῖς
|
ὠφελίας |
τε
καὶ
βλάβας
ἀποδιδοῦσα.
τὸ |
[347] |
περιμένειν
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
τῆς
δὲ
|
ζημίας |
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι, |
[330] |
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν,
|
Λυσανίας |
δὲ
ὁ
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω |
[330] |
πάνυ
τι
ῥᾳδίως
γῆρας
μετὰ
|
πενίας |
ἐνέγκοι
οὔθ'
ὁ
μὴ
ἐπιεικὴς |
[343] |
εὕροις
ἐν
τῇ
διαλύσει
τῆς
|
κοινωνίας |
πλέον
ἔχοντα
τὸν
δίκαιον
τοῦ |
[331] |
μηδ'
αὖ
ὀφείλοντα
ἢ
θεῷ
|
θυσίας |
τινὰς
ἢ
ἀνθρώπῳ
χρήματα
ἔπειτα |
[339] |
ταὐτὸν
εἶναι
δίκαιον,
τὸ
τῆς
|
καθεστηκυίας |
ἀρχῆς
συμφέρον·
αὕτη
δέ
που |
[348] |
ἐθαύμασα,
εἰ
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
|
σοφίας |
τιθεῖς
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν |
[329] |
καὶ
περὶ
πότους
τε
καὶ
|
εὐωχίας |
καὶ
ἄλλ'
ἄττα
ἃ
τῶν |
[330] |
ἐκεῖ
μᾶλλόν
τι
καθορᾷ
αὐτά
|
ὑποψίας |
δ'
οὖν
καὶ
δείματος
μεστὸς |
[349] |
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη,
|
εἴρηκας. |
ἔστιν
δέ
γε,
ἔφην,
φρόνιμός |
[347] |
καὶ
ὡς
ἐν
μισθοῦ
μέρει
|
εἴρηκας, |
οὐ
συνῆκα.
τὸν
τῶν
βελτίστων |
[344] |
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
ἔχειν;
|
ἔοικας, |
ἦν
δ'
ἐγώ
ἤτοι
ἡμῶν |
[345] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε;
τὰς
|
ἄλλας |
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς |
[351] |
φαίης
ἂν
ἄδικον
εἶναι
καὶ
|
ἄλλας |
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
καὶ |
[334] |
κλέψαι
καὶ
βουλεύματα
καὶ
τὰς
|
ἄλλας |
πράξεις;
πάνυ
γε.
ὅτου
τις |
[331] |
κτῆσις
συμβάλλεται.
ἔχει
δὲ
καὶ
|
ἄλλας |
χρείας
πολλάς·
ἀλλὰ
ἕν
γε |
[331] |
ἔχει
δὲ
καὶ
ἄλλας
χρείας
|
πολλάς· |
ἀλλὰ
ἕν
γε
ἀνθ'
ἑνὸς |
[351] |
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
καὶ
καταδεδουλῶσθαι,
|
πολλὰς |
δὲ
καὶ
ὑφ'
ἑαυτῇ
ἔχειν |
[338] |
τό
γε
τοιόνδε
φῄς·
εἰ
|
Πουλυδάμας |
ἡμῶν
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς
καὶ |
[327] |
ἢν
πείσωμεν
ὑμᾶς
ὡς
χρὴ
|
ἡμᾶς |
ἀφεῖναι;
ἦ
καὶ
δύναισθ'
ἄν, |
[336] |
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν
ποτε
|
ἡμᾶς |
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν |
[327] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ὁρᾷς
οὖν
|
ἡμᾶς, |
ἔφη,
ὅσοι
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ |
[328] |
τινὰ
ὁδὸν
προεληλυθότων
ἣν
καὶ
|
ἡμᾶς |
ἴσως
δεήσει
πορεύεσθαι,
ποία
τίς |
[345] |
ἐὰν
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
|
ἡμᾶς |
μὴ
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ
ὁρᾷς, |
[327] |
τὸ
ἄστυ.
κατιδὼν
οὖν
πόρρωθεν
|
ἡμᾶς |
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
ὁ
Κεφάλου |
[345] |
πεῖσον
οὖν,
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς
|
ἡμᾶς |
ὅτι
οὐκ
ὀρθῶς
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην |
[337] |
οἶμαι
οὐ
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
|
ἡμᾶς |
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός
ἐστίν
που |
[335] |
ὁ
πονηρός.
ναί.
κελεύεις
δὴ
|
ἡμᾶς |
προσθεῖναι
τῷ
δικαίῳ
ἢ
ὡς |
[345] |
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι
ἂν
|
ἡμᾶς |
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ
γὰρ |
[328] |
νεανίσκοις
σύνισθι
καὶ
δεῦρο
παρ'
|
ἡμᾶς |
φοίτα
ὡς
παρὰ
φίλους
τε |
[336] |
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν
ἐφ'
|
ἡμᾶς |
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ
τε |
[327] |
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου,
κελεύει
|
ὑμᾶς, |
ἔφη,
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
καὶ
ἐγὼ |
[336] |
τὸ
μέσον
φθεγξάμενος,
τίς,
ἔφη,
|
ὑμᾶς |
πάλαι
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ
Σώκρατες; |
[327] |
ἓν
λείπεται,
τὸ
ἢν
πείσωμεν
|
ὑμᾶς |
ὡς
χρὴ
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
ἦ |
[343] |
δ'
ἐγώ.
(ὅτι
οἴει
τοὺς
|
ποιμένας |
ἢ
τοὺς
βουκόλους
τὸ
τῶν |
[331] |
αὖ
ὀφείλοντα
ἢ
θεῷ
θυσίας
|
τινὰς |
ἢ
ἀνθρώπῳ
χρήματα
ἔπειτα
ἐκεῖσε |
[339] |
μὲν
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
|
τινας |
οὐκ
ὀρθῶς;
οἶμαι
ἔγωγε.
τὸ |
[329] |
συνιόντες,
τὰς
ἐν
τῇ
νεότητι
|
ἡδονὰς |
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε |
[330] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅτι
μοι
|
ἔδοξας |
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα, |
[331] |
ἀδίκως
ποιεῖν;
οἷον
τοιόνδε
λέγω·
|
πᾶς |
ἄν
που
εἴποι,
εἴ
τις |
[347] |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε
|
πᾶς |
ἂν
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι |
[340] |
τότε
ὅταν
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ
|
πᾶς |
γ'
ἂν
εἴποι
ὅτι
ὁ |
[328] |
δ'
ὅς,
οὐδ'
ἴστε
ὅτι
|
λαμπὰς |
ἔσται
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφ'
ἵππων |
[329] |
λυττῶντά
τινα
καὶ
ἄγριον
δεσπότην
|
ἀποδράς. |
εὖ
οὖν
μοι
καὶ
τότε |
[343] |
σκοπεῖν
αὐτοὺς
διὰ
νυκτὸς
καὶ
|
ἡμέρας |
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ
ὠφελήσονται. |
[342] |
συμφέρον
σκέψεται,
καὶ
τῇ
σκοπουμένῃ
|
ἑτέρας |
αὖ
τοιαύτης,
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν |
[330] |
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι
ῥᾳδίως
|
γῆρας |
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
ὁ |
[329] |
καὶ
εὔκολοι
ὦσιν,
καὶ
τὸ
|
γῆρας |
μετρίως
ἐστὶν
ἐπίπονον·
εἰ
δὲ |
[329] |
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
δὴ
τὸ
|
γῆρας |
ὑμνοῦσιν
ὅσων
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον. |
[329] |
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί
σε
ῥᾳδίως
τὸ
|
γῆρας |
φέρειν
οὐ
διὰ
τὸν
τρόπον |
[330] |
μὴ
πλουσίοις,
χαλεπῶς
δὲ
τὸ
|
γῆρας |
φέρουσιν,
εὖ
ἔχει
ὁ
αὐτὸς |
[329] |
τις
αἰτία
ἐστίν,
οὐ
τὸ
|
γῆρας, |
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
ὁ
τρόπος |
[329] |
ἐπίπονον·
εἰ
δὲ
μή,
καὶ
|
γῆρας, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
νεότης
χαλεπὴ |
[327] |
κακῶς
δοξάζεις,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
ὁρᾷς |
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι
ἐσμέν; |
[345] |
ἡμᾶς
μὴ
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ
|
ὁρᾷς, |
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ |
[331] |
πάνυ
γε,
ἦ
δ'
ὃς
|
γελάσας, |
καὶ
ἅμα
ᾔει
πρὸς
τὰ |
[337] |
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ
|
πάσας |
ταύτας
περὶ
δικαιοσύνης,
βελτίω
τούτων; |
[333] |
φυλάξασθαι,
καὶ
λαθεῖν
οὗτος
δεινότατος
|
ἐμποιήσας; |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ
μὴν
στρατοπέδου |
[344] |
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει
ὅταν
τις
|
ἀδικήσας |
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
καὶ |
[344] |
εἶχεν
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς
ἡμῶν
|
καταντλήσας |
κατὰ
τῶν
ὤτων
ἁθρόον
καὶ |
[349] |
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ
|
ἐτόλμησας |
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
μαντεύῃ.
ἀλλ' |
[341] |
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
|
ἐπεχείρησας, |
οὐδὲν
ὢν
καὶ
ταῦτα.
ἅδην, |
[330] |
ἐνέγκοι
οὔθ'
ὁ
μὴ
ἐπιεικὴς
|
πλουτήσας |
εὔκολός
ποτ'
ἂν
ἑαυτῷ
γένοιτο. |
[337] |
δεινῶν
ἢ
χαλεπαίνεσθαι.
καὶ
ὃς
|
ἀκούσας |
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
σαρδάνιον
καὶ |
[336] |
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
ἐγὼ
|
ἀκούσας |
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
ἐφοβούμην, |
[348] |
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον
βίον
εἶναι.
|
~(ἤκουσας, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅσα
ἄρτι |
[345] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε;
|
τὰς |
ἄλλας
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι |
[334] |
πολεμίων
κλέψαι
καὶ
βουλεύματα
καὶ
|
τὰς |
ἄλλας
πράξεις;
πάνυ
γε.
ὅτου |
[329] |
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
|
τὰς |
ἐν
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες |
[329] |
οὐδὲ
ζῶντες.
(ἔνιοι
δὲ
καὶ
|
τὰς |
τῶν
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως |
[334] |
ἀγαπᾷ
τε
καί
φησιν
αὐτὸν
|
πάντας |
ἀνθρώπους
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ |
[344] |
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ
|
ἀδικηθέντας |
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοντας |
[345] |
κείσεται
ὅτι
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
|
ὄντας |
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ
γὰρ
δή
σοι |
[334] |
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ
τοὺς
|
ὄντας, |
κἂν
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς |
[334] |
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
εἶναι
μὴ
|
ὄντας, |
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις |
[352] |
μετ'
ἀλλήλων
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους
|
ὄντας, |
τοῦτο
οὐ
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν· |
[332] |
καὶ
ὑγίειαν;
ἰατρός.
(τίς
δὲ
|
πλέοντας |
πρὸς
τὸν
τῆς
θαλάττης
κίνδυνον; |
[336] |
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
|
ἑκόντας |
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ |
[345] |
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
|
ἑκόντας |
οἴει
ἄρχειν;
μὰ
Δί'
οὔκ, |
[344] |
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν
|
ἐθέλοντας |
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τυραννίς, |
[340] |
σὺ
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
περὶ
τοὺς
|
κάμνοντας |
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο
ὃ
ἐξαμαρτάνει; |
[332] |
δοκεῖ
μοι.
τίς
οὖν
δυνατώτατος
|
κάμνοντας |
φίλους
εὖ
ποιεῖν
καὶ
ἐχθροὺς |
[348] |
με
ἴσως
τοὺς
τὰ
βαλλάντια
|
ἀποτέμνοντας |
λέγειν.
λυσιτελεῖ
μὲν
οὖν,
ἦ |
[343] |
καὶ
θεραπεύειν
πρὸς
ἄλλο
τι
|
βλέποντας |
ἢ
τὸ
τῶν
δεσποτῶν
ἀγαθὸν |
[339] |
ὡμολόγηται
τοὺς
ἄρχοντας
τοῖς
ἀρχομένοις
|
προστάττοντας |
ποιεῖν
ἄττα
ἐνίοτε
διαμαρτάνειν
τοῦ |
[327] |
ἦ
δ'
ὅς,
πεῖσαι
μὴ
|
ἀκούοντας; |
οὐδαμῶς,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ὡς |
[345] |
ταῖς
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
|
ἄρχοντας, |
ἑκόντας
οἴει
ἄρχειν;
μὰ
Δί' |
[345] |
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ
τοὺς
|
ἄρχοντας |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς |
[340] |
γὰρ
Θρασύμαχος
ὁμολογεῖ
τοὺς
μὲν
|
ἄρχοντας |
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς |
[343] |
καὶ
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἄρχοντας, |
οἳ
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχουσιν,
ἄλλως |
[339] |
δὲ
βέλτιον.
οὐχ
ὡμολόγηται
τοὺς
|
ἄρχοντας |
τοῖς
ἀρχομένοις
προστάττοντας
ποιεῖν
ἄττα |
[340] |
σε
τοῦτο
λέγειν
ὅτε
τοὺς
|
ἄρχοντας |
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά |
[334] |
τὸν
σὸν
λόγον
τοὺς
μηδὲν
|
ἀδικοῦντας |
δίκαιον
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς,
ἔφη, |
[334] |
δὲ
λέγεις
εἶναι
πότερον
τοὺς
|
δοκοῦντας |
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ
τοὺς |
[336] |
τὴν
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ
|
ζητοῦντας, |
πρᾶγμα
πολλῶν
χρυσίων
τιμιώτερον,
ἔπειθ' |
[351] |
ἢ
στρατόπεδον
ἢ
λῃστὰς
ἢ
|
κλέπτας |
ἢ
ἄλλο
τι
ἔθνος,
ὅσα |
[351] |
ἢ
πόλιν
ἢ
στρατόπεδον
ἢ
|
λῃστὰς |
ἢ
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
τι |
[337] |
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας
|
ταύτας |
περὶ
δικαιοσύνης,
βελτίω
τούτων;
τί |
[341] |
μάλιστα
τελέαν
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
|
ἐρωτᾷς; |
ὥσπερ,
ἔφην
ἐγώ,
εἴ
με |
[351] |
γε
ἀδικία
καὶ
μίση
καὶ
|
μάχας |
ἐν
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ |
[345] |
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε;
τὰς
ἄλλας
|
ἀρχὰς |
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς
ἐθέλει |
[336] |
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
|
συστρέψας |
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν
ἐφ' |
[330] |
Κέφαλε,
ὧν
κέκτησαι
τὰ
πλείω
|
παρέλαβες |
ἢ
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
ἐπεκτησάμην,
ἔφη, |
[350] |
ὁμοίου
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
οὕτως
|
ἔλεγες; |
ἔγωγε,
ἔφη.
(ὁ
δέ
γε |
[351] |
μέν,
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι
|
ἔλεγες |
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ |
[334] |
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ
οὕτως
|
ἔλεγες; |
οὐ
μὰ
τὸν
Δί'
ἔφη, |
[341] |
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ
νυνδὴ
|
ἔλεγες, |
οὗ
τὸ
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος |
[341] |
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
ὃν
ἄρτι
|
ἔλεγες, |
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν
ἢ
τῶν |
[330] |
ἐκ
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ
οἱ
|
παῖδες, |
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
(καὶ
ζῇ |
[353] |
τὰ
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ
κακῶς.
|
ἀληθές, |
ἔφη,
τοῦτό
γε
λέγεις.
οὐκοῦν |
[339] |
ἔμαθον
ὃ
λέγεις·
εἰ
δὲ
|
ἀληθὲς |
ἢ
μή,
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ |
[352] |
ἀδίκους
ὄντας,
τοῦτο
οὐ
παντάπασιν
|
ἀληθὲς |
λέγομεν·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἀπείχοντο |
[327] |
~Πολιτεία
Α.
(Σωκράτης
κατέβην
|
χθὲς |
εἰς
Πειραιᾶ
μετὰ
Γλαύκωνος
τοῦ |
[327] |
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν
οἱ
|
Θρᾷκες |
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ
καὶ
θεωρήσαντες |
[347] |
τὸ
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ'
ἂν
|
καταφανὲς |
γενέσθαι
ὅτι
τῷ
ὄντι
ἀληθινὸς |
[343] |
ἦμεν
τοῦ
λόγου
καὶ
πᾶσι
|
καταφανὲς |
ἦν
ὅτι
ὁ
τοῦ
δικαίου |
[328] |
παρ'
αὐτόν·
ἔκειντο
γὰρ
δίφροι
|
τινὲς |
αὐτόθι
κύκλῳ.
εὐθὺς
οὖν
με |
[329] |
μοι
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
|
τινες |
εἰς
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες, |
[343] |
πρὸς
τὴν
πόλιν,
ὅταν
τέ
|
τινες |
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ
μὲν
δίκαιος |
[348] |
αὐτὸ
ὡμολόγεις
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι
|
τινές, |
εἴχομεν
ἄν
τι
λέγειν
κατὰ |
[327] |
Νικήρατος
ὁ
Νικίου
καὶ
ἄλλοι
|
τινὲς |
ὡς
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς.
ὁ |
[344] |
ἀντὶ
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
|
εὐδαίμονες |
καὶ
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ
μόνον |
[335] |
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
οὖν
καὶ
|
κύνες |
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
εἰς
τὴν |
[337] |
πῶς
λέγεις;
τί
ἂν
αὐτῷ
|
εἶπες |
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
ὡς |
[338] |
μανθάνω
παρὰ
τῶν
ἄλλων,
ἀληθῆ
|
εἶπες, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
δὲ
οὔ |
[337] |
πῶς
λέγεις;
μὴ
ἀποκρίνωμαι
ὧν
|
προεῖπες |
μηδέν;
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ' |
[330] |
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ
οἱ
|
πατέρες |
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε |
[348] |
ἅμα
αὐτοί
τε
δικασταὶ
καὶ
|
ῥήτορες |
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη. |
[329] |
ἐστίν,
οὐ
τὸ
γῆρας,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἀλλ'
ὁ
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων. |
[327] |
ὁ
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
|
Σώκρατες, |
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς
ἄστυ
ὡρμῆσθαι |
[335] |
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες. |
(εἰ
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ |
[354] |
ταῦτα
δή
σοι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
εἱστιάσθω
ἐν
τοῖς
Βενδιδίοις.
ὑπὸ |
[340] |
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐν
τοῖς
λόγοις·
ἐπεὶ
αὐτίκα |
[347] |
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
|
Σώκρατες; |
ἔφη
ὁ
Γλαύκων·
τοὺς
μὲν |
[344] |
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον
καὶ |
[329] |
δὲ
μή,
καὶ
γῆρας,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
νεότης
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ |
[338] |
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν |
[336] |
ὑμᾶς
πάλαι
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ
|
Σώκρατες; |
καὶ
τί
εὐηθίζεσθε
πρὸς
ἀλλήλους |
[330] |
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
ἐπεκτησάμην,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες; |
μέσος
τις
γέγονα
χρηματιστὴς
τοῦ |
[340] |
~(ναὶ
μὰ
Δί'
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
ἐὰν |
[329] |
νὴ
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
οἷόν
γέ
μοι
φαίνεται.
πολλάκις |
[330] |
εὖ
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὅτι,
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
ᾖ |
[328] |
ἠσπάζετό
τε
καὶ
εἶπεν·
ὦ
|
Σώκρατες, |
οὐ
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων |
[333] |
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ
|
Σώκρατες. |
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν
μηδὲν
δέῃ |
[329] |
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
|
Σώκρατες, |
οὗτοι
οὐ
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι. |
[343] |
ὁπωστιοῦν.
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
|
Σώκρατες, |
οὑτωσὶ
χρή,
ὅτι
δίκαιος
ἀνὴρ |
[331] |
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
πλοῦτον
χρησιμώτατον
εἶναι.
(παγκάλως,
ἦν |
[334] |
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες· |
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
εἶναι
ὁ |
[333] |
εἶναι;
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
ὦ
|
Σώκρατες. |
συμβόλαια
δὲ
λέγεις
κοινωνήματα
ἤ |
[343] |
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ
μοι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τίτθη
σοι
ἔστιν;
τί
δέ; |
[332] |
τι,
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τοῖς
ἔμπροσθεν
εἰρημένοις,
ἡ
τοῖς |
[331] |
λέγει.
χαριέντως
γάρ
τοι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι
ὃς |
[331] |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ |
[348] |
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἀντικατατείναντες |
λέγωμεν
αὐτῷ
λόγον
παρὰ
λόγον, |
[337] |
ἕνεκα
ἀργυρίου,
ὦ
Θρασύμαχε,
λέγε·
|
πάντες |
γὰρ
ἡμεῖς
Σωκράτει
εἰσοίσομεν.
(πάνυ |
[346] |
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται
|
πάντες |
οἱ
δημιουργοί,
δῆλον
ὅτι
κοινῇ |
[329] |
γε
γήρως,
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
πάντες |
ὅσοι
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν |
[327] |
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ
καὶ
|
θεωρήσαντες |
ἀπῇμεν
πρὸς
τὸ
ἄστυ.
κατιδὼν |
[336] |
ἐγώ
τε
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος
|
δείσαντες |
διεπτοήθημεν·
ὁ
δ'
εἰς
τὸ |
[347] |
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν
|
δείσαντές |
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν, |
[352] |
γὰρ
ἂν
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ
|
ὄντες |
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
ἐνῆν |
[352] |
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
|
ὄντες, |
ἐπεὶ
οἵ
γε
παμπόνηροι
καὶ |
[327] |
τρόπον
ποιήσουσιν
ἅτε
νῦν
πρῶτον
|
ἄγοντες. |
καλὴ
μὲν
οὖν
μοι
καὶ |
[335] |
ἢ
ὡς
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν,
|
λέγοντες |
δίκαιον
εἶναι
τὸν
μὲν
φίλον |
[348] |
τι
λέγειν
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα
|
λέγοντες· |
νῦν
δὲ
δῆλος
εἶ
ὅτι |
[354] |
λίχνοι
τοῦ
ἀεὶ
παραφερομένου
ἀπογεύονται
|
ἁρπάζοντες, |
πρὶν
τοῦ
προτέρου
μετρίως
ἀπολαῦσαι, |
[344] |
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
|
ὀνειδίζοντες |
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες, |
[329] |
εἰς
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
|
διασῴζοντες |
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
οὖν |
[347] |
οὐχ
ὡς
ἐπ'
ἀγαθόν
τι
|
ἰόντες |
οὐδ'
ὡς
εὐπαθήσοντες
ἐν
αὐτῷ, |
[329] |
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
|
συνιόντες, |
τὰς
ἐν
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς |
[327] |
μοι
πρὸς
ἄστυ
ὡρμῆσθαι
ὡς
|
ἀπιόντες. |
οὐ
γὰρ
κακῶς
δοξάζεις,
ἦν |
[336] |
καὶ
ὅδε,
εὖ
ἴσθι
ὅτι
|
ἄκοντες |
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
δὴ
οἴου, |
[339] |
σοι,
ὅταν
οἱ
μὲν
ἄρχοντες
|
ἄκοντες |
κακὰ
αὑτοῖς
προστάττωσιν,
τοῖς
δὲ |
[330] |
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
|
ἐθέλοντες |
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
τὸν
πλοῦτον. |
[347] |
λάθρᾳ
αὐτοὶ
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
|
λαμβάνοντες |
κλέπται.
οὐδ'
αὖ
τιμῆς
ἕνεκα· |
[344] |
μὴν
εἴασάν
γε
αὐτὸν
οἱ
|
παρόντες, |
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
τε
καὶ |
[347] |
ἀγαθόν
τι
ἰόντες
οὐδ'
ὡς
|
εὐπαθήσοντες |
ἐν
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ' |
[328] |
ἐγώ·
καινόν
γε
τοῦτο.
λαμπάδια
|
ἔχοντες |
διαδώσουσιν
ἀλλήλοις
ἁμιλλώμενοι
τοῖς
ἵπποις; |
[329] |
τινες
εἰς
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
|
ἔχοντες, |
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ |
[347] |
(ὡς
ἐπ'
ἀναγκαῖον
καὶ
οὐκ
|
ἔχοντες |
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις. |
[339] |
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
οἱ
μὲν
|
ἄρχοντες |
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς
προστάττωσιν,
τοῖς |
[339] |
ἃ
δ'
ἂν
προστάττωσιν
οἱ
|
ἄρχοντες |
δίκαιον
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν; |
[339] |
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ
|
ἄρχοντες |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ |
[329] |
τὰς
ἐν
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
|
ποθοῦντες |
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε
τἀφροδίσια |
[344] |
καὶ
κλέπται
οἱ
κατὰ
μέρη
|
ἀδικοῦντες |
τῶν
τοιούτων
κακουργημάτων
καλοῦνται
ἐπειδὰν |
[344] |
εἴτε
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα
|
ἀγνοοῦντες |
ὃ
σὺ
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ' |
[339] |
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
|
ἐπιχειροῦντες |
νόμους
τιθέναι
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς |
[343] |
ὄντος,
καὶ
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
|
ὑπηρετοῦντες |
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ'
ὁπωστιοῦν. |
[329] |
εὖ
ζῶντες,
νῦν
δὲ
οὐδὲ
|
ζῶντες. |
(ἔνιοι
δὲ
καὶ
τὰς
τῶν |
[329] |
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε
μὲν
εὖ
|
ζῶντες, |
νῦν
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες.
(ἔνιοι |
[339] |
ἀπεκρίνω
δίκαιον
εἶναι
καίτοι
ἔμοιγε
|
ἀπηγόρευες |
ὅπως
μὴ
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν |
[341] |
ἀλλ'
οὐ
μὴ
οἷός
τ'
|
ᾖς. |
(οἴει
γὰρ
ἄν
με,
εἶπον, |
[342] |
οὗ
τέχνη
ἐστίν,
αὐτὴ
δὲ
|
ἀβλαβὴς |
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
οὖσα, |
[342] |
τῷ
κάμνοντι;
ὡμολόγηται
γὰρ
ὁ
|
ἀκριβὴς |
ἰατρὸς
σωμάτων
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ' |
[342] |
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
|
ἀκριβὴς |
ναυτῶν
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ |
[342] |
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη
|
ἀκριβὴς |
ὅλη
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ
σκόπει |
[336] |
οὐκ
ἀποδέξομαι
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους
|
λέγῃς. |
καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ |
[329] |
σου
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα
|
λέγῃς, |
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί
σε |
[336] |
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
ἂν
|
λέγῃς· |
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι
ἐὰν |
[332] |
δ'
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν,
ὁ
|
Σιμωνίδης |
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
ὃ
εἴη. |
[332] |
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
ἔοικεν,
λέγει
|
Σιμωνίδης |
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
δίκαιον
εἶναι |
[350] |
καὶ
σοφός,
ὁ
δὲ
ἄδικος
|
ἀμαθής |
τε
καὶ
κακός.
ὁ
δὴ |
[350] |
ὁ
δὲ
κακός
τε
καὶ
|
ἀμαθὴς |
τοῦ
τε
ὁμοίου
καὶ
τοῦ |
[349] |
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ
|
εὐήθης. |
τί
δέ;
τῆς
δικαίας
πράξεως; |
[344] |
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
|
ἔλθῃς, |
ἣ
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον |
[351] |
ἀλλὰ
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι·
(πόλιν
|
φαίης |
ἂν
ἄδικον
εἶναι
καὶ
ἄλλας |
[333] |
χρείαν
ἢ
κτῆσιν
ἐν
εἰρήνῃ
|
φαίης |
ἂν
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
τὰ |
[350] |
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν
ἄν
με
|
φαίης. |
ἢ
οὖν
ἔα
με
εἰπεῖν |
[333] |
πρός
γε
ὑποδημάτων
ἂν
οἶμαι
|
φαίης |
κτῆσιν;
πάνυ
γε.
τί
δὲ |
[346] |
τι
μᾶλλον,
ἐάν
τις
κυβερνῶν
|
ὑγιὴς |
γίγνηται
διὰ
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ |
[352] |
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
ἂν
|
θείης |
καὶ
ἵππου
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν |
[330] |
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
(καὶ
ζῇ
μετὰ
|
κακῆς |
ἐλπίδος·
~τῷ
δὲ
μηδὲν
ἑαυτῷ |
[330] |
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
ἂν
ὁ
|
ἐπιεικὴς |
πάνυ
τι
ῥᾳδίως
γῆρας
μετὰ |
[330] |
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
ὁ
μὴ
|
ἐπιεικὴς |
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
ἂν
ἑαυτῷ |
[342] |
σκέψεται;
ἢ
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε
|
ἄλλης |
προσδεῖται
ἐπὶ
τὴν
αὑτῆς
πονηρίαν |
[342] |
πονηρία,
καὶ
δεῖ
ἑκάστῃ
τέχνῃ
|
ἄλλης |
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ
τὸ
συμφέρον |
[341] |
ἔφη.
οἴει
γάρ
με
ἐξ
|
ἐπιβουλῆς |
ἐν
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε |
[340] |
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ
|
ἐπιστήμης |
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ |
[350] |
ναί.
περὶ
πάσης
δὴ
ὅρα
|
ἐπιστήμης |
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς |
[347] |
ἀρχῆς
λαμβάνοντες
κλέπται.
οὐδ'
αὖ
|
τιμῆς |
ἕνεκα·
οὐ
γάρ
εἰσι
φιλότιμοι. |
[347] |
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε
|
τιμῆς· |
οὔτε
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι
τῆς |
[342] |
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα
|
σκεψομένης |
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ |
[353] |
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
|
ἐκείνης |
εἶναι;
οὐδενὶ
ἄλλῳ.
τί
δ' |
[331] |
οὐκ
ἄρα
οὗτος
ὅρος
ἐστὶν
|
δικαιοσύνης, |
ἀληθῆ
τε
λέγειν
καὶ
ἃ |
[337] |
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας
ταύτας
περὶ
|
δικαιοσύνης, |
βελτίω
τούτων;
τί
ἀξιοῖς
παθεῖν; |
[351] |
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ
|
δικαιοσύνης· |
εἰ
δ'
ὡς
ἐγὼ
ἔλεγον, |
[351] |
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
|
δικαιοσύνης; |
(εἰ
μέν,
ἔφη,
ὡς
σὺ |
[344] |
καὶ
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον
ἀδικία
|
δικαιοσύνης |
ἐστὶν
ἱκανῶς
γιγνομένη,
καὶ
ὅπερ |
[343] |
περί
τε
τοῦ
δικαίου
καὶ
|
δικαιοσύνης |
καὶ
ἀδίκου
τε
καὶ
ἀδικίας, |
[345] |
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν
|
δικαιοσύνης |
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
ἐὰν
ἐᾷ |
[345] |
οὐ
πείθει
ὡς
ἔστι
τῆς
|
δικαιοσύνης |
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
οὖν
(καὶ
ἕτερος |
[348] |
τὴν
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
|
δικαιοσύνης |
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
μὲν |
[351] |
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία
|
δικαιοσύνης· |
νῦν
δέ
γ'
ἔφην,
εἴπερ |
[331] |
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ
|
δικαιοσύνης; |
ὅτι,
ἦ
δ'
ὅς,
τὸ |
[354] |
ὅτι
λυσιτελέστερον
ἡ
ἀδικία
τῆς
|
δικαιοσύνης, |
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ
μὴ
οὐκ |
[354] |
ὦ
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
ἀδικία
|
δικαιοσύνης. |
ταῦτα
δή
σοι,
ἔφη,
ὦ |
[351] |
κρείττων
γιγνομένη
πόλις
πόλεως
ἄνευ
|
δικαιοσύνης |
τὴν
δύναμιν
ταύτην
ἕξει,
ἢ |
[350] |
δὴ
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
καὶ
|
ἀνεπιστημοσύνης |
εἴ
τίς
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων |
[346] |
(οὐκ
ἄρα
ἀπὸ
τῆς
αὑτοῦ
|
τέχνης |
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ
ὠφελία
ἐστίν, |
[342] |
καὶ
δεῖ
ἑκάστῃ
τέχνῃ
ἄλλης
|
τέχνης |
ἥτις
αὐτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται, |
[346] |
τήν
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς
|
τέχνης |
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη. |
[346] |
ὠφελεῖται
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
|
τέχνης; |
οὐ
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
οὖν |
[342] |
ταῦτα
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ
τινος
|
τέχνης |
τῆς
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ |
[351] |
ἐρωτῶ,
ὅπερ
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ
|
ἑξῆς |
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
τι |
[342] |
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως
καὶ
ὦτα
|
ἀκοῆς |
καὶ
διὰ
ταῦτα
ἐπ'
αὐτοῖς |
[345] |
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν,
ἃ
ἂν
|
εἴπῃς, |
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
ἐὰν
μετατιθῇ, |
[327] |
ἄλλοι
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
τῆς
|
πομπῆς. |
ὁ
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ |
[337] |
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου
ἐὰν
τοιαῦτα
|
φλυαρῇς” |
δῆλον
οἶμαί
σοι
ἦν
ὅτι |
[350] |
μὴ
ἰατρικοῦ
δέ;
ναί.
περὶ
|
πάσης |
δὴ
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
καὶ |
[338] |
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ
μὴ
|
φθονήσῃς |
καὶ
Γλαύκωνα
τόνδε
διδάξαι
καὶ |
[340] |
ἐὰν
σύ
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
|
μαρτυρήσῃς, |
ὁ
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
τί, |
[345] |
ὅτι
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
|
εὐεργετήσῃς |
ἐγὼ
γὰρ
δή
σοι
λέγω |
[348] |
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
|
οὔσης |
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ |
[330] |
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
νῦν
|
οὔσης· |
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν
μὴ |
[342] |
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε
καὶ
|
ἐκποριούσης |
ἆρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ |
[340] |
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
|
ἐπιλειπούσης |
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει, |
[349] |
σκώπτειν,
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα
περὶ
|
τῆς |
ἀληθείας
λέγειν.
τί
δέ
σοι, |
[353] |
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
|
τῆς |
ἀρετῆς
κακίαν;
καὶ
πῶς
ἄν; |
[347] |
τιμῆς·
οὔτε
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι
|
τῆς |
ἀρχῆς
ἕνεκα
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται |
[347] |
κεκλῆσθαι,
οὔτε
λάθρᾳ
αὐτοὶ
ἐκ
|
τῆς |
ἀρχῆς
λαμβάνοντες
κλέπται.
οὐδ'
αὖ |
[346] |
συνέφη
μόγις.
(οὐκ
ἄρα
ἀπὸ
|
τῆς |
αὑτοῦ
τέχνης
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ |
[353] |
λέγεις.
οὐκοῦν
καὶ
ὦτα
στερόμενα
|
τῆς |
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ
αὑτῶν |
[347] |
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
|
τῆς |
δὲ
ζημίας
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ |
[349] |
δέ;
τῆς
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ
|
τῆς |
δικαίας,
ἔφη.
τοῦ
δὲ
ἀδίκου |
[349] |
νῦν,
καὶ
εὐήθης.
τί
δέ;
|
τῆς |
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ
τῆς
δικαίας, |
[349] |
ἀξιοῖ
τοῦ
δικαίου
πλεονεκτεῖν
καὶ
|
τῆς |
δικαίας
πράξεως;
πῶς
γὰρ
οὔκ; |
[345] |
γε
οὐ
πείθει
ὡς
ἔστι
|
τῆς |
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
οὖν
(καὶ |
[354] |
λόγου,
ὅτι
λυσιτελέστερον
ἡ
ἀδικία
|
τῆς |
δικαιοσύνης,
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ
μὴ |
[352] |
ἐγώ,
καὶ
τὰ
λοιπά
μοι
|
τῆς |
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ |
[328] |
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
|
τῆς |
ἡλικίας
ὃ
δὴ
ἐπὶ
γήραος |
[332] |
(τίς
δὲ
πλέοντας
πρὸς
τὸν
|
τῆς |
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί
δὲ |
[339] |
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι
δίκαιον,
τὸ
|
τῆς |
καθεστηκυίας
ἀρχῆς
συμφέρον·
αὕτη
δέ |
[343] |
ἂν
εὕροις
ἐν
τῇ
διαλύσει
|
τῆς |
κοινωνίας
πλέον
ἔχοντα
τὸν
δίκαιον |
[335] |
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
εἰμι
κοινωνεῖν
|
τῆς |
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα,
ἦν
δ' |
[330] |
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε
|
τῆς |
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ |
[353] |
αὑτῆς
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
|
τῆς |
οἰκείας
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον. |
[353] |
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
λέγεις
ἀντὶ
|
τῆς |
ὄψεως.
ἥτις,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[327] |
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
|
τῆς |
πομπῆς.
ὁ
οὖν
Πολέμαρχος
ἔφη· |
[346] |
οὐκοῦν
τήν
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
|
τῆς |
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω, |
[346] |
ὅτι
ὠφελεῖται
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
|
τῆς |
τέχνης;
οὐ
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ' |
[342] |
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ
τινος
τέχνης
|
τῆς |
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα |
[330] |
ὦσιν·
καὶ
αὐτός
ἤτοι
ὑπὸ
|
τῆς |
τοῦ
γήρως
ἀσθενείας
ἢ
καὶ |
[327] |
~Πολιτεία
Α.
|
(Σωκράτης |
κατέβην
χθὲς
εἰς
Πειραιᾶ
μετὰ |
[337] |
οἶμαι,
ἦ
δ'
ὅς·
ἵνα
|
Σωκράτης |
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς
μὲν |
[353] |
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
οἰκείας
|
ἀρετῆς, |
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη
ἄρα |
[348] |
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ
ἐν
|
ἀρετῆς |
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
τὴν |
[353] |
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
|
ἀρετῆς |
κακίαν;
καὶ
πῶς
ἄν;
ἔφη· |
[353] |
καὶ
ὦτα
στερόμενα
τῆς
αὑτῶν
|
ἀρετῆς |
κακῶς
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
ἀπεργάσεται; |
[342] |
τέχνη
ἔσθ'
ὅτι
προσδεῖταί
τινος
|
ἀρετῆς |
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως
καὶ
ὦτα |
[333] |
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
|
κυβερνήτης; |
ἔοικεν.
ὅταν
οὖν
τί
δέῃ |
[341] |
οὐ
γὰρ
κατὰ
τὸ
πλεῖν
|
κυβερνήτης |
καλεῖται,
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
τέχνην |
[332] |
ἀληθῆ.
καὶ
μὴ
πλέουσι
δὴ
|
κυβερνήτης. |
ναί.
ἆρα
καὶ
τοῖς
μὴ |
[341] |
τί
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ
ὀρθῶς
|
κυβερνήτης |
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ
ναύτης; |
[342] |
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
|
κυβερνήτης |
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι
ἄρχων |
[341] |
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής.
τί
δὲ
|
κυβερνήτης; |
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων |
[342] |
οὐκ
ἄρα
ὅ
γε
τοιοῦτος
|
κυβερνήτης |
τε
καὶ
ἄρχων
τὸ
τῷ |
[332] |
πρὸς
τὸν
τῆς
θαλάττης
κίνδυνον;
|
κυβερνήτης. |
τί
δὲ
ὁ
δίκαιος;
ἐν |
[340] |
εἶναι
ἀλλά
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
|
(συκοφάντης |
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[329] |
καὶ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
|
νεότης |
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει.
καὶ |
[334] |
γοῦν
ὁ
λόγος,
ἔφη,
σημαίνει.
|
κλέπτης |
ἄρα
τις
ὁ
δίκαιος,
ὡς |
[338] |
εἰ
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
ὁ
|
παγκρατιαστὴς |
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει
τὰ
βόεια |
[346] |
ἔφη.
οὐκοῦν
τήν
γε
ὠφελίαν
|
ἑκάστης |
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι; |
[340] |
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
|
λογιστὴς |
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
γραμματιστής·
τὸ |
[341] |
ἰατρός,
ὃν
ἄρτι
ἔλεγες,
πότερον
|
χρηματιστής |
ἐστιν
ἢ
τῶν
καμνόντων
θεραπευτής; |
[342] |
σωμάτων
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
|
χρηματιστής. |
ἢ
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν |
[330] |
ὦ
Σώκρατες;
μέσος
τις
γέγονα
|
χρηματιστὴς |
τοῦ
τε
πάππου
καὶ
τοῦ |
[340] |
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
|
γραμματιστής· |
τὸ
δ'
οἶμαι
ἕκαστος
τούτων, |
[332] |
δὲ
πλέοντας
πρὸς
τὸν
τῆς
|
θαλάττης |
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί
δὲ
ὁ |
[346] |
καὶ
μισθωτικὴ
μισθόν;
αὕτη
γὰρ
|
αὐτῆς |
ἡ
δύναμις·
ἢ
τὴν
ἰατρικὴν |
[351] |
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
τὴν
|
αὑτῆς |
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
ἧττον
ἕξει; |
[346] |
αἱ
ἄλλαι
πᾶσαι
οὕτως
τὸ
|
αὑτῆς |
ἑκάστη
ἔργον
ἐργάζεται
καὶ
ὠφελεῖ |
[353] |
ποτε,
ὦ
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ
|
αὑτῆς |
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς |
[342] |
τὸ
συμφέρον
σκέψεται;
ἢ
οὔτε
|
αὑτῆς |
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ
τὴν |
[342] |
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ
τὴν
|
αὑτῆς |
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖν·
οὔτε |
[345] |
βέλτιστον
ἐκποριεῖ
ἐπεὶ
τά
γε
|
αὑτῆς |
ὥστ'
εἶναι
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου |
[342] |
ἥττονός
τε
καὶ
ἀρχομένου
(ὑπὸ
|
ἑαυτῆς. |
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν, |
[342] |
καὶ
τῇ
σκοπουμένῃ
ἑτέρας
αὖ
|
τοιαύτης, |
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπέραντον;
(ἢ |
[341] |
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ
|
ναύτης; |
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο |
[341] |
τῇ
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος
|
ναύτης· |
οὐ
γὰρ
κατὰ
τὸ
πλεῖν |
[342] |
ναυτῶν
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
|
ναύτης; |
(ὡμολόγηται.
οὐκ
ἄρα
ὅ
γε |
[328] |
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
καὶ
μάλα
|
πρεσβύτης |
μοι
ἔδοξεν
εἶναι·
διὰ
χρόνου |
[341] |
χρηματιστής
ἐστιν
ἢ
τῶν
καμνόντων
|
θεραπευτής; |
καὶ
λέγε
τὸν
τῷ
ὄντι |
[341] |
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
ἔφη,
|
θεραπευτής. |
τί
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ
ὀρθῶς |
[338] |
γάρ
που
τό
γε
τοιόνδε
|
φῄς· |
εἰ
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
ὁ |
[344] |
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ
σὺ
|
φῂς |
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ |
[338] |
(εἰκὸς
λέγειν·
σὺ
γὰρ
δὴ
|
φῂς |
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ |
[339] |
πείθεσθαι
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
|
φῂς |
εἶναι;
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί |
[348] |
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
|
φῂς |
εἶναι;
(πάνυ
μὲν
οὖν
καὶ |
[336] |
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ
τί
|
φῂς |
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
καὶ
ὅπως |
[339] |
σὺ
δὲ
προστιθεῖς
καὶ
αὐτὸ
|
φῂς |
εἶναι
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ἐγὼ |
[338] |
οὔπω
οἶδα.
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
φῂς |
συμφέρον
δίκαιον
εἶναι.
καὶ
τοῦτο, |
[339] |
προστάττωσιν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
|
φῇς |
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι
προσέταξαν |
[331] |
ὁ
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
τί
|
φῂς |
τὸν
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν |
[332] |
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
λέγειν
|
φῂς |
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
οὖν. |
[338] |
Θρασύμαχε,
ὅτι
δὲ
οὔ
με
|
φῂς |
χάριν
ἐκτίνειν,
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ |
[335] |
ἔφη,
ἕτοιμός
εἰμι
κοινωνεῖν
τῆς
|
μάχης. |
~(ἀλλ'
οἶσθα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[341] |
ἀρχομένῳ
ποιητέον.
ὥστε
ὅπερ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
ἔλεγον
δίκαιον
λέγω,
τὸ
τοῦ |
[344] |
ἱκανῶς
γιγνομένη,
καὶ
ὅπερ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
ἔλεγον,
τὸ
μὲν
τοῦ
κρείττονος |
[347] |
οὔτε
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι
τῆς
|
ἀρχῆς |
ἕνεκα
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται
κεκλῆσθαι, |
[347] |
οὔτε
λάθρᾳ
αὐτοὶ
ἐκ
τῆς
|
ἀρχῆς |
λαμβάνοντες
κλέπται.
οὐδ'
αὖ
τιμῆς |
[339] |
εἶναι
δίκαιον,
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας
|
ἀρχῆς |
συμφέρον·
αὕτη
δέ
που
κρατεῖ, |
[348] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ
|
ἀρχῆς. |
τὴν
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης |
[353] |
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν
|
ψυχῆς |
εἶναι
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ
ἀδικίαν; |
[353] |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
τινα
|
ψυχῆς |
εἶναι;
φαμέν.
(ἆρ'
οὖν
ποτε, |
[353] |
δή,
μετὰ
ταῦτα
τόδε
σκέψαι.
|
ψυχῆς |
ἔστιν
τι
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ |
[353] |
δ'
αὖ
τὸ
ζῆν;
οὐ
|
ψυχῆς |
φήσομεν
ἔργον
εἶναι;
μάλιστά
γ' |
[353] |
τῶν
ὄντων
οὐδ'
ἂν
ἑνὶ
|
πράξαις, |
οἷον
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι |
[327] |
κελεῦσαι.
καί
μου
ὄπισθεν
ὁ
|
παῖς |
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου,
κελεύει
ὑμᾶς, |
[339] |
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
~ἐν
|
ἁπάσαις |
(ταῖς
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι
δίκαιον, |
[338] |
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν
|
κακουργήσαις |
μάλιστα
τὸν
λόγον.
οὐδαμῶς,
ὦ |
[350] |
ταῖς
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς
μύθους
|
λεγούσαις, |
εἶεν”
ἐρῶ
καὶ
κατανεύσομαι
καὶ |
[352] |
ὀφθαλμοῖς;
οὐ
δῆτα.
τί
δέ;
|
ἀκούσαις |
ἄλλῳ
ἢ
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν |
[350] |
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
σοι,
ὥσπερ
|
ταῖς |
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς
μύθους
λεγούσαις, |
[343] |
καὶ
δὴ
καὶ
τοὺς
ἐν
|
ταῖς |
πόλεσιν
ἄρχοντας,
οἳ
ὡς
ἀληθῶς |
[339] |
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες
ἐν
|
ταῖς |
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί
τι |
[339] |
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις
|
(ταῖς |
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι
δίκαιον,
τὸ |
[345] |
σὺ
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐν
|
ταῖς |
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας, |
[350] |
δέ
σοι,
ὥσπερ
ταῖς
γραυσὶν
|
ταῖς |
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
εἶεν”
ἐρῶ |
[339] |
οἱ
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἑκάσταις |
ἢ
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν; |
[328] |
χαίρω
γε
διαλεγόμενος
(τοῖς
σφόδρα
|
πρεσβύταις· |
δοκεῖ
γάρ
μοι
χρῆναι
παρ' |
[350] |
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ'
ἑλκόμενος
καὶ
|
μόγις, |
μετὰ
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ
ὅσου,
ἅτε |
[346] |
μισθωτικῇ
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη
|
μόγις. |
(οὐκ
ἄρα
ἀπὸ
τῆς
αὑτοῦ |
[342] |
τέχναι.
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα
|
μόγις. |
οὐκ
ἄρα
ἐπιστήμη
γε
οὐδεμία |
[342] |
ναύτῃ
τε
καὶ
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
|
μόγις. |
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[337] |
ἐρεῖς
ὅτι
ἔστιν
τὰ
δώδεκα
|
δὶς |
ἓξ
μηδ'
ὅτι
τρὶς
τέτταρα |
[333] |
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
εἰς
κρουμάτων;
|
εἰς |
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
πλήν
γ' |
[347] |
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
δὴ
καὶ
|
εἰς |
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ
μοι |
[342] |
τινος
τέχνης
τῆς
τὸ
συμφέρον
|
εἰς |
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε
καὶ |
[333] |
ὥσπερ
ὁ
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
|
εἰς |
κρουμάτων;
εἰς
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
[327] |
~Πολιτεία
Α.
(Σωκράτης
κατέβην
χθὲς
|
εἰς |
Πειραιᾶ
μετὰ
Γλαύκωνος
τοῦ
Ἀρίστωνος |
[333] |
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς
|
εἰς |
πεττῶν
θέσιν,
ἢ
ὁ
πεττευτικός; |
[333] |
ὁ
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
|
εἰς |
πλίνθων
καὶ
λίθων
θέσιν
ὁ |
[329] |
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες
|
εἰς |
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες |
[335] |
ἑταῖρε,
μὴ
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
|
εἰς |
τὴν
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι; |
[350] |
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
|
εἰς |
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως, |
[335] |
ἢ
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων;
|
εἰς |
τὴν
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
οὖν |
[335] |
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
|
εἰς |
τὴν
τῶν
ἵππων
ἀρετήν;
ἀνάγκη. |
[335] |
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
|
εἰς |
τὴν
τῶν
ἵππων;
εἰς
τὴν |
[335] |
καὶ
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
|
εἰς |
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ |
[335] |
ἢ
χείρους
γίγνονται;
χείρους.
ἆρα
|
εἰς |
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ |
[345] |
τί
σοι
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
|
εἰς |
τὴν
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
τὸν |
[333] |
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ;
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
|
εἰς |
τίνα
δὴ
κοινωνίαν
ὁ
δίκαιος |
[336] |
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
ὁ
δ'
|
εἰς |
τὸ
μέσον
φθεγξάμενος,
τίς,
ἔφη, |
[353] |
(τίθεμεν
οὖν
καὶ
τἆλλα
πάντα
|
εἰς |
τὸν
αὐτὸν
λόγον;
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
[328] |
οὐ
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων
|
εἰς |
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
εἰ |
[328] |
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν
οἴκαδε
|
εἰς |
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ
Λυσίαν
τε |
[343] |
ὅτι
ὁ
τοῦ
δικαίου
λόγος
|
εἰς |
τοὐναντίον
περιειστήκει,
ὁ
Θρασύμαχος
ἀντὶ |
[331] |
οὐκ
ἐλάχιστον
ἔγωγε
θείην
ἂν
|
εἰς |
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι,
ὦ |
[331] |
ἐκεῖσε
ἀπιέναι
δεδιότα,
μέγα
μέρος
|
εἰς |
τοῦτο
ἡ
τῶν
χρημάτων
κτῆσις |
[353] |
ἄν;
ἔφη·
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
|
λέγεις |
ἀντὶ
τῆς
ὄψεως.
ἥτις,
ἦν |
[350] |
ἀλλ'
ἔμοιγε
οὐδὲ
ἃ
νῦν
|
λέγεις |
ἀρέσκει,
καὶ
ἔχω
περὶ
αὐτῶν |
[339] |
μὲν
τοῦτο
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ
|
λέγεις, |
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ
συμφέρον
γέ |
[339] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
ὃ
|
λέγεις· |
εἰ
δὲ
ἀληθὲς
ἢ
μή, |
[336] |
δύνασθαι
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
|
λέγεις. |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ |
[334] |
δὲ
τοὺς
ἐχθρούς.
(φίλους
δὲ
|
λέγεις |
εἶναι
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ |
[338] |
ἐγώ·
ἀλλὰ
σαφέστερον
εἰπὲ
τί
|
λέγεις. |
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη,
ὅτι |
[339] |
λέγεις
σύ;
ἔφη.
ἃ
σὺ
|
λέγεις, |
ἔμοιγε
δοκῶ·
σκοπῶμεν
δὲ
βέλτιον. |
[349] |
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
τινα
|
λέγεις, |
ἕτερον
δὲ
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
πότερον |
[347] |
γιγνώσκω,
τὴν
δὲ
ζημίαν
ἥντινα
|
λέγεις |
καὶ
ὡς
ἐν
μισθοῦ
μέρει |
[333] |
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες.
συμβόλαια
δὲ
|
λέγεις |
κοινωνήματα
ἤ
τι
ἄλλο;
κοινωνήματα |
[337] |
σοι
εἶπεν·
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
|
λέγεις; |
μὴ
ἀποκρίνωμαι
ὧν
προεῖπες
μηδέν; |
[338] |
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην,
τί
|
λέγεις· |
νῦν
γὰρ
οὔπω
οἶδα.
τὸ |
[333] |
σῶν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
|
λέγεις |
ὅταν
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι |
[329] |
παραμύθιά
φασιν
εἶναι.
ἀληθῆ,
ἔφη,
|
λέγεις· |
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ
λέγουσι |
[338] |
τοῦτο,
ὦ
Θρασύμαχε,
τί
ποτε
|
λέγεις; |
οὐ
γάρ
που
τό
γε |
[331] |
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
|
λέγεις. |
οὐκ
ἄρα
οὗτος
ὅρος
ἐστὶν |
[353] |
κακῶς.
ἀληθές,
ἔφη,
τοῦτό
γε
|
λέγεις. |
οὐκοῦν
καὶ
ὦτα
στερόμενα
τῆς |
[339] |
μὴ
ὀρθῶς
ἀσύμφορα;
ἢ
πῶς
|
λέγεις; |
οὕτως.
ἃ
δ'
ἂν
θῶνται |
[328] |
ἁμιλλώμενοι
τοῖς
ἵπποις;
ἢ
πῶς
|
λέγεις; |
οὕτως,
ἔφη
ὁ
Πολέμαρχος.
καὶ |
[330] |
ἢ
τὸν
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
ἔφη,
|
λέγεις. |
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἦν
δ' |
[339] |
τοὐναντίον,
τὸ
μὴ
συμφέρον.
τί
|
λέγεις |
σύ;
ἔφη.
ἃ
σὺ
λέγεις, |
[337] |
τι
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς
|
λέγεις; |
τί
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς |
[339] |
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
ὃ
σὺ
|
λέγεις; |
τὸ
γὰρ
τοῦ
κρείττονος
ἀσύμφορον |
[348] |
τὸ
τοιόνδε
περὶ
αὐτῶν
πῶς
|
λέγεις; |
τὸ
μέν
που
ἀρετὴν
αὐτοῖν |
[341] |
ἡμῖν
τοιοῦτον
ἐγγένηται,
διόρισαι
ποτέρως
|
λέγεις |
τὸν
ἄρχοντά
τε
καὶ
τὸν |
[331] |
εἶναι.
(παγκάλως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
λέγεις, |
ὦ
Κέφαλε.
τοῦτο
δ'
αὐτό, |
[347] |
ἐὰν
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
|
λέγεις, |
ὦ
Σώκρατες;
ἔφη
ὁ
Γλαύκων· |
[348] |
κακίαν
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
|
ὡμολόγεις |
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν |
[340] |
τοῦτο
λέγειν
ὅτε
τοὺς
ἄρχοντας
|
ὡμολόγεις |
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
τι |
[340] |
δημιουργὸς
ἢ
σοφὸς
ἢ
ἄρχων
|
οὐδεὶς |
ἁμαρτάνει
τότε
ὅταν
ἄρχων
ᾖ, |
[351] |
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
|
οὐδεὶς |
ἂν
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ' |
[337] |
δῆλον
οἶμαί
σοι
ἦν
ὅτι
|
οὐδεὶς |
ἀποκρινοῖτο
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ' |
[345] |
ἄλλας
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι
|
οὐδεὶς |
ἐθέλει
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν |
[342] |
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
|
οὐδεὶς |
ἐν
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον |
[342] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς
|
οὐδείς, |
καθ'
ὅσον
ἰατρός,
τὸ
τῷ |
[340] |
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ
σὺ
ἀκριβολογῇ,
|
οὐδεὶς |
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ |
[327] |
ὡς
ἀπιόντες.
οὐ
γὰρ
κακῶς
|
δοξάζεις, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ὁρᾷς
οὖν |
[328] |
εἶπεν·
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
δὲ
|
θαμίζεις |
ἡμῖν
καταβαίνων
εἰς
τὸν
Πειραιᾶ. |
[330] |
στρέφουσιν
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
μὴ
|
ἀληθεῖς |
ὦσιν·
καὶ
αὐτός
ἤτοι
ὑπὸ |
[348] |
εἰ
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
|
τιθεῖς |
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ |
[339] |
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον,
σὺ
δὲ
|
προστιθεῖς |
καὶ
αὐτὸ
φῂς
εἶναι
τὸ |
[329] |
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει.
καὶ
ἐγὼ
|
ἀγασθεὶς |
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα,
βουλόμενος
ἔτι |
[347] |
βελτίστων
ἄρα
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
|
συνιεῖς, |
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι, |
[347] |
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
οἱ
|
ἐπιεικεῖς, |
|