Pages
[332]	καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε καὶ	βλάβας	ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς φίλους ἄρα
[330]	ποιήματα καὶ οἱ πατέρες τοὺς	παῖδας	ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ καὶ
[350]	σοί, ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ	ἐᾷς	λέγειν. καίτοι τί ἄλλο βούλει;
[348]	ἐξ ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν	τελέας	οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι;
[349]	τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς	δικαίας,	ἔφη. τοῦ δὲ ἀδίκου πότερον
[349]	καὶ εὐήθης. τί δέ; τῆς	δικαίας	πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη.
[349]	τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ τῆς	δικαίας	πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη,
[349]	ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ τῆς	ἀληθείας	λέγειν. τί δέ σοι, ἔφη,
[353]	ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς	οἰκείας	ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη
[330]	ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως	ἀσθενείας	ἢ καὶ ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω
[331]	συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ ἄλλας	χρείας	πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ'
[351]	ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον	ἀδικίας,	ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία
[351]	λέγε· ἆρα εἰ τοῦτο ἔργον	ἀδικίας,	μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ,
[351]	δ' ὡς ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ	ἀδικίας.	πάνυ ἄγαμαι, ἦν δ' ἐγώ,
[345]	ὅτι οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην	ἀδικίας	περὶ πλείονος ποιούμενοι. καὶ πῶς,
[343]	δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε καὶ	ἀδικίας,	ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι ἡ μὲν
[329]	ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον	ἡλικίας.	νῦν δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα
[328]	ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς	ἡλικίας	ὃ δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ”
[332]	τοῖς φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς	ὠφελίας	τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ
[347]	περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι τῆς δὲ	ζημίας	μεγίστη τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι,
[330]	κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν,	Λυσανίας	δὲ ὁ πατὴρ ἔτι ἐλάττω
[330]	πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας μετὰ	πενίας	ἐνέγκοι οὔθ' ὁ μὴ ἐπιεικὴς
[343]	εὕροις ἐν τῇ διαλύσει τῆς	κοινωνίας	πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον τοῦ
[331]	μηδ' αὖ ὀφείλοντα ἢ θεῷ	θυσίας	τινὰς ἢ ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα
[339]	ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ τῆς	καθεστηκυίας	ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη δέ που
[348]	ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ	σοφίας	τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν, τὴν
[329]	καὶ περὶ πότους τε καὶ	εὐωχίας	καὶ ἄλλ' ἄττα ἃ τῶν
[330]	ἐκεῖ μᾶλλόν τι καθορᾷ αὐτά	ὑποψίας	δ' οὖν καὶ δείματος μεστὸς
[349]	καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη,	εἴρηκας.	ἔστιν δέ γε, ἔφην, φρόνιμός
[347]	καὶ ὡς ἐν μισθοῦ μέρει	εἴρηκας,	οὐ συνῆκα. τὸν τῶν βελτίστων
[344]	ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν;	ἔοικας,	ἦν δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν
[345]	δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε; τὰς	ἄλλας	ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς
[351]	φαίης ἂν ἄδικον εἶναι καὶ	ἄλλας	πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ
[334]	κλέψαι καὶ βουλεύματα καὶ τὰς	ἄλλας	πράξεις; πάνυ γε. ὅτου τις
[331]	κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ καὶ	ἄλλας	χρείας πολλάς· ἀλλὰ ἕν γε
[331]	ἔχει δὲ καὶ ἄλλας χρείας	πολλάς·	ἀλλὰ ἕν γε ἀνθ' ἑνὸς
[351]	ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι,	πολλὰς	δὲ καὶ ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν
[338]	τό γε τοιόνδε φῄς· εἰ	Πουλυδάμας	ἡμῶν κρείττων ὁ παγκρατιαστὴς καὶ
[327]	ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ	ἡμᾶς	ἀφεῖναι; ἦ καὶ δύναισθ' ἄν,
[336]	χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε	ἡμᾶς	ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν
[327]	ἦν δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν	ἡμᾶς,	ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ
[328]	τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ	ἡμᾶς	ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία τίς
[345]	ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ	ἡμᾶς	μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ ὁρᾷς,
[327]	τὸ ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν	ἡμᾶς	οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος ὁ Κεφάλου
[345]	πεῖσον οὖν, ὦ μακάριε, ἱκανῶς	ἡμᾶς	ὅτι οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην
[337]	οἶμαι οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν	ἡμᾶς	πολὺ (μᾶλλον εἰκός ἐστίν που
[335]	ὁ πονηρός. ναί. κελεύεις δὴ	ἡμᾶς	προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ ὡς
[345]	(κακῶς σοι κείσεται ὅτι ἂν	ἡμᾶς	τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ
[328]	νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο παρ'	ἡμᾶς	φοίτα ὡς παρὰ φίλους τε
[336]	ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ'	ἡμᾶς	ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε
[327]	παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει	ὑμᾶς,	ἔφη, Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ
[336]	τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη,	ὑμᾶς	πάλαι φλυαρία (ἔχει, ὦ Σώκρατες;
[327]	ἓν λείπεται, τὸ ἢν πείσωμεν	ὑμᾶς	ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι; ἦ
[343]	δ' ἐγώ. (ὅτι οἴει τοὺς	ποιμένας	ἢ τοὺς βουκόλους τὸ τῶν
[331]	αὖ ὀφείλοντα ἢ θεῷ θυσίας	τινὰς	ἢ ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε
[339]	μὲν ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς δέ	τινας	οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε. τὸ
[329]	συνιόντες, τὰς ἐν τῇ νεότητι	ἡδονὰς	ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε
[330]	ἦν δ' ἐγώ, ὅτι μοι	ἔδοξας	οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα,
[331]	ἀδίκως ποιεῖν; οἷον τοιόνδε λέγω·	πᾶς	ἄν που εἴποι, εἴ τις
[347]	ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε	πᾶς	ἂν ὁ γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι
[340]	τότε ὅταν ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ	πᾶς	γ' ἂν εἴποι ὅτι ὁ
[328]	δ' ὅς, οὐδ' ἴστε ὅτι	λαμπὰς	ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ' ἵππων
[329]	λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην	ἀποδράς.	εὖ οὖν μοι καὶ τότε
[343]	σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ	ἡμέρας	ἢ τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται.
[342]	συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ σκοπουμένῃ	ἑτέρας	αὖ τοιαύτης, καὶ τοῦτ' ἔστιν
[330]	ὁ ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως	γῆρας	μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ' ὁ
[329]	καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ	γῆρας	μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ
[329]	καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ	γῆρας	ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν αἴτιον.
[329]	ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως τὸ	γῆρας	φέρειν οὐ διὰ τὸν τρόπον
[330]	μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ	γῆρας	φέρουσιν, εὖ ἔχει ὁ αὐτὸς
[329]	τις αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ	γῆρας,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ τρόπος
[329]	ἐπίπονον· εἰ δὲ μή, καὶ	γῆρας,	ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ
[327]	κακῶς δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ.	ὁρᾷς	οὖν ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν;
[345]	ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ	ὁρᾷς,	ὦ Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ
[331]	πάνυ γε, ἦ δ' ὃς	γελάσας,	καὶ ἅμα ᾔει πρὸς τὰ
[337]	ἐγὼ δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ	πάσας	ταύτας περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων;
[333]	φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν οὗτος δεινότατος	ἐμποιήσας;	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου
[344]	ἐφ' ἑκάστῳ μέρει ὅταν τις	ἀδικήσας	μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ
[344]	εἶχεν ἀπιέναι, ὥσπερ βαλανεὺς ἡμῶν	καταντλήσας	κατὰ τῶν ὤτων ἁθρόον καὶ
[349]	ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ	ἐτόλμησας	θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ'
[341]	συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη,	ἐπεχείρησας,	οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην,
[330]	ἐνέγκοι οὔθ' ὁ μὴ ἐπιεικὴς	πλουτήσας	εὔκολός ποτ' ἂν ἑαυτῷ γένοιτο.
[337]	δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς	ἀκούσας	ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον καὶ
[336]	ὕθλους τοιούτους λέγῃς. καὶ ἐγὼ	ἀκούσας	ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην,
[348]	δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον εἶναι.	~(ἤκουσας,	ἦν δ' ἐγώ, ὅσα ἄρτι
[345]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε;	τὰς	ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι
[334]	πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα καὶ	τὰς	ἄλλας πράξεις; πάνυ γε. ὅτου
[329]	οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες,	τὰς	ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες
[329]	οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι δὲ καὶ	τὰς	τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως
[334]	ἀγαπᾷ τε καί φησιν αὐτὸν	πάντας	ἀνθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ
[344]	ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ	ἀδικηθέντας	καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας
[345]	κείσεται ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε	ὄντας	εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ δή σοι
[334]	ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ τοὺς	ὄντας,	κἂν μὴ δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς
[334]	πολλοὺς μὲν χρηστοὺς εἶναι μὴ	ὄντας,	πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις
[352]	μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους	ὄντας,	τοῦτο οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν·
[332]	καὶ ὑγίειαν; ἰατρός. (τίς δὲ	πλέοντας	πρὸς τὸν τῆς θαλάττης κίνδυνον;
[336]	ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς	ἑκόντας	εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ
[345]	πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας,	ἑκόντας	οἴει ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ,
[344]	ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι οὐκ ἂν	ἐθέλοντας	ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς,
[340]	σὺ τὸν ἐξαμαρτάνοντα περὶ τοὺς	κάμνοντας	κατ' αὐτὸ τοῦτο ὃ ἐξαμαρτάνει;
[332]	δοκεῖ μοι. τίς οὖν δυνατώτατος	κάμνοντας	φίλους εὖ ποιεῖν καὶ ἐχθροὺς
[348]	με ἴσως τοὺς τὰ βαλλάντια	ἀποτέμνοντας	λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν οὖν, ἦ
[343]	καὶ θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι	βλέποντας	ἢ τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν
[339]	ὡμολόγηται τοὺς ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις	προστάττοντας	ποιεῖν ἄττα ἐνίοτε διαμαρτάνειν τοῦ
[327]	ἦ δ' ὅς, πεῖσαι μὴ	ἀκούοντας;	οὐδαμῶς, ἔφη ὁ Γλαύκων. ὡς
[345]	ταῖς πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς	ἄρχοντας,	ἑκόντας οἴει ἄρχειν; μὰ Δί'
[345]	ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς	ἄρχοντας	ἐν ταῖς πόλεσιν, τοὺς ὡς
[340]	γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς μὲν	ἄρχοντας	ἐνίοτε ἑαυτοῖς κακὰ προστάττειν, τοῖς
[343]	καὶ τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν	ἄρχοντας,	οἳ ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως
[339]	δὲ βέλτιον. οὐχ ὡμολόγηται τοὺς	ἄρχοντας	τοῖς ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν ἄττα
[340]	σε τοῦτο λέγειν ὅτε τοὺς	ἄρχοντας	ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά
[334]	τὸν σὸν λόγον τοὺς μηδὲν	ἀδικοῦντας	δίκαιον κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη,
[334]	δὲ λέγεις εἶναι πότερον τοὺς	δοκοῦντας	ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι, ἢ τοὺς
[336]	τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην δὲ	ζητοῦντας,	πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, ἔπειθ'
[351]	ἢ στρατόπεδον ἢ λῃστὰς ἢ	κλέπτας	ἢ ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα
[351]	ἢ πόλιν ἢ στρατόπεδον ἢ	λῃστὰς	ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο τι
[337]	δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ πάσας	ταύτας	περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων; τί
[341]	μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο	ἐρωτᾷς;	ὥσπερ, ἔφην ἐγώ, εἴ με
[351]	γε ἀδικία καὶ μίση καὶ	μάχας	ἐν ἀλλήλοις παρέχει, ἡ δὲ
[345]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε; τὰς ἄλλας	ἀρχὰς	οὐκ ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει
[336]	εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ	συστρέψας	ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ'
[330]	Κέφαλε, ὧν κέκτησαι τὰ πλείω	παρέλαβες	ἢ ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη,
[350]	ὁμοίου πλεονεκτεῖ; ἢ οὐχ οὕτως	ἔλεγες;	ἔγωγε, ἔφη. (ὁ δέ γε
[351]	μέν, ἔφη, ὡς σὺ ἄρτι	ἔλεγες	ἔχει ἡ δικαιοσύνη σοφία μετὰ
[334]	βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως	ἔλεγες;	οὐ μὰ τὸν Δί' ἔφη,
[341]	τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ, ὃ νυνδὴ	ἔλεγες,	οὗ τὸ συμφέρον κρείττονος ὄντος
[341]	ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός, ὃν ἄρτι	ἔλεγες,	πότερον χρηματιστής ἐστιν ἢ τῶν
[330]	ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ	παῖδες,	θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ ζῇ
[353]	τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς.	ἀληθές,	ἔφη, τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν
[339]	ἔμαθον ὃ λέγεις· εἰ δὲ	ἀληθὲς	ἢ μή, πειράσομαι μαθεῖν. τὸ
[352]	ἀδίκους ὄντας, τοῦτο οὐ παντάπασιν	ἀληθὲς	λέγομεν· οὐ γὰρ ἂν ἀπείχοντο
[327]	~Πολιτεία Α. (Σωκράτης κατέβην	χθὲς	εἰς Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος τοῦ
[327]	ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν οἱ	Θρᾷκες	ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ καὶ θεωρήσαντες
[347]	τὸ ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ' ἂν	καταφανὲς	γενέσθαι ὅτι τῷ ὄντι ἀληθινὸς
[343]	ἦμεν τοῦ λόγου καὶ πᾶσι	καταφανὲς	ἦν ὅτι ὁ τοῦ δικαίου
[328]	παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι	τινὲς	αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς οὖν με
[329]	μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά	τινες	εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες,
[343]	πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν τέ	τινες	εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ μὲν δίκαιος
[348]	αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ ἄλλοι	τινές,	εἴχομεν ἄν τι λέγειν κατὰ
[327]	Νικήρατος ὁ Νικίου καὶ ἄλλοι	τινὲς	ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς. ὁ
[344]	ἀντὶ τούτων τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων	εὐδαίμονες	καὶ μακάριοι (κέκληνται, οὐ μόνον
[335]	τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν καὶ	κύνες	βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται εἰς τὴν
[337]	πῶς λέγεις; τί ἂν αὐτῷ	εἶπες	πρὸς ταῦτα; εἶεν, ἔφη· ὡς
[338]	μανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων, ἀληθῆ	εἶπες,	ὦ Θρασύμαχε, ὅτι δὲ οὔ
[337]	πῶς λέγεις; μὴ ἀποκρίνωμαι ὧν	προεῖπες	μηδέν; πότερον, ὦ θαυμάσιε, μηδ'
[330]	τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ	πατέρες	τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε
[348]	ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ καὶ	ῥήτορες	ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[329]	ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλ' ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων.
[327]	ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη· ὦ	Σώκρατες,	δοκεῖτέ μοι πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι
[335]	δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, ἔφη, ὦ	Σώκρατες.	(εἰ ἄρα τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ
[354]	ταῦτα δή σοι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	εἱστιάσθω ἐν τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ
[340]	(συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ἐν τοῖς λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα
[347]	ἄρχῃ. πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ	Σώκρατες;	ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν
[344]	ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ
[329]	δὲ μή, καὶ γῆρας, ὦ	Σώκρατες,	καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ
[338]	βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν
[336]	ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει, ὦ	Σώκρατες;	καὶ τί εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους
[330]	ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη, ὦ	Σώκρατες;	μέσος τις γέγονα χρηματιστὴς τοῦ
[340]	~(ναὶ μὰ Δί' ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὁ Πολέμαρχος, σαφέστατά γε. ἐὰν
[329]	νὴ τὸν Δία ἐρῶ, ὦ	Σώκρατες,	οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις
[330]	εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς ᾖ
[328]	ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν· ὦ	Σώκρατες,	οὐ δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων
[333]	παρακαταθέσθαι καὶ σῶν εἶναι, ὦ	Σώκρατες.	οὐκοῦν λέγεις ὅταν μηδὲν δέῃ
[329]	αἴτιον. ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ	Σώκρατες,	οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι.
[343]	ὁπωστιοῦν. σκοπεῖσθαι δέ, ὦ εὐηθέστατε	Σώκρατες,	οὑτωσὶ χρή, ὅτι δίκαιος ἀνὴρ
[331]	τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, ὦ	Σώκρατες,	πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι. (παγκάλως, ἦν
[334]	κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς, ἔφη, ὦ	Σώκρατες·	πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ
[333]	εἶναι; πρὸς τὰ συμβόλαια, ὦ	Σώκρατες.	συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα ἤ
[343]	ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	τίτθη σοι ἔστιν; τί δέ;
[332]	τι, ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ	Σώκρατες,	τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοῖς
[331]	λέγει. χαριέντως γάρ τοι, ὦ	Σώκρατες,	τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὃς
[331]	πάνυ μὲν οὖν, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ
[348]	μὲν τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,	ἀντικατατείναντες	λέγωμεν αὐτῷ λόγον παρὰ λόγον,
[337]	ἕνεκα ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε, λέγε·	πάντες	γὰρ ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ
[346]	ἥντινα ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται	πάντες	οἱ δημιουργοί, δῆλον ὅτι κοινῇ
[329]	γε γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες	ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν
[327]	Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ καὶ	θεωρήσαντες	ἀπῇμεν πρὸς τὸ ἄστυ. κατιδὼν
[336]	ἐγώ τε καὶ ὁ Πολέμαρχος	δείσαντες	διεπτοήθημεν· ὁ δ' εἰς τὸ
[347]	μὴ αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν	δείσαντές	μοι φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν,
[352]	γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ	ὄντες	ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν
[352]	ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι	ὄντες,	ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι καὶ
[327]	τρόπον ποιήσουσιν ἅτε νῦν πρῶτον	ἄγοντες.	καλὴ μὲν οὖν μοι καὶ
[335]	ἢ ὡς τὸ πρῶτον ἐλέγομεν,	λέγοντες	δίκαιον εἶναι τὸν μὲν φίλον
[348]	τι λέγειν κατὰ τὰ νομιζόμενα	λέγοντες·	νῦν δὲ δῆλος εἶ ὅτι
[354]	λίχνοι τοῦ ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται	ἁρπάζοντες,	πρὶν τοῦ προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι,
[344]	τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ	ὀνειδίζοντες	τὴν ἀδικίαν. οὕτως, ὦ Σώκρατες,
[329]	εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες,	διασῴζοντες	τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ οὖν
[347]	οὐχ ὡς ἐπ' ἀγαθόν τι	ἰόντες	οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες ἐν αὐτῷ,
[329]	οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται	συνιόντες,	τὰς ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς
[327]	μοι πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς	ἀπιόντες.	οὐ γὰρ κακῶς δοξάζεις, ἦν
[336]	καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι	ἄκοντες	ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ οἴου,
[339]	σοι, ὅταν οἱ μὲν ἄρχοντες	ἄκοντες	κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δὲ
[330]	οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν	ἐθέλοντες	ἐπαινεῖν ἀλλ' ἢ τὸν πλοῦτον.
[347]	λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς	λαμβάνοντες	κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα·
[344]	μὴν εἴασάν γε αὐτὸν οἱ	παρόντες,	ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε καὶ
[347]	ἀγαθόν τι ἰόντες οὐδ' ὡς	εὐπαθήσοντες	ἐν αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς ἐπ'
[328]	ἐγώ· καινόν γε τοῦτο. λαμπάδια	ἔχοντες	διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις;
[329]	τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν	ἔχοντες,	διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ
[347]	(ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον καὶ οὐκ	ἔχοντες	ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ ὁμοίοις.
[339]	ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν οἱ μὲν	ἄρχοντες	ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς
[339]	ἃ δ' ἂν προστάττωσιν οἱ	ἄρχοντες	δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν;
[339]	(πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ	ἄρχοντες	ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις ἢ
[329]	τὰς ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς	ποθοῦντες	καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια
[344]	καὶ κλέπται οἱ κατὰ μέρη	ἀδικοῦντες	τῶν τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται ἐπειδὰν
[344]	εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα	ἀγνοοῦντες	ὃ σὺ φῂς εἰδέναι. ἀλλ'
[339]	οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν	ἐπιχειροῦντες	νόμους τιθέναι τοὺς μὲν ὀρθῶς
[343]	ὄντος, καὶ εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν	ὑπηρετοῦντες	(αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ οὐδ' ὁπωστιοῦν.
[329]	εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ	ζῶντες.	(ἔνιοι δὲ καὶ τὰς τῶν
[329]	ἀπεστερημένοι καὶ τότε μὲν εὖ	ζῶντες,	νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι
[339]	ἀπεκρίνω δίκαιον εἶναι καίτοι ἔμοιγε	ἀπηγόρευες	ὅπως μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν
[341]	ἀλλ' οὐ μὴ οἷός τ'	ᾖς.	(οἴει γὰρ ἄν με, εἶπον,
[342]	οὗ τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ	ἀβλαβὴς	καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα,
[342]	τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ	ἀκριβὴς	ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ'
[342]	οὐκοῦν καὶ ὁ κυβερνήτης ὁ	ἀκριβὴς	ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ
[342]	οὖσα, ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη	ἀκριβὴς	ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει
[336]	οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους	λέγῃς.	καὶ ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην καὶ
[329]	σου τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα	λέγῃς,	οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε
[336]	καὶ ἀκριβῶς λέγε ὅτι ἂν	λέγῃς·	ὡς ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι ἐὰν
[332]	δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν, ὁ	Σιμωνίδης	ποιητικῶς (τὸ δίκαιον ὃ εἴη.
[332]	τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει	Σιμωνίδης	τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι
[350]	καὶ σοφός, ὁ δὲ ἄδικος	ἀμαθής	τε καὶ κακός. ὁ δὴ
[350]	ὁ δὲ κακός τε καὶ	ἀμαθὴς	τοῦ τε ὁμοίου καὶ τοῦ
[349]	ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ	εὐήθης.	τί δέ; τῆς δικαίας πράξεως;
[344]	ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν	ἔλθῃς,	ἣ τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον
[351]	ἀλλὰ τῇδέ πῃ σκέψασθαι· (πόλιν	φαίης	ἂν ἄδικον εἶναι καὶ ἄλλας
[333]	χρείαν ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ	φαίης	ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς τὰ
[350]	οἶδ' ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με	φαίης.	ἢ οὖν ἔα με εἰπεῖν
[333]	πρός γε ὑποδημάτων ἂν οἶμαι	φαίης	κτῆσιν; πάνυ γε. τί δὲ
[346]	τι μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν	ὑγιὴς	γίγνηται διὰ τὸ συμφέρον αὐτῷ
[352]	(ἔμοιγε. ἆρ' οὖν τοῦτο ἂν	θείης	καὶ ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν
[330]	ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ ζῇ μετὰ	κακῆς	ἐλπίδος· ~τῷ δὲ μηδὲν ἑαυτῷ
[330]	λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν ὁ	ἐπιεικὴς	πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας μετὰ
[330]	πενίας ἐνέγκοι οὔθ' ὁ μὴ	ἐπιεικὴς	πλουτήσας εὔκολός ποτ' ἂν ἑαυτῷ
[342]	σκέψεται; ἢ οὔτε αὑτῆς οὔτε	ἄλλης	προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς πονηρίαν
[342]	πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ	ἄλλης	τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον
[341]	ἔφη. οἴει γάρ με ἐξ	ἐπιβουλῆς	ἐν τοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε
[340]	τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ	ἐπιστήμης	ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν ᾧ
[350]	ναί. περὶ πάσης δὴ ὅρα	ἐπιστήμης	τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς
[347]	ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ	τιμῆς	ἕνεκα· οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι.
[347]	ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε	τιμῆς·	οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς
[342]	τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα	σκεψομένης	τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ
[353]	αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια	ἐκείνης	εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ'
[331]	οὐκ ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν	δικαιοσύνης,	ἀληθῆ τε λέγειν καὶ ἃ
[337]	ἀπόκρισιν παρὰ πάσας ταύτας περὶ	δικαιοσύνης,	βελτίω τούτων; τί ἀξιοῖς παθεῖν;
[351]	ἔχει ἡ δικαιοσύνη σοφία μετὰ	δικαιοσύνης·	εἰ δ' ὡς ἐγὼ ἔλεγον,
[351]	ἕξει, ἢ ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ	δικαιοσύνης;	(εἰ μέν, ἔφη, ὡς σὺ
[344]	καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία	δικαιοσύνης	ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ ὅπερ
[343]	περί τε τοῦ δικαίου καὶ	δικαιοσύνης	καὶ ἀδίκου τε καὶ ἀδικίας,
[345]	οὐ πείθομαι οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν	δικαιοσύνης	κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ' ἐὰν ἐᾷ
[345]	οὐ πείθει ὡς ἔστι τῆς	δικαιοσύνης	κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ ἕτερος
[348]	τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας οὔσης	δικαιοσύνης	λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ μὲν
[351]	δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία	δικαιοσύνης·	νῦν δέ γ' ἔφην, εἴπερ
[331]	Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ	δικαιοσύνης;	ὅτι, ἦ δ' ὅς, τὸ
[354]	ὅτι λυσιτελέστερον ἡ ἀδικία τῆς	δικαιοσύνης,	οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ
[354]	ὦ μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία	δικαιοσύνης.	ταῦτα δή σοι, ἔφη, ὦ
[351]	κρείττων γιγνομένη πόλις πόλεως ἄνευ	δικαιοσύνης	τὴν δύναμιν ταύτην ἕξει, ἢ
[350]	δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ	ἀνεπιστημοσύνης	εἴ τίς σοι δοκεῖ ἐπιστήμων
[346]	(οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ	τέχνης	ἑκάστῳ αὕτη ἡ ὠφελία ἐστίν,
[342]	καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης	τέχνης	ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται,
[346]	τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς	τέχνης	ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω, ἔφη.
[346]	ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ τῆς	τέχνης;	οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν
[342]	ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος	τέχνης	τῆς τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ
[351]	ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα καὶ	ἑξῆς	διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν τι
[342]	ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα	ἀκοῆς	καὶ διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς
[345]	ἀλλὰ πρῶτον μέν, ἃ ἂν	εἴπῃς,	ἔμμενε τούτοις, ἢ ἐὰν μετατιθῇ,
[327]	ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς	πομπῆς.	ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη· ὦ
[337]	οὐκ ἀποδέξομαί σου ἐὰν τοιαῦτα	φλυαρῇς”	δῆλον οἶμαί σοι ἦν ὅτι
[350]	μὴ ἰατρικοῦ δέ; ναί. περὶ	πάσης	δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ
[338]	τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ	φθονήσῃς	καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ
[340]	ἐὰν σύ γ' ἔφη, αὐτῷ	μαρτυρήσῃς,	ὁ Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί,
[345]	ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας	εὐεργετήσῃς	ἐγὼ γὰρ δή σοι λέγω
[348]	ἀρχῆς. τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας	οὔσης	δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ
[330]	ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε τῆς νῦν	οὔσης·	ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ ἐὰν μὴ
[342]	αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε καὶ	ἐκποριούσης	ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ τῇ
[340]	ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει.	ἐπιλειπούσης	γὰρ ἐπιστήμης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει,
[349]	σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα περὶ	τῆς	ἀληθείας λέγειν. τί δέ σοι,
[353]	αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ	τῆς	ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς ἄν;
[347]	τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι	τῆς	ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται
[347]	κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ	τῆς	ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ
[346]	συνέφη μόγις. (οὐκ ἄρα ἀπὸ	τῆς	αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη ἡ
[353]	λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα στερόμενα	τῆς	αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς τὸ αὑτῶν
[347]	μὴ ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι	τῆς	δὲ ζημίας μεγίστη τὸ ὑπὸ
[349]	δέ; τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ	τῆς	δικαίας, ἔφη. τοῦ δὲ ἀδίκου
[349]	νῦν, καὶ εὐήθης. τί δέ;	τῆς	δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας,
[349]	ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ	τῆς	δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ;
[345]	γε οὐ πείθει ὡς ἔστι	τῆς	δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν (καὶ
[354]	λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον ἡ ἀδικία	τῆς	δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ
[352]	ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά μοι	τῆς	ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ
[328]	τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ	τῆς	ἡλικίας ὃ δὴ ἐπὶ γήραος
[332]	(τίς δὲ πλέοντας πρὸς τὸν	τῆς	θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ
[339]	πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ	τῆς	καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη δέ
[343]	ἂν εὕροις ἐν τῇ διαλύσει	τῆς	κοινωνίας πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον
[335]	γοῦν, ἔφη, ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν	τῆς	μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ'
[330]	πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε	τῆς	νῦν οὔσης· ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ
[353]	αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη	τῆς	οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον.
[353]	τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ	τῆς	ὄψεως. ἥτις, ἦν δ' ἐγώ,
[327]	καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ	τῆς	πομπῆς. ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη·
[346]	οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης	τῆς	τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω,
[346]	ὅτι ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς ἀπὸ	τῆς	τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ'
[342]	ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης	τῆς	τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα
[330]	ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ	τῆς	τοῦ γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ
[327]	~Πολιτεία Α.	(Σωκράτης	κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ μετὰ
[337]	οἶμαι, ἦ δ' ὅς· ἵνα	Σωκράτης	τὸ εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν
[353]	εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς οἰκείας	ἀρετῆς,	ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα
[348]	ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα, εἰ ἐν	ἀρετῆς	καὶ σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν
[353]	οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ τῆς	ἀρετῆς	κακίαν; καὶ πῶς ἄν; ἔφη·
[353]	καὶ ὦτα στερόμενα τῆς αὑτῶν	ἀρετῆς	κακῶς τὸ αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται;
[342]	τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος	ἀρετῆς	ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα
[333]	πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς ἢ ὁ	κυβερνήτης;	ἔοικεν. ὅταν οὖν τί δέῃ
[341]	οὐ γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν	κυβερνήτης	καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην
[332]	ἀληθῆ. καὶ μὴ πλέουσι δὴ	κυβερνήτης.	ναί. ἆρα καὶ τοῖς μὴ
[341]	τί δὲ κυβερνήτης; ὁ ὀρθῶς	κυβερνήτης	ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν ἢ ναύτης;
[342]	ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ ὁ	κυβερνήτης	ὁ ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων
[341]	καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής. τί δὲ	κυβερνήτης;	ὁ ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων
[342]	οὐκ ἄρα ὅ γε τοιοῦτος	κυβερνήτης	τε καὶ ἄρχων τὸ τῷ
[332]	πρὸς τὸν τῆς θαλάττης κίνδυνον;	κυβερνήτης.	τί δὲ ὁ δίκαιος; ἐν
[340]	εἶναι ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν.	(συκοφάντης	γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[329]	καὶ γῆρας, ὦ Σώκρατες, καὶ	νεότης	χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ
[334]	γοῦν ὁ λόγος, ἔφη, σημαίνει.	κλέπτης	ἄρα τις ὁ δίκαιος, ὡς
[338]	εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων ὁ	παγκρατιαστὴς	καὶ αὐτῷ συμφέρει τὰ βόεια
[346]	ἔφη. οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν	ἑκάστης	τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι;
[340]	ὁ ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ	λογιστὴς	ἐξήμαρτεν καὶ ὁ γραμματιστής· τὸ
[341]	ἰατρός, ὃν ἄρτι ἔλεγες, πότερον	χρηματιστής	ἐστιν ἢ τῶν καμνόντων θεραπευτής;
[342]	σωμάτων εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ	χρηματιστής.	ἢ οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν
[330]	ὦ Σώκρατες; μέσος τις γέγονα	χρηματιστὴς	τοῦ τε πάππου καὶ τοῦ
[340]	ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ	γραμματιστής·	τὸ δ' οἶμαι ἕκαστος τούτων,
[332]	δὲ πλέοντας πρὸς τὸν τῆς	θαλάττης	κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ ὁ
[346]	καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ	αὐτῆς	ἡ δύναμις· ἢ τὴν ἰατρικὴν
[351]	ἀδικία, μῶν μὴ ἀπολεῖ τὴν	αὑτῆς	δύναμιν, ἢ οὐδὲν ἧττον ἕξει;
[346]	αἱ ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ	αὑτῆς	ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ
[353]	ποτε, ὦ Θρασύμαχε, ψυχὴ τὰ	αὑτῆς	ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς
[342]	τὸ συμφέρον σκέψεται; ἢ οὔτε	αὑτῆς	οὔτε ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ τὴν
[342]	οὔτε ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ τὴν	αὑτῆς	πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε
[345]	βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ τά γε	αὑτῆς	ὥστ' εἶναι βελτίστη ἱκανῶς δήπου
[342]	ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ	ἑαυτῆς.	συνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα τελευτῶν,
[342]	καὶ τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ	τοιαύτης,	καὶ τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ
[341]	κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν ἢ	ναύτης;	ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι τοῦτο
[341]	τῇ νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος	ναύτης·	οὐ γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν
[342]	ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ	ναύτης;	(ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα ὅ γε
[328]	τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα	πρεσβύτης	μοι ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου
[341]	χρηματιστής ἐστιν ἢ τῶν καμνόντων	θεραπευτής;	καὶ λέγε τὸν τῷ ὄντι
[341]	ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων, ἔφη,	θεραπευτής.	τί δὲ κυβερνήτης; ὁ ὀρθῶς
[338]	γάρ που τό γε τοιόνδε	φῄς·	εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων ὁ
[344]	βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες ὃ σὺ	φῂς	εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ
[338]	(εἰκὸς λέγειν· σὺ γὰρ δὴ	φῂς	εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν. μὴ
[339]	πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον	φῂς	εἶναι; ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί
[348]	ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν	φῂς	εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν καὶ
[336]	αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί	φῂς	εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως
[339]	σὺ δὲ προστιθεῖς καὶ αὐτὸ	φῂς	εἶναι τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ
[338]	οὔπω οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος	φῂς	συμφέρον δίκαιον εἶναι. καὶ τοῦτο,
[339]	προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι	φῇς	ταῦτα ποιεῖν ἃ ἐκεῖνοι προσέταξαν
[331]	ὁ τοῦ λόγου κληρονόμος, τί	φῂς	τὸν Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν
[332]	ὁ ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν	φῂς	τὸν Σιμωνίδην; πάνυ μὲν οὖν.
[338]	Θρασύμαχε, ὅτι δὲ οὔ με	φῂς	χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ
[335]	ἔφη, ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν τῆς	μάχης.	~(ἀλλ' οἶσθα, ἦν δ' ἐγώ,
[341]	ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε ὅπερ ἐξ	ἀρχῆς	ἔλεγον δίκαιον λέγω, τὸ τοῦ
[344]	ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ ὅπερ ἐξ	ἀρχῆς	ἔλεγον, τὸ μὲν τοῦ κρείττονος
[347]	οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς	ἀρχῆς	ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι,
[347]	οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς	ἀρχῆς	λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς
[339]	εἶναι δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας	ἀρχῆς	συμφέρον· αὕτη δέ που κρατεῖ,
[348]	ὦ Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ	ἀρχῆς.	τὴν τελέαν ἀδικίαν τελέας οὔσης
[353]	ἀνάγκη. οὐκοῦν ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν	ψυχῆς	εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν;
[353]	οὐκοῦν καὶ ἀρετήν φαμέν τινα	ψυχῆς	εἶναι; φαμέν. (ἆρ' οὖν ποτε,
[353]	δή, μετὰ ταῦτα τόδε σκέψαι.	ψυχῆς	ἔστιν τι ἔργον ὃ ἄλλῳ
[353]	δ' αὖ τὸ ζῆν; οὐ	ψυχῆς	φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά γ'
[353]	τῶν ὄντων οὐδ' ἂν ἑνὶ	πράξαις,	οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι
[327]	κελεῦσαι. καί μου ὄπισθεν ὁ	παῖς	λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς,
[339]	ὦ βέλτιστε, ὃ λέγω ~ἐν	ἁπάσαις	(ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον,
[338]	καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν	κακουργήσαις	μάλιστα τὸν λόγον. οὐδαμῶς, ὦ
[350]	ταῖς γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους	λεγούσαις,	εἶεν” ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι καὶ
[352]	ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα. τί δέ;	ἀκούσαις	ἄλλῳ ἢ ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν
[350]	ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ	ταῖς	γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους λεγούσαις,
[343]	καὶ δὴ καὶ τοὺς ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ ὡς ἀληθῶς
[339]	ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ ἄρχοντες ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἑκάσταις ἢ οἷοί τι
[339]	βέλτιστε, ὃ λέγω ~ἐν ἁπάσαις	(ταῖς	πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον, τὸ
[345]	σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας ἐν	ταῖς	πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας,
[350]	δέ σοι, ὥσπερ ταῖς γραυσὶν	ταῖς	τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ
[339]	οἱ ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν	ἑκάσταις	ἢ οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν;
[328]	χαίρω γε διαλεγόμενος (τοῖς σφόδρα	πρεσβύταις·	δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι παρ'
[350]	ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ' ἑλκόμενος καὶ	μόγις,	μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε
[346]	μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη	μόγις.	(οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς αὑτοῦ
[342]	τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ μάλα	μόγις.	οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία
[342]	ναύτῃ τε καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε	μόγις.	οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[337]	ἐρεῖς ὅτι ἔστιν τὰ δώδεκα	δὶς	ἓξ μηδ' ὅτι τρὶς τέτταρα
[333]	κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου εἰς κρουμάτων;	εἰς	ἀργυρίου, ἔμοιγε δοκεῖ. πλήν γ'
[347]	ἀλλὰ τοῦτο μὲν δὴ καὶ	εἰς	αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ δέ μοι
[342]	τινος τέχνης τῆς τὸ συμφέρον	εἰς	αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε καὶ
[333]	ὥσπερ ὁ κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου	εἰς	κρουμάτων; εἰς ἀργυρίου, ἔμοιγε δοκεῖ.
[327]	~Πολιτεία Α. (Σωκράτης κατέβην χθὲς	εἰς	Πειραιᾶ μετὰ Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος
[333]	δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος κοινωνὸς	εἰς	πεττῶν θέσιν, ἢ ὁ πεττευτικός;
[333]	ὁ πεττευτικός; ὁ πεττευτικός. ἀλλ'	εἰς	πλίνθων καὶ λίθων θέσιν ὁ
[329]	φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες	εἰς	ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες
[335]	ἑταῖρε, μὴ οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους	εἰς	τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι;
[350]	οὐ ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ	εἰς	τὴν αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως,
[335]	ἢ εἰς τὴν τῶν ἵππων;	εἰς	τὴν τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν
[335]	τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ	εἰς	τὴν τῶν ἵππων ἀρετήν; ἀνάγκη.
[335]	τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν, ἢ	εἰς	τὴν τῶν ἵππων; εἰς τὴν
[335]	καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται	εἰς	τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ' οὐκ
[335]	ἢ χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα	εἰς	τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν, ἢ
[345]	τί σοι ἔτι ποιήσω; ἢ	εἰς	τὴν ψυχὴν φέρων ἐνθῶ τὸν
[333]	κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ'	εἰς	τίνα δὴ κοινωνίαν ὁ δίκαιος
[336]	Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ δ'	εἰς	τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη,
[353]	(τίθεμεν οὖν καὶ τἆλλα πάντα	εἰς	τὸν αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε δοκεῖ.
[328]	οὐ δὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων	εἰς	τὸν Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ
[328]	χρὴ ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε	εἰς	τοῦ Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν τε
[343]	ὅτι ὁ τοῦ δικαίου λόγος	εἰς	τοὐναντίον περιειστήκει, ὁ Θρασύμαχος ἀντὶ
[331]	οὐκ ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν	εἰς	τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, ὦ
[331]	ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος	εἰς	τοῦτο ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις
[353]	ἄν; ἔφη· τυφλότητα γὰρ ἴσως	λέγεις	ἀντὶ τῆς ὄψεως. ἥτις, ἦν
[350]	ἀλλ' ἔμοιγε οὐδὲ ἃ νῦν	λέγεις	ἀρέσκει, καὶ ἔχω περὶ αὐτῶν
[339]	μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ ἀληθῆ	λέγεις,	δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ
[339]	ἦν δ' ἐγώ, ἔμαθον ὃ	λέγεις·	εἰ δὲ ἀληθὲς ἢ μή,
[336]	δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη,	λέγεις.	εἶεν, ἦν δ' ἐγώ· ἐπειδὴ
[334]	δὲ τοὺς ἐχθρούς. (φίλους δὲ	λέγεις	εἶναι πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ
[338]	ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ τί	λέγεις.	εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη, ὅτι
[339]	λέγεις σύ; ἔφη. ἃ σὺ	λέγεις,	ἔμοιγε δοκῶ· σκοπῶμεν δὲ βέλτιον.
[349]	ὦ Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ τινα	λέγεις,	ἕτερον δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε. πότερον
[347]	γιγνώσκω, τὴν δὲ ζημίαν ἥντινα	λέγεις	καὶ ὡς ἐν μισθοῦ μέρει
[333]	συμβόλαια, ὦ Σώκρατες. συμβόλαια δὲ	λέγεις	κοινωνήματα ἤ τι ἄλλο; κοινωνήματα
[337]	σοι εἶπεν· ὦ Θρασύμαχε, πῶς	λέγεις;	μὴ ἀποκρίνωμαι ὧν προεῖπες μηδέν;
[338]	μάθω γε πρῶτον, ἔφην, τί	λέγεις·	νῦν γὰρ οὔπω οἶδα. τὸ
[333]	σῶν εἶναι, ὦ Σώκρατες. οὐκοῦν	λέγεις	ὅταν μηδὲν δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι
[329]	παραμύθιά φασιν εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις·	οὐ γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι
[338]	τοῦτο, ὦ Θρασύμαχε, τί ποτε	λέγεις;	οὐ γάρ που τό γε
[331]	ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη,	λέγεις.	οὐκ ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν
[353]	κακῶς. ἀληθές, ἔφη, τοῦτό γε	λέγεις.	οὐκοῦν καὶ ὦτα στερόμενα τῆς
[339]	μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ πῶς	λέγεις;	οὕτως. ἃ δ' ἂν θῶνται
[328]	ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις; ἢ πῶς	λέγεις;	οὕτως, ἔφη ὁ Πολέμαρχος. καὶ
[330]	ἢ τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ, ἔφη,	λέγεις.	(πάνυ μὲν οὖν, ἦν δ'
[339]	τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον. τί	λέγεις	σύ; ἔφη. ἃ σὺ λέγεις,
[337]	τι (τοῦ ἀληθοῦς; ἢ πῶς	λέγεις;	τί ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς
[339]	ποιεῖν τοὐναντίον ἢ ὃ σὺ	λέγεις;	τὸ γὰρ τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον
[348]	τὸ τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς	λέγεις;	τὸ μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν
[341]	ἡμῖν τοιοῦτον ἐγγένηται, διόρισαι ποτέρως	λέγεις	τὸν ἄρχοντά τε καὶ τὸν
[331]	εἶναι. (παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ,	λέγεις,	ὦ Κέφαλε. τοῦτο δ' αὐτό,
[347]	ἐὰν μὴ ἄρχῃ. πῶς τοῦτο	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ Γλαύκων·
[348]	κακίαν μέντοι ἢ αἰσχρὸν αὐτὸ	ὡμολόγεις	εἶναι ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν
[340]	τοῦτο λέγειν ὅτε τοὺς ἄρχοντας	ὡμολόγεις	οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά τι
[340]	δημιουργὸς ἢ σοφὸς ἢ ἄρχων	οὐδεὶς	ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων ᾖ,
[351]	ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία	οὐδεὶς	ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ'
[337]	δῆλον οἶμαί σοι ἦν ὅτι	οὐδεὶς	ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ'
[345]	ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι	οὐδεὶς	ἐθέλει ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν
[342]	ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος	οὐδεὶς	ἐν οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ' ὅσον
[342]	ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ ἰατρὸς	οὐδείς,	καθ' ὅσον ἰατρός, τὸ τῷ
[340]	λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογῇ,	οὐδεὶς	τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ
[327]	ὡς ἀπιόντες. οὐ γὰρ κακῶς	δοξάζεις,	ἦν δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν
[328]	εἶπεν· ὦ Σώκρατες, οὐ δὲ	θαμίζεις	ἡμῖν καταβαίνων εἰς τὸν Πειραιᾶ.
[330]	στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν μὴ	ἀληθεῖς	ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι ὑπὸ
[348]	εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας	τιθεῖς	μέρει τὴν ἀδικίαν, τὴν δὲ
[339]	ὁμολογῶ τὸ δίκαιον, σὺ δὲ	προστιθεῖς	καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ
[329]	τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ ἐγὼ	ἀγασθεὶς	αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα, βουλόμενος ἔτι
[347]	βελτίστων ἄρα μισθόν, ἔφην, οὐ	συνιεῖς,	δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι,
[347]	φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ	ἐπιεικεῖς,