Pages |
[327] |
~Πολιτεία
|
Α. |
(Σωκράτης
κατέβην
χθὲς
εἰς
Πειραιᾶ |
[348] |
καὶ
φημί,
ἔφη,
καὶ
δι'
|
ἅ, |
εἴρηκα.
φέρε
δή,
τὸ
τοιόνδε |
[345] |
σύ
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν,
|
ἃ |
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ |
[331] |
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
λέγειν
καὶ
|
ἃ |
ἂν
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ |
[345] |
αὐτὴν
καὶ
μὴ
διακωλύῃ
πράττειν
|
ἃ |
βούλεται.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
ἔστω
μὲν |
[339] |
ἀσύμφορα;
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως.
|
ἃ |
δ'
ἂν
θῶνται
ποιητέον
τοῖς |
[339] |
ἐνίοτε
διαμαρτάνειν
τοῦ
ἑαυτοῖς
βελτίστου,
|
ἃ |
δ'
ἂν
προστάττωσιν
οἱ
ἄρχοντες |
[349] |
οὐκοῦν
καὶ
ἅπερ
φρόνιμον,
ἀγαθόν,
|
ἃ |
δὲ
ἄφρονα,
κακόν;
ναί.
τί |
[339] |
δίκαιον
εἶναι
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
|
ἃ |
ἐκεῖνοι
προσέταξαν
ἆρα
τότε,
ὦ |
[352] |
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
ἔπραξαν
|
ἃ |
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ
τὰ |
[349] |
καὶ
τἆλλα
αὐτῷ
πάντα
προσθήσεις
|
~(ἃ |
ἡμεῖς
τῷ
δικαίῳ
προσετίθεμεν,
ἐπειδή |
[342] |
συμφέρον
καὶ
πρέπον,
καὶ
λέγει
|
ἃ |
λέγει
καὶ
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ |
[331] |
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς
|
ἃ |
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ. |
[350] |
μέμνημαι,
ἔφη·
ἀλλ'
ἔμοιγε
οὐδὲ
|
ἃ |
νῦν
λέγεις
ἀρέσκει,
καὶ
ἔχω |
[348] |
δὲ
οὐκ
ἄξια
λόγου,
ἀλλ'
|
ἃ |
νυνδὴ
ἔλεγον.
(τοῦτο
μέν,
ἔφην, |
[342] |
λέγει
ἃ
λέγει
καὶ
ποιεῖ
|
ἃ |
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
οὖν
ἐνταῦθα |
[339] |
συμφέρον.
τί
λέγεις
σύ;
ἔφη.
|
ἃ |
σὺ
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ·
σκοπῶμεν |
[329] |
καὶ
εὐωχίας
καὶ
ἄλλ'
ἄττα
|
ἃ |
τῶν
τοιούτων
ἔχεται,
καὶ
ἀγανακτοῦσιν |
[331] |
χρήματα
ἔπειτα
ἐκεῖσε
ἀπιέναι
δεδιότα,
|
μέγα |
μέρος
εἰς
τοῦτο
ἡ
τῶν |
[336] |
τοῦ
Θηβαίου
ἤ
τινος
ἄλλου
|
μέγα |
οἰομένου
δύνασθαι
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα, |
[352] |
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα
τούτων
φαμὲν
|
ἔργα |
εἶναι;
πάνυ
γε.
~(τί
δέ; |
[353] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ
αὑτῆς
|
ἔργα |
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
οἰκείας |
[327] |
ὁ
Κεφάλου
ἐκέλευσε
δραμόντα
τὸν
|
παῖδα |
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου |
[334] |
τὸν
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
|
οἶδα |
ἔγωγε
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι |
[341] |
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν
|
οἶδα, |
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ
σοι |
[354] |
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ
|
οἶδα |
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε |
[345] |
Δί'
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ
|
οἶδα. |
τί
δέ,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[338] |
τί
λέγεις·
νῦν
γὰρ
οὔπω
|
οἶδα. |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
φῂς
συμφέρον |
[333] |
ἀμπελουργική;
φαίνεται.
φήσεις
δὲ
καὶ
|
ἀσπίδα |
καὶ
λύραν
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν |
[328] |
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
καὶ
τὴν
|
παννυχίδα |
θεασόμεθα.
καὶ
συνεσόμεθά
τε
πολλοῖς |
[328] |
ὁ
Πολέμαρχος.
καὶ
πρός
γε
|
παννυχίδα |
ποιήσουσιν,
ἣν
ἄξιον
θεάσασθαι·
ἐξαναστησόμεθα |
[345] |
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
ἐὰν
|
ἐᾷ |
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ
διακωλύῃ |
[350] |
ἄν
με
φαίης.
ἢ
οὖν
|
ἔα |
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι,
ἤ, |
[338] |
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει
τὰ
βόεια
|
κρέα |
πρὸς
τὸ
σῶμα,
τοῦτο
τὸ |
[348] |
δ'
ἐγώ,
ὅσα
ἄρτι
Θρασύμαχος
|
ἀγαθὰ |
διῆλθεν
τῷ
τοῦ
ἀδίκου;
ἤκουσα, |
[348] |
λόγον
παρὰ
λόγον,
ὅσα
αὖ
|
ἀγαθὰ |
ἔχει
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
καὶ |
[348] |
καὶ
ἄλλον
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει
|
(τἀγαθὰ |
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν |
[336] |
ὦ
φίλε.
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ
|
δυνάμεθα· |
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον |
[350] |
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν
|
διωμολογησάμεθα |
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ |
[336] |
διακοῦσαι
τὸν
λόγον·
ὡς
δὲ
|
διεπαυσάμεθα |
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι |
[352] |
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
|
προυθέμεθα |
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
οὖν |
[328] |
γὰρ
ἐτύγχανεν
ἐν
τῇ
αὐλῇ.
|
ἐκαθεζόμεθα |
οὖν
παρ'
αὐτόν·
ἔκειντο
γὰρ |
[328] |
πολλοῖς
τῶν
νέων
αὐτόθι
καὶ
|
διαλεξόμεθα. |
ἀλλὰ
μένετε
(καὶ
μὴ
ἄλλως |
[328] |
τὸ
δεῖπνον
καὶ
τὴν
παννυχίδα
|
θεασόμεθα. |
καὶ
συνεσόμεθά
τε
πολλοῖς
τῶν |
[348] |
αὐτοί
τε
δικασταὶ
καὶ
ῥήτορες
|
ἐσόμεθα. |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως |
[328] |
καὶ
τὴν
παννυχίδα
θεασόμεθα.
καὶ
|
συνεσόμεθά |
τε
πολλοῖς
τῶν
νέων
αὐτόθι |
[348] |
ἤδη
δικαστῶν
τινων
τῶν
διακρινούντων
|
δεησόμεθα· |
ἂν
δὲ
ὥσπερ
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι |
[328] |
παννυχίδα
ποιήσουσιν,
ἣν
ἄξιον
θεάσασθαι·
|
ἐξαναστησόμεθα |
γὰρ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
καὶ |
[344] |
φροντίζειν
εἴτε
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον
|
βιωσόμεθα |
ἀγνοοῦντες
ὃ
σὺ
φῂς
εἰδέναι. |
[345] |
ἱκανῶς
ἡμᾶς
ὅτι
οὐκ
ὀρθῶς
|
βουλευόμεθα |
δικαιοσύνην
ἀδικίας
περὶ
πλείονος
ποιούμενοι. |
[329] |
γέ
μοι
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ
|
συνερχόμεθά |
τινες
εἰς
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν |
[347] |
μὲν
δὴ
καὶ
εἰς
αὖθις
|
σκεψόμεθα· |
πολὺ
δέ
μοι
δοκεῖ
μεῖζον |
[335] |
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
ὅς.
|
μαχούμεθα |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
κοινῇ |
[334] |
μάλα,
ἔφη,
οὕτω
συμβαίνει.
ἀλλὰ
|
μεταθώμεθα· |
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς
τὸν |
[334] |
δὲ
πῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
μεταθώμεθα; |
τὸν
δοκοῦντά
τε,
ἦ
δ' |
[348] |
βούλει
οὖν
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν
|
δυνώμεθά |
πῃ
ἐξευρεῖν,
ὡς
οὐκ
ἀληθῆ |
[340] |
οὕτω
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ
|
ἀποδεχώμεθα. |
καί
μοι
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε· |
[333] |
χρήσιμον
ὂν
τυγχάνει.
τόδε
δὲ
|
σκεψώμεθα. |
ἆρ'
οὐχ
ὁ
πατάξαι
δεινότατος |
[351] |
ὅπερ
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ
ἑξῆς
|
διασκεψώμεθα |
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
τι
τυγχάνει |
[345] |
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
|
ἐπισκεψώμεθα |
ὅτι
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν |
[337] |
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
|
ᾔδησθα |
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο
ὁπόσα |
[336] |
εἰμι
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ'
|
οἶσθα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὗ
μοι |
[347] |
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
|
οἶσθα |
ὅτι
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ |
[328] |
ὅτι
σοι
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
|
ἐνταῦθα |
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας
ὃ |
[329] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
|
ἐνταῦθα |
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν
δ'
ἔγωγε |
[343] |
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
οὖν
|
ἐνταῦθα |
ἦμεν
τοῦ
λόγου
καὶ
πᾶσι |
[342] |
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι.
συνεχώρησεν
|
ἐνταῦθα |
καὶ
μάλα
μόγις.
οὐκ
ἄρα |
[353] |
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
μὲν
ἄρα
|
δικαία |
ψυχὴ
καὶ
ὁ
δίκαιος
ἀνὴρ |
[333] |
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες.
|
συμβόλαια |
δὲ
λέγεις
κοινωνήματα
ἤ
τι |
[333] |
ἂν
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
τὰ
|
συμβόλαια, |
ὦ
Σώκρατες.
συμβόλαια
δὲ
λέγεις |
[327] |
Α.
(Σωκράτης
κατέβην
χθὲς
εἰς
|
Πειραιᾶ |
μετὰ
Γλαύκωνος
τοῦ
Ἀρίστωνος
προσευξόμενός |
[328] |
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων
εἰς
τὸν
|
Πειραιᾶ. |
χρῆν
μέντοι.
εἰ
μὲν
γὰρ |
[344] |
σμικρὸν
τἀλλότρια
καὶ
λάθρᾳ
καὶ
|
βίᾳ |
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
καὶ
ὅσια |
[333] |
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ
|
γεωργία· |
ἢ
οὔ;
ναί.
πρός
γε |
[346] |
ἀλλ'
οὐ
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
|
διὰ |
δὴ
ταῦτα
ἔγωγε,
ὦ
φίλε |
[329] |
~(ἐγώ
σοι,
ἔφη,
νὴ
τὸν
|
Δία |
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες,
οἷόν
γέ |
[350] |
τί
ἄλλο
βούλει;
οὐδὲν
μὰ
|
Δία, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀλλ'
εἴπερ |
[343] |
καὶ
ἄλλο
τι
σκοπεῖν
αὐτοὺς
|
διὰ |
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο, |
[354] |
(εἱστίαμαι,
δι'
ἐμαυτὸν
ἀλλ'
οὐ
|
διὰ |
σέ·
ἀλλ'
ὥσπερ
οἱ
λίχνοι |
[342] |
ὄψεως
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ
|
διὰ |
ταῦτα
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ
τινος |
[341] |
ὅτι
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
|
διὰ |
ταῦτα
καὶ
ἡ
τέχνη
ἐστὶν |
[347] |
τε
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη.
|
διὰ |
ταῦτα
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[330] |
(ὅτι
οὐ
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ
|
διὰ |
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι |
[343] |
δὲ
τοῦ
δημοσίου
μηδὲν
ὠφελεῖσθαι
|
διὰ |
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
πρὸς
δὲ |
[329] |
οὐ
διὰ
τὸν
τρόπον
ἀλλὰ
|
διὰ |
τὸ
πολλὴν
οὐσίαν
κεκτῆσθαι·
τοῖς |
[352] |
αὐτὸ
ποιεῖν
πράττειν
μεθ'
αὑτοῦ
|
διὰ |
τὸ
στασιάζειν
καὶ
διαφέρεσθαι,
ἔτι |
[346] |
ἐάν
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς
γίγνηται
|
διὰ |
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ
πλεῖν
ἐν |
[329] |
ῥᾳδίως
τὸ
γῆρας
φέρειν
οὐ
|
διὰ |
τὸν
τρόπον
ἀλλὰ
διὰ
τὸ |
[328] |
μάλα
πρεσβύτης
μοι
ἔδοξεν
εἶναι·
|
διὰ |
χρόνου
γὰρ
καὶ
(ἑωράκη
αὐτόν. |
[328] |
δ'
ἐγώ·
καινόν
γε
τοῦτο.
|
λαμπάδια |
ἔχοντες
διαδώσουσιν
ἀλλήλοις
ἁμιλλώμενοι
τοῖς |
[328] |
ἐστιν,
τραχεῖα
καὶ
χαλεπή,
ἢ
|
ῥᾳδία |
καὶ
εὔπορος.
καὶ
δὴ
καὶ |
[344] |
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ
μᾶλλον
συμφέρει
|
ἰδίᾳ |
αὑτῷ
ἄδικον
εἶναι
ἢ
τὸ |
[333] |
δικαιοσύνη
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
καὶ
|
ἰδίᾳ· |
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
ἡ
ἀμπελουργική; |
[353] |
ἂν
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
|
ἴδια |
ἐκείνης
εἶναι;
οὐδενὶ
ἄλλῳ.
τί |
[344] |
καὶ
ἱερὰ
καὶ
ὅσια
καὶ
|
ἴδια |
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
ὧν |
[331] |
δὲ
μηδὲν
ἑαυτῷ
ἄδικον
συνειδότι
|
ἡδεῖα |
ἐλπὶς
ἀεὶ
πάρεστι
καὶ
ἀγαθὴ |
[343] |
κρείττονός
τε
καὶ
ἄρχοντος
συμφέρον,
|
οἰκεία |
δὲ
τοῦ
πειθομένου
τε
καὶ |
[343] |
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
τά
γε
|
οἰκεῖα |
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως
ἔχειν,
ἐκ |
[353] |
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τῇ
|
οἰκείᾳ |
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον |
[331] |
καὶ
ὁσίως
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
|
γλυκεῖά |
οἱ
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ |
[337] |
ἔφη,
αὕτη
κείνη
ἡ
εἰωθυῖα
|
εἰρωνεία |
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ
ᾔδη |
[338] |
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει
τὰ
|
βόεια |
κρέα
πρὸς
τὸ
σῶμα,
τοῦτο |
[335] |
οὖν.
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ
|
ἀνθρωπεία |
ἀρετή;
καὶ
τοῦτ'
ἀνάγκη.
καὶ |
[327] |
|
~Πολιτεία |
Α.
(Σωκράτης
κατέβην
χθὲς
εἰς |
[328] |
δεήσει
πορεύεσθαι,
ποία
τίς
ἐστιν,
|
τραχεῖα |
καὶ
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία
καὶ |
[354] |
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
ἐστὶν
καὶ
|
ἀμαθία, |
εἴτε
σοφία
καὶ
ἀρετή,
καὶ |
[351] |
καὶ
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
|
ἀμαθία |
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν
ἔτι |
[329] |
κεκτῆσθαι·
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ
|
παραμύθιά |
φασιν
εἶναι.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις· |
[353] |
ἔργον
εὖ
ἐργάσεται
τὰ
ἐργαζόμενα,
|
κακίᾳ |
δὲ
κακῶς.
ἀληθές,
ἔφη,
τοῦτό |
[354] |
τὸ
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
|
κακία |
ἐστὶν
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία |
[344] |
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον
|
ἀδικία |
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς
γιγνομένη,
καὶ |
[351] |
καὶ
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη
|
ἀδικία |
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ
γ'
ἔφην, |
[354] |
ἄρα,
ὦ
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
|
ἀδικία |
δικαιοσύνης.
ταῦτα
δή
σοι,
ἔφη, |
[352] |
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
|
ἀδικίᾳ |
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
ἐπεὶ
οἵ
γε |
[351] |
που,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἥ
γε
|
ἀδικία |
καὶ
μίση
καὶ
μάχας
ἐν |
[351] |
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν
ἑνὶ
ἐγγένηται
|
ἀδικία, |
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς |
[351] |
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ
|
ἀδικία |
οὐδεὶς
ἂν
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν |
[354] |
ὕστερον
λόγου,
ὅτι
λυσιτελέστερον
ἡ
|
ἀδικία |
τῆς
δικαιοσύνης,
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ |
[343] |
καὶ
ὑπηρετοῦντος
βλάβη,
ἡ
δὲ
|
ἀδικία |
τοὐναντίον,
καὶ
ἄρχει
τῶν
ὡς |
[346] |
αὑτοῦ
τέχνης
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ
|
ὠφελία |
ἐστίν,
ἡ
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις, |
[334] |
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
εἶναι,
ἐπ'
|
ὠφελίᾳ |
μέντοι
τῶν
φίλων
καὶ
ἐπὶ |
[329] |
τῶν
γε
πρὸς
τοὺς
οἰκείους
|
μία |
τις
αἰτία
ἐστίν,
οὐ
τὸ |
[343] |
μὲν
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ
εἰ
|
μηδεμία |
ἄλλη
ζημία,
τά
γε
οἰκεῖα |
[342] |
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς
ἐν
|
οὐδεμιᾷ |
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον
ἄρχων
ἐστίν, |
[342] |
ἀλλ'
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη
τέχνη
|
οὐδεμία |
ἑαυτῇ
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ' |
[342] |
οὔτε
γὰρ
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία
|
οὐδεμία |
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
πάρεστιν,
οὐδὲ
προσήκει |
[346] |
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη
δῆλον,
ὅτι
|
οὐδεμία |
τέχνη
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ
αὑτῇ |
[342] |
γὰρ
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία
οὐδεμία
|
οὐδεμιᾷ |
τέχνῃ
πάρεστιν,
οὐδὲ
προσήκει
τέχνῃ |
[342] |
μόγις.
οὐκ
ἄρα
ἐπιστήμη
γε
|
οὐδεμία |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
σκοπεῖ |
[343] |
ὑπάρχει,
καὶ
εἰ
μηδεμία
ἄλλη
|
ζημία, |
τά
γε
οἰκεῖα
δι'
ἀμέλειαν |
[328] |
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην
τὸν
|
Παιανιᾶ |
καὶ
Κλειτοφῶντα
τὸν
Ἀριστωνύμου·
ἦν |
[348] |
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
ἔστι
δὲ
οὐκ
|
ἄξια |
λόγου,
ἀλλ'
ἃ
νυνδὴ
ἔλεγον. |
[328] |
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως
δεήσει
πορεύεσθαι,
|
ποία |
τίς
ἐστιν,
τραχεῖα
καὶ
χαλεπή, |
[336] |
φθεγξάμενος,
τίς,
ἔφη,
ὑμᾶς
πάλαι
|
φλυαρία |
(ἔχει,
ὦ
Σώκρατες;
καὶ
τί |
[329] |
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
|
ἐλευθερία· |
ἐπειδὰν
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι |
[342] |
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ
ἔνι
τις
|
πονηρία, |
καὶ
δεῖ
ἑκάστῃ
τέχνῃ
ἄλλης |
[342] |
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖν·
οὔτε
γὰρ
|
πονηρία |
οὔτε
ἁμαρτία
οὐδεμία
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ |
[337] |
ἑξάκις
δύο
μηδ'
ὅτι
τετράκις
|
τρία· |
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου
ἐὰν |
[346] |
ἐθέλειν
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ
τὰ
|
ἀλλότρια |
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν |
[344] |
τυραννίς,
ἣ
οὐ
κατὰ
σμικρὸν
|
τἀλλότρια |
καὶ
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται, |
[329] |
ἔφη,
(ὦ
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
|
τἀφροδίσια; |
ἔτι
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ |
[329] |
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε
|
τἀφροδίσια |
καὶ
περὶ
πότους
τε
καὶ |
[344] |
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
καὶ
|
ὅσια |
καὶ
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ |
[344] |
καὶ
ὅσια
καὶ
ἴδια
καὶ
|
δημόσια, |
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ'
ἑκάστῳ |
[338] |
ἀρχὴ
πρὸς
τὸ
αὑτῇ
συμφέρον,
|
δημοκρατία |
μὲν
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς, |
[329] |
πρὸς
τοὺς
οἰκείους
μία
τις
|
αἰτία |
ἐστίν,
οὐ
τὸ
γῆρας,
ὦ |
[332] |
ἡ
σώμασιν
φάρμακά
τε
καὶ
|
σιτία |
καὶ
ποτά.
ἡ
δὲ
τίσιν |
[348] |
οἴει
με
ἴσως
τοὺς
τὰ
|
βαλλάντια |
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
μὲν
οὖν, |
[354] |
καὶ
εὐδαίμων,
ὁ
δὲ
μὴ
|
τἀναντία. |
πῶς
γὰρ
οὔ;
ὁ
μὲν |
[343] |
τῷ
δὲ
ἀδίκῳ
πάντα
τούτων
|
τἀναντία |
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
νυνδὴ |
[342] |
σκοπεῖν·
οὔτε
γὰρ
πονηρία
οὔτε
|
ἁμαρτία |
οὐδεμία
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
πάρεστιν,
οὐδὲ |
[333] |
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ
|
ἀχρηστίᾳ |
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
ἂν
οὖν, |
[337] |
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη
κείνη
ἡ
|
εἰωθυῖα |
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ |
[338] |
αὕτη
δή,
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους
|
σοφία· |
αὐτὸν
μὲν
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν, |
[349] |
καὶ
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
|
σοφίᾳ |
ἐτόλμησας
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
μαντεύῃ. |
[354] |
κακία
ἐστὶν
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε
|
σοφία |
καὶ
ἀρετή,
καὶ
ἐμπεσόντος
αὖ |
[351] |
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη
|
σοφία |
μετὰ
δικαιοσύνης·
εἰ
δ'
ὡς |
[351] |
νῦν
δέ
γ'
ἔφην,
εἴπερ
|
σοφία |
τε
καὶ
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη, |
[339] |
ὅταν
οἱ
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες
|
κακὰ |
αὑτοῖς
προστάττωσιν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον |
[346] |
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
|
κακὰ |
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν, |
[340] |
τοὺς
μὲν
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς
|
κακὰ |
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι |
[332] |
δῆλον
ὅτι,
ἔφη,
ἡ
σώμασιν
|
φάρμακά |
τε
καὶ
σιτία
καὶ
ποτά. |
[337] |
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
ἔστιν
τὰ
|
δώδεκα |
δὶς
ἓξ
μηδ'
ὅτι
τρὶς |
[337] |
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ
|
δώδεκα, |
καὶ
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ
ὅπως |
[337] |
ἔστιν,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ἀλλ'
|
ἕνεκα |
ἀργυρίου,
ὦ
Θρασύμαχε,
λέγε·
πάντες |
[329] |
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
|
ἕνεκά |
γε
γήρως,
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[347] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὔτε
χρημάτων
|
ἕνεκα |
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε |
[330] |
πλείω
ἢ
παρέλαβον.
οὗ
τοι
|
ἕνεκα |
ἠρόμην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅτι |
[347] |
γὰρ
φανερῶς
πραττόμενοι
τῆς
ἀρχῆς
|
ἕνεκα |
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται
κεκλῆσθαι,
οὔτε |
[347] |
λαμβάνοντες
κλέπται.
οὐδ'
αὖ
τιμῆς
|
ἕνεκα· |
οὐ
γάρ
εἰσι
φιλότιμοι.
δεῖ |
[346] |
αὐτῷ
πλεῖν
ἐν
τῇ
θαλάττῃ,
|
ἕνεκα |
τούτου
καλεῖς
μᾶλλον
αὐτὴν
ἰατρικήν; |
[347] |
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν
δὴ
|
ἕνεκα, |
ὡς
ἔοικε,
μισθὸν
δεῖν
ὑπάρχειν |
[347] |
ἐν
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
οὐ
|
συνῆκα. |
τὸν
τῶν
βελτίστων
ἄρα
μισθόν, |
[348] |
φημί,
ἔφη,
καὶ
δι'
ἅ,
|
εἴρηκα. |
φέρε
δή,
τὸ
τοιόνδε
περὶ |
[329] |
ἡλικίας.
νῦν
δ'
ἔγωγε
ἤδη
|
ἐντετύχηκα |
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις, |
[352] |
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ
τὰ
|
ἄδικα |
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
ἐπεὶ
οἵ |
[344] |
οὐ
γὰρ
τὸ
ποιεῖν
τὰ
|
ἄδικα |
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν |
[336] |
ἄφωνος
ἂν
γενέσθαι.
νῦν
δὲ
|
ἡνίκα |
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
ἤρχετο
ἐξαγριαίνεσθαι, |
[346] |
οὖν
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
|
προῖκα |
ἐργάζηται;
οἶμαι
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
ὦ |
[338] |
δοκῇ
εὖ
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ
|
αὐτίκα |
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι |
[340] |
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς
λόγοις·
ἐπεὶ
|
αὐτίκα |
ἰατρὸν
καλεῖς
σὺ
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα |
[344] |
γὰρ
(ὅνπερ
νυνδὴ
ἔλεγον,
τὸν
|
μεγάλα |
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν
σκόπει, |
[338] |
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
|
μάλα, |
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
σε |
[334] |
τὸν
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
|
μάλα, |
ἔφη,
οὕτω
συμβαίνει.
ἀλλὰ
μεταθώμεθα· |
[342] |
εἰσιν
τέχναι.
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
καὶ
|
μάλα |
μόγις.
οὐκ
ἄρα
ἐπιστήμη
γε |
[328] |
ὁ
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
καὶ
|
μάλα |
πρεσβύτης
μοι
ἔδοξεν
εἶναι·
διὰ |
[337] |
καὶ
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
|
μάλα |
σαρδάνιον
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις, |
[335] |
(συλλήβδην
ἀρετῇ
οἱ
ἀγαθοὶ
κακούς;
|
ἀλλὰ |
ἀδύνατον.
οὐ
γὰρ
θερμότητος
οἶμαι |
[330] |
ἐὰν
μὴ
ἐλάττω
καταλίπω
τούτοισιν,
|
ἀλλὰ |
βραχεῖ
γέ
τινι
πλείω
ἢ |
[352] |
πράττειν
μετ'
ἀλλήλων
οἷοί
(τε
|
ἀλλὰ |
δὴ
καὶ
οὕς
φαμεν
ἐρρωμένως |
[351] |
χαρίζομαι.
εὖ
γε
σὺ
ποιῶν·
|
ἀλλὰ |
δὴ
καὶ
τόδε
μοι
χάρισαι |
[352] |
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ
ὄντες
ἄδικοι,
|
ἀλλὰ |
δῆλον
ὅτι
ἐνῆν
τις
αὐτοῖς |
[330] |
λέγοντι
(ὅτι
οὐ
δι'
αὑτὸν
|
ἀλλὰ |
διὰ
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο |
[329] |
φέρειν
οὐ
διὰ
τὸν
τρόπον
|
ἀλλὰ |
διὰ
τὸ
πολλὴν
οὐσίαν
κεκτῆσθαι· |
[338] |
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει,
|
ἀλλὰ |
ἐμοί
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ |
[331] |
δὲ
καὶ
ἄλλας
χρείας
πολλάς·
|
ἀλλὰ |
ἕν
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ |
[353] |
ἢ
κάλλιστα
τῶν
ἄλλων
ἀπεργάζηται.
|
ἀλλά, |
ἔφη,
μανθάνω
τε
καί
μοι |
[351] |
οὐκ
ἐπινεύεις
μόνον
καὶ
ἀνανεύεις,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἀποκρίνῃ
πάνυ
καλῶς.
σοὶ |
[336] |
ὅτι
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ |
[339] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
ποιεῖν
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ
μὴ
συμφέρον. |
[329] |
πολλῶν
ἐστι
καὶ
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
|
ἀλλὰ |
καὶ
τούτων
πέρι
καὶ
τῶν |
[344] |
οὐ
μόνον
ὑπὸ
τῶν
πολιτῶν
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ὅσοι |
[341] |
κατὰ
τὸ
πλεῖν
κυβερνήτης
καλεῖται,
|
ἀλλὰ |
κατὰ
τὴν
τέχνην
καὶ
τὴν |
[333] |
ὅταν
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι
|
ἀλλὰ |
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
ὅταν
ἄρα |
[340] |
φῶμεν
λέγειν;
ἥκιστά
γε,
ἔφη·
|
ἀλλὰ |
κρείττω
με
οἴει
καλεῖν
τὸν |
[328] |
τῶν
νέων
αὐτόθι
καὶ
διαλεξόμεθα.
|
ἀλλὰ |
μένετε
(καὶ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε. |
[331] |
λέγων
δοκεῖ
ἔμοιγε
καλῶς
λέγειν.
|
ἀλλὰ |
μέντοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
Σιμωνίδῃ |
[334] |
καὶ
μάλα,
ἔφη,
οὕτω
συμβαίνει.
|
ἀλλὰ |
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς |
[347] |
ἑκόντα
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
ἰέναι
|
ἀλλὰ |
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
νενομίσθαι |
[335] |
μέν,
ὄντα
δὲ
μή,
δοκεῖν
|
ἀλλὰ |
μὴ
εἶναι
φίλον.
καὶ
περὶ |
[354] |
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω,
ἔφη.
|
ἀλλὰ |
μὴν
ἄθλιόν
γε
εἶναι
οὐ |
[354] |
ἔφη,
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον.
|
~(ἀλλὰ |
μὴν
ὅ
γε
εὖ
ζῶν |
[334] |
τοὺς
δὲ
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται.
|
ἀλλὰ |
μὴν
οἵ
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί |
[334] |
οὗτος
δεινότατος
ἐμποιήσας;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
|
~(ἀλλὰ |
μὴν
στρατοπέδου
γε
ὁ
αὐτὸς |
[342] |
τέχνη
ἐστίν.
φαίνεται,
ἔφη,
οὕτως.
|
ἀλλὰ |
μήν,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε |
[350] |
τῷ
κακῷ
καὶ
ἀμαθεῖ.
κινδυνεύει.
|
ἀλλὰ |
μὴν
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε
ὅμοιος |
[347] |
τὰ
ἀλλότρια
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
|
~(ἀλλὰ |
μισθὸν
αἰτεῖν,
ὅτι
ὁ
μέλλων |
[345] |
ὅτι
οὐδεὶς
ἐθέλει
ἄρχειν
ἑκών,
|
ἀλλὰ |
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν |
[330] |
μὲν
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
ἀλλά |
μοι
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
τί |
[348] |
ἦ
τὴν
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ,
|
ἀλλὰ |
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
(τὴν
ἀδικίαν |
[348] |
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις.
|
ἀλλὰ |
πάνυ
οὕτω
τίθημι.
τοῦτο,
ἦν |
[340] |
ἁμαρτάνει
τότε
ὅταν
ἄρχων
ᾖ,
|
ἀλλὰ |
πᾶς
γ'
ἂν
εἴποι
ὅτι |
[352] |
περὶ
τοῦ
ἐπιτυχόντος
ὁ
λόγος,
|
ἀλλὰ |
περὶ
τοῦ
ὅντινα
τρόπον
χρὴ |
[327] |
εἴη.
οὗτος,
ἔφη,
ὄπισθεν
προσέρχεται·
|
ἀλλὰ |
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν,
ἦ
δ' |
[327] |
ἔφη,
ὄπισθεν
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
|
ἀλλὰ |
περιμενοῦμεν,
ἦ
δ'
ὃς
ὁ |
[345] |
ᾤου
δεῖν
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
|
ἀλλὰ |
πιαίνειν
οἴει
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα, |
[337] |
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ
εἶ,
ἔφη·
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τῷ
μαθεῖν
καὶ
ἀπότεισον |
[345] |
δ'
ἐγώ,
μὴ
σύ
γε·
|
ἀλλὰ |
πρῶτον
μέν,
ἃ
ἂν
εἴπῃς, |
[338] |
ὦ
ἄριστε,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
ἀλλὰ |
σαφέστερον
εἰπὲ
τί
λέγεις.
εἶτ' |
[336] |
κερδαλέον
μηδ'
ὅτι
τὸ
συμφέρον,
|
ἀλλὰ |
σαφῶς
μοι
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε |
[338] |
ἡγεῖται
ὑπ'
ἀνδρὸς
οὐ
φαύλου;
|
~ἀλλὰ |
σὲ
δὴ
μᾶλλον
(εἰκὸς
λέγειν· |
[344] |
ὅσια
καὶ
ἴδια
καὶ
δημόσια,
|
ἀλλὰ |
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει |
[336] |
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
|
ἀλλὰ |
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν |
[342] |
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ
|
ἀλλὰ |
σώματι.
ναί,
ἔφη.
οὐδὲ
ἱππικὴ |
[349] |
Θρασύμαχε,
ἀτεχνῶς
νῦν
οὐ
σκώπτειν,
|
ἀλλὰ |
τὰ
δοκοῦντα
περὶ
τῆς
ἀληθείας |
[335] |
οἱ
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν.
|
ἀλλὰ |
τῇ
δικαιοσύνῃ
δὴ
οἱ
δίκαιοι |
[335] |
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
|
ἀλλὰ |
τῇ
ἱππικῇ
οἱ
ἱππικοὶ
ἀφίππους; |
[351] |
ἁπλῶς,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἔγωγε
ἐπιθυμῶ,
|
ἀλλὰ |
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης |
[340] |
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι
|
ἀλλά |
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ |
[349] |
ἐστὶν
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν;
|
ἀλλὰ |
τί
μέλλει;
ἔφη.
εἶεν,
ὦ |
[348] |
μὲν
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
οὔ.
|
ἀλλὰ |
τί
μήν;
τοὐναντίον,
ἦ
δ' |
[332] |
ἀποδιδόναι,
τοῦτο
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
|
ἀλλὰ |
τί
οἴει;
ἔφη.
ὦ
πρὸς |
[338] |
ἢ
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
|
ἀλλὰ |
τί
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ |
[344] |
γὰρ
τὸ
ποιεῖν
τὰ
ἄδικα
|
ἀλλὰ |
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ |
[342] |
κρείττονος
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
|
ἀλλὰ |
τὸ
τοῦ
ἥττονός
τε
καὶ |
[330] |
οὐ
μέντοι
γε
ὅσον
οἴονται·
|
~ἀλλὰ |
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
εὖ
ἔχει, |
[342] |
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
|
ἀλλὰ |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
ᾧ |
[347] |
πέφυκε
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖσθαι
|
ἀλλὰ |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε
πᾶς |
[342] |
ἰατρῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
|
ἀλλὰ |
τὸ
τῷ
κάμνοντι;
ὡμολόγηται
γὰρ |
[342] |
συμφέρον
σκέψεταί
τε
καὶ
προστάξει,
|
ἀλλὰ |
τὸ
τῷ
ναύτῃ
τε
καὶ |
[348] |
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ
βούλει
λέγειν,
|
ἀλλὰ |
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ
ἐν
ἀρετῆς |
[349] |
ἐλέγχεις;
(οὐδέν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
ἀλλὰ |
τόδε
μοι
πειρῶ
ἔτι
πρὸς |
[351] |
σὸς
οὗτος
ἦν
ὁ
λόγος.
|
ἀλλὰ |
τόδε
περὶ
αὐτοῦ
σκοπῶ·
πότερον |
[346] |
ὠφελίαν
ἐσομένην
ἐκ
τοῦ
ἄρχειν
|
~ἀλλὰ |
(τοῖς
ἀρχομένοις;
ἐπεὶ
τοσόνδε
εἰπέ· |
[328] |
ἡδοναί.
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει,
|
ἀλλὰ |
τοῖσδέ
τε
τοῖς
νεανίσκοις
σύνισθι |
[335] |
γὰρ
θερμότητος
οἶμαι
ἔργον
ψύχειν
|
ἀλλὰ |
τοῦ
ἐναντίου.
ναί.
οὐδὲ
ξηρότητος |
[335] |
ἐναντίου.
ναί.
οὐδὲ
ξηρότητος
ὑγραίνειν
|
ἀλλὰ |
τοῦ
ἐναντίου.
πάνυ
γε.
οὐδὲ |
[335] |
οὔτε
φίλον
οὔτ'
ἄλλον
οὐδένα,
|
ἀλλὰ |
τοῦ
ἐναντίου,
τοῦ
ἀδίκου.
παντάπασί |
[335] |
οὐδὲ
δὴ
τοῦ
ἀγαθοῦ
βλάπτειν
|
ἀλλὰ |
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
ὁ
δέ |
[347] |
ἐστιν
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
|
ἀλλὰ |
τοῦτο
μὲν
δὴ
καὶ
εἰς |
[346] |
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι
καὶ
περαίνωμεν.
|
ἀλλὰ |
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ |
[347] |
ἐπιτάττει
κατὰ
τὴν
τέχνην
ἐπιτάττων,
|
ἀλλὰ |
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν
δὴ
ἕνεκα, |
[331] |
εἶναι,
οὔ
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ
|
ἀλλὰ |
τῷ
ἐπιεικεῖ
καὶ
κοσμίῳ.
τὸ |
[348] |
καλὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
καὶ
|
τἆλλα |
αὐτῷ
πάντα
προσθήσεις
~(ἃ
ἡμεῖς |
[333] |
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
|
τἆλλα |
δὴ
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου |
[353] |
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
οὖν
καὶ
|
τἆλλα |
πάντα
εἰς
τὸν
αὐτὸν
λόγον; |
[330] |
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ
|
πολλὰ |
ἀδικήματα
καὶ
ἐκ
τῶν
ὕπνων, |
[343] |
(ὁ
μὲν
οὐδέν,
ὁ
δὲ
|
πολλὰ |
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ
ὅταν
ἀρχήν |
[329] |
οὐσίαν
κεκτῆσθαι·
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις
|
πολλὰ |
παραμύθιά
φασιν
εἶναι.
ἀληθῆ,
ἔφη, |
[331] |
λάβοι
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
|
ὅπλα, |
εἰ
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε |
[340] |
προστάττεται
τοῖς
ἥττοσιν
ποιεῖν.
~(ναὶ
|
μὰ |
Δί'
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὁ |
[345] |
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
τὸν
λόγον;
|
μὰ |
Δί'
ἦν
δ'
ἐγώ,
μὴ |
[345] |
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
ἑκόντας
οἴει
ἄρχειν;
|
μὰ |
Δί'
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ |
[350] |
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει;
οὐδὲν
|
μὰ |
Δία,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀλλ' |
[334] |
ἐχθρῶν.
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
οὐ
|
μὰ |
τὸν
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι |
[352] |
γε
καὶ
ἐφ'
οὓς
ᾖσαν
|
ἅμα |
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
ἔπραξαν
ἃ |
[348] |
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
σκοπῶμεν,
|
ἅμα |
αὐτοί
τε
δικασταὶ
καὶ
ῥήτορες |
[331] |
ἦ
δ'
ὃς
γελάσας,
καὶ
|
ἅμα |
ᾔει
πρὸς
τὰ
ἱερά.
(λέγε |
[338] |
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου
συμφέρον
|
ἅμα |
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ, |
[327] |
προσευξόμενός
τε
τῇ
θεῷ
καὶ
|
ἅμα |
τὴν
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι
τίνα |
[330] |
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ
οἱ
παῖδες,
|
θαμὰ |
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
(καὶ
ζῇ
μετὰ |
[344] |
(ἔχει;
ἢ
σμικρὸν
οἴει
ἐπιχειρεῖν
|
πρᾶγμα |
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου
διαγωγήν,
ᾗ |
[336] |
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ
ζητοῦντας,
|
πρᾶγμα |
πολλῶν
χρυσίων
τιμιώτερον,
ἔπειθ'
οὕτως |
[353] |
~(τί
δέ;
μαχαίρᾳ
ἂν
ἀμπέλου
|
κλῆμα |
ἀποτέμοις
καὶ
σμίλῃ
καὶ
ἄλλοις |
[336] |
οὗ
μοι
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
|
ῥῆμα, |
τὸ
φάναι
δίκαιον
εἶναι
τοὺς |
[336] |
μὲν
καὶ
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
|
ὥρμα |
ἀντιλαμβάνεσθαι
τοῦ
λόγου,
ἔπειτα
ὑπὸ |
[341] |
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι
|
σῶμά |
ἐστιν
πονηρὸν
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ |
[328] |
αἱ
ἄλλαι
αἱ
κατὰ
τὸ
|
σῶμα |
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον
αὔξονται
αἱ |
[338] |
τὰ
βόεια
κρέα
πρὸς
τὸ
|
σῶμα, |
τοῦτο
τὸ
(σιτίον
εἶναι
καὶ |
[346] |
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι
ἔλεγον
|
μηδένα |
ἐθέλειν
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ
τὰ |
[335] |
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον
οὔτ'
ἄλλον
|
οὐδένα, |
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου,
τοῦ
ἀδίκου. |
[335] |
ἀληθῆ
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
|
οὐδένα |
ἡμῖν
ἐφάνη
ὂν
βλάπτειν.
συγχωρῶ, |
[343] |
γε
αὐτῇ
οὐδὲ
πρόβατα
οὐδὲ
|
ποιμένα |
γιγνώσκεις.
ὅτι
δὴ
τί
μάλιστα; |
[345] |
πρῶτον
ὁριζόμενος
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
|
ποιμένα |
οὐκέτι
ᾤου
δεῖν
ὕστερον
ἀκριβῶς |
[345] |
(ἀποδόσθαι,
ὥσπερ
χρηματιστὴν
ἀλλ'
οὐ
|
ποιμένα. |
τῇ
δὲ
ποιμενικῇ
οὐ
δήπου |
[353] |
αὑτῶν
ἔργον
εὖ
ἐργάσεται
τὰ
|
ἐργαζόμενα, |
κακίᾳ
δὲ
κακῶς.
ἀληθές,
ἔφη, |
[348] |
ἄν
τι
λέγειν
κατὰ
τὰ
|
νομιζόμενα |
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος
εἶ |
[332] |
δ'
ἐγώ
ὅτι
οὐ
τὰ
|
ὀφειλόμενα |
ἀποδίδωσιν
ὃς
ἄν
τῳ
χρυσίον |
[332] |
ἔοικεν,
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
|
ὀφειλόμενα |
δίκαιον
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι |
[331] |
ἦ
δ'
ὅς,
τὸ
τὰ
|
ὀφειλόμενα |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
ἐστι·
τοῦτο |
[335] |
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα
τὰ
|
ὀφειλόμενα |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν
τις
δίκαιον |
[353] |
γε
λέγεις.
οὐκοῦν
καὶ
ὦτα
|
στερόμενα |
τῆς
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ |
[340] |
ταῦτα
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
τὰ
|
κελευόμενα |
ποιεῖν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
τῶν |
[351] |
τοῦτο
τοίνυν
ἐρωτῶ,
ὅπερ
ἄρτι,
|
~ἵνα |
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον, |
[341] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
μακάριε.
ἀλλ'
|
ἵνα |
μὴ
αὖθις
ἡμῖν
τοιοῦτον
ἐγγένηται, |
[352] |
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
σοι
ἐναντιώσομαι,
|
ἵνα |
μὴ
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι.
ἴθι
δή, |
[351] |
γάρ;
ἔστω,
ἦ
δ'
ὅς,
|
ἵνα |
σοι
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
εὖ |
[337] |
γε
οἶμαι,
ἦ
δ'
ὅς·
|
ἵνα |
Σωκράτης
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς |
[346] |
μακάριε,
μὴ
παρὰ
δόξαν
ἀποκρίνου,
|
ἵνα |
τι
καὶ
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ, |
[343] |
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ
ὅταν
ἀρχήν
|
τινα |
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ
μὲν
δικαίῳ |
[333] |
τοῦ
οἰκοδομικοῦ;
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
εἰς
|
τίνα |
δὴ
κοινωνίαν
ὁ
δίκαιος
ἀμείνων |
[331] |
κοσμίῳ.
τὸ
γὰρ
μηδὲ
ἄκοντά
|
τινα |
ἐξαπατῆσαι
ἢ
ψεύσασθαι,
μηδ'
αὖ |
[337] |
εὖ
οὖν
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
|
τινα |
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ
δώδεκα, |
[346] |
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν
|
τινὰ |
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ
κοινήν, |
[329] |
μέντοι
αὐτὸ
ἀπέφυγον,
ὥσπερ
λυττῶντά
|
τινα |
καὶ
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ |
[345] |
βέλτιστον
βλέποντα
ἀλλ'
ὥσπερ
δαιτυμόνα
|
τινὰ |
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
τὴν |
[349] |
εἶεν,
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
|
τινα |
λέγεις,
ἕτερον
δὲ
(ἄμουσον;
ἔγωγε. |
[328] |
χρῆναι
παρ'
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ
|
τινὰ |
ὁδὸν
προεληλυθότων
ἣν
καὶ
ἡμᾶς |
[330] |
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
εἴ
|
τινά |
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
οὖν |
[327] |
ἅμα
τὴν
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι
|
τίνα |
τρόπον
ποιήσουσιν
ἅτε
νῦν
πρῶτον |
[351] |
ἧττον
ἐχέτω,
ἔφη.
οὐκοῦν
τοιάνδε
|
τινὰ |
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
οἵαν, |
[353] |
ἔφη.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
|
τινα |
ψυχῆς
εἶναι;
φαμέν.
(ἆρ'
οὖν |
[346] |
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
|
ἥντινα |
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες |
[347] |
μισθοὺς
γιγνώσκω,
τὴν
δὲ
ζημίαν
|
ἥντινα |
λέγεις
καὶ
ὡς
ἐν
μισθοῦ |
[352] |
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
|
ὅντινα |
τρόπον
χρὴ
ζῆν.
σκόπει
δή, |
[330] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες;
μέσος
τις
|
γέγονα |
χρηματιστὴς
τοῦ
τε
πάππου
καὶ |
[354] |
ἄθλιόν
γε
εἶναι
οὐ
λυσιτελεῖ,
|
εὐδαίμονα |
δέ.
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐδέποτ' |
[343] |
ἐκείνου
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος,
καὶ
|
εὐδαίμονα |
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς |
[345] |
προβάτων
βέλτιστον
βλέποντα
ἀλλ'
ὥσπερ
|
δαιτυμόνα |
τινὰ
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς |
[349] |
ἅπερ
φρόνιμον,
ἀγαθόν,
ἃ
δὲ
|
ἄφρονα, |
κακόν;
ναί.
τί
δὲ
ἰατρικόν; |
[349] |
δήπου
φρόνιμον,
τὸν
δὲ
ἄμουσον
|
ἄφρονα. |
οὐκοῦν
καὶ
ἅπερ
φρόνιμον,
ἀγαθόν, |
[349] |
ἔγωγε.
πότερον
φρόνιμον
καὶ
πότερον
|
ἄφρονα; |
τὸν
μὲν
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον, |
[341] |
τὸν
ἄρχοντά
τε
καὶ
τὸν
|
κρείττονα, |
τὸν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἢ |
[331] |
ἃ
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν
|
κυβερνᾷ. |
εὖ
οὖν
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς |
[338] |
ἀποκρινόμενος
καὶ
μὴ
φθονήσῃς
καὶ
|
Γλαύκωνα |
τόνδε
διδάξαι
καὶ
τοὺς
ἄλλους. |
[334] |
Ὀδυσσέως
πρὸς
μητρὸς
πάππον
Αὐτόλυκον
|
ἀγαπᾷ |
τε
καί
φησιν
αὐτὸν
πάντας |
[352] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὰ
|
λοιπά |
μοι
τῆς
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος |
[350] |
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί.
ὁ
|
ἄρα |
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφὸς
τοῦ |
[346] |
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη
μόγις.
(οὐκ
|
ἄρα |
ἀπὸ
τῆς
αὑτοῦ
τέχνης
ἑκάστῳ |
[333] |
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
ὅταν
|
ἄρα |
ἄχρηστον
ᾖ
ἀργύριον,
τότε
χρήσιμος |
[334] |
πράξεις;
πάνυ
γε.
ὅτου
τις
|
ἄρα |
δεινὸς
φύλαξ,
τούτου
καὶ
φὼρ |
[353] |
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
μὲν
|
ἄρα |
δικαία
ψυχὴ
καὶ
ὁ
δίκαιος |
[339] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
(οὐ
μόνον
|
ἄρα |
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ
τὸν
σὸν |
[350] |
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
μὲν
|
ἄρα |
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται
ὢν
ἀγαθός |
[342] |
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα
μόγις.
οὐκ
|
ἄρα |
ἐπιστήμη
γε
οὐδεμία
τὸ
τοῦ |
[349] |
δὲ
μὴ
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος
|
ἄρα |
ἐστὶν
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν; |
[332] |
βλάβας
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
τοὺς
φίλους
|
ἄρα |
εὖ
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς |
[354] |
γὰρ
οὔ;
ὁ
μὲν
δίκαιος
|
ἄρα |
εὐδαίμων,
ὁ
δ'
ἄδικος
ἄθλιος. |
[352] |
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς
|
ἄρα |
ἐχθρὸς
ἔσται
ὁ
ἄδικος,
ὦ |
[334] |
εἶναι
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
δίκαιον
βλάπτειν, |
[335] |
μοι
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς |
[342] |
ἔχει;
οὕτως,
ἔφη,
φαίνεται.
(οὐκ
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ |
[335] |
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
ὅς.
μαχούμεθα
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
κοινῇ
ἐγώ |
[350] |
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
ναί.
ἔοικεν
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ
μὲν |
[332] |
καὶ
προσήκει,
κακόν
τι.
ἠινίξατο
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν, |
[332] |
πάνυ
μοι
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
|
ἄρα |
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον. |
[353] |
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη
|
ἄρα |
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
καὶ |
[348] |
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
(τὴν
ἀδικίαν
|
ἄρα |
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
εὐβουλίαν, |
[347] |
οὐ
συνῆκα.
τὸν
τῶν
βελτίστων
|
ἄρα |
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς,
δι' |
[334] |
καὶ
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
εἰ
|
ἄρα |
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν, |
[342] |
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται.
οὐκ
|
ἄρα |
ὅ
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης
τε |
[334] |
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
|
ἄρα |
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ |
[331] |
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
|
ἄρα |
οὗτος
ὅρος
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ |
[335] |
λέγειν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
|
ἄρα |
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν |
[334] |
ὁ
λόγος,
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης
|
ἄρα |
τις
ὁ
δίκαιος,
ὡς
ἔοικεν, |
[335] |
δίκαιος
ἀγαθός;
πάνυ
γε.
οὐκ
|
ἄρα |
τοῦ
δικαίου
βλάπτειν
ἔργον,
ὦ |
[354] |
δέ.
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐδέποτ'
|
ἄρα, |
ὦ
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
ἀδικία |
[334] |
οὗτος
ἐκείνου
καλλίων
φαίνεται.
πολλοῖς
|
ἄρα, |
ὦ
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
ὅσοι
διημαρτήκασιν |
[335] |
τοῦτ'
ἀνάγκη.
καὶ
τοὺς
βλαπτομένους
|
ἄρα, |
ὦ
φίλε,
τῶν
ἀνθρώπων
ἀνάγκη |
[346] |
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
|
ἄρα |
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ |
[349] |
τί
δὲ
δὴ
ὁ
ἄδικος;
|
ἆρα |
ἀξιοῖ
τοῦ
δικαίου
πλεονεκτεῖν
καὶ |
[328] |
οὕτω
διανοεῖσθε.
~(καὶ
ὁ
Ἀδείμαντος,
|
ἆρά |
γε,
ἦ
δ'
ὅς,
οὐδ' |
[351] |
ἄριστε.
τόδε
δέ
μοι
λέγε·
|
ἆρα |
εἰ
τοῦτο
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος |
[335] |
βελτίους
ἢ
χείρους
γίγνονται;
χείρους.
|
ἆρα |
εἰς
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν, |
[342] |
ταῦτα
σκεψομένης
τε
καὶ
ἐκποριούσης
|
ἆρα |
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ |
[332] |
μὴ
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης.
ναί.
|
ἆρα |
καὶ
τοῖς
μὴ
πολεμοῦσιν
ὁ |
[339] |
οἶμαι
ἔγωγε.
τὸ
δὲ
ὀρθῶς
|
ἆρα |
τὸ
τὰ
συμφέροντά
ἐστι
τίθεσθαι |
[339] |
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι
προσέταξαν
|
ἆρα |
τότε,
ὦ
σοφώτατε
Θρασύμαχε,
οὐκ |
[350] |
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
παρά |
γε
τὴν
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε |
[332] |
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
δέ
γε
οἶμαι
|
παρά |
γε
τοῦ
ἐχθροῦ
τῷ
ἐχθρῷ |
[338] |
αὐτὸν
μὲν
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν,
|
παρὰ |
δὲ
τῶν
ἄλλων
περιιόντα
μανθάνειν |
[346] |
ἔχειν;
καί,
ὦ
μακάριε,
μὴ
|
παρὰ |
δόξαν
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι
καὶ |
[348] |
ἐγώ,
ἀντικατατείναντες
λέγωμεν
αὐτῷ
λόγον
|
παρὰ |
λόγον,
ὅσα
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει |
[337] |
ἂν
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
|
παρὰ |
πάσας
ταύτας
περὶ
δικαιοσύνης,
βελτίω |
[328] |
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς
ἂν
|
παρὰ |
σὲ
ᾖμεν·
νῦν
δέ
σε |
[343] |
ὅταν
μηδὲν
ἐθέλῃ
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
|
παρὰ |
τὸ
δίκαιον·
τῷ
δὲ
ἀδίκῳ |
[335] |
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
βλάβην
ὀφείλεσθαι
|
παρὰ |
τοῦ
δικαίου
ἀνδρός,
τοῖς
δὲ |
[337] |
εἰδότι;
προσήκει
δέ
που
μαθεῖν
|
παρὰ |
τοῦ
εἰδότος·
καὶ
ἐγὼ
οὖν |
[331] |
τὸ
ἀποδιδόναι
ἄν
τίς
τι
|
παρά |
του
λάβῃ,
ἢ
καὶ
αὐτὰ |
[338] |
μέν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
μανθάνω
|
παρὰ |
τῶν
ἄλλων,
ἀληθῆ
εἶπες,
ὦ |
[331] |
που
εἴποι,
εἴ
τις
λάβοι
|
παρὰ |
φίλου
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
ὅπλα,
εἰ |
[328] |
δεῦρο
παρ'
ἡμᾶς
φοίτα
ὡς
|
παρὰ |
φίλους
τε
καὶ
πάνυ
οἰκείους. |
[337] |
δὶς
ἓξ
μηδ'
ὅτι
τρὶς
|
τέτταρα |
μηδ'
ὅτι
ἑξάκις
δύο
μηδ' |
[330] |
ἐγώ,
ὅτι
μοι
ἔδοξας
οὐ
|
σφόδρα |
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα,
τοῦτο
δὲ |
[328] |
Κέφαλε,
χαίρω
γε
διαλεγόμενος
(τοῖς
|
σφόδρα |
πρεσβύταις·
δοκεῖ
γάρ
μοι
χρῆναι |
[331] |
εὖ
οὖν
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
|
σφόδρα. |
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι |
[332] |
ἡ
ἀπόδοσις
(καὶ
ἡ
λῆψις
|
βλαβερὰ |
γίγνηται,
φίλοι
δὲ
ὦσιν
ὅ |
[344] |
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
|
ἱερὰ |
καὶ
ὅσια
καὶ
ἴδια
καὶ |
[331] |
καὶ
ἅμα
ᾔει
πρὸς
τὰ
|
ἱερά. |
(λέγε
δή,
εἶπον
ἐγώ,
σὺ |
[346] |
καὶ
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη,
|
ἑτέρα. |
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων |
[349] |
ὁ
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
|
οὐδέτερα; |
καὶ
τοῦτ'
ἔφη,
εὖ.
οὐκοῦν, |
[331] |
τοῦτο
δ'
αὐτό,
τὴν
δικαιοσύνην,
|
πότερα |
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν
εἶναι |
[340] |
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ
|
ἀμφότερα |
θέμενος
ὡμολόγησεν
αὖ
ἐνίοτε
τοὺς |
[329] |
τῶν
γε
τοιούτων
ἐν
τῷ
|
γήρᾳ |
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία· |
[342] |
δή;
αὐτὴ
ἡ
ἰατρική
ἐστιν
|
πονηρά, |
ἢ
ἄλλη
τις
τέχνη
ἔσθ' |
[347] |
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται
κεκλῆσθαι,
οὔτε
|
λάθρᾳ |
αὐτοὶ
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
λαμβάνοντες |
[344] |
οὐ
κατὰ
σμικρὸν
τἀλλότρια
καὶ
|
λάθρᾳ |
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ |
[353] |
εἶναι;
πάνυ
γε.
~(τί
δέ;
|
μαχαίρᾳ |
ἂν
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
καὶ |
[339] |
δὴ
αὐτόθι
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
|
(σμικρά |
γε
ἴσως,
ἔφη,
προσθήκη.
οὔπω |
[350] |
δέ;
ναί.
περὶ
πάσης
δὴ
|
ὅρα |
ἐπιστήμης
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ |
[330] |
ὢν
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν
τι
|
καθορᾷ |
αὐτά
ὑποψίας
δ'
οὖν
καὶ |
[343] |
ὅτι
τοί
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα
|
περιορᾷ |
καὶ
οὐκ
ἀπομύττει
δεόμενον,
ὅς |
[339] |
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς
|
ἀσύμφορα; |
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως.
ἃ |
[340] |
ἐνίοτε
τοὺς
κρείττους
τὰ
αὑτοῖς
|
ἀσύμφορα |
κελεύειν
τοὺς
ἥττους
τε
καὶ |
[339] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὸ
|
ἀσύμφορα |
ποιεῖν
τοῖς
ἄρχουσί
τε
καὶ |
[348] |
ὃ
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
|
ἐθαύμασα, |
εἰ
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας |
[331] |
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
οἱ
καρδίαν
|
ἀτάλλοισα |
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς
ἃ
μάλιστα |
[350] |
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ
|
ὅσα |
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν
ἢ |
[348] |
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὅσα |
ἄρτι
Θρασύμαχος
ἀγαθὰ
διῆλθεν
τῷ |
[348] |
λέγωμεν
αὐτῷ
λόγον
παρὰ
λόγον,
|
ὅσα |
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
δίκαιον |
[350] |
ἢ
οὖν
ἔα
με
εἰπεῖν
|
ὅσα |
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν, |
[348] |
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
|
ὅσα |
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ |
[351] |
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
τι
ἔθνος,
|
ὅσα |
κοινῇ
ἐπί
τι
ἔρχεται
ἀδίκως, |
[337] |
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο
|
ὁπόσα |
ἐστὶν
τὰ
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος |
[351] |
ἀρίστη
μάλιστα
ποιήσει
καὶ
τελεώτατα
|
οὖσα |
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην,
ὅτι
σὸς |
[342] |
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
|
οὖσα, |
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς |
[354] |
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή
τις
|
οὖσα |
τυγχάνει
εἴτε
καὶ
οὔ,
καὶ |
[332] |
Σιμωνίδη,
ἡ
τίσιν
οὖν
τί
|
ἀποδιδοῦσα |
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ |
[332] |
ποτά.
ἡ
δὲ
τίσιν
τί
|
ἀποδιδοῦσα |
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη
μαγειρικὴ |
[332] |
ἡ
οὖν
δὴ
τίσιν
τί
|
ἀποδιδοῦσα |
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
εἰ |
[332] |
ἐχθροῖς
ὠφελίας
τε
καὶ
βλάβας
|
ἀποδιδοῦσα. |
τὸ
τοὺς
φίλους
ἄρα
εὖ |
[348] |
ἀγαθὰ
διῆλθεν
τῷ
τοῦ
ἀδίκου;
|
ἤκουσα, |
ἔφη,
ἀλλ'
οὐ
πείθομαι.
βούλει |
[352] |
καὶ
ἐν
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
|
ἐνοῦσα |
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν |
[346] |
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
ἥττονος
ὄντος
|
σκοποῦσα, |
ἀλλ'
οὐ
τὸ
τοῦ
κρείττονος. |
[351] |
ἔφη.
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
|
ἔχουσα |
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν |
[352] |
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ
|
τὰ |
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
ἐπεὶ |
[344] |
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ
τὸ
ποιεῖν
|
τὰ |
ἄδικα
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι |
[346] |
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ
|
τὰ |
ἀλλότρια
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ |
[353] |
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ
|
τὰ |
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι |
[329] |
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν
ἐγὼ
|
τὰ |
αὐτὰ
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε |
[353] |
οὖν
ποτε,
ὦ
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
|
τὰ |
αὑτῆς
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
στερομένη |
[340] |
ὡμολόγησεν
αὖ
ἐνίοτε
τοὺς
κρείττους
|
τὰ |
αὑτοῖς
ἀσύμφορα
κελεύειν
τοὺς
ἥττους |
[330] |
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ
οἱ
ποιηταὶ
|
τὰ |
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ
οἱ
πατέρες |
[333] |
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς
|
τὰ |
ἄχρηστα
χρήσιμον
ὂν
τυγχάνει.
τόδε |
[348] |
δὲ
οἴει
με
ἴσως
τοὺς
|
τὰ |
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
μὲν |
[338] |
ὁ
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει
|
τὰ |
βόεια
κρέα
πρὸς
τὸ
σῶμα, |
[345] |
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
ἐκποριεῖ
ἐπεὶ
|
τά |
γε
αὑτῆς
ὥστ'
εἶναι
βελτίστη |
[343] |
καὶ
εἰ
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
|
τά |
γε
οἰκεῖα
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως |
[349] |
ἀτεχνῶς
νῦν
οὐ
σκώπτειν,
ἀλλὰ
|
τὰ |
δοκοῦντα
περὶ
τῆς
ἀληθείας
λέγειν. |
[337] |
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
ἔστιν
|
τὰ |
δώδεκα
δὶς
ἓξ
μηδ'
ὅτι |
[337] |
εἴ
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
|
τὰ |
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ |
[345] |
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
|
τὰ |
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
τὸν
ὡς |
[353] |
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
εὖ
ἐργάσεται
|
τὰ |
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ
κακῶς.
ἀληθές, |
[332] |
μαγειρικὴ
καλεῖται;
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
|
τὰ |
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
οὖν
δὴ |
[331] |
γελάσας,
καὶ
ἅμα
ᾔει
πρὸς
|
τὰ |
ἱερά.
(λέγε
δή,
εἶπον
ἐγώ, |
[340] |
εἶναι
ταῦτα
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
|
τὰ |
κελευόμενα
ποιεῖν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ὑπὸ |
[352] |
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
|
τὰ |
λοιπά
μοι
τῆς
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον |
[344] |
ζημιοῦταί
τε
καὶ
ὀνείδη
ἔχει
|
τὰ |
μέγιστα
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι
καὶ |
[348] |
εἴχομεν
ἄν
τι
λέγειν
κατὰ
|
τὰ |
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος |
[332] |
ἦν
δ'
ἐγώ
ὅτι
οὐ
|
τὰ |
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς
ἄν
τῳ |
[335] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα
|
τὰ |
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν
τις |
[330] |
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε,
ὧν
κέκτησαι
|
τὰ |
πλείω
παρέλαβες
ἢ
ἐπεκτήσω;
(ποῖ' |
[345] |
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν
οἴει
αὐτὸν
|
τὰ |
πρόβατα,
καθ'
ὅσον
ποιμήν
ἐστιν, |
[333] |
φαίης
ἂν
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
|
τὰ |
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες.
συμβόλαια
δὲ |
[341] |
εἶναι.
τούτῳ
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
|
τὰ |
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ |
[331] |
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε
χρὴ
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν |
[348] |
οὖν,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
ἔστι
δὲ |
[353] |
καὶ
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
πάντα,
ἔσθ'
ὅτῳ
ἄλλῳ |
[334] |
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός,
ὅσπερ
καὶ
|
τὰ |
τῶν
πολεμίων
κλέψαι
καὶ
βουλεύματα |
[330] |
δὴ
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
|
τὰ |
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν, |
[330] |
μοι
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
|
τὰ |
χρήματα,
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν
ὡς |
[343] |
ἢ
ὥσπερ
ἄν
τις
πρὸς
|
πρόβατα |
διατεθείη,
καὶ
ἄλλο
τι
σκοπεῖν |
[345] |
ἀλλὰ
πιαίνειν
οἴει
αὐτὸν
τὰ
|
πρόβατα, |
καθ'
ὅσον
ποιμήν
ἐστιν,
οὐ |
[343] |
δεόμενον,
ὅς
γε
αὐτῇ
οὐδὲ
|
πρόβατα |
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις.
ὅτι
δὴ |
[334] |
καὶ
οἷοι
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
|
κατὰ |
δὴ
τὸν
σὸν
λόγον
τοὺς |
[344] |
καὶ
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται
οἱ
|
κατὰ |
μέρη
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων
κακουργημάτων |
[334] |
ἔοικεν
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
|
κατὰ |
σὲ
καὶ
καθ'
Ὅμηρον
καὶ |
[334] |
σὲ
καὶ
καθ'
Ὅμηρον
καὶ
|
κατὰ |
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
εἶναι,
ἐπ' |
[344] |
δὲ
τοῦτο
τυραννίς,
ἣ
οὐ
|
κατὰ |
σμικρὸν
τἀλλότρια
καὶ
λάθρᾳ
καὶ |
[348] |
τινές,
εἴχομεν
ἄν
τι
λέγειν
|
κατὰ |
τὰ
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν
δὲ |
[340] |
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
|
κατὰ |
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
οἶμαι |
[347] |
τὸ
βέλτιστον
πράττει
οὐδ'
ἐπιτάττει
|
κατὰ |
τὴν
τέχνην
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ |
[341] |
τὸ
πλεῖν
κυβερνήτης
καλεῖται,
ἀλλὰ
|
κατὰ |
τὴν
τέχνην
καὶ
τὴν
τῶν |
[330] |
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
|
κατὰ |
τὴν
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι. |
[341] |
ἐστὶν
κλητέος
ναύτης·
οὐ
γὰρ
|
κατὰ |
τὸ
πλεῖν
κυβερνήτης
καλεῖται,
ἀλλὰ |
[328] |
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ
ἄλλαι
αἱ
|
κατὰ |
τὸ
σῶμα
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον |
[340] |
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε
|
κατὰ |
τὸν
ἀκριβῆ
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ |
[353] |
δὲ
ὁ
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
|
κατὰ |
τὸν
σὸν
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν |
[339] |
(οὐ
μόνον
ἄρα
δίκαιόν
ἐστιν
|
κατὰ |
τὸν
σὸν
λόγον
τὸ
τοῦ |
[344] |
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς
ἡμῶν
καταντλήσας
|
κατὰ |
τῶν
ὤτων
ἁθρόον
καὶ
πολὺν |
[347] |
ὑπ'
ἄλλου
ἢ
ἄλλον
ὠφελῶν
|
πράγματα |
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
οὖν
ἔγωγε |
[330] |
γὰρ
οἱ
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
|
ποιήματα |
καὶ
οἱ
πατέρες
τοὺς
παῖδας |
[330] |
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ
πολλὰ
|
ἀδικήματα |
καὶ
ἐκ
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ |
[333] |
λέγεις
κοινωνήματα
ἤ
τι
ἄλλο;
|
κοινωνήματα |
δῆτα.
(ἆρ'
οὖν
ὁ
δίκαιος |
[333] |
ὦ
Σώκρατες.
συμβόλαια
δὲ
λέγεις
|
κοινωνήματα |
ἤ
τι
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα. |
[338] |
δύναμαι.
δύναμαι
δὲ
ἐπαινεῖν
μόνον·
|
χρήματα |
γὰρ
οὐκ
ἔχω.
ὡς
δὲ |
[331] |
θεῷ
θυσίας
τινὰς
ἢ
ἀνθρώπῳ
|
χρήματα |
ἔπειτα
ἐκεῖσε
ἀπιέναι
δεδιότα,
μέγα |
[330] |
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
|
χρήματα |
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ |
[330] |
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ
|
χρήματα, |
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ |
[353] |
Εχε
δή·
ἆρ’
ἄν
ποτε
|
ὄμματα |
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο |
[332] |
καλεῖται;
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
τὰ
|
ἡδύσματα. |
εἶεν·
ἡ
οὖν
δὴ
τίσιν |
[334] |
τὰ
τῶν
πολεμίων
κλέψαι
καὶ
|
βουλεύματα |
καὶ
τὰς
ἄλλας
πράξεις;
πάνυ |
[345] |
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς
μὴ
|
ἐξαπάτα. |
νῦν
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε |
[336] |
μέγα
οἰομένου
δύνασθαι
πλουσίου
ἀνδρός.
|
ἀληθέστατα, |
ἔφη,
λέγεις.
εἶεν,
ἦν
δ' |
[349] |
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ
ἐτόλμησας
θεῖναι.
|
ἀληθέστατα, |
ἔφη,
μαντεύῃ.
ἀλλ'
οὐ
μέντοι, |
[329] |
ὅς,
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ
ἄνθρωπε·
|
ἁσμενέστατα |
μέντοι
αὐτὸ
ἀπέφυγον,
ὥσπερ
λυττῶντά |
[340] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
|
σαφέστατά |
γε.
ἐὰν
σύ
γ'
ἔφη, |
[351] |
ἡ
ἀρίστη
μάλιστα
ποιήσει
καὶ
|
τελεώτατα |
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην,
ὅτι |
[351] |
εἰ
δ'
ὡς
ἐγὼ
ἔλεγον,
|
μετὰ |
ἀδικίας.
πάνυ
ἄγαμαι,
ἦν
δ' |
[327] |
(Σωκράτης
κατέβην
χθὲς
εἰς
Πειραιᾶ
|
μετὰ |
Γλαύκωνος
τοῦ
Ἀρίστωνος
προσευξόμενός
τε |
[351] |
ἔλεγες
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
|
μετὰ |
δικαιοσύνης·
εἰ
δ'
ὡς
ἐγὼ |
[351] |
ταύτην
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
|
μετὰ |
δικαιοσύνης;
(εἰ
μέν,
ἔφη,
ὡς |
[350] |
λέγω,
ἀλλ'
ἑλκόμενος
καὶ
μόγις,
|
μετὰ |
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ
ὅσου,
ἅτε
καὶ |
[330] |
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
(καὶ
ζῇ
|
μετὰ |
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ
δὲ
μηδὲν |
[330] |
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι
ῥᾳδίως
γῆρας
|
μετὰ |
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
ὁ
μὴ |
[353] |
λόγον;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι
δή,
|
μετὰ |
ταῦτα
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν |
[328] |
ἣν
ἄξιον
θεάσασθαι·
ἐξαναστησόμεθα
γὰρ
|
μετὰ |
τὸ
δεῖπνον
καὶ
τὴν
παννυχίδα |
[333] |
κοινωνήματα
ἤ
τι
ἄλλο;
κοινωνήματα
|
δῆτα. |
(ἆρ'
οὖν
ὁ
δίκαιος
ἀγαθὸς |
[346] |
καλεῖς
μᾶλλον
αὐτὴν
ἰατρικήν;
οὐ
|
δῆτα, |
ἔφη.
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
τὴν |
[351] |
δύνασθαι,
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ
|
δῆτα, |
ἦ
δ'
ὅς.
τί
δ' |
[350] |
ἢ
ἀνδρὸς
ἢ
πράγματος;
οὐ
|
δῆτα. |
μὴ
ἰατρικοῦ
δέ;
ναί.
περὶ |
[352] |
ἄλλῳ
ἴδοις
ἢ
ὀφθαλμοῖς;
οὐ
|
δῆτα. |
τί
δέ;
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ |
[346] |
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
|
δῆτα. |
τί
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν, |
[353] |
κακίαν;
καὶ
πῶς
ἄν;
ἔφη·
|
τυφλότητα |
γὰρ
ἴσως
λέγεις
ἀντὶ
τῆς |
[338] |
τὸν
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν,
|
(κἄπειτα, |
αὕτη
δή,
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους |
[337] |
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
|
ἔπειτα, |
εἴ
τι
καὶ
οἴεται,
περὶ |
[331] |
θυσίας
τινὰς
ἢ
ἀνθρώπῳ
χρήματα
|
ἔπειτα |
ἐκεῖσε
ἀπιέναι
δεδιότα,
μέγα
μέρος |
[343] |
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
ἔλαττον·
|
ἔπειτα |
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν, |
[352] |
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
|
ἔπειτα |
ἐχθρὸν
καὶ
ἑαυτῷ
καὶ
τοῖς |
[336] |
μεταξὺ
ὥρμα
ἀντιλαμβάνεσθαι
τοῦ
λόγου,
|
ἔπειτα |
ὑπὸ
τῶν
παρακαθημένων
διεκωλύετο
βουλομένων |
[328] |
σύνισθι
καὶ
δεῦρο
παρ'
ἡμᾶς
|
φοίτα |
ὡς
παρὰ
φίλους
τε
καὶ |
[335] |
αὐτὸ
φῇ
ἢ
Σιμωνίδην
ἢ
|
Βίαντα |
ἢ
Πιττακὸν
εἰρηκέναι
ἤ
τιν' |
[331] |
αὖ
πρὸς
τὸν
οὕτως
ἔχοντα
|
πάντα |
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη, |
[353] |
γε.
(τίθεμεν
οὖν
καὶ
τἆλλα
|
πάντα |
εἰς
τὸν
αὐτὸν
λόγον;
ἔμοιγε |
[353] |
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
|
πάντα, |
ἔσθ'
ὅτῳ
ἄλλῳ
ἢ
ψυχῇ |
[333] |
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
τἆλλα
δὴ
|
πάντα |
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
ἐν
μὲν |
[337] |
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ
καὶ
|
πάντα |
μᾶλλον
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο,
εἴ |
[348] |
ἰσχυρὸν
εἶναι
καὶ
τἆλλα
αὐτῷ
|
πάντα |
προσθήσεις
~(ἃ
ἡμεῖς
τῷ
δικαίῳ |
[353] |
καὶ
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
|
πάντα |
ταῦτα
εὖ
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν |
[350] |
ὁ
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
|
πάντα |
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ
νῦν |
[343] |
τὸ
δίκαιον·
τῷ
δὲ
ἀδίκῳ
|
πάντα |
τούτων
τἀναντία
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ |
[342] |
λέγει
καὶ
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
|
ἅπαντα. |
~(ἐπειδὴ
οὖν
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ |
[330] |
ἐν
Ἅιδου,
ὡς
τὸν
ἐνθάδε
|
ἀδικήσαντα |
δεῖ
ἐκεῖ
διδόναι
(δίκην,
καταγελώμενοι |
[344] |
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
μὲν
|
ἀδικήσαντα |
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ
ἀδικηθέντας |
[335] |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν
|
ὄντα |
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη, |
[335] |
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα
μέν,
|
ὄντα |
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ |
[335] |
δίκαιον
τὸν
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
|
ὄντα |
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν |
[341] |
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
ἔφη,
λόγῳ
ἄρχοντα
|
ὄντα. |
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ
συκοφάντει, |
[341] |
λέγε
τὸν
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν
|
ὄντα. |
τῶν
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής.
τί |
[334] |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
τὸν
|
ὄντα |
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα |
[331] |
κληρονόμος,
τί
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην
|
λέγοντα |
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ
δικαιοσύνης;
ὅτι, |
[341] |
οὕτω
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
|
λέοντα |
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν, |
[352] |
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
|
στασιάζοντα |
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ, |
[338] |
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ
τῶν
ἄλλων
|
περιιόντα |
μανθάνειν
καὶ
τούτων
μηδὲ
χάριν |
[331] |
καὶ
κοσμίῳ.
τὸ
γὰρ
μηδὲ
|
ἄκοντά |
τινα
ἐξαπατῆσαι
ἢ
ψεύσασθαι,
μηδ' |
[346] |
καὶ
ἄρτι
ἔλεγον
μηδένα
ἐθέλειν
|
ἑκόντα |
ἄρχειν
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
κακὰ |
[347] |
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ
|
ἑκόντα |
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
ἰέναι
ἀλλὰ |
[331] |
ἐξαπατῆσαι
ἢ
ψεύσασθαι,
μηδ'
αὖ
|
ὀφείλοντα |
ἢ
θεῷ
θυσίας
τινὰς
ἢ |
[345] |
ἀλλ'
ὥσπερ
δαιτυμόνα
τινὰ
καὶ
|
μέλλοντα |
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
τὴν
εὐωχίαν,
ἢ |
[327] |
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
ὁ
Κεφάλου
ἐκέλευσε
|
δραμόντα |
τὸν
παῖδα
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι. |
[341] |
ἄρχων
ἐστίν,
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μὴ
|
ἁμαρτάνοντα |
δὲ
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον
τίθεσθαι, |
[340] |
κρείττω
με
οἴει
καλεῖν
τὸν
|
ἐξαμαρτάνοντα |
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην |
[340] |
αὐτίκα
ἰατρὸν
καλεῖς
σὺ
τὸν
|
ἐξαμαρτάνοντα |
περὶ
τοὺς
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ |
[338] |
σφίσι
συμφέρον,
καὶ
τὸν
τούτου
|
ἐκβαίνοντα |
κολάζουσιν
ὡς
παρανομοῦντά
τε
καὶ |
[345] |
πρὸς
τὸ
τῶν
προβάτων
βέλτιστον
|
βλέποντα |
ἀλλ'
ὥσπερ
δαιτυμόνα
τινὰ
καὶ |
[341] |
τούτῳ
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ
|
συμφέροντα, |
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη. |
[339] |
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ
τὰ
|
συμφέροντά |
ἐστι
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ |
[331] |
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τὸν
οὕτως
|
ἔχοντα |
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς, |
[353] |
αὑτῶν
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
|
ἔχοντα |
τὴν
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ' |
[343] |
τῇ
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον
|
ἔχοντα |
τὸν
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ' |
[341] |
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει
ὄν,
~τὸν
|
ἄρχοντα, |
καθ'
(ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
μὴ |
[341] |
τὸν
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
ἔφη,
λόγῳ
|
ἄρχοντα |
ὄντα.
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ |
[341] |
ἐγγένηται,
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις
τὸν
|
ἄρχοντά |
τε
καὶ
τὸν
κρείττονα,
τὸν |
[341] |
ἐξ
ἐπιβουλῆς
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
κακουργοῦντά |
σε
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
εὖ |
[346] |
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι
|
ἀνορθοῦντα, |
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
ὅτι
ὁ |
[338] |
κολάζουσιν
ὡς
παρανομοῦντά
τε
καὶ
|
ἀδικοῦντα. |
τοῦτ'
οὖν
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε, |
[335] |
ὄντα
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
δὲ
|
δοκοῦντα |
μέν,
ὄντα
δὲ
μή,
δοκεῖν |
[349] |
νῦν
οὐ
σκώπτειν,
ἀλλὰ
τὰ
|
δοκοῦντα |
περὶ
τῆς
ἀληθείας
λέγειν.
τί |
[334] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
μεταθώμεθα;
τὸν
|
δοκοῦντά |
τε,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ |
[334] |
πῶς
θέμενοι,
ὦ
Πολέμαρχε;
τὸν
|
δοκοῦντα |
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
εἶναι.
νῦν |
[338] |
τὸν
τούτου
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν
ὡς
|
παρανομοῦντά |
τε
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
οὖν |
[352] |
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ
|
ὁμονοοῦντα |
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ |
[343] |
ἐρωτᾶν;
ὅτι
τοί
σε,
ἔφη,
|
κορυζῶντα |
περιορᾷ
καὶ
οὐκ
ἀπομύττει
δεόμενον, |
[350] |
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον
|
ἐρυθριῶντα |
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν |
[329] |
ἁσμενέστατα
μέντοι
αὐτὸ
ἀπέφυγον,
ὥσπερ
|
λυττῶντά |
τινα
καὶ
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς. |
[328] |
καὶ
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ
καὶ
|
Κλειτοφῶντα |
τὸν
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
ἔνδον |
[331] |
ἀνθρώπῳ
χρήματα
ἔπειτα
ἐκεῖσε
ἀπιέναι
|
δεδιότα, |
μέγα
μέρος
εἰς
τοῦτο
ἡ |
[344] |
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην
ἀδικίαν
|
ἠδικηκότα· |
οὐ
γὰρ
τὸ
ποιεῖν
τὰ |
[332] |
φάρμακά
τε
καὶ
σιτία
καὶ
|
ποτά. |
ἡ
δὲ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα |
[344] |
ἢ
τὸ
δίκαιον.
πάντων
δὲ
|
ῥᾷστα |
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην |
[333] |
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς
τὰ
|
ἄχρηστα |
χρήσιμον
ὂν
τυγχάνει.
τόδε
δὲ |
[344] |
τε
καὶ
ὀνείδη
ἔχει
τὰ
|
μέγιστα |
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι
καὶ
ἀνδραποδισταὶ |
[340] |
μή;
οὕτω
σε
φῶμεν
λέγειν;
|
ἥκιστά |
γε,
ἔφη·
ἀλλὰ
κρείττω
με |
[353] |
οὐ
ψυχῆς
φήσομεν
ἔργον
εἶναι;
|
μάλιστά |
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετήν |
[343] |
ποιμένα
γιγνώσκεις.
ὅτι
δὴ
τί
|
μάλιστα; |
ἦν
δ'
ἐγώ.
(ὅτι
οἴει |
[331] |
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς
ἃ
|
μάλιστα |
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ.
εὖ |
[351] |
καὶ
τοῦτό
γε
ἡ
ἀρίστη
|
μάλιστα |
ποιήσει
καὶ
τελεώτατα
οὖσα
ἄδικος. |
[341] |
τι
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
ὅτι
|
μάλιστα |
τελέαν
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς; |
[338] |
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν
κακουργήσαις
|
μάλιστα |
τὸν
λόγον.
οὐδαμῶς,
ὦ
ἄριστε, |
[336] |
ἀλλήλοις
καὶ
οὐ
σπουδάζειν
ὅτι
|
μάλιστα |
φανῆναι
αὐτό.
οἴου
γε
σύ, |
[353] |
ἂν
ἢ
μόνον
τι
ἢ
|
κάλλιστα |
τῶν
ἄλλων
ἀπεργάζηται.
ἀλλά,
ἔφη, |
[349] |
τε
ὁμοίου
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
|
ἄριστα, |
ἔφη,
εἴρηκας.
ἔστιν
δέ
γε, |
[352] |
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ
τις
ἢ
|
ἄριστα; |
οὐ
μανθάνω,
ἔφη.
ἀλλ'
ὧδε· |
[329] |
τε
καὶ
εὐωχίας
καὶ
ἄλλ'
|
ἄττα |
ἃ
τῶν
τοιούτων
ἔχεται,
καὶ |
[339] |
ἄρχοντας
τοῖς
ἀρχομένοις
προστάττοντας
ποιεῖν
|
ἄττα |
ἐνίοτε
διαμαρτάνειν
τοῦ
ἑαυτοῖς
βελτίστου, |
[353] |
ἄλλῳ
ἢ
ψυχῇ
δικαίως
ἂν
|
αὐτὰ |
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
ἐκείνης |
[342] |
ταῦτα
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
|
αὐτὰ |
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο |
[353] |
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ
τὰ
|
αὐτὰ |
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι
τι |
[329] |
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν
ἐγὼ
τὰ
|
αὐτὰ |
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως, |
[331] |
παρά
του
λάβῃ,
ἢ
καὶ
|
αὐτὰ |
ταῦτα
ἔστιν
ἐνίοτε
μὲν
δικαίως, |
[342] |
τέχνης
τῆς
τὸ
συμφέρον
εἰς
|
αὐτὰ |
ταῦτα
σκεψομένης
τε
καὶ
ἐκποριούσης |
[330] |
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν
τι
καθορᾷ
|
αὐτά |
ὑποψίας
δ'
οὖν
καὶ
δείματος |
[330] |
διπλῇ
ἢ
οἱ
ἄλλοι
ἀσπάζονται
|
αὐτά. |
ὥσπερ
γὰρ
οἱ
ποιηταὶ
τὰ |
[331] |
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε
χρὴ
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν
εἴη |
[348] |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
τὰ
|
τοιαῦτα, |
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
ἔστι
δὲ
οὐκ |
[343] |
οὐκ
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
|
τοιαῦτα |
ἐρωτᾶν;
ὅτι
τοί
σε,
ἔφη, |
[353] |
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ
τὰ
|
τοιαῦτα |
πάντα,
ἔσθ'
ὅτῳ
ἄλλῳ
ἢ |
[337] |
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου
ἐὰν
|
τοιαῦτα |
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
σοι
ἦν |
[341] |
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν
καὶ
|
ταῦτα. |
ἅδην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τῶν |
[329] |
καὶ
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
|
ταῦτα, |
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν |
[340] |
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο.
|
ταῦτα |
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος
ὡμολόγησεν
αὖ |
[354] |
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
ἀδικία
δικαιοσύνης.
|
ταῦτα |
δή
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[346] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
διὰ
δὴ
|
ταῦτα |
ἔγωγε,
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ |
[337] |
τί
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
|
ταῦτα; |
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον |
[344] |
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον.
|
(ταῦτα |
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ |
[335] |
ὠφελίαν,
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
|
ταῦτα |
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν· |
[342] |
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ
διὰ
|
ταῦτα |
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ
τινος
τέχνης |
[329] |
αἴτιον,
κἂν
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ |
[331] |
του
λάβῃ,
ἢ
καὶ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
ἔστιν
ἐνίοτε
μὲν
δικαίως,
ἐνίοτε |
[353] |
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
|
ταῦτα |
εὖ
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν |
[341] |
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
|
ταῦτα |
καὶ
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
ἡ |
[341] |
ἔφη,
λόγῳ
ἄρχοντα
ὄντα.
πρὸς
|
ταῦτα |
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
τι |
[329] |
οἶμαί
σου
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
|
ταῦτα |
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί |
[352] |
τελέως
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
|
ταῦτα |
(μὲν
οὖν
ὅτι
οὕτως
ἔχει |
[338] |
τοὺς
ἄλλους.
εἰπόντος
δέ
μου
|
ταῦτα, |
ὅ
τε
Γλαύκων
καὶ
οἱ |
[350] |
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα
|
ταῦτα, |
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ
νῦν
ῥᾳδίως |
[339] |
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
φῇς
|
ταῦτα |
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι
προσέταξαν
ἆρα |
[340] |
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
|
ταῦτα |
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
τὰ
κελευόμενα |
[352] |
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
|
ταῦτα |
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον |
[342] |
τῆς
τὸ
συμφέρον
εἰς
αὐτὰ
|
ταῦτα |
σκεψομένης
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα |
[342] |
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
|
ταῦτα |
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ |
[353] |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι
δή,
μετὰ
|
ταῦτα |
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
τι |
[347] |
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
|
ταῦτα |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὔτε |
[352] |
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν)
|
ταῦτα |
τούτων
φαμὲν
ἔργα
εἶναι;
πάνυ |
[349] |
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι
|
ταῦτα. |
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ |
[352] |
ἐν
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
|
ταὐτὰ |
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι· |
[350] |
πράττειν
ἢ
λέγειν,
καὶ
οὐ
|
ταὐτὰ |
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
εἰς
τὴν |
[342] |
ἀρετῆς
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως
καὶ
|
ὦτα |
ἀκοῆς
καὶ
διὰ
ταῦτα
ἐπ' |
[353] |
τοῦτό
γε
λέγεις.
οὐκοῦν
καὶ
|
ὦτα |
στερόμενα
τῆς
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς |
[350] |
ποιήσεις,
ποίει·
ἐγὼ
δὲ
ἐρωτήσω.
|
ἐρώτα |
δή.
τοῦτο
τοίνυν
ἐρωτῶ,
ὅπερ |
[350] |
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν,
|
ἐρώτα· |
ἐγὼ
δέ
σοι,
ὥσπερ
ταῖς |
[336] |
δίκαιον
ὅτι
ἔστι,
μὴ
μόνον
|
ἐρώτα |
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
ἐπειδάν
τίς |
[337] |
ἀποκρινοῖο,
εἴ
τίς
τί
σε
|
ἐρωτᾷ. |
σοφὸς
γὰρ
εἶ,
ἦν
δ' |
[336] |
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
ἤρχετο
ἐξαγριαίνεσθαι,
|
προσέβλεψα |
αὐτὸν
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός |
[332] |
ὡς
ἔοικεν,
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
|
τὰ |
ὀφειλόμενα
δίκαιον
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο |
[331] |
ὅτι,
ἦ
δ'
ὅς,
τὸ
|
τὰ |
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
ἐστι· |
[339] |
τὸ
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ
|
τὰ |
συμφέροντά
ἐστι
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ |