HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


α  =  258 formes différentes pour 657 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Pages
[327]   ~Πολιτεία  Α.   (Σωκράτης κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ
[348]   καὶ φημί, ἔφη, καὶ δι'  ἅ,   εἴρηκα. φέρε δή, τὸ τοιόνδε
[345]   σύ γε· ἀλλὰ πρῶτον μέν,     ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις,
[331]   δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν καὶ     ἂν λάβῃ τις ἀποδιδόναι. πάνυ
[345]   αὐτὴν καὶ μὴ διακωλύῃ πράττειν     βούλεται. ἀλλ' ὠγαθέ, ἔστω μὲν
[339]   ἀσύμφορα; πῶς λέγεις; οὕτως.     δ' ἂν θῶνται ποιητέον τοῖς
[339]   ἐνίοτε διαμαρτάνειν τοῦ ἑαυτοῖς βελτίστου,     δ' ἂν προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες
[349]   οὐκοῦν καὶ ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν,     δὲ ἄφρονα, κακόν; ναί. τί
[339]   δίκαιον εἶναι φῇς ταῦτα ποιεῖν     ἐκεῖνοι προσέταξαν ἆρα τότε,
[352]   ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν ἔπραξαν     ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ τὰ
[349]   καὶ τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις  ~(ἃ   ἡμεῖς τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή
[342]   συμφέρον καὶ πρέπον, καὶ λέγει     λέγει καὶ ποιεῖ ποιεῖ
[331]   καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ ἐλπὶς     μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ.
[350]   μέμνημαι, ἔφη· ἀλλ' ἔμοιγε οὐδὲ     νῦν λέγεις ἀρέσκει, καὶ ἔχω
[348]   δὲ οὐκ ἄξια λόγου, ἀλλ'     νυνδὴ ἔλεγον. (τοῦτο μέν, ἔφην,
[342]   λέγει λέγει καὶ ποιεῖ     ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν ἐνταῦθα
[339]   συμφέρον. τί λέγεις σύ; ἔφη.     σὺ λέγεις, ἔμοιγε δοκῶ· σκοπῶμεν
[329]   καὶ εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα     τῶν τοιούτων ἔχεται, καὶ ἀγανακτοῦσιν
[331]   χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα,  μέγα   μέρος εἰς τοῦτο τῶν
[336]   τοῦ Θηβαίου τινος ἄλλου  μέγα   οἰομένου δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα,
[352]   δικαίως (ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν  ἔργα   εἶναι; πάνυ γε. ~(τί δέ;
[353]   Θρασύμαχε, ψυχὴ τὰ αὑτῆς  ἔργα   εὖ ἀπεργάσεται στερομένη τῆς οἰκείας
[327]   Κεφάλου ἐκέλευσε δραμόντα τὸν  παῖδα   περιμεῖναί κελεῦσαι. καί μου
[334]   τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι  οἶδα   ἔγωγε ὅτι ἔλεγον· τοῦτο μέντοι
[341]   ὡς ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν  οἶδα,   ἔφη. καὶ οὐδέν γέ σοι
[354]   ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον μὴ  οἶδα   ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε
[345]   Δί' οὔκ, ἔφη, ἀλλ' εὖ  οἶδα.   τί δέ, ἦν δ' ἐγώ,
[338]   τί λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω  οἶδα.   τὸ τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον
[333]   ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ  ἀσπίδα   καὶ λύραν ὅταν δέῃ φυλάττειν
[328]   μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ τὴν  παννυχίδα   θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά τε πολλοῖς
[328]   Πολέμαρχος. καὶ πρός γε  παννυχίδα   ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα
[345]   δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ' ἐὰν  ἐᾷ   τις αὐτὴν καὶ μὴ διακωλύῃ
[350]   ἄν με φαίης. οὖν  ἔα   με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι, ἤ,
[338]   καὶ αὐτῷ συμφέρει τὰ βόεια  κρέα   πρὸς τὸ σῶμα, τοῦτο τὸ
[348]   δ' ἐγώ, ὅσα ἄρτι Θρασύμαχος  ἀγαθὰ   διῆλθεν τῷ τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα,
[348]   λόγον παρὰ λόγον, ὅσα αὖ  ἀγαθὰ   ἔχει τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ
[348]   καὶ ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει  (τἀγαθὰ   καὶ μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι ἐν
[336]   φίλε. ἀλλ' οἶμαι οὐ  δυνάμεθα·   ~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς πολὺ (μᾶλλον
[350]   Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ἐπειδὴ δὲ οὖν  διωμολογησάμεθα   τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι καὶ
[336]   διακοῦσαι τὸν λόγον· ὡς δὲ  διεπαυσάμεθα   καὶ ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι
[352]   εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον  προυθέμεθα   σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται μὲν οὖν
[328]   γὰρ ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ.  ἐκαθεζόμεθα   οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ
[328]   πολλοῖς τῶν νέων αὐτόθι καὶ  διαλεξόμεθα.   ἀλλὰ μένετε (καὶ μὴ ἄλλως
[328]   τὸ δεῖπνον καὶ τὴν παννυχίδα  θεασόμεθα.   καὶ συνεσόμεθά τε πολλοῖς τῶν
[348]   αὐτοί τε δικασταὶ καὶ ῥήτορες  ἐσόμεθα.   πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ὁποτέρως
[328]   καὶ τὴν παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ  συνεσόμεθά   τε πολλοῖς τῶν νέων αὐτόθι
[348]   ἤδη δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων  δεησόμεθα·   ἂν δὲ ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι
[328]   παννυχίδα ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον θεάσασθαι·  ἐξαναστησόμεθα   γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ
[344]   φροντίζειν εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον  βιωσόμεθα   ἀγνοοῦντες σὺ φῂς εἰδέναι.
[345]   ἱκανῶς ἡμᾶς ὅτι οὐκ ὀρθῶς  βουλευόμεθα   δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ πλείονος ποιούμενοι.
[329]   γέ μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ  συνερχόμεθά   τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν
[347]   μὲν δὴ καὶ εἰς αὖθις  σκεψόμεθα·   πολὺ δέ μοι δοκεῖ μεῖζον
[335]   βλάπτειν. συγχωρῶ, δ' ὅς.  μαχούμεθα   ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, κοινῇ
[334]   μάλα, ἔφη, οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ  μεταθώμεθα·   κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ ὀρθῶς τὸν
[334]   δὲ πῶς, ἦν δ' ἐγώ,  μεταθώμεθα;   τὸν δοκοῦντά τε, δ'
[348]   βούλει οὖν αὐτὸν πείθωμεν, ἂν  δυνώμεθά   πῃ ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ ἀληθῆ
[340]   οὕτω λέγει Θρασύμαχος, οὕτως αὐτοῦ  ἀποδεχώμεθα.   καί μοι εἰπέ, Θρασύμαχε·
[333]   χρήσιμον ὂν τυγχάνει. τόδε δὲ  σκεψώμεθα.   ἆρ' οὐχ πατάξαι δεινότατος
[351]   ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα καὶ ἑξῆς  διασκεψώμεθα   (τὸν λόγον, ὁποῖόν τι τυγχάνει
[345]   Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν  ἐπισκεψώμεθα   ὅτι τὸν ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν
[337]   ἐγώ, Θρασύμαχε· εὖ οὖν  ᾔδησθα   ὅτι εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα
[336]   εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ'  οἶσθα,   ἦν δ' ἐγώ, οὗ μοι
[347]   ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν. οὐκ  οἶσθα   ὅτι τὸ φιλότιμόν τε καὶ
[328]   ὅτι σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ  ἐνταῦθα   ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας
[329]   καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι  ἐνταῦθα   ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε
[343]   ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν  ἐνταῦθα   ἦμεν τοῦ λόγου καὶ πᾶσι
[342]   ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν  ἐνταῦθα   καὶ μάλα μόγις. οὐκ ἄρα
[353]   συνεχωρήσαμεν γάρ. μὲν ἄρα  δικαία   ψυχὴ καὶ δίκαιος ἀνὴρ
[333]   πρὸς τὰ συμβόλαια, Σώκρατες.  συμβόλαια   δὲ λέγεις κοινωνήματα τι
[333]   ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς τὰ  συμβόλαια,   Σώκρατες. συμβόλαια δὲ λέγεις
[327]   Α. (Σωκράτης κατέβην χθὲς εἰς  Πειραιᾶ   μετὰ Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός
[328]   θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων εἰς τὸν  Πειραιᾶ.   χρῆν μέντοι. εἰ μὲν γὰρ
[344]   σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ καὶ  βίᾳ   ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ ὅσια
[333]   εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ  γεωργία·   οὔ; ναί. πρός γε
[346]   ἀλλ' οὐ τὸ τοῦ κρείττονος.  διὰ   δὴ ταῦτα ἔγωγε, φίλε
[329]   ~(ἐγώ σοι, ἔφη, νὴ τὸν  Δία   ἐρῶ, Σώκρατες, οἷόν γέ
[350]   τί ἄλλο βούλει; οὐδὲν μὰ  Δία,   ἦν δ' ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ
[343]   καὶ ἄλλο τι σκοπεῖν αὐτοὺς  διὰ   νυκτὸς καὶ ἡμέρας τοῦτο,
[354]   (εἱστίαμαι, δι' ἐμαυτὸν ἀλλ' οὐ  διὰ   σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ λίχνοι
[342]   ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ  διὰ   ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος
[341]   ὅτι παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται.  διὰ   ταῦτα καὶ τέχνη ἐστὶν
[347]   τε καὶ ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη.  διὰ   ταῦτα τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,
[330]   (ὅτι οὐ δι' αὑτὸν ἀλλὰ  διὰ   τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο ὅτι
[343]   δὲ τοῦ δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι  διὰ   τὸ δίκαιον εἶναι, πρὸς δὲ
[329]   οὐ διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ  διὰ   τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς
[352]   αὐτὸ ποιεῖν πράττειν μεθ' αὑτοῦ  διὰ   τὸ στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι
[346]   ἐάν τις κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται  διὰ   τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν
[329]   ῥᾳδίως τὸ γῆρας φέρειν οὐ  διὰ   τὸν τρόπον ἀλλὰ διὰ τὸ
[328]   μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν εἶναι·  διὰ   χρόνου γὰρ καὶ (ἑωράκη αὐτόν.
[328]   δ' ἐγώ· καινόν γε τοῦτο.  λαμπάδια   ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς
[328]   ἐστιν, τραχεῖα καὶ χαλεπή,  ῥᾳδία   καὶ εὔπορος. καὶ δὴ καὶ
[344]   βούλει κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον συμφέρει  ἰδίᾳ   αὑτῷ ἄδικον εἶναι τὸ
[333]   δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ  ἰδίᾳ·   ὅταν δὲ χρῆσθαι, ἀμπελουργική;
[353]   ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν  ἴδια   ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ. τί
[344]   καὶ ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ  ἴδια   καὶ δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην· ὧν
[331]   δὲ μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι  ἡδεῖα   ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ ἀγαθὴ
[343]   κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος συμφέρον,  οἰκεία   δὲ τοῦ πειθομένου τε καὶ
[343]   μηδεμία ἄλλη ζημία, τά γε  οἰκεῖα   δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ
[353]   τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τῇ  οἰκείᾳ   μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν ἔργον
[331]   καὶ ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ,  γλυκεῖά   οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ
[337]   ἔφη, αὕτη κείνη εἰωθυῖα  εἰρωνεία   Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη
[338]   παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ συμφέρει τὰ  βόεια   κρέα πρὸς τὸ σῶμα, τοῦτο
[335]   οὖν. ἀλλ' δικαιοσύνη οὐκ  ἀνθρωπεία   ἀρετή; καὶ τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ
[327]    ~Πολιτεία   Α. (Σωκράτης κατέβην χθὲς εἰς
[328]   δεήσει πορεύεσθαι, ποία τίς ἐστιν,  τραχεῖα   καὶ χαλεπή, ῥᾳδία καὶ
[354]   αὐτοῦ εἴτε κακία ἐστὶν καὶ  ἀμαθία,   εἴτε σοφία καὶ ἀρετή, καὶ
[351]   καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν  ἀμαθία   ἀδικία οὐδεὶς ἂν ἔτι
[329]   κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ πλουσίοις πολλὰ  παραμύθιά   φασιν εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις·
[353]   ἔργον εὖ ἐργάσεται τὰ ἐργαζόμενα,  κακίᾳ   δὲ κακῶς. ἀληθές, ἔφη, τοῦτό
[354]   τὸ σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ εἴτε  κακία   ἐστὶν καὶ ἀμαθία, εἴτε σοφία
[344]   ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον  ἀδικία   δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ
[351]   καὶ δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη  ἀδικία   δικαιοσύνης· νῦν δέ γ' ἔφην,
[354]   ἄρα, μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον  ἀδικία   δικαιοσύνης. ταῦτα δή σοι, ἔφη,
[352]   ὥρμησαν δὲ ἐπὶ τὰ ἄδικα  ἀδικίᾳ   ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ οἵ γε
[351]   που, Θρασύμαχε, γε  ἀδικία   καὶ μίση καὶ μάχας ἐν
[351]   θαυμάσιε, ἐν ἑνὶ ἐγγένηται  ἀδικία,   μῶν μὴ ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς
[351]   ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία  ἀδικία   οὐδεὶς ἂν ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν
[354]   ὕστερον λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον  ἀδικία   τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ
[343]   καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη, δὲ  ἀδικία   τοὐναντίον, καὶ ἄρχει τῶν ὡς
[346]   αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη  ὠφελία   ἐστίν, τοῦ μισθοῦ λῆψις,
[334]   Σιμωνίδην κλεπτική τις εἶναι, ἐπ'  ὠφελίᾳ   μέντοι τῶν φίλων καὶ ἐπὶ
[329]   τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους  μία   τις αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ
[343]   μὲν δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ εἰ  μηδεμία   ἄλλη ζημία, τά γε οἰκεῖα
[342]   Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς ἐν  οὐδεμιᾷ   ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων ἐστίν,
[342]   ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη  οὐδεμία   ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ'
[342]   οὔτε γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία  οὐδεμία   οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει
[346]   Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι  οὐδεμία   τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ
[342]   γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία  οὐδεμιᾷ   τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ
[342]   μόγις. οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε  οὐδεμία   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ
[343]   ὑπάρχει, καὶ εἰ μηδεμία ἄλλη  ζημία,   τά γε οἰκεῖα δι' ἀμέλειαν
[328]   τὸν Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην τὸν  Παιανιᾶ   καὶ Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν
[348]   ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ οὐκ  ἄξια   λόγου, ἀλλ' νυνδὴ ἔλεγον.
[328]   καὶ ἡμᾶς ἴσως δεήσει πορεύεσθαι,  ποία   τίς ἐστιν, τραχεῖα καὶ χαλεπή,
[336]   φθεγξάμενος, τίς, ἔφη, ὑμᾶς πάλαι  φλυαρία   (ἔχει, Σώκρατες; καὶ τί
[329]   γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται καὶ  ἐλευθερία·   ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι
[342]   αὐτῇ τῇ τέχνῃ ἔνι τις  πονηρία,   καὶ δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης
[342]   τὸ συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε γὰρ  πονηρία   οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ τέχνῃ
[337]   ἑξάκις δύο μηδ' ὅτι τετράκις  τρία·   ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου ἐὰν
[346]   ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν καὶ τὰ  ἀλλότρια   κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν
[344]   τυραννίς, οὐ κατὰ σμικρὸν  τἀλλότρια   καὶ λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται,
[329]   ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς  τἀφροδίσια;   ἔτι οἷός τε εἶ γυναικὶ
[329]   ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε  τἀφροδίσια   καὶ περὶ πότους τε καὶ
[344]   βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ  ὅσια   καὶ ἴδια καὶ δημόσια, ἀλλὰ
[344]   καὶ ὅσια καὶ ἴδια καὶ  δημόσια,   ἀλλὰ (συλλήβδην· ὧν ἐφ' ἑκάστῳ
[338]   ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ συμφέρον,  δημοκρατία   μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ τυραννικούς,
[329]   πρὸς τοὺς οἰκείους μία τις  αἰτία   ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας,
[332]   σώμασιν φάρμακά τε καὶ  σιτία   καὶ ποτά. δὲ τίσιν
[348]   οἴει με ἴσως τοὺς τὰ  βαλλάντια   ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν οὖν,
[354]   καὶ εὐδαίμων, δὲ μὴ  τἀναντία.   πῶς γὰρ οὔ; μὲν
[343]   τῷ δὲ ἀδίκῳ πάντα τούτων  τἀναντία   ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ
[342]   σκοπεῖν· οὔτε γὰρ πονηρία οὔτε  ἁμαρτία   οὐδεμία οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ
[333]   μὲν χρήσει ἄχρηστος, ἐν δὲ  ἀχρηστίᾳ   χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ ἂν οὖν,
[337]   Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη κείνη  εἰωθυῖα   εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ
[338]   αὕτη δή, ἔφη, Σωκράτους  σοφία·   αὐτὸν μὲν μὴ ἐθέλειν διδάσκειν,
[349]   καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ  σοφίᾳ   ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ.
[354]   κακία ἐστὶν καὶ ἀμαθία, εἴτε  σοφία   καὶ ἀρετή, καὶ ἐμπεσόντος αὖ
[351]   ἄρτι ἔλεγες ἔχει δικαιοσύνη  σοφία   μετὰ δικαιοσύνης· εἰ δ' ὡς
[351]   νῦν δέ γ' ἔφην, εἴπερ  σοφία   τε καὶ ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη,
[339]   ὅταν οἱ μὲν ἄρχοντες ἄκοντες  κακὰ   αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον
[346]   ἑκόντα ἄρχειν καὶ τὰ ἀλλότρια  κακὰ   μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν,
[340]   τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς  κακὰ   προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι
[332]   δῆλον ὅτι, ἔφη, σώμασιν  φάρμακά   τε καὶ σιτία καὶ ποτά.
[337]   μὴ ἐρεῖς ὅτι ἔστιν τὰ  δώδεκα   δὶς ἓξ μηδ' ὅτι τρὶς
[337]   τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν τὰ  δώδεκα,   καὶ ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ ὅπως
[337]   ἔστιν, ἔφη Γλαύκων. ἀλλ'  ἕνεκα   ἀργυρίου, Θρασύμαχε, λέγε· πάντες
[329]   ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη,  ἕνεκά   γε γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι
[347]   ἦν δ' ἐγώ, οὔτε χρημάτων  ἕνεκα   ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε
[330]   πλείω παρέλαβον. οὗ τοι  ἕνεκα   ἠρόμην, ἦν δ' ἐγώ, ὅτι
[347]   γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς  ἕνεκα   μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε
[347]   λαμβάνοντες κλέπται. οὐδ' αὖ τιμῆς  ἕνεκα·   οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ
[346]   αὐτῷ πλεῖν ἐν τῇ θαλάττῃ,  ἕνεκα   τούτου καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν;
[347]   ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ· ὧν δὴ  ἕνεκα,   ὡς ἔοικε, μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν
[347]   ἐν μισθοῦ μέρει εἴρηκας, οὐ  συνῆκα.   τὸν τῶν βελτίστων ἄρα μισθόν,
[348]   φημί, ἔφη, καὶ δι' ἅ,  εἴρηκα.   φέρε δή, τὸ τοιόνδε περὶ
[329]   ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε ἤδη  ἐντετύχηκα   οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις,
[352]   ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ τὰ  ἄδικα   ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ οἵ
[344]   οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ  ἄδικα   ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν
[336]   ἄφωνος ἂν γενέσθαι. νῦν δὲ  ἡνίκα   ὑπὸ τοῦ λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι,
[346]   οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε, ὅταν  προῖκα   ἐργάζηται; οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν,
[338]   δοκῇ εὖ λέγειν, εὖ εἴσῃ  αὐτίκα   δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι
[340]   Σώκρατες, ἐν τοῖς λόγοις· ἐπεὶ  αὐτίκα   ἰατρὸν καλεῖς σὺ τὸν ἐξαμαρτάνοντα
[344]   γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ ἔλεγον, τὸν  μεγάλα   δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον οὖν σκόπει,
[338]   λέγειν, εὖ εἴσῃ αὐτίκα δὴ  μάλα,   ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ σε
[334]   τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν. καὶ  μάλα,   ἔφη, οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα·
[342]   εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ  μάλα   μόγις. οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε
[328]   τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ  μάλα   πρεσβύτης μοι ἔδοξεν εἶναι· διὰ
[337]   καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε  μάλα   σαρδάνιον καὶ εἶπεν· Ἡράκλεις,
[335]   (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ κακούς;  ἀλλὰ   ἀδύνατον. οὐ γὰρ θερμότητος οἶμαι
[330]   ἐὰν μὴ ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν,  ἀλλὰ   βραχεῖ γέ τινι πλείω
[352]   πράττειν μετ' ἀλλήλων οἷοί (τε  ἀλλὰ   δὴ καὶ οὕς φαμεν ἐρρωμένως
[351]   χαρίζομαι. εὖ γε σὺ ποιῶν·  ἀλλὰ   δὴ καὶ τόδε μοι χάρισαι
[352]   ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες ἄδικοι,  ἀλλὰ   δῆλον ὅτι ἐνῆν τις αὐτοῖς
[330]   λέγοντι (ὅτι οὐ δι' αὑτὸν  ἀλλὰ   διὰ τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο
[329]   φέρειν οὐ διὰ τὸν τρόπον  ἀλλὰ   διὰ τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι·
[338]   εἰπεῖν. μὴ οὖν ἄλλως ποίει,  ἀλλὰ   ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ
[331]   δὲ καὶ ἄλλας χρείας πολλάς·  ἀλλὰ   ἕν γε ἀνθ' ἑνὸς οὐκ
[353]   κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται.  ἀλλά,   ἔφη, μανθάνω τε καί μοι
[351]   οὐκ ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις,  ἀλλὰ   καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ
[336]   ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν ἀποκρίνεσθαι,  ἀλλὰ   καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ
[339]   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον ποιεῖν  ἀλλὰ   καὶ τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον.
[329]   πολλῶν ἐστι καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι.  ἀλλὰ   καὶ τούτων πέρι καὶ τῶν
[344]   οὐ μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν  ἀλλὰ   καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅσοι
[341]   κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται,  ἀλλὰ   κατὰ τὴν τέχνην καὶ τὴν
[333]   ὅταν μηδὲν δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι  ἀλλὰ   κεῖσθαι; πάνυ γε. ὅταν ἄρα
[340]   φῶμεν λέγειν; ἥκιστά γε, ἔφη·  ἀλλὰ   κρείττω με οἴει καλεῖν τὸν
[328]   τῶν νέων αὐτόθι καὶ διαλεξόμεθα.  ἀλλὰ   μένετε (καὶ μὴ ἄλλως ποιεῖτε.
[331]   λέγων δοκεῖ ἔμοιγε καλῶς λέγειν.  ἀλλὰ   μέντοι, ἦν δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ
[334]   καὶ μάλα, ἔφη, οὕτω συμβαίνει.  ἀλλὰ   μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ ὀρθῶς
[347]   ἑκόντα ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι  ἀλλὰ   μὴ ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι
[335]   μέν, ὄντα δὲ μή, δοκεῖν  ἀλλὰ   μὴ εἶναι φίλον. καὶ περὶ
[354]   δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω, ἔφη.  ἀλλὰ   μὴν ἄθλιόν γε εἶναι οὐ
[354]   ἔφη, κατὰ τὸν σὸν λόγον.  ~(ἀλλὰ   μὴν γε εὖ ζῶν
[334]   τοὺς δὲ ἀγαθοὺς βλάπτειν; φαίνεται.  ἀλλὰ   μὴν οἵ γε ἀγαθοὶ δίκαιοί
[334]   οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε δοκεῖ.  ~(ἀλλὰ   μὴν στρατοπέδου γε αὐτὸς
[342]   τέχνη ἐστίν. φαίνεται, ἔφη, οὕτως.  ἀλλὰ   μήν, Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε
[350]   τῷ κακῷ καὶ ἀμαθεῖ. κινδυνεύει.  ἀλλὰ   μὴν ὡμολογοῦμεν, γε ὅμοιος
[347]   τὰ ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα,  ~(ἀλλὰ   μισθὸν αἰτεῖν, ὅτι μέλλων
[345]   ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν ἑκών,  ἀλλὰ   μισθὸν αἰτοῦσιν, ὡς οὐχὶ αὐτοῖσιν
[330]   μὲν οὖν, ἦν δ' ἐγώ.  ἀλλά   μοι ἔτι τοσόνδε εἰπέ· τί
[348]   τὴν δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ,  ἀλλὰ   πάνυ γενναίαν εὐήθειαν. (τὴν ἀδικίαν
[348]   δὲ δικαιοσύνην ἐν τοῖς ἐναντίοις.  ἀλλὰ   πάνυ οὕτω τίθημι. τοῦτο, ἦν
[340]   ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων ᾖ,  ἀλλὰ   πᾶς γ' ἂν εἴποι ὅτι
[352]   περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος λόγος,  ἀλλὰ   περὶ τοῦ ὅντινα τρόπον χρὴ
[327]   εἴη. οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται·  ἀλλὰ   περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν, δ'
[327]   ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε.  ἀλλὰ   περιμενοῦμεν, δ' ὃς
[345]   ᾤου δεῖν ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι,  ἀλλὰ   πιαίνειν οἴει αὐτὸν τὰ πρόβατα,
[337]   παθεῖν. ἡδὺς γὰρ εἶ, ἔφη·  ἀλλὰ   πρὸς τῷ μαθεῖν καὶ ἀπότεισον
[345]   δ' ἐγώ, μὴ σύ γε·  ἀλλὰ   πρῶτον μέν, ἂν εἴπῃς,
[338]   ἄριστε, ἦν δ' ἐγώ·  ἀλλὰ   σαφέστερον εἰπὲ τί λέγεις. εἶτ'
[336]   κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ συμφέρον,  ἀλλὰ   σαφῶς μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε
[338]   ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς οὐ φαύλου;  ~ἀλλὰ   σὲ δὴ μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν·
[344]   ὅσια καὶ ἴδια καὶ δημόσια,  ἀλλὰ   (συλλήβδην· ὧν ἐφ' ἑκάστῳ μέρει
[336]   ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν ἦγεν,  ἀλλὰ   συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν
[342]   ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ συμφέρον σκοπεῖ  ἀλλὰ   σώματι. ναί, ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ
[349]   Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νῦν οὐ σκώπτειν,  ἀλλὰ   τὰ δοκοῦντα περὶ τῆς ἀληθείας
[335]   οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν.  ἀλλὰ   τῇ δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι
[335]   μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον.  ἀλλὰ   τῇ ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους;
[351]   ἁπλῶς, Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ,  ἀλλὰ   τῇδέ πῃ σκέψασθαι· (πόλιν φαίης
[340]   ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι  ἀλλά   τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ
[349]   ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν;  ἀλλὰ   τί μέλλει; ἔφη. εἶεν,
[348]   μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' οὔ.  ἀλλὰ   τί μήν; τοὐναντίον, δ'
[332]   ἀποδιδόναι, τοῦτο δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον.  ἀλλὰ   τί οἴει; ἔφη. πρὸς
[338]   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.  ἀλλὰ   τί οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ
[344]   γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα  ἀλλὰ   τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ
[342]   κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,  ἀλλὰ   τὸ τοῦ ἥττονός τε καὶ
[330]   οὐ μέντοι γε ὅσον οἴονται·  ~ἀλλὰ   τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει,
[342]   αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,  ἀλλὰ   τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ
[347]   πέφυκε τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι  ἀλλὰ   τὸ τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς
[342]   ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,  ἀλλὰ   τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ
[342]   συμφέρον σκέψεταί τε καὶ προστάξει,  ἀλλὰ   τὸ τῷ ναύτῃ τε καὶ
[348]   οὐκ ἀγνοῶ βούλει λέγειν,  ἀλλὰ   τόδε ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς
[349]   ἐλέγχεις; (οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ.  ἀλλὰ   τόδε μοι πειρῶ ἔτι πρὸς
[351]   σὸς οὗτος ἦν λόγος.  ἀλλὰ   τόδε περὶ αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον
[346]   ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ τοῦ ἄρχειν  ~ἀλλὰ   (τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ·
[328]   ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως ποίει,  ἀλλὰ   τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις σύνισθι
[335]   γὰρ θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν  ἀλλὰ   τοῦ ἐναντίου. ναί. οὐδὲ ξηρότητος
[335]   ἐναντίου. ναί. οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν  ἀλλὰ   τοῦ ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ
[335]   οὔτε φίλον οὔτ' ἄλλον οὐδένα,  ἀλλὰ   τοῦ ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου. παντάπασί
[335]   οὐδὲ δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν  ἀλλὰ   τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. δέ
[347]   ἐστιν τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.  ἀλλὰ   τοῦτο μὲν δὴ καὶ εἰς
[346]   ἀποκρίνου, ἵνα τι καὶ περαίνωμεν.  ἀλλὰ   τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ
[347]   ἐπιτάττει κατὰ τὴν τέχνην ἐπιτάττων,  ἀλλὰ   τῷ ἀρχομένῳ· ὧν δὴ ἕνεκα,
[331]   εἶναι, οὔ (τι παντὶ ἀνδρὶ  ἀλλὰ   τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ. τὸ
[348]   καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι καὶ  τἆλλα   αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ ἡμεῖς
[333]   τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ  τἆλλα   δὴ πάντα δικαιοσύνη ἑκάστου
[353]   πάνυ γε. (τίθεμεν οὖν καὶ  τἆλλα   πάντα εἰς τὸν αὐτὸν λόγον;
[330]   εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν τῷ βίῳ  πολλὰ   ἀδικήματα καὶ ἐκ τῶν ὕπνων,
[343]   (ὁ μὲν οὐδέν, δὲ  πολλὰ   κερδαίνει. καὶ γὰρ ὅταν ἀρχήν
[329]   οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ πλουσίοις  πολλὰ   παραμύθιά φασιν εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη,
[331]   λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος  ὅπλα,   εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε
[340]   προστάττεται τοῖς ἥττοσιν ποιεῖν. ~(ναὶ  μὰ   Δί' ἔφη, Σώκρατες,
[345]   ψυχὴν φέρων ἐνθῶ τὸν λόγον;  μὰ   Δί' ἦν δ' ἐγώ, μὴ
[345]   ἀληθῶς ἄρχοντας, ἑκόντας οἴει ἄρχειν;  μὰ   Δί' οὔκ, ἔφη, ἀλλ' εὖ
[350]   καίτοι τί ἄλλο βούλει; οὐδὲν  μὰ   Δία, ἦν δ' ἐγώ, ἀλλ'
[334]   ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως ἔλεγες; οὐ  μὰ   τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι
[352]   γε καὶ ἐφ' οὓς ᾖσαν  ἅμα   ἀδικεῖν, δι' ἣν ἔπραξαν
[348]   ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν,  ἅμα   αὐτοί τε δικασταὶ καὶ ῥήτορες
[331]   δ' ὃς γελάσας, καὶ  ἅμα   ᾔει πρὸς τὰ ἱερά. (λέγε
[338]   ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον  ἅμα   καὶ δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ,
[327]   προσευξόμενός τε τῇ θεῷ καὶ  ἅμα   τὴν ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι τίνα
[330]   τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ παῖδες,  θαμὰ   ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ ζῇ μετὰ
[344]   (ἔχει; σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν  πρᾶγμα   διορίζεσθαι ὅλου βίου διαγωγήν,
[336]   εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην δὲ ζητοῦντας,  πρᾶγμα   πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, ἔπειθ' οὕτως
[353]   ~(τί δέ; μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου  κλῆμα   ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ καὶ ἄλλοις
[336]   οὗ μοι δοκεῖ εἶναι τὸ  ῥῆμα,   τὸ φάναι δίκαιον εἶναι τοὺς
[336]   μὲν καὶ διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ  ὥρμα   ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγου, ἔπειτα ὑπὸ
[341]   ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη, ὅτι  σῶμά   ἐστιν πονηρὸν καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ
[328]   αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ  σῶμα   ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ
[338]   τὰ βόεια κρέα πρὸς τὸ  σῶμα,   τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι καὶ
[346]   φίλε Θρασύμαχε, καὶ ἄρτι ἔλεγον  μηδένα   ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν καὶ τὰ
[335]   Πολέμαρχε, οὔτε φίλον οὔτ' ἄλλον  οὐδένα,   ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου.
[335]   ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον  οὐδένα   ἡμῖν ἐφάνη ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ,
[343]   γε αὐτῇ οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ  ποιμένα   γιγνώσκεις. ὅτι δὴ τί μάλιστα;
[345]   πρῶτον ὁριζόμενος τὸν ὡς ἀληθῶς  ποιμένα   οὐκέτι ᾤου δεῖν ὕστερον ἀκριβῶς
[345]   (ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ  ποιμένα.   τῇ δὲ ποιμενικῇ οὐ δήπου
[353]   αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται τὰ  ἐργαζόμενα,   κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές, ἔφη,
[348]   ἄν τι λέγειν κατὰ τὰ  νομιζόμενα   λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος εἶ
[332]   δ' ἐγώ ὅτι οὐ τὰ  ὀφειλόμενα   ἀποδίδωσιν ὃς ἄν τῳ χρυσίον
[332]   ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης τὸ τὰ  ὀφειλόμενα   δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι
[331]   δ' ὅς, τὸ τὰ  ὀφειλόμενα   ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι· τοῦτο
[335]   Σώκρατες. (εἰ ἄρα τὰ  ὀφειλόμενα   ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον
[353]   γε λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα  στερόμενα   τῆς αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς τὸ
[340]   ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ  κελευόμενα   ποιεῖν, Πολέμαρχε, ὑπὸ τῶν
[351]   τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι,  ~ἵνα   καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον,
[341]   δ' ἐγώ, μακάριε. ἀλλ'  ἵνα   μὴ αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον ἐγγένηται,
[352]   οὐ γὰρ ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι,  ἵνα   μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι δή,
[351]   γάρ; ἔστω, δ' ὅς,  ἵνα   σοι μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ' εὖ
[337]   γε οἶμαι, δ' ὅς·  ἵνα   Σωκράτης τὸ εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς
[346]   μακάριε, μὴ παρὰ δόξαν ἀποκρίνου,  ἵνα   τι καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ,
[343]   κερδαίνει. καὶ γὰρ ὅταν ἀρχήν  τινα   ἄρχῃ ἑκάτερος, τῷ μὲν δικαίῳ
[333]   τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς  τίνα   δὴ κοινωνίαν δίκαιος ἀμείνων
[331]   κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά  τινα   ἐξαπατῆσαι ψεύσασθαι, μηδ' αὖ
[337]   εὖ οὖν ᾔδησθα ὅτι εἴ  τινα   ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα,
[346]   καὶ ὠφελίαν ἑκάστη τούτων ἰδίαν  τινὰ   ἡμῖν παρέχεται ἀλλ' οὐ κοινήν,
[329]   μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά  τινα   καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς. εὖ
[345]   βέλτιστον βλέποντα ἀλλ' ὥσπερ δαιτυμόνα  τινὰ   καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν
[349]   εἶεν, Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ  τινα   λέγεις, ἕτερον δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε.
[328]   χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ  τινὰ   ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ ἡμᾶς
[330]   ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ  τινά   τι ἠδίκησεν. μὲν οὖν
[327]   ἅμα τὴν ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι  τίνα   τρόπον ποιήσουσιν ἅτε νῦν πρῶτον
[351]   ἧττον ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε  τινὰ   φαίνεται ἔχουσα τὴν δύναμιν, οἵαν,
[353]   ἔφη. οὐκοῦν καὶ ἀρετήν φαμέν  τινα   ψυχῆς εἶναι; φαμέν. (ἆρ' οὖν
[346]   ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω, ἔφη.  ἥντινα   ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται πάντες
[347]   μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν δὲ ζημίαν  ἥντινα   λέγεις καὶ ὡς ἐν μισθοῦ
[352]   λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ  ὅντινα   τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει δή,
[330]   ἔφη, Σώκρατες; μέσος τις  γέγονα   χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου καὶ
[354]   ἄθλιόν γε εἶναι οὐ λυσιτελεῖ,  εὐδαίμονα   δέ. πῶς γὰρ οὔ; οὐδέποτ'
[343]   ἐκείνου συμφέρον κρείττονος ὄντος, καὶ  εὐδαίμονα   ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ, ἑαυτοὺς
[345]   προβάτων βέλτιστον βλέποντα ἀλλ' ὥσπερ  δαιτυμόνα   τινὰ καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς
[349]   ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν, δὲ  ἄφρονα,   κακόν; ναί. τί δὲ ἰατρικόν;
[349]   δήπου φρόνιμον, τὸν δὲ ἄμουσον  ἄφρονα.   οὐκοῦν καὶ ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν,
[349]   ἔγωγε. πότερον φρόνιμον καὶ πότερον  ἄφρονα;   τὸν μὲν μουσικὸν δήπου φρόνιμον,
[341]   τὸν ἄρχοντά τε καὶ τὸν  κρείττονα,   τὸν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[331]   μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν  κυβερνᾷ.   εὖ οὖν λέγει θαυμαστῶς ὡς
[338]   ἀποκρινόμενος καὶ μὴ φθονήσῃς καὶ  Γλαύκωνα   τόνδε διδάξαι καὶ τοὺς ἄλλους.
[334]   Ὀδυσσέως πρὸς μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον  ἀγαπᾷ   τε καί φησιν αὐτὸν πάντας
[352]   ἦν δ' ἐγώ, καὶ τὰ  λοιπά   μοι τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος
[350]   δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί.  ἄρα   ἀγαθός τε καὶ σοφὸς τοῦ
[346]   γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις. (οὐκ  ἄρα   ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ
[333]   ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ γε. ὅταν  ἄρα   ἄχρηστον ἀργύριον, τότε χρήσιμος
[334]   πράξεις; πάνυ γε. ὅτου τις  ἄρα   δεινὸς φύλαξ, τούτου καὶ φὼρ
[353]   ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν γάρ. μὲν  ἄρα   δικαία ψυχὴ καὶ δίκαιος
[339]   πῶς γὰρ οὔ; (οὐ μόνον  ἄρα   δίκαιόν ἐστιν κατὰ τὸν σὸν
[350]   εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ. μὲν  ἄρα   δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός
[342]   ἐνταῦθα καὶ μάλα μόγις. οὐκ  ἄρα   ἐπιστήμη γε οὐδεμία τὸ τοῦ
[349]   δὲ μὴ ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος  ἄρα   ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν;
[332]   βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς φίλους  ἄρα   εὖ ποιεῖν καὶ τοὺς ἐχθροὺς
[354]   γὰρ οὔ; μὲν δίκαιος  ἄρα   εὐδαίμων, δ' ἄδικος ἄθλιος.
[352]   θεοί; ἔστω, ἔφη. (καὶ θεοῖς  ἄρα   ἐχθρὸς ἔσται ἄδικος,
[334]   εἶναι λόγος. τοὺς ἀδίκους  ἄρα,   ἦν δ' ἐγώ, δίκαιον βλάπτειν,
[335]   μοι δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι. ἔστιν  ἄρα,   ἦν δ' ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς
[342]   ἔχει; οὕτως, ἔφη, φαίνεται. (οὐκ  ἄρα,   ἦν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ
[335]   συγχωρῶ, δ' ὅς. μαχούμεθα  ἄρα,   ἦν δ' ἐγώ, κοινῇ ἐγώ
[350]   τοῦ δὲ ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν  ἄρα,   ἦν δ' ἐγώ, μὲν
[332]   καὶ προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο  ἄρα,   ἦν δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν,
[332]   πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον  ἄρα   καὶ ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον.
[353]   ἀρετῆς, ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη  ἄρα   κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ
[348]   πάνυ γενναίαν εὐήθειαν. (τὴν ἀδικίαν  ἄρα   κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν,
[347]   οὐ συνῆκα. τὸν τῶν βελτίστων  ἄρα   μισθόν, ἔφην, οὐ συνιεῖς, δι'
[334]   καὶ φὼρ δεινός. ἔοικεν. εἰ  ἄρα   δίκαιος ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν,
[342]   ἀλλ' οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ  ἄρα   γε τοιοῦτος κυβερνήτης τε
[334]   πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις  ἄρα   οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ
[331]   λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. οὐκ  ἄρα   οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ
[335]   λέγειν, ἔφη, Σώκρατες. (εἰ  ἄρα   τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν
[334]   λόγος, ἔφη, σημαίνει. κλέπτης  ἄρα   τις δίκαιος, ὡς ἔοικεν,
[335]   δίκαιος ἀγαθός; πάνυ γε. οὐκ  ἄρα   τοῦ δικαίου βλάπτειν ἔργον,
[354]   δέ. πῶς γὰρ οὔ; οὐδέποτ'  ἄρα,   μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία
[334]   οὗτος ἐκείνου καλλίων φαίνεται. πολλοῖς  ἄρα,   Πολέμαρχε, συμβήσεται, ὅσοι διημαρτήκασιν
[335]   τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ τοὺς βλαπτομένους  ἄρα,   φίλε, τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη
[346]   ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω, ἔφη. ἥντινα  ἄρα   ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται πάντες οἱ
[349]   τί δὲ δὴ ἄδικος;  ἆρα   ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ
[328]   οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ Ἀδείμαντος,  ἆρά   γε, δ' ὅς, οὐδ'
[351]   ἄριστε. τόδε δέ μοι λέγε·  ἆρα   εἰ τοῦτο ἔργον ἀδικίας, μῖσος
[335]   βελτίους χείρους γίγνονται; χείρους.  ἆρα   εἰς τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν,
[342]   ταῦτα σκεψομένης τε καὶ ἐκποριούσης  ἆρα   καὶ ἐν αὐτῇ τῇ τέχνῃ
[332]   μὴ πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί.  ἆρα   καὶ τοῖς μὴ πολεμοῦσιν
[339]   οἶμαι ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς  ἆρα   τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι
[339]   ταῦτα ποιεῖν ἐκεῖνοι προσέταξαν  ἆρα   τότε, σοφώτατε Θρασύμαχε, οὐκ
[350]   ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν δ' ἐγώ,  παρά   γε τὴν σαυτοῦ δόξαν. ὥστε
[332]   αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ γε οἶμαι  παρά   γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ
[338]   αὐτὸν μὲν μὴ ἐθέλειν διδάσκειν,  παρὰ   δὲ τῶν ἄλλων περιιόντα μανθάνειν
[346]   ἔχειν; καί, μακάριε, μὴ  παρὰ   δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα τι καὶ
[348]   ἐγώ, ἀντικατατείναντες λέγωμεν αὐτῷ λόγον  παρὰ   λόγον, ὅσα αὖ ἀγαθὰ ἔχει
[337]   ἂν ἐγὼ δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν  παρὰ   πάσας ταύτας περὶ δικαιοσύνης, βελτίω
[328]   δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ' ἡμεῖς ἂν  παρὰ   σὲ ᾖμεν· νῦν δέ σε
[343]   ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν  παρὰ   τὸ δίκαιον· τῷ δὲ ἀδίκῳ
[335]   τοῖς μὲν ἐχθροῖς βλάβην ὀφείλεσθαι  παρὰ   τοῦ δικαίου ἀνδρός, τοῖς δὲ
[337]   εἰδότι; προσήκει δέ που μαθεῖν  παρὰ   τοῦ εἰδότος· καὶ ἐγὼ οὖν
[331]   τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς τι  παρά   του λάβῃ, καὶ αὐτὰ
[338]   μέν, ἦν δ' ἐγώ, μανθάνω  παρὰ   τῶν ἄλλων, ἀληθῆ εἶπες,
[331]   που εἴποι, εἴ τις λάβοι  παρὰ   φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος ὅπλα, εἰ
[328]   δεῦρο παρ' ἡμᾶς φοίτα ὡς  παρὰ   φίλους τε καὶ πάνυ οἰκείους.
[337]   δὶς ἓξ μηδ' ὅτι τρὶς  τέτταρα   μηδ' ὅτι ἑξάκις δύο μηδ'
[330]   ἐγώ, ὅτι μοι ἔδοξας οὐ  σφόδρα   (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα, τοῦτο δὲ
[328]   Κέφαλε, χαίρω γε διαλεγόμενος (τοῖς  σφόδρα   πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι
[331]   εὖ οὖν λέγει θαυμαστῶς ὡς  σφόδρα.   πρὸς δὴ τοῦτ' ἔγωγε τίθημι
[332]   ἀπόδοσις (καὶ λῆψις  βλαβερὰ   γίγνηται, φίλοι δὲ ὦσιν
[344]   λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ  ἱερὰ   καὶ ὅσια καὶ ἴδια καὶ
[331]   καὶ ἅμα ᾔει πρὸς τὰ  ἱερά.   (λέγε δή, εἶπον ἐγώ, σὺ
[346]   καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη,  ἑτέρα.   οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν ἑκάστη τούτων
[349]   ἄδικος, δὲ δίκαιος  οὐδέτερα;   καὶ τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν,
[331]   τοῦτο δ' αὐτό, τὴν δικαιοσύνην,  πότερα   τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν εἶναι
[340]   (δίκαιον εἶναι ἔθετο. ταῦτα δὲ  ἀμφότερα   θέμενος ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε τοὺς
[329]   τῶν γε τοιούτων ἐν τῷ  γήρᾳ   πολλὴ εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία·
[342]   δή; αὐτὴ ἰατρική ἐστιν  πονηρά,   ἄλλη τις τέχνη ἔσθ'
[347]   μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε  λάθρᾳ   αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες
[344]   οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ  λάθρᾳ   καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ
[353]   εἶναι; πάνυ γε. ~(τί δέ;  μαχαίρᾳ   ἂν ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ
[339]   δὴ αὐτόθι τὸ τοῦ κρείττονος.  (σμικρά   γε ἴσως, ἔφη, προσθήκη. οὔπω
[350]   δέ; ναί. περὶ πάσης δὴ  ὅρα   ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ
[330]   ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν τι  καθορᾷ   αὐτά ὑποψίας δ' οὖν καὶ
[343]   ὅτι τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα  περιορᾷ   καὶ οὐκ ἀπομύττει δεόμενον, ὅς
[339]   ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς  ἀσύμφορα;   πῶς λέγεις; οὕτως.
[340]   ἐνίοτε τοὺς κρείττους τὰ αὑτοῖς  ἀσύμφορα   κελεύειν τοὺς ἥττους τε καὶ
[339]   ἦν δ' ἐγώ, καὶ τὸ  ἀσύμφορα   ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε καὶ
[348]   βούλει λέγειν, ἀλλὰ τόδε  ἐθαύμασα,   εἰ ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας
[331]   βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά οἱ καρδίαν  ἀτάλλοισα   γηροτρόφος συναορεῖ ἐλπὶς μάλιστα
[350]   πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι  ὅσα   ἄλλος ἐπιστήμων πράττειν
[348]   εἶναι. ~(ἤκουσας, ἦν δ' ἐγώ,  ὅσα   ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ
[348]   λέγωμεν αὐτῷ λόγον παρὰ λόγον,  ὅσα   αὖ ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον
[350]   οὖν ἔα με εἰπεῖν  ὅσα   βούλομαι, ἤ, εἰ βούλει ἐρωτᾶν,
[348]   ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν  ὅσα   ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ
[351]   κλέπτας ἄλλο τι ἔθνος,  ὅσα   κοινῇ ἐπί τι ἔρχεται ἀδίκως,
[337]   ᾔδησθα ὅτι εἴ τινα ἔροιο  ὁπόσα   ἐστὶν τὰ δώδεκα, καὶ ἐρόμενος
[351]   ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα  οὖσα   ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι σὸς
[342]   ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ  οὖσα,   ἕωσπερ ἂν ἑκάστη ἀκριβὴς
[354]   σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις  οὖσα   τυγχάνει εἴτε καὶ οὔ, καὶ
[332]   Σιμωνίδη, τίσιν οὖν τί  ἀποδιδοῦσα   ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ
[332]   ποτά. δὲ τίσιν τί  ἀποδιδοῦσα   ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ
[332]   οὖν δὴ τίσιν τί  ἀποδιδοῦσα   τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ
[332]   ἐχθροῖς ὠφελίας τε καὶ βλάβας  ἀποδιδοῦσα.   τὸ τοὺς φίλους ἄρα εὖ
[348]   ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ τοῦ ἀδίκου;  ἤκουσα,   ἔφη, ἀλλ' οὐ πείθομαι. βούλει
[352]   καὶ ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι  ἐνοῦσα   ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ πέφυκεν
[346]   τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος ὄντος  σκοποῦσα,   ἀλλ' οὐ τὸ τοῦ κρείττονος.
[351]   ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται  ἔχουσα   τὴν δύναμιν, οἵαν, ἂν
[352]   ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ  τὰ   ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ
[344]   ἠδικηκότα· οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν  τὰ   ἄδικα ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι
[346]   μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν καὶ  τὰ   ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ
[353]   τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ ἐπὶ  τὰ   αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι
[329]   ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ  τὰ   αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε
[353]   οὖν ποτε, Θρασύμαχε, ψυχὴ  τὰ   αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται στερομένη
[340]   ὡμολόγησεν αὖ ἐνίοτε τοὺς κρείττους  τὰ   αὑτοῖς ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους
[330]   αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ ποιηταὶ  τὰ   αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ πατέρες
[333]   εἴη δικαιοσύνη, εἰ πρὸς  τὰ   ἄχρηστα χρήσιμον ὂν τυγχάνει. τόδε
[348]   δὲ οἴει με ἴσως τοὺς  τὰ   βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν
[338]   παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ συμφέρει  τὰ   βόεια κρέα πρὸς τὸ σῶμα,
[345]   τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ  τά   γε αὑτῆς ὥστ' εἶναι βελτίστη
[343]   καὶ εἰ μηδεμία ἄλλη ζημία,  τά   γε οἰκεῖα δι' ἀμέλειαν μοχθηροτέρως
[349]   ἀτεχνῶς νῦν οὐ σκώπτειν, ἀλλὰ  τὰ   δοκοῦντα περὶ τῆς ἀληθείας λέγειν.
[337]   ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς ὅτι ἔστιν  τὰ   δώδεκα δὶς ἓξ μηδ' ὅτι
[337]   εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν  τὰ   δώδεκα, καὶ ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ
[345]   ὁρᾷς, Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ  τὰ   ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν ὡς
[353]   τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται  τὰ   ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές,
[332]   μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις  τὰ   ἡδύσματα. εἶεν· οὖν δὴ
[331]   γελάσας, καὶ ἅμα ᾔει πρὸς  τὰ   ἱερά. (λέγε δή, εἶπον ἐγώ,
[340]   εἶναι ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ  τὰ   κελευόμενα ποιεῖν, Πολέμαρχε, ὑπὸ
[352]   δή, ἦν δ' ἐγώ, καὶ  τὰ   λοιπά μοι τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον
[344]   ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη ἔχει  τὰ   μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ
[348]   εἴχομεν ἄν τι λέγειν κατὰ  τὰ   νομιζόμενα λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος
[332]   ἦν δ' ἐγώ ὅτι οὐ  τὰ   ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς ἄν τῳ
[335]   ἔφη, Σώκρατες. (εἰ ἄρα  τὰ   ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις
[330]   ἐγώ, Κέφαλε, ὧν κέκτησαι  τὰ   πλείω παρέλαβες ἐπεκτήσω; (ποῖ'
[345]   φυλάξαι, ἀλλὰ πιαίνειν οἴει αὐτὸν  τὰ   πρόβατα, καθ' ὅσον ποιμήν ἐστιν,
[333]   φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς  τὰ   συμβόλαια, Σώκρατες. συμβόλαια δὲ
[341]   εἶναι. τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ  τὰ   συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη
[331]   μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ  τὰ   τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν
[348]   οὖν, δ' ὅς, καὶ  τὰ   τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ
[353]   καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ  τὰ   τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ
[334]   αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ  τὰ   τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα
[330]   δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ  τὰ   χρήματα σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν,
[330]   μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν  τὰ   χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς
[343]   ὥσπερ ἄν τις πρὸς  πρόβατα   διατεθείη, καὶ ἄλλο τι σκοπεῖν
[345]   ἀλλὰ πιαίνειν οἴει αὐτὸν τὰ  πρόβατα,   καθ' ὅσον ποιμήν ἐστιν, οὐ
[343]   δεόμενον, ὅς γε αὐτῇ οὐδὲ  πρόβατα   οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι δὴ
[334]   καὶ οἷοι μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ.  κατὰ   δὴ τὸν σὸν λόγον τοὺς
[344]   καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται οἱ  κατὰ   μέρη ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων κακουργημάτων
[334]   ἔοικεν οὖν δικαιοσύνη καὶ  κατὰ   σὲ καὶ καθ' Ὅμηρον καὶ
[334]   σὲ καὶ καθ' Ὅμηρον καὶ  κατὰ   Σιμωνίδην κλεπτική τις εἶναι, ἐπ'
[344]   δὲ τοῦτο τυραννίς, οὐ  κατὰ   σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ καὶ
[348]   τινές, εἴχομεν ἄν τι λέγειν  κατὰ   τὰ νομιζόμενα λέγοντες· νῦν δὲ
[340]   λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ,  κατὰ   ταύτην τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ' οἶμαι
[347]   τὸ βέλτιστον πράττει οὐδ' ἐπιτάττει  κατὰ   τὴν τέχνην ἐπιτάττων, ἀλλὰ τῷ
[341]   τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ  κατὰ   τὴν τέχνην καὶ τὴν τῶν
[330]   σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν, καὶ  κατὰ   τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ ἄλλοι.
[341]   ἐστὶν κλητέος ναύτης· οὐ γὰρ  κατὰ   τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ
[328]   ἔμοιγε ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ  κατὰ   τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον
[340]   προσαγορεύομεν αὐτόν, οὐδέποτε ἁμαρτάνει· ὥστε  κατὰ   τὸν ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ καὶ
[353]   δὲ ἄδικος. φαίνεται, ἔφη,  κατὰ   τὸν σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ μὴν
[339]   (οὐ μόνον ἄρα δίκαιόν ἐστιν  κατὰ   τὸν σὸν λόγον τὸ τοῦ
[344]   ἀπιέναι, ὥσπερ βαλανεὺς ἡμῶν καταντλήσας  κατὰ   τῶν ὤτων ἁθρόον καὶ πολὺν
[347]   ὑπ' ἄλλου ἄλλον ὠφελῶν  πράγματα   ἔχειν. τοῦτο μὲν οὖν ἔγωγε
[330]   γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν  ποιήματα   καὶ οἱ πατέρες τοὺς παῖδας
[330]   ἑαυτοῦ ἐν τῷ βίῳ πολλὰ  ἀδικήματα   καὶ ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ
[333]   λέγεις κοινωνήματα τι ἄλλο;  κοινωνήματα   δῆτα. (ἆρ' οὖν δίκαιος
[333]   Σώκρατες. συμβόλαια δὲ λέγεις  κοινωνήματα   τι ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα.
[338]   δύναμαι. δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον·  χρήματα   γὰρ οὐκ ἔχω. ὡς δὲ
[331]   θεῷ θυσίας τινὰς ἀνθρώπῳ  χρήματα   ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα
[330]   καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ τὰ  χρήματα   σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν, καὶ
[330]   ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ  χρήματα,   τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς τὸ
[353]   Εχε δή· ἆρ’ ἄν ποτε  ὄμματα   τὸ αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο
[332]   καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις τὰ  ἡδύσματα.   εἶεν· οὖν δὴ τίσιν
[334]   τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ  βουλεύματα   καὶ τὰς ἄλλας πράξεις; πάνυ
[345]   φανερῶς μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς μὴ  ἐξαπάτα.   νῦν δὲ ὁρᾷς, Θρασύμαχε
[336]   μέγα οἰομένου δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός.  ἀληθέστατα,   ἔφη, λέγεις. εἶεν, ἦν δ'
[349]   αὐτὸ καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι.  ἀληθέστατα,   ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ μέντοι,
[329]   ὅς, εὐφήμει, ἔφη, ἄνθρωπε·  ἁσμενέστατα   μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά
[340]   ἔφη, Σώκρατες, Πολέμαρχος,  σαφέστατά   γε. ἐὰν σύ γ' ἔφη,
[351]   ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ  τελεώτατα   οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην, ὅτι
[351]   εἰ δ' ὡς ἐγὼ ἔλεγον,  μετὰ   ἀδικίας. πάνυ ἄγαμαι, ἦν δ'
[327]   (Σωκράτης κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ  μετὰ   Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε
[351]   ἔλεγες ἔχει δικαιοσύνη σοφία  μετὰ   δικαιοσύνης· εἰ δ' ὡς ἐγὼ
[351]   ταύτην ἕξει, ἀνάγκη αὐτῇ  μετὰ   δικαιοσύνης; (εἰ μέν, ἔφη, ὡς
[350]   λέγω, ἀλλ' ἑλκόμενος καὶ μόγις,  μετὰ   ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε καὶ
[330]   θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ ζῇ  μετὰ   κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ δὲ μηδὲν
[330]   ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας  μετὰ   πενίας ἐνέγκοι οὔθ' μὴ
[353]   λόγον; ἔμοιγε δοκεῖ. ἴθι δή,  μετὰ   ταῦτα τόδε σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν
[328]   ἣν ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα γὰρ  μετὰ   τὸ δεῖπνον καὶ τὴν παννυχίδα
[333]   κοινωνήματα τι ἄλλο; κοινωνήματα  δῆτα.   (ἆρ' οὖν δίκαιος ἀγαθὸς
[346]   καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν; οὐ  δῆτα,   ἔφη. οὐδέ γ' οἶμαι, τὴν
[351]   δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ  δῆτα,   δ' ὅς. τί δ'
[350]   ἀνδρὸς πράγματος; οὐ  δῆτα.   μὴ ἰατρικοῦ δέ; ναί. περὶ
[352]   ἄλλῳ ἴδοις ὀφθαλμοῖς; οὐ  δῆτα.   τί δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ
[346]   ἐὰν ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν. οὐ  δῆτα.   τί δέ; τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν,
[353]   κακίαν; καὶ πῶς ἄν; ἔφη·  τυφλότητα   γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς
[338]   τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν,  (κἄπειτα,   αὕτη δή, ἔφη, Σωκράτους
[337]   μὴ εἰδὼς μηδὲ φάσκων εἰδέναι,  ἔπειτα,   εἴ τι καὶ οἴεται, περὶ
[331]   θυσίας τινὰς ἀνθρώπῳ χρήματα  ἔπειτα   ἐκεῖσε ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος
[343]   δίκαιον τοῦ ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον·  ἔπειτα   ἐν τοῖς πρὸς τὴν πόλιν,
[352]   καὶ οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ,  ἔπειτα   ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς
[336]   μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγου,  ἔπειτα   ὑπὸ τῶν παρακαθημένων διεκωλύετο βουλομένων
[328]   σύνισθι καὶ δεῦρο παρ' ἡμᾶς  φοίτα   ὡς παρὰ φίλους τε καὶ
[335]   αὐτὸ φῇ Σιμωνίδην  Βίαντα   Πιττακὸν εἰρηκέναι τιν'
[331]   αὖ πρὸς τὸν οὕτως ἔχοντα  πάντα   ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη,
[353]   γε. (τίθεμεν οὖν καὶ τἆλλα  πάντα   εἰς τὸν αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε
[353]   καὶ βουλεύεσθαι καὶ τὰ τοιαῦτα  πάντα,   ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ ψυχῇ
[333]   ἀνάγκη. καὶ περὶ τἆλλα δὴ  πάντα   δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν μὲν
[337]   οὐκ ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο δὲ καὶ  πάντα   μᾶλλον ποιήσοις ἀποκρινοῖο, εἴ
[348]   ἰσχυρὸν εἶναι καὶ τἆλλα αὐτῷ  πάντα   προσθήσεις ~(ἃ ἡμεῖς τῷ δικαίῳ
[353]   καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ ἀγαθῇ  πάντα   ταῦτα εὖ πράττειν. ἀνάγκη. οὐκοῦν
[350]   δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν  πάντα   ταῦτα, οὐχ (ὡς ἐγὼ νῦν
[343]   τὸ δίκαιον· τῷ δὲ ἀδίκῳ  πάντα   τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ
[342]   λέγει καὶ ποιεῖ ποιεῖ  ἅπαντα.   ~(ἐπειδὴ οὖν ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ
[330]   ἐν Ἅιδου, ὡς τὸν ἐνθάδε  ἀδικήσαντα   δεῖ ἐκεῖ διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι
[344]   ἀδικίαν ἔλθῃς, τὸν μὲν  ἀδικήσαντα   εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας
[335]   ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν κακὸν  ὄντα   βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,
[335]   φίλον· ~(τὸν δὲ δοκοῦντα μέν,  ὄντα   δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ
[335]   δίκαιον τὸν μὲν φίλον ἀγαθὸν  ὄντα   εὖ ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν
[341]   τῷ ἀκριβεστάτῳ, ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα  ὄντα.   πρὸς ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει,
[341]   λέγε τὸν τῷ ὄντι ἰατρὸν  ὄντα.   τῶν καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής. τί
[334]   δ' ὅς, καὶ τὸν  ὄντα   χρηστὸν φίλον· ~(τὸν δὲ δοκοῦντα
[331]   κληρονόμος, τί φῂς τὸν Σιμωνίδην  λέγοντα   ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης; ὅτι,
[341]   οὕτω μανῆναι ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν  λέοντα   καὶ συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν,
[352]   μὲν ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν ποιήσει  στασιάζοντα   καὶ οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ,
[338]   διδάσκειν, παρὰ δὲ τῶν ἄλλων  περιιόντα   μανθάνειν καὶ τούτων μηδὲ χάριν
[331]   καὶ κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ  ἄκοντά   τινα ἐξαπατῆσαι ψεύσασθαι, μηδ'
[346]   καὶ ἄρτι ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν  ἑκόντα   ἄρχειν καὶ τὰ ἀλλότρια κακὰ
[347]   ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει τὸ  ἑκόντα   ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ
[331]   ἐξαπατῆσαι ψεύσασθαι, μηδ' αὖ  ὀφείλοντα   θεῷ θυσίας τινὰς
[345]   ἀλλ' ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ καὶ  μέλλοντα   ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν εὐωχίαν,
[327]   ὡρμημένους Πολέμαρχος Κεφάλου ἐκέλευσε  δραμόντα   τὸν παῖδα περιμεῖναί κελεῦσαι.
[341]   ἄρχων ἐστίν, μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ  ἁμαρτάνοντα   δὲ τὸ αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι,
[340]   κρείττω με οἴει καλεῖν τὸν  ἐξαμαρτάνοντα   ὅταν ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην
[340]   αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς σὺ τὸν  ἐξαμαρτάνοντα   περὶ τοὺς κάμνοντας κατ' αὐτὸ
[338]   σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν τούτου  ἐκβαίνοντα   κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά τε καὶ
[345]   πρὸς τὸ τῶν προβάτων βέλτιστον  βλέποντα   ἀλλ' ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ καὶ
[341]   τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ  συμφέροντα,   ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη τέχνη.
[339]   δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ τὰ  συμφέροντά   ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ
[331]   οὐδ' αὖ πρὸς τὸν οὕτως  ἔχοντα   πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς,
[353]   αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο μὴ  ἔχοντα   τὴν αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ'
[343]   τῇ διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον  ἔχοντα   τὸν δίκαιον τοῦ ἀδίκου ἀλλ'
[341]   ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει ὄν, ~τὸν  ἄρχοντα,   καθ' (ὅσον ἄρχων ἐστίν, μὴ
[341]   τὸν τῷ ἀκριβεστάτῳ, ἔφη, λόγῳ  ἄρχοντα   ὄντα. πρὸς ταῦτα κακούργει καὶ
[341]   ἐγγένηται, διόρισαι ποτέρως λέγεις τὸν  ἄρχοντά   τε καὶ τὸν κρείττονα, τὸν
[341]   ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν τοῖς λόγοις  κακουργοῦντά   σε ἐρέσθαι ὡς ἠρόμην; εὖ
[346]   καὶ τὰ ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι  ἀνορθοῦντα,   ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν, ὅτι
[338]   κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά τε καὶ  ἀδικοῦντα.   τοῦτ' οὖν ἐστιν, βέλτιστε,
[335]   ὄντα χρηστὸν φίλον· ~(τὸν δὲ  δοκοῦντα   μέν, ὄντα δὲ μή, δοκεῖν
[349]   νῦν οὐ σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ  δοκοῦντα   περὶ τῆς ἀληθείας λέγειν. τί
[334]   ἦν δ' ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν  δοκοῦντά   τε, δ' ὅς, καὶ
[334]   πῶς θέμενοι, Πολέμαρχε; τὸν  δοκοῦντα   χρηστόν, τοῦτον φίλον εἶναι. νῦν
[338]   τὸν τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς  παρανομοῦντά   τε καὶ ἀδικοῦντα. τοῦτ' οὖν
[352]   πράττειν ποιήσει στασιάζοντα καὶ οὐχ  ὁμονοοῦντα   αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ
[343]   ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε, ἔφη,  κορυζῶντα   περιορᾷ καὶ οὐκ ἀπομύττει δεόμενον,
[350]   ἐγώ, πρότερον δὲ οὔπω, Θρασύμαχον  ἐρυθριῶντα   ἐπειδὴ δὲ οὖν διωμολογησάμεθα τὴν
[329]   ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ  λυττῶντά   τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς.
[328]   καὶ Χαρμαντίδην τὸν Παιανιᾶ καὶ  Κλειτοφῶντα   τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν δ' ἔνδον
[331]   ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι  δεδιότα,   μέγα μέρος εἰς τοῦτο
[344]   πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην ἀδικίαν  ἠδικηκότα·   οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ
[332]   φάρμακά τε καὶ σιτία καὶ  ποτά.   δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα
[344]   τὸ δίκαιον. πάντων δὲ  ῥᾷστα   μαθήσῃ, ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην
[333]   δικαιοσύνη, εἰ πρὸς τὰ  ἄχρηστα   χρήσιμον ὂν τυγχάνει. τόδε δὲ
[344]   τε καὶ ὀνείδη ἔχει τὰ  μέγιστα   καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ
[340]   μή; οὕτω σε φῶμεν λέγειν;  ἥκιστά   γε, ἔφη· ἀλλὰ κρείττω με
[353]   οὐ ψυχῆς φήσομεν ἔργον εἶναι;  μάλιστά   γ' ἔφη. οὐκοῦν καὶ ἀρετήν
[343]   ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι δὴ τί  μάλιστα;   ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι οἴει
[331]   ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ ἐλπὶς  μάλιστα   θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ. εὖ
[351]   καὶ τοῦτό γε ἀρίστη  μάλιστα   ποιήσει καὶ τελεώτατα οὖσα ἄδικος.
[341]   τι συμφέρον ἄλλο ὅτι  μάλιστα   τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς;
[338]   ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ἂν κακουργήσαις  μάλιστα   τὸν λόγον. οὐδαμῶς, ἄριστε,
[336]   ἀλλήλοις καὶ οὐ σπουδάζειν ὅτι  μάλιστα   φανῆναι αὐτό. οἴου γε σύ,
[353]   ἂν μόνον τι  κάλλιστα   τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά, ἔφη,
[349]   τε ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου;  ἄριστα,   ἔφη, εἴρηκας. ἔστιν δέ γε,
[352]   μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις  ἄριστα;   οὐ μανθάνω, ἔφη. ἀλλ' ὧδε·
[329]   τε καὶ εὐωχίας καὶ ἄλλ'  ἄττα   τῶν τοιούτων ἔχεται, καὶ
[339]   ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις προστάττοντας ποιεῖν  ἄττα   ἐνίοτε διαμαρτάνειν τοῦ ἑαυτοῖς βελτίστου,
[353]   ἄλλῳ ψυχῇ δικαίως ἂν  αὐτὰ   ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης
[342]   ταῦτα τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περὶ  αὐτὰ   μάχεσθαι· ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο
[353]   προστέτακται; ἴωμεν δὲ ἐπὶ τὰ  αὐτὰ   πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι τι
[329]   τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ  αὐτὰ   ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως,
[331]   παρά του λάβῃ, καὶ  αὐτὰ   ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε μὲν δικαίως,
[342]   τέχνης τῆς τὸ συμφέρον εἰς  αὐτὰ   ταῦτα σκεψομένης τε καὶ ἐκποριούσης
[330]   τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν τι καθορᾷ  αὐτά   ὑποψίας δ' οὖν καὶ δείματος
[330]   διπλῇ οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται  αὐτά.   ὥσπερ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ
[331]   ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ τὰ  τοιαῦτα   ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν εἴη
[348]   δ' ὅς, καὶ τὰ  τοιαῦτα,   ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ οὐκ
[343]   οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον  τοιαῦτα   ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε, ἔφη,
[353]   ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ τὰ  τοιαῦτα   πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ
[337]   ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου ἐὰν  τοιαῦτα   φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι ἦν
[341]   ἔφη, ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ  ταῦτα.   ἅδην, ἦν δ' ἐγώ, τῶν
[329]   καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος  ταῦτα,   βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν
[340]   Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον εἶναι ἔθετο.  ταῦτα   δὲ ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν αὖ
[354]   μακάριε Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης.  ταῦτα   δή σοι, ἔφη, Σώκρατες,
[346]   τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ  ταῦτα   ἔγωγε, φίλε Θρασύμαχε, καὶ
[337]   τί ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς  ταῦτα;   εἶεν, ἔφη· ὡς δὴ ὅμοιον
[344]   ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε καὶ συμφέρον.  (ταῦτα   εἰπὼν Θρασύμαχος ἐν νῷ
[335]   ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς  ταῦτα   εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν·
[342]   καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ  ταῦτα   ἐπ' αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης
[329]   αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ  ταῦτα   ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως, καὶ
[331]   του λάβῃ, καὶ αὐτὰ  ταῦτα   ἔστιν ἐνίοτε μὲν δικαίως, ἐνίοτε
[353]   ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα  ταῦτα   εὖ πράττειν. ἀνάγκη. οὐκοῦν ἀρετήν
[341]   παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ  ταῦτα   καὶ τέχνη ἐστὶν
[341]   ἔφη, λόγῳ ἄρχοντα ὄντα. πρὸς  ταῦτα   κακούργει καὶ συκοφάντει, εἴ τι
[329]   οἶμαί σου τοὺς πολλούς, ὅταν  ταῦτα   λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί
[352]   τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι  ταῦτα   (μὲν οὖν ὅτι οὕτως ἔχει
[338]   τοὺς ἄλλους. εἰπόντος δέ μου  ταῦτα,   τε Γλαύκων καὶ οἱ
[350]   δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα  ταῦτα,   οὐχ (ὡς ἐγὼ νῦν ῥᾳδίως
[339]   τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι φῇς  ταῦτα   ποιεῖν ἐκεῖνοι προσέταξαν ἆρα
[340]   προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον εἶναι  ταῦτα   ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ κελευόμενα
[352]   ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ  ταῦτα   ποιήσει ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶτον
[342]   τῆς τὸ συμφέρον εἰς αὐτὰ  ταῦτα   σκεψομένης τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα
[342]   (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν καὶ  ταῦτα   τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ
[353]   ἔμοιγε δοκεῖ. ἴθι δή, μετὰ  ταῦτα   τόδε σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν τι
[347]   καὶ ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ  ταῦτα   τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, οὔτε
[352]   ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως (ἂν)  ταῦτα   τούτων φαμὲν ἔργα εἶναι; πάνυ
[349]   ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς λάβῃ; ἔστι  ταῦτα.   ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην·
[352]   ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα  ταὐτὰ   ταῦτα ποιήσει ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι·
[350]   πράττειν λέγειν, καὶ οὐ  ταὐτὰ   τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ εἰς τὴν
[342]   ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ  ὦτα   ἀκοῆς καὶ διὰ ταῦτα ἐπ'
[353]   τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν καὶ  ὦτα   στερόμενα τῆς αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς
[350]   ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω.  ἐρώτα   δή. τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ
[350]   βούλομαι, ἤ, εἰ βούλει ἐρωτᾶν,  ἐρώτα·   ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ ταῖς
[336]   δίκαιον ὅτι ἔστι, μὴ μόνον  ἐρώτα   μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων ἐπειδάν τίς
[337]   ἀποκρινοῖο, εἴ τίς τί σε  ἐρωτᾷ.   σοφὸς γὰρ εἶ, ἦν δ'
[336]   ὑπὸ τοῦ λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι,  προσέβλεψα   αὐτὸν πρότερος, (ὥστε αὐτῷ οἷός
[332]   ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης τὸ  τὰ   ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο
[331]   ὅτι, δ' ὅς, τὸ  τὰ   ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι·
[339]   τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ  τὰ   συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005