HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 22 formes différentes pour 177 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[353]   οὐχ οὕτω; οὕτω. Εχε δή· ἆρ’ ἄν ποτε ὄμματα τὸ αὑτῶν

[353]   φαμέν, ἔστι τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν;

[341]   καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν καὶ ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν

[335]   ἵππων; εἰς τὴν τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους

[333]   οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ' οὖν καὶ νόσον ὅστις δεινὸς

[333]   ἤ τι ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν ὁ δίκαιος ἀγαθὸς καὶ

[353]   τῷ ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν οὐ τοῦτο τούτου ἔργον

[346]   τῆς τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε, ὅταν

[334]   οὓς δ' ἂν πονηροὺς μισεῖν. ἆρ' οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι

[353]   φαμέν τινα ψυχῆς εἶναι; φαμέν. (ἆρ' οὖν ποτε, ὦ Θρασύμαχε, ψυχὴ

[335]   ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ οἱ μουσικοὶ

[352]   σοι εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν τοῦτο ἂν θείης καὶ

[333]   ὂν τυγχάνει. τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ ὁ πατάξαι δεινότατος ἐν

[335]   σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον

[337]   λαμβάνῃ λόγον καὶ ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ ἄν, ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε,

[341]   μὴ οἷός τ' ᾖς. (οἴει γὰρ ἄν με, εἶπον, οὕτω μανῆναι

[341]   γέ σοι πλέον ἔσται· (οὔτε γὰρ ἄν με λάθοις κακουργῶν, οὔτε

[352]   οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες

[349]   πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν,

[329]   εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν τι,

[346]   (οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς ἡ δύναμις· ἢ τὴν

[334]   τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ γὰρ αὐτοῖς εἰσιν τοὺς δ' ἐχθροὺς

[333]   ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία· ἢ οὔ; ναί. πρός

[336]   ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ οἴου, εἰ μὲν χρυσίον

[345]   ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ δή σοι λέγω τό γ'

[338]   δὴ μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ γὰρ δὴ φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν

[335]   οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη ὂν

[328]   ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς

[349]   ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖς σύ, ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς

[347]   ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ δύο μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν δὲ

[338]   δή, ἦ δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ

[328]   Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ μὲν γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει ἦ

[352]   τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ

[337]   οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ εἶ, ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ

[340]   ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐν

[338]   συμφέρον ἅμα καὶ δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ

[337]   τίς τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ εἶ, ἦν δ' ἐγώ, ὦ

[347]   οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα· οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ δὴ (αὐτοῖς

[334]   παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς

[334]   μηδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος. τοὺς

[340]   οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ ἐπιστήμης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν

[351]   δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν· ἦ γάρ; ἔστω, ἦ δ' ὅς, ἵνα

[328]   προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα

[351]   καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ, ἔφη, χαρίζομαι. εὖ γε σὺ

[353]   δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν γάρ. ἡ μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ

[337]   ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε, λέγε· πάντες γὰρ ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε

[329]   οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ

[335]   ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ γὰρ θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ

[340]   τί, ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς μὲν ἄρχοντας

[344]   ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι

[330]   ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὅτι,

[353]   καὶ πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως.

[328]   μοι ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ καὶ (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ

[331]   γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι

[334]   τοὺς δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ· καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον

[352]   ὥσπερ καὶ νῦν. ὅτι μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους καὶ

[327]   ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες. οὐ γὰρ κακῶς δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ.

[341]   οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης· οὐ γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται,

[329]   τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ

[330]   ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει. οἵ τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν ἐν

[348]   ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο,

[341]   πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. οἴει γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν τοῖς

[331]   παραδίδωμι ὑμῖν τὸν λόγον· δεῖ γάρ με ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι.

[328]   ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ τὴν

[331]   τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι ἢ

[328]   διαλεγόμενος (τοῖς σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι,

[332]   ἐστιν τοῦτο ὃ παρακατέθετο· ἦ γάρ; ναί. ἀποδοτέον δέ γε οὐδ'

[352]   ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις· ἦ γάρ; ναί. δίκαιοι δέ γ' εἰσίν,

[342]   ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων εἶναι

[350]   τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ. ὁ μὲν ἄρα δίκαιος ἡμῖν

[330]   οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα

[344]   ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ γὰρ οἶμαι, ἔφη ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ

[345]   πῶς, ἔφη, σὲ πείσω; εἰ γὰρ οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι,

[344]   πάντα τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ ἔλεγον, τὸν μεγάλα

[338]   φῂς χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ ὅσην δύναμαι. δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν

[343]   ὁ δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος,

[331]   γιγνώσκεις, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ ὅτι οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ

[348]   ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς γὰρ οὐ βούλομαι; ἦ δ' ὅς.

[349]   δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη, ὁ τοιοῦτος

[353]   σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν

[327]   ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ; ἢ τοίνυν τούτων, ἔφη,

[354]   ὁ δὲ μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ οὔ; ὁ μὲν δίκαιος ἄρα

[339]   τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ; (οὐ μόνον ἄρα δίκαιόν

[354]   οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ οὔ; οὐδέποτ' ἄρα, ὦ μακάριε

[348]   καλεῖς, τὸ δὲ κακίαν; πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν τὴν μὲν δικαιοσύνην

[338]   δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν

[338]   δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα γὰρ οὐκ ἔχω. ὡς δὲ προθύμως

[334]   οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ ὀρθῶς τὸν φίλον καὶ

[351]   ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό γε

[349]   καὶ τῆς δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη, ὅς γε πάντων

[338]   πρῶτον, ἔφην, τί λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος

[330]   καὶ τοῦ πατρός. ὁ μὲν γὰρ πάππος τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ

[352]   δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ λόγος,

[329]   τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι.

[342]   πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε γὰρ πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ

[351]   ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που ὅτι καὶ δυνατώτερον καὶ

[338]   Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις; οὐ γάρ που τό γε τοιόνδε φῄς·

[351]   οὐ μᾶλλον; πάνυ γε. στάσεις γάρ που, ὦ Θρασύμαχε, ἥ γε

[342]   ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ τέχνη

[353]   ἐγώ, αὐτῶν ἡ ἀρετή· οὐ γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ

[338]   δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε δή,

[339]   εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ τι εἶναι καὶ

[329]   οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν

[345]   δὲ ὁρᾷς, ὦ Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν

[340]   δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ κελευόμενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε,

[336]   μὴ χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν

[354]   τοῦ διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον μὴ οἶδα ὅ

[344]   τὴν ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ

[340]   δίκαιον εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ τοῦ κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν,

[331]   ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ τοι, ὦ Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος

[339]   ἢ ὃ σὺ λέγεις; τὸ γὰρ τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται

[329]   καὶ νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι γὰρ τῶν γε τοιούτων ἐν τῷ

[333]   ἐγὼ οἶμαι, ὁ ἱππικός. ἦ γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν ὅταν γε

[347]   οἱ ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα

[332]   μέντοι νὴ Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς φίλους

[332]   δίκαιον ὃ εἴη. διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς φαίνεται, ὅτι τοῦτ' εἴη

[328]   ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι τινὲς

[328]   πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ ὁδὸν

[328]   τοῖς νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο παρ' ἡμᾶς φοίτα ὡς παρὰ φίλους

[334]   ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ γὰρ

[349]   ἕως ἄν σε ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖς σύ,

[352]   οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶτον μὲν ἀδύνατον

[349]   δὲ ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν καὶ ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν, ἃ δὲ ἄφρονα,

[342]   ἂν ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ τῷ

[330]   ἑαυτῶν, καὶ κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ

[351]   οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία οὐδεὶς

[350]   δόξαν. ὥστε σοί, ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς λέγειν. καίτοι τί

[344]   δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον οὖν σκόπει, εἴπερ βούλει κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον συμφέρει

[331]   ὦ Σώκρατες, ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι.

[351]   δικαιοσύνης· νῦν δέ γ' ἔφην, εἴπερ σοφία τε καὶ ἀρετή ἐστιν

[350]   Δία, ἦν δ' ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ τοῦτο ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ δὲ

[336]   ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ' εἴπερ ὡς ἀληθῶς βούλει εἰδέναι τὸ

[346]   κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς; ἢ ἐάνπερ βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου,

[332]   ἄν τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἡ ἀπόδοσις (καὶ ἡ λῆψις

[348]   δ' ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι δὲ οὐκ ἄξια

[344]   τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ ἔλεγον, τὸν μεγάλα δυνάμενον

[331]   γὰρ ὅτι οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου

[350]   ἐρώτα δή. τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα

[341]   δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω,

[344]   δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν

[332]   γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ καὶ προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο

[346]   τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ

[337]   ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ, ἢ ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ μὴ εἰδότι;

[352]   τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον.

[349]   τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη.

[334]   γε ὁ αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι

[348]   ἢ αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν τι

[343]   διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους ἢ ὥσπερ ἄν τις πρὸς πρόβατα διατεθείη,

[348]   τῶν διακρινούντων δεησόμεθα· ἂν δὲ ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν,

[344]   Θρασύμαχος ἐν νῷ εἶχεν ἀπιέναι, ὥσπερ βαλανεὺς ἡμῶν καταντλήσας κατὰ τῶν

[330]   ἢ οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν

[345]   τῶν προβάτων βέλτιστον βλέποντα ἀλλ' ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι,

[341]   τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην ἐγώ, εἴ με ἔροιο

[330]   τοῦ γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ

[336]   ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς ὡς

[352]   μοι τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ νῦν. ὅτι μὲν γὰρ

[329]   ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην

[349]   οὐ γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης. τί δέ;

[347]   ἂν εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ'

[333]   τοῦ οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ ὁ κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου εἰς

[354]   ἀλλ' οὐ διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ λίχνοι τοῦ ἀεὶ παραφερομένου

[330]   ἀδικήματα καὶ ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει

[342]   ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς

[350]   ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ ταῖς γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους

[328]   μοι χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ

[346]   ἢ ἐάνπερ βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν τι μᾶλλον, ἐάν

[345]   ἢ αὖ πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ ποιμένα. τῇ

[342]   καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη

[342]   αἱ τέχναι καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ

[353]   ἀρετὴ δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον τι προστέτακται; ἴωμεν

[343]   Σώκρατες, οὑτωσὶ χρή, ὅτι δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον ἔχει. πρῶτον

[349]   τίς σοι, ὦ ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ ἁρμοττόμενος λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς

[353]   δικαία ψυχὴ καὶ ὁ δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ ὁ

[331]   ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι ὅτι ποτὲ λέγει,

[330]   τοσαύτην ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ ὁ πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε τῆς

[328]   ἦν δ' ἔνδον καὶ ὁ πατὴρ ὁ τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ

[334]   ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου καὶ φὼρ δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα ὁ

Pages
[353]	οὐχ οὕτω; οὕτω. Εχε δή·	ἆρ’	ἄν ποτε ὄμματα τὸ αὑτῶν
[353]	φαμέν, ἔστι τι ἔργον; ἔστιν.	ἆρ'	οὖν καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν;
[341]	καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη.	ἆρ'	οὖν καὶ ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν
[335]	ἵππων; εἰς τὴν τῶν ἵππων.	ἆρ'	οὖν καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους
[333]	οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε.	ἆρ'	οὖν καὶ νόσον ὅστις δεινὸς
[333]	ἤ τι ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα.	(ἆρ'	οὖν ὁ δίκαιος ἀγαθὸς καὶ
[353]	τῷ ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ.	ἆρ'	οὖν οὐ τοῦτο τούτου ἔργον
[346]	τῆς τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη.	(ἆρ'	οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε, ὅταν
[334]	οὓς δ' ἂν πονηροὺς μισεῖν.	ἆρ'	οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι
[353]	φαμέν τινα ψυχῆς εἶναι; φαμέν.	(ἆρ'	οὖν ποτε, ὦ Θρασύμαχε, ψυχὴ
[335]	ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν.	ἆρ'	οὖν τῇ μουσικῇ οἱ μουσικοὶ
[352]	σοι εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε.	ἆρ'	οὖν τοῦτο ἂν θείης καὶ
[333]	ὂν τυγχάνει. τόδε δὲ σκεψώμεθα.	ἆρ'	οὐχ ὁ πατάξαι δεινότατος ἐν
[335]	σοφὸς ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ	γὰρ	ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον
[337]	λαμβάνῃ λόγον καὶ ἐλέγχῃ. πῶς	γὰρ	ἄν, ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε,
[341]	μὴ οἷός τ' ᾖς. (οἴει	γὰρ	ἄν με, εἶπον, οὕτω μανῆναι
[341]	γέ σοι πλέον ἔσται· (οὔτε	γὰρ	ἄν με λάθοις κακουργῶν, οὔτε
[352]	οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ	γὰρ	ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες
[349]	πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ	γὰρ	ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν,
[329]	εἶναι. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ	γὰρ	ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν τι,
[346]	(οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη	γὰρ	αὐτῆς ἡ δύναμις· ἢ τὴν
[334]	τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ	γὰρ	αὐτοῖς εἰσιν τοὺς δ' ἐχθροὺς
[333]	ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ	γὰρ	γεωργία· ἢ οὔ; ναί. πρός
[336]	ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ	γὰρ	δὴ οἴου, εἰ μὲν χρυσίον
[345]	ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ	γὰρ	δή σοι λέγω τό γ'
[338]	δὴ μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ	γὰρ	δὴ φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν
[335]	οὐ γὰρ ἀληθῆ ἔλεγεν· οὐδαμοῦ	γὰρ	δίκαιον οὐδένα ἡμῖν ἐφάνη ὂν
[328]	ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο	γὰρ	δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς
[349]	ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ. ἐμοὶ	γὰρ	δοκεῖς σύ, ὦ Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς
[347]	ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν	γὰρ	δύο μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν δὲ
[338]	δή, ἦ δ' ὅς. φημὶ	γὰρ	ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ
[328]	Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ μὲν	γὰρ	ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει ἦ
[352]	τοῦ λόγου, ἔφη, θαρρῶν· οὐ	γὰρ	ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ
[337]	οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς	γὰρ	εἶ, ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ
[340]	ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης	γὰρ	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐν
[338]	συμφέρον ἅμα καὶ δίκαιον. βδελυρὸς	γὰρ	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ
[337]	τίς τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς	γὰρ	εἶ, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[347]	οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα· οὐ	γάρ	εἰσι φιλότιμοι. δεῖ δὴ (αὐτοῖς
[334]	παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ	γὰρ	ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς
[334]	μηδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες· πονηρὸς	γὰρ	ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος. τοὺς
[340]	οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης	γὰρ	ἐπιστήμης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν
[351]	δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν· ἦ	γάρ;	ἔστω, ἦ δ' ὅς, ἵνα
[328]	προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου· τεθυκὼς	γὰρ	ἐτύγχανεν ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα
[351]	καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ	γάρ,	ἔφη, χαρίζομαι. εὖ γε σὺ
[353]	δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν	γάρ.	ἡ μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ
[337]	ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε, λέγε· πάντες	γὰρ	ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε
[329]	οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ	γὰρ	ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ
[335]	ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ	γὰρ	θερμότητος οἶμαι ἔργον ψύχειν ἀλλὰ
[340]	τί, ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς	γὰρ	Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς μὲν ἄρχοντας
[344]	ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα καὶ	γὰρ	ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι
[330]	ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ	γὰρ	ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὅτι,
[353]	καὶ πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα	γὰρ	ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς ὄψεως.
[328]	μοι ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου	γὰρ	καὶ (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ
[331]	γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς	γὰρ	καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι
[334]	τοὺς δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ	γάρ·	καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον
[352]	ὥσπερ καὶ νῦν. ὅτι μὲν	γὰρ	καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους καὶ
[327]	ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες. οὐ	γὰρ	κακῶς δοξάζεις, ἦν δ' ἐγώ.
[341]	οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης· οὐ	γὰρ	κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται,
[329]	τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν	γὰρ	κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ
[330]	ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει. οἵ τε	γὰρ	λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν ἐν
[348]	ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ. εἰ	γὰρ	λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο,
[341]	πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. οἴει	γάρ	με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν τοῖς
[331]	παραδίδωμι ὑμῖν τὸν λόγον· δεῖ	γάρ	με ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι.
[328]	ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα	γὰρ	μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ τὴν
[331]	τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ. τὸ	γὰρ	μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι ἢ
[328]	διαλεγόμενος (τοῖς σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ	γάρ	μοι χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι,
[332]	ἐστιν τοῦτο ὃ παρακατέθετο· ἦ	γάρ;	ναί. ἀποδοτέον δέ γε οὐδ'
[352]	ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις· ἦ	γάρ;	ναί. δίκαιοι δέ γ' εἰσίν,
[342]	ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται	γὰρ	ὁ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων εἶναι
[350]	τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν	γάρ.	ὁ μὲν ἄρα δίκαιος ἡμῖν
[330]	οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ	γὰρ	οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα
[344]	ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ	γὰρ	οἶμαι, ἔφη ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ
[345]	πῶς, ἔφη, σὲ πείσω; εἰ	γὰρ	οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι,
[344]	πάντα τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω	γὰρ	(ὅνπερ νυνδὴ ἔλεγον, τὸν μεγάλα
[338]	φῂς χάριν ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω	γὰρ	ὅσην δύναμαι. δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν
[343]	ὁ δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ	γὰρ	ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος,
[331]	γιγνώσκεις, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον	γὰρ	ὅτι οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ
[348]	ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει; πῶς	γὰρ	οὐ βούλομαι; ἦ δ' ὅς.
[349]	δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς	γὰρ	οὐ μέλλει, ἔφη, ὁ τοιοῦτος
[353]	σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς	γὰρ	οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν
[327]	ἡμᾶς, ἔφη, ὅσοι ἐσμέν; πῶς	γὰρ	οὔ; ἢ τοίνυν τούτων, ἔφη,
[354]	ὁ δὲ μὴ τἀναντία. πῶς	γὰρ	οὔ; ὁ μὲν δίκαιος ἄρα
[339]	τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς	γὰρ	οὔ; (οὐ μόνον ἄρα δίκαιόν
[354]	οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς	γὰρ	οὔ; οὐδέποτ' ἄρα, ὦ μακάριε
[348]	καλεῖς, τὸ δὲ κακίαν; πῶς	γὰρ	οὔ; οὐκοῦν τὴν μὲν δικαιοσύνην
[338]	δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς	γὰρ	οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν
[338]	δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα	γὰρ	οὐκ ἔχω. ὡς δὲ προθύμως
[334]	οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν	γὰρ	οὐκ ὀρθῶς τὸν φίλον καὶ
[351]	ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς	γὰρ	οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό γε
[349]	καὶ τῆς δικαίας πράξεως; πῶς	γὰρ	οὔκ; ἔφη, ὅς γε πάντων
[338]	πρῶτον, ἔφην, τί λέγεις· νῦν	γὰρ	οὔπω οἶδα. τὸ τοῦ κρείττονος
[330]	καὶ τοῦ πατρός. ὁ μὲν	γὰρ	πάππος τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ
[352]	δ' ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ	γὰρ	περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ λόγος,
[329]	τὸ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς	γὰρ	πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι.
[342]	πονηρίαν τὸ συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε	γὰρ	πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ
[351]	ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη	γάρ	που ὅτι καὶ δυνατώτερον καὶ
[338]	Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις; οὐ	γάρ	που τό γε τοιόνδε φῄς·
[351]	οὐ μᾶλλον; πάνυ γε. στάσεις	γάρ	που, ὦ Θρασύμαχε, ἥ γε
[342]	ἄλλη τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ	γὰρ	προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ τέχνη
[353]	ἐγώ, αὐτῶν ἡ ἀρετή· οὐ	γάρ	πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ
[338]	δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι	γάρ	σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε δή,
[339]	εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ	γὰρ	συμφέρον γέ τι εἶναι καὶ
[329]	οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις	γὰρ	συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν
[345]	δὲ ὁρᾷς, ὦ Θρασύμαχε ἔτι	(γὰρ	τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν
[340]	δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν. τὸ	γὰρ	τὰ κελευόμενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε,
[336]	μὴ χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ	γάρ	τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν
[354]	τοῦ διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε	γὰρ	τὸ δίκαιον μὴ οἶδα ὅ
[344]	τὴν ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ	γὰρ	τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ
[340]	δίκαιον εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ	γὰρ	τὸ τοῦ κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν,
[331]	ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως	γάρ	τοι, ὦ Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος
[339]	ἢ ὃ σὺ λέγεις; τὸ	γὰρ	τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου προστάττεται
[329]	καὶ νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι	γὰρ	τῶν γε τοιούτων ἐν τῷ
[333]	ἐγὼ οἶμαι, ὁ ἱππικός. ἦ	γάρ;	φαίνεται. καὶ μὴν ὅταν γε
[347]	οἱ ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε	γὰρ	φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα
[332]	μέντοι νὴ Δί' ἔφη· τοῖς	γὰρ	φίλοις οἴεται ὀφείλειν τοὺς φίλους
[332]	δίκαιον ὃ εἴη. διενοεῖτο μὲν	γάρ,	ὡς φαίνεται, ὅτι τοῦτ' εἴη
[328]	ἐν τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν	παρ'	αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι τινὲς
[328]	πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι	παρ'	αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ ὁδὸν
[328]	τοῖς νεανίσκοις σύνισθι καὶ δεῦρο	παρ'	ἡμᾶς φοίτα ὡς παρὰ φίλους
[334]	ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις	παρ'	Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό· καὶ γὰρ
[349]	ἕως ἄν σε ὑπολαμβάνω λέγειν	ἅπερ	διανοῇ. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖς σύ,
[352]	οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει	ἅπερ	πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶτον μὲν ἀδύνατον
[349]	δὲ ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν καὶ	ἅπερ	φρόνιμον, ἀγαθόν, ἃ δὲ ἄφρονα,
[342]	ἂν ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη	ἥπερ	ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ τῷ
[330]	ἑαυτῶν, καὶ κατὰ τὴν χρείαν	ᾗπερ	οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ
[351]	οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας,	ἐπειδήπερ	ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία οὐδεὶς
[350]	δόξαν. ὥστε σοί, ἔφη, ἀρέσκειν,	ἐπειδήπερ	οὐκ ἐᾷς λέγειν. καίτοι τί
[344]	δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον οὖν σκόπει,	εἴπερ	βούλει κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον συμφέρει
[331]	ὦ Σώκρατες, ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος,	εἴπερ	γέ τι χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι.
[351]	δικαιοσύνης· νῦν δέ γ' ἔφην,	εἴπερ	σοφία τε καὶ ἀρετή ἐστιν
[350]	Δία, ἦν δ' ἐγώ, ἀλλ'	εἴπερ	τοῦτο ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ δὲ
[336]	ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ'	εἴπερ	ὡς ἀληθῶς βούλει εἰδέναι τὸ
[346]	κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς; ἢ	ἐάνπερ	βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου,
[332]	ἄν τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ,	ἐάνπερ	ἡ ἀπόδοσις (καὶ ἡ λῆψις
[348]	δ' ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα,	ἐάνπερ	λανθάνῃ· ἔστι δὲ οὐκ ἄξια
[344]	τούτων τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ	(ὅνπερ	νυνδὴ ἔλεγον, τὸν μεγάλα δυνάμενον
[331]	γὰρ ὅτι οὐ τοῦτο λέγει,	ὅπερ	ἄρτι ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου
[350]	ἐρώτα δή. τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ,	ὅπερ	ἄρτι, ~ἵνα καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα
[341]	δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε	ὅπερ	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω,
[344]	δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη, καὶ	ὅπερ	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ μὲν
[332]	γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ	ὅπερ	καὶ προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο
[346]	τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ'	ὅπερ	πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ
[337]	ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ, ἢ	ὅπερ	προσήκει πάσχειν τῷ μὴ εἰδότι;
[352]	τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν,	ὅπερ	τὸ ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον.
[349]	τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν	οἷσπερ	ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη.
[334]	γε ὁ αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός,	ὅσπερ	καὶ τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι
[348]	ἢ αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι	ὥσπερ	ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν τι
[343]	διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους ἢ	ὥσπερ	ἄν τις πρὸς πρόβατα διατεθείη,
[348]	τῶν διακρινούντων δεησόμεθα· ἂν δὲ	ὥσπερ	ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν,
[344]	Θρασύμαχος ἐν νῷ εἶχεν ἀπιέναι,	ὥσπερ	βαλανεὺς ἡμῶν καταντλήσας κατὰ τῶν
[330]	ἢ οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά.	ὥσπερ	γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν
[345]	τῶν προβάτων βέλτιστον βλέποντα ἀλλ'	ὥσπερ	δαιτυμόνα τινὰ καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι,
[341]	τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς;	ὥσπερ,	ἔφην ἐγώ, εἴ με ἔροιο
[330]	τοῦ γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ	ὥσπερ	ἤδη ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ
[336]	ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν	ὥσπερ	θηρίον ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς ὡς
[352]	μοι τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος	ὥσπερ	καὶ νῦν. ὅτι μὲν γὰρ
[329]	ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον,	ὥσπερ	λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην
[349]	οὐ γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος,	ὥσπερ	νῦν, καὶ εὐήθης. τί δέ;
[347]	ἂν εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν	ὥσπερ	νυνὶ τὸ ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ'
[333]	τοῦ οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ,	ὥσπερ	ὁ κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου εἰς
[354]	ἀλλ' οὐ διὰ σέ· ἀλλ'	ὥσπερ	οἱ λίχνοι τοῦ ἀεὶ παραφερομένου
[330]	ἀδικήματα καὶ ἐκ τῶν ὕπνων,	ὥσπερ	οἱ παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει
[342]	ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς	ὥσπερ	ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς
[350]	ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι,	ὥσπερ	ταῖς γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους
[328]	μοι χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι,	ὥσπερ	τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν καὶ
[346]	ἢ ἐάνπερ βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν,	ὥσπερ	ὑπέθου, οὐδέν τι μᾶλλον, ἐάν
[345]	ἢ αὖ πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι,	ὥσπερ	χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ ποιμένα. τῇ
[342]	καὶ ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα,	ἕωσπερ	ἂν ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη
[342]	αἱ τέχναι καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου	οὗπέρ	εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ
[353]	ἀρετὴ δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ	ᾧπερ	καὶ ἔργον τι προστέτακται; ἴωμεν
[343]	Σώκρατες, οὑτωσὶ χρή, ὅτι δίκαιος	ἀνὴρ	ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον ἔχει. πρῶτον
[349]	τίς σοι, ὦ ἄριστε, μουσικὸς	ἀνὴρ	ἁρμοττόμενος λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς
[353]	δικαία ψυχὴ καὶ ὁ δίκαιος	ἀνὴρ	εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ ὁ
[331]	ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ καὶ θεῖος	ἀνήρ	τοῦτο μέντοι ὅτι ποτὲ λέγει,
[330]	τοσαύτην ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ ὁ	πατὴρ	ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε τῆς
[328]	ἦν δ' ἔνδον καὶ ὁ	πατὴρ	ὁ τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ
[334]	ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου καὶ	φὼρ	δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα ὁ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 22/11/2005