Pages
[333]	γε πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς ἢ	ὁ	κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν τί
[333]	κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν, ἢ	ὁ	πεττευτικός; ὁ πεττευτικός. ἀλλ' εἰς
[339]	δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον ἢ	ὃ	σὺ λέγεις; τὸ γὰρ τοῦ
[335]	ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ	ὁ	ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς δὲ ὁ
[328]	μὴ ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ	ὁ	Ἀδείμαντος, ἆρά γε, ἦ δ'
[349]	ἔφη, ἔχει. τί δὲ δὴ	ὁ	ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου
[350]	ὦ Θρασύμαχε, ἦν δ' ἐγώ,	ὁ	ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε
[349]	ἔφην, φρόνιμός τε καὶ ἀγαθὸς	ὁ	ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος οὐδέτερα;
[349]	τῷ φρονίμῳ καὶ τῷ ἀγαθῷ	ὁ	ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος οὐκ
[349]	γε ἀνθρώπου τε καὶ πράξεως	ὁ	ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ ἁμιλλήσεται ὡς
[353]	ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς δὲ	ὁ	ἄδικος. φαίνεται, ἔφη, κατὰ τὸν
[352]	(καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται	ὁ	ἄδικος, ὦ Θρασύμαχε, ὁ δὲ
[342]	τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ	ὁ	ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων εἶναι ἄρχων
[342]	συνέφη. οὐκοῦν καὶ ὁ κυβερνήτης	ὁ	ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ'
[340]	δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης γὰρ ἐπιστήμης	ὁ	ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν ᾧ οὐκ
[350]	γε οὕτως ἔχειν. τί δὲ	ὁ	ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος
[331]	ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν εἴη	ὁ	ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς τὸν
[332]	ὦσιν ὅ τε ἀπολαμβάνων καὶ	ὁ	ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν φῂς
[350]	ὁ δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί.	ὁ	ἄρα ἀγαθός τε καὶ σοφὸς
[340]	ὅτι ὁ ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ	ὁ	ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν δή
[330]	τὸ γῆρας φέρουσιν, εὖ ἔχει	ὁ	αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν
[334]	δοκεῖ. ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου γε	ὁ	αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ καὶ
[347]	τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς ἂν	ὁ	γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο
[337]	γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν, ἔφη	ὁ	Γλαύκων. ἀλλ' ἕνεκα ἀργυρίου, ὦ
[328]	(καὶ μὴ ἄλλως ποιεῖτε. καὶ	ὁ	Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον εἶναι.
[327]	ἀλλὰ περιμενοῦμεν, ἦ δ' ὃς	ὁ	Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον ὅ
[347]	τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες; ἔφη	ὁ	Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ δύο
[327]	πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη	ὁ	Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ ἀκουσομένων,
[340]	καὶ ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ	ὁ	γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι ἕκαστος
[354]	ὁ μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων,	ὁ	δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω, ἔφη.
[336]	καὶ ὁ Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν·	ὁ	δ' εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος,
[343]	ἀπὸ τῶν ἴσων πλέον εἰσφέρει,	ὁ	δ' ἔλαττον, ὅταν τε λήψεις,
[350]	ὢν ἀγαθός τε καὶ σοφός,	ὁ	δὲ ἄδικος ἀμαθής τε καὶ
[349]	οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ ἀνομοίου,	ὁ	δὲ ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου
[350]	δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ ἀγαθῷ,	ὁ	δὲ ἄδικος τῷ κακῷ καὶ
[335]	βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου. φαίνεται.	ὁ	δέ γε δίκαιος ἀγαθός; πάνυ
[350]	οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη.	(ὁ	δέ γε δίκαιος τοῦ μὲν
[349]	τε καὶ ἀγαθὸς ὁ ἄδικος,	ὁ	δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ τοῦτ'
[349]	καὶ τῷ ἀγαθῷ ὁ ἄδικος,	ὁ	δὲ δίκαιος οὐκ ἔοικεν; πῶς
[352]	ἔσται ὁ ἄδικος, ὦ Θρασύμαχε,	ὁ	δὲ δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ τοῦ
[350]	ἄν, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως.	ὁ	δὲ ἐπιστήμων σοφός; φημί. ὁ
[350]	τε καὶ ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη.	ὁ	δὲ κακός τε καὶ ἀμαθὴς
[349]	ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις,	ὁ	δὲ μὴ ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος
[354]	ζῶν μακάριός τε καὶ εὐδαίμων,	ὁ	δὲ μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ
[343]	τε λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν,	ὁ	δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ γὰρ
[350]	ὁ δὲ ἐπιστήμων σοφός; φημί.	ὁ	δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί. ὁ
[350]	ἄδικος ἀμαθής τε καὶ κακός.	ὁ	δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα
[346]	αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται	ὁ	δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ
[333]	ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν	ὁ	δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος κοινωνὸς
[333]	ἀλλ' εἰς τίνα δὴ κοινωνίαν	ὁ	δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ
[353]	μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ	ὁ	δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται, κακῶς
[334]	φὼρ δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα	ὁ	δίκαιος ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν, καὶ
[332]	ἆρα καὶ τοῖς μὴ πολεμοῦσιν	ὁ	δίκαιος ἄχρηστος; οὐ πάνυ μοι
[332]	θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης. τί δὲ	ὁ	δίκαιος; ἐν τίνι πράξει καὶ
[349]	ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδὲ βούλεται	ὁ	δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ'
[349]	πειρῶ ἔτι πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι·	ὁ	δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ τί
[349]	ταῦτα. ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην·	ὁ	δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ
[333]	εἰς πλίνθων καὶ λίθων θέσιν	ὁ	δίκαιος χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων
[333]	ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι,	ὁ	δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων; ὅταν
[334]	ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα τις	ὁ	δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται, καὶ
[330]	αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ' ἂν	ὁ	ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως γῆρας
[354]	εἴτε καὶ οὔ, καὶ πότερον	ὁ	ἔχων αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν
[343]	δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον περιειστήκει,	ὁ	Θρασύμαχος ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ
[344]	τε καὶ συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν	ὁ	Θρασύμαχος ἐν νῷ εἶχεν ἀπιέναι,
[336]	τις αὐτὸ φαίη εἶναι; (καὶ	ὁ	Θρασύμαχος πολλάκις μὲν καὶ διαλεγομένων
[344]	ζῴη; ἐγὼ γὰρ οἶμαι, ἔφη	ὁ	Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν; ἔοικας,
[338]	αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν. καὶ	ὁ	Θρασύμαχος φανερὸς μὲν ἦν ἐπιθυμῶν
[340]	λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως, ὅτι	ὁ	ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ λογιστὴς
[340]	πᾶς γ' ἂν εἴποι ὅτι	ὁ	ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ ὁ ἄρχων
[333]	τότε (δέ, ὡς ἐγὼ οἶμαι,	ὁ	ἱππικός. ἦ γάρ; φαίνεται. καὶ
[328]	κύκλῳ. εὐθὺς οὖν με ἰδὼν	ὁ	Κέφαλος ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν·
[331]	Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη	ὁ	Κέφαλος, καὶ παραδίδωμι ὑμῖν τὸν
[327]	πόρρωθεν ἡμᾶς οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος	ὁ	Κεφάλου ἐκέλευσε δραμόντα τὸν παῖδα
[333]	οἰκοδομικοῦ τε καὶ κιθαριστικοῦ, ὥσπερ	ὁ	κιθαριστικὸς τοῦ δικαίου εἰς κρουμάτων;
[340]	τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη	ὁ	Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[340]	σύ γ' ἔφη, αὐτῷ μαρτυρήσῃς,	ὁ	Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί, ἔφη,
[340]	κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ ἡγοῖτο	ὁ	κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον
[342]	οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ	ὁ	κυβερνήτης ὁ ἀκριβὴς ναυτῶν εἶναι
[340]	ὅτι ὁ ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ	ὁ	λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ γραμματιστής·
[352]	οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος	ὁ	λόγος, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὅντινα
[351]	ἔφην, ὅτι σὸς οὗτος ἦν	ὁ	λόγος. ἀλλὰ τόδε περὶ αὐτοῦ
[334]	καὶ κλέπτειν δεινός. ὡς γοῦν	ὁ	λόγος, ἔφη, σημαίνει. κλέπτης ἄρα
[334]	Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι	ὁ	λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα, ἦν
[347]	ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν, ὅτι	ὁ	μέλλων καλῶς τῇ τέχνῃ πράξειν
[350]	καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ.	ὁ	μὲν ἄρα δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται
[330]	τε πάππου καὶ τοῦ πατρός.	ὁ	μὲν γὰρ πάππος τε καὶ
[343]	ὅταν τέ τινες εἰσφοραὶ ὦσιν,	ὁ	μὲν δίκαιος ἀπὸ τῶν ἴσων
[354]	μὴ τἀναντία. πῶς γὰρ οὔ;	ὁ	μὲν δίκαιος ἄρα εὐδαίμων, ὁ
[350]	ἔοικεν ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,	ὁ	μὲν δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ
[343]	δ' ἔλαττον, ὅταν τε λήψεις,	(ὁ	μὲν οὐδέν, ὁ δὲ πολλὰ
[330]	σκοπεῖ εἴ τινά τι ἠδίκησεν.	ὁ	μὲν οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν
[330]	γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ'	ὁ	μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός ποτ'
[333]	καὶ μὴν ὅταν γε πλοῖον,	ὁ	ναυπηγὸς ἢ ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν.
[327]	τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος	ὁ	Νικίου καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς
[341]	ἔφη, θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης;	ὁ	ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν
[327]	τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς.	ὁ	οὖν Πολέμαρχος ἔφη· ὦ Σώκρατες,
[338]	φῄς· εἰ Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων	ὁ	παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ συμφέρει τὰ
[327]	ἑ κελεῦσαι. καί μου ὄπισθεν	ὁ	παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει
[333]	τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ	ὁ	πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ εἴτε
[330]	πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ	ὁ	πατὴρ ἔτι ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε
[328]	Ἀριστωνύμου· ἦν δ' ἔνδον καὶ	ὁ	πατὴρ ὁ τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος.
[333]	πεττῶν θέσιν, ἢ ὁ πεττευτικός;	ὁ	πεττευτικός. ἀλλ' εἰς πλίνθων καὶ
[336]	διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε καὶ	ὁ	Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ δ'
[331]	οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὑπολαβὼν	ὁ	Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι χρὴ
[340]	οὐχ οὕτως, ἦ δ' ὃς	ὁ	Πολέμαρχος, ἐλέγετο. (οὐδέν, ἦν δ'
[328]	ἢ πῶς λέγεις; οὕτως, ἔφη	ὁ	Πολέμαρχος. καὶ πρός γε παννυχίδα
[340]	μὰ Δί' ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ὁ	Πολέμαρχος, σαφέστατά γε. ἐὰν σύ
[331]	ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη, ἐγώ,	ὁ	Πολέμαρχος, τῶν γε σῶν κληρονόμος;
[335]	ὁ ἀγαθὸς ἔσται, ἐχθρὸς δὲ	ὁ	πονηρός. ναί. κελεύεις δὴ ἡμᾶς
[332]	ἦν δ' ἐγώ, ὡς ἔοικεν,	ὁ	Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον ὃ
[335]	φίλοις ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸς	ὁ	ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ
[343]	πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου ἂν	ὁ	τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ
[349]	πῶς γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη,	ὁ	τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι τοῖς
[327]	τε Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος	ὁ	τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος
[343]	καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι	ὁ	τοῦ δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον
[331]	(λέγε δή, εἶπον ἐγώ, σὺ	ὁ	τοῦ λόγου κληρονόμος, τί φῂς
[328]	δ' ἔνδον καὶ ὁ πατὴρ	ὁ	τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα
[329]	τὸ γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ὁ	τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν
[341]	τῶν τοιούτων. ἀλλ' εἰπέ μοι·	ὁ	τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός, ὃν
[354]	τὸν σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ μὴν	ὅ	γε εὖ ζῶν μακάριός τε
[332]	ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη,	ὅ	γε ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ
[342]	οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται. οὐκ ἄρα	ὅ	γε τοιοῦτος κυβερνήτης τε καὶ
[354]	γὰρ τὸ δίκαιον μὴ οἶδα	ὅ	ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε ἀρετή
[330]	ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι;	ὅ,	ἦ δ' ὅς, ἴσως οὐκ
[332]	βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δὲ ὦσιν	ὅ	τε ἀπολαμβάνων καὶ ὁ ἀποδιδούς
[338]	ἄλλους. εἰπόντος δέ μου ταῦτα,	ὅ	τε Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι
[327]	ὁ Γλαύκων. (καὶ ὀλίγῳ ὕστερον	ὅ	τε Πολέμαρχος ἧκε καὶ Ἀδείμαντος
[353]	σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν τι ἔργον	ὃ	ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ' ἂν
[353]	οὐ τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον	ὃ	ἂν ἢ μόνον τι ἢ
[352]	ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον,	ὃ	ἂν ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ
[353]	δὴ οἶμαι ἄμεινον ἂν μάθοις	ὃ	ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ οὐ
[348]	(τοῦτο μέν, ἔφην, οὐκ ἀγνοῶ	ὃ	βούλει λέγειν, ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα,
[328]	ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας	ὃ	δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν
[340]	εἰπέ, ὦ Θρασύμαχε· τοῦτο ἦν	ὃ	ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον, τὸ
[332]	ὁ Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον	ὃ	εἴη. διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς
[340]	τοὺς κάμνοντας κατ' αὐτὸ τοῦτο	ὃ	ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν, ὃς ἂν
[340]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν	ὃ	ἡγοῖτο ὁ κρείττων αὑτῷ συμφέρειν·
[339]	νῦν, ἦν δ' ἐγώ, ἔμαθον	ὃ	λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς ἢ
[338]	τοῦτ' οὖν ἐστιν, ὦ βέλτιστε,	ὃ	λέγω ~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν
[347]	δέ μοι δοκεῖ μεῖζον εἶναι	ὃ	νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν τοῦ
[341]	εἰπεῖν ἢ τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ,	ὃ	νυνδὴ ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον
[332]	γε ὀφειλόμενόν πού ἐστιν τοῦτο	ὃ	παρακατέθετο· ἦ γάρ; ναί. ἀποδοτέον
[340]	τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ' ἔστιν	(ὃ	προσαγορεύομεν αὐτόν, οὐδέποτε ἁμαρτάνει· ὥστε
[344]	χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες	ὃ	σὺ φῂς εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ,
[354]	ἐγώ μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν	ὃ	τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ
[341]	μὴ λαθὼν βιάσασθαι τῷ λόγῳ	δύναιο.	οὐδέ γ' ἂν ἐπιχειρήσαιμι, ἦν
[337]	καὶ πάντα μᾶλλον ποιήσοις ἢ	ἀποκρινοῖο,	εἴ τίς τί σε ἐρωτᾷ.
[341]	ὥσπερ, ἔφην ἐγώ, εἴ με	ἔροιο	εἰ ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι σώματι
[337]	οὖν ᾔδησθα ὅτι εἴ τινα	ἔροιο	ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα, καὶ
[337]	σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις,	εἰρωνεύσοιο	δὲ καὶ πάντα μᾶλλον ποιήσοις
[350]	οὐκ ἐᾷς λέγειν. καίτοι τί	ἄλλο	βούλει; οὐδὲν μὰ Δία, ἦν
[332]	ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ δ' ὅς.	ἄλλο	δή τι ἢ τὸ τοιοῦτον,
[341]	τῶν τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον	ἄλλο	ἢ ὅτι μάλιστα τελέαν εἶναι;
[337]	τούτων; τί ἀξιοῖς παθεῖν; τί	ἄλλο,	ἦν δ' ἐγώ, ἢ ὅπερ
[333]	δὲ λέγεις κοινωνήματα ἤ τι	ἄλλο;	κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν ὁ
[332]	τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι.	ἄλλο	μέντοι νὴ Δί' ἔφη· τοῖς
[343]	παχύνειν αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν πρὸς	ἄλλο	τι βλέποντας ἢ τὸ τῶν
[351]	ἢ λῃστὰς ἢ κλέπτας ἢ	ἄλλο	τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί
[338]	ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ	ἄλλο	τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος
[337]	ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή;	ἄλλο	τι οὖν, ἔφη, καὶ σὺ
[342]	αὐτὰ μάχεσθαι· ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν,	ἄλλο	τι οὖν, ἦν δ' ἐγώ,
[343]	τις πρὸς πρόβατα διατεθείη, καὶ	ἄλλο	τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς
[336]	οὐδὲ τὸ δίκαιον, τί ἂν	ἄλλο	τις αὐτὸ φαίη εἶναι; (καὶ
[342]	ἂν αὐτὸς δημιουργῇ, καὶ πρὸς	ἐκεῖνο	βλέπων καὶ τὸ ἐκείνῳ συμφέρον
[346]	ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ	ἐκεῖνο	ἐφ' ᾧ τέτακται. ἐὰν δὲ
[340]	νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι· τὸ δὲ ἀκριβέστατον	ἐκεῖνο	τυγχάνει ὄν, ~τὸν ἄρχοντα, καθ'
[346]	αὐτοῖς. συνέφη μόγις. (οὐκ ἄρα	ἀπὸ	τῆς αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη
[327]	Νικίου καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς	ἀπὸ	τῆς πομπῆς. ὁ οὖν Πολέμαρχος
[346]	ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται ὁ δημιουργὸς	ἀπὸ	τῆς τέχνης; οὐ φαίνεται, ἔφη.
[346]	μισθὸν ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς	ἀπὸ	τοῦ προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ
[343]	εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ μὲν δίκαιος	ἀπὸ	τῶν ἴσων πλέον εἰσφέρει, ὁ
[342]	τοῦ ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου	(ὑπὸ	ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα
[347]	τῆς δὲ ζημίας μεγίστη τὸ	ὑπὸ	πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν μὴ αὐτὸς
[354]	Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν τοῖς Βενδιδίοις.	ὑπὸ	σοῦ γε, ἦν δ' ἐγώ,
[330]	ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι	ὑπὸ	τῆς τοῦ γήρως ἀσθενείας ἢ
[329]	ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ	ὑπό	τινος· πῶς, ἔφη, (ὦ Σοφόκλεις,
[336]	ἂν γενέσθαι. νῦν δὲ ἡνίκα	ὑπὸ	τοῦ λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι, προσέβλεψα
[344]	ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀλλὰ καὶ	ὑπὸ	τῶν ἄλλων ὅσοι ἂν πύθωνται
[340]	τὰ κελευόμενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε,	ὑπὸ	τῶν ἀρχόντων δίκαιον εἶναι ἔθετο
[336]	ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγου, ἔπειτα	ὑπὸ	τῶν παρακαθημένων διεκωλύετο βουλομένων διακοῦσαι
[344]	καὶ μακάριοι (κέκληνται, οὐ μόνον	ὑπὸ	τῶν πολιτῶν ἀλλὰ καὶ ὑπὸ
[337]	πολὺ (μᾶλλον εἰκός ἐστίν που	ὑπὸ	ὑμῶν τῶν δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι.
[328]	ἄστυ, οὐδὲν ἂν σὲ ἔδει	δεῦρο	(ἰέναι, ἀλλ' ἡμεῖς ἂν παρὰ
[328]	νῦν δέ σε χρὴ πυκνότερον	δεῦρο	ἰέναι. ὡς εὖ ἴσθι ὅτι
[328]	τε τοῖς νεανίσκοις σύνισθι καὶ	δεῦρο	παρ' ἡμᾶς φοίτα ὡς παρὰ
[345]	τούτοις, ἢ ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς	μετατίθεσο	καὶ ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν
[352]	οὐχ ὡς σὺ τὸ πρῶτον	ἐτίθεσο·	εἰ δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν
[348]	γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν	ἐτίθεσο,	κακίαν μέντοι ἢ αἰσχρὸν αὐτὸ
[329]	δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, οὗτοι οὐ	τὸ	αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν
[331]	φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως καὶ	τὸ	ἀποδιδόναι ἄν τίς τι παρά
[345]	τὴν εὐωχίαν, ἢ αὖ πρὸς	τὸ	(ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ
[347]	ὅθεν κινδυνεύει τὸ ἑκόντα ἐπὶ	τὸ	ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ μὴ ἀνάγκην
[347]	τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ	τὸ	ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς
[347]	ἐπιεικεῖς, καὶ τότε ἔρχονται ἐπὶ	τὸ	ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ' ἀγαθόν
[338]	τοῦτο κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ πόλει,	τὸ	ἄρχον; πάνυ γε. (τίθεται δέ
[327]	δὲ καὶ θεωρήσαντες ἀπῇμεν πρὸς	τὸ	ἄστυ. κατιδὼν οὖν πόρρωθεν ἡμᾶς
[328]	ἦ τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς	τὸ	ἄστυ, οὐδὲν ἂν σὲ ἔδει
[339]	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ	τὸ	ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε
[338]	νόμους ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς	τὸ	αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς,
[346]	ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ	τὸ	αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ
[346]	καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι οὕτως	τὸ	αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται καὶ
[339]	τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι	τὸ	αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος
[341]	μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ ἁμαρτάνοντα δὲ	τὸ	αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι, τοῦτο δὲ
[342]	ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων ἐστίν,	τὸ	αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει,
[347]	ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων οὐ πέφυκε	τὸ	αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι ἀλλὰ τὸ
[353]	στερόμενα τῆς αὑτῶν ἀρετῆς κακῶς	τὸ	αὑτῶν ἔργον ἀπεργάσεται; πάνυ γε.
[353]	εἰ τῇ οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ	τὸ	αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται τὰ
[353]	δή· ἆρ’ ἄν ποτε ὄμματα	τὸ	αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο μὴ
[343]	τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ	τὸ	αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ τοὺς
[345]	ἐφ' ᾧ τέτακται, ὅπως τούτῳ	τὸ	βέλτιστον ἐκποριεῖ ἐπεὶ τά γε
[347]	τῇ τέχνῃ πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ	τὸ	βέλτιστον πράττει οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ
[345]	καθ' ὅσον ἀρχή, μηδενὶ ἄλλῳ	τὸ	βέλτιστον σκοπεῖσθαι ἢ ἐκείνῳ, τῷ
[345]	ἐγὼ γὰρ δή σοι λέγω	τό	γ' ἐμόν, ὅτι οὐ πείθομαι
[331]	ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ.	τὸ	γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι
[340]	δὲ δίκαιον εἶναι ταῦτα ποιεῖν.	τὸ	γὰρ τὰ κελευόμενα ποιεῖν, ὦ
[339]	τοὐναντίον ἢ ὃ σὺ λέγεις;	τὸ	γὰρ τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου
[338]	ποτε λέγεις; οὐ γάρ που	τό	γε τοιόνδε φῄς· εἰ Πουλυδάμας
[329]	κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ	τὸ	γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ
[329]	ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ	τὸ	γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν
[329]	ἀποδέχεσθαι ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως	τὸ	γῆρας φέρειν οὐ διὰ τὸν
[330]	δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ	τὸ	γῆρας φέρουσιν, εὖ ἔχει ὁ
[329]	μία τις αἰτία ἐστίν, οὐ	τὸ	γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ
[344]	συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει ὄν,	τὸ	δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε
[340]	λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ ὁ γραμματιστής·	τὸ	δ' οἶμαι ἕκαστος τούτων, καθ'
[340]	καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι·	τὸ	δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει ὄν,
[348]	μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς,	τὸ	δὲ κακίαν; πῶς γὰρ οὔ;
[339]	τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς,	τὸ	δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ
[339]	τινας οὐκ ὀρθῶς; οἶμαι ἔγωγε.	τὸ	δὲ ὀρθῶς ἆρα τὸ τὰ
[328]	ἄξιον θεάσασθαι· ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ	τὸ	δεῖπνον καὶ τὴν παννυχίδα θεασόμεθα.
[336]	ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι	τὸ	(δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι τὸ
[343]	ὅτι ἡ μὲν δικαιοσύνη καὶ	τὸ	δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ ὄντι,
[348]	λόγον, ὅσα αὖ ἀγαθὰ ἔχει	τὸ	δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις οὗτος,
[343]	τοῦ δημοσίου μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ	τὸ	δίκαιον εἶναι, πρὸς δὲ τούτοις
[347]	ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς	τὸ	δίκαιόν ἐστιν τὸ τοῦ κρείττονος
[336]	καὶ εἰπὲ τί φῂς εἶναι	τὸ	δίκαιον. καὶ ὅπως μοι μὴ
[354]	διαλόγου μηδὲν (εἰδέναι· ὁπότε γὰρ	τὸ	δίκαιον μὴ οἶδα ὅ ἐστιν,
[332]	ὡς ἔοικεν, ὁ Σιμωνίδης ποιητικῶς	(τὸ	δίκαιον ὃ εἴη. διενοεῖτο μὲν
[336]	εἴπερ ὡς ἀληθῶς βούλει εἰδέναι	τὸ	δίκαιον ὅτι ἔστι, μὴ μόνον
[354]	ὃ τὸ πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν,	τὸ	δίκαιον ὅτι ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος
[338]	ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι	τὸ	δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ
[344]	ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον εἶναι ἢ	τὸ	δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ,
[339]	τοῖς ἀρχομένοις, καὶ τοῦτό ἐστι	τὸ	δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ; (οὐ
[339]	τι εἶναι καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ	τὸ	δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς καὶ
[336]	ἐφάνη ἡ δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ	τὸ	δίκαιον, τί ἂν ἄλλο τις
[340]	τοῦτο ἦν ὃ ἐβούλου λέγειν	τὸ	δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[340]	ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι, καὶ	τὸ	δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ
[344]	τὸ μὲν τοῦ κρείττονος συμφέρον	τὸ	δίκαιον τυγχάνει ὄν, τὸ δ'
[343]	μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ	τὸ	δίκαιον· τῷ δὲ ἀδίκῳ πάντα
[337]	ἦ δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης	τὸ	εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν μὴ
[346]	ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει,	τὸ	ἐκείνου συμφέρον ἥττονος ὄντος σκοποῦσα,
[343]	δικαίων, οἱ δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν	τὸ	ἐκείνου συμφέρον κρείττονος ὄντος, καὶ
[342]	καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ	τὸ	ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον, καὶ
[347]	μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει	τὸ	ἑκόντα ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι
[338]	παγκάλην· προσεποιεῖτο δὲ φιλονικεῖν πρὸς	τὸ	ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν
[353]	ἑνὶ πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε·	τὸ	ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι
[353]	οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ' αὖ	τὸ	ζῆν; οὐ ψυχῆς φήσομεν ἔργον
[327]	δ' ἐγώ, ἔτι ἓν λείπεται,	τὸ	ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ
[336]	ὅτι τὸ λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι	τὸ	κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ συμφέρον,
[336]	ὅτι τὸ ὠφέλιμον μηδ' ὅτι	τὸ	λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι τὸ κερδαλέον
[348]	τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς λέγεις;	τὸ	μέν που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς,
[344]	καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον,	τὸ	μὲν τοῦ κρείττονος συμφέρον τὸ
[336]	δείσαντες διεπτοήθημεν· ὁ δ' εἰς	τὸ	μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη, ὑμᾶς
[347]	εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι	τὸ	μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ
[354]	ἀδικία τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην	τὸ	μὴ οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν
[340]	συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη ἢ	τὸ	μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη ὁ
[339]	συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον,	τὸ	μὴ συμφέρον. τί λέγεις σύ;
[346]	ἔοικεν, ἔφη. φαμὲν δέ γε	τὸ	μισθὸν ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς
[344]	τὸ ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ	τὸ	πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες
[341]	κλητέος ναύτης· οὐ γὰρ κατὰ	τὸ	πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ
[344]	ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα· οὐ γὰρ	τὸ	ποιεῖν τὰ ἄδικα ἀλλὰ τὸ
[329]	διὰ τὸν τρόπον ἀλλὰ διὰ	τὸ	πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ
[330]	χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὡς	τὸ	πολὺ οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ
[332]	φαίνεται, ὅτι τοῦτ' εἴη δίκαιον,	τὸ	προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι, τοῦτο δὲ
[335]	προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ ὡς	τὸ	πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον εἶναι
[354]	μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν ὃ	τὸ	πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ δίκαιον
[352]	μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς σὺ	τὸ	πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ δὲ καὶ
[345]	ὅτι τὸν ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν	τὸ	πρῶτον ὁριζόμενος τὸν ὡς ἀληθῶς
[336]	ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ εἶναι	τὸ	ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον εἶναι
[338]	κρέα πρὸς τὸ σῶμα, τοῦτο	τὸ	(σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν τοῖς
[354]	ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι ἐπὶ	τὸ	σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία
[352]	ποιεῖν πράττειν μεθ' αὑτοῦ διὰ	τὸ	στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ'
[336]	ὅτι τὸ κερδαλέον μηδ' ὅτι	τὸ	συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι καὶ
[346]	τις κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται διὰ	τὸ	συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν τῇ
[342]	αὐτοῖς δεῖ τινος τέχνης τῆς	τὸ	συμφέρον εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης
[342]	πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ	τὸ	συμφέρον ζητεῖν ἢ ἐκείνῳ οὗ
[341]	λόγῳ, ὃ νυνδὴ ἔλεγες, οὗ	τὸ	συμφέρον κρείττονος ὄντος δίκαιον ἔσται
[339]	ἀληθὲς ἢ μή, πειράσομαι μαθεῖν.	τὸ	συμφέρον μὲν οὖν, ὦ Θρασύμαχε,
[342]	ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ αὑτῇ	τὸ	συμφέρον σκέψεται; ἢ οὔτε αὑτῆς
[342]	τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ	τὸ	συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ σκοπουμένῃ
[342]	ἦν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ	τὸ	συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί,
[342]	προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς πονηρίαν	τὸ	συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε γὰρ πονηρία
[338]	τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις εἶναι,	τὸ	σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν τούτου
[328]	ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ κατὰ	τὸ	σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται
[338]	συμφέρει τὰ βόεια κρέα πρὸς	τὸ	σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι
[332]	τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης	τὸ	τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι.
[331]	δικαιοσύνης; ὅτι, ἦ δ' ὅς,	τὸ	τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν
[339]	ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα	τὸ	τὰ συμφέροντά ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς,
[339]	(ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι δίκαιον,	τὸ	τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη
[331]	τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν,	τό	τινος παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν μὴ
[348]	δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε δή,	τὸ	τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς λέγεις;
[353]	οὐδ' ἂν ἑνὶ πράξαις, οἷον	τὸ	τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν
[332]	ὅς. ἄλλο δή τι ἢ	τὸ	τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει Σιμωνίδης
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τοῦ ἥττονός τε καὶ ἀρχομένου
[330]	μέντοι γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ	τὸ	τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ ἔχει, ὃς
[346]	ἥττονος ὄντος σκοποῦσα, ἀλλ' οὐ	τὸ	τοῦ κρείττονος. διὰ δὴ ταῦτα
[339]	προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς εἶναι	τὸ	τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ,
[341]	ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον δίκαιον λέγω,	τὸ	τοῦ κρείττονος ποιεῖν συμφέρον. εἶεν,
[339]	ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ δὴ αὐτόθι	τὸ	τοῦ κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως,
[338]	δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί
[347]	(Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν ἐστιν	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο
[340]	τούτων τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν
[340]	ὃ ἐβούλου λέγειν τὸ δίκαιον,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον δοκοῦν εἶναι
[340]	συμφέρον. ἀλλ' ἔφη ὁ Κλειτοφῶν,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ
[339]	πανταχοῦ εἶναι τὸ αὐτὸ δίκαιον,	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον. νῦν, ἦν
[339]	ἐστιν κατὰ τὸν σὸν λόγον	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ
[342]	οὐκ ἄρα ἐπιστήμη γε οὐδεμία	τὸ	τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'
[338]	λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω οἶδα.	τὸ	τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον
[340]	εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ	τὸ	τοῦ κρείττονος, ὦ Κλειτοφῶν, συμφέρον
[329]	παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν	τὸ	τοῦ Σοφοκλέους γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ
[332]	ὠφελίας τε καὶ βλάβας ἀποδιδοῦσα.	τὸ	τοὺς φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν
[346]	παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ πάλαι ἐλέγομεν,	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ καὶ ᾧ ἂν
[347]	τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖσθαι ἀλλὰ	τὸ	τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς ἂν
[342]	ἰατρὸς οὐδείς, καθ' ὅσον ἰατρός,	τὸ	τῷ ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'
[342]	συμφέρον σκοπεῖ οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται γὰρ ὁ
[342]	τοιοῦτος κυβερνήτης τε καὶ ἄρχων	τὸ	τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί τε
[342]	σκέψεταί τε καὶ προστάξει, ἀλλὰ	τὸ	τῷ ναύτῃ τε καὶ ἀρχομένῳ.
[343]	βουκόλους τὸ τῶν προβάτων ἢ	τὸ	τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν καὶ
[343]	πρὸς ἄλλο τι βλέποντας ἢ	τὸ	τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ τὸ
[345]	ὅσον ποιμήν ἐστιν, οὐ πρὸς	τὸ	τῶν προβάτων βέλτιστον βλέποντα ἀλλ'
[343]	τοὺς ποιμένας ἢ τοὺς βουκόλους	τὸ	τῶν προβάτων ἢ τὸ τῶν
[347]	νενομίσθαι τῆς δὲ ζημίας μεγίστη	τὸ	ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν μὴ
[352]	ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ	τὸ	ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται
[337]	ἧττόν τι αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι	τὸ	φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν
[336]	μοι δοκεῖ εἶναι τὸ ῥῆμα,	τὸ	φάναι δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν
[347]	ἄρχειν. ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι	τὸ	φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον εἶναι
[333]	γ' ἴσως, ὦ Πολέμαρχε, πρὸς	τὸ	χρῆσθαι ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ ἀργυρίου
[347]	ὥστε πᾶς ἂν ὁ γιγνώσκων	τὸ	ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ' ἄλλου
[336]	τὸ (δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι	τὸ	ὠφέλιμον μηδ' ὅτι τὸ λυσιτελοῦν
[330]	ἀλλὰ διὰ τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ,	ἀπεκρίνατο	ὅτι οὔτ' ἂν αὐτὸς Σερίφιος
[332]	ὅπερ καὶ προσήκει, κακόν τι.	ἠινίξατο	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ὡς
[340]	ἦ δ' ὃς ὁ Πολέμαρχος,	ἐλέγετο.	(οὐδέν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[328]	οὖν με ἰδὼν ὁ Κέφαλος	ἠσπάζετό	τε καὶ εἶπεν· ὦ Σώκρατες,
[340]	ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον εἶναι	ἔθετο	Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ τοῦ
[340]	ὦ Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον εἶναι	ἔθετο.	ταῦτα δὲ ἀμφότερα θέμενος ὡμολόγησεν
[332]	ὀφειλόμενόν πού ἐστιν τοῦτο ὃ	παρακατέθετο·	ἦ γάρ; ναί. ἀποδοτέον δέ
[340]	ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον τοῦτο	ἐτίθετο.	ἀλλ' οὐχ οὕτως, ἦ δ'
[330]	ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς	ἐγένετο	οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς
[327]	ἔδοξεν εἶναι, οὐ μέντοι ἧττον	ἐφαίνετο	πρέπειν ἣν οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον.
[332]	ἐγώ, εἰ οὖν τις αὐτὸν	ἤρετο·	ὦ Σιμωνίδη, ἡ τίσιν οὖν
[336]	λόγου, ἔπειτα ὑπὸ τῶν παρακαθημένων	διεκωλύετο	βουλομένων διακοῦσαι τὸν λόγον· ὡς
[336]	δὲ ἡνίκα ὑπὸ τοῦ λόγου	ἤρχετο	ἐξαγριαίνεσθαι, προσέβλεψα αὐτὸν πρότερος, (ὥστε
[337]	ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε, τὶς	ἀποκρίναιτο	πρῶτον μὲν μὴ εἰδὼς μηδὲ
[349]	καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ ἂν	δύναιτο.	ἀλλ' οὐ τοῦτο, ἦν δ'
[338]	εὐδοκιμήσειεν, ἡγούμενος ἔχειν ἀπόκρισιν παγκάλην·	προσεποιεῖτο	δὲ φιλονικεῖν πρὸς τὸ ἐμὲ
[332]	ποιητικῶς (τὸ δίκαιον ὃ εἴη.	διενοεῖτο	μὲν γάρ, ὡς φαίνεται, ὅτι
[349]	πότερον ἀξιοῖ ἂν πλεονεκτεῖν καὶ	ἡγοῖτο	δίκαιον εἶναι, ἢ οὐκ ἂν
[349]	δίκαιον εἶναι, ἢ οὐκ ἂν	ἡγοῖτο;	ἡγοῖτ' ἄν, ἦ δ' ὅς,
[340]	τοῦ κρείττονος συμφέρον ἔλεγεν ὃ	ἡγοῖτο	ὁ κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο
[332]	τί ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν	καλοῖτο;	εἰ μέν τι, ἔφη, δεῖ
[347]	ὁ γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον	ἕλοιτο	ὑπ' ἄλλου ἢ ἄλλον ὠφελῶν
[347]	κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ	γένοιτο,	περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ μὴ
[330]	πλουτήσας εὔκολός ποτ' ἂν ἑαυτῷ	γένοιτο.	πότερον δέ, ἦν δ' ἐγώ,
[337]	οἶμαί σοι ἦν ὅτι οὐδεὶς	ἀποκρινοῖτο	τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ
[353]	ὄμματα τὸ αὑτῶν ἔργον καλῶς	(ἀπεργάσαιντο	μὴ ἔχοντα τὴν αὑτῶν οἰκείαν
[328]	αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν·	ἔκειντο	γὰρ δίφροι τινὲς αὐτόθι κύκλῳ.
[338]	τε Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι	ἐδέοντο	αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν. καὶ
[352]	ἀληθὲς λέγομεν· οὐ γὰρ ἂν	ἀπείχοντο	ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ
[328]	χρόνου γὰρ καὶ (ἑωράκη αὐτόν.	καθῆστο	δὲ ἐστεφανωμένος ἐπί τινος προσκεφαλαίου
[329]	ἔφη, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι	αὐτὸ	ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ
[339]	ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι τὸ	αὐτὸ	δίκαιον, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.
[328]	τοῦ βίου, ἢ πῶς σὺ	αὐτὸ	ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι, ἔφη, νὴ
[334]	καὶ κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι	αὐτό·	καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ
[348]	δὲ δῆλος εἶ ὅτι φήσεις	αὐτὸ	καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι
[349]	ἐπειδή γε καὶ ἐν ἀρετῇ	αὐτὸ	καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα,
[336]	οὐ σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι	αὐτό.	οἴου γε σύ, ὦ φίλε.
[354]	οὔ, καὶ πότερον ὁ ἔχων	αὐτὸ	οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν ἢ εὐδαίμων.
[339]	σοφώτατε Θρασύμαχε, οὐκ ἀναγκαῖον συμβαίνειν	αὐτὸ	οὑτωσί, δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον
[336]	ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος; ἔφη. οἶμαι	αὐτὸ	Περιάνδρου εἶναι ἢ Περδίκκου ἢ
[352]	(ἄλλῳ ὁτῳοῦν, πρῶτον μὲν ἀδύνατον	αὐτὸ	ποιεῖν πράττειν μεθ' αὑτοῦ διὰ
[331]	λέγεις, ὦ Κέφαλε. τοῦτο δ'	αὐτό,	τὴν δικαιοσύνην, πότερα τὴν ἀλήθειαν
[334]	ἀγαθοὶ γάρ· καὶ οὕτως ἐροῦμεν	αὐτὸ	τοὐναντίον ἢ τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν
[340]	ἐξαμαρτάνοντα περὶ τοὺς κάμνοντας κατ'	αὐτὸ	τοῦτο ὃ ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν,
[336]	δίκαιον, τί ἂν ἄλλο τις	αὐτὸ	φαίη εἶναι; (καὶ ὁ Θρασύμαχος
[335]	τε καὶ σύ, ἐάν τις	αὐτὸ	φῇ ἢ Σιμωνίδην ἢ Βίαντα
[339]	δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς καὶ	αὐτὸ	φῂς εἶναι τὸ τοῦ κρείττονος,
[331]	τὴν δικαιοσύνην, πότερα τὴν ἀλήθειαν	αὐτὸ	φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως καὶ
[348]	ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι ἢ αἰσχρὸν	αὐτὸ	ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ ἄλλοι τινές,
[351]	ἡ ἀδικία οὐδεὶς ἂν ἔτι	τοῦτο	ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ τι οὕτως
[352]	ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν	τοῦτο	ἂν θείης καὶ ἵππου καὶ
[331]	ἐλάχιστον ἔγωγε θείην ἂν εἰς	τοῦτο	ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, ὦ Σώκρατες,
[337]	τοῦ εἰδότος· καὶ ἐγὼ οὖν	τοῦτο	ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ εἶ,
[339]	καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως μὴ	τοῦτο	ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ δὴ αὐτόθι
[351]	πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη. καὶ	τοῦτό	γε ἡ ἀρίστη μάλιστα ποιήσει
[353]	κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές, ἔφη,	τοῦτό	γε λέγεις. οὐκοῦν καὶ ὦτα
[350]	πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη	τοῦτό	γε οὕτως ἔχειν. τί δὲ
[331]	δ' ἐγώ, λέγεις, ὦ Κέφαλε.	τοῦτο	δ' αὐτό, τὴν δικαιοσύνην, πότερα
[335]	ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον εἶναι,	τοῦτο	δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ τοῖς
[330]	οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ χρήματα,	τοῦτο	δὲ ποιοῦσιν ὡς τὸ πολὺ
[341]	δὲ τὸ αὑτῷ βέλτιστον τίθεσθαι,	τοῦτο	δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε
[332]	δίκαιον, τὸ προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι,	τοῦτο	δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί
[349]	λέγειν. τί δέ σοι, ἔφη,	τοῦτο	διαφέρει, εἴτε μοι δοκεῖ εἴτε
[338]	ἄλλαι οὕτως· θέμεναι δὲ ἀπέφηναν	τοῦτο	δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις εἶναι, τὸ
[338]	οὐκ ἔχω. ὡς δὲ προθύμως	τοῦτο	δρῶ, ἐάν τίς μοι δοκῇ
[353]	ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ οὐ	τοῦτο	ἑκάστου εἴη ἔργον ὃ ἂν
[353]	μανθάνω τε καί μοι δοκεῖ	τοῦτο	ἑκάστου (πράγματος ἔργον εἶναι. εἶεν,
[337]	εἶεν, ἔφη· ὡς δὴ ὅμοιον	τοῦτο	ἐκείνῳ. οὐδέν γε κωλύει, ἦν
[354]	ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ ἐπὶ	τοῦτο	ἐλθεῖν ἀπ' ἐκείνου, ὥστε μοι
[328]	ἂν πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται	τοῦτο,	ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς
[351]	δέ μοι λέγε· ἆρα εἰ	τοῦτο	ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου
[341]	ὅτι μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς	τοῦτο	ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην ἐγώ, εἴ
[353]	ἡ ἀρετή· οὐ γάρ πω	τοῦτο	ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τῇ οἰκείᾳ
[339]	θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις, καὶ	τοῦτό	ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ
[340]	τῷ ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον	τοῦτο	ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ οὕτως, ἦ
[336]	δ' ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ	τοῦτο	ἐφάνη ἡ δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ
[331]	ἀπιέναι δεδιότα, μέγα μέρος εἰς	τοῦτο	ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται.
[346]	οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε,	τοῦτο	ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη
[349]	οὐκ ἂν δύναιτο. ἀλλ' οὐ	τοῦτο,	ἦν δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ'
[348]	ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω τίθημι.	τοῦτο,	ἦν δ' ἐγώ, ἤδη στερεώτερον,
[340]	καί μοι εἰπέ, ὦ Θρασύμαχε·	τοῦτο	ἦν ὃ ἐβούλου λέγειν τὸ
[338]	ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν	τοῦτο	κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ πόλει, τὸ
[328]	ἦν δ' ἐγώ· καινόν γε	τοῦτο.	λαμπάδια ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι
[331]	ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ ὅτι οὐ	τοῦτο	λέγει, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν, τό
[340]	ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην σε	τοῦτο	λέγειν ὅτε τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις
[347]	ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ. πῶς	τοῦτο	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ
[331]	ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι·	τοῦτο	λέγων δοκεῖ ἔμοιγε καλῶς λέγειν.
[347]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ	τοῦτο	μὲν δὴ καὶ εἰς αὖθις
[348]	λόγου, ἀλλ' ἃ νυνδὴ ἔλεγον.	(τοῦτο	μέν, ἔφην, οὐκ ἀγνοῶ ὃ
[350]	ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν δ' ἐγώ,	τοῦτο	μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω, ἔφαμεν
[347]	ἢ ἄλλον ὠφελῶν πράγματα ἔχειν.	τοῦτο	μὲν οὖν ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ
[334]	οὐκέτι οἶδα ἔγωγε ὅτι ἔλεγον·	τοῦτο	μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν
[331]	σοφὸς γὰρ καὶ θεῖος ἀνήρ	τοῦτο	μέντοι ὅτι ποτὲ λέγει, σὺ
[340]	περὶ τοὺς κάμνοντας κατ' αὐτὸ	τοῦτο	ὃ ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν, ὃς
[332]	~καίτοι γε ὀφειλόμενόν πού ἐστιν	τοῦτο	ὃ παρακατέθετο· ἦ γάρ; ναί.
[343]	διὰ νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἢ	τοῦτο,	(ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ οὕτω
[336]	ἐπειδάν τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς	τοῦτο,	ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν ἢ ἀποκρίνεσθαι,
[352]	ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας,	τοῦτο	οὐ παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ
[350]	ἦν δ' ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ	τοῦτο	ποιήσεις, ποίει· ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω.
[340]	ἡγοῖτο ὁ κρείττων αὑτῷ συμφέρειν·	τοῦτο	ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι, καὶ
[339]	εἰ μεγάλη· ἀλλ' ὅτι μὲν	τοῦτο	σκεπτέον εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον.
[338]	βόεια κρέα πρὸς τὸ σῶμα,	τοῦτο	τὸ (σιτίον εἶναι καὶ ἡμῖν
[350]	ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω. ἐρώτα δή.	τοῦτο	τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα
[353]	ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν οὐ	τοῦτο	τούτου ἔργον θήσομεν; θήσομεν μὲν
[344]	ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ	τοῦτο	τυραννίς, ἣ οὐ κατὰ σμικρὸν
[341]	ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι	τοῦτο	ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν τῇ
[332]	ἄχρηστος; οὐ πάνυ μοι δοκεῖ	τοῦτο.	χρήσιμον ἄρα καὶ ἐν εἰρήνῃ
[338]	φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι. καὶ	τοῦτο,	ὦ Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις;
[334]	οὐχ ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι περὶ	τοῦτο,	ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν
[337]	τρὶς τέτταρα μηδ' ὅτι ἑξάκις	δύο	μηδ' ὅτι τετράκις τρία· ὡς
[347]	ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ	δύο	μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν δὲ ζημίαν
[341]	ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ τῷ	τὸ	συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν τε καὶ