Pages |
[328] |
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον
|
αἱ |
ἄλλαι
αἱ
κατὰ
τὸ
σῶμα |
[346] |
σωτηρίαν
ἐν
τῷ
πλεῖν,
καὶ
|
αἱ |
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν |
[338] |
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς,
καὶ
|
αἱ |
ἄλλαι
οὕτως·
θέμεναι
δὲ
ἀπέφηναν |
[346] |
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη
μισθόν,
καὶ
|
αἱ |
ἄλλαι
πᾶσαι
οὕτως
τὸ
αὑτῆς |
[338] |
μὲν
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται,
|
αἱ |
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[338] |
τῶν
πόλεων
αἱ
μὲν
τυραννοῦνται,
|
αἱ |
δὲ
δημοκρατοῦνται,
αἱ
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται; |
[329] |
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
|
αἱ |
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ
χαλάσωσιν, |
[328] |
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ
ἄλλαι
|
αἱ |
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται, |
[338] |
οἶσθ'
ἔφη,
ὅτι
τῶν
πόλεων
|
αἱ |
μὲν
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται, |
[328] |
σῶμα
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον
αὔξονται
|
αἱ |
περὶ
τοὺς
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε |
[342] |
μήν,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε
|
αἱ |
τέχναι
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ |
[333] |
ἀργυρίῳ,
ὅταν
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ
|
πρίασθαι |
ἢ
ἀποδόσθαι
ἵππον·
τότε
(δέ, |
[329] |
Σώκρατες,
οὗτοι
οὐ
τὸ
αἴτιον
|
αἰτιᾶσθαι. |
εἰ
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον, |
[334] |
καί
φησιν
αὐτὸν
πάντας
ἀνθρώπους
|
κεκάσθαι |
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
τε.
ἔοικεν |
[332] |
τί
ἂν
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
|
ἀποκρίνασθαι; |
δῆλον
ὅτι,
ἔφη,
ἡ
σώμασιν |
[336] |
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός
τ'
ἐγενόμην
|
ἀποκρίνασθαι, |
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε, |
[337] |
καὶ
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
σὺ
|
ἀποκρίνασθαι |
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ |
[349] |
μοι
πειρῶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
|
ἀποκρίνασθαι· |
ὁ
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ |
[351] |
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι
|
δύνασθαι, |
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα, |
[336] |
ἤ
τινος
ἄλλου
μέγα
οἰομένου
|
δύνασθαι |
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
λέγεις. |
[333] |
οὖν
καὶ
νόσον
ὅστις
δεινὸς
|
φυλάξασθαι, |
καὶ
λαθεῖν
οὗτος
δεινότατος
ἐμποιήσας; |
[333] |
τινὶ
καὶ
ἄλλῃ,
οὗτος
καὶ
|
φυλάξασθαι; |
πάνυ
γε.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
[344] |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν
|
ἐνδείξασθαι |
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι |
[328] |
γε
παννυχίδα
ποιήσουσιν,
ἣν
ἄξιον
|
θεάσασθαι· |
ἐξαναστησόμεθα
γὰρ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον |
[327] |
καὶ
ἅμα
τὴν
ἑορτὴν
βουλόμενος
|
θεάσασθαι |
τίνα
τρόπον
ποιήσουσιν
ἅτε
νῦν |
[341] |
λάθοις
κακουργῶν,
οὔτε
μὴ
λαθὼν
|
βιάσασθαι |
τῷ
λόγῳ
δύναιο.
οὐδέ
γ' |
[331] |
μηδὲ
ἄκοντά
τινα
ἐξαπατῆσαι
ἢ
|
ψεύσασθαι, |
μηδ'
αὖ
ὀφείλοντα
ἢ
θεῷ |
[354] |
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
ἐπὶ
τὸ
|
σκέψασθαι |
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
ἐστὶν |
[351] |
ἔγωγε
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
τῇδέ
πῃ
|
σκέψασθαι· |
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον
εἶναι |
[352] |
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
|
σκέψασθαι, |
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
οὖν
καὶ |
[335] |
οὕτως
ἄν
μοι
δοκεῖ
καλῶς
|
λέγεσθαι. |
ἔστιν
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[347] |
καὶ
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
σοι
|
λέγεσθαι; |
τὸν
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον |
[344] |
ἐγώ
ἤτοι
ἡμῶν
γε
οὐδὲν
|
κήδεσθαι, |
οὐδέ
τι
φροντίζειν
εἴτε
χεῖρον |
[352] |
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
|
ἐργάζεσθαι· |
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν |
[346] |
ἄρχειν
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
κακὰ
|
μεταχειρίζεσθαι |
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
ὅτι |
[344] |
ἢ
σμικρὸν
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
|
διορίζεσθαι |
ὅλου
βίου
διαγωγήν,
ᾗ
ἂν |
[334] |
ὀρθῶς
τὸν
φίλον
καὶ
ἐχθρὸν
|
θέσθαι. |
πῶς
θέμενοι,
ὦ
Πολέμαρχε;
τὸν |
[333] |
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
ὅταν
|
παρακαταθέσθαι |
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες. |
[331] |
εἴπερ
γέ
τι
χρὴ
Σιμωνίδῃ
|
πείθεσθαι. |
καὶ
μέντοι,
ἔφη
ὁ
Κέφαλος, |
[339] |
καί
μοι
εἰπέ·
οὐ
καὶ
|
πείθεσθαι |
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς |
[339] |
ἆρα
τὸ
τὰ
συμφέροντά
ἐστι
|
τίθεσθαι |
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς |
[341] |
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον
|
τίθεσθαι, |
τοῦτο
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον. |
[343] |
δίκαιον
εἶναι,
πρὸς
δὲ
τούτοις
|
ἀπεχθέσθαι |
τοῖς
τε
οἰκείοις
καὶ
τοῖς |
[330] |
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
|
οἴεσθαι |
τελευτήσειν,
εἰσέρχεται
αὐτῷ
δέος
καὶ |
[335] |
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
βλάβην
|
ὀφείλεσθαι |
παρὰ
τοῦ
δικαίου
ἀνδρός,
τοῖς |
[336] |
καὶ
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
ὥρμα
|
ἀντιλαμβάνεσθαι |
τοῦ
λόγου,
ἔπειτα
ὑπὸ
τῶν |
[328] |
γάρ
μοι
χρῆναι
παρ'
αὐτῶν
|
πυνθάνεσθαι, |
ὥσπερ
τινὰ
ὁδὸν
προεληλυθότων
ἣν |
[346] |
τοῦ
προσχρῆσθαι
τῇ
μισθωτικῇ
τέχνῃ
|
γίγνεσθαι |
αὐτοῖς.
συνέφη
μόγις.
(οὐκ
ἄρα |
[335] |
φίλε,
τῶν
ἀνθρώπων
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
|
γίγνεσθαι. |
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ |
[335] |
εἰς
τὴν
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
|
γίγνεσθαι; |
πάνυ
μὲν
οὖν.
ἀλλ'
ἡ |
[329] |
ἔτι
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ
|
συγγίγνεσθαι” |
καὶ
ὅς,
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ |
[336] |
ἢ
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
ἂν
|
γενέσθαι. |
νῦν
δὲ
ἡνίκα
ὑπὸ
τοῦ |
[347] |
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ'
ἂν
καταφανὲς
|
γενέσθαι |
ὅτι
τῷ
ὄντι
ἀληθινὸς
ἄρχων |
[330] |
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
|
συγγενέσθαι |
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ' |
[336] |
ἡνίκα
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
ἤρχετο
|
ἐξαγριαίνεσθαι, |
προσέβλεψα
αὐτὸν
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ |
[337] |
ὑπὸ
ὑμῶν
τῶν
δεινῶν
ἢ
|
χαλεπαίνεσθαι. |
καὶ
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε |
[336] |
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι
|
ὑποκατακλίνεσθαι |
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
ζητήσει
καὶ |
[336] |
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ
|
ἀποκρίνεσθαι, |
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ |
[343] |
περιειστήκει,
ὁ
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
|
ἀποκρίνεσθαι, |
εἰπέ
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[340] |
σοι
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε
νυνδὴ
|
ἀποκρίνεσθαι· |
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει |
[343] |
δέ;
ἦν
δ'
ἐγώ·
οὐκ
|
ἀποκρίνεσθαι |
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν; |
[341] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε
|
ἐρέσθαι |
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν |
[352] |
αὑτοῦ
διὰ
τὸ
στασιάζειν
καὶ
|
διαφέρεσθαι, |
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι
ἑαυτῷ |
[345] |
ὥσπερ
δαιτυμόνα
τινὰ
καὶ
μέλλοντα
|
ἑστιάσεσθαι, |
πρὸς
τὴν
εὐωχίαν,
ἢ
αὖ |
[353] |
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
ἄρχειν
καὶ
|
βουλεύεσθαι |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
πάντα,
ἔσθ' |
[328] |
ἣν
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως
δεήσει
|
πορεύεσθαι, |
ποία
τίς
ἐστιν,
τραχεῖα
καὶ |
[328] |
ἐν
δυνάμει
ἦ
τοῦ
ῥᾳδίως
|
πορεύεσθαι |
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
ἂν |
[342] |
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ
|
μάχεσθαι· |
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι |
[345] |
ἢ
τῷ
λανθάνειν
ἢ
τῷ
|
διαμάχεσθαι, |
ὅμως
ἐμέ
γε
οὐ
πείθει |
[329] |
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα
λέγῃς,
οὐκ
|
ἀποδέχεσθαι |
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί
σε
ῥᾳδίως
τὸ |
[347] |
ζημίας
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
|
ἄρχεσθαι, |
ἐὰν
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν· |
[339] |
τε
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
|
ὡμολογῆσθαί |
σοι,
ὅταν
οἱ
μὲν
ἄρχοντες |
[347] |
ἀρχῆς
ἕνεκα
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται
|
κεκλῆσθαι, |
οὔτε
λάθρᾳ
αὐτοὶ
ἐκ
τῆς |
[327] |
Σώκρατες,
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς
ἄστυ
|
ὡρμῆσθαι |
ὡς
ἀπιόντες.
οὐ
γὰρ
κακῶς |
[333] |
λέγεις
ὅταν
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
|
χρῆσθαι |
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
ὅταν |
[333] |
ἴσως,
ὦ
Πολέμαρχε,
πρὸς
τὸ
|
χρῆσθαι |
ἀργυρίῳ,
ὅταν
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ |
[333] |
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ
|
χρῆσθαι, |
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται.
φήσεις
δὲ |
[333] |
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ
|
χρῆσθαι, |
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων; |
[333] |
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
|
χρῆσθαι, |
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
μουσικήν; |
[333] |
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
|
χρῆσθαι, |
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν |
[346] |
ὠφελεῖσθαι
τοὺς
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
|
προσχρῆσθαι |
τῇ
μισθωτικῇ
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς. |
[330] |
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν
|
κεκτῆσθαι; |
ὅ,
ἦ
δ'
ὅς,
ἴσως |
[329] |
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
πολλὴν
οὐσίαν
|
κεκτῆσθαι· |
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ
παραμύθιά |
[329] |
ταῦτα
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ'
|
ἡγεῖσθαί |
σε
ῥᾳδίως
τὸ
γῆρας
φέρειν |
[337] |
φίλε.
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ
δυνάμεθα·
|
~ἐλεεῖσθαι |
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός |
[348] |
ἔθνη
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
|
ποιεῖσθαι· |
σὺ
δὲ
οἴει
με
ἴσως |
[333] |
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι
ἀλλὰ
|
κεῖσθαι; |
πάνυ
γε.
ὅταν
ἄρα
ἄχρηστον |
[353] |
πράξαις,
οἷον
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
|
ἐπιμελεῖσθαι |
καὶ
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ |
[353] |
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
καὶ
|
ἐπιμελεῖσθαι, |
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα |
[343] |
ἐκ
δὲ
τοῦ
δημοσίου
μηδὲν
|
ὠφελεῖσθαι |
διὰ
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
πρὸς |
[347] |
πᾶς
ἂν
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
|
ὠφελεῖσθαι |
μᾶλλον
ἕλοιτο
ὑπ'
ἄλλου
ἢ |
[346] |
δέ
γε
τὸ
μισθὸν
ἀρνυμένους
|
ὠφελεῖσθαι |
τοὺς
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι |
[337] |
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι
αὐτὸν
οἴει
|
ἀποκρινεῖσθαι |
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
ἐάντε
ἡμεῖς |
[343] |
ἀληθῶς
ἄρχουσιν,
ἄλλως
πως
ἡγῇ
|
διανοεῖσθαι |
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους
ἢ
ὥσπερ |
[347] |
οὐ
πέφυκε
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
|
σκοπεῖσθαι |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε |
[343] |
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
|
σκοπεῖσθαι |
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ |
[345] |
ἀρχή,
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον
|
σκοπεῖσθαι |
ἢ
ἐκείνῳ,
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε |
[346] |
λῆψις,
ἀλλ'
εἰ
δεῖ
ἀκριβῶς
|
σκοπεῖσθαι, |
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ, |
[350] |
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
|
αἱρεῖσθαι |
ἢ
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ |
[347] |
ἀλλὰ
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
|
νενομίσθαι |
τῆς
δὲ
ζημίας
μεγίστη
τὸ |
[333] |
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ
πρίασθαι
ἢ
|
ἀποδόσθαι |
ἵππον·
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ |
[345] |
εὐωχίαν,
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ
|
(ἀποδόσθαι, |
ὥσπερ
χρηματιστὴν
ἀλλ'
οὐ
ποιμένα. |
[351] |
εἶναι
καὶ
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
|
δουλοῦσθαι |
ἀδίκως
καὶ
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
δὲ |
[351] |
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
καὶ
|
καταδεδουλῶσθαι, |
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ'
ἑαυτῇ |
[329] |
πάνυ
πολλῶν
ἐστι
καὶ
μαινομένων
|
ἀπηλλάχθαι. |
ἀλλὰ
καὶ
τούτων
πέρι
καὶ |
[329] |
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ
|
ἐπιθυμίαι |
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ
χαλάσωσιν,
παντάπασιν |
[328] |
αὔξονται
αἱ
περὶ
τοὺς
λόγους
|
ἐπιθυμίαι |
τε
καὶ
ἡδοναί.
μὴ
οὖν |
[331] |
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
λέγειν
|
καὶ |
ἃ
ἂν
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι. |
[331] |
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ
πάρεστι
|
καὶ |
ἀγαθὴ
γηροτρόφος,
ὡς
καὶ
Πίνδαρος |
[348] |
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
|
καὶ |
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
οἵ
γε |
[349] |
δέ
γε,
ἔφην,
φρόνιμός
τε
|
καὶ |
ἀγαθὸς
ὁ
ἄδικος,
ὁ
δὲ |
[350] |
ὁ
μὲν
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
|
καὶ |
ἀγαθῷ,
ὁ
δὲ
ἄδικος
τῷ |
[329] |
ἄττα
ἃ
τῶν
τοιούτων
ἔχεται,
|
καὶ |
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
μεγάλων
τινῶν
ἀπεστερημένοι |
[329] |
αὐτὸ
ἀπέφυγον,
ὥσπερ
λυττῶντά
τινα
|
καὶ |
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
οὖν |
[327] |
ὕστερον
ὅ
τε
Πολέμαρχος
ἧκε
|
καὶ |
Ἀδείμαντος
ὁ
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς |
[344] |
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ
ἀδικηθέντας
|
καὶ |
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους. |
[343] |
καὶ
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδίκου
τε
|
καὶ |
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ |
[349] |
πάντων
πλέον
ἔχειν
ἀξιοῖ;
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἀδίκου
γε
ἀνθρώπου
τε
καὶ |
[343] |
τε
τοῦ
δικαίου
καὶ
δικαιοσύνης
|
καὶ |
ἀδίκου
τε
καὶ
ἀδικίας,
ὥστε |
[338] |
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν
ὡς
παρανομοῦντά
τε
|
καὶ |
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
οὖν
ἐστιν,
ὦ |
[351] |
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν
|
καὶ |
ἀδυνάτους
εἶναι
κοινῇ
μετ'
(ἀλλήλων |
[346] |
δὲ
σωτηρίαν
ἐν
τῷ
πλεῖν,
|
καὶ |
αἱ
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ
γε. |
[338] |
μὲν
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς,
|
καὶ |
αἱ
ἄλλαι
οὕτως·
θέμεναι
δὲ |
[346] |
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη
μισθόν,
|
καὶ |
αἱ
ἄλλαι
πᾶσαι
οὕτως
τὸ |
[342] |
τέχνη
ἐστίν,
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς
|
καὶ |
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ |
[336] |
τὸ
συμφέρον,
ἀλλὰ
σαφῶς
μοι
|
καὶ |
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
ἂν
λέγῃς· |
[329] |
περὶ
πότους
τε
καὶ
εὐωχίας
|
καὶ |
ἄλλ'
ἄττα
ἃ
τῶν
τοιούτων |
[351] |
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον
εἶναι
|
καὶ |
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι
ἀδίκως |
[331] |
χρημάτων
κτῆσις
συμβάλλεται.
ἔχει
δὲ
|
καὶ |
ἄλλας
χρείας
πολλάς·
ἀλλὰ
ἕν |
[333] |
μάχῃ
εἴτε
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ
|
καὶ |
ἄλλῃ,
οὗτος
καὶ
φυλάξασθαι;
πάνυ |
[352] |
δικαιοσύνη,
ἣ
αὐτοὺς
ἐποίει
μήτοι
|
καὶ |
ἀλλήλους
γε
καὶ
ἐφ'
οὓς |
[343] |
ἄν
τις
πρὸς
πρόβατα
διατεθείη,
|
καὶ |
ἄλλο
τι
σκοπεῖν
αὐτοὺς
διὰ |
[327] |
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος
ὁ
Νικίου
|
καὶ |
ἄλλοι
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
τῆς |
[329] |
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν
|
καὶ |
ἄλλοις,
καὶ
δὴ
καὶ
Σοφοκλεῖ |
[353] |
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
καὶ
σμίλῃ
|
καὶ |
ἄλλοις
πολλοῖς;
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[348] |
δίκαιον
εἶναι,
καὶ
αὖθις
οὗτος,
|
καὶ |
ἄλλον
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ |
[352] |
τοῦτο
ἂν
θείης
καὶ
ἵππου
|
καὶ |
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
ὃ
ἂν |
[331] |
γε,
ἦ
δ'
ὃς
γελάσας,
|
καὶ |
ἅμα
ᾔει
πρὸς
τὰ
ἱερά. |
[327] |
Ἀρίστωνος
προσευξόμενός
τε
τῇ
θεῷ
|
καὶ |
ἅμα
τὴν
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι |
[350] |
ὁ
δὲ
ἄδικος
τῷ
κακῷ
|
καὶ |
ἀμαθεῖ.
κινδυνεύει.
ἀλλὰ
μὴν
ὡμολογοῦμεν, |
[350] |
ἔφη.
ὁ
δὲ
κακός
τε
|
καὶ |
ἀμαθὴς
τοῦ
τε
ὁμοίου
καὶ |
[354] |
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
ἐστὶν
|
καὶ |
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
καὶ
ἀρετή, |
[350] |
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε
|
καὶ |
ἀμαθίαν,
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[339] |
πάντως
που,
ἔφη,
οἷοί
τι
|
καὶ |
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι |
[339] |
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί
τι
|
καὶ |
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη,
οἷοί |
[352] |
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
εἰ
δὲ
|
καὶ |
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ
δίκαιοι
τῶν |
[352] |
ὅτι
μὲν
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
|
καὶ |
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ |
[333] |
θέσιν
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερός
τε
|
καὶ |
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ;
οὐδαμῶς. |
[349] |
καὶ
πράξεως
ὁ
ἄδικος
πλεονεκτήσει
|
καὶ |
ἁμιλλήσεται
ὡς
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς |
[330] |
οὖν
καὶ
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
|
καὶ |
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
εἴ |
[329] |
ἐν
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
|
καὶ |
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε
τἀφροδίσια
καὶ |
[351] |
Θρασύμαχε,
ὅτι
οὐκ
ἐπινεύεις
μόνον
|
καὶ |
ἀνανεύεις,
ἀλλὰ
καὶ
ἀποκρίνῃ
πάνυ |
[350] |
λεγούσαις,
εἶεν”
ἐρῶ
καὶ
κατανεύσομαι
|
καὶ |
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[344] |
τὰ
μέγιστα
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι
|
καὶ |
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ |
[350] |
πάσης
δὴ
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
|
καὶ |
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς
σοι
δοκεῖ |
[349] |
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ
ἐπιτάσει
|
καὶ |
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
ἢ |
[349] |
ἡγοῖτ'
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς,
|
καὶ |
ἀξιοῖ,
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
δύναιτο. |
[349] |
τὸν
δὲ
ἄμουσον
ἄφρονα.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἅπερ
φρόνιμον,
ἀγαθόν,
ἃ
δὲ |
[351] |
ἐπινεύεις
μόνον
καὶ
ἀνανεύεις,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἀποκρίνῃ
πάνυ
καλῶς.
σοὶ
γάρ, |
[344] |
ἱερόσυλοι
καὶ
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
τοιχωρύχοι
|
καὶ |
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται
οἱ
κατὰ |
[337] |
ἔφη·
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
μαθεῖν
|
καὶ |
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
μοι |
[353] |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ |
[351] |
γ'
ἔφην,
εἴπερ
σοφία
τε
|
καὶ |
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι |
[353] |
ἦν
τι
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή.
τί
δὲ |
[354] |
ἐστὶν
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
|
καὶ |
ἀρετή,
καὶ
ἐμπεσόντος
αὖ
ὕστερον |
[353] |
τι
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
|
καὶ |
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή. |
[353] |
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
|
καὶ |
ἀρετή.
τί
δὲ
πάντων
πέρι |
[353] |
οὖν
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
|
καὶ |
ἀρετή.
τί
δέ;
ὤτων
ἦν |
[353] |
εἶναι;
μάλιστά
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἀρετήν
φαμέν
τινα
ψυχῆς
εἶναι; |
[346] |
ταῦτα
ἔγωγε,
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
|
καὶ |
ἄρτι
ἔλεγον
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα |
[343] |
βλάβη,
ἡ
δὲ
ἀδικία
τοὐναντίον,
|
καὶ |
ἄρχει
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
εὐηθικῶν |
[353] |
οἷον
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
|
καὶ |
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ
τὰ |
[342] |
ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
ἥττονός
τε
|
καὶ |
ἀρχομένου
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
μὲν |
[340] |
ἀσύμφορα
κελεύειν
τοὺς
ἥττους
τε
|
καὶ |
ἀρχομένους
ποιεῖν.
ἐκ
δὲ
τούτων |
[342] |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ναύτῃ
τε
|
καὶ |
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
μόγις.
οὐκοῦν,
ἦν |
[343] |
τῷ
ὄντι,
τοῦ
κρείττονός
τε
|
καὶ |
ἄρχοντος
συμφέρον,
οἰκεία
δὲ
τοῦ |
[342] |
ὅ
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης
τε
|
καὶ |
ἄρχων
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ
συμφέρον |
[333] |
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται.
φήσεις
δὲ
|
καὶ |
ἀσπίδα
καὶ
λύραν
ὅταν
δέῃ |
[348] |
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
|
καὶ |
αὖθις
οὗτος,
καὶ
ἄλλον
ἡμεῖς, |
[331] |
τι
παρά
του
λάβῃ,
ἢ
|
καὶ |
αὐτὰ
ταῦτα
ἔστιν
ἐνίοτε
μὲν |
[339] |
τὸ
δίκαιον,
σὺ
δὲ
προστιθεῖς
|
καὶ |
αὐτὸ
φῂς
εἶναι
τὸ
τοῦ |
[336] |
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ
τί |
[330] |
τὴν
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς
ὦσιν·
|
καὶ |
αὐτός
ἤτοι
ὑπὸ
τῆς
τοῦ |
[344] |
εἰρημένων
λόγον.
καὶ
δὴ
ἔγωγε
|
καὶ |
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε
καὶ |
[344] |
πρὸς
τοῖς
τῶν
πολιτῶν
χρήμασιν
|
καὶ |
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος
δουλώσηται,
ἀντὶ
τούτων |
[338] |
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς
|
καὶ |
αὐτῷ
συμφέρει
τὰ
βόεια
κρέα |
[344] |
κατὰ
σμικρὸν
τἀλλότρια
καὶ
λάθρᾳ
|
καὶ |
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
καὶ |
[332] |
τε
καὶ
ἐχθροῖς
ὠφελίας
τε
|
καὶ |
βλάβας
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
τοὺς
φίλους |
[353] |
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
ἄρχειν
|
καὶ |
βουλεύεσθαι
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
πάντα, |
[334] |
καὶ
τὰ
τῶν
πολεμίων
κλέψαι
|
καὶ |
βουλεύματα
καὶ
τὰς
ἄλλας
πράξεις; |
[333] |
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
|
καὶ |
γὰρ
γεωργία·
ἢ
οὔ;
ναί. |
[334] |
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου
μεμαθηκέναι
αὐτό·
|
καὶ |
γὰρ
ἐκεῖνος
(τὸν
τοῦ
Ὀδυσσέως |
[344] |
καὶ
ὀνείδη
ἔχει
τὰ
μέγιστα
|
καὶ |
γὰρ
ἱερόσυλοι
καὶ
ἀνδραποδισταὶ
καὶ |
[343] |
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
|
καὶ |
γὰρ
ὅταν
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ |
[340] |
ἀρχόντων
δίκαιον
εἶναι
ἔθετο
Θρασύμαχος.
|
καὶ |
γὰρ
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ὦ |
[329] |
ἐστὶν
ἐπίπονον·
εἰ
δὲ
μή,
|
καὶ |
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
νεότης |
[338] |
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ
μὴ
φθονήσῃς
|
καὶ |
Γλαύκωνα
τόνδε
διδάξαι
καὶ
τοὺς |
[342] |
τῇ
τέχνῃ
ἔνι
τις
πονηρία,
|
καὶ |
δεῖ
ἑκάστῃ
τέχνῃ
ἄλλης
τέχνης |
[330] |
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας
δ'
οὖν
|
καὶ |
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
καὶ
ἀναλογίζεται |
[344] |
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον
|
καὶ |
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς |
[328] |
τοῖσδέ
τε
τοῖς
νεανίσκοις
σύνισθι
|
καὶ |
δεῦρο
παρ'
ἡμᾶς
φοίτα
ὡς |
[344] |
καὶ
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
|
καὶ |
δὴ
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς
πάνυ |
[328] |
Εὐθύδημον,
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον |
[328] |
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία
καὶ
εὔπορος.
|
καὶ |
δὴ
καὶ
σοῦ
ἡδέως
ἂν |
[329] |
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
Σοφοκλεῖ
ποτε
τῷ |
[343] |
δεσποτῶν
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
αὑτῶν,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
τοὺς
ἐν
ταῖς |
[344] |
ἱερὰ
καὶ
ὅσια
καὶ
ἴδια
|
καὶ |
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ' |
[348] |
μὲν
οὖν
καὶ
φημί,
ἔφη,
|
καὶ |
δι'
ἅ,
εἴρηκα.
φέρε
δή, |
[342] |
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
|
καὶ |
διὰ
ταῦτα
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ |
[336] |
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
|
καὶ |
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
ὥρμα
ἀντιλαμβάνεσθαι |
[328] |
τε
πολλοῖς
τῶν
νέων
αὐτόθι
|
καὶ |
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε
(καὶ
μὴ |
[352] |
μεθ'
αὑτοῦ
διὰ
τὸ
στασιάζειν
|
καὶ |
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι |
[336] |
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
ζητήσει
|
καὶ |
διαφθείρειν
τὴν
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην |
[338] |
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου
συμφέρον
ἅμα
|
καὶ |
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ,
ἔφη, |
[343] |
εἶ
περί
τε
τοῦ
δικαίου
|
καὶ |
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδίκου
τε
καὶ |
[343] |
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε
|
καὶ |
δικαίων,
οἱ
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν |
[328] |
ἐστεφανωμένος
ἐπί
τινος
προσκεφαλαίου
τε
|
καὶ |
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν
ἐν |
[351] |
οὐ
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις
τε
|
καὶ |
δούλοις
ἐγγιγνομένη
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους |
[327] |
ὡς
χρὴ
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
ἦ
|
καὶ |
δύναισθ'
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς, |
[352] |
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
καὶ
ἀμείνους
|
καὶ |
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται, |
[351] |
ἀδικίαν.
ἐλέχθη
γάρ
που
ὅτι
|
καὶ |
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία |
[352] |
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
|
καὶ |
ἑαυτῷ
καὶ
τοῖς
δικαίοις·
ἦ |
[329] |
νεότης
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει.
|
καὶ |
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα, |
[336] |
ἀποδέξομαι
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
|
καὶ |
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων |
[327] |
κελεύει
ὑμᾶς,
ἔφη,
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
|
καὶ |
ἐγὼ
μετεστράφην
τε
καὶ
ἠρόμην |
[354] |
πρὶν
τοῦ
προτέρου
μετρίως
ἀπολαῦσαι,
|
καὶ |
ἐγώ
μοι
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν |
[339] |
γὰρ
συμφέρον
γέ
τι
εἶναι
|
καὶ |
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον,
σὺ |
[337] |
που
μαθεῖν
παρὰ
τοῦ
εἰδότος·
|
καὶ |
ἐγὼ
οὖν
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν. |
[336] |
τὸν
λόγον·
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
|
καὶ |
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν |
[336] |
ἧκεν
ἐφ'
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος.
|
καὶ |
ἐγώ
τε
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος |
[348] |
οἷοί
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
|
καὶ |
ἔθνη
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς |
[343] |
ἑκάτερος,
τῷ
μὲν
δικαίῳ
ὑπάρχει,
|
καὶ |
εἰ
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
τά |
[350] |
ἅτε
καὶ
θέρους
ὄντος
τότε
|
καὶ |
εἶδον
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
οὔπω, |
[336] |
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
|
καὶ |
εἰπὲ
τί
φῂς
εἶναι
τὸ |
[337] |
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
σαρδάνιον
|
καὶ |
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη |
[328] |
ἰδὼν
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
|
καὶ |
εἶπεν·
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
δὲ |
[336] |
αὐτῷ
οἷός
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
|
καὶ |
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε,
μὴ |
[344] |
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε
|
καὶ |
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον |
[329] |
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν
|
καὶ |
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί
σου |
[347] |
συμφέρον.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
δὴ
|
καὶ |
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ |
[330] |
ἐν
τῷ
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ
οἱ |
[341] |
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
οὖν
|
καὶ |
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν
τι |
[350] |
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
|
καὶ |
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ |
[341] |
τὸ
συμφέρον
ἑκάστῳ
ζητεῖν
τε
|
καὶ |
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ' |
[342] |
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε
|
καὶ |
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ |
[337] |
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου
λαμβάνῃ
λόγον
|
καὶ |
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
ἄν,
ἔφην |
[329] |
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται
|
καὶ |
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται |
[344] |
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον
|
καὶ |
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης |
[340] |
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
δή
σοι
|
καὶ |
ἐμὲ
ὑπόλαβε
νυνδὴ
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ |
[354] |
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
καὶ
ἀρετή,
|
καὶ |
ἐμπεσόντος
αὖ
ὕστερον
λόγου,
ὅτι |
[349] |
τῷ
δικαίῳ
προσετίθεμεν,
ἐπειδή
γε
|
καὶ |
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ |
[342] |
σκεψομένης
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
|
καὶ |
ἐν
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ
ἔνι |
[332] |
μοι
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
|
καὶ |
ἐν
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ |
[351] |
ἐμποιεῖν
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
|
καὶ |
ἐν
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις |
[352] |
δικαίῳ;
οὐχ
οὕτως;
πάνυ
γε.
|
καὶ |
ἐν
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα |
[332] |
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν
|
καὶ |
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
[350] |
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου
τε
|
καὶ |
ἐναντίου.
ἔοικεν,
ἔφη.
ὁ
δὲ |
[347] |
ἄρχειν
ὥσπερ
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν,
|
καὶ |
ἐνταῦθ'
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι |
[340] |
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
τι
|
καὶ |
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
ἔφη, |
[351] |
τοίνυν
ἐρωτῶ,
ὅπερ
ἄρτι,
~ἵνα
|
καὶ |
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν |
[349] |
εὖ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
καὶ |
ἔοικε
τῷ
φρονίμῳ
καὶ
τῷ |
[349] |
μέλλει,
ἔφη,
ὁ
τοιοῦτος
ὢν
|
καὶ |
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
δὲ |
[334] |
ἐπ'
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
φίλων
|
καὶ |
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ |
[329] |
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
ὀδύρονται,
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτῳ
δὴ
τὸ
γῆρας |
[353] |
ἄρα
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
|
καὶ |
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα |
[346] |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
παρασκευάζει
|
καὶ |
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
ἥττονος |
[353] |
δοκεῖ
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
|
καὶ |
ἔργον
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ |
[337] |
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ
δώδεκα,
|
καὶ |
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ
ὅπως
μοι, |
[347] |
φιλάργυρον
εἶναι
ὄνειδος
λέγεταί
τε
|
καὶ |
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
ταῦτα |
[345] |
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
οὖν
|
(καὶ |
ἕτερος
ἴσως
τις
ἡμῶν
πέπονθεν, |
[343] |
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος,
|
καὶ |
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ, |
[352] |
ζῶσιν
οἱ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
|
καὶ |
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
ὕστερον |
[354] |
γε
εὖ
ζῶν
μακάριός
τε
|
καὶ |
εὐδαίμων,
ὁ
δὲ
μὴ
τἀναντία. |
[349] |
ἂν
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
|
καὶ |
εὐήθης.
τί
δέ;
τῆς
δικαίας |
[328] |
καὶ
Λυσίαν
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
|
καὶ |
Εὐθύδημον,
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς, |
[329] |
ἀνθρώπων.
ἂν
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
|
καὶ |
εὔκολοι
ὦσιν,
καὶ
τὸ
γῆρας |
[328] |
τραχεῖα
καὶ
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία
|
καὶ |
εὔπορος.
καὶ
δὴ
καὶ
σοῦ |
[329] |
τἀφροδίσια
καὶ
περὶ
πότους
τε
|
καὶ |
εὐωχίας
καὶ
ἄλλ'
ἄττα
ἃ |
[352] |
ἐποίει
μήτοι
καὶ
ἀλλήλους
γε
|
καὶ |
ἐφ'
οὓς
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν, |
[338] |
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς
εἰδέναι
|
καὶ |
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν
ἄλλως |
[351] |
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
|
καὶ |
ἐχθροὶ
ἔσονται
ἀλλήλοις
τε
καὶ |
[332] |
εἰρημένοις,
ἡ
τοῖς
φίλοις
τε
|
καὶ |
ἐχθροῖς
ὠφελίας
τε
καὶ
βλάβας |
[334] |
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς
τὸν
φίλον
|
καὶ |
ἐχθρὸν
θέσθαι.
πῶς
θέμενοι,
ὦ |
[332] |
τί
ἔργον
δυνατώτατος
φίλους
ὠφελεῖν
|
καὶ |
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν |
[335] |
ἔφη·
τούς
γε
πονηρούς
τε
|
καὶ |
ἐχθροὺς
δεῖ
βλάπτειν.
βλαπτόμενοι
δ' |
[332] |
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους
εὖ
ποιεῖν
|
καὶ |
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς
νόσον
καὶ |
[334] |
τοὺς
ὄντας,
κἂν
μὴ
δοκῶσι,
|
καὶ |
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
ἔφη, |
[350] |
οὐδὲ
ἃ
νῦν
λέγεις
ἀρέσκει,
|
καὶ |
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ |
[328] |
ἔδοξεν
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ
|
καὶ |
(ἑωράκη
αὐτόν.
καθῆστο
δὲ
ἐστεφανωμένος |
[330] |
οἱ
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
|
(καὶ |
ζῇ
μετὰ
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ |
[347] |
δεῖ
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
|
καὶ |
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν |
[332] |
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
ἐάνπερ
ἡ
ἀπόδοσις
|
(καὶ |
ἡ
λῆψις
βλαβερὰ
γίγνηται,
φίλοι |
[346] |
ποιεῖ,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
|
καὶ |
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ |
[341] |
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
|
καὶ |
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ |
[341] |
τι
συμφέρον;
πάνυ
γε.
οὐ
|
καὶ |
ἡ
τέχνη,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[327] |
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
οὖν
μοι
|
καὶ |
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν |
[349] |
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ
ἂν
πλεονεκτεῖν
|
καὶ |
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι,
ἢ
οὐκ |
[348] |
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
|
καὶ |
ἤδη
δικαστῶν
τινων
τῶν
διακρινούντων |
[328] |
περὶ
τοὺς
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε
|
καὶ |
ἡδοναί.
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει, |
[328] |
ὥσπερ
τινὰ
ὁδὸν
προεληλυθότων
ἣν
|
καὶ |
ἡμᾶς
ἴσως
δεήσει
πορεύεσθαι,
ποία |
[345] |
ἢ
ἐὰν
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
|
καὶ |
ἡμᾶς
μὴ
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ |
[343] |
τι
σκοπεῖν
αὐτοὺς
διὰ
νυκτὸς
|
καὶ |
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ |
[344] |
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
|
καὶ |
ἡμῖν
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι
(κακῶς
σοι |
[338] |
σῶμα,
τοῦτο
τὸ
(σιτίον
εἶναι
|
καὶ |
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου
συμφέρον |
[327] |
περιμεῖναι.
καὶ
ἐγὼ
μετεστράφην
τε
|
καὶ |
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος, |
[331] |
οὐ
ῥᾴδιον
ἀπιστεῖν
σοφὸς
γὰρ
|
καὶ |
θεῖος
ἀνήρ
τοῦτο
μέντοι
ὅτι |
[352] |
καὶ
οἱ
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
|
(καὶ |
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
ἔσται
ὁ |
[343] |
ἀγαθὸν
σκοπεῖν
καὶ
παχύνειν
αὐτοὺς
|
καὶ |
θεραπεύειν
πρὸς
ἄλλο
τι
βλέποντας |
[345] |
ἢ
ἐκείνῳ,
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε
|
καὶ |
θεραπευομένῳ,
ἔν
τε
πολιτικῇ
καὶ |
[350] |
μετὰ
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ
ὅσου,
ἅτε
|
καὶ |
θέρους
ὄντος
τότε
καὶ
εἶδον |
[327] |
οἱ
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ
|
καὶ |
θεωρήσαντες
ἀπῇμεν
πρὸς
τὸ
ἄστυ. |
[328] |
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην |
[333] |
ἡ
δικαιοσύνη
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
|
καὶ |
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
ἡ |
[344] |
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
καὶ
ὅσια
|
καὶ |
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην· |
[345] |
καὶ
θεραπευομένῳ,
ἔν
τε
πολιτικῇ
|
καὶ |
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ
τοὺς |
[344] |
καὶ
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
|
καὶ |
ἱερὰ
καὶ
ὅσια
καὶ
ἴδια |
[352] |
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
ἂν
θείης
|
καὶ |
ἵππου
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον, |
[348] |
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
καλὸν
|
καὶ |
ἰσχυρὸν
εἶναι
καὶ
τἆλλα
αὐτῷ |
[350] |
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ
δὴ
|
καὶ |
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ |
[351] |
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανήσεται
|
καὶ |
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
ἀμαθία |
[351] |
γάρ
που
ὅτι
καὶ
δυνατώτερον
|
καὶ |
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν |
[344] |
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον |
[334] |
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ
σὲ
|
καὶ |
καθ'
Ὅμηρον
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην |
[350] |
ὁ
δὲ
ἄδικος
ἀμαθής
τε
|
καὶ |
κακός.
ὁ
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε |
[348] |
δῆλος
εἶ
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ
|
καὶ |
καλὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
καὶ |
[334] |
τε.
ἔοικεν
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη
|
καὶ |
κατὰ
σὲ
καὶ
καθ'
Ὅμηρον |
[334] |
κατὰ
σὲ
καὶ
καθ'
Ὅμηρον
|
καὶ |
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
εἶναι, |
[330] |
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ
οἱ |
[351] |
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
|
καὶ |
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ' |
[350] |
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
εἶεν”
ἐρῶ
|
καὶ |
κατανεύσομαι
καὶ
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
ἦν |
[333] |
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ
τε
|
καὶ |
κιθαριστικοῦ,
ὥσπερ
ὁ
κιθαριστικὸς
τοῦ |
[334] |
ὁ
δίκαιος,
ὡς
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
|
καὶ |
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου
μεμαθηκέναι
αὐτό· |
[328] |
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ
|
καὶ |
Κλειτοφῶντα
τὸν
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ' |
[344] |
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ
|
καὶ |
κλέπται
οἱ
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες |
[334] |
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν,
|
καὶ |
κλέπτειν
δεινός.
ὡς
γοῦν
ὁ |
[333] |
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ
δικαιοσύνη
χρήσιμος
|
καὶ |
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ |
[331] |
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ
τῷ
ἐπιεικεῖ
|
καὶ |
κοσμίῳ.
τὸ
γὰρ
μηδὲ
ἄκοντά |
[342] |
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε
αἱ
τέχναι
|
καὶ |
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι. |
[339] |
ἀσύμφορα
ποιεῖν
τοῖς
ἄρχουσί
τε
|
καὶ |
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι, |
[335] |
τὴν
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
οὖν
|
καὶ |
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
εἰς |
[333] |
καὶ
νόσον
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι,
|
καὶ |
λαθεῖν
οὗτος
δεινότατος
ἐμποιήσας;
ἔμοιγε |
[344] |
ἣ
οὐ
κατὰ
σμικρὸν
τἀλλότρια
|
καὶ |
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ |
[351] |
δὴ
καὶ
τόδε
μοι
χάρισαι
|
καὶ |
λέγε·
δοκεῖς
ἂν
ἢ
πόλιν |
[341] |
ἐστιν
ἢ
τῶν
καμνόντων
θεραπευτής;
|
καὶ |
λέγε
τὸν
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν |
[342] |
τὸ
ἐκείνῳ
συμφέρον
καὶ
πρέπον,
|
καὶ |
λέγει
ἃ
λέγει
καὶ
ποιεῖ |
[330] |
ἔχει,
ὃς
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
|
καὶ |
λέγοντι
(ὅτι
οὐ
δι'
αὑτὸν |
[329] |
ἔφη,
λέγεις·
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται.
|
καὶ |
λέγουσι
μέν
τι,
οὐ
μέντοι |
[348] |
ἔφη,
ὦ
ἥδιστε,
ἐπειδή
γε
|
καὶ |
λέγω
ἀδικίαν
μὲν
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην |
[333] |
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς
πλίνθων
|
καὶ |
λίθων
θέσιν
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερός |
[333] |
φαίνεται.
φήσεις
δὲ
καὶ
ἀσπίδα
|
καὶ |
λύραν
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
καὶ |
[328] |
οὖν
οἴκαδε
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
|
καὶ |
Λυσίαν
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
καὶ |
[329] |
γίγνεται,
(δεσποτῶν
πάνυ
πολλῶν
ἐστι
|
καὶ |
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
καὶ
τούτων |
[344] |
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
εὐδαίμονες
|
καὶ |
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ
μόνον
ὑπὸ |
[335] |
τιν'
ἄλλον
τῶν
σοφῶν
τε
|
καὶ |
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη, |
[334] |
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν.
|
καὶ |
μάλα,
ἔφη,
οὕτω
συμβαίνει.
ἀλλὰ |
[342] |
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι.
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
|
καὶ |
μάλα
μόγις.
οὐκ
ἄρα
ἐπιστήμη |
[328] |
πατὴρ
ὁ
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
|
καὶ |
μάλα
πρεσβύτης
μοι
ἔδοξεν
εἶναι· |
[351] |
ἥ
γε
ἀδικία
καὶ
μίση
|
καὶ |
μάχας
ἐν
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ |
[345] |
βλέποντα
ἀλλ'
ὥσπερ
δαιτυμόνα
τινὰ
|
καὶ |
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
τὴν
εὐωχίαν, |
[331] |
γέ
τι
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
|
καὶ |
μέντοι,
ἔφη
ὁ
Κέφαλος,
καὶ |
[348] |
ἄλλον
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ
|
καὶ |
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ |
[328] |
αὐτόθι
καὶ
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε
|
(καὶ |
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ |
[345] |
οὐδ'
ἐὰν
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
|
καὶ |
μὴ
διακωλύῃ
πράττειν
ἃ
βούλεται. |
[337] |
δ'
ἐγώ·
εἰ
δ'
οὖν
|
καὶ |
μὴ
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ |
[332] |
φίλε
Πολέμαρχε,
ἰατρὸς
ἄχρηστος.
ἀληθῆ.
|
καὶ |
μὴ
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης.
ναί. |
[338] |
ἀλλὰ
ἐμοί
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
|
καὶ |
μὴ
φθονήσῃς
καὶ
Γλαύκωνα
τόνδε |
[333] |
καὶ
λύραν
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
|
καὶ |
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
τὴν |
[328] |
φίλους
τε
καὶ
πάνυ
οἰκείους.
|
καὶ |
μήν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[333] |
πρός
γε
καρποῦ
κτῆσιν;
ναί.
|
καὶ |
μὴν
καὶ
σκυτοτομική;
ναί.
πρός |
[333] |
ὁ
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
|
καὶ |
μὴν
ὅταν
γε
πλοῖον,
ὁ |
[351] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἥ
γε
ἀδικία
|
καὶ |
μίση
καὶ
μάχας
ἐν
ἀλλήλοις |
[351] |
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
|
καὶ |
μισήσουσιν
καὶ
ἐχθροὶ
ἔσονται
ἀλλήλοις |
[346] |
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν
|
καὶ |
μισθωτικὴ
μισθόν;
αὕτη
γὰρ
αὐτῆς |
[350] |
νῦν
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ'
ἑλκόμενος
|
καὶ |
μόγις,
μετὰ
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ
ὅσου, |
[353] |
ἀπεργάζηται.
ἀλλά,
ἔφη,
μανθάνω
τε
|
καί |
μοι
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος |
[336] |
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
|
καί |
μοι
δοκῶ,
εἰ
μὴ
πρότερος |
[339] |
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
καί |
μοι
εἰπέ·
οὐ
καὶ
πείθεσθαι |
[340] |
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
|
καί |
μοι
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο |
[352] |
ἔφη.
σκοπῶ,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
καί |
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί
σοι |
[327] |
τὸν
παῖδα
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
|
καί |
μου
ὄπισθεν
ὁ
παῖς
λαβόμενος |
[329] |
μή,
καὶ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
νεότης
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει. |
[327] |
Ἀδείμαντος
ὁ
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
|
καὶ |
Νικήρατος
ὁ
Νικίου
καὶ
ἄλλοι |
[333] |
φυλάξασθαι;
πάνυ
γε.
ἆρ'
οὖν
|
καὶ |
νόσον
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι,
καὶ |
[352] |
τῆς
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
|
καὶ |
νῦν.
ὅτι
μὲν
γὰρ
καὶ |
[329] |
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
|
καὶ |
νῦν
οὐχ
ἧττον.
παντάπασι
γὰρ |
[352] |
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
οὖν
|
καὶ |
νῦν,
ὥς
γέ
μοι
δοκεῖ, |
[328] |
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε.
|
~(καὶ |
ὁ
Ἀδείμαντος,
ἆρά
γε,
ἦ |
[332] |
δὲ
ὦσιν
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων
|
καὶ |
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
λέγειν |
[340] |
εἴποι
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
|
καὶ |
ὁ
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν |
[328] |
μένετε
(καὶ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε.
|
καὶ |
ὁ
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον |
[340] |
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
|
καὶ |
ὁ
γραμματιστής·
τὸ
δ'
οἶμαι |
[353] |
ἡ
μὲν
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
|
καὶ |
ὁ
δίκαιος
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται, |
[336] |
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη
εἶναι;
|
(καὶ |
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
καὶ |
[338] |
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖν.
|
καὶ |
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν |
[342] |
ἢ
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν |
[340] |
οὕτως,
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
|
καὶ |
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ |
[328] |
τὸν
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
ἔνδον
|
καὶ |
ὁ
πατὴρ
ὁ
τοῦ
Πολεμάρχου |
[336] |
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ
τε
|
καὶ |
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
ὁ |
[336] |
τῶν
λόγων
σκέψει
ἐγώ
τε
|
καὶ |
ὅδε,
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες |
[338] |
μου
ταῦτα,
ὅ
τε
Γλαύκων
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ |
[329] |
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως,
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα |
[352] |
δέ
γ'
εἰσίν,
ὦ
φίλε,
|
καὶ |
οἱ
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ |
[330] |
οἱ
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
|
καὶ |
οἱ
πατέρες
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν, |
[330] |
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
δὴ
|
καὶ |
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
χρήματα |
[337] |
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ
τι
|
καὶ |
οἴεται,
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ |
[334] |
οἵ
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
|
καὶ |
οἷοι
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ |
[327] |
ἦ
δ'
ὃς
ὁ
Γλαύκων.
|
(καὶ |
ὀλίγῳ
ὕστερον
ὅ
τε
Πολέμαρχος |
[350] |
ἄδικος
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου
τε
|
καὶ |
ὁμοίου
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
οὕτως |
[330] |
ὁ
μὲν
γὰρ
πάππος
τε
|
καὶ |
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
ὅσην |
[344] |
ἀδικήσας
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
|
καὶ |
ὀνείδη
ἔχει
τὰ
μέγιστα
καὶ |
[335] |
δ'
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν
|
καὶ |
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων;
καὶ
πάνυ
γε, |
[344] |
ἀδικία
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς
γιγνομένη,
|
καὶ |
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον,
τὸ |
[336] |
τί
φῂς
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
|
καὶ |
ὅπως
μοι
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι |
[329] |
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
|
καὶ |
ὅς,
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ
ἄνθρωπε· |
[337] |
ὑμῶν
τῶν
δεινῶν
ἢ
χαλεπαίνεσθαι.
|
καὶ |
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα |
[344] |
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
|
καὶ |
ὅσια
καὶ
ἴδια
καὶ
δημόσια, |
[331] |
εἶπεν,
ὅτι
ὃς
ἂν
δικαίως
|
καὶ |
ὁσίως
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά |
[333] |
ἐπ'
αὐτῷ
(ἡ
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
|
καὶ |
ὅταν
δὴ
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν, |
[336] |
ἔπειθ'
οὕτως
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
|
καὶ |
οὐ
σπουδάζειν
ὅτι
μάλιστα
φανῆναι |
[350] |
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν
ἢ
λέγειν,
|
καὶ |
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ |
[354] |
ἀρετή
τις
οὖσα
τυγχάνει
εἴτε
|
καὶ |
οὔ,
καὶ
πότερον
ὁ
ἔχων |
[341] |
εὖ
μὲν
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
|
καὶ |
οὐδέν
γέ
σοι
πλέον
ἔσται· |
[343] |
τοί
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα
περιορᾷ
|
καὶ |
οὐκ
ἀπομύττει
δεόμενον,
ὅς
γε |
[341] |
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν
|
καὶ |
οὐκ
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι. |
[347] |
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ'
ἀναγκαῖον
|
καὶ |
οὐκ
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι |
[348] |
ἐγώ,
ἤδη
στερεώτερον,
ὦ
ἑταῖρε,
|
καὶ |
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις |
[352] |
ἀλλήλων
οἷοί
(τε
ἀλλὰ
δὴ
|
καὶ |
οὕς
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ
τι |
[343] |
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
|
καὶ |
οὕτω
πόρρω
εἶ
περί
τε |
[334] |
δ'
ἐχθροὺς
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ
γάρ·
|
καὶ |
οὕτως
ἐροῦμεν
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ |
[352] |
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα
|
καὶ |
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα |
[337] |
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ
|
καὶ |
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο, |
[335] |
ἀνδρὸς
βλάπτειν
καὶ
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων;
|
καὶ |
πάνυ
γε,
ἔφη·
τούς
γε |
[328] |
φοίτα
ὡς
παρὰ
φίλους
τε
|
καὶ |
πάνυ
οἰκείους.
καὶ
μήν,
ἦν |
[331] |
καὶ
μέντοι,
ἔφη
ὁ
Κέφαλος,
|
καὶ |
παραδίδωμι
ὑμῖν
τὸν
λόγον·
δεῖ |
[346] |
πάλαι
ἐλέγομεν,
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
|
καὶ |
παρασκευάζει
καὶ
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου |
[344] |
παρόντες,
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
τε
|
καὶ |
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
καὶ |
[343] |
οὖν
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ
λόγου
|
καὶ |
πᾶσι
καταφανὲς
ἦν
ὅτι
ὁ |
[343] |
τὸ
τῶν
βοῶν
ἀγαθὸν
σκοπεῖν
|
καὶ |
παχύνειν
αὐτοὺς
καὶ
θεραπεύειν
πρὸς |
[339] |
ἐγώ.
καί
μοι
εἰπέ·
οὐ
|
καὶ |
πείθεσθαι
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον |
[346] |
παρὰ
δόξαν
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι
|
καὶ |
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα. |
[329] |
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε
τἀφροδίσια
|
καὶ |
περὶ
πότους
τε
καὶ
εὐωχίας |
[333] |
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
|
καὶ |
περὶ
τἆλλα
δὴ
πάντα
ἡ |
[335] |
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ
εἶναι
φίλον.
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ
δὲ
ἡ |
[331] |
πάρεστι
καὶ
ἀγαθὴ
γηροτρόφος,
ὡς
|
καὶ |
Πίνδαρος
λέγει.
χαριέντως
γάρ
τοι, |
[342] |
πρέπον,
καὶ
λέγει
ἃ
λέγει
|
καὶ |
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ |
[344] |
καταντλήσας
κατὰ
τῶν
ὤτων
ἁθρόον
|
καὶ |
πολὺν
τὸν
λόγον·
οὐ
μὴν |
[332] |
σώμασιν
φάρμακά
τε
καὶ
σιτία
|
καὶ |
ποτά.
ἡ
δὲ
τίσιν
τί |
[347] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων,
αἱρῇ;
|
καὶ |
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
σοι
λέγεσθαι; |
[349] |
δὲ
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
πότερον
φρόνιμον
|
καὶ |
πότερον
ἄφρονα;
τὸν
μὲν
μουσικὸν |
[354] |
οὖσα
τυγχάνει
εἴτε
καὶ
οὔ,
|
καὶ |
πότερον
ὁ
|