| Pages |
|---|
| [328] |
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον
|
αἱ |
ἄλλαι
αἱ
κατὰ
τὸ
σῶμα |
| [346] |
σωτηρίαν
ἐν
τῷ
πλεῖν,
καὶ
|
αἱ |
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν |
| [338] |
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς,
καὶ
|
αἱ |
ἄλλαι
οὕτως·
θέμεναι
δὲ
ἀπέφηναν |
| [346] |
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη
μισθόν,
καὶ
|
αἱ |
ἄλλαι
πᾶσαι
οὕτως
τὸ
αὑτῆς |
| [338] |
μὲν
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται,
|
αἱ |
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς
γὰρ
οὔ; |
| [338] |
τῶν
πόλεων
αἱ
μὲν
τυραννοῦνται,
|
αἱ |
δὲ
δημοκρατοῦνται,
αἱ
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται; |
| [329] |
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
|
αἱ |
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ
χαλάσωσιν, |
| [328] |
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ
ἄλλαι
|
αἱ |
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται, |
| [338] |
οἶσθ'
ἔφη,
ὅτι
τῶν
πόλεων
|
αἱ |
μὲν
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται, |
| [328] |
σῶμα
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον
αὔξονται
|
αἱ |
περὶ
τοὺς
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε |
| [342] |
μήν,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε
|
αἱ |
τέχναι
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ |
| [333] |
ἀργυρίῳ,
ὅταν
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ
|
πρίασθαι |
ἢ
ἀποδόσθαι
ἵππον·
τότε
(δέ, |
| [329] |
Σώκρατες,
οὗτοι
οὐ
τὸ
αἴτιον
|
αἰτιᾶσθαι. |
εἰ
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον, |
| [334] |
καί
φησιν
αὐτὸν
πάντας
ἀνθρώπους
|
κεκάσθαι |
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
τε.
ἔοικεν |
| [332] |
τί
ἂν
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
|
ἀποκρίνασθαι; |
δῆλον
ὅτι,
ἔφη,
ἡ
σώμασιν |
| [336] |
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός
τ'
ἐγενόμην
|
ἀποκρίνασθαι, |
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [337] |
καὶ
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
σὺ
|
ἀποκρίνασθαι |
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ |
| [349] |
μοι
πειρῶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
|
ἀποκρίνασθαι· |
ὁ
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ |
| [351] |
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι
|
δύνασθαι, |
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα, |
| [336] |
ἤ
τινος
ἄλλου
μέγα
οἰομένου
|
δύνασθαι |
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
λέγεις. |
| [333] |
οὖν
καὶ
νόσον
ὅστις
δεινὸς
|
φυλάξασθαι, |
καὶ
λαθεῖν
οὗτος
δεινότατος
ἐμποιήσας; |
| [333] |
τινὶ
καὶ
ἄλλῃ,
οὗτος
καὶ
|
φυλάξασθαι; |
πάνυ
γε.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
| [344] |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν
|
ἐνδείξασθαι |
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι |
| [328] |
γε
παννυχίδα
ποιήσουσιν,
ἣν
ἄξιον
|
θεάσασθαι· |
ἐξαναστησόμεθα
γὰρ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον |
| [327] |
καὶ
ἅμα
τὴν
ἑορτὴν
βουλόμενος
|
θεάσασθαι |
τίνα
τρόπον
ποιήσουσιν
ἅτε
νῦν |
| [341] |
λάθοις
κακουργῶν,
οὔτε
μὴ
λαθὼν
|
βιάσασθαι |
τῷ
λόγῳ
δύναιο.
οὐδέ
γ' |
| [331] |
μηδὲ
ἄκοντά
τινα
ἐξαπατῆσαι
ἢ
|
ψεύσασθαι, |
μηδ'
αὖ
ὀφείλοντα
ἢ
θεῷ |
| [354] |
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
ἐπὶ
τὸ
|
σκέψασθαι |
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
ἐστὶν |
| [351] |
ἔγωγε
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
τῇδέ
πῃ
|
σκέψασθαι· |
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον
εἶναι |
| [352] |
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
|
σκέψασθαι, |
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
οὖν
καὶ |
| [335] |
οὕτως
ἄν
μοι
δοκεῖ
καλῶς
|
λέγεσθαι. |
ἔστιν
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [347] |
καὶ
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
σοι
|
λέγεσθαι; |
τὸν
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον |
| [344] |
ἐγώ
ἤτοι
ἡμῶν
γε
οὐδὲν
|
κήδεσθαι, |
οὐδέ
τι
φροντίζειν
εἴτε
χεῖρον |
| [352] |
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
|
ἐργάζεσθαι· |
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν |
| [346] |
ἄρχειν
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
κακὰ
|
μεταχειρίζεσθαι |
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
ὅτι |
| [344] |
ἢ
σμικρὸν
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
|
διορίζεσθαι |
ὅλου
βίου
διαγωγήν,
ᾗ
ἂν |
| [334] |
ὀρθῶς
τὸν
φίλον
καὶ
ἐχθρὸν
|
θέσθαι. |
πῶς
θέμενοι,
ὦ
Πολέμαρχε;
τὸν |
| [333] |
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
ὅταν
|
παρακαταθέσθαι |
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες. |
| [331] |
εἴπερ
γέ
τι
χρὴ
Σιμωνίδῃ
|
πείθεσθαι. |
καὶ
μέντοι,
ἔφη
ὁ
Κέφαλος, |
| [339] |
καί
μοι
εἰπέ·
οὐ
καὶ
|
πείθεσθαι |
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς |
| [339] |
ἆρα
τὸ
τὰ
συμφέροντά
ἐστι
|
τίθεσθαι |
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς |
| [341] |
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον
|
τίθεσθαι, |
τοῦτο
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ
ποιητέον. |
| [343] |
δίκαιον
εἶναι,
πρὸς
δὲ
τούτοις
|
ἀπεχθέσθαι |
τοῖς
τε
οἰκείοις
καὶ
τοῖς |
| [330] |
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
|
οἴεσθαι |
τελευτήσειν,
εἰσέρχεται
αὐτῷ
δέος
καὶ |
| [335] |
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
βλάβην
|
ὀφείλεσθαι |
παρὰ
τοῦ
δικαίου
ἀνδρός,
τοῖς |
| [336] |
καὶ
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
ὥρμα
|
ἀντιλαμβάνεσθαι |
τοῦ
λόγου,
ἔπειτα
ὑπὸ
τῶν |
| [328] |
γάρ
μοι
χρῆναι
παρ'
αὐτῶν
|
πυνθάνεσθαι, |
ὥσπερ
τινὰ
ὁδὸν
προεληλυθότων
ἣν |
| [346] |
τοῦ
προσχρῆσθαι
τῇ
μισθωτικῇ
τέχνῃ
|
γίγνεσθαι |
αὐτοῖς.
συνέφη
μόγις.
(οὐκ
ἄρα |
| [335] |
φίλε,
τῶν
ἀνθρώπων
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
|
γίγνεσθαι. |
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ |
| [335] |
εἰς
τὴν
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
|
γίγνεσθαι; |
πάνυ
μὲν
οὖν.
ἀλλ'
ἡ |
| [329] |
ἔτι
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ
|
συγγίγνεσθαι” |
καὶ
ὅς,
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ |
| [336] |
ἢ
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
ἂν
|
γενέσθαι. |
νῦν
δὲ
ἡνίκα
ὑπὸ
τοῦ |
| [347] |
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ'
ἂν
καταφανὲς
|
γενέσθαι |
ὅτι
τῷ
ὄντι
ἀληθινὸς
ἄρχων |
| [330] |
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
|
συγγενέσθαι |
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ' |
| [336] |
ἡνίκα
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
ἤρχετο
|
ἐξαγριαίνεσθαι, |
προσέβλεψα
αὐτὸν
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ |
| [337] |
ὑπὸ
ὑμῶν
τῶν
δεινῶν
ἢ
|
χαλεπαίνεσθαι. |
καὶ
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε |
| [336] |
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι
|
ὑποκατακλίνεσθαι |
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
ζητήσει
καὶ |
| [336] |
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ
|
ἀποκρίνεσθαι, |
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ |
| [343] |
περιειστήκει,
ὁ
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
|
ἀποκρίνεσθαι, |
εἰπέ
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
| [340] |
σοι
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε
νυνδὴ
|
ἀποκρίνεσθαι· |
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει |
| [343] |
δέ;
ἦν
δ'
ἐγώ·
οὐκ
|
ἀποκρίνεσθαι |
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν; |
| [341] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε
|
ἐρέσθαι |
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν |
| [352] |
αὑτοῦ
διὰ
τὸ
στασιάζειν
καὶ
|
διαφέρεσθαι, |
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι
ἑαυτῷ |
| [345] |
ὥσπερ
δαιτυμόνα
τινὰ
καὶ
μέλλοντα
|
ἑστιάσεσθαι, |
πρὸς
τὴν
εὐωχίαν,
ἢ
αὖ |
| [353] |
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
ἄρχειν
καὶ
|
βουλεύεσθαι |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
πάντα,
ἔσθ' |
| [328] |
ἣν
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως
δεήσει
|
πορεύεσθαι, |
ποία
τίς
ἐστιν,
τραχεῖα
καὶ |
| [328] |
ἐν
δυνάμει
ἦ
τοῦ
ῥᾳδίως
|
πορεύεσθαι |
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
ἂν |
| [342] |
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ
|
μάχεσθαι· |
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι |
| [345] |
ἢ
τῷ
λανθάνειν
ἢ
τῷ
|
διαμάχεσθαι, |
ὅμως
ἐμέ
γε
οὐ
πείθει |
| [329] |
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα
λέγῃς,
οὐκ
|
ἀποδέχεσθαι |
ἀλλ'
ἡγεῖσθαί
σε
ῥᾳδίως
τὸ |
| [347] |
ζημίας
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
|
ἄρχεσθαι, |
ἐὰν
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν· |
| [339] |
τε
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
|
ὡμολογῆσθαί |
σοι,
ὅταν
οἱ
μὲν
ἄρχοντες |
| [347] |
ἀρχῆς
ἕνεκα
μισθὸν
μισθωτοὶ
βούλονται
|
κεκλῆσθαι, |
οὔτε
λάθρᾳ
αὐτοὶ
ἐκ
τῆς |
| [327] |
Σώκρατες,
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς
ἄστυ
|
ὡρμῆσθαι |
ὡς
ἀπιόντες.
οὐ
γὰρ
κακῶς |
| [333] |
λέγεις
ὅταν
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
|
χρῆσθαι |
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
ὅταν |
| [333] |
ἴσως,
ὦ
Πολέμαρχε,
πρὸς
τὸ
|
χρῆσθαι |
ἀργυρίῳ,
ὅταν
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ |
| [333] |
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ
|
χρῆσθαι, |
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται.
φήσεις
δὲ |
| [333] |
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ
|
χρῆσθαι, |
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων; |
| [333] |
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
|
χρῆσθαι, |
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
μουσικήν; |
| [333] |
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
|
χρῆσθαι, |
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν |
| [346] |
ὠφελεῖσθαι
τοὺς
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
|
προσχρῆσθαι |
τῇ
μισθωτικῇ
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς. |
| [330] |
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν
|
κεκτῆσθαι; |
ὅ,
ἦ
δ'
ὅς,
ἴσως |
| [329] |
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
πολλὴν
οὐσίαν
|
κεκτῆσθαι· |
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ
παραμύθιά |
| [329] |
ταῦτα
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ'
|
ἡγεῖσθαί |
σε
ῥᾳδίως
τὸ
γῆρας
φέρειν |
| [337] |
φίλε.
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ
δυνάμεθα·
|
~ἐλεεῖσθαι |
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός |
| [348] |
ἔθνη
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
|
ποιεῖσθαι· |
σὺ
δὲ
οἴει
με
ἴσως |
| [333] |
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι
ἀλλὰ
|
κεῖσθαι; |
πάνυ
γε.
ὅταν
ἄρα
ἄχρηστον |
| [353] |
πράξαις,
οἷον
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
|
ἐπιμελεῖσθαι |
καὶ
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ |
| [353] |
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
καὶ
|
ἐπιμελεῖσθαι, |
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα |
| [343] |
ἐκ
δὲ
τοῦ
δημοσίου
μηδὲν
|
ὠφελεῖσθαι |
διὰ
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
πρὸς |
| [347] |
πᾶς
ἂν
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
|
ὠφελεῖσθαι |
μᾶλλον
ἕλοιτο
ὑπ'
ἄλλου
ἢ |
| [346] |
δέ
γε
τὸ
μισθὸν
ἀρνυμένους
|
ὠφελεῖσθαι |
τοὺς
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι |
| [337] |
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι
αὐτὸν
οἴει
|
ἀποκρινεῖσθαι |
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
ἐάντε
ἡμεῖς |
| [343] |
ἀληθῶς
ἄρχουσιν,
ἄλλως
πως
ἡγῇ
|
διανοεῖσθαι |
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους
ἢ
ὥσπερ |
| [347] |
οὐ
πέφυκε
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
|
σκοπεῖσθαι |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε |
| [343] |
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
|
σκοπεῖσθαι |
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ |
| [345] |
ἀρχή,
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον
|
σκοπεῖσθαι |
ἢ
ἐκείνῳ,
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε |
| [346] |
λῆψις,
ἀλλ'
εἰ
δεῖ
ἀκριβῶς
|
σκοπεῖσθαι, |
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ, |
| [350] |
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
|
αἱρεῖσθαι |
ἢ
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ |
| [347] |
ἀλλὰ
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
|
νενομίσθαι |
τῆς
δὲ
ζημίας
μεγίστη
τὸ |
| [333] |
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ
πρίασθαι
ἢ
|
ἀποδόσθαι |
ἵππον·
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ |
| [345] |
εὐωχίαν,
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ
|
(ἀποδόσθαι, |
ὥσπερ
χρηματιστὴν
ἀλλ'
οὐ
ποιμένα. |
| [351] |
εἶναι
καὶ
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
|
δουλοῦσθαι |
ἀδίκως
καὶ
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
δὲ |
| [351] |
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
καὶ
|
καταδεδουλῶσθαι, |
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ'
ἑαυτῇ |
| [329] |
πάνυ
πολλῶν
ἐστι
καὶ
μαινομένων
|
ἀπηλλάχθαι. |
ἀλλὰ
καὶ
τούτων
πέρι
καὶ |
| [329] |
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ
|
ἐπιθυμίαι |
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ
χαλάσωσιν,
παντάπασιν |
| [328] |
αὔξονται
αἱ
περὶ
τοὺς
λόγους
|
ἐπιθυμίαι |
τε
καὶ
ἡδοναί.
μὴ
οὖν |
| [331] |
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
λέγειν
|
καὶ |
ἃ
ἂν
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι. |
| [331] |
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ
πάρεστι
|
καὶ |
ἀγαθὴ
γηροτρόφος,
ὡς
καὶ
Πίνδαρος |
| [348] |
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
|
καὶ |
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
οἵ
γε |
| [349] |
δέ
γε,
ἔφην,
φρόνιμός
τε
|
καὶ |
ἀγαθὸς
ὁ
ἄδικος,
ὁ
δὲ |
| [350] |
ὁ
μὲν
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
|
καὶ |
ἀγαθῷ,
ὁ
δὲ
ἄδικος
τῷ |
| [329] |
ἄττα
ἃ
τῶν
τοιούτων
ἔχεται,
|
καὶ |
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
μεγάλων
τινῶν
ἀπεστερημένοι |
| [329] |
αὐτὸ
ἀπέφυγον,
ὥσπερ
λυττῶντά
τινα
|
καὶ |
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
οὖν |
| [327] |
ὕστερον
ὅ
τε
Πολέμαρχος
ἧκε
|
καὶ |
Ἀδείμαντος
ὁ
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς |
| [344] |
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ
ἀδικηθέντας
|
καὶ |
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους. |
| [343] |
καὶ
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδίκου
τε
|
καὶ |
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ |
| [349] |
πάντων
πλέον
ἔχειν
ἀξιοῖ;
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἀδίκου
γε
ἀνθρώπου
τε
καὶ |
| [343] |
τε
τοῦ
δικαίου
καὶ
δικαιοσύνης
|
καὶ |
ἀδίκου
τε
καὶ
ἀδικίας,
ὥστε |
| [338] |
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν
ὡς
παρανομοῦντά
τε
|
καὶ |
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
οὖν
ἐστιν,
ὦ |
| [351] |
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν
|
καὶ |
ἀδυνάτους
εἶναι
κοινῇ
μετ'
(ἀλλήλων |
| [346] |
δὲ
σωτηρίαν
ἐν
τῷ
πλεῖν,
|
καὶ |
αἱ
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ
γε. |
| [338] |
μὲν
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς,
|
καὶ |
αἱ
ἄλλαι
οὕτως·
θέμεναι
δὲ |
| [346] |
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη
μισθόν,
|
καὶ |
αἱ
ἄλλαι
πᾶσαι
οὕτως
τὸ |
| [342] |
τέχνη
ἐστίν,
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς
|
καὶ |
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ |
| [336] |
τὸ
συμφέρον,
ἀλλὰ
σαφῶς
μοι
|
καὶ |
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
ἂν
λέγῃς· |
| [329] |
περὶ
πότους
τε
καὶ
εὐωχίας
|
καὶ |
ἄλλ'
ἄττα
ἃ
τῶν
τοιούτων |
| [351] |
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον
εἶναι
|
καὶ |
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι
ἀδίκως |
| [331] |
χρημάτων
κτῆσις
συμβάλλεται.
ἔχει
δὲ
|
καὶ |
ἄλλας
χρείας
πολλάς·
ἀλλὰ
ἕν |
| [333] |
μάχῃ
εἴτε
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ
|
καὶ |
ἄλλῃ,
οὗτος
καὶ
φυλάξασθαι;
πάνυ |
| [352] |
δικαιοσύνη,
ἣ
αὐτοὺς
ἐποίει
μήτοι
|
καὶ |
ἀλλήλους
γε
καὶ
ἐφ'
οὓς |
| [343] |
ἄν
τις
πρὸς
πρόβατα
διατεθείη,
|
καὶ |
ἄλλο
τι
σκοπεῖν
αὐτοὺς
διὰ |
| [327] |
ἀδελφὸς
καὶ
Νικήρατος
ὁ
Νικίου
|
καὶ |
ἄλλοι
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
τῆς |
| [329] |
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν
|
καὶ |
ἄλλοις,
καὶ
δὴ
καὶ
Σοφοκλεῖ |
| [353] |
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
καὶ
σμίλῃ
|
καὶ |
ἄλλοις
πολλοῖς;
πῶς
γὰρ
οὔ; |
| [348] |
δίκαιον
εἶναι,
καὶ
αὖθις
οὗτος,
|
καὶ |
ἄλλον
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ |
| [352] |
τοῦτο
ἂν
θείης
καὶ
ἵππου
|
καὶ |
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
ὃ
ἂν |
| [331] |
γε,
ἦ
δ'
ὃς
γελάσας,
|
καὶ |
ἅμα
ᾔει
πρὸς
τὰ
ἱερά. |
| [327] |
Ἀρίστωνος
προσευξόμενός
τε
τῇ
θεῷ
|
καὶ |
ἅμα
τὴν
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι |
| [350] |
ὁ
δὲ
ἄδικος
τῷ
κακῷ
|
καὶ |
ἀμαθεῖ.
κινδυνεύει.
ἀλλὰ
μὴν
ὡμολογοῦμεν, |
| [350] |
ἔφη.
ὁ
δὲ
κακός
τε
|
καὶ |
ἀμαθὴς
τοῦ
τε
ὁμοίου
καὶ |
| [354] |
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
ἐστὶν
|
καὶ |
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
καὶ
ἀρετή, |
| [350] |
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε
|
καὶ |
ἀμαθίαν,
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [339] |
πάντως
που,
ἔφη,
οἷοί
τι
|
καὶ |
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι |
| [339] |
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί
τι
|
καὶ |
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη,
οἷοί |
| [352] |
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
εἰ
δὲ
|
καὶ |
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ
δίκαιοι
τῶν |
| [352] |
ὅτι
μὲν
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
|
καὶ |
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ |
| [333] |
θέσιν
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερός
τε
|
καὶ |
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ;
οὐδαμῶς. |
| [349] |
καὶ
πράξεως
ὁ
ἄδικος
πλεονεκτήσει
|
καὶ |
ἁμιλλήσεται
ὡς
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς |
| [330] |
οὖν
καὶ
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
|
καὶ |
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
εἴ |
| [329] |
ἐν
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
|
καὶ |
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε
τἀφροδίσια
καὶ |
| [351] |
Θρασύμαχε,
ὅτι
οὐκ
ἐπινεύεις
μόνον
|
καὶ |
ἀνανεύεις,
ἀλλὰ
καὶ
ἀποκρίνῃ
πάνυ |
| [350] |
λεγούσαις,
εἶεν”
ἐρῶ
καὶ
κατανεύσομαι
|
καὶ |
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [344] |
τὰ
μέγιστα
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι
|
καὶ |
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ |
| [350] |
πάσης
δὴ
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
|
καὶ |
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς
σοι
δοκεῖ |
| [349] |
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ
ἐπιτάσει
|
καὶ |
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
ἢ |
| [349] |
ἡγοῖτ'
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς,
|
καὶ |
ἀξιοῖ,
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
δύναιτο. |
| [349] |
τὸν
δὲ
ἄμουσον
ἄφρονα.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἅπερ
φρόνιμον,
ἀγαθόν,
ἃ
δὲ |
| [351] |
ἐπινεύεις
μόνον
καὶ
ἀνανεύεις,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἀποκρίνῃ
πάνυ
καλῶς.
σοὶ
γάρ, |
| [344] |
ἱερόσυλοι
καὶ
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
τοιχωρύχοι
|
καὶ |
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται
οἱ
κατὰ |
| [337] |
ἔφη·
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
μαθεῖν
|
καὶ |
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
μοι |
| [353] |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ |
| [351] |
γ'
ἔφην,
εἴπερ
σοφία
τε
|
καὶ |
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι |
| [353] |
ἦν
τι
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή.
τί
δὲ |
| [354] |
ἐστὶν
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
|
καὶ |
ἀρετή,
καὶ
ἐμπεσόντος
αὖ
ὕστερον |
| [353] |
τι
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
|
καὶ |
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή. |
| [353] |
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
|
καὶ |
ἀρετή.
τί
δὲ
πάντων
πέρι |
| [353] |
οὖν
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
|
καὶ |
ἀρετή.
τί
δέ;
ὤτων
ἦν |
| [353] |
εἶναι;
μάλιστά
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἀρετήν
φαμέν
τινα
ψυχῆς
εἶναι; |
| [346] |
ταῦτα
ἔγωγε,
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
|
καὶ |
ἄρτι
ἔλεγον
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα |
| [343] |
βλάβη,
ἡ
δὲ
ἀδικία
τοὐναντίον,
|
καὶ |
ἄρχει
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
εὐηθικῶν |
| [353] |
οἷον
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
|
καὶ |
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ
τὰ |
| [342] |
ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
ἥττονός
τε
|
καὶ |
ἀρχομένου
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
μὲν |
| [340] |
ἀσύμφορα
κελεύειν
τοὺς
ἥττους
τε
|
καὶ |
ἀρχομένους
ποιεῖν.
ἐκ
δὲ
τούτων |
| [342] |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ναύτῃ
τε
|
καὶ |
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
μόγις.
οὐκοῦν,
ἦν |
| [343] |
τῷ
ὄντι,
τοῦ
κρείττονός
τε
|
καὶ |
ἄρχοντος
συμφέρον,
οἰκεία
δὲ
τοῦ |
| [342] |
ὅ
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης
τε
|
καὶ |
ἄρχων
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ
συμφέρον |
| [333] |
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται.
φήσεις
δὲ
|
καὶ |
ἀσπίδα
καὶ
λύραν
ὅταν
δέῃ |
| [348] |
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
|
καὶ |
αὖθις
οὗτος,
καὶ
ἄλλον
ἡμεῖς, |
| [331] |
τι
παρά
του
λάβῃ,
ἢ
|
καὶ |
αὐτὰ
ταῦτα
ἔστιν
ἐνίοτε
μὲν |
| [339] |
τὸ
δίκαιον,
σὺ
δὲ
προστιθεῖς
|
καὶ |
αὐτὸ
φῂς
εἶναι
τὸ
τοῦ |
| [336] |
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ
τί |
| [330] |
τὴν
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς
ὦσιν·
|
καὶ |
αὐτός
ἤτοι
ὑπὸ
τῆς
τοῦ |
| [344] |
εἰρημένων
λόγον.
καὶ
δὴ
ἔγωγε
|
καὶ |
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε
καὶ |
| [344] |
πρὸς
τοῖς
τῶν
πολιτῶν
χρήμασιν
|
καὶ |
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος
δουλώσηται,
ἀντὶ
τούτων |
| [338] |
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς
|
καὶ |
αὐτῷ
συμφέρει
τὰ
βόεια
κρέα |
| [344] |
κατὰ
σμικρὸν
τἀλλότρια
καὶ
λάθρᾳ
|
καὶ |
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
καὶ |
| [332] |
τε
καὶ
ἐχθροῖς
ὠφελίας
τε
|
καὶ |
βλάβας
ἀποδιδοῦσα.
τὸ
τοὺς
φίλους |
| [353] |
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
ἄρχειν
|
καὶ |
βουλεύεσθαι
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
πάντα, |
| [334] |
καὶ
τὰ
τῶν
πολεμίων
κλέψαι
|
καὶ |
βουλεύματα
καὶ
τὰς
ἄλλας
πράξεις; |
| [333] |
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
|
καὶ |
γὰρ
γεωργία·
ἢ
οὔ;
ναί. |
| [334] |
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου
μεμαθηκέναι
αὐτό·
|
καὶ |
γὰρ
ἐκεῖνος
(τὸν
τοῦ
Ὀδυσσέως |
| [344] |
καὶ
ὀνείδη
ἔχει
τὰ
μέγιστα
|
καὶ |
γὰρ
ἱερόσυλοι
καὶ
ἀνδραποδισταὶ
καὶ |
| [343] |
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
|
καὶ |
γὰρ
ὅταν
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ |
| [340] |
ἀρχόντων
δίκαιον
εἶναι
ἔθετο
Θρασύμαχος.
|
καὶ |
γὰρ
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ὦ |
| [329] |
ἐστὶν
ἐπίπονον·
εἰ
δὲ
μή,
|
καὶ |
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
νεότης |
| [338] |
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ
μὴ
φθονήσῃς
|
καὶ |
Γλαύκωνα
τόνδε
διδάξαι
καὶ
τοὺς |
| [342] |
τῇ
τέχνῃ
ἔνι
τις
πονηρία,
|
καὶ |
δεῖ
ἑκάστῃ
τέχνῃ
ἄλλης
τέχνης |
| [330] |
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας
δ'
οὖν
|
καὶ |
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
καὶ
ἀναλογίζεται |
| [344] |
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον
|
καὶ |
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς |
| [328] |
τοῖσδέ
τε
τοῖς
νεανίσκοις
σύνισθι
|
καὶ |
δεῦρο
παρ'
ἡμᾶς
φοίτα
ὡς |
| [344] |
καὶ
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
|
καὶ |
δὴ
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς
πάνυ |
| [328] |
Εὐθύδημον,
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον |
| [328] |
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία
καὶ
εὔπορος.
|
καὶ |
δὴ
καὶ
σοῦ
ἡδέως
ἂν |
| [329] |
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
Σοφοκλεῖ
ποτε
τῷ |
| [343] |
δεσποτῶν
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
αὑτῶν,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
τοὺς
ἐν
ταῖς |
| [344] |
ἱερὰ
καὶ
ὅσια
καὶ
ἴδια
|
καὶ |
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ' |
| [348] |
μὲν
οὖν
καὶ
φημί,
ἔφη,
|
καὶ |
δι'
ἅ,
εἴρηκα.
φέρε
δή, |
| [342] |
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
|
καὶ |
διὰ
ταῦτα
ἐπ'
αὐτοῖς
δεῖ |
| [336] |
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
|
καὶ |
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
ὥρμα
ἀντιλαμβάνεσθαι |
| [328] |
τε
πολλοῖς
τῶν
νέων
αὐτόθι
|
καὶ |
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε
(καὶ
μὴ |
| [352] |
μεθ'
αὑτοῦ
διὰ
τὸ
στασιάζειν
|
καὶ |
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι |
| [336] |
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
ζητήσει
|
καὶ |
διαφθείρειν
τὴν
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην |
| [338] |
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου
συμφέρον
ἅμα
|
καὶ |
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ,
ἔφη, |
| [343] |
εἶ
περί
τε
τοῦ
δικαίου
|
καὶ |
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδίκου
τε
καὶ |
| [343] |
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε
|
καὶ |
δικαίων,
οἱ
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν |
| [328] |
ἐστεφανωμένος
ἐπί
τινος
προσκεφαλαίου
τε
|
καὶ |
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν
ἐν |
| [351] |
οὐ
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις
τε
|
καὶ |
δούλοις
ἐγγιγνομένη
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους |
| [327] |
ὡς
χρὴ
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
ἦ
|
καὶ |
δύναισθ'
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς, |
| [352] |
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
καὶ
ἀμείνους
|
καὶ |
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται, |
| [351] |
ἀδικίαν.
ἐλέχθη
γάρ
που
ὅτι
|
καὶ |
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία |
| [352] |
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
|
καὶ |
ἑαυτῷ
καὶ
τοῖς
δικαίοις·
ἦ |
| [329] |
νεότης
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει.
|
καὶ |
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα, |
| [336] |
ἀποδέξομαι
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
|
καὶ |
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων |
| [327] |
κελεύει
ὑμᾶς,
ἔφη,
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
|
καὶ |
ἐγὼ
μετεστράφην
τε
καὶ
ἠρόμην |
| [354] |
πρὶν
τοῦ
προτέρου
μετρίως
ἀπολαῦσαι,
|
καὶ |
ἐγώ
μοι
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν |
| [339] |
γὰρ
συμφέρον
γέ
τι
εἶναι
|
καὶ |
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον,
σὺ |
| [337] |
που
μαθεῖν
παρὰ
τοῦ
εἰδότος·
|
καὶ |
ἐγὼ
οὖν
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν. |
| [336] |
τὸν
λόγον·
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
|
καὶ |
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν |
| [336] |
ἧκεν
ἐφ'
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος.
|
καὶ |
ἐγώ
τε
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος |
| [348] |
οἷοί
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
|
καὶ |
ἔθνη
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς |
| [343] |
ἑκάτερος,
τῷ
μὲν
δικαίῳ
ὑπάρχει,
|
καὶ |
εἰ
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
τά |
| [350] |
ἅτε
καὶ
θέρους
ὄντος
τότε
|
καὶ |
εἶδον
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
οὔπω, |
| [336] |
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
|
καὶ |
εἰπὲ
τί
φῂς
εἶναι
τὸ |
| [337] |
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
σαρδάνιον
|
καὶ |
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη |
| [328] |
ἰδὼν
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
|
καὶ |
εἶπεν·
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
δὲ |
| [336] |
αὐτῷ
οἷός
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
|
καὶ |
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε,
μὴ |
| [344] |
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε
|
καὶ |
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον |
| [329] |
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν
|
καὶ |
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί
σου |
| [347] |
συμφέρον.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
δὴ
|
καὶ |
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ |
| [330] |
ἐν
τῷ
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ
οἱ |
| [341] |
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
οὖν
|
καὶ |
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν
τι |
| [350] |
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
|
καὶ |
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ |
| [341] |
τὸ
συμφέρον
ἑκάστῳ
ζητεῖν
τε
|
καὶ |
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ' |
| [342] |
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε
|
καὶ |
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ |
| [337] |
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου
λαμβάνῃ
λόγον
|
καὶ |
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
ἄν,
ἔφην |
| [329] |
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται
|
καὶ |
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται |
| [344] |
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον
|
καὶ |
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης |
| [340] |
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
δή
σοι
|
καὶ |
ἐμὲ
ὑπόλαβε
νυνδὴ
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ |
| [354] |
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
καὶ
ἀρετή,
|
καὶ |
ἐμπεσόντος
αὖ
ὕστερον
λόγου,
ὅτι |
| [349] |
τῷ
δικαίῳ
προσετίθεμεν,
ἐπειδή
γε
|
καὶ |
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ |
| [342] |
σκεψομένης
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
|
καὶ |
ἐν
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ
ἔνι |
| [332] |
μοι
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
|
καὶ |
ἐν
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ |
| [351] |
ἐμποιεῖν
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
|
καὶ |
ἐν
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις |
| [352] |
δικαίῳ;
οὐχ
οὕτως;
πάνυ
γε.
|
καὶ |
ἐν
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα |
| [332] |
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν
|
καὶ |
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
| [350] |
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου
τε
|
καὶ |
ἐναντίου.
ἔοικεν,
ἔφη.
ὁ
δὲ |
| [347] |
ἄρχειν
ὥσπερ
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν,
|
καὶ |
ἐνταῦθ'
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι |
| [340] |
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
τι
|
καὶ |
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
ἔφη, |
| [351] |
τοίνυν
ἐρωτῶ,
ὅπερ
ἄρτι,
~ἵνα
|
καὶ |
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν |
| [349] |
εὖ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
καὶ |
ἔοικε
τῷ
φρονίμῳ
καὶ
τῷ |
| [349] |
μέλλει,
ἔφη,
ὁ
τοιοῦτος
ὢν
|
καὶ |
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
δὲ |
| [334] |
ἐπ'
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
φίλων
|
καὶ |
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ |
| [329] |
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
ὀδύρονται,
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτῳ
δὴ
τὸ
γῆρας |
| [353] |
ἄρα
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
|
καὶ |
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα |
| [346] |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
παρασκευάζει
|
καὶ |
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
ἥττονος |
| [353] |
δοκεῖ
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
|
καὶ |
ἔργον
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ |
| [337] |
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ
δώδεκα,
|
καὶ |
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ
ὅπως
μοι, |
| [347] |
φιλάργυρον
εἶναι
ὄνειδος
λέγεταί
τε
|
καὶ |
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
ταῦτα |
| [345] |
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
οὖν
|
(καὶ |
ἕτερος
ἴσως
τις
ἡμῶν
πέπονθεν, |
| [343] |
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος,
|
καὶ |
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ, |
| [352] |
ζῶσιν
οἱ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
|
καὶ |
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
ὕστερον |
| [354] |
γε
εὖ
ζῶν
μακάριός
τε
|
καὶ |
εὐδαίμων,
ὁ
δὲ
μὴ
τἀναντία. |
| [349] |
ἂν
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
|
καὶ |
εὐήθης.
τί
δέ;
τῆς
δικαίας |
| [328] |
καὶ
Λυσίαν
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
|
καὶ |
Εὐθύδημον,
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς, |
| [329] |
ἀνθρώπων.
ἂν
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
|
καὶ |
εὔκολοι
ὦσιν,
καὶ
τὸ
γῆρας |
| [328] |
τραχεῖα
καὶ
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία
|
καὶ |
εὔπορος.
καὶ
δὴ
καὶ
σοῦ |
| [329] |
τἀφροδίσια
καὶ
περὶ
πότους
τε
|
καὶ |
εὐωχίας
καὶ
ἄλλ'
ἄττα
ἃ |
| [352] |
ἐποίει
μήτοι
καὶ
ἀλλήλους
γε
|
καὶ |
ἐφ'
οὓς
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν, |
| [338] |
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς
εἰδέναι
|
καὶ |
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν
ἄλλως |
| [351] |
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
|
καὶ |
ἐχθροὶ
ἔσονται
ἀλλήλοις
τε
καὶ |
| [332] |
εἰρημένοις,
ἡ
τοῖς
φίλοις
τε
|
καὶ |
ἐχθροῖς
ὠφελίας
τε
καὶ
βλάβας |
| [334] |
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς
τὸν
φίλον
|
καὶ |
ἐχθρὸν
θέσθαι.
πῶς
θέμενοι,
ὦ |
| [332] |
τί
ἔργον
δυνατώτατος
φίλους
ὠφελεῖν
|
καὶ |
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν |
| [335] |
ἔφη·
τούς
γε
πονηρούς
τε
|
καὶ |
ἐχθροὺς
δεῖ
βλάπτειν.
βλαπτόμενοι
δ' |
| [332] |
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους
εὖ
ποιεῖν
|
καὶ |
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς
νόσον
καὶ |
| [334] |
τοὺς
ὄντας,
κἂν
μὴ
δοκῶσι,
|
καὶ |
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
ἔφη, |
| [350] |
οὐδὲ
ἃ
νῦν
λέγεις
ἀρέσκει,
|
καὶ |
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ |
| [328] |
ἔδοξεν
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ
|
καὶ |
(ἑωράκη
αὐτόν.
καθῆστο
δὲ
ἐστεφανωμένος |
| [330] |
οἱ
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
|
(καὶ |
ζῇ
μετὰ
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ |
| [347] |
δεῖ
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
|
καὶ |
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν |
| [332] |
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
ἐάνπερ
ἡ
ἀπόδοσις
|
(καὶ |
ἡ
λῆψις
βλαβερὰ
γίγνηται,
φίλοι |
| [346] |
ποιεῖ,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
|
καὶ |
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ |
| [341] |
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
|
καὶ |
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ |
| [341] |
τι
συμφέρον;
πάνυ
γε.
οὐ
|
καὶ |
ἡ
τέχνη,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [327] |
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
οὖν
μοι
|
καὶ |
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν |
| [349] |
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ
ἂν
πλεονεκτεῖν
|
καὶ |
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι,
ἢ
οὐκ |
| [348] |
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
|
καὶ |
ἤδη
δικαστῶν
τινων
τῶν
διακρινούντων |
| [328] |
περὶ
τοὺς
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε
|
καὶ |
ἡδοναί.
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει, |
| [328] |
ὥσπερ
τινὰ
ὁδὸν
προεληλυθότων
ἣν
|
καὶ |
ἡμᾶς
ἴσως
δεήσει
πορεύεσθαι,
ποία |
| [345] |
ἢ
ἐὰν
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
|
καὶ |
ἡμᾶς
μὴ
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ |
| [343] |
τι
σκοπεῖν
αὐτοὺς
διὰ
νυκτὸς
|
καὶ |
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ |
| [344] |
φῂς
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
|
καὶ |
ἡμῖν
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι
(κακῶς
σοι |
| [338] |
σῶμα,
τοῦτο
τὸ
(σιτίον
εἶναι
|
καὶ |
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου
συμφέρον |
| [327] |
περιμεῖναι.
καὶ
ἐγὼ
μετεστράφην
τε
|
καὶ |
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος, |
| [331] |
οὐ
ῥᾴδιον
ἀπιστεῖν
σοφὸς
γὰρ
|
καὶ |
θεῖος
ἀνήρ
τοῦτο
μέντοι
ὅτι |
| [352] |
καὶ
οἱ
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
|
(καὶ |
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
ἔσται
ὁ |
| [343] |
ἀγαθὸν
σκοπεῖν
καὶ
παχύνειν
αὐτοὺς
|
καὶ |
θεραπεύειν
πρὸς
ἄλλο
τι
βλέποντας |
| [345] |
ἢ
ἐκείνῳ,
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε
|
καὶ |
θεραπευομένῳ,
ἔν
τε
πολιτικῇ
καὶ |
| [350] |
μετὰ
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ
ὅσου,
ἅτε
|
καὶ |
θέρους
ὄντος
τότε
καὶ
εἶδον |
| [327] |
οἱ
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ
|
καὶ |
θεωρήσαντες
ἀπῇμεν
πρὸς
τὸ
ἄστυ. |
| [328] |
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην |
| [333] |
ἡ
δικαιοσύνη
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
|
καὶ |
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
ἡ |
| [344] |
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
καὶ
ὅσια
|
καὶ |
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην· |
| [345] |
καὶ
θεραπευομένῳ,
ἔν
τε
πολιτικῇ
|
καὶ |
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ
τοὺς |
| [344] |
καὶ
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
|
καὶ |
ἱερὰ
καὶ
ὅσια
καὶ
ἴδια |
| [352] |
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
ἂν
θείης
|
καὶ |
ἵππου
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον, |
| [348] |
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
καλὸν
|
καὶ |
ἰσχυρὸν
εἶναι
καὶ
τἆλλα
αὐτῷ |
| [350] |
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ
δὴ
|
καὶ |
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ |
| [351] |
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανήσεται
|
καὶ |
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
ἀμαθία |
| [351] |
γάρ
που
ὅτι
καὶ
δυνατώτερον
|
καὶ |
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν |
| [344] |
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον |
| [334] |
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ
σὲ
|
καὶ |
καθ'
Ὅμηρον
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην |
| [350] |
ὁ
δὲ
ἄδικος
ἀμαθής
τε
|
καὶ |
κακός.
ὁ
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε |
| [348] |
δῆλος
εἶ
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ
|
καὶ |
καλὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
καὶ |
| [334] |
τε.
ἔοικεν
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη
|
καὶ |
κατὰ
σὲ
καὶ
καθ'
Ὅμηρον |
| [334] |
κατὰ
σὲ
καὶ
καθ'
Ὅμηρον
|
καὶ |
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
εἶναι, |
| [330] |
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ
οἱ |
| [351] |
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
|
καὶ |
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ' |
| [350] |
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
εἶεν”
ἐρῶ
|
καὶ |
κατανεύσομαι
καὶ
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
ἦν |
| [333] |
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ
τε
|
καὶ |
κιθαριστικοῦ,
ὥσπερ
ὁ
κιθαριστικὸς
τοῦ |
| [334] |
ὁ
δίκαιος,
ὡς
ἔοικεν,
ἀναπέφανται,
|
καὶ |
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου
μεμαθηκέναι
αὐτό· |
| [328] |
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ
|
καὶ |
Κλειτοφῶντα
τὸν
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ' |
| [344] |
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ
|
καὶ |
κλέπται
οἱ
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες |
| [334] |
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν,
|
καὶ |
κλέπτειν
δεινός.
ὡς
γοῦν
ὁ |
| [333] |
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ
δικαιοσύνη
χρήσιμος
|
καὶ |
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ |
| [331] |
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ
τῷ
ἐπιεικεῖ
|
καὶ |
κοσμίῳ.
τὸ
γὰρ
μηδὲ
ἄκοντά |
| [342] |
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε
αἱ
τέχναι
|
καὶ |
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι. |
| [339] |
ἀσύμφορα
ποιεῖν
τοῖς
ἄρχουσί
τε
|
καὶ |
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι, |
| [335] |
τὴν
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
οὖν
|
καὶ |
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
εἰς |
| [333] |
καὶ
νόσον
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι,
|
καὶ |
λαθεῖν
οὗτος
δεινότατος
ἐμποιήσας;
ἔμοιγε |
| [344] |
ἣ
οὐ
κατὰ
σμικρὸν
τἀλλότρια
|
καὶ |
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ |
| [351] |
δὴ
καὶ
τόδε
μοι
χάρισαι
|
καὶ |
λέγε·
δοκεῖς
ἂν
ἢ
πόλιν |
| [341] |
ἐστιν
ἢ
τῶν
καμνόντων
θεραπευτής;
|
καὶ |
λέγε
τὸν
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν |
| [342] |
τὸ
ἐκείνῳ
συμφέρον
καὶ
πρέπον,
|
καὶ |
λέγει
ἃ
λέγει
καὶ
ποιεῖ |
| [330] |
ἔχει,
ὃς
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
|
καὶ |
λέγοντι
(ὅτι
οὐ
δι'
αὑτὸν |
| [329] |
ἔφη,
λέγεις·
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται.
|
καὶ |
λέγουσι
μέν
τι,
οὐ
μέντοι |
| [348] |
ἔφη,
ὦ
ἥδιστε,
ἐπειδή
γε
|
καὶ |
λέγω
ἀδικίαν
μὲν
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην |
| [333] |
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς
πλίνθων
|
καὶ |
λίθων
θέσιν
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερός |
| [333] |
φαίνεται.
φήσεις
δὲ
καὶ
ἀσπίδα
|
καὶ |
λύραν
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
καὶ |
| [328] |
οὖν
οἴκαδε
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
|
καὶ |
Λυσίαν
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
καὶ |
| [329] |
γίγνεται,
(δεσποτῶν
πάνυ
πολλῶν
ἐστι
|
καὶ |
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
καὶ
τούτων |
| [344] |
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
εὐδαίμονες
|
καὶ |
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ
μόνον
ὑπὸ |
| [335] |
τιν'
ἄλλον
τῶν
σοφῶν
τε
|
καὶ |
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη, |
| [334] |
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν.
|
καὶ |
μάλα,
ἔφη,
οὕτω
συμβαίνει.
ἀλλὰ |
| [342] |
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι.
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
|
καὶ |
μάλα
μόγις.
οὐκ
ἄρα
ἐπιστήμη |
| [328] |
πατὴρ
ὁ
τοῦ
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
|
καὶ |
μάλα
πρεσβύτης
μοι
ἔδοξεν
εἶναι· |
| [351] |
ἥ
γε
ἀδικία
καὶ
μίση
|
καὶ |
μάχας
ἐν
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ |
| [345] |
βλέποντα
ἀλλ'
ὥσπερ
δαιτυμόνα
τινὰ
|
καὶ |
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
τὴν
εὐωχίαν, |
| [331] |
γέ
τι
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
|
καὶ |
μέντοι,
ἔφη
ὁ
Κέφαλος,
καὶ |
| [348] |
ἄλλον
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ
|
καὶ |
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ |
| [328] |
αὐτόθι
καὶ
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε
|
(καὶ |
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ |
| [345] |
οὐδ'
ἐὰν
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
|
καὶ |
μὴ
διακωλύῃ
πράττειν
ἃ
βούλεται. |
| [337] |
δ'
ἐγώ·
εἰ
δ'
οὖν
|
καὶ |
μὴ
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ |
| [332] |
φίλε
Πολέμαρχε,
ἰατρὸς
ἄχρηστος.
ἀληθῆ.
|
καὶ |
μὴ
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης.
ναί. |
| [338] |
ἀλλὰ
ἐμοί
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
|
καὶ |
μὴ
φθονήσῃς
καὶ
Γλαύκωνα
τόνδε |
| [333] |
καὶ
λύραν
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
|
καὶ |
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
τὴν |
| [328] |
φίλους
τε
καὶ
πάνυ
οἰκείους.
|
καὶ |
μήν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
| [333] |
πρός
γε
καρποῦ
κτῆσιν;
ναί.
|
καὶ |
μὴν
καὶ
σκυτοτομική;
ναί.
πρός |
| [333] |
ὁ
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
|
καὶ |
μὴν
ὅταν
γε
πλοῖον,
ὁ |
| [351] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἥ
γε
ἀδικία
|
καὶ |
μίση
καὶ
μάχας
ἐν
ἀλλήλοις |
| [351] |
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
|
καὶ |
μισήσουσιν
καὶ
ἐχθροὶ
ἔσονται
ἀλλήλοις |
| [346] |
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν
|
καὶ |
μισθωτικὴ
μισθόν;
αὕτη
γὰρ
αὐτῆς |
| [350] |
νῦν
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ'
ἑλκόμενος
|
καὶ |
μόγις,
μετὰ
ἱδρῶτος
θαυμαστοῦ
ὅσου, |
| [353] |
ἀπεργάζηται.
ἀλλά,
ἔφη,
μανθάνω
τε
|
καί |
μοι
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος |
| [336] |
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
|
καί |
μοι
δοκῶ,
εἰ
μὴ
πρότερος |
| [339] |
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
καί |
μοι
εἰπέ·
οὐ
καὶ
πείθεσθαι |
| [340] |
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
|
καί |
μοι
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο |
| [352] |
ἔφη.
σκοπῶ,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
καί |
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί
σοι |
| [327] |
τὸν
παῖδα
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
|
καί |
μου
ὄπισθεν
ὁ
παῖς
λαβόμενος |
| [329] |
μή,
καὶ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
νεότης
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει. |
| [327] |
Ἀδείμαντος
ὁ
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφὸς
|
καὶ |
Νικήρατος
ὁ
Νικίου
καὶ
ἄλλοι |
| [333] |
φυλάξασθαι;
πάνυ
γε.
ἆρ'
οὖν
|
καὶ |
νόσον
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι,
καὶ |
| [352] |
τῆς
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
|
καὶ |
νῦν.
ὅτι
μὲν
γὰρ
καὶ |
| [329] |
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
|
καὶ |
νῦν
οὐχ
ἧττον.
παντάπασι
γὰρ |
| [352] |
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
οὖν
|
καὶ |
νῦν,
ὥς
γέ
μοι
δοκεῖ, |
| [328] |
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε.
|
~(καὶ |
ὁ
Ἀδείμαντος,
ἆρά
γε,
ἦ |
| [332] |
δὲ
ὦσιν
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων
|
καὶ |
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
λέγειν |
| [340] |
εἴποι
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
|
καὶ |
ὁ
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν |
| [328] |
μένετε
(καὶ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε.
|
καὶ |
ὁ
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον |
| [340] |
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
|
καὶ |
ὁ
γραμματιστής·
τὸ
δ'
οἶμαι |
| [353] |
ἡ
μὲν
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
|
καὶ |
ὁ
δίκαιος
ἀνὴρ
εὖ
βιώσεται, |
| [336] |
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη
εἶναι;
|
(καὶ |
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
καὶ |
| [338] |
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖν.
|
καὶ |
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν |
| [342] |
ἢ
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν |
| [340] |
οὕτως,
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
|
καὶ |
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ |
| [328] |
τὸν
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
ἔνδον
|
καὶ |
ὁ
πατὴρ
ὁ
τοῦ
Πολεμάρχου |
| [336] |
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ
ἐγώ
τε
|
καὶ |
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες
διεπτοήθημεν·
ὁ |
| [336] |
τῶν
λόγων
σκέψει
ἐγώ
τε
|
καὶ |
ὅδε,
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες |
| [338] |
μου
ταῦτα,
ὅ
τε
Γλαύκων
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ |
| [329] |
ταῦτα
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως,
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα |
| [352] |
δέ
γ'
εἰσίν,
ὦ
φίλε,
|
καὶ |
οἱ
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ |
| [330] |
οἱ
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
|
καὶ |
οἱ
πατέρες
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν, |
| [330] |
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
δὴ
|
καὶ |
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
χρήματα |
| [337] |
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ
τι
|
καὶ |
οἴεται,
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ |
| [334] |
οἵ
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
|
καὶ |
οἷοι
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ |
| [327] |
ἦ
δ'
ὃς
ὁ
Γλαύκων.
|
(καὶ |
ὀλίγῳ
ὕστερον
ὅ
τε
Πολέμαρχος |
| [350] |
ἄδικος
ἡμῖν
τοῦ
ἀνομοίου
τε
|
καὶ |
ὁμοίου
πλεονεκτεῖ;
ἢ
οὐχ
οὕτως |
| [330] |
ὁ
μὲν
γὰρ
πάππος
τε
|
καὶ |
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
ὅσην |
| [344] |
ἀδικήσας
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
|
καὶ |
ὀνείδη
ἔχει
τὰ
μέγιστα
καὶ |
| [335] |
δ'
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν
|
καὶ |
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων;
καὶ
πάνυ
γε, |
| [344] |
ἀδικία
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς
γιγνομένη,
|
καὶ |
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον,
τὸ |
| [336] |
τί
φῂς
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
|
καὶ |
ὅπως
μοι
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι |
| [329] |
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
|
καὶ |
ὅς,
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ
ἄνθρωπε· |
| [337] |
ὑμῶν
τῶν
δεινῶν
ἢ
χαλεπαίνεσθαι.
|
καὶ |
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα |
| [344] |
καὶ
βίᾳ
ἀφαιρεῖται,
καὶ
ἱερὰ
|
καὶ |
ὅσια
καὶ
ἴδια
καὶ
δημόσια, |
| [331] |
εἶπεν,
ὅτι
ὃς
ἂν
δικαίως
|
καὶ |
ὁσίως
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά |
| [333] |
ἐπ'
αὐτῷ
(ἡ
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
|
καὶ |
ὅταν
δὴ
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν, |
| [336] |
ἔπειθ'
οὕτως
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
|
καὶ |
οὐ
σπουδάζειν
ὅτι
μάλιστα
φανῆναι |
| [350] |
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν
ἢ
λέγειν,
|
καὶ |
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ |
| [354] |
ἀρετή
τις
οὖσα
τυγχάνει
εἴτε
|
καὶ |
οὔ,
καὶ
πότερον
ὁ
ἔχων |
| [341] |
εὖ
μὲν
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
|
καὶ |
οὐδέν
γέ
σοι
πλέον
ἔσται· |
| [343] |
τοί
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα
περιορᾷ
|
καὶ |
οὐκ
ἀπομύττει
δεόμενον,
ὅς
γε |
| [341] |
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν
|
καὶ |
οὐκ
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι. |
| [347] |
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ'
ἀναγκαῖον
|
καὶ |
οὐκ
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι |
| [348] |
ἐγώ,
ἤδη
στερεώτερον,
ὦ
ἑταῖρε,
|
καὶ |
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις |
| [352] |
ἀλλήλων
οἷοί
(τε
ἀλλὰ
δὴ
|
καὶ |
οὕς
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ
τι |
| [343] |
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
|
καὶ |
οὕτω
πόρρω
εἶ
περί
τε |
| [334] |
δ'
ἐχθροὺς
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ
γάρ·
|
καὶ |
οὕτως
ἐροῦμεν
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ |
| [352] |
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα
|
καὶ |
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα |
| [337] |
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ
|
καὶ |
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο, |
| [335] |
ἀνδρὸς
βλάπτειν
καὶ
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων;
|
καὶ |
πάνυ
γε,
ἔφη·
τούς
γε |
| [328] |
φοίτα
ὡς
παρὰ
φίλους
τε
|
καὶ |
πάνυ
οἰκείους.
καὶ
μήν,
ἦν |
| [331] |
καὶ
μέντοι,
ἔφη
ὁ
Κέφαλος,
|
καὶ |
παραδίδωμι
ὑμῖν
τὸν
λόγον·
δεῖ |
| [346] |
πάλαι
ἐλέγομεν,
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
|
καὶ |
παρασκευάζει
καὶ
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου |
| [344] |
παρόντες,
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
τε
|
καὶ |
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
καὶ |
| [343] |
οὖν
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ
λόγου
|
καὶ |
πᾶσι
καταφανὲς
ἦν
ὅτι
ὁ |
| [343] |
τὸ
τῶν
βοῶν
ἀγαθὸν
σκοπεῖν
|
καὶ |
παχύνειν
αὐτοὺς
καὶ
θεραπεύειν
πρὸς |
| [339] |
ἐγώ.
καί
μοι
εἰπέ·
οὐ
|
καὶ |
πείθεσθαι
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον |
| [346] |
παρὰ
δόξαν
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι
|
καὶ |
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα. |
| [329] |
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε
τἀφροδίσια
|
καὶ |
περὶ
πότους
τε
καὶ
εὐωχίας |
| [333] |
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
|
καὶ |
περὶ
τἆλλα
δὴ
πάντα
ἡ |
| [335] |
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ
εἶναι
φίλον.
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ
δὲ
ἡ |
| [331] |
πάρεστι
καὶ
ἀγαθὴ
γηροτρόφος,
ὡς
|
καὶ |
Πίνδαρος
λέγει.
χαριέντως
γάρ
τοι, |
| [342] |
πρέπον,
καὶ
λέγει
ἃ
λέγει
|
καὶ |
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ |
| [344] |
καταντλήσας
κατὰ
τῶν
ὤτων
ἁθρόον
|
καὶ |
πολὺν
τὸν
λόγον·
οὐ
μὴν |
| [332] |
σώμασιν
φάρμακά
τε
καὶ
σιτία
|
καὶ |
ποτά.
ἡ
δὲ
τίσιν
τί |
| [347] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων,
αἱρῇ;
|
καὶ |
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
σοι
λέγεσθαι; |
| [349] |
δὲ
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
πότερον
φρόνιμον
|
καὶ |
πότερον
ἄφρονα;
τὸν
μὲν
μουσικὸν |
| [354] |
οὖσα
τυγχάνει
εἴτε
καὶ
οὔ,
|
καὶ |
πότερον
ὁ
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ |
| [349] |
καὶ
ἀδίκου
γε
ἀνθρώπου
τε
|
καὶ |
πράξεως
ὁ
ἄδικος
πλεονεκτήσει
καὶ |
| [352] |
καὶ
τελέως
ἄδικοι
τελέως
εἰσὶ
|
καὶ |
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν
οὖν |
| [342] |
βλέπων
καὶ
τὸ
ἐκείνῳ
συμφέρον
|
καὶ |
πρέπον,
καὶ
λέγει
ἃ
λέγει |
| [328] |
λέγεις;
οὕτως,
ἔφη
ὁ
Πολέμαρχος.
|
καὶ |
πρός
γε
παννυχίδα
ποιήσουσιν,
ἣν |
| [342] |
καὶ
ᾧ
ἂν
αὐτὸς
δημιουργῇ,
|
καὶ |
πρὸς
ἐκεῖνο
βλέπων
καὶ
τὸ |
| [332] |
ὁ
δίκαιος;
ἐν
τίνι
πράξει
|
καὶ |
πρὸς
τί
ἔργον
δυνατώτατος
φίλους |
| [336] |
λέγῃς.
καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
|
καὶ |
προσβλέπων
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί
μοι |
| [332] |
τοῦ
ἐχθροῦ
τῷ
ἐχθρῷ
ὅπερ
|
καὶ |
προσήκει,
κακόν
τι.
ἠινίξατο
ἄρα, |
| [332] |
τίσιν
οὖν
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
|
καὶ |
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί |
| [332] |
δὲ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
|
καὶ |
προσῆκον
τέχνη
μαγειρικὴ
καλεῖται;
(ἡ |
| [342] |
τῷ
κυβερνήτῃ
συμφέρον
σκέψεταί
τε
|
καὶ |
προστάξει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ναύτῃ |
| [353] |
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
ἀρετῆς
κακίαν;
|
καὶ |
πῶς
ἄν;
ἔφη·
τυφλότητα
γὰρ |
| [345] |
δικαιοσύνην
ἀδικίας
περὶ
πλείονος
ποιούμενοι.
|
καὶ |
πῶς,
ἔφη,
σὲ
πείσω;
εἰ |
| [348] |
σκοπῶμεν,
ἅμα
αὐτοί
τε
δικασταὶ
|
καὶ |
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
οὖν, |
| [332] |
ἔφη,
ἡ
σώμασιν
φάρμακά
τε
|
καὶ |
σιτία
καὶ
ποτά.
ἡ
δὲ |
| [330] |
μεστὸς
γίγνεται
καὶ
ἀναλογίζεται
ἤδη
|
καὶ |
σκοπεῖ
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν. |
| [342] |
ἑκάστη
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ
ἐστίν;
|
καὶ |
σκόπει
ἐκείνῳ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ· |
| [333] |
καρποῦ
κτῆσιν;
ναί.
καὶ
μὴν
|
καὶ |
σκυτοτομική;
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων |
| [353] |
μαχαίρᾳ
ἂν
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
|
καὶ |
σμίλῃ
καὶ
ἄλλοις
πολλοῖς;
πῶς |
| [328] |
ῥᾳδία
καὶ
εὔπορος.
καὶ
δὴ
|
καὶ |
σοῦ
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην
ὅτι |
| [349] |
γε
καὶ
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ
|
καὶ |
σοφίᾳ
ἐτόλμησας
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
ἔφη, |
| [350] |
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
|
καὶ |
σοφίαν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν |
| [348] |
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ
ἐν
ἀρετῆς
|
καὶ |
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
τὴν
ἀδικίαν, |
| [329] |
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
Σοφοκλεῖ
ποτε
τῷ
ποιητῇ
παρεγενόμην |
| [350] |
ἡμῖν
ἀναπέφανται
ὢν
ἀγαθός
τε
|
καὶ |
σοφός,
ὁ
δὲ
ἄδικος
ἀμαθής |
| [350] |
φημί.
ὁ
ἄρα
ἀγαθός
τε
|
καὶ |
σοφὸς
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐκ |
| [352] |
καὶ
νῦν.
ὅτι
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
σοφώτεροι
καὶ
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι |
| [351] |
δούλοις
ἐγγιγνομένη
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους
|
καὶ |
στασιάζειν
καὶ
ἀδυνάτους
εἶναι
κοινῇ |
| [340] |
κατὰ
τὸν
ἀκριβῆ
λόγον,
ἐπειδὴ
|
καὶ |
σὺ
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν
δημιουργῶν |
| [339] |
συμφέρον
μὲν
οὖν,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
καὶ |
σὺ
ἀπεκρίνω
δίκαιον
εἶναι
καίτοι |
| [335] |
δ'
ἐγώ,
κοινῇ
ἐγώ
τε
|
καὶ |
σύ,
ἐάν
τις
αὐτὸ
φῇ |
| [337] |
μή;
ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφη,
|
καὶ |
σὺ
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ |
| [330] |
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
|
καὶ |
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν |
| [341] |
ἄρχοντα
ὄντα.
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
|
καὶ |
συκοφάντει,
εἴ
τι
δύνασαι
οὐδέν |
| [341] |
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
|
καὶ |
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
ἔφη, |
| [335] |
δὴ
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
|
καὶ |
(συλλήβδην
ἀρετῇ
οἱ
ἀγαθοὶ
κακούς; |
| [344] |
δ'
ἄδικον
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν
τε
|
καὶ |
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος |
| [328] |
δεῖπνον
καὶ
τὴν
παννυχίδα
θεασόμεθα.
|
καὶ |
συνεσόμεθά
τε
πολλοῖς
τῶν
νέων |
| [333] |
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
ὅταν
παρακαταθέσθαι
|
καὶ |
σῶν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν |
| [346] |
ἔλεγον
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα
ἄρχειν
|
καὶ |
τὰ
ἀλλότρια
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα, |
| [352] |
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
καὶ |
τὰ
λοιπά
μοι
τῆς
ἑστιάσεως |
| [348] |
μὲν
οὖν,
ἦ
δ'
ὅς,
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
ἔστι |
| [353] |
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
ἄρχειν
καὶ
βουλεύεσθαι
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
πάντα,
ἔσθ'
ὅτῳ |
| [334] |
ὁ
αὐτὸς
φύλαξ
ἀγαθός,
ὅσπερ
|
καὶ |
τὰ
τῶν
πολεμίων
κλέψαι
καὶ |
| [348] |
καὶ
καλὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
|
καὶ |
τἆλλα
αὐτῷ
πάντα
προσθήσεις
~(ἃ |
| [353] |
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
οὖν
|
καὶ |
τἆλλα
πάντα
εἰς
τὸν
αὐτὸν |
| [334] |
τῶν
πολεμίων
κλέψαι
καὶ
βουλεύματα
|
καὶ |
τὰς
ἄλλας
πράξεις;
πάνυ
γε. |
| [329] |
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες.
(ἔνιοι
δὲ
|
καὶ |
τὰς
τῶν
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ |
| [337] |
κείνη
ἡ
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
Σωκράτους,
|
καὶ |
ταῦτ'
ἐγὼ
ᾔδη
τε
καὶ |
| [341] |
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν
|
καὶ |
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [342] |
ἀρχομένου
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
μὲν
|
καὶ |
ταῦτα
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ |
| [338] |
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν
κακουργήσαις |
| [352] |
ὄντες,
ἐπεὶ
οἵ
γε
παμπόνηροι
|
καὶ |
τελέως
ἄδικοι
τελέως
εἰσὶ
καὶ |
| [351] |
γε
ἡ
ἀρίστη
μάλιστα
ποιήσει
|
καὶ |
τελεώτατα
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην, |
| [342] |
ἥτις
αὐτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται,
|
καὶ |
τῇ
σκοπουμένῃ
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης, |
| [346] |
δύναμις·
ἢ
τὴν
ἰατρικὴν
σὺ
|
καὶ |
τὴν
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς; |
| [333] |
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
|
καὶ |
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ |
| [328] |
ἐξαναστησόμεθα
γὰρ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
|
καὶ |
τὴν
παννυχίδα
θεασόμεθα.
καὶ
συνεσόμεθά |
| [341] |
καλεῖται,
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
τέχνην
|
καὶ |
τὴν
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ, |
| [349] |
ἆρα
ἀξιοῖ
τοῦ
δικαίου
πλεονεκτεῖν
|
καὶ |
τῆς
δικαίας
πράξεως;
πῶς
γὰρ |
| [336] |
πάλαι
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ
Σώκρατες;
|
καὶ |
τί
εὐηθίζεσθε
πρὸς
ἀλλήλους
ὑποκατακλινόμενοι |
| [340] |
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
ὁ
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
|
καὶ |
τί,
ἔφη,
δεῖται
μάρτυρος;
αὐτὸς |
| [331] |
αὐτὸ
φήσομεν
εἶναι
ἁπλῶς
οὕτως
|
καὶ |
τὸ
ἀποδιδόναι
ἄν
τίς
τι |
| [339] |
(οἴου
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
καὶ |
τὸ
ἀσύμφορα
ποιεῖν
τοῖς
ἄρχουσί |
| [343] |
ἢ
τὸ
τῶν
δεσποτῶν
ἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
αὑτῶν,
καὶ
δὴ
καὶ |
| [329] |
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι
ὦσιν,
|
καὶ |
τὸ
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν
ἐπίπονον· |
| [343] |
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ
μὲν
δικαιοσύνη
|
καὶ |
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον
ἀγαθὸν
τῷ |
| [340] |
τοῦτο
ποιητέον
εἶναι
τῷ
ἥττονι,
|
καὶ |
τὸ
δίκαιον
τοῦτο
ἐτίθετο.
ἀλλ' |
| [342] |
δημιουργῇ,
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνο
βλέπων
|
καὶ |
τὸ
ἐκείνῳ
συμφέρον
καὶ
πρέπον, |
| [351] |
γε
σὺ
ποιῶν·
ἀλλὰ
δὴ
|
καὶ |
τόδε
μοι
χάρισαι
καὶ
λέγε· |
| [343] |
τούτοις
ἀπεχθέσθαι
τοῖς
τε
οἰκείοις
|
καὶ |
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν
μηδὲν
ἐθέλῃ |
| [330] |
ὀνομαστὸς
ἐγένετο
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
|
καὶ |
τοῖς
δὴ
μὴ
πλουσίοις,
χαλεπῶς |
| [351] |
καὶ
ἐχθροὶ
ἔσονται
ἀλλήλοις
τε
|
καὶ |
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
ἔφη.
ἐὰν |
| [352] |
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ
ἑαυτῷ
|
καὶ |
τοῖς
δικαίοις·
ἦ
γάρ;
ναί. |
| [332] |
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης.
ναί.
ἆρα
|
καὶ |
τοῖς
μὴ
πολεμοῦσιν
ὁ
δίκαιος |
| [344] |
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι
καὶ
ἀνδραποδισταὶ
|
καὶ |
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται |
| [341] |
ποτέρως
λέγεις
τὸν
ἄρχοντά
τε
|
καὶ |
τὸν
κρείττονα,
τὸν
ὡς
ἔπος |
| [334] |
δοκοῦντά
τε,
ἦ
δ'
ὅς,
|
καὶ |
τὸν
ὄντα
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν |
| [338] |
ἀρχομένοις
εἶναι,
τὸ
σφίσι
συμφέρον,
|
καὶ |
τὸν
τούτου
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν
ὡς |
| [329] |
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
οὖν
μοι
|
καὶ |
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
καὶ |
| [347] |
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς,
|
καὶ |
τότε
ἔρχονται
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν |
| [329] |
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
μεγάλων
τινῶν
ἀπεστερημένοι
|
καὶ |
τότε
μὲν
εὖ
ζῶντες,
νῦν |
| [349] |
δὲ
ἄδικος
τοῦ
τε
ὁμοίου
|
καὶ |
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη,
εἴρηκας. |
| [350] |
καὶ
ἀμαθὴς
τοῦ
τε
ὁμοίου
|
καὶ |
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
οὐκοῦν,
ὦ |
| [330] |
γέγονα
χρηματιστὴς
τοῦ
τε
πάππου
|
καὶ |
τοῦ
πατρός.
ὁ
μὲν
γὰρ |
| [339] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
ποιεῖν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὐναντίον,
τὸ
μὴ
συμφέρον.
τί |
| [338] |
φθονήσῃς
καὶ
Γλαύκωνα
τόνδε
διδάξαι
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους.
εἰπόντος
δέ
μου |
| [335] |
ἀνθρωπεία
ἀρετή;
καὶ
τοῦτ'
ἀνάγκη.
|
καὶ |
τοὺς
βλαπτομένους
ἄρα,
ὦ
φίλε, |
| [343] |
καὶ
τὸ
αὑτῶν,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας, |
| [332] |
τοὺς
φίλους
ἄρα
εὖ
ποιεῖν
|
καὶ |
τοὺς
ἐχθροὺς
κακῶς
δικαιοσύνην
λέγει; |
| [335] |
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ
ἀνθρωπεία
ἀρετή;
|
καὶ |
τοῦτ'
ἀνάγκη.
καὶ
τοὺς
βλαπτομένους |
| [342] |
τῇ
σκοπουμένῃ
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης,
|
καὶ |
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπέραντον;
(ἢ
αὐτὴ |
| [349] |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα;
|
καὶ |
τοῦτ'
ἔφη,
εὖ.
οὐκοῦν,
ἦν |
| [351] |
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
ἔφη.
|
καὶ |
τοῦτό
γε
ἡ
ἀρίστη
μάλιστα |
| [339] |
ἂν
θῶνται
ποιητέον
τοῖς
ἀρχομένοις,
|
καὶ |
τοῦτό
ἐστι
τὸ
δίκαιον;
πῶς |
| [338] |
κρείττονος
φῂς
συμφέρον
δίκαιον
εἶναι.
|
καὶ |
τοῦτο,
ὦ
Θρασύμαχε,
τί
ποτε |
| [337] |
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ
ᾔδη
τε
|
καὶ |
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
σὺ
ἀποκρίνασθαι |
| [338] |
δὲ
τῶν
ἄλλων
περιιόντα
μανθάνειν
|
καὶ |
τούτων
μηδὲ
χάριν
ἀποδιδόναι.
ὅτι |
| [329] |
ἐστι
καὶ
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
|
καὶ |
τούτων
πέρι
καὶ
τῶν
γε |
| [349] |
ἐγώ,
καὶ
ἔοικε
τῷ
φρονίμῳ
|
καὶ |
τῷ
ἀγαθῷ
ὁ
ἄδικος,
ὁ |
| [352] |
τε
καὶ
τῷ
ἐναντίῳ
παντὶ
|
καὶ |
τῷ
δικαίῳ;
οὐχ
οὕτως;
πάνυ |
| [352] |
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι
ἑαυτῷ
τε
|
καὶ |
τῷ
ἐναντίῳ
παντὶ
καὶ
τῷ |
| [329] |
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
καὶ
τούτων
πέρι
|
καὶ |
τῶν
γε
πρὸς
τοὺς
οἰκείους |
| [332] |
καὶ
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς
νόσον
|
καὶ |
ὑγίειαν;
ἰατρός.
(τίς
δὲ
πλέοντας |
| [343] |
οἰκεία
δὲ
τοῦ
πειθομένου
τε
|
καὶ |
ὑπηρετοῦντος
βλάβη,
ἡ
δὲ
ἀδικία |
| [344] |
μόνον
ὑπὸ
τῶν
πολιτῶν
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
ἂν |
| [351] |
ἀδίκως
καὶ
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
δὲ
|
καὶ |
ὑφ'
ἑαυτῇ
ἔχειν
δουλωσαμένην;
πῶς |
| [353] |
ψυχῇ
δικαίως
ἂν
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
|
καὶ |
φαῖμεν
ἴδια
ἐκείνης
εἶναι;
οὐδενὶ |
| [348] |
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
μὲν
οὖν
|
καὶ |
φημί,
ἔφη,
καὶ
δι'
ἅ, |
| [334] |
μητρὸς
πάππον
Αὐτόλυκον
ἀγαπᾷ
τε
|
καί |
φησιν
αὐτὸν
πάντας
ἀνθρώπους
κεκάσθαι |
| [347] |
οἶσθα
ὅτι
τὸ
φιλότιμόν
τε
|
καὶ |
φιλάργυρον
εἶναι
ὄνειδος
λέγεταί
τε |
| [351] |
παρέχει,
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη
ὁμόνοιαν
|
καὶ |
φιλίαν·
ἦ
γάρ;
ἔστω,
ἦ |
| [348] |
οὔκ,
ἀλλ'
εὐβουλίαν,
ἔφη.
ἦ
|
καὶ |
φρόνιμοί
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν |
| [330] |
οἴεσθαι
τελευτήσειν,
εἰσέρχεται
αὐτῷ
δέος
|
καὶ |
φροντὶς
περὶ
ὧν
ἔμπροσθεν
οὐκ |
| [333] |
εἴτε
τινὶ
καὶ
ἄλλῃ,
οὗτος
|
καὶ |
φυλάξασθαι;
πάνυ
γε.
ἆρ'
οὖν |
| [334] |
τις
ἄρα
δεινὸς
φύλαξ,
τούτου
|
καὶ |
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
εἰ
ἄρα |
| [329] |
ἐπειδὰν
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι
|
καὶ |
χαλάσωσιν,
παντάπασιν
τὸ
τοῦ
Σοφοκλέους |
| [354] |
Θρασύμαχε,
ἐπειδή
μοι
πρᾷος
ἐγένου
|
καὶ |
χαλεπαίνων
ἐπαύσω.
οὐ
μέντοι
καλῶς |
| [328] |
πορεύεσθαι,
ποία
τίς
ἐστιν,
τραχεῖα
|
καὶ |
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία
καὶ
εὔπορος. |
| [328] |
δὴ
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον
|
καὶ |
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ
καὶ
Κλειτοφῶντα |
| [333] |
(ἆρ'
οὖν
ὁ
δίκαιος
ἀγαθὸς
|
καὶ |
χρήσιμος
κοινωνὸς
εἰς
πεττῶν
θέσιν, |
| [346] |
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν
ἔχειν;
|
καί, |
ὦ
μακάριε,
μὴ
παρὰ
δόξαν |
| [342] |
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
|
καὶ |
ᾧ
ἂν
αὐτὸς
δημιουργῇ,
καὶ |
| [347] |
τὴν
δὲ
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
|
καὶ |
ὡς
ἐν
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας, |
| [330] |
τῆς
τοῦ
γήρως
ἀσθενείας
ἢ
|
καὶ |
ὥσπερ
ἤδη
ἐγγυτέρω
ὢν
τῶν |
| [342] |
τινος
ἀρετῆς
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως
|
καὶ |
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ
διὰ
ταῦτα |
| [353] |
ἔφη,
τοῦτό
γε
λέγεις.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ὦτα
στερόμενα
τῆς
αὑτῶν
ἀρετῆς |
| [346] |
τὸ
αὑτῆς
ἑκάστη
ἔργον
ἐργάζεται
|
καὶ |
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
τέτακται. |
| [346] |
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα.
οὐκοῦν
|
καὶ |
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν
τινὰ |
| [346] |
αὑτῇ
ὠφέλιμον
παρασκευάζει,
ἀλλ'
ὅπερ
|
πάλαι |
ἐλέγομεν,
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ |
| [336] |
μέσον
φθεγξάμενος,
τίς,
ἔφη,
ὑμᾶς
|
πάλαι |
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ
Σώκρατες;
καὶ |
| [328] |
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ
|
ἄλλαι |
αἱ
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἡδοναὶ |
| [346] |
ἐν
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ
|
ἄλλαι |
οὕτω;
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν
καὶ |
| [338] |
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς,
καὶ
αἱ
|
ἄλλαι |
οὕτως·
θέμεναι
δὲ
ἀπέφηναν
τοῦτο |
| [346] |
αὐτῇ
ἑπομένη
μισθόν,
καὶ
αἱ
|
ἄλλαι |
πᾶσαι
οὕτως
τὸ
αὑτῆς
ἑκάστη |
| [351] |
ἐγὼ
ἔλεγον,
μετὰ
ἀδικίας.
πάνυ
|
ἄγαμαι, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [354] |
ἐπαύσω.
οὐ
μέντοι
καλῶς
γε
|
(εἱστίαμαι, |
δι'
ἐμαυτὸν
ἀλλ'
οὐ
διὰ |
| [338] |
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ
ὅσην
δύναμαι.
|
δύναμαι |
δὲ
ἐπαινεῖν
μόνον·
χρήματα
γὰρ |
| [338] |
ἐκτίνειν,
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ
ὅσην
|
δύναμαι. |
δύναμαι
δὲ
ἐπαινεῖν
μόνον·
χρήματα |
| [341] |
εἴ
τι
δύνασαι
οὐδέν
σου
|
παρίεμαι |
ἀλλ'
οὐ
μὴ
οἷός
τ' |
| [350] |
ἢ
οὐ
μέμνησαι,
ὦ
Θρασύμαχε;
|
μέμνημαι, |
ἔφη·
ἀλλ'
ἔμοιγε
οὐδὲ
ἃ |
| [330] |
τι
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν
|
κέκτημαι |
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν,
Λυσανίας |
| [345] |
ἐμόν,
ὅτι
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
|
οἶμαι |
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ' |
| [353] |
θήσομεν
μὲν
οὖν.
νῦν
δὴ
|
οἶμαι |
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
ὃ
ἄρτι |
| [336] |
δ'
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
τίνος;
ἔφη.
|
οἶμαι |
αὐτὸ
Περιάνδρου
εἶναι
ἢ
Περδίκκου |
| [338] |
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
|
οἶμαι |
γάρ
σε
εὖ
ἐρεῖν.
(ἄκουε |
| [339] |
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ
ὡμολόγηται;
|
οἶμαι |
ἔγωγε,
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν,
ἦν |
| [346] |
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
|
οἶμαι |
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο |
| [339] |
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ
ὀρθῶς;
|
οἶμαι |
ἔγωγε.
τὸ
δὲ
ὀρθῶς
ἆρα |
| [340] |
καὶ
ὁ
γραμματιστής·
τὸ
δ'
|
οἶμαι |
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ' |
| [352] |
γε.
καὶ
ἐν
ἑνὶ
δὴ
|
οἶμαι |
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ |
| [335] |
ἀλλὰ
ἀδύνατον.
οὐ
γὰρ
θερμότητος
|
οἶμαι |
ἔργον
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου. |
| [344] |
λυσιτελεστάτην
ζωὴν
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
|
οἶμαι, |
ἔφη
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως |
| [337] |
ἡμεῖς
Σωκράτει
εἰσοίσομεν.
(πάνυ
γε
|
οἶμαι, |
ἦ
δ'
ὅς·
ἵνα
Σωκράτης |
| [340] |
κατὰ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
|
οἶμαι |
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι |
| [333] |
ἵππον·
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ
|
οἶμαι, |
ὁ
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται. |
| [336] |
γε
σύ,
ὦ
φίλε.
ἀλλ'
|
οἶμαι |
οὐ
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
ἡμᾶς |
| [353] |
οὔ;
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
ἂν
|
οἶμαι |
οὕτω
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ |
| [332] |
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
δέ
γε
|
οἶμαι |
παρά
γε
τοῦ
ἐχθροῦ
τῷ |
| [337] |
σου
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
|
οἶμαί |
σοι
ἦν
ὅτι
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο |
| [329] |
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
|
οἶμαί |
σου
τοὺς
πολλούς,
ὅταν
ταῦτα |
| [346] |
οὐ
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ
γ'
|
οἶμαι, |
τὴν
μισθωτικήν,
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις |
| [341] |
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν
|
οἶμαι |
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
ἐν |
| [333] |
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων
ἂν
|
οἶμαι |
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε.
τί |
| [351] |
καὶ
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
|
οἶμαι |
φανήσεται
καὶ
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ |
| [351] |
πάνυ
καλῶς.
σοὶ
γάρ,
ἔφη,
|
χαρίζομαι. |
εὖ
γε
σὺ
ποιῶν·
ἀλλὰ |
| [348] |
ἀδίκου;
ἤκουσα,
ἔφη,
ἀλλ'
οὐ
|
πείθομαι. |
βούλει
οὖν
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν |
| [345] |
τό
γ'
ἐμόν,
ὅτι
οὐ
|
πείθομαι |
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον |
| [350] |
οὖν
ἔα
με
εἰπεῖν
ὅσα
|
βούλομαι, |
ἤ,
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα· |
| [348] |
ἀληθῆ
λέγει;
πῶς
γὰρ
οὐ
|
βούλομαι; |
ἦ
δ'
ὅς.
ἂν
μὲν |
| [336] |
ἂν
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
|
ἀποδέξομαι |
ἐὰν
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ |
| [337] |
ὅτι
τετράκις
τρία·
ὡς
οὐκ
|
ἀποδέξομαί |
σου
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον |
| [339] |
εἰ
δὲ
ἀληθὲς
ἢ
μή,
|
πειράσομαι |
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
μὲν
οὖν, |
| [354] |
μὴ
οἶδα
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
|
εἴσομαι |
εἴτε
ἀρετή
τις
οὖσα
τυγχάνει |
| [350] |
εἶεν”
ἐρῶ
καὶ
κατανεύσομαι
καὶ
|
ἀνανεύσομαι. |
μηδαμῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ,
παρά |
| [350] |
μύθους
λεγούσαις,
εἶεν”
ἐρῶ
καὶ
|
κατανεύσομαι |
καὶ
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
ἦν
δ' |
| [352] |
θαρρῶν·
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
σοι
|
ἐναντιώσομαι, |
ἵνα
μὴ
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι.
ἴθι |
| [352] |
σοι
ἐναντιώσομαι,
ἵνα
μὴ
τοῖσδε
|
ἀπέχθωμαι. |
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [337] |
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
μὴ
|
ἀποκρίνωμαι |
ὧν
προεῖπες
μηδέν;
πότερον,
ὦ |
| [351] |
δ'
ὅς,
ἵνα
σοι
μὴ
|
διαφέρωμαι. |
ἀλλ'
εὖ
γε
σὺ
ποιῶν, |
| [332] |
τοῦτο
ὃ
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ;
|
ναί. |
ἀποδοτέον
δέ
γε
οὐδ'
ὁπωστιοῦν |
| [332] |
καὶ
μὴ
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης.
|
ναί. |
ἆρα
καὶ
τοῖς
μὴ
πολεμοῦσιν |
| [352] |
καὶ
τοῖς
δικαίοις·
ἦ
γάρ;
|
ναί. |
δίκαιοι
δέ
γ'
εἰσίν,
ὦ |
| [350] |
οὐ
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
|
ναί. |
ἔοικεν
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [342] |
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ
ἀλλὰ
σώματι.
|
ναί, |
ἔφη.
οὐδὲ
ἱππικὴ
ἱππικῇ
ἀλλ' |
| [333] |
ναί.
πρός
γε
καρποῦ
κτῆσιν;
|
ναί. |
καὶ
μὴν
καὶ
σκυτοτομική;
ναί. |
| [335] |
ἔσται,
ἐχθρὸς
δὲ
ὁ
πονηρός.
|
ναί. |
κελεύεις
δὴ
ἡμᾶς
προσθεῖναι
τῷ |
| [340] |
δήπου
προστάττεται
τοῖς
ἥττοσιν
ποιεῖν.
|
~(ναὶ |
μὰ
Δί'
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
| [335] |
ἔργον
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
|
ναί. |
οὐδὲ
ξηρότητος
ὑγραίνειν
ἀλλὰ
τοῦ |
| [353] |
δέ;
ὤτων
ἦν
τι
ἔργον;
|
ναί. |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή. |
| [350] |
οὐ
δῆτα.
μὴ
ἰατρικοῦ
δέ;
|
ναί. |
περὶ
πάσης
δὴ
ὅρα
ἐπιστήμης |
| [333] |
καὶ
γὰρ
γεωργία·
ἢ
οὔ;
|
ναί. |
πρός
γε
καρποῦ
κτῆσιν;
ναί. |
| [333] |
ναί.
καὶ
μὴν
καὶ
σκυτοτομική;
|
ναί. |
πρός
γε
ὑποδημάτων
ἂν
οἶμαι |
| [349] |
ἀγαθόν,
ἃ
δὲ
ἄφρονα,
κακόν;
|
ναί. |
τί
δὲ
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως; |
| [336] |
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
|
φάναι |
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους |
| [344] |
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ
σὺ
φῂς
|
εἰδέναι. |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν |
| [337] |
μὲν
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
|
εἰδέναι, |
ἔπειτα,
εἴ
τι
καὶ
οἴεται, |
| [338] |
λέγειν·
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς
|
εἰδέναι |
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν |
| [354] |
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν
|
(εἰδέναι· |
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον
μὴ |
| [336] |
ἀλλ'
εἴπερ
ὡς
ἀληθῶς
βούλει
|
εἰδέναι |
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ἔστι,
μὴ |
| [339] |
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
|
τιθέναι |
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς |
| [328] |
οὐδὲν
ἂν
σὲ
ἔδει
δεῦρο
|
(ἰέναι, |
ἀλλ'
ἡμεῖς
ἂν
παρὰ
σὲ |
| [347] |
τὸ
ἑκόντα
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
|
ἰέναι |
ἀλλὰ
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν |
| [328] |
δέ
σε
χρὴ
πυκνότερον
δεῦρο
|
ἰέναι. |
ὡς
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε |
| [331] |
ἢ
ἀνθρώπῳ
χρήματα
ἔπειτα
ἐκεῖσε
|
ἀπιέναι |
δεδιότα,
μέγα
μέρος
εἰς
τοῦτο |
| [344] |
ἐμβαλὼν
λόγον
ἐν
νῷ
ἔχεις
|
ἀπιέναι |
πρὶν
διδάξαι
ἱκανῶς
ἢ
μαθεῖν |
| [344] |
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
εἶχεν
|
ἀπιέναι, |
ὥσπερ
βαλανεὺς
ἡμῶν
καταντλήσας
κατὰ |
| [334] |
ἀναπέφανται,
καὶ
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου
|
μεμαθηκέναι |
αὐτό·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος
(τὸν |
| [335] |
Σιμωνίδην
ἢ
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
|
εἰρηκέναι |
ἤ
τιν'
ἄλλον
τῶν
σοφῶν |
| [349] |
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
δὲ
μὴ
|
ἐοικέναι; |
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα
ἐστὶν
ἑκάτερος |
| [349] |
ἔφη,
ὁ
τοιοῦτος
ὢν
καὶ
|
ἐοικέναι |
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
δὲ
μὴ |
| [330] |
εἰπέ·
τί
μέγιστον
οἴει
ἀγαθὸν
|
ἀπολελαυκέναι |
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν
κεκτῆσθαι;
ὅ, |
| [338] |
τυραννικούς,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
οὕτως·
|
θέμεναι |
δὲ
ἀπέφηναν
τοῦτο
δίκαιον
τοῖς |
| [331] |
γάρ
με
ἤδη
τῶν
ἱερῶν
|
ἐπιμεληθῆναι. |
οὐκοῦν,
ἔφη,
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος, |
| [341] |
γὰρ
ἄν
με,
εἶπον,
οὕτω
|
μανῆναι |
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
καὶ |
| [336] |
καὶ
οὐ
σπουδάζειν
ὅτι
μάλιστα
|
φανῆναι |
αὐτό.
οἴου
γε
σύ,
ὦ |
| [328] |
σφόδρα
πρεσβύταις·
δοκεῖ
γάρ
μοι
|
χρῆναι |
παρ'
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ
τινὰ |
| [329] |
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ
παραμύθιά
φασιν
|
εἶναι. |
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις·
οὐ
γὰρ |
| [328] |
ὁ
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
|
εἶναι. |
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ,
ἦν
δ' |
| [340] |
τοὺς
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους
|
εἶναι |
ἀλλά
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης |
| [331] |
πότερα
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν
|
εἶναι |
ἁπλῶς
οὕτως
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι |
| [332] |
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
δίκαιον
|
εἶναι |
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
νὴ
Δί' |
| [342] |
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν
|
εἶναι |
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται. |
| [342] |
γὰρ
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων
|
εἶναι |
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής.
ἢ |
| [345] |
ἐπεὶ
τά
γε
αὑτῆς
ὥστ'
|
εἶναι |
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως |
| [328] |
καὶ
μάλα
πρεσβύτης
μοι
ἔδοξεν
|
εἶναι· |
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ
(ἑωράκη |
| [339] |
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
ταὐτὸν
|
εἶναι |
δίκαιον,
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας
ἀρχῆς |
| [353] |
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
|
εἶναι |
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν |
| [352] |
καὶ
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν
|
εἶναι |
ἑαυτῷ
τε
καὶ
τῷ
ἐναντίῳ |
| [339] |
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς
|
εἶναι; |
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν |
| [340] |
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων
δίκαιον
|
εἶναι |
ἔθετο
Θρασύμαχος.
καὶ
γὰρ
τὸ |
| [340] |
κρείττονος,
ὦ
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
(δίκαιον
|
εἶναι |
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος |
| [353] |
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
|
εἶναι. |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν |
| [353] |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
|
εἶναι |
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
ἔργον
τι |
| [334] |
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις
|
εἶναι, |
ἐπ'
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
φίλων |
| [346] |
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
|
εἶναι; |
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν |
| [349] |
ἂν
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
|
εἶναι, |
ἢ
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ' |
| [336] |
τίνος;
ἔφη.
οἶμαι
αὐτὸ
Περιάνδρου
|
εἶναι |
ἢ
Περδίκκου
ἢ
Ξέρξου
ἢ |
| [344] |
μᾶλλον
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον
|
εἶναι |
ἢ
τὸ
δίκαιον.
πάντων
δὲ |
| [334] |
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
|
εἶναι, |
ἢ
τοὺς
ὄντας,
κἂν
μὴ |
| [347] |
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον
βίον
|
εἶναι. |
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅσα |
| [345] |
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
|
εἶναι |
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ' |
| [352] |
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί
σοι
|
εἶναι |
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν |
| [348] |
φρόνιμοί
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
|
εἶναι |
καὶ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
οἵ |
| [351] |
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον
|
εἶναι |
καὶ
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν
δουλοῦσθαι |
| [348] |
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
δίκαιον
|
εἶναι, |
καὶ
αὖθις
οὗτος,
καὶ
ἄλλον |
| [339] |
ἐπειδὴ
γὰρ
συμφέρον
γέ
τι
|
εἶναι |
καὶ
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
δίκαιον, |
| [338] |
τὸ
σῶμα,
τοῦτο
τὸ
(σιτίον
|
εἶναι |
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου |
| [336] |
ἂν
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη
|
εἶναι; |
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν |
| [350] |
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
|
εἶναι |
καὶ
σοφίαν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν |
| [348] |
αὐτὸ
καὶ
καλὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
|
εἶναι |
καὶ
τἆλλα
αὐτῷ
πάντα
προσθήσεις |
| [338] |
τοῦ
κρείττονος
φῂς
συμφέρον
δίκαιον
|
εἶναι. |
καὶ
τοῦτο,
ὦ
Θρασύμαχε,
τί |
| [339] |
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω
δίκαιον
|
εἶναι |
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως
μὴ |
| [351] |
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν
καὶ
ἀδυνάτους
|
εἶναι |
κοινῇ
μετ'
(ἀλλήλων
πράττειν;
πάνυ |
| [347] |
τὸν
τοῦ
ἀδίκου
βίον
φάσκων
|
εἶναι |
κρείττω
ἢ
τὸν
τοῦ
δικαίου. |
| [353] |
ζῆν;
οὐ
ψυχῆς
φήσομεν
ἔργον
|
εἶναι; |
μάλιστά
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν
καὶ |
| [334] |
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
|
εἶναι |
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον; |
| [334] |
τὸν
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
|
εἶναι. |
νῦν
δὲ
πῶς,
ἦν
δ' |
| [334] |
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν
|
εἶναι |
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα, |
| [347] |
πολὺ
δέ
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
|
εἶναι |
ὃ
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν |
| [328] |
δὴ
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
|
εἶναι |
οἱ
ποιηταί,
πότερον
χαλεπὸν
τοῦ |
| [347] |
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ
φιλάργυρον
|
εἶναι |
ὄνειδος
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν; |
| [354] |
ἔφη.
ἀλλὰ
μὴν
ἄθλιόν
γε
|
εἶναι |
οὐ
λυσιτελεῖ,
εὐδαίμονα
δέ.
πῶς |
| [327] |
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν
|
εἶναι, |
οὐ
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν |
| [331] |
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν
|
εἶναι, |
οὔ
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ |
| [345] |
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
|
εἶναι, |
οὐδ'
ἐὰν
ἐᾷ
τις
αὐτὴν |
| [353] |
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
ἐκείνης
|
εἶναι; |
οὐδενὶ
ἄλλῳ.
τί
δ'
αὖ |
| [345] |
ἂν
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
|
εἶναι |
οὕτω
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ |
| [331] |
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον
|
εἶναι. |
(παγκάλως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
λέγεις, |
| [352] |
(ἂν)
ταῦτα
τούτων
φαμὲν
ἔργα
|
εἶναι; |
πάνυ
γε.
~(τί
δέ;
μαχαίρᾳ |
| [348] |
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
|
εἶναι; |
(πάνυ
μὲν
οὖν
καὶ
φημί, |
| [339] |
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον
|
εἶναι |
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
ὃ
σὺ |
| [334] |
τοὺς
ἐχθρούς.
(φίλους
δὲ
λέγεις
|
εἶναι |
πότερον
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς |
| [343] |
μηδὲν
ὠφελεῖσθαι
διὰ
τὸ
δίκαιον
|
εἶναι, |
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἀπεχθέσθαι
τοῖς |
| [333] |
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν
χρήσιμον
|
εἶναι; |
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
ὦ
Σώκρατες. |
| [341] |
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα
τελέαν
|
εἶναι; |
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην |
| [341] |
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι
|
εἶναι |
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ' |
| [340] |
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
|
εἶναι |
ταῦτα
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
τὰ |
| [350] |
ἔφαμεν
δὲ
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
|
εἶναι |
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ
μέμνησαι, |
| [333] |
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
|
εἶναι |
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι, |
| [339] |
συμβαίνει
τῷ
ὀρθῶς
λογιζομένῳ
πανταχοῦ
|
εἶναι |
τὸ
αὐτὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ |
| [336] |
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ
τί
φῂς
|
εἶναι |
τὸ
δίκαιον.
καὶ
ὅπως
μοι |
| [338] |
δ'
ὅς.
φημὶ
γὰρ
ἐγὼ
|
εἶναι |
τὸ
δίκαιον
οὐκ
ἄλλο
τι |
| [347] |
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
|
εἶναι |
τὸ
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ
νυνὶ |
| [336] |
δ'
ἐγώ,
οὗ
μοι
δοκεῖ
|
εἶναι |
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
φάναι
δίκαιον |
| [338] |
ἀπέφηναν
τοῦτο
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις
|
εἶναι, |
τὸ
σφίσι
συμφέρον,
καὶ
τὸν |
| [339] |
δὲ
προστιθεῖς
καὶ
αὐτὸ
φῂς
|
εἶναι |
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ἐγὼ
δὲ |
| [339] |
ἂν
προστάττωσιν
οἱ
ἄρχοντες
δίκαιον
|
εἶναι |
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ |
| [338] |
δὲ
φιλονικεῖν
πρὸς
τὸ
ἐμὲ
|
εἶναι |
τὸν
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν, |
| [335] |
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
|
εἶναι |
τὸν
μὲν
φίλον
εὖ
ποιεῖν, |
| [334] |
ὅσοι
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
|
εἶναι |
τοὺς
μὲν
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ |
| [336] |
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
φάναι
δίκαιον
|
εἶναι |
τοὺς
μὲν
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς |
| [335] |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν
τις
δίκαιον
|
εἶναι, |
τοῦτο
δὲ
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ |
| [341] |
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
|
εἶναι. |
τούτῳ
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ |
| [346] |
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν
|
εἶναι, |
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν
ἔχειν; |
| [340] |
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν·
τοῦτο
ποιητέον
|
εἶναι |
τῷ
ἥττονι,
καὶ
τὸ
δίκαιον |
| [340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δοκοῦν
|
εἶναι |
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ
ἐάντε |
| [336] |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
|
εἶναι |
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
ζητήσει |
| [353] |
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
τινα
ψυχῆς
|
εἶναι; |
φαμέν.
(ἆρ'
οὖν
ποτε,
ὦ |
| [339] |
αὑτοῖς
προστάττωσιν,
τοῖς
δὲ
δίκαιον
|
εἶναι |
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι |
| [335] |
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ
|
εἶναι |
φίλον.
καὶ
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ |
| [333] |
ἄλλων;
ὅταν
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
|
εἶναι, |
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν |
| [339] |
ἄρχουσί
τε
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
|
εἶναι |
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
οἱ
μὲν |
| [350] |
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
|
εἶναι. |
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
μὲν
ἄρα |
| [348] |
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις
|
εἶναι |
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
ἄν |
| [349] |
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ
ἐτόλμησας
|
θεῖναι. |
ἀληθέστατα,
ἔφη,
μαντεύῃ.
ἀλλ'
οὐ |
| [335] |
πονηρός.
ναί.
κελεύεις
δὴ
ἡμᾶς
|
προσθεῖναι |
τῷ
δικαίῳ
ἢ
ὡς
τὸ |
| [327] |
Κεφάλου
ἐκέλευσε
δραμόντα
τὸν
παῖδα
|
περιμεῖναί |
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου
ὄπισθεν |
| [327] |
ἱματίου,
κελεύει
ὑμᾶς,
ἔφη,
Πολέμαρχος
|
περιμεῖναι. |
καὶ
ἐγὼ
μετεστράφην
τε
καὶ |
| [344] |
αὐτὸν
οἱ
παρόντες,
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
|
ὑπομεῖναί |
τε
καὶ
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων |
| [347] |
φιλότιμοι.
δεῖ
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
|
προσεῖναι |
καὶ
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν |
| [327] |
πείσωμεν
ὑμᾶς
ὡς
χρὴ
ἡμᾶς
|
ἀφεῖναι; |
ἦ
καὶ
δύναισθ'
ἄν,
ἦ |
| [348] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἀπόκριναι |
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν |
| [336] |
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
|
ἀπόκριναι |
καὶ
εἰπὲ
τί
φῂς
εἶναι |
| [328] |
ἄλλαι
αἱ
κατὰ
τὸ
σῶμα
|
ἡδοναὶ |
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον
αὔξονται
αἱ
περὶ |
| [328] |
τοὺς
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε
καὶ
|
ἡδοναί. |
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ |
| [330] |
τὸν
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα
δεῖ
ἐκεῖ
|
διδόναι |
(δίκην,
καταγελώμενοι
τέως,
τότε
δὴ |
| [332] |
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
δίκαιον
εἶναι
|
ἀποδιδόναι. |
ἄλλο
μέντοι
νὴ
Δί'
ἔφη· |
| [331] |
εἶναι
ἁπλῶς
οὕτως
καὶ
τὸ
|
ἀποδιδόναι |
ἄν
τίς
τι
παρά
του |
| [331] |
ὅς,
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
|
ἀποδιδόναι |
δίκαιόν
ἐστι·
τοῦτο
λέγων
δοκεῖ |
| [331] |
τι
ὁτῳοῦν
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
|
(ἀποδιδόναι. |
~καίτοι
γε
ὀφειλόμενόν
πού
ἐστιν |
| [338] |
μανθάνειν
καὶ
τούτων
μηδὲ
χάριν
|
ἀποδιδόναι. |
ὅτι
μέν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [331] |
ὅτι
οὔτε
χρὴ
τὰ
τοιαῦτα
|
ἀποδιδόναι, |
οὔτε
δίκαιος
ἂν
εἴη
ὁ |
| [331] |
καὶ
ἃ
ἂν
λάβῃ
τις
|
ἀποδιδόναι. |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὦ |
| [332] |
εἴη
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
|
ἀποδιδόναι, |
τοῦτο
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ |
| [335] |
(εἰ
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
|
ἀποδιδόναι |
φησίν
τις
δίκαιον
εἶναι,
τοῦτο |
| [342] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε
αἱ
|
τέχναι |
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν |
| [342] |
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
|
τέχναι. |
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα
μόγις. |
| [344] |
ἐν
νῷ
ἔχεις
ἀπιέναι
πρὶν
|
διδάξαι |
ἱκανῶς
ἢ
μαθεῖν
εἴτε
οὕτως |
| [338] |
μὴ
φθονήσῃς
καὶ
Γλαύκωνα
τόνδε
|
διδάξαι |
καὶ
τοὺς
ἄλλους.
εἰπόντος
δέ |
| [345] |
οὐκέτι
ᾤου
δεῖν
ὕστερον
ἀκριβῶς
|
φυλάξαι, |
ἀλλὰ
πιαίνειν
οἴει
αὐτὸν
τὰ |
| [352] |
πώποτέ
τι
μετ'
ἀλλήλων
κοινῇ
|
πρᾶξαι |
ἀδίκους
ὄντας,
τοῦτο
οὐ
παντάπασιν |
| [351] |
κοινῇ
ἐπί
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
|
πρᾶξαι |
ἄν
τι
δύνασθαι,
εἰ
ἀδικοῖεν |
| [333] |
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ'
οὐχ
ὁ
|
πατάξαι |
δεινότατος
ἐν
μάχῃ
εἴτε
πυκτικῇ |
| [343] |
τὴν
πόλιν,
ὅταν
τέ
τινες
|
εἰσφοραὶ |
ὦσιν,
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ |
| [341] |
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
τι
|
δύνασαι |
οὐδέν
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ |
| [346] |
ἑπομένη
μισθόν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
|
πᾶσαι |
οὕτως
τὸ
αὑτῆς
ἑκάστη
ἔργον |
| [344] |
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ
|
ἀδικῆσαι |
οὐκ
ἂν
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν |
| [354] |
ὅτι
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου
|
ὁρμῆσαι |
ἐπὶ
τὸ
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ |
| [350] |
εἶναι
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ
|
μέμνησαι, |
ὦ
Θρασύμαχε;
μέμνημαι,
ἔφη·
ἀλλ' |
| [331] |
τὸ
γὰρ
μηδὲ
ἄκοντά
τινα
|
ἐξαπατῆσαι |
ἢ
ψεύσασθαι,
μηδ'
αὖ
ὀφείλοντα |
| [330] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε,
ὧν
|
κέκτησαι |
τὰ
πλείω
παρέλαβες
ἢ
ἐπεκτήσω; |
| [327] |
δύναισθ'
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς,
|
πεῖσαι |
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη
ὁ |
| [345] |
γὰρ
οἷς
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ
|
πέπεισαι, |
τί
σοι
ἔτι
ποιήσω;
ἢ |
| [351] |
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
τόδε
μοι
|
χάρισαι |
καὶ
λέγε·
δοκεῖς
ἂν
ἢ |
| [341] |
μὴ
αὖθις
ἡμῖν
τοιοῦτον
ἐγγένηται,
|
διόρισαι |
ποτέρως
λέγεις
τὸν
ἄρχοντά
τε |
| [354] |
ἁρπάζοντες,
πρὶν
τοῦ
προτέρου
μετρίως
|
ἀπολαῦσαι, |
καὶ
ἐγώ
μοι
δοκῶ
οὕτω, |
| [327] |
δραμόντα
τὸν
παῖδα
περιμεῖναί
ἑ
|
κελεῦσαι. |
καί
μου
ὄπισθεν
ὁ
παῖς |
| [336] |
ὑπὸ
τῶν
παρακαθημένων
διεκωλύετο
βουλομένων
|
διακοῦσαι |
τὸν
λόγον·
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα |
| [329] |
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
|
κατατείνουσαι |
καὶ
χαλάσωσιν,
παντάπασιν
τὸ
τοῦ |
| [347] |
τε
καὶ
φιλάργυρον
εἶναι
ὄνειδος
|
λέγεταί |
τε
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη. |
| [346] |
οὕτως
τὸ
αὑτῆς
ἑκάστη
ἔργον
|
ἐργάζεται |
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ |
| [330] |
καὶ
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
καὶ
|
ἀναλογίζεται |
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
εἴ
τινά |
| [338] |
πόλει,
τὸ
ἄρχον;
πάνυ
γε.
|
(τίθεται |
δέ
γε
τοὺς
νόμους
ἑκάστη |
| [332] |
Δί'
ἔφη·
τοῖς
γὰρ
φίλοις
|
οἴεται |
ὀφείλειν
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν |
| [337] |
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ
τι
καὶ
|
οἴεται, |
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη |
| [332] |
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὅ
γε
|
ὀφείλεται |
αὐτοῖς,
ὀφείλεται
δέ
γε
οἶμαι |
| [332] |
ἔφη,
ὅ
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
|
ὀφείλεται |
δέ
γε
οἶμαι
παρά
γε |
| [331] |
τοῦτο
ἡ
τῶν
χρημάτων
κτῆσις
|
συμβάλλεται. |
ἔχει
δὲ
καὶ
ἄλλας
χρείας |
| [345] |
καὶ
μὴ
διακωλύῃ
πράττειν
ἃ
|
βούλεται. |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
ἔστω
μὲν
ἄδικος, |
| [349] |
μὴ
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν
μηδὲ
|
βούλεται |
ὁ
δίκαιος,
τοῦ
δὲ
ἀδίκου; |
| [329] |
χαλάσωσιν,
παντάπασιν
τὸ
τοῦ
Σοφοκλέους
|
γίγνεται, |
(δεσποτῶν
πάνυ
πολλῶν
ἐστι
καὶ |
| [330] |
δ'
οὖν
καὶ
δείματος
μεστὸς
|
γίγνεται |
καὶ
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ |
| [329] |
ἐν
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη
|
γίγνεται |
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ
ἐπιθυμίαι |
| [334] |
(ὠφελεῖν,
τοὺς
δὲ
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
|
φαίνεται. |
ἀλλὰ
μὴν
οἵ
γε
ἀγαθοὶ |
| [337] |
οὖν
καὶ
μὴ
ἔστιν
ὅμοιον,
|
φαίνεται |
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
ἧττόν |
| [346] |
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
τέχνης;
οὐ
|
φαίνεται, |
ἔφη.
(ἆρ'
οὖν
οὐδ'
ὠφελεῖ |
| [353] |
βιώσεται,
κακῶς
δὲ
ὁ
ἄδικος.
|
φαίνεται, |
ἔφη,
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον. |
| [342] |
ἀλλ'
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
ἐστίν.
|
φαίνεται, |
ἔφη,
οὕτως.
ἀλλὰ
μήν,
ὦ |
| [351] |
ἐχέτω,
ἔφη.
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
|
φαίνεται |
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ |
| [333] |
οἶμαι,
ὁ
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
|
φαίνεται. |
καὶ
μὴν
ὅταν
γε
πλοῖον, |
| [335] |
ἀγαθοῦ
βλάπτειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
|
φαίνεται. |
ὁ
δέ
γε
δίκαιος
ἀγαθός; |
| [332] |
εἴη.
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς
|
φαίνεται, |
ὅτι
τοῦτ'
εἴη
δίκαιον,
τὸ |
| [342] |
ἢ
ἄλλως
ἔχει;
οὕτως,
ἔφη,
|
φαίνεται. |
(οὐκ
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [350] |
τε
ὁμοίου
καὶ
τοῦ
ἐναντίου.
|
φαίνεται. |
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν
δ' |
| [329] |
ὦ
Σώκρατες,
οἷόν
γέ
μοι
|
φαίνεται. |
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες
εἰς |
| [334] |
δικαίους
ὠφελεῖν;
οὗτος
ἐκείνου
καλλίων
|
φαίνεται. |
πολλοῖς
ἄρα,
ὦ
Πολέμαρχε,
συμβήσεται, |
| [328] |
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην
ὅτι
σοι
|
φαίνεται |
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ |
| [333] |
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
ἡ
ἀμπελουργική;
|
φαίνεται. |
φήσεις
δὲ
καὶ
ἀσπίδα
καὶ |
| [327] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔτι
ἓν
|
λείπεται, |
τὸ
ἢν
πείσωμεν
ὑμᾶς
ὡς |
| [353] |
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
εὖ
|
ἐργάσεται |
τὰ
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ
κακῶς. |
| [353] |
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
|
ἀπεργάσεται; |
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
οὖν
καὶ |
| [353] |
ψυχὴ
τὰ
αὑτῆς
ἔργα
εὖ
|
ἀπεργάσεται |
στερομένη
τῆς
οἰκείας
ἀρετῆς,
ἢ |
| [334] |
φαίνεται.
πολλοῖς
ἄρα,
ὦ
Πολέμαρχε,
|
συμβήσεται, |
ὅσοι
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον |
| [349] |
πράξεως
ὁ
ἄδικος
πλεονεκτήσει
καὶ
|
ἁμιλλήσεται |
ὡς
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ; |
| [351] |
ἀρετή
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι
|
φανήσεται |
καὶ
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
ἐστὶν |
| [345] |
ἡμῖν
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
|
κείσεται |
ὅτι
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας |
| [353] |
καὶ
ὁ
δίκαιος
ἀνὴρ
εὖ
|
βιώσεται, |
κακῶς
δὲ
ὁ
ἄδικος.
φαίνεται, |
| [339] |
γὰρ
τοῦ
κρείττονος
ἀσύμφορον
δήπου
|
προστάττεται |
τοῖς
ἥττοσιν
ποιεῖν.
~(ναὶ
μὰ |
| [329] |
ἄλλ'
ἄττα
ἃ
τῶν
τοιούτων
|
ἔχεται, |
καὶ
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
μεγάλων
τινῶν |
| [346] |
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν
τινὰ
ἡμῖν
|
παρέχεται |
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
οἷον
ἰατρικὴ |
| [351] |
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ
ἐπί
τι
|
ἔρχεται |
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι
δύνασθαι, |
| [330] |
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι
τελευτήσειν,
|
εἰσέρχεται |
αὐτῷ
δέος
καὶ
φροντὶς
περὶ |
| [327] |
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
ἔφη,
ὄπισθεν
|
προσέρχεται· |
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν,
ἦ |
| [342] |
(ἢ
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ
συμφέρον
|
σκέψεται; |
ἢ
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης |
| [342] |
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ
τὸ
συμφέρον
|
σκέψεται, |
καὶ
τῇ
σκοπουμένῃ
ἑτέρας
αὖ |
| [342] |
ἄρχων
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ
συμφέρον
|
σκέψεταί |
τε
καὶ
προστάξει,
ἀλλὰ
τὸ |
| [334] |
μέν,
ἔφη,
οὓς
ἄν
τις
|
ἡγῆται |
χρηστοὺς
φιλεῖν,
οὓς
δ'
ἂν |
| [342] |
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
κάμνοντι;
|
ὡμολόγηται |
γὰρ
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων |
| [339] |
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ'
οὐχ
|
ὡμολόγηται; |
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν, |
| [342] |
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
|
(ὡμολόγηται. |
οὐκ
ἄρα
ὅ
γε
τοιοῦτος |
| [342] |
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής.
ἢ
οὐχ
|
ὡμολόγηται; |
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
κυβερνήτης |
| [339] |
δοκῶ·
σκοπῶμεν
δὲ
βέλτιον.
οὐχ
|
ὡμολόγηται |
τοὺς
ἄρχοντας
τοῖς
ἀρχομένοις
προστάττοντας |
| [346] |
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα
|
ἐργάζηται; |
οἶμαι
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [353] |
τι
ἢ
κάλλιστα
τῶν
ἄλλων
|
ἀπεργάζηται. |
ἀλλά,
ἔφη,
μανθάνω
τε
καί |
| [328] |
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι
οἱ
|
ποιηταί, |
πότερον
χαλεπὸν
τοῦ
βίου,
ἢ |
| [330] |
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ
οἱ
|
ποιηταὶ |
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ
οἱ |
| [346] |
μᾶλλον,
ἐάν
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς
|
γίγνηται |
διὰ
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ
πλεῖν |
| [332] |
ἀπόδοσις
(καὶ
ἡ
λῆψις
βλαβερὰ
|
γίγνηται, |
φίλοι
δὲ
ὦσιν
ὅ
τε |
| [346] |
ἐὰν
δὲ
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
|
προσγίγνηται, |
ἔσθ'
ὅτι
ὠφελεῖται
ὁ
δημιουργὸς |
| [337] |
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
μοι
|
γένηται, |
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη
ὁ |
| [351] |
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν
ἑνὶ
|
ἐγγένηται |
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
τὴν |
| [341] |
ἵνα
μὴ
αὖθις
ἡμῖν
τοιοῦτον
|
ἐγγένηται, |
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις
τὸν
ἄρχοντά |
| [351] |
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν
|
ἐγγένηται, |
εἴτε
πόλει
τινὶ
εἴτε
γένει |
| [351] |
τί
δὲ
ἂν
ἐν
δυοῖν
|
ἐγγένηται; |
οὐ
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
καὶ |
| [337] |
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς
μὲν
μὴ
|
ἀποκρίνηται, |
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου
λαμβάνῃ
λόγον |
| [336] |
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
ἐπειδάν
τίς
τι
|
ἀποκρίνηται, |
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
ἐρωτᾶν |
| [337] |
ὅς·
ἵνα
Σωκράτης
τὸ
εἰωθὸς
|
διαπράξηται· |
αὐτὸς
μὲν
μὴ
ἀποκρίνηται,
ἄλλου |
| [344] |
καὶ
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
τοιχωρύχοι
καὶ
|
ἀποστερηταὶ |
καὶ
κλέπται
οἱ
κατὰ
μέρη |
| [344] |
πολιτῶν
χρήμασιν
καὶ
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος
|
δουλώσηται, |
ἀντὶ
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
ὀνομάτων |
| [337] |
εἴη
ὅπως
μηδὲν
ἐρεῖ
ὧν
|
ἡγεῖται |
ὑπ'
ἀνδρὸς
οὐ
φαύλου;
~ἀλλὰ |
| [340] |
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
τί,
ἔφη,
|
δεῖται |
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος
ὁμολογεῖ |
| [342] |
τέχνη
οὐδεμία
ἑαυτῇ
οὐδὲ
γὰρ
|
προσδεῖται |
ἀλλ'
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
ἐστίν. |
| [341] |
ἂν
ὅτι
παντάπασι
μὲν
οὖν
|
προσδεῖται. |
διὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ
τέχνη |
| [342] |
ἢ
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης
|
προσδεῖται |
ἐπὶ
τὴν
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ |
| [342] |
ἄλλη
τις
τέχνη
ἔσθ'
ὅτι
|
προσδεῖταί |
τινος
ἀρετῆς
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ
ὄψεως |
| [341] |
ἐξαρκεῖ
σώματι
εἶναι
σώματι
ἢ
|
προσδεῖταί |
τινος,
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
παντάπασι |
| [341] |
γὰρ
κατὰ
τὸ
πλεῖν
κυβερνήτης
|
καλεῖται, |
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
τέχνην
καὶ |
| [332] |
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη
μαγειρικὴ
|
καλεῖται; |
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα. |
| [332] |
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
|
καλεῖται; |
τί
ἂν
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν |
| [346] |
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
ὅτι
|
ὠφελεῖται |
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς
τέχνης; |
| [344] |
τἀλλότρια
καὶ
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ
|
ἀφαιρεῖται, |
καὶ
ἱερὰ
καὶ
ὅσια
καὶ |
| [346] |
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
|
τέτακται. |
ἐὰν
δὲ
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ |
| [345] |
του
μέλει
ἢ
ἐφ'
ᾧ
|
τέτακται, |
ὅπως
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
ἐκποριεῖ |
| [353] |
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
ἔργον
τι
|
προστέτακται; |
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ |
| [335] |
τῇ
μουσικῇ
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους
|
δύνανται |
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
τῇ
ἱππικῇ |
| [334] |
τις
ὁ
δίκαιος,
ὡς
ἔοικεν,
|
ἀναπέφανται, |
καὶ
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου
μεμαθηκέναι |
| [350] |
ὁ
μὲν
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
|
ἀναπέφανται |
ὢν
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφός, |
| [344] |
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
εὐδαίμονες
καὶ
μακάριοι
|
(κέκληνται, |
οὐ
μόνον
ὑπὸ
τῶν
πολιτῶν |
| [330] |
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
οἱ
ἄλλοι
|
ἀσπάζονται |
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ
οἱ
ποιηταὶ |
| [329] |
τι,
οὐ
μέντοι
γε
ὅσον
|
οἴονται· |
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
εὖ |
| [347] |
τῆς
ἀρχῆς
ἕνεκα
μισθὸν
μισθωτοὶ
|
βούλονται |
κεκλῆσθαι,
οὔτε
λάθρᾳ
αὐτοὶ
ἐκ |
| [335] |
οὖν
καὶ
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
|
γίγνονται |
εἰς
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀλλ' |
| [335] |
δ'
ἵπποι
βελτίους
ἢ
χείρους
|
γίγνονται; |
χείρους.
ἆρα
εἰς
τὴν
τῶν |
| [328] |
αἱ
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἡδοναὶ
|
ἀπομαραίνονται, |
τοσοῦτον
αὔξονται
αἱ
περὶ
τοὺς |
| [347] |
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές
μοι
|
φαίνονται |
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς, |
| [352] |
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
|
φαίνονται |
μὲν
οὖν
καὶ
νῦν,
ὥς |
| [352] |
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ
δίκαιοι
|
φαίνονται, |
οἱ
δὲ
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν |
| [328] |
τὸ
σῶμα
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον
|
αὔξονται |
αἱ
περὶ
τοὺς
λόγους
ἐπιθυμίαι |
| [329] |
τῶν
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
|
ὀδύρονται, |
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
δὴ
τὸ |
| [329] |
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
|
ὀλοφύρονται |
συνιόντες,
τὰς
ἐν
τῇ
νεότητι |
| [351] |
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
καὶ
ἐχθροὶ
|
ἔσονται |
ἀλλήλοις
τε
καὶ
τοῖς
δικαίοις; |
| [351] |
ἀλλήλοις
τε
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
|
ἔσονται, |
ἔφη.
ἐὰν
δὲ
δή,
ὦ |
| [343] |
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ
|
ὠφελήσονται. |
καὶ
οὕτω
πόρρω
εἶ
περί |
| [351] |
ἂν
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
|
διοίσονται |
καὶ
μισήσουσιν
καὶ
ἐχθροὶ
ἔσονται |
| [354] |
οἱ
λίχνοι
τοῦ
ἀεὶ
παραφερομένου
|
ἀπογεύονται |
ἁρπάζοντες,
πρὶν
τοῦ
προτέρου
μετρίως |
| [329] |
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις·
οὐ
γὰρ
|
ἀποδέχονται. |
καὶ
λέγουσι
μέν
τι,
οὐ |
| [347] |
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε
|
ἔρχονται |
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
οὐχ
ὡς |
| [344] |
μέρη
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων
κακουργημάτων
|
καλοῦνται |
ἐπειδὰν
δέ
τις
πρὸς
τοῖς |
| [346] |
τῷ
αὐτῷ
προσχρώμενοι
ἀπ'
ἐκείνου
|
ὠφελοῦνται. |
ἔοικεν,
ἔφη.
φαμὲν
δέ
γε |
| [346] |
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
|
ὠφελοῦνται |
πάντες
οἱ
δημιουργοί,
δῆλον
ὅτι |
| [338] |
ὅτι
τῶν
πόλεων
αἱ
μὲν
|
τυραννοῦνται, |
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται,
αἱ
δὲ |
| [338] |
αἱ
μὲν
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
|
δημοκρατοῦνται, |
αἱ
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς
γὰρ |
| [338] |
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται,
αἱ
δὲ
|
ἀριστοκρατοῦνται; |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τοῦτο |
| [339] |
λέγεις;
οὕτως.
ἃ
δ'
ἂν
|
θῶνται |
ποιητέον
τοῖς
ἀρχομένοις,
καὶ
τοῦτό |
| [344] |
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
ἂν
|
πύθωνται |
αὐτὸν
τὴν
ὅλην
ἀδικίαν
ἠδικηκότα· |
| [330] |
πολὺ
οἳ
ἂν
μὴ
αὐτοὶ
|
κτήσωνται· |
οἱ
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ |
| [329] |
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ
ἐπιθυμίαι
|
παύσωνται |
κατατείνουσαι
καὶ
χαλάσωσιν,
παντάπασιν
τὸ |
| [344] |
καὶ
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ
καὶ
|
κλέπται |
οἱ
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες
τῶν |
| [347] |
αὐτοὶ
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
λαμβάνοντες
|
κλέπται. |
οὐδ'
αὖ
τιμῆς
ἕνεκα·
οὐ |
| [348] |
ἀλλήλους
σκοπῶμεν,
ἅμα
αὐτοί
τε
|
δικασταὶ |
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν |
| [335] |
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
ὁ
ἀγαθὸς
|
ἔσται, |
ἐχθρὸς
δὲ
ὁ
πονηρός.
ναί. |
| [339] |
σκεπτέον
δή.
σκόπει,
ἔφη.
ταῦτ'
|
ἔσται, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
μοι |
| [352] |
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
|
ἔσται |
ὁ
ἄδικος,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὁ |
| [341] |
καὶ
οὐδέν
γέ
σοι
πλέον
|
ἔσται· |
(οὔτε
γὰρ
ἄν
με
λάθοις |
| [328] |
ὅς,
οὐδ'
ἴστε
ὅτι
λαμπὰς
|
ἔσται |
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφ'
ἵππων
τῇ |
| [341] |
τὸ
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος
δίκαιον
|
ἔσται |
τῷ
ἥττονι
ποιεῖν.
τὸν
τῷ |
| [344] |
μέγιστα
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι
καὶ
|
ἀνδραποδισταὶ |
καὶ
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ
καὶ |
| [345] |
ὥστ'
εἶναι
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου
|
ἐκπεπόρισται, |
ἕως
γ'
ἂν
μηδὲν
ἐνδέῃ |
| [344] |
ὅταν
τις
ἀδικήσας
μὴ
λάθῃ,
|
ζημιοῦταί |
τε
καὶ
ὀνείδη
ἔχει
τὰ |
| [353] |
ἴθι
δή,
μετὰ
ταῦτα
τόδε
|
σκέψαι. |
ψυχῆς
ἔστιν
τι
ἔργον
ὃ |
| [334] |
ὅσπερ
καὶ
τὰ
τῶν
πολεμίων
|
κλέψαι |
καὶ
βουλεύματα
καὶ
τὰς
ἄλλας |
| [347] |
καὶ
οὐκ
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
|
ἐπιτρέψαι |
οὐδὲ
ὁμοίοις.
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις |
| [348] |
οὖν
καὶ
φημί,
ἔφη,
καὶ
|
δι' |
ἅ,
εἴρηκα.
φέρε
δή,
τὸ |
| [343] |
ἄλλη
ζημία,
τά
γε
οἰκεῖα
|
δι' |
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως
ἔχειν,
ἐκ
δὲ |
| [330] |
λοιδορουμένῳ
καὶ
λέγοντι
(ὅτι
οὐ
|
δι' |
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
πόλιν |
| [354] |
οὐ
μέντοι
καλῶς
γε
(εἱστίαμαι,
|
δι' |
ἐμαυτὸν
ἀλλ'
οὐ
διὰ
σέ· |
| [334] |
οὕτως
ἔλεγες;
οὐ
μὰ
τὸν
|
Δί' |
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
ἔγωγε |
| [332] |
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
νὴ
|
Δί' |
ἔφη·
τοῖς
γὰρ
φίλοις
οἴεται |
| [340] |
τοῖς
ἥττοσιν
ποιεῖν.
~(ναὶ
μὰ
|
Δί' |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος, |
| [345] |
φέρων
ἐνθῶ
τὸν
λόγον;
μὰ
|
Δί' |
ἦν
δ'
ἐγώ,
μὴ
σύ |
| [352] |
ἐφ'
οὓς
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν,
|
δι' |
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν |
| [347] |
ἄρα
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς,
|
δι' |
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν |
| [345] |
ἄρχοντας,
ἑκόντας
οἴει
ἄρχειν;
μὰ
|
Δί' |
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ
οἶδα. |
| [351] |
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι
δύνασθαι,
|
εἰ |
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα,
ἦ |
| [339] |
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο
σκεπτέον
|
εἰ |
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ |
| [334] |
τούτου
καὶ
φὼρ
δεινός.
ἔοικεν.
|
εἰ |
ἄρα
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς |
| [335] |
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
|
(εἰ |
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι |
| [350] |
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
|
εἰ |
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ |
| [329] |
οὗτοι
οὐ
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι.
|
εἰ |
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν |
| [348] |
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις
εἴπῃ.
|
εἰ |
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν
ἀδικίαν |
| [345] |
καὶ
πῶς,
ἔφη,
σὲ
πείσω;
|
εἰ |
γὰρ
οἷς
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ |
| [336] |
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς
ἡμῖν
ἴσθι·
|
εἰ |
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ |
| [347] |
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
|
εἰ |
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
εἶναι
τὸ |
| [337] |
γε
κωλύει,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
εἰ |
δ'
οὖν
καὶ
μὴ
ἔστιν |
| [351] |
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ
δικαιοσύνης·
|
εἰ |
δ'
ὡς
ἐγὼ
ἔλεγον,
μετὰ |
| [339] |
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
ὃ
λέγεις·
|
εἰ |
δὲ
ἀληθὲς
ἢ
μή,
πειράσομαι |
| [352] |
ὡς
σὺ
τὸ
πρῶτον
ἐτίθεσο·
|
εἰ |
δὲ
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ |
| [329] |
τὸ
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν
ἐπίπονον·
|
εἰ |
δὲ
μή,
καὶ
γῆρας,
ὦ |
| [346] |
ἡ
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις,
ἀλλ'
|
εἰ |
δεῖ
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
μὲν |
| [328] |
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
|
εἰ |
δοκεῖ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὕτω |
| [348] |
βούλει
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
|
εἰ |
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς |
| [341] |
ἔφην
ἐγώ,
εἴ
με
ἔροιο
|
εἰ |
ἐξαρκεῖ
σώματι
εἶναι
σώματι
ἢ |
| [331] |
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
ὅπλα,
|
εἰ |
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε
χρὴ |
| [339] |
ἔφη,
προσθήκη.
οὔπω
δῆλον
οὐδ'
|
εἰ |
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο |
| [347] |
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν,
|
εἰ |
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει |
| [328] |
εἰς
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
|
εἰ |
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
ἐν |
| [351] |
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
|
(εἰ |
μέν,
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι |
| [332] |
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
|
εἰ |
μέν
τι,
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν, |
| [336] |
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
δὴ
οἴου,
|
εἰ |
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν |
| [351] |
ἦ
δ'
ὅς.
τί
δ'
|
εἰ |
μὴ
ἀδικοῖεν;
οὐ
μᾶλλον;
πάνυ |
| [336] |
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί
μοι
δοκῶ,
|
εἰ |
μὴ
πρότερος
ἑωράκη
αὐτὸν
ἢ |
| [343] |
τῷ
μὲν
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ
|
εἰ |
μηδεμία
ἄλλη
ζημία,
τά
γε |
| [340] |
ἐγώ,
ὦ
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
|
εἰ |
νῦν
οὕτω
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως |
| [353] |
μάθοις
ὃ
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
|
εἰ |
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον |
| [350] |
καὶ
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
|
εἰ |
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι |
| [332] |
πρὸς
Διός,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
εἰ |
οὖν
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ |
| [338] |
που
τό
γε
τοιόνδε
φῄς·
|
εἰ |
Πουλυδάμας
ἡμῶν
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς |
| [333] |
τι
σπουδαῖον
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
|
εἰ |
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
χρήσιμον
ὂν |
| [353] |
γάρ
πω
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
|
εἰ |
τῇ
οἰκείᾳ
μὲν
ἀρετῇ
τὸ |
| [349] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
|
εἰ |
τοῦ
μὲν
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ |
| [351] |
τόδε
δέ
μοι
λέγε·
ἆρα
|
εἰ |
τοῦτο
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν |
| [337] |
μηδέν;
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
|
εἰ |
τούτων
τι
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ' |
| [341] |
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
ἔφην
ἐγώ,
|
εἴ |
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι |
| [337] |
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
εἴ |
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί |
| [337] |
ἀποκρινοῖτο
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
|
εἴ |
σοι
εἶπεν·
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς |
| [341] |
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
|
εἴ |
τι
δύνασαι
οὐδέν
σου
παρίεμαι |
| [337] |
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
|
εἴ |
τι
καὶ
οἴεται,
περὶ
τούτων |
| [337] |
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
ᾔδησθα
ὅτι
|
εἴ |
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν
τὰ |
| [330] |
καὶ
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
|
εἴ |
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν |
| [331] |
λέγω·
πᾶς
ἄν
που
εἴποι,
|
εἴ |
τις
λάβοι
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς |
| [350] |
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
|
εἴ |
τίς
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν |
| [337] |
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο,
|
εἴ |
τίς
τί
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς |
| [329] |
πρὸς
τἀφροδίσια;
ἔτι
οἷός
τε
|
εἶ |
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
εὐφήμει, |
| [337] |
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη·
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
μαθεῖν |
| [340] |
τι
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς |
| [338] |
ἅμα
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
|
εἶ, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ |
| [337] |
τί
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς
γὰρ
|
εἶ, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε· |
| [348] |
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος
|
εἶ |
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
καλὸν |
| [343] |
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω
|
εἶ |
περί
τε
τοῦ
δικαίου
καὶ |
| [328] |
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη
|
εἶ |
τῆς
ἡλικίας
ὃ
δὴ
ἐπὶ |
| [354] |
ἀλλ'
ὥσπερ
οἱ
λίχνοι
τοῦ
|
ἀεὶ |
παραφερομένου
ἀπογεύονται
ἁρπάζοντες,
πρὶν
τοῦ |
| [331] |
ἑαυτῷ
ἄδικον
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς
|
ἀεὶ |
πάρεστι
καὶ
ἀγαθὴ
γηροτρόφος,
ὡς |
| [341] |
ἀλλ'
εἰπέ
μοι·
ὁ
τῷ
|
ἀκριβεῖ |
λόγῳ
ἰατρός,
ὃν
ἄρτι
ἔλεγες, |
| [341] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἢ
τὸν
|
ἀκριβεῖ |
λόγῳ,
ὃ
νυνδὴ
ἔλεγες,
οὗ |
| [342] |
ἐστίν;
καὶ
σκόπει
ἐκείνῳ
τῷ
|
ἀκριβεῖ |
λόγῳ·
οὕτως
ἢ
ἄλλως
ἔχει; |
| [342] |
ἐκείνῳ
συμφέρον
καὶ
πρέπον,
καὶ
|
λέγει |
ἃ
λέγει
καὶ
ποιεῖ
ἃ |
| [332] |
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς
κακῶς
δικαιοσύνην
|
λέγει; |
δοκεῖ
μοι.
τίς
οὖν
δυνατώτατος |
| [331] |
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ.
εὖ
οὖν
|
λέγει |
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα.
πρὸς
δὴ |
| [340] |
διαφέρει,
ἀλλ'
εἰ
νῦν
οὕτω
|
λέγει |
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
καί |
| [347] |
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
ὃ
νῦν
|
λέγει |
Θρασύμαχος,
τὸν
τοῦ
ἀδίκου
βίον |
| [342] |
καὶ
πρέπον,
καὶ
λέγει
ἃ
|
λέγει |
καὶ
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα. |
| [331] |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
οὐ
τοῦτο
|
λέγει, |
ὅπερ
ἄρτι
ἐλέγομεν,
τό
τινος |
| [348] |
πῃ
ἐξευρεῖν,
ὡς
οὐκ
ἀληθῆ
|
λέγει; |
πῶς
γὰρ
οὐ
βούλομαι;
ἦ |
| [332] |
ἢ
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
ἔοικεν,
|
λέγει |
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
δίκαιον |
| [331] |
ἀνήρ
τοῦτο
μέντοι
ὅτι
ποτὲ
|
λέγει, |
σὺ
μέν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ἴσως |
| [331] |
ἀγαθὴ
γηροτρόφος,
ὡς
καὶ
Πίνδαρος
|
λέγει. |
χαριέντως
γάρ
τοι,
ὦ
Σώκρατες, |
| [340] |
δεῖται
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος
|
ὁμολογεῖ |
τοὺς
μὲν
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς |
| [341] |
λόγῳ
ἄρχοντα
ὄντα.
πρὸς
ταῦτα
|
κακούργει |
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
τι
δύνασαι |
| [332] |
καλοῖτο;
εἰ
μέν
τι,
ἔφη,
|
δεῖ |
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς
ἔμπροσθεν |
| [346] |
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις,
ἀλλ'
εἰ
|
δεῖ |
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ |
| [335] |
γε
πονηρούς
τε
καὶ
ἐχθροὺς
|
δεῖ |
βλάπτειν.
βλαπτόμενοι
δ'
ἵπποι
βελτίους |
| [331] |
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν
τὸν
λόγον·
|
δεῖ |
γάρ
με
ἤδη
τῶν
ἱερῶν |
| [347] |
ἕνεκα·
οὐ
γάρ
εἰσι
φιλότιμοι.
|
δεῖ |
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ |
| [342] |
τέχνῃ
ἔνι
τις
πονηρία,
καὶ
|
δεῖ |
ἑκάστῃ
τέχνῃ
ἄλλης
τέχνης
ἥτις |
| [330] |
Ἅιδου,
ὡς
τὸν
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα
|
δεῖ |
ἐκεῖ
διδόναι
(δίκην,
καταγελώμενοι
τέως, |
| [342] |
καὶ
διὰ
ταῦτα
ἐπ'
αὐτοῖς
|
δεῖ |
τινος
τέχνης
τῆς
τὸ
συμφέρον |
| [328] |
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
ἂν
σὲ
|
ἔδει |
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς
ἂν |
| [346] |
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ
αὑτῇ
ὠφέλιμον
|
παρασκευάζει, |
ἀλλ'
ὅπερ
πάλαι
ἐλέγομεν,
τὸ |
| [346] |
ἐλέγομεν,
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
|
παρασκευάζει |
καὶ
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον |
| [331] |
δ'
ὃς
γελάσας,
καὶ
ἅμα
|
ᾔει |
πρὸς
τὰ
ἱερά.
(λέγε
δή, |
| [330] |
φροντὶς
περὶ
ὧν
ἔμπροσθεν
οὐκ
|
εἰσῄει. |
οἵ
τε
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι |
| [350] |
δὲ
ἄδικος
τῷ
κακῷ
καὶ
|
ἀμαθεῖ. |
κινδυνεύει.
ἀλλὰ
μὴν
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ |
| [345] |
διαμάχεσθαι,
ὅμως
ἐμέ
γε
οὐ
|
πείθει |
ὡς
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον. |
| [330] |
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
μέγιστον
|
οἴει |
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν |
| [337] |
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι
αὐτὸν
|
οἴει |
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
ἐάντε |
| [345] |
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
ἑκόντας
|
οἴει |
ἄρχειν;
μὰ
Δί'
οὔκ,
ἔφη, |
| [345] |
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν
|
οἴει |
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα,
καθ'
ὅσον |
| [341] |
οὐ
μὴ
οἷός
τ'
ᾖς.
|
(οἴει |
γὰρ
ἄν
με,
εἶπον,
οὕτω |
| [341] |
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
οἴει |
γάρ
με
ἐξ
ἐπιβουλῆς
ἐν |
| [344] |
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
σμικρὸν
|
οἴει |
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου |
| [332] |
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
|
οἴει; |
ἔφη.
ὦ
πρὸς
Διός,
ἦν |
| [332] |
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
ἂν
|
οἴει |
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι, |
| [340] |
γε,
ἔφη·
ἀλλὰ
κρείττω
με
|
οἴει |
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ; |
| [348] |
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι·
σὺ
δὲ
|
οἴει |
με
ἴσως
τοὺς
τὰ
βαλλάντια |
| [343] |
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ.
(ὅτι
|
οἴει |
τοὺς
ποιμένας
ἢ
τοὺς
βουκόλους |
| [342] |
καὶ
λέγει
ἃ
λέγει
καὶ
|
ποιεῖ |
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
οὖν |
| [338] |
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν
ἄλλως
|
ποίει, |
ἀλλὰ
ἐμοί
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος |
| [328] |
καὶ
ἡδοναί.
μὴ
οὖν
ἄλλως
|
ποίει, |
ἀλλὰ
τοῖσδέ
τε
τοῖς
νεανίσκοις |
| [342] |
ἃ
λέγει
καὶ
ποιεῖ
ἃ
|
ποιεῖ |
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
οὖν
ἐνταῦθα
ἦμεν |
| [350] |
ἐγώ,
ἀλλ'
εἴπερ
τοῦτο
ποιήσεις,
|
ποίει· |
ἐγὼ
δὲ
ἐρωτήσω.
ἐρώτα
δή. |
| [346] |
σκοπεῖσθαι,
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
|
ποιεῖ, |
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ |
| [344] |
ἣ
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
|
ποιεῖ, |
τοὺς
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι |
| [352] |
τις
αὐτοῖς
δικαιοσύνη,
ἣ
αὐτοὺς
|
ἐποίει |
μήτοι
καὶ
ἀλλήλους
γε
καὶ |
| [345] |
τέτακται,
ὅπως
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
|
ἐκποριεῖ |
ἐπεὶ
τά
γε
αὑτῆς
ὥστ' |
| [330] |
ὡς
τὸν
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα
δεῖ
|
ἐκεῖ |
διδόναι
(δίκην,
καταγελώμενοι
τέως,
τότε |
| [330] |
ὥσπερ
ἤδη
ἐγγυτέρω
ὢν
τῶν
|
ἐκεῖ |
μᾶλλόν
τι
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας |
| [337] |
προσήκει
πάσχειν
τῷ
μὴ
εἰδότι;
|
προσήκει |
δέ
που
μαθεῖν
παρὰ
τοῦ |
| [332] |
ἐχθροῦ
τῷ
ἐχθρῷ
ὅπερ
καὶ
|
προσήκει, |
κακόν
τι.
ἠινίξατο
ἄρα,
ἦν |
| [337] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἢ
ὅπερ
|
προσήκει |
πάσχειν
τῷ
μὴ
εἰδότι;
προσήκει |
| [342] |
οὐδεμία
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
πάρεστιν,
οὐδὲ
|
προσήκει |
τέχνῃ
ἄλλῳ
τὸ
συμφέρον
ζητεῖν |
| [343] |
τοῦ
δικαίου
λόγος
εἰς
τοὐναντίον
|
περιειστήκει, |
ὁ
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι, |
| [331] |
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ
τῷ
|
ἐπιεικεῖ |
καὶ
κοσμίῳ.
τὸ
γὰρ
μηδὲ |
| [333] |
λαθεῖν
οὗτος
δεινότατος
ἐμποιήσας;
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
~(ἀλλὰ
μὴν
στρατοπέδου
γε
ὁ |
| [349] |
δὲ
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
|
δοκεῖ |
ἂν
οὖν
τίς
σοι,
ὦ |
| [328] |
γε
διαλεγόμενος
(τοῖς
σφόδρα
πρεσβύταις·
|
δοκεῖ |
γάρ
μοι
χρῆναι
παρ'
αὐτῶν |
| [332] |
καὶ
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
εἶεν·
μὴ
κάμνουσί
γε
μήν, |
| [336] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὗ
μοι
|
δοκεῖ |
εἶναι
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
φάναι |
| [349] |
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε
μοι
|
δοκεῖ |
εἴτε
μή,
ἀλλ'
οὐ
τὸν |
| [331] |
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
ἐστι·
τοῦτο
λέγων
|
δοκεῖ |
ἔμοιγε
καλῶς
λέγειν.
ἀλλὰ
μέντοι, |
| [352] |
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ
μοι
|
δοκεῖ, |
ἐξ
ὧν
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ' |
| [350] |
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς
σοι
|
δοκεῖ |
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
ἐθέλειν |
| [334] |
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
|
δοκεῖ |
ἔτι,
ὠφελεῖν
μὲν
τοὺς
φίλους |
| [328] |
ἔφη,
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
εἰ
|
δοκεῖ, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ |
| [353] |
εἰς
τὸν
αὐτὸν
λόγον;
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
ἴθι
δή,
μετὰ
ταῦτα
τόδε |
| [335] |
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
ἄν
μοι
|
δοκεῖ |
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν
ἄρα,
ἦν |
| [347] |
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ
μοι
|
δοκεῖ |
μεῖζον
εἶναι
ὃ
νῦν
λέγει |
| [332] |
τοὺς
ἐχθροὺς
κακῶς
δικαιοσύνην
λέγει;
|
δοκεῖ |
μοι.
τίς
οὖν
δυνατώτατος
κάμνοντας |
| [333] |
εἰς
κρουμάτων;
εἰς
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
πλήν
γ'
ἴσως,
ὦ
Πολέμαρχε, |
| [353] |
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ
|
δοκεῖ |
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ |
| [347] |
Γλαύκων,
αἱρῇ;
καὶ
πότερον
ἀληθεστέρως
|
δοκεῖ |
σοι
λέγεσθαι;
τὸν
τοῦ
δικαίου |
| [349] |
ἀποκρίνασθαι·
ὁ
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
|
δοκεῖ |
τί
σοι
ἂν
ἐθέλειν
πλέον |
| [352] |
δ'
ἐγώ.
καί
μοι
λέγε·
|
δοκεῖ |
τί
σοι
εἶναι
ἵππου
ἔργον; |
| [353] |
ἔφη,
μανθάνω
τε
καί
μοι
|
δοκεῖ |
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
εἶναι. |
| [332] |
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ
μοι
|
δοκεῖ |
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
ἐν |
| [341] |
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν
καὶ
οὐκ
|
ἐξαρκεῖ |
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
οὖν |
| [341] |
ἐγώ,
εἴ
με
ἔροιο
εἰ
|
ἐξαρκεῖ |
σώματι
εἶναι
σώματι
ἢ
προσδεῖταί |
| [350] |
ἔμοιγε
οὐδὲ
ἃ
νῦν
λέγεις
|
ἀρέσκει, |
καὶ
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν. |
| [348] |
οὖν
σοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἀρέσκει. |
οὕτως,
ἔφη.
ἴθι
δή,
ἦν |
| [345] |
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς
|
ἐθέλει |
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν, |
| [345] |
ποιμενικῇ
οὐ
δήπου
ἄλλου
του
|
μέλει |
ἢ
ἐφ'
ᾧ
τέτακται,
ὅπως |
| [354] |
μὴν
ἄθλιόν
γε
εἶναι
οὐ
|
λυσιτελεῖ, |
εὐδαίμονα
δέ.
πῶς
γὰρ
οὔ; |
| [348] |
τοὺς
τὰ
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
|
λυσιτελεῖ |
μὲν
οὖν,
ἦ
δ'
ὅς, |
| [346] |
αὑτῆς
ἑκάστη
ἔργον
ἐργάζεται
καὶ
|
ὠφελεῖ |
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
ἐὰν |
| [346] |
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
οὖν
οὐδ'
|
ὠφελεῖ |
τότε,
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι |
| [329] |
καὶ
ἄλλοις,
καὶ
δὴ
καὶ
|
Σοφοκλεῖ |
ποτε
τῷ
ποιητῇ
παρεγενόμην
ἐρωτωμένῳ |
| [349] |
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
|
μέλλει; |
ἔφη.
εἶεν,
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν |
| [349] |
οὐκ
ἔοικεν;
πῶς
γὰρ
οὐ
|
μέλλει, |
ἔφη,
ὁ
τοιοῦτος
ὢν
καὶ |
| [351] |
οἵαν,
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε
|
πόλει |
τινὶ
εἴτε
γένει
εἴτε
στρατοπέδῳ |
| [338] |
οὐκοῦν
τοῦτο
κρατεῖ
ἐν
ἑκάστῃ
|
πόλει, |
τὸ
ἄρχον;
πάνυ
γε.
(τίθεται |
| [351] |
ἑνὶ
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ
|
ἀπολεῖ |
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν |
| [341] |
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
|
πλεῖ |
ἐν
τῇ
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν |
| [336] |
αὐτοῖς;
ἀλλ'
εἴπερ
ὡς
ἀληθῶς
|
βούλει |
εἰδέναι
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ἔστι, |
| [350] |
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
|
βούλει |
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
σοι, |
| [344] |
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν
σκόπει,
εἴπερ
|
βούλει |
κρίνειν
ὅσῳ
μᾶλλον
συμφέρει
ἰδίᾳ |
| [348] |
μέν,
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ
|
βούλει |
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ |
| [350] |
ἐᾷς
λέγειν.
καίτοι
τί
ἄλλο
|
βούλει; |
οὐδὲν
μὰ
Δία,
ἦν
δ' |
| [348] |
ἤκουσα,
ἔφη,
ἀλλ'
οὐ
πείθομαι.
|
βούλει |
οὖν
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά |
| [328] |
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
ἐν
|
δυνάμει |
ἦ
τοῦ
ῥᾳδίως
πορεύεσθαι
πρὸς |
| [329] |
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
|
εὐφήμει, |
ἔφη,
ὦ
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα
μέντοι |
| [340] |
ἐπιλειπούσης
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ
ἁμαρτάνων
|
ἁμαρτάνει, |
ἐν
ᾧ
οὐκ
ἔστι
δημιουργός· |
| [340] |
σὺ
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν
δημιουργῶν
|
ἁμαρτάνει. |
ἐπιλειπούσης
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ
ἁμαρτάνων |
| [340] |
ἢ
σοφὸς
ἢ
ἄρχων
οὐδεὶς
|
ἁμαρτάνει |
τότε
ὅταν
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ |
| [340] |
ἔστιν
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε
|
ἁμαρτάνει· |
ὥστε
κατὰ
τὸν
ἀκριβῆ
λόγον, |
| [340] |
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο
ὃ
|
ἐξαμαρτάνει; |
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
ἂν
ἐν |
| [354] |
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή
τις
οὖσα
|
τυγχάνει |
εἴτε
καὶ
οὔ,
καὶ
πότερον |
| [337] |
θαυμάσιε,
μηδ'
εἰ
τούτων
τι
|
τυγχάνει |
ὄν,
ἀλλ'
ἕτερον
εἴπω
τι |
| [344] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
τὸ
δίκαιον
|
τυγχάνει |
ὄν,
τὸ
δ'
ἄδικον
ἑαυτῷ |
| [340] |
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
|
τυγχάνει |
ὄν,
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον |
| [351] |
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
τι
|
τυγχάνει |
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς
ἀδικίαν.
ἐλέχθη |
| [333] |
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
χρήσιμον
ὂν
|
τυγχάνει. |
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ'
οὐχ |
| [351] |
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει
τινὶ
εἴτε
|
γένει |
εἴτε
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν, |
| [334] |
λέγειν.
καὶ
μάλα,
ἔφη,
οὕτω
|
συμβαίνει. |
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ |
| [329] |
καὶ
νεότης
χαλεπὴ
τῷ
τοιούτῳ
|
συμβαίνει. |
καὶ
ἐγὼ
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος |
| [339] |
αὕτη
δέ
που
κρατεῖ,
ὥστε
|
συμβαίνει |
τῷ
ὀρθῶς
λογιζομένῳ
πανταχοῦ
εἶναι |
| [343] |
μὲν
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ
|
κερδαίνει. |
καὶ
γὰρ
ὅταν
ἀρχήν
τινα |
| [334] |
ὡς
γοῦν
ὁ
λόγος,
ἔφη,
|
σημαίνει. |
κλέπτης
ἄρα
τις
ὁ
δίκαιος, |
| [330] |
ὥσπερ
οἱ
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος
|
δειμαίνει |
(καὶ
ζῇ
μετὰ
κακῆς
ἐλπίδος· |
| [332] |
δὲ
ὁ
δίκαιος;
ἐν
τίνι
|
πράξει |
καὶ
πρὸς
τί
ἔργον
δυνατώτατος |
| [342] |
κυβερνήτῃ
συμφέρον
σκέψεταί
τε
καὶ
|
προστάξει, |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ναύτῃ
τε |
| [351] |
ἄνευ
δικαιοσύνης
τὴν
δύναμιν
ταύτην
|
ἕξει, |
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης; |
| [351] |
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
ἧττον
|
ἕξει; |
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω,
ἔφη.
οὐκοῦν |
| [335] |
δίκαιον
εἶναι,
τοῦτο
δὲ
δὴ
|
νοεῖ |
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
βλάβην |
| [340] |
ὦ
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς
λόγοις·
|
ἐπεὶ |
αὐτίκα
ἰατρὸν
καλεῖς
σὺ
τὸν |
| [347] |
ἑαυτῶν
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις.
|
ἐπεὶ |
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
εἰ |
| [352] |
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
|
ἐπεὶ |
οἵ
γε
παμπόνηροι
καὶ
τελέως |
| [345] |
ὅπως
τούτῳ
τὸ
βέλτιστον
ἐκποριεῖ
|
ἐπεὶ |
τά
γε
αὑτῆς
ὥστ'
εἶναι |
| [346] |
τοῦ
ἄρχειν
~ἀλλὰ
(τοῖς
ἀρχομένοις;
|
ἐπεὶ |
τοσόνδε
εἰπέ·
οὐχὶ
ἑκάστην
μέντοι |
| [342] |
ἐγώ,
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ
τὸ
συμφέρον
|
σκοπεῖ |
ἀλλὰ
σώματι.
ναί,
ἔφη.
οὐδὲ |
| [352] |
τοῦ
ὅντινα
τρόπον
χρὴ
ζῆν.
|
σκόπει |
δή,
ἔφη.
σκοπῶ,
ἦν
δ' |
| [330] |
γίγνεται
καὶ
ἀναλογίζεται
ἤδη
καὶ
|
σκοπεῖ |
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ |
| [344] |
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν
|
σκόπει, |
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ
μᾶλλον |
| [342] |
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ
|
σκόπει |
ἐκείνῳ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ·
οὕτως |
| [339] |
ἐγὼ
δὲ
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
|
σκόπει, |
ἔφη.
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν
δ' |
| [342] |
οὐδεμία
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
|
σκοπεῖ |
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τοῦ |
| [342] |
ἄρχων
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
|
σκοπεῖ |
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ |
| [342] |
ἰατρός,
τὸ
τῷ
ἰατρῷ
συμφέρον
|
σκοπεῖ |
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ |
| [337] |
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη
ὅπως
μηδὲν
|
ἐρεῖ |
ὧν
ἡγεῖται
ὑπ'
ἀνδρὸς
οὐ |
| [347] |
λέγεις
καὶ
ὡς
ἐν
μισθοῦ
|
μέρει |
εἴρηκας,
οὐ
συνῆκα.
τὸν
τῶν |
| [344] |
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ'
ἑκάστῳ
|
μέρει |
ὅταν
τις
ἀδικήσας
μὴ
λάθῃ, |
| [348] |
ἐν
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
|
μέρει |
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην |
| [340] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Πολέμαρχε,
|
διαφέρει, |
ἀλλ'
εἰ
νῦν
οὕτω
λέγει |
| [349] |
τί
δέ
σοι,
ἔφη,
τοῦτο
|
διαφέρει, |
εἴτε
μοι
δοκεῖ
εἴτε
μή, |
| [344] |
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ
μᾶλλον
|
συμφέρει |
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον
εἶναι
ἢ |
| [338] |
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
|
συμφέρει |
τὰ
βόεια
κρέα
πρὸς
τὸ |
| [343] |
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον
|
εἰσφέρει, |
ὁ
δ'
ἔλαττον,
ὅταν
τε |
| [342] |
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν,
|
ἐπεχείρει |
δὲ
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ |
| [331] |
γλυκεῖά
οἱ
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
|
συναορεῖ |
ἐλπὶς
ἃ
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον |
| [349] |
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ
|
ἐπιτάσει |
καὶ
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν
πλεονεκτεῖν |
| [349] |
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ
ἐπιτάσει
καὶ
|
ἀνέσει |
τῶν
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀξιοῦν |
| [328] |
προεληλυθότων
ἣν
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως
|
δεήσει |
πορεύεσθαι,
ποία
τίς
ἐστιν,
τραχεῖα |
| [348] |
οὗτος,
καὶ
ἄλλον
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
|
δεήσει |
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι |
| [351] |
τε
καὶ
δούλοις
ἐγγιγνομένη
μισεῖν
|
ποιήσει |
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν
καὶ
ἀδυνάτους |
| [352] |
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα
|
ποιήσει |
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
μὲν |
| [351] |
τοῦτό
γε
ἡ
ἀρίστη
μάλιστα
|
ποιήσει |
καὶ
τελεώτατα
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω, |
| [352] |
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
|
ποιήσει |
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν |
| [350] |
σοφὸς
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐκ
|
ἐθελήσει |
πλεονεκτεῖν,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου
τε |
| [333] |
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
ἐν
μὲν
|
χρήσει |
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος; |
| [336] |
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
|
ζητήσει |
καὶ
διαφθείρειν
τὴν
εὕρεσιν
αὐτοῦ, |
| [349] |
τε
καὶ
πράξεως
ὁ
ἄδικος
|
πλεονεκτήσει |
καὶ
ἁμιλλήσεται
ὡς
ἁπάντων
πλεῖστον |
| [350] |
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐ
|
πλεονεκτήσει, |
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
ναί.
ἔοικεν |
| [350] |
ἰατρικός;
ἐν
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
|
πόσει |
ἐθέλειν
ἄν
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν |
| [343] |
οὐδαμοῦ
ἂν
εὕροις
ἐν
τῇ
|
διαλύσει |
τῆς
κοινωνίας
πλέον
ἔχοντα
τὸν |
| [338] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τοῦτο
|
κρατεῖ |
ἐν
ἑκάστῃ
πόλει,
τὸ
ἄρχον; |
| [339] |
ἀρχῆς
συμφέρον·
αὕτη
δέ
που
|
κρατεῖ, |
ὥστε
συμβαίνει
τῷ
ὀρθῶς
λογιζομένῳ |
| [337] |
Θρασύμαχε,
λέγε·
πάντες
γὰρ
ἡμεῖς
|
Σωκράτει |
εἰσοίσομεν.
(πάνυ
γε
οἶμαι,
ἦ |
| [350] |
τοῦ
ἀνομοίου
τε
καὶ
ὁμοίου
|
πλεονεκτεῖ; |
ἢ
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε, |
| [349] |
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐ
|
πλεονεκτεῖ, |
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου,
ὁ
δὲ |
| [341] |
ὄντα.
πρὸς
ταῦτα
κακούργει
καὶ
|
συκοφάντει, |
εἴ
τι
δύνασαι
οὐδέν
σου |
| [347] |
πράξειν
οὐδέποτε
αὑτῷ
τὸ
βέλτιστον
|
πράττει |
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
τὴν
τέχνην |
| [342] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
|
ἐπιτάττει, |
ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
ἥττονός
τε |
| [342] |
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
|
ἐπιτάττει, |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ |
| [342] |
τῷ
ἰατρῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ'
|
ἐπιτάττει, |
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
κάμνοντι;
ὡμολόγηται |
| [347] |
αὑτῷ
τὸ
βέλτιστον
πράττει
οὐδ'
|
ἐπιτάττει |
κατὰ
τὴν
τέχνην
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ |
| [346] |
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
παρασκευάζει
καὶ
|
ἐπιτάττει, |
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
ἥττονος
ὄντος |
| [343] |
ἔφη,
κορυζῶντα
περιορᾷ
καὶ
οὐκ
|
ἀπομύττει |
δεόμενον,
ὅς
γε
αὐτῇ
οὐδὲ |
| [327] |
ὁ
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου,
|
κελεύει |
ὑμᾶς,
ἔφη,
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
καὶ |
| [350] |
ἄδικος
τῷ
κακῷ
καὶ
ἀμαθεῖ.
|
κινδυνεύει. |
ἀλλὰ
μὴν
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε |
| [333] |
χρήσιμος
ἐπ'
αὐτῷ
(ἡ
δικαιοσύνη;
|
κινδυνεύει. |
καὶ
ὅταν
δὴ
δρέπανον
δέῃ |
| [333] |
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
|
κινδυνεύει. |
(οὐκ
ἂν
οὖν,
ὦ
φίλε, |
| [347] |
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις.
ἐπεὶ
|
κινδυνεύει |
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο, |
| [347] |
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν
|
κινδυνεύει |
τὸ
ἑκόντα
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν |
| [337] |
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ.
οὐδέν
γε
|
κωλύει, |
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἰ
δ' |
| [330] |
μὴ
ἐλάττω
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ
|
βραχεῖ |
γέ
τινι
πλείω
ἢ
παρέλαβον. |
| [331] |
ἡ
τῶν
χρημάτων
κτῆσις
συμβάλλεται.
|
ἔχει |
δὲ
καὶ
ἄλλας
χρείας
πολλάς· |
| [344] |
μαθεῖν
εἴτε
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
|
(ἔχει; |
ἢ
σμικρὸν
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα |
| [351] |
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες
|
ἔχει |
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ
δικαιοσύνης· |
| [352] |
ταῦτα
(μὲν
οὖν
ὅτι
οὕτως
|
ἔχει |
μανθάνω,
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
σὺ |
| [330] |
δὲ
τὸ
γῆρας
φέρουσιν,
εὖ
|
ἔχει |
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ' |
| [330] |
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους
εὖ
|
ἔχει, |
ὃς
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
καὶ |
| [342] |
ἀκριβεῖ
λόγῳ·
οὕτως
ἢ
ἄλλως
|
ἔχει; |
οὕτως,
ἔφη,
φαίνεται.
(οὐκ
ἄρα, |
| [343] |
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον
|
ἔχει. |
πρῶτον
μὲν
ἐν
τοῖς
πρὸς |
| [344] |
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
καὶ
ὀνείδη
|
ἔχει |
τὰ
μέγιστα
καὶ
γὰρ
ἱερόσυλοι |
| [349] |
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ'
οὕτως,
ἔφη,
|
ἔχει. |
τί
δὲ
δὴ
ὁ
ἄδικος; |
| [348] |
παρὰ
λόγον,
ὅσα
αὖ
ἀγαθὰ
|
ἔχει |
τὸ
δίκαιον
εἶναι,
καὶ
αὖθις |
| [336] |
τίς,
ἔφη,
ὑμᾶς
πάλαι
φλυαρία
|
(ἔχει, |
ὦ
Σώκρατες;
καὶ
τί
εὐηθίζεσθε |
| [351] |
μίση
καὶ
μάχας
ἐν
ἀλλήλοις
|
παρέχει, |
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη
ὁμόνοιαν
καὶ |
| [343] |
ἡ
δὲ
ἀδικία
τοὐναντίον,
καὶ
|
ἄρχει |
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε |
| [343] |
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ
μὲν
δικαίῳ
|
ὑπάρχει, |
καὶ
εἰ
μηδεμία
ἄλλη
ζημία, |
| [343] |
δὲ
ἀδίκῳ
πάντα
τούτων
τἀναντία
|
ὑπάρχει. |
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
νυνδὴ
ἔλεγον, |
| [336] |
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ
τῶν
λόγων
|
σκέψει |
ἐγώ
τε
καὶ
ὅδε,
εὖ |
| [341] |
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
ἐν
τῇ
|
νηί, |
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος
ναύτης·
οὐ |
| [352] |
ἐναντιώσομαι,
ἵνα
μὴ
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι.
|
ἴθι |
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ |
| [348] |
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει.
οὕτως,
ἔφη.
|
ἴθι |
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
| [353] |
τὸν
αὐτὸν
λόγον;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
|
ἴθι |
δή,
μετὰ
ταῦτα
τόδε
σκέψαι. |
| [328] |
συνεσόμεθά
τε
πολλοῖς
τῶν
νέων
|
αὐτόθι |
καὶ
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε
(καὶ |
| [328] |
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ
Λυσίαν
τε
|
αὐτόθι |
κατελάβομεν
καὶ
Εὐθύδημον,
τοὺς
τοῦ |
| [328] |
αὐτόν·
ἔκειντο
γὰρ
δίφροι
τινὲς
|
αὐτόθι |
κύκλῳ.
εὐθὺς
οὖν
με
ἰδὼν |
| [339] |
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
δὲ
δὴ
|
αὐτόθι |
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
(σμικρά
γε |
| [336] |
ὦ
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς
ἡμῖν
|
ἴσθι· |
εἰ
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν |
| [330] |
πολλοὺς
πείσαιμι
λέγων.
εὖ
γὰρ
|
ἴσθι, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι,
ἐπειδάν |
| [336] |
ἐγώ
τε
καὶ
ὅδε,
εὖ
|
ἴσθι |
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ |
| [328] |
πυκνότερον
δεῦρο
ἰέναι.
ὡς
εὖ
|
ἴσθι |
ὅτι
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ
ἄλλαι |
| [328] |
ἀλλὰ
τοῖσδέ
τε
τοῖς
νεανίσκοις
|
σύνισθι |
καὶ
δεῦρο
παρ'
ἡμᾶς
φοίτα |
| [329] |
τἀφροδίσια;
ἔτι
οἷός
τε
εἶ
|
γυναικὶ |
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
εὐφήμει,
ἔφη, |
| [331] |
σφόδρα.
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε
|
τίθημι |
τὴν
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου |
| [348] |
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ
οὕτω
|
τίθημι. |
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἤδη |
| [338] |
(ἄκουε
δή,
ἦ
δ'
ὅς.
|
φημὶ |
γὰρ
ἐγὼ
εἶναι
τὸ
δίκαιον |
| [348] |
εἶναι;
(πάνυ
μὲν
οὖν
καὶ
|
φημί, |
ἔφη,
καὶ
δι'
ἅ,
εἴρηκα. |
| [350] |
φημί.
ὁ
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
|
φημί. |
ὁ
ἄρα
ἀγαθός
τε
καὶ |
| [350] |
ἴσως.
ὁ
δὲ
ἐπιστήμων
σοφός;
|
φημί. |
ὁ
δὲ
σοφὸς
ἀγαθός;
φημί. |
| [337] |
τούτων
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ
ἂν
|
θαυμάσαιμι, |
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἴ
μοι |
| [341] |
λόγῳ
δύναιο.
οὐδέ
γ'
ἂν
|
ἐπιχειρήσαιμι, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
μακάριε. |
| [330] |
ὅς,
ἴσως
οὐκ
ἂν
πολλοὺς
|
πείσαιμι |
λέγων.
εὖ
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη, |
| [335] |
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
|
εἰμι |
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα, |
| [350] |
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ
οὖν
|
λέγοιμι, |
εὖ
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν
ἄν |
| [331] |
μέντοι,
ἔφη
ὁ
Κέφαλος,
καὶ
|
παραδίδωμι |
ὑμῖν
τὸν
λόγον·
δεῖ
γάρ |
| [342] |
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ
|
ἔνι |
τις
πονηρία,
καὶ
δεῖ
ἑκάστῃ |
| [352] |
οὕτως;
πάνυ
γε.
καὶ
ἐν
|
ἑνὶ |
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα |
| [351] |
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν
|
ἑνὶ |
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ |
| [353] |
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ'
ἂν
|
ἑνὶ |
πράξαις,
οἷον
τὸ
τοιόνδε·
τὸ |
| [345] |
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
ὅσον
ἀρχή,
|
μηδενὶ |
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον
σκοπεῖσθαι
ἢ |
| [353] |
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
ἐκείνης
εἶναι;
|
οὐδενὶ |
ἄλλῳ.
τί
δ'
αὖ
τὸ |
| [353] |
πολλοῖς;
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἀλλ'
|
οὐδενί |
γ'
ἂν
οἶμαι
οὕτω
καλῶς |
| [351] |
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει
|
τινὶ |
εἴτε
γένει
εἴτε
στρατοπέδῳ
~εἴτε |
| [333] |
ἐν
μάχῃ
εἴτε
πυκτικῇ
εἴτε
|
τινὶ |
καὶ
ἄλλῃ,
οὗτος
καὶ
φυλάξασθαι; |
| [330] |
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ
βραχεῖ
γέ
|
τινι |
πλείω
ἢ
παρέλαβον.
οὗ
τοι |
| [332] |
τί
δὲ
ὁ
δίκαιος;
ἐν
|
τίνι |
πράξει
καὶ
πρὸς
τί
ἔργον |
| [346] |
οἱ
δημιουργοί,
δῆλον
ὅτι
κοινῇ
|
τινι |
τῷ
αὐτῷ
προσχρώμενοι
ἀπ'
ἐκείνου |
| [340] |
συμφέρειν·
τοῦτο
ποιητέον
εἶναι
τῷ
|
ἥττονι, |
καὶ
τὸ
δίκαιον
τοῦτο
ἐτίθετο. |
| [341] |
κρείττονος
ὄντος
δίκαιον
ἔσται
τῷ
|
ἥττονι |
ποιεῖν.
τὸν
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
ἔφη, |
| [340] |
κρείττονος
συμφέρον
δοκοῦν
εἶναι
τῷ
|
κρείττονι, |
ἐάντε
συμφέρῃ
ἐάντε
μή;
οὕτω |
| [354] |
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε
μοι
|
νυνὶ |
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν |
| [347] |
εἶναι
τὸ
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ
|
νυνὶ |
τὸ
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ'
ἂν |
| [335] |
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
(συλλήβδην
ἀρετῇ
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
κακούς;
ἀλλὰ
ἀδύνατον.
οὐ |
| [347] |
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
|
οἱ |
ἀγαθοὶ
οὔτε
τιμῆς·
οὔτε
γὰρ |
| [348] |
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ
|
οἱ |
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως,
ἔφη, |
| [330] |
οἱ
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
|
οἱ |
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ |
| [338] |
ταῦτα,
ὅ
τε
Γλαύκων
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως |
| [329] |
ἐπεπόνθη,
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα
ἦλθον |
| [330] |
καὶ
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ
|
οἱ |
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι |
| [334] |
μισεῖν.
ἆρ'
οὖν
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
περὶ
τοῦτο,
ὥστε
δοκεῖν |
| [339] |
βελτίστου,
ἃ
δ'
ἂν
προστάττωσιν
|
οἱ |
ἄρχοντες
δίκαιον
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις |
| [339] |
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
|
οἱ |
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις |
| [343] |
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε
καὶ
δικαίων,
|
οἱ |
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν
τὸ
ἐκείνου |
| [352] |
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται,
|
οἱ |
δὲ
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
μετ' |
| [334] |
ἄρα
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
|
οἱ |
δὲ
κακοὶ
φίλοι;
πάνυ
γε. |
| [330] |
οἳ
ἂν
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
|
οἱ |
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
οἱ |
| [346] |
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
|
οἱ |
δημιουργοί,
δῆλον
ὅτι
κοινῇ
τινι |
| [335] |
ἔστιν.
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
δὴ
|
οἱ |
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
(συλλήβδην |
| [352] |
εἰ
δὲ
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
|
οἱ |
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί |
| [352] |
καὶ
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν
|
οἱ |
δίκαιοι
φαίνονται,
οἱ
δὲ
ἄδικοι |
| [347] |
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
|
οἱ |
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε
ἔρχονται
ἐπὶ |
| [347] |
οὐ
συνιεῖς,
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
|
οἱ |
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ |
| [352] |
γ'
εἰσίν,
ὦ
φίλε,
καὶ
|
οἱ |
θεοί;
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς |
| [327] |
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν
|
οἱ |
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ
καὶ |
| [335] |
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
τῇ
ἱππικῇ
|
οἱ |
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ |
| [331] |
ὁσίως
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
|
οἱ |
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς |
| [344] |
τοιχωρύχοι
καὶ
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται
|
οἱ |
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων |
| [354] |
οὐ
διὰ
σέ·
ἀλλ'
ὥσπερ
|
οἱ |
λίχνοι
τοῦ
ἀεὶ
παραφερομένου
ἀπογεύονται |
| [334] |
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
|
οἱ |
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
δὲ |
| [339] |
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
|
οἱ |
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς |
| [335] |
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ
|
οἱ |
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν;
ἀδύνατον. |
| [344] |
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
|
οἱ |
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ |
| [329] |
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
|
οἱ |
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες, |
| [330] |
καὶ
ἐκ
τῶν
ὕπνων,
ὥσπερ
|
οἱ |
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
(καὶ |
| [344] |
οὐ
μὴν
εἴασάν
γε
αὐτὸν
|
οἱ |
παρόντες,
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
τε |
| [330] |
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ
|
οἱ |
πατέρες
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ |
| [328] |
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι
|
οἱ |
ποιηταί,
πότερον
χαλεπὸν
τοῦ
βίου, |
| [330] |
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ
|
οἱ |
ποιηταὶ
τὰ
αὑτῶν
ποιήματα
καὶ |
| [330] |
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
δὴ
καὶ
|
οἱ |
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν |
| [334] |
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται.
ἀλλὰ
μὴν
|
οἵ |
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
καὶ |
| [352] |
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
ἐπεὶ
|
οἵ |
γε
παμπόνηροι
καὶ
τελέως
ἄδικοι |
| [348] |
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι;
|
οἵ |
γε
τελέως,
ἔφη,
οἷοί
τε |
| [330] |
περὶ
ὧν
ἔμπροσθεν
οὐκ
εἰσῄει.
|
οἵ |
τε
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
περὶ |
| [330] |
δὲ
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ
πολὺ
|
οἳ |
ἂν
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ |
| [343] |
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας,
|
οἳ |
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχουσιν,
ἄλλως
πως |
| [331] |
ἄν
που
εἴποι,
εἴ
τις
|
λάβοι |
παρὰ
φίλου
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
ὅπλα, |
| [346] |
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ
|
δημιουργοί, |
δῆλον
ὅτι
κοινῇ
τινι
τῷ |
| [352] |
εἰσίν,
ὦ
φίλε,
καὶ
οἱ
|
θεοί; |
ἔστω,
ἔφη.
(καὶ
θεοῖς
ἄρα |
| [334] |
εἰσιν
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
ὠφελεῖν
|
ἀγαθοὶ |
γάρ·
καὶ
οὕτως
ἐροῦμεν
αὐτὸ |
| [334] |
φαίνεται.
ἀλλὰ
μὴν
οἵ
γε
|
ἀγαθοὶ |
δίκαιοί
τε
καὶ
οἷοι
μὴ |
| [334] |
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
οἱ
μὲν
|
ἀγαθοὶ |
ἐχθροί,
οἱ
δὲ
κακοὶ
φίλοι; |
| [335] |
ἢ
καὶ
(συλλήβδην
ἀρετῇ
οἱ
|
ἀγαθοὶ |
κακούς;
ἀλλὰ
ἀδύνατον.
οὐ
γὰρ |
| [348] |
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
|
ἀγαθοὶ |
οἱ
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως, |
| [347] |
χρημάτων
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
οἱ
|
ἀγαθοὶ |
οὔτε
τιμῆς·
οὔτε
γὰρ
φανερῶς |
| [330] |
εἰσῄει.
οἵ
τε
γὰρ
λεγόμενοι
|
μῦθοι |
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου,
ὡς |
| [335] |
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
δὴ
οἱ
|
δίκαιοι |
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
(συλλήβδην
ἀρετῇ |
| [352] |
τοῖς
δικαίοις·
ἦ
γάρ;
ναί.
|
δίκαιοι |
δέ
γ'
εἰσίν,
ὦ
φίλε, |
| [334] |
ἀλλὰ
μὴν
οἵ
γε
ἀγαθοὶ
|
δίκαιοί |
τε
καὶ
οἷοι
μὴ
ἀδικεῖν; |
| [352] |
δὲ
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ
|
δίκαιοι |
τῶν
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν, |
| [352] |
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν
οἱ
|
δίκαιοι |
φαίνονται,
οἱ
δὲ
ἄδικοι
οὐδὲ |
| [329] |
τῶν
ἀνθρώπων.
ἂν
μὲν
γὰρ
|
κόσμιοι |
καὶ
εὔκολοι
ὦσιν,
καὶ
τὸ |
| [329] |
ζῶντες,
νῦν
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες.
|
(ἔνιοι |
δὲ
καὶ
τὰς
τῶν
οἰκείων |
| [349] |
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
|
ἀξιοῖ, |
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
δύναιτο.
ἀλλ' |
| [349] |
ἔφη.
τοῦ
δὲ
ἀδίκου
πότερον
|
ἀξιοῖ |
ἂν
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον |
| [349] |
ὅς
γε
πάντων
πλέον
ἔχειν
|
ἀξιοῖ; |
οὐκοῦν
καὶ
ἀδίκου
γε
ἀνθρώπου |
| [349] |
εἰ
τοῦ
μὲν
(δικαίου
μὴ
|
ἀξιοῖ |
πλέον
ἔχειν
μηδὲ
βούλεται
ὁ |
| [349] |
δὲ
δὴ
ὁ
ἄδικος;
ἆρα
|
ἀξιοῖ |
τοῦ
δικαίου
πλεονεκτεῖν
καὶ
τῆς |
| [334] |
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
καὶ
|
οἷοι |
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ |
| [348] |
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως,
ἔφη,
|
οἷοί |
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
καὶ |
| [352] |
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
μετ'
ἀλλήλων
|
οἷοί |
(τε
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
οὕς |
| [339] |
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη,
|
οἷοί |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες |
| [339] |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
|
οἷοί |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που, |
| [344] |
τῶν
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
εὐδαίμονες
καὶ
|
μακάριοι |
(κέκληνται,
οὐ
μόνον
ὑπὸ
τῶν |
| [334] |
μὲν
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
δὲ
|
κακοὶ |
φίλοι;
πάνυ
γε.
ἀλλ'
ὅμως |
| [330] |
τι
ῥᾳδίως
γῆρας
μετὰ
πενίας
|
ἐνέγκοι |
οὔθ'
ὁ
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας |
| [352] |
ἂν
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ
ὄντες
|
ἄδικοι, |
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
ἐνῆν
τις |
| [348] |
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ
οἱ
|
ἄδικοι; |
οἵ
γε
τελέως,
ἔφη,
οἷοί |
| [352] |
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται,
οἱ
δὲ
|
ἄδικοι |
οὐδὲ
πράττειν
μετ'
ἀλλήλων
οἷοί |
| [352] |
οἵ
γε
παμπόνηροι
καὶ
τελέως
|
ἄδικοι |
τελέως
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι |
| [335] |
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
τῇ
ἱππικῇ
οἱ
|
ἱππικοὶ |
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ
τῇ |
| [335] |
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ
οἱ
|
μουσικοὶ |
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
ἀλλὰ |
| [332] |
(καὶ
ἡ
λῆψις
βλαβερὰ
γίγνηται,
|
φίλοι |
δὲ
ὦσιν
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων |
| [334] |
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
δὲ
κακοὶ
|
φίλοι; |
πάνυ
γε.
ἀλλ'
ὅμως
δίκαιον |
| [330] |
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
ἢ
οἱ
|
ἄλλοι |
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ
γὰρ
οἱ |
| [338] |
ὅ
τε
Γλαύκων
καὶ
οἱ
|
ἄλλοι |
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
ποιεῖν. |
| [329] |
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ
οἱ
|
ἄλλοι |
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας. |
| [348] |
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις
εἶναι
ὥσπερ
|
ἄλλοι |
τινές,
εἴχομεν
ἄν
τι
λέγειν |
| [327] |
καὶ
Νικήρατος
ὁ
Νικίου
καὶ
|
ἄλλοι |
τινὲς
ὡς
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς. |
| [330] |
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
|
ἄλλοι. |
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν, |
| [329] |
ἂν
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
|
εὔκολοι |
ὦσιν,
καὶ
τὸ
γῆρας
μετρίως |
| [344] |
ἔχει
τὰ
μέγιστα
καὶ
γὰρ
|
ἱερόσυλοι |
καὶ
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
τοιχωρύχοι
καὶ |
| [337] |
καὶ
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
|
μοι |
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη |
| [336] |
οἶσθα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὗ
|
μοι |
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
ῥῆμα,
τὸ |
| [349] |
σοι,
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε
|
μοι |
δοκεῖ
εἴτε
μή,
ἀλλ'
οὐ |
| [352] |
οὖν
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ
|
μοι |
δοκεῖ,
ἐξ
ὧν
εἰρήκαμεν·
ὅμως |
| [335] |
μὲν
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
ἄν
|
μοι |
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν
ἄρα, |
| [347] |
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ
|
μοι |
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
ὃ
νῦν |
| [353] |
ἀλλά,
ἔφη,
μανθάνω
τε
καί
|
μοι |
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον |
| [332] |
ὁ
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ
|
μοι |
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ |
| [335] |
τοῦ
ἐναντίου,
τοῦ
ἀδίκου.
παντάπασί
|
μοι |
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη,
ὦ |
| [338] |
προθύμως
τοῦτο
δρῶ,
ἐάν
τίς
|
μοι |
δοκῇ
εὖ
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ |
| [336] |
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί
|
μοι |
δοκῶ,
εἰ
μὴ
πρότερος
ἑωράκη |
| [354] |
προτέρου
μετρίως
ἀπολαῦσαι,
καὶ
ἐγώ
|
μοι |
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν
ὃ
τὸ |
| [330] |
ἠρόμην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅτι
|
μοι |
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν
τὰ |
| [328] |
Πολεμάρχου
Κέφαλος.
καὶ
μάλα
πρεσβύτης
|
μοι |
ἔδοξεν
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ |
| [339] |
ἔσται,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
|
μοι |
εἰπέ·
οὐ
καὶ
πείθεσθαι
μέντοι |
| [340] |
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ
ἀποδεχώμεθα.
καί
|
μοι |
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν |
| [330] |
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά
|
μοι |
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
μέγιστον |
| [343] |
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ
|
μοι, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
σοι |
| [336] |
ὅτι
τὸ
συμφέρον,
ἀλλὰ
σαφῶς
|
μοι |
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
ἂν |
| [327] |
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
οὖν
|
μοι |
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ |
| [329] |
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
οὖν
|
μοι |
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
εἰπεῖν, |
| [351] |
ποιῶν,
ὦ
ἄριστε.
τόδε
δέ
|
μοι |
λέγε·
ἆρα
εἰ
τοῦτο
ἔργον |
| [352] |
σκοπῶ,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί
|
μοι |
λέγε·
δοκεῖ
τί
σοι
εἶναι |
| [336] |
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
καὶ
ὅπως
|
μοι |
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ
(δέον |
| [354] |
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε
|
μοι |
νυνὶ
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου |
| [341] |
ἐγώ,
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ'
εἰπέ
|
μοι· |
ὁ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός, |
| [349] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλὰ
τόδε
|
μοι |
πειρῶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀποκρίνασθαι· |
| [354] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἐπειδή
|
μοι |
πρᾷος
ἐγένου
καὶ
χαλεπαίνων
ἐπαύσω. |
| [327] |
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
Σώκρατες,
δοκεῖτέ
|
μοι |
πρὸς
ἄστυ
ὡρμῆσθαι
ὡς
ἀπιόντες. |
| [337] |
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἴ
|
μοι |
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί
οὖν, |
| [352] |
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὰ
λοιπά
|
μοι |
τῆς
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ |
| [332] |
ἐχθροὺς
κακῶς
δικαιοσύνην
λέγει;
δοκεῖ
|
μοι. |
τίς
οὖν
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους |
| [329] |
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες,
οἷόν
γέ
|
μοι |
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες |
| [347] |
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές
|
μοι |
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
ἄρχωσιν,
οἱ |
| [351] |
ποιῶν·
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
τόδε
|
μοι |
χάρισαι
καὶ
λέγε·
δοκεῖς
ἂν |
| [328] |
(τοῖς
σφόδρα
πρεσβύταις·
δοκεῖ
γάρ
|
μοι |
χρῆναι
παρ'
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ |
| [337] |
καὶ
ἐρόμενος
προείποις
(αὐτῷ
ὅπως
|
μοι, |
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι |
| [349] |
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν
ἅπερ
διανοῇ.
|
ἐμοὶ |
γὰρ
δοκεῖς
σύ,
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [329] |
ὑμνοῦσιν
ὅσων
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον.
|
ἐμοὶ |
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
Σώκρατες,
οὗτοι |
| [330] |
γὰρ
πάππος
τε
καὶ
ὁμώνυμος
|
ἐμοὶ |
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ
νῦν |
| [338] |
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
|
ἐμοί |
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ
μὴ |
| [330] |
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
πόλιν
|
εὐδοκιμοῖ, |
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς |
| [348] |
ἀλλ'
εὐβουλίαν,
ἔφη.
ἦ
καὶ
|
φρόνιμοί |
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι |
| [347] |
τιμῆς
ἕνεκα·
οὐ
γάρ
εἰσι
|
φιλότιμοι. |
δεῖ
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι |
| [342] |
ὅτι
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς
ὥσπερ
|
ὀφθαλμοὶ |
ὄψεως
καὶ
ὦτα
ἀκοῆς
καὶ |
| [348] |
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
καὶ
ἔθνη
|
δυνάμενοι |
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι·
σὺ |
| [327] |
πρέπειν
ἣν
οἱ
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
|
(προσευξάμενοι |
δὲ
καὶ
θεωρήσαντες
ἀπῇμεν
πρὸς |
| [330] |
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ
δὲ
|
κτησάμενοι |
διπλῇ
ἢ
οἱ
ἄλλοι
ἀσπάζονται |
| [330] |
ταύτῃ
τε
δὴ
καὶ
οἱ
|
χρηματισάμενοι |
περὶ
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς |
| [334] |
φίλον
καὶ
ἐχθρὸν
θέσθαι.
πῶς
|
θέμενοι, |
ὦ
Πολέμαρχε;
τὸν
δοκοῦντα
χρηστόν, |
| [329] |
καὶ
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
μεγάλων
τινῶν
|
ἀπεστερημένοι |
καὶ
τότε
μὲν
εὖ
ζῶντες, |
| [330] |
οὐκ
εἰσῄει.
οἵ
τε
γὰρ
|
λεγόμενοι |
μῦθοι
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου, |
| [329] |
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ
|
ἀναμιμνῃσκόμενοι |
περί
τε
τἀφροδίσια
καὶ
περὶ |
| [336] |
καὶ
τί
εὐηθίζεσθε
πρὸς
ἀλλήλους
|
ὑποκατακλινόμενοι |
ὑμῖν
αὐτοῖς;
ἀλλ'
εἴπερ
ὡς |
| [335] |
τε
καὶ
ἐχθροὺς
δεῖ
βλάπτειν.
|
βλαπτόμενοι |
δ'
ἵπποι
βελτίους
ἢ
χείρους |
| [335] |
ἵππων.
ἆρ'
οὖν
καὶ
κύνες
|
βλαπτόμενοι |
χείρους
γίγνονται
εἰς
τὴν
τῶν |
| [347] |
οὔτε
τιμῆς·
οὔτε
γὰρ
φανερῶς
|
πραττόμενοι |
τῆς
ἀρχῆς
ἕνεκα
μισθὸν
μισθωτοὶ |
| [343] |
τε
καὶ
δικαίων,
οἱ
δ'
|
ἀρχόμενοι |
ποιοῦσιν
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
κρείττονος |
| [344] |
τὰ
ἄδικα
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
|
φοβούμενοι |
ὀνειδίζουσιν
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν. |
| [348] |
δεησόμεθα·
ἂν
δὲ
ὥσπερ
ἄρτι
|
ἀνομολογούμενοι |
πρὸς
ἀλλήλους
σκοπῶμεν,
ἅμα
αὐτοί |
| [345] |
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην
ἀδικίας
περὶ
πλείονος
|
ποιούμενοι. |
καὶ
πῶς,
ἔφη,
σὲ
πείσω; |
| [330] |
ἀδικήσαντα
δεῖ
ἐκεῖ
διδόναι
(δίκην,
|
καταγελώμενοι |
τέως,
τότε
δὴ
στρέφουσιν
αὐτοῦ |
| [328] |
τοῦτο.
λαμπάδια
ἔχοντες
διαδώσουσιν
ἀλλήλοις
|
ἁμιλλώμενοι |
τοῖς
ἵπποις;
ἢ
πῶς
λέγεις; |
| [346] |
ὅτι
κοινῇ
τινι
τῷ
αὐτῷ
|
προσχρώμενοι |
ἀπ'
ἐκείνου
ὠφελοῦνται.
ἔοικεν,
ἔφη. |
| [339] |
εἶναι
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
|
ἐκεῖνοι |
προσέταξαν
ἆρα
τότε,
ὦ
σοφώτατε |
| [354] |
διὰ
σέ·
ἀλλ'
ὥσπερ
οἱ
|
λίχνοι |
τοῦ
ἀεὶ
παραφερομένου
ἀπογεύονται
ἁρπάζοντες, |
| [330] |
τὰ
πλείω
παρέλαβες
ἢ
ἐπεκτήσω;
|
(ποῖ' |
ἐπεκτησάμην,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες;
μέσος |
| [330] |
τὴν
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
|
χαλεποὶ |
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν |
| [331] |
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
ἄν
που
|
εἴποι, |
εἴ
τις
λάβοι
παρὰ
φίλου |
| [340] |
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
ἂν
|
εἴποι |
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ |
| [335] |
ἐχθροὺς
δεῖ
βλάπτειν.
βλαπτόμενοι
δ'
|
ἵπποι |
βελτίους
ἢ
χείρους
γίγνονται;
χείρους. |
| [334] |
ἆρ'
οὖν
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
|
ἄνθρωποι |
περὶ
τοῦτο,
ὥστε
δοκεῖν
αὐτοῖς |
| [348] |
δεήσει
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
|
ἑκάτεροι |
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ
ἤδη |
| [352] |
οἱ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
καὶ
|
εὐδαιμονέστεροί |
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα |
| [352] |
καὶ
σοφώτεροι
καὶ
ἀμείνους
καὶ
|
δυνατώτεροι |
πράττειν
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται,
οἱ |
| [352] |
νῦν.
ὅτι
μὲν
γὰρ
καὶ
|
σοφώτεροι |
καὶ
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
πράττειν |
| [352] |
δὲ
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
|
ἡμιμόχθηροι |
ὄντες,
ἐπεὶ
οἵ
γε
παμπόνηροι |
| [334] |
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους
βλάπτειν
|
πονηροὶ |
γὰρ
αὐτοῖς
εἰσιν
τοὺς
δ' |
| [352] |
ἡμιμόχθηροι
ὄντες,
ἐπεὶ
οἵ
γε
|
παμπόνηροι |
καὶ
τελέως
ἄδικοι
τελέως
εἰσὶ |
| [351] |
οὐ
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν
καὶ
|
ἐχθροὶ |
ἔσονται
ἀλλήλοις
τε
καὶ
τοῖς |
| [334] |
τούτοις
ἄρα
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
|
ἐχθροί, |
οἱ
δὲ
κακοὶ
φίλοι;
πάνυ |
| [328] |
οὖν
παρ'
αὐτόν·
ἔκειντο
γὰρ
|
δίφροι |
τινὲς
αὐτόθι
κύκλῳ.
εὐθὺς
οὖν |
| [349] |
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί
|
σοι |
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς, |
| [351] |
ἀλλὰ
καὶ
ἀποκρίνῃ
πάνυ
καλῶς.
|
σοὶ |
γάρ,
ἔφη,
χαρίζομαι.
εὖ
γε |
| [350] |
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς
|
σοι |
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν |
| [341] |
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη.
ἦ
ὀρθῶς
|
σοι |
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
εἰπεῖν
οὕτω |
| [353] |
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
|
σοι |
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
ἔργον |
| [352] |
καί
μοι
λέγε·
δοκεῖ
τί
|
σοι |
εἶναι
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ' |
| [337] |
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
εἴ
|
σοι |
εἶπεν·
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις; |
| [352] |
ἔφη,
θαρρῶν·
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
|
σοι |
ἐναντιώσομαι,
ἵνα
μὴ
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι. |
| [343] |
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
|
σοι |
ἔστιν;
τί
δέ;
ἦν
δ' |
| [345] |
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
τί
|
σοι |
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
εἰς
τὴν |
| [350] |
γε
τὴν
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε
|
σοί, |
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς |
| [329] |
πῶς
σὺ
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
|
σοι, |
ἔφη,
νὴ
τὸν
Δία
ἐρῶ, |
| [349] |
τῆς
ἀληθείας
λέγειν.
τί
δέ
|
σοι, |
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε
μοι |
| [354] |
λυσιτελέστερον
ἀδικία
δικαιοσύνης.
ταῦτα
δή
|
σοι, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
εἱστιάσθω
ἐν |
| [348] |
μὲν
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
|
σοι, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει.
οὕτως, |
| [337] |
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
|
σοι |
ἦν
ὅτι
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο
τῷ |
| [340] |
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
δή
|
σοι |
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε
νυνδὴ
ἀποκρίνεσθαι· |
| [345] |
καὶ
ἡμῖν
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι
(κακῶς
|
σοι |
κείσεται
ὅτι
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε |
| [347] |
αἱρῇ;
καὶ
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
|
σοι |
λέγεσθαι;
τὸν
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε |
| [345] |
ὄντας
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ
γὰρ
δή
|
σοι |
λέγω
τό
γ'
ἐμόν,
ὅτι |
| [351] |
ἔστω,
ἦ
δ'
ὅς,
ἵνα
|
σοι |
μὴ
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
εὖ
γε |
| [339] |
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
|
σοι, |
ὅταν
οἱ
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες |
| [341] |
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ
|
σοι |
πλέον
ἔσται·
(οὔτε
γὰρ
ἄν |
| [341] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
δοκῶ
|
σοι |
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη. |
| [328] |
σοῦ
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην
ὅτι
|
σοι |
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
ἤδη |
| [349] |
οὕτως.
δοκεῖ
ἂν
οὖν
τίς
|
σοι, |
ὦ
ἄριστε,
μουσικὸς
ἀνὴρ
ἁρμοττόμενος |
| [348] |
εὐβουλίαν,
ἔφη.
ἦ
καὶ
φρόνιμοί
|
σοι, |
ὦ
Θρασύμαχε,
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ |
| [350] |
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
|
σοι, |
ὥσπερ
ταῖς
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς |
| [344] |
ἀλλὰ
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
|
ὅσοι |
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην |
| [334] |
πολλοῖς
ἄρα,
ὦ
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
|
ὅσοι |
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι |
| [329] |
γήρως,
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πάντες
|
ὅσοι |
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν
δ' |
| [327] |
ἐγώ.
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
|
ὅσοι |
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἢ |
| [330] |
τινι
πλείω
ἢ
παρέλαβον.
οὗ
|
τοι |
ἕνεκα
ἠρόμην,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [343] |
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
ὅτι
|
τοί |
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα
περιορᾷ
καὶ |
| [331] |
καὶ
Πίνδαρος
λέγει.
χαριέντως
γάρ
|
τοι, |
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν, |
| [352] |
ἄδικοι
τελέως
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
|
ἀδύνατοι |
ταῦτα
(μὲν
οὖν
ὅτι
οὕτως |
| [347] |
συνιεῖς,
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
|
ἐπιεικέστατοι, |
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ |
| [344] |
ἔχειν;
ἔοικας,
ἦν
δ'
ἐγώ
|
ἤτοι |
ἡμῶν
γε
οὐδὲν
κήδεσθαι,
οὐδέ |
| [330] |
μὴ
ἀληθεῖς
ὦσιν·
καὶ
αὐτός
|
ἤτοι |
ὑπὸ
τῆς
τοῦ
γήρως
ἀσθενείας |
| [352] |
αὐτοῖς
δικαιοσύνη,
ἣ
αὐτοὺς
ἐποίει
|
μήτοι |
καὶ
ἀλλήλους
γε
καὶ
ἐφ' |
| [339] |
φῂς
εἶναι;
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
|
ἀναμάρτητοί |
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς |
| [332] |
ὁτῳοῦν
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι.
|
~καίτοι |
γε
ὀφειλόμενόν
πού
ἐστιν
τοῦτο |
| [339] |
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω
δίκαιον
εἶναι
|
καίτοι |
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως
μὴ
τοῦτο |
| [350] |
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς
λέγειν.
|
καίτοι |
τί
ἄλλο
βούλει;
οὐδὲν
μὰ |
| [332] |
τότε
ὁπότε
τις
μὴ
σωφρόνως
|
ἀπαιτοῖ; |
ἀληθῆ,
ἦ
δ'
ὅς.
ἄλλο |
| [331] |
ἀνδρὸς
σωφρονοῦντος
ὅπλα,
εἰ
μανεὶς
|
ἀπαιτοῖ, |
ὅτι
οὔτε
χρὴ
τὰ
τοιαῦτα |
| [329] |
εὐφήμει,
ἔφη,
ὦ
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα
|
μέντοι |
αὐτὸ
ἀπέφυγον,
ὥσπερ
λυττῶντά
τινα |
| [329] |
καὶ
λέγουσι
μέν
τι,
οὐ
|
μέντοι |
γε
ὅσον
οἴονται·
~ἀλλὰ
τὸ |
| [328] |
καταβαίνων
εἰς
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
|
μέντοι. |
εἰ
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι |
| [334] |
οἶδα
ἔγωγε
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο
|
μέντοι |
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι,
ὠφελεῖν
μὲν |
| [331] |
τι
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
|
μέντοι, |
ἔφη
ὁ
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι |
| [348] |
μὲν
τὴν
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
|
μέντοι |
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις
εἶναι |
| [349] |
ἀληθέστατα,
ἔφη,
μαντεύῃ.
ἀλλ'
οὐ
|
μέντοι, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀποκνητέον
γε |
| [331] |
δοκεῖ
ἔμοιγε
καλῶς
λέγειν.
ἀλλὰ
|
μέντοι, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
Σιμωνίδῃ
γε |
| [327] |
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν
εἶναι,
οὐ
|
μέντοι |
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν
οἱ |
| [354] |
ἐγένου
καὶ
χαλεπαίνων
ἐπαύσω.
οὐ
|
μέντοι |
καλῶς
γε
(εἱστίαμαι,
δι'
ἐμαυτὸν |
| [332] |
ὀφειλόμενα
δίκαιον
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
|
μέντοι |
νὴ
Δί'
ἔφη·
τοῖς
γὰρ |
| [331] |
γὰρ
καὶ
θεῖος
ἀνήρ
τοῦτο
|
μέντοι |
ὅτι
ποτὲ
λέγει,
σὺ
μέν, |
| [339] |
μοι
εἰπέ·
οὐ
καὶ
πείθεσθαι
|
μέντοι |
τοῖς
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς
εἶναι; |
| [334] |
κλεπτική
τις
εἶναι,
ἐπ'
ὠφελίᾳ
|
μέντοι |
τῶν
φίλων
καὶ
ἐπὶ
βλάβῃ |
| [346] |
ἐπεὶ
τοσόνδε
εἰπέ·
οὐχὶ
ἑκάστην
|
μέντοι |
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ |
| [329] |
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
|
πλεῖστοι |
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
ἐν |
| [347] |
μισθωτοὶ
βούλονται
κεκλῆσθαι,
οὔτε
λάθρᾳ
|
αὐτοὶ |
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
λαμβάνοντες
κλέπται. |
| [330] |
τὸ
πολὺ
οἳ
ἂν
μὴ
|
αὐτοὶ |
κτήσωνται·
οἱ
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ |
| [348] |
ἀνομολογούμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
σκοπῶμεν,
ἅμα
|
αὐτοί |
τε
δικασταὶ
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα. |
| [343] |
καὶ
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
(ὅθεν
|
αὐτοὶ |
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω
εἶ |
| [345] |
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
ἡμῖν
ἐνδείξασθαι
|
~οὔτοι |
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι
ἂν |
| [329] |
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὗτοι |
οὐ
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι.
εἰ |
| [347] |
πραττόμενοι
τῆς
ἀρχῆς
ἕνεκα
μισθὸν
|
μισθωτοὶ |
βούλονται
κεκλῆσθαι,
οὔτε
λάθρᾳ
αὐτοὶ |
| [344] |
γὰρ
ἱερόσυλοι
καὶ
ἀνδραποδισταὶ
καὶ
|
τοιχωρύχοι |
καὶ
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται
οἱ |
| [334] |
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
φίλων
καὶ
|
ἐπὶ |
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ
οὕτως |
| [328] |
εἶ
τῆς
ἡλικίας
ὃ
δὴ
|
ἐπὶ |
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι
οἱ |
| [352] |
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
|
ἐπὶ |
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ
ἡμιμόχθηροι
ὄντες, |
| [353] |
ἔργον
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
|
ἐπὶ |
τὰ
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν, |
| [342] |
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται
|
ἐπὶ |
τὴν
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον |
| [344] |
πάντων
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
|
ἐπὶ |
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ |
| [351] |
ἄλλο
τι
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ
|
ἐπί |
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν |
| [328] |
(ἑωράκη
αὐτόν.
καθῆστο
δὲ
ἐστεφανωμένος
|
ἐπί |
τινος
προσκεφαλαίου
τε
καὶ
δίφρου· |
| [347] |
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα
|
ἐπὶ |
τὸ
ἄρχειν
ἰέναι
ἀλλὰ
μὴ |
| [347] |
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε
ἔρχονται
|
ἐπὶ |
τὸ
ἄρχειν
οὐχ
ὡς
ἐπ' |
| [354] |
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
|
ἐπὶ |
τὸ
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε |
| [354] |
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ
μὴ
οὐκ
|
ἐπὶ |
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε |
| [329] |
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
ὀδύρονται,
καὶ
|
ἐπὶ |
τούτῳ
δὴ
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν |
| [353] |
οὕτω
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ
|
ἐπὶ |
τούτῳ
ἐργασθέντι.
ἀληθῆ.
ἆρ'
οὖν |
| [341] |
ἑκάστῳ
ζητεῖν
τε
καὶ
ἐκπορίζειν;
|
ἐπὶ |
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
| [341] |
οὖν
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ
συμφέροντα,
|
ἐπὶ |
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη.
ἦ |
| [341] |
ἡ
τέχνη,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἐπὶ |
τούτῳ
πέφυκεν,
ἐπὶ
τῷ
τὸ |
| [341] |
δ'
ἐγώ,
ἐπὶ
τούτῳ
πέφυκεν,
|
ἐπὶ |
τῷ
τὸ
συμφέρον
ἑκάστῳ
ζητεῖν |
| [331] |
ἀξίαν
εἶναι,
οὔ
(τι
παντὶ
|
ἀνδρὶ |
ἀλλὰ
τῷ
ἐπιεικεῖ
καὶ
κοσμίῳ. |
| [331] |
ἔγωγε
θείην
ἂν
εἰς
τοῦτο
|
ἀνδρὶ |
νοῦν
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον |
| [342] |
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ
|
περὶ |
αὐτὰ
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν, |
| [354] |
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
ἐπὶ
τὸ
σκέψασθαι
|
περὶ |
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
ἐστὶν
καὶ |
| [351] |
ἦν
ὁ
λόγος.
ἀλλὰ
τόδε
|
περὶ |
αὐτοῦ
σκοπῶ·
πότερον
ἡ
κρείττων |
| [350] |
νῦν
λέγεις
ἀρέσκει,
καὶ
ἔχω
|
περὶ |
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ
οὖν
λέγοιμι, |
| [348] |
εἴρηκα.
φέρε
δή,
τὸ
τοιόνδε
|
περὶ |
αὐτῶν
πῶς
λέγεις;
τὸ
μέν |
| [337] |
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας
ταύτας
|
περὶ |
δικαιοσύνης,
βελτίω
τούτων;
τί
ἀξιοῖς |
| [331] |
τὸν
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν
|
περὶ |
δικαιοσύνης;
ὅτι,
ἦ
δ'
ὅς, |
| [329] |
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
καὶ
τούτων
|
πέρι |
καὶ
τῶν
γε
πρὸς
τοὺς |
| [350] |
δῆτα.
μὴ
ἰατρικοῦ
δέ;
ναί.
|
περὶ |
πάσης
δὴ
ὅρα
ἐπιστήμης
τε |
| [345] |
οὐκ
ὀρθῶς
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην
ἀδικίας
|
περὶ |
πλείονος
ποιούμενοι.
καὶ
πῶς,
ἔφη, |
| [329] |
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί
τε
τἀφροδίσια
καὶ
|
περὶ |
πότους
τε
καὶ
εὐωχίας
καὶ |
| [330] |
τε
δὴ
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι
|
περὶ |
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον |
| [333] |
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
|
περὶ |
τἆλλα
δὴ
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη |
| [329] |
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
|
περί |
τε
τἀφροδίσια
καὶ
περὶ
πότους |
| [343] |
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω
εἶ
|
περί |
τε
τοῦ
δικαίου
καὶ
δικαιοσύνης |
| [349] |
οὐ
σκώπτειν,
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα
|
περὶ |
τῆς
ἀληθείας
λέγειν.
τί
δέ |
| [352] |
ἔτι
βέλτιον
σκεπτέον.
οὐ
γὰρ
|
περὶ |
τοῦ
ἐπιτυχόντος
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ |
| [335] |
ἀλλὰ
μὴ
εἶναι
φίλον.
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
ἐχθροῦ
δὲ
ἡ
αὐτὴ |
| [352] |
τοῦ
ἐπιτυχόντος
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
|
περὶ |
τοῦ
ὅντινα
τρόπον
χρὴ
ζῆν. |
| [340] |
ἰατρὸν
καλεῖς
σὺ
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
|
περὶ |
τοὺς
κάμνοντας
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο |
| [328] |
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται,
τοσοῦτον
αὔξονται
αἱ
|
περὶ |
τοὺς
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε
καὶ |
| [334] |
οὖν
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
|
περὶ |
τοῦτο,
ὥστε
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς |
| [337] |
ἔπειτα,
εἴ
τι
καὶ
οἴεται,
|
περὶ |
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη
ὅπως |
| [353] |
καὶ
ἀρετή.
τί
δὲ
πάντων
|
πέρι |
τῶν
ἄλλων;
οὐχ
οὕτω;
οὕτω. |
| [330] |
οἵ
τε
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
|
περὶ |
τῶν
ἐν
Ἅιδου,
ὡς
τὸν |
| [330] |
εἰσέρχεται
αὐτῷ
δέος
καὶ
φροντὶς
|
περὶ |
ὧν
ἔμπροσθεν
οὐκ
εἰσῄει.
οἵ |
| [343] |
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ
λόγου
καὶ
|
πᾶσι |
καταφανὲς
ἦν
ὅτι
ὁ
τοῦ |
| [329] |
εἰπεῖν,
καὶ
νῦν
οὐχ
ἧττον.
|
παντάπασι |
γὰρ
τῶν
γε
τοιούτων
ἐν |
| [332] |
ἀποδοτέον
ὅτι
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
|
παντάπασι |
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὅ
γε |
| [341] |
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
|
παντάπασι |
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα |
| [335] |
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου,
τοῦ
ἀδίκου.
|
παντάπασί |
μοι
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν,
ἔφη, |
| [352] |
παμπόνηροι
καὶ
τελέως
ἄδικοι
τελέως
|
εἰσὶ |
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν |
| [347] |
αὖ
τιμῆς
ἕνεκα·
οὐ
γάρ
|
εἰσι |
φιλότιμοι.
δεῖ
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην |
| [338] |
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις
εἶναι,
τὸ
|
σφίσι |
συμφέρον,
καὶ
τὸν
τούτου
ἐκβαίνοντα |
| [339] |
ποιεῖν
τοῖς
ἄρχουσί
τε
καὶ
|
κρείττοσι |
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν |
| [329] |
λέγεις·
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ
|
λέγουσι |
μέν
τι,
οὐ
μέντοι
γε |
| [332] |
ἰατρὸς
ἄχρηστος.
ἀληθῆ.
καὶ
μὴ
|
πλέουσι |
δὴ
κυβερνήτης.
ναί.
ἆρα
καὶ |
| [332] |
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
εἶεν·
μὴ
|
κάμνουσί |
γε
μήν,
ὦ
φίλε
Πολέμαρχε, |
| [342] |
οὕτως.
ἀλλὰ
μήν,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἄρχουσί |
γε
αἱ
τέχναι
καὶ
κρατοῦσιν |
| [339] |
καὶ
τὸ
ἀσύμφορα
ποιεῖν
τοῖς
|
ἄρχουσί |
τε
καὶ
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι |
| [334] |
ἢ
τοὺς
ὄντας,
κἂν
μὴ
|
δοκῶσι, |
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν, |
| [339] |
Θρασύμαχε,
οὐκ
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν
αὐτὸ
|
οὑτωσί, |
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ |
| [343] |
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
|
οὑτωσὶ |
χρή,
ὅτι
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου |
| [350] |
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς
λέγειν.
καίτοι
|
τί |
ἄλλο
βούλει;
οὐδὲν
μὰ
Δία, |
| [337] |
βελτίω
τούτων;
τί
ἀξιοῖς
παθεῖν;
|
τί |
ἄλλο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἢ |
| [333] |
συμβόλαια
δὲ
λέγεις
κοινωνήματα
ἤ
|
τι |
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
οὖν |
| [336] |
δικαιοσύνη
ὂν
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
|
τί |
ἂν
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη |
| [337] |
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς
λέγεις;
|
τί |
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα; |
| [332] |
καὶ
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
|
τί |
ἂν
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι; |
| [337] |
ταύτας
περὶ
δικαιοσύνης,
βελτίω
τούτων;
|
τί |
ἀξιοῖς
παθεῖν;
τί
ἄλλο,
ἦν |
| [332] |
ὦ
Σιμωνίδη,
ἡ
τίσιν
οὖν
|
τί |
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη |
| [332] |
καὶ
ποτά.
ἡ
δὲ
τίσιν
|
τί |
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη |
| [332] |
εἶεν·
ἡ
οὖν
δὴ
τίσιν
|
τί |
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο; |
| [337] |
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
τούτων
|
τι |
ἀποκρινῇ;
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν |
| [336] |
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
ἐπειδάν
τίς
|
τι |
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον |
| [337] |
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
ἧττόν
|
τι |
αὐτὸν
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον |
| [343] |
αὐτοὺς
καὶ
θεραπεύειν
πρὸς
ἄλλο
|
τι |
βλέποντας
ἢ
τὸ
τῶν
δεσποτῶν |
| [353] |
ἴδια
ἐκείνης
εἶναι;
οὐδενὶ
ἄλλῳ.
|
τί |
δ'
αὖ
τὸ
ζῆν;
οὐ |
| [351] |
(οὐ
δῆτα,
ἦ
δ'
ὅς.
|
τί |
δ'
εἰ
μὴ
ἀδικοῖεν;
οὐ |
| [352] |
ἴδοις
ἢ
ὀφθαλμοῖς;
οὐ
δῆτα.
|
τί |
δέ;
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ
ὠσίν; |
| [349] |
ἀξιοῦν
πλέον
ἔχειν;
οὐκ
ἔμοιγε.
|
τί |
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
ἔφη.
~(τί |
| [351] |
μετ'
(ἀλλήλων
πράττειν;
πάνυ
γε.
|
τί |
δὲ
ἂν
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται; |
| [342] |
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς,
ἔφη.
|
~(τί |
δὲ
δή;
αὐτὴ
ἡ
ἰατρική |
| [349] |
ἀδίκου;
ἀλλ'
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει.
|
τί |
δὲ
δὴ
ὁ
ἄδικος;
ἆρα |
| [333] |
οἶμαι
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε.
|
τί |
δὲ
δή;
τὴν
δικαιοσύνην
πρὸς |
| [343] |
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
σοι
ἔστιν;
|
τί |
δέ;
ἦν
δ'
ἐγώ·
οὐκ |
| [345] |
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ'
εὖ
οἶδα.
|
τί |
δέ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
| [349] |
ἃ
δὲ
ἄφρονα,
κακόν;
ναί.
|
τί |
δὲ
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως;
οὕτως. |
| [350] |
τί
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
ἔφη.
|
~(τί |
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
τῇ
ἐδωδῇ |
| [341] |
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής.
|
τί |
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης |
| [353] |
φαμὲν
ἔργα
εἶναι;
πάνυ
γε.
|
~(τί |
δέ;
μαχαίρᾳ
ἂν
ἀμπέλου
κλῆμα |
| [350] |
ἀνάγκη
τοῦτό
γε
οὕτως
ἔχειν.
|
τί |
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως |
| [332] |
τὸν
τῆς
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
|
τί |
δὲ
ὁ
δίκαιος;
ἐν
τίνι |
| [353] |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή.
|
τί |
δὲ
πάντων
πέρι
τῶν
ἄλλων; |
| [349] |
δοκοῦντα
περὶ
τῆς
ἀληθείας
λέγειν.
|
τί |
δέ
σοι,
ἔφη,
τοῦτο
διαφέρει, |
| [346] |
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα.
|
τί |
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
ἐὰν |
| [349] |
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ
εὐήθης.
|
τί |
δέ;
τῆς
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ |
| [332] |
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
οὖν.
|
τί |
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι |
| [353] |
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή.
|
τί |
δέ;
ὤτων
ἦν
τι
ἔργον; |
| [333] |
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
οὖν
|
τί |
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ |
| [332] |
ὀφείλειν
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν
|
τι |
δρᾶν,
κακὸν
δὲ
μηδέν.
μανθάνω, |
| [341] |
ταῦτα
κακούργει
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
|
τι |
δύνασαι
οὐδέν
σου
παρίεμαι
ἀλλ' |
| [351] |
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
|
τι |
δύνασθαι,
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ |
| [351] |
λῃστὰς
ἢ
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
|
τι |
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ
ἐπί
τι |
| [339] |
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ
συμφέρον
γέ
|
τι |
εἶναι
καὶ
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ |
| [336] |
χαλεπὸς
ἡμῖν
ἴσθι·
εἰ
γάρ
|
τι |
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ
τῶν
λόγων |
| [332] |
ἐν
τίνι
πράξει
καὶ
πρὸς
|
τί |
ἔργον
δυνατώτατος
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ |
| [353] |
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι
|
τι |
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
| [353] |
ἀρετή.
τί
δέ;
ὤτων
ἦν
|
τι |
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή; |
| [353] |
ταῦτα
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
|
τι |
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων |
| [351] |
τι
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ
ἐπί
|
τι |
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
ἄν
τι |
| [336] |
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ
Σώκρατες;
καὶ
|
τί |
εὐηθίζεσθε
πρὸς
ἀλλήλους
ὑποκατακλινόμενοι
ὑμῖν |
| [332] |
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
μέν
|
τι, |
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες, |
| [340] |
μαρτυρήσῃς,
ὁ
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
|
τί, |
ἔφη,
δεῖται
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ |
| [353] |
ἔργον
ὃ
ἂν
ἢ
μόνον
|
τι |
ἢ
κάλλιστα
τῶν
ἄλλων
ἀπεργάζηται. |
| [332] |
ἦ
δ'
ὅς.
ἄλλο
δή
|
τι |
ἢ
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
ἔοικεν, |
| [338] |
εἶναι
τὸ
δίκαιον
οὐκ
ἄλλο
|
τι |
ἢ
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον. |
| [330] |
ἤδη
καὶ
σκοπεῖ
εἴ
τινά
|
τι |
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
οὖν
εὑρίσκων |
| [332] |
ἐχθρῷ
ὅπερ
καὶ
προσήκει,
κακόν
|
τι. |
ἠινίξατο
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [350] |
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
ἄν
|
τι |
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀνδρὸς
ἢ |
| [347] |
ἄρχειν
οὐχ
ὡς
ἐπ'
ἀγαθόν
|
τι |
ἰόντες
οὐδ'
ὡς
εὐπαθήσοντες
ἐν |
| [330] |
ἐγγυτέρω
ὢν
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν
|
τι |
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας
δ'
οὖν |
| [339] |
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη,
οἷοί
|
τι |
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους |
| [339] |
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί
|
τι |
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
ἔφη, |
| [340] |
ὡμολόγεις
οὐκ
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
|
τι |
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ, |
| [337] |
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ
|
τι |
καὶ
οἴεται,
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον |
| [346] |
μὴ
παρὰ
δόξαν
ἀποκρίνου,
ἵνα
|
τι |
καὶ
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη, |
| [348] |
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
ἄν
|
τι |
λέγειν
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα
λέγοντες· |
| [338] |
δ'
ἐγώ·
ἀλλὰ
σαφέστερον
εἰπὲ
|
τί |
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη, |
| [338] |
ἐὰν
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην,
|
τί |
λέγεις·
νῦν
γὰρ
οὔπω
οἶδα. |
| [339] |
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ
μὴ
συμφέρον.
|
τί |
λέγεις
σύ;
ἔφη.
ἃ
σὺ |
| [343] |
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις.
ὅτι
δὴ
|
τί |
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ.
(ὅτι |
| [346] |
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν
|
τι |
μᾶλλον,
ἐάν
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς |
| [330] |
ἀλλά
μοι
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
|
τί |
μέγιστον
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ |
| [349] |
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ
|
τί |
μέλλει;
ἔφη.
εἶεν,
ὦ
Θρασύμαχε· |
| [352] |
καὶ
οὕς
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ
|
τι |
μετ'
ἀλλήλων
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους |
| [348] |
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
οὔ.
ἀλλὰ
|
τί |
μήν;
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
ὅς. |
| [332] |
τοῦτο
δὲ
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
|
τί |
οἴει;
ἔφη.
ὦ
πρὸς
Διός, |
| [330] |
τε
καὶ
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
|
τι |
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι |
| [331] |
ἄρτι
ἐλέγομεν,
τό
τινος
παρακαταθεμένου
|
τι |
ὁτῳοῦν
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι. |
| [329] |
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ
λέγουσι
μέν
|
τι, |
οὐ
μέντοι
γε
ὅσον
οἴονται· |
| [338] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
|
τί |
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
ἐθελήσεις. |
| [337] |
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
|
(τί |
οὖν,
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω |
| [337] |
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή;
ἄλλο
|
τι |
οὖν,
ἔφη,
καὶ
σὺ
οὕτω |
| [342] |
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
|
τι |
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὐδὲ |
| [351] |
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ
|
τι |
οὕτως
ἁπλῶς,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἔγωγε |
| [331] |
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν
εἶναι,
οὔ
|
(τι |
παντὶ
ἀνδρὶ
ἀλλὰ
τῷ
ἐπιεικεῖ |
| [331] |
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι
ἄν
τίς
|
τι |
παρά
του
λάβῃ,
ἢ
καὶ |
| [338] |
εἶναι.
καὶ
τοῦτο,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
τί |
ποτε
λέγεις;
οὐ
γάρ
που |
| [353] |
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
ἔργον
|
τι |
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ
τὰ |
| [330] |
οὔτ'
ἂν
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ
|
τι |
ῥᾳδίως
γῆρας
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι |
| [337] |
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο,
εἴ
τίς
|
τί |
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς
γὰρ
εἶ, |
| [343] |
πρὸς
πρόβατα
διατεθείη,
καὶ
ἄλλο
|
τι |
σκοπεῖν
αὐτοὺς
διὰ
νυκτὸς
καὶ |
| [349] |
ὁ
δίκαιος
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
|
τί |
σοι
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν; |
| [352] |
ἐγώ.
καί
μοι
λέγε·
δοκεῖ
|
τί |
σοι
εἶναι
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε. |
| [345] |
οἷς
νυνδὴ
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
|
τί |
σοι
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
εἰς |
| [333] |
οὖν,
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ
|
τι |
σπουδαῖον
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ |
| [341] |
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν
|
τι |
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα |
| [341] |
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν
|
τι |
συμφέρον;
πάνυ
γε.
οὐ
καὶ |
| [337] |
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
ἕτερον
εἴπω
|
τι |
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς
λέγεις; |
| [337] |
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
εἰ
τούτων
|
τι |
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
ἕτερον
εἴπω |
| [351] |
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
|
τι |
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς
ἀδικίαν. |
| [336] |
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι
καὶ
εἰπὲ
|
τί |
φῂς
εἶναι
τὸ
δίκαιον.
καὶ |
| [331] |
σὺ
ὁ
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
|
τί |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς |
| [344] |
ἡμῶν
γε
οὐδὲν
κήδεσθαι,
οὐδέ
|
τι |
φροντίζειν
εἴτε
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον |
| [331] |
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
|
τι |
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι, |
| [340] |
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν
τῷ
|
ῥήματι |
οὕτως,
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν |
| [341] |
εἴ
με
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
|
σώματι |
εἶναι
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος, |
| [341] |
ἔροιο
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι
εἶναι
|
σώματι |
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
ἂν |
| [342] |
ἰατρικῇ
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ
ἀλλὰ
|
σώματι. |
ναί,
ἔφη.
οὐδὲ
ἱππικὴ
ἱππικῇ |
| [352] |
ἐξ
ὧν
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ'
|
ἔτι |
βέλτιον
σκεπτέον.
οὐ
γὰρ
περὶ |
| [345] |
νῦν
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε
|
ἔτι |
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι |
| [352] |
διὰ
τὸ
στασιάζειν
καὶ
διαφέρεσθαι,
|
ἔτι |
δ'
ἐχθρὸν
εἶναι
ἑαυτῷ
τε |
| [330] |
ἐποίησεν,
Λυσανίας
δὲ
ὁ
πατὴρ
|
ἔτι |
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
νῦν |
| [328] |
μέντοι.
εἰ
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
|
ἔτι |
ἐν
δυνάμει
ἦ
τοῦ
ῥᾳδίως |
| [327] |
αὐτοῦ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἔτι |
ἓν
λείπεται,
τὸ
ἢν
πείσωμεν |
| [329] |
ἀγασθεὶς
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα,
βουλόμενος
|
ἔτι |
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον· |
| [329] |
(ὦ
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια;
|
ἔτι |
οἷός
τε
εἶ
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι” |
| [345] |
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
τί
σοι
|
ἔτι |
ποιήσω;
ἢ
εἰς
τὴν
ψυχὴν |
| [349] |
ἐγώ.
ἀλλὰ
τόδε
μοι
πειρῶ
|
ἔτι |
πρὸς
τούτοις
ἀποκρίνασθαι·
ὁ
δίκαιος |
| [330] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά
μοι
|
ἔτι |
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
μέγιστον
οἴει |
| [351] |
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν
|
ἔτι |
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ
τι |
| [334] |
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
|
ἔτι, |
ὠφελεῖν
μὲν
τοὺς
φίλους
ἡ |
| [336] |
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
|
οὐκέτι |
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν |
| [334] |
μὰ
τὸν
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
|
οὐκέτι |
οἶδα
ἔγωγε
ὅτι
ἔλεγον·
τοῦτο |
| [348] |
ἤδη
στερεώτερον,
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ
|
οὐκέτι |
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις
εἴπῃ. |
| [345] |
ὁριζόμενος
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα
|
οὐκέτι |
ᾤου
δεῖν
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι, |
| [329] |
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
ἐν
τῇ
|
νεότητι |
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι
περί |
| [353] |
τὴν
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ'
|
ἀντὶ |
τῆς
ἀρετῆς
κακίαν;
καὶ
πῶς |
| [353] |
ἔφη·
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
λέγεις
|
ἀντὶ |
τῆς
ὄψεως.
ἥτις,
ἦν
δ' |
| [343] |
εἰς
τοὐναντίον
περιειστήκει,
ὁ
Θρασύμαχος
|
ἀντὶ |
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ
μοι,
ἔφη, |
| [344] |
χρήμασιν
καὶ
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος
δουλώσηται,
|
ἀντὶ |
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
εὐδαίμονες |
| [331] |
πλείστου
ἀξίαν
εἶναι,
οὔ
(τι
|
παντὶ |
ἀνδρὶ
ἀλλὰ
τῷ
ἐπιεικεῖ
καὶ |
| [352] |
ἑαυτῷ
τε
καὶ
τῷ
ἐναντίῳ
|
παντὶ |
καὶ
τῷ
δικαίῳ;
οὐχ
οὕτως; |
| [337] |
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ
τῷ
|
ἐρωτηθέντι |
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι
αὐτὸν
οἴει |
| [353] |
ὡς
δρεπάνῳ
τῷ
ἐπὶ
τούτῳ
|
ἐργασθέντι. |
ἀληθῆ.
ἆρ'
οὖν
οὐ
τοῦτο |
| [347] |
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι
τῷ
|
ὄντι |
ἀληθινὸς
ἄρχων
οὐ
πέφυκε
τὸ |
| [341] |
θεραπευτής;
καὶ
λέγε
τὸν
τῷ
|
ὄντι |
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
ἔφη, |
| [343] |
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον
ἀγαθὸν
τῷ
|
ὄντι, |
τοῦ
κρείττονός
τε
καὶ
ἄρχοντος |
| [330] |
ὃς
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
καὶ
|
λέγοντι |
(ὅτι
οὐ
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ |
| [342] |
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
|
κάμνοντι; |
ὡμολόγηται
γὰρ
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς |
| [331] |
ἂν
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
|
ἔχοντι, |
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον
εἶναι. |
| [331] |
παρακαταθεμένου
τι
ὁτῳοῦν
μὴ
σωφρόνως
|
ἀπαιτοῦντι |
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι
γε
ὀφειλόμενόν
πού |
| [336] |
τε
καὶ
ὅδε,
εὖ
ἴσθι
|
ὅτι |
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
δὴ |
| [345] |
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται
|
ὅτι |
ἂν
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς |
| [336] |
σαφῶς
μοι
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
|
ὅτι |
ἂν
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ |
| [332] |
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
|
ὅτι |
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν |
| [338] |
ἄλλων,
ἀληθῆ
εἶπες,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ὅτι |
δὲ
οὔ
με
φῂς
χάριν |
| [343] |
οὐδὲ
πρόβατα
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις.
|
ὅτι |
δὴ
τί
μάλιστα;
ἦν
δ' |
| [350] |
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
|
ὅτι |
(δημηγορεῖν
ἄν
με
φαίης.
ἢ |
| [343] |
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ
χρή,
|
ὅτι |
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον |
| [337] |
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ
οὖν
ᾔδησθα
|
ὅτι |
εἴ
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
ἐστὶν |
| [334] |
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
ἔγωγε
|
ὅτι |
ἔλεγον·
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ |
| [328] |
δεῦρο
ἰέναι.
ὡς
εὖ
ἴσθι
|
ὅτι |
ἔμοιγε
ὅσον
αἱ
ἄλλαι
αἱ |
| [352] |
κομιδῇ
ὄντες
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον
|
ὅτι |
ἐνῆν
τις
αὐτοῖς
δικαιοσύνη,
ἣ |
| [337] |
μηδ'
ὅτι
τρὶς
τέτταρα
μηδ'
|
ὅτι |
ἑξάκις
δύο
μηδ'
ὅτι
τετράκις |
| [330] |
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὅτι, |
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ |
| [336] |
ἀληθῶς
βούλει
εἰδέναι
τὸ
δίκαιον
|
ὅτι |
ἔστι,
μὴ
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ |
| [335] |
νῦν
πρὸς
τούτῳ
ὧδε
λέγειν,
|
ὅτι |
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
μὲν
φίλον |
| [337] |
μοι,
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
|
ὅτι |
ἔστιν
τὰ
δώδεκα
δὶς
ἓξ |
| [332] |
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
|
ὅτι, |
ἔφη,
ἡ
σώμασιν
φάρμακά
τε |
| [331] |
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ
δικαιοσύνης;
|
ὅτι, |
ἦ
δ'
ὅς,
τὸ
τὰ |
| [343] |
τε
καὶ
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
|
ὅτι |
ἡ
μὲν
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ |
| [351] |
πρὸς
ἀδικίαν.
ἐλέχθη
γάρ
που
|
ὅτι |
καὶ
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη |
| [346] |
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ
δημιουργοί,
δῆλον
|
ὅτι |
κοινῇ
τινι
τῷ
αὐτῷ
προσχρώμενοι |
| [328] |
ἦ
δ'
ὅς,
οὐδ'
ἴστε
|
ὅτι |
λαμπὰς
ἔσται
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφ' |
| [354] |
καὶ
ἐμπεσόντος
αὖ
ὕστερον
λόγου,
|
ὅτι |
λυσιτελέστερον
ἡ
ἀδικία
τῆς
δικαιοσύνης, |
| [341] |
ἔστιν
τι
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
|
ὅτι |
μάλιστα
τελέαν
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο |
| [336] |
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
καὶ
οὐ
σπουδάζειν
|
ὅτι |
μάλιστα
φανῆναι
αὐτό.
οἴου
γε |
| [352] |
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
νῦν.
|
ὅτι |
μὲν
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
καὶ |
| [338] |
καὶ
τούτων
μηδὲ
χάριν
ἀποδιδόναι.
|
ὅτι |
μέν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
μανθάνω |
| [339] |
δῆλον
οὐδ'
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ'
|
ὅτι |
μὲν
τοῦτο
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ |
| [330] |
ἕνεκα
ἠρόμην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ὅτι |
μοι
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
(ἀγαπᾶν |
| [340] |
οἶμαι
λέγομεν
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
|
ὅτι |
ὁ
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ |
| [340] |
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
ἂν
εἴποι
|
ὅτι |
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
ὁ |
| [347] |
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
|
ὅτι |
ὁ
μέλλων
καλῶς
τῇ
τέχνῃ |
| [343] |
λόγου
καὶ
πᾶσι
καταφανὲς
ἦν
|
ὅτι |
ὁ
τοῦ
δικαίου
λόγος
εἰς |
| [343] |
τί
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
(ὅτι |
οἴει
τοὺς
ποιμένας
ἢ
τοὺς |
| [331] |
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
|
ὅτι |
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ
ὁσίως |
| [330] |
τῷ
Σεριφίῳ
λοιδορουμένῳ
καὶ
λέγοντι
|
(ὅτι |
οὐ
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ |
| [345] |
σοι
λέγω
τό
γ'
ἐμόν,
|
ὅτι |
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν |
| [332] |
μηδέν.
μανθάνω,
ἦν
δ'
ἐγώ
|
ὅτι |
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς |
| [331] |
ἐγὼ
δὲ
ἀγνοῶ·
δῆλον
γὰρ
|
ὅτι |
οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὅπερ
ἄρτι |
| [337] |
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
σοι
ἦν
|
ὅτι |
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο
τῷ
οὕτως
πυνθανομένῳ. |
| [345] |
τὰς
ἄλλας
ἀρχὰς
οὐκ
ἐννοεῖς
|
ὅτι |
οὐδεὶς
ἐθέλει
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ |
| [346] |
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη
δῆλον,
|
ὅτι |
οὐδεμία
τέχνη
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ |
| [351] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ὅτι |
οὐκ
ἐπινεύεις
μόνον
καὶ
ἀνανεύεις, |
| [345] |
οὖν,
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
|
ὅτι |
οὐκ
ὀρθῶς
βουλευόμεθα
δικαιοσύνην
ἀδικίας |
| [330] |
διὰ
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
|
ὅτι |
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν |
| [330] |
εὖ
ἔχει
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
|
ὅτι |
οὔτ'
ἂν
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ |
| [331] |
σωφρονοῦντος
ὅπλα,
εἰ
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
|
ὅτι |
οὔτε
χρὴ
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι, |
| [352] |
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν
οὖν
|
ὅτι |
οὕτως
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ'
οὐχ |
| [341] |
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
ἂν
|
ὅτι |
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται.
διὰ |
| [341] |
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
|
ὅτι |
πλεῖ
ἐν
τῇ
νηί,
οὐδ' |
| [354] |
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν,
τὸ
δίκαιον
|
ὅτι |
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι |
| [331] |
καὶ
θεῖος
ἀνήρ
τοῦτο
μέντοι
|
ὅτι |
ποτὲ
λέγει,
σὺ
μέν,
ὦ |
| [342] |
ἢ
ἄλλη
τις
τέχνη
ἔσθ'
|
ὅτι |
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς
ὥσπερ
ὀφθαλμοὶ |
| [336] |
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
|
ὅτι |
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ |
| [328] |
καὶ
σοῦ
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην
|
ὅτι |
σοι
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα |
| [351] |
τελεώτατα
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω,
ἔφην,
|
ὅτι |
σὸς
οὗτος
ἦν
ὁ
λόγος. |
| [337] |
ᾔδη
τε
καὶ
τούτοις
προύλεγον,
|
ὅτι |
σὺ
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ
ἐθελήσοις, |
| [341] |
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
|
ὅτι |
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν
καὶ
οὐκ |
| [337] |
μηδ'
ὅτι
ἑξάκις
δύο
μηδ'
|
ὅτι |
τετράκις
τρία·
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί |
| [348] |
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν
|
ὅτι |
τις
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν |
| [336] |
καὶ
ὅπως
μοι
μὴ
ἐρεῖς
|
ὅτι |
τὸ
(δέον
ἐστὶν
μηδ'
ὅτι |
| [336] |
μηδ'
ὅτι
τὸ
λυσιτελοῦν
μηδ'
|
ὅτι |
τὸ
κερδαλέον
μηδ'
ὅτι
τὸ |
| [336] |
μηδ'
ὅτι
τὸ
ὠφέλιμον
μηδ'
|
ὅτι |
τὸ
λυσιτελοῦν
μηδ'
ὅτι
τὸ |
| [336] |
μηδ'
ὅτι
τὸ
κερδαλέον
μηδ'
|
ὅτι |
τὸ
συμφέρον,
ἀλλὰ
σαφῶς
μοι |
| [347] |
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
οἶσθα
|
ὅτι |
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ
φιλάργυρον |
| [336] |
ὅτι
τὸ
(δέον
ἐστὶν
μηδ'
|
ὅτι |
τὸ
ὠφέλιμον
μηδ'
ὅτι
τὸ |
| [343] |
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
|
ὅτι |
τοί
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα
περιορᾷ |
| [345] |
ἔτι
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
|
ὅτι |
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ |
| [332] |
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
|
ὅτι |
τοῦτ'
εἴη
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον |
| [337] |
τὰ
δώδεκα
δὶς
ἓξ
μηδ'
|
ὅτι |
τρὶς
τέτταρα
μηδ'
ὅτι
ἑξάκις |
| [347] |
καὶ
ἐνταῦθ'
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι
|
ὅτι |
τῷ
ὄντι
ἀληθινὸς
ἄρχων
οὐ |
| [338] |
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη,
|
ὅτι |
τῶν
πόλεων
αἱ
μὲν
τυραννοῦνται, |
| [348] |
λέγοντες·
νῦν
δὲ
δῆλος
εἶ
|
ὅτι |
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
καλὸν
καὶ |
| [346] |
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
|
ὅτι |
ὠφελεῖται
ὁ
δημιουργὸς
ἀπὸ
τῆς |
| [337] |
ὅπερ
προσήκει
πάσχειν
τῷ
μὴ
|
εἰδότι; |
προσήκει
δέ
που
μαθεῖν
παρὰ |
| [331] |
~τῷ
δὲ
μηδὲν
ἑαυτῷ
ἄδικον
|
συνειδότι |
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ
πάρεστι
καὶ |
| [348] |
διακρινούντων
δεησόμεθα·
ἂν
δὲ
ὥσπερ
|
ἄρτι |
ἀνομολογούμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
σκοπῶμεν,
ἅμα |
| [351] |
(εἰ
μέν,
ἔφη,
ὡς
σὺ
|
ἄρτι |
ἔλεγες
ἔχει
ἡ
δικαιοσύνη
σοφία |
| [341] |
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
ὃν
|
ἄρτι |
ἔλεγες,
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν
ἢ |
| [331] |
ὅτι
οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὅπερ
|
ἄρτι |
ἐλέγομεν,
τό
τινος
παρακαταθεμένου
τι |
| [346] |
ἔγωγε,
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ
|
ἄρτι |
ἔλεγον
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα
ἄρχειν |
| [353] |
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
ὃ
|
ἄρτι |
ἠρώτων,
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ
τοῦτο |
| [348] |
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅσα
|
ἄρτι |
Θρασύμαχος
ἀγαθὰ
διῆλθεν
τῷ
τοῦ |
| [350] |
δή.
τοῦτο
τοίνυν
ἐρωτῶ,
ὅπερ
|
ἄρτι, |
~ἵνα
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν |
| [329] |
Σοφοκλέους
γίγνεται,
(δεσποτῶν
πάνυ
πολλῶν
|
ἐστι |
καὶ
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
καὶ |
| [339] |
ὀρθῶς
ἆρα
τὸ
τὰ
συμφέροντά
|
ἐστι |
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
μὴ |
| [339] |
ποιητέον
τοῖς
ἀρχομένοις,
καὶ
τοῦτό
|
ἐστι |
τὸ
δίκαιον;
πῶς
γὰρ
οὔ; |
| [331] |
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
|
ἐστι· |
τοῦτο
λέγων
δοκεῖ
ἔμοιγε
καλῶς |
| [348] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
λανθάνῃ·
|
ἔστι |
δὲ
οὐκ
ἄξια
λόγου,
ἀλλ' |
| [340] |
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ
οὐκ
|
ἔστι |
δημιουργός·
ὥστε
δημιουργὸς
ἢ
σοφὸς |
| [336] |
βούλει
εἰδέναι
τὸ
δίκαιον
ὅτι
|
ἔστι, |
μὴ
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ |
| [349] |
ὡς
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ;
|
ἔστι |
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
ἔφην· |
| [345] |
ἐμέ
γε
οὐ
πείθει
ὡς
|
ἔστι |
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
οὖν |
| [353] |
τὰ
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
|
ἔστι |
τι
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν |
| [331] |
ἄδικον
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ
|
πάρεστι |
καὶ
ἀγαθὴ
γηροτρόφος,
ὡς
καὶ |
| [344] |
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη
ὁ
Θρασύμαχος,
|
τουτὶ |
ἄλλως
ἔχειν;
ἔοικας,
ἦν
δ' |
| [345] |
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
|
οὐχὶ |
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν
ἐσομένην
ἐκ
τοῦ |
| [346] |
(τοῖς
ἀρχομένοις;
ἐπεὶ
τοσόνδε
εἰπέ·
|
οὐχὶ |
ἑκάστην
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν |
| [350] |
ἔχειν.
τί
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
|
οὐχὶ |
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν, |
