HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ι  =  473 formes différentes pour 1798 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Pages
[328]   εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε ὅσον  αἱ   ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ σῶμα
[346]   σωτηρίαν ἐν τῷ πλεῖν, καὶ  αἱ   ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν
[338]   δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ τυραννικούς, καὶ  αἱ   ἄλλαι οὕτως· θέμεναι δὲ ἀπέφηναν
[346]   μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν, καὶ  αἱ   ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ αὑτῆς
[338]   μὲν τυραννοῦνται, αἱ δὲ δημοκρατοῦνται,  αἱ   δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ οὔ;
[338]   τῶν πόλεων αἱ μὲν τυραννοῦνται,  αἱ   δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται;
[329]   εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν  αἱ   ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν,
[328]   ὅτι ἔμοιγε ὅσον αἱ ἄλλαι  αἱ   κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται,
[338]   οἶσθ' ἔφη, ὅτι τῶν πόλεων  αἱ   μὲν τυραννοῦνται, αἱ δὲ δημοκρατοῦνται,
[328]   σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται  αἱ   περὶ τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε
[342]   μήν, Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε  αἱ   τέχναι καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ
[333]   ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ ἀργυρίου κοινῇ  πρίασθαι   ἀποδόσθαι ἵππον· τότε (δέ,
[329]   Σώκρατες, οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον  αἰτιᾶσθαι.   εἰ γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον,
[334]   καί φησιν αὐτὸν πάντας ἀνθρώπους  κεκάσθαι   κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ τε. ἔοικεν
[332]   τί ἂν οἴει ἡμῖν αὐτὸν  ἀποκρίνασθαι;   δῆλον ὅτι, ἔφη, σώμασιν
[336]   (ὥστε αὐτῷ οἷός τ' ἐγενόμην  ἀποκρίνασθαι,   καὶ εἶπον ὑποτρέμων· Θρασύμαχε,
[337]   καὶ τούτοις προύλεγον, ὅτι σὺ  ἀποκρίνασθαι   μὲν οὐκ ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο δὲ
[349]   μοι πειρῶ ἔτι πρὸς τούτοις  ἀποκρίνασθαι·   δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ
[351]   ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι  δύνασθαι,   εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ δῆτα,
[336]   τινος ἄλλου μέγα οἰομένου  δύνασθαι   πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις.
[333]   οὖν καὶ νόσον ὅστις δεινὸς  φυλάξασθαι,   καὶ λαθεῖν οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας;
[333]   τινὶ καὶ ἄλλῃ, οὗτος καὶ  φυλάξασθαι;   πάνυ γε. ἆρ' οὖν καὶ
[344]   ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ ἡμῖν  ἐνδείξασθαι   ~οὔτοι (κακῶς σοι κείσεται ὅτι
[328]   γε παννυχίδα ποιήσουσιν, ἣν ἄξιον  θεάσασθαι·   ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον
[327]   καὶ ἅμα τὴν ἑορτὴν βουλόμενος  θεάσασθαι   τίνα τρόπον ποιήσουσιν ἅτε νῦν
[341]   λάθοις κακουργῶν, οὔτε μὴ λαθὼν  βιάσασθαι   τῷ λόγῳ δύναιο. οὐδέ γ'
[331]   μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι  ψεύσασθαι,   μηδ' αὖ ὀφείλοντα θεῷ
[354]   ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι ἐπὶ τὸ  σκέψασθαι   περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία ἐστὶν
[351]   ἔγωγε ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ τῇδέ πῃ  σκέψασθαι·   (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον εἶναι
[352]   εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον προυθέμεθα  σκέψασθαι,   σκεπτέον. φαίνονται μὲν οὖν καὶ
[335]   οὕτως ἄν μοι δοκεῖ καλῶς  λέγεσθαι.   ἔστιν ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[347]   καὶ πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι  λέγεσθαι;   τὸν τοῦ δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον
[344]   ἐγώ ἤτοι ἡμῶν γε οὐδὲν  κήδεσθαι,   οὐδέ τι φροντίζειν εἴτε χεῖρον
[352]   ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ πέφυκεν  ἐργάζεσθαι·   πρῶτον μὲν ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν
[346]   ἄρχειν καὶ τὰ ἀλλότρια κακὰ  μεταχειρίζεσθαι   ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν, ὅτι
[344]   σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα  διορίζεσθαι   ὅλου βίου διαγωγήν, ἂν
[334]   ὀρθῶς τὸν φίλον καὶ ἐχθρὸν  θέσθαι.   πῶς θέμενοι, Πολέμαρχε; τὸν
[333]   δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων; ὅταν  παρακαταθέσθαι   καὶ σῶν εἶναι, Σώκρατες.
[331]   εἴπερ γέ τι χρὴ Σιμωνίδῃ  πείθεσθαι.   καὶ μέντοι, ἔφη Κέφαλος,
[339]   καί μοι εἰπέ· οὐ καὶ  πείθεσθαι   μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον φῂς
[339]   ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά ἐστι  τίθεσθαι   ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς
[341]   ἁμαρτάνοντα δὲ τὸ αὑτῷ βέλτιστον  τίθεσθαι,   τοῦτο δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον.
[343]   δίκαιον εἶναι, πρὸς δὲ τούτοις  ἀπεχθέσθαι   τοῖς τε οἰκείοις καὶ τοῖς
[330]   ἐπειδάν τις ἐγγὺς τοῦ  οἴεσθαι   τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος καὶ
[335]   αὐτῷ τοῖς μὲν ἐχθροῖς βλάβην  ὀφείλεσθαι   παρὰ τοῦ δικαίου ἀνδρός, τοῖς
[336]   καὶ διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα  ἀντιλαμβάνεσθαι   τοῦ λόγου, ἔπειτα ὑπὸ τῶν
[328]   γάρ μοι χρῆναι παρ' αὐτῶν  πυνθάνεσθαι,   ὥσπερ τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν
[346]   τοῦ προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ  γίγνεσθαι   αὐτοῖς. συνέφη μόγις. (οὐκ ἄρα
[335]   φίλε, τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους  γίγνεσθαι.   ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ
[335]   εἰς τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους  γίγνεσθαι;   πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ'
[329]   ἔτι οἷός τε εἶ γυναικὶ  συγγίγνεσθαι”   καὶ ὅς, εὐφήμει, ἔφη,
[336]   ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος ἂν  γενέσθαι.   νῦν δὲ ἡνίκα ὑπὸ τοῦ
[347]   ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς  γενέσθαι   ὅτι τῷ ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων
[330]   οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ  συγγενέσθαι   εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ'
[336]   ἡνίκα ὑπὸ τοῦ λόγου ἤρχετο  ἐξαγριαίνεσθαι,   προσέβλεψα αὐτὸν πρότερος, (ὥστε αὐτῷ
[337]   ὑπὸ ὑμῶν τῶν δεινῶν  χαλεπαίνεσθαι.   καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε
[336]   ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι  ὑποκατακλίνεσθαι   ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει καὶ
[336]   τοῦτο, ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν  ἀποκρίνεσθαι,   ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ
[343]   περιειστήκει, Θρασύμαχος ἀντὶ τοῦ  ἀποκρίνεσθαι,   εἰπέ μοι, ἔφη, Σώκρατες,
[340]   σοι καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ  ἀποκρίνεσθαι·   τὸ δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο τυγχάνει
[343]   δέ; ἦν δ' ἐγώ· οὐκ  ἀποκρίνεσθαι   χρῆν μᾶλλον τοιαῦτα ἐρωτᾶν;
[341]   ἐν τοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε  ἐρέσθαι   ὡς ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν
[352]   αὑτοῦ διὰ τὸ στασιάζειν καὶ  διαφέρεσθαι,   ἔτι δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ
[345]   ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ καὶ μέλλοντα  ἑστιάσεσθαι,   πρὸς τὴν εὐωχίαν, αὖ
[353]   τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ  βουλεύεσθαι   καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα, ἔσθ'
[328]   ἣν καὶ ἡμᾶς ἴσως δεήσει  πορεύεσθαι,   ποία τίς ἐστιν, τραχεῖα καὶ
[328]   ἐν δυνάμει τοῦ ῥᾳδίως  πορεύεσθαι   πρὸς τὸ ἄστυ, οὐδὲν ἂν
[342]   τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ  μάχεσθαι·   ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο τι
[345]   τῷ λανθάνειν τῷ  διαμάχεσθαι,   ὅμως ἐμέ γε οὐ πείθει
[329]   πολλούς, ὅταν ταῦτα λέγῃς, οὐκ  ἀποδέχεσθαι   ἀλλ' ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως τὸ
[347]   ζημίας μεγίστη τὸ ὑπὸ πονηροτέρου  ἄρχεσθαι,   ἐὰν μὴ αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν·
[339]   τε καὶ κρείττοσι δίκαιον εἶναι  ὡμολογῆσθαί   σοι, ὅταν οἱ μὲν ἄρχοντες
[347]   ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται  κεκλῆσθαι,   οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς
[327]   Σώκρατες, δοκεῖτέ μοι πρὸς ἄστυ  ὡρμῆσθαι   ὡς ἀπιόντες. οὐ γὰρ κακῶς
[333]   λέγεις ὅταν μηδὲν δέῃ αὐτῷ  χρῆσθαι   ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ γε. ὅταν
[333]   ἴσως, Πολέμαρχε, πρὸς τὸ  χρῆσθαι   ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ ἀργυρίου κοινῇ
[333]   κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ  χρῆσθαι,   ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ
[333]   δέῃ ἀργυρίῳ χρυσίῳ κοινῇ  χρῆσθαι,   δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων;
[333]   εἶναι τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ  χρῆσθαι,   τὴν ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν;
[333]   ὅταν δέῃ φυλάττειν καὶ μηδὲν  χρῆσθαι,   χρήσιμον εἶναι τὴν δικαιοσύνην, ὅταν
[346]   ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ  προσχρῆσθαι   τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς.
[330]   ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν  κεκτῆσθαι;   ὅ, δ' ὅς, ἴσως
[329]   ἀλλὰ διὰ τὸ πολλὴν οὐσίαν  κεκτῆσθαι·   τοῖς γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά
[329]   ταῦτα λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ'  ἡγεῖσθαί   σε ῥᾳδίως τὸ γῆρας φέρειν
[337]   φίλε. ἀλλ' οἶμαι οὐ δυνάμεθα·  ~ἐλεεῖσθαι   οὖν ἡμᾶς πολὺ (μᾶλλον εἰκός
[348]   ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς  ποιεῖσθαι·   σὺ δὲ οἴει με ἴσως
[333]   μηδὲν δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι ἀλλὰ  κεῖσθαι;   πάνυ γε. ὅταν ἄρα ἄχρηστον
[353]   πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ  ἐπιμελεῖσθαι   καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ
[353]   κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ  ἐπιμελεῖσθαι,   τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα ταῦτα
[343]   ἐκ δὲ τοῦ δημοσίου μηδὲν  ὠφελεῖσθαι   διὰ τὸ δίκαιον εἶναι, πρὸς
[347]   πᾶς ἂν γιγνώσκων τὸ  ὠφελεῖσθαι   μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ' ἄλλου
[346]   δέ γε τὸ μισθὸν ἀρνυμένους  ὠφελεῖσθαι   τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι
[337]   τοιοῦτον, ἧττόν τι αὐτὸν οἴει  ἀποκρινεῖσθαι   τὸ φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε ἡμεῖς
[343]   ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως πως ἡγῇ  διανοεῖσθαι   πρὸς τοὺς ἀρχομένους ὥσπερ
[347]   οὐ πέφυκε τὸ αὑτῷ συμφέρον  σκοπεῖσθαι   ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε
[343]   (αὐτῷ, ἑαυτοὺς δὲ οὐδ' ὁπωστιοῦν.  σκοπεῖσθαι   δέ, εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ
[345]   ἀρχή, μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον  σκοπεῖσθαι   ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ τε
[346]   λῆψις, ἀλλ' εἰ δεῖ ἀκριβῶς  σκοπεῖσθαι,   μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ,
[350]   ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω ἂν ἐθέλειν  αἱρεῖσθαι   ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων
[347]   ἀλλὰ μὴ ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν  νενομίσθαι   τῆς δὲ ζημίας μεγίστη τὸ
[333]   δέῃ ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι  ἀποδόσθαι   ἵππον· τότε (δέ, ὡς ἐγὼ
[345]   εὐωχίαν, αὖ πρὸς τὸ  (ἀποδόσθαι,   ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ ποιμένα.
[351]   εἶναι καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν  δουλοῦσθαι   ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ
[351]   πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ  καταδεδουλῶσθαι,   πολλὰς δὲ καὶ ὑφ' ἑαυτῇ
[329]   πάνυ πολλῶν ἐστι καὶ μαινομένων  ἀπηλλάχθαι.   ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι καὶ
[329]   γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ  ἐπιθυμίαι   παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν
[328]   αὔξονται αἱ περὶ τοὺς λόγους  ἐπιθυμίαι   τε καὶ ἡδοναί. μὴ οὖν
[331]   ἐστὶν δικαιοσύνης, ἀληθῆ τε λέγειν  καὶ   ἂν λάβῃ τις ἀποδιδόναι.
[331]   συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι  καὶ   ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος
[348]   σοι, Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι  καὶ   ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ γε
[349]   δέ γε, ἔφην, φρόνιμός τε  καὶ   ἀγαθὸς ἄδικος, δὲ
[350]   μὲν δίκαιος τῷ σοφῷ  καὶ   ἀγαθῷ, δὲ ἄδικος τῷ
[329]   ἄττα τῶν τοιούτων ἔχεται,  καὶ   ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι
[329]   αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα  καὶ   ἄγριον δεσπότην ἀποδράς. εὖ οὖν
[327]   ὕστερον τε Πολέμαρχος ἧκε  καὶ   Ἀδείμαντος τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς
[344]   εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας  καὶ   ἀδικῆσαι οὐκ ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους.
[343]   καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε  καὶ   ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι
[349]   πάντων πλέον ἔχειν ἀξιοῖ; οὐκοῦν  καὶ   ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε καὶ
[343]   τε τοῦ δικαίου καὶ δικαιοσύνης  καὶ   ἀδίκου τε καὶ ἀδικίας, ὥστε
[338]   ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντά τε  καὶ   ἀδικοῦντα. τοῦτ' οὖν ἐστιν,
[351]   μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους καὶ στασιάζειν  καὶ   ἀδυνάτους εἶναι κοινῇ μετ' (ἀλλήλων
[346]   δὲ σωτηρίαν ἐν τῷ πλεῖν,  καὶ   αἱ ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε.
[338]   μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ τυραννικούς,  καὶ   αἱ ἄλλαι οὕτως· θέμεναι δὲ
[346]   δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν,  καὶ   αἱ ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ
[342]   τέχνη ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς  καὶ   ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ
[336]   τὸ συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι  καὶ   ἀκριβῶς λέγε ὅτι ἂν λέγῃς·
[329]   περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας  καὶ   ἄλλ' ἄττα τῶν τοιούτων
[351]   (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον εἶναι  καὶ   ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως
[331]   χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει δὲ  καὶ   ἄλλας χρείας πολλάς· ἀλλὰ ἕν
[333]   μάχῃ εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ  καὶ   ἄλλῃ, οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ
[352]   δικαιοσύνη, αὐτοὺς ἐποίει μήτοι  καὶ   ἀλλήλους γε καὶ ἐφ' οὓς
[343]   ἄν τις πρὸς πρόβατα διατεθείη,  καὶ   ἄλλο τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ
[327]   ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος Νικίου  καὶ   ἄλλοι τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς
[329]   ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν  καὶ   ἄλλοις, καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ
[353]   ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ  καὶ   ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ;
[348]   δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις οὗτος,  καὶ   ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ
[352]   τοῦτο ἂν θείης καὶ ἵππου  καὶ   ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον, ἂν
[331]   γε, δ' ὃς γελάσας,  καὶ   ἅμα ᾔει πρὸς τὰ ἱερά.
[327]   Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε τῇ θεῷ  καὶ   ἅμα τὴν ἑορτὴν βουλόμενος θεάσασθαι
[350]   δὲ ἄδικος τῷ κακῷ  καὶ   ἀμαθεῖ. κινδυνεύει. ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν,
[350]   ἔφη. δὲ κακός τε  καὶ   ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου καὶ
[354]   περὶ αὐτοῦ εἴτε κακία ἐστὶν  καὶ   ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ ἀρετή,
[350]   τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν τε  καὶ   ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν δ' ἐγώ,
[339]   πάντως που, ἔφη, οἷοί τι  καὶ   ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι
[339]   πόλεσιν ἑκάσταις οἷοί τι  καὶ   ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη, οἷοί
[352]   τὸ πρῶτον ἐτίθεσο· εἰ δὲ  καὶ   ἄμεινον ζῶσιν οἱ δίκαιοι τῶν
[352]   ὅτι μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι  καὶ   ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν οἱ
[333]   θέσιν δίκαιος χρησιμώτερός τε  καὶ   ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς.
[349]   καὶ πράξεως ἄδικος πλεονεκτήσει  καὶ   ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς
[330]   οὖν καὶ δείματος μεστὸς γίγνεται  καὶ   ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ
[329]   ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες  καὶ   ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια καὶ
[351]   Θρασύμαχε, ὅτι οὐκ ἐπινεύεις μόνον  καὶ   ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ
[350]   λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι  καὶ   ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν δ' ἐγώ,
[344]   τὰ μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι  καὶ   ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ
[350]   πάσης δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε  καὶ   ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς σοι δοκεῖ
[349]   μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν τῇ ἐπιτάσει  καὶ   ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν
[349]   ἡγοῖτ' ἄν, δ' ὅς,  καὶ   ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ ἂν δύναιτο.
[349]   τὸν δὲ ἄμουσον ἄφρονα. οὐκοῦν  καὶ   ἅπερ φρόνιμον, ἀγαθόν, δὲ
[351]   ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ  καὶ   ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ,
[344]   ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι  καὶ   ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται οἱ κατὰ
[337]   ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν  καὶ   ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν ἐπειδάν μοι
[353]   εἶεν, ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν  καὶ   ἀρετὴ δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ
[351]   γ' ἔφην, εἴπερ σοφία τε  καὶ   ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι
[353]   ἦν τι ἔργον; ναί. οὐκοῦν  καὶ   ἀρετή; καὶ ἀρετή. τί δὲ
[354]   ἐστὶν καὶ ἀμαθία, εἴτε σοφία  καὶ   ἀρετή, καὶ ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον
[353]   τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν  καὶ   ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ ἀρετή.
[353]   ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή;  καὶ   ἀρετή. τί δὲ πάντων πέρι
[353]   οὖν καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν;  καὶ   ἀρετή. τί δέ; ὤτων ἦν
[353]   εἶναι; μάλιστά γ' ἔφη. οὐκοῦν  καὶ   ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς εἶναι;
[346]   ταῦτα ἔγωγε, φίλε Θρασύμαχε,  καὶ   ἄρτι ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα
[343]   βλάβη, δὲ ἀδικία τοὐναντίον,  καὶ   ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν
[353]   οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι  καὶ   ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι καὶ τὰ
[342]   ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός τε  καὶ   ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν
[340]   ἀσύμφορα κελεύειν τοὺς ἥττους τε  καὶ   ἀρχομένους ποιεῖν. ἐκ δὲ τούτων
[342]   ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ τε  καὶ   ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις. οὐκοῦν, ἦν
[343]   τῷ ὄντι, τοῦ κρείττονός τε  καὶ   ἄρχοντος συμφέρον, οἰκεία δὲ τοῦ
[342]   γε τοιοῦτος κυβερνήτης τε  καὶ   ἄρχων τὸ τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον
[333]   ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ  καὶ   ἀσπίδα καὶ λύραν ὅταν δέῃ
[348]   ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον εἶναι,  καὶ   αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον ἡμεῖς,
[331]   τι παρά του λάβῃ,  καὶ   αὐτὰ ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε μὲν
[339]   τὸ δίκαιον, σὺ δὲ προστιθεῖς  καὶ   αὐτὸ φῂς εἶναι τὸ τοῦ
[336]   ῥᾷον ἐρωτᾶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ  καὶ   αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί
[330]   τὴν ψυχὴν μὴ ἀληθεῖς ὦσιν·  καὶ   αὐτός ἤτοι ὑπὸ τῆς τοῦ
[344]   εἰρημένων λόγον. καὶ δὴ ἔγωγε  καὶ   αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε καὶ
[344]   πρὸς τοῖς τῶν πολιτῶν χρήμασιν  καὶ   αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται, ἀντὶ τούτων
[338]   Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων παγκρατιαστὴς  καὶ   αὐτῷ συμφέρει τὰ βόεια κρέα
[344]   κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ  καὶ   βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ
[332]   τε καὶ ἐχθροῖς ὠφελίας τε  καὶ   βλάβας ἀποδιδοῦσα. τὸ τοὺς φίλους
[353]   τοιόνδε· τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν  καὶ   βουλεύεσθαι καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα,
[334]   καὶ τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι  καὶ   βουλεύματα καὶ τὰς ἄλλας πράξεις;
[333]   καὶ ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον.  καὶ   γὰρ γεωργία· οὔ; ναί.
[334]   κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό·  καὶ   γὰρ ἐκεῖνος (τὸν τοῦ Ὀδυσσέως
[344]   καὶ ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα  καὶ   γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ
[343]   οὐδέν, δὲ πολλὰ κερδαίνει.  καὶ   γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα ἄρχῃ
[340]   ἀρχόντων δίκαιον εἶναι ἔθετο Θρασύμαχος.  καὶ   γὰρ τὸ τοῦ κρείττονος,
[329]   ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ μή,  καὶ   γῆρας, Σώκρατες, καὶ νεότης
[338]   χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ φθονήσῃς  καὶ   Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ τοὺς
[342]   τῇ τέχνῃ ἔνι τις πονηρία,  καὶ   δεῖ ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης τέχνης
[330]   καθορᾷ αὐτά ὑποψίας δ' οὖν  καὶ   δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται
[344]   Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον  καὶ   δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς
[328]   τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις σύνισθι  καὶ   δεῦρο παρ' ἡμᾶς φοίτα ὡς
[344]   καὶ παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον.  καὶ   δὴ ἔγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ
[328]   Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς,  καὶ   δὴ καὶ Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον
[328]   χαλεπή, ῥᾳδία καὶ εὔπορος.  καὶ   δὴ καὶ σοῦ ἡδέως ἂν
[329]   οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις,  καὶ   δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ
[343]   δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ τὸ αὑτῶν,  καὶ   δὴ καὶ τοὺς ἐν ταῖς
[344]   ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ ἴδια  καὶ   δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην· ὧν ἐφ'
[348]   μὲν οὖν καὶ φημί, ἔφη,  καὶ   δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε δή,
[342]   ὀφθαλμοὶ ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς  καὶ   διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς δεῖ
[336]   (καὶ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν  καὶ   διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα ἀντιλαμβάνεσθαι
[328]   τε πολλοῖς τῶν νέων αὐτόθι  καὶ   διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε (καὶ μὴ
[352]   μεθ' αὑτοῦ διὰ τὸ στασιάζειν  καὶ   διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν εἶναι
[336]   ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει  καὶ   διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην
[338]   τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον ἅμα  καὶ   δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη,
[343]   εἶ περί τε τοῦ δικαίου  καὶ   δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου τε καὶ
[343]   τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν τε  καὶ   δικαίων, οἱ δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν
[328]   ἐστεφανωμένος ἐπί τινος προσκεφαλαίου τε  καὶ   δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν
[351]   οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις τε  καὶ   δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους
[327]   ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι;  καὶ   δύναισθ' ἄν, δ' ὅς,
[352]   γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους  καὶ   δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι φαίνονται,
[351]   ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που ὅτι  καὶ   δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία
[352]   ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν  καὶ   ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις·
[329]   νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.  καὶ   ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα,
[336]   ἀποδέξομαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους λέγῃς.  καὶ   ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων
[327]   κελεύει ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος περιμεῖναι.  καὶ   ἐγὼ μετεστράφην τε καὶ ἠρόμην
[354]   πρὶν τοῦ προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι,  καὶ   ἐγώ μοι δοκῶ οὕτω, πρὶν
[339]   γὰρ συμφέρον γέ τι εἶναι  καὶ   ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον, σὺ
[337]   που μαθεῖν παρὰ τοῦ εἰδότος·  καὶ   ἐγὼ οὖν τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν.
[336]   τὸν λόγον· ὡς δὲ διεπαυσάμεθα  καὶ   ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν
[336]   ἧκεν ἐφ' ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος.  καὶ   ἐγώ τε καὶ Πολέμαρχος
[348]   οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις τε  καὶ   ἔθνη δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς
[343]   ἑκάτερος, τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει,  καὶ   εἰ μηδεμία ἄλλη ζημία, τά
[350]   ἅτε καὶ θέρους ὄντος τότε  καὶ   εἶδον ἐγώ, πρότερον δὲ οὔπω,
[336]   ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι  καὶ   εἰπὲ τί φῂς εἶναι τὸ
[337]   ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον  καὶ   εἶπεν· Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη
[328]   ἰδὼν Κέφαλος ἠσπάζετό τε  καὶ   εἶπεν· Σώκρατες, οὐ δὲ
[336]   αὐτῷ οἷός τ' ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι,  καὶ   εἶπον ὑποτρέμων· Θρασύμαχε, μὴ
[344]   καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην τε  καὶ   εἶπον· δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον
[329]   βουλόμενος ἔτι (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν  καὶ   εἶπον· Κέφαλε, οἶμαί σου
[347]   συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν δὴ  καὶ   εἰς αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ δέ
[330]   ἐν τῷ βίῳ πολλὰ ἀδικήματα  καὶ   ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ οἱ
[341]   ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν  καὶ   ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν τι
[350]   γε ὅμοιος ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον  καὶ   ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ.
[341]   τὸ συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν τε  καὶ   ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ, ἔφη. ἆρ'
[342]   εἰς αὐτὰ ταῦτα σκεψομένης τε  καὶ   ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ
[337]   ἄλλου δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον  καὶ   ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ ἄν, ἔφην
[329]   τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται  καὶ   ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται
[344]   οὕτως, Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον  καὶ   ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης
[340]   ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν δή σοι  καὶ   ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι· τὸ
[354]   ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ ἀρετή,  καὶ   ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον λόγου, ὅτι
[349]   τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή γε  καὶ   ἐν ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ
[342]   σκεψομένης τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα  καὶ   ἐν αὐτῇ τῇ τέχνῃ ἔνι
[332]   μοι δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον ἄρα  καὶ   ἐν εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ
[351]   ἐμποιεῖν ὅπου ἂν ἐνῇ, οὐ  καὶ   ἐν ἐλευθέροις τε καὶ δούλοις
[352]   δικαίῳ; οὐχ οὕτως; πάνυ γε.  καὶ   ἐν ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα
[332]   ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν  καὶ   ἐν τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ.
[350]   πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου τε  καὶ   ἐναντίου. ἔοικεν, ἔφη. δὲ
[347]   ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν,  καὶ   ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς γενέσθαι ὅτι
[340]   οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά τι  καὶ   ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ, ἔφη,
[351]   τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι, ~ἵνα  καὶ   ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν
[349]   εὖ. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,  καὶ   ἔοικε τῷ φρονίμῳ καὶ τῷ
[349]   μέλλει, ἔφη, τοιοῦτος ὢν  καὶ   ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις, δὲ
[334]   ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων  καὶ   ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ
[329]   οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται,  καὶ   ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ γῆρας
[353]   ἄρα κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν  καὶ   ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ ἀγαθῇ πάντα
[346]   τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει  καὶ   ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος
[353]   δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ  καὶ   ἔργον τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ
[337]   ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν τὰ δώδεκα,  καὶ   ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ ὅπως μοι,
[347]   φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί τε  καὶ   ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη. διὰ ταῦτα
[345]   τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν  (καὶ   ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν πέπονθεν,
[343]   τὸ ἐκείνου συμφέρον κρείττονος ὄντος,  καὶ   εὐδαίμονα ἐκεῖνον ποιοῦσιν ὑπηρετοῦντες (αὐτῷ,
[352]   ζῶσιν οἱ δίκαιοι τῶν ἀδίκων  καὶ   εὐδαιμονέστεροί εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον
[354]   γε εὖ ζῶν μακάριός τε  καὶ   εὐδαίμων, δὲ μὴ τἀναντία.
[349]   ἂν ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν,  καὶ   εὐήθης. τί δέ; τῆς δικαίας
[328]   καὶ Λυσίαν τε αὐτόθι κατελάβομεν  καὶ   Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς,
[329]   ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι  καὶ   εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας
[328]   τραχεῖα καὶ χαλεπή, ῥᾳδία  καὶ   εὔπορος. καὶ δὴ καὶ σοῦ
[329]   τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους τε  καὶ   εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα
[352]   ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους γε  καὶ   ἐφ' οὓς ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν,
[338]   σὺ γὰρ δὴ φῂς εἰδέναι  καὶ   ἔχειν εἰπεῖν. μὴ οὖν ἄλλως
[351]   ἐγγένηται; οὐ διοίσονται καὶ μισήσουσιν  καὶ   ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις τε καὶ
[332]   εἰρημένοις, τοῖς φίλοις τε  καὶ   ἐχθροῖς ὠφελίας τε καὶ βλάβας
[334]   γὰρ οὐκ ὀρθῶς τὸν φίλον  καὶ   ἐχθρὸν θέσθαι. πῶς θέμενοι,
[332]   τί ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν  καὶ   ἐχθροὺς βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν
[335]   ἔφη· τούς γε πονηρούς τε  καὶ   ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ'
[332]   δυνατώτατος κάμνοντας φίλους εὖ ποιεῖν  καὶ   ἐχθροὺς κακῶς πρὸς νόσον καὶ
[334]   τοὺς ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι,  καὶ   ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη,
[350]   οὐδὲ νῦν λέγεις ἀρέσκει,  καὶ   ἔχω περὶ αὐτῶν λέγειν. εἰ
[328]   ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ  καὶ   (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος
[330]   οἱ παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει  (καὶ   ζῇ μετὰ κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ
[347]   δεῖ δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι  καὶ   ζημίαν, εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν
[332]   ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἀπόδοσις  (καὶ   λῆψις βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι
[346]   ποιεῖ, δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν,  καὶ   μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν,
[341]   μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ ταῦτα  καὶ   τέχνη ἐστὶν ἰατρικὴ
[341]   τι συμφέρον; πάνυ γε. οὐ  καὶ   τέχνη, ἦν δ' ἐγώ,
[327]   ἄγοντες. καλὴ μὲν οὖν μοι  καὶ   τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν
[349]   ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ ἂν πλεονεκτεῖν  καὶ   ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι, οὐκ
[348]   ὅσα ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν,  καὶ   ἤδη δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων
[328]   περὶ τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε  καὶ   ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως ποίει,
[328]   ὥσπερ τινὰ ὁδὸν προεληλυθότων ἣν  καὶ   ἡμᾶς ἴσως δεήσει πορεύεσθαι, ποία
[345]   ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο  καὶ   ἡμᾶς μὴ ἐξαπάτα. νῦν δὲ
[343]   τι σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς  καὶ   ἡμέρας τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ
[344]   φῂς εἰδέναι. ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ  καὶ   ἡμῖν ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς σοι
[338]   σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον εἶναι  καὶ   ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου συμφέρον
[327]   περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην τε  καὶ   ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος,
[331]   οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς γὰρ  καὶ   θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι ὅτι
[352]   καὶ οἱ θεοί; ἔστω, ἔφη.  (καὶ   θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται
[343]   ἀγαθὸν σκοπεῖν καὶ παχύνειν αὐτοὺς  καὶ   θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι βλέποντας
[345]   ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ τε  καὶ   θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ καὶ
[350]   μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε  καὶ   θέρους ὄντος τότε καὶ εἶδον
[327]   οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ  καὶ   θεωρήσαντες ἀπῇμεν πρὸς τὸ ἄστυ.
[328]   τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ δὴ  καὶ   Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην
[333]   δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ κοινῇ  καὶ   ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι,
[344]   ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ καὶ ὅσια  καὶ   ἴδια καὶ δημόσια, ἀλλὰ (συλλήβδην·
[345]   καὶ θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ  καὶ   ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς
[344]   καὶ λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται,  καὶ   ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ ἴδια
[352]   ἆρ' οὖν τοῦτο ἂν θείης  καὶ   ἵππου καὶ ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον,
[348]   ὅτι φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν  καὶ   ἰσχυρὸν εἶναι καὶ τἆλλα αὐτῷ
[350]   οὕτω κείσθω, ἔφαμεν δὲ δὴ  καὶ   ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.
[351]   ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται  καὶ   ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία
[351]   γάρ που ὅτι καὶ δυνατώτερον  καὶ   ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία δικαιοσύνης· νῦν
[344]   τὴν ἀδικίαν. οὕτως, Σώκρατες,  καὶ   ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον
[334]   δικαιοσύνη καὶ κατὰ σὲ  καὶ   καθ' Ὅμηρον καὶ κατὰ Σιμωνίδην
[350]   δὲ ἄδικος ἀμαθής τε  καὶ   κακός. δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε
[348]   δῆλος εἶ ὅτι φήσεις αὐτὸ  καὶ   καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι καὶ
[334]   τε. ἔοικεν οὖν δικαιοσύνη  καὶ   κατὰ σὲ καὶ καθ' Ὅμηρον
[334]   κατὰ σὲ καὶ καθ' Ὅμηρον  καὶ   κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις εἶναι,
[330]   χρήματα σπουδάζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν,  καὶ   κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ
[351]   ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι ἀδίκως  καὶ   καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ καὶ ὑφ'
[350]   τοὺς μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ  καὶ   κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν
[333]   ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ οἰκοδομικοῦ τε  καὶ   κιθαριστικοῦ, ὥσπερ κιθαριστικὸς τοῦ
[334]   δίκαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανται,  καὶ   κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι αὐτό·
[328]   Καλχηδόνιον καὶ Χαρμαντίδην τὸν Παιανιᾶ  καὶ   Κλειτοφῶντα τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν δ'
[344]   ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ  καὶ   κλέπται οἱ κατὰ μέρη ἀδικοῦντες
[334]   δίκαιος ἀργύριον δεινὸς φυλάττειν,  καὶ   κλέπτειν δεινός. ὡς γοῦν
[333]   δέῃ φυλάττειν, δικαιοσύνη χρήσιμος  καὶ   κοινῇ καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ
[331]   παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ  καὶ   κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά
[342]   Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε αἱ τέχναι  καὶ   κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν τέχναι.
[339]   ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε  καὶ   κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι,
[335]   τὴν τῶν ἵππων. ἆρ' οὖν  καὶ   κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται εἰς
[333]   καὶ νόσον ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι,  καὶ   λαθεῖν οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε
[344]   οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια  καὶ   λάθρᾳ καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ
[351]   δὴ καὶ τόδε μοι χάρισαι  καὶ   λέγε· δοκεῖς ἂν πόλιν
[341]   ἐστιν τῶν καμνόντων θεραπευτής;  καὶ   λέγε τὸν τῷ ὄντι ἰατρὸν
[342]   τὸ ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον,  καὶ   λέγει λέγει καὶ ποιεῖ
[330]   ἔχει, ὃς τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ  καὶ   λέγοντι (ὅτι οὐ δι' αὑτὸν
[329]   ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται.  καὶ   λέγουσι μέν τι, οὐ μέντοι
[348]   ἔφη, ἥδιστε, ἐπειδή γε  καὶ   λέγω ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην
[333]   πεττευτικός. ἀλλ' εἰς πλίνθων  καὶ   λίθων θέσιν δίκαιος χρησιμώτερός
[333]   φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ ἀσπίδα  καὶ   λύραν ὅταν δέῃ φυλάττειν καὶ
[328]   οὖν οἴκαδε εἰς τοῦ Πολεμάρχου,  καὶ   Λυσίαν τε αὐτόθι κατελάβομεν καὶ
[329]   γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν ἐστι  καὶ   μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ τούτων
[344]   τούτων τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων εὐδαίμονες  καὶ   μακάριοι (κέκληνται, οὐ μόνον ὑπὸ
[335]   τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν τε  καὶ   μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν, ἔφη,
[334]   τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν.  καὶ   μάλα, ἔφη, οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ
[342]   οὗπέρ εἰσιν τέχναι. συνεχώρησεν ἐνταῦθα  καὶ   μάλα μόγις. οὐκ ἄρα ἐπιστήμη
[328]   πατὴρ τοῦ Πολεμάρχου Κέφαλος.  καὶ   μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν εἶναι·
[351]   γε ἀδικία καὶ μίση  καὶ   μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει,
[345]   βλέποντα ἀλλ' ὥσπερ δαιτυμόνα τινὰ  καὶ   μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν εὐωχίαν,
[331]   γέ τι χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι.  καὶ   μέντοι, ἔφη Κέφαλος, καὶ
[348]   ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει (τἀγαθὰ  καὶ   μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ
[328]   αὐτόθι καὶ διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε  (καὶ   μὴ ἄλλως ποιεῖτε. καὶ
[345]   οὐδ' ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν  καὶ   μὴ διακωλύῃ πράττειν βούλεται.
[337]   δ' ἐγώ· εἰ δ' οὖν  καὶ   μὴ ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται δὲ
[332]   φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος. ἀληθῆ.  καὶ   μὴ πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί.
[338]   ἀλλὰ ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος  καὶ   μὴ φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε
[333]   καὶ λύραν ὅταν δέῃ φυλάττειν  καὶ   μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι τὴν
[328]   φίλους τε καὶ πάνυ οἰκείους.  καὶ   μήν, ἦν δ' ἐγώ,
[333]   πρός γε καρποῦ κτῆσιν; ναί.  καὶ   μὴν καὶ σκυτοτομική; ναί. πρός
[333]   ἱππικός. γάρ; φαίνεται.  καὶ   μὴν ὅταν γε πλοῖον,
[351]   Θρασύμαχε, γε ἀδικία  καὶ   μίση καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις
[351]   ἐν δυοῖν ἐγγένηται; οὐ διοίσονται  καὶ   μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις
[346]   ἄλλαι οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν  καὶ   μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς
[350]   νῦν ῥᾳδίως λέγω, ἀλλ' ἑλκόμενος  καὶ   μόγις, μετὰ ἱδρῶτος θαυμαστοῦ ὅσου,
[353]   ἀπεργάζηται. ἀλλά, ἔφη, μανθάνω τε  καί   μοι δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου (πράγματος
[336]   ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην,  καί   μοι δοκῶ, εἰ μὴ πρότερος
[339]   ταῦτ' ἔσται, ἦν δ' ἐγώ.  καί   μοι εἰπέ· οὐ καὶ πείθεσθαι
[340]   λέγει Θρασύμαχος, οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα.  καί   μοι εἰπέ, Θρασύμαχε· τοῦτο
[352]   ἔφη. σκοπῶ, ἦν δ' ἐγώ.  καί   μοι λέγε· δοκεῖ τί σοι
[327]   τὸν παῖδα περιμεῖναί κελεῦσαι.  καί   μου ὄπισθεν παῖς λαβόμενος
[329]   μή, καὶ γῆρας, Σώκρατες,  καὶ   νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.
[327]   Ἀδείμαντος τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφὸς  καὶ   Νικήρατος Νικίου καὶ ἄλλοι
[333]   φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ' οὖν  καὶ   νόσον ὅστις δεινὸς φυλάξασθαι, καὶ
[352]   τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ  καὶ   νῦν. ὅτι μὲν γὰρ καὶ
[329]   καὶ τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν,  καὶ   νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι γὰρ
[352]   σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται μὲν οὖν  καὶ   νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖ,
[328]   τοίνυν μὴ ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε.  ~(καὶ   Ἀδείμαντος, ἆρά γε,
[332]   δὲ ὦσιν τε ἀπολαμβάνων  καὶ   ἀποδιδούς οὐχ οὕτω λέγειν
[340]   εἴποι ὅτι ἰατρὸς ἥμαρτεν  καὶ   ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν
[328]   μένετε (καὶ μὴ ἄλλως ποιεῖτε.  καὶ   Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον
[340]   ἐξήμαρτεν καὶ λογιστὴς ἐξήμαρτεν  καὶ   γραμματιστής· τὸ δ' οἶμαι
[353]   μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ  καὶ   δίκαιος ἀνὴρ εὖ βιώσεται,
[336]   ἄλλο τις αὐτὸ φαίη εἶναι;  (καὶ   Θρασύμαχος πολλάκις μὲν καὶ
[338]   ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν.  καὶ   Θρασύμαχος φανερὸς μὲν ἦν
[342]   οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν  καὶ   κυβερνήτης ἀκριβὴς ναυτῶν
[340]   οὕτως, ὅτι ἰατρὸς ἐξήμαρτεν  καὶ   λογιστὴς ἐξήμαρτεν καὶ
[328]   τὸν Ἀριστωνύμου· ἦν δ' ἔνδον  καὶ   πατὴρ τοῦ Πολεμάρχου
[336]   ὡς διαρπασόμενος. καὶ ἐγώ τε  καὶ   Πολέμαρχος δείσαντες διεπτοήθημεν·
[336]   τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε  καὶ   ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντες
[338]   μου ταῦτα, τε Γλαύκων  καὶ   οἱ ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ
[329]   ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως,  καὶ   οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα
[352]   δέ γ' εἰσίν, φίλε,  καὶ   οἱ θεοί; ἔστω, ἔφη. (καὶ
[330]   οἱ ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα  καὶ   οἱ πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν,
[330]   παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ  καὶ   οἱ χρηματισάμενοι περὶ τὰ χρήματα
[337]   φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ τι  καὶ   οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ
[334]   οἵ γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε  καὶ   οἷοι μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ
[327]   δ' ὃς Γλαύκων.  (καὶ   ὀλίγῳ ὕστερον τε Πολέμαρχος
[350]   ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε  καὶ   ὁμοίου πλεονεκτεῖ; οὐχ οὕτως
[330]   μὲν γὰρ πάππος τε  καὶ   ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν τι ὅσην
[344]   ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε  καὶ   ὀνείδη ἔχει τὰ μέγιστα καὶ
[335]   δ' ἐγώ, δικαίου ἀνδρὸς βλάπτειν  καὶ   ὁντινοῦν ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε,
[344]   ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγνομένη,  καὶ   ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ
[336]   τί φῂς εἶναι τὸ δίκαιον.  καὶ   ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς ὅτι
[329]   οἷός τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι”  καὶ   ὅς, εὐφήμει, ἔφη, ἄνθρωπε·
[337]   ὑμῶν τῶν δεινῶν χαλεπαίνεσθαι.  καὶ   ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα
[344]   καὶ βίᾳ ἀφαιρεῖται, καὶ ἱερὰ  καὶ   ὅσια καὶ ἴδια καὶ δημόσια,
[331]   εἶπεν, ὅτι ὃς ἂν δικαίως  καὶ   ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά
[333]   ἐπ' αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει.  καὶ   ὅταν δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν,
[336]   ἔπειθ' οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις  καὶ   οὐ σπουδάζειν ὅτι μάλιστα φανῆναι
[350]   ἐπιστήμων πράττειν λέγειν,  καὶ   οὐ ταὐτὰ τῷ ὁμοίῳ ἑαυτῷ
[354]   ἀρετή τις οὖσα τυγχάνει εἴτε  καὶ   οὔ, καὶ πότερον ἔχων
[341]   εὖ μὲν οὖν οἶδα, ἔφη.  καὶ   οὐδέν γέ σοι πλέον ἔσται·
[343]   τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ  καὶ   οὐκ ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε
[341]   ηὑρημένη, ὅτι σῶμά ἐστιν πονηρὸν  καὶ   οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι.
[347]   αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον  καὶ   οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι
[348]   ἐγώ, ἤδη στερεώτερον, ἑταῖρε,  καὶ   οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις
[352]   ἀλλήλων οἷοί (τε ἀλλὰ δὴ  καὶ   οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ τι
[343]   τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται.  καὶ   οὕτω πόρρω εἶ περί τε
[334]   δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ·  καὶ   οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον
[352]   ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν ποιήσει στασιάζοντα  καὶ   οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν ἑαυτῷ, ἔπειτα
[337]   μὲν οὐκ ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο δὲ  καὶ   πάντα μᾶλλον ποιήσοις ἀποκρινοῖο,
[335]   ἀνδρὸς βλάπτειν καὶ ὁντινοῦν ἀνθρώπων;  καὶ   πάνυ γε, ἔφη· τούς γε
[328]   φοίτα ὡς παρὰ φίλους τε  καὶ   πάνυ οἰκείους. καὶ μήν, ἦν
[331]   καὶ μέντοι, ἔφη Κέφαλος,  καὶ   παραδίδωμι ὑμῖν τὸν λόγον· δεῖ
[346]   πάλαι ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ  καὶ   παρασκευάζει καὶ ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου
[344]   παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε  καὶ   παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον. καὶ
[343]   οὖν ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου  καὶ   πᾶσι καταφανὲς ἦν ὅτι
[343]   τὸ τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν  καὶ   παχύνειν αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν πρὸς
[339]   ἐγώ. καί μοι εἰπέ· οὐ  καὶ   πείθεσθαι μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον
[346]   παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα τι  καὶ   περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα.
[329]   καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια  καὶ   περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας
[333]   ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν; ἀνάγκη.  καὶ   περὶ τἆλλα δὴ πάντα
[335]   δοκεῖν ἀλλὰ μὴ εἶναι φίλον.  καὶ   περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ
[331]   πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς  καὶ   Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ τοι,
[342]   πρέπον, καὶ λέγει λέγει  καὶ   ποιεῖ ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ
[344]   καταντλήσας κατὰ τῶν ὤτων ἁθρόον  καὶ   πολὺν τὸν λόγον· οὐ μὴν
[332]   σώμασιν φάρμακά τε καὶ σιτία  καὶ   ποτά. δὲ τίσιν τί
[347]   δ' ἐγώ, Γλαύκων, αἱρῇ;  καὶ   πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι λέγεσθαι;
[349]   δὲ (ἄμουσον; ἔγωγε. πότερον φρόνιμον  καὶ   πότερον ἄφρονα; τὸν μὲν μουσικὸν
[354]   οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ οὔ,  καὶ   πότερον ἔχων αὐτὸ οὐκ
[349]   καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώπου τε  καὶ   πράξεως ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ
[352]   καὶ τελέως ἄδικοι τελέως εἰσὶ  καὶ   πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν
[342]   βλέπων καὶ τὸ ἐκείνῳ συμφέρον  καὶ   πρέπον, καὶ λέγει λέγει
[328]   λέγεις; οὕτως, ἔφη Πολέμαρχος.  καὶ   πρός γε παννυχίδα ποιήσουσιν, ἣν
[342]   καὶ ἂν αὐτὸς δημιουργῇ,  καὶ   πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ τὸ
[332]   δίκαιος; ἐν τίνι πράξει  καὶ   πρὸς τί ἔργον δυνατώτατος φίλους
[336]   λέγῃς. καὶ ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην  καὶ   προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην, καί μοι
[332]   τοῦ ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ  καὶ   προσήκει, κακόν τι. ἠινίξατο ἄρα,
[332]   τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον  καὶ   προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται; τί
[332]   δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον  καὶ   προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ
[342]   τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί τε  καὶ   προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ
[353]   ἀλλ' ἀντὶ τῆς ἀρετῆς κακίαν;  καὶ   πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα γὰρ
[345]   δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ πλείονος ποιούμενοι.  καὶ   πῶς, ἔφη, σὲ πείσω; εἰ
[348]   σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ  καὶ   ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν,
[332]   ἔφη, σώμασιν φάρμακά τε  καὶ   σιτία καὶ ποτά. δὲ
[330]   μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται ἤδη  καὶ   σκοπεῖ εἴ τινά τι ἠδίκησεν.
[342]   ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν;  καὶ   σκόπει ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ·
[333]   καρποῦ κτῆσιν; ναί. καὶ μὴν  καὶ   σκυτοτομική; ναί. πρός γε ὑποδημάτων
[353]   μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις  καὶ   σμίλῃ καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς
[328]   ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ δὴ  καὶ   σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην ὅτι
[349]   γε καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ  καὶ   σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη,
[350]   διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι  καὶ   σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν
[348]   τόδε ἐθαύμασα, εἰ ἐν ἀρετῆς  καὶ   σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν,
[329]   ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ  καὶ   Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην
[350]   ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν ἀγαθός τε  καὶ   σοφός, δὲ ἄδικος ἀμαθής
[350]   φημί. ἄρα ἀγαθός τε  καὶ   σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου οὐκ
[352]   καὶ νῦν. ὅτι μὲν γὰρ  καὶ   σοφώτεροι καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι
[351]   δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους  καὶ   στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους εἶναι κοινῇ
[340]   κατὰ τὸν ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ  καὶ   σὺ ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν
[339]   συμφέρον μὲν οὖν, Θρασύμαχε,  καὶ   σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον εἶναι καίτοι
[335]   δ' ἐγώ, κοινῇ ἐγώ τε  καὶ   σύ, ἐάν τις αὐτὸ φῇ
[337]   μή; ἄλλο τι οὖν, ἔφη,  καὶ   σὺ οὕτω ποιήσεις· ὧν ἐγὼ
[330]   ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν  καὶ   συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν
[341]   ἄρχοντα ὄντα. πρὸς ταῦτα κακούργει  καὶ   συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι οὐδέν
[341]   μανῆναι ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα  καὶ   συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη,
[335]   δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;  καὶ   (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ κακούς;
[344]   δ' ἄδικον ἑαυτῷ λυσιτελοῦν τε  καὶ   συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν Θρασύμαχος
[328]   δεῖπνον καὶ τὴν παννυχίδα θεασόμεθα.  καὶ   συνεσόμεθά τε πολλοῖς τῶν νέων
[333]   χρησιμώτερος τῶν ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι  καὶ   σῶν εἶναι, Σώκρατες. οὐκοῦν
[346]   ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν  καὶ   τὰ ἀλλότρια κακὰ μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα,
[352]   ἴθι δή, ἦν δ' ἐγώ,  καὶ   τὰ λοιπά μοι τῆς ἑστιάσεως
[348]   μὲν οὖν, δ' ὅς,  καὶ   τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ· ἔστι
[353]   ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι  καὶ   τὰ τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ
[334]   αὐτὸς φύλαξ ἀγαθός, ὅσπερ  καὶ   τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ
[348]   καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν εἶναι  καὶ   τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις ~(ἃ
[353]   ἀπεργάσεται; πάνυ γε. (τίθεμεν οὖν  καὶ   τἆλλα πάντα εἰς τὸν αὐτὸν
[334]   τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ βουλεύματα  καὶ   τὰς ἄλλας πράξεις; πάνυ γε.
[329]   δὲ οὐδὲ ζῶντες. (ἔνιοι δὲ  καὶ   τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ
[337]   κείνη εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους,  καὶ   ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε καὶ
[341]   γοῦν, ἔφη, ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν  καὶ   ταῦτα. ἅδην, ἦν δ' ἐγώ,
[342]   ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε μὲν  καὶ   ταῦτα τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ περὶ
[338]   γὰρ εἶ, ἔφη, Σώκρατες,  καὶ   ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ἂν κακουργήσαις
[352]   ὄντες, ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι  καὶ   τελέως ἄδικοι τελέως εἰσὶ καὶ
[351]   γε ἀρίστη μάλιστα ποιήσει  καὶ   τελεώτατα οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην,
[342]   ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται,  καὶ   τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης,
[346]   δύναμις· τὴν ἰατρικὴν σὺ  καὶ   τὴν κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς;
[333]   ὅταν δὲ χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν  καὶ   τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ
[328]   ἐξαναστησόμεθα γὰρ μετὰ τὸ δεῖπνον  καὶ   τὴν παννυχίδα θεασόμεθα. καὶ συνεσόμεθά
[341]   καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην  καὶ   τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ,
[349]   ἆρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν  καὶ   τῆς δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ
[336]   πάλαι φλυαρία (ἔχει, Σώκρατες;  καὶ   τί εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι
[340]   αὐτῷ μαρτυρήσῃς, Κλειτοφῶν ὑπολαβών.  καὶ   τί, ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς
[331]   αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως  καὶ   τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς τι
[339]   (οἴου τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,  καὶ   τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί
[343]   τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν  καὶ   τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ
[329]   γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν,  καὶ   τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον·
[343]   ἀγνοεῖς ὅτι μὲν δικαιοσύνη  καὶ   τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ
[340]   τοῦτο ποιητέον εἶναι τῷ ἥττονι,  καὶ   τὸ δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ'
[342]   δημιουργῇ, καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων  καὶ   τὸ ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον,
[351]   γε σὺ ποιῶν· ἀλλὰ δὴ  καὶ   τόδε μοι χάρισαι καὶ λέγε·
[343]   τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς τε οἰκείοις  καὶ   τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν ἐθέλῃ
[330]   ὀνομαστὸς ἐγένετο οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος.  καὶ   τοῖς δὴ μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς
[351]   καὶ ἐχθροὶ ἔσονται ἀλλήλοις τε  καὶ   τοῖς δικαίοις; ἔσονται, ἔφη. ἐὰν
[352]   ἑαυτῷ, ἔπειτα ἐχθρὸν καὶ ἑαυτῷ  καὶ   τοῖς δικαίοις· γάρ; ναί.
[332]   πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί. ἆρα  καὶ   τοῖς μὴ πολεμοῦσιν δίκαιος
[344]   καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ  καὶ   τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται
[341]   ποτέρως λέγεις τὸν ἄρχοντά τε  καὶ   τὸν κρείττονα, τὸν ὡς ἔπος
[334]   δοκοῦντά τε, δ' ὅς,  καὶ   τὸν ὄντα χρηστὸν φίλον· ~(τὸν
[338]   ἀρχομένοις εἶναι, τὸ σφίσι συμφέρον,  καὶ   τὸν τούτου ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς
[329]   δεσπότην ἀποδράς. εὖ οὖν μοι  καὶ   τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ
[347]   ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς,  καὶ   τότε ἔρχονται ἐπὶ τὸ ἄρχειν
[329]   ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι  καὶ   τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν
[349]   δὲ ἄδικος τοῦ τε ὁμοίου  καὶ   (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα, ἔφη, εἴρηκας.
[350]   καὶ ἀμαθὴς τοῦ τε ὁμοίου  καὶ   τοῦ ἐναντίου. φαίνεται. οὐκοῦν,
[330]   γέγονα χρηματιστὴς τοῦ τε πάππου  καὶ   τοῦ πατρός. μὲν γὰρ
[339]   τοῦ κρείττονος συμφέρον ποιεῖν ἀλλὰ  καὶ   τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον. τί
[338]   φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι  καὶ   τοὺς ἄλλους. εἰπόντος δέ μου
[335]   ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ' ἀνάγκη.  καὶ   τοὺς βλαπτομένους ἄρα, φίλε,
[343]   καὶ τὸ αὑτῶν, καὶ δὴ  καὶ   τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας,
[332]   τοὺς φίλους ἄρα εὖ ποιεῖν  καὶ   τοὺς ἐχθροὺς κακῶς δικαιοσύνην λέγει;
[335]   δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή;  καὶ   τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ τοὺς βλαπτομένους
[342]   τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης,  καὶ   τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ
[349]   ἄδικος, δὲ δίκαιος οὐδέτερα;  καὶ   τοῦτ' ἔφη, εὖ. οὐκοῦν, ἦν
[351]   δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη.  καὶ   τοῦτό γε ἀρίστη μάλιστα
[339]   ἂν θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις,  καὶ   τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον; πῶς
[338]   κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον εἶναι.  καὶ   τοῦτο, Θρασύμαχε, τί ποτε
[337]   καὶ ταῦτ' ἐγὼ ᾔδη τε  καὶ   τούτοις προύλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι
[338]   δὲ τῶν ἄλλων περιιόντα μανθάνειν  καὶ   τούτων μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι. ὅτι
[329]   ἐστι καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ  καὶ   τούτων πέρι καὶ τῶν γε
[349]   ἐγώ, καὶ ἔοικε τῷ φρονίμῳ  καὶ   τῷ ἀγαθῷ ἄδικος,
[352]   τε καὶ τῷ ἐναντίῳ παντὶ  καὶ   τῷ δικαίῳ; οὐχ οὕτως; πάνυ
[352]   δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ τε  καὶ   τῷ ἐναντίῳ παντὶ καὶ τῷ
[329]   ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι  καὶ   τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους
[332]   καὶ ἐχθροὺς κακῶς πρὸς νόσον  καὶ   ὑγίειαν; ἰατρός. (τίς δὲ πλέοντας
[343]   οἰκεία δὲ τοῦ πειθομένου τε  καὶ   ὑπηρετοῦντος βλάβη, δὲ ἀδικία
[344]   μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀλλὰ  καὶ   ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅσοι ἂν
[351]   ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ  καὶ   ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς
[353]   ψυχῇ δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν  καὶ   φαῖμεν ἴδια ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ
[348]   φῂς εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν  καὶ   φημί, ἔφη, καὶ δι' ἅ,
[334]   μητρὸς πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾷ τε  καί   φησιν αὐτὸν πάντας ἀνθρώπους κεκάσθαι
[347]   οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν τε  καὶ   φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος λέγεταί τε
[351]   παρέχει, δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν  καὶ   φιλίαν· γάρ; ἔστω,
[348]   οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη.  καὶ   φρόνιμοί σοι, Θρασύμαχε, δοκοῦσιν
[330]   οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ δέος  καὶ   φροντὶς περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ
[333]   εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ, οὗτος  καὶ   φυλάξασθαι; πάνυ γε. ἆρ' οὖν
[334]   τις ἄρα δεινὸς φύλαξ, τούτου  καὶ   φὼρ δεινός. ἔοικεν. εἰ ἄρα
[329]   ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι  καὶ   χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ τοῦ Σοφοκλέους
[354]   Θρασύμαχε, ἐπειδή μοι πρᾷος ἐγένου  καὶ   χαλεπαίνων ἐπαύσω. οὐ μέντοι καλῶς
[328]   πορεύεσθαι, ποία τίς ἐστιν, τραχεῖα  καὶ   χαλεπή, ῥᾳδία καὶ εὔπορος.
[328]   δὴ καὶ Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον  καὶ   Χαρμαντίδην τὸν Παιανιᾶ καὶ Κλειτοφῶντα
[333]   (ἆρ' οὖν δίκαιος ἀγαθὸς  καὶ   χρήσιμος κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν,
[346]   τῷ ἑτέραν τὴν δύναμιν ἔχειν;  καί,   μακάριε, μὴ παρὰ δόξαν
[342]   ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ  καὶ   ἂν αὐτὸς δημιουργῇ, καὶ
[347]   τὴν δὲ ζημίαν ἥντινα λέγεις  καὶ   ὡς ἐν μισθοῦ μέρει εἴρηκας,
[330]   τῆς τοῦ γήρως ἀσθενείας  καὶ   ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν τῶν
[342]   τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως  καὶ   ὦτα ἀκοῆς καὶ διὰ ταῦτα
[353]   ἔφη, τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν  καὶ   ὦτα στερόμενα τῆς αὑτῶν ἀρετῆς
[346]   τὸ αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται  καὶ   ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ' τέτακται.
[346]   ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν  καὶ   ὠφελίαν ἑκάστη τούτων ἰδίαν τινὰ
[346]   αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ  πάλαι   ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ
[336]   μέσον φθεγξάμενος, τίς, ἔφη, ὑμᾶς  πάλαι   φλυαρία (ἔχει, Σώκρατες; καὶ
[328]   ἴσθι ὅτι ἔμοιγε ὅσον αἱ  ἄλλαι   αἱ κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ
[346]   ἐν τῷ πλεῖν, καὶ αἱ  ἄλλαι   οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν καὶ
[338]   τυραννὶς δὲ τυραννικούς, καὶ αἱ  ἄλλαι   οὕτως· θέμεναι δὲ ἀπέφηναν τοῦτο
[346]   αὐτῇ ἑπομένη μισθόν, καὶ αἱ  ἄλλαι   πᾶσαι οὕτως τὸ αὑτῆς ἑκάστη
[351]   ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ ἀδικίας. πάνυ  ἄγαμαι,   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,
[354]   ἐπαύσω. οὐ μέντοι καλῶς γε  (εἱστίαμαι,   δι' ἐμαυτὸν ἀλλ' οὐ διὰ
[338]   ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ ὅσην δύναμαι.  δύναμαι   δὲ ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα γὰρ
[338]   ἐκτίνειν, ψεύδῃ· ἐκτίνω γὰρ ὅσην  δύναμαι.   δύναμαι δὲ ἐπαινεῖν μόνον· χρήματα
[341]   εἴ τι δύνασαι οὐδέν σου  παρίεμαι   ἀλλ' οὐ μὴ οἷός τ'
[350]   οὐ μέμνησαι, Θρασύμαχε;  μέμνημαι,   ἔφη· ἀλλ' ἔμοιγε οὐδὲ
[330]   τι ὅσην ἐγὼ νῦν οὐσίαν  κέκτημαι   παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν, Λυσανίας
[345]   ἐμόν, ὅτι οὐ πείθομαι οὐδ'  οἶμαι   ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ'
[353]   θήσομεν μὲν οὖν. νῦν δὴ  οἶμαι   ἄμεινον ἂν μάθοις ἄρτι
[336]   δ' ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος; ἔφη.  οἶμαι   αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι Περδίκκου
[338]   αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ·  οἶμαι   γάρ σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε
[339]   ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται;  οἶμαι   ἔγωγε, ἔφη. (οἴου τοίνυν, ἦν
[346]   ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα ἐργάζηται;  οἶμαι   ἔγωγε. οὐκοῦν, Θρασύμαχε, τοῦτο
[339]   τοὺς δέ τινας οὐκ ὀρθῶς;  οἶμαι   ἔγωγε. τὸ δὲ ὀρθῶς ἆρα
[340]   καὶ γραμματιστής· τὸ δ'  οἶμαι   ἕκαστος τούτων, καθ' ὅσον τοῦτ'
[352]   γε. καὶ ἐν ἑνὶ δὴ  οἶμαι   ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ
[335]   ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ γὰρ θερμότητος  οἶμαι   ἔργον ψύχειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.
[344]   λυσιτελεστάτην ζωὴν ζῴη; ἐγὼ γὰρ  οἶμαι,   ἔφη Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως
[337]   ἡμεῖς Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε  οἶμαι,   δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης
[340]   κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ'  οἶμαι   λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως, ὅτι
[333]   ἵππον· τότε (δέ, ὡς ἐγὼ  οἶμαι,   ἱππικός. γάρ; φαίνεται.
[336]   γε σύ, φίλε. ἀλλ'  οἶμαι   οὐ δυνάμεθα· ~ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς
[353]   οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ' ἂν  οἶμαι   οὕτω καλῶς ὡς δρεπάνῳ τῷ
[332]   ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ γε  οἶμαι   παρά γε τοῦ ἐχθροῦ τῷ
[337]   σου ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον  οἶμαί   σοι ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο
[329]   ἐκίνουν καὶ εἶπον· Κέφαλε,  οἶμαί   σου τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα
[346]   οὐ δῆτα, ἔφη. οὐδέ γ'  οἶμαι,   τὴν μισθωτικήν, ἐὰν ὑγιαίνῃ τις
[341]   ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν  οἶμαι   τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν
[333]   ναί. πρός γε ὑποδημάτων ἂν  οἶμαι   φαίης κτῆσιν; πάνυ γε. τί
[351]   καὶ ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως  οἶμαι   φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ
[351]   πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ, ἔφη,  χαρίζομαι.   εὖ γε σὺ ποιῶν· ἀλλὰ
[348]   ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ' οὐ  πείθομαι.   βούλει οὖν αὐτὸν πείθωμεν, ἂν
[345]   τό γ' ἐμόν, ὅτι οὐ  πείθομαι   οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον
[350]   οὖν ἔα με εἰπεῖν ὅσα  βούλομαι,   ἤ, εἰ βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα·
[348]   ἀληθῆ λέγει; πῶς γὰρ οὐ  βούλομαι;   δ' ὅς. ἂν μὲν
[336]   ἂν λέγῃς· ὡς ἐγὼ οὐκ  ἀποδέξομαι   ἐὰν ὕθλους τοιούτους λέγῃς. καὶ
[337]   ὅτι τετράκις τρία· ὡς οὐκ  ἀποδέξομαί   σου ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον
[339]   εἰ δὲ ἀληθὲς μή,  πειράσομαι   μαθεῖν. τὸ συμφέρον μὲν οὖν,
[354]   μὴ οἶδα ἐστιν, σχολῇ  εἴσομαι   εἴτε ἀρετή τις οὖσα τυγχάνει
[350]   εἶεν” ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι καὶ  ἀνανεύσομαι.   μηδαμῶς, ἦν δ' ἐγώ, παρά
[350]   μύθους λεγούσαις, εἶεν” ἐρῶ καὶ  κατανεύσομαι   καὶ ἀνανεύσομαι. μηδαμῶς, ἦν δ'
[352]   θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ σοι  ἐναντιώσομαι,   ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι
[352]   σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ τοῖσδε  ἀπέχθωμαι.   ἴθι δή, ἦν δ' ἐγώ,
[337]   Θρασύμαχε, πῶς λέγεις; μὴ  ἀποκρίνωμαι   ὧν προεῖπες μηδέν; πότερον,
[351]   δ' ὅς, ἵνα σοι μὴ  διαφέρωμαι.   ἀλλ' εὖ γε σὺ ποιῶν,
[332]   τοῦτο παρακατέθετο· γάρ;  ναί.   ἀποδοτέον δέ γε οὐδ' ὁπωστιοῦν
[332]   καὶ μὴ πλέουσι δὴ κυβερνήτης.  ναί.   ἆρα καὶ τοῖς μὴ πολεμοῦσιν
[352]   καὶ τοῖς δικαίοις· γάρ;  ναί.   δίκαιοι δέ γ' εἰσίν,
[350]   οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ ἀνομοίου;  ναί.   ἔοικεν ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[342]   τὸ συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι.  ναί,   ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ'
[333]   ναί. πρός γε καρποῦ κτῆσιν;  ναί.   καὶ μὴν καὶ σκυτοτομική; ναί.
[335]   ἔσται, ἐχθρὸς δὲ πονηρός.  ναί.   κελεύεις δὴ ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ
[340]   δήπου προστάττεται τοῖς ἥττοσιν ποιεῖν.  ~(ναὶ   μὰ Δί' ἔφη, Σώκρατες,
[335]   ἔργον ψύχειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.  ναί.   οὐδὲ ξηρότητος ὑγραίνειν ἀλλὰ τοῦ
[353]   δέ; ὤτων ἦν τι ἔργον;  ναί.   οὐκοῦν καὶ ἀρετή; καὶ ἀρετή.
[350]   οὐ δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ δέ;  ναί.   περὶ πάσης δὴ ὅρα ἐπιστήμης
[333]   καὶ γὰρ γεωργία· οὔ;  ναί.   πρός γε καρποῦ κτῆσιν; ναί.
[333]   ναί. καὶ μὴν καὶ σκυτοτομική;  ναί.   πρός γε ὑποδημάτων ἂν οἶμαι
[349]   ἀγαθόν, δὲ ἄφρονα, κακόν;  ναί.   τί δὲ ἰατρικόν; οὐχ οὕτως;
[336]   δοκεῖ εἶναι τὸ ῥῆμα, τὸ  φάναι   δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν φίλους
[344]   βιωσόμεθα ἀγνοοῦντες σὺ φῂς  εἰδέναι.   ἀλλ' ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ ἡμῖν
[337]   μὲν μὴ εἰδὼς μηδὲ φάσκων  εἰδέναι,   ἔπειτα, εἴ τι καὶ οἴεται,
[338]   λέγειν· σὺ γὰρ δὴ φῂς  εἰδέναι   καὶ ἔχειν εἰπεῖν. μὴ οὖν
[354]   γέγονεν ἐκ τοῦ διαλόγου μηδὲν  (εἰδέναι·   ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον μὴ
[336]   ἀλλ' εἴπερ ὡς ἀληθῶς βούλει  εἰδέναι   τὸ δίκαιον ὅτι ἔστι, μὴ
[339]   καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους  τιθέναι   τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς
[328]   οὐδὲν ἂν σὲ ἔδει δεῦρο  (ἰέναι,   ἀλλ' ἡμεῖς ἂν παρὰ σὲ
[347]   τὸ ἑκόντα ἐπὶ τὸ ἄρχειν  ἰέναι   ἀλλὰ μὴ ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν
[328]   δέ σε χρὴ πυκνότερον δεῦρο  ἰέναι.   ὡς εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε
[331]   ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε  ἀπιέναι   δεδιότα, μέγα μέρος εἰς τοῦτο
[344]   ἐμβαλὼν λόγον ἐν νῷ ἔχεις  ἀπιέναι   πρὶν διδάξαι ἱκανῶς μαθεῖν
[344]   Θρασύμαχος ἐν νῷ εἶχεν  ἀπιέναι,   ὥσπερ βαλανεὺς ἡμῶν καταντλήσας κατὰ
[334]   ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου  μεμαθηκέναι   αὐτό· καὶ γὰρ ἐκεῖνος (τὸν
[335]   Σιμωνίδην Βίαντα Πιττακὸν  εἰρηκέναι   τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν
[349]   τοῖς τοιούτοις, δὲ μὴ  ἐοικέναι;   καλῶς. τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος
[349]   ἔφη, τοιοῦτος ὢν καὶ  ἐοικέναι   τοῖς τοιούτοις, δὲ μὴ
[330]   εἰπέ· τί μέγιστον οἴει ἀγαθὸν  ἀπολελαυκέναι   τοῦ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ,
[338]   τυραννικούς, καὶ αἱ ἄλλαι οὕτως·  θέμεναι   δὲ ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον τοῖς
[331]   γάρ με ἤδη τῶν ἱερῶν  ἐπιμεληθῆναι.   οὐκοῦν, ἔφη, ἐγώ, Πολέμαρχος,
[341]   γὰρ ἄν με, εἶπον, οὕτω  μανῆναι   ὥστε ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα καὶ
[336]   καὶ οὐ σπουδάζειν ὅτι μάλιστα  φανῆναι   αὐτό. οἴου γε σύ,
[328]   σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ μοι  χρῆναι   παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ τινὰ
[329]   γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν  εἶναι.   ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ
[328]   Γλαύκων, ἔοικεν, ἔφη, μενετέον  εἶναι.   ἀλλ' εἰ δοκεῖ, ἦν δ'
[340]   τοὺς ἄρχοντας ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους  εἶναι   ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης
[331]   πότερα τὴν ἀλήθειαν αὐτὸ φήσομεν  εἶναι   ἁπλῶς οὕτως καὶ τὸ ἀποδιδόναι
[332]   Σιμωνίδης τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον  εἶναι   ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι νὴ Δί'
[342]   κυβερνήτης ἀκριβὴς ναυτῶν  εἶναι   ἄρχων ἀλλ' οὐ ναύτης; (ὡμολόγηται.
[342]   γὰρ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων  εἶναι   ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής.
[345]   ἐπεὶ τά γε αὑτῆς ὥστ'  εἶναι   βελτίστη ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως
[328]   καὶ μάλα πρεσβύτης μοι ἔδοξεν  εἶναι·   διὰ χρόνου γὰρ καὶ (ἑωράκη
[339]   ~ἐν ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν  εἶναι   δίκαιον, τὸ τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς
[353]   οὐκοῦν ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς  εἶναι   δικαιοσύνην, κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν
[352]   καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν  εἶναι   ἑαυτῷ τε καὶ τῷ ἐναντίῳ
[339]   μέντοι τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον φῂς  εἶναι;   ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν
[340]   Πολέμαρχε, ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον  εἶναι   ἔθετο Θρασύμαχος. καὶ γὰρ τὸ
[340]   κρείττονος, Κλειτοφῶν, συμφέρον (δίκαιον  εἶναι   ἔθετο. ταῦτα δὲ ἀμφότερα θέμενος
[353]   δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου (πράγματος ἔργον  εἶναι.   εἶεν, ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν
[353]   οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκεῖ σοι  εἶναι   ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον τι
[334]   καὶ κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις  εἶναι,   ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων
[346]   ἑκάστης τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν  εἶναι;   ἔστω, ἔφη. ἥντινα ἄρα ὠφελίαν
[349]   ἂν πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον  εἶναι,   οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ'
[336]   τίνος; ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου  εἶναι   Περδίκκου Ξέρξου
[344]   μᾶλλον συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον  εἶναι   τὸ δίκαιον. πάντων δὲ
[334]   πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς  εἶναι,   τοὺς ὄντας, κἂν μὴ
[347]   τοῦ δικαίου ἔγωγε λυσιτελέστερον βίον  εἶναι.   ~(ἤκουσας, ἦν δ' ἐγώ, ὅσα
[345]   δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ ἀναγκαῖον  εἶναι   ἡμῖν ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ'
[352]   μοι λέγε· δοκεῖ τί σοι  εἶναι   ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν
[348]   φρόνιμοί σοι, Θρασύμαχε, δοκοῦσιν  εἶναι   καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι; οἵ
[351]   σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον  εἶναι   καὶ ἄλλας πόλεις ἐπιχειρεῖν δουλοῦσθαι
[348]   αὖ ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον  εἶναι,   καὶ αὖθις οὗτος, καὶ ἄλλον
[339]   ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ τι  εἶναι   καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον,
[338]   τὸ σῶμα, τοῦτο τὸ (σιτίον  εἶναι   καὶ ἡμῖν τοῖς ἥττοσιν ἐκείνου
[336]   ἂν ἄλλο τις αὐτὸ φαίη  εἶναι;   (καὶ Θρασύμαχος πολλάκις μὲν
[350]   οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν  εἶναι   καὶ σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν
[348]   αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ ἰσχυρὸν  εἶναι   καὶ τἆλλα αὐτῷ πάντα προσθήσεις
[338]   τοῦ κρείττονος φῂς συμφέρον δίκαιον  εἶναι.   καὶ τοῦτο, Θρασύμαχε, τί
[339]   Θρασύμαχε, καὶ σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον  εἶναι   καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως μὴ
[351]   ἀλλήλους καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους  εἶναι   κοινῇ μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ
[347]   τὸν τοῦ ἀδίκου βίον φάσκων  εἶναι   κρείττω τὸν τοῦ δικαίου.
[353]   ζῆν; οὐ ψυχῆς φήσομεν ἔργον  εἶναι;   μάλιστά γ' ἔφη. οὐκοῦν καὶ
[334]   δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν χρηστοὺς  εἶναι   μὴ ὄντας, πολλοὺς δὲ τοὐναντίον;
[334]   τὸν δοκοῦντα χρηστόν, τοῦτον φίλον  εἶναι.   νῦν δὲ πῶς, ἦν δ'
[334]   Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν  εἶναι   λόγος. τοὺς ἀδίκους ἄρα,
[347]   πολὺ δέ μοι δοκεῖ μεῖζον  εἶναι   νῦν λέγει Θρασύμαχος, τὸν
[328]   δὴ ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν  εἶναι   οἱ ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ
[347]   τὸ φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον  εἶναι   ὄνειδος λέγεταί τε καὶ ἔστιν;
[354]   ἔφη. ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε  εἶναι   οὐ λυσιτελεῖ, εὐδαίμονα δέ. πῶς
[327]   τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν  εἶναι,   οὐ μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν
[331]   τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου ἀξίαν  εἶναι,   οὔ (τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ
[345]   οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον  εἶναι,   οὐδ' ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν
[353]   ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης  εἶναι;   οὐδενὶ ἄλλῳ. τί δ' αὖ
[345]   ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ  εἶναι   οὕτω δὲ ᾤμην ἔγωγε νυνδὴ
[331]   ἔχοντι, Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον  εἶναι.   (παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ, λέγεις,
[352]   (ἂν) ταῦτα τούτων φαμὲν ἔργα  εἶναι;   πάνυ γε. ~(τί δέ; μαχαίρᾳ
[348]   τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς  εἶναι;   (πάνυ μὲν οὖν καὶ φημί,
[339]   ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ οὑτωσί, δίκαιον  εἶναι   ποιεῖν τοὐναντίον σὺ
[334]   τοὺς ἐχθρούς. (φίλους δὲ λέγεις  εἶναι   πότερον τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς
[343]   μηδὲν ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ δίκαιον  εἶναι,   πρὸς δὲ τούτοις ἀπεχθέσθαι τοῖς
[333]   ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν χρήσιμον  εἶναι;   πρὸς τὰ συμβόλαια, Σώκρατες.
[341]   ἄλλο ὅτι μάλιστα τελέαν  εἶναι;   (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην
[341]   με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ σώματι  εἶναι   σώματι προσδεῖταί τινος, εἴποιμ'
[340]   κακὰ προστάττειν, τοῖς δὲ δίκαιον  εἶναι   ταῦτα ποιεῖν. τὸ γὰρ τὰ
[350]   ἔφαμεν δὲ δὴ καὶ ἰσχυρὸν  εἶναι   τὴν ἀδικίαν. οὐ μέμνησαι,
[333]   φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον  εἶναι   τὴν δικαιοσύνην, ὅταν δὲ χρῆσθαι,
[339]   συμβαίνει τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ  εἶναι   τὸ αὐτὸ δίκαιον, τὸ τοῦ
[336]   ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ τί φῂς  εἶναι   τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως μοι
[338]   δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ  εἶναι   τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι
[347]   ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν  εἶναι   τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ
[336]   δ' ἐγώ, οὗ μοι δοκεῖ  εἶναι   τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον
[338]   ἀπέφηναν τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις  εἶναι,   τὸ σφίσι συμφέρον, καὶ τὸν
[339]   δὲ προστιθεῖς καὶ αὐτὸ φῂς  εἶναι   τὸ τοῦ κρείττονος, ἐγὼ δὲ
[339]   ἂν προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον  εἶναι   τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ
[338]   δὲ φιλονικεῖν πρὸς τὸ ἐμὲ  εἶναι   τὸν ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν,
[335]   τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον  εἶναι   τὸν μὲν φίλον εὖ ποιεῖν,
[334]   ὅσοι διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον  εἶναι   τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν πονηροὶ
[336]   τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι δίκαιον  εἶναι   τοὺς μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς
[335]   ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τις δίκαιον  εἶναι,   τοῦτο δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ
[341]   καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτῷ τοιούτῳ  εἶναι.   τούτῳ οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ
[346]   ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν  εἶναι,   τῷ ἑτέραν τὴν δύναμιν ἔχειν;
[340]   κρείττων αὑτῷ συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον  εἶναι   τῷ ἥττονι, καὶ τὸ δίκαιον
[340]   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον δοκοῦν  εἶναι   τῷ κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε
[336]   οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας  εἶναι   ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει
[353]   καὶ ἀρετήν φαμέν τινα ψυχῆς  εἶναι;   φαμέν. (ἆρ' οὖν ποτε,
[339]   αὑτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δὲ δίκαιον  εἶναι   φῇς ταῦτα ποιεῖν ἐκεῖνοι
[335]   δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ μὴ  εἶναι   φίλον. καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ
[333]   ἄλλων; ὅταν παρακαταθέσθαι καὶ σῶν  εἶναι,   Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις ὅταν
[339]   ἄρχουσί τε καὶ κρείττοσι δίκαιον  εἶναι   ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν οἱ μὲν
[350]   ἑκάτερος εἴη, τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον  εἶναι.   ὡμολογοῦμεν γάρ. μὲν ἄρα
[348]   μέντοι αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις  εἶναι   ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν
[349]   ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας  θεῖναι.   ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ
[335]   πονηρός. ναί. κελεύεις δὴ ἡμᾶς  προσθεῖναι   τῷ δικαίῳ ὡς τὸ
[327]   Κεφάλου ἐκέλευσε δραμόντα τὸν παῖδα  περιμεῖναί   κελεῦσαι. καί μου ὄπισθεν
[327]   ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος  περιμεῖναι.   καὶ ἐγὼ μετεστράφην τε καὶ
[344]   αὐτὸν οἱ παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν  ὑπομεῖναί   τε καὶ παρασχεῖν τῶν εἰρημένων
[347]   φιλότιμοι. δεῖ δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην  προσεῖναι   καὶ ζημίαν, εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν
[327]   πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ ἡμᾶς  ἀφεῖναι;   καὶ δύναισθ' ἄν,
[348]   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,  ἀπόκριναι   ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς. τὴν τελέαν
[336]   ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς  ἀπόκριναι   καὶ εἰπὲ τί φῂς εἶναι
[328]   ἄλλαι αἱ κατὰ τὸ σῶμα  ἡδοναὶ   ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ
[328]   τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε καὶ  ἡδοναί.   μὴ οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ
[330]   τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα δεῖ ἐκεῖ  διδόναι   (δίκην, καταγελώμενοι τέως, τότε δὴ
[332]   τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι  ἀποδιδόναι.   ἄλλο μέντοι νὴ Δί' ἔφη·
[331]   εἶναι ἁπλῶς οὕτως καὶ τὸ  ἀποδιδόναι   ἄν τίς τι παρά του
[331]   ὅς, τὸ τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ  ἀποδιδόναι   δίκαιόν ἐστι· τοῦτο λέγων δοκεῖ
[331]   τι ὁτῳοῦν μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῦντι  (ἀποδιδόναι.   ~καίτοι γε ὀφειλόμενόν πού ἐστιν
[338]   μανθάνειν καὶ τούτων μηδὲ χάριν  ἀποδιδόναι.   ὅτι μέν, ἦν δ' ἐγώ,
[331]   ὅτι οὔτε χρὴ τὰ τοιαῦτα  ἀποδιδόναι,   οὔτε δίκαιος ἂν εἴη
[331]   καὶ ἂν λάβῃ τις  ἀποδιδόναι.   πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,
[332]   εἴη δίκαιον, τὸ προσῆκον ἑκάστῳ  ἀποδιδόναι,   τοῦτο δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ
[335]   (εἰ ἄρα τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ  ἀποδιδόναι   φησίν τις δίκαιον εἶναι, τοῦτο
[342]   Θρασύμαχε, ἄρχουσί γε αἱ  τέχναι   καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν
[342]   καὶ κρατοῦσιν ἐκείνου οὗπέρ εἰσιν  τέχναι.   συνεχώρησεν ἐνταῦθα καὶ μάλα μόγις.
[344]   ἐν νῷ ἔχεις ἀπιέναι πρὶν  διδάξαι   ἱκανῶς μαθεῖν εἴτε οὕτως
[338]   μὴ φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε  διδάξαι   καὶ τοὺς ἄλλους. εἰπόντος δέ
[345]   οὐκέτι ᾤου δεῖν ὕστερον ἀκριβῶς  φυλάξαι,   ἀλλὰ πιαίνειν οἴει αὐτὸν τὰ
[352]   πώποτέ τι μετ' ἀλλήλων κοινῇ  πρᾶξαι   ἀδίκους ὄντας, τοῦτο οὐ παντάπασιν
[351]   κοινῇ ἐπί τι ἔρχεται ἀδίκως,  πρᾶξαι   ἄν τι δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν
[333]   δὲ σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ  πατάξαι   δεινότατος ἐν μάχῃ εἴτε πυκτικῇ
[343]   τὴν πόλιν, ὅταν τέ τινες  εἰσφοραὶ   ὦσιν, μὲν δίκαιος ἀπὸ
[341]   κακούργει καὶ συκοφάντει, εἴ τι  δύνασαι   οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ
[346]   ἑπομένη μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι  πᾶσαι   οὕτως τὸ αὑτῆς ἑκάστη ἔργον
[344]   ποιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας καὶ  ἀδικῆσαι   οὐκ ἂν ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν
[354]   ὅτι ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου  ὁρμῆσαι   ἐπὶ τὸ σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ
[350]   εἶναι τὴν ἀδικίαν. οὐ  μέμνησαι,   Θρασύμαχε; μέμνημαι, ἔφη· ἀλλ'
[331]   τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα  ἐξαπατῆσαι   ψεύσασθαι, μηδ' αὖ ὀφείλοντα
[330]   δ' ἐγώ, Κέφαλε, ὧν  κέκτησαι   τὰ πλείω παρέλαβες ἐπεκτήσω;
[327]   δύναισθ' ἄν, δ' ὅς,  πεῖσαι   μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη
[345]   γὰρ οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ  πέπεισαι,   τί σοι ἔτι ποιήσω;
[351]   ἀλλὰ δὴ καὶ τόδε μοι  χάρισαι   καὶ λέγε· δοκεῖς ἂν
[341]   μὴ αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον ἐγγένηται,  διόρισαι   ποτέρως λέγεις τὸν ἄρχοντά τε
[354]   ἁρπάζοντες, πρὶν τοῦ προτέρου μετρίως  ἀπολαῦσαι,   καὶ ἐγώ μοι δοκῶ οὕτω,
[327]   δραμόντα τὸν παῖδα περιμεῖναί  κελεῦσαι.   καί μου ὄπισθεν παῖς
[336]   ὑπὸ τῶν παρακαθημένων διεκωλύετο βουλομένων  διακοῦσαι   τὸν λόγον· ὡς δὲ διεπαυσάμεθα
[329]   ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται  κατατείνουσαι   καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ τοῦ
[347]   τε καὶ φιλάργυρον εἶναι ὄνειδος  λέγεταί   τε καὶ ἔστιν; ἔγωγε, ἔφη.
[346]   οὕτως τὸ αὑτῆς ἑκάστη ἔργον  ἐργάζεται   καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ'
[330]   καὶ δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ  ἀναλογίζεται   ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ τινά
[338]   πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ γε.  (τίθεται   δέ γε τοὺς νόμους ἑκάστη
[332]   Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις  οἴεται   ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν
[337]   εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ τι καὶ  οἴεται,   περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη
[332]   μὲν οὖν, ἔφη, γε  ὀφείλεται   αὐτοῖς, ὀφείλεται δέ γε οἶμαι
[332]   ἔφη, γε ὀφείλεται αὐτοῖς,  ὀφείλεται   δέ γε οἶμαι παρά γε
[331]   τοῦτο τῶν χρημάτων κτῆσις  συμβάλλεται.   ἔχει δὲ καὶ ἄλλας χρείας
[345]   καὶ μὴ διακωλύῃ πράττειν  βούλεται.   ἀλλ' ὠγαθέ, ἔστω μὲν ἄδικος,
[349]   μὴ ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδὲ  βούλεται   δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου;
[329]   χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ τοῦ Σοφοκλέους  γίγνεται,   (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν ἐστι καὶ
[330]   δ' οὖν καὶ δείματος μεστὸς  γίγνεται   καὶ ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ
[329]   ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη  γίγνεται   καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι
[334]   (ὠφελεῖν, τοὺς δὲ ἀγαθοὺς βλάπτειν;  φαίνεται.   ἀλλὰ μὴν οἵ γε ἀγαθοὶ
[337]   οὖν καὶ μὴ ἔστιν ὅμοιον,  φαίνεται   δὲ τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν
[346]   δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ  φαίνεται,   ἔφη. (ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ
[353]   βιώσεται, κακῶς δὲ ἄδικος.  φαίνεται,   ἔφη, κατὰ τὸν σὸν λόγον.
[342]   ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν.  φαίνεται,   ἔφη, οὕτως. ἀλλὰ μήν,
[351]   ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ  φαίνεται   ἔχουσα τὴν δύναμιν, οἵαν,
[333]   οἶμαι, ἱππικός. γάρ;  φαίνεται.   καὶ μὴν ὅταν γε πλοῖον,
[335]   ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου.  φαίνεται.   δέ γε δίκαιος ἀγαθός;
[332]   εἴη. διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς  φαίνεται,   ὅτι τοῦτ' εἴη δίκαιον, τὸ
[342]   ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη,  φαίνεται.   (οὐκ ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[350]   τε ὁμοίου καὶ τοῦ ἐναντίου.  φαίνεται.   οὐκοῦν, Θρασύμαχε, ἦν δ'
[329]   Σώκρατες, οἷόν γέ μοι  φαίνεται.   πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες εἰς
[334]   δικαίους ὠφελεῖν; οὗτος ἐκείνου καλλίων  φαίνεται.   πολλοῖς ἄρα, Πολέμαρχε, συμβήσεται,
[328]   ἡδέως ἂν πυθοίμην ὅτι σοι  φαίνεται   τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη εἶ
[333]   ὅταν δὲ χρῆσθαι, ἀμπελουργική;  φαίνεται.   φήσεις δὲ καὶ ἀσπίδα καὶ
[327]   ἦν δ' ἐγώ, ἔτι ἓν  λείπεται,   τὸ ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς
[353]   ἀρετῇ τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ  ἐργάσεται   τὰ ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς.
[353]   ἀρετῆς κακῶς τὸ αὑτῶν ἔργον  ἀπεργάσεται;   πάνυ γε. (τίθεμεν οὖν καὶ
[353]   ψυχὴ τὰ αὑτῆς ἔργα εὖ  ἀπεργάσεται   στερομένη τῆς οἰκείας ἀρετῆς,
[334]   φαίνεται. πολλοῖς ἄρα, Πολέμαρχε,  συμβήσεται,   ὅσοι διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον
[349]   πράξεως ἄδικος πλεονεκτήσει καὶ  ἁμιλλήσεται   ὡς ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς λάβῃ;
[351]   ἀρετή ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι  φανήσεται   καὶ ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν
[345]   ἡμῖν ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς σοι  κείσεται   ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας
[353]   καὶ δίκαιος ἀνὴρ εὖ  βιώσεται,   κακῶς δὲ ἄδικος. φαίνεται,
[339]   γὰρ τοῦ κρείττονος ἀσύμφορον δήπου  προστάττεται   τοῖς ἥττοσιν ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ
[329]   ἄλλ' ἄττα τῶν τοιούτων  ἔχεται,   καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν
[346]   ἑκάστη τούτων ἰδίαν τινὰ ἡμῖν  παρέχεται   ἀλλ' οὐ κοινήν, οἷον ἰατρικὴ
[351]   ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί τι  ἔρχεται   ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι,
[330]   ἐγγὺς τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν,  εἰσέρχεται   αὐτῷ δέος καὶ φροντὶς περὶ
[327]   αὐτὸς εἴη. οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν  προσέρχεται·   ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν,
[342]   (ἢ αὐτὴ αὑτῇ τὸ συμφέρον  σκέψεται;   οὔτε αὑτῆς οὔτε ἄλλης
[342]   τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ συμφέρον  σκέψεται,   καὶ τῇ σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ
[342]   ἄρχων τὸ τῷ κυβερνήτῃ συμφέρον  σκέψεταί   τε καὶ προστάξει, ἀλλὰ τὸ
[334]   μέν, ἔφη, οὓς ἄν τις  ἡγῆται   χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς δ' ἂν
[342]   ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι;  ὡμολόγηται   γὰρ ἀκριβὴς ἰατρὸς σωμάτων
[339]   τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν; ταῦτ' οὐχ  ὡμολόγηται;   οἶμαι ἔγωγε, ἔφη. (οἴου τοίνυν,
[342]   εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ ναύτης;  (ὡμολόγηται.   οὐκ ἄρα γε τοιοῦτος
[342]   ἀλλ' οὐ χρηματιστής. οὐχ  ὡμολόγηται;   συνέφη. οὐκοῦν καὶ κυβερνήτης
[339]   δοκῶ· σκοπῶμεν δὲ βέλτιον. οὐχ  ὡμολόγηται   τοὺς ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις προστάττοντας
[346]   οὐδ' ὠφελεῖ τότε, ὅταν προῖκα  ἐργάζηται;   οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν, Θρασύμαχε,
[353]   τι κάλλιστα τῶν ἄλλων  ἀπεργάζηται.   ἀλλά, ἔφη, μανθάνω τε καί
[328]   γήραος οὐδῷ” φασιν εἶναι οἱ  ποιηταί,   πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου,
[330]   ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ  ποιηταὶ   τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ οἱ
[346]   μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν ὑγιὴς  γίγνηται   διὰ τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν
[332]   ἀπόδοσις (καὶ λῆψις βλαβερὰ  γίγνηται,   φίλοι δὲ ὦσιν τε
[346]   ἐὰν δὲ μὴ μισθὸς αὐτῇ  προσγίγνηται,   ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται δημιουργὸς
[337]   ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν ἐπειδάν μοι  γένηται,   εἶπον. ἀλλ' ἔστιν, ἔφη
[351]   δή, θαυμάσιε, ἐν ἑνὶ  ἐγγένηται   ἀδικία, μῶν μὴ ἀπολεῖ τὴν
[341]   ἵνα μὴ αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον  ἐγγένηται,   διόρισαι ποτέρως λέγεις τὸν ἄρχοντά
[351]   τὴν δύναμιν, οἵαν, ἂν  ἐγγένηται,   εἴτε πόλει τινὶ εἴτε γένει
[351]   τί δὲ ἂν ἐν δυοῖν  ἐγγένηται;   οὐ διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ
[337]   εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν μὴ  ἀποκρίνηται,   ἄλλου δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον
[336]   φιλοτιμοῦ ἐλέγχων ἐπειδάν τίς τι  ἀποκρίνηται,   ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν
[337]   ὅς· ἵνα Σωκράτης τὸ εἰωθὸς  διαπράξηται·   αὐτὸς μὲν μὴ ἀποκρίνηται, ἄλλου
[344]   καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ  ἀποστερηταὶ   καὶ κλέπται οἱ κατὰ μέρη
[344]   πολιτῶν χρήμασιν καὶ αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος  δουλώσηται,   ἀντὶ τούτων τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων
[337]   εἴη ὅπως μηδὲν ἐρεῖ ὧν  ἡγεῖται   ὑπ' ἀνδρὸς οὐ φαύλου; ~ἀλλὰ
[340]   Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί, ἔφη,  δεῖται   μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ
[342]   τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ  προσδεῖται   ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν.
[341]   ἂν ὅτι παντάπασι μὲν οὖν  προσδεῖται.   διὰ ταῦτα καὶ τέχνη
[342]   οὔτε αὑτῆς οὔτε ἄλλης  προσδεῖται   ἐπὶ τὴν αὑτῆς πονηρίαν τὸ
[342]   ἄλλη τις τέχνη ἔσθ' ὅτι  προσδεῖταί   τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ὄψεως
[341]   ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι σώματι  προσδεῖταί   τινος, εἴποιμ' ἂν ὅτι παντάπασι
[341]   γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης  καλεῖται,   ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην καὶ
[332]   ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ  καλεῖται;   (ἡ τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα.
[332]   ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ  καλεῖται;   τί ἂν οἴει ἡμῖν αὐτὸν
[346]   μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι  ὠφελεῖται   δημιουργὸς ἀπὸ τῆς τέχνης;
[344]   τἀλλότρια καὶ λάθρᾳ καὶ βίᾳ  ἀφαιρεῖται,   καὶ ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ
[346]   καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ'  τέτακται.   ἐὰν δὲ μὴ μισθὸς αὐτῇ
[345]   του μέλει ἐφ'  τέτακται,   ὅπως τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ
[353]   ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον τι  προστέτακται;   ἴωμεν δὲ ἐπὶ τὰ αὐτὰ
[335]   τῇ μουσικῇ οἱ μουσικοὶ ἀμούσους  δύνανται   ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ τῇ ἱππικῇ
[334]   τις δίκαιος, ὡς ἔοικεν,  ἀναπέφανται,   καὶ κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου μεμαθηκέναι
[350]   μὲν ἄρα δίκαιος ἡμῖν  ἀναπέφανται   ὢν ἀγαθός τε καὶ σοφός,
[344]   αἰσχρῶν ὀνομάτων εὐδαίμονες καὶ μακάριοι  (κέκληνται,   οὐ μόνον ὑπὸ τῶν πολιτῶν
[330]   κτησάμενοι διπλῇ οἱ ἄλλοι  ἀσπάζονται   αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ ποιηταὶ
[329]   τι, οὐ μέντοι γε ὅσον  οἴονται·   ~ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ
[347]   τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ  βούλονται   κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ
[335]   οὖν καὶ κύνες βλαπτόμενοι χείρους  γίγνονται   εἰς τὴν τῶν κυνῶν ἀλλ'
[335]   δ' ἵπποι βελτίους χείρους  γίγνονται;   χείρους. ἆρα εἰς τὴν τῶν
[328]   αἱ κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ  ἀπομαραίνονται,   τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ τοὺς
[347]   ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν δείσαντές μοι  φαίνονται   ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς,
[352]   τὸ ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον.  φαίνονται   μὲν οὖν καὶ νῦν, ὥς
[352]   καὶ δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι  φαίνονται,   οἱ δὲ ἄδικοι οὐδὲ πράττειν
[328]   τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον  αὔξονται   αἱ περὶ τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι
[329]   τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως  ὀδύρονται,   καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ
[329]   παροιμίαν· οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν  ὀλοφύρονται   συνιόντες, τὰς ἐν τῇ νεότητι
[351]   διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ  ἔσονται   ἀλλήλοις τε καὶ τοῖς δικαίοις;
[351]   ἀλλήλοις τε καὶ τοῖς δικαίοις;  ἔσονται,   ἔφη. ἐὰν δὲ δή,
[343]   ἡμέρας τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ  ὠφελήσονται.   καὶ οὕτω πόρρω εἶ περί
[351]   ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται; οὐ  διοίσονται   καὶ μισήσουσιν καὶ ἐχθροὶ ἔσονται
[354]   οἱ λίχνοι τοῦ ἀεὶ παραφερομένου  ἀπογεύονται   ἁρπάζοντες, πρὶν τοῦ προτέρου μετρίως
[329]   ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ  ἀποδέχονται.   καὶ λέγουσι μέν τι, οὐ
[347]   ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς, καὶ τότε  ἔρχονται   ἐπὶ τὸ ἄρχειν οὐχ ὡς
[344]   μέρη ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων κακουργημάτων  καλοῦνται   ἐπειδὰν δέ τις πρὸς τοῖς
[346]   τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου  ὠφελοῦνται.   ἔοικεν, ἔφη. φαμὲν δέ γε
[346]   ἔφη. ἥντινα ἄρα ὠφελίαν κοινῇ  ὠφελοῦνται   πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον ὅτι
[338]   ὅτι τῶν πόλεων αἱ μὲν  τυραννοῦνται,   αἱ δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ
[338]   αἱ μὲν τυραννοῦνται, αἱ δὲ  δημοκρατοῦνται,   αἱ δὲ ἀριστοκρατοῦνται; πῶς γὰρ
[338]   αἱ δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ δὲ  ἀριστοκρατοῦνται;   πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν τοῦτο
[339]   λέγεις; οὕτως. δ' ἂν  θῶνται   ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις, καὶ τοῦτό
[344]   ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅσοι ἂν  πύθωνται   αὐτὸν τὴν ὅλην ἀδικίαν ἠδικηκότα·
[330]   πολὺ οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ  κτήσωνται·   οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ
[329]   καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι  παύσωνται   κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ
[344]   καὶ τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ καὶ  κλέπται   οἱ κατὰ μέρη ἀδικοῦντες τῶν
[347]   αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες  κλέπται.   οὐδ' αὖ τιμῆς ἕνεκα· οὐ
[348]   ἀλλήλους σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε  δικασταὶ   καὶ ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν
[335]   τούτῳ τῷ λόγῳ ἀγαθὸς  ἔσται,   ἐχθρὸς δὲ πονηρός. ναί.
[339]   σκεπτέον δή. σκόπει, ἔφη. ταῦτ'  ἔσται,   ἦν δ' ἐγώ. καί μοι
[352]   ἔφη. (καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς  ἔσται   ἄδικος, Θρασύμαχε,
[341]   καὶ οὐδέν γέ σοι πλέον  ἔσται·   (οὔτε γὰρ ἄν με λάθοις
[328]   ὅς, οὐδ' ἴστε ὅτι λαμπὰς  ἔσται   πρὸς ἑσπέραν ἀφ' ἵππων τῇ
[341]   τὸ συμφέρον κρείττονος ὄντος δίκαιον  ἔσται   τῷ ἥττονι ποιεῖν. τὸν τῷ
[344]   μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι καὶ  ἀνδραποδισταὶ   καὶ τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ καὶ
[345]   ὥστ' εἶναι βελτίστη ἱκανῶς δήπου  ἐκπεπόρισται,   ἕως γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ
[344]   ὅταν τις ἀδικήσας μὴ λάθῃ,  ζημιοῦταί   τε καὶ ὀνείδη ἔχει τὰ
[353]   ἴθι δή, μετὰ ταῦτα τόδε  σκέψαι.   ψυχῆς ἔστιν τι ἔργον
[334]   ὅσπερ καὶ τὰ τῶν πολεμίων  κλέψαι   καὶ βουλεύματα καὶ τὰς ἄλλας
[347]   καὶ οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσιν  ἐπιτρέψαι   οὐδὲ ὁμοίοις. ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις
[348]   οὖν καὶ φημί, ἔφη, καὶ  δι'   ἅ, εἴρηκα. φέρε δή, τὸ
[343]   ἄλλη ζημία, τά γε οἰκεῖα  δι'   ἀμέλειαν μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ δὲ
[330]   λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι (ὅτι οὐ  δι'   αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν πόλιν
[354]   οὐ μέντοι καλῶς γε (εἱστίαμαι,  δι'   ἐμαυτὸν ἀλλ' οὐ διὰ σέ·
[334]   οὕτως ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν  Δί'   ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι οἶδα ἔγωγε
[332]   εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι νὴ  Δί'   ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται
[340]   τοῖς ἥττοσιν ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ  Δί'   ἔφη, Σώκρατες, Πολέμαρχος,
[345]   φέρων ἐνθῶ τὸν λόγον; μὰ  Δί'   ἦν δ' ἐγώ, μὴ σύ
[352]   ἐφ' οὓς ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν,  δι'   ἣν ἔπραξαν ἔπραξαν, ὥρμησαν
[347]   ἄρα μισθόν, ἔφην, οὐ συνιεῖς,  δι'   ὃν (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι, ὅταν
[345]   ἄρχοντας, ἑκόντας οἴει ἄρχειν; μὰ  Δί'   οὔκ, ἔφη, ἀλλ' εὖ οἶδα.
[351]   ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι,  εἰ   ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ δῆτα,
[339]   ἀλλ' ὅτι μὲν τοῦτο σκεπτέον  εἰ   ἀληθῆ λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ
[334]   τούτου καὶ φὼρ δεινός. ἔοικεν.  εἰ   ἄρα δίκαιος ἀργύριον δεινὸς
[335]   ἀληθῆ λέγειν, ἔφη, Σώκρατες.  (εἰ   ἄρα τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι
[350]   με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι, ἤ,  εἰ   βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ δέ
[329]   οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι.  εἰ   γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν
[348]   ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ.  εἰ   γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν
[345]   καὶ πῶς, ἔφη, σὲ πείσω;  εἰ   γὰρ οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ
[336]   Θρασύμαχε, μὴ χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι·  εἰ   γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ
[347]   ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν  εἰ   γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ
[337]   γε κωλύει, ἦν δ' ἐγώ·  εἰ   δ' οὖν καὶ μὴ ἔστιν
[351]   δικαιοσύνη σοφία μετὰ δικαιοσύνης·  εἰ   δ' ὡς ἐγὼ ἔλεγον, μετὰ
[339]   δ' ἐγώ, ἔμαθον λέγεις·  εἰ   δὲ ἀληθὲς μή, πειράσομαι
[352]   ὡς σὺ τὸ πρῶτον ἐτίθεσο·  εἰ   δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν οἱ
[329]   τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον·  εἰ   δὲ μή, καὶ γῆρας,
[346]   τοῦ μισθοῦ λῆψις, ἀλλ'  εἰ   δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι, μὲν
[328]   ἔοικεν, ἔφη, μενετέον εἶναι. ἀλλ'  εἰ   δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ, οὕτω
[348]   βούλει λέγειν, ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα,  εἰ   ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας τιθεῖς
[341]   ἔφην ἐγώ, εἴ με ἔροιο  εἰ   ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι σώματι
[331]   παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος ὅπλα,  εἰ   μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ
[339]   ἔφη, προσθήκη. οὔπω δῆλον οὐδ'  εἰ   μεγάλη· ἀλλ' ὅτι μὲν τοῦτο
[347]   (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι καὶ ζημίαν,  εἰ   μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει
[328]   εἰς τὸν Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι.  εἰ   μὲν γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν
[351]   ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης;  (εἰ   μέν, ἔφη, ὡς σὺ ἄρτι
[332]   ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο;  εἰ   μέν τι, ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν,
[336]   ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ οἴου,  εἰ   μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν
[351]   δ' ὅς. τί δ'  εἰ   μὴ ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλον; πάνυ
[336]   αὐτὸν ἐφοβούμην, καί μοι δοκῶ,  εἰ   μὴ πρότερος ἑωράκη αὐτὸν
[343]   τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ  εἰ   μηδεμία ἄλλη ζημία, τά γε
[340]   ἐγώ, Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ'  εἰ   νῦν οὕτω λέγει Θρασύμαχος, οὕτως
[353]   μάθοις ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος  εἰ   οὐ τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον
[350]   καὶ ἔχω περὶ αὐτῶν λέγειν.  εἰ   οὖν λέγοιμι, εὖ οἶδ' ὅτι
[332]   πρὸς Διός, ἦν δ' ἐγώ,  εἰ   οὖν τις αὐτὸν ἤρετο·
[338]   που τό γε τοιόνδε φῄς·  εἰ   Πουλυδάμας ἡμῶν κρείττων παγκρατιαστὴς
[333]   τι σπουδαῖον εἴη δικαιοσύνη,  εἰ   πρὸς τὰ ἄχρηστα χρήσιμον ὂν
[353]   γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ'  εἰ   τῇ οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ τὸ
[349]   ἦν δ' ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ'  εἰ   τοῦ μὲν (δικαίου μὴ ἀξιοῖ
[351]   τόδε δέ μοι λέγε· ἆρα  εἰ   τοῦτο ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν
[337]   μηδέν; πότερον, θαυμάσιε, μηδ'  εἰ   τούτων τι τυγχάνει ὄν, ἀλλ'
[341]   τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ, ἔφην ἐγώ,  εἴ   με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ σώματι
[337]   ἂν θαυμάσαιμι, ἦν δ' ἐγώ·  εἴ   μοι σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν. (τί
[337]   ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ'  εἴ   σοι εἶπεν· Θρασύμαχε, πῶς
[341]   πρὸς ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει,  εἴ   τι δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι
[337]   εἰδὼς μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα,  εἴ   τι καὶ οἴεται, περὶ τούτων
[337]   Θρασύμαχε· εὖ οὖν ᾔδησθα ὅτι  εἴ   τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν τὰ
[330]   καὶ ἀναλογίζεται ἤδη καὶ σκοπεῖ  εἴ   τινά τι ἠδίκησεν. μὲν
[331]   λέγω· πᾶς ἄν που εἴποι,  εἴ   τις λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς
[350]   ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης  εἴ   τίς σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν
[337]   πάντα μᾶλλον ποιήσοις ἀποκρινοῖο,  εἴ   τίς τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς
[329]   πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός τε  εἶ   γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς, εὐφήμει,
[337]   τοῦτο ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ  εἶ,   ἔφη· ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν
[340]   τι καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ  εἶ,   ἔφη, Σώκρατες, ἐν τοῖς
[338]   ἅμα καὶ δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ  εἶ,   ἔφη, Σώκρατες, καὶ ταύτῃ
[337]   τί σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ  εἶ,   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε·
[348]   νομιζόμενα λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος  εἶ   ὅτι φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν
[343]   αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ οὕτω πόρρω  εἶ   περί τε τοῦ δικαίου καὶ
[328]   φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη  εἶ   τῆς ἡλικίας δὴ ἐπὶ
[354]   ἀλλ' ὥσπερ οἱ λίχνοι τοῦ  ἀεὶ   παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν τοῦ
[331]   ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς  ἀεὶ   πάρεστι καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς
[341]   ἀλλ' εἰπέ μοι· τῷ  ἀκριβεῖ   λόγῳ ἰατρός, ὃν ἄρτι ἔλεγες,
[341]   ὡς ἔπος εἰπεῖν τὸν  ἀκριβεῖ   λόγῳ, νυνδὴ ἔλεγες, οὗ
[342]   ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ τῷ  ἀκριβεῖ   λόγῳ· οὕτως ἄλλως ἔχει;
[342]   ἐκείνῳ συμφέρον καὶ πρέπον, καὶ  λέγει   λέγει καὶ ποιεῖ
[332]   καὶ τοὺς ἐχθροὺς κακῶς δικαιοσύνην  λέγει;   δοκεῖ μοι. τίς οὖν δυνατώτατος
[331]   πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ. εὖ οὖν  λέγει   θαυμαστῶς ὡς σφόδρα. πρὸς δὴ
[340]   διαφέρει, ἀλλ' εἰ νῦν οὕτω  λέγει   Θρασύμαχος, οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα. καί
[347]   δοκεῖ μεῖζον εἶναι νῦν  λέγει   Θρασύμαχος, τὸν τοῦ ἀδίκου βίον
[342]   καὶ πρέπον, καὶ λέγει  λέγει   καὶ ποιεῖ ποιεῖ ἅπαντα.
[331]   δῆλον γὰρ ὅτι οὐ τοῦτο  λέγει,   ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν, τό τινος
[348]   πῃ ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ ἀληθῆ  λέγει;   πῶς γὰρ οὐ βούλομαι;
[332]   τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν,  λέγει   Σιμωνίδης τὸ τὰ ὀφειλόμενα δίκαιον
[331]   ἀνήρ τοῦτο μέντοι ὅτι ποτὲ  λέγει,   σὺ μέν, Πολέμαρχε, ἴσως
[331]   ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος  λέγει.   χαριέντως γάρ τοι, Σώκρατες,
[340]   δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος  ὁμολογεῖ   τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς
[341]   λόγῳ ἄρχοντα ὄντα. πρὸς ταῦτα  κακούργει   καὶ συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι
[332]   καλοῖτο; εἰ μέν τι, ἔφη,  δεῖ   ἀκολουθεῖν, Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν
[346]   τοῦ μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ  δεῖ   ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι, μὲν ἰατρικὴ
[335]   γε πονηρούς τε καὶ ἐχθροὺς  δεῖ   βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ' ἵπποι βελτίους
[331]   καὶ παραδίδωμι ὑμῖν τὸν λόγον·  δεῖ   γάρ με ἤδη τῶν ἱερῶν
[347]   ἕνεκα· οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι.  δεῖ   δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι καὶ
[342]   τέχνῃ ἔνι τις πονηρία, καὶ  δεῖ   ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις
[330]   Ἅιδου, ὡς τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα  δεῖ   ἐκεῖ διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι τέως,
[342]   καὶ διὰ ταῦτα ἐπ' αὐτοῖς  δεῖ   τινος τέχνης τῆς τὸ συμφέρον
[328]   τὸ ἄστυ, οὐδὲν ἂν σὲ  ἔδει   δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ' ἡμεῖς ἂν
[346]   οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον  παρασκευάζει,   ἀλλ' ὅπερ πάλαι ἐλέγομεν, τὸ
[346]   ἐλέγομεν, τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ  παρασκευάζει   καὶ ἐπιτάττει, τὸ ἐκείνου συμφέρον
[331]   δ' ὃς γελάσας, καὶ ἅμα  ᾔει   πρὸς τὰ ἱερά. (λέγε δή,
[330]   φροντὶς περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ  εἰσῄει.   οἵ τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι
[350]   δὲ ἄδικος τῷ κακῷ καὶ  ἀμαθεῖ.   κινδυνεύει. ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν,
[345]   διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ γε οὐ  πείθει   ὡς ἔστι τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον.
[330]   ἔτι τοσόνδε εἰπέ· τί μέγιστον  οἴει   ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν
[337]   ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν τι αὐτὸν  οἴει   ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον ἑαυτῷ, ἐάντε
[345]   τοὺς ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας, ἑκόντας  οἴει   ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ, ἔφη,
[345]   ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι, ἀλλὰ πιαίνειν  οἴει   αὐτὸν τὰ πρόβατα, καθ' ὅσον
[341]   οὐ μὴ οἷός τ' ᾖς.  (οἴει   γὰρ ἄν με, εἶπον, οὕτω
[341]   συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.  οἴει   γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς ἐν
[344]   εἴτε ἄλλως (ἔχει; σμικρὸν  οἴει   ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι ὅλου βίου
[332]   δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί  οἴει;   ἔφη. πρὸς Διός, ἦν
[332]   τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται; τί ἂν  οἴει   ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι,
[340]   γε, ἔφη· ἀλλὰ κρείττω με  οἴει   καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν ἐξαμαρτάνῃ;
[348]   ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι· σὺ δὲ  οἴει   με ἴσως τοὺς τὰ βαλλάντια
[343]   μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι  οἴει   τοὺς ποιμένας τοὺς βουκόλους
[342]   καὶ λέγει λέγει καὶ  ποιεῖ   ποιεῖ ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν
[338]   ἔχειν εἰπεῖν. μὴ οὖν ἄλλως  ποίει,   ἀλλὰ ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος
[328]   καὶ ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως  ποίει,   ἀλλὰ τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις
[342]   λέγει καὶ ποιεῖ  ποιεῖ   ἅπαντα. ~(ἐπειδὴ οὖν ἐνταῦθα ἦμεν
[350]   ἐγώ, ἀλλ' εἴπερ τοῦτο ποιήσεις,  ποίει·   ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω. ἐρώτα δή.
[346]   σκοπεῖσθαι, μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν  ποιεῖ,   δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ
[344]   τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον  ποιεῖ,   τοὺς δὲ ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι
[352]   τις αὐτοῖς δικαιοσύνη, αὐτοὺς  ἐποίει   μήτοι καὶ ἀλλήλους γε καὶ
[345]   τέτακται, ὅπως τούτῳ τὸ βέλτιστον  ἐκποριεῖ   ἐπεὶ τά γε αὑτῆς ὥστ'
[330]   ὡς τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα δεῖ  ἐκεῖ   διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι τέως, τότε
[330]   ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν τῶν  ἐκεῖ   μᾶλλόν τι καθορᾷ αὐτά ὑποψίας
[337]   προσήκει πάσχειν τῷ μὴ εἰδότι;  προσήκει   δέ που μαθεῖν παρὰ τοῦ
[332]   ἐχθροῦ τῷ ἐχθρῷ ὅπερ καὶ  προσήκει,   κακόν τι. ἠινίξατο ἄρα, ἦν
[337]   ἦν δ' ἐγώ, ὅπερ  προσήκει   πάσχειν τῷ μὴ εἰδότι; προσήκει
[342]   οὐδεμία οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ  προσήκει   τέχνῃ ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν
[343]   τοῦ δικαίου λόγος εἰς τοὐναντίον  περιειστήκει,   Θρασύμαχος ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι,
[331]   (τι παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ  ἐπιεικεῖ   καὶ κοσμίῳ. τὸ γὰρ μηδὲ
[333]   λαθεῖν οὗτος δεινότατος ἐμποιήσας; ἔμοιγε  δοκεῖ.   ~(ἀλλὰ μὴν στρατοπέδου γε
[349]   δὲ ἰατρικόν; οὐχ οὕτως; οὕτως.  δοκεῖ   ἂν οὖν τίς σοι,
[328]   γε διαλεγόμενος (τοῖς σφόδρα πρεσβύταις·  δοκεῖ   γάρ μοι χρῆναι παρ' αὐτῶν
[332]   καὶ ἐν τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε  δοκεῖ.   εἶεν· μὴ κάμνουσί γε μήν,
[336]   ἦν δ' ἐγώ, οὗ μοι  δοκεῖ   εἶναι τὸ ῥῆμα, τὸ φάναι
[349]   ἔφη, τοῦτο διαφέρει, εἴτε μοι  δοκεῖ   εἴτε μή, ἀλλ' οὐ τὸν
[331]   ἀποδιδόναι δίκαιόν ἐστι· τοῦτο λέγων  δοκεῖ   ἔμοιγε καλῶς λέγειν. ἀλλὰ μέντοι,
[352]   καὶ νῦν, ὥς γέ μοι  δοκεῖ,   ἐξ ὧν εἰρήκαμεν· ὅμως δ'
[350]   καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς σοι  δοκεῖ   ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω ἂν ἐθέλειν
[334]   ὅτι ἔλεγον· τοῦτο μέντοι ἔμοιγε  δοκεῖ   ἔτι, ὠφελεῖν μὲν τοὺς φίλους
[328]   ἔφη, μενετέον εἶναι. ἀλλ' εἰ  δοκεῖ,   ἦν δ' ἐγώ, οὕτω χρὴ
[353]   εἰς τὸν αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε  δοκεῖ.   ἴθι δή, μετὰ ταῦτα τόδε
[335]   οὖν, ἔφη, οὕτως ἄν μοι  δοκεῖ   καλῶς λέγεσθαι. ἔστιν ἄρα, ἦν
[347]   αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ δέ μοι  δοκεῖ   μεῖζον εἶναι νῦν λέγει
[332]   τοὺς ἐχθροὺς κακῶς δικαιοσύνην λέγει;  δοκεῖ   μοι. τίς οὖν δυνατώτατος κάμνοντας
[333]   εἰς κρουμάτων; εἰς ἀργυρίου, ἔμοιγε  δοκεῖ.   πλήν γ' ἴσως, Πολέμαρχε,
[353]   δ' ἐγώ. οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ  δοκεῖ   σοι εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ
[347]   Γλαύκων, αἱρῇ; καὶ πότερον ἀληθεστέρως  δοκεῖ   σοι λέγεσθαι; τὸν τοῦ δικαίου
[349]   ἀποκρίνασθαι· δίκαιος τοῦ δικαίου  δοκεῖ   τί σοι ἂν ἐθέλειν πλέον
[352]   δ' ἐγώ. καί μοι λέγε·  δοκεῖ   τί σοι εἶναι ἵππου ἔργον;
[353]   ἔφη, μανθάνω τε καί μοι  δοκεῖ   τοῦτο ἑκάστου (πράγματος ἔργον εἶναι.
[332]   δίκαιος ἄχρηστος; οὐ πάνυ μοι  δοκεῖ   τοῦτο. χρήσιμον ἄρα καὶ ἐν
[341]   σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ οὐκ  ἐξαρκεῖ   αὐτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν
[341]   ἐγώ, εἴ με ἔροιο εἰ  ἐξαρκεῖ   σώματι εἶναι σώματι προσδεῖταί
[350]   ἔμοιγε οὐδὲ νῦν λέγεις  ἀρέσκει,   καὶ ἔχω περὶ αὐτῶν λέγειν.
[348]   οὖν σοι, ἦν δ' ἐγώ,  ἀρέσκει.   οὕτως, ἔφη. ἴθι δή, ἦν
[345]   ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς  ἐθέλει   ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν αἰτοῦσιν,
[345]   ποιμενικῇ οὐ δήπου ἄλλου του  μέλει   ἐφ' τέτακται, ὅπως
[354]   μὴν ἄθλιόν γε εἶναι οὐ  λυσιτελεῖ,   εὐδαίμονα δέ. πῶς γὰρ οὔ;
[348]   τοὺς τὰ βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν.  λυσιτελεῖ   μὲν οὖν, δ' ὅς,
[346]   αὑτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται καὶ  ὠφελεῖ   ἐκεῖνο ἐφ' τέτακται. ἐὰν
[346]   φαίνεται, ἔφη. (ἆρ' οὖν οὐδ'  ὠφελεῖ   τότε, ὅταν προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι
[329]   καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ καὶ  Σοφοκλεῖ   ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ
[349]   αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ τί  μέλλει;   ἔφη. εἶεν, Θρασύμαχε· μουσικὸν
[349]   οὐκ ἔοικεν; πῶς γὰρ οὐ  μέλλει,   ἔφη, τοιοῦτος ὢν καὶ
[351]   οἵαν, ἂν ἐγγένηται, εἴτε  πόλει   τινὶ εἴτε γένει εἴτε στρατοπέδῳ
[338]   οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν ἑκάστῃ  πόλει,   τὸ ἄρχον; πάνυ γε. (τίθεται
[351]   ἑνὶ ἐγγένηται ἀδικία, μῶν μὴ  ἀπολεῖ   τὴν αὑτῆς δύναμιν, οὐδὲν
[341]   (οὐδὲν οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι  πλεῖ   ἐν τῇ νηί, οὐδ' ἐστὶν
[336]   αὐτοῖς; ἀλλ' εἴπερ ὡς ἀληθῶς  βούλει   εἰδέναι τὸ δίκαιον ὅτι ἔστι,
[350]   εἰπεῖν ὅσα βούλομαι, ἤ, εἰ  βούλει   ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι,
[344]   πλεονεκτεῖν· τοῦτον οὖν σκόπει, εἴπερ  βούλει   κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον συμφέρει ἰδίᾳ
[348]   μέν, ἔφην, οὐκ ἀγνοῶ  βούλει   λέγειν, ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα, εἰ
[350]   ἐᾷς λέγειν. καίτοι τί ἄλλο  βούλει;   οὐδὲν μὰ Δία, ἦν δ'
[348]   ἤκουσα, ἔφη, ἀλλ' οὐ πείθομαι.  βούλει   οὖν αὐτὸν πείθωμεν, ἂν δυνώμεθά
[328]   μὲν γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν  δυνάμει   τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς
[329]   εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς,  εὐφήμει,   ἔφη, ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι
[340]   ἐπιλειπούσης γὰρ ἐπιστήμης ἁμαρτάνων  ἁμαρτάνει,   ἐν οὐκ ἔστι δημιουργός·
[340]   σὺ ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν  ἁμαρτάνει.   ἐπιλειπούσης γὰρ ἐπιστήμης ἁμαρτάνων
[340]   σοφὸς ἄρχων οὐδεὶς  ἁμαρτάνει   τότε ὅταν ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ
[340]   ἔστιν (ὃ προσαγορεύομεν αὐτόν, οὐδέποτε  ἁμαρτάνει·   ὥστε κατὰ τὸν ἀκριβῆ λόγον,
[340]   κάμνοντας κατ' αὐτὸ τοῦτο  ἐξαμαρτάνει;   λογιστικόν, ὃς ἂν ἐν
[354]   εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις οὖσα  τυγχάνει   εἴτε καὶ οὔ, καὶ πότερον
[337]   θαυμάσιε, μηδ' εἰ τούτων τι  τυγχάνει   ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω τι
[344]   τοῦ κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον  τυγχάνει   ὄν, τὸ δ' ἄδικον ἑαυτῷ
[340]   ἀποκρίνεσθαι· τὸ δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο  τυγχάνει   ὄν, ~τὸν ἄρχοντα, καθ' (ὅσον
[351]   διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν τι  τυγχάνει   ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη
[333]   πρὸς τὰ ἄχρηστα χρήσιμον ὂν  τυγχάνει.   τόδε δὲ σκεψώμεθα. ἆρ' οὐχ
[351]   ἐγγένηται, εἴτε πόλει τινὶ εἴτε  γένει   εἴτε στρατοπέδῳ ~εἴτε (ἄλλῳ ὁτῳοῦν,
[334]   λέγειν. καὶ μάλα, ἔφη, οὕτω  συμβαίνει.   ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν γὰρ οὐκ
[329]   καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ  συμβαίνει.   καὶ ἐγὼ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος
[339]   αὕτη δέ που κρατεῖ, ὥστε  συμβαίνει   τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ πανταχοῦ εἶναι
[343]   μὲν οὐδέν, δὲ πολλὰ  κερδαίνει.   καὶ γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα
[334]   ὡς γοῦν λόγος, ἔφη,  σημαίνει.   κλέπτης ἄρα τις δίκαιος,
[330]   ὥσπερ οἱ παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος  δειμαίνει   (καὶ ζῇ μετὰ κακῆς ἐλπίδος·
[332]   δὲ δίκαιος; ἐν τίνι  πράξει   καὶ πρὸς τί ἔργον δυνατώτατος
[342]   κυβερνήτῃ συμφέρον σκέψεταί τε καὶ  προστάξει,   ἀλλὰ τὸ τῷ ναύτῃ τε
[351]   ἄνευ δικαιοσύνης τὴν δύναμιν ταύτην  ἕξει,   ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης;
[351]   αὑτῆς δύναμιν, οὐδὲν ἧττον  ἕξει;   μηδὲν ἧττον ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν
[335]   δίκαιον εἶναι, τοῦτο δὲ δὴ  νοεῖ   αὐτῷ τοῖς μὲν ἐχθροῖς βλάβην
[340]   Σώκρατες, ἐν τοῖς λόγοις·  ἐπεὶ   αὐτίκα ἰατρὸν καλεῖς σὺ τὸν
[347]   ἑαυτῶν βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ ὁμοίοις.  ἐπεὶ   κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ
[352]   τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες,  ἐπεὶ   οἵ γε παμπόνηροι καὶ τελέως
[345]   ὅπως τούτῳ τὸ βέλτιστον ἐκποριεῖ  ἐπεὶ   τά γε αὑτῆς ὥστ' εἶναι
[346]   τοῦ ἄρχειν ~ἀλλὰ (τοῖς ἀρχομένοις;  ἐπεὶ   τοσόνδε εἰπέ· οὐχὶ ἑκάστην μέντοι
[342]   ἐγώ, ἰατρικὴ ἰατρικῇ τὸ συμφέρον  σκοπεῖ   ἀλλὰ σώματι. ναί, ἔφη. οὐδὲ
[352]   τοῦ ὅντινα τρόπον χρὴ ζῆν.  σκόπει   δή, ἔφη. σκοπῶ, ἦν δ'
[330]   γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται ἤδη καὶ  σκοπεῖ   εἴ τινά τι ἠδίκησεν.
[344]   μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν· τοῦτον οὖν  σκόπει,   εἴπερ βούλει κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον
[342]   ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ  σκόπει   ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως
[339]   ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον δή.  σκόπει,   ἔφη. ταῦτ' ἔσται, ἦν δ'
[342]   οὐδεμία τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον  σκοπεῖ   οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τοῦ
[342]   ἄρχων ἐστίν, τὸ αὑτῷ συμφέρον  σκοπεῖ   οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ
[342]   ἰατρός, τὸ τῷ ἰατρῷ συμφέρον  σκοπεῖ   οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ
[337]   ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη ὅπως μηδὲν  ἐρεῖ   ὧν ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς οὐ
[347]   λέγεις καὶ ὡς ἐν μισθοῦ  μέρει   εἴρηκας, οὐ συνῆκα. τὸν τῶν
[344]   ἀλλὰ (συλλήβδην· ὧν ἐφ' ἑκάστῳ  μέρει   ὅταν τις ἀδικήσας μὴ λάθῃ,
[348]   ἐν ἀρετῆς καὶ σοφίας τιθεῖς  μέρει   τὴν ἀδικίαν, τὴν δὲ δικαιοσύνην
[340]   ἦν δ' ἐγώ, Πολέμαρχε,  διαφέρει,   ἀλλ' εἰ νῦν οὕτω λέγει
[349]   τί δέ σοι, ἔφη, τοῦτο  διαφέρει,   εἴτε μοι δοκεῖ εἴτε μή,
[344]   εἴπερ βούλει κρίνειν ὅσῳ μᾶλλον  συμφέρει   ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον εἶναι
[338]   κρείττων παγκρατιαστὴς καὶ αὐτῷ  συμφέρει   τὰ βόεια κρέα πρὸς τὸ
[343]   δίκαιος ἀπὸ τῶν ἴσων πλέον  εἰσφέρει,   δ' ἔλαττον, ὅταν τε
[342]   συνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα τελευτῶν,  ἐπεχείρει   δὲ περὶ αὐτὰ μάχεσθαι· ἐπειδὴ
[331]   γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος  συναορεῖ   ἐλπὶς μάλιστα θνατῶν πολύστροφον
[349]   ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν τῇ  ἐπιτάσει   καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν
[349]   ἀνδρὸς ἐν τῇ ἐπιτάσει καὶ  ἀνέσει   τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν ἀξιοῦν
[328]   προεληλυθότων ἣν καὶ ἡμᾶς ἴσως  δεήσει   πορεύεσθαι, ποία τίς ἐστιν, τραχεῖα
[348]   οὗτος, καὶ ἄλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν  δεήσει   (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι
[351]   τε καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν  ποιήσει   ἀλλήλους καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους
[352]   δὴ οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα  ποιήσει   ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶτον μὲν
[351]   τοῦτό γε ἀρίστη μάλιστα  ποιήσει   καὶ τελεώτατα οὖσα ἄδικος. μανθάνω,
[352]   πρῶτον μὲν ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν  ποιήσει   στασιάζοντα καὶ οὐχ ὁμονοοῦντα αὐτὸν
[350]   σοφὸς τοῦ μὲν ὁμοίου οὐκ  ἐθελήσει   πλεονεκτεῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου τε
[333]   δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν μὲν  χρήσει   ἄχρηστος, ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος;
[336]   εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ  ζητήσει   καὶ διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ,
[349]   τε καὶ πράξεως ἄδικος  πλεονεκτήσει   καὶ ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων πλεῖστον
[350]   δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ  πλεονεκτήσει,   τοῦ δὲ ἀνομοίου; ναί. ἔοικεν
[350]   ἰατρικός; ἐν τῇ ἐδωδῇ  πόσει   ἐθέλειν ἄν τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν
[343]   οὐδαμοῦ ἂν εὕροις ἐν τῇ  διαλύσει   τῆς κοινωνίας πλέον ἔχοντα τὸν
[338]   πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν τοῦτο  κρατεῖ   ἐν ἑκάστῃ πόλει, τὸ ἄρχον;
[339]   ἀρχῆς συμφέρον· αὕτη δέ που  κρατεῖ,   ὥστε συμβαίνει τῷ ὀρθῶς λογιζομένῳ
[337]   Θρασύμαχε, λέγε· πάντες γὰρ ἡμεῖς  Σωκράτει   εἰσοίσομεν. (πάνυ γε οἶμαι,
[350]   τοῦ ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου  πλεονεκτεῖ;   οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε,
[349]   δίκαιος τοῦ μὲν ὁμοίου οὐ  πλεονεκτεῖ,   τοῦ δὲ ἀνομοίου, δὲ
[341]   ὄντα. πρὸς ταῦτα κακούργει καὶ  συκοφάντει,   εἴ τι δύνασαι οὐδέν σου
[347]   πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ βέλτιστον  πράττει   οὐδ' ἐπιτάττει κατὰ τὴν τέχνην
[342]   τοῦ κρείττονος συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'  ἐπιτάττει,   ἀλλὰ τὸ τοῦ ἥττονός τε
[342]   τὸ αὑτῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'  ἐπιτάττει,   ἀλλὰ τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ
[342]   τῷ ἰατρῷ συμφέρον σκοπεῖ οὐδ'  ἐπιτάττει,   ἀλλὰ τὸ τῷ κάμνοντι; ὡμολόγηται
[347]   αὑτῷ τὸ βέλτιστον πράττει οὐδ'  ἐπιτάττει   κατὰ τὴν τέχνην ἐπιτάττων, ἀλλὰ
[346]   τῷ ἀρχομένῳ καὶ παρασκευάζει καὶ  ἐπιτάττει,   τὸ ἐκείνου συμφέρον ἥττονος ὄντος
[343]   ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ καὶ οὐκ  ἀπομύττει   δεόμενον, ὅς γε αὐτῇ οὐδὲ
[327]   παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου,  κελεύει   ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ
[350]   ἄδικος τῷ κακῷ καὶ ἀμαθεῖ.  κινδυνεύει.   ἀλλὰ μὴν ὡμολογοῦμεν, γε
[333]   χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη;  κινδυνεύει.   καὶ ὅταν δὴ δρέπανον δέῃ
[333]   ἄχρηστος, ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος;  κινδυνεύει.   (οὐκ ἂν οὖν, φίλε,
[347]   βελτίοσιν ἐπιτρέψαι οὐδὲ ὁμοίοις. ἐπεὶ  κινδυνεύει   πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο,
[347]   εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν  κινδυνεύει   τὸ ἑκόντα ἐπὶ τὸ ἄρχειν
[337]   ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν γε  κωλύει,   ἦν δ' ἐγώ· εἰ δ'
[330]   μὴ ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ  βραχεῖ   γέ τινι πλείω παρέλαβον.
[331]   τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται.  ἔχει   δὲ καὶ ἄλλας χρείας πολλάς·
[344]   μαθεῖν εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως  (ἔχει;   σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα
[351]   ἔφη, ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες  ἔχει   δικαιοσύνη σοφία μετὰ δικαιοσύνης·
[352]   ταῦτα (μὲν οὖν ὅτι οὕτως  ἔχει   μανθάνω, ἀλλ' οὐχ ὡς σὺ
[330]   δὲ τὸ γῆρας φέρουσιν, εὖ  ἔχει   αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ'
[330]   ~ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους εὖ  ἔχει,   ὃς τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ
[342]   ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως ἄλλως  ἔχει;   οὕτως, ἔφη, φαίνεται. (οὐκ ἄρα,
[343]   δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον  ἔχει.   πρῶτον μὲν ἐν τοῖς πρὸς
[344]   λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη  ἔχει   τὰ μέγιστα καὶ γὰρ ἱερόσυλοι
[349]   δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη,  ἔχει.   τί δὲ δὴ ἄδικος;
[348]   παρὰ λόγον, ὅσα αὖ ἀγαθὰ  ἔχει   τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ αὖθις
[336]   τίς, ἔφη, ὑμᾶς πάλαι φλυαρία  (ἔχει,   Σώκρατες; καὶ τί εὐηθίζεσθε
[351]   μίση καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις  παρέχει,   δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ
[343]   δὲ ἀδικία τοὐναντίον, καὶ  ἄρχει   τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν τε
[343]   ἄρχῃ ἑκάτερος, τῷ μὲν δικαίῳ  ὑπάρχει,   καὶ εἰ μηδεμία ἄλλη ζημία,
[343]   δὲ ἀδίκῳ πάντα τούτων τἀναντία  ὑπάρχει.   ~λέγω γὰρ (ὅνπερ νυνδὴ ἔλεγον,
[336]   ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν λόγων  σκέψει   ἐγώ τε καὶ ὅδε, εὖ
[341]   ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν τῇ  νηί,   οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης· οὐ
[352]   ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι.  ἴθι   δή, ἦν δ' ἐγώ, καὶ
[348]   δ' ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη.  ἴθι   δή, ἦν δ' ἐγώ,
[353]   τὸν αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε δοκεῖ.  ἴθι   δή, μετὰ ταῦτα τόδε σκέψαι.
[328]   συνεσόμεθά τε πολλοῖς τῶν νέων  αὐτόθι   καὶ διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε (καὶ
[328]   τοῦ Πολεμάρχου, καὶ Λυσίαν τε  αὐτόθι   κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον, τοὺς τοῦ
[328]   αὐτόν· ἔκειντο γὰρ δίφροι τινὲς  αὐτόθι   κύκλῳ. εὐθὺς οὖν με ἰδὼν
[339]   τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ δὴ  αὐτόθι   τὸ τοῦ κρείττονος. (σμικρά γε
[336]   Θρασύμαχε, μὴ χαλεπὸς ἡμῖν  ἴσθι·   εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν
[330]   πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ  ἴσθι,   ἔφη, Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν
[336]   ἐγώ τε καὶ ὅδε, εὖ  ἴσθι   ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ
[328]   πυκνότερον δεῦρο ἰέναι. ὡς εὖ  ἴσθι   ὅτι ἔμοιγε ὅσον αἱ ἄλλαι
[328]   ἀλλὰ τοῖσδέ τε τοῖς νεανίσκοις  σύνισθι   καὶ δεῦρο παρ' ἡμᾶς φοίτα
[329]   τἀφροδίσια; ἔτι οἷός τε εἶ  γυναικὶ   συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς, εὐφήμει, ἔφη,
[331]   σφόδρα. πρὸς δὴ τοῦτ' ἔγωγε  τίθημι   τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου
[348]   τοῖς ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω  τίθημι.   τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ, ἤδη
[338]   (ἄκουε δή, δ' ὅς.  φημὶ   γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον
[348]   εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν καὶ  φημί,   ἔφη, καὶ δι' ἅ, εἴρηκα.
[350]   φημί. δὲ σοφὸς ἀγαθός;  φημί.   ἄρα ἀγαθός τε καὶ
[350]   ἴσως. δὲ ἐπιστήμων σοφός;  φημί.   δὲ σοφὸς ἀγαθός; φημί.
[337]   τούτων τι ἀποκρινῇ; οὐκ ἂν  θαυμάσαιμι,   ἦν δ' ἐγώ· εἴ μοι
[341]   λόγῳ δύναιο. οὐδέ γ' ἂν  ἐπιχειρήσαιμι,   ἦν δ' ἐγώ, μακάριε.
[330]   ὅς, ἴσως οὐκ ἂν πολλοὺς  πείσαιμι   λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη,
[335]   ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν, ἔφη, ἕτοιμός  εἰμι   κοινωνεῖν τῆς μάχης. ~(ἀλλ' οἶσθα,
[350]   περὶ αὐτῶν λέγειν. εἰ οὖν  λέγοιμι,   εὖ οἶδ' ὅτι (δημηγορεῖν ἄν
[331]   μέντοι, ἔφη Κέφαλος, καὶ  παραδίδωμι   ὑμῖν τὸν λόγον· δεῖ γάρ
[342]   καὶ ἐν αὐτῇ τῇ τέχνῃ  ἔνι   τις πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ
[352]   οὕτως; πάνυ γε. καὶ ἐν  ἑνὶ   δὴ οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα
[351]   δὲ δή, θαυμάσιε, ἐν  ἑνὶ   ἐγγένηται ἀδικία, μῶν μὴ ἀπολεῖ
[353]   ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ' ἂν  ἑνὶ   πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε· τὸ
[345]   πᾶσαν ἀρχήν, καθ' ὅσον ἀρχή,  μηδενὶ   ἄλλῳ τὸ βέλτιστον σκοπεῖσθαι
[353]   καὶ φαῖμεν ἴδια ἐκείνης εἶναι;  οὐδενὶ   ἄλλῳ. τί δ' αὖ τὸ
[353]   πολλοῖς; πῶς γὰρ οὔ; ἀλλ'  οὐδενί   γ' ἂν οἶμαι οὕτω καλῶς
[351]   ἂν ἐγγένηται, εἴτε πόλει  τινὶ   εἴτε γένει εἴτε στρατοπέδῳ ~εἴτε
[333]   ἐν μάχῃ εἴτε πυκτικῇ εἴτε  τινὶ   καὶ ἄλλῃ, οὗτος καὶ φυλάξασθαι;
[330]   καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ βραχεῖ γέ  τινι   πλείω παρέλαβον. οὗ τοι
[332]   τί δὲ δίκαιος; ἐν  τίνι   πράξει καὶ πρὸς τί ἔργον
[346]   οἱ δημιουργοί, δῆλον ὅτι κοινῇ  τινι   τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου
[340]   συμφέρειν· τοῦτο ποιητέον εἶναι τῷ  ἥττονι,   καὶ τὸ δίκαιον τοῦτο ἐτίθετο.
[341]   κρείττονος ὄντος δίκαιον ἔσται τῷ  ἥττονι   ποιεῖν. τὸν τῷ ἀκριβεστάτῳ, ἔφη,
[340]   κρείττονος συμφέρον δοκοῦν εἶναι τῷ  κρείττονι,   ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε μή; οὕτω
[354]   ἐλθεῖν ἀπ' ἐκείνου, ὥστε μοι  νυνὶ   γέγονεν ἐκ τοῦ διαλόγου μηδὲν
[347]   εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ  νυνὶ   τὸ ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ' ἂν
[335]   ἀδίκους; καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ  οἱ   ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ
[347]   οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν  οἱ   ἀγαθοὶ οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ
[348]   Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι καὶ ἀγαθοὶ  οἱ   ἄδικοι; οἵ γε τελέως, ἔφη,
[330]   οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ  οἱ   ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ
[338]   ταῦτα, τε Γλαύκων καὶ  οἱ   ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως
[329]   ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως, καὶ  οἱ   ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον
[330]   καὶ κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ  οἱ   ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι
[334]   μισεῖν. ἆρ' οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσιν  οἱ   ἄνθρωποι περὶ τοῦτο, ὥστε δοκεῖν
[339]   βελτίστου, δ' ἂν προστάττωσιν  οἱ   ἄρχοντες δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις
[339]   ἔγωγε. (πότερον δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν  οἱ   ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις
[343]   ἀληθῶς εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων,  οἱ   δ' ἀρχόμενοι ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου
[352]   δυνατώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι φαίνονται,  οἱ   δὲ ἄδικοι οὐδὲ πράττειν μετ'
[334]   ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί,  οἱ   δὲ κακοὶ φίλοι; πάνυ γε.
[330]   οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ κτήσωνται·  οἱ   δὲ κτησάμενοι διπλῇ οἱ
[346]   ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται πάντες  οἱ   δημιουργοί, δῆλον ὅτι κοινῇ τινι
[335]   ἔστιν. ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ δὴ  οἱ   δίκαιοι ἀδίκους; καὶ (συλλήβδην
[352]   εἰ δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν  οἱ   δίκαιοι τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί
[352]   καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν  οἱ   δίκαιοι φαίνονται, οἱ δὲ ἄδικοι
[347]   μοι φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν,  οἱ   ἐπιεικεῖς, καὶ τότε ἔρχονται ἐπὶ
[347]   οὐ συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν  οἱ   ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν.
[352]   γ' εἰσίν, φίλε, καὶ  οἱ   θεοί; ἔστω, ἔφη. (καὶ θεοῖς
[327]   μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν  οἱ   Θρᾷκες ἔπεμπον. (προσευξάμενοι δὲ καὶ
[335]   ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ τῇ ἱππικῇ  οἱ   ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ
[331]   ὁσίως τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά  οἱ   καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ ἐλπὶς
[344]   τοιχωρύχοι καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται  οἱ   κατὰ μέρη ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων
[354]   οὐ διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ  οἱ   λίχνοι τοῦ ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται
[334]   δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα  οἱ   μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ δὲ
[339]   δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν  οἱ   μὲν ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς
[335]   ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ  οἱ   μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον.
[344]   ἀλλὰ τὸ πάσχειν φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν  οἱ   ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν. οὕτως,
[329]   ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν·  οἱ   οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες,
[330]   καὶ ἐκ τῶν ὕπνων, ὥσπερ  οἱ   παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ
[344]   οὐ μὴν εἴασάν γε αὐτὸν  οἱ   παρόντες, ἀλλ' ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε
[330]   ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ  οἱ   πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ
[328]   ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν εἶναι  οἱ   ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου,
[330]   ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ  οἱ   ποιηταὶ τὰ αὑτῶν ποιήματα καὶ
[330]   ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε δὴ καὶ  οἱ   χρηματισάμενοι περὶ τὰ χρήματα σπουδάζουσιν
[334]   ἀγαθοὺς βλάπτειν; φαίνεται. ἀλλὰ μὴν  οἵ   γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ
[352]   ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ  οἵ   γε παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι
[348]   εἶναι καὶ ἀγαθοὶ οἱ ἄδικοι;  οἵ   γε τελέως, ἔφη, οἷοί τε
[330]   περὶ ὧν ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει.  οἵ   τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ
[330]   δὲ ποιοῦσιν ὡς τὸ πολὺ  οἳ   ἂν μὴ αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ
[343]   τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας,  οἳ   ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως πως
[331]   ἄν που εἴποι, εἴ τις  λάβοι   παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονοῦντος ὅπλα,
[346]   ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται πάντες οἱ  δημιουργοί,   δῆλον ὅτι κοινῇ τινι τῷ
[352]   εἰσίν, φίλε, καὶ οἱ  θεοί;   ἔστω, ἔφη. (καὶ θεοῖς ἄρα
[334]   εἰσιν τοὺς δ' ἐχθροὺς ὠφελεῖν  ἀγαθοὶ   γάρ· καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ
[334]   φαίνεται. ἀλλὰ μὴν οἵ γε  ἀγαθοὶ   δίκαιοί τε καὶ οἷοι μὴ
[334]   ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα οἱ μὲν  ἀγαθοὶ   ἐχθροί, οἱ δὲ κακοὶ φίλοι;
[335]   καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ  ἀγαθοὶ   κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον. οὐ γὰρ
[348]   Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι καὶ  ἀγαθοὶ   οἱ ἄδικοι; οἵ γε τελέως,
[347]   χρημάτων ἕνεκα ἐθέλουσιν ἄρχειν οἱ  ἀγαθοὶ   οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς
[330]   εἰσῄει. οἵ τε γὰρ λεγόμενοι  μῦθοι   περὶ τῶν ἐν Ἅιδου, ὡς
[335]   ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ δὴ οἱ  δίκαιοι   ἀδίκους; καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ
[352]   τοῖς δικαίοις· γάρ; ναί.  δίκαιοι   δέ γ' εἰσίν, φίλε,
[334]   ἀλλὰ μὴν οἵ γε ἀγαθοὶ  δίκαιοί   τε καὶ οἷοι μὴ ἀδικεῖν;
[352]   δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσιν οἱ  δίκαιοι   τῶν ἀδίκων καὶ εὐδαιμονέστεροί εἰσιν,
[352]   ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν οἱ  δίκαιοι   φαίνονται, οἱ δὲ ἄδικοι οὐδὲ
[329]   τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ  κόσμιοι   καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ
[329]   ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες.  (ἔνιοι   δὲ καὶ τὰς τῶν οἰκείων
[349]   ἄν, δ' ὅς, καὶ  ἀξιοῖ,   ἀλλ' οὐκ ἂν δύναιτο. ἀλλ'
[349]   ἔφη. τοῦ δὲ ἀδίκου πότερον  ἀξιοῖ   ἂν πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον
[349]   ὅς γε πάντων πλέον ἔχειν  ἀξιοῖ;   οὐκοῦν καὶ ἀδίκου γε ἀνθρώπου
[349]   εἰ τοῦ μὲν (δικαίου μὴ  ἀξιοῖ   πλέον ἔχειν μηδὲ βούλεται
[349]   δὲ δὴ ἄδικος; ἆρα  ἀξιοῖ   τοῦ δικαίου πλεονεκτεῖν καὶ τῆς
[334]   γε ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ  οἷοι   μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ δὴ
[348]   ἄδικοι; οἵ γε τελέως, ἔφη,  οἷοί   τε ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ
[352]   ἄδικοι οὐδὲ πράττειν μετ' ἀλλήλων  οἷοί   (τε ἀλλὰ δὴ καὶ οὕς
[339]   καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη,  οἷοί   τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες
[339]   ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις  οἷοί   τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που,
[344]   τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων εὐδαίμονες καὶ  μακάριοι   (κέκληνται, οὐ μόνον ὑπὸ τῶν
[334]   μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ δὲ  κακοὶ   φίλοι; πάνυ γε. ἀλλ' ὅμως
[330]   τι ῥᾳδίως γῆρας μετὰ πενίας  ἐνέγκοι   οὔθ' μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας
[352]   ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες  ἄδικοι,   ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐνῆν τις
[348]   δοκοῦσιν εἶναι καὶ ἀγαθοὶ οἱ  ἄδικοι;   οἵ γε τελέως, ἔφη, οἷοί
[352]   οἱ δίκαιοι φαίνονται, οἱ δὲ  ἄδικοι   οὐδὲ πράττειν μετ' ἀλλήλων οἷοί
[352]   οἵ γε παμπόνηροι καὶ τελέως  ἄδικοι   τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι
[335]   ἀδύνατον. ἀλλὰ τῇ ἱππικῇ οἱ  ἱππικοὶ   ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ τῇ
[335]   ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ οἱ  μουσικοὶ   ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ
[332]   (καὶ λῆψις βλαβερὰ γίγνηται,  φίλοι   δὲ ὦσιν τε ἀπολαμβάνων
[334]   ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ δὲ κακοὶ  φίλοι;   πάνυ γε. ἀλλ' ὅμως δίκαιον
[330]   δὲ κτησάμενοι διπλῇ οἱ  ἄλλοι   ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ γὰρ οἱ
[338]   τε Γλαύκων καὶ οἱ  ἄλλοι   ἐδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως ποιεῖν.
[329]   ἕνεκά γε γήρως, καὶ οἱ  ἄλλοι   πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας.
[348]   αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ  ἄλλοι   τινές, εἴχομεν ἄν τι λέγειν
[327]   καὶ Νικήρατος Νικίου καὶ  ἄλλοι   τινὲς ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς.
[330]   κατὰ τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ  ἄλλοι.   χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν,
[329]   ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι καὶ  εὔκολοι   ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας μετρίως
[344]   ἔχει τὰ μέγιστα καὶ γὰρ  ἱερόσυλοι   καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ
[337]   καὶ ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν ἐπειδάν  μοι   γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν, ἔφη
[336]   οἶσθα, ἦν δ' ἐγώ, οὗ  μοι   δοκεῖ εἶναι τὸ ῥῆμα, τὸ
[349]   σοι, ἔφη, τοῦτο διαφέρει, εἴτε  μοι   δοκεῖ εἴτε μή, ἀλλ' οὐ
[352]   οὖν καὶ νῦν, ὥς γέ  μοι   δοκεῖ, ἐξ ὧν εἰρήκαμεν· ὅμως
[335]   μὲν οὖν, ἔφη, οὕτως ἄν  μοι   δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι. ἔστιν ἄρα,
[347]   εἰς αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ δέ  μοι   δοκεῖ μεῖζον εἶναι νῦν
[353]   ἀλλά, ἔφη, μανθάνω τε καί  μοι   δοκεῖ τοῦτο ἑκάστου (πράγματος ἔργον
[332]   δίκαιος ἄχρηστος; οὐ πάνυ  μοι   δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον ἄρα καὶ
[335]   τοῦ ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου. παντάπασί  μοι   δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, ἔφη,
[338]   προθύμως τοῦτο δρῶ, ἐάν τίς  μοι   δοκῇ εὖ λέγειν, εὖ εἴσῃ
[336]   καὶ προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην, καί  μοι   δοκῶ, εἰ μὴ πρότερος ἑωράκη
[354]   προτέρου μετρίως ἀπολαῦσαι, καὶ ἐγώ  μοι   δοκῶ οὕτω, πρὶν τὸ
[330]   ἠρόμην, ἦν δ' ἐγώ, ὅτι  μοι   ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν τὰ
[328]   Πολεμάρχου Κέφαλος. καὶ μάλα πρεσβύτης  μοι   ἔδοξεν εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ
[339]   ἔσται, ἦν δ' ἐγώ. καί  μοι   εἰπέ· οὐ καὶ πείθεσθαι μέντοι
[340]   Θρασύμαχος, οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα. καί  μοι   εἰπέ, Θρασύμαχε· τοῦτο ἦν
[330]   οὖν, ἦν δ' ἐγώ. ἀλλά  μοι   ἔτι τοσόνδε εἰπέ· τί μέγιστον
[343]   Θρασύμαχος ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ  μοι,   ἔφη, Σώκρατες, τίτθη σοι
[336]   ὅτι τὸ συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς  μοι   καὶ ἀκριβῶς λέγε ὅτι ἂν
[327]   πρῶτον ἄγοντες. καλὴ μὲν οὖν  μοι   καὶ τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ
[329]   ἄγριον δεσπότην ἀποδράς. εὖ οὖν  μοι   καὶ τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν,
[351]   ποιῶν, ἄριστε. τόδε δέ  μοι   λέγε· ἆρα εἰ τοῦτο ἔργον
[352]   σκοπῶ, ἦν δ' ἐγώ. καί  μοι   λέγε· δοκεῖ τί σοι εἶναι
[336]   εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως  μοι   μὴ ἐρεῖς ὅτι τὸ (δέον
[354]   τοῦτο ἐλθεῖν ἀπ' ἐκείνου, ὥστε  μοι   νυνὶ γέγονεν ἐκ τοῦ διαλόγου
[341]   ἐγώ, τῶν τοιούτων. ἀλλ' εἰπέ  μοι·   τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός,
[349]   ἦν δ' ἐγώ. ἀλλὰ τόδε  μοι   πειρῶ ἔτι πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι·
[354]   δ' ἐγώ, Θρασύμαχε, ἐπειδή  μοι   πρᾷος ἐγένου καὶ χαλεπαίνων ἐπαύσω.
[327]   Πολέμαρχος ἔφη· Σώκρατες, δοκεῖτέ  μοι   πρὸς ἄστυ ὡρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες.
[337]   θαυμάσαιμι, ἦν δ' ἐγώ· εἴ  μοι   σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν. (τί οὖν,
[352]   δ' ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά  μοι   τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ
[332]   ἐχθροὺς κακῶς δικαιοσύνην λέγει; δοκεῖ  μοι.   τίς οὖν δυνατώτατος κάμνοντας φίλους
[329]   ἐρῶ, Σώκρατες, οἷόν γέ  μοι   φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες
[347]   αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν δείσαντές  μοι   φαίνονται ἄρχειν, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ
[351]   ποιῶν· ἀλλὰ δὴ καὶ τόδε  μοι   χάρισαι καὶ λέγε· δοκεῖς ἂν
[328]   (τοῖς σφόδρα πρεσβύταις· δοκεῖ γάρ  μοι   χρῆναι παρ' αὐτῶν πυνθάνεσθαι, ὥσπερ
[337]   καὶ ἐρόμενος προείποις (αὐτῷ ὅπως  μοι,   ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς ὅτι
[349]   σε ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ.  ἐμοὶ   γὰρ δοκεῖς σύ, Θρασύμαχε,
[329]   ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν αἴτιον.  ἐμοὶ   δὲ δοκοῦσιν, Σώκρατες, οὗτοι
[330]   γὰρ πάππος τε καὶ ὁμώνυμος  ἐμοὶ   σχεδόν τι ὅσην ἐγὼ νῦν
[338]   μὴ οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ  ἐμοί   τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ μὴ
[330]   αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν πόλιν  εὐδοκιμοῖ,   ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ' ἂν αὐτὸς
[348]   ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη. καὶ  φρόνιμοί   σοι, Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι
[347]   τιμῆς ἕνεκα· οὐ γάρ εἰσι  φιλότιμοι.   δεῖ δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι
[342]   ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ  ὀφθαλμοὶ   ὄψεως καὶ ὦτα ἀκοῆς καὶ
[348]   ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ ἔθνη  δυνάμενοι   ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι· σὺ
[327]   πρέπειν ἣν οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον.  (προσευξάμενοι   δὲ καὶ θεωρήσαντες ἀπῇμεν πρὸς
[330]   μὴ αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ δὲ  κτησάμενοι   διπλῇ οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται
[330]   ταύτῃ τε δὴ καὶ οἱ  χρηματισάμενοι   περὶ τὰ χρήματα σπουδάζουσιν ὡς
[334]   φίλον καὶ ἐχθρὸν θέσθαι. πῶς  θέμενοι,   Πολέμαρχε; τὸν δοκοῦντα χρηστόν,
[329]   καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν  ἀπεστερημένοι   καὶ τότε μὲν εὖ ζῶντες,
[330]   οὐκ εἰσῄει. οἵ τε γὰρ  λεγόμενοι   μῦθοι περὶ τῶν ἐν Ἅιδου,
[329]   τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ  ἀναμιμνῃσκόμενοι   περί τε τἀφροδίσια καὶ περὶ
[336]   καὶ τί εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους  ὑποκατακλινόμενοι   ὑμῖν αὐτοῖς; ἀλλ' εἴπερ ὡς
[335]   τε καὶ ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν.  βλαπτόμενοι   δ' ἵπποι βελτίους χείρους
[335]   ἵππων. ἆρ' οὖν καὶ κύνες  βλαπτόμενοι   χείρους γίγνονται εἰς τὴν τῶν
[347]   οὔτε τιμῆς· οὔτε γὰρ φανερῶς  πραττόμενοι   τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ
[343]   τε καὶ δικαίων, οἱ δ'  ἀρχόμενοι   ποιοῦσιν τὸ ἐκείνου συμφέρον κρείττονος
[344]   τὰ ἄδικα ἀλλὰ τὸ πάσχειν  φοβούμενοι   ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες τὴν ἀδικίαν.
[348]   δεησόμεθα· ἂν δὲ ὥσπερ ἄρτι  ἀνομολογούμενοι   πρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί
[345]   βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας περὶ πλείονος  ποιούμενοι.   καὶ πῶς, ἔφη, σὲ πείσω;
[330]   ἀδικήσαντα δεῖ ἐκεῖ διδόναι (δίκην,  καταγελώμενοι   τέως, τότε δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ
[328]   τοῦτο. λαμπάδια ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις  ἁμιλλώμενοι   τοῖς ἵπποις; πῶς λέγεις;
[346]   ὅτι κοινῇ τινι τῷ αὐτῷ  προσχρώμενοι   ἀπ' ἐκείνου ὠφελοῦνται. ἔοικεν, ἔφη.
[339]   εἶναι φῇς ταῦτα ποιεῖν  ἐκεῖνοι   προσέταξαν ἆρα τότε, σοφώτατε
[354]   διὰ σέ· ἀλλ' ὥσπερ οἱ  λίχνοι   τοῦ ἀεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες,
[330]   τὰ πλείω παρέλαβες ἐπεκτήσω;  (ποῖ'   ἐπεκτησάμην, ἔφη, Σώκρατες; μέσος
[330]   τὴν χρείαν ᾗπερ οἱ ἄλλοι.  χαλεποὶ   οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν, οὐδὲν
[331]   τοιόνδε λέγω· πᾶς ἄν που  εἴποι,   εἴ τις λάβοι παρὰ φίλου
[340]   ᾖ, ἀλλὰ πᾶς γ' ἂν  εἴποι   ὅτι ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ
[335]   ἐχθροὺς δεῖ βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ'  ἵπποι   βελτίους χείρους γίγνονται; χείρους.
[334]   ἆρ' οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσιν οἱ  ἄνθρωποι   περὶ τοῦτο, ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς
[348]   δεήσει (τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν ὅσα  ἑκάτεροι   ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ ἤδη
[352]   οἱ δίκαιοι τῶν ἀδίκων καὶ  εὐδαιμονέστεροί   εἰσιν, ὅπερ τὸ ὕστερον προυθέμεθα
[352]   καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους καὶ  δυνατώτεροι   πράττειν οἱ δίκαιοι φαίνονται, οἱ
[352]   νῦν. ὅτι μὲν γὰρ καὶ  σοφώτεροι   καὶ ἀμείνους καὶ δυνατώτεροι πράττειν
[352]   δὲ ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ  ἡμιμόχθηροι   ὄντες, ἐπεὶ οἵ γε παμπόνηροι
[334]   εἶναι τοὺς μὲν φίλους βλάπτειν  πονηροὶ   γὰρ αὐτοῖς εἰσιν τοὺς δ'
[352]   ἡμιμόχθηροι ὄντες, ἐπεὶ οἵ γε  παμπόνηροι   καὶ τελέως ἄδικοι τελέως εἰσὶ
[351]   οὐ διοίσονται καὶ μισήσουσιν καὶ  ἐχθροὶ   ἔσονται ἀλλήλοις τε καὶ τοῖς
[334]   τούτοις ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ  ἐχθροί,   οἱ δὲ κακοὶ φίλοι; πάνυ
[328]   οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο γὰρ  δίφροι   τινὲς αὐτόθι κύκλῳ. εὐθὺς οὖν
[349]   δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ τί  σοι   ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς,
[351]   ἀλλὰ καὶ ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς.  σοὶ   γάρ, ἔφη, χαρίζομαι. εὖ γε
[350]   τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης εἴ τίς  σοι   δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω ἂν
[341]   παρεσκευάσθη τέχνη. ὀρθῶς  σοι   δοκῶ, ἔφην, ἂν εἰπεῖν οὕτω
[353]   ἐγώ. οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκεῖ  σοι   εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον
[352]   καί μοι λέγε· δοκεῖ τί  σοι   εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ'
[337]   τῷ οὕτως πυνθανομένῳ. ἀλλ' εἴ  σοι   εἶπεν· Θρασύμαχε, πῶς λέγεις;
[352]   ἔφη, θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ  σοι   ἐναντιώσομαι, ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι.
[343]   μοι, ἔφη, Σώκρατες, τίτθη  σοι   ἔστιν; τί δέ; ἦν δ'
[345]   νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί  σοι   ἔτι ποιήσω; εἰς τὴν
[350]   γε τὴν σαυτοῦ δόξαν. ὥστε  σοί,   ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς
[329]   πῶς σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ  σοι,   ἔφη, νὴ τὸν Δία ἐρῶ,
[349]   τῆς ἀληθείας λέγειν. τί δέ  σοι,   ἔφη, τοῦτο διαφέρει, εἴτε μοι
[354]   λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης. ταῦτα δή  σοι,   ἔφη, Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν
[348]   μὲν οὖν, ἔφη. ὁποτέρως οὖν  σοι,   ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως,
[337]   ἐὰν τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί  σοι   ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ
[340]   ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν δή  σοι   καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ ἀποκρίνεσθαι·
[345]   καὶ ἡμῖν ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς  σοι   κείσεται ὅτι ἂν ἡμᾶς τοσούσδε
[347]   αἱρῇ; καὶ πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ  σοι   λέγεσθαι; τὸν τοῦ δικαίου ἔγωγε
[345]   ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ δή  σοι   λέγω τό γ' ἐμόν, ὅτι
[351]   ἔστω, δ' ὅς, ἵνα  σοι   μὴ διαφέρωμαι. ἀλλ' εὖ γε
[339]   καὶ κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί  σοι,   ὅταν οἱ μὲν ἄρχοντες ἄκοντες
[341]   οἶδα, ἔφη. καὶ οὐδέν γέ  σοι   πλέον ἔσται· (οὔτε γὰρ ἄν
[341]   δ' ἐγώ, Θρασύμαχε· δοκῶ  σοι   συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[328]   σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην ὅτι  σοι   φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη
[349]   οὕτως. δοκεῖ ἂν οὖν τίς  σοι,   ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ ἁρμοττόμενος
[348]   εὐβουλίαν, ἔφη. καὶ φρόνιμοί  σοι,   Θρασύμαχε, δοκοῦσιν εἶναι καὶ
[350]   βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ δέ  σοι,   ὥσπερ ταῖς γραυσὶν ταῖς τοὺς
[344]   ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων  ὅσοι   ἂν πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην
[334]   πολλοῖς ἄρα, Πολέμαρχε, συμβήσεται,  ὅσοι   διημαρτήκασιν (τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι
[329]   γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι πάντες  ὅσοι   ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ'
[327]   ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς, ἔφη,  ὅσοι   ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ;
[330]   τινι πλείω παρέλαβον. οὗ  τοι   ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ' ἐγώ,
[343]   μᾶλλον τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι  τοί   σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ καὶ
[331]   καὶ Πίνδαρος λέγει. χαριέντως γάρ  τοι,   Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν,
[352]   ἄδικοι τελέως εἰσὶ καὶ πράττειν  ἀδύνατοι   ταῦτα (μὲν οὖν ὅτι οὕτως
[347]   συνιεῖς, δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ  ἐπιεικέστατοι,   ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν. οὐκ
[344]   ἔχειν; ἔοικας, ἦν δ' ἐγώ  ἤτοι   ἡμῶν γε οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ
[330]   μὴ ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ αὐτός  ἤτοι   ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως ἀσθενείας
[352]   αὐτοῖς δικαιοσύνη, αὐτοὺς ἐποίει  μήτοι   καὶ ἀλλήλους γε καὶ ἐφ'
[339]   φῂς εἶναι; ἔγωγε. (πότερον δὲ  ἀναμάρτητοί   εἰσιν οἱ ἄρχοντες ἐν ταῖς
[332]   ὁτῳοῦν μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι.  ~καίτοι   γε ὀφειλόμενόν πού ἐστιν τοῦτο
[339]   καὶ σὺ ἀπεκρίνω δίκαιον εἶναι  καίτοι   ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως μὴ τοῦτο
[350]   ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς λέγειν.  καίτοι   τί ἄλλο βούλει; οὐδὲν μὰ
[332]   τότε ὁπότε τις μὴ σωφρόνως  ἀπαιτοῖ;   ἀληθῆ, δ' ὅς. ἄλλο
[331]   ἀνδρὸς σωφρονοῦντος ὅπλα, εἰ μανεὶς  ἀπαιτοῖ,   ὅτι οὔτε χρὴ τὰ τοιαῦτα
[329]   εὐφήμει, ἔφη, ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα  μέντοι   αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα
[329]   καὶ λέγουσι μέν τι, οὐ  μέντοι   γε ὅσον οἴονται· ~ἀλλὰ τὸ
[328]   καταβαίνων εἰς τὸν Πειραιᾶ. χρῆν  μέντοι.   εἰ μὲν γὰρ ἐγὼ ἔτι
[334]   οἶδα ἔγωγε ὅτι ἔλεγον· τοῦτο  μέντοι   ἔμοιγε δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν μὲν
[331]   τι χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ  μέντοι,   ἔφη Κέφαλος, καὶ παραδίδωμι
[348]   μὲν τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν  μέντοι   αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι
[349]   ἀληθέστατα, ἔφη, μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ  μέντοι,   ἦν δ' ἐγώ, ἀποκνητέον γε
[331]   δοκεῖ ἔμοιγε καλῶς λέγειν. ἀλλὰ  μέντοι,   ἦν δ' ἐγώ, Σιμωνίδῃ γε
[327]   ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι, οὐ  μέντοι   ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἣν οἱ
[354]   ἐγένου καὶ χαλεπαίνων ἐπαύσω. οὐ  μέντοι   καλῶς γε (εἱστίαμαι, δι' ἐμαυτὸν
[332]   ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο  μέντοι   νὴ Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ
[331]   γὰρ καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο  μέντοι   ὅτι ποτὲ λέγει, σὺ μέν,
[339]   μοι εἰπέ· οὐ καὶ πείθεσθαι  μέντοι   τοῖς ἄρχουσιν δίκαιον φῂς εἶναι;
[334]   κλεπτική τις εἶναι, ἐπ' ὠφελίᾳ  μέντοι   τῶν φίλων καὶ ἐπὶ βλάβῃ
[346]   ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ· οὐχὶ ἑκάστην  μέντοι   φαμὲν ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν τούτῳ
[329]   τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ οὖν  πλεῖστοι   ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς ἐν
[347]   μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ  αὐτοὶ   ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται.
[330]   τὸ πολὺ οἳ ἂν μὴ  αὐτοὶ   κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ
[348]   ἀνομολογούμενοι πρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν, ἅμα  αὐτοί   τε δικασταὶ καὶ ῥήτορες ἐσόμεθα.
[343]   καὶ ἡμέρας τοῦτο, (ὅθεν  αὐτοὶ   ὠφελήσονται. καὶ οὕτω πόρρω εἶ
[345]   ὠγαθέ, προθυμοῦ καὶ ἡμῖν ἐνδείξασθαι  ~οὔτοι   (κακῶς σοι κείσεται ὅτι ἂν
[329]   ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, Σώκρατες,  οὗτοι   οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ
[347]   πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν  μισθωτοὶ   βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ
[344]   γὰρ ἱερόσυλοι καὶ ἀνδραποδισταὶ καὶ  τοιχωρύχοι   καὶ ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται οἱ
[334]   ὠφελίᾳ μέντοι τῶν φίλων καὶ  ἐπὶ   βλάβῃ τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως
[328]   εἶ τῆς ἡλικίας δὴ  ἐπὶ   γήραος οὐδῷ” φασιν εἶναι οἱ
[352]   ἔπραξαν ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ  ἐπὶ   τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἡμιμόχθηροι ὄντες,
[353]   ἔργον τι προστέτακται; ἴωμεν δὲ  ἐπὶ   τὰ αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν,
[342]   οὔτε αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται  ἐπὶ   τὴν αὑτῆς πονηρίαν τὸ συμφέρον
[344]   πάντων δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ, ἐὰν  ἐπὶ   τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς,
[351]   ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ  ἐπί   τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν
[328]   (ἑωράκη αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος  ἐπί   τινος προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου·
[347]   ἄρχειν ὅθεν κινδυνεύει τὸ ἑκόντα  ἐπὶ   τὸ ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ μὴ
[347]   οἱ ἐπιεικεῖς, καὶ τότε ἔρχονται  ἐπὶ   τὸ ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ'
[354]   ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι  ἐπὶ   τὸ σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ εἴτε
[354]   οὐκ ἀπεσχόμην τὸ μὴ οὐκ  ἐπὶ   τοῦτο ἐλθεῖν ἀπ' ἐκείνου, ὥστε
[329]   προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται, καὶ  ἐπὶ   τούτῳ δὴ τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν
[353]   οὕτω καλῶς ὡς δρεπάνῳ τῷ  ἐπὶ   τούτῳ ἐργασθέντι. ἀληθῆ. ἆρ' οὖν
[341]   ἑκάστῳ ζητεῖν τε καὶ ἐκπορίζειν;  ἐπὶ   τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν καὶ
[341]   οὖν ὅπως ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα,  ἐπὶ   τούτῳ παρεσκευάσθη τέχνη.
[341]   τέχνη, ἦν δ' ἐγώ,  ἐπὶ   τούτῳ πέφυκεν, ἐπὶ τῷ τὸ
[341]   δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ πέφυκεν,  ἐπὶ   τῷ τὸ συμφέρον ἑκάστῳ ζητεῖν
[331]   ἀξίαν εἶναι, οὔ (τι παντὶ  ἀνδρὶ   ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ καὶ κοσμίῳ.
[331]   ἔγωγε θείην ἂν εἰς τοῦτο  ἀνδρὶ   νοῦν ἔχοντι, Σώκρατες, πλοῦτον
[342]   καὶ ταῦτα τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ  περὶ   αὐτὰ μάχεσθαι· ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν,
[354]   ἐκείνου ὁρμῆσαι ἐπὶ τὸ σκέψασθαι  περὶ   αὐτοῦ εἴτε κακία ἐστὶν καὶ
[351]   ἦν λόγος. ἀλλὰ τόδε  περὶ   αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον κρείττων
[350]   νῦν λέγεις ἀρέσκει, καὶ ἔχω  περὶ   αὐτῶν λέγειν. εἰ οὖν λέγοιμι,
[348]   εἴρηκα. φέρε δή, τὸ τοιόνδε  περὶ   αὐτῶν πῶς λέγεις; τὸ μέν
[337]   ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ πάσας ταύτας  περὶ   δικαιοσύνης, βελτίω τούτων; τί ἀξιοῖς
[331]   τὸν Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν  περὶ   δικαιοσύνης; ὅτι, δ' ὅς,
[329]   μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ τούτων  πέρι   καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς
[350]   δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ δέ; ναί.  περὶ   πάσης δὴ ὅρα ἐπιστήμης τε
[345]   οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας  περὶ   πλείονος ποιούμενοι. καὶ πῶς, ἔφη,
[329]   ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια καὶ  περὶ   πότους τε καὶ εὐωχίας καὶ
[330]   τε δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι  περὶ   τὰ χρήματα σπουδάζουσιν ὡς ἔργον
[333]   καὶ τὴν μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ  περὶ   τἆλλα δὴ πάντα δικαιοσύνη
[329]   νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι  περί   τε τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους
[343]   ὠφελήσονται. καὶ οὕτω πόρρω εἶ  περί   τε τοῦ δικαίου καὶ δικαιοσύνης
[349]   οὐ σκώπτειν, ἀλλὰ τὰ δοκοῦντα  περὶ   τῆς ἀληθείας λέγειν. τί δέ
[352]   ἔτι βέλτιον σκεπτέον. οὐ γὰρ  περὶ   τοῦ ἐπιτυχόντος λόγος, ἀλλὰ
[335]   ἀλλὰ μὴ εἶναι φίλον. καὶ  περὶ   τοῦ ἐχθροῦ δὲ αὐτὴ
[352]   τοῦ ἐπιτυχόντος λόγος, ἀλλὰ  περὶ   τοῦ ὅντινα τρόπον χρὴ ζῆν.
[340]   ἰατρὸν καλεῖς σὺ τὸν ἐξαμαρτάνοντα  περὶ   τοὺς κάμνοντας κατ' αὐτὸ τοῦτο
[328]   ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ  περὶ   τοὺς λόγους ἐπιθυμίαι τε καὶ
[334]   οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσιν οἱ ἄνθρωποι  περὶ   τοῦτο, ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς
[337]   ἔπειτα, εἴ τι καὶ οἴεται,  περὶ   τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη ὅπως
[353]   καὶ ἀρετή. τί δὲ πάντων  πέρι   τῶν ἄλλων; οὐχ οὕτω; οὕτω.
[330]   οἵ τε γὰρ λεγόμενοι μῦθοι  περὶ   τῶν ἐν Ἅιδου, ὡς τὸν
[330]   εἰσέρχεται αὐτῷ δέος καὶ φροντὶς  περὶ   ὧν ἔμπροσθεν οὐκ εἰσῄει. οἵ
[343]   ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου καὶ  πᾶσι   καταφανὲς ἦν ὅτι τοῦ
[329]   εἰπεῖν, καὶ νῦν οὐχ ἧττον.  παντάπασι   γὰρ τῶν γε τοιούτων ἐν
[332]   ἀποδοτέον ὅτι ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον;  παντάπασι   μὲν οὖν, ἔφη, γε
[341]   προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν ὅτι  παντάπασι   μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ ταῦτα
[335]   ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου, τοῦ ἀδίκου.  παντάπασί   μοι δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν, ἔφη,
[352]   παμπόνηροι καὶ τελέως ἄδικοι τελέως  εἰσὶ   καὶ πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν
[347]   αὖ τιμῆς ἕνεκα· οὐ γάρ  εἰσι   φιλότιμοι. δεῖ δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην
[338]   δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις εἶναι, τὸ  σφίσι   συμφέρον, καὶ τὸν τούτου ἐκβαίνοντα
[339]   ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε καὶ  κρείττοσι   δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν
[329]   λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται. καὶ  λέγουσι   μέν τι, οὐ μέντοι γε
[332]   ἰατρὸς ἄχρηστος. ἀληθῆ. καὶ μὴ  πλέουσι   δὴ κυβερνήτης. ναί. ἆρα καὶ
[332]   συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ. εἶεν· μὴ  κάμνουσί   γε μήν, φίλε Πολέμαρχε,
[342]   οὕτως. ἀλλὰ μήν, Θρασύμαχε,  ἄρχουσί   γε αἱ τέχναι καὶ κρατοῦσιν
[339]   καὶ τὸ ἀσύμφορα ποιεῖν τοῖς  ἄρχουσί   τε καὶ κρείττοσι δίκαιον εἶναι
[334]   τοὺς ὄντας, κἂν μὴ  δοκῶσι,   καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν,
[339]   Θρασύμαχε, οὐκ ἀναγκαῖον συμβαίνειν αὐτὸ  οὑτωσί,   δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον
[343]   σκοπεῖσθαι δέ, εὐηθέστατε Σώκρατες,  οὑτωσὶ   χρή, ὅτι δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου
[350]   ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς λέγειν. καίτοι  τί   ἄλλο βούλει; οὐδὲν μὰ Δία,
[337]   βελτίω τούτων; τί ἀξιοῖς παθεῖν;  τί   ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ,
[333]   συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα  τι   ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ' οὖν
[336]   δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον,  τί   ἂν ἄλλο τις αὐτὸ φαίη
[337]   (τοῦ ἀληθοῦς; πῶς λέγεις;  τί   ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα;
[332]   καὶ προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται;  τί   ἂν οἴει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι;
[337]   ταύτας περὶ δικαιοσύνης, βελτίω τούτων;  τί   ἀξιοῖς παθεῖν; τί ἄλλο, ἦν
[332]   Σιμωνίδη, τίσιν οὖν  τί   ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη
[332]   καὶ ποτά. δὲ τίσιν  τί   ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη
[332]   εἶεν· οὖν δὴ τίσιν  τί   ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο;
[337]   ποιήσεις· ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων  τι   ἀποκρινῇ; οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἦν
[336]   μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων ἐπειδάν τίς  τι   ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον
[337]   δὲ τῷ ἐρωτηθέντι τοιοῦτον, ἧττόν  τι   αὐτὸν οἴει ἀποκρινεῖσθαι τὸ φαινόμενον
[343]   αὐτοὺς καὶ θεραπεύειν πρὸς ἄλλο  τι   βλέποντας τὸ τῶν δεσποτῶν
[353]   ἴδια ἐκείνης εἶναι; οὐδενὶ ἄλλῳ.  τί   δ' αὖ τὸ ζῆν; οὐ
[351]   (οὐ δῆτα, δ' ὅς.  τί   δ' εἰ μὴ ἀδικοῖεν; οὐ
[352]   ἴδοις ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα.  τί   δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ ὠσίν;
[349]   ἀξιοῦν πλέον ἔχειν; οὐκ ἔμοιγε.  τί   δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη. ~(τί
[351]   μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ γε.  τί   δὲ ἂν ἐν δυοῖν ἐγγένηται;
[342]   λέγων, οὔ; ὀρθῶς, ἔφη.  ~(τί   δὲ δή; αὐτὴ ἰατρική
[349]   ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως, ἔφη, ἔχει.  τί   δὲ δὴ ἄδικος; ἆρα
[333]   οἶμαι φαίης κτῆσιν; πάνυ γε.  τί   δὲ δή; τὴν δικαιοσύνην πρὸς
[343]   Σώκρατες, τίτθη σοι ἔστιν;  τί   δέ; ἦν δ' ἐγώ· οὐκ
[345]   οὔκ, ἔφη, ἀλλ' εὖ οἶδα.  τί   δέ, ἦν δ' ἐγώ,
[349]   δὲ ἄφρονα, κακόν; ναί.  τί   δὲ ἰατρικόν; οὐχ οὕτως; οὕτως.
[350]   τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη, ἔφη.  ~(τί   δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ ἐδωδῇ
[341]   ὄντα. τῶν καμνόντων, ἔφη, θεραπευτής.  τί   δὲ κυβερνήτης; ὀρθῶς κυβερνήτης
[353]   φαμὲν ἔργα εἶναι; πάνυ γε.  ~(τί   δέ; μαχαίρᾳ ἂν ἀμπέλου κλῆμα
[350]   ἀνάγκη τοῦτό γε οὕτως ἔχειν.  τί   δὲ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως
[332]   τὸν τῆς θαλάττης κίνδυνον; κυβερνήτης.  τί   δὲ δίκαιος; ἐν τίνι
[353]   οὐκοῦν καὶ ἀρετή; καὶ ἀρετή.  τί   δὲ πάντων πέρι τῶν ἄλλων;
[349]   δοκοῦντα περὶ τῆς ἀληθείας λέγειν.  τί   δέ σοι, ἔφη, τοῦτο διαφέρει,
[346]   ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν. οὐ δῆτα.  τί   δέ; τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν
[349]   ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης.  τί   δέ; τῆς δικαίας πράξεως; οὐδὲ
[332]   τὸν Σιμωνίδην; πάνυ μὲν οὖν.  τί   δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι
[353]   ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ ἀρετή.  τί   δέ; ὤτων ἦν τι ἔργον;
[333]   κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν  τί   δέῃ ἀργυρίῳ χρυσίῳ κοινῇ
[332]   ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν  τι   δρᾶν, κακὸν δὲ μηδέν. μανθάνω,
[341]   ταῦτα κακούργει καὶ συκοφάντει, εἴ  τι   δύνασαι οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ'
[351]   τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν  τι   δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ
[351]   λῃστὰς κλέπτας ἄλλο  τι   ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί τι
[339]   δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον γέ  τι   εἶναι καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ τὸ
[336]   χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ  τι   ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν λόγων
[332]   ἐν τίνι πράξει καὶ πρὸς  τί   ἔργον δυνατώτατος φίλους ὠφελεῖν καὶ
[353]   αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν, ἔστι  τι   ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ
[353]   ἀρετή. τί δέ; ὤτων ἦν  τι   ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή;
[353]   ταῦτα τόδε σκέψαι. ψυχῆς ἔστιν  τι   ἔργον ἄλλῳ τῶν ὄντων
[351]   τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ ἐπί  τι   ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι
[336]   φλυαρία (ἔχει, Σώκρατες; καὶ  τί   εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν
[332]   δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ μέν  τι,   ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, Σώκρατες,
[340]   μαρτυρήσῃς, Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ  τί,   ἔφη, δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ
[353]   ἔργον ἂν μόνον  τι   κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται.
[332]   δ' ὅς. ἄλλο δή  τι   τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν,
[338]   εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο  τι   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον.
[330]   ἤδη καὶ σκοπεῖ εἴ τινά  τι   ἠδίκησεν. μὲν οὖν εὑρίσκων
[332]   ἐχθρῷ ὅπερ καὶ προσήκει, κακόν  τι.   ἠινίξατο ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[350]   ἐδωδῇ πόσει ἐθέλειν ἄν  τι   ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἀνδρὸς
[347]   ἄρχειν οὐχ ὡς ἐπ' ἀγαθόν  τι   ἰόντες οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες ἐν
[330]   ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν  τι   καθορᾷ αὐτά ὑποψίας δ' οὖν
[339]   ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη, οἷοί  τι   καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους
[339]   ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις οἷοί  τι   καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που, ἔφη,
[340]   ὡμολόγεις οὐκ ἀναμαρτήτους εἶναι ἀλλά  τι   καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ,
[337]   μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα, εἴ  τι   καὶ οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον
[346]   μὴ παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα  τι   καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ, ἔφη,
[348]   ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν ἄν  τι   λέγειν κατὰ τὰ νομιζόμενα λέγοντες·
[338]   δ' ἐγώ· ἀλλὰ σαφέστερον εἰπὲ  τί   λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη,
[338]   ἐὰν μάθω γε πρῶτον, ἔφην,  τί   λέγεις· νῦν γὰρ οὔπω οἶδα.
[339]   καὶ τοὐναντίον, τὸ μὴ συμφέρον.  τί   λέγεις σύ; ἔφη. σὺ
[343]   οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι δὴ  τί   μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ. (ὅτι
[346]   ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν  τι   μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν ὑγιὴς
[330]   ἀλλά μοι ἔτι τοσόνδε εἰπέ·  τί   μέγιστον οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ
[349]   ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ  τί   μέλλει; ἔφη. εἶεν, Θρασύμαχε·
[352]   καὶ οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ  τι   μετ' ἀλλήλων κοινῇ πρᾶξαι ἀδίκους
[348]   λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' οὔ. ἀλλὰ  τί   μήν; τοὐναντίον, δ' ὅς.
[332]   τοῦτο δὲ ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ  τί   οἴει; ἔφη. πρὸς Διός,
[330]   τε καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν  τι   ὅσην ἐγὼ νῦν οὐσίαν κέκτημαι
[331]   ἄρτι ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου  τι   ὁτῳοῦν μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι.
[329]   γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι μέν  τι,   οὐ μέντοι γε ὅσον οἴονται·
[338]   τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ  τί   οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις.
[337]   εἴ μοι σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν.  (τί   οὖν, ἔφη, ἂν ἐγὼ δείξω
[337]   ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε μή; ἄλλο  τι   οὖν, ἔφη, καὶ σὺ οὕτω
[342]   μάχεσθαι· ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο  τι   οὖν, ἦν δ' ἐγώ, οὐδὲ
[351]   ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ  τι   οὕτως ἁπλῶς, Θρασύμαχε, ἔγωγε
[331]   κτῆσιν πλείστου ἀξίαν εἶναι, οὔ  (τι   παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ
[331]   καὶ τὸ ἀποδιδόναι ἄν τίς  τι   παρά του λάβῃ, καὶ
[338]   εἶναι. καὶ τοῦτο, Θρασύμαχε,  τί   ποτε λέγεις; οὐ γάρ που
[353]   εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ καὶ ἔργον  τι   προστέτακται; ἴωμεν δὲ ἐπὶ τὰ
[330]   οὔτ' ἂν ἐπιεικὴς πάνυ  τι   ῥᾳδίως γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι
[337]   ποιήσοις ἀποκρινοῖο, εἴ τίς  τί   σε ἐρωτᾷ. σοφὸς γὰρ εἶ,
[343]   πρὸς πρόβατα διατεθείη, καὶ ἄλλο  τι   σκοπεῖν αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ
[349]   δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ  τί   σοι ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν;
[352]   ἐγώ. καί μοι λέγε· δοκεῖ  τί   σοι εἶναι ἵππου ἔργον; (ἔμοιγε.
[345]   οἷς νυνδὴ ἔλεγον μὴ πέπεισαι,  τί   σοι ἔτι ποιήσω; εἰς
[333]   οὖν, φίλε, πάνυ γέ  τι   σπουδαῖον εἴη δικαιοσύνη, εἰ
[341]   καὶ ἑκάστῃ τῶν τεχνῶν ἔστιν  τι   συμφέρον ἄλλο ὅτι μάλιστα
[341]   ἔφη. οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν  τι   συμφέρον; πάνυ γε. οὐ καὶ
[337]   τυγχάνει ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω  τι   (τοῦ ἀληθοῦς; πῶς λέγεις;
[337]   θαυμάσιε, μηδ' εἰ τούτων  τι   τυγχάνει ὄν, ἀλλ' ἕτερον εἴπω
[351]   ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν λόγον, ὁποῖόν  τι   τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν.
[336]   καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι καὶ εἰπὲ  τί   φῂς εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ
[331]   σὺ τοῦ λόγου κληρονόμος,  τί   φῂς τὸν Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς
[344]   ἡμῶν γε οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ  τι   φροντίζειν εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον
[331]   ὑπολαβὼν Πολέμαρχος, εἴπερ γέ  τι   χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι,
[340]   ἁμαρτίαν; ἀλλ' οἶμαι λέγομεν τῷ  ῥήματι   οὕτως, ὅτι ἰατρὸς ἐξήμαρτεν
[341]   εἴ με ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ  σώματι   εἶναι σώματι προσδεῖταί τινος,
[341]   ἔροιο εἰ ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι  σώματι   προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν
[342]   ἰατρικῇ τὸ συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ  σώματι.   ναί, ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ
[352]   ἐξ ὧν εἰρήκαμεν· ὅμως δ'  ἔτι   βέλτιον σκεπτέον. οὐ γὰρ περὶ
[345]   νῦν δὲ ὁρᾷς, Θρασύμαχε  ἔτι   (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα ὅτι
[352]   διὰ τὸ στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι,  ἔτι   δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ τε
[330]   ἐποίησεν, Λυσανίας δὲ πατὴρ  ἔτι   ἐλάττω αὐτὴν ἐποίησε τῆς νῦν
[328]   μέντοι. εἰ μὲν γὰρ ἐγὼ  ἔτι   ἐν δυνάμει τοῦ ῥᾳδίως
[327]   αὐτοῦ. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,  ἔτι   ἓν λείπεται, τὸ ἢν πείσωμεν
[329]   ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰπόντος ταῦτα, βουλόμενος  ἔτι   (λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν καὶ εἶπον·
[329]   (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια;  ἔτι   οἷός τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι”
[345]   ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί σοι  ἔτι   ποιήσω; εἰς τὴν ψυχὴν
[349]   ἐγώ. ἀλλὰ τόδε μοι πειρῶ  ἔτι   πρὸς τούτοις ἀποκρίνασθαι· δίκαιος
[330]   ἦν δ' ἐγώ. ἀλλά μοι  ἔτι   τοσόνδε εἰπέ· τί μέγιστον οἴει
[351]   ἀμαθία ἀδικία οὐδεὶς ἂν  ἔτι   τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ τι
[334]   ἔλεγον· τοῦτο μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ  ἔτι,   ὠφελεῖν μὲν τοὺς φίλους
[336]   διεπαυσάμεθα καὶ ἐγὼ ταῦτ' εἶπον,  οὐκέτι   ἡσυχίαν ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν
[334]   μὰ τὸν Δί' ἔφη, ἀλλ'  οὐκέτι   οἶδα ἔγωγε ὅτι ἔλεγον· τοῦτο
[348]   ἤδη στερεώτερον, ἑταῖρε, καὶ  οὐκέτι   ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις εἴπῃ.
[345]   ὁριζόμενος τὸν ὡς ἀληθῶς ποιμένα  οὐκέτι   ᾤου δεῖν ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι,
[329]   ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς ἐν τῇ  νεότητι   ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί
[353]   τὴν αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν, ἀλλ'  ἀντὶ   τῆς ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς
[353]   ἔφη· τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις  ἀντὶ   τῆς ὄψεως. ἥτις, ἦν δ'
[343]   εἰς τοὐναντίον περιειστήκει, Θρασύμαχος  ἀντὶ   τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι, ἔφη,
[344]   χρήμασιν καὶ αὐτοὺς ἀνδραποδισάμενος δουλώσηται,  ἀντὶ   τούτων τῶν αἰσχρῶν ὀνομάτων εὐδαίμονες
[331]   πλείστου ἀξίαν εἶναι, οὔ (τι  παντὶ   ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικεῖ καὶ
[352]   ἑαυτῷ τε καὶ τῷ ἐναντίῳ  παντὶ   καὶ τῷ δικαίῳ; οὐχ οὕτως;
[337]   ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται δὲ τῷ  ἐρωτηθέντι   τοιοῦτον, ἧττόν τι αὐτὸν οἴει
[353]   ὡς δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ τούτῳ  ἐργασθέντι.   ἀληθῆ. ἆρ' οὖν οὐ τοῦτο
[347]   ἂν καταφανὲς γενέσθαι ὅτι τῷ  ὄντι   ἀληθινὸς ἄρχων οὐ πέφυκε τὸ
[341]   θεραπευτής; καὶ λέγε τὸν τῷ  ὄντι   ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων, ἔφη,
[343]   τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν τῷ  ὄντι,   τοῦ κρείττονός τε καὶ ἄρχοντος
[330]   ὃς τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ  λέγοντι   (ὅτι οὐ δι' αὑτὸν ἀλλὰ
[342]   οὐδ' ἐπιτάττει, ἀλλὰ τὸ τῷ  κάμνοντι;   ὡμολόγηται γὰρ ἀκριβὴς ἰατρὸς
[331]   ἂν εἰς τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν  ἔχοντι,   Σώκρατες, πλοῦτον χρησιμώτατον εἶναι.
[331]   παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν μὴ σωφρόνως  ἀπαιτοῦντι   (ἀποδιδόναι. ~καίτοι γε ὀφειλόμενόν πού
[336]   τε καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι  ὅτι   ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ
[345]   ἐνδείξασθαι ~οὔτοι (κακῶς σοι κείσεται  ὅτι   ἂν ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς
[336]   σαφῶς μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε  ὅτι   ἂν λέγῃς· ὡς ἐγὼ οὐκ
[332]   τί δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον  ὅτι   ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν
[338]   ἄλλων, ἀληθῆ εἶπες, Θρασύμαχε,  ὅτι   δὲ οὔ με φῂς χάριν
[343]   οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις.  ὅτι   δὴ τί μάλιστα; ἦν δ'
[350]   εἰ οὖν λέγοιμι, εὖ οἶδ'  ὅτι   (δημηγορεῖν ἄν με φαίης.
[343]   εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ χρή,  ὅτι   δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον
[337]   Θρασύμαχε· εὖ οὖν ᾔδησθα  ὅτι   εἴ τινα ἔροιο ὁπόσα ἐστὶν
[334]   ἔφη, ἀλλ' οὐκέτι οἶδα ἔγωγε  ὅτι   ἔλεγον· τοῦτο μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ
[328]   δεῦρο ἰέναι. ὡς εὖ ἴσθι  ὅτι   ἔμοιγε ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ
[352]   κομιδῇ ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον  ὅτι   ἐνῆν τις αὐτοῖς δικαιοσύνη,
[337]   μηδ' ὅτι τρὶς τέτταρα μηδ'  ὅτι   ἑξάκις δύο μηδ' ὅτι τετράκις
[330]   γὰρ ἴσθι, ἔφη, Σώκρατες,  ὅτι,   ἐπειδάν τις ἐγγὺς τοῦ
[336]   ἀληθῶς βούλει εἰδέναι τὸ δίκαιον  ὅτι   ἔστι, μὴ μόνον ἐρώτα μηδὲ
[335]   νῦν πρὸς τούτῳ ὧδε λέγειν,  ὅτι   ἔστιν δίκαιον τὸν μὲν φίλον
[337]   μοι, ἄνθρωπε, μὴ ἐρεῖς  ὅτι   ἔστιν τὰ δώδεκα δὶς ἓξ
[332]   οἴει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον  ὅτι,   ἔφη, σώμασιν φάρμακά τε
[331]   λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης;  ὅτι,   δ' ὅς, τὸ τὰ
[343]   τε καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς  ὅτι   μὲν δικαιοσύνη καὶ τὸ
[351]   πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που  ὅτι   καὶ δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον εἴη
[346]   ὠφελοῦνται πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον  ὅτι   κοινῇ τινι τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι
[328]   δ' ὅς, οὐδ' ἴστε  ὅτι   λαμπὰς ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ'
[354]   καὶ ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον λόγου,  ὅτι   λυσιτελέστερον ἀδικία τῆς δικαιοσύνης,
[341]   ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο  ὅτι   μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς τοῦτο
[336]   ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ σπουδάζειν  ὅτι   μάλιστα φανῆναι αὐτό. οἴου γε
[352]   ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ νῦν.  ὅτι   μὲν γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ
[338]   καὶ τούτων μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι.  ὅτι   μέν, ἦν δ' ἐγώ, μανθάνω
[339]   δῆλον οὐδ' εἰ μεγάλη· ἀλλ'  ὅτι   μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ ἀληθῆ
[330]   ἕνεκα ἠρόμην, ἦν δ' ἐγώ,  ὅτι   μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα (ἀγαπᾶν
[340]   οἶμαι λέγομεν τῷ ῥήματι οὕτως,  ὅτι   ἰατρὸς ἐξήμαρτεν καὶ
[340]   ἀλλὰ πᾶς γ' ἂν εἴποι  ὅτι   ἰατρὸς ἥμαρτεν καὶ
[347]   μεταχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ~(ἀλλὰ μισθὸν αἰτεῖν,  ὅτι   μέλλων καλῶς τῇ τέχνῃ
[343]   λόγου καὶ πᾶσι καταφανὲς ἦν  ὅτι   τοῦ δικαίου λόγος εἰς
[343]   τί μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ.  (ὅτι   οἴει τοὺς ποιμένας τοὺς
[331]   Σώκρατες, τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν,  ὅτι   ὃς ἂν δικαίως καὶ ὁσίως
[330]   τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένῳ καὶ λέγοντι  (ὅτι   οὐ δι' αὑτὸν ἀλλὰ διὰ
[345]   σοι λέγω τό γ' ἐμόν,  ὅτι   οὐ πείθομαι οὐδ' οἶμαι ἀδικίαν
[332]   μηδέν. μανθάνω, ἦν δ' ἐγώ  ὅτι   οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς
[331]   ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ· δῆλον γὰρ  ὅτι   οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ ἄρτι
[337]   φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι ἦν  ὅτι   οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τῷ οὕτως πυνθανομένῳ.
[345]   τὰς ἄλλας ἀρχὰς οὐκ ἐννοεῖς  ὅτι   οὐδεὶς ἐθέλει ἄρχειν ἑκών, ἀλλὰ
[346]   Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον,  ὅτι   οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ
[351]   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,  ὅτι   οὐκ ἐπινεύεις μόνον καὶ ἀνανεύεις,
[345]   οὖν, μακάριε, ἱκανῶς ἡμᾶς  ὅτι   οὐκ ὀρθῶς βουλευόμεθα δικαιοσύνην ἀδικίας
[330]   διὰ τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο  ὅτι   οὔτ' ἂν αὐτὸς Σερίφιος ὢν
[330]   εὖ ἔχει αὐτὸς λόγος,  ὅτι   οὔτ' ἂν ἐπιεικὴς πάνυ
[331]   σωφρονοῦντος ὅπλα, εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ,  ὅτι   οὔτε χρὴ τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι,
[352]   πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα (μὲν οὖν  ὅτι   οὕτως ἔχει μανθάνω, ἀλλ' οὐχ
[341]   προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν  ὅτι   παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται. διὰ
[341]   ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον,  ὅτι   πλεῖ ἐν τῇ νηί, οὐδ'
[354]   πρῶτον ἐσκοποῦμεν εὑρεῖν, τὸ δίκαιον  ὅτι   ποτ' ἐστίν, ἀφέμενος ἐκείνου ὁρμῆσαι
[331]   καὶ θεῖος ἀνήρ τοῦτο μέντοι  ὅτι   ποτὲ λέγει, σὺ μέν,
[342]   ἄλλη τις τέχνη ἔσθ'  ὅτι   προσδεῖταί τινος ἀρετῆς ὥσπερ ὀφθαλμοὶ
[336]   τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο,  ὅτι   ῥᾷον ἐρωτᾶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ
[328]   καὶ σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην  ὅτι   σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα
[351]   τελεώτατα οὖσα ἄδικος. μανθάνω, ἔφην,  ὅτι   σὸς οὗτος ἦν λόγος.
[337]   ᾔδη τε καὶ τούτοις προύλεγον,  ὅτι   σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις,
[341]   ἐστὶν ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη,  ὅτι   σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ οὐκ
[337]   μηδ' ὅτι ἑξάκις δύο μηδ'  ὅτι   τετράκις τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί
[348]   ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν  ὅτι   τις εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν
[336]   καὶ ὅπως μοι μὴ ἐρεῖς  ὅτι   τὸ (δέον ἐστὶν μηδ' ὅτι
[336]   μηδ' ὅτι τὸ λυσιτελοῦν μηδ'  ὅτι   τὸ κερδαλέον μηδ' ὅτι τὸ
[336]   μηδ' ὅτι τὸ ὠφέλιμον μηδ'  ὅτι   τὸ λυσιτελοῦν μηδ' ὅτι τὸ
[336]   μηδ' ὅτι τὸ κερδαλέον μηδ'  ὅτι   τὸ συμφέρον, ἀλλὰ σαφῶς μοι
[347]   ἐθέλωσιν ἄρχειν. οὐκ οἶσθα  ὅτι   τὸ φιλότιμόν τε καὶ φιλάργυρον
[336]   ὅτι τὸ (δέον ἐστὶν μηδ'  ὅτι   τὸ ὠφέλιμον μηδ' ὅτι τὸ
[343]   χρῆν μᾶλλον τοιαῦτα ἐρωτᾶν;  ὅτι   τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα περιορᾷ
[345]   ἔτι (γὰρ τὰ ἔμπροσθεν ἐπισκεψώμεθα  ὅτι   τὸν ὡς ἀληθῶς ἰατρὸν τὸ
[332]   διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς φαίνεται,  ὅτι   τοῦτ' εἴη δίκαιον, τὸ προσῆκον
[337]   τὰ δώδεκα δὶς ἓξ μηδ'  ὅτι   τρὶς τέτταρα μηδ' ὅτι ἑξάκις
[347]   καὶ ἐνταῦθ' ἂν καταφανὲς γενέσθαι  ὅτι   τῷ ὄντι ἀληθινὸς ἄρχων οὐ
[338]   λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ' ἔφη,  ὅτι   τῶν πόλεων αἱ μὲν τυραννοῦνται,
[348]   λέγοντες· νῦν δὲ δῆλος εἶ  ὅτι   φήσεις αὐτὸ καὶ καλὸν καὶ
[346]   μὴ μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ'  ὅτι   ὠφελεῖται δημιουργὸς ἀπὸ τῆς
[337]   ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ μὴ  εἰδότι;   προσήκει δέ που μαθεῖν παρὰ
[331]   ~τῷ δὲ μηδὲν ἑαυτῷ ἄδικον  συνειδότι   ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ
[348]   διακρινούντων δεησόμεθα· ἂν δὲ ὥσπερ  ἄρτι   ἀνομολογούμενοι πρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν, ἅμα
[351]   (εἰ μέν, ἔφη, ὡς σὺ  ἄρτι   ἔλεγες ἔχει δικαιοσύνη σοφία
[341]   τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ ἰατρός, ὃν  ἄρτι   ἔλεγες, πότερον χρηματιστής ἐστιν
[331]   ὅτι οὐ τοῦτο λέγει, ὅπερ  ἄρτι   ἐλέγομεν, τό τινος παρακαταθεμένου τι
[346]   ἔγωγε, φίλε Θρασύμαχε, καὶ  ἄρτι   ἔλεγον μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν
[353]   οἶμαι ἄμεινον ἂν μάθοις  ἄρτι   ἠρώτων, πυνθανόμενος εἰ οὐ τοῦτο
[348]   ~(ἤκουσας, ἦν δ' ἐγώ, ὅσα  ἄρτι   Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθεν τῷ τοῦ
[350]   δή. τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ  ἄρτι,   ~ἵνα καὶ ἑξῆς διασκεψώμεθα (τὸν
[329]   Σοφοκλέους γίγνεται, (δεσποτῶν πάνυ πολλῶν  ἐστι   καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ
[339]   ὀρθῶς ἆρα τὸ τὰ συμφέροντά  ἐστι   τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ μὴ
[339]   ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις, καὶ τοῦτό  ἐστι   τὸ δίκαιον; πῶς γὰρ οὔ;
[331]   τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν  ἐστι·   τοῦτο λέγων δοκεῖ ἔμοιγε καλῶς
[348]   καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ λανθάνῃ·  ἔστι   δὲ οὐκ ἄξια λόγου, ἀλλ'
[340]   ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν οὐκ  ἔστι   δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς σοφὸς
[336]   βούλει εἰδέναι τὸ δίκαιον ὅτι  ἔστι,   μὴ μόνον ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ
[349]   ὡς ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς λάβῃ;  ἔστι   ταῦτα. ὧδε δὴ λέγωμεν, ἔφην·
[345]   ἐμέ γε οὐ πείθει ὡς  ἔστι   τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταῦτ' οὖν
[353]   τὰ αὐτὰ πάλιν· ὀφθαλμῶν, φαμέν,  ἔστι   τι ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν
[331]   ἄδικον συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ  πάρεστι   καὶ ἀγαθὴ γηροτρόφος, ὡς καὶ
[344]   γὰρ οἶμαι, ἔφη Θρασύμαχος,  τουτὶ   ἄλλως ἔχειν; ἔοικας, ἦν δ'
[345]   ἑκών, ἀλλὰ μισθὸν αἰτοῦσιν, ὡς  οὐχὶ   αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ τοῦ
[346]   (τοῖς ἀρχομένοις; ἐπεὶ τοσόνδε εἰπέ·  οὐχὶ   ἑκάστην μέντοι φαμὲν ἑκάστοτε τῶν
[350]   ἔχειν. τί δὲ ἀνεπιστήμων;  οὐχὶ   ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005