| Pages |
|---|
| [336] |
αὐτὸν
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός
|
τ' |
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων· |
| [341] |
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
μὴ
οἷός
|
τ' |
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
ἄν
με, |
| [340] |
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
περὶ
τοὺς
κάμνοντας
|
κατ' |
αὐτὸ
τοῦτο
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
ἢ |
| [352] |
οὕς
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ
τι
|
μετ' |
ἀλλήλων
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους
ὄντας, |
| [352] |
οἱ
δὲ
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
|
μετ' |
ἀλλήλων
οἷοί
(τε
ἀλλὰ
δὴ |
| [351] |
στασιάζειν
καὶ
ἀδυνάτους
εἶναι
κοινῇ
|
μετ' |
(ἀλλήλων
πράττειν;
πάνυ
γε.
τί |
| [327] |
τούτων,
ἔφη,
κρείττους
γένεσθε
ἢ
|
μένετ' |
αὐτοῦ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [338] |
ἀλλὰ
σαφέστερον
εἰπὲ
τί
λέγεις.
|
εἶτ' |
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη,
ὅτι
τῶν |
| [349] |
εἶναι,
ἢ
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
|
ἡγοῖτ' |
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ |
| [330] |
ὁ
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
|
ποτ' |
ἂν
ἑαυτῷ
γένοιτο.
πότερον
δέ, |
| [354] |
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν,
τὸ
δίκαιον
ὅτι
|
ποτ' |
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
ἐπὶ |
| [354] |
εὐδαίμονα
δέ.
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
οὐδέποτ' |
ἄρα,
ὦ
μακάριε
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον |
| [345] |
ἐκποριεῖ
ἐπεὶ
τά
γε
αὑτῆς
|
ὥστ' |
εἶναι
βελτίστη
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται, |
| [337] |
ἡ
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ
|
ταῦτ' |
ἐγὼ
ᾔδη
τε
καὶ
τούτοις |
| [336] |
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
|
ταῦτ' |
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ |
| [339] |
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
σκόπει,
ἔφη.
|
ταῦτ' |
ἔσται,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί |
| [345] |
ὡς
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
|
ταῦτ' |
οὖν
(καὶ
ἕτερος
ἴσως
τις |
| [339] |
δίκαιον
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
|
ταῦτ' |
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη. |
| [335] |
ἔργον,
ὦ
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον
|
οὔτ' |
ἄλλον
οὐδένα,
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου, |
| [330] |
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
|
οὔτ' |
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς |
| [330] |
ἔχει
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
|
οὔτ' |
ἂν
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι |
| [330] |
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς
ἐγένετο
|
οὔτ' |
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς
δὴ |
| [329] |
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι.
εἰ
γὰρ
ἦν
|
τοῦτ' |
αἴτιον,
κἂν
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ |
| [335] |
δικαιοσύνη
οὐκ
ἀνθρωπεία
ἀρετή;
καὶ
|
τοῦτ' |
ἀνάγκη.
καὶ
τοὺς
βλαπτομένους
ἄρα, |
| [331] |
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα.
πρὸς
δὴ
|
τοῦτ' |
ἔγωγε
τίθημι
τὴν
τῶν
χρημάτων |
| [332] |
μὲν
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
ὅτι
|
τοῦτ' |
εἴη
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ |
| [331] |
χαριέντως
γάρ
τοι,
ὦ
Σώκρατες,
|
τοῦτ' |
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι
ὃς
ἂν |
| [342] |
σκοπουμένῃ
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης,
καὶ
|
τοῦτ' |
ἔστιν
ἀπέραντον;
(ἢ
αὐτὴ
αὑτῇ |
| [340] |
οἶμαι
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
ὅσον
|
τοῦτ' |
ἔστιν
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε |
| [349] |
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
|
τοῦτ' |
ἔφη,
εὖ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ' |
| [338] |
ὡς
παρανομοῦντά
τε
καὶ
ἀδικοῦντα.
|
τοῦτ' |
οὖν
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
ὃ |
