Pages |
[342] |
οὔ;
ὀρθῶς,
ἔφη.
~(τί
δὲ
|
δή; |
αὐτὴ
ἡ
ἰατρική
ἐστιν
πονηρά, |
[339] |
μὴ
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
δὲ
|
δὴ |
αὐτόθι
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
(σμικρά |
[350] |
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ
|
δὴ |
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν
ἀδικίαν. |
[335] |
τις
δίκαιον
εἶναι,
τοῦτο
δὲ
|
δὴ |
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς |
[349] |
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει.
τί
δὲ
|
δὴ |
ὁ
ἄδικος;
ἆρα
ἀξιοῖ
τοῦ |
[333] |
κτῆσιν;
πάνυ
γε.
τί
δὲ
|
δή; |
τὴν
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος
χρείαν |
[351] |
δικαίοις;
ἔσονται,
ἔφη.
ἐὰν
δὲ
|
δή, |
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν
ἑνὶ
ἐγγένηται |
[350] |
ἔα
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι,
|
ἤ, |
εἰ
βούλει
ἐρωτᾶν,
ἐρώτα·
ἐγὼ |
[333] |
Σώκρατες.
συμβόλαια
δὲ
λέγεις
κοινωνήματα
|
ἤ |
τι
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ' |
[335] |
ἢ
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
εἰρηκέναι
|
ἤ |
τιν'
ἄλλον
τῶν
σοφῶν
τε |
[336] |
Ξέρξου
ἢ
Ἰσμηνίου
τοῦ
Θηβαίου
|
ἤ |
τινος
ἄλλου
μέγα
οἰομένου
δύνασθαι |
[353] |
ἀπεργάσεται
στερομένη
τῆς
οἰκείας
ἀρετῆς,
|
ἢ |
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη
ἄρα
κακῇ |
[348] |
τὴν
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι
|
ἢ |
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις
εἶναι
ὥσπερ |
[342] |
αὐτὴ
ἡ
ἰατρική
ἐστιν
πονηρά,
|
ἢ |
ἄλλη
τις
τέχνη
ἔσθ'
ὅτι |
[351] |
στρατόπεδον
ἢ
λῃστὰς
ἢ
κλέπτας
|
ἢ |
ἄλλο
τι
ἔθνος,
ὅσα
κοινῇ |
[347] |
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον
ἕλοιτο
ὑπ'
ἄλλου
|
ἢ |
ἄλλον
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο |
[342] |
ἐκείνῳ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ·
οὕτως
|
ἢ |
ἄλλως
ἔχει;
οὕτως,
ἔφη,
φαίνεται. |
[351] |
δικαιοσύνης
τὴν
δύναμιν
ταύτην
ἕξει,
|
ἢ |
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
(εἰ |
[350] |
ἐθέλειν
ἄν
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
|
ἢ |
ἀνδρὸς
ἢ
πράγματος;
οὐ
δῆτα. |
[331] |
ὀφείλοντα
ἢ
θεῷ
θυσίας
τινὰς
|
ἢ |
ἀνθρώπῳ
χρήματα
ἔπειτα
ἐκεῖσε
ἀπιέναι |
[349] |
καὶ
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
|
ἢ |
ἀξιοῦν
πλέον
ἔχειν;
οὐκ
ἔμοιγε. |
[333] |
ὅταν
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ
πρίασθαι
|
ἢ |
ἀποδόσθαι
ἵππον·
τότε
(δέ,
ὡς |
[336] |
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
ἐρωτᾶν
|
ἢ |
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς
ἀπόκριναι |
[337] |
δὲ
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ποιήσοις
|
ἢ |
ἀποκρινοῖο,
εἴ
τίς
τί
σε |
[347] |
ὑπάρχειν
τοῖς
μέλλουσιν
ἐθελήσειν
ἄρχειν,
|
ἢ |
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
ἢ
ζημίαν |
[352] |
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ
τις
|
ἢ |
ἄριστα;
οὐ
μανθάνω,
ἔφη.
ἀλλ' |
[340] |
δημιουργός·
ὥστε
δημιουργὸς
ἢ
σοφὸς
|
ἢ |
ἄρχων
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε
ὅταν |
[345] |
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
τὴν
εὐωχίαν,
|
ἢ |
αὖ
πρὸς
τὸ
(ἀποδόσθαι,
ὥσπερ |
[342] |
τοιαύτης,
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπέραντον;
|
(ἢ |
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται; |
[335] |
τις
αὐτὸ
φῇ
ἢ
Σιμωνίδην
|
ἢ |
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
εἰρηκέναι
ἤ |
[345] |
ἃ
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
|
ἢ |
ἐὰν
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ |
[346] |
τὴν
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς;
|
ἢ |
ἐάνπερ
βούλῃ
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ |
[335] |
εἰς
τὴν
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
|
ἢ |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων;
εἰς |
[345] |
πέπεισαι,
τί
σοι
ἔτι
ποιήσω;
|
ἢ |
εἰς
τὴν
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ |
[336] |
εἰ
μὴ
πρότερος
ἑωράκη
αὐτὸν
|
ἢ |
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
ἂν
γενέσθαι. |
[342] |
τέχνῃ
ἄλλῳ
τὸ
συμφέρον
ζητεῖν
|
ἢ |
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
ἐστίν,
αὐτὴ |
[345] |
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον
σκοπεῖσθαι
|
ἢ |
ἐκείνῳ,
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε
καὶ |
[330] |
ὧν
κέκτησαι
τὰ
πλείω
παρέλαβες
|
ἢ |
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
ἐπεκτησάμην,
ἔφη,
ὦ |
[354] |
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
ἐστὶν
|
ἢ |
εὐδαίμων.
|
[345] |
οὐ
δήπου
ἄλλου
του
μέλει
|
ἢ |
ἐφ'
ᾧ
τέτακται,
ὅπως
τούτῳ |
[347] |
ἄρχειν,
ἢ
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
|
ἢ |
ζημίαν
ἐὰν
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς |
[331] |
ἢ
ψεύσασθαι,
μηδ'
αὖ
ὀφείλοντα
|
ἢ |
θεῷ
θυσίας
τινὰς
ἢ
ἀνθρώπῳ |
[336] |
εἶναι
ἢ
Περδίκκου
ἢ
Ξέρξου
|
ἢ |
Ἰσμηνίου
τοῦ
Θηβαίου
ἤ
τινος |
[331] |
τίς
τι
παρά
του
λάβῃ,
|
ἢ |
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
ἔστιν
ἐνίοτε |
[335] |
δικαιοσύνῃ
δὴ
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους;
|
ἢ |
καὶ
(συλλήβδην
ἀρετῇ
οἱ
ἀγαθοὶ |
[330] |
ὑπὸ
τῆς
τοῦ
γήρως
ἀσθενείας
|
ἢ |
καὶ
ὥσπερ
ἤδη
ἐγγυτέρω
ὢν |
[353] |
ὃ
ἂν
ἢ
μόνον
τι
|
ἢ |
κάλλιστα
τῶν
ἄλλων
ἀπεργάζηται.
ἀλλά, |
[351] |
πόλιν
ἢ
στρατόπεδον
ἢ
λῃστὰς
|
ἢ |
κλέπτας
ἢ
ἄλλο
τι
ἔθνος, |
[333] |
τὴν
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος
χρείαν
|
ἢ |
κτῆσιν
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν |
[350] |
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν
|
ἢ |
λέγειν,
καὶ
οὐ
ταὐτὰ
τῷ |
[351] |
ἂν
ἢ
πόλιν
ἢ
στρατόπεδον
|
ἢ |
λῃστὰς
ἢ
κλέπτας
ἢ
ἄλλο |
[340] |
κατ'
αὐτὸ
τοῦτο
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
|
ἢ |
λογιστικόν,
ὃς
ἂν
ἐν
λογισμῷ |
[344] |
ἔχεις
ἀπιέναι
πρὶν
διδάξαι
ἱκανῶς
|
ἢ |
μαθεῖν
εἴτε
οὕτως
εἴτε
ἄλλως |
[327] |
τοίνυν
τούτων,
ἔφη,
κρείττους
γένεσθε
|
ἢ |
μένετ'
αὐτοῦ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ' |
[339] |
ὃ
λέγεις·
εἰ
δὲ
ἀληθὲς
|
ἢ |
μή,
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον |
[353] |
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
ὃ
ἂν
|
ἢ |
μόνον
τι
ἢ
κάλλιστα
τῶν |
[352] |
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
ὃ
ἂν
|
ἢ |
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ
τις
ἢ |
[341] |
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν
|
ἢ |
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι |
[336] |
αὐτὸ
Περιάνδρου
εἶναι
ἢ
Περδίκκου
|
ἢ |
Ξέρξου
ἢ
Ἰσμηνίου
τοῦ
Θηβαίου |
[333] |
ὅταν
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
|
ἢ |
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
οὖν |
[333] |
χρήσιμος
κοινωνὸς
εἰς
πεττῶν
θέσιν,
|
ἢ |
ὁ
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ' |
[339] |
οὑτωσί,
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
|
ἢ |
ὃ
σὺ
λέγεις;
τὸ
γὰρ |
[330] |
κτήσωνται·
οἱ
δὲ
κτησάμενοι
διπλῇ
|
ἢ |
οἱ
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά.
ὥσπερ |
[339] |
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
|
ἢ |
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως |
[337] |
τί
ἄλλο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἢ |
ὅπερ
προσήκει
πάσχειν
τῷ
μὴ |
[350] |
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
|
ἢ |
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν |
[341] |
τεχνῶν
ἔστιν
τι
συμφέρον
ἄλλο
|
ἢ |
ὅτι
μάλιστα
τελέαν
εἶναι;
(πῶς |
[350] |
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν
ἀδικίαν.
|
ἢ |
οὐ
μέμνησαι,
ὦ
Θρασύμαχε;
μέμνημαι, |
[333] |
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ
γεωργία·
|
ἢ |
οὔ;
ναί.
πρός
γε
καρποῦ |
[341] |
ἔφην,
ἂν
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
|
ἢ |
οὔ;
ὀρθῶς,
ἔφη.
~(τί
δὲ |
[351] |
μὴ
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν,
|
ἢ |
οὐδὲν
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον |
[349] |
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι,
|
ἢ |
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
ἄν, |
[347] |
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
|
ἢ |
οὐκ
οἶσθα
ὅτι
τὸ
φιλότιμόν |
[350] |
ὅτι
(δημηγορεῖν
ἄν
με
φαίης.
|
ἢ |
οὖν
ἔα
με
εἰπεῖν
ὅσα |
[342] |
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται;
|
ἢ |
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται |
[350] |
ἀνομοίου
τε
καὶ
ὁμοίου
πλεονεκτεῖ;
|
ἢ |
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε,
ἔφη. |
[342] |
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής.
|
ἢ |
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
οὐκοῦν
καὶ |
[352] |
ἔσθ'
ὅτῳ
ἂν
ἄλλῳ
ἴδοις
|
ἢ |
ὀφθαλμοῖς;
οὐ
δῆτα.
τί
δέ; |
[330] |
ἀλλὰ
βραχεῖ
γέ
τινι
πλείω
|
ἢ |
παρέλαβον.
οὗ
τοι
ἕνεκα
ἠρόμην, |
[336] |
ἔφη.
οἶμαι
αὐτὸ
Περιάνδρου
εἶναι
|
ἢ |
Περδίκκου
ἢ
Ξέρξου
ἢ
Ἰσμηνίου |
[335] |
φῇ
ἢ
Σιμωνίδην
ἢ
Βίαντα
|
ἢ |
Πιττακὸν
εἰρηκέναι
ἤ
τιν'
ἄλλον |
[351] |
χάρισαι
καὶ
λέγε·
δοκεῖς
ἂν
|
ἢ |
πόλιν
ἢ
στρατόπεδον
ἢ
λῃστὰς |
[350] |
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
τῇ
ἐδωδῇ
|
ἢ |
πόσει
ἐθέλειν
ἄν
τι
ἰατρικοῦ |
[350] |
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀνδρὸς
|
ἢ |
πράγματος;
οὐ
δῆτα.
μὴ
ἰατρικοῦ |
[350] |
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων
|
ἢ |
πράττειν
ἢ
λέγειν,
καὶ
οὐ |
[341] |
εἰ
ἐξαρκεῖ
σώματι
εἶναι
σώματι
|
ἢ |
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι |
[339] |
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς
ἀσύμφορα;
|
ἢ |
πῶς
λέγεις;
οὕτως.
ἃ
δ' |
[328] |
διαδώσουσιν
ἀλλήλοις
ἁμιλλώμενοι
τοῖς
ἵπποις;
|
ἢ |
πῶς
λέγεις;
οὕτως,
ἔφη
ὁ |
[337] |
ἕτερον
εἴπω
τι
(τοῦ
ἀληθοῦς;
|
ἢ |
πῶς
λέγεις;
τί
ἂν
αὐτῷ |
[328] |
ποιηταί,
πότερον
χαλεπὸν
τοῦ
βίου,
|
ἢ |
πῶς
σὺ
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ |
[328] |
τίς
ἐστιν,
τραχεῖα
καὶ
χαλεπή,
|
ἢ |
ῥᾳδία
καὶ
εὔπορος.
καὶ
δὴ |
[335] |
σύ,
ἐάν
τις
αὐτὸ
φῇ
|
ἢ |
Σιμωνίδην
ἢ
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν |
[344] |
εἴτε
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει;
|
ἢ |
σμικρὸν
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι |
[340] |
οὐκ
ἔστι
δημιουργός·
ὥστε
δημιουργὸς
|
ἢ |
σοφὸς
ἢ
ἄρχων
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει |
[351] |
λέγε·
δοκεῖς
ἂν
ἢ
πόλιν
|
ἢ |
στρατόπεδον
ἢ
λῃστὰς
ἢ
κλέπτας |
[346] |
αὕτη
γὰρ
αὐτῆς
ἡ
δύναμις·
|
ἢ |
τὴν
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
τὴν |
[347] |
μέλλουσιν
ἐθελήσειν
ἄρχειν,
ἢ
ἀργύριον
|
ἢ |
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
ἐὰν
μὴ |
[344] |
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον
εἶναι
|
ἢ |
τὸ
δίκαιον.
πάντων
δὲ
ῥᾷστα |
[340] |
κρείττονος
συμφέρον
δίκαιον
ἂν
εἴη
|
ἢ |
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ'
ἔφη |
[332] |
δ'
ὅς.
ἄλλο
δή
τι
|
ἢ |
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
ἔοικεν,
λέγει |
[338] |
τὸ
δίκαιον
οὐκ
ἄλλο
τι
|
ἢ |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ |
[343] |
τοὺς
βουκόλους
τὸ
τῶν
προβάτων
|
ἢ |
τὸ
τῶν
βοῶν
ἀγαθὸν
σκοπεῖν |
[343] |
θεραπεύειν
πρὸς
ἄλλο
τι
βλέποντας
|
ἢ |
τὸ
τῶν
δεσποτῶν
ἀγαθὸν
καὶ |
[343] |
ἐγώ·
οὐκ
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
μᾶλλον
|
ἢ |
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
ὅτι
τοί
σε, |
[327] |
ὅσοι
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
ἢ |
τοίνυν
τούτων,
ἔφη,
κρείττους
γένεσθε |
[341] |
κρείττονα,
τὸν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
|
ἢ |
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ
νυνδὴ |
[330] |
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
|
ἢ |
τὸν
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις. |
[334] |
καὶ
οὕτως
ἐροῦμεν
αὐτὸ
τοὐναντίον
|
ἢ |
τὸν
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ |
[347] |
ἀδίκου
βίον
φάσκων
εἶναι
κρείττω
|
ἢ |
τὸν
τοῦ
δικαίου.
σὺ
οὖν |
[343] |
ἐγώ.
(ὅτι
οἴει
τοὺς
ποιμένας
|
ἢ |
τοὺς
βουκόλους
τὸ
τῶν
προβάτων |
[334] |
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
εἶναι,
|
ἢ |
τοὺς
ὄντας,
κἂν
μὴ
δοκῶσι, |
[343] |
αὐτοὺς
διὰ
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας
|
ἢ |
τοῦτο,
(ὅθεν
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ |
[345] |
δὲ
ἀδικεῖν
ἢ
τῷ
λανθάνειν
|
ἢ |
τῷ
διαμάχεσθαι,
ὅμως
ἐμέ
γε |
[345] |
μὲν
ἄδικος,
δυνάσθω
δὲ
ἀδικεῖν
|
ἢ |
τῷ
λανθάνειν
ἢ
τῷ
διαμάχεσθαι, |
[341] |
ἄρτι
ἔλεγες,
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν
|
ἢ |
τῶν
καμνόντων
θεραπευτής;
καὶ
λέγε |
[337] |
που
ὑπὸ
ὑμῶν
τῶν
δεινῶν
|
ἢ |
χαλεπαίνεσθαι.
καὶ
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ |
[335] |
βλάπτειν.
βλαπτόμενοι
δ'
ἵπποι
βελτίους
|
ἢ |
χείρους
γίγνονται;
χείρους.
ἆρα
εἰς |
[333] |
ὅταν
οὖν
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ
|
ἢ |
χρυσίῳ
κοινῇ
χρῆσθαι,
ὁ
δίκαιος |
[331] |
γὰρ
μηδὲ
ἄκοντά
τινα
ἐξαπατῆσαι
|
ἢ |
ψεύσασθαι,
μηδ'
αὖ
ὀφείλοντα
ἢ |
[353] |
τοιαῦτα
πάντα,
ἔσθ'
ὅτῳ
ἄλλῳ
|
ἢ |
ψυχῇ
δικαίως
ἂν
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν |
[335] |
δὴ
ἡμᾶς
προσθεῖναι
τῷ
δικαίῳ
|
ἢ |
ὡς
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν,
λέγοντες |
[352] |
δῆτα.
τί
δέ;
ἀκούσαις
ἄλλῳ
|
ἢ |
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν) |
[343] |
ἡγῇ
διανοεῖσθαι
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους
|
ἢ |
ὥσπερ
ἄν
τις
πρὸς
πρόβατα |
[340] |
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε
ὅταν
ἄρχων
|
ᾖ, |
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
ἂν
εἴποι |
[333] |
πάνυ
γε.
ὅταν
ἄρα
ἄχρηστον
|
ᾖ |
ἀργύριον,
τότε
χρήσιμος
ἐπ'
αὐτῷ |
[351] |
δὲ
δικαιοσύνη
ὁμόνοιαν
καὶ
φιλίαν·
|
ἦ |
γάρ;
ἔστω,
ἦ
δ'
ὅς, |
[332] |
πού
ἐστιν
τοῦτο
ὃ
παρακατέθετο·
|
ἦ |
γάρ;
ναί.
ἀποδοτέον
δέ
γε |
[352] |
καὶ
ἑαυτῷ
καὶ
τοῖς
δικαίοις·
|
ἦ |
γάρ;
ναί.
δίκαιοι
δέ
γ' |
[333] |
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
ὁ
ἱππικός.
|
ἦ |
γάρ;
φαίνεται.
καὶ
μὴν
ὅταν |
[332] |
τις
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῖ;
ἀληθῆ,
|
ἦ |
δ'
ὅς.
ἄλλο
δή
τι |
[348] |
λέγει;
πῶς
γὰρ
οὐ
βούλομαι;
|
ἦ |
δ'
ὅς.
ἂν
μὲν
τοίνυν, |
[348] |
οὔ.
ἀλλὰ
τί
μήν;
τοὐναντίον,
|
ἦ |
δ'
ὅς.
ἦ
τὴν
δικαιοσύνην |
[351] |
καὶ
φιλίαν·
ἦ
γάρ;
ἔστω,
|
ἦ |
δ'
ὅς,
ἵνα
σοι
μὴ |
[337] |
Σωκράτει
εἰσοίσομεν.
(πάνυ
γε
οἶμαι,
|
ἦ |
δ'
ὅς·
ἵνα
Σωκράτης
τὸ |
[349] |
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
ἄν,
|
ἦ |
δ'
ὅς,
καὶ
ἀξιοῖ,
ἀλλ' |
[348] |
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
μὲν
οὖν,
|
ἦ |
δ'
ὅς,
καὶ
τὰ
τοιαῦτα, |
[334] |
ἐγώ,
μεταθώμεθα;
τὸν
δοκοῦντά
τε,
|
ἦ |
δ'
ὅς,
καὶ
τὸν
ὄντα |
[335] |
ἡμῖν
ἐφάνη
ὂν
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
|
ἦ |
δ'
ὅς.
μαχούμεθα
ἄρα,
ἦν |
[328] |
~(καὶ
ὁ
Ἀδείμαντος,
ἆρά
γε,
|
ἦ |
δ'
ὅς,
οὐδ'
ἴστε
ὅτι |
[327] |
ἀφεῖναι;
ἦ
καὶ
δύναισθ'
ἄν,
|
ἦ |
δ'
ὅς,
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας; |
[351] |
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα,
|
ἦ |
δ'
ὅς.
τί
δ'
εἰ |
[331] |
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ
δικαιοσύνης;
ὅτι,
|
ἦ |
δ'
ὅς,
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα |
[338] |
σε
εὖ
ἐρεῖν.
(ἄκουε
δή,
|
ἦ |
δ'
ὅς.
φημὶ
γὰρ
ἐγὼ |
[331] |
γε
σῶν
κληρονόμος;
πάνυ
γε,
|
ἦ |
δ'
ὃς
γελάσας,
καὶ
ἅμα |
[327] |
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν,
|
ἦ |
δ'
ὃς
ὁ
Γλαύκων.
(καὶ |
[340] |
τοῦτο
ἐτίθετο.
ἀλλ'
οὐχ
οὕτως,
|
ἦ |
δ'
ὃς
ὁ
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο. |
[342] |
ἐστιν
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
|
ᾖ |
ἑκάστη
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ
ἐστίν; |
[327] |
ὑμᾶς
ὡς
χρὴ
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
|
ἦ |
καὶ
δύναισθ'
ἄν,
ἦ
δ' |
[348] |
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
εὐβουλίαν,
ἔφη.
|
ἦ |
καὶ
φρόνιμοί
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[341] |
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
τέχνη.
|
ἦ |
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν |
[348] |
μήν;
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
ὅς.
|
ἦ |
τὴν
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ |
[330] |
Σώκρατες,
ὅτι,
ἐπειδάν
τις
ἐγγὺς
|
ᾖ |
τοῦ
οἴεσθαι
τελευτήσειν,
εἰσέρχεται
αὐτῷ |
[328] |
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
ἐν
δυνάμει
|
ἦ |
τοῦ
ῥᾳδίως
πορεύεσθαι
πρὸς
τὸ |
[351] |
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
ἀμαθία
|
ἡ |
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν
ἔτι
τοῦτο |
[354] |
αὖ
ὕστερον
λόγου,
ὅτι
λυσιτελέστερον
|
ἡ |
ἀδικία
τῆς
δικαιοσύνης,
οὐκ
ἀπεσχόμην |
[333] |
καὶ
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
|
ἡ |
ἀμπελουργική;
φαίνεται.
φήσεις
δὲ
καὶ |
[332] |
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
ἐάνπερ
|
ἡ |
ἀπόδοσις
(καὶ
ἡ
λῆψις
βλαβερὰ |
[353] |
ἥτις,
ἦν
δ'
ἐγώ,
αὐτῶν
|
ἡ |
ἀρετή·
οὐ
γάρ
πω
τοῦτο |
[351] |
οὔκ;
ἔφη.
καὶ
τοῦτό
γε
|
ἡ |
ἀρίστη
μάλιστα
ποιήσει
καὶ
τελεώτατα |
[338] |
δέ
γε
τοὺς
νόμους
ἑκάστη
|
ἡ |
ἀρχὴ
πρὸς
τὸ
αὑτῇ
συμφέρον, |
[335] |
καὶ
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ
δὲ
|
ἡ |
αὐτὴ
θέσις.
φίλος
μὲν
δή, |
[343] |
πειθομένου
τε
καὶ
ὑπηρετοῦντος
βλάβη,
|
ἡ |
δὲ
ἀδικία
τοὐναντίον,
καὶ
ἄρχει |
[351] |
καὶ
μάχας
ἐν
ἀλλήλοις
παρέχει,
|
ἡ |
δὲ
δικαιοσύνη
ὁμόνοιαν
καὶ
φιλίαν· |
[346] |
καὶ
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
|
ἡ |
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη
μισθόν, |
[346] |
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ,
|
ἡ |
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
ἡ |
[332] |
τε
καὶ
σιτία
καὶ
ποτά.
|
ἡ |
δὲ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον |
[334] |
ἔτι,
ὠφελεῖν
μὲν
τοὺς
φίλους
|
ἡ |
δικαιοσύνη,
βλάπτειν
δὲ
τοὺς
ἐχθρούς. |
[333] |
πάνυ
γέ
τι
σπουδαῖον
εἴη
|
ἡ |
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα |
[333] |
καὶ
περὶ
τἆλλα
δὴ
πάντα
|
ἡ |
δικαιοσύνη
ἑκάστου
ἐν
μὲν
χρήσει |
[334] |
θ'
ὅρκῳ
τε.
ἔοικεν
οὖν
|
ἡ |
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ
σὲ
καὶ |
[333] |
ἀργύριον,
τότε
χρήσιμος
ἐπ'
αὐτῷ
|
(ἡ |
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
καὶ
ὅταν
δὴ |
[336] |
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη
|
ἡ |
δικαιοσύνη
ὂν
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον, |
[335] |
γίγνεσθαι;
πάνυ
μὲν
οὖν.
ἀλλ'
|
ἡ |
δικαιοσύνη
οὐκ
ἀνθρωπεία
ἀρετή;
καὶ |
[351] |
ὡς
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει
|
ἡ |
δικαιοσύνη
σοφία
μετὰ
δικαιοσύνης·
εἰ |
[333] |
ὅταν
δὴ
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν,
|
ἡ |
δικαιοσύνη
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
καὶ |
[346] |
μισθωτικὴ
μισθόν;
αὕτη
γὰρ
αὐτῆς
|
ἡ |
δύναμις·
ἢ
τὴν
ἰατρικὴν
σὺ |
[337] |
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη
κείνη
|
ἡ |
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ' |
[342] |
ἔφη.
~(τί
δὲ
δή;
αὐτὴ
|
ἡ |
ἰατρική
ἐστιν
πονηρά,
ἢ
ἄλλη |
[341] |
ταῦτα
καὶ
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
|
ἡ |
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά |
[351] |
τόδε
περὶ
αὐτοῦ
σκοπῶ·
πότερον
|
ἡ |
κρείττων
γιγνομένη
πόλις
πόλεως
ἄνευ |
[332] |
παρακαταθεμένῳ,
ἐάνπερ
ἡ
ἀπόδοσις
(καὶ
|
ἡ |
λῆψις
βλαβερὰ
γίγνηται,
φίλοι
δὲ |
[353] |
κακίαν
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
|
ἡ |
μὲν
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
καὶ |
[343] |
καὶ
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι
|
ἡ |
μὲν
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ
δίκαιον |
[346] |
ἀλλ'
εἰ
δεῖ
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
|
ἡ |
μὲν
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ,
ἡ |
[346] |
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
|
ἡ |
μὲν
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ
δὲ |
[332] |
τοῖς
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
εἶεν·
|
ἡ |
οὖν
δὴ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα |
[338] |
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
αὕτη
δή,
ἔφη,
|
ἡ |
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
μὲν
μὴ |
[332] |
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι,
ἔφη,
|
ἡ |
σώμασιν
φάρμακά
τε
καὶ
σιτία |
[341] |
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ
|
ἡ |
τέχνη
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν |
[341] |
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη
|
ἡ |
τέχνη.
ἦ
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ, |
[341] |
συμφέρον;
πάνυ
γε.
οὐ
καὶ
|
ἡ |
τέχνη,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐπὶ |
[332] |
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη,
|
ἡ |
τίσιν
οὖν
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον |
[332] |
καὶ
προσῆκον
τέχνη
μαγειρικὴ
καλεῖται;
|
(ἡ |
τοῖς
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
εἶεν· |
[332] |
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς
ἔμπροσθεν
εἰρημένοις,
|
ἡ |
τοῖς
φίλοις
τε
καὶ
ἐχθροῖς |
[346] |
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ
ὠφελία
ἐστίν,
|
ἡ |
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις,
ἀλλ'
εἰ |
[327] |
καλὴ
μὲν
οὖν
μοι
καὶ
|
ἡ |
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν
εἶναι, |
[331] |
δεδιότα,
μέγα
μέρος
εἰς
τοῦτο
|
ἡ |
τῶν
χρημάτων
κτῆσις
συμβάλλεται.
ἔχει |
[346] |
τῆς
αὑτοῦ
τέχνης
ἑκάστῳ
αὕτη
|
ἡ |
ὠφελία
ἐστίν,
ἡ
τοῦ
μισθοῦ |
[351] |
στάσεις
γάρ
που,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἥ |
γε
ἀδικία
καὶ
μίση
καὶ |
[352] |
ὅτι
ἐνῆν
τις
αὐτοῖς
δικαιοσύνη,
|
ἣ |
αὐτοὺς
ἐποίει
μήτοι
καὶ
ἀλλήλους |
[344] |
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τυραννίς,
|
ἣ |
οὐ
κατὰ
σμικρὸν
τἀλλότρια
καὶ |
[344] |
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
|
ἣ |
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ, |
[344] |
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου
διαγωγήν,
|
ᾗ |
ἂν
διαγόμενος
ἕκαστος
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην |
[338] |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
|
ᾗ |
ἂν
κακουργήσαις
μάλιστα
τὸν
λόγον. |
[349] |
ἁμιλλήσεται
ὡς
ἁπάντων
πλεῖστον
αὐτὸς
|
λάβῃ; |
ἔστι
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
λέγωμεν, |
[331] |
ἄν
τίς
τι
παρά
του
|
λάβῃ, |
ἢ
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
ἔστιν |
[331] |
τε
λέγειν
καὶ
ἃ
ἂν
|
λάβῃ |
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν
οὖν, |
[343] |
τοῦ
πειθομένου
τε
καὶ
ὑπηρετοῦντος
|
βλάβη, |
ἡ
δὲ
ἀδικία
τοὐναντίον,
καὶ |
[334] |
μέντοι
τῶν
φίλων
καὶ
ἐπὶ
|
βλάβῃ |
τῶν
ἐχθρῶν.
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες; |
[340] |
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε
κατὰ
τὸν
|
ἀκριβῆ |
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ
σὺ
ἀκριβολογῇ, |
[331] |
δικαίως
καὶ
ὁσίως
τὸν
βίον
|
διαγάγῃ, |
γλυκεῖά
οἱ
καρδίαν
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος |
[343] |
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχουσιν,
ἄλλως
πως
|
ἡγῇ |
διανοεῖσθαι
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους
ἢ |
[340] |
ἀκριβῆ
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ
σὺ
|
ἀκριβολογῇ, |
οὐδεὶς
τῶν
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης |
[342] |
ἀρχομένῳ
καὶ
ᾧ
ἂν
αὐτὸς
|
δημιουργῇ, |
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνο
βλέπων
καὶ |
[353] |
ἄλλων;
οὐχ
οὕτω;
οὕτω.
Εχε
|
δή· |
ἆρ’
ἄν
ποτε
ὄμματα
τὸ |
[347] |
οὐ
γάρ
εἰσι
φιλότιμοι.
δεῖ
|
δὴ |
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν, |
[333] |
(ἡ
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
καὶ
ὅταν
|
δὴ |
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ
δικαιοσύνη |
[344] |
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
καὶ
|
δὴ |
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην |
[331] |
ᾔει
πρὸς
τὰ
ἱερά.
(λέγε
|
δή, |
εἶπον
ἐγώ,
σὺ
ὁ
τοῦ |
[347] |
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν
|
δὴ |
ἕνεκα,
ὡς
ἔοικε,
μισθὸν
δεῖν |
[328] |
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας
ὃ
|
δὴ |
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι |
[338] |
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
αὕτη
|
δή, |
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν |
[352] |
ὅντινα
τρόπον
χρὴ
ζῆν.
σκόπει
|
δή, |
ἔφη.
σκοπῶ,
ἦν
δ'
ἐγώ. |
[338] |
γάρ
σε
εὖ
ἐρεῖν.
(ἄκουε
|
δή, |
ἦ
δ'
ὅς.
φημὶ
γὰρ |
[335] |
δὲ
ὁ
πονηρός.
ναί.
κελεύεις
|
δὴ |
ἡμᾶς
προσθεῖναι
τῷ
δικαίῳ
ἢ |
[352] |
ἵνα
μὴ
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι.
ἴθι
|
δή, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὰ |
[348] |
ἐγώ,
ἀρέσκει.
οὕτως,
ἔφη.
ἴθι
|
δή, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[350] |
ἀμαθής
τε
καὶ
κακός.
ὁ
|
δὴ |
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
μὲν
πάντα
ταῦτα, |
[347] |
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
καὶ
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
πολὺ |
[328] |
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ |
[330] |
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
ταύτῃ
τε
|
δὴ |
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ |
[352] |
μετ'
ἀλλήλων
οἷοί
(τε
ἀλλὰ
|
δὴ |
καὶ
οὕς
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ |
[328] |
ἢ
ῥᾳδία
καὶ
εὔπορος.
καὶ
|
δὴ |
καὶ
σοῦ
ἡδέως
ἂν
πυθοίμην |
[329] |
οὕτως
ἔχουσιν
καὶ
ἄλλοις,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
Σοφοκλεῖ
ποτε
τῷ
ποιητῇ |
[351] |
εὖ
γε
σὺ
ποιῶν·
ἀλλὰ
|
δὴ |
καὶ
τόδε
μοι
χάρισαι
καὶ |
[343] |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
αὑτῶν,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσιν |
[333] |
οἰκοδομικοῦ;
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
εἰς
τίνα
|
δὴ |
κοινωνίαν
ὁ
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς |
[332] |
ἄχρηστος.
ἀληθῆ.
καὶ
μὴ
πλέουσι
|
δὴ |
κυβερνήτης.
ναί.
ἆρα
καὶ
τοῖς |
[349] |
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι
ταῦτα.
ὧδε
|
δὴ |
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ
δίκαιος
τοῦ |
[338] |
εὖ
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
|
δὴ |
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ |
[338] |
ἀνδρὸς
οὐ
φαύλου;
~ἀλλὰ
σὲ
|
δὴ |
μᾶλλον
(εἰκὸς
λέγειν·
σὺ
γὰρ |
[353] |
αὐτὸν
λόγον;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι
|
δή, |
μετὰ
ταῦτα
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς |
[330] |
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς
|
δὴ |
μὴ
πλουσίοις,
χαλεπῶς
δὲ
τὸ |
[335] |
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
|
δὴ |
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
καὶ |
[353] |
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
οὖν.
νῦν
|
δὴ |
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
ὃ |
[352] |
πάνυ
γε.
καὶ
ἐν
ἑνὶ
|
δὴ |
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει |
[336] |
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
μὴ
γὰρ
|
δὴ |
οἴου,
εἰ
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν, |
[337] |
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
|
δὴ |
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ.
οὐδέν
γε |
[350] |
ἰατρικοῦ
δέ;
ναί.
περὶ
πάσης
|
δὴ |
ὅρα
ἐπιστήμης
τε
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης |
[333] |
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
τἆλλα
|
δὴ |
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
ἐν |
[339] |
κρείττονος,
ἐγὼ
δὲ
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
|
δή. |
σκόπει,
ἔφη.
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν |
[354] |
Θρασύμαχε,
λυσιτελέστερον
ἀδικία
δικαιοσύνης.
ταῦτα
|
δή |
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
εἱστιάσθω |
[340] |
ὁ
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
|
δή |
σοι
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε
νυνδὴ |
[345] |
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ
γὰρ
|
δή |
σοι
λέγω
τό
γ'
ἐμόν, |
[330] |
διδόναι
(δίκην,
καταγελώμενοι
τέως,
τότε
|
δὴ |
στρέφουσιν
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
μὴ |
[346] |
οὐ
τὸ
τοῦ
κρείττονος.
διὰ
|
δὴ |
ταῦτα
ἔγωγε,
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε, |
[332] |
ἀληθῆ,
ἦ
δ'
ὅς.
ἄλλο
|
δή |
τι
ἢ
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς |
[343] |
πρόβατα
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις.
ὅτι
|
δὴ |
τί
μάλιστα;
ἦν
δ'
ἐγώ. |
[332] |
τὰ
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
οὖν
|
δὴ |
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη |
[329] |
γήρως
ὀδύρονται,
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
|
δὴ |
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν
ὅσων
κακῶν |
[348] |
καὶ
δι'
ἅ,
εἴρηκα.
φέρε
|
δή, |
τὸ
τοιόνδε
περὶ
αὐτῶν
πῶς |
[334] |
οἷοι
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
|
δὴ |
τὸν
σὸν
λόγον
τοὺς
μηδὲν |
[335] |
τοῦ
ἐναντίου.
πάνυ
γε.
οὐδὲ
|
δὴ |
τοῦ
ἀγαθοῦ
βλάπτειν
ἀλλὰ
τοῦ |
[331] |
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα.
πρὸς
|
δὴ |
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι
τὴν
τῶν |
[350] |
ποίει·
ἐγὼ
δὲ
ἐρωτήσω.
ἐρώτα
|
δή. |
τοῦτο
τοίνυν
ἐρωτῶ,
ὅπερ
ἄρτι, |
[338] |
μᾶλλον
(εἰκὸς
λέγειν·
σὺ
γὰρ
|
δὴ |
φῂς
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν. |
[335] |
ἡ
αὐτὴ
θέσις.
φίλος
μὲν
|
δή, |
ὡς
ἔοικε,
τούτῳ
τῷ
λόγῳ |
[346] |
ἔγωγε.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο
|
ἤδη |
δῆλον,
ὅτι
οὐδεμία
τέχνη
οὐδὲ |
[348] |
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ
|
ἤδη |
δικαστῶν
τινων
τῶν
διακρινούντων
δεησόμεθα· |
[330] |
γήρως
ἀσθενείας
ἢ
καὶ
ὥσπερ
|
ἤδη |
ἐγγυτέρω
ὢν
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν |
[328] |
σοι
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ
ἐνταῦθα
|
ἤδη |
εἶ
τῆς
ἡλικίας
ὃ
δὴ |
[329] |
ἦλθον
ἡλικίας.
νῦν
δ'
ἔγωγε
|
ἤδη |
ἐντετύχηκα
οὐχ
οὕτως
ἔχουσιν
καὶ |
[330] |
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
καὶ
ἀναλογίζεται
|
ἤδη |
καὶ
σκοπεῖ
εἴ
τινά
τι |
[348] |
τίθημι.
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἤδη |
στερεώτερον,
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι |
[337] |
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ
ταῦτ'
ἐγὼ
|
ᾔδη |
τε
καὶ
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι |
[331] |
τὸν
λόγον·
δεῖ
γάρ
με
|
ἤδη |
τῶν
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
ἔφη, |
[344] |
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
καὶ
|
ὀνείδη |
ἔχει
τὰ
μέγιστα
καὶ
γὰρ |
[339] |
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
|
ἐπειδὴ |
γὰρ
συμφέρον
γέ
τι
εἶναι |
[349] |
~(ἃ
ἡμεῖς
τῷ
δικαίῳ
προσετίθεμεν,
|
ἐπειδή |
γε
καὶ
ἐν
ἀρετῇ
αὐτὸ |
[348] |
εἰκός
γ'
ἔφη,
ὦ
ἥδιστε,
|
ἐπειδή |
γε
καὶ
λέγω
ἀδικίαν
μὲν |
[336] |
λέγεις.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
ἐπειδὴ |
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ |
[350] |
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
|
ἐπειδὴ |
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην |
[342] |
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι·
|
ἐπειδὴ |
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι
οὖν, |
[328] |
πυθοίμην
ὅτι
σοι
φαίνεται
τοῦτο,
|
ἐπειδὴ |
ἐνταῦθα
ἤδη
εἶ
τῆς
ἡλικίας |
[340] |
ὥστε
κατὰ
τὸν
ἀκριβῆ
λόγον,
|
ἐπειδὴ |
καὶ
σὺ
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν |
[354] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἐπειδή |
μοι
πρᾷος
ἐγένου
καὶ
χαλεπαίνων |
[343] |
καὶ
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
|
~(ἐπειδὴ |
οὖν
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ
λόγου |
[352] |
οὐ
γὰρ
ἂν
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
|
κομιδῇ |
ὄντες
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι |
[331] |
ἀλλὰ
μέντοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
Σιμωνίδῃ |
γε
οὐ
ῥᾴδιον
ἀπιστεῖν
σοφὸς |
[332] |
οὖν
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ
|
Σιμωνίδη, |
ἡ
τίσιν
οὖν
τί
ἀποδιδοῦσα |
[331] |
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
τι
χρὴ
|
Σιμωνίδῃ |
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι,
ἔφη
ὁ |
[345] |
εἶναι
οὕτω
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
|
νυνδὴ |
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν |
[340] |
δή
σοι
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε
|
νυνδὴ |
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο |
[341] |
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ
|
νυνδὴ |
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
συμφέρον
κρείττονος |
[345] |
σὲ
πείσω;
εἰ
γὰρ
οἷς
|
νυνδὴ |
ἔλεγον
μὴ
πέπεισαι,
τί
σοι |
[344] |
τἀναντία
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
|
νυνδὴ |
ἔλεγον,
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν· |
[348] |
οὐκ
ἄξια
λόγου,
ἀλλ'
ἃ
|
νυνδὴ |
ἔλεγον.
(τοῦτο
μέν,
ἔφην,
οὐκ |
[338] |
οὔ
με
φῂς
χάριν
ἐκτίνειν,
|
ψεύδῃ· |
ἐκτίνω
γὰρ
ὅσην
δύναμαι.
δύναμαι |
[350] |
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
τῇ
|
ἐδωδῇ |
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
ἄν
τι |
[333] |
πρὸς
τὸ
χρῆσθαι
ἀργυρίῳ,
ὅταν
|
δέῃ |
ἀργυρίου
κοινῇ
πρίασθαι
ἢ
ἀποδόσθαι |
[333] |
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
οὖν
τί
|
δέῃ |
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
κοινῇ
χρῆσθαι, |
[333] |
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν
μηδὲν
|
δέῃ |
αὐτῷ
χρῆσθαι
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ |
[333] |
κινδυνεύει.
καὶ
ὅταν
δὴ
δρέπανον
|
δέῃ |
φυλάττειν,
ἡ
δικαιοσύνη
χρήσιμος
καὶ |
[333] |
καὶ
ἀσπίδα
καὶ
λύραν
ὅταν
|
δέῃ |
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον |
[345] |
ἐκπεπόρισται,
ἕως
γ'
ἂν
μηδὲν
|
ἐνδέῃ |
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω
δὲ |
[330] |
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος
δειμαίνει
(καὶ
|
ζῇ |
μετὰ
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ
δὲ |
[341] |
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
οὖν
ὅπως
|
ἐκπορίζῃ |
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη |
[331] |
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ
πάρεστι
καὶ
|
ἀγαθὴ |
γηροτρόφος,
ὡς
καὶ
Πίνδαρος
λέγει. |
[353] |
ἄρχειν
καὶ
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
δὲ
|
ἀγαθῇ |
πάντα
ταῦτα
εὖ
πράττειν.
ἀνάγκη. |
[344] |
μέρει
ὅταν
τις
ἀδικήσας
μὴ
|
λάθῃ, |
ζημιοῦταί
τε
καὶ
ὀνείδη
ἔχει |
[353] |
δρεπάνῳ
τῷ
ἐπὶ
τούτῳ
ἐργασθέντι.
|
ἀληθῆ. |
ἆρ'
οὖν
οὐ
τοῦτο
τούτου |
[338] |
ἐγώ,
μανθάνω
παρὰ
τῶν
ἄλλων,
|
ἀληθῆ |
εἶπες,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
δὲ |
[335] |
ὁ
ταῦτα
εἰπών.
οὐ
γὰρ
|
ἀληθῆ |
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα |
[329] |
πλουσίοις
πολλὰ
παραμύθιά
φασιν
εἶναι.
|
ἀληθῆ, |
ἔφη,
λέγεις·
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται. |
[330] |
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
τὸν
πλοῦτον.
|
ἀληθῆ, |
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
μὲν
οὖν, |
[341] |
καὶ
τὴν
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
|
ἀληθῆ, |
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν |
[332] |
ὁπότε
τις
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῖ;
|
ἀληθῆ, |
ἦ
δ'
ὅς.
ἄλλο
δή |
[332] |
ὦ
φίλε
Πολέμαρχε,
ἰατρὸς
ἄχρηστος.
|
ἀληθῆ. |
καὶ
μὴ
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης. |
[334] |
τε
καὶ
οἷοι
μὴ
ἀδικεῖν;
|
ἀληθῆ. |
κατὰ
δὴ
τὸν
σὸν
λόγον |
[348] |
δυνώμεθά
πῃ
ἐξευρεῖν,
ὡς
οὐκ
|
ἀληθῆ |
λέγει;
πῶς
γὰρ
οὐ
βούλομαι; |
[335] |
τοῦ
ἀδίκου.
παντάπασί
μοι
δοκεῖς
|
ἀληθῆ |
λέγειν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ |
[339] |
ὅτι
μὲν
τοῦτο
σκεπτέον
εἰ
|
ἀληθῆ |
λέγεις,
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ
συμφέρον |
[331] |
ἄρα
οὗτος
ὅρος
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
|
ἀληθῆ |
τε
λέγειν
καὶ
ἃ
ἂν |
[331] |
τὸν
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
|
τἀληθῆ |
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ |
[345] |
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
ἐὰν
|
μετατιθῇ, |
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς
μὴ |
[329] |
κἂν
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
|
ἐπεπόνθη, |
ἕνεκά
γε
γήρως,
καὶ
οἱ |
[342] |
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν
|
ὀρθὴ |
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη |
[341] |
ἐκπορίζῃ
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ
|
παρεσκευάσθη |
ἡ
τέχνη.
ἦ
ὀρθῶς
σοι |
[343] |
εἰπέ
μοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
τίτθη |
σοι
ἔστιν;
τί
δέ;
ἦν |
[351] |
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς
ἀδικίαν.
|
ἐλέχθη |
γάρ
που
ὅτι
καὶ
δυνατώτερον |
[336] |
τί
ἂν
ἄλλο
τις
αὐτὸ
|
φαίη |
εἶναι;
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις |
[351] |
ὅτι
καὶ
δυνατώτερον
καὶ
ἰσχυρότερον
|
εἴη |
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ
γ' |
[332] |
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον
ὃ
|
εἴη. |
διενοεῖτο
μὲν
γάρ,
ὡς
φαίνεται, |
[332] |
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
ὅτι
τοῦτ'
|
εἴη |
δίκαιον,
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι, |
[353] |
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
|
εἴη |
ἔργον
ὃ
ἂν
ἢ
μόνον |
[340] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δίκαιον
ἂν
|
εἴη |
ἢ
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ' |
[333] |
φίλε,
πάνυ
γέ
τι
σπουδαῖον
|
εἴη |
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς
τὰ |
[331] |
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
ἂν
|
εἴη |
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς |
[337] |
οἴεται,
περὶ
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
|
εἴη |
ὅπως
μηδὲν
ἐρεῖ
ὧν
ἡγεῖται |
[327] |
τε
καὶ
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
|
εἴη. |
οὗτος,
ἔφη,
ὄπισθεν
προσέρχεται·
ἀλλὰ |
[350] |
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
|
εἴη, |
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν |
[343] |
ὥσπερ
ἄν
τις
πρὸς
πρόβατα
|
διατεθείη, |
καὶ
ἄλλο
τι
σκοπεῖν
αὐτοὺς |
[352] |
ὃ
ἂν
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ
|
ποιῇ |
τις
ἢ
ἄριστα;
οὐ
μανθάνω, |
[353] |
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη
ἄρα
|
κακῇ |
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
καὶ
ἐπιμελεῖσθαι, |
[336] |
μοι
δοκῶ,
εἰ
μὴ
πρότερος
|
ἑωράκη |
αὐτὸν
ἢ
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος |
[328] |
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ
|
(ἑωράκη |
αὐτόν.
καθῆστο
δὲ
ἐστεφανωμένος
ἐπί |
[335] |
ἄρα,
ὦ
φίλε,
τῶν
ἀνθρώπων
|
ἀνάγκη |
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν |
[335] |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων
ἀρετήν;
|
ἀνάγκη. |
(ἀνθρώπους
δέ,
ὦ
ἑταῖρε,
μὴ |
[353] |
οἰκείας
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
|
ἀνάγκη |
ἄρα
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν |
[351] |
τὴν
δύναμιν
ταύτην
ἕξει,
ἢ
|
ἀνάγκη |
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
(εἰ
μέν, |
[349] |
οὐκ
ἔμοιγε.
τί
δέ;
ἀμούσου;
|
ἀνάγκη, |
ἔφη.
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
ἐν |
[333] |
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
μουσικήν;
|
ἀνάγκη. |
καὶ
περὶ
τἆλλα
δὴ
πάντα |
[335] |
οὐκ
ἀνθρωπεία
ἀρετή;
καὶ
τοῦτ'
|
ἀνάγκη. |
καὶ
τοὺς
βλαπτομένους
ἄρα,
ὦ |
[353] |
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα
εὖ
πράττειν.
|
ἀνάγκη. |
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς |
[350] |
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως,
ἔφη,
|
ἀνάγκη |
τοῦτό
γε
οὕτως
ἔχειν.
τί |
[339] |
κρείττονος.
(σμικρά
γε
ἴσως,
ἔφη,
|
προσθήκη. |
οὔπω
δῆλον
οὐδ'
εἰ
μεγάλη· |
[333] |
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
ἡ
|
ἀμπελουργική; |
φαίνεται.
φήσεις
δὲ
καὶ
ἀσπίδα |
[346] |
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν
|
οἰκοδομικὴ |
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ |
[333] |
κτῆσιν;
ναί.
καὶ
μὴν
καὶ
|
σκυτοτομική; |
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων
ἂν |
[345] |
γ'
ἂν
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
|
ποιμενικὴ |
εἶναι
οὕτω
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε |
[345] |
ἀλλ'
οὐ
ποιμένα.
τῇ
δὲ
|
ποιμενικῇ |
οὐ
δήπου
ἄλλου
του
μέλει |
[342] |
σώματι.
ναί,
ἔφη.
οὐδὲ
ἱππικὴ
|
ἱππικῇ |
ἀλλ'
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη
τέχνη |
[342] |
ἀλλὰ
σώματι.
ναί,
ἔφη.
οὐδὲ
|
ἱππικὴ |
ἱππικῇ
ἀλλ'
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη |
[335] |
δύνανται
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
τῇ
|
ἱππικῇ |
οἱ
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν. |
[332] |
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη
|
μαγειρικὴ |
καλεῖται;
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
τὰ |
[342] |
~(τί
δὲ
δή;
αὐτὴ
ἡ
|
ἰατρική |
ἐστιν
πονηρά,
ἢ
ἄλλη
τις |
[342] |
(οὐκ
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἰατρικὴ |
ἰατρικῇ
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ
ἀλλὰ |
[332] |
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
τέχνη
|
ἰατρικὴ |
καλεῖται;
τί
ἂν
οἴει
ἡμῖν |
[346] |
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
οἷον
|
ἰατρικὴ |
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν |
[341] |
καὶ
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
ἡ
|
ἰατρικὴ |
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά
ἐστιν |
[342] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἰατρικὴ
|
ἰατρικῇ |
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖ
ἀλλὰ
σώματι. |
[346] |
δεῖ
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
μὲν
|
ἰατρικὴ |
ὑγίειαν
ποιεῖ,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ |
[335] |
γίγνεσθαι.
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν
τῇ
|
μουσικῇ |
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν; |
[346] |
μὲν
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
|
μισθαρνητικὴ |
αὐτῇ
ἑπομένη
μισθόν,
καὶ
αἱ |
[346] |
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ,
ἡ
δὲ
|
μισθαρνητικὴ |
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ |
[346] |
κοινήν,
οἷον
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
|
κυβερνητικὴ |
δὲ
σωτηρίαν
ἐν
τῷ
πλεῖν, |
[345] |
τε
καὶ
θεραπευομένῳ,
ἔν
τε
|
πολιτικῇ |
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ |
[333] |
πατάξαι
δεινότατος
ἐν
μάχῃ
εἴτε
|
πυκτικῇ |
εἴτε
τινὶ
καὶ
ἄλλῃ,
οὗτος |
[334] |
καθ'
Ὅμηρον
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην
|
κλεπτική |
τις
εἶναι,
ἐπ'
ὠφελίᾳ
μέντοι |
[346] |
οὕτω;
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν
καὶ
|
μισθωτικὴ |
μισθόν;
αὕτη
γὰρ
αὐτῆς
ἡ |
[346] |
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι
τῇ
|
μισθωτικῇ |
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη
μόγις. |
[345] |
θεραπευομένῳ,
ἔν
τε
πολιτικῇ
καὶ
|
ἰδιωτικῇ |
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας |
[338] |
τοῦτο
δρῶ,
ἐάν
τίς
μοι
|
δοκῇ |
εὖ
λέγειν,
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα |
[339] |
προσθήκη.
οὔπω
δῆλον
οὐδ'
εἰ
|
μεγάλη· |
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο
σκεπτέον |
[327] |
ποιήσουσιν
ἅτε
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες.
|
καλὴ |
μὲν
οὖν
μοι
καὶ
ἡ |
[347] |
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
ἐὰν
μὴ
αὐτὸς
|
ἐθέλῃ |
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται |
[343] |
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν
μηδὲν
|
ἐθέλῃ |
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ
τὸ
δίκαιον· |
[353] |
ἂν
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
καὶ
|
σμίλῃ |
καὶ
ἄλλοις
πολλοῖς;
πῶς
γὰρ |
[343] |
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ
εἰ
μηδεμία
|
ἄλλη |
ζημία,
τά
γε
οἰκεῖα
δι' |
[333] |
εἴτε
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ
καὶ
|
ἄλλῃ, |
οὗτος
καὶ
φυλάξασθαι;
πάνυ
γε. |
[342] |
ἱππικὴ
ἱππικῇ
ἀλλ'
ἵπποις·
οὐδὲ
|
ἄλλη |
τέχνη
οὐδεμία
ἑαυτῇ
οὐδὲ
γὰρ |
[342] |
ἡ
ἰατρική
ἐστιν
πονηρά,
ἢ
|
ἄλλη |
τις
τέχνη
ἔσθ'
ὅτι
προσδεῖταί |
[329] |
γε
τοιούτων
ἐν
τῷ
γήρᾳ
|
πολλὴ |
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν |
[342] |
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
|
ὅλη |
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ
σκόπει
ἐκείνῳ |
[354] |
δίκαιον
μὴ
οἶδα
ὅ
ἐστιν,
|
σχολῇ |
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή
τις
οὖσα |
[330] |
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ
δὲ
κτησάμενοι
|
διπλῇ |
ἢ
οἱ
ἄλλοι
ἀσπάζονται
αὐτά. |
[328] |
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν
ἐν
τῇ
|
αὐλῇ. |
ἐκαθεζόμεθα
οὖν
παρ'
αὐτόν·
ἔκειντο |
[346] |
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ
ἐάνπερ
|
βούλῃ |
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν |
[334] |
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε
καὶ
οἷοι
|
μὴ |
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ
τὸν |
[351] |
δ'
ὅς.
τί
δ'
εἰ
|
μὴ |
ἀδικοῖεν;
οὐ
μᾶλλον;
πάνυ
γε. |
[327] |
ἄν,
ἦ
δ'
ὅς,
πεῖσαι
|
μὴ |
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων. |
[327] |
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
|
μὴ |
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε.
~(καὶ
ὁ |
[330] |
δὴ
στρέφουσιν
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
|
μὴ |
ἀληθεῖς
ὦσιν·
καὶ
αὐτός
ἤτοι |
[349] |
διαφέρει,
εἴτε
μοι
δοκεῖ
εἴτε
|
μή, |
ἀλλ'
οὐ
τὸν
λόγον
ἐλέγχεις; |
[337] |
ἑαυτῷ,
ἐάντε
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
|
μή; |
ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφη,
καὶ |
[338] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ
|
μὴ |
ἄλλως
ποιεῖν.
καὶ
ὁ
Θρασύμαχος |
[328] |
καὶ
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε
(καὶ
|
μὴ |
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ
Γλαύκων, |
[341] |
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
|
μὴ |
ἁμαρτάνειν,
μὴ
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ |
[341] |
(ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
μὴ
ἁμαρτάνειν,
|
μὴ |
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ
αὑτῷ
βέλτιστον |
[347] |
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
ἰέναι
ἀλλὰ
|
μὴ |
ἀνάγκην
περιμένειν
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
τῆς |
[349] |
ἀλλ'
εἰ
τοῦ
μὲν
(δικαίου
|
μὴ |
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν
μηδὲ
βούλεται |
[337] |
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς
μὲν
|
μὴ |
ἀποκρίνηται,
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου
λαμβάνῃ |
[337] |
εἶπεν·
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
|
μὴ |
ἀποκρίνωμαι
ὧν
προεῖπες
μηδέν;
πότερον, |
[351] |
ἐν
ἑνὶ
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
|
μὴ |
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ |
[347] |
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
εἶναι
τὸ
|
μὴ |
ἄρχειν
ὥσπερ
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν, |
[347] |
ἢ
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
ἐὰν
|
μὴ |
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις,
ὦ |
[341] |
ἐγώ,
ὦ
μακάριε.
ἀλλ'
ἵνα
|
μὴ |
αὖθις
ἡμῖν
τοιοῦτον
ἐγγένηται,
διόρισαι |
[330] |
ὡς
τὸ
πολὺ
οἳ
ἂν
|
μὴ |
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ
δὲ
κτησάμενοι |
[347] |
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
ἐὰν
|
μὴ |
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές |
[336] |
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες
ἁμαρτάνομεν.
|
μὴ |
γὰρ
δὴ
οἴου,
εἰ
μὲν |
[345] |
ἐὰν
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
καὶ
|
μὴ |
διακωλύῃ
πράττειν
ἃ
βούλεται.
ἀλλ' |
[351] |
ἦ
δ'
ὅς,
ἵνα
σοι
|
μὴ |
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
εὖ
γε
σὺ |
[335] |
δὲ
δοκοῦντα
μέν,
ὄντα
δὲ
|
μή, |
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ
εἶναι
φίλον. |
[334] |
εἶναι,
ἢ
τοὺς
ὄντας,
κἂν
|
μὴ |
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς |
[338] |
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
μὲν
|
μὴ |
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ
τῶν |
[337] |
ἢ
ὅπερ
προσήκει
πάσχειν
τῷ
|
μὴ |
εἰδότι;
προσήκει
δέ
που
μαθεῖν |
[337] |
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον
μὲν
|
μὴ |
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι,
ἔπειτα, |
[335] |
ὄντα
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
|
μὴ |
εἶναι
φίλον.
καὶ
περὶ
τοῦ |
[330] |
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν
|
μὴ |
ἐλάττω
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ
βραχεῖ |
[345] |
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς
|
μὴ |
ἐξαπάτα.
νῦν
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ |
[349] |
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ
δὲ
|
μὴ |
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα
ἐστὶν |
[330] |
μετὰ
πενίας
ἐνέγκοι
οὔθ'
ὁ
|
μὴ |
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
ἂν |
[337] |
(αὐτῷ
ὅπως
μοι,
ὦ
ἄνθρωπε,
|
μὴ |
ἐρεῖς
ὅτι
ἔστιν
τὰ
δώδεκα |
[336] |
τὸ
δίκαιον.
καὶ
ὅπως
μοι
|
μὴ |
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ
(δέον
ἐστὶν |
[337] |
ἐγώ·
εἰ
δ'
οὖν
καὶ
|
μὴ |
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ
τῷ |
[353] |
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
|
μὴ |
ἔχοντα
τὴν
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν, |
[350] |
ἀνδρὸς
ἢ
πράγματος;
οὐ
δῆτα.
|
μὴ |
ἰατρικοῦ
δέ;
ναί.
περὶ
πάσης |
[329] |
μετρίως
ἐστὶν
ἐπίπονον·
εἰ
δὲ
|
μή, |
καὶ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ |
[332] |
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
εἶεν·
|
μὴ |
κάμνουσί
γε
μήν,
ὦ
φίλε |
[344] |
ἑκάστῳ
μέρει
ὅταν
τις
ἀδικήσας
|
μὴ |
λάθῃ,
ζημιοῦταί
τε
καὶ
ὀνείδη |
[341] |
ἄν
με
λάθοις
κακουργῶν,
οὔτε
|
μὴ |
λαθὼν
βιάσασθαι
τῷ
λόγῳ
δύναιο. |
[346] |
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
ἐὰν
δὲ
|
μὴ |
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται,
ἔσθ'
ὅτι |
[336] |
εἰδέναι
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ἔστι,
|
μὴ |
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων |
[354] |
(εἰδέναι·
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον
|
μὴ |
οἶδα
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι |
[341] |
οὐδέν
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
|
μὴ |
οἷός
τ'
ᾖς.
(οἴει
γὰρ |
[334] |
αὐτοῖς
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
εἶναι
|
μὴ |
ὄντας,
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν. |
[339] |
ἐστι
τίθεσθαι
ἑαυτοῖς,
τὸ
δὲ
|
μὴ |
ὀρθῶς
ἀσύμφορα;
ἢ
πῶς
λέγεις; |
[354] |
τῆς
δικαιοσύνης,
οὐκ
ἀπεσχόμην
τὸ
|
μὴ |
οὐκ
ἐπὶ
τοῦτο
ἐλθεῖν
ἀπ' |
[338] |
φῂς
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
|
μὴ |
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
ἐμοί |
[328] |
λόγους
ἐπιθυμίαι
τε
καὶ
ἡδοναί.
|
μὴ |
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
τοῖσδέ |
[340] |
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ
ἐάντε
|
μή; |
οὕτω
σε
φῶμεν
λέγειν;
ἥκιστά |
[335] |
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους
δέ,
ὦ
ἑταῖρε,
|
μὴ |
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
τὴν |
[346] |
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
ὦ
μακάριε,
|
μὴ |
παρὰ
δόξαν
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι |
[339] |
λέγεις·
εἰ
δὲ
ἀληθὲς
ἢ
|
μή, |
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
μὲν |
[345] |
εἰ
γὰρ
οἷς
νυνδὴ
ἔλεγον
|
μὴ |
πέπεισαι,
τί
σοι
ἔτι
ποιήσω; |
[332] |
Πολέμαρχε,
ἰατρὸς
ἄχρηστος.
ἀληθῆ.
καὶ
|
μὴ |
πλέουσι
δὴ
κυβερνήτης.
ναί.
ἆρα |
[330] |
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος.
καὶ
τοῖς
δὴ
|
μὴ |
πλουσίοις,
χαλεπῶς
δὲ
τὸ
γῆρας |
[332] |
κυβερνήτης.
ναί.
ἆρα
καὶ
τοῖς
|
μὴ |
πολεμοῦσιν
ὁ
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ |
[336] |
ἐφοβούμην,
καί
μοι
δοκῶ,
εἰ
|
μὴ |
πρότερος
ἑωράκη
αὐτὸν
ἢ
ἐκεῖνος |
[345] |
μὰ
Δί'
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
μὴ |
σύ
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν, |
[340] |
δίκαιον
ἂν
εἴη
ἢ
τὸ
|
μὴ |
συμφέρον.
ἀλλ'
ἔφη
ὁ
Κλειτοφῶν, |
[339] |
ποιεῖν
ἀλλὰ
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ
|
μὴ |
συμφέρον.
τί
λέγεις
σύ;
ἔφη. |
[332] |
οὐδ'
ὁπωστιοῦν
τότε
ὁπότε
τις
|
μὴ |
σωφρόνως
ἀπαιτοῖ;
ἀληθῆ,
ἦ
δ' |
[331] |
τό
τινος
παρακαταθεμένου
τι
ὁτῳοῦν
|
μὴ |
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι
γε |
[354] |
τε
καὶ
εὐδαίμων,
ὁ
δὲ
|
μὴ |
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ;
ὁ |
[352] |
γὰρ
ἔγωγέ
σοι
ἐναντιώσομαι,
ἵνα
|
μὴ |
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι.
ἴθι
δή,
ἦν |
[339] |
εἶναι
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως
|
μὴ |
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
πρόσεστιν
δὲ
δὴ |
[338] |
ἐμοί
τε
χαρίζου
ἀποκρινόμενος
καὶ
|
μὴ |
φθονήσῃς
καὶ
Γλαύκωνα
τόνδε
διδάξαι |
[336] |
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε,
|
μὴ |
χαλεπὸς
ἡμῖν
ἴσθι·
εἰ
γάρ |
[347] |
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
οὖν
ἔγωγε
|
οὐδαμῇ |
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς
τὸ
δίκαιόν |
[342] |
καὶ
μάλα
μόγις.
οὐκ
ἄρα
|
ἐπιστήμη |
γε
οὐδεμία
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[332] |
δίκαιον
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
|
νὴ |
Δί'
ἔφη·
τοῖς
γὰρ
φίλοις |
[329] |
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
σοι,
ἔφη,
|
νὴ |
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες, |
[337] |
μὴ
ἀποκρίνηται,
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου
|
λαμβάνῃ |
λόγον
καὶ
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ |
[348] |
ὅς,
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
ἐάνπερ
|
λανθάνῃ· |
ἔστι
δὲ
οὐκ
ἄξια
λόγου, |
[340] |
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν
|
ἁμαρτάνῃ, |
κατὰ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν;
ἀλλ' |
[340] |
λογιστικόν,
ὃς
ἂν
ἐν
λογισμῷ
|
ἁμαρτάνῃ, |
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην |
[340] |
οἴει
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
|
ἐξαμαρτάνῃ; |
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
σε
τοῦτο |
[336] |
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
|
ἐφάνη |
ἡ
δικαιοσύνη
ὂν
οὐδὲ
τὸ |
[335] |
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν
|
ἐφάνη |
ὂν
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ
δ' |
[351] |
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
ἂν
|
ἐνῇ, |
οὐ
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις
τε |
[341] |
τέχνη
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
|
ηὑρημένη, |
ὅτι
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν
καὶ |
[344] |
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς
|
γιγνομένη, |
καὶ
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον, |
[351] |
αὐτοῦ
σκοπῶ·
πότερον
ἡ
κρείττων
|
γιγνομένη |
πόλις
πόλεως
ἄνευ
δικαιοσύνης
τὴν |
[351] |
ἐν
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις
|
ἐγγιγνομένη |
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν |
[346] |
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
|
ἑπομένη |
μισθόν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι
πᾶσαι |
[353] |
τὰ
αὑτῆς
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται
|
στερομένη |
τῆς
οἰκείας
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον; |
[342] |
τὸ
συμφέρον
σκέψεται,
καὶ
τῇ
|
σκοπουμένῃ |
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης,
καὶ
τοῦτ' |
[329] |
τοιούτων
ἐν
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
|
εἰρήνη |
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
ἐπειδὰν
αἱ |
[332] |
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
ἐν
|
εἰρήνῃ |
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ
γεωργία· |
[333] |
τίνος
χρείαν
ἢ
κτῆσιν
ἐν
|
εἰρήνῃ |
φαίης
ἂν
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς |
[348] |
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε
καὶ
|
ἔθνη |
δυνάμενοι
ἀνθρώπων
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι· |
[346] |
γ'
οἶμαι,
τὴν
μισθωτικήν,
ἐὰν
|
ὑγιαίνῃ |
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα.
τί |
[337] |
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη
|
κείνη |
ἡ
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
Σωκράτους,
καὶ |
[335] |
μαχούμεθα
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
κοινῇ |
ἐγώ
τε
καὶ
σύ,
ἐάν |
[351] |
ἢ
ἄλλο
τι
ἔθνος,
ὅσα
|
κοινῇ |
ἐπί
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι |
[333] |
φυλάττειν,
ἡ
δικαιοσύνη
χρήσιμος
καὶ
|
κοινῇ |
καὶ
ἰδίᾳ·
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι, |
[351] |
καὶ
στασιάζειν
καὶ
ἀδυνάτους
εἶναι
|
κοινῇ |
μετ'
(ἀλλήλων
πράττειν;
πάνυ
γε. |
[352] |
ἐρρωμένως
πώποτέ
τι
μετ'
ἀλλήλων
|
κοινῇ |
πρᾶξαι
ἀδίκους
ὄντας,
τοῦτο
οὐ |
[333] |
χρῆσθαι
ἀργυρίῳ,
ὅταν
δέῃ
ἀργυρίου
|
κοινῇ |
πρίασθαι
ἢ
ἀποδόσθαι
ἵππον·
τότε |
[346] |
πάντες
οἱ
δημιουργοί,
δῆλον
ὅτι
|
κοινῇ |
τινι
τῷ
αὐτῷ
προσχρώμενοι
ἀπ' |
[333] |
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ
|
κοινῇ |
χρῆσθαι,
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν |
[346] |
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν
|
κοινῇ |
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ
δημιουργοί,
δῆλον |
[338] |
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν
|
ἀποκρίνῃ· |
οἶμαι
γάρ
σε
εὖ
ἐρεῖν. |
[337] |
ὧν
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
|
ἀποκρινῇ; |
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ' |
[351] |
μόνον
καὶ
ἀνανεύεις,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἀποκρίνῃ |
πάνυ
καλῶς.
σοὶ
γάρ,
ἔφη, |
[346] |
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
ἐὰν
ἰώμενός
τις
|
μισθαρνῇ; |
(οὐκ
ἔφη.
οὐκοῦν
τήν
γε |
[332] |
δὴ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
|
δικαιοσύνη |
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
μέν
τι, |
[334] |
ὠφελεῖν
μὲν
τοὺς
φίλους
ἡ
|
δικαιοσύνη, |
βλάπτειν
δὲ
τοὺς
ἐχθρούς.
(φίλους |
[335] |
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ
τῇ
|
δικαιοσύνῃ |
δὴ
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ |
[333] |
γέ
τι
σπουδαῖον
εἴη
ἡ
|
δικαιοσύνη, |
εἰ
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
χρήσιμον |
[333] |
περὶ
τἆλλα
δὴ
πάντα
ἡ
|
δικαιοσύνη |
ἑκάστου
ἐν
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος, |
[352] |
δῆλον
ὅτι
ἐνῆν
τις
αὐτοῖς
|
δικαιοσύνη, |
ἣ
αὐτοὺς
ἐποίει
μήτοι
καὶ |
[334] |
ὅρκῳ
τε.
ἔοικεν
οὖν
ἡ
|
δικαιοσύνη |
καὶ
κατὰ
σὲ
καὶ
καθ' |
[343] |
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ
μὲν
|
δικαιοσύνη |
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον
ἀγαθὸν |
[333] |
τότε
χρήσιμος
ἐπ'
αὐτῷ
(ἡ
|
δικαιοσύνη; |
κινδυνεύει.
καὶ
ὅταν
δὴ
δρέπανον |
[351] |
ἐν
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ
|
δικαιοσύνη |
ὁμόνοιαν
καὶ
φιλίαν·
ἦ
γάρ; |
[336] |
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ
|
δικαιοσύνη |
ὂν
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
τί |
[335] |
πάνυ
μὲν
οὖν.
ἀλλ'
ἡ
|
δικαιοσύνη |
οὐκ
ἀνθρωπεία
ἀρετή;
καὶ
τοῦτ' |
[351] |
λόγον,
ὁποῖόν
τι
τυγχάνει
ὂν
|
δικαιοσύνη |
πρὸς
ἀδικίαν.
ἐλέχθη
γάρ
που |
[351] |
σοφία
τε
καὶ
ἀρετή
ἐστιν
|
δικαιοσύνη, |
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανήσεται
καὶ
ἰσχυρότερον |
[351] |
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει
ἡ
|
δικαιοσύνη |
σοφία
μετὰ
δικαιοσύνης·
εἰ
δ' |
[332] |
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
|
δικαιοσύνη; |
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ
γεωργία·
ἢ |
[333] |
δὴ
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ
|
δικαιοσύνη |
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ· |
[334] |
φησιν
αὐτὸν
πάντας
ἀνθρώπους
κεκάσθαι
|
κλεπτοσύνῃ |
θ'
ὅρκῳ
τε.
ἔοικεν
οὖν |
[342] |
τις
πονηρία,
καὶ
δεῖ
ἑκάστῃ
|
τέχνῃ |
ἄλλης
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ
τὸ |
[342] |
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
πάρεστιν,
οὐδὲ
προσήκει
|
τέχνῃ |
ἄλλῳ
τὸ
συμφέρον
ζητεῖν
ἢ |
[346] |
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι
τῇ
μισθωτικῇ
|
τέχνῃ |
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη
μόγις.
(οὐκ |
[332] |
οὖν
δὴ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
|
τέχνη |
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
μέν |
[342] |
ἆρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ
τῇ
|
τέχνῃ |
ἔνι
τις
πονηρία,
καὶ
δεῖ |
[342] |
ἐστιν
πονηρά,
ἢ
ἄλλη
τις
|
τέχνη |
ἔσθ'
ὅτι
προσδεῖταί
τινος
ἀρετῆς |
[342] |
συμφέρον
ζητεῖν
ἢ
ἐκείνῳ
οὗ
|
τέχνη |
ἐστίν,
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ |
[341] |
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ
|
τέχνη |
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη, |
[342] |
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ
οὗ
|
τέχνη |
ἐστίν.
φαίνεται,
ἔφη,
οὕτως.
ἀλλὰ |
[341] |
συμφέροντα,
ἐπὶ
τούτῳ
παρεσκευάσθη
ἡ
|
τέχνη. |
ἦ
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην, |
[341] |
πάνυ
γε.
οὐ
καὶ
ἡ
|
τέχνη, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐπὶ
τούτῳ |
[332] |
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
|
τέχνη |
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
ἂν
οἴει |
[332] |
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον
|
τέχνη |
μαγειρικὴ
καλεῖται;
(ἡ
τοῖς
ὄψοις |
[346] |
τοῦτο
ἤδη
δῆλον,
ὅτι
οὐδεμία
|
τέχνη |
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ
αὑτῇ
ὠφέλιμον |
[342] |
ἱππικῇ
ἀλλ'
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη
|
τέχνη |
οὐδεμία
ἑαυτῇ
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται |
[342] |
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία
οὐδεμία
οὐδεμιᾷ
|
τέχνῃ |
πάρεστιν,
οὐδὲ
προσήκει
τέχνῃ
ἄλλῳ |
[347] |
ὅτι
ὁ
μέλλων
καλῶς
τῇ
|
τέχνῃ |
πράξειν
οὐδέποτε
αὑτῷ
τὸ
βέλτιστον |
[349] |
ἄν
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν
ἅπερ
|
διανοῇ. |
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖς
σύ,
ὦ |
[348] |
οὖν
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά
|
πῃ |
ἐξευρεῖν,
ὡς
οὐκ
ἀληθῆ
λέγει; |
[351] |
Θρασύμαχε,
ἔγωγε
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
τῇδέ
|
πῃ |
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
ἂν
ἄδικον |
[328] |
ποία
τίς
ἐστιν,
τραχεῖα
καὶ
|
χαλεπή, |
ἢ
ῥᾳδία
καὶ
εὔπορος.
καὶ |
[329] |
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
νεότης
|
χαλεπὴ |
τῷ
τοιούτῳ
συμβαίνει.
καὶ
ἐγὼ |
[348] |
οὐκέτι
ῥᾴδιον
ἔχειν
ὅτι
τις
|
εἴπῃ. |
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν |
[327] |
μοι
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
|
πομπὴ |
ἔδοξεν
εἶναι,
οὐ
μέντοι
ἧττον |
[344] |
ἀποστερηταὶ
καὶ
κλέπται
οἱ
κατὰ
|
μέρη |
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων
κακουργημάτων
καλοῦνται |
[340] |
δοκοῦν
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
|
συμφέρῃ |
ἐάντε
μή;
οὕτω
σε
φῶμεν |
[347] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων,
|
αἱρῇ; |
καὶ
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
σοι |
[352] |
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
ὅντινα
τρόπον
|
χρὴ |
ζῆν.
σκόπει
δή,
ἔφη.
σκοπῶ, |
[327] |
τὸ
ἢν
πείσωμεν
ὑμᾶς
ὡς
|
χρὴ |
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
ἦ
καὶ
δύναισθ' |
[343] |
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες,
οὑτωσὶ
|
χρή, |
ὅτι
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ |
[328] |
δοκεῖ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὕτω
|
χρὴ |
ποιεῖν.
ἦιμεν
οὖν
οἴκαδε
εἰς |
[328] |
σὲ
ᾖμεν·
νῦν
δέ
σε
|
χρὴ |
πυκνότερον
δεῦρο
ἰέναι.
ὡς
εὖ |
[331] |
ὁ
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
τι
|
χρὴ |
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι,
ἔφη |
[331] |
εἰ
μανεὶς
ἀπαιτοῖ,
ὅτι
οὔτε
|
χρὴ |
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος |
[344] |
τὸ
δίκαιον.
πάντων
δὲ
ῥᾷστα
|
μαθήσῃ, |
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν |
[343] |
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
|
κοινωνήσῃ, |
οὐδαμοῦ
ἂν
εὕροις
ἐν
τῇ |
[338] |
μοι
δοκῇ
εὖ
λέγειν,
εὖ
|
εἴσῃ |
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
ἐπειδὰν
ἀποκρίνῃ· |
[351] |
Θρασύμαχε,
ἥ
γε
ἀδικία
καὶ
|
μίση |
καὶ
μάχας
ἐν
ἀλλήλοις
παρέχει, |
[328] |
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν
ἐν
|
τῇ |
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν
παρ'
αὐτόν· |
[353] |
ψυχῇ
κακῶς
ἄρχειν
καὶ
ἐπιμελεῖσθαι,
|
τῇ |
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα
εὖ |
[345] |
ὥσπερ
χρηματιστὴν
ἀλλ'
οὐ
ποιμένα.
|
τῇ |
δὲ
ποιμενικῇ
οὐ
δήπου
ἄλλου |
[343] |
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
ἂν
εὕροις
ἐν
|
τῇ |
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον
ἔχοντα |
[335] |
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
ἔστιν.
ἀλλὰ
|
τῇ |
δικαιοσύνῃ
δὴ
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους; |
[350] |
ἔφη.
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
|
τῇ |
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
ἄν |
[349] |
λύραν
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
|
τῇ |
ἐπιτάσει
καὶ
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν |
[336] |
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
ἐν
|
τῇ |
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
τὴν
εὕρεσιν |
[346] |
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ
πλεῖν
ἐν
|
τῇ |
θαλάττῃ,
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς
μᾶλλον |
[328] |
ἔσται
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφ'
ἵππων
|
τῇ |
θεῷ;
ἀφ'
ἵππων;
ἦν
δ' |
[327] |
Γλαύκωνος
τοῦ
Ἀρίστωνος
προσευξόμενός
τε
|
τῇ |
θεῷ
καὶ
ἅμα
τὴν
ἑορτὴν |
[335] |
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν;
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
|
τῇ |
ἱππικῇ
οἱ
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ |
[346] |
τοὺς
δημιουργοὺς
ἀπὸ
τοῦ
προσχρῆσθαι
|
τῇ |
μισθωτικῇ
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
συνέφη |
[335] |
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
ἔοικεν.
ἆρ'
οὖν
|
τῇ |
μουσικῇ
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται |
[329] |
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
ἐν
|
τῇ |
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ
ἀναμιμνῃσκόμενοι |
[341] |
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
ἐν
|
τῇ |
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος
ναύτης· |
[353] |
πω
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
|
τῇ |
οἰκείᾳ
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν |
[342] |
αὐτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται,
καὶ
|
τῇ |
σκοπουμένῃ
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης,
καὶ |
[342] |
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ
|
τῇ |
τέχνῃ
ἔνι
τις
πονηρία,
καὶ |
[347] |
αἰτεῖν,
ὅτι
ὁ
μέλλων
καλῶς
|
τῇ |
τέχνῃ
πράξειν
οὐδέποτε
αὑτῷ
τὸ |
[336] |
εἰ
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
|
τῇ |
τῶν
λόγων
σκέψει
ἐγώ
τε |
[349] |
προσετίθεμεν,
ἐπειδή
γε
καὶ
ἐν
|
ἀρετῇ |
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ
ἐτόλμησας
θεῖναι. |
[353] |
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ
|
ἀρετὴ |
δοκεῖ
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ |
[351] |
ἔφην,
εἴπερ
σοφία
τε
καὶ
|
ἀρετή |
ἐστιν
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανήσεται |
[353] |
τι
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν
καὶ
|
ἀρετή; |
καὶ
ἀρετή.
τί
δὲ
πάντων |
[354] |
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
καὶ
|
ἀρετή, |
καὶ
ἐμπεσόντος
αὖ
ὕστερον
λόγου, |
[335] |
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ
ἀνθρωπεία
|
ἀρετή; |
καὶ
τοῦτ'
ἀνάγκη.
καὶ
τοὺς |
[335] |
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
(συλλήβδην
|
ἀρετῇ |
οἱ
ἀγαθοὶ
κακούς;
ἀλλὰ
ἀδύνατον. |
[353] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
αὐτῶν
ἡ
|
ἀρετή· |
οὐ
γάρ
πω
τοῦτο
ἐρωτῶ, |
[353] |
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
καὶ
|
ἀρετὴ |
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή.
τί |
[353] |
ναί.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
καὶ
|
ἀρετή. |
τί
δὲ
πάντων
πέρι
τῶν |
[353] |
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ
|
ἀρετή. |
τί
δέ;
ὤτων
ἦν
τι |
[354] |
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε
|
ἀρετή |
τις
οὖσα
τυγχάνει
εἴτε
καὶ |
[353] |
ἀλλ'
εἰ
τῇ
οἰκείᾳ
μὲν
|
ἀρετῇ |
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
εὖ
ἐργάσεται |
[329] |
δὴ
καὶ
Σοφοκλεῖ
ποτε
τῷ
|
ποιητῇ |
παρεγενόμην
ἐρωτωμένῳ
ὑπό
τινος·
πῶς, |
[342] |
τε
καὶ
ἄρχων
τὸ
τῷ
|
κυβερνήτῃ |
συμφέρον
σκέψεταί
τε
καὶ
προστάξει, |
[342] |
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ
|
ἑκάστη |
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ
ἐστίν;
καὶ |
[346] |
ἄλλαι
πᾶσαι
οὕτως
τὸ
αὑτῆς
|
ἑκάστη |
ἔργον
ἐργάζεται
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο |
[338] |
(τίθεται
δέ
γε
τοὺς
νόμους
|
ἑκάστη |
ἡ
ἀρχὴ
πρὸς
τὸ
αὑτῇ |
[338] |
οὔ;
οὐκοῦν
τοῦτο
κρατεῖ
ἐν
|
ἑκάστῃ |
πόλει,
τὸ
ἄρχον;
πάνυ
γε. |
[342] |
ἔνι
τις
πονηρία,
καὶ
δεῖ
|
ἑκάστῃ |
τέχνῃ
ἄλλης
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ |
[346] |
ἔφη,
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
|
ἑκάστη |
τούτων
ἰδίαν
τινὰ
ἡμῖν
παρέχεται |
[341] |
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
οὖν
καὶ
|
ἑκάστῃ |
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν
τι
συμφέρον |
[347] |
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
τῆς
δὲ
ζημίας
|
μεγίστη |
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
ἐὰν |
[351] |
ἔφη.
καὶ
τοῦτό
γε
ἡ
|
ἀρίστη |
μάλιστα
ποιήσει
καὶ
τελεώτατα
οὖσα |
[345] |
τά
γε
αὑτῆς
ὥστ'
εἶναι
|
βελτίστη |
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως
γ' |
[346] |
συμφέρον
αὐτῷ
πλεῖν
ἐν
τῇ
|
θαλάττῃ, |
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς
μᾶλλον
αὐτὴν |
[342] |
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπέραντον;
(ἢ
|
αὐτὴ |
αὑτῇ
τὸ
συμφέρον
σκέψεται;
ἢ |
[342] |
ἢ
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
ἐστίν,
|
αὐτὴ |
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
ἐστιν |
[346] |
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
|
αὐτῇ |
ἑπομένη
μισθόν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι |
[342] |
ὀρθῶς,
ἔφη.
~(τί
δὲ
δή;
|
αὐτὴ |
ἡ
ἰατρική
ἐστιν
πονηρά,
ἢ |
[335] |
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ
δὲ
ἡ
|
αὐτὴ |
θέσις.
φίλος
μὲν
δή,
ὡς |
[351] |
δύναμιν
ταύτην
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη
|
αὐτῇ |
μετὰ
δικαιοσύνης;
(εἰ
μέν,
ἔφη, |
[343] |
οὐκ
ἀπομύττει
δεόμενον,
ὅς
γε
|
αὐτῇ |
οὐδὲ
πρόβατα
οὐδὲ
ποιμένα
γιγνώσκεις. |
[346] |
τέτακται.
ἐὰν
δὲ
μὴ
μισθὸς
|
αὐτῇ |
προσγίγνηται,
ἔσθ'
ὅτι
ὠφελεῖται
ὁ |
[342] |
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
ἐν
|
αὐτῇ |
τῇ
τέχνῃ
ἔνι
τις
πονηρία, |
[342] |
τοῦτ'
ἔστιν
ἀπέραντον;
(ἢ
αὐτὴ
|
αὑτῇ |
τὸ
συμφέρον
σκέψεται;
ἢ
οὔτε |
[342] |
ἑκάστῃ
τέχνῃ
ἄλλης
τέχνης
ἥτις
|
αὐτῇ |
τὸ
συμφέρον
σκέψεται,
καὶ
τῇ |
[338] |
ἑκάστη
ἡ
ἀρχὴ
πρὸς
τὸ
|
αὑτῇ |
συμφέρον,
δημοκρατία
μὲν
δημοκρατικούς,
τυραννὶς |
[346] |
οὐδεμία
τέχνη
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ
|
αὑτῇ |
ὠφέλιμον
παρασκευάζει,
ἀλλ'
ὅπερ
πάλαι |
[346] |
γε.
(οὐκοῦν
καὶ
μισθωτικὴ
μισθόν;
|
αὕτη |
γὰρ
αὐτῆς
ἡ
δύναμις·
ἢ |
[339] |
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας
ἀρχῆς
συμφέρον·
|
αὕτη |
δέ
που
κρατεῖ,
ὥστε
συμβαίνει |
[338] |
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
|
αὕτη |
δή,
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους
σοφία· |
[346] |
ἀπὸ
τῆς
αὑτοῦ
τέχνης
ἑκάστῳ
|
αὕτη |
ἡ
ὠφελία
ἐστίν,
ἡ
τοῦ |
[337] |
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη,
|
αὕτη |
κείνη
ἡ
εἰωθυῖα
εἰρωνεία
Σωκράτους, |
[351] |
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ'
|
ἑαυτῇ |
ἔχειν
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
οὔκ; |
[342] |
ἵπποις·
οὐδὲ
ἄλλη
τέχνη
οὐδεμία
|
ἑαυτῇ |
οὐδὲ
γὰρ
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ |
[342] |
καὶ
προστάξει,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
|
ναύτῃ |
τε
καὶ
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
μόγις. |
[330] |
οἱ
πατέρες
τοὺς
παῖδας
ἀγαπῶσιν,
|
ταύτῃ |
τε
δὴ
καὶ
οἱ
χρηματισάμενοι |
[338] |
εἶ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
|
ταύτῃ |
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν
κακουργήσαις
μάλιστα |
[349] |
σοφίᾳ
ἐτόλμησας
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
|
μαντεύῃ. |
ἀλλ'
οὐ
μέντοι,
ἦν
δ' |
[345] |
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ
|
διακωλύῃ |
πράττειν
ἃ
βούλεται.
ἀλλ'
ὠγαθέ, |
[335] |
καὶ
σύ,
ἐάν
τις
αὐτὸ
|
φῇ |
ἢ
Σιμωνίδην
ἢ
Βίαντα
ἢ |
[339] |
μὴ
συμφέρον.
τί
λέγεις
σύ;
|
ἔφη. |
ἃ
σὺ
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ· |
[350] |
οὐ
μέμνησαι,
ὦ
Θρασύμαχε;
μέμνημαι,
|
ἔφη· |
ἀλλ'
ἔμοιγε
οὐδὲ
ἃ
νῦν |
[345] |
οἴει
ἄρχειν;
μὰ
Δί'
οὔκ,
|
ἔφη, |
ἀλλ'
εὖ
οἶδα.
τί
δέ, |
[348] |
διῆλθεν
τῷ
τοῦ
ἀδίκου;
ἤκουσα,
|
ἔφη, |
ἀλλ'
οὐ
πείθομαι.
βούλει
οὖν |
[334] |
ἔλεγες;
οὐ
μὰ
τὸν
Δί'
|
ἔφη, |
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
ἔγωγε
ὅτι |
[352] |
τις
ἢ
ἄριστα;
οὐ
μανθάνω,
|
ἔφη. |
ἀλλ'
ὧδε·
ἔσθ'
ὅτῳ
ἂν |
[340] |
σε
φῶμεν
λέγειν;
ἥκιστά
γε,
|
ἔφη· |
ἀλλὰ
κρείττω
με
οἴει
καλεῖν |
[354] |
ὁ
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω,
|
ἔφη. |
ἀλλὰ
μὴν
ἄθλιόν
γε
εἶναι |
[337] |
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ
εἶ,
|
ἔφη· |
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
μαθεῖν
καὶ |
[337] |
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί
οὖν,
|
ἔφη, |
ἂν
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν |
[350] |
τὴν
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως,
|
ἔφη, |
ἀνάγκη
τοῦτό
γε
οὕτως
ἔχειν. |
[341] |
τε
καὶ
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ,
|
ἔφη. |
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν |
[346] |
ἀπὸ
τῆς
τέχνης;
οὐ
φαίνεται,
|
ἔφη. |
(ἆρ'
οὖν
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε, |
[350] |
τὴν
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε
σοί,
|
ἔφη, |
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς
λέγειν. |
[337] |
σαρδάνιον
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις,
|
ἔφη, |
αὕτη
κείνη
ἡ
εἰωθυῖα
εἰρωνεία |
[340] |
σαφέστατά
γε.
ἐὰν
σύ
γ'
|
ἔφη, |
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
ὁ
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών. |
[332] |
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
μέν
τι,
|
ἔφη, |
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς |
[340] |
ὁ
Κλειτοφῶν
ὑπολαβών.
καὶ
τί,
|
ἔφη, |
δεῖται
μάρτυρος;
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος |
[347] |
λέγεταί
τε
καὶ
ἔστιν;
ἔγωγε,
|
ἔφη. |
διὰ
ταῦτα
τοίνυν,
ἦν
δ' |
[351] |
τε
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
|
ἔφη. |
ἐὰν
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε, |
[331] |
ἤδη
τῶν
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
|
ἔφη, |
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος,
τῶν
γε |
[349] |
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
|
ἔφη. |
εἶεν,
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ |
[349] |
ὁμοίου
καὶ
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
|
ἔφη, |
εἴρηκας.
ἔστιν
δέ
γε,
ἔφην, |
[341] |
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
|
ἔφη, |
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν
καὶ
ταῦτα. |
[346] |
τι
καὶ
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
|
ἔφη, |
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη |
[335] |
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
|
ἔφη, |
ἕτοιμός
εἰμι
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης. |
[349] |
δὲ
δίκαιος
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ'
|
ἔφη, |
εὖ.
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[349] |
τοῦ
δὲ
ἀδίκου;
ἀλλ'
οὕτως,
|
ἔφη, |
ἔχει.
τί
δὲ
δὴ
ὁ |
[348] |
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
εὐβουλίαν,
|
ἔφη. |
ἦ
καὶ
φρόνιμοί
σοι,
ὦ |
[338] |
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
αὕτη
δή,
|
ἔφη, |
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
μὲν |
[332] |
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι,
|
ἔφη, |
ἡ
σώμασιν
φάρμακά
τε
καὶ |
[346] |
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
|
ἔφη. |
ἥντινα
ἄρα
ὠφελίαν
κοινῇ
ὠφελοῦνται |
[352] |
δίκαιος
φίλος.
εὐωχοῦ
τοῦ
λόγου,
|
ἔφη, |
θαρρῶν·
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
σοι |
[341] |
ὄντι
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
|
ἔφη, |
θεραπευτής.
τί
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ |
[348] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει.
οὕτως,
|
ἔφη. |
ἴθι
δή,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[348] |
(πάνυ
μὲν
οὖν
καὶ
φημί,
|
ἔφη, |
καὶ
δι'
ἅ,
εἴρηκα.
φέρε |
[352] |
φίλε,
καὶ
οἱ
θεοί;
ἔστω,
|
ἔφη. |
(καὶ
θεοῖς
ἄρα
ἐχθρὸς
ἔσται |
[341] |
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
οὖν
οἶδα,
|
ἔφη. |
καὶ
οὐδέν
γέ
σοι
πλέον |
[337] |
ἐάντε
μή;
ἄλλο
τι
οὖν,
|
ἔφη, |
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν |
[351] |
ἔχειν
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
|
ἔφη. |
καὶ
τοῦτό
γε
ἡ
ἀρίστη |
[353] |
κακῶς
δὲ
ὁ
ἄδικος.
φαίνεται,
|
ἔφη, |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον.
~(ἀλλὰ |
[343] |
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
ὅτι
τοί
σε,
|
ἔφη, |
κορυζῶντα
περιορᾷ
καὶ
οὐκ
ἀπομύττει |
[327] |
γὰρ
οὔ;
ἢ
τοίνυν
τούτων,
|
ἔφη, |
κρείττους
γένεσθε
ἢ
μένετ'
αὐτοῦ. |
[336] |
οἰομένου
δύνασθαι
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
|
ἔφη, |
λέγεις.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ· |
[329] |
πολλὰ
παραμύθιά
φασιν
εἶναι.
ἀληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις·
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ |
[331] |
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς,
|
ἔφη, |
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
οὗτος
ὅρος |
[330] |
ἀλλ'
ἢ
τὸν
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις.
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἦν |
[341] |
ἥττονι
ποιεῖν.
τὸν
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
|
ἔφη, |
λόγῳ
ἄρχοντα
ὄντα.
πρὸς
ταῦτα |
[353] |
κάλλιστα
τῶν
ἄλλων
ἀπεργάζηται.
ἀλλά,
|
ἔφη, |
μανθάνω
τε
καί
μοι
δοκεῖ |
[349] |
καὶ
σοφίᾳ
ἐτόλμησας
θεῖναι.
ἀληθέστατα,
|
ἔφη, |
μαντεύῃ.
ἀλλ'
οὐ
μέντοι,
ἦν |
[328] |
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ
Γλαύκων,
ἔοικεν,
|
ἔφη, |
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ, |
[329] |
σὺ
αὐτὸ
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
σοι,
|
ἔφη, |
νὴ
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ |
[337] |
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
|
ἔφη |
ὁ
Γλαύκων.
ἀλλ'
ἕνεκα
ἀργυρίου, |
[347] |
πῶς
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
|
ἔφη |
ὁ
Γλαύκων·
τοὺς
μὲν
γὰρ |
[327] |
ὅς,
πεῖσαι
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
|
ἔφη |
ὁ
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
μὴ |
[350] |
ἢ
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
ἔγωγε,
|
ἔφη. |
(ὁ
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ |
[350] |
ἀνομοίου
τε
καὶ
ἐναντίου.
ἔοικεν,
|
ἔφη. |
ὁ
δὲ
κακός
τε
καὶ |
[344] |
ζωὴν
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
οἶμαι,
|
ἔφη |
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
ἔχειν; |
[331] |
χρὴ
Σιμωνίδῃ
πείθεσθαι.
καὶ
μέντοι,
|
ἔφη |
ὁ
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν |
[340] |
ἢ
τὸ
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ'
|
ἔφη |
ὁ
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
[328] |
ἵπποις;
ἢ
πῶς
λέγεις;
οὕτως,
|
ἔφη |
ὁ
Πολέμαρχος.
καὶ
πρός
γε |
[349] |
ἔοικεν;
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει,
|
ἔφη, |
ὁ
τοιοῦτος
ὢν
καὶ
ἐοικέναι |
[332] |
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
οὖν,
|
ἔφη, |
ὅ
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς,
ὀφείλεται |
[341] |
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
οἴει
γάρ
με
ἐξ
ἐπιβουλῆς |
[336] |
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
τίνος;
|
ἔφη. |
οἶμαι
αὐτὸ
Περιάνδρου
εἶναι
ἢ |
[348] |
οἱ
ἄδικοι;
οἵ
γε
τελέως,
|
ἔφη, |
οἷοί
τε
ἀδικεῖν,
πόλεις
τε |
[339] |
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν;
πάντως
που,
|
ἔφη, |
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
οὐκοῦν |
[339] |
ταῦτ'
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε,
|
ἔφη. |
(οἴου
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[327] |
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
|
ἔφη, |
ὄπισθεν
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ |
[348] |
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
ὁποτέρως
οὖν
σοι,
ἦν
δ' |
[349] |
δικαίας
πράξεως;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
|
ἔφη, |
ὅς
γε
πάντων
πλέον
ἔχειν |
[327] |
δ'
ἐγώ.
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
|
ἔφη, |
ὅσοι
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[338] |
τί
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ'
|
ἔφη, |
ὅτι
τῶν
πόλεων
αἱ
μὲν |
[349] |
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
|
ἔφη· |
οὐ
γὰρ
ἂν
ἦν
ἀστεῖος, |
[346] |
μᾶλλον
αὐτὴν
ἰατρικήν;
οὐ
δῆτα,
|
ἔφη. |
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
τὴν
μισθωτικήν, |
[342] |
συμφέρον
σκοπεῖ
ἀλλὰ
σώματι.
ναί,
|
ἔφη. |
οὐδὲ
ἱππικὴ
ἱππικῇ
ἀλλ'
ἵπποις· |
[341] |
τὴν
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
|
ἔφη. |
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν
τι |
[353] |
φήσομεν
ἔργον
εἶναι;
μάλιστά
γ'
|
ἔφη. |
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
τινα |
[346] |
ἐὰν
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
|
ἔφη. |
οὐκοῦν
τήν
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης |
[351] |
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω,
|
ἔφη. |
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα |
[334] |
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
|
ἔφη, |
οὓς
ἄν
τις
ἡγῆται
χρηστοὺς |
[334] |
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
μάλα,
|
ἔφη, |
οὕτω
συμβαίνει.
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν |
[342] |
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
ἐστίν.
φαίνεται,
|
ἔφη, |
οὕτως.
ἀλλὰ
μήν,
ὦ
Θρασύμαχε, |
[335] |
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη, |
οὕτως
ἄν
μοι
δοκεῖ
καλῶς |
[327] |
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου,
κελεύει
ὑμᾶς,
|
ἔφη, |
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
καὶ
ἐγὼ
μετεστράφην |
[339] |
τοῦ
κρείττονος.
(σμικρά
γε
ἴσως,
|
ἔφη, |
προσθήκη.
οὔπω
δῆλον
οὐδ'
εἰ |
[345] |
περὶ
πλείονος
ποιούμενοι.
καὶ
πῶς,
|
ἔφη, |
σὲ
πείσω;
εἰ
γὰρ
οἷς |
[334] |
δεινός.
ὡς
γοῦν
ὁ
λόγος,
|
ἔφη, |
σημαίνει.
κλέπτης
ἄρα
τις
ὁ |
[352] |
τρόπον
χρὴ
ζῆν.
σκόπει
δή,
|
ἔφη. |
σκοπῶ,
ἦν
δ'
ἐγώ.
καί |
[339] |
δὲ
ἀγνοῶ,
σκεπτέον
δή.
σκόπει,
|
ἔφη. |
ταῦτ'
ἔσται,
ἦν
δ'
ἐγώ. |
[341] |
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς,
|
ἔφη. |
~(τί
δὲ
δή;
αὐτὴ
ἡ |
[349] |
ἔμοιγε.
τί
δέ;
ἀμούσου;
ἀνάγκη,
|
ἔφη. |
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
ἐν
τῇ |
[332] |
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
νὴ
Δί'
|
ἔφη· |
τοῖς
γὰρ
φίλοις
οἴεται
ὀφείλειν |
[349] |
δικαίας
πράξεως;
οὐδὲ
τῆς
δικαίας,
|
ἔφη. |
τοῦ
δὲ
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ |
[335] |
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων;
καὶ
πάνυ
γε,
|
ἔφη· |
τούς
γε
πονηρούς
τε
καὶ |
[353] |
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ
δὲ
κακῶς.
ἀληθές,
|
ἔφη, |
τοῦτό
γε
λέγεις.
οὐκοῦν
καὶ |
[349] |
ἀληθείας
λέγειν.
τί
δέ
σοι,
|
ἔφη, |
τοῦτο
διαφέρει,
εἴτε
μοι
δοκεῖ |
[353] |
ἀρετῆς
κακίαν;
καὶ
πῶς
ἄν;
|
ἔφη· |
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
λέγεις
ἀντὶ |
[336] |
εἰς
τὸ
μέσον
φθεγξάμενος,
τίς,
|
ἔφη, |
ὑμᾶς
πάλαι
φλυαρία
(ἔχει,
ὦ |
[342] |
οὕτως
ἢ
ἄλλως
ἔχει;
οὕτως,
|
ἔφη, |
φαίνεται.
(οὐκ
ἄρα,
ἦν
δ' |
[346] |
προσχρώμενοι
ἀπ'
ἐκείνου
ὠφελοῦνται.
ἔοικεν,
|
ἔφη. |
φαμὲν
δέ
γε
τὸ
μισθὸν |
[351] |
ἀποκρίνῃ
πάνυ
καλῶς.
σοὶ
γάρ,
|
ἔφη, |
χαρίζομαι.
εὖ
γε
σὺ
ποιῶν· |
[329] |
γυναικὶ
συγγίγνεσθαι”
καὶ
ὅς,
εὐφήμει,
|
ἔφη, |
ὦ
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα
μέντοι
αὐτὸ |
[348] |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν;
εἰκός
γ'
|
ἔφη, |
ὦ
ἥδιστε,
ἐπειδή
γε
καὶ |
[332] |
ὠνόμασεν
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
οἴει;
|
ἔφη. |
ὦ
πρὸς
Διός,
ἦν
δ' |
[329] |
παρεγενόμην
ἐρωτωμένῳ
ὑπό
τινος·
πῶς,
|
ἔφη, |
(ὦ
Σοφόκλεις,
ἔχεις
πρὸς
τἀφροδίσια; |
[327] |
τῆς
πομπῆς.
ὁ
οὖν
Πολέμαρχος
|
ἔφη· |
ὦ
Σώκρατες,
δοκεῖτέ
μοι
πρὸς |
[335] |
παντάπασί
μοι
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα
τὰ |
[354] |
ἀδικία
δικαιοσύνης.
ταῦτα
δή
σοι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
εἱστιάσθω
ἐν
τοῖς |
[340] |
καὶ
ἐξαμαρτάνειν.
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐν
τοῖς
λόγοις· |
[338] |
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις |
[330] |
παρέλαβες
ἢ
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
ἐπεκτησάμην,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες;
μέσος
τις
γέγονα |
[340] |
ἥττοσιν
ποιεῖν.
~(ναὶ
μὰ
Δί'
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά |
[330] |
πείσαιμι
λέγων.
εὖ
γὰρ
ἴσθι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι,
ἐπειδάν
τις |
[334] |
ἀδικοῦντας
δίκαιον
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
ἔοικεν |
[343] |
ἀντὶ
τοῦ
ἀποκρίνεσθαι,
εἰπέ
μοι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
σοι
ἔστιν; |
[331] |
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
ὁ
Πολέμαρχος, |
[337] |
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν,
|
ἔφη· |
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ. |
[351] |
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
(εἰ
μέν,
|
ἔφη, |
ὡς
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες
ἔχει |
[346] |
τῇ
μισθωτικῇ
τέχνῃ
γίγνεσθαι
αὐτοῖς.
|
συνέφη |
μόγις.
(οὐκ
ἄρα
ἀπὸ
τῆς |
[342] |
οὐ
χρηματιστής.
ἢ
οὐχ
ὡμολόγηται;
|
συνέφη. |
οὐκοῦν
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
ὁ |
[333] |
οὐχ
ὁ
πατάξαι
δεινότατος
ἐν
|
μάχῃ |
εἴτε
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ
καὶ |
[337] |
δ'
ἀποκρινομένου
λαμβάνῃ
λόγον
καὶ
|
ἐλέγχῃ. |
πῶς
γὰρ
ἄν,
ἔφην
ἐγώ, |
[342] |
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς
ἐν
οὐδεμιᾷ
|
ἀρχῇ, |
καθ'
ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
τὸ |
[345] |
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
ὅσον
|
ἀρχή, |
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον
σκοπεῖσθαι |
[338] |
γε
τοὺς
νόμους
ἑκάστη
ἡ
|
ἀρχὴ |
πρὸς
τὸ
αὑτῇ
συμφέρον,
δημοκρατία |
[345] |
ἔν
τε
πολιτικῇ
καὶ
ἰδιωτικῇ
|
ἀρχῇ. |
σὺ
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐν |
[346] |
δῆλον,
ὅτι
οὐδεμία
τέχνη
οὐδὲ
|
ἀρχὴ |
τὸ
αὑτῇ
ὠφέλιμον
παρασκευάζει,
ἀλλ' |
[343] |
καὶ
γὰρ
ὅταν
ἀρχήν
τινα
|
ἄρχῃ |
ἑκάτερος,
τῷ
μὲν
δικαίῳ
ὑπάρχει, |
[347] |
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
ἐὰν
μὴ
|
ἄρχῃ. |
πῶς
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες; |
[332] |
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι
ἂν
|
τύχῃ |
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἔφη, |
[353] |
πάντα,
ἔσθ'
ὅτῳ
ἄλλῳ
ἢ
|
ψυχῇ |
δικαίως
ἂν
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
καὶ |
[353] |
γάρ.
ἡ
μὲν
ἄρα
δικαία
|
ψυχὴ |
καὶ
ὁ
δίκαιος
ἀνὴρ
εὖ |
[353] |
ἀδύνατον;
ἀδύνατον.
ἀνάγκη
ἄρα
κακῇ
|
ψυχῇ |
κακῶς
ἄρχειν
καὶ
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ |
[353] |
(ἆρ'
οὖν
ποτε,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ψυχὴ |
τὰ
αὑτῆς
ἔργα
εὖ
ἀπεργάσεται |
[344] |
διαγόμενος
ἕκαστος
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην
ζωὴν
|
ζῴη; |
ἐγὼ
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη
ὁ |
[330] |
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν
κεκτῆσθαι;
ὅ,
|
ἦ |
δ'
ὅς,
ἴσως
οὐκ
ἂν |