HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


η  =  165 formes différentes pour 773 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Pages
[342]   οὔ; ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ  δή;   αὐτὴ ἰατρική ἐστιν πονηρά,
[339]   μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ  δὴ   αὐτόθι τὸ τοῦ κρείττονος. (σμικρά
[350]   ἡμῖν οὕτω κείσθω, ἔφαμεν δὲ  δὴ   καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.
[335]   τις δίκαιον εἶναι, τοῦτο δὲ  δὴ   νοεῖ αὐτῷ τοῖς μὲν ἐχθροῖς
[349]   οὕτως, ἔφη, ἔχει. τί δὲ  δὴ   ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ τοῦ
[333]   κτῆσιν; πάνυ γε. τί δὲ  δή;   τὴν δικαιοσύνην πρὸς τίνος χρείαν
[351]   δικαίοις; ἔσονται, ἔφη. ἐὰν δὲ  δή,   θαυμάσιε, ἐν ἑνὶ ἐγγένηται
[350]   ἔα με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι,  ἤ,   εἰ βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ
[333]   Σώκρατες. συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα     τι ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ'
[335]   Βίαντα Πιττακὸν εἰρηκέναι     τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν τε
[336]   Ξέρξου Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου     τινος ἄλλου μέγα οἰομένου δύνασθαι
[353]   ἀπεργάσεται στερομένη τῆς οἰκείας ἀρετῆς,     ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα κακῇ
[348]   τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι     αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ
[342]   αὐτὴ ἰατρική ἐστιν πονηρά,     ἄλλη τις τέχνη ἔσθ' ὅτι
[351]   στρατόπεδον λῃστὰς κλέπτας     ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ
[347]   ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ' ἄλλου     ἄλλον ὠφελῶν πράγματα ἔχειν. τοῦτο
[342]   ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως     ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη, φαίνεται.
[351]   δικαιοσύνης τὴν δύναμιν ταύτην ἕξει,     ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ
[350]   ἐθέλειν ἄν τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν     ἀνδρὸς πράγματος; οὐ δῆτα.
[331]   ὀφείλοντα θεῷ θυσίας τινὰς     ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι
[349]   καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν     ἀξιοῦν πλέον ἔχειν; οὐκ ἔμοιγε.
[333]   ὅταν δέῃ ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι     ἀποδόσθαι ἵππον· τότε (δέ, ὡς
[336]   ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν     ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι
[337]   δὲ καὶ πάντα μᾶλλον ποιήσοις     ἀποκρινοῖο, εἴ τίς τί σε
[347]   ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν,     ἀργύριον τιμήν, ζημίαν
[352]   μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις     ἄριστα; οὐ μανθάνω, ἔφη. ἀλλ'
[340]   δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς σοφὸς     ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε ὅταν
[345]   μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν εὐωχίαν,     αὖ πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ
[342]   τοιαύτης, καὶ τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον;  (ἢ   αὐτὴ αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται;
[335]   τις αὐτὸ φῇ Σιμωνίδην     Βίαντα Πιττακὸν εἰρηκέναι
[345]   ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις,     ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ
[346]   τὴν κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς;     ἐάνπερ βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ
[335]   εἰς τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν,     εἰς τὴν τῶν ἵππων; εἰς
[345]   πέπεισαι, τί σοι ἔτι ποιήσω;     εἰς τὴν ψυχὴν φέρων ἐνθῶ
[336]   εἰ μὴ πρότερος ἑωράκη αὐτὸν     ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος ἂν γενέσθαι.
[342]   τέχνῃ ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν     ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν, αὐτὴ
[345]   μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον σκοπεῖσθαι     ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ τε καὶ
[330]   ὧν κέκτησαι τὰ πλείω παρέλαβες     ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη,
[354]   ἔχων αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν     εὐδαίμων.
[345]   οὐ δήπου ἄλλου του μέλει     ἐφ' τέτακται, ὅπως τούτῳ
[347]   ἄρχειν, ἀργύριον τιμήν,     ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ. πῶς
[331]   ψεύσασθαι, μηδ' αὖ ὀφείλοντα     θεῷ θυσίας τινὰς ἀνθρώπῳ
[336]   εἶναι Περδίκκου Ξέρξου     Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου τινος
[331]   τίς τι παρά του λάβῃ,     καὶ αὐτὰ ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε
[335]   δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;     καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ
[330]   ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως ἀσθενείας     καὶ ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν
[353]   ἂν μόνον τι     κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά,
[351]   πόλιν στρατόπεδον λῃστὰς     κλέπτας ἄλλο τι ἔθνος,
[333]   τὴν δικαιοσύνην πρὸς τίνος χρείαν     κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν
[350]   ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων πράττειν     λέγειν, καὶ οὐ ταὐτὰ τῷ
[351]   ἂν πόλιν στρατόπεδον     λῃστὰς κλέπτας ἄλλο
[340]   κατ' αὐτὸ τοῦτο ἐξαμαρτάνει;     λογιστικόν, ὃς ἂν ἐν λογισμῷ
[344]   ἔχεις ἀπιέναι πρὶν διδάξαι ἱκανῶς     μαθεῖν εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως
[327]   τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους γένεσθε     μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν, ἦν δ'
[339]   λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς     μή, πειράσομαι μαθεῖν. τὸ συμφέρον
[353]   ἑκάστου εἴη ἔργον ἂν     μόνον τι κάλλιστα τῶν
[352]   ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον, ἂν     μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις
[341]   ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν     ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι
[336]   αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι Περδίκκου     Ξέρξου Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου
[333]   ὅταν γε πλοῖον, ναυπηγὸς     κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν
[333]   χρήσιμος κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν,     πεττευτικός; πεττευτικός. ἀλλ'
[339]   οὑτωσί, δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον     σὺ λέγεις; τὸ γὰρ
[330]   κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ     οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ
[339]   ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις     οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως
[337]   τί ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ,     ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ μὴ
[350]   ὁστισοῦν πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι     ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων πράττειν
[341]   τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο     ὅτι μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς
[350]   καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.     οὐ μέμνησαι, Θρασύμαχε; μέμνημαι,
[333]   δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία·     οὔ; ναί. πρός γε καρποῦ
[341]   ἔφην, ἂν εἰπεῖν οὕτω λέγων,     οὔ; ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ
[351]   μὴ ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς δύναμιν,     οὐδὲν ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον
[349]   πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι,     οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν,
[347]   οἱ ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν.     οὐκ οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν
[350]   ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με φαίης.     οὖν ἔα με εἰπεῖν ὅσα
[342]   αὐτὴ αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται;     οὔτε αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται
[350]   ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ;     οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη.
[342]   εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής.     οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ
[352]   ἔσθ' ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἴδοις     ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα. τί δέ;
[330]   ἀλλὰ βραχεῖ γέ τινι πλείω     παρέλαβον. οὗ τοι ἕνεκα ἠρόμην,
[336]   ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι     Περδίκκου Ξέρξου Ἰσμηνίου
[335]   φῇ Σιμωνίδην Βίαντα     Πιττακὸν εἰρηκέναι τιν' ἄλλον
[351]   χάρισαι καὶ λέγε· δοκεῖς ἂν     πόλιν στρατόπεδον λῃστὰς
[350]   δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ ἐδωδῇ     πόσει ἐθέλειν ἄν τι ἰατρικοῦ
[350]   τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἀνδρὸς     πράγματος; οὐ δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ
[350]   αἱρεῖσθαι ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων     πράττειν λέγειν, καὶ οὐ
[341]   εἰ ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι σώματι     προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν ὅτι
[339]   τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα;     πῶς λέγεις; οὕτως. δ'
[328]   διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις;     πῶς λέγεις; οὕτως, ἔφη
[337]   ἕτερον εἴπω τι (τοῦ ἀληθοῦς;     πῶς λέγεις; τί ἂν αὐτῷ
[328]   ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου,     πῶς σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ
[328]   τίς ἐστιν, τραχεῖα καὶ χαλεπή,     ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ δὴ
[335]   σύ, ἐάν τις αὐτὸ φῇ     Σιμωνίδην Βίαντα Πιττακὸν
[344]   εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως (ἔχει;     σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι
[340]   οὐκ ἔστι δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς     σοφὸς ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει
[351]   λέγε· δοκεῖς ἂν πόλιν     στρατόπεδον λῃστὰς κλέπτας
[346]   αὕτη γὰρ αὐτῆς δύναμις·     τὴν ἰατρικὴν σὺ καὶ τὴν
[347]   μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἀργύριον     τιμήν, ζημίαν ἐὰν μὴ
[344]   συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον εἶναι     τὸ δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα
[340]   κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη     τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη
[332]   δ' ὅς. ἄλλο δή τι     τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει
[338]   τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι     τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ
[343]   τοὺς βουκόλους τὸ τῶν προβάτων     τὸ τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν
[343]   θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι βλέποντας     τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ
[343]   ἐγώ· οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον     τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε,
[327]   ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ;     τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους γένεσθε
[341]   κρείττονα, τὸν ὡς ἔπος εἰπεῖν     τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ, νυνδὴ
[330]   εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ'     τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις.
[334]   καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον     τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν. καὶ
[347]   ἀδίκου βίον φάσκων εἶναι κρείττω     τὸν τοῦ δικαίου. σὺ οὖν
[343]   ἐγώ. (ὅτι οἴει τοὺς ποιμένας     τοὺς βουκόλους τὸ τῶν προβάτων
[334]   τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι,     τοὺς ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι,
[343]   αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ ἡμέρας     τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ
[345]   δὲ ἀδικεῖν τῷ λανθάνειν     τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ γε
[345]   μὲν ἄδικος, δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν     τῷ λανθάνειν τῷ διαμάχεσθαι,
[341]   ἄρτι ἔλεγες, πότερον χρηματιστής ἐστιν     τῶν καμνόντων θεραπευτής; καὶ λέγε
[337]   που ὑπὸ ὑμῶν τῶν δεινῶν     χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ
[335]   βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ' ἵπποι βελτίους     χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα εἰς
[333]   ὅταν οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ     χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι, δίκαιος
[331]   γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι     ψεύσασθαι, μηδ' αὖ ὀφείλοντα
[353]   τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ     ψυχῇ δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν
[335]   δὴ ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ δικαίῳ     ὡς τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες
[352]   δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ     ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως (ἂν)
[343]   ἡγῇ διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους     ὥσπερ ἄν τις πρὸς πρόβατα
[340]   οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων  ᾖ,   ἀλλὰ πᾶς γ' ἂν εἴποι
[333]   πάνυ γε. ὅταν ἄρα ἄχρηστον     ἀργύριον, τότε χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ
[351]   δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν·     γάρ; ἔστω, δ' ὅς,
[332]   πού ἐστιν τοῦτο παρακατέθετο·     γάρ; ναί. ἀποδοτέον δέ γε
[352]   καὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις·     γάρ; ναί. δίκαιοι δέ γ'
[333]   ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἱππικός.     γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν ὅταν
[332]   τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ,     δ' ὅς. ἄλλο δή τι
[348]   λέγει; πῶς γὰρ οὐ βούλομαι;     δ' ὅς. ἂν μὲν τοίνυν,
[348]   οὔ. ἀλλὰ τί μήν; τοὐναντίον,     δ' ὅς. τὴν δικαιοσύνην
[351]   καὶ φιλίαν· γάρ; ἔστω,     δ' ὅς, ἵνα σοι μὴ
[337]   Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε οἶμαι,     δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης τὸ
[349]   οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν,     δ' ὅς, καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ'
[348]   ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν οὖν,     δ' ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα,
[334]   ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά τε,     δ' ὅς, καὶ τὸν ὄντα
[335]   ἡμῖν ἐφάνη ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ,     δ' ὅς. μαχούμεθα ἄρα, ἦν
[328]   ~(καὶ Ἀδείμαντος, ἆρά γε,     δ' ὅς, οὐδ' ἴστε ὅτι
[327]   ἀφεῖναι; καὶ δύναισθ' ἄν,     δ' ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας;
[351]   εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ δῆτα,     δ' ὅς. τί δ' εἰ
[331]   ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης; ὅτι,     δ' ὅς, τὸ τὰ ὀφειλόμενα
[338]   σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε δή,     δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ
[331]   γε σῶν κληρονόμος; πάνυ γε,     δ' ὃς γελάσας, καὶ ἅμα
[327]   προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν,     δ' ὃς Γλαύκων. (καὶ
[340]   τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ οὕτως,     δ' ὃς Πολέμαρχος, ἐλέγετο.
[342]   ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν     ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν;
[327]   ὑμᾶς ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι;     καὶ δύναισθ' ἄν, δ'
[348]   καλεῖς; οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη.     καὶ φρόνιμοί σοι, Θρασύμαχε,
[341]   ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη τέχνη.     ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν
[348]   μήν; τοὐναντίον, δ' ὅς.     τὴν δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ
[330]   Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς     τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ
[328]   γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει     τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ
[351]   ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία     ἀδικία οὐδεὶς ἂν ἔτι τοῦτο
[354]   αὖ ὕστερον λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον     ἀδικία τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην
[333]   καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι,     ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ
[332]   τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ     ἀπόδοσις (καὶ λῆψις βλαβερὰ
[353]   ἥτις, ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν     ἀρετή· οὐ γάρ πω τοῦτο
[351]   οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό γε     ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα
[338]   δέ γε τοὺς νόμους ἑκάστη     ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ συμφέρον,
[335]   καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ     αὐτὴ θέσις. φίλος μὲν δή,
[343]   πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη,     δὲ ἀδικία τοὐναντίον, καὶ ἄρχει
[351]   καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει,     δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν·
[346]   καὶ μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν,     δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν,
[346]   μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ,     δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ
[332]   τε καὶ σιτία καὶ ποτά.     δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον
[334]   ἔτι, ὠφελεῖν μὲν τοὺς φίλους     δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς ἐχθρούς.
[333]   πάνυ γέ τι σπουδαῖον εἴη     δικαιοσύνη, εἰ πρὸς τὰ ἄχρηστα
[333]   καὶ περὶ τἆλλα δὴ πάντα     δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν μὲν χρήσει
[334]   θ' ὅρκῳ τε. ἔοικεν οὖν     δικαιοσύνη καὶ κατὰ σὲ καὶ
[333]   ἀργύριον, τότε χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ  (ἡ   δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ ὅταν δὴ
[336]   ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη     δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον,
[335]   γίγνεσθαι; πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ'     δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ
[351]   ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει     δικαιοσύνη σοφία μετὰ δικαιοσύνης· εἰ
[333]   ὅταν δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν,     δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ
[346]   μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς     δύναμις· τὴν ἰατρικὴν σὺ
[337]   Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη κείνη     εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ'
[342]   ἔφη. ~(τί δὲ δή; αὐτὴ     ἰατρική ἐστιν πονηρά, ἄλλη
[341]   ταῦτα καὶ τέχνη ἐστὶν     ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη, ὅτι σῶμά
[351]   τόδε περὶ αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον     κρείττων γιγνομένη πόλις πόλεως ἄνευ
[332]   παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἀπόδοσις (καὶ     λῆψις βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δὲ
[353]   κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν γάρ.     μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ
[343]   καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι     μὲν δικαιοσύνη καὶ τὸ δίκαιον
[346]   ἀλλ' εἰ δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι,     μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ,
[346]   δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ     μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν, δὲ
[332]   τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν·     οὖν δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα
[338]   συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή, ἔφη,     Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν μὴ
[332]   αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι, ἔφη,     σώμασιν φάρμακά τε καὶ σιτία
[341]   οὖν προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ     τέχνη ἐστὶν ἰατρικὴ νῦν
[341]   τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη     τέχνη. ὀρθῶς σοι δοκῶ,
[341]   συμφέρον; πάνυ γε. οὐ καὶ     τέχνη, ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ
[332]   τις αὐτὸν ἤρετο· Σιμωνίδη,     τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον
[332]   καὶ προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται;  (ἡ   τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν·
[332]   Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις,     τοῖς φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς
[346]   ἑκάστῳ αὕτη ὠφελία ἐστίν,     τοῦ μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ
[327]   καλὴ μὲν οὖν μοι καὶ     τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι,
[331]   δεδιότα, μέγα μέρος εἰς τοῦτο     τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει
[346]   τῆς αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη     ὠφελία ἐστίν, τοῦ μισθοῦ
[351]   στάσεις γάρ που, Θρασύμαχε,     γε ἀδικία καὶ μίση καὶ
[352]   ὅτι ἐνῆν τις αὐτοῖς δικαιοσύνη,     αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους
[344]   ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς,     οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ
[344]   ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς,     τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ,
[344]   πρᾶγμα διορίζεσθαι ὅλου βίου διαγωγήν,     ἂν διαγόμενος ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην
[338]   Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις     ἂν κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον.
[349]   ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς  λάβῃ;   ἔστι ταῦτα. ὧδε δὴ λέγωμεν,
[331]   ἄν τίς τι παρά του  λάβῃ,   καὶ αὐτὰ ταῦτα ἔστιν
[331]   τε λέγειν καὶ ἂν  λάβῃ   τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν οὖν,
[343]   τοῦ πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος  βλάβη,   δὲ ἀδικία τοὐναντίον, καὶ
[334]   μέντοι τῶν φίλων καὶ ἐπὶ  βλάβῃ   τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως ἔλεγες;
[340]   οὐδέποτε ἁμαρτάνει· ὥστε κατὰ τὸν  ἀκριβῆ   λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογῇ,
[331]   δικαίως καὶ ὁσίως τὸν βίον  διαγάγῃ,   γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος
[343]   ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως πως  ἡγῇ   διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους
[340]   ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ  ἀκριβολογῇ,   οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης
[342]   ἀρχομένῳ καὶ ἂν αὐτὸς  δημιουργῇ,   καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ
[353]   ἄλλων; οὐχ οὕτω; οὕτω. Εχε  δή·   ἆρ’ ἄν ποτε ὄμματα τὸ
[347]   οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ  δὴ   (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι καὶ ζημίαν,
[333]   (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ ὅταν  δὴ   δρέπανον δέῃ φυλάττειν, δικαιοσύνη
[344]   παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον. καὶ  δὴ   ἔγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην
[331]   ᾔει πρὸς τὰ ἱερά. (λέγε  δή,   εἶπον ἐγώ, σὺ τοῦ
[347]   ἐπιτάττων, ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ· ὧν  δὴ   ἕνεκα, ὡς ἔοικε, μισθὸν δεῖν
[328]   ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας  δὴ   ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν εἶναι
[338]   τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη  δή,   ἔφη, Σωκράτους σοφία· αὐτὸν
[352]   ὅντινα τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει  δή,   ἔφη. σκοπῶ, ἦν δ' ἐγώ.
[338]   γάρ σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε  δή,   δ' ὅς. φημὶ γὰρ
[335]   δὲ πονηρός. ναί. κελεύεις  δὴ   ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ δικαίῳ
[352]   ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι  δή,   ἦν δ' ἐγώ, καὶ τὰ
[348]   ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη. ἴθι  δή,   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,
[350]   ἀμαθής τε καὶ κακός.  δὴ   Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα ταῦτα,
[347]   κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν  δὴ   καὶ εἰς αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ
[328]   τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ  δὴ   καὶ Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον καὶ
[330]   τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε  δὴ   καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ τὰ
[352]   μετ' ἀλλήλων οἷοί (τε ἀλλὰ  δὴ   καὶ οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ
[328]   ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ  δὴ   καὶ σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην
[329]   οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ  δὴ   καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ
[351]   εὖ γε σὺ ποιῶν· ἀλλὰ  δὴ   καὶ τόδε μοι χάρισαι καὶ
[343]   ἀγαθὸν καὶ τὸ αὑτῶν, καὶ  δὴ   καὶ τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν
[333]   οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς τίνα  δὴ   κοινωνίαν δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς
[332]   ἄχρηστος. ἀληθῆ. καὶ μὴ πλέουσι  δὴ   κυβερνήτης. ναί. ἆρα καὶ τοῖς
[349]   αὐτὸς λάβῃ; ἔστι ταῦτα. ὧδε  δὴ   λέγωμεν, ἔφην· δίκαιος τοῦ
[338]   εὖ λέγειν, εὖ εἴσῃ αὐτίκα  δὴ   μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ
[338]   ἀνδρὸς οὐ φαύλου; ~ἀλλὰ σὲ  δὴ   μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ γὰρ
[353]   αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε δοκεῖ. ἴθι  δή,   μετὰ ταῦτα τόδε σκέψαι. ψυχῆς
[330]   οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς  δὴ   μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ
[335]   οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ  δὴ   οἱ δίκαιοι ἀδίκους; καὶ
[353]   θήσομεν; θήσομεν μὲν οὖν. νῦν  δὴ   οἶμαι ἄμεινον ἂν μάθοις
[352]   πάνυ γε. καὶ ἐν ἑνὶ  δὴ   οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει
[336]   ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ  δὴ   οἴου, εἰ μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν,
[337]   πρὸς ταῦτα; εἶεν, ἔφη· ὡς  δὴ   ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν γε
[350]   ἰατρικοῦ δέ; ναί. περὶ πάσης  δὴ   ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης
[333]   μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ τἆλλα  δὴ   πάντα δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν
[339]   κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον  δή.   σκόπει, ἔφη. ταῦτ' ἔσται, ἦν
[354]   Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης. ταῦτα  δή   σοι, ἔφη, Σώκρατες, εἱστιάσθω
[340]   ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν  δή   σοι καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ
[345]   τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ  δή   σοι λέγω τό γ' ἐμόν,
[330]   διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι τέως, τότε  δὴ   στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν μὴ
[346]   οὐ τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ  δὴ   ταῦτα ἔγωγε, φίλε Θρασύμαχε,
[332]   ἀληθῆ, δ' ὅς. ἄλλο  δή   τι τὸ τοιοῦτον, ὡς
[343]   πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι  δὴ   τί μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ.
[332]   τὰ ἡδύσματα. εἶεν· οὖν  δὴ   τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη
[329]   γήρως ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ  δὴ   τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν
[348]   καὶ δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε  δή,   τὸ τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς
[334]   οἷοι μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ  δὴ   τὸν σὸν λόγον τοὺς μηδὲν
[335]   τοῦ ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ  δὴ   τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ
[331]   λέγει θαυμαστῶς ὡς σφόδρα. πρὸς  δὴ   τοῦτ' ἔγωγε τίθημι τὴν τῶν
[350]   ποίει· ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω. ἐρώτα  δή.   τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι,
[338]   μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ γὰρ  δὴ   φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν.
[335]   αὐτὴ θέσις. φίλος μὲν  δή,   ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ
[346]   ἔγωγε. οὐκοῦν, Θρασύμαχε, τοῦτο  ἤδη   δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ
[348]   ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ  ἤδη   δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων δεησόμεθα·
[330]   γήρως ἀσθενείας καὶ ὥσπερ  ἤδη   ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν
[328]   σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα  ἤδη   εἶ τῆς ἡλικίας δὴ
[329]   ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε  ἤδη   ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ
[330]   δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται  ἤδη   καὶ σκοπεῖ εἴ τινά τι
[348]   τίθημι. τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ,  ἤδη   στερεώτερον, ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι
[337]   εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ  ᾔδη   τε καὶ τούτοις προύλεγον, ὅτι
[331]   τὸν λόγον· δεῖ γάρ με  ἤδη   τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη,
[344]   μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ  ὀνείδη   ἔχει τὰ μέγιστα καὶ γὰρ
[339]   σκεπτέον εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον.  ἐπειδὴ   γὰρ συμφέρον γέ τι εἶναι
[349]   ~(ἃ ἡμεῖς τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν,  ἐπειδή   γε καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ
[348]   εἰκός γ' ἔφη, ἥδιστε,  ἐπειδή   γε καὶ λέγω ἀδικίαν μὲν
[336]   λέγεις. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ·  ἐπειδὴ   δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη
[350]   πρότερον δὲ οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα  ἐπειδὴ   δὲ οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην
[342]   ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ μάχεσθαι·  ἐπειδὴ   δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο τι οὖν,
[328]   πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται τοῦτο,  ἐπειδὴ   ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας
[340]   ὥστε κατὰ τὸν ἀκριβῆ λόγον,  ἐπειδὴ   καὶ σὺ ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν
[354]   ἦν δ' ἐγώ, Θρασύμαχε,  ἐπειδή   μοι πρᾷος ἐγένου καὶ χαλεπαίνων
[343]   καὶ ποιεῖ ποιεῖ ἅπαντα.  ~(ἐπειδὴ   οὖν ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου
[352]   οὐ γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων  κομιδῇ   ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι
[331]   ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ' ἐγώ,  Σιμωνίδῃ   γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς
[332]   οὖν τις αὐτὸν ἤρετο·  Σιμωνίδη,   τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα
[331]   Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι χρὴ  Σιμωνίδῃ   πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη
[345]   εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην ἔγωγε  νυνδὴ   ἀναγκαῖον εἶναι ἡμῖν ὁμολογεῖν πᾶσαν
[340]   δή σοι καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε  νυνδὴ   ἀποκρίνεσθαι· τὸ δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο
[341]   τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ,  νυνδὴ   ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον κρείττονος
[345]   σὲ πείσω; εἰ γὰρ οἷς  νυνδὴ   ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί σοι
[344]   τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ  νυνδὴ   ἔλεγον, τὸν μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν·
[348]   οὐκ ἄξια λόγου, ἀλλ'  νυνδὴ   ἔλεγον. (τοῦτο μέν, ἔφην, οὐκ
[338]   οὔ με φῂς χάριν ἐκτίνειν,  ψεύδῃ·   ἐκτίνω γὰρ ὅσην δύναμαι. δύναμαι
[350]   ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ  ἐδωδῇ   πόσει ἐθέλειν ἄν τι
[333]   πρὸς τὸ χρῆσθαι ἀργυρίῳ, ὅταν  δέῃ   ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι ἀποδόσθαι
[333]   κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν τί  δέῃ   ἀργυρίῳ χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι,
[333]   Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις ὅταν μηδὲν  δέῃ   αὐτῷ χρῆσθαι ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ
[333]   κινδυνεύει. καὶ ὅταν δὴ δρέπανον  δέῃ   φυλάττειν, δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ
[333]   καὶ ἀσπίδα καὶ λύραν ὅταν  δέῃ   φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον
[345]   ἐκπεπόρισται, ἕως γ' ἂν μηδὲν  ἐνδέῃ   τοῦ ποιμενικὴ εἶναι οὕτω δὲ
[330]   παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ  ζῇ   μετὰ κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ δὲ
[341]   τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν ὅπως  ἐκπορίζῃ   τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη
[331]   ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ  ἀγαθὴ   γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει.
[353]   ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ  ἀγαθῇ   πάντα ταῦτα εὖ πράττειν. ἀνάγκη.
[344]   μέρει ὅταν τις ἀδικήσας μὴ  λάθῃ,   ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη ἔχει
[353]   δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι.  ἀληθῆ.   ἆρ' οὖν οὐ τοῦτο τούτου
[338]   ἐγώ, μανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων,  ἀληθῆ   εἶπες, Θρασύμαχε, ὅτι δὲ
[335]   ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ  ἀληθῆ   ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα
[329]   πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι.  ἀληθῆ,   ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται.
[330]   ἐπαινεῖν ἀλλ' τὸν πλοῦτον.  ἀληθῆ,   ἔφη, λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν,
[341]   καὶ τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν.  ἀληθῆ,   ἔφη. οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν
[332]   ὁπότε τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ;  ἀληθῆ,   δ' ὅς. ἄλλο δή
[332]   φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος.  ἀληθῆ.   καὶ μὴ πλέουσι δὴ κυβερνήτης.
[334]   τε καὶ οἷοι μὴ ἀδικεῖν;  ἀληθῆ.   κατὰ δὴ τὸν σὸν λόγον
[348]   δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ  ἀληθῆ   λέγει; πῶς γὰρ οὐ βούλομαι;
[335]   τοῦ ἀδίκου. παντάπασί μοι δοκεῖς  ἀληθῆ   λέγειν, ἔφη, Σώκρατες. (εἰ
[339]   ὅτι μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ  ἀληθῆ   λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον
[331]   ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης,  ἀληθῆ   τε λέγειν καὶ ἂν
[331]   τὸν οὕτως ἔχοντα πάντα ἐθέλων  τἀληθῆ   λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. οὐκ
[345]   εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις, ἐὰν  μετατιθῇ,   φανερῶς μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς μὴ
[329]   κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα  ἐπεπόνθη,   ἕνεκά γε γήρως, καὶ οἱ
[342]   δὲ ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν  ὀρθὴ   οὖσα, ἕωσπερ ἂν ἑκάστη
[341]   ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ  παρεσκευάσθη   τέχνη. ὀρθῶς σοι
[343]   εἰπέ μοι, ἔφη, Σώκρατες,  τίτθη   σοι ἔστιν; τί δέ; ἦν
[351]   τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν.  ἐλέχθη   γάρ που ὅτι καὶ δυνατώτερον
[336]   τί ἂν ἄλλο τις αὐτὸ  φαίη   εἶναι; (καὶ Θρασύμαχος πολλάκις
[351]   ὅτι καὶ δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον  εἴη   ἀδικία δικαιοσύνης· νῦν δέ γ'
[332]   Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον  εἴη.   διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς φαίνεται,
[332]   γάρ, ὡς φαίνεται, ὅτι τοῦτ'  εἴη   δίκαιον, τὸ προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι,
[353]   πυνθανόμενος εἰ οὐ τοῦτο ἑκάστου  εἴη   ἔργον ἂν μόνον
[340]   τοῦ κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν  εἴη   τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ'
[333]   φίλε, πάνυ γέ τι σπουδαῖον  εἴη   δικαιοσύνη, εἰ πρὸς τὰ
[331]   τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν  εἴη   ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς
[337]   οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ  εἴη   ὅπως μηδὲν ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται
[327]   τε καὶ ἠρόμην ὅπου αὐτὸς  εἴη.   οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ
[350]   ὡμολογοῦμεν, γε ὅμοιος ἑκάτερος  εἴη,   τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν
[343]   ὥσπερ ἄν τις πρὸς πρόβατα  διατεθείη,   καὶ ἄλλο τι σκοπεῖν αὐτοὺς
[352]   ἂν μόνῳ ἐκείνῳ  ποιῇ   τις ἄριστα; οὐ μανθάνω,
[353]   ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα  κακῇ   ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι,
[336]   μοι δοκῶ, εἰ μὴ πρότερος  ἑωράκη   αὐτὸν ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος
[328]   εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ καὶ  (ἑωράκη   αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος ἐπί
[335]   ἄρα, φίλε, τῶν ἀνθρώπων  ἀνάγκη   ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν
[335]   εἰς τὴν τῶν ἵππων ἀρετήν;  ἀνάγκη.   (ἀνθρώπους δέ, ἑταῖρε, μὴ
[353]   οἰκείας ἀρετῆς, ἀδύνατον; ἀδύνατον.  ἀνάγκη   ἄρα κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν
[351]   τὴν δύναμιν ταύτην ἕξει,  ἀνάγκη   αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ μέν,
[349]   οὐκ ἔμοιγε. τί δέ; ἀμούσου;  ἀνάγκη,   ἔφη. ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν
[333]   τὴν ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν;  ἀνάγκη.   καὶ περὶ τἆλλα δὴ πάντα
[335]   οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ'  ἀνάγκη.   καὶ τοὺς βλαπτομένους ἄρα,
[353]   ἀγαθῇ πάντα ταῦτα εὖ πράττειν.  ἀνάγκη.   οὐκοῦν ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς
[350]   αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως, ἔφη,  ἀνάγκη   τοῦτό γε οὕτως ἔχειν. τί
[339]   κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως, ἔφη,  προσθήκη.   οὔπω δῆλον οὐδ' εἰ μεγάλη·
[333]   ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι,  ἀμπελουργική;   φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ ἀσπίδα
[346]   μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ μὲν  οἰκοδομικὴ   οἰκίαν, δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ
[333]   κτῆσιν; ναί. καὶ μὴν καὶ  σκυτοτομική;   ναί. πρός γε ὑποδημάτων ἂν
[345]   γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ  ποιμενικὴ   εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην ἔγωγε
[345]   ἀλλ' οὐ ποιμένα. τῇ δὲ  ποιμενικῇ   οὐ δήπου ἄλλου του μέλει
[342]   σώματι. ναί, ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ  ἱππικῇ   ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη
[342]   ἀλλὰ σώματι. ναί, ἔφη. οὐδὲ  ἱππικὴ   ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη
[335]   δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ τῇ  ἱππικῇ   οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν.
[332]   ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη  μαγειρικὴ   καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις τὰ
[342]   ~(τί δὲ δή; αὐτὴ  ἰατρική   ἐστιν πονηρά, ἄλλη τις
[342]   (οὐκ ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,  ἰατρικὴ   ἰατρικῇ τὸ συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ
[332]   ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη  ἰατρικὴ   καλεῖται; τί ἂν οἴει ἡμῖν
[346]   παρέχεται ἀλλ' οὐ κοινήν, οἷον  ἰατρικὴ   μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ σωτηρίαν
[341]   καὶ τέχνη ἐστὶν  ἰατρικὴ   νῦν ηὑρημένη, ὅτι σῶμά ἐστιν
[342]   ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ  ἰατρικῇ   τὸ συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι.
[346]   δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι, μὲν  ἰατρικὴ   ὑγίειαν ποιεῖ, δὲ μισθαρνητικὴ
[335]   γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ  μουσικῇ   οἱ μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται ποιεῖν;
[346]   μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν, δὲ  μισθαρνητικὴ   αὐτῇ ἑπομένη μισθόν, καὶ αἱ
[346]   ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ, δὲ  μισθαρνητικὴ   μισθόν, καὶ μὲν οἰκοδομικὴ
[346]   κοινήν, οἷον ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν,  κυβερνητικὴ   δὲ σωτηρίαν ἐν τῷ πλεῖν,
[345]   τε καὶ θεραπευομένῳ, ἔν τε  πολιτικῇ   καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ
[333]   πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ εἴτε  πυκτικῇ   εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ, οὗτος
[334]   καθ' Ὅμηρον καὶ κατὰ Σιμωνίδην  κλεπτική   τις εἶναι, ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι
[346]   οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν καὶ  μισθωτικὴ   μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς
[346]   δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ  μισθωτικῇ   τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις.
[345]   θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ καὶ  ἰδιωτικῇ   ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας
[338]   τοῦτο δρῶ, ἐάν τίς μοι  δοκῇ   εὖ λέγειν, εὖ εἴσῃ αὐτίκα
[339]   προσθήκη. οὔπω δῆλον οὐδ' εἰ  μεγάλη·   ἀλλ' ὅτι μὲν τοῦτο σκεπτέον
[327]   ποιήσουσιν ἅτε νῦν πρῶτον ἄγοντες.  καλὴ   μὲν οὖν μοι καὶ
[347]   πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν μὴ αὐτὸς  ἐθέλῃ   ἄρχειν· ἣν δείσαντές μοι φαίνονται
[343]   καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν  ἐθέλῃ   αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ τὸ δίκαιον·
[353]   ἂν ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ  σμίλῃ   καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ
[343]   δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ εἰ μηδεμία  ἄλλη   ζημία, τά γε οἰκεῖα δι'
[333]   εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ  ἄλλῃ,   οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε.
[342]   ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ  ἄλλη   τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ
[342]   ἰατρική ἐστιν πονηρά,  ἄλλη   τις τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί
[329]   γε τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ  πολλὴ   εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν
[342]   ἕωσπερ ἂν ἑκάστη ἀκριβὴς  ὅλη   ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ
[354]   δίκαιον μὴ οἶδα ἐστιν,  σχολῇ   εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις οὖσα
[330]   αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι  διπλῇ   οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά.
[328]   τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν τῇ  αὐλῇ.   ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο
[346]   τὴν αὐτὴν καλεῖς; ἐάνπερ  βούλῃ   ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν
[334]   ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ οἷοι  μὴ   ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ δὴ τὸν
[351]   δ' ὅς. τί δ' εἰ  μὴ   ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλον; πάνυ γε.
[327]   ἄν, δ' ὅς, πεῖσαι  μὴ   ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη Γλαύκων.
[327]   ἔφη Γλαύκων. ὡς τοίνυν  μὴ   ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ
[330]   δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν  μὴ   ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι
[349]   διαφέρει, εἴτε μοι δοκεῖ εἴτε  μή,   ἀλλ' οὐ τὸν λόγον ἐλέγχεις;
[337]   ἑαυτῷ, ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε  μή;   ἄλλο τι οὖν, ἔφη, καὶ
[338]   καὶ οἱ ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ  μὴ   ἄλλως ποιεῖν. καὶ Θρασύμαχος
[328]   καὶ διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε (καὶ  μὴ   ἄλλως ποιεῖτε. καὶ Γλαύκων,
[341]   ἄρχοντα, καθ' (ὅσον ἄρχων ἐστίν,  μὴ   ἁμαρτάνειν, μὴ ἁμαρτάνοντα δὲ τὸ
[341]   (ὅσον ἄρχων ἐστίν, μὴ ἁμαρτάνειν,  μὴ   ἁμαρτάνοντα δὲ τὸ αὑτῷ βέλτιστον
[347]   ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ  μὴ   ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι τῆς
[349]   ἀλλ' εἰ τοῦ μὲν (δικαίου  μὴ   ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδὲ βούλεται
[337]   τὸ εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν  μὴ   ἀποκρίνηται, ἄλλου δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ
[337]   εἶπεν· Θρασύμαχε, πῶς λέγεις;  μὴ   ἀποκρίνωμαι ὧν προεῖπες μηδέν; πότερον,
[351]   ἐν ἑνὶ ἐγγένηται ἀδικία, μῶν  μὴ   ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς δύναμιν,
[347]   γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ  μὴ   ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν,
[347]   τιμήν, ζημίαν ἐὰν  μὴ   ἄρχῃ. πῶς τοῦτο λέγεις,
[341]   ἐγώ, μακάριε. ἀλλ' ἵνα  μὴ   αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον ἐγγένηται, διόρισαι
[330]   ὡς τὸ πολὺ οἳ ἂν  μὴ   αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι
[347]   τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν  μὴ   αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν δείσαντές
[336]   εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν.  μὴ   γὰρ δὴ οἴου, εἰ μὲν
[345]   ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ  μὴ   διακωλύῃ πράττειν βούλεται. ἀλλ'
[351]   δ' ὅς, ἵνα σοι  μὴ   διαφέρωμαι. ἀλλ' εὖ γε σὺ
[335]   δὲ δοκοῦντα μέν, ὄντα δὲ  μή,   δοκεῖν ἀλλὰ μὴ εἶναι φίλον.
[334]   εἶναι, τοὺς ὄντας, κἂν  μὴ   δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς
[338]   Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν  μὴ   ἐθέλειν διδάσκειν, παρὰ δὲ τῶν
[337]   ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ  μὴ   εἰδότι; προσήκει δέ που μαθεῖν
[337]   βέλτιστε, τὶς ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν  μὴ   εἰδὼς μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα,
[335]   ὄντα δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ  μὴ   εἶναι φίλον. καὶ περὶ τοῦ
[330]   οὔσης· ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ ἐὰν  μὴ   ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ βραχεῖ
[345]   μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς  μὴ   ἐξαπάτα. νῦν δὲ ὁρᾷς,
[349]   ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις, δὲ  μὴ   ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν
[330]   μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ'  μὴ   ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός ποτ' ἂν
[337]   (αὐτῷ ὅπως μοι, ἄνθρωπε,  μὴ   ἐρεῖς ὅτι ἔστιν τὰ δώδεκα
[336]   τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως μοι  μὴ   ἐρεῖς ὅτι τὸ (δέον ἐστὶν
[337]   ἐγώ· εἰ δ' οὖν καὶ  μὴ   ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται δὲ τῷ
[353]   τὸ αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο  μὴ   ἔχοντα τὴν αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν,
[350]   ἀνδρὸς πράγματος; οὐ δῆτα.  μὴ   ἰατρικοῦ δέ; ναί. περὶ πάσης
[329]   μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ  μή,   καὶ γῆρας, Σώκρατες, καὶ
[332]   τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ. εἶεν·  μὴ   κάμνουσί γε μήν, φίλε
[344]   ἑκάστῳ μέρει ὅταν τις ἀδικήσας  μὴ   λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη
[341]   ἄν με λάθοις κακουργῶν, οὔτε  μὴ   λαθὼν βιάσασθαι τῷ λόγῳ δύναιο.
[346]   ἐφ' τέτακται. ἐὰν δὲ  μὴ   μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι
[336]   εἰδέναι τὸ δίκαιον ὅτι ἔστι,  μὴ   μόνον ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων
[354]   (εἰδέναι· ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον  μὴ   οἶδα ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι
[341]   οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ  μὴ   οἷός τ' ᾖς. (οἴει γὰρ
[334]   αὐτοῖς πολλοὺς μὲν χρηστοὺς εἶναι  μὴ   ὄντας, πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν.
[339]   ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ  μὴ   ὀρθῶς ἀσύμφορα; πῶς λέγεις;
[354]   τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ  μὴ   οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν ἀπ'
[338]   φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν.  μὴ   οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ ἐμοί
[328]   λόγους ἐπιθυμίαι τε καὶ ἡδοναί.  μὴ   οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ
[340]   τῷ κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε  μή;   οὕτω σε φῶμεν λέγειν; ἥκιστά
[335]   ἀνάγκη. (ἀνθρώπους δέ, ἑταῖρε,  μὴ   οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους εἰς τὴν
[346]   δύναμιν ἔχειν; καί, μακάριε,  μὴ   παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα τι
[339]   λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς  μή,   πειράσομαι μαθεῖν. τὸ συμφέρον μὲν
[345]   εἰ γὰρ οἷς νυνδὴ ἔλεγον  μὴ   πέπεισαι, τί σοι ἔτι ποιήσω;
[332]   Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος. ἀληθῆ. καὶ  μὴ   πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί. ἆρα
[330]   ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς δὴ  μὴ   πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ γῆρας
[332]   κυβερνήτης. ναί. ἆρα καὶ τοῖς  μὴ   πολεμοῦσιν δίκαιος ἄχρηστος; οὐ
[336]   ἐφοβούμην, καί μοι δοκῶ, εἰ  μὴ   πρότερος ἑωράκη αὐτὸν ἐκεῖνος
[345]   μὰ Δί' ἦν δ' ἐγώ,  μὴ   σύ γε· ἀλλὰ πρῶτον μέν,
[340]   δίκαιον ἂν εἴη τὸ  μὴ   συμφέρον. ἀλλ' ἔφη Κλειτοφῶν,
[339]   ποιεῖν ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον, τὸ  μὴ   συμφέρον. τί λέγεις σύ; ἔφη.
[332]   οὐδ' ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε τις  μὴ   σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, δ'
[331]   τό τινος παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν  μὴ   σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι γε
[354]   τε καὶ εὐδαίμων, δὲ  μὴ   τἀναντία. πῶς γὰρ οὔ;
[352]   γὰρ ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα  μὴ   τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι δή, ἦν
[339]   εἶναι καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως  μὴ   τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ δὴ
[338]   ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ  μὴ   φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι
[336]   καὶ εἶπον ὑποτρέμων· Θρασύμαχε,  μὴ   χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ
[347]   ἔχειν. τοῦτο μὲν οὖν ἔγωγε  οὐδαμῇ   συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν
[342]   καὶ μάλα μόγις. οὐκ ἄρα  ἐπιστήμη   γε οὐδεμία τὸ τοῦ κρείττονος
[332]   δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι  νὴ   Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις
[329]   αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι, ἔφη,  νὴ   τὸν Δία ἐρῶ, Σώκρατες,
[337]   μὴ ἀποκρίνηται, ἄλλου δ' ἀποκρινομένου  λαμβάνῃ   λόγον καὶ ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ
[348]   ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ  λανθάνῃ·   ἔστι δὲ οὐκ ἄξια λόγου,
[340]   ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν  ἁμαρτάνῃ,   κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ'
[340]   λογιστικόν, ὃς ἂν ἐν λογισμῷ  ἁμαρτάνῃ,   τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην
[340]   οἴει καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν  ἐξαμαρτάνῃ;   ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην σε τοῦτο
[336]   ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο  ἐφάνη   δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ
[335]   οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν  ἐφάνη   ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ, δ'
[351]   ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν  ἐνῇ,   οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις τε
[341]   τέχνη ἐστὶν ἰατρικὴ νῦν  ηὑρημένη,   ὅτι σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ
[344]   δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς  γιγνομένη,   καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον,
[351]   αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον κρείττων  γιγνομένη   πόλις πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης τὴν
[351]   ἐν ἐλευθέροις τε καὶ δούλοις  ἐγγιγνομένη   μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους καὶ στασιάζειν
[346]   οἰκίαν, δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ  ἑπομένη   μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι
[353]   τὰ αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται  στερομένη   τῆς οἰκείας ἀρετῆς, ἀδύνατον;
[342]   τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ  σκοπουμένῃ   ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ τοῦτ'
[329]   τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ  εἰρήνη   γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ
[332]   τοῦτο. χρήσιμον ἄρα καὶ ἐν  εἰρήνῃ   δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία·
[333]   τίνος χρείαν κτῆσιν ἐν  εἰρήνῃ   φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς
[348]   τε ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ  ἔθνη   δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι·
[346]   γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν, ἐὰν  ὑγιαίνῃ   τις μισθαρνῶν. οὐ δῆτα. τί
[337]   εἶπεν· Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη  κείνη   εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ
[335]   μαχούμεθα ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,  κοινῇ   ἐγώ τε καὶ σύ, ἐάν
[351]   ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα  κοινῇ   ἐπί τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι
[333]   φυλάττειν, δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ  κοινῇ   καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι,
[351]   καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους εἶναι  κοινῇ   μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ γε.
[352]   ἐρρωμένως πώποτέ τι μετ' ἀλλήλων  κοινῇ   πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας, τοῦτο οὐ
[333]   χρῆσθαι ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ ἀργυρίου  κοινῇ   πρίασθαι ἀποδόσθαι ἵππον· τότε
[346]   πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον ὅτι  κοινῇ   τινι τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ'
[333]   τί δέῃ ἀργυρίῳ χρυσίῳ  κοινῇ   χρῆσθαι, δίκαιος χρησιμώτερος τῶν
[346]   ἔστω, ἔφη. ἥντινα ἄρα ὠφελίαν  κοινῇ   ὠφελοῦνται πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον
[338]   εἴσῃ αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν  ἀποκρίνῃ·   οἶμαι γάρ σε εὖ ἐρεῖν.
[337]   ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων τι  ἀποκρινῇ;   οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἦν δ'
[351]   μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ  ἀποκρίνῃ   πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ, ἔφη,
[346]   ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν ἰώμενός τις  μισθαρνῇ;   (οὐκ ἔφη. οὐκοῦν τήν γε
[332]   δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη  δικαιοσύνη   ἂν καλοῖτο; εἰ μέν τι,
[334]   ὠφελεῖν μὲν τοὺς φίλους  δικαιοσύνη,   βλάπτειν δὲ τοὺς ἐχθρούς. (φίλους
[335]   ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ τῇ  δικαιοσύνῃ   δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;
[333]   γέ τι σπουδαῖον εἴη  δικαιοσύνη,   εἰ πρὸς τὰ ἄχρηστα χρήσιμον
[333]   περὶ τἆλλα δὴ πάντα  δικαιοσύνη   ἑκάστου ἐν μὲν χρήσει ἄχρηστος,
[352]   δῆλον ὅτι ἐνῆν τις αὐτοῖς  δικαιοσύνη,   αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ
[334]   ὅρκῳ τε. ἔοικεν οὖν  δικαιοσύνη   καὶ κατὰ σὲ καὶ καθ'
[343]   ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι μὲν  δικαιοσύνη   καὶ τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν
[333]   τότε χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ (ἡ  δικαιοσύνη;   κινδυνεύει. καὶ ὅταν δὴ δρέπανον
[351]   ἐν ἀλλήλοις παρέχει, δὲ  δικαιοσύνη   ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν· γάρ;
[336]   δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη  δικαιοσύνη   ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον, τί
[335]   πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ'  δικαιοσύνη   οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ'
[351]   λόγον, ὁποῖόν τι τυγχάνει ὂν  δικαιοσύνη   πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που
[351]   σοφία τε καὶ ἀρετή ἐστιν  δικαιοσύνη,   ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον
[351]   σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει  δικαιοσύνη   σοφία μετὰ δικαιοσύνης· εἰ δ'
[332]   χρήσιμον ἄρα καὶ ἐν εἰρήνῃ  δικαιοσύνη;   ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία·
[333]   δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν,  δικαιοσύνη   χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ·
[334]   φησιν αὐτὸν πάντας ἀνθρώπους κεκάσθαι  κλεπτοσύνῃ   θ' ὅρκῳ τε. ἔοικεν οὖν
[342]   τις πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ  τέχνῃ   ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ
[342]   οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει  τέχνῃ   ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν
[346]   ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ  τέχνῃ   γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις. (οὐκ
[332]   οὖν δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα  τέχνη   δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ μέν
[342]   ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ τῇ  τέχνῃ   ἔνι τις πονηρία, καὶ δεῖ
[342]   ἐστιν πονηρά, ἄλλη τις  τέχνη   ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς
[342]   συμφέρον ζητεῖν ἐκείνῳ οὗ  τέχνη   ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς καὶ
[341]   προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ  τέχνη   ἐστὶν ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη,
[342]   γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ  τέχνη   ἐστίν. φαίνεται, ἔφη, οὕτως. ἀλλὰ
[341]   συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη  τέχνη.   ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην,
[341]   πάνυ γε. οὐ καὶ  τέχνη,   ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ
[332]   τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον  τέχνη   ἰατρικὴ καλεῖται; τί ἂν οἴει
[332]   τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον  τέχνη   μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις
[346]   τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία  τέχνη   οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον
[342]   ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη  τέχνη   οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται
[342]   πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ  τέχνῃ   πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ
[347]   ὅτι μέλλων καλῶς τῇ  τέχνῃ   πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ βέλτιστον
[349]   ἄν σε ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ  διανοῇ.   ἐμοὶ γὰρ δοκεῖς σύ,
[348]   οὖν αὐτὸν πείθωμεν, ἂν δυνώμεθά  πῃ   ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει;
[351]   Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ τῇδέ  πῃ   σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον
[328]   ποία τίς ἐστιν, τραχεῖα καὶ  χαλεπή,   ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ
[329]   γῆρας, Σώκρατες, καὶ νεότης  χαλεπὴ   τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ ἐγὼ
[348]   οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις  εἴπῃ.   εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν
[327]   μοι καὶ τῶν ἐπιχωρίων  πομπὴ   ἔδοξεν εἶναι, οὐ μέντοι ἧττον
[344]   ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται οἱ κατὰ  μέρη   ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται
[340]   δοκοῦν εἶναι τῷ κρείττονι, ἐάντε  συμφέρῃ   ἐάντε μή; οὕτω σε φῶμεν
[347]   ἦν δ' ἐγώ, Γλαύκων,  αἱρῇ;   καὶ πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι
[352]   ἀλλὰ περὶ τοῦ ὅντινα τρόπον  χρὴ   ζῆν. σκόπει δή, ἔφη. σκοπῶ,
[327]   τὸ ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς  χρὴ   ἡμᾶς ἀφεῖναι; καὶ δύναισθ'
[343]   δέ, εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ  χρή,   ὅτι δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ
[328]   δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ, οὕτω  χρὴ   ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε εἰς
[328]   σὲ ᾖμεν· νῦν δέ σε  χρὴ   πυκνότερον δεῦρο ἰέναι. ὡς εὖ
[331]   Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι  χρὴ   Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη
[331]   εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε  χρὴ   τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος
[344]   τὸ δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα  μαθήσῃ,   ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν
[343]   ἂν τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ  κοινωνήσῃ,   οὐδαμοῦ ἂν εὕροις ἐν τῇ
[338]   μοι δοκῇ εὖ λέγειν, εὖ  εἴσῃ   αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ·
[351]   Θρασύμαχε, γε ἀδικία καὶ  μίση   καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει,
[328]   δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν  τῇ   αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν·
[353]   ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι,  τῇ   δὲ ἀγαθῇ πάντα ταῦτα εὖ
[345]   ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ ποιμένα.  τῇ   δὲ ποιμενικῇ οὐ δήπου ἄλλου
[343]   κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὕροις ἐν  τῇ   διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον ἔχοντα
[335]   ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ  τῇ   δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;
[350]   ἔφη. ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν  τῇ   ἐδωδῇ πόσει ἐθέλειν ἄν
[349]   λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν  τῇ   ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν
[336]   ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν  τῇ   ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν
[346]   τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν  τῇ   θαλάττῃ, ἕνεκα τούτου καλεῖς μᾶλλον
[328]   ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ' ἵππων  τῇ   θεῷ; ἀφ' ἵππων; ἦν δ'
[327]   Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε  τῇ   θεῷ καὶ ἅμα τὴν ἑορτὴν
[335]   ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ  τῇ   ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ
[346]   τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι  τῇ   μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη
[335]   ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν  τῇ   μουσικῇ οἱ μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται
[329]   ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς ἐν  τῇ   νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι
[341]   τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν  τῇ   νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης·
[353]   πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ  τῇ   οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν
[342]   αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ  τῇ   σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ
[342]   ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ  τῇ   τέχνῃ ἔνι τις πονηρία, καὶ
[347]   αἰτεῖν, ὅτι μέλλων καλῶς  τῇ   τέχνῃ πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ
[336]   εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν  τῇ   τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε
[349]   προσετίθεμεν, ἐπειδή γε καὶ ἐν  ἀρετῇ   αὐτὸ καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι.
[353]   ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν καὶ  ἀρετὴ   δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ
[351]   ἔφην, εἴπερ σοφία τε καὶ  ἀρετή   ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται
[353]   τι ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ  ἀρετή;   καὶ ἀρετή. τί δὲ πάντων
[354]   καὶ ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ  ἀρετή,   καὶ ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον λόγου,
[335]   ἀλλ' δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία  ἀρετή;   καὶ τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ τοὺς
[335]   δίκαιοι ἀδίκους; καὶ (συλλήβδην  ἀρετῇ   οἱ ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον.
[353]   ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν  ἀρετή·   οὐ γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ,
[353]   ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ  ἀρετὴ   ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ ἀρετή. τί
[353]   ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή; καὶ  ἀρετή.   τί δὲ πάντων πέρι τῶν
[353]   καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ  ἀρετή.   τί δέ; ὤτων ἦν τι
[354]   ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε  ἀρετή   τις οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ
[353]   ἀλλ' εἰ τῇ οἰκείᾳ μὲν  ἀρετῇ   τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται
[329]   δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ  ποιητῇ   παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος· πῶς,
[342]   τε καὶ ἄρχων τὸ τῷ  κυβερνήτῃ   συμφέρον σκέψεταί τε καὶ προστάξει,
[342]   ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν  ἑκάστη   ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ
[346]   ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ αὑτῆς  ἑκάστη   ἔργον ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο
[338]   (τίθεται δέ γε τοὺς νόμους  ἑκάστη   ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ
[338]   οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν  ἑκάστῃ   πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ γε.
[342]   ἔνι τις πονηρία, καὶ δεῖ  ἑκάστῃ   τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ
[346]   ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν  ἑκάστη   τούτων ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται
[341]   τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν καὶ  ἑκάστῃ   τῶν τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον
[347]   αἰσχρὸν νενομίσθαι τῆς δὲ ζημίας  μεγίστη   τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν
[351]   ἔφη. καὶ τοῦτό γε  ἀρίστη   μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα οὖσα
[345]   τά γε αὑτῆς ὥστ' εἶναι  βελτίστη   ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως γ'
[346]   συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν τῇ  θαλάττῃ,   ἕνεκα τούτου καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν
[342]   καὶ τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ  αὐτὴ   αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται;
[342]   ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν,  αὐτὴ   δὲ ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν
[346]   οἰκοδομικὴ οἰκίαν, δὲ μισθαρνητικὴ  αὐτῇ   ἑπομένη μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι
[342]   ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ δή;  αὐτὴ   ἰατρική ἐστιν πονηρά,
[335]   περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ  αὐτὴ   θέσις. φίλος μὲν δή, ὡς
[351]   δύναμιν ταύτην ἕξει, ἀνάγκη  αὐτῇ   μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ μέν, ἔφη,
[343]   οὐκ ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε  αὐτῇ   οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις.
[346]   τέτακται. ἐὰν δὲ μὴ μισθὸς  αὐτῇ   προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται
[342]   καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν  αὐτῇ   τῇ τέχνῃ ἔνι τις πονηρία,
[342]   τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ  αὑτῇ   τὸ συμφέρον σκέψεται; οὔτε
[342]   ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις  αὐτῇ   τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ
[338]   ἑκάστη ἀρχὴ πρὸς τὸ  αὑτῇ   συμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς
[346]   οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ  αὑτῇ   ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ πάλαι
[346]   γε. (οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ μισθόν;  αὕτη   γὰρ αὐτῆς δύναμις·
[339]   τὸ τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον·  αὕτη   δέ που κρατεῖ, ὥστε συμβαίνει
[338]   ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα,  αὕτη   δή, ἔφη, Σωκράτους σοφία·
[346]   ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ  αὕτη   ὠφελία ἐστίν, τοῦ
[337]   καὶ εἶπεν· Ἡράκλεις, ἔφη,  αὕτη   κείνη εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους,
[351]   καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ καὶ ὑφ'  ἑαυτῇ   ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ;
[342]   ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη οὐδεμία  ἑαυτῇ   οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ
[342]   καὶ προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ  ναύτῃ   τε καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις.
[330]   οἱ πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν,  ταύτῃ   τε δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι
[338]   εἶ, ἔφη, Σώκρατες, καὶ  ταύτῃ   ὑπολαμβάνεις ἂν κακουργήσαις μάλιστα
[349]   σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη,  μαντεύῃ.   ἀλλ' οὐ μέντοι, ἦν δ'
[345]   ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ μὴ  διακωλύῃ   πράττειν βούλεται. ἀλλ' ὠγαθέ,
[335]   καὶ σύ, ἐάν τις αὐτὸ  φῇ   Σιμωνίδην Βίαντα
[339]   μὴ συμφέρον. τί λέγεις σύ;  ἔφη.   σὺ λέγεις, ἔμοιγε δοκῶ·
[350]   οὐ μέμνησαι, Θρασύμαχε; μέμνημαι,  ἔφη·   ἀλλ' ἔμοιγε οὐδὲ νῦν
[345]   οἴει ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ,  ἔφη,   ἀλλ' εὖ οἶδα. τί δέ,
[348]   διῆλθεν τῷ τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα,  ἔφη,   ἀλλ' οὐ πείθομαι. βούλει οὖν
[334]   ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν Δί'  ἔφη,   ἀλλ' οὐκέτι οἶδα ἔγωγε ὅτι
[352]   τις ἄριστα; οὐ μανθάνω,  ἔφη.   ἀλλ' ὧδε· ἔσθ' ὅτῳ ἂν
[340]   σε φῶμεν λέγειν; ἥκιστά γε,  ἔφη·   ἀλλὰ κρείττω με οἴει καλεῖν
[354]   δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω,  ἔφη.   ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε εἶναι
[337]   ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ εἶ,  ἔφη·   ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν καὶ
[337]   σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν. (τί οὖν,  ἔφη,   ἂν ἐγὼ δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν
[350]   τὴν αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως,  ἔφη,   ἀνάγκη τοῦτό γε οὕτως ἔχειν.
[341]   τε καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ,  ἔφη.   ἆρ' οὖν καὶ ἑκάστῃ τῶν
[346]   ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ φαίνεται,  ἔφη.   (ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε,
[350]   τὴν σαυτοῦ δόξαν. ὥστε σοί,  ἔφη,   ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς λέγειν.
[337]   σαρδάνιον καὶ εἶπεν· Ἡράκλεις,  ἔφη,   αὕτη κείνη εἰωθυῖα εἰρωνεία
[340]   σαφέστατά γε. ἐὰν σύ γ'  ἔφη,   αὐτῷ μαρτυρήσῃς, Κλειτοφῶν ὑπολαβών.
[332]   ἂν καλοῖτο; εἰ μέν τι,  ἔφη,   δεῖ ἀκολουθεῖν, Σώκρατες, τοῖς
[340]   Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί,  ἔφη,   δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος
[347]   λέγεταί τε καὶ ἔστιν; ἔγωγε,  ἔφη.   διὰ ταῦτα τοίνυν, ἦν δ'
[351]   τε καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται,  ἔφη.   ἐὰν δὲ δή, θαυμάσιε,
[331]   ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν,  ἔφη,   ἐγώ, Πολέμαρχος, τῶν γε
[349]   οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει;  ἔφη.   εἶεν, Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ
[349]   ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα,  ἔφη,   εἴρηκας. ἔστιν δέ γε, ἔφην,
[341]   καὶ συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν,  ἔφη,   ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα.
[346]   τι καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ,  ἔφη,   ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν ἑκάστη
[335]   καὶ μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν,  ἔφη,   ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης.
[349]   δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ τοῦτ'  ἔφη,   εὖ. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,
[349]   τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως,  ἔφη,   ἔχει. τί δὲ δὴ
[348]   κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν,  ἔφη.   καὶ φρόνιμοί σοι,
[338]   δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή,  ἔφη,   Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν
[332]   ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι,  ἔφη,   σώμασιν φάρμακά τε καὶ
[346]   τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω,  ἔφη.   ἥντινα ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται
[352]   δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ τοῦ λόγου,  ἔφη,   θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ σοι
[341]   ὄντι ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων,  ἔφη,   θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης;
[348]   ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως,  ἔφη.   ἴθι δή, ἦν δ' ἐγώ,
[348]   (πάνυ μὲν οὖν καὶ φημί,  ἔφη,   καὶ δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε
[352]   φίλε, καὶ οἱ θεοί; ἔστω,  ἔφη.   (καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται
[341]   ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν οἶδα,  ἔφη.   καὶ οὐδέν γέ σοι πλέον
[337]   ἐάντε μή; ἄλλο τι οὖν,  ἔφη,   καὶ σὺ οὕτω ποιήσεις· ὧν
[351]   ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ;  ἔφη.   καὶ τοῦτό γε ἀρίστη
[353]   κακῶς δὲ ἄδικος. φαίνεται,  ἔφη,   κατὰ τὸν σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ
[343]   τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε,  ἔφη,   κορυζῶντα περιορᾷ καὶ οὐκ ἀπομύττει
[327]   γὰρ οὔ; τοίνυν τούτων,  ἔφη,   κρείττους γένεσθε μένετ' αὐτοῦ.
[336]   οἰομένου δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα,  ἔφη,   λέγεις. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ·
[329]   πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι. ἀληθῆ,  ἔφη,   λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται. καὶ
[331]   πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς,  ἔφη,   λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος ὅρος
[330]   ἀλλ' τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ,  ἔφη,   λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν, ἦν
[341]   ἥττονι ποιεῖν. τὸν τῷ ἀκριβεστάτῳ,  ἔφη,   λόγῳ ἄρχοντα ὄντα. πρὸς ταῦτα
[353]   κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά,  ἔφη,   μανθάνω τε καί μοι δοκεῖ
[349]   καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα,  ἔφη,   μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ μέντοι, ἦν
[328]   ποιεῖτε. καὶ Γλαύκων, ἔοικεν,  ἔφη,   μενετέον εἶναι. ἀλλ' εἰ δοκεῖ,
[329]   σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι,  ἔφη,   νὴ τὸν Δία ἐρῶ,
[337]   μοι γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν,  ἔφη   Γλαύκων. ἀλλ' ἕνεκα ἀργυρίου,
[347]   πῶς τοῦτο λέγεις, Σώκρατες;  ἔφη   Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ
[327]   ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς,  ἔφη   Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ
[350]   οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε,  ἔφη.   (ὁ δέ γε δίκαιος τοῦ
[350]   ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου. ἔοικεν,  ἔφη.   δὲ κακός τε καὶ
[344]   ζωὴν ζῴη; ἐγὼ γὰρ οἶμαι,  ἔφη   Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν;
[331]   χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι,  ἔφη   Κέφαλος, καὶ παραδίδωμι ὑμῖν
[340]   τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ'  ἔφη   Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος
[328]   ἵπποις; πῶς λέγεις; οὕτως,  ἔφη   Πολέμαρχος. καὶ πρός γε
[349]   ἔοικεν; πῶς γὰρ οὐ μέλλει,  ἔφη,   τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι
[332]   τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν,  ἔφη,   γε ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται
[341]   σοι συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη.   οἴει γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς
[336]   τοὺς δ' ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος;  ἔφη.   οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι
[348]   οἱ ἄδικοι; οἵ γε τελέως,  ἔφη,   οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις τε
[339]   τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που,  ἔφη,   οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν
[339]   ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε,  ἔφη.   (οἴου τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,
[327]   ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος,  ἔφη,   ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ
[348]   ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη.   ὁποτέρως οὖν σοι, ἦν δ'
[349]   δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ;  ἔφη,   ὅς γε πάντων πλέον ἔχειν
[327]   δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς,  ἔφη,   ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ;
[338]   τί λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ'  ἔφη,   ὅτι τῶν πόλεων αἱ μὲν
[349]   ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς,  ἔφη·   οὐ γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος,
[346]   μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν; οὐ δῆτα,  ἔφη.   οὐδέ γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν,
[342]   συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί,  ἔφη.   οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις·
[341]   τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ,  ἔφη.   οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν τι
[353]   φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά γ'  ἔφη.   οὐκοῦν καὶ ἀρετήν φαμέν τινα
[346]   ἐὰν ἰώμενός τις μισθαρνῇ; (οὐκ  ἔφη.   οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης
[351]   ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω,  ἔφη.   οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα
[334]   καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν,  ἔφη,   οὓς ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς
[334]   Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν. καὶ μάλα,  ἔφη,   οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν
[342]   ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν. φαίνεται,  ἔφη,   οὕτως. ἀλλὰ μήν, Θρασύμαχε,
[335]   ὄντα βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη,   οὕτως ἄν μοι δοκεῖ καλῶς
[327]   λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς,  ἔφη,   Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην
[339]   τοῦ κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως,  ἔφη,   προσθήκη. οὔπω δῆλον οὐδ' εἰ
[345]   περὶ πλείονος ποιούμενοι. καὶ πῶς,  ἔφη,   σὲ πείσω; εἰ γὰρ οἷς
[334]   δεινός. ὡς γοῦν λόγος,  ἔφη,   σημαίνει. κλέπτης ἄρα τις
[352]   τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει δή,  ἔφη.   σκοπῶ, ἦν δ' ἐγώ. καί
[339]   δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον δή. σκόπει,  ἔφη.   ταῦτ' ἔσται, ἦν δ' ἐγώ.
[341]   οὕτω λέγων, οὔ; ὀρθῶς,  ἔφη.   ~(τί δὲ δή; αὐτὴ
[349]   ἔμοιγε. τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη,  ἔφη.   ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ
[332]   ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι νὴ Δί'  ἔφη·   τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν
[349]   δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας,  ἔφη.   τοῦ δὲ ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ
[335]   ὁντινοῦν ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε,  ἔφη·   τούς γε πονηρούς τε καὶ
[353]   ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές,  ἔφη,   τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν καὶ
[349]   ἀληθείας λέγειν. τί δέ σοι,  ἔφη,   τοῦτο διαφέρει, εἴτε μοι δοκεῖ
[353]   ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς ἄν;  ἔφη·   τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ
[336]   εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς,  ἔφη,   ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει,
[342]   οὕτως ἄλλως ἔχει; οὕτως,  ἔφη,   φαίνεται. (οὐκ ἄρα, ἦν δ'
[346]   προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου ὠφελοῦνται. ἔοικεν,  ἔφη.   φαμὲν δέ γε τὸ μισθὸν
[351]   ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ,  ἔφη,   χαρίζομαι. εὖ γε σὺ ποιῶν·
[329]   γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς, εὐφήμει,  ἔφη,   ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ
[348]   δὲ ἀδικίαν κακίαν; εἰκός γ'  ἔφη,   ἥδιστε, ἐπειδή γε καὶ
[332]   ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί οἴει;  ἔφη.   πρὸς Διός, ἦν δ'
[329]   παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος· πῶς,  ἔφη,   (ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια;
[327]   τῆς πομπῆς. οὖν Πολέμαρχος  ἔφη·   Σώκρατες, δοκεῖτέ μοι πρὸς
[335]   παντάπασί μοι δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν,  ἔφη,   Σώκρατες. (εἰ ἄρα τὰ
[354]   ἀδικία δικαιοσύνης. ταῦτα δή σοι,  ἔφη,   Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν τοῖς
[340]   καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ,  ἔφη,   Σώκρατες, ἐν τοῖς λόγοις·
[338]   καὶ δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ,  ἔφη,   Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις
[330]   παρέλαβες ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην,  ἔφη,   Σώκρατες; μέσος τις γέγονα
[340]   ἥττοσιν ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ Δί'  ἔφη,   Σώκρατες, Πολέμαρχος, σαφέστατά
[330]   πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι,  ἔφη,   Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις
[334]   ἀδικοῦντας δίκαιον κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς,  ἔφη,   Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν
[343]   ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι,  ἔφη,   Σώκρατες, τίτθη σοι ἔστιν;
[331]   τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη,   Σώκρατες, ὑπολαβὼν Πολέμαρχος,
[337]   αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα; εἶεν,  ἔφη·   ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ.
[351]   αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ μέν,  ἔφη,   ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει
[346]   τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς.  συνέφη   μόγις. (οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς
[342]   οὐ χρηματιστής. οὐχ ὡμολόγηται;  συνέφη.   οὐκοῦν καὶ κυβερνήτης
[333]   οὐχ πατάξαι δεινότατος ἐν  μάχῃ   εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ
[337]   δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον καὶ  ἐλέγχῃ.   πῶς γὰρ ἄν, ἔφην ἐγώ,
[342]   οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς ἐν οὐδεμιᾷ  ἀρχῇ,   καθ' ὅσον ἄρχων ἐστίν, τὸ
[345]   ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ' ὅσον  ἀρχή,   μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον σκοπεῖσθαι
[338]   γε τοὺς νόμους ἑκάστη  ἀρχὴ   πρὸς τὸ αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία
[345]   ἔν τε πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ  ἀρχῇ.   σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας ἐν
[346]   δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ  ἀρχὴ   τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ'
[343]   καὶ γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα  ἄρχῃ   ἑκάτερος, τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει,
[347]   τιμήν, ζημίαν ἐὰν μὴ  ἄρχῃ.   πῶς τοῦτο λέγεις, Σώκρατες;
[332]   τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι ἂν  τύχῃ   ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη,
[353]   πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ  ψυχῇ   δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ
[353]   γάρ. μὲν ἄρα δικαία  ψυχὴ   καὶ δίκαιος ἀνὴρ εὖ
[353]   ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα κακῇ  ψυχῇ   κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ
[353]   (ἆρ' οὖν ποτε, Θρασύμαχε,  ψυχὴ   τὰ αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται
[344]   διαγόμενος ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν  ζῴη;   ἐγὼ γὰρ οἶμαι, ἔφη
[330]   τοῦ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ,     δ' ὅς, ἴσως οὐκ ἂν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2005