Pages
[342]	οὔ; ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ	δή;	αὐτὴ ἡ ἰατρική ἐστιν πονηρά,
[339]	μὴ τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ	δὴ	αὐτόθι τὸ τοῦ κρείττονος. (σμικρά
[350]	ἡμῖν οὕτω κείσθω, ἔφαμεν δὲ	δὴ	καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.
[335]	τις δίκαιον εἶναι, τοῦτο δὲ	δὴ	νοεῖ αὐτῷ τοῖς μὲν ἐχθροῖς
[349]	οὕτως, ἔφη, ἔχει. τί δὲ	δὴ	ὁ ἄδικος; ἆρα ἀξιοῖ τοῦ
[333]	κτῆσιν; πάνυ γε. τί δὲ	δή;	τὴν δικαιοσύνην πρὸς τίνος χρείαν
[351]	δικαίοις; ἔσονται, ἔφη. ἐὰν δὲ	δή,	ὦ θαυμάσιε, ἐν ἑνὶ ἐγγένηται
[350]	ἔα με εἰπεῖν ὅσα βούλομαι,	ἤ,	εἰ βούλει ἐρωτᾶν, ἐρώτα· ἐγὼ
[333]	Σώκρατες. συμβόλαια δὲ λέγεις κοινωνήματα	ἤ	τι ἄλλο; κοινωνήματα δῆτα. (ἆρ'
[335]	ἢ Βίαντα ἢ Πιττακὸν εἰρηκέναι	ἤ	τιν' ἄλλον τῶν σοφῶν τε
[336]	Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου	ἤ	τινος ἄλλου μέγα οἰομένου δύνασθαι
[353]	ἀπεργάσεται στερομένη τῆς οἰκείας ἀρετῆς,	ἢ	ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα κακῇ
[348]	τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι	ἢ	αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις εἶναι ὥσπερ
[342]	αὐτὴ ἡ ἰατρική ἐστιν πονηρά,	ἢ	ἄλλη τις τέχνη ἔσθ' ὅτι
[351]	στρατόπεδον ἢ λῃστὰς ἢ κλέπτας	ἢ	ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα κοινῇ
[347]	ὠφελεῖσθαι μᾶλλον ἕλοιτο ὑπ' ἄλλου	ἢ	ἄλλον ὠφελῶν πράγματα ἔχειν. τοῦτο
[342]	ἐκείνῳ τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ· οὕτως	ἢ	ἄλλως ἔχει; οὕτως, ἔφη, φαίνεται.
[351]	δικαιοσύνης τὴν δύναμιν ταύτην ἕξει,	ἢ	ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ
[350]	ἐθέλειν ἄν τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν	ἢ	ἀνδρὸς ἢ πράγματος; οὐ δῆτα.
[331]	ὀφείλοντα ἢ θεῷ θυσίας τινὰς	ἢ	ἀνθρώπῳ χρήματα ἔπειτα ἐκεῖσε ἀπιέναι
[349]	καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν	ἢ	ἀξιοῦν πλέον ἔχειν; οὐκ ἔμοιγε.
[333]	ὅταν δέῃ ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι	ἢ	ἀποδόσθαι ἵππον· τότε (δέ, ὡς
[336]	ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον ἐρωτᾶν	ἢ	ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπόκριναι
[337]	δὲ καὶ πάντα μᾶλλον ποιήσοις	ἢ	ἀποκρινοῖο, εἴ τίς τί σε
[347]	ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν,	ἢ	ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν
[352]	ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις	ἢ	ἄριστα; οὐ μανθάνω, ἔφη. ἀλλ'
[340]	δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς ἢ σοφὸς	ἢ	ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε ὅταν
[345]	μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν εὐωχίαν,	ἢ	αὖ πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι, ὥσπερ
[342]	τοιαύτης, καὶ τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον;	(ἢ	αὐτὴ αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται;
[335]	τις αὐτὸ φῇ ἢ Σιμωνίδην	ἢ	Βίαντα ἢ Πιττακὸν εἰρηκέναι ἤ
[345]	ἃ ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις,	ἢ	ἐὰν μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ
[346]	τὴν κυβερνητικὴν τὴν αὐτὴν καλεῖς;	ἢ	ἐάνπερ βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ
[335]	εἰς τὴν τῶν κυνῶν ἀρετήν,	ἢ	εἰς τὴν τῶν ἵππων; εἰς
[345]	πέπεισαι, τί σοι ἔτι ποιήσω;	ἢ	εἰς τὴν ψυχὴν φέρων ἐνθῶ
[336]	εἰ μὴ πρότερος ἑωράκη αὐτὸν	ἢ	ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος ἂν γενέσθαι.
[342]	τέχνῃ ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν	ἢ	ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν, αὐτὴ
[345]	μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον σκοπεῖσθαι	ἢ	ἐκείνῳ, τῷ (ἀρχομένῳ τε καὶ
[330]	ὧν κέκτησαι τὰ πλείω παρέλαβες	ἢ	ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην, ἔφη, ὦ
[354]	ἔχων αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν	ἢ	εὐδαίμων.
[345]	οὐ δήπου ἄλλου του μέλει	ἢ	ἐφ' ᾧ τέτακται, ὅπως τούτῳ
[347]	ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ τιμήν,	ἢ	ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ. πῶς
[331]	ἢ ψεύσασθαι, μηδ' αὖ ὀφείλοντα	ἢ	θεῷ θυσίας τινὰς ἢ ἀνθρώπῳ
[336]	εἶναι ἢ Περδίκκου ἢ Ξέρξου	ἢ	Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου ἤ τινος
[331]	τίς τι παρά του λάβῃ,	ἢ	καὶ αὐτὰ ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε
[335]	δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;	ἢ	καὶ (συλλήβδην ἀρετῇ οἱ ἀγαθοὶ
[330]	ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως ἀσθενείας	ἢ	καὶ ὥσπερ ἤδη ἐγγυτέρω ὢν
[353]	ὃ ἂν ἢ μόνον τι	ἢ	κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά,
[351]	πόλιν ἢ στρατόπεδον ἢ λῃστὰς	ἢ	κλέπτας ἢ ἄλλο τι ἔθνος,
[333]	τὴν δικαιοσύνην πρὸς τίνος χρείαν	ἢ	κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν
[350]	ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων ἢ πράττειν	ἢ	λέγειν, καὶ οὐ ταὐτὰ τῷ
[351]	ἂν ἢ πόλιν ἢ στρατόπεδον	ἢ	λῃστὰς ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο
[340]	κατ' αὐτὸ τοῦτο ὃ ἐξαμαρτάνει;	ἢ	λογιστικόν, ὃς ἂν ἐν λογισμῷ
[344]	ἔχεις ἀπιέναι πρὶν διδάξαι ἱκανῶς	ἢ	μαθεῖν εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως
[327]	τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους γένεσθε	ἢ	μένετ' αὐτοῦ. οὐκοῦν, ἦν δ'
[339]	ὃ λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς	ἢ	μή, πειράσομαι μαθεῖν. τὸ συμφέρον
[353]	ἑκάστου εἴη ἔργον ὃ ἂν	ἢ	μόνον τι ἢ κάλλιστα τῶν
[352]	ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον, ὃ ἂν	ἢ	μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις ἢ
[341]	ὀρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων ἐστὶν	ἢ	ναύτης; ναυτῶν ἄρχων. (οὐδὲν οἶμαι
[336]	αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι ἢ Περδίκκου	ἢ	Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου τοῦ Θηβαίου
[333]	ὅταν γε πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς	ἢ	ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν
[333]	χρήσιμος κοινωνὸς εἰς πεττῶν θέσιν,	ἢ	ὁ πεττευτικός; ὁ πεττευτικός. ἀλλ'
[339]	οὑτωσί, δίκαιον εἶναι ποιεῖν τοὐναντίον	ἢ	ὃ σὺ λέγεις; τὸ γὰρ
[330]	κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι διπλῇ	ἢ	οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά. ὥσπερ
[339]	ἄρχοντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις	ἢ	οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως
[337]	τί ἄλλο, ἦν δ' ἐγώ,	ἢ	ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ μὴ
[350]	ὁστισοῦν πλείω ἂν ἐθέλειν αἱρεῖσθαι	ἢ	ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων ἢ πράττειν
[341]	τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον ἄλλο	ἢ	ὅτι μάλιστα τελέαν εἶναι; (πῶς
[350]	καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.	ἢ	οὐ μέμνησαι, ὦ Θρασύμαχε; μέμνημαι,
[333]	δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία·	ἢ	οὔ; ναί. πρός γε καρποῦ
[341]	ἔφην, ἂν εἰπεῖν οὕτω λέγων,	ἢ	οὔ; ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ
[351]	μὴ ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς δύναμιν,	ἢ	οὐδὲν ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον
[349]	πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι,	ἢ	οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν,
[347]	οἱ ἐπιεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν ἄρχειν.	ἢ	οὐκ οἶσθα ὅτι τὸ φιλότιμόν
[350]	ὅτι (δημηγορεῖν ἄν με φαίης.	ἢ	οὖν ἔα με εἰπεῖν ὅσα
[342]	αὐτὴ αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται;	ἢ	οὔτε αὑτῆς οὔτε ἄλλης προσδεῖται
[350]	ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου πλεονεκτεῖ;	ἢ	οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε, ἔφη.
[342]	εἶναι ἄρχων ἀλλ' οὐ χρηματιστής.	ἢ	οὐχ ὡμολόγηται; συνέφη. οὐκοῦν καὶ
[352]	ἔσθ' ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἴδοις	ἢ	ὀφθαλμοῖς; οὐ δῆτα. τί δέ;
[330]	ἀλλὰ βραχεῖ γέ τινι πλείω	ἢ	παρέλαβον. οὗ τοι ἕνεκα ἠρόμην,
[336]	ἔφη. οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι	ἢ	Περδίκκου ἢ Ξέρξου ἢ Ἰσμηνίου
[335]	φῇ ἢ Σιμωνίδην ἢ Βίαντα	ἢ	Πιττακὸν εἰρηκέναι ἤ τιν' ἄλλον
[351]	χάρισαι καὶ λέγε· δοκεῖς ἂν	ἢ	πόλιν ἢ στρατόπεδον ἢ λῃστὰς
[350]	δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ ἐδωδῇ	ἢ	πόσει ἐθέλειν ἄν τι ἰατρικοῦ
[350]	τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἢ ἀνδρὸς	ἢ	πράγματος; οὐ δῆτα. μὴ ἰατρικοῦ
[350]	αἱρεῖσθαι ἢ ὅσα ἄλλος ἐπιστήμων	ἢ	πράττειν ἢ λέγειν, καὶ οὐ
[341]	εἰ ἐξαρκεῖ σώματι εἶναι σώματι	ἢ	προσδεῖταί τινος, εἴποιμ' ἂν ὅτι
[339]	τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς ἀσύμφορα;	ἢ	πῶς λέγεις; οὕτως. ἃ δ'
[328]	διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπποις;	ἢ	πῶς λέγεις; οὕτως, ἔφη ὁ
[337]	ἕτερον εἴπω τι (τοῦ ἀληθοῦς;	ἢ	πῶς λέγεις; τί ἂν αὐτῷ
[328]	ποιηταί, πότερον χαλεπὸν τοῦ βίου,	ἢ	πῶς σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ
[328]	τίς ἐστιν, τραχεῖα καὶ χαλεπή,	ἢ	ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ δὴ
[335]	σύ, ἐάν τις αὐτὸ φῇ	ἢ	Σιμωνίδην ἢ Βίαντα ἢ Πιττακὸν
[344]	εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως (ἔχει;	ἢ	σμικρὸν οἴει ἐπιχειρεῖν πρᾶγμα διορίζεσθαι
[340]	οὐκ ἔστι δημιουργός· ὥστε δημιουργὸς	ἢ	σοφὸς ἢ ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει
[351]	λέγε· δοκεῖς ἂν ἢ πόλιν	ἢ	στρατόπεδον ἢ λῃστὰς ἢ κλέπτας
[346]	αὕτη γὰρ αὐτῆς ἡ δύναμις·	ἢ	τὴν ἰατρικὴν σὺ καὶ τὴν
[347]	μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον	ἢ	τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ
[344]	συμφέρει ἰδίᾳ αὑτῷ ἄδικον εἶναι	ἢ	τὸ δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα
[340]	κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν εἴη	ἢ	τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ' ἔφη
[332]	δ' ὅς. ἄλλο δή τι	ἢ	τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔοικεν, λέγει
[338]	τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι	ἢ	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ
[343]	τοὺς βουκόλους τὸ τῶν προβάτων	ἢ	τὸ τῶν βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖν
[343]	θεραπεύειν πρὸς ἄλλο τι βλέποντας	ἢ	τὸ τῶν δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ
[343]	ἐγώ· οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον	ἢ	τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε,
[327]	ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ;	ἢ	τοίνυν τούτων, ἔφη, κρείττους γένεσθε
[341]	κρείττονα, τὸν ὡς ἔπος εἰπεῖν	ἢ	τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ, ὃ νυνδὴ
[330]	εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ'	ἢ	τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις.
[334]	καὶ οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον	ἢ	τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν. καὶ
[347]	ἀδίκου βίον φάσκων εἶναι κρείττω	ἢ	τὸν τοῦ δικαίου. σὺ οὖν
[343]	ἐγώ. (ὅτι οἴει τοὺς ποιμένας	ἢ	τοὺς βουκόλους τὸ τῶν προβάτων
[334]	τοὺς δοκοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς εἶναι,	ἢ	τοὺς ὄντας, κἂν μὴ δοκῶσι,
[343]	αὐτοὺς διὰ νυκτὸς καὶ ἡμέρας	ἢ	τοῦτο, (ὅθεν αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ
[345]	δὲ ἀδικεῖν ἢ τῷ λανθάνειν	ἢ	τῷ διαμάχεσθαι, ὅμως ἐμέ γε
[345]	μὲν ἄδικος, δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν	ἢ	τῷ λανθάνειν ἢ τῷ διαμάχεσθαι,
[341]	ἄρτι ἔλεγες, πότερον χρηματιστής ἐστιν	ἢ	τῶν καμνόντων θεραπευτής; καὶ λέγε
[337]	που ὑπὸ ὑμῶν τῶν δεινῶν	ἢ	χαλεπαίνεσθαι. καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ
[335]	βλάπτειν. βλαπτόμενοι δ' ἵπποι βελτίους	ἢ	χείρους γίγνονται; χείρους. ἆρα εἰς
[333]	ὅταν οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ	ἢ	χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι, ὁ δίκαιος
[331]	γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι	ἢ	ψεύσασθαι, μηδ' αὖ ὀφείλοντα ἢ
[353]	τοιαῦτα πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ	ἢ	ψυχῇ δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν
[335]	δὴ ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ δικαίῳ	ἢ	ὡς τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες
[352]	δῆτα. τί δέ; ἀκούσαις ἄλλῳ	ἢ	ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως (ἂν)
[343]	ἡγῇ διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους	ἢ	ὥσπερ ἄν τις πρὸς πρόβατα
[340]	οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε ὅταν ἄρχων	ᾖ,	ἀλλὰ πᾶς γ' ἂν εἴποι
[333]	πάνυ γε. ὅταν ἄρα ἄχρηστον	ᾖ	ἀργύριον, τότε χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ
[351]	δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν·	ἦ	γάρ; ἔστω, ἦ δ' ὅς,
[332]	πού ἐστιν τοῦτο ὃ παρακατέθετο·	ἦ	γάρ; ναί. ἀποδοτέον δέ γε
[352]	καὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς δικαίοις·	ἦ	γάρ; ναί. δίκαιοι δέ γ'
[333]	ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὁ ἱππικός.	ἦ	γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν ὅταν
[332]	τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ,	ἦ	δ' ὅς. ἄλλο δή τι
[348]	λέγει; πῶς γὰρ οὐ βούλομαι;	ἦ	δ' ὅς. ἂν μὲν τοίνυν,
[348]	οὔ. ἀλλὰ τί μήν; τοὐναντίον,	ἦ	δ' ὅς. ἦ τὴν δικαιοσύνην
[351]	καὶ φιλίαν· ἦ γάρ; ἔστω,	ἦ	δ' ὅς, ἵνα σοι μὴ
[337]	Σωκράτει εἰσοίσομεν. (πάνυ γε οἶμαι,	ἦ	δ' ὅς· ἵνα Σωκράτης τὸ
[349]	οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν,	ἦ	δ' ὅς, καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ'
[348]	ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ μὲν οὖν,	ἦ	δ' ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα,
[334]	ἐγώ, μεταθώμεθα; τὸν δοκοῦντά τε,	ἦ	δ' ὅς, καὶ τὸν ὄντα
[335]	ἡμῖν ἐφάνη ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ,	ἦ	δ' ὅς. μαχούμεθα ἄρα, ἦν
[328]	~(καὶ ὁ Ἀδείμαντος, ἆρά γε,	ἦ	δ' ὅς, οὐδ' ἴστε ὅτι
[327]	ἀφεῖναι; ἦ καὶ δύναισθ' ἄν,	ἦ	δ' ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας;
[351]	εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους; (οὐ δῆτα,	ἦ	δ' ὅς. τί δ' εἰ
[331]	ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης; ὅτι,	ἦ	δ' ὅς, τὸ τὰ ὀφειλόμενα
[338]	σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε δή,	ἦ	δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ
[331]	γε σῶν κληρονόμος; πάνυ γε,	ἦ	δ' ὃς γελάσας, καὶ ἅμα
[327]	προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν,	ἦ	δ' ὃς ὁ Γλαύκων. (καὶ
[340]	τοῦτο ἐτίθετο. ἀλλ' οὐχ οὕτως,	ἦ	δ' ὃς ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο.
[342]	ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν	ᾖ	ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν;
[327]	ὑμᾶς ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφεῖναι;	ἦ	καὶ δύναισθ' ἄν, ἦ δ'
[348]	καλεῖς; οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη.	ἦ	καὶ φρόνιμοί σοι, ὦ Θρασύμαχε,
[341]	ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ τέχνη.	ἦ	ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην, ἂν
[348]	μήν; τοὐναντίον, ἦ δ' ὅς.	ἦ	τὴν δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ
[330]	Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις ἐγγὺς	ᾖ	τοῦ οἴεσθαι τελευτήσειν, εἰσέρχεται αὐτῷ
[328]	γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει	ἦ	τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ
[351]	ἰσχυρότερον ἀδικίας, ἐπειδήπερ ἐστὶν ἀμαθία	ἡ	ἀδικία οὐδεὶς ἂν ἔτι τοῦτο
[354]	αὖ ὕστερον λόγου, ὅτι λυσιτελέστερον	ἡ	ἀδικία τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην
[333]	καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι,	ἡ	ἀμπελουργική; φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ
[332]	τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ	ἡ	ἀπόδοσις (καὶ ἡ λῆψις βλαβερὰ
[353]	ἥτις, ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν	ἡ	ἀρετή· οὐ γάρ πω τοῦτο
[351]	οὔκ; ἔφη. καὶ τοῦτό γε	ἡ	ἀρίστη μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα
[338]	δέ γε τοὺς νόμους ἑκάστη	ἡ	ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ συμφέρον,
[335]	καὶ περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ	ἡ	αὐτὴ θέσις. φίλος μὲν δή,
[343]	πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος βλάβη,	ἡ	δὲ ἀδικία τοὐναντίον, καὶ ἄρχει
[351]	καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει,	ἡ	δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν·
[346]	καὶ ἡ μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν,	ἡ	δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη μισθόν,
[346]	ἡ μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ,	ἡ	δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ ἡ
[332]	τε καὶ σιτία καὶ ποτά.	ἡ	δὲ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον
[334]	ἔτι, ὠφελεῖν μὲν τοὺς φίλους	ἡ	δικαιοσύνη, βλάπτειν δὲ τοὺς ἐχθρούς.
[333]	πάνυ γέ τι σπουδαῖον εἴη	ἡ	δικαιοσύνη, εἰ πρὸς τὰ ἄχρηστα
[333]	καὶ περὶ τἆλλα δὴ πάντα	ἡ	δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν μὲν χρήσει
[334]	θ' ὅρκῳ τε. ἔοικεν οὖν	ἡ	δικαιοσύνη καὶ κατὰ σὲ καὶ
[333]	ἀργύριον, τότε χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ	(ἡ	δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ ὅταν δὴ
[336]	ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη	ἡ	δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον,
[335]	γίγνεσθαι; πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ'	ἡ	δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ
[351]	ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει	ἡ	δικαιοσύνη σοφία μετὰ δικαιοσύνης· εἰ
[333]	ὅταν δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν,	ἡ	δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ
[346]	μισθωτικὴ μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς	ἡ	δύναμις· ἢ τὴν ἰατρικὴν σὺ
[337]	ὦ Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη κείνη	ἡ	εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ'
[342]	ἔφη. ~(τί δὲ δή; αὐτὴ	ἡ	ἰατρική ἐστιν πονηρά, ἢ ἄλλη
[341]	ταῦτα καὶ ἡ τέχνη ἐστὶν	ἡ	ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη, ὅτι σῶμά
[351]	τόδε περὶ αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον	ἡ	κρείττων γιγνομένη πόλις πόλεως ἄνευ
[332]	παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἡ ἀπόδοσις (καὶ	ἡ	λῆψις βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δὲ
[353]	κακίαν δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν γάρ.	ἡ	μὲν ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ
[343]	καὶ ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι	ἡ	μὲν δικαιοσύνη καὶ τὸ δίκαιον
[346]	ἀλλ' εἰ δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι,	ἡ	μὲν ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ, ἡ
[346]	ἡ δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ	ἡ	μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν, ἡ δὲ
[332]	τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν·	ἡ	οὖν δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα
[338]	συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή, ἔφη,	ἡ	Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν μὴ
[332]	αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι, ἔφη,	ἡ	σώμασιν φάρμακά τε καὶ σιτία
[341]	οὖν προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ	ἡ	τέχνη ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νῦν
[341]	τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη	ἡ	τέχνη. ἦ ὀρθῶς σοι δοκῶ,
[341]	συμφέρον; πάνυ γε. οὐ καὶ	ἡ	τέχνη, ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ
[332]	τις αὐτὸν ἤρετο· ὦ Σιμωνίδη,	ἡ	τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον
[332]	καὶ προσῆκον τέχνη μαγειρικὴ καλεῖται;	(ἡ	τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα. εἶεν·
[332]	ὦ Σώκρατες, τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις,	ἡ	τοῖς φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς
[346]	ἑκάστῳ αὕτη ἡ ὠφελία ἐστίν,	ἡ	τοῦ μισθοῦ λῆψις, ἀλλ' εἰ
[327]	καλὴ μὲν οὖν μοι καὶ	ἡ	τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι,
[331]	δεδιότα, μέγα μέρος εἰς τοῦτο	ἡ	τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. ἔχει
[346]	τῆς αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ αὕτη	ἡ	ὠφελία ἐστίν, ἡ τοῦ μισθοῦ
[351]	στάσεις γάρ που, ὦ Θρασύμαχε,	ἥ	γε ἀδικία καὶ μίση καὶ
[352]	ὅτι ἐνῆν τις αὐτοῖς δικαιοσύνη,	ἣ	αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους
[344]	ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο τυραννίς,	ἣ	οὐ κατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ
[344]	ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς,	ἣ	τὸν μὲν ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ,
[344]	πρᾶγμα διορίζεσθαι ὅλου βίου διαγωγήν,	ᾗ	ἂν διαγόμενος ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην
[338]	ὦ Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις	ᾗ	ἂν κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον.
[349]	ἁμιλλήσεται ὡς ἁπάντων πλεῖστον αὐτὸς	λάβῃ;	ἔστι ταῦτα. ὧδε δὴ λέγωμεν,
[331]	ἄν τίς τι παρά του	λάβῃ,	ἢ καὶ αὐτὰ ταῦτα ἔστιν
[331]	τε λέγειν καὶ ἃ ἂν	λάβῃ	τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν οὖν,
[343]	τοῦ πειθομένου τε καὶ ὑπηρετοῦντος	βλάβη,	ἡ δὲ ἀδικία τοὐναντίον, καὶ
[334]	μέντοι τῶν φίλων καὶ ἐπὶ	βλάβῃ	τῶν ἐχθρῶν. οὐχ οὕτως ἔλεγες;
[340]	οὐδέποτε ἁμαρτάνει· ὥστε κατὰ τὸν	ἀκριβῆ	λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογῇ,
[331]	δικαίως καὶ ὁσίως τὸν βίον	διαγάγῃ,	γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος
[343]	ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἄλλως πως	ἡγῇ	διανοεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀρχομένους ἢ
[340]	ἀκριβῆ λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ	ἀκριβολογῇ,	οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλειπούσης
[342]	ἀρχομένῳ καὶ ᾧ ἂν αὐτὸς	δημιουργῇ,	καὶ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων καὶ
[353]	ἄλλων; οὐχ οὕτω; οὕτω. Εχε	δή·	ἆρ’ ἄν ποτε ὄμματα τὸ
[347]	οὐ γάρ εἰσι φιλότιμοι. δεῖ	δὴ	(αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι καὶ ζημίαν,
[333]	(ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ ὅταν	δὴ	δρέπανον δέῃ φυλάττειν, ἡ δικαιοσύνη
[344]	παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λόγον. καὶ	δὴ	ἔγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην
[331]	ᾔει πρὸς τὰ ἱερά. (λέγε	δή,	εἶπον ἐγώ, σὺ ὁ τοῦ
[347]	ἐπιτάττων, ἀλλὰ τῷ ἀρχομένῳ· ὧν	δὴ	ἕνεκα, ὡς ἔοικε, μισθὸν δεῖν
[328]	ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας ὃ	δὴ	ἐπὶ γήραος οὐδῷ” φασιν εἶναι
[338]	τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη	δή,	ἔφη, ἡ Σωκράτους σοφία· αὐτὸν
[352]	ὅντινα τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει	δή,	ἔφη. σκοπῶ, ἦν δ' ἐγώ.
[338]	γάρ σε εὖ ἐρεῖν. (ἄκουε	δή,	ἦ δ' ὅς. φημὶ γὰρ
[335]	δὲ ὁ πονηρός. ναί. κελεύεις	δὴ	ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ
[352]	ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι	δή,	ἦν δ' ἐγώ, καὶ τὰ
[348]	ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως, ἔφη. ἴθι	δή,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε,
[350]	ἀμαθής τε καὶ κακός. ὁ	δὴ	Θρασύμαχος ὡμολόγησε μὲν πάντα ταῦτα,
[347]	κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν	δὴ	καὶ εἰς αὖθις σκεψόμεθα· πολὺ
[328]	τοὺς τοῦ Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ	δὴ	καὶ Θρασύμαχον τὸν Καλχηδόνιον καὶ
[330]	τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν, ταύτῃ τε	δὴ	καὶ οἱ χρηματισάμενοι περὶ τὰ
[352]	μετ' ἀλλήλων οἷοί (τε ἀλλὰ	δὴ	καὶ οὕς φαμεν ἐρρωμένως πώποτέ
[328]	ἢ ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ	δὴ	καὶ σοῦ ἡδέως ἂν πυθοίμην
[329]	οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ	δὴ	καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ
[351]	εὖ γε σὺ ποιῶν· ἀλλὰ	δὴ	καὶ τόδε μοι χάρισαι καὶ
[343]	ἀγαθὸν καὶ τὸ αὑτῶν, καὶ	δὴ	καὶ τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν
[333]	οἰκοδομικοῦ; οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς τίνα	δὴ	κοινωνίαν ὁ δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς
[332]	ἄχρηστος. ἀληθῆ. καὶ μὴ πλέουσι	δὴ	κυβερνήτης. ναί. ἆρα καὶ τοῖς
[349]	αὐτὸς λάβῃ; ἔστι ταῦτα. ὧδε	δὴ	λέγωμεν, ἔφην· ὁ δίκαιος τοῦ
[338]	εὖ λέγειν, εὖ εἴσῃ αὐτίκα	δὴ	μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ
[338]	ἀνδρὸς οὐ φαύλου; ~ἀλλὰ σὲ	δὴ	μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ γὰρ
[353]	αὐτὸν λόγον; ἔμοιγε δοκεῖ. ἴθι	δή,	μετὰ ταῦτα τόδε σκέψαι. ψυχῆς
[330]	οὔτ' ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς	δὴ	μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ
[335]	οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ	δὴ	οἱ δίκαιοι ἀδίκους; ἢ καὶ
[353]	θήσομεν; θήσομεν μὲν οὖν. νῦν	δὴ	οἶμαι ἄμεινον ἂν μάθοις ὃ
[352]	πάνυ γε. καὶ ἐν ἑνὶ	δὴ	οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει
[336]	ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ	δὴ	οἴου, εἰ μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν,
[337]	πρὸς ταῦτα; εἶεν, ἔφη· ὡς	δὴ	ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ. οὐδέν γε
[350]	ἰατρικοῦ δέ; ναί. περὶ πάσης	δὴ	ὅρα ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημοσύνης
[333]	μουσικήν; ἀνάγκη. καὶ περὶ τἆλλα	δὴ	πάντα ἡ δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν
[339]	κρείττονος, ἐγὼ δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον	δή.	σκόπει, ἔφη. ταῦτ' ἔσται, ἦν
[354]	Θρασύμαχε, λυσιτελέστερον ἀδικία δικαιοσύνης. ταῦτα	δή	σοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, εἱστιάσθω
[340]	ὁ ἄρχων ἥμαρτεν. τοιοῦτον οὖν	δή	σοι καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε νυνδὴ
[345]	τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ γὰρ	δή	σοι λέγω τό γ' ἐμόν,
[330]	διδόναι (δίκην, καταγελώμενοι τέως, τότε	δὴ	στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν μὴ
[346]	οὐ τὸ τοῦ κρείττονος. διὰ	δὴ	ταῦτα ἔγωγε, ὦ φίλε Θρασύμαχε,
[332]	ἀληθῆ, ἦ δ' ὅς. ἄλλο	δή	τι ἢ τὸ τοιοῦτον, ὡς
[343]	πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις. ὅτι	δὴ	τί μάλιστα; ἦν δ' ἐγώ.
[332]	τὰ ἡδύσματα. εἶεν· ἡ οὖν	δὴ	τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη
[329]	γήρως ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ	δὴ	τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν
[348]	καὶ δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε	δή,	τὸ τοιόνδε περὶ αὐτῶν πῶς
[334]	οἷοι μὴ ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ	δὴ	τὸν σὸν λόγον τοὺς μηδὲν
[335]	τοῦ ἐναντίου. πάνυ γε. οὐδὲ	δὴ	τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτειν ἀλλὰ τοῦ
[331]	λέγει θαυμαστῶς ὡς σφόδρα. πρὸς	δὴ	τοῦτ' ἔγωγε τίθημι τὴν τῶν
[350]	ποίει· ἐγὼ δὲ ἐρωτήσω. ἐρώτα	δή.	τοῦτο τοίνυν ἐρωτῶ, ὅπερ ἄρτι,
[338]	μᾶλλον (εἰκὸς λέγειν· σὺ γὰρ	δὴ	φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν.
[335]	ἡ αὐτὴ θέσις. φίλος μὲν	δή,	ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ
[346]	ἔγωγε. οὐκοῦν, ὦ Θρασύμαχε, τοῦτο	ἤδη	δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ
[348]	ἑκάτεροι ἐν ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ	ἤδη	δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων δεησόμεθα·
[330]	γήρως ἀσθενείας ἢ καὶ ὥσπερ	ἤδη	ἐγγυτέρω ὢν τῶν ἐκεῖ μᾶλλόν
[328]	σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα	ἤδη	εἶ τῆς ἡλικίας ὃ δὴ
[329]	ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε	ἤδη	ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ
[330]	δείματος μεστὸς γίγνεται καὶ ἀναλογίζεται	ἤδη	καὶ σκοπεῖ εἴ τινά τι
[348]	τίθημι. τοῦτο, ἦν δ' ἐγώ,	ἤδη	στερεώτερον, ὦ ἑταῖρε, καὶ οὐκέτι
[337]	εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ' ἐγὼ	ᾔδη	τε καὶ τούτοις προύλεγον, ὅτι
[331]	τὸν λόγον· δεῖ γάρ με	ἤδη	τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν, ἔφη,
[344]	μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ	ὀνείδη	ἔχει τὰ μέγιστα καὶ γὰρ
[339]	σκεπτέον εἰ ἀληθῆ λέγεις, δῆλον.	ἐπειδὴ	γὰρ συμφέρον γέ τι εἶναι
[349]	~(ἃ ἡμεῖς τῷ δικαίῳ προσετίθεμεν,	ἐπειδή	γε καὶ ἐν ἀρετῇ αὐτὸ
[348]	εἰκός γ' ἔφη, ὦ ἥδιστε,	ἐπειδή	γε καὶ λέγω ἀδικίαν μὲν
[336]	λέγεις. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ·	ἐπειδὴ	δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη ἡ
[350]	πρότερον δὲ οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα	ἐπειδὴ	δὲ οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην
[342]	ἐπεχείρει δὲ περὶ αὐτὰ μάχεσθαι·	ἐπειδὴ	δὲ ὡμολόγησεν, ἄλλο τι οὖν,
[328]	πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται τοῦτο,	ἐπειδὴ	ἐνταῦθα ἤδη εἶ τῆς ἡλικίας
[340]	ὥστε κατὰ τὸν ἀκριβῆ λόγον,	ἐπειδὴ	καὶ σὺ ἀκριβολογῇ, οὐδεὶς τῶν
[354]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε,	ἐπειδή	μοι πρᾷος ἐγένου καὶ χαλεπαίνων
[343]	καὶ ποιεῖ ἃ ποιεῖ ἅπαντα.	~(ἐπειδὴ	οὖν ἐνταῦθα ἦμεν τοῦ λόγου
[352]	οὐ γὰρ ἂν ἀπείχοντο ἀλλήλων	κομιδῇ	ὄντες ἄδικοι, ἀλλὰ δῆλον ὅτι
[331]	ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ' ἐγώ,	Σιμωνίδῃ	γε οὐ ῥᾴδιον ἀπιστεῖν σοφὸς
[332]	οὖν τις αὐτὸν ἤρετο· ὦ	Σιμωνίδη,	ἡ τίσιν οὖν τί ἀποδιδοῦσα
[331]	Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι χρὴ	Σιμωνίδῃ	πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη ὁ
[345]	εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην ἔγωγε	νυνδὴ	ἀναγκαῖον εἶναι ἡμῖν ὁμολογεῖν πᾶσαν
[340]	δή σοι καὶ ἐμὲ ὑπόλαβε	νυνδὴ	ἀποκρίνεσθαι· τὸ δὲ ἀκριβέστατον ἐκεῖνο
[341]	ἢ τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ, ὃ	νυνδὴ	ἔλεγες, οὗ τὸ συμφέρον κρείττονος
[345]	σὲ πείσω; εἰ γὰρ οἷς	νυνδὴ	ἔλεγον μὴ πέπεισαι, τί σοι
[344]	τἀναντία ὑπάρχει. ~λέγω γὰρ (ὅνπερ	νυνδὴ	ἔλεγον, τὸν μεγάλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν·
[348]	οὐκ ἄξια λόγου, ἀλλ' ἃ	νυνδὴ	ἔλεγον. (τοῦτο μέν, ἔφην, οὐκ
[338]	οὔ με φῂς χάριν ἐκτίνειν,	ψεύδῃ·	ἐκτίνω γὰρ ὅσην δύναμαι. δύναμαι
[350]	~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ	ἐδωδῇ	ἢ πόσει ἐθέλειν ἄν τι
[333]	πρὸς τὸ χρῆσθαι ἀργυρίῳ, ὅταν	δέῃ	ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι ἢ ἀποδόσθαι
[333]	κυβερνήτης; ἔοικεν. ὅταν οὖν τί	δέῃ	ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ κοινῇ χρῆσθαι,
[333]	Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις ὅταν μηδὲν	δέῃ	αὐτῷ χρῆσθαι ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ
[333]	κινδυνεύει. καὶ ὅταν δὴ δρέπανον	δέῃ	φυλάττειν, ἡ δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ
[333]	καὶ ἀσπίδα καὶ λύραν ὅταν	δέῃ	φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι, χρήσιμον
[345]	ἐκπεπόρισται, ἕως γ' ἂν μηδὲν	ἐνδέῃ	τοῦ ποιμενικὴ εἶναι οὕτω δὲ
[330]	παῖδες, θαμὰ ἐγειρόμενος δειμαίνει (καὶ	ζῇ	μετὰ κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ δὲ
[341]	τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν ὅπως	ἐκπορίζῃ	τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη
[331]	ἡδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ	ἀγαθὴ	γηροτρόφος, ὡς καὶ Πίνδαρος λέγει.
[353]	ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ δὲ	ἀγαθῇ	πάντα ταῦτα εὖ πράττειν. ἀνάγκη.
[344]	μέρει ὅταν τις ἀδικήσας μὴ	λάθῃ,	ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη ἔχει
[353]	δρεπάνῳ τῷ ἐπὶ τούτῳ ἐργασθέντι.	ἀληθῆ.	ἆρ' οὖν οὐ τοῦτο τούτου
[338]	ἐγώ, μανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων,	ἀληθῆ	εἶπες, ὦ Θρασύμαχε, ὅτι δὲ
[335]	ὁ ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ	ἀληθῆ	ἔλεγεν· οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα
[329]	πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι.	ἀληθῆ,	ἔφη, λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται.
[330]	ἐπαινεῖν ἀλλ' ἢ τὸν πλοῦτον.	ἀληθῆ,	ἔφη, λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν,
[341]	καὶ τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν.	ἀληθῆ,	ἔφη. οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν
[332]	ὁπότε τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ;	ἀληθῆ,	ἦ δ' ὅς. ἄλλο δή
[332]	ὦ φίλε Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος.	ἀληθῆ.	καὶ μὴ πλέουσι δὴ κυβερνήτης.
[334]	τε καὶ οἷοι μὴ ἀδικεῖν;	ἀληθῆ.	κατὰ δὴ τὸν σὸν λόγον
[348]	δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ	ἀληθῆ	λέγει; πῶς γὰρ οὐ βούλομαι;
[335]	τοῦ ἀδίκου. παντάπασί μοι δοκεῖς	ἀληθῆ	λέγειν, ἔφη, ὦ Σώκρατες. (εἰ
[339]	ὅτι μὲν τοῦτο σκεπτέον εἰ	ἀληθῆ	λέγεις, δῆλον. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρον
[331]	ἄρα οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης,	ἀληθῆ	τε λέγειν καὶ ἃ ἂν
[331]	τὸν οὕτως ἔχοντα πάντα ἐθέλων	τἀληθῆ	λέγειν. (ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. οὐκ
[345]	εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις, ἢ ἐὰν	μετατιθῇ,	φανερῶς μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς μὴ
[329]	κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα	ἐπεπόνθη,	ἕνεκά γε γήρως, καὶ οἱ
[342]	δὲ ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν	ὀρθὴ	οὖσα, ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη
[341]	ἐκπορίζῃ τὰ συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ	παρεσκευάσθη	ἡ τέχνη. ἦ ὀρθῶς σοι
[343]	εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	τίτθη	σοι ἔστιν; τί δέ; ἦν
[351]	τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς ἀδικίαν.	ἐλέχθη	γάρ που ὅτι καὶ δυνατώτερον
[336]	τί ἂν ἄλλο τις αὐτὸ	φαίη	εἶναι; (καὶ ὁ Θρασύμαχος πολλάκις
[351]	ὅτι καὶ δυνατώτερον καὶ ἰσχυρότερον	εἴη	ἀδικία δικαιοσύνης· νῦν δέ γ'
[332]	Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον ὃ	εἴη.	διενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς φαίνεται,
[332]	γάρ, ὡς φαίνεται, ὅτι τοῦτ'	εἴη	δίκαιον, τὸ προσῆκον ἑκάστῳ ἀποδιδόναι,
[353]	πυνθανόμενος εἰ οὐ τοῦτο ἑκάστου	εἴη	ἔργον ὃ ἂν ἢ μόνον
[340]	τοῦ κρείττονος συμφέρον δίκαιον ἂν	εἴη	ἢ τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ'
[333]	φίλε, πάνυ γέ τι σπουδαῖον	εἴη	ἡ δικαιοσύνη, εἰ πρὸς τὰ
[331]	τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος ἂν	εἴη	ὁ ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ πρὸς
[337]	οἴεται, περὶ τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ	εἴη	ὅπως μηδὲν ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται
[327]	τε καὶ ἠρόμην ὅπου αὐτὸς	εἴη.	οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ
[350]	ὡμολογοῦμεν, ᾧ γε ὅμοιος ἑκάτερος	εἴη,	τοιοῦτον καὶ ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν
[343]	ὥσπερ ἄν τις πρὸς πρόβατα	διατεθείη,	καὶ ἄλλο τι σκοπεῖν αὐτοὺς
[352]	ὃ ἂν ἢ μόνῳ ἐκείνῳ	ποιῇ	τις ἢ ἄριστα; οὐ μανθάνω,
[353]	ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα	κακῇ	ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι,
[336]	μοι δοκῶ, εἰ μὴ πρότερος	ἑωράκη	αὐτὸν ἢ ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος
[328]	εἶναι· διὰ χρόνου γὰρ καὶ	(ἑωράκη	αὐτόν. καθῆστο δὲ ἐστεφανωμένος ἐπί
[335]	ἄρα, ὦ φίλε, τῶν ἀνθρώπων	ἀνάγκη	ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν
[335]	εἰς τὴν τῶν ἵππων ἀρετήν;	ἀνάγκη.	(ἀνθρώπους δέ, ὦ ἑταῖρε, μὴ
[353]	οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον.	ἀνάγκη	ἄρα κακῇ ψυχῇ κακῶς ἄρχειν
[351]	τὴν δύναμιν ταύτην ἕξει, ἢ	ἀνάγκη	αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ μέν,
[349]	οὐκ ἔμοιγε. τί δέ; ἀμούσου;	ἀνάγκη,	ἔφη. ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν
[333]	τὴν ὁπλιτικὴν καὶ τὴν μουσικήν;	ἀνάγκη.	καὶ περὶ τἆλλα δὴ πάντα
[335]	οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ'	ἀνάγκη.	καὶ τοὺς βλαπτομένους ἄρα, ὦ
[353]	ἀγαθῇ πάντα ταῦτα εὖ πράττειν.	ἀνάγκη.	οὐκοῦν ἀρετήν γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς
[350]	αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως, ἔφη,	ἀνάγκη	τοῦτό γε οὕτως ἔχειν. τί
[339]	κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως, ἔφη,	προσθήκη.	οὔπω δῆλον οὐδ' εἰ μεγάλη·
[333]	ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι, ἡ	ἀμπελουργική;	φαίνεται. φήσεις δὲ καὶ ἀσπίδα
[346]	μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ ἡ μὲν	οἰκοδομικὴ	οἰκίαν, ἡ δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ
[333]	κτῆσιν; ναί. καὶ μὴν καὶ	σκυτοτομική;	ναί. πρός γε ὑποδημάτων ἂν
[345]	γ' ἂν μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ	ποιμενικὴ	εἶναι οὕτω δὲ ᾤμην ἔγωγε
[345]	ἀλλ' οὐ ποιμένα. τῇ δὲ	ποιμενικῇ	οὐ δήπου ἄλλου του μέλει
[342]	σώματι. ναί, ἔφη. οὐδὲ ἱππικὴ	ἱππικῇ	ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη
[342]	ἀλλὰ σώματι. ναί, ἔφη. οὐδὲ	ἱππικὴ	ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη
[335]	δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ τῇ	ἱππικῇ	οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν.
[332]	ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη	μαγειρικὴ	καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις τὰ
[342]	~(τί δὲ δή; αὐτὴ ἡ	ἰατρική	ἐστιν πονηρά, ἢ ἄλλη τις
[342]	(οὐκ ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,	ἰατρικὴ	ἰατρικῇ τὸ συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ
[332]	ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον τέχνη	ἰατρικὴ	καλεῖται; τί ἂν οἴει ἡμῖν
[346]	παρέχεται ἀλλ' οὐ κοινήν, οἷον	ἰατρικὴ	μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ σωτηρίαν
[341]	καὶ ἡ τέχνη ἐστὶν ἡ	ἰατρικὴ	νῦν ηὑρημένη, ὅτι σῶμά ἐστιν
[342]	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ἰατρικὴ	ἰατρικῇ	τὸ συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι.
[346]	δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι, ἡ μὲν	ἰατρικὴ	ὑγίειαν ποιεῖ, ἡ δὲ μισθαρνητικὴ
[335]	γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν τῇ	μουσικῇ	οἱ μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται ποιεῖν;
[346]	μὲν οἰκοδομικὴ οἰκίαν, ἡ δὲ	μισθαρνητικὴ	αὐτῇ ἑπομένη μισθόν, καὶ αἱ
[346]	ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ, ἡ δὲ	μισθαρνητικὴ	μισθόν, καὶ ἡ μὲν οἰκοδομικὴ
[346]	κοινήν, οἷον ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν,	κυβερνητικὴ	δὲ σωτηρίαν ἐν τῷ πλεῖν,
[345]	τε καὶ θεραπευομένῳ, ἔν τε	πολιτικῇ	καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. σὺ δὲ
[333]	πατάξαι δεινότατος ἐν μάχῃ εἴτε	πυκτικῇ	εἴτε τινὶ καὶ ἄλλῃ, οὗτος
[334]	καθ' Ὅμηρον καὶ κατὰ Σιμωνίδην	κλεπτική	τις εἶναι, ἐπ' ὠφελίᾳ μέντοι
[346]	οὕτω; πάνυ γε. (οὐκοῦν καὶ	μισθωτικὴ	μισθόν; αὕτη γὰρ αὐτῆς ἡ
[346]	δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ	μισθωτικῇ	τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις.
[345]	θεραπευομένῳ, ἔν τε πολιτικῇ καὶ	ἰδιωτικῇ	ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας
[338]	τοῦτο δρῶ, ἐάν τίς μοι	δοκῇ	εὖ λέγειν, εὖ εἴσῃ αὐτίκα
[339]	προσθήκη. οὔπω δῆλον οὐδ' εἰ	μεγάλη·	ἀλλ' ὅτι μὲν τοῦτο σκεπτέον
[327]	ποιήσουσιν ἅτε νῦν πρῶτον ἄγοντες.	καλὴ	μὲν οὖν μοι καὶ ἡ
[347]	πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν μὴ αὐτὸς	ἐθέλῃ	ἄρχειν· ἣν δείσαντές μοι φαίνονται
[343]	καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν μηδὲν	ἐθέλῃ	αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ τὸ δίκαιον·
[353]	ἂν ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ	σμίλῃ	καὶ ἄλλοις πολλοῖς; πῶς γὰρ
[343]	δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ εἰ μηδεμία	ἄλλη	ζημία, τά γε οἰκεῖα δι'
[333]	εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ	ἄλλῃ,	οὗτος καὶ φυλάξασθαι; πάνυ γε.
[342]	ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ	ἄλλη	τέχνη οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ
[342]	ἡ ἰατρική ἐστιν πονηρά, ἢ	ἄλλη	τις τέχνη ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί
[329]	γε τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ	πολλὴ	εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν
[342]	ἕωσπερ ἂν ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς	ὅλη	ἥπερ ἐστίν; καὶ σκόπει ἐκείνῳ
[354]	δίκαιον μὴ οἶδα ὅ ἐστιν,	σχολῇ	εἴσομαι εἴτε ἀρετή τις οὖσα
[330]	αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι	διπλῇ	ἢ οἱ ἄλλοι ἀσπάζονται αὐτά.
[328]	τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν τῇ	αὐλῇ.	ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν· ἔκειντο
[346]	τὴν αὐτὴν καλεῖς; ἢ ἐάνπερ	βούλῃ	ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν
[334]	ἀγαθοὶ δίκαιοί τε καὶ οἷοι	μὴ	ἀδικεῖν; ἀληθῆ. κατὰ δὴ τὸν
[351]	δ' ὅς. τί δ' εἰ	μὴ	ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλον; πάνυ γε.
[327]	ἄν, ἦ δ' ὅς, πεῖσαι	μὴ	ἀκούοντας; οὐδαμῶς, ἔφη ὁ Γλαύκων.
[327]	ἔφη ὁ Γλαύκων. ὡς τοίνυν	μὴ	ἀκουσομένων, οὕτω διανοεῖσθε. ~(καὶ ὁ
[330]	δὴ στρέφουσιν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν	μὴ	ἀληθεῖς ὦσιν· καὶ αὐτός ἤτοι
[349]	διαφέρει, εἴτε μοι δοκεῖ εἴτε	μή,	ἀλλ' οὐ τὸν λόγον ἐλέγχεις;
[337]	ἑαυτῷ, ἐάντε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν ἐάντε	μή;	ἄλλο τι οὖν, ἔφη, καὶ
[338]	καὶ οἱ ἄλλοι ἐδέοντο αὐτοῦ	μὴ	ἄλλως ποιεῖν. καὶ ὁ Θρασύμαχος
[328]	καὶ διαλεξόμεθα. ἀλλὰ μένετε (καὶ	μὴ	ἄλλως ποιεῖτε. καὶ ὁ Γλαύκων,
[341]	ἄρχοντα, καθ' (ὅσον ἄρχων ἐστίν,	μὴ	ἁμαρτάνειν, μὴ ἁμαρτάνοντα δὲ τὸ
[341]	(ὅσον ἄρχων ἐστίν, μὴ ἁμαρτάνειν,	μὴ	ἁμαρτάνοντα δὲ τὸ αὑτῷ βέλτιστον
[347]	ἐπὶ τὸ ἄρχειν ἰέναι ἀλλὰ	μὴ	ἀνάγκην περιμένειν αἰσχρὸν νενομίσθαι τῆς
[349]	ἀλλ' εἰ τοῦ μὲν (δικαίου	μὴ	ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδὲ βούλεται
[337]	τὸ εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς μὲν	μὴ	ἀποκρίνηται, ἄλλου δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ
[337]	εἶπεν· ὦ Θρασύμαχε, πῶς λέγεις;	μὴ	ἀποκρίνωμαι ὧν προεῖπες μηδέν; πότερον,
[351]	ἐν ἑνὶ ἐγγένηται ἀδικία, μῶν	μὴ	ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς δύναμιν, ἢ
[347]	γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ	μὴ	ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν,
[347]	ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν	μὴ	ἄρχῃ. πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ
[341]	ἐγώ, ὦ μακάριε. ἀλλ' ἵνα	μὴ	αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον ἐγγένηται, διόρισαι
[330]	ὡς τὸ πολὺ οἳ ἂν	μὴ	αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ δὲ κτησάμενοι
[347]	τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν	μὴ	αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν δείσαντές
[336]	εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν.	μὴ	γὰρ δὴ οἴου, εἰ μὲν
[345]	ἐὰν ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ	μὴ	διακωλύῃ πράττειν ἃ βούλεται. ἀλλ'
[351]	ἦ δ' ὅς, ἵνα σοι	μὴ	διαφέρωμαι. ἀλλ' εὖ γε σὺ
[335]	δὲ δοκοῦντα μέν, ὄντα δὲ	μή,	δοκεῖν ἀλλὰ μὴ εἶναι φίλον.
[334]	εἶναι, ἢ τοὺς ὄντας, κἂν	μὴ	δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς
[338]	ἡ Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν	μὴ	ἐθέλειν διδάσκειν, παρὰ δὲ τῶν
[337]	ἢ ὅπερ προσήκει πάσχειν τῷ	μὴ	εἰδότι; προσήκει δέ που μαθεῖν
[337]	βέλτιστε, τὶς ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν	μὴ	εἰδὼς μηδὲ φάσκων εἰδέναι, ἔπειτα,
[335]	ὄντα δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ	μὴ	εἶναι φίλον. καὶ περὶ τοῦ
[330]	οὔσης· ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ ἐὰν	μὴ	ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ βραχεῖ
[345]	μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς	μὴ	ἐξαπάτα. νῦν δὲ ὁρᾷς, ὦ
[349]	ἐοικέναι τοῖς τοιούτοις, ὁ δὲ	μὴ	ἐοικέναι; καλῶς. τοιοῦτος ἄρα ἐστὶν
[330]	μετὰ πενίας ἐνέγκοι οὔθ' ὁ	μὴ	ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός ποτ' ἂν
[337]	(αὐτῷ ὅπως μοι, ὦ ἄνθρωπε,	μὴ	ἐρεῖς ὅτι ἔστιν τὰ δώδεκα
[336]	τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως μοι	μὴ	ἐρεῖς ὅτι τὸ (δέον ἐστὶν
[337]	ἐγώ· εἰ δ' οὖν καὶ	μὴ	ἔστιν ὅμοιον, φαίνεται δὲ τῷ
[353]	τὸ αὑτῶν ἔργον καλῶς (ἀπεργάσαιντο	μὴ	ἔχοντα τὴν αὑτῶν οἰκείαν ἀρετήν,
[350]	ἀνδρὸς ἢ πράγματος; οὐ δῆτα.	μὴ	ἰατρικοῦ δέ; ναί. περὶ πάσης
[329]	μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ	μή,	καὶ γῆρας, ὦ Σώκρατες, καὶ
[332]	τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ. εἶεν·	μὴ	κάμνουσί γε μήν, ὦ φίλε
[344]	ἑκάστῳ μέρει ὅταν τις ἀδικήσας	μὴ	λάθῃ, ζημιοῦταί τε καὶ ὀνείδη
[341]	ἄν με λάθοις κακουργῶν, οὔτε	μὴ	λαθὼν βιάσασθαι τῷ λόγῳ δύναιο.
[346]	ἐφ' ᾧ τέτακται. ἐὰν δὲ	μὴ	μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι
[336]	εἰδέναι τὸ δίκαιον ὅτι ἔστι,	μὴ	μόνον ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων
[354]	(εἰδέναι· ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον	μὴ	οἶδα ὅ ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι
[341]	οὐδέν σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ	μὴ	οἷός τ' ᾖς. (οἴει γὰρ
[334]	αὐτοῖς πολλοὺς μὲν χρηστοὺς εἶναι	μὴ	ὄντας, πολλοὺς δὲ τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν.
[339]	ἐστι τίθεσθαι ἑαυτοῖς, τὸ δὲ	μὴ	ὀρθῶς ἀσύμφορα; ἢ πῶς λέγεις;
[354]	τῆς δικαιοσύνης, οὐκ ἀπεσχόμην τὸ	μὴ	οὐκ ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν ἀπ'
[338]	φῂς εἰδέναι καὶ ἔχειν εἰπεῖν.	μὴ	οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ ἐμοί
[328]	λόγους ἐπιθυμίαι τε καὶ ἡδοναί.	μὴ	οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσδέ
[340]	τῷ κρείττονι, ἐάντε συμφέρῃ ἐάντε	μή;	οὕτω σε φῶμεν λέγειν; ἥκιστά
[335]	ἀνάγκη. (ἀνθρώπους δέ, ὦ ἑταῖρε,	μὴ	οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους εἰς τὴν
[346]	δύναμιν ἔχειν; καί, ὦ μακάριε,	μὴ	παρὰ δόξαν ἀποκρίνου, ἵνα τι
[339]	λέγεις· εἰ δὲ ἀληθὲς ἢ	μή,	πειράσομαι μαθεῖν. τὸ συμφέρον μὲν
[345]	εἰ γὰρ οἷς νυνδὴ ἔλεγον	μὴ	πέπεισαι, τί σοι ἔτι ποιήσω;
[332]	Πολέμαρχε, ἰατρὸς ἄχρηστος. ἀληθῆ. καὶ	μὴ	πλέουσι δὴ κυβερνήτης. ναί. ἆρα
[330]	ἐκεῖνος Ἀθηναῖος. καὶ τοῖς δὴ	μὴ	πλουσίοις, χαλεπῶς δὲ τὸ γῆρας
[332]	κυβερνήτης. ναί. ἆρα καὶ τοῖς	μὴ	πολεμοῦσιν ὁ δίκαιος ἄχρηστος; οὐ
[336]	ἐφοβούμην, καί μοι δοκῶ, εἰ	μὴ	πρότερος ἑωράκη αὐτὸν ἢ ἐκεῖνος
[345]	μὰ Δί' ἦν δ' ἐγώ,	μὴ	σύ γε· ἀλλὰ πρῶτον μέν,
[340]	δίκαιον ἂν εἴη ἢ τὸ	μὴ	συμφέρον. ἀλλ' ἔφη ὁ Κλειτοφῶν,
[339]	ποιεῖν ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον, τὸ	μὴ	συμφέρον. τί λέγεις σύ; ἔφη.
[332]	οὐδ' ὁπωστιοῦν τότε ὁπότε τις	μὴ	σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ἀληθῆ, ἦ δ'
[331]	τό τινος παρακαταθεμένου τι ὁτῳοῦν	μὴ	σωφρόνως ἀπαιτοῦντι (ἀποδιδόναι. ~καίτοι γε
[354]	τε καὶ εὐδαίμων, ὁ δὲ	μὴ	τἀναντία. πῶς γὰρ οὔ; ὁ
[352]	γὰρ ἔγωγέ σοι ἐναντιώσομαι, ἵνα	μὴ	τοῖσδε ἀπέχθωμαι. ἴθι δή, ἦν
[339]	εἶναι καίτοι ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως	μὴ	τοῦτο ἀποκρινοίμην πρόσεστιν δὲ δὴ
[338]	ἐμοί τε χαρίζου ἀποκρινόμενος καὶ	μὴ	φθονήσῃς καὶ Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι
[336]	καὶ εἶπον ὑποτρέμων· ὦ Θρασύμαχε,	μὴ	χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ γάρ
[347]	ἔχειν. τοῦτο μὲν οὖν ἔγωγε	οὐδαμῇ	συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ, ὡς τὸ δίκαιόν
[342]	καὶ μάλα μόγις. οὐκ ἄρα	ἐπιστήμη	γε οὐδεμία τὸ τοῦ κρείττονος
[332]	δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι	νὴ	Δί' ἔφη· τοῖς γὰρ φίλοις
[329]	αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι, ἔφη,	νὴ	τὸν Δία ἐρῶ, ὦ Σώκρατες,
[337]	μὴ ἀποκρίνηται, ἄλλου δ' ἀποκρινομένου	λαμβάνῃ	λόγον καὶ ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ
[348]	ὅς, καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐάνπερ	λανθάνῃ·	ἔστι δὲ οὐκ ἄξια λόγου,
[340]	ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν	ἁμαρτάνῃ,	κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν; ἀλλ'
[340]	λογιστικόν, ὃς ἂν ἐν λογισμῷ	ἁμαρτάνῃ,	τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην
[340]	οἴει καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα ὅταν	ἐξαμαρτάνῃ;	ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην σε τοῦτο
[336]	ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο	ἐφάνη	ἡ δικαιοσύνη ὂν οὐδὲ τὸ
[335]	οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν	ἐφάνη	ὂν βλάπτειν. συγχωρῶ, ἦ δ'
[351]	ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου ἂν	ἐνῇ,	οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις τε
[341]	τέχνη ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νῦν	ηὑρημένη,	ὅτι σῶμά ἐστιν πονηρὸν καὶ
[344]	δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς	γιγνομένη,	καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον,
[351]	αὐτοῦ σκοπῶ· πότερον ἡ κρείττων	γιγνομένη	πόλις πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης τὴν
[351]	ἐν ἐλευθέροις τε καὶ δούλοις	ἐγγιγνομένη	μισεῖν ποιήσει ἀλλήλους καὶ στασιάζειν
[346]	οἰκίαν, ἡ δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ	ἑπομένη	μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι
[353]	τὰ αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται	στερομένη	τῆς οἰκείας ἀρετῆς, ἢ ἀδύνατον;
[342]	τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ	σκοπουμένῃ	ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ τοῦτ'
[329]	τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ	εἰρήνη	γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ
[332]	τοῦτο. χρήσιμον ἄρα καὶ ἐν	εἰρήνῃ	δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία·
[333]	τίνος χρείαν ἢ κτῆσιν ἐν	εἰρήνῃ	φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι; πρὸς
[348]	τε ἀδικεῖν, πόλεις τε καὶ	ἔθνη	δυνάμενοι ἀνθρώπων ὑφ' ἑαυτοὺς ποιεῖσθαι·
[346]	γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν, ἐὰν	ὑγιαίνῃ	τις μισθαρνῶν. οὐ δῆτα. τί
[337]	εἶπεν· ὦ Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη	κείνη	ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ
[335]	μαχούμεθα ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,	κοινῇ	ἐγώ τε καὶ σύ, ἐάν
[351]	ἢ ἄλλο τι ἔθνος, ὅσα	κοινῇ	ἐπί τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι
[333]	φυλάττειν, ἡ δικαιοσύνη χρήσιμος καὶ	κοινῇ	καὶ ἰδίᾳ· ὅταν δὲ χρῆσθαι,
[351]	καὶ στασιάζειν καὶ ἀδυνάτους εἶναι	κοινῇ	μετ' (ἀλλήλων πράττειν; πάνυ γε.
[352]	ἐρρωμένως πώποτέ τι μετ' ἀλλήλων	κοινῇ	πρᾶξαι ἀδίκους ὄντας, τοῦτο οὐ
[333]	χρῆσθαι ἀργυρίῳ, ὅταν δέῃ ἀργυρίου	κοινῇ	πρίασθαι ἢ ἀποδόσθαι ἵππον· τότε
[346]	πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον ὅτι	κοινῇ	τινι τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ'
[333]	τί δέῃ ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ	κοινῇ	χρῆσθαι, ὁ δίκαιος χρησιμώτερος τῶν
[346]	ἔστω, ἔφη. ἥντινα ἄρα ὠφελίαν	κοινῇ	ὠφελοῦνται πάντες οἱ δημιουργοί, δῆλον
[338]	εἴσῃ αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν	ἀποκρίνῃ·	οἶμαι γάρ σε εὖ ἐρεῖν.
[337]	ὧν ἐγὼ ἀπεῖπον, τούτων τι	ἀποκρινῇ;	οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἦν δ'
[351]	μόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ	ἀποκρίνῃ	πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ, ἔφη,
[346]	ἰατρικὴν μισθαρνητικήν, ἐὰν ἰώμενός τις	μισθαρνῇ;	(οὐκ ἔφη. οὐκοῦν τήν γε
[332]	δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη	δικαιοσύνη	ἂν καλοῖτο; εἰ μέν τι,
[334]	ὠφελεῖν μὲν τοὺς φίλους ἡ	δικαιοσύνη,	βλάπτειν δὲ τοὺς ἐχθρούς. (φίλους
[335]	ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ τῇ	δικαιοσύνῃ	δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους; ἢ
[333]	γέ τι σπουδαῖον εἴη ἡ	δικαιοσύνη,	εἰ πρὸς τὰ ἄχρηστα χρήσιμον
[333]	περὶ τἆλλα δὴ πάντα ἡ	δικαιοσύνη	ἑκάστου ἐν μὲν χρήσει ἄχρηστος,
[352]	δῆλον ὅτι ἐνῆν τις αὐτοῖς	δικαιοσύνη,	ἣ αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ
[334]	ὅρκῳ τε. ἔοικεν οὖν ἡ	δικαιοσύνη	καὶ κατὰ σὲ καὶ καθ'
[343]	ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι ἡ μὲν	δικαιοσύνη	καὶ τὸ δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθὸν
[333]	τότε χρήσιμος ἐπ' αὐτῷ (ἡ	δικαιοσύνη;	κινδυνεύει. καὶ ὅταν δὴ δρέπανον
[351]	ἐν ἀλλήλοις παρέχει, ἡ δὲ	δικαιοσύνη	ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν· ἦ γάρ;
[336]	δὲ οὐδὲ τοῦτο ἐφάνη ἡ	δικαιοσύνη	ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον, τί
[335]	πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ' ἡ	δικαιοσύνη	οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή; καὶ τοῦτ'
[351]	λόγον, ὁποῖόν τι τυγχάνει ὂν	δικαιοσύνη	πρὸς ἀδικίαν. ἐλέχθη γάρ που
[351]	σοφία τε καὶ ἀρετή ἐστιν	δικαιοσύνη,	ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται καὶ ἰσχυρότερον
[351]	σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει ἡ	δικαιοσύνη	σοφία μετὰ δικαιοσύνης· εἰ δ'
[332]	χρήσιμον ἄρα καὶ ἐν εἰρήνῃ	δικαιοσύνη;	~(χρήσιμον. καὶ γὰρ γεωργία· ἢ
[333]	δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν, ἡ	δικαιοσύνη	χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ·
[334]	φησιν αὐτὸν πάντας ἀνθρώπους κεκάσθαι	κλεπτοσύνῃ	θ' ὅρκῳ τε. ἔοικεν οὖν
[342]	τις πονηρία, καὶ δεῖ ἑκάστῃ	τέχνῃ	ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ τὸ
[342]	οὐδεμιᾷ τέχνῃ πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει	τέχνῃ	ἄλλῳ τὸ συμφέρον ζητεῖν ἢ
[346]	ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι τῇ μισθωτικῇ	τέχνῃ	γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη μόγις. (οὐκ
[332]	οὖν δὴ τίσιν τί ἀποδιδοῦσα	τέχνη	δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ μέν
[342]	ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ τῇ	τέχνῃ	ἔνι τις πονηρία, καὶ δεῖ
[342]	ἐστιν πονηρά, ἢ ἄλλη τις	τέχνη	ἔσθ' ὅτι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς
[342]	συμφέρον ζητεῖν ἢ ἐκείνῳ οὗ	τέχνη	ἐστίν, αὐτὴ δὲ ἀβλαβὴς καὶ
[341]	προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ ἡ	τέχνη	ἐστὶν ἡ ἰατρικὴ νῦν ηὑρημένη,
[342]	γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ οὗ	τέχνη	ἐστίν. φαίνεται, ἔφη, οὕτως. ἀλλὰ
[341]	συμφέροντα, ἐπὶ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ	τέχνη.	ἦ ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην,
[341]	πάνυ γε. οὐ καὶ ἡ	τέχνη,	ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ
[332]	τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον	τέχνη	ἰατρικὴ καλεῖται; τί ἂν οἴει
[332]	τί ἀποδιδοῦσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆκον	τέχνη	μαγειρικὴ καλεῖται; (ἡ τοῖς ὄψοις
[346]	τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι οὐδεμία	τέχνη	οὐδὲ ἀρχὴ τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον
[342]	ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη	τέχνη	οὐδεμία ἑαυτῇ οὐδὲ γὰρ προσδεῖται
[342]	πονηρία οὔτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεμιᾷ	τέχνῃ	πάρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχνῃ ἄλλῳ
[347]	ὅτι ὁ μέλλων καλῶς τῇ	τέχνῃ	πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ βέλτιστον
[349]	ἄν σε ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ	διανοῇ.	ἐμοὶ γὰρ δοκεῖς σύ, ὦ
[348]	οὖν αὐτὸν πείθωμεν, ἂν δυνώμεθά	πῃ	ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει;
[351]	Θρασύμαχε, ἔγωγε ἐπιθυμῶ, ἀλλὰ τῇδέ	πῃ	σκέψασθαι· (πόλιν φαίης ἂν ἄδικον
[328]	ποία τίς ἐστιν, τραχεῖα καὶ	χαλεπή,	ἢ ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ
[329]	γῆρας, ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης	χαλεπὴ	τῷ τοιούτῳ συμβαίνει. καὶ ἐγὼ
[348]	οὐκέτι ῥᾴδιον ἔχειν ὅτι τις	εἴπῃ.	εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν
[327]	μοι καὶ ἡ τῶν ἐπιχωρίων	πομπὴ	ἔδοξεν εἶναι, οὐ μέντοι ἧττον
[344]	ἀποστερηταὶ καὶ κλέπται οἱ κατὰ	μέρη	ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται
[340]	δοκοῦν εἶναι τῷ κρείττονι, ἐάντε	συμφέρῃ	ἐάντε μή; οὕτω σε φῶμεν
[347]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Γλαύκων,	αἱρῇ;	καὶ πότερον ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι
[352]	ἀλλὰ περὶ τοῦ ὅντινα τρόπον	χρὴ	ζῆν. σκόπει δή, ἔφη. σκοπῶ,
[327]	τὸ ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς	χρὴ	ἡμᾶς ἀφεῖναι; ἦ καὶ δύναισθ'
[343]	δέ, ὦ εὐηθέστατε Σώκρατες, οὑτωσὶ	χρή,	ὅτι δίκαιος ἀνὴρ ἀδίκου πανταχοῦ
[328]	δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ, οὕτω	χρὴ	ποιεῖν. ἦιμεν οὖν οἴκαδε εἰς
[328]	σὲ ᾖμεν· νῦν δέ σε	χρὴ	πυκνότερον δεῦρο ἰέναι. ὡς εὖ
[331]	ὁ Πολέμαρχος, εἴπερ γέ τι	χρὴ	Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι, ἔφη
[331]	εἰ μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε	χρὴ	τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος
[344]	τὸ δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα	μαθήσῃ,	ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν
[343]	ἂν ὁ τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ	κοινωνήσῃ,	οὐδαμοῦ ἂν εὕροις ἐν τῇ
[338]	μοι δοκῇ εὖ λέγειν, εὖ	εἴσῃ	αὐτίκα δὴ μάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνῃ·
[351]	Θρασύμαχε, ἥ γε ἀδικία καὶ	μίση	καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει,
[328]	δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν ἐν	τῇ	αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ' αὐτόν·
[353]	ψυχῇ κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι,	τῇ	δὲ ἀγαθῇ πάντα ταῦτα εὖ
[345]	ὥσπερ χρηματιστὴν ἀλλ' οὐ ποιμένα.	τῇ	δὲ ποιμενικῇ οὐ δήπου ἄλλου
[343]	κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὕροις ἐν	τῇ	διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον ἔχοντα
[335]	ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ	τῇ	δικαιοσύνῃ δὴ οἱ δίκαιοι ἀδίκους;
[350]	ἔφη. ~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν	τῇ	ἐδωδῇ ἢ πόσει ἐθέλειν ἄν
[349]	λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν	τῇ	ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν χορδῶν
[336]	ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν	τῇ	ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν
[346]	τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν	τῇ	θαλάττῃ, ἕνεκα τούτου καλεῖς μᾶλλον
[328]	ἔσται πρὸς ἑσπέραν ἀφ' ἵππων	τῇ	θεῷ; ἀφ' ἵππων; ἦν δ'
[327]	Γλαύκωνος τοῦ Ἀρίστωνος προσευξόμενός τε	τῇ	θεῷ καὶ ἅμα τὴν ἑορτὴν
[335]	ἀμούσους δύνανται ποιεῖν; ἀδύνατον. ἀλλὰ	τῇ	ἱππικῇ οἱ ἱππικοὶ ἀφίππους; οὐκ
[346]	τοὺς δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ προσχρῆσθαι	τῇ	μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς. συνέφη
[335]	ἀδικωτέρους γίγνεσθαι. ἔοικεν. ἆρ' οὖν	τῇ	μουσικῇ οἱ μουσικοὶ ἀμούσους δύνανται
[329]	ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς ἐν	τῇ	νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι
[341]	τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ ἐν	τῇ	νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος ναύτης·
[353]	πω τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ	τῇ	οἰκείᾳ μὲν ἀρετῇ τὸ αὑτῶν
[342]	αὐτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ	τῇ	σκοπουμένῃ ἑτέρας αὖ τοιαύτης, καὶ
[342]	ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν αὐτῇ	τῇ	τέχνῃ ἔνι τις πονηρία, καὶ
[347]	αἰτεῖν, ὅτι ὁ μέλλων καλῶς	τῇ	τέχνῃ πράξειν οὐδέποτε αὑτῷ τὸ
[336]	εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν ἐν	τῇ	τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε
[349]	προσετίθεμεν, ἐπειδή γε καὶ ἐν	ἀρετῇ	αὐτὸ καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι.
[353]	ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν καὶ	ἀρετὴ	δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ ᾧπερ
[351]	ἔφην, εἴπερ σοφία τε καὶ	ἀρετή	ἐστιν δικαιοσύνη, ῥᾳδίως οἶμαι φανήσεται
[353]	τι ἔργον; ναί. οὐκοῦν καὶ	ἀρετή;	καὶ ἀρετή. τί δὲ πάντων
[354]	καὶ ἀμαθία, εἴτε σοφία καὶ	ἀρετή,	καὶ ἐμπεσόντος αὖ ὕστερον λόγου,
[335]	ἀλλ' ἡ δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία	ἀρετή;	καὶ τοῦτ' ἀνάγκη. καὶ τοὺς
[335]	δίκαιοι ἀδίκους; ἢ καὶ (συλλήβδην	ἀρετῇ	οἱ ἀγαθοὶ κακούς; ἀλλὰ ἀδύνατον.
[353]	ἦν δ' ἐγώ, αὐτῶν ἡ	ἀρετή·	οὐ γάρ πω τοῦτο ἐρωτῶ,
[353]	ἔργον; ἔστιν. ἆρ' οὖν καὶ	ἀρετὴ	ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ ἀρετή. τί
[353]	ναί. οὐκοῦν καὶ ἀρετή; καὶ	ἀρετή.	τί δὲ πάντων πέρι τῶν
[353]	καὶ ἀρετὴ ὀφθαλμῶν ἔστιν; καὶ	ἀρετή.	τί δέ; ὤτων ἦν τι
[354]	ὅ ἐστιν, σχολῇ εἴσομαι εἴτε	ἀρετή	τις οὖσα τυγχάνει εἴτε καὶ
[353]	ἀλλ' εἰ τῇ οἰκείᾳ μὲν	ἀρετῇ	τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ ἐργάσεται
[329]	δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ	ποιητῇ	παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος· πῶς,
[342]	τε καὶ ἄρχων τὸ τῷ	κυβερνήτῃ	συμφέρον σκέψεταί τε καὶ προστάξει,
[342]	ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ ἂν ᾖ	ἑκάστη	ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ ἐστίν; καὶ
[346]	ἄλλαι πᾶσαι οὕτως τὸ αὑτῆς	ἑκάστη	ἔργον ἐργάζεται καὶ ὠφελεῖ ἐκεῖνο
[338]	(τίθεται δέ γε τοὺς νόμους	ἑκάστη	ἡ ἀρχὴ πρὸς τὸ αὑτῇ
[338]	οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ ἐν	ἑκάστῃ	πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ γε.
[342]	ἔνι τις πονηρία, καὶ δεῖ	ἑκάστῃ	τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις αὐτῇ
[346]	ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν	ἑκάστη	τούτων ἰδίαν τινὰ ἡμῖν παρέχεται
[341]	τούτῳ, ἔφη. ἆρ' οὖν καὶ	ἑκάστῃ	τῶν τεχνῶν ἔστιν τι συμφέρον
[347]	αἰσχρὸν νενομίσθαι τῆς δὲ ζημίας	μεγίστη	τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι, ἐὰν
[351]	ἔφη. καὶ τοῦτό γε ἡ	ἀρίστη	μάλιστα ποιήσει καὶ τελεώτατα οὖσα
[345]	τά γε αὑτῆς ὥστ' εἶναι	βελτίστη	ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως γ'
[346]	συμφέρον αὐτῷ πλεῖν ἐν τῇ	θαλάττῃ,	ἕνεκα τούτου καλεῖς μᾶλλον αὐτὴν
[342]	καὶ τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ	αὐτὴ	αὑτῇ τὸ συμφέρον σκέψεται; ἢ
[342]	ἢ ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν,	αὐτὴ	δὲ ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιός ἐστιν
[346]	οἰκοδομικὴ οἰκίαν, ἡ δὲ μισθαρνητικὴ	αὐτῇ	ἑπομένη μισθόν, καὶ αἱ ἄλλαι
[342]	ὀρθῶς, ἔφη. ~(τί δὲ δή;	αὐτὴ	ἡ ἰατρική ἐστιν πονηρά, ἢ
[335]	περὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ ἡ	αὐτὴ	θέσις. φίλος μὲν δή, ὡς
[351]	δύναμιν ταύτην ἕξει, ἢ ἀνάγκη	αὐτῇ	μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ μέν, ἔφη,
[343]	οὐκ ἀπομύττει δεόμενον, ὅς γε	αὐτῇ	οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις.
[346]	τέτακται. ἐὰν δὲ μὴ μισθὸς	αὐτῇ	προσγίγνηται, ἔσθ' ὅτι ὠφελεῖται ὁ
[342]	καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ ἐν	αὐτῇ	τῇ τέχνῃ ἔνι τις πονηρία,
[342]	τοῦτ' ἔστιν ἀπέραντον; (ἢ αὐτὴ	αὑτῇ	τὸ συμφέρον σκέψεται; ἢ οὔτε
[342]	ἑκάστῃ τέχνῃ ἄλλης τέχνης ἥτις	αὐτῇ	τὸ συμφέρον σκέψεται, καὶ τῇ
[338]	ἑκάστη ἡ ἀρχὴ πρὸς τὸ	αὑτῇ	συμφέρον, δημοκρατία μὲν δημοκρατικούς, τυραννὶς
[346]	οὐδεμία τέχνη οὐδὲ ἀρχὴ τὸ	αὑτῇ	ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ' ὅπερ πάλαι
[346]	γε. (οὐκοῦν καὶ μισθωτικὴ μισθόν;	αὕτη	γὰρ αὐτῆς ἡ δύναμις· ἢ
[339]	τὸ τῆς καθεστηκυίας ἀρχῆς συμφέρον·	αὕτη	δέ που κρατεῖ, ὥστε συμβαίνει
[338]	ἀποκρινόμενον. τελευτῶν δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα,	αὕτη	δή, ἔφη, ἡ Σωκράτους σοφία·
[346]	ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τέχνης ἑκάστῳ	αὕτη	ἡ ὠφελία ἐστίν, ἡ τοῦ
[337]	καὶ εἶπεν· ὦ Ἡράκλεις, ἔφη,	αὕτη	κείνη ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους,
[351]	καταδεδουλῶσθαι, πολλὰς δὲ καὶ ὑφ'	ἑαυτῇ	ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ;
[342]	ἵπποις· οὐδὲ ἄλλη τέχνη οὐδεμία	ἑαυτῇ	οὐδὲ γὰρ προσδεῖται ἀλλ' ἐκείνῳ
[342]	καὶ προστάξει, ἀλλὰ τὸ τῷ	ναύτῃ	τε καὶ ἀρχομένῳ. συνέφησε μόγις.
[330]	οἱ πατέρες τοὺς παῖδας ἀγαπῶσιν,	ταύτῃ	τε δὴ καὶ οἱ χρηματισάμενοι
[338]	εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ	ταύτῃ	ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν κακουργήσαις μάλιστα
[349]	σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα, ἔφη,	μαντεύῃ.	ἀλλ' οὐ μέντοι, ἦν δ'
[345]	ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ μὴ	διακωλύῃ	πράττειν ἃ βούλεται. ἀλλ' ὠγαθέ,
[335]	καὶ σύ, ἐάν τις αὐτὸ	φῇ	ἢ Σιμωνίδην ἢ Βίαντα ἢ
[339]	μὴ συμφέρον. τί λέγεις σύ;	ἔφη.	ἃ σὺ λέγεις, ἔμοιγε δοκῶ·
[350]	οὐ μέμνησαι, ὦ Θρασύμαχε; μέμνημαι,	ἔφη·	ἀλλ' ἔμοιγε οὐδὲ ἃ νῦν
[345]	οἴει ἄρχειν; μὰ Δί' οὔκ,	ἔφη,	ἀλλ' εὖ οἶδα. τί δέ,
[348]	διῆλθεν τῷ τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα,	ἔφη,	ἀλλ' οὐ πείθομαι. βούλει οὖν
[334]	ἔλεγες; οὐ μὰ τὸν Δί'	ἔφη,	ἀλλ' οὐκέτι οἶδα ἔγωγε ὅτι
[352]	τις ἢ ἄριστα; οὐ μανθάνω,	ἔφη.	ἀλλ' ὧδε· ἔσθ' ὅτῳ ἂν
[340]	σε φῶμεν λέγειν; ἥκιστά γε,	ἔφη·	ἀλλὰ κρείττω με οἴει καλεῖν
[354]	ὁ δ' ἄδικος ἄθλιος. ἔστω,	ἔφη.	ἀλλὰ μὴν ἄθλιόν γε εἶναι
[337]	ἀξιῶ παθεῖν. ἡδὺς γὰρ εἶ,	ἔφη·	ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν καὶ
[337]	σκεψαμένῳ οὕτω δόξειεν. (τί οὖν,	ἔφη,	ἂν ἐγὼ δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν
[350]	τὴν αὐτὴν πρᾶξιν. ἀλλ' ἴσως,	ἔφη,	ἀνάγκη τοῦτό γε οὕτως ἔχειν.
[341]	τε καὶ ἐκπορίζειν; ἐπὶ τούτῳ,	ἔφη.	ἆρ' οὖν καὶ ἑκάστῃ τῶν
[346]	ἀπὸ τῆς τέχνης; οὐ φαίνεται,	ἔφη.	(ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε,
[350]	τὴν σαυτοῦ δόξαν. ὥστε σοί,	ἔφη,	ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ οὐκ ἐᾷς λέγειν.
[337]	σαρδάνιον καὶ εἶπεν· ὦ Ἡράκλεις,	ἔφη,	αὕτη κείνη ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία
[340]	σαφέστατά γε. ἐὰν σύ γ'	ἔφη,	αὐτῷ μαρτυρήσῃς, ὁ Κλειτοφῶν ὑπολαβών.
[332]	ἂν καλοῖτο; εἰ μέν τι,	ἔφη,	δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ Σώκρατες, τοῖς
[340]	ὁ Κλειτοφῶν ὑπολαβών. καὶ τί,	ἔφη,	δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος
[347]	λέγεταί τε καὶ ἔστιν; ἔγωγε,	ἔφη.	διὰ ταῦτα τοίνυν, ἦν δ'
[351]	τε καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται,	ἔφη.	ἐὰν δὲ δή, ὦ θαυμάσιε,
[331]	ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι. οὐκοῦν,	ἔφη,	ἐγώ, ὁ Πολέμαρχος, τῶν γε
[349]	οἷσπερ ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει;	ἔφη.	εἶεν, ὦ Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ
[349]	ὁμοίου καὶ (τοῦ ἀνομοίου; ἄριστα,	ἔφη,	εἴρηκας. ἔστιν δέ γε, ἔφην,
[341]	καὶ συκοφαντεῖν Θρασύμαχον; νῦν γοῦν,	ἔφη,	ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ ταῦτα.
[346]	τι καὶ περαίνωμεν. ἀλλὰ τούτῳ,	ἔφη,	ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν ἑκάστη
[335]	καὶ μακαρίων ἀνδρῶν. ἐγὼ γοῦν,	ἔφη,	ἕτοιμός εἰμι κοινωνεῖν τῆς μάχης.
[349]	δὲ δίκαιος οὐδέτερα; καὶ τοῦτ'	ἔφη,	εὖ. οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ,
[349]	τοῦ δὲ ἀδίκου; ἀλλ' οὕτως,	ἔφη,	ἔχει. τί δὲ δὴ ὁ
[348]	κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν,	ἔφη.	ἦ καὶ φρόνιμοί σοι, ὦ
[338]	δὲ συνεχώρησεν, (κἄπειτα, αὕτη δή,	ἔφη,	ἡ Σωκράτους σοφία· αὐτὸν μὲν
[332]	ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον ὅτι,	ἔφη,	ἡ σώμασιν φάρμακά τε καὶ
[346]	τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω,	ἔφη.	ἥντινα ἄρα ὠφελίαν κοινῇ ὠφελοῦνται
[352]	δίκαιος φίλος. εὐωχοῦ τοῦ λόγου,	ἔφη,	θαρρῶν· οὐ γὰρ ἔγωγέ σοι
[341]	ὄντι ἰατρὸν ὄντα. τῶν καμνόντων,	ἔφη,	θεραπευτής. τί δὲ κυβερνήτης; ὁ
[348]	ἦν δ' ἐγώ, ἀρέσκει. οὕτως,	ἔφη.	ἴθι δή, ἦν δ' ἐγώ,
[348]	(πάνυ μὲν οὖν καὶ φημί,	ἔφη,	καὶ δι' ἅ, εἴρηκα. φέρε
[352]	φίλε, καὶ οἱ θεοί; ἔστω,	ἔφη.	(καὶ θεοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται
[341]	ἠρόμην; εὖ μὲν οὖν οἶδα,	ἔφη.	καὶ οὐδέν γέ σοι πλέον
[337]	ἐάντε μή; ἄλλο τι οὖν,	ἔφη,	καὶ σὺ οὕτω ποιήσεις· ὧν
[351]	ἔχειν δουλωσαμένην; πῶς γὰρ οὔκ;	ἔφη.	καὶ τοῦτό γε ἡ ἀρίστη
[353]	κακῶς δὲ ὁ ἄδικος. φαίνεται,	ἔφη,	κατὰ τὸν σὸν λόγον. ~(ἀλλὰ
[343]	τοιαῦτα ἐρωτᾶν; ὅτι τοί σε,	ἔφη,	κορυζῶντα περιορᾷ καὶ οὐκ ἀπομύττει
[327]	γὰρ οὔ; ἢ τοίνυν τούτων,	ἔφη,	κρείττους γένεσθε ἢ μένετ' αὐτοῦ.
[336]	οἰομένου δύνασθαι πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα,	ἔφη,	λέγεις. εἶεν, ἦν δ' ἐγώ·
[329]	πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι. ἀληθῆ,	ἔφη,	λέγεις· οὐ γὰρ ἀποδέχονται. καὶ
[331]	πάντα ἐθέλων τἀληθῆ λέγειν. (ὀρθῶς,	ἔφη,	λέγεις. οὐκ ἄρα οὗτος ὅρος
[330]	ἀλλ' ἢ τὸν πλοῦτον. ἀληθῆ,	ἔφη,	λέγεις. (πάνυ μὲν οὖν, ἦν
[341]	ἥττονι ποιεῖν. τὸν τῷ ἀκριβεστάτῳ,	ἔφη,	λόγῳ ἄρχοντα ὄντα. πρὸς ταῦτα
[353]	κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται. ἀλλά,	ἔφη,	μανθάνω τε καί μοι δοκεῖ
[349]	καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας θεῖναι. ἀληθέστατα,	ἔφη,	μαντεύῃ. ἀλλ' οὐ μέντοι, ἦν
[328]	ποιεῖτε. καὶ ὁ Γλαύκων, ἔοικεν,	ἔφη,	μενετέον εἶναι. ἀλλ' εἰ δοκεῖ,
[329]	σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις. ~(ἐγώ σοι,	ἔφη,	νὴ τὸν Δία ἐρῶ, ὦ
[337]	μοι γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν,	ἔφη	ὁ Γλαύκων. ἀλλ' ἕνεκα ἀργυρίου,
[347]	πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες;	ἔφη	ὁ Γλαύκων· τοὺς μὲν γὰρ
[327]	ὅς, πεῖσαι μὴ ἀκούοντας; οὐδαμῶς,	ἔφη	ὁ Γλαύκων. ὡς τοίνυν μὴ
[350]	ἢ οὐχ οὕτως ἔλεγες; ἔγωγε,	ἔφη.	(ὁ δέ γε δίκαιος τοῦ
[350]	ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου. ἔοικεν,	ἔφη.	ὁ δὲ κακός τε καὶ
[344]	ζωὴν ζῴη; ἐγὼ γὰρ οἶμαι,	ἔφη	ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως ἔχειν;
[331]	χρὴ Σιμωνίδῃ πείθεσθαι. καὶ μέντοι,	ἔφη	ὁ Κέφαλος, καὶ παραδίδωμι ὑμῖν
[340]	ἢ τὸ μὴ συμφέρον. ἀλλ'	ἔφη	ὁ Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος
[328]	ἵπποις; ἢ πῶς λέγεις; οὕτως,	ἔφη	ὁ Πολέμαρχος. καὶ πρός γε
[349]	ἔοικεν; πῶς γὰρ οὐ μέλλει,	ἔφη,	ὁ τοιοῦτος ὢν καὶ ἐοικέναι
[332]	τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν,	ἔφη,	ὅ γε ὀφείλεται αὐτοῖς, ὀφείλεται
[341]	σοι συκοφαντεῖν; πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	οἴει γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς
[336]	τοὺς δ' ἐχθροὺς βλάπτειν; τίνος;	ἔφη.	οἶμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι ἢ
[348]	οἱ ἄδικοι; οἵ γε τελέως,	ἔφη,	οἷοί τε ἀδικεῖν, πόλεις τε
[339]	τι καὶ ἁμαρτεῖν; πάντως που,	ἔφη,	οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν. οὐκοῦν
[339]	ταῦτ' οὐχ ὡμολόγηται; οἶμαι ἔγωγε,	ἔφη.	(οἴου τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,
[327]	ἠρόμην ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος,	ἔφη,	ὄπισθεν προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ
[348]	ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	ὁποτέρως οὖν σοι, ἦν δ'
[349]	δικαίας πράξεως; πῶς γὰρ οὔκ;	ἔφη,	ὅς γε πάντων πλέον ἔχειν
[327]	δ' ἐγώ. ὁρᾷς οὖν ἡμᾶς,	ἔφη,	ὅσοι ἐσμέν; πῶς γὰρ οὔ;
[338]	τί λέγεις. εἶτ' οὐκ οἶσθ'	ἔφη,	ὅτι τῶν πόλεων αἱ μὲν
[349]	ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς,	ἔφη·	οὐ γὰρ ἂν ἦν ἀστεῖος,
[346]	μᾶλλον αὐτὴν ἰατρικήν; οὐ δῆτα,	ἔφη.	οὐδέ γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν,
[342]	συμφέρον σκοπεῖ ἀλλὰ σώματι. ναί,	ἔφη.	οὐδὲ ἱππικὴ ἱππικῇ ἀλλ' ἵπποις·
[341]	τὴν τῶν ναυτῶν ἀρχήν. ἀληθῆ,	ἔφη.	οὐκοῦν ἑκάστῳ τούτων ἔστιν τι
[353]	φήσομεν ἔργον εἶναι; μάλιστά γ'	ἔφη.	οὐκοῦν καὶ ἀρετήν φαμέν τινα
[346]	ἐὰν ἰώμενός τις μισθαρνῇ; (οὐκ	ἔφη.	οὐκοῦν τήν γε ὠφελίαν ἑκάστης
[351]	ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω,	ἔφη.	οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα
[334]	καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς μέν,	ἔφη,	οὓς ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς
[334]	Σιμωνίδην ἔφαμεν λέγειν. καὶ μάλα,	ἔφη,	οὕτω συμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα· κινδυνεύομεν
[342]	ἐκείνῳ οὗ τέχνη ἐστίν. φαίνεται,	ἔφη,	οὕτως. ἀλλὰ μήν, ὦ Θρασύμαχε,
[335]	ὄντα βλάπτειν; (πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη,	οὕτως ἄν μοι δοκεῖ καλῶς
[327]	λαβόμενος τοῦ ἱματίου, κελεύει ὑμᾶς,	ἔφη,	Πολέμαρχος περιμεῖναι. καὶ ἐγὼ μετεστράφην
[339]	τοῦ κρείττονος. (σμικρά γε ἴσως,	ἔφη,	προσθήκη. οὔπω δῆλον οὐδ' εἰ
[345]	περὶ πλείονος ποιούμενοι. καὶ πῶς,	ἔφη,	σὲ πείσω; εἰ γὰρ οἷς
[334]	δεινός. ὡς γοῦν ὁ λόγος,	ἔφη,	σημαίνει. κλέπτης ἄρα τις ὁ
[352]	τρόπον χρὴ ζῆν. σκόπει δή,	ἔφη.	σκοπῶ, ἦν δ' ἐγώ. καί
[339]	δὲ ἀγνοῶ, σκεπτέον δή. σκόπει,	ἔφη.	ταῦτ' ἔσται, ἦν δ' ἐγώ.
[341]	οὕτω λέγων, ἢ οὔ; ὀρθῶς,	ἔφη.	~(τί δὲ δή; αὐτὴ ἡ
[349]	ἔμοιγε. τί δέ; ἀμούσου; ἀνάγκη,	ἔφη.	~(τί δὲ ἰατρικός; ἐν τῇ
[332]	ἀποδιδόναι. ἄλλο μέντοι νὴ Δί'	ἔφη·	τοῖς γὰρ φίλοις οἴεται ὀφείλειν
[349]	δικαίας πράξεως; οὐδὲ τῆς δικαίας,	ἔφη.	τοῦ δὲ ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ
[335]	ὁντινοῦν ἀνθρώπων; καὶ πάνυ γε,	ἔφη·	τούς γε πονηρούς τε καὶ
[353]	ἐργαζόμενα, κακίᾳ δὲ κακῶς. ἀληθές,	ἔφη,	τοῦτό γε λέγεις. οὐκοῦν καὶ
[349]	ἀληθείας λέγειν. τί δέ σοι,	ἔφη,	τοῦτο διαφέρει, εἴτε μοι δοκεῖ
[353]	ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς ἄν;	ἔφη·	τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ
[336]	εἰς τὸ μέσον φθεγξάμενος, τίς,	ἔφη,	ὑμᾶς πάλαι φλυαρία (ἔχει, ὦ
[342]	οὕτως ἢ ἄλλως ἔχει; οὕτως,	ἔφη,	φαίνεται. (οὐκ ἄρα, ἦν δ'
[346]	προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου ὠφελοῦνται. ἔοικεν,	ἔφη.	φαμὲν δέ γε τὸ μισθὸν
[351]	ἀποκρίνῃ πάνυ καλῶς. σοὶ γάρ,	ἔφη,	χαρίζομαι. εὖ γε σὺ ποιῶν·
[329]	γυναικὶ συγγίγνεσθαι” καὶ ὅς, εὐφήμει,	ἔφη,	ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ
[348]	δὲ ἀδικίαν κακίαν; εἰκός γ'	ἔφη,	ὦ ἥδιστε, ἐπειδή γε καὶ
[332]	ὠνόμασεν ὀφειλόμενον. ἀλλὰ τί οἴει;	ἔφη.	ὦ πρὸς Διός, ἦν δ'
[329]	παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος· πῶς,	ἔφη,	(ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια;
[327]	τῆς πομπῆς. ὁ οὖν Πολέμαρχος	ἔφη·	ὦ Σώκρατες, δοκεῖτέ μοι πρὸς
[335]	παντάπασί μοι δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες. (εἰ ἄρα τὰ
[354]	ἀδικία δικαιοσύνης. ταῦτα δή σοι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, εἱστιάσθω ἐν τοῖς
[340]	καὶ ἐξαμαρτάνειν. (συκοφάντης γὰρ εἶ,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἐν τοῖς λόγοις·
[338]	καὶ δίκαιον. βδελυρὸς γὰρ εἶ,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις
[330]	παρέλαβες ἢ ἐπεκτήσω; (ποῖ' ἐπεκτησάμην,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες; μέσος τις γέγονα
[340]	ἥττοσιν ποιεῖν. ~(ναὶ μὰ Δί'	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ὁ Πολέμαρχος, σαφέστατά
[330]	πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ὅτι, ἐπειδάν τις
[334]	ἀδικοῦντας δίκαιον κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ ἔοικεν
[343]	ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσθαι, εἰπέ μοι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, τίτθη σοι ἔστιν;
[331]	τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ὑπολαβὼν ὁ Πολέμαρχος,
[337]	αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα; εἶεν,	ἔφη·	ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ.
[351]	αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ μέν,	ἔφη,	ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες ἔχει
[346]	τῇ μισθωτικῇ τέχνῃ γίγνεσθαι αὐτοῖς.	συνέφη	μόγις. (οὐκ ἄρα ἀπὸ τῆς
[342]	οὐ χρηματιστής. ἢ οὐχ ὡμολόγηται;	συνέφη.	οὐκοῦν καὶ ὁ κυβερνήτης ὁ
[333]	οὐχ ὁ πατάξαι δεινότατος ἐν	μάχῃ	εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ καὶ
[337]	δ' ἀποκρινομένου λαμβάνῃ λόγον καὶ	ἐλέγχῃ.	πῶς γὰρ ἄν, ἔφην ἐγώ,
[342]	οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς ἐν οὐδεμιᾷ	ἀρχῇ,	καθ' ὅσον ἄρχων ἐστίν, τὸ
[345]	ὁμολογεῖν πᾶσαν ἀρχήν, καθ' ὅσον	ἀρχή,	μηδενὶ ἄλλῳ τὸ βέλτιστον σκοπεῖσθαι
[338]	γε τοὺς νόμους ἑκάστη ἡ	ἀρχὴ	πρὸς τὸ αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία
[345]	ἔν τε πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ	ἀρχῇ.	σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας ἐν
[346]	δῆλον, ὅτι οὐδεμία τέχνη οὐδὲ	ἀρχὴ	τὸ αὑτῇ ὠφέλιμον παρασκευάζει, ἀλλ'
[343]	καὶ γὰρ ὅταν ἀρχήν τινα	ἄρχῃ	ἑκάτερος, τῷ μὲν δικαίῳ ὑπάρχει,
[347]	τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ	ἄρχῃ.	πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες;
[332]	τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι ἂν	τύχῃ	ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη,
[353]	πάντα, ἔσθ' ὅτῳ ἄλλῳ ἢ	ψυχῇ	δικαίως ἂν αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ
[353]	γάρ. ἡ μὲν ἄρα δικαία	ψυχὴ	καὶ ὁ δίκαιος ἀνὴρ εὖ
[353]	ἀδύνατον; ἀδύνατον. ἀνάγκη ἄρα κακῇ	ψυχῇ	κακῶς ἄρχειν καὶ ἐπιμελεῖσθαι, τῇ
[353]	(ἆρ' οὖν ποτε, ὦ Θρασύμαχε,	ψυχὴ	τὰ αὑτῆς ἔργα εὖ ἀπεργάσεται
[344]	διαγόμενος ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν	ζῴη;	ἐγὼ γὰρ οἶμαι, ἔφη ὁ
[330]	τοῦ πολλὴν οὐσίαν κεκτῆσθαι; ὅ,	ἦ	δ' ὅς, ἴσως οὐκ ἂν