Pages
[353]	τῆς ἀρετῆς κακίαν; καὶ πῶς	ἄν;	ἔφη· τυφλότητα γὰρ ἴσως λέγεις
[337]	λόγον καὶ ἐλέγχῃ. πῶς γὰρ	ἄν,	ἔφην ἐγώ, ὦ βέλτιστε, τὶς
[349]	ἢ οὐκ ἂν ἡγοῖτο; ἡγοῖτ'	ἄν,	ἦ δ' ὅς, καὶ ἀξιοῖ,
[327]	ἡμᾶς ἀφεῖναι; ἦ καὶ δύναισθ'	ἄν,	ἦ δ' ὅς, πεῖσαι μὴ
[341]	οἷός τ' ᾖς. (οἴει γὰρ	ἄν	με, εἶπον, οὕτω μανῆναι ὥστε
[341]	σοι πλέον ἔσται· (οὔτε γὰρ	ἄν	με λάθοις κακουργῶν, οὔτε μὴ
[350]	λέγοιμι, εὖ οἶδ' ὅτι (δημηγορεῖν	ἄν	με φαίης. ἢ οὖν ἔα
[335]	(πάνυ μὲν οὖν, ἔφη, οὕτως	ἄν	μοι δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι. ἔστιν
[350]	οὐχὶ ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν	ἄν,	ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως. ὁ
[336]	εἰ μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ	ἄν	ποτε ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι
[353]	οὕτω; οὕτω. Εχε δή· ἆρ’	ἄν	ποτε ὄμματα τὸ αὑτῶν ἔργον
[331]	ποιεῖν; οἷον τοιόνδε λέγω· πᾶς	ἄν	που εἴποι, εἴ τις λάβοι
[349]	τῷ λόγῳ ἐπεξελθεῖν σκοπούμενον, ἕως	ἄν	σε ὑπολαμβάνω λέγειν ἅπερ διανοῇ.
[351]	ἐπί τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι	ἄν	τι δύνασθαι, εἰ ἀδικοῖεν ἀλλήλους;
[350]	τῇ ἐδωδῇ ἢ πόσει ἐθέλειν	ἄν	τι ἰατρικοῦ πλεονεκτεῖν ἢ ἀνδρὸς
[348]	εἶναι ὥσπερ ἄλλοι τινές, εἴχομεν	ἄν	τι λέγειν κατὰ τὰ νομιζόμενα
[334]	ὡσαύτως; εἰκὸς μέν, ἔφη, οὓς	ἄν	τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς
[343]	πρὸς τοὺς ἀρχομένους ἢ ὥσπερ	ἄν	τις πρὸς πρόβατα διατεθείη, καὶ
[331]	ἁπλῶς οὕτως καὶ τὸ ἀποδιδόναι	ἄν	τίς τι παρά του λάβῃ,
[332]	οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν ὃς	ἄν	τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ
[351]	τῇδέ πῃ σκέψασθαι· (πόλιν φαίης	ἂν	ἄδικον εἶναι καὶ ἄλλας πόλεις
[336]	ὂν οὐδὲ τὸ δίκαιον, τί	ἂν	ἄλλο τις αὐτὸ φαίη εἶναι;
[352]	ἔφη. ἀλλ' ὧδε· ἔσθ' ὅτῳ	ἂν	ἄλλῳ ἴδοις ἢ ὀφθαλμοῖς; οὐ
[353]	πάνυ γε. ~(τί δέ; μαχαίρᾳ	ἂν	ἀμπέλου κλῆμα ἀποτέμοις καὶ σμίλῃ
[352]	παντάπασιν ἀληθὲς λέγομεν· οὐ γὰρ	ἂν	ἀπείχοντο ἀλλήλων κομιδῇ ὄντες ἄδικοι,
[349]	οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ γὰρ ἂν	ἦν	ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ εὐήθης.
[353]	ὅτῳ ἄλλῳ ἢ ψυχῇ δικαίως	ἂν	αὐτὰ ἀποδοῖμεν καὶ φαῖμεν ἴδια
[342]	τὸ τῷ ἀρχομένῳ καὶ ᾧ	ἂν	αὐτὸς δημιουργῇ, καὶ πρὸς ἐκεῖνο
[330]	πόλιν εὐδοκιμοῖ, ἀπεκρίνατο ὅτι οὔτ'	ἂν	αὐτὸς Σερίφιος ὢν ὀνομαστὸς ἐγένετο
[337]	ἀληθοῦς; ἢ πῶς λέγεις; τί	ἂν	αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα; εἶεν,
[336]	αὐτὸν ἢ ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος	ἂν	γενέσθαι. νῦν δὲ ἡνίκα ὑπὸ
[348]	δικαστῶν τινων τῶν διακρινούντων δεησόμεθα·	ἂν	δὲ ὥσπερ ἄρτι ἀνομολογούμενοι πρὸς
[344]	διορίζεσθαι ὅλου βίου διαγωγήν, ᾗ	ἂν	διαγόμενος ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν
[331]	τοῦτ' ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὃς	ἂν	δικαίως καὶ ὁσίως τὸν βίον
[349]	ὅς, καὶ ἀξιοῖ, ἀλλ' οὐκ	ἂν	δύναιτο. ἀλλ' οὐ τοῦτο, ἦν
[348]	πείθομαι. βούλει οὖν αὐτὸν πείθωμεν,	ἂν	δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ
[351]	πάνυ γε. τί δὲ ἂν	ἐν	δυοῖν ἐγγένηται; οὐ διοίσονται καὶ
[330]	μὴ ἐπιεικὴς πλουτήσας εὔκολός ποτ'	ἂν	ἑαυτῷ γένοιτο. πότερον δέ, ἦν
[351]	ἔχουσα τὴν δύναμιν, οἵαν, ᾧ	ἂν	ἐγγένηται, εἴτε πόλει τινὶ εἴτε
[337]	οὕτω δόξειεν. (τί οὖν, ἔφη,	ἂν	ἐγὼ δείξω ἑτέραν ἀπόκρισιν παρὰ
[350]	σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁστισοῦν πλείω	ἂν	ἐθέλειν αἱρεῖσθαι ἢ ὅσα ἄλλος
[349]	τοῦ δικαίου δοκεῖ τί σοι	ἂν	ἐθέλειν πλέον ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη·
[344]	δὲ ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι οὐκ	ἂν	ἐθέλοντας ἀθλιωτάτους. ἔστιν δὲ τοῦτο
[340]	τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον δίκαιον	ἂν	εἴη ἢ τὸ μὴ συμφέρον.
[331]	τὰ τοιαῦτα ἀποδιδόναι, οὔτε δίκαιος	ἂν	εἴη ὁ ἀποδιδούς, οὐδ' αὖ
[347]	ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον	ἂν	εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ
[341]	ἦ ὀρθῶς σοι δοκῶ, ἔφην,	ἂν	εἰπεῖν οὕτω λέγων, ἢ οὔ;
[345]	γε· ἀλλὰ πρῶτον μέν, ἃ	ἂν	εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις, ἢ ἐὰν
[340]	ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ πᾶς γ'	ἂν	εἴποι ὅτι ὁ ἰατρὸς ἥμαρτεν
[331]	ἑνὸς οὐκ ἐλάχιστον ἔγωγε θείην	ἂν	εἰς τοῦτο ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι,
[351]	πράττειν; πάνυ γε. τί δὲ	ἂν	ἐν δυοῖν ἐγγένηται; οὐ διοίσονται
[340]	ὃ ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν, ὃς	ἂν	ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν
[351]	ἔργον ἀδικίας, μῖσος ἐμποιεῖν ὅπου	ἂν	ἐνῇ, οὐ καὶ ἐν ἐλευθέροις
[353]	ὃ ἄλλῳ τῶν ὄντων οὐδ'	ἂν	ἑνὶ πράξαις, οἷον τὸ τοιόνδε·
[341]	τῷ λόγῳ δύναιο. οὐδέ γ'	ἂν	ἐπιχειρήσαιμι, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[351]	ἐστὶν ἀμαθία ἡ ἀδικία οὐδεὶς	ἂν	ἔτι τοῦτο ἀγνοήσειεν ἀλλ' οὔ
[343]	τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ	ἂν	εὕροις ἐν τῇ διαλύσει τῆς
[353]	τοῦτο ἑκάστου εἴη ἔργον ὃ	ἂν	ἢ μόνον τι ἢ κάλλιστα
[352]	καὶ ἄλλου ὁτουοῦν ἔργον, ὃ	ἂν	ἢ μόνῳ ἐκείνῳ ποιῇ τις
[351]	μοι χάρισαι καὶ λέγε· δοκεῖς	ἂν	ἢ πόλιν ἢ στρατόπεδον ἢ
[342]	ἀκέραιός ἐστιν ὀρθὴ οὖσα, ἕωσπερ	ἂν	ᾖ ἑκάστη ἀκριβὴς ὅλη ἥπερ
[349]	ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι, ἢ οὐκ	ἂν	ἡγοῖτο; ἡγοῖτ' ἄν, ἦ δ'
[345]	~οὔτοι (κακῶς σοι κείσεται ὅτι	ἂν	ἡμᾶς τοσούσδε ὄντας εὐεργετήσῃς ἐγὼ
[349]	ἔχειν; οὐδαμῶς, ἔφη· οὐ γὰρ	ἂν	ἦν ἀστεῖος, ὥσπερ νῦν, καὶ
[337]	ἀπεῖπον, τούτων τι ἀποκρινῇ; οὐκ	ἂν	θαυμάσαιμι, ἦν δ' ἐγώ· εἴ
[352]	ἔργον; (ἔμοιγε. ἆρ' οὖν τοῦτο	ἂν	θείης καὶ ἵππου καὶ ἄλλου
[339]	πῶς λέγεις; οὕτως. ἃ δ'	ἂν	θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις, καὶ
[338]	Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ	ἂν	κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον. οὐδαμῶς,
[332]	τίσιν τί ἀποδιδοῦσα τέχνη δικαιοσύνη	ἂν	καλοῖτο; εἰ μέν τι, ἔφη,
[347]	νυνὶ τὸ ἄρχειν, καὶ ἐνταῦθ'	ἂν	καταφανὲς γενέσθαι ὅτι τῷ ὄντι
[331]	ἀληθῆ τε λέγειν καὶ ἃ	ἂν	λάβῃ τις ἀποδιδόναι. πάνυ μὲν
[336]	μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε ὅτι	ἂν	λέγῃς· ὡς ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι
[340]	ἐξαμαρτάνει; ἢ λογιστικόν, ὃς ἂν	ἐν	λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν ἁμαρτάνῃ,
[353]	οὖν. νῦν δὴ οἶμαι ἄμεινον	ἂν	μάθοις ὃ ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενος
[329]	ἀλλ' ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων.	ἂν	μὲν γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι
[348]	οὐ βούλομαι; ἦ δ' ὅς.	ἂν	μὲν τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,
[330]	ποιοῦσιν ὡς τὸ πολὺ οἳ	ἂν	μὴ αὐτοὶ κτήσωνται· οἱ δὲ
[345]	ἱκανῶς δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως γ'	ἂν	μηδὲν ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ εἶναι
[347]	τὸ τῷ ἀρχομένῳ· ὥστε πᾶς	ἂν	ὁ γιγνώσκων τὸ ὠφελεῖσθαι μᾶλλον
[330]	ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ'	ἂν	ὁ ἐπιεικὴς πάνυ τι ῥᾳδίως
[343]	τοῖς πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου	ἂν	ὁ τοιοῦτος τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ,
[332]	προσῆκον τέχνη ἰατρικὴ καλεῖται; τί	ἂν	οἴει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; δῆλον
[353]	γὰρ οὔ; ἀλλ' οὐδενί γ'	ἂν	οἶμαι οὕτω καλῶς ὡς δρεπάνῳ
[333]	σκυτοτομική; ναί. πρός γε ὑποδημάτων	ἂν	οἶμαι φαίης κτῆσιν; πάνυ γε.
[341]	σώματι ἢ προσδεῖταί τινος, εἴποιμ'	ἂν	ὅτι παντάπασι μὲν οὖν προσδεῖται.
[349]	ἰατρικόν; οὐχ οὕτως; οὕτως. δοκεῖ	ἂν	οὖν τίς σοι, ὦ ἄριστε,
[333]	δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ	ἂν	οὖν, ὦ φίλε, πάνυ γέ
[328]	ἔδει δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ' ἡμεῖς	ἂν	παρὰ σὲ ᾖμεν· νῦν δέ
[349]	τοῦ δὲ ἀδίκου πότερον ἀξιοῖ	ἂν	πλεονεκτεῖν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον εἶναι,
[330]	ἦ δ' ὅς, ἴσως οὐκ	ἂν	πολλοὺς πείσαιμι λέγων. εὖ γὰρ
[334]	ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν, οὓς δ'	ἂν	πονηροὺς μισεῖν. ἆρ' οὖν οὐχ
[339]	τοῦ ἑαυτοῖς βελτίστου, ἃ δ'	ἂν	προστάττωσιν οἱ ἄρχοντες δίκαιον εἶναι
[328]	καὶ δὴ καὶ σοῦ ἡδέως	ἂν	πυθοίμην ὅτι σοι φαίνεται τοῦτο,
[344]	καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων ὅσοι	ἂν	πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην ἀδικίαν
[328]	πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ, οὐδὲν	ἂν	σὲ ἔδει δεῦρο (ἰέναι, ἀλλ'
[352]	ἢ ὠσίν; οὐδαμῶς. οὐκοῦν δικαίως	(ἂν)	ταῦτα τούτων φαμὲν ἔργα εἶναι;
[332]	δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι	ἂν	τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι μὲν οὖν,
[333]	ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης	ἂν	χρήσιμον εἶναι; πρὸς τὰ συμβόλαια,
[329]	πολλὴ εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία·	ἐπειδὰν	αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ
[338]	εὖ εἴσῃ αὐτίκα δὴ μάλα,	ἐπειδὰν	ἀποκρίνῃ· οἶμαι γάρ σε εὖ
[344]	ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων κακουργημάτων καλοῦνται	ἐπειδὰν	δέ τις πρὸς τοῖς τῶν
[337]	μαθεῖν καὶ ἀπότεισον ἀργύριον. οὐκοῦν	ἐπειδάν	μοι γένηται, εἶπον. ἀλλ' ἔστιν,
[330]	ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὅτι,	ἐπειδάν	τις ἐγγὺς ᾖ τοῦ οἴεσθαι
[336]	μόνον ἐρώτα μηδὲ φιλοτιμοῦ ἐλέγχων	ἐπειδάν	τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο,
[351]	καὶ τοῖς δικαίοις; ἔσονται, ἔφη.	ἐὰν	δὲ δή, ὦ θαυμάσιε, ἐν
[346]	ὠφελεῖ ἐκεῖνο ἐφ' ᾧ τέτακται.	ἐὰν	δὲ μὴ μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται,
[345]	ἀδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ'	ἐὰν	ἐᾷ τις αὐτὴν καὶ μὴ
[344]	δίκαιον. πάντων δὲ ῥᾷστα μαθήσῃ,	ἐὰν	ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς,
[346]	τί δέ; τὴν ἰατρικὴν μισθαρνητικήν,	ἐὰν	ἰώμενός τις μισθαρνῇ; (οὐκ ἔφη.
[338]	οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις.	ἐὰν	μάθω γε πρῶτον, ἔφην, τί
[345]	ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις, ἢ	ἐὰν	μετατιθῇ, φανερῶς μετατίθεσο καὶ ἡμᾶς
[347]	ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν	ἐὰν	μὴ ἄρχῃ. πῶς τοῦτο λέγεις,
[347]	μεγίστη τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσθαι,	ἐὰν	μὴ αὐτὸς ἐθέλῃ ἄρχειν· ἣν
[330]	νῦν οὔσης· ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ	ἐὰν	μὴ ἐλάττω καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ
[340]	Σώκρατες, ὁ Πολέμαρχος, σαφέστατά γε.	ἐὰν	σύ γ' ἔφη, αὐτῷ μαρτυρήσῃς,
[335]	κοινῇ ἐγώ τε καὶ σύ,	ἐάν	τις αὐτὸ φῇ ἢ Σιμωνίδην
[346]	ὥσπερ ὑπέθου, οὐδέν τι μᾶλλον,	ἐάν	τις κυβερνῶν ὑγιὴς γίγνηται διὰ
[338]	ὡς δὲ προθύμως τοῦτο δρῶ,	ἐάν	τίς μοι δοκῇ εὖ λέγειν,
[337]	τρία· ὡς οὐκ ἀποδέξομαί σου	ἐὰν	τοιαῦτα φλυαρῇς” δῆλον οἶμαί σοι
[346]	οὐδέ γ' οἶμαι, τὴν μισθωτικήν,	ἐὰν	ὑγιαίνῃ τις μισθαρνῶν. οὐ δῆτα.
[336]	λέγῃς· ὡς ἐγὼ οὐκ ἀποδέξομαι	ἐὰν	ὕθλους τοιούτους λέγῃς. καὶ ἐγὼ
[348]	ἀπόκριναι ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς. τὴν	τελέαν	ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν
[341]	συμφέρον ἄλλο ἢ ὅτι μάλιστα	τελέαν	εἶναι; (πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ὥσπερ,
[329]	παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν	παλαιὰν	παροιμίαν· οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν
[348]	δικαιοσύνην κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ πάνυ	γενναίαν	εὐήθειαν. (τὴν ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν
[346]	οὐκοῦν καὶ ὠφελίαν ἑκάστη τούτων	ἰδίαν	τινὰ ἡμῖν παρέχεται ἀλλ' οὐ
[346]	γε ὠφελίαν ἑκάστης τῆς τέχνης	ἰδίαν	ὡμολογήσαμεν εἶναι; ἔστω, ἔφη. ἥντινα
[331]	τὸν βίον διαγάγῃ, γλυκεῖά οἱ	καρδίαν	ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ ἐλπὶς ἃ
[331]	αὐτό, τὴν δικαιοσύνην, πότερα τὴν	ἀλήθειαν	αὐτὸ φήσομεν εἶναι ἁπλῶς οὕτως
[348]	γενναίαν εὐήθειαν. (τὴν ἀδικίαν ἄρα	κακοήθειαν	καλεῖς; οὔκ, ἀλλ' εὐβουλίαν, ἔφη.
[348]	κακίαν; οὔκ, ἀλλὰ πάνυ γενναίαν	εὐήθειαν.	(τὴν ἀδικίαν ἄρα κακοήθειαν καλεῖς;
[332]	ἐχθροὺς κακῶς πρὸς νόσον καὶ	ὑγίειαν;	ἰατρός. (τίς δὲ πλέοντας πρὸς
[346]	οὐ κοινήν, οἷον ἰατρικὴ μὲν	ὑγίειαν,	κυβερνητικὴ δὲ σωτηρίαν ἐν τῷ
[346]	ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι, ἡ μὲν ἰατρικὴ	ὑγίειαν	ποιεῖ, ἡ δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν,
[353]	(ἀπεργάσαιντο μὴ ἔχοντα τὴν αὑτῶν	οἰκείαν	ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ τῆς ἀρετῆς
[343]	ζημία, τά γε οἰκεῖα δι'	ἀμέλειαν	μοχθηροτέρως ἔχειν, ἐκ δὲ τοῦ
[335]	οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους εἰς τὴν	ἀνθρωπείαν	ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι; πάνυ μὲν
[333]	δή; τὴν δικαιοσύνην πρὸς τίνος	χρείαν	ἢ κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης
[330]	ἔργον ἑαυτῶν, καὶ κατὰ τὴν	χρείαν	ᾗπερ οἱ ἄλλοι. χαλεποὶ οὖν
[350]	δὲ ἀδικίαν κακίαν τε καὶ	ἀμαθίαν,	εἶεν, ἦν δ' ἐγώ, τοῦτο
[353]	γε συνεχωρήσαμεν ψυχῆς εἶναι δικαιοσύνην,	κακίαν	δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν γάρ. ἡ
[348]	δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν δὲ ἀδικίαν	κακίαν;	εἰκός γ' ἔφη, ὦ ἥδιστε,
[353]	ἀρετήν, ἀλλ' ἀντὶ τῆς ἀρετῆς	κακίαν;	καὶ πῶς ἄν; ἔφη· τυφλότητα
[348]	λυσιτελεῖν μὲν τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο,	κακίαν	μέντοι ἢ αἰσχρὸν αὐτὸ ὡμολόγεις
[348]	δ' ὅς. ἦ τὴν δικαιοσύνην	κακίαν;	οὔκ, ἀλλὰ πάνυ γενναίαν εὐήθειαν.
[348]	ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς, τὸ δὲ	κακίαν;	πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν τὴν
[350]	καὶ σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν	κακίαν	τε καὶ ἀμαθίαν, εἶεν, ἦν
[348]	ἀλλὰ πάνυ γενναίαν εὐήθειαν. (τὴν	ἀδικίαν	ἄρα κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ, ἀλλ'
[345]	ὅτι οὐ πείθομαι οὐδ' οἶμαι	ἀδικίαν	δικαιοσύνης κερδαλεώτερον εἶναι, οὐδ' ἐὰν
[351]	τι τυγχάνει ὂν δικαιοσύνη πρὸς	ἀδικίαν.	ἐλέχθη γάρ που ὅτι καὶ
[344]	μαθήσῃ, ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην	ἀδικίαν	ἔλθῃς, ἣ τὸν μὲν ἀδικήσαντα
[348]	εἰ γὰρ λυσιτελεῖν μὲν τὴν	ἀδικίαν	ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι ἢ αἰσχρὸν
[350]	δὴ καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν	ἀδικίαν.	ἢ οὐ μέμνησαι, ὦ Θρασύμαχε;
[344]	ἂν πύθωνται αὐτὸν τὴν ὅλην	ἀδικίαν	ἠδικηκότα· οὐ γὰρ τὸ ποιεῖν
[348]	μὲν δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν δὲ	ἀδικίαν	κακίαν; εἰκός γ' ἔφη, ὦ
[350]	εἶναι καὶ σοφίαν, τὴν δὲ	ἀδικίαν	κακίαν τε καὶ ἀμαθίαν, εἶεν,
[348]	ἥδιστε, ἐπειδή γε καὶ λέγω	ἀδικίαν	μὲν λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' οὔ.
[344]	φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες τὴν	ἀδικίαν.	οὕτως, ὦ Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον
[353]	ψυχῆς εἶναι δικαιοσύνην, κακίαν δὲ	ἀδικίαν;	συνεχωρήσαμεν γάρ. ἡ μὲν ἄρα
[348]	ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς. τὴν τελέαν	ἀδικίαν	τελέας οὔσης δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς
[348]	καὶ σοφίας τιθεῖς μέρει τὴν	ἀδικίαν,	τὴν δὲ δικαιοσύνην ἐν τοῖς
[329]	συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν	ἡλικίαν	ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν·
[346]	μισθόν, καὶ ἡ μὲν οἰκοδομικὴ	οἰκίαν,	ἡ δὲ μισθαρνητικὴ αὐτῇ ἑπομένη
[346]	τούτῳ, ἔφη, ἑτέρα. οὐκοῦν καὶ	ὠφελίαν	ἑκάστη τούτων ἰδίαν τινὰ ἡμῖν
[346]	(οὐκ ἔφη. οὐκοῦν τήν γε	ὠφελίαν	ἑκάστης τῆς τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν
[345]	μισθὸν αἰτοῦσιν, ὡς οὐχὶ αὐτοῖσιν	ὠφελίαν	ἐσομένην ἐκ τοῦ ἄρχειν ~ἀλλὰ
[346]	εἶναι; ἔστω, ἔφη. ἥντινα ἄρα	ὠφελίαν	κοινῇ ὠφελοῦνται πάντες οἱ δημιουργοί,
[335]	δικαίου ἀνδρός, τοῖς δὲ φίλοις	ὠφελίαν,	οὐκ ἦν σοφὸς ὁ ταῦτα
[351]	ἡ δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ	φιλίαν·	ἦ γάρ; ἔστω, ἦ δ'
[348]	ἄρα κακοήθειαν καλεῖς; οὔκ, ἀλλ'	εὐβουλίαν,	ἔφη. ἦ καὶ φρόνιμοί σοι,
[347]	ἢ ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ	ζημίαν	ἐὰν μὴ ἄρχῃ. πῶς τοῦτο
[347]	δὴ (αὐτοῖς ἀνάγκην προσεῖναι καὶ	ζημίαν,	εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν ὅθεν
[347]	δύο μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν δὲ	ζημίαν	ἥντινα λέγεις καὶ ὡς ἐν
[329]	ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν παλαιὰν	παροιμίαν·	οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται
[333]	οὐδαμῶς. ἀλλ' εἰς τίνα δὴ	κοινωνίαν	ὁ δίκαιος ἀμείνων κοινωνὸς τοῦ
[331]	τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πλείστου	ἀξίαν	εἶναι, οὔ (τι παντὶ ἀνδρὶ
[351]	τινὰ φαίνεται ἔχουσα τὴν δύναμιν,	οἵαν,	ᾧ ἂν ἐγγένηται, εἴτε πόλει
[351]	ἀλλήλοις παρέχει, ἡ δὲ δικαιοσύνη	ὁμόνοιαν	καὶ φιλίαν· ἦ γάρ; ἔστω,
[342]	ἄλλης προσδεῖται ἐπὶ τὴν αὑτῆς	πονηρίαν	τὸ συμφέρον σκοπεῖν· οὔτε γὰρ
[346]	ἰατρικὴ μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ	σωτηρίαν	ἐν τῷ πλεῖν, καὶ αἱ
[329]	γὰρ συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν	παραπλησίαν	ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν παλαιὰν
[328]	οἴκαδε εἰς τοῦ Πολεμάρχου, καὶ	Λυσίαν	τε αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον,
[330]	σχεδόν τι ὅσην ἐγὼ νῦν	οὐσίαν	κέκτημαι παραλαβὼν πολλάκις τοσαύτην ἐποίησεν,
[330]	οἴει ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν	οὐσίαν	κεκτῆσθαι; ὅ, ἦ δ' ὅς,
[329]	τρόπον ἀλλὰ διὰ τὸ πολλὴν	οὐσίαν	κεκτῆσθαι· τοῖς γὰρ πλουσίοις πολλὰ
[340]	ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην τὴν	ἁμαρτίαν;	ἀλλ' οἶμαι λέγομεν τῷ ῥήματι
[350]	τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι καὶ	σοφίαν,	τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν τε
[336]	καὶ ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι	ἡσυχίαν	ἦγεν, ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ
[345]	καὶ μέλλοντα ἑστιάσεσθαι, πρὸς τὴν	εὐωχίαν,	ἢ αὖ πρὸς τὸ (ἀποδόσθαι,
[329]	εἰ γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον,	κἂν	ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη,
[334]	χρηστοὺς εἶναι, ἢ τοὺς ὄντας,	κἂν	μὴ δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως;
[331]	ἐλπὶς ἃ μάλιστα θνατῶν πολύστροφον	γνώμαν	κυβερνᾷ. εὖ οὖν λέγει θαυμαστῶς
[338]	αἱ ἄλλαι οὕτως· θέμεναι δὲ	ἀπέφηναν	τοῦτο δίκαιον τοῖς ἀρχομένοις εἶναι,
[352]	ᾖσαν ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν	ἔπραξαν	ἃ ἔπραξαν, ὥρμησαν δὲ ἐπὶ
[352]	ἀδικεῖν, δι' ἣν ἔπραξαν ἃ	ἔπραξαν,	ὥρμησαν δὲ ἐπὶ τὰ ἄδικα
[339]	φῇς ταῦτα ποιεῖν ἃ ἐκεῖνοι	προσέταξαν	ἆρα τότε, ὦ σοφώτατε Θρασύμαχε,
[346]	καί, ὦ μακάριε, μὴ παρὰ	δόξαν	ἀποκρίνου, ἵνα τι καὶ περαίνωμεν.
[350]	ἐγώ, παρά γε τὴν σαυτοῦ	δόξαν.	ὥστε σοί, ἔφη, ἀρέσκειν, ἐπειδήπερ
[330]	ὅτι μοι ἔδοξας οὐ σφόδρα	(ἀγαπᾶν	τὰ χρήματα, τοῦτο δὲ ποιοῦσιν
[332]	τοὺς φίλους ἀγαθὸν μέν τι	δρᾶν,	κακὸν δὲ μηδέν. μανθάνω, ἦν
[328]	ἴστε ὅτι λαμπὰς ἔσται πρὸς	ἑσπέραν	ἀφ' ἵππων τῇ θεῷ; ἀφ'
[337]	οὖν, ἔφη, ἂν ἐγὼ δείξω	ἑτέραν	ἀπόκρισιν παρὰ πάσας ταύτας περὶ
[346]	φαμὲν ἑκάστοτε τῶν τεχνῶν τούτῳ	ἑτέραν	εἶναι, τῷ ἑτέραν τὴν δύναμιν
[346]	τεχνῶν τούτῳ ἑτέραν εἶναι, τῷ	ἑτέραν	τὴν δύναμιν ἔχειν; καί, ὦ
[348]	τελέαν ἀδικίαν τελέας οὔσης δικαιοσύνης	λυσιτελεστέραν	φῂς εἶναι; (πάνυ μὲν οὖν
[349]	ὦ ἄριστε, μουσικὸς ἀνὴρ ἁρμοττόμενος	λύραν	ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς ἐν τῇ
[333]	φήσεις δὲ καὶ ἀσπίδα καὶ	λύραν	ὅταν δέῃ φυλάττειν καὶ μηδὲν
[344]	πολὺν τὸν λόγον· οὐ μὴν	εἴασάν	γε αὐτὸν οἱ παρόντες, ἀλλ'
[344]	γε αὐτὸν οἱ παρόντες, ἀλλ'	ἠνάγκασαν	ὑπομεῖναί τε καὶ παρασχεῖν τῶν
[345]	νυνδὴ ἀναγκαῖον εἶναι ἡμῖν ὁμολογεῖν	πᾶσαν	ἀρχήν, καθ' ὅσον ἀρχή, μηδενὶ
[352]	ἀλλήλους γε καὶ ἐφ' οὓς	ᾖσαν	ἅμα ἀδικεῖν, δι' ἣν ἔπραξαν
[352]	δι' ἣν ἔπραξαν ἃ ἔπραξαν,	ὥρμησαν	δὲ ἐπὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ
[340]	ἂν ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνῃ, τότε	ὅταν	ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν;
[333]	χρῆσθαι ἀλλὰ κεῖσθαι; πάνυ γε.	ὅταν	ἄρα ἄχρηστον ᾖ ἀργύριον, τότε
[343]	δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ γὰρ	ὅταν	ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος, τῷ
[340]	ἢ ἄρχων οὐδεὶς ἁμαρτάνει τότε	ὅταν	ἄρχων ᾖ, ἀλλὰ πᾶς γ'
[347]	ἣν δείσαντές μοι φαίνονται ἄρχειν,	ὅταν	ἄρχωσιν, οἱ ἐπιεικεῖς, καὶ τότε
[333]	ἦ γάρ; φαίνεται. καὶ μὴν	ὅταν	γε πλοῖον, ὁ ναυπηγὸς ἢ
[333]	χρήσιμος καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ·	ὅταν	δὲ χρῆσθαι, ἡ ἀμπελουργική; φαίνεται.
[333]	χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι τὴν δικαιοσύνην,	ὅταν	δὲ χρῆσθαι, τὴν ὁπλιτικὴν καὶ
[333]	Πολέμαρχε, πρὸς τὸ χρῆσθαι ἀργυρίῳ,	ὅταν	δέῃ ἀργυρίου κοινῇ πρίασθαι ἢ
[333]	δὲ καὶ ἀσπίδα καὶ λύραν	ὅταν	δέῃ φυλάττειν καὶ μηδὲν χρῆσθαι,
[333]	αὐτῷ (ἡ δικαιοσύνη; κινδυνεύει. καὶ	ὅταν	δὴ δρέπανον δέῃ φυλάττειν, ἡ
[347]	δι' ὃν (ἄρχουσιν οἱ ἐπιεικέστατοι,	ὅταν	ἐθέλωσιν ἄρχειν. ἢ οὐκ οἶσθα
[340]	με οἴει καλεῖν τὸν ἐξαμαρτάνοντα	ὅταν	ἐξαμαρτάνῃ; ἔγωγε, εἶπον, ᾤμην σε
[333]	εἶναι, ὦ Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις	ὅταν	μηδὲν δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι ἀλλὰ
[343]	τε οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις,	ὅταν	μηδὲν ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ
[339]	κρείττοσι δίκαιον εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι,	ὅταν	οἱ μὲν ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ
[333]	ναυπηγὸς ἢ ὁ κυβερνήτης; ἔοικεν.	ὅταν	οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ ἢ
[333]	ὁ δίκαιος χρησιμώτερος τῶν ἄλλων;	ὅταν	παρακαταθέσθαι καὶ σῶν εἶναι, ὦ
[346]	(ἆρ' οὖν οὐδ' ὠφελεῖ τότε,	ὅταν	προῖκα ἐργάζηται; οἶμαι ἔγωγε. οὐκοῦν,
[329]	Κέφαλε, οἶμαί σου τοὺς πολλούς,	ὅταν	ταῦτα λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσθαι ἀλλ'
[343]	πλέον εἰσφέρει, ὁ δ' ἔλαττον,	ὅταν	τε λήψεις, (ὁ μὲν οὐδέν,
[343]	ἐν τοῖς πρὸς τὴν πόλιν,	ὅταν	τέ τινες εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ
[344]	(συλλήβδην· ὧν ἐφ' ἑκάστῳ μέρει	ὅταν	τις ἀδικήσας μὴ λάθῃ, ζημιοῦταί
[350]	ὅσα βούλομαι, ἤ, εἰ βούλει	ἐρωτᾶν,	ἐρώτα· ἐγὼ δέ σοι, ὥσπερ
[336]	ἀποκρίνηται, ἐγνωκὼς τοῦτο, ὅτι ῥᾷον	ἐρωτᾶν	ἢ ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
[343]	ἀποκρίνεσθαι χρῆν μᾶλλον ἢ τοιαῦτα	ἐρωτᾶν;	ὅτι τοί σε, ἔφη, κορυζῶντα
[330]	γὰρ λεγόμενοι μῦθοι περὶ τῶν	ἐν	Ἅιδου, ὡς τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα
[351]	ἀδικία καὶ μίση καὶ μάχας	ἐν	ἀλλήλοις παρέχει, ἡ δὲ δικαιοσύνη
[339]	ἐστιν, ὦ βέλτιστε, ὃ λέγω	~ἐν	ἁπάσαις (ταῖς πόλεσιν ταὐτὸν εἶναι
[349]	δικαίῳ προσετίθεμεν, ἐπειδή γε καὶ	ἐν	ἀρετῇ αὐτὸ καὶ σοφίᾳ ἐτόλμησας
[348]	λέγειν, ἀλλὰ τόδε ἐθαύμασα, εἰ	ἐν	ἀρετῆς καὶ σοφίας τιθεῖς μέρει
[342]	τε καὶ ἐκποριούσης ἆρα καὶ	ἐν	αὐτῇ τῇ τέχνῃ ἔνι τις
[347]	τι ἰόντες οὐδ' ὡς εὐπαθήσοντες	ἐν	αὐτῷ, ἀλλ' (ὡς ἐπ' ἀναγκαῖον
[333]	ἑκάστου ἐν μὲν χρήσει ἄχρηστος,	ἐν	δὲ ἀχρηστίᾳ χρήσιμος; κινδυνεύει. (οὐκ
[328]	εἰ μὲν γὰρ ἐγὼ ἔτι	ἐν	δυνάμει ἦ τοῦ ῥᾳδίως πορεύεσθαι
[332]	δοκεῖ τοῦτο. χρήσιμον ἄρα καὶ	ἐν	εἰρήνῃ δικαιοσύνη; ~(χρήσιμον. καὶ γὰρ
[333]	πρὸς τίνος χρείαν ἢ κτῆσιν	ἐν	εἰρήνῃ φαίης ἂν χρήσιμον εἶναι;
[338]	γὰρ οὔ; οὐκοῦν τοῦτο κρατεῖ	ἐν	ἑκάστῃ πόλει, τὸ ἄρχον; πάνυ
[348]	(τἀγαθὰ καὶ μετρεῖν ὅσα ἑκάτεροι	ἐν	ἑκατέρῳ λέγομεν, καὶ ἤδη δικαστῶν
[351]	ὅπου ἂν ἐνῇ, οὐ καὶ	ἐν	ἐλευθέροις τε καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη
[352]	οὐχ οὕτως; πάνυ γε. καὶ	ἐν	ἑνὶ δὴ οἶμαι ἐνοῦσα ταὐτὰ
[351]	ἐὰν δὲ δή, ὦ θαυμάσιε,	ἐν	ἑνὶ ἐγγένηται ἀδικία, μῶν μὴ
[333]	ἆρ' οὐχ ὁ πατάξαι δεινότατος	ἐν	μάχῃ εἴτε πυκτικῇ εἴτε τινὶ
[333]	δὴ πάντα ἡ δικαιοσύνη ἑκάστου	ἐν	μὲν χρήσει ἄχρηστος, ἐν δὲ
[347]	ζημίαν ἥντινα λέγεις καὶ ὡς	ἐν	μισθοῦ μέρει εἴρηκας, οὐ συνῆκα.
[344]	συμφέρον. (ταῦτα εἰπὼν ὁ Θρασύμαχος	ἐν	νῷ εἶχεν ἀπιέναι, ὥσπερ βαλανεὺς
[344]	δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον ἐμβαλὼν λόγον	ἐν	νῷ ἔχεις ἀπιέναι πρὶν διδάξαι
[342]	ὦ Θρασύμαχε, οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς	ἐν	οὐδεμιᾷ ἀρχῇ, καθ' ὅσον ἄρχων
[343]	αὑτῶν, καὶ δὴ καὶ τοὺς	ἐν	ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας, οἳ ὡς
[339]	δὲ ἀναμάρτητοί εἰσιν οἱ ἄρχοντες	ἐν	ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις ἢ οἷοί
[345]	ἀρχῇ. σὺ δὲ τοὺς ἄρχοντας	ἐν	ταῖς πόλεσιν, τοὺς ὡς ἀληθῶς
[328]	καὶ δίφρου· τεθυκὼς γὰρ ἐτύγχανεν	ἐν	τῇ αὐλῇ. ἐκαθεζόμεθα οὖν παρ'
[343]	τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὕροις	ἐν	τῇ διαλύσει τῆς κοινωνίας πλέον
[350]	ἀνάγκη, ἔφη. ~(τί δὲ ἰατρικός;	ἐν	τῇ ἐδωδῇ ἢ πόσει ἐθέλειν
[349]	ἁρμοττόμενος λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ἀνδρὸς	ἐν	τῇ ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν
[336]	ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι ὑποκατακλίνεσθαι ἀλλήλοις	ἐν	τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν
[346]	διὰ τὸ συμφέρον αὐτῷ πλεῖν	ἐν	τῇ θαλάττῃ, ἕνεκα τούτου καλεῖς
[329]	πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς	ἐν	τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ
[341]	οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ	ἐν	τῇ νηί, οὐδ' ἐστὶν κλητέος
[336]	ἴσθι· εἰ γάρ τι ἐξαμαρτάνομεν	ἐν	τῇ τῶν λόγων σκέψει ἐγώ
[332]	κυβερνήτης. τί δὲ ὁ δίκαιος;	ἐν	τίνι πράξει καὶ πρὸς τί
[354]	σοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, εἱστιάσθω	ἐν	τοῖς Βενδιδίοις. ὑπὸ σοῦ γε,
[348]	τὴν ἀδικίαν, τὴν δὲ δικαιοσύνην	ἐν	τοῖς ἐναντίοις. ἀλλὰ πάνυ οὕτω
[340]	γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ἐν	τοῖς λόγοις· ἐπεὶ αὐτίκα ἰατρὸν
[341]	οἴει γάρ με ἐξ ἐπιβουλῆς	ἐν	τοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι
[343]	πανταχοῦ ἔλαττον ἔχει. πρῶτον μὲν	ἐν	τοῖς πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις, ὅπου
[343]	τοῦ ἀδίκου ἀλλ' ἔλαττον· ἔπειτα	ἐν	τοῖς πρὸς τὴν πόλιν, ὅταν
[330]	ὁ μὲν οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ	ἐν	τῷ βίῳ πολλὰ ἀδικήματα καὶ
[329]	παντάπασι γὰρ τῶν γε τοιούτων	ἐν	τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται
[346]	μὲν ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ σωτηρίαν	ἐν	τῷ πλεῖν, καὶ αἱ ἄλλαι
[332]	φίλους ὠφελεῖν καὶ ἐχθροὺς βλάπτειν;	ἐν	τῷ προσπολεμεῖν καὶ ἐν τῷ
[332]	βλάπτειν; ἐν τῷ προσπολεμεῖν καὶ	ἐν	τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ. εἶεν·
[340]	γὰρ ἐπιστήμης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει,	ἐν	ᾧ οὐκ ἔστι δημιουργός· ὥστε
[345]	τῷ (ἀρχομένῳ τε καὶ θεραπευομένῳ,	ἔν	τε πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ.
[331]	καὶ ἄλλας χρείας πολλάς· ἀλλὰ	ἕν	γε ἀνθ' ἑνὸς οὐκ ἐλάχιστον
[327]	οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ, ἔτι	ἓν	λείπεται, τὸ ἢν πείσωμεν ὑμᾶς
[340]	Κλειτοφῶν, τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον	ἔλεγεν	ὃ ἡγοῖτο ὁ κρείττων αὑτῷ
[335]	ταῦτα εἰπών. οὐ γὰρ ἀληθῆ	ἔλεγεν·	οὐδαμοῦ γὰρ δίκαιον οὐδένα ἡμῖν
[336]	ἐγὼ ταῦτ' εἶπον, οὐκέτι ἡσυχίαν	ἦγεν,	ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον
[334]	δὴ τὸν σὸν λόγον τοὺς	μηδὲν	ἀδικοῦντας δίκαιον κακῶς ποιεῖν. μηδαμῶς,
[333]	ὦ Σώκρατες. οὐκοῦν λέγεις ὅταν	μηδὲν	δέῃ αὐτῷ χρῆσθαι ἀλλὰ κεῖσθαι;
[331]	μετὰ κακῆς ἐλπίδος· ~τῷ δὲ	μηδὲν	ἑαυτῷ ἄδικον συνειδότι ἡδεῖα ἐλπὶς
[343]	οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις, ὅταν	μηδὲν	ἐθέλῃ αὐτοῖς ὑπηρετεῖν παρὰ τὸ
[354]	νυνὶ γέγονεν ἐκ τοῦ διαλόγου	μηδὲν	(εἰδέναι· ὁπότε γὰρ τὸ δίκαιον
[345]	δήπου ἐκπεπόρισται, ἕως γ' ἂν	μηδὲν	ἐνδέῃ τοῦ ποιμενικὴ εἶναι οὕτω
[337]	τούτων ἀπειρημένον αὐτῷ εἴη ὅπως	μηδὲν	ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται ὑπ' ἀνδρὸς
[351]	δύναμιν, ἢ οὐδὲν ἧττον ἕξει;	μηδὲν	ἧττον ἐχέτω, ἔφη. οὐκοῦν τοιάνδε
[332]	μέν τι δρᾶν, κακὸν δὲ	μηδέν.	μανθάνω, ἦν δ' ἐγώ ὅτι
[337]	λέγεις; μὴ ἀποκρίνωμαι ὧν προεῖπες	μηδέν;	πότερον, ὦ θαυμάσιε, μηδ' εἰ
[333]	λύραν ὅταν δέῃ φυλάττειν καὶ	μηδὲν	χρῆσθαι, χρήσιμον εἶναι τὴν δικαιοσύνην,
[343]	ἔχειν, ἐκ δὲ τοῦ δημοσίου	μηδὲν	ὠφελεῖσθαι διὰ τὸ δίκαιον εἶναι,
[328]	ῥᾳδίως πορεύεσθαι πρὸς τὸ ἄστυ,	οὐδὲν	ἂν σὲ ἔδει δεῦρο (ἰέναι,
[337]	ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο ἐκείνῳ.	οὐδέν	γε κωλύει, ἦν δ' ἐγώ·
[341]	μὲν οὖν οἶδα, ἔφη. καὶ	οὐδέν	γέ σοι πλέον ἔσται· (οὔτε
[330]	χαλεποὶ οὖν καὶ συγγενέσθαι εἰσίν,	οὐδὲν	ἐθέλοντες ἐπαινεῖν ἀλλ' ἢ τὸν
[349]	ἀλλ' οὐ τὸν λόγον ἐλέγχεις;	(οὐδέν,	ἦν δ' ἐγώ. ἀλλὰ τόδε
[340]	δ' ὃς ὁ Πολέμαρχος, ἐλέγετο.	(οὐδέν,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Πολέμαρχε,
[351]	ἀπολεῖ τὴν αὑτῆς δύναμιν, ἢ	οὐδὲν	ἧττον ἕξει; μηδὲν ἧττον ἐχέτω,
[344]	δ' ἐγώ ἤτοι ἡμῶν γε	οὐδὲν	κήδεσθαι, οὐδέ τι φροντίζειν εἴτε
[350]	λέγειν. καίτοι τί ἄλλο βούλει;	οὐδὲν	μὰ Δία, ἦν δ' ἐγώ,
[340]	ἐκ δὲ τούτων τῶν ὁμολογιῶν	οὐδὲν	μᾶλλον τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον
[343]	ὅταν τε λήψεις, (ὁ μὲν	οὐδέν,	ὁ δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ
[341]	ἐστὶν ἢ ναύτης; ναυτῶν ἄρχων.	(οὐδὲν	οἶμαι τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι πλεῖ
[341]	καὶ συκοφάντει, εἴ τι δύνασαι	οὐδέν	σου παρίεμαι ἀλλ' οὐ μὴ
[346]	βούλῃ ἀκριβῶς διορίζειν, ὥσπερ ὑπέθου,	οὐδέν	τι μᾶλλον, ἐάν τις κυβερνῶν
[341]	Θρασύμαχον; νῦν γοῦν, ἔφη, ἐπεχείρησας,	οὐδὲν	ὢν καὶ ταῦτα. ἅδην, ἦν
[348]	ἐγώ, ὅσα ἄρτι Θρασύμαχος ἀγαθὰ	διῆλθεν	τῷ τοῦ ἀδίκου; ἤκουσα, ἔφη,
[345]	(καὶ ἕτερος ἴσως τις ἡμῶν	πέπονθεν,	οὐ μόνος ἐγώ· πεῖσον οὖν,
[343]	νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἢ τοῦτο,	(ὅθεν	αὐτοὶ ὠφελήσονται. καὶ οὕτω πόρρω
[347]	ζημίαν, εἰ μέλλουσιν ἐθέλειν ἄρχειν	ὅθεν	κινδυνεύει τὸ ἑκόντα ἐπὶ τὸ
[327]	περιμεῖναί ἑ κελεῦσαι. καί μου	ὄπισθεν	ὁ παῖς λαβόμενος τοῦ ἱματίου,
[327]	ὅπου αὐτὸς εἴη. οὗτος, ἔφη,	ὄπισθεν	προσέρχεται· ἀλλὰ περιμένετε. ἀλλὰ περιμενοῦμεν,
[332]	δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ Σώκρατες, τοῖς	ἔμπροσθεν	εἰρημένοις, ἡ τοῖς φίλοις τε
[345]	ὦ Θρασύμαχε ἔτι (γὰρ τὰ	ἔμπροσθεν	ἐπισκεψώμεθα ὅτι τὸν ὡς ἀληθῶς
[330]	δέος καὶ φροντὶς περὶ ὧν	ἔμπροσθεν	οὐκ εἰσῄει. οἵ τε γὰρ
[327]	πρὸς τὸ ἄστυ. κατιδὼν οὖν	πόρρωθεν	ἡμᾶς οἴκαδε ὡρμημένους Πολέμαρχος ὁ
[350]	γραυσὶν ταῖς τοὺς μύθους λεγούσαις,	εἶεν”	ἐρῶ καὶ κατανεύσομαι καὶ ἀνανεύσομαι.
[337]	ἂν αὐτῷ εἶπες πρὸς ταῦτα;	εἶεν,	ἔφη· ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο
[332]	(ἡ τοῖς ὄψοις τὰ ἡδύσματα.	εἶεν·	ἡ οὖν δὴ τίσιν τί
[336]	πλουσίου ἀνδρός. ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις.	εἶεν,	ἦν δ' ἐγώ· ἐπειδὴ δὲ
[353]	τοῦτο ἑκάστου (πράγματος ἔργον εἶναι.	εἶεν,	ἦν δ' ἐγώ. οὐκοῦν καὶ
[350]	ἀδικίαν κακίαν τε καὶ ἀμαθίαν,	εἶεν,	ἦν δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν
[341]	τὸ τοῦ κρείττονος ποιεῖν συμφέρον.	εἶεν,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε·
[332]	ἐν τῷ συμμαχεῖν, ἔμοιγε δοκεῖ.	εἶεν·	μὴ κάμνουσί γε μήν, ὦ
[349]	ἔοικεν; ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη.	εἶεν,	ὦ Θρασύμαχε· μουσικὸν δέ τινα
[337]	ἐγώ· εἴ μοι σκεψαμένῳ οὕτω	δόξειεν.	(τί οὖν, ἔφη, ἂν ἐγὼ
[338]	μὲν ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν'	εὐδοκιμήσειεν,	ἡγούμενος ἔχειν ἀπόκρισιν παγκάλην· προσεποιεῖτο
[351]	ἀδικία οὐδεὶς ἂν ἔτι τοῦτο	ἀγνοήσειεν	ἀλλ' οὔ τι οὕτως ἁπλῶς,
[350]	ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως μὲν ἐπιστήμονος	(πλεονεκτήσειεν	ἄν, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος; ἴσως.
[351]	πρᾶξαι ἄν τι δύνασθαι, εἰ	ἀδικοῖεν	ἀλλήλους; (οὐ δῆτα, ἦ δ'
[351]	ὅς. τί δ' εἰ μὴ	ἀδικοῖεν;	οὐ μᾶλλον; πάνυ γε. στάσεις
[336]	ἀλλὰ συστρέψας ἑαυτὸν ὥσπερ θηρίον	ἧκεν	ἐφ' ἡμᾶς ὡς διαρπασόμενος. καὶ
[349]	ἄρα ἐστὶν ἑκάτερος αὐτῶν οἷσπερ	ἔοικεν;	ἀλλὰ τί μέλλει; ἔφη. εἶεν,
[334]	ἄρα τις ὁ δίκαιος, ὡς	ἔοικεν,	ἀναπέφανται, καὶ κινδυνεύεις παρ' Ὁμήρου
[335]	τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι.	ἔοικεν.	ἆρ' οὖν τῇ μουσικῇ οἱ
[350]	πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ ἀνομοίου; ναί.	ἔοικεν	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ὁ
[334]	φύλαξ, τούτου καὶ φὼρ δεινός.	ἔοικεν.	εἰ ἄρα ὁ δίκαιος ἀργύριον
[334]	ἔφη, ὦ Σώκρατες· πονηρὸς γὰρ	ἔοικεν	εἶναι ὁ λόγος. τοὺς ἀδίκους
[328]	ἄλλως ποιεῖτε. καὶ ὁ Γλαύκων,	ἔοικεν,	ἔφη, μενετέον εἶναι. ἀλλ' εἰ
[350]	δὲ ἀνομοίου τε καὶ ἐναντίου.	ἔοικεν,	ἔφη. ὁ δὲ κακός τε
[346]	αὐτῷ προσχρώμενοι ἀπ' ἐκείνου ὠφελοῦνται.	ἔοικεν,	ἔφη. φαμὲν δέ γε τὸ
[332]	τι ἢ τὸ τοιοῦτον, ὡς	ἔοικεν,	λέγει Σιμωνίδης τὸ τὰ ὀφειλόμενα
[332]	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ὡς	ἔοικεν,	ὁ Σιμωνίδης ποιητικῶς (τὸ δίκαιον
[333]	ὁ ναυπηγὸς ἢ ὁ κυβερνήτης;	ἔοικεν.	ὅταν οὖν τί δέῃ ἀργυρίῳ
[334]	κεκάσθαι κλεπτοσύνῃ θ' ὅρκῳ τε.	ἔοικεν	οὖν ἡ δικαιοσύνη καὶ κατὰ
[349]	ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος οὐκ	ἔοικεν;	πῶς γὰρ οὐ μέλλει, ἔφη,
[341]	ἦν δ' ἐγώ, ἐπὶ τούτῳ	πέφυκεν,	ἐπὶ τῷ τὸ συμφέρον ἑκάστῳ
[352]	ἐνοῦσα ταὐτὰ ταῦτα ποιήσει ἅπερ	πέφυκεν	ἐργάζεσθαι· πρῶτον μὲν ἀδύνατον αὐτὸν
[345]	μὴ σύ γε· ἀλλὰ πρῶτον	μέν,	ἃ ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις,
[334]	τοὐναντίον; ἁμαρτάνουσιν. τούτοις ἄρα οἱ	μὲν	ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ δὲ κακοὶ
[344]	τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς, ἣ τὸν	μὲν	ἀδικήσαντα εὐδαιμονέστατον ποιεῖ, τοὺς δὲ
[345]	ἃ βούλεται. ἀλλ' ὠγαθέ, ἔστω	μὲν	ἄδικος, δυνάσθω δὲ ἀδικεῖν ἢ
[352]	στρατοπέδῳ ~εἴτε (ἄλλῳ ὁτῳοῦν, πρῶτον	μὲν	ἀδύνατον αὐτὸ ποιεῖν πράττειν μεθ'
[352]	ποιήσει ἅπερ πέφυκεν ἐργάζεσθαι· πρῶτον	μὲν	ἀδύνατον αὐτὸν πράττειν ποιήσει στασιάζοντα
[353]	δὲ ἀδικίαν; συνεχωρήσαμεν γάρ. ἡ	μὲν	ἄρα δικαία ψυχὴ καὶ ὁ
[350]	ἑκάτερον εἶναι. ὡμολογοῦμεν γάρ. ὁ	μὲν	ἄρα δίκαιος ἡμῖν ἀναπέφανται ὢν
[353]	ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τῇ οἰκείᾳ	μὲν	ἀρετῇ τὸ αὑτῶν ἔργον εὖ
[340]	αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς	μὲν	ἄρχοντας ἐνίοτε ἑαυτοῖς κακὰ προστάττειν,
[339]	εἶναι ὡμολογῆσθαί σοι, ὅταν οἱ	μὲν	ἄρχοντες ἄκοντες κακὰ αὑτοῖς προστάττωσιν,
[347]	Σώκρατες; ἔφη ὁ Γλαύκων· τοὺς	μὲν	γὰρ δύο μισθοὺς γιγνώσκω, τὴν
[328]	τὸν Πειραιᾶ. χρῆν μέντοι. εἰ	μὲν	γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει
[352]	ἀποκρινόμενος ὥσπερ καὶ νῦν. ὅτι	μὲν	γὰρ καὶ σοφώτεροι καὶ ἀμείνους
[329]	ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν	μὲν	γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν,
[330]	πάππου καὶ τοῦ πατρός. ὁ	μὲν	γὰρ πάππος τε καὶ ὁμώνυμος
[332]	(τὸ δίκαιον ὃ εἴη. διενοεῖτο	μὲν	γάρ, ὡς φαίνεται, ὅτι τοῦτ'
[347]	τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τοῦτο	μὲν	δὴ καὶ εἰς αὖθις σκεψόμεθα·
[335]	δὲ ἡ αὐτὴ θέσις. φίλος	μὲν	δή, ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ
[338]	πρὸς τὸ αὑτῇ συμφέρον, δημοκρατία	μὲν	δημοκρατικούς, τυραννὶς δὲ τυραννικούς, καὶ
[343]	τέ τινες εἰσφοραὶ ὦσιν, ὁ	μὲν	δίκαιος ἀπὸ τῶν ἴσων πλέον
[354]	τἀναντία. πῶς γὰρ οὔ; ὁ	μὲν	δίκαιος ἄρα εὐδαίμων, ὁ δ'
[350]	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ὁ	μὲν	δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ ἀγαθῷ,
[343]	ἀδικίας, ὥστε ἀγνοεῖς ὅτι ἡ	μὲν	δικαιοσύνη καὶ τὸ δίκαιον ἀλλότριον
[348]	πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν τὴν	μὲν	δικαιοσύνην ἀρετήν, τὴν δὲ ἀδικίαν
[349]	ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τοῦ	μὲν	(δικαίου μὴ ἀξιοῖ πλέον ἔχειν
[343]	ἀρχήν τινα ἄρχῃ ἑκάτερος, τῷ	μὲν	δικαίῳ ὑπάρχει, καὶ εἰ μηδεμία
[331]	καὶ αὐτὰ ταῦτα ἔστιν ἐνίοτε	μὲν	δικαίως, ἐνίοτε δὲ ἀδίκως ποιεῖν;
[343]	ἀδίκου πανταχοῦ ἔλαττον ἔχει. πρῶτον	μὲν	ἐν τοῖς πρὸς ἀλλήλους συμβολαίοις,
[350]	δὲ ὁ ἀνεπιστήμων; οὐχὶ ὁμοίως	μὲν	ἐπιστήμονος (πλεονεκτήσειεν ἄν, ὁμοίως δὲ
[329]	μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι καὶ τότε	μὲν	εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ
[334]	δοκῶσι, καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως; εἰκὸς	μέν,	ἔφη, οὓς ἄν τις ἡγῆται
[351]	ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης; (εἰ	μέν,	ἔφη, ὡς σὺ ἄρτι ἔλεγες
[348]	ἀλλ' ἃ νυνδὴ ἔλεγον. (τοῦτο	μέν,	ἔφην, οὐκ ἀγνοῶ ὃ βούλει
[335]	δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ τοῖς	μὲν	ἐχθροῖς βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ τοῦ
[350]	εἶεν, ἦν δ' ἐγώ, τοῦτο	μὲν	ἡμῖν οὕτω κείσθω, ἔφαμεν δὲ
[338]	τούτων μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι. ὅτι	μέν,	ἦν δ' ἐγώ, μανθάνω παρὰ
[338]	ποιεῖν. καὶ ὁ Θρασύμαχος φανερὸς	μὲν	ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν ἵν' εὐδοκιμήσειεν,
[346]	εἰ δεῖ ἀκριβῶς σκοπεῖσθαι, ἡ	μὲν	ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ, ἡ δὲ
[336]	εἶναι; (καὶ ὁ Θρασύμαχος πολλάκις	μὲν	καὶ διαλεγομένων ἡμῶν μεταξὺ ὥρμα
[342]	καὶ ἀρχομένου (ὑπὸ ἑαυτῆς. συνωμολόγησε	μὲν	καὶ ταῦτα τελευτῶν, ἐπεχείρει δὲ
[348]	ἐπειδή γε καὶ λέγω ἀδικίαν	μὲν	λυσιτελεῖν, δικαιοσύνην δ' οὔ. ἀλλὰ
[337]	Σωκράτης τὸ εἰωθὸς διαπράξηται· αὐτὸς	μὲν	μὴ ἀποκρίνηται, ἄλλου δ' ἀποκρινομένου
[338]	ἔφη, ἡ Σωκράτους σοφία· αὐτὸν	μὲν	μὴ ἐθέλειν διδάσκειν, παρὰ δὲ
[337]	ὦ βέλτιστε, τὶς ἀποκρίναιτο πρῶτον	μὲν	μὴ εἰδὼς μηδὲ φάσκων εἰδέναι,
[349]	φρόνιμον καὶ πότερον ἄφρονα; τὸν	μὲν	μουσικὸν δήπου φρόνιμον, τὸν δὲ
[346]	δὲ μισθαρνητικὴ μισθόν, καὶ ἡ	μὲν	οἰκοδομικὴ οἰκίαν, ἡ δὲ μισθαρνητικὴ
[349]	λέγωμεν, ἔφην· ὁ δίκαιος τοῦ	μὲν	ὁμοίου οὐ πλεονεκτεῖ, τοῦ δὲ
[350]	(ὁ δέ γε δίκαιος τοῦ	μὲν	ὁμοίου οὐ πλεονεκτήσει, τοῦ δὲ
[350]	ἀγαθός τε καὶ σοφὸς τοῦ	μὲν	ὁμοίου οὐκ ἐθελήσει πλεονεκτεῖν, τοῦ
[335]	χρηστὸν φίλον· ~(τὸν δὲ δοκοῦντα	μέν,	ὄντα δὲ μή, δοκεῖν ἀλλὰ
[339]	οὐκοῦν ἐπιχειροῦντες νόμους τιθέναι τοὺς	μὲν	ὀρθῶς τιθέασιν, τοὺς δέ τινας
[343]	ἔλαττον, ὅταν τε λήψεις, (ὁ	μὲν	οὐδέν, ὁ δὲ πολλὰ κερδαίνει.
[337]	τούτοις προύλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι	μὲν	οὐκ ἐθελήσοις, εἰρωνεύσοιο δὲ καὶ
[335]	ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι; πάνυ	μὲν	οὖν. ἀλλ' ἡ δικαιοσύνη οὐκ
[347]	ἄλλον ὠφελῶν πράγματα ἔχειν. τοῦτο	μὲν	οὖν ἔγωγε οὐδαμῇ συγχωρῶ (Θρασυμάχῳ,
[330]	εἴ τινά τι ἠδίκησεν. ὁ	μὲν	οὖν εὑρίσκων ἑαυτοῦ ἐν τῷ
[332]	ὅτι ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον; παντάπασι	μὲν	οὖν, ἔφη, ὅ γε ὀφείλεται
[341]	Θρασύμαχε· δοκῶ σοι συκοφαντεῖν; πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. οἴει γάρ με
[348]	δικασταὶ καὶ ῥήτορες ἐσόμεθα. πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. ὁποτέρως οὖν σοι,
[335]	ἐχθρὸν κακὸν ὄντα βλάπτειν; (πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη, οὕτως ἄν μοι
[331]	ἂν λάβῃ τις ἀποδιδόναι. πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὑπολαβὼν
[348]	τὰ βαλλάντια ἀποτέμνοντας λέγειν. λυσιτελεῖ	μὲν	οὖν, ἦ δ' ὅς, καὶ
[330]	πλοῦτον. ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. (πάνυ	μὲν	οὖν, ἦν δ' ἐγώ. ἀλλά
[352]	ὕστερον προυθέμεθα σκέψασθαι, σκεπτέον. φαίνονται	μὲν	οὖν καὶ νῦν, ὥς γέ
[348]	δικαιοσύνης λυσιτελεστέραν φῂς εἶναι; (πάνυ	μὲν	οὖν καὶ φημί, ἔφη, καὶ
[327]	ἅτε νῦν πρῶτον ἄγοντες. καλὴ	μὲν	οὖν μοι καὶ ἡ τῶν
[353]	τοῦτο τούτου ἔργον θήσομεν; θήσομεν	μὲν	οὖν. νῦν δὴ οἶμαι ἄμεινον
[341]	σε ἐρέσθαι ὡς ἠρόμην; εὖ	μὲν	οὖν οἶδα, ἔφη. καὶ οὐδέν
[352]	εἰσὶ καὶ πράττειν ἀδύνατοι ταῦτα	(μὲν	οὖν ὅτι οὕτως ἔχει μανθάνω,
[341]	τινος, εἴποιμ' ἂν ὅτι παντάπασι	μὲν	οὖν προσδεῖται. διὰ ταῦτα καὶ
[332]	λέγειν φῂς τὸν Σιμωνίδην; πάνυ	μὲν	οὖν. τί δέ; τοῖς ἐχθροῖς
[339]	μή, πειράσομαι μαθεῖν. τὸ συμφέρον	μὲν	οὖν, ὦ Θρασύμαχε, καὶ σὺ
[350]	κακός. ὁ δὴ Θρασύμαχος ὡμολόγησε	μὲν	πάντα ταῦτα, οὐχ (ὡς ἐγὼ
[334]	ὅμως δίκαιον τότε τούτοις τοὺς	μὲν	πονηροὺς (ὠφελεῖν, τοὺς δὲ ἀγαθοὺς
[348]	περὶ αὐτῶν πῶς λέγεις; τὸ	μέν	που ἀρετὴν αὐτοῖν καλεῖς, τὸ
[348]	τις εἴπῃ. εἰ γὰρ λυσιτελεῖν	μὲν	τὴν ἀδικίαν ἐτίθεσο, κακίαν μέντοι
[332]	οἴεται ὀφείλειν τοὺς φίλους ἀγαθὸν	μέν	τι δρᾶν, κακὸν δὲ μηδέν.
[332]	τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτο; εἰ	μέν	τι, ἔφη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ὦ
[329]	οὐ γὰρ ἀποδέχονται. καὶ λέγουσι	μέν	τι, οὐ μέντοι γε ὅσον
[348]	βούλομαι; ἦ δ' ὅς. ἂν	μὲν	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, ἀντικατατείναντες
[344]	ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, τὸ	μὲν	τοῦ κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον
[334]	μέντοι ἔμοιγε δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν	μὲν	τοὺς φίλους ἡ δικαιοσύνη, βλάπτειν
[339]	οὐδ' εἰ μεγάλη· ἀλλ' ὅτι	μὲν	τοῦτο σκεπτέον εἰ ἀληθῆ λέγεις,
[338]	ἔφη, ὅτι τῶν πόλεων αἱ	μὲν	τυραννοῦνται, αἱ δὲ δημοκρατοῦνται, αἱ
[346]	ἀλλ' οὐ κοινήν, οἷον ἰατρικὴ	μὲν	ὑγίειαν, κυβερνητικὴ δὲ σωτηρίαν ἐν
[335]	λέγειν, ὅτι ἔστιν δίκαιον τὸν	μὲν	φίλον ἀγαθὸν ὄντα εὖ ποιεῖν,
[335]	ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον εἶναι τὸν	μὲν	φίλον εὖ ποιεῖν, τὸν δ'
[334]	(τῶν ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι τοὺς	μὲν	φίλους βλάπτειν πονηροὶ γὰρ αὐτοῖς
[336]	τὸ φάναι δίκαιον εἶναι τοὺς	μὲν	φίλους ὠφελεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς
[333]	πάντα ἡ δικαιοσύνη ἑκάστου ἐν	μὲν	χρήσει ἄχρηστος, ἐν δὲ ἀχρηστίᾳ
[334]	τοῦτο, ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς	μὲν	χρηστοὺς εἶναι μὴ ὄντας, πολλοὺς
[336]	μὴ γὰρ δὴ οἴου, εἰ	μὲν	χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε
[331]	μέντοι ὅτι ποτὲ