| Pages |
|---|
| [353] |
τῆς
ἀρετῆς
κακίαν;
καὶ
πῶς
|
ἄν; |
ἔφη·
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
λέγεις |
| [337] |
λόγον
καὶ
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
|
ἄν, |
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
βέλτιστε,
τὶς |
| [349] |
ἢ
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
|
ἄν, |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
ἀξιοῖ, |
| [327] |
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
ἦ
καὶ
δύναισθ'
|
ἄν, |
ἦ
δ'
ὅς,
πεῖσαι
μὴ |
| [341] |
οἷός
τ'
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
|
ἄν |
με,
εἶπον,
οὕτω
μανῆναι
ὥστε |
| [341] |
σοι
πλέον
ἔσται·
(οὔτε
γὰρ
|
ἄν |
με
λάθοις
κακουργῶν,
οὔτε
μὴ |
| [350] |
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν
|
ἄν |
με
φαίης.
ἢ
οὖν
ἔα |
| [335] |
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
|
ἄν |
μοι
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν |
| [350] |
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
|
ἄν, |
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ |
| [336] |
εἰ
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι |
| [353] |
οὕτω;
οὕτω.
Εχε
δή·
ἆρ’
|
ἄν |
ποτε
ὄμματα
τὸ
αὑτῶν
ἔργον |
| [331] |
ποιεῖν;
οἷον
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
|
ἄν |
που
εἴποι,
εἴ
τις
λάβοι |
| [349] |
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν
σκοπούμενον,
ἕως
|
ἄν |
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν
ἅπερ
διανοῇ. |
| [351] |
ἐπί
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
|
ἄν |
τι
δύνασθαι,
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους; |
| [350] |
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
|
ἄν |
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀνδρὸς |
| [348] |
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
|
ἄν |
τι
λέγειν
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα |
| [334] |
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
ἔφη,
οὓς
|
ἄν |
τις
ἡγῆται
χρηστοὺς
φιλεῖν,
οὓς |
| [343] |
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους
ἢ
ὥσπερ
|
ἄν |
τις
πρὸς
πρόβατα
διατεθείη,
καὶ |
| [331] |
ἁπλῶς
οὕτως
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι
|
ἄν |
τίς
τι
παρά
του
λάβῃ, |
| [332] |
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς
|
ἄν |
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
ἐάνπερ |
| [351] |
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
|
ἂν |
ἄδικον
εἶναι
καὶ
ἄλλας
πόλεις |
| [336] |
ὂν
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
τί
|
ἂν |
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη
εἶναι; |
| [352] |
ἔφη.
ἀλλ'
ὧδε·
ἔσθ'
ὅτῳ
|
ἂν |
ἄλλῳ
ἴδοις
ἢ
ὀφθαλμοῖς;
οὐ |
| [353] |
πάνυ
γε.
~(τί
δέ;
μαχαίρᾳ
|
ἂν |
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
καὶ
σμίλῃ |
| [352] |
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ
ὄντες
ἄδικοι, |
| [349] |
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ
γὰρ
ἂν
|
ἦν |
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ
εὐήθης. |
| [353] |
ὅτῳ
ἄλλῳ
ἢ
ψυχῇ
δικαίως
|
ἂν |
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια |
| [342] |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
ᾧ
|
ἂν |
αὐτὸς
δημιουργῇ,
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνο |
| [330] |
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ'
|
ἂν |
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς
ἐγένετο |
| [337] |
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς
λέγεις;
τί
|
ἂν |
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν, |
| [336] |
αὐτὸν
ἢ
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
|
ἂν |
γενέσθαι.
νῦν
δὲ
ἡνίκα
ὑπὸ |
| [348] |
δικαστῶν
τινων
τῶν
διακρινούντων
δεησόμεθα·
|
ἂν |
δὲ
ὥσπερ
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι
πρὸς |
| [344] |
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου
διαγωγήν,
ᾗ
|
ἂν |
διαγόμενος
ἕκαστος
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην
ζωὴν |
| [331] |
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι
ὃς
|
ἂν |
δικαίως
καὶ
ὁσίως
τὸν
βίον |
| [349] |
ὅς,
καὶ
ἀξιοῖ,
ἀλλ'
οὐκ
|
ἂν |
δύναιτο.
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο,
ἦν |
| [348] |
πείθομαι.
βούλει
οὖν
αὐτὸν
πείθωμεν,
|
ἂν |
δυνώμεθά
πῃ
ἐξευρεῖν,
ὡς
οὐκ |
| [351] |
πάνυ
γε.
τί
δὲ
ἂν
|
ἐν |
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
καὶ |
| [330] |
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
|
ἂν |
ἑαυτῷ
γένοιτο.
πότερον
δέ,
ἦν |
| [351] |
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
|
ἂν |
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει
τινὶ
εἴτε |
| [337] |
οὕτω
δόξειεν.
(τί
οὖν,
ἔφη,
|
ἂν |
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ |
| [350] |
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
|
ἂν |
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος |
| [349] |
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί
σοι
|
ἂν |
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη· |
| [344] |
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ
|
ἂν |
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ
τοῦτο |
| [340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δίκαιον
|
ἂν |
εἴη
ἢ
τὸ
μὴ
συμφέρον. |
| [331] |
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
|
ἂν |
εἴη
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ |
| [347] |
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο,
περιμάχητον
|
ἂν |
εἶναι
τὸ
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ |
| [341] |
ἦ
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
|
ἂν |
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ; |
| [345] |
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν,
ἃ
|
ἂν |
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
ἐὰν |
| [340] |
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
|
ἂν |
εἴποι
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν |
| [331] |
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον
ἔγωγε
θείην
|
ἂν |
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι, |
| [351] |
πράττειν;
πάνυ
γε.
τί
δὲ
|
ἂν |
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται |
| [340] |
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
|
ἂν |
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν |
| [351] |
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
|
ἂν |
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις |
| [353] |
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ'
|
ἂν |
ἑνὶ
πράξαις,
οἷον
τὸ
τοιόνδε· |
| [341] |
τῷ
λόγῳ
δύναιο.
οὐδέ
γ'
|
ἂν |
ἐπιχειρήσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
| [351] |
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
|
ἂν |
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ |
| [343] |
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
|
ἂν |
εὕροις
ἐν
τῇ
διαλύσει
τῆς |
| [353] |
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
ὃ
|
ἂν |
ἢ
μόνον
τι
ἢ
κάλλιστα |
| [352] |
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
ὃ
|
ἂν |
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ
τις |
| [351] |
μοι
χάρισαι
καὶ
λέγε·
δοκεῖς
|
ἂν |
ἢ
πόλιν
ἢ
στρατόπεδον
ἢ |
| [342] |
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ
|
ἂν |
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ |
| [349] |
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι,
ἢ
οὐκ
|
ἂν |
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
ἄν,
ἦ
δ' |
| [345] |
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι
|
ἂν |
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ |
| [349] |
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ |
| [337] |
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ
|
ἂν |
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἴ |
| [352] |
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
|
ἂν |
θείης
καὶ
ἵππου
καὶ
ἄλλου |
| [339] |
πῶς
λέγεις;
οὕτως.
ἃ
δ'
|
ἂν |
θῶνται
ποιητέον
τοῖς
ἀρχομένοις,
καὶ |
| [338] |
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
|
ἂν |
κακουργήσαις
μάλιστα
τὸν
λόγον.
οὐδαμῶς, |
| [332] |
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
|
ἂν |
καλοῖτο;
εἰ
μέν
τι,
ἔφη, |
| [347] |
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ'
|
ἂν |
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι
τῷ
ὄντι |
| [331] |
ἀληθῆ
τε
λέγειν
καὶ
ἃ
|
ἂν |
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν |
| [336] |
μοι
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
|
ἂν |
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι |
| [340] |
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
ἂν
|
ἐν |
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ, |
| [353] |
οὖν.
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
|
ἂν |
μάθοις
ὃ
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος |
| [329] |
ἀλλ'
ὁ
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
|
ἂν |
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι |
| [348] |
οὐ
βούλομαι;
ἦ
δ'
ὅς.
|
ἂν |
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [330] |
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ
πολὺ
οἳ
|
ἂν |
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ
δὲ |
| [345] |
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως
γ'
|
ἂν |
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι |
| [347] |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε
πᾶς
|
ἂν |
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον |
| [330] |
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
|
ἂν |
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι
ῥᾳδίως |
| [343] |
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου
|
ἂν |
ὁ
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ, |
| [332] |
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
|
ἂν |
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον |
| [353] |
γὰρ
οὔ;
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
|
ἂν |
οἶμαι
οὕτω
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ |
| [333] |
σκυτοτομική;
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων
|
ἂν |
οἶμαι
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε. |
| [341] |
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
|
ἂν |
ὅτι
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται. |
| [349] |
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ
|
ἂν |
οὖν
τίς
σοι,
ὦ
ἄριστε, |
| [333] |
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
|
ἂν |
οὖν,
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ |
| [328] |
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς
|
ἂν |
παρὰ
σὲ
ᾖμεν·
νῦν
δέ |
| [349] |
τοῦ
δὲ
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ
|
ἂν |
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι, |
| [330] |
ἦ
δ'
ὅς,
ἴσως
οὐκ
|
ἂν |
πολλοὺς
πείσαιμι
λέγων.
εὖ
γὰρ |
| [334] |
ἡγῆται
χρηστοὺς
φιλεῖν,
οὓς
δ'
|
ἂν |
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ'
οὖν
οὐχ |
| [339] |
τοῦ
ἑαυτοῖς
βελτίστου,
ἃ
δ'
|
ἂν |
προστάττωσιν
οἱ
ἄρχοντες
δίκαιον
εἶναι |
| [328] |
καὶ
δὴ
καὶ
σοῦ
ἡδέως
|
ἂν |
πυθοίμην
ὅτι
σοι
φαίνεται
τοῦτο, |
| [344] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
|
ἂν |
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην
ἀδικίαν |
| [328] |
πορεύεσθαι
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
|
ἂν |
σὲ
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ' |
| [352] |
ἢ
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
|
(ἂν) |
ταῦτα
τούτων
φαμὲν
ἔργα
εἶναι; |
| [332] |
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι
|
ἂν |
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
οὖν, |
| [333] |
ἢ
κτῆσιν
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
|
ἂν |
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
τὰ
συμβόλαια, |
| [329] |
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
|
ἐπειδὰν |
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ |
| [338] |
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
|
ἐπειδὰν |
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
σε
εὖ |
| [344] |
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων
κακουργημάτων
καλοῦνται
|
ἐπειδὰν |
δέ
τις
πρὸς
τοῖς
τῶν |
| [337] |
μαθεῖν
καὶ
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
|
ἐπειδάν |
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν, |
| [330] |
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι,
|
ἐπειδάν |
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι |
| [336] |
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
|
ἐπειδάν |
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο, |
| [351] |
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
ἔφη.
|
ἐὰν |
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν |
| [346] |
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
|
ἐὰν |
δὲ
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται, |
| [345] |
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
|
ἐὰν |
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ |
| [344] |
δίκαιον.
πάντων
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
|
ἐὰν |
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς, |
| [346] |
τί
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
|
ἐὰν |
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
ἔφη. |
| [338] |
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
ἐθελήσεις.
|
ἐὰν |
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην,
τί |
| [345] |
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
|
ἐὰν |
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς |
| [347] |
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
|
ἐὰν |
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις, |
| [347] |
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
|
ἐὰν |
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν |
| [330] |
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
|
ἐὰν |
μὴ
ἐλάττω
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ |
| [340] |
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
|
ἐὰν |
σύ
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς, |
| [335] |
κοινῇ
ἐγώ
τε
καὶ
σύ,
|
ἐάν |
τις
αὐτὸ
φῇ
ἢ
Σιμωνίδην |
| [346] |
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν
τι
μᾶλλον,
|
ἐάν |
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς
γίγνηται
διὰ |
| [338] |
ὡς
δὲ
προθύμως
τοῦτο
δρῶ,
|
ἐάν |
τίς
μοι
δοκῇ
εὖ
λέγειν, |
| [337] |
τρία·
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου
|
ἐὰν |
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
σοι |
| [346] |
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
τὴν
μισθωτικήν,
|
ἐὰν |
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα. |
| [336] |
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι
|
ἐὰν |
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
ἐγὼ |
| [348] |
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
|
τελέαν |
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν |
| [341] |
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα
|
τελέαν |
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ, |
| [329] |
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
|
παλαιὰν |
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν |
| [348] |
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
|
γενναίαν |
εὐήθειαν.
(τὴν
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν |
| [346] |
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων
|
ἰδίαν |
τινὰ
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ |
| [346] |
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
|
ἰδίαν |
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα |
| [331] |
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
οἱ
|
καρδίαν |
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς
ἃ |
| [331] |
αὐτό,
τὴν
δικαιοσύνην,
πότερα
τὴν
|
ἀλήθειαν |
αὐτὸ
φήσομεν
εἶναι
ἁπλῶς
οὕτως |
| [348] |
γενναίαν
εὐήθειαν.
(τὴν
ἀδικίαν
ἄρα
|
κακοήθειαν |
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
εὐβουλίαν,
ἔφη. |
| [348] |
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
|
εὐήθειαν. |
(τὴν
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς; |
| [332] |
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς
νόσον
καὶ
|
ὑγίειαν; |
ἰατρός.
(τίς
δὲ
πλέοντας
πρὸς |
| [346] |
οὐ
κοινήν,
οἷον
ἰατρικὴ
μὲν
|
ὑγίειαν, |
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
ἐν
τῷ |
| [346] |
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
|
ὑγίειαν |
ποιεῖ,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν, |
| [353] |
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
τὴν
αὑτῶν
|
οἰκείαν |
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
ἀρετῆς |
| [343] |
ζημία,
τά
γε
οἰκεῖα
δι'
|
ἀμέλειαν |
μοχθηροτέρως
ἔχειν,
ἐκ
δὲ
τοῦ |
| [335] |
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
τὴν
|
ἀνθρωπείαν |
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
μὲν |
| [333] |
δή;
τὴν
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος
|
χρείαν |
ἢ
κτῆσιν
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης |
| [330] |
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ
τὴν
|
χρείαν |
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν |
| [350] |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ
|
ἀμαθίαν, |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο |
| [353] |
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
εἶναι
δικαιοσύνην,
|
κακίαν |
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ |
| [348] |
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
|
κακίαν; |
εἰκός
γ'
ἔφη,
ὦ
ἥδιστε, |
| [353] |
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
ἀρετῆς
|
κακίαν; |
καὶ
πῶς
ἄν;
ἔφη·
τυφλότητα |
| [348] |
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
|
κακίαν |
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις |
| [348] |
δ'
ὅς.
ἦ
τὴν
δικαιοσύνην
|
κακίαν; |
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν. |
| [348] |
ἀρετὴν
αὐτοῖν
καλεῖς,
τὸ
δὲ
|
κακίαν; |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τὴν |
| [350] |
καὶ
σοφίαν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
|
κακίαν |
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
εἶεν,
ἦν |
| [348] |
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
(τὴν
|
ἀδικίαν |
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ' |
| [345] |
ὅτι
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι
|
ἀδικίαν |
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
ἐὰν |
| [351] |
τι
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς
|
ἀδικίαν. |
ἐλέχθη
γάρ
που
ὅτι
καὶ |
| [344] |
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
|
ἀδικίαν |
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα |
| [348] |
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν
|
ἀδικίαν |
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν |
| [350] |
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν
|
ἀδικίαν. |
ἢ
οὐ
μέμνησαι,
ὦ
Θρασύμαχε; |
| [344] |
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην
|
ἀδικίαν |
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ
τὸ
ποιεῖν |
| [348] |
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
|
ἀδικίαν |
κακίαν;
εἰκός
γ'
ἔφη,
ὦ |
| [350] |
εἶναι
καὶ
σοφίαν,
τὴν
δὲ
|
ἀδικίαν |
κακίαν
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
εἶεν, |
| [348] |
ἥδιστε,
ἐπειδή
γε
καὶ
λέγω
|
ἀδικίαν |
μὲν
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
οὔ. |
| [344] |
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν
|
ἀδικίαν. |
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον |
| [353] |
ψυχῆς
εἶναι
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ
|
ἀδικίαν; |
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
μὲν
ἄρα |
| [348] |
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν
|
ἀδικίαν |
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς |
| [348] |
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
τὴν
|
ἀδικίαν, |
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν
τοῖς |
| [329] |
συνερχόμεθά
τινες
εἰς
ταὐτὸν
παραπλησίαν
|
ἡλικίαν |
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν· |
| [346] |
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
|
οἰκίαν, |
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη |
| [346] |
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ
|
ὠφελίαν |
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν
τινὰ
ἡμῖν |
| [346] |
(οὐκ
ἔφη.
οὐκοῦν
τήν
γε
|
ὠφελίαν |
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν |
| [345] |
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
|
ὠφελίαν |
ἐσομένην
ἐκ
τοῦ
ἄρχειν
~ἀλλὰ |
| [346] |
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
|
ὠφελίαν |
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ
δημιουργοί, |
| [335] |
δικαίου
ἀνδρός,
τοῖς
δὲ
φίλοις
|
ὠφελίαν, |
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
ταῦτα |
| [351] |
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη
ὁμόνοιαν
καὶ
|
φιλίαν· |
ἦ
γάρ;
ἔστω,
ἦ
δ' |
| [348] |
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
|
εὐβουλίαν, |
ἔφη.
ἦ
καὶ
φρόνιμοί
σοι, |
| [347] |
ἢ
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
ἢ
|
ζημίαν |
ἐὰν
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο |
| [347] |
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ
|
ζημίαν, |
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν |
| [347] |
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
τὴν
δὲ
|
ζημίαν |
ἥντινα
λέγεις
καὶ
ὡς
ἐν |
| [329] |
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
|
παροιμίαν· |
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται |
| [333] |
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
εἰς
τίνα
δὴ
|
κοινωνίαν |
ὁ
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ |
| [331] |
τὴν
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
|
ἀξίαν |
εἶναι,
οὔ
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ |
| [351] |
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
|
οἵαν, |
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει |
| [351] |
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη
|
ὁμόνοιαν |
καὶ
φιλίαν·
ἦ
γάρ;
ἔστω, |
| [342] |
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ
τὴν
αὑτῆς
|
πονηρίαν |
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖν·
οὔτε
γὰρ |
| [346] |
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
|
σωτηρίαν |
ἐν
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ |
| [329] |
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες
εἰς
ταὐτὸν
|
παραπλησίαν |
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν |
| [328] |
οἴκαδε
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ
|
Λυσίαν |
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
καὶ
Εὐθύδημον, |
| [330] |
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
|
οὐσίαν |
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν, |
| [330] |
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
|
οὐσίαν |
κεκτῆσθαι;
ὅ,
ἦ
δ'
ὅς, |
| [329] |
τρόπον
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
πολλὴν
|
οὐσίαν |
κεκτῆσθαι·
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ |
| [340] |
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
τὴν
|
ἁμαρτίαν; |
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν
τῷ
ῥήματι |
| [350] |
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
|
σοφίαν, |
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε |
| [336] |
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
|
ἡσυχίαν |
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ |
| [345] |
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
τὴν
|
εὐωχίαν, |
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ
(ἀποδόσθαι, |
| [329] |
εἰ
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
|
κἂν |
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
ἐπεπόνθη, |
| [334] |
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ
τοὺς
ὄντας,
|
κἂν |
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως; |
| [331] |
ἐλπὶς
ἃ
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον
|
γνώμαν |
κυβερνᾷ.
εὖ
οὖν
λέγει
θαυμαστῶς |
| [338] |
αἱ
ἄλλαι
οὕτως·
θέμεναι
δὲ
|
ἀπέφηναν |
τοῦτο
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις
εἶναι, |
| [352] |
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
|
ἔπραξαν |
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ |
| [352] |
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
|
ἔπραξαν, |
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα |
| [339] |
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι
|
προσέταξαν |
ἆρα
τότε,
ὦ
σοφώτατε
Θρασύμαχε, |
| [346] |
καί,
ὦ
μακάριε,
μὴ
παρὰ
|
δόξαν |
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι
καὶ
περαίνωμεν. |
| [350] |
ἐγώ,
παρά
γε
τὴν
σαυτοῦ
|
δόξαν. |
ὥστε
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ |
| [330] |
ὅτι
μοι
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
|
(ἀγαπᾶν |
τὰ
χρήματα,
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν |
| [332] |
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν
τι
|
δρᾶν, |
κακὸν
δὲ
μηδέν.
μανθάνω,
ἦν |
| [328] |
ἴστε
ὅτι
λαμπὰς
ἔσται
πρὸς
|
ἑσπέραν |
ἀφ'
ἵππων
τῇ
θεῷ;
ἀφ' |
| [337] |
οὖν,
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω
|
ἑτέραν |
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας
ταύτας
περὶ |
| [346] |
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ
|
ἑτέραν |
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν |
| [346] |
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
|
ἑτέραν |
τὴν
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
ὦ |
| [348] |
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
|
λυσιτελεστέραν |
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
μὲν
οὖν |
| [349] |
ὦ
ἄριστε,
μουσικὸς
ἀνὴρ
ἁρμοττόμενος
|
λύραν |
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ |
| [333] |
φήσεις
δὲ
καὶ
ἀσπίδα
καὶ
|
λύραν |
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν |
| [344] |
πολὺν
τὸν
λόγον·
οὐ
μὴν
|
εἴασάν |
γε
αὐτὸν
οἱ
παρόντες,
ἀλλ' |
| [344] |
γε
αὐτὸν
οἱ
παρόντες,
ἀλλ'
|
ἠνάγκασαν |
ὑπομεῖναί
τε
καὶ
παρασχεῖν
τῶν |
| [345] |
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
|
πᾶσαν |
ἀρχήν,
καθ'
ὅσον
ἀρχή,
μηδενὶ |
| [352] |
ἀλλήλους
γε
καὶ
ἐφ'
οὓς
|
ᾖσαν |
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
ἔπραξαν |
| [352] |
δι'
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν,
|
ὥρμησαν |
δὲ
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ |
| [340] |
ἂν
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
|
ὅταν |
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν; |
| [333] |
χρῆσθαι
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
|
ὅταν |
ἄρα
ἄχρηστον
ᾖ
ἀργύριον,
τότε |
| [343] |
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ
|
ὅταν |
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ |
| [340] |
ἢ
ἄρχων
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε
|
ὅταν |
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ' |
| [347] |
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
|
ὅταν |
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε |
| [333] |
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
καὶ
μὴν
|
ὅταν |
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ |
| [333] |
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
|
ὅταν |
δὲ
χρῆσθαι,
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται. |
| [333] |
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
|
ὅταν |
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ |
| [333] |
Πολέμαρχε,
πρὸς
τὸ
χρῆσθαι
ἀργυρίῳ,
|
ὅταν |
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ
πρίασθαι
ἢ |
| [333] |
δὲ
καὶ
ἀσπίδα
καὶ
λύραν
|
ὅταν |
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι, |
| [333] |
αὐτῷ
(ἡ
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
καὶ
|
ὅταν |
δὴ
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ |
| [347] |
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
|
ὅταν |
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
οἶσθα |
| [340] |
με
οἴει
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
|
ὅταν |
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
σε |
| [333] |
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
|
ὅταν |
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι
ἀλλὰ |
| [343] |
τε
οἰκείοις
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
|
ὅταν |
μηδὲν
ἐθέλῃ
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ |
| [339] |
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
|
ὅταν |
οἱ
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ |
| [333] |
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
|
ὅταν |
οὖν
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ |
| [333] |
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
|
ὅταν |
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ |
| [346] |
(ἆρ'
οὖν
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
|
ὅταν |
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι
ἔγωγε.
οὐκοῦν, |
| [329] |
Κέφαλε,
οἶμαί
σου
τοὺς
πολλούς,
|
ὅταν |
ταῦτα
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ' |
| [343] |
πλέον
εἰσφέρει,
ὁ
δ'
ἔλαττον,
|
ὅταν |
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
οὐδέν, |
| [343] |
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν,
|
ὅταν |
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ |
| [344] |
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει
|
ὅταν |
τις
ἀδικήσας
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί |
| [350] |
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει
|
ἐρωτᾶν, |
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
σοι,
ὥσπερ |
| [336] |
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
|
ἐρωτᾶν |
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς |
| [343] |
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
|
ἐρωτᾶν; |
ὅτι
τοί
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα |
| [330] |
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
περὶ
τῶν
|
ἐν |
Ἅιδου,
ὡς
τὸν
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα |
| [351] |
ἀδικία
καὶ
μίση
καὶ
μάχας
|
ἐν |
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη |
| [339] |
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
|
~ἐν |
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι |
| [349] |
δικαίῳ
προσετίθεμεν,
ἐπειδή
γε
καὶ
|
ἐν |
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ
ἐτόλμησας |
| [348] |
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ
|
ἐν |
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει |
| [342] |
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
|
ἐν |
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ
ἔνι
τις |
| [347] |
τι
ἰόντες
οὐδ'
ὡς
εὐπαθήσοντες
|
ἐν |
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ'
ἀναγκαῖον |
| [333] |
ἑκάστου
ἐν
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
|
ἐν |
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ |
| [328] |
εἰ
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
|
ἐν |
δυνάμει
ἦ
τοῦ
ῥᾳδίως
πορεύεσθαι |
| [332] |
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
|
ἐν |
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ |
| [333] |
πρὸς
τίνος
χρείαν
ἢ
κτῆσιν
|
ἐν |
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν
χρήσιμον
εἶναι; |
| [338] |
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τοῦτο
κρατεῖ
|
ἐν |
ἑκάστῃ
πόλει,
τὸ
ἄρχον;
πάνυ |
| [348] |
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
|
ἐν |
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ
ἤδη
δικαστῶν |
| [351] |
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
|
ἐν |
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις
ἐγγιγνομένη |
| [352] |
οὐχ
οὕτως;
πάνυ
γε.
καὶ
|
ἐν |
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ |
| [351] |
ἐὰν
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
|
ἐν |
ἑνὶ
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ |
| [333] |
ἆρ'
οὐχ
ὁ
πατάξαι
δεινότατος
|
ἐν |
μάχῃ
εἴτε
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ |
| [333] |
δὴ
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
|
ἐν |
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ |
| [347] |
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
καὶ
ὡς
|
ἐν |
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
οὐ
συνῆκα. |
| [344] |
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
|
ἐν |
νῷ
εἶχεν
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς |
| [344] |
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν
λόγον
|
ἐν |
νῷ
ἔχεις
ἀπιέναι
πρὶν
διδάξαι |
| [342] |
ὦ
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς
|
ἐν |
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον
ἄρχων |
| [343] |
αὑτῶν,
καὶ
δὴ
καὶ
τοὺς
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας,
οἳ
ὡς |
| [339] |
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί |
| [345] |
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς |
| [328] |
καὶ
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν
|
ἐν |
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν
παρ' |
| [343] |
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
ἂν
εὕροις
|
ἐν |
τῇ
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον |
| [350] |
ἀνάγκη,
ἔφη.
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
|
ἐν |
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν |
| [349] |
ἁρμοττόμενος
λύραν
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
|
ἐν |
τῇ
ἐπιτάσει
καὶ
ἀνέσει
τῶν |
| [336] |
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
|
ἐν |
τῇ
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
τὴν |
| [346] |
διὰ
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ
πλεῖν
|
ἐν |
τῇ
θαλάττῃ,
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς |
| [329] |
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
|
ἐν |
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ |
| [341] |
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
|
ἐν |
τῇ
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος |
| [336] |
ἴσθι·
εἰ
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
|
ἐν |
τῇ
τῶν
λόγων
σκέψει
ἐγώ |
| [332] |
κυβερνήτης.
τί
δὲ
ὁ
δίκαιος;
|
ἐν |
τίνι
πράξει
καὶ
πρὸς
τί |
| [354] |
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
εἱστιάσθω
|
ἐν |
τοῖς
Βενδιδίοις.
ὑπὸ
σοῦ
γε, |
| [348] |
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
|
ἐν |
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ
οὕτω |
| [340] |
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις·
ἐπεὶ
αὐτίκα
ἰατρὸν |
| [341] |
οἴει
γάρ
με
ἐξ
ἐπιβουλῆς
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε
ἐρέσθαι |
| [343] |
πανταχοῦ
ἔλαττον
ἔχει.
πρῶτον
μὲν
|
ἐν |
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου |
| [343] |
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
ἔλαττον·
ἔπειτα
|
ἐν |
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν,
ὅταν |
| [330] |
ὁ
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
|
ἐν |
τῷ
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα
καὶ |
| [329] |
παντάπασι
γὰρ
τῶν
γε
τοιούτων
|
ἐν |
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται |
| [346] |
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
|
ἐν |
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι |
| [332] |
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
|
ἐν |
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
ἐν
τῷ |
| [332] |
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
|
ἐν |
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
εἶεν· |
| [340] |
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
|
ἐν |
ᾧ
οὐκ
ἔστι
δημιουργός·
ὥστε |
| [345] |
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε
καὶ
θεραπευομένῳ,
|
ἔν |
τε
πολιτικῇ
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ. |
| [331] |
καὶ
ἄλλας
χρείας
πολλάς·
ἀλλὰ
|
ἕν |
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον |
| [327] |
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔτι
|
ἓν |
λείπεται,
τὸ
ἢν
πείσωμεν
ὑμᾶς |
| [340] |
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
|
ἔλεγεν |
ὃ
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ |
| [335] |
ταῦτα
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
|
ἔλεγεν· |
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν |
| [336] |
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
|
ἦγεν, |
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον |
| [334] |
δὴ
τὸν
σὸν
λόγον
τοὺς
|
μηδὲν |
ἀδικοῦντας
δίκαιον
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς, |
| [333] |
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν
|
μηδὲν |
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι
ἀλλὰ
κεῖσθαι; |
| [331] |
μετὰ
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ
δὲ
|
μηδὲν |
ἑαυτῷ
ἄδικον
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς |
| [343] |
οἰκείοις
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν
|
μηδὲν |
ἐθέλῃ
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ
τὸ |
| [354] |
νυνὶ
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
|
μηδὲν |
(εἰδέναι·
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον |
| [345] |
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως
γ'
ἂν
|
μηδὲν |
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω |
| [337] |
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη
ὅπως
|
μηδὲν |
ἐρεῖ
ὧν
ἡγεῖται
ὑπ'
ἀνδρὸς |
| [351] |
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
ἧττον
ἕξει;
|
μηδὲν |
ἧττον
ἐχέτω,
ἔφη.
οὐκοῦν
τοιάνδε |
| [332] |
μέν
τι
δρᾶν,
κακὸν
δὲ
|
μηδέν. |
μανθάνω,
ἦν
δ'
ἐγώ
ὅτι |
| [337] |
λέγεις;
μὴ
ἀποκρίνωμαι
ὧν
προεῖπες
|
μηδέν; |
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
εἰ |
| [333] |
λύραν
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
|
μηδὲν |
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην, |
| [343] |
ἔχειν,
ἐκ
δὲ
τοῦ
δημοσίου
|
μηδὲν |
ὠφελεῖσθαι
διὰ
τὸ
δίκαιον
εἶναι, |
| [328] |
ῥᾳδίως
πορεύεσθαι
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
|
οὐδὲν |
ἂν
σὲ
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι, |
| [337] |
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ.
|
οὐδέν |
γε
κωλύει,
ἦν
δ'
ἐγώ· |
| [341] |
μὲν
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
|
οὐδέν |
γέ
σοι
πλέον
ἔσται·
(οὔτε |
| [330] |
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
|
οὐδὲν |
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
τὸν |
| [349] |
ἀλλ'
οὐ
τὸν
λόγον
ἐλέγχεις;
|
(οὐδέν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλὰ
τόδε |
| [340] |
δ'
ὃς
ὁ
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
|
(οὐδέν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Πολέμαρχε, |
| [351] |
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω, |
| [344] |
δ'
ἐγώ
ἤτοι
ἡμῶν
γε
|
οὐδὲν |
κήδεσθαι,
οὐδέ
τι
φροντίζειν
εἴτε |
| [350] |
λέγειν.
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει;
|
οὐδὲν |
μὰ
Δία,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [340] |
ἐκ
δὲ
τούτων
τῶν
ὁμολογιῶν
|
οὐδὲν |
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
| [343] |
ὅταν
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
|
οὐδέν, |
ὁ
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ |
| [341] |
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
|
(οὐδὲν |
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ |
| [341] |
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
τι
δύνασαι
|
οὐδέν |
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
μὴ |
| [346] |
βούλῃ
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου,
|
οὐδέν |
τι
μᾶλλον,
ἐάν
τις
κυβερνῶν |
| [341] |
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
|
οὐδὲν |
ὢν
καὶ
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν |
| [348] |
ἐγώ,
ὅσα
ἄρτι
Θρασύμαχος
ἀγαθὰ
|
διῆλθεν |
τῷ
τοῦ
ἀδίκου;
ἤκουσα,
ἔφη, |
| [345] |
(καὶ
ἕτερος
ἴσως
τις
ἡμῶν
|
πέπονθεν, |
οὐ
μόνος
ἐγώ·
πεῖσον
οὖν, |
| [343] |
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
|
(ὅθεν |
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω |
| [347] |
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
|
ὅθεν |
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα
ἐπὶ
τὸ |
| [327] |
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου
|
ὄπισθεν |
ὁ
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου, |
| [327] |
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
ἔφη,
|
ὄπισθεν |
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν, |
| [332] |
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς
|
ἔμπροσθεν |
εἰρημένοις,
ἡ
τοῖς
φίλοις
τε |
| [345] |
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ
|
ἔμπροσθεν |
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
τὸν
ὡς
ἀληθῶς |
| [330] |
δέος
καὶ
φροντὶς
περὶ
ὧν
|
ἔμπροσθεν |
οὐκ
εἰσῄει.
οἵ
τε
γὰρ |
| [327] |
πρὸς
τὸ
ἄστυ.
κατιδὼν
οὖν
|
πόρρωθεν |
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
ὁ |
| [350] |
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
|
εἶεν” |
ἐρῶ
καὶ
κατανεύσομαι
καὶ
ἀνανεύσομαι. |
| [337] |
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
|
εἶεν, |
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο |
| [332] |
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
|
εἶεν· |
ἡ
οὖν
δὴ
τίσιν
τί |
| [336] |
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
λέγεις.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ |
| [353] |
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
εἶναι.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ |
| [350] |
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν |
| [341] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
ποιεῖν
συμφέρον.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε· |
| [332] |
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
|
εἶεν· |
μὴ
κάμνουσί
γε
μήν,
ὦ |
| [349] |
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη.
|
εἶεν, |
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
τινα |
| [337] |
ἐγώ·
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
|
δόξειεν. |
(τί
οὖν,
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ |
| [338] |
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
|
εὐδοκιμήσειεν, |
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν
παγκάλην·
προσεποιεῖτο |
| [351] |
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν
ἔτι
τοῦτο
|
ἀγνοήσειεν |
ἀλλ'
οὔ
τι
οὕτως
ἁπλῶς, |
| [350] |
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
|
(πλεονεκτήσειεν |
ἄν,
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως. |
| [351] |
πρᾶξαι
ἄν
τι
δύνασθαι,
εἰ
|
ἀδικοῖεν |
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα,
ἦ
δ' |
| [351] |
ὅς.
τί
δ'
εἰ
μὴ
|
ἀδικοῖεν; |
οὐ
μᾶλλον;
πάνυ
γε.
στάσεις |
| [336] |
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον
|
ἧκεν |
ἐφ'
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ |
| [349] |
ἄρα
ἐστὶν
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
|
ἔοικεν; |
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη.
εἶεν, |
| [334] |
ἄρα
τις
ὁ
δίκαιος,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ἀναπέφανται,
καὶ
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου |
| [335] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
|
ἔοικεν. |
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ
οἱ |
| [350] |
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
ναί.
|
ἔοικεν |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ |
| [334] |
φύλαξ,
τούτου
καὶ
φὼρ
δεινός.
|
ἔοικεν. |
εἰ
ἄρα
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον |
| [334] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
|
ἔοικεν |
εἶναι
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους |
| [328] |
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ
Γλαύκων,
|
ἔοικεν, |
ἔφη,
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
εἰ |
| [350] |
δὲ
ἀνομοίου
τε
καὶ
ἐναντίου.
|
ἔοικεν, |
ἔφη.
ὁ
δὲ
κακός
τε |
| [346] |
αὐτῷ
προσχρώμενοι
ἀπ'
ἐκείνου
ὠφελοῦνται.
|
ἔοικεν, |
ἔφη.
φαμὲν
δέ
γε
τὸ |
| [332] |
τι
ἢ
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
|
ἔοικεν, |
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα |
| [332] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον |
| [333] |
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
|
ἔοικεν. |
ὅταν
οὖν
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ |
| [334] |
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
τε.
|
ἔοικεν |
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ |
| [349] |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐκ
|
ἔοικεν; |
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει,
ἔφη, |
| [341] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐπὶ
τούτῳ
|
πέφυκεν, |
ἐπὶ
τῷ
τὸ
συμφέρον
ἑκάστῳ |
| [352] |
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
|
πέφυκεν |
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν |
| [345] |
μὴ
σύ
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
|
μέν, |
ἃ
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις, |
| [334] |
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
οἱ
|
μὲν |
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
δὲ
κακοὶ |
| [344] |
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
|
μὲν |
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ |
| [345] |
ἃ
βούλεται.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
ἔστω
|
μὲν |
ἄδικος,
δυνάσθω
δὲ
ἀδικεῖν
ἢ |
| [352] |
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν,
πρῶτον
|
μὲν |
ἀδύνατον
αὐτὸ
ποιεῖν
πράττειν
μεθ' |
| [352] |
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
|
μὲν |
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα |
| [353] |
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
|
μὲν |
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
καὶ
ὁ |
| [350] |
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
|
μὲν |
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται
ὢν |
| [353] |
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τῇ
οἰκείᾳ
|
μὲν |
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
εὖ |
| [340] |
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος
ὁμολογεῖ
τοὺς
|
μὲν |
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς
κακὰ
προστάττειν, |
| [339] |
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
οἱ
|
μὲν |
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς
προστάττωσιν, |
| [347] |
Σώκρατες;
ἔφη
ὁ
Γλαύκων·
τοὺς
|
μὲν |
γὰρ
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
τὴν |
| [328] |
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
ἐν
δυνάμει |
| [352] |
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
νῦν.
ὅτι
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
καὶ
ἀμείνους |
| [329] |
ὁ
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
ἂν
|
μὲν |
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι
ὦσιν, |
| [330] |
πάππου
καὶ
τοῦ
πατρός.
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
πάππος
τε
καὶ
ὁμώνυμος |
| [332] |
(τὸ
δίκαιον
ὃ
εἴη.
διενοεῖτο
|
μὲν |
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
ὅτι
τοῦτ' |
| [347] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
τοῦτο
|
μὲν |
δὴ
καὶ
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα· |
| [335] |
δὲ
ἡ
αὐτὴ
θέσις.
φίλος
|
μὲν |
δή,
ὡς
ἔοικε,
τούτῳ
τῷ |
| [338] |
πρὸς
τὸ
αὑτῇ
συμφέρον,
δημοκρατία
|
μὲν |
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς,
καὶ |
| [343] |
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον |
| [354] |
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ;
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
ὁ
δ' |
| [350] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ
ἀγαθῷ, |
| [343] |
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον |
| [348] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τὴν
|
μὲν |
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν |
| [349] |
ἐγώ,
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τοῦ
|
μὲν |
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν |
| [343] |
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ
|
μὲν |
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ
εἰ
μηδεμία |
| [331] |
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
ἔστιν
ἐνίοτε
|
μὲν |
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ
ἀδίκως
ποιεῖν; |
| [343] |
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον
ἔχει.
πρῶτον
|
μὲν |
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις, |
| [350] |
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
|
μὲν |
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
ὁμοίως
δὲ |
| [329] |
μεγάλων
τινῶν
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε
|
μὲν |
εὖ
ζῶντες,
νῦν
δὲ
οὐδὲ |
| [334] |
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς
|
μέν, |
ἔφη,
οὓς
ἄν
τις
ἡγῆται |
| [351] |
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
(εἰ
|
μέν, |
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες |
| [348] |
ἀλλ'
ἃ
νυνδὴ
ἔλεγον.
(τοῦτο
|
μέν, |
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ
βούλει |
| [335] |
δὲ
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς
|
μὲν |
ἐχθροῖς
βλάβην
ὀφείλεσθαι
παρὰ
τοῦ |
| [350] |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
|
μὲν |
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ |
| [338] |
τούτων
μηδὲ
χάριν
ἀποδιδόναι.
ὅτι
|
μέν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
μανθάνω
παρὰ |
| [338] |
ποιεῖν.
καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
|
μὲν |
ἦν
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν, |
| [346] |
εἰ
δεῖ
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
|
μὲν |
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ,
ἡ
δὲ |
| [336] |
εἶναι;
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
|
μὲν |
καὶ
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
ὥρμα |
| [342] |
καὶ
ἀρχομένου
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
|
μὲν |
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ |
| [348] |
ἐπειδή
γε
καὶ
λέγω
ἀδικίαν
|
μὲν |
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
οὔ.
ἀλλὰ |
| [337] |
Σωκράτης
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς
|
μὲν |
μὴ
ἀποκρίνηται,
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου |
| [338] |
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
|
μὲν |
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ |
| [337] |
ὦ
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον
|
μὲν |
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι, |
| [349] |
φρόνιμον
καὶ
πότερον
ἄφρονα;
τὸν
|
μὲν |
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
τὸν
δὲ |
| [346] |
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
ἡ
|
μὲν |
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ |
| [349] |
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ
δίκαιος
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ |
| [350] |
(ὁ
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ |
| [350] |
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφὸς
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐκ
ἐθελήσει
πλεονεκτεῖν,
τοῦ |
| [335] |
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα
|
μέν, |
ὄντα
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ |
| [339] |
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
τοὺς
|
μὲν |
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
τινας |
| [343] |
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις,
(ὁ
|
μὲν |
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει. |
| [337] |
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
σὺ
ἀποκρίνασθαι
|
μὲν |
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ
καὶ |
| [335] |
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ |
| [347] |
ἄλλον
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
|
μὲν |
οὖν
ἔγωγε
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ, |
| [330] |
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
|
μὲν |
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ |
| [332] |
ὅτι
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
ὅ
γε
ὀφείλεται |
| [341] |
Θρασύμαχε·
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
οἴει
γάρ
με |
| [348] |
δικασταὶ
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
σοι, |
| [335] |
ἐχθρὸν
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
ἄν
μοι |
| [331] |
ἂν
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν |
| [348] |
τὰ
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
|
μὲν |
οὖν,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ |
| [330] |
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά |
| [352] |
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
|
μὲν |
οὖν
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ |
| [348] |
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν
καὶ
φημί,
ἔφη,
καὶ |
| [327] |
ἅτε
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
|
μὲν |
οὖν
μοι
καὶ
ἡ
τῶν |
| [353] |
τοῦτο
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
|
μὲν |
οὖν.
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον |
| [341] |
σε
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
|
μὲν |
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
οὐδέν |
| [352] |
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
|
(μὲν |
οὖν
ὅτι
οὕτως
ἔχει
μανθάνω, |
| [341] |
τινος,
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ |
| [332] |
λέγειν
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς |
| [339] |
μή,
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
|
μὲν |
οὖν,
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ |
| [350] |
κακός.
ὁ
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
|
μὲν |
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ |
| [334] |
ὅμως
δίκαιον
τότε
τούτοις
τοὺς
|
μὲν |
πονηροὺς
(ὠφελεῖν,
τοὺς
δὲ
ἀγαθοὺς |
| [348] |
περὶ
αὐτῶν
πῶς
λέγεις;
τὸ
|
μέν |
που
ἀρετὴν
αὐτοῖν
καλεῖς,
τὸ |
| [348] |
τις
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
|
μὲν |
τὴν
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι |
| [332] |
οἴεται
ὀφείλειν
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
|
μέν |
τι
δρᾶν,
κακὸν
δὲ
μηδέν. |
| [332] |
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
|
μέν |
τι,
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ |
| [329] |
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ
λέγουσι
|
μέν |
τι,
οὐ
μέντοι
γε
ὅσον |
| [348] |
βούλομαι;
ἦ
δ'
ὅς.
ἂν
|
μὲν |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀντικατατείναντες |
| [344] |
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον,
τὸ
|
μὲν |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
τὸ
δίκαιον |
| [334] |
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι,
ὠφελεῖν
|
μὲν |
τοὺς
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη,
βλάπτειν |
| [339] |
οὐδ'
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
|
μὲν |
τοῦτο
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις, |
| [338] |
ἔφη,
ὅτι
τῶν
πόλεων
αἱ
|
μὲν |
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται,
αἱ |
| [346] |
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
οἷον
ἰατρικὴ
|
μὲν |
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
ἐν |
| [335] |
λέγειν,
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
|
μὲν |
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ
ποιεῖν, |
| [335] |
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
τὸν
|
μὲν |
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ' |
| [334] |
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
|
μὲν |
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ
γὰρ
αὐτοῖς |
| [336] |
τὸ
φάναι
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
|
μὲν |
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς |
| [333] |
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
ἐν
|
μὲν |
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ
ἀχρηστίᾳ |
| [334] |
τοῦτο,
ὥστε
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς
|
μὲν |
χρηστοὺς
εἶναι
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς |
| [336] |
μὴ
γὰρ
δὴ
οἴου,
εἰ
|
μὲν |
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν
ποτε |
| [331] |
μέντοι
ὅτι
ποτὲ
λέγει,
σὺ
|
μέν, |
ὦ
Πολέμαρχε,
ἴσως
γιγνώσκεις,
ἐγὼ |
| [352] |
γέ
μοι
δοκεῖ,
ἐξ
ὧν
|
εἰρήκαμεν· |
ὅμως
δ'
ἔτι
βέλτιον
σκεπτέον. |
| [346] |
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
|
ὡμολογήσαμεν |
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα |
| [353] |
εἶναι
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ
ἀδικίαν;
|
συνεχωρήσαμεν |
γάρ.
ἡ
μὲν
ἄρα
δικαία |
| [353] |
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε
|
συνεχωρήσαμεν |
ψυχῆς
εἶναι
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ |
| [353] |
ἀρετήν
φαμέν
τινα
ψυχῆς
εἶναι;
|
φαμέν. |
(ἆρ'
οὖν
ποτε,
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [346] |
ἀπ'
ἐκείνου
ὠφελοῦνται.
ἔοικεν,
ἔφη.
|
φαμὲν |
δέ
γε
τὸ
μισθὸν
ἀρνυμένους |
| [346] |
τοσόνδε
εἰπέ·
οὐχὶ
ἑκάστην
μέντοι
|
φαμὲν |
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν |
| [352] |
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα
τούτων
|
φαμὲν |
ἔργα
εἶναι;
πάνυ
γε.
~(τί |
| [352] |
(τε
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
οὕς
|
φαμεν |
ἐρρωμένως
πώποτέ
τι
μετ'
ἀλλήλων |
| [353] |
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
|
φαμέν, |
ἔστι
τι
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ' |
| [353] |
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετήν
|
φαμέν |
τινα
ψυχῆς
εἶναι;
φαμέν.
(ἆρ' |
| [350] |
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
|
ἔφαμεν |
δὲ
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι |
| [334] |
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην
|
ἔφαμεν |
λέγειν.
καὶ
μάλα,
ἔφη,
οὕτω |
| [353] |
αὑτῶν
ἔργον
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
|
(τίθεμεν |
οὖν
καὶ
τἆλλα
πάντα
εἰς |
| [349] |
προσθήσεις
~(ἃ
ἡμεῖς
τῷ
δικαίῳ
|
προσετίθεμεν, |
ἐπειδή
γε
καὶ
ἐν
ἀρετῇ |
| [328] |
ἀλλ'
ἡμεῖς
ἂν
παρὰ
σὲ
|
ᾖμεν· |
νῦν
δέ
σε
χρὴ
πυκνότερον |
| [343] |
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
οὖν
ἐνταῦθα
|
ἦμεν |
τοῦ
λόγου
καὶ
πᾶσι
καταφανὲς |
| [336] |
τε
καὶ
ὁ
Πολέμαρχος
δείσαντες
|
διεπτοήθημεν· |
ὁ
δ'
εἰς
τὸ
μέσον |
| [327] |
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ
καὶ
θεωρήσαντες
|
ἀπῇμεν |
πρὸς
τὸ
ἄστυ.
κατιδὼν
οὖν |
| [353] |
δικαίως
ἂν
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
καὶ
|
φαῖμεν |
ἴδια
ἐκείνης
εἶναι;
οὐδενὶ
ἄλλῳ. |
| [328] |
δ'
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν.
|
ἦιμεν |
οὖν
οἴκαδε
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου, |
| [353] |
ἢ
ψυχῇ
δικαίως
ἂν
αὐτὰ
|
ἀποδοῖμεν |
καὶ
φαῖμεν
ἴδια
ἐκείνης
εἶναι; |
| [328] |
Πολεμάρχου,
καὶ
Λυσίαν
τε
αὐτόθι
|
κατελάβομεν |
καὶ
Εὐθύδημον,
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου |
| [348] |
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ
|
λέγομεν, |
καὶ
ἤδη
δικαστῶν
τινων
τῶν |
| [352] |
ὄντας,
τοῦτο
οὐ
παντάπασιν
ἀληθὲς
|
λέγομεν· |
οὐ
γὰρ
ἂν
ἀπείχοντο
ἀλλήλων |
| [340] |
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
οἶμαι
|
λέγομεν |
τῷ
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι
ὁ |
| [335] |
δικαίῳ
ἢ
ὡς
τὸ
πρῶτον
|
ἐλέγομεν, |
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
τὸν
μὲν |
| [331] |
οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὅπερ
ἄρτι
|
ἐλέγομεν, |
τό
τινος
παρακαταθεμένου
τι
ὁτῳοῦν |
| [346] |
ὠφέλιμον
παρασκευάζει,
ἀλλ'
ὅπερ
πάλαι
|
ἐλέγομεν, |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
παρασκευάζει |
| [336] |
ὅδε,
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἄκοντες
|
ἁμαρτάνομεν. |
μὴ
γὰρ
δὴ
οἴου,
εἰ |
| [336] |
ἡμῖν
ἴσθι·
εἰ
γάρ
τι
|
ἐξαμαρτάνομεν |
ἐν
τῇ
τῶν
λόγων
σκέψει |
| [353] |
οὖν
οὐ
τοῦτο
τούτου
ἔργον
|
θήσομεν; |
θήσομεν
μὲν
οὖν.
νῦν
δὴ |
| [353] |
οὐ
τοῦτο
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
|
θήσομεν |
μὲν
οὖν.
νῦν
δὴ
οἶμαι |
| [331] |
δικαιοσύνην,
πότερα
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ
|
φήσομεν |
εἶναι
ἁπλῶς
οὕτως
καὶ
τὸ |
| [353] |
αὖ
τὸ
ζῆν;
οὐ
ψυχῆς
|
φήσομεν |
ἔργον
εἶναι;
μάλιστά
γ'
ἔφη. |
| [337] |
λέγε·
πάντες
γὰρ
ἡμεῖς
Σωκράτει
|
εἰσοίσομεν. |
(πάνυ
γε
οἶμαι,
ἦ
δ' |
| [334] |
ἔφη,
οὕτω
συμβαίνει.
ἀλλὰ
μεταθώμεθα·
|
κινδυνεύομεν |
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς
τὸν
φίλον |
| [340] |
καθ'
ὅσον
τοῦτ'
ἔστιν
(ὃ
|
προσαγορεύομεν |
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε
κατὰ |
| [348] |
ὡμολόγεις
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
|
εἴχομεν |
ἄν
τι
λέγειν
κατὰ
τὰ |
| [327] |
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι
|
ἐσμέν; |
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἢ
τοίνυν |
| [350] |
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
|
ὡμολογοῦμεν |
γάρ.
ὁ
μὲν
ἄρα
δίκαιος |
| [350] |
καὶ
ἀμαθεῖ.
κινδυνεύει.
ἀλλὰ
μὴν
|
ὡμολογοῦμεν, |
ᾧ
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
εἴη, |
| [327] |
ὄπισθεν
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ
|
περιμενοῦμεν, |
ἦ
δ'
ὃς
ὁ
Γλαύκων. |
| [354] |
οὕτω,
πρὶν
ὃ
τὸ
πρῶτον
|
ἐσκοποῦμεν |
εὑρεῖν,
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ποτ' |
| [334] |
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ
γάρ·
καὶ
οὕτως
|
ἐροῦμεν |
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην |
| [336] |
δὴ
οἴου,
εἰ
μὲν
χρυσίον
|
ἐζητοῦμεν, |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας |
| [348] |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀντικατατείναντες
|
λέγωμεν |
αὐτῷ
λόγον
παρὰ
λόγον,
ὅσα |
| [349] |
λάβῃ;
ἔστι
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
|
λέγωμεν, |
ἔφην·
ὁ
δίκαιος
τοῦ
μὲν |
| [348] |
οὐ
πείθομαι.
βούλει
οὖν
αὐτὸν
|
πείθωμεν, |
ἂν
δυνώμεθά
πῃ
ἐξευρεῖν,
ὡς |
| [353] |
ᾧπερ
καὶ
ἔργον
τι
προστέτακται;
|
ἴωμεν |
δὲ
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
πάλιν· |
| [346] |
δόξαν
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι
καὶ
|
περαίνωμεν. |
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα.
οὐκοῦν |
| [348] |
ὥσπερ
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
|
σκοπῶμεν, |
ἅμα
αὐτοί
τε
δικασταὶ
καὶ |
| [339] |
ἃ
σὺ
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ·
|
σκοπῶμεν |
δὲ
βέλτιον.
οὐχ
ὡμολόγηται
τοὺς |
| [327] |
ἔτι
ἓν
λείπεται,
τὸ
ἢν
|
πείσωμεν |
ὑμᾶς
ὡς
χρὴ
ἡμᾶς
ἀφεῖναι; |
| [337] |
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ,
ἐάντε
ἡμεῖς
|
ἀπαγορεύωμεν |
ἐάντε
μή;
ἄλλο
τι
οὖν, |
| [335] |
δέ,
ὦ
ἑταῖρε,
μὴ
οὕτω
|
φῶμεν, |
βλαπτομένους
εἰς
τὴν
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν |
| [340] |
συμφέρῃ
ἐάντε
μή;
οὕτω
σε
|
φῶμεν |
λέγειν;
ἥκιστά
γε,
ἔφη·
ἀλλὰ |
| [328] |
τε
καὶ
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
|
ἐτύγχανεν |
ἐν
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν |
| [354] |
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε
μοι
νυνὶ
|
γέγονεν |
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
μηδὲν
(εἰδέναι· |
| [328] |
Κέφαλος.
καὶ
μάλα
πρεσβύτης
μοι
|
ἔδοξεν |
εἶναι·
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ |
| [327] |
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων
πομπὴ
|
ἔδοξεν |
εἶναι,
οὐ
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο |
| [329] |
εὖ
οὖν
μοι
καὶ
τότε
|
ἔδοξεν |
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
καὶ
νῦν
οὐχ |
| [331] |
τοι,
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτ'
ἐκεῖνος
|
εἶπεν, |
ὅτι
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ |
| [337] |
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
σαρδάνιον
καὶ
|
εἶπεν· |
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη,
αὕτη
κείνη |
| [337] |
οὕτως
πυνθανομένῳ.
ἀλλ'
εἴ
σοι
|
εἶπεν· |
ὦ
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
μὴ |
| [328] |
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
καὶ
|
εἶπεν· |
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
δὲ
θαμίζεις |
| [332] |
προσῆκον
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι,
τοῦτο
δὲ
|
ὠνόμασεν |
ὀφειλόμενον.
ἀλλὰ
τί
οἴει;
ἔφη. |
| [342] |
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι·
ἐπειδὴ
δὲ
|
ὡμολόγησεν, |
ἄλλο
τι
οὖν,
ἦν
δ' |
| [340] |
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ
ἀμφότερα
θέμενος
|
ὡμολόγησεν |
αὖ
ἐνίοτε
τοὺς
κρείττους
τὰ |
| [330] |
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην
|
ἐποίησεν, |
Λυσανίας
δὲ
ὁ
πατὴρ
ἔτι |
| [330] |
καὶ
σκοπεῖ
εἴ
τινά
τι
|
ἠδίκησεν. |
ὁ
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ |
| [342] |
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι.
|
συνεχώρησεν |
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα
μόγις.
οὐκ |
| [338] |
εἶναι
τὸν
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
|
συνεχώρησεν, |
(κἄπειτα,
αὕτη
δή,
ἔφη,
ἡ |
| [340] |
ἂν
εἴποι
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
|
ἥμαρτεν |
καὶ
ὁ
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον |
| [340] |
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
ὁ
ἄρχων
|
ἥμαρτεν. |
τοιοῦτον
οὖν
δή
σοι
καὶ |
| [340] |
ἰατρὸς
ἐξήμαρτεν
καὶ
ὁ
λογιστὴς
|
ἐξήμαρτεν |
καὶ
ὁ
γραμματιστής·
τὸ
δ' |
| [340] |
ῥήματι
οὕτως,
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
|
ἐξήμαρτεν |
καὶ
ὁ
λογιστὴς
ἐξήμαρτεν
καὶ |
| [344] |
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
|
εἶχεν |
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς
ἡμῶν
καταντλήσας |
| [327] |
ἐγώ,
ἔτι
ἓν
λείπεται,
τὸ
|
ἢν |
πείσωμεν
ὑμᾶς
ὡς
χρὴ
ἡμᾶς |
| [350] |
ἄλλο
βούλει;
οὐδὲν
μὰ
Δία,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἀλλ'
εἴπερ
τοῦτο |
| [330] |
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ.
ἀλλά
μοι
ἔτι |
| [338] |
τὸν
λόγον.
οὐδαμῶς,
ὦ
ἄριστε,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ·
ἀλλὰ
σαφέστερον
εἰπὲ |
| [349] |
οὐ
τὸν
λόγον
ἐλέγχεις;
(οὐδέν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ.
ἀλλὰ
τόδε
μοι |
| [348] |
δ'
ὅς.
ἂν
μὲν
τοίνυν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἀντικατατείναντες
λέγωμεν
αὐτῷ |
| [349] |
ἔφη,
μαντεύῃ.
ἀλλ'
οὐ
μέντοι,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἀποκνητέον
γε
τῷ |
| [348] |
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
σοι,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει.
οὕτως,
ἔφη. |
| [353] |
λέγεις
ἀντὶ
τῆς
ὄψεως.
ἥτις,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
αὐτῶν
ἡ
ἀρετή· |
| [334] |
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους
ἄρα,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
δίκαιον
βλάπτειν,
τοὺς |
| [335] |
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν
ἄρα,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν |
| [337] |
τοῦτο
ἐκείνῳ.
οὐδέν
γε
κωλύει,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ·
εἰ
δ'
οὖν |
| [332] |
οἴει;
ἔφη.
ὦ
πρὸς
Διός,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
εἰ
οὖν
τις |
| [337] |
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ·
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ |
| [339] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
νῦν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
ὃ
λέγεις· |
| [336] |
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
λέγεις.
εἶεν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ
οὐδὲ |
| [341] |
γε.
οὐ
καὶ
ἡ
τέχνη,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἐπὶ
τούτῳ
πέφυκεν, |
| [349] |
ἂν
δύναιτο.
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ |
| [327] |
γένεσθε
ἢ
μένετ'
αὐτοῦ.
οὐκοῦν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἔτι
ἓν
λείπεται, |
| [337] |
τί
ἀξιοῖς
παθεῖν;
τί
ἄλλο,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἢ
ὅπερ
προσήκει |
| [348] |
ἀλλὰ
πάνυ
οὕτω
τίθημι.
τοῦτο,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἤδη
στερεώτερον,
ὦ |
| [344] |
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
ἔχειν;
ἔοικας,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ
ἤτοι
ἡμῶν
γε |
| [342] |
οὕτως,
ἔφη,
φαίνεται.
(οὐκ
ἄρα,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ
τὸ |
| [349] |
καὶ
τοῦτ'
ἔφη,
εὖ.
οὐκοῦν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
καὶ
ἔοικε
τῷ |
| [339] |
δή.
σκόπει,
ἔφη.
ταῦτ'
ἔσται,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ.
καί
μοι
εἰπέ· |
| [352] |
ζῆν.
σκόπει
δή,
ἔφη.
σκοπῶ,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ.
καί
μοι
λέγε· |
| [352] |
μὴ
τοῖσδε
ἀπέχθωμαι.
ἴθι
δή,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὰ
λοιπά |
| [339] |
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη.
(οἴου
τοίνυν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὸ
ἀσύμφορα |
| [328] |
ἵππων
τῇ
θεῷ;
ἀφ'
ἵππων;
|
ἦν |
δ'
ἐγώ·
καινόν
γε
τοῦτο. |
| [335] |
ἦ
δ'
ὅς.
μαχούμεθα
ἄρα,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
κοινῇ
ἐγώ
τε |
| [331] |
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον
εἶναι.
(παγκάλως,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
λέγεις,
ὦ
Κέφαλε. |
| [338] |
μηδὲ
χάριν
ἀποδιδόναι.
ὅτι
μέν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
μανθάνω
παρὰ
τῶν |
| [334] |
φίλον
εἶναι.
νῦν
δὲ
πῶς,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
μεταθώμεθα;
τὸν
δοκοῦντά |
| [345] |
ἐνθῶ
τὸν
λόγον;
μὰ
Δί'
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
μὴ
σύ
γε· |
| [350] |
ἐναντίου.
φαίνεται.
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὁ
ἄδικος
ἡμῖν |
| [350] |
δὲ
ἀνομοίου;
ναί.
ἔοικεν
ἄρα,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὁ
μὲν
δίκαιος |
| [327] |
ἀπιόντες.
οὐ
γὰρ
κακῶς
δοξάζεις,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ.
ὁρᾷς
οὖν
ἡμᾶς, |
| [348] |
ἔγωγε
λυσιτελέστερον
βίον
εἶναι.
~(ἤκουσας,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὅσα
ἄρτι
Θρασύμαχος |
| [330] |
παρέλαβον.
οὗ
τοι
ἕνεκα
ἠρόμην,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὅτι
μοι
ἔδοξας |
| [343] |
γιγνώσκεις.
ὅτι
δὴ
τί
μάλιστα;
|
ἦν |
δ'
ἐγώ.
(ὅτι
οἴει
τοὺς |
| [332] |
δρᾶν,
κακὸν
δὲ
μηδέν.
μανθάνω,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ
ὅτι
οὐ
τὰ |
| [336] |
κοινωνεῖν
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
οὗ
μοι
δοκεῖ |
| [342] |
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι
οὖν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς
οὐδείς, |
| [343] |
τίτθη
σοι
ἔστιν;
τί
δέ;
|
ἦν |
δ'
ἐγώ·
οὐκ
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν |
| [353] |
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
εἶναι.
εἶεν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετὴ |
| [347] |
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
ταῦτα
τοίνυν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα |
| [328] |
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν. |
| [350] |
καὶ
κατανεύσομαι
καὶ
ἀνανεύσομαι.
μηδαμῶς,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
παρά
γε
τὴν |
| [331] |
ἔμοιγε
καλῶς
λέγειν.
ἀλλὰ
μέντοι,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
Σιμωνίδῃ
γε
οὐ |
| [350] |
κακίαν
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
εἶεν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν |
| [341] |
οὐδὲν
ὢν
καὶ
ταῦτα.
ἅδην,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
τῶν
τοιούτων.
ἀλλ' |
| [347] |
τοῦ
δικαίου.
σὺ
οὖν
ποτέρως,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων,
αἱρῇ; |
| [348] |
ἀρέσκει.
οὕτως,
ἔφη.
ἴθι
δή,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι |
| [341] |
τοῦ
κρείττονος
ποιεῖν
συμφέρον.
εἶεν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
δοκῶ |
| [354] |
τοῖς
Βενδιδίοις.
ὑπὸ
σοῦ
γε,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἐπειδή |
| [337] |
σε
ἐρωτᾷ.
σοφὸς
γὰρ
εἶ,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ |
| [351] |
ἔλεγον,
μετὰ
ἀδικίας.
πάνυ
ἄγαμαι,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι |
| [342] |
καὶ
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
μόγις.
οὐκοῦν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
οὐδὲ |
| [345] |
ἀλλ'
εὖ
οἶδα.
τί
δέ,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε;
τὰς |
| [328] |
καὶ
πάνυ
οἰκείους.
καὶ
μήν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε,
χαίρω |
| [330] |
ἂν
ἑαυτῷ
γένοιτο.
πότερον
δέ,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε,
ὧν |
| [341] |
δύναιο.
οὐδέ
γ'
ἂν
ἐπιχειρήσαιμι,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
μακάριε.
ἀλλ' |
| [340] |
ὃς
ὁ
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
(οὐδέν,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Πολέμαρχε,
διαφέρει, |
| [332] |
προσήκει,
κακόν
τι.
ἠινίξατο
ἄρα,
|
ἦν |
δ'
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν,
ὁ |
| [328] |
Παιανιᾶ
καὶ
Κλειτοφῶντα
τὸν
Ἀριστωνύμου·
|
ἦν |
δ'
ἔνδον
καὶ
ὁ
πατὴρ |
| [338] |
καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
|
ἦν |
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος |
| [351] |
μανθάνω,
ἔφην,
ὅτι
σὸς
οὗτος
|
ἦν |
ὁ
λόγος.
ἀλλὰ
τόδε
περὶ |
| [340] |
μοι
εἰπέ,
ὦ
Θρασύμαχε·
τοῦτο
|
ἦν |
ὃ
ἐβούλου
λέγειν
τὸ
δίκαιον, |
| [343] |
τοῦ
λόγου
καὶ
πᾶσι
καταφανὲς
|
ἦν |
ὅτι
ὁ
τοῦ
δικαίου
λόγος |
| [337] |
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
σοι
|
ἦν |
ὅτι
οὐδεὶς
ἀποκρινοῖτο
τῷ
οὕτως |
| [335] |
τοῖς
δὲ
φίλοις
ὠφελίαν,
οὐκ
|
ἦν |
σοφὸς
ὁ
ταῦτα
εἰπών.
οὐ |
| [353] |
καὶ
ἀρετή.
τί
δέ;
ὤτων
|
ἦν |
τι
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν
καὶ |
| [329] |
τὸ
αἴτιον
αἰτιᾶσθαι.
εἰ
γὰρ
|
ἦν |
τοῦτ'
αἴτιον,
κἂν
ἐγὼ
τὰ |
| [328] |
καὶ
πρός
γε
παννυχίδα
ποιήσουσιν,
|
ἣν |
ἄξιον
θεάσασθαι·
ἐξαναστησόμεθα
γὰρ
μετὰ |
| [347] |
ἐὰν
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
|
ἣν |
δείσαντές
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν |
| [352] |
οὓς
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι'
|
ἣν |
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ |
| [328] |
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ
τινὰ
ὁδὸν
προεληλυθότων
|
ἣν |
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως
δεήσει
πορεύεσθαι, |
| [327] |
οὐ
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
πρέπειν
|
ἣν |
οἱ
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι
δὲ |
| [335] |
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς
μὲν
ἐχθροῖς
|
βλάβην |
ὀφείλεσθαι
παρὰ
τοῦ
δικαίου
ἀνδρός, |
| [327] |
~Πολιτεία
Α.
(Σωκράτης
|
κατέβην |
χθὲς
εἰς
Πειραιᾶ
μετὰ
Γλαύκωνος |
| [336] |
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας
|
ἐξεπλάγην |
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί |
| [344] |
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου
|
διαγωγήν, |
ᾗ
ἂν
διαγόμενος
ἕκαστος
ἡμῶν |
| [341] |
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν
καὶ
ταῦτα.
|
ἅδην, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
τῶν
τοιούτων. |
| [335] |
οἱ
δίκαιοι
ἀδίκους;
ἢ
καὶ
|
(συλλήβδην |
ἀρετῇ
οἱ
ἀγαθοὶ
κακούς;
ἀλλὰ |
| [344] |
καὶ
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ
|
(συλλήβδην· |
ὧν
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει
ὅταν |
| [334] |
ἐροῦμεν
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
τὸν
|
Σιμωνίδην |
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
μάλα,
ἔφη, |
| [335] |
ἐάν
τις
αὐτὸ
φῇ
ἢ
|
Σιμωνίδην |
ἢ
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
εἰρηκέναι |
| [334] |
καὶ
καθ'
Ὅμηρον
καὶ
κατὰ
|
Σιμωνίδην |
κλεπτική
τις
εἶναι,
ἐπ'
ὠφελίᾳ |
| [331] |
λόγου
κληρονόμος,
τί
φῂς
τὸν
|
Σιμωνίδην |
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ
δικαιοσύνης; |
| [332] |
οὐχ
οὕτω
λέγειν
φῂς
τὸν
|
Σιμωνίδην; |
πάνυ
μὲν
οὖν.
τί
δέ; |
| [328] |
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ
|
Χαρμαντίδην |
τὸν
Παιανιᾶ
καὶ
Κλειτοφῶντα
τὸν |
| [353] |
ἄλλῳ.
τί
δ'
αὖ
τὸ
|
ζῆν; |
οὐ
ψυχῆς
φήσομεν
ἔργον
εἶναι; |
| [352] |
περὶ
τοῦ
ὅντινα
τρόπον
χρὴ
|
ζῆν. |
σκόπει
δή,
ἔφη.
σκοπῶ,
ἦν |
| [331] |
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον
ἔγωγε
|
θείην |
ἂν
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν |
| [347] |
τὸ
ἄρχειν
ἰέναι
ἀλλὰ
μὴ
|
ἀνάγκην |
περιμένειν
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
τῆς
δὲ |
| [347] |
εἰσι
φιλότιμοι.
δεῖ
δὴ
(αὐτοῖς
|
ἀνάγκην |
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν |
| [330] |
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα
δεῖ
ἐκεῖ
διδόναι
|
(δίκην, |
καταγελώμενοι
τέως,
τότε
δὴ
στρέφουσιν |
| [346] |
οὐ
δῆτα.
τί
δέ;
τὴν
|
ἰατρικὴν |
μισθαρνητικήν,
ἐὰν
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ; |
| [346] |
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς
μᾶλλον
αὐτὴν
|
ἰατρικήν; |
οὐ
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ
γ' |
| [346] |
αὐτῆς
ἡ
δύναμις·
ἢ
τὴν
|
ἰατρικὴν |
σὺ
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν
τὴν |
| [333] |
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
|
μουσικήν; |
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
τἆλλα
δὴ |
| [346] |
δῆτα.
τί
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν
|
μισθαρνητικήν, |
ἐὰν
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ |
| [346] |
τὴν
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
τὴν
|
κυβερνητικὴν |
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ
ἐάνπερ |
| [333] |
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
|
ὁπλιτικὴν |
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ |
| [346] |
ἔφη.
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
τὴν
|
μισθωτικήν, |
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
οὐ |
| [338] |
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν
|
παγκάλην· |
προσεποιεῖτο
δὲ
φιλονικεῖν
πρὸς
τὸ |
| [330] |
μέγιστον
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
|
πολλὴν |
οὐσίαν
κεκτῆσθαι;
ὅ,
ἦ
δ' |
| [329] |
τὸν
τρόπον
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
|
πολλὴν |
οὐσίαν
κεκτῆσθαι·
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις |
| [344] |
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
|
ὅλην |
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ
τὸ |
| [333] |
κρουμάτων;
εἰς
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
|
πλήν |
γ'
ἴσως,
ὦ
Πολέμαρχε,
πρὸς |
| [354] |
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω,
ἔφη.
ἀλλὰ
|
μὴν |
ἄθλιόν
γε
εἶναι
οὐ
λυσιτελεῖ, |
| [344] |
καὶ
πολὺν
τὸν
λόγον·
οὐ
|
μὴν |
εἴασάν
γε
αὐτὸν
οἱ
παρόντες, |
| [328] |
τε
καὶ
πάνυ
οἰκείους.
καὶ
|
μήν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε, |
| [333] |
γε
καρποῦ
κτῆσιν;
ναί.
καὶ
|
μὴν |
καὶ
σκυτοτομική;
ναί.
πρός
γε |
| [354] |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον.
~(ἀλλὰ
|
μὴν |
ὅ
γε
εὖ
ζῶν
μακάριός |
| [334] |
δὲ
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται.
ἀλλὰ
|
μὴν |
οἵ
γε
ἀγαθοὶ
δίκαιοί
τε |
| [333] |
ἱππικός.
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
καὶ
|
μὴν |
ὅταν
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς |
| [334] |
δεινότατος
ἐμποιήσας;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(ἀλλὰ
|
μὴν |
στρατοπέδου
γε
ὁ
αὐτὸς
φύλαξ |
| [348] |
δικαιοσύνην
δ'
οὔ.
ἀλλὰ
τί
|
μήν; |
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
ὅς.
ἦ |
| [342] |
ἐστίν.
φαίνεται,
ἔφη,
οὕτως.
ἀλλὰ
|
μήν, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἄρχουσί
γε
αἱ |
| [332] |
δοκεῖ.
εἶεν·
μὴ
κάμνουσί
γε
|
μήν, |
ὦ
φίλε
Πολέμαρχε,
ἰατρὸς
ἄχρηστος. |
| [350] |
κακῷ
καὶ
ἀμαθεῖ.
κινδυνεύει.
ἀλλὰ
|
μὴν |
ὡμολογοῦμεν,
ᾧ
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος |
| [330] |
πλείω
παρέλαβες
ἢ
ἐπεκτήσω;
(ποῖ'
|
ἐπεκτησάμην, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες;
μέσος
τις |
| [328] |
δὴ
καὶ
σοῦ
ἡδέως
ἂν
|
πυθοίμην |
ὅτι
σοι
φαίνεται
τοῦτο,
ἐπειδὴ |
| [339] |
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως
μὴ
τοῦτο
|
ἀποκρινοίμην |
πρόσεστιν
δὲ
δὴ
αὐτόθι
τὸ |
| [345] |
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα,
καθ'
ὅσον
|
ποιμήν |
ἐστιν,
οὐ
πρὸς
τὸ
τῶν |
| [347] |
ἐθελήσειν
ἄρχειν,
ἢ
ἀργύριον
ἢ
|
τιμήν, |
ἢ
ζημίαν
ἐὰν
μὴ
ἄρχῃ. |
| [344] |
δὴ
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς
πάνυ
|
ἐδεόμην |
τε
καὶ
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε |
| [336] |
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός
τ'
|
ἐγενόμην |
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον
ὑποτρέμων·
ὦ |
| [329] |
καὶ
Σοφοκλεῖ
ποτε
τῷ
ποιητῇ
|
παρεγενόμην |
ἐρωτωμένῳ
ὑπό
τινος·
πῶς,
ἔφη, |
| [341] |
λόγοις
κακουργοῦντά
σε
ἐρέσθαι
ὡς
|
ἠρόμην; |
εὖ
μὲν
οὖν
οἶδα,
ἔφη. |
| [330] |
ἢ
παρέλαβον.
οὗ
τοι
ἕνεκα
|
ἠρόμην, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅτι
μοι |
| [327] |
καὶ
ἐγὼ
μετεστράφην
τε
καὶ
|
ἠρόμην |
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
ἔφη, |
| [354] |
ἡ
ἀδικία
τῆς
δικαιοσύνης,
οὐκ
|
ἀπεσχόμην |
τὸ
μὴ
οὐκ
ἐπὶ
τοῦτο |
| [336] |
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων
αὐτὸν
|
ἐφοβούμην, |
καί
μοι
δοκῶ,
εἰ
μὴ |
| [345] |
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω
δὲ
|
ᾤμην |
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν |
| [340] |
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
|
ᾤμην |
σε
τοῦτο
λέγειν
ὅτε
τοὺς |
| [352] |
ὄντες
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
|
ἐνῆν |
τις
αὐτοῖς
δικαιοσύνη,
ἣ
αὐτοὺς |
| [351] |
δὲ
καὶ
ὑφ'
ἑαυτῇ
ἔχειν
|
δουλωσαμένην; |
πῶς
γὰρ
οὔκ;
ἔφη.
καὶ |
| [345] |
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν
|
ἐσομένην |
ἐκ
τοῦ
ἄρχειν
~ἀλλὰ
(τοῖς |
| [346] |
τινὰ
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ
|
κοινήν, |
οἷον
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ |
| [345] |
ἡμᾶς
ὅτι
οὐκ
ὀρθῶς
βουλευόμεθα
|
δικαιοσύνην |
ἀδικίας
περὶ
πλείονος
ποιούμενοι.
καὶ |
| [350] |
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν
|
δικαιοσύνην |
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
σοφίαν,
τὴν |
| [348] |
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τὴν
μὲν
|
δικαιοσύνην |
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν; |
| [348] |
καὶ
λέγω
ἀδικίαν
μὲν
λυσιτελεῖν,
|
δικαιοσύνην |
δ'
οὔ.
ἀλλὰ
τί
μήν; |
| [336] |
καὶ
διαφθείρειν
τὴν
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
|
δικαιοσύνην |
δὲ
ζητοῦντας,
πρᾶγμα
πολλῶν
χρυσίων |
| [348] |
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ
|
δικαιοσύνην |
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ |
| [353] |
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
εἶναι
|
δικαιοσύνην, |
κακίαν
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ. |
| [348] |
ἦ
δ'
ὅς.
ἦ
τὴν
|
δικαιοσύνην |
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν |
| [332] |
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς
κακῶς
|
δικαιοσύνην |
λέγει;
δοκεῖ
μοι.
τίς
οὖν |
| [333] |
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
|
δικαιοσύνην, |
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν |
| [331] |
Κέφαλε.
τοῦτο
δ'
αὐτό,
τὴν
|
δικαιοσύνην, |
πότερα
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν |
| [333] |
γε.
τί
δὲ
δή;
τὴν
|
δικαιοσύνην |
πρὸς
τίνος
χρείαν
ἢ
κτῆσιν |
| [347] |
πράττει
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
τὴν
|
τέχνην |
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν |
| [341] |
κυβερνήτης
καλεῖται,
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
|
τέχνην |
καὶ
τὴν
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν. |
| [343] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
οὐκ
ἀποκρίνεσθαι
|
χρῆν |
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
ὅτι |
| [328] |
ἡμῖν
καταβαίνων
εἰς
τὸν
Πειραιᾶ.
|
χρῆν |
μέντοι.
εἰ
μὲν
γὰρ
ἐγὼ |
| [338] |
χάριν
ἐκτίνειν,
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ
|
ὅσην |
δύναμαι.
δύναμαι
δὲ
ἐπαινεῖν
μόνον· |
| [330] |
καὶ
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
|
ὅσην |
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν |
| [348] |
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
|
(τὴν |
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ, |
| [348] |
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
|
τὴν |
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι
ἢ |
| [350] |
δὲ
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
|
τὴν |
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ
μέμνησαι,
ὦ |
| [344] |
πάσχειν
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
ὀνειδίζοντες
|
τὴν |
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ |
| [348] |
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
|
τὴν |
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν |
| [331] |
δ'
αὐτό,
τὴν
δικαιοσύνην,
πότερα
|
τὴν |
ἀλήθειαν
αὐτὸ
φήσομεν
εἶναι
ἁπλῶς |
| [340] |
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
|
τὴν |
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν
τῷ |
| [335] |
μὴ
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
|
τὴν |
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ |
| [346] |
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν
|
τὴν |
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ
ἐάνπερ
βούλῃ |
| [350] |
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
εἰς
|
τὴν |
αὐτὴν
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως,
ἔφη, |
| [351] |
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
|
τὴν |
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
ἧττον |
| [342] |
αὑτῆς
οὔτε
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ
|
τὴν |
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖν· |
| [353] |
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
|
τὴν |
αὑτῶν
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ |
| [346] |
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
ἔφη.
οὐκοῦν
|
τήν |
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς
τέχνης |
| [348] |
οὐκοῦν
τὴν
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
|
τὴν |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν;
εἰκός
γ' |
| [350] |
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
σοφίαν,
|
τὴν |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ |
| [348] |
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
τὴν
ἀδικίαν,
|
τὴν |
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις. |
| [347] |
μὲν
γὰρ
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
|
τὴν |
δὲ
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
καὶ |
| [350] |
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
|
τὴν |
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
σοφίαν, |
| [348] |
τοὐναντίον,
ἦ
δ'
ὅς.
ἦ
|
τὴν |
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ |
| [333] |
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
|
τὴν |
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν |
| [331] |
ὦ
Κέφαλε.
τοῦτο
δ'
αὐτό,
|
τὴν |
δικαιοσύνην,
πότερα
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὸ |
| [333] |
πάνυ
γε.
τί
δὲ
δή;
|
τὴν |
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος
χρείαν
ἢ |
| [346] |
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
|
τὴν |
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
ὦ
μακάριε, |
| [351] |
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
|
τὴν |
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται, |
| [351] |
γιγνομένη
πόλις
πόλεως
ἄνευ
δικαιοσύνης
|
τὴν |
δύναμιν
ταύτην
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη |
| [327] |
τε
τῇ
θεῷ
καὶ
ἅμα
|
τὴν |
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι
τίνα
τρόπον |
| [336] |
ἐν
τῇ
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
|
τὴν |
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ
ζητοῦντας, |
| [345] |
τινὰ
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
|
τὴν |
εὐωχίαν,
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ |
| [346] |
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα.
τί
δέ;
|
τὴν |
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
ἐὰν
ἰώμενός
τις |
| [346] |
γὰρ
αὐτῆς
ἡ
δύναμις·
ἢ
|
τὴν |
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν |
| [335] |
τὴν
τῶν
ἵππων;
εἰς
τὴν
|
τῶν |
ἵππων.
ἆρ'
οὖν
καὶ
κύνες |
| [335] |
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
εἰς
τὴν
|
τῶν |
ἵππων
ἀρετήν;
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους
δέ, |
| [335] |
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
εἰς
τὴν
|
τῶν |
ἵππων;
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων. |
| [346] |
ἢ
τὴν
ἰατρικὴν
σὺ
καὶ
|
τὴν |
κυβερνητικὴν
τὴν
αὐτὴν
καλεῖς;
ἢ |
| [335] |
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
εἰς
τὴν
|
τῶν |
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
εἰς
τὴν |
| [335] |
γίγνονται;
χείρους.
ἆρα
εἰς
τὴν
|
τῶν |
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
εἰς
τὴν |
| [348] |
κακίαν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
|
τὴν |
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ |
| [346] |
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
|
τὴν |
μισθωτικήν,
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν. |
| [333] |
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ
|
τὴν |
μουσικήν;
ἀνάγκη.
καὶ
περὶ
τἆλλα |
| [341] |
κατὰ
τὴν
τέχνην
καὶ
τὴν
|
τῶν |
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη.
οὐκοῦν |
| [344] |
ἄλλων
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
|
τὴν |
ὅλην
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ |
| [333] |
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ
χρῆσθαι,
|
τὴν |
ὁπλιτικὴν
καὶ
τὴν
μουσικήν;
ἀνάγκη. |
| [329] |
ταὐτὸν
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
|
τὴν |
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι |
| [328] |
γὰρ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
καὶ
|
τὴν |
παννυχίδα
θεασόμεθα.
καὶ
συνεσόμεθά
τε |
| [330] |
οὐ
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
|
τὴν |
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ' |
| [343] |
ἔλαττον·
ἔπειτα
ἐν
τοῖς
πρὸς
|
τὴν |
πόλιν,
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ |
| [350] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
παρά
γε
|
τὴν |
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε
σοί,
ἔφη, |
| [348] |
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
|
τὴν |
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης |
| [344] |
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
|
τὴν |
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν |
| [347] |
βέλτιστον
πράττει
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
|
τὴν |
τέχνην
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ· |
| [341] |
πλεῖν
κυβερνήτης
καλεῖται,
ἀλλὰ
κατὰ
|
τὴν |
τέχνην
καὶ
τὴν
τῶν
ναυτῶν |
| [335] |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων;
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
οὖν
καὶ |
| [335] |
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων
ἀρετήν;
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους |
| [335] |
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
εἰς
|
τὴν |
τῶν
ἵππων;
εἰς
τὴν
τῶν |
| [335] |
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται
εἰς
|
τὴν |
τῶν
κυνῶν
ἀλλ'
οὐκ
εἰς |
| [335] |
χείρους
γίγνονται;
χείρους.
ἆρα
εἰς
|
τὴν |
τῶν
κυνῶν
ἀρετήν,
ἢ
εἰς |
| [341] |
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
τέχνην
καὶ
|
τὴν |
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη. |
| [331] |
πρὸς
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι
|
τὴν |
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν |
| [330] |
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ |
| [331] |
δὴ
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι
τὴν
|
τῶν |
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν
εἶναι, |
| [330] |
τέως,
τότε
δὴ
στρέφουσιν
αὐτοῦ
|
τὴν |
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς
ὦσιν·
καὶ |
| [345] |
σοι
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
εἰς
|
τὴν |
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
τὸν
λόγον; |
| [344] |
ᾗ
ἂν
διαγόμενος
ἕκαστος
ἡμῶν
|
λυσιτελεστάτην |
ζωὴν
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
οἶμαι, |
| [344] |
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν
|
τελεωτάτην |
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
μὲν |
| [353] |
μὴ
ἔχοντα
τὴν
αὑτῶν
οἰκείαν
|
ἀρετήν, |
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
ἀρετῆς
κακίαν; |
| [335] |
οὐκ
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων
|
ἀρετήν; |
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους
δέ,
ὦ
ἑταῖρε, |
| [348] |
πῶς
λέγεις;
τὸ
μέν
που
|
ἀρετὴν |
αὐτοῖν
καλεῖς,
τὸ
δὲ
κακίαν; |
| [353] |
ταῦτα
εὖ
πράττειν.
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
|
ἀρετήν |
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
εἶναι
δικαιοσύνην, |
| [350] |
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
|
ἀρετὴν |
εἶναι
καὶ
σοφίαν,
τὴν
δὲ |
| [335] |
ἆρα
εἰς
τὴν
τῶν
κυνῶν
|
ἀρετήν, |
ἢ
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων; |
| [348] |
οὔ;
οὐκοῦν
τὴν
μὲν
δικαιοσύνην
|
ἀρετήν, |
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν;
εἰκός |
| [353] |
μάλιστά
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν
καὶ
|
ἀρετήν |
φαμέν
τινα
ψυχῆς
εἶναι;
φαμέν. |
| [335] |
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
τὴν
ἀνθρωπείαν
|
ἀρετὴν |
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
μὲν
οὖν. |
| [329] |
ὥσπερ
λυττῶντά
τινα
καὶ
ἄγριον
|
δεσπότην |
ἀποδράς.
εὖ
οὖν
μοι
καὶ |
| [327] |
τῇ
θεῷ
καὶ
ἅμα
τὴν
|
ἑορτὴν |
βουλόμενος
θεάσασθαι
τίνα
τρόπον
ποιήσουσιν |
| [346] |
ἀρχομένοις;
ἐπεὶ
τοσόνδε
εἰπέ·
οὐχὶ
|
ἑκάστην |
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν |
| [345] |
αὖ
πρὸς
τὸ
(ἀποδόσθαι,
ὥσπερ
|
χρηματιστὴν |
ἀλλ'
οὐ
ποιμένα.
τῇ
δὲ |
| [330] |
δὲ
ὁ
πατὴρ
ἔτι
ἐλάττω
|
αὐτὴν |
ἐποίησε
τῆς
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ |
| [346] |
θαλάττῃ,
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς
μᾶλλον
|
αὐτὴν |
ἰατρικήν;
οὐ
δῆτα,
ἔφη.
οὐδέ |
| [345] |
εἶναι,
οὐδ'
ἐὰν
ἐᾷ
τις
|
αὐτὴν |
καὶ
μὴ
διακωλύῃ
πράττειν
ἃ |
| [346] |
σὺ
καὶ
τὴν
κυβερνητικὴν
τὴν
|
αὐτὴν |
καλεῖς;
ἢ
ἐάνπερ
βούλῃ
ἀκριβῶς |
| [350] |
τῷ
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
εἰς
τὴν
|
αὐτὴν |
πρᾶξιν.
ἀλλ'
ἴσως,
ἔφη,
ἀνάγκη |
| [330] |
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
|
τοσαύτην |
ἐποίησεν,
Λυσανίας
δὲ
ὁ
πατὴρ |
| [351] |
πόλεως
ἄνευ
δικαιοσύνης
τὴν
δύναμιν
|
ταύτην |
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ |
| [340] |
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
|
ταύτην |
τὴν
ἁμαρτίαν;
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν |
| [327] |
ἔφη,
Πολέμαρχος
περιμεῖναι.
καὶ
ἐγὼ
|
μετεστράφην |
τε
καὶ
ἠρόμην
ὅπου
αὐτὸς |
| [341] |
τέχνη.
ἦ
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
|
ἔφην, |
ἂν
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
ἢ |
| [341] |
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ,
|
ἔφην |
ἐγώ,
εἴ
με
ἔροιο
εἰ |
| [337] |
καὶ
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
ἄν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ὦ
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο |
| [351] |
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ
γ'
|
ἔφην, |
εἴπερ
σοφία
τε
καὶ
ἀρετή |
| [349] |
ἔστι
ταῦτα.
ὧδε
δὴ
λέγωμεν,
|
ἔφην· |
ὁ
δίκαιος
τοῦ
μὲν
ὁμοίου |
| [351] |
καὶ
τελεώτατα
οὖσα
ἄδικος.
μανθάνω,
|
ἔφην, |
ὅτι
σὸς
οὗτος
ἦν
ὁ |
| [347] |
τὸν
τῶν
βελτίστων
ἄρα
μισθόν,
|
ἔφην, |
οὐ
συνιεῖς,
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν |
| [348] |
ἃ
νυνδὴ
ἔλεγον.
(τοῦτο
μέν,
|
ἔφην, |
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ
βούλει
λέγειν, |
| [338] |
ἐθελήσεις.
ἐὰν
μάθω
γε
πρῶτον,
|
ἔφην, |
τί
λέγεις·
νῦν
γὰρ
οὔπω |
| [349] |
ἔφη,
εἴρηκας.
ἔστιν
δέ
γε,
|
ἔφην, |
φρόνιμός
τε
καὶ
ἀγαθὸς
ὁ |
| [341] |
τέχνην
καὶ
τὴν
τῶν
ναυτῶν
|
ἀρχήν. |
ἀληθῆ,
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων |
| [345] |
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
|
ἀρχήν, |
καθ'
ὅσον
ἀρχή,
μηδενὶ
ἄλλῳ |
| [343] |
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ
ὅταν
|
ἀρχήν |
τινα
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ
μὲν |
| [330] |
τότε
δὴ
στρέφουσιν
αὐτοῦ
τὴν
|
ψυχὴν |
μὴ
ἀληθεῖς
ὦσιν·
καὶ
αὐτός |
| [345] |
ἔτι
ποιήσω;
ἢ
εἰς
τὴν
|
ψυχὴν |
φέρων
ἐνθῶ
τὸν
λόγον;
μὰ |
| [344] |
ἂν
διαγόμενος
ἕκαστος
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην
|
ζωὴν |
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη |
| [338] |
φανερὸς
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
|
ἵν' |
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν
παγκάλην· |
| [331] |
τοῦτο
λέγων
δοκεῖ
ἔμοιγε
καλῶς
|
λέγειν. |
ἀλλὰ
μέντοι,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [348] |
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ
βούλει
|
λέγειν, |
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ
ἐν |
| [349] |
σκοπούμενον,
ἕως
ἄν
σε
ὑπολαμβάνω
|
λέγειν |
ἅπερ
διανοῇ.
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖς |
| [329] |
αὐτοῦ
εἰπόντος
ταῦτα,
βουλόμενος
ἔτι
|
(λέγειν |
αὐτὸν
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον·
ὦ |
| [350] |
ἀρέσκει,
καὶ
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
|
λέγειν. |
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ' |
| [338] |
ἐάν
τίς
μοι
δοκῇ
εὖ
|
λέγειν, |
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
μάλα, |
| [335] |
ἀδίκου.
παντάπασί
μοι
δοκεῖς
ἀληθῆ
|
λέγειν, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
(εἰ
ἄρα |
| [340] |
ἐάντε
μή;
οὕτω
σε
φῶμεν
|
λέγειν; |
ἥκιστά
γε,
ἔφη·
ἀλλὰ
κρείττω |
| [331] |
ὅρος
ἐστὶν
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
|
λέγειν |
καὶ
ἃ
ἂν
λάβῃ
τις |
| [334] |
τοὐναντίον
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
|
λέγειν. |
καὶ
μάλα,
ἔφη,
οὕτω
συμβαίνει. |
| [350] |
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ
πράττειν
ἢ
|
λέγειν, |
καὶ
οὐ
ταὐτὰ
τῷ
ὁμοίῳ |
| [350] |
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς
|
λέγειν. |
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει;
οὐδὲν |
| [348] |
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
ἄν
τι
|
λέγειν |
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα
λέγοντες·
νῦν |
| [348] |
ἴσως
τοὺς
τὰ
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
|
λέγειν. |
λυσιτελεῖ
μὲν
οὖν,
ἦ
δ' |
| [331] |
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ
|
λέγειν. |
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις.
οὐκ
ἄρα |
| [340] |
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
σε
τοῦτο
|
λέγειν |
ὅτε
τοὺς
ἄρχοντας
ὡμολόγεις
οὐκ |
| [335] |
κακῶς·
νῦν
πρὸς
τούτῳ
ὧδε
|
λέγειν, |
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
μὲν |
| [331] |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς
|
λέγειν |
περὶ
δικαιοσύνης;
ὅτι,
ἦ
δ' |
| [338] |
~ἀλλὰ
σὲ
δὴ
μᾶλλον
(εἰκὸς
|
λέγειν· |
σὺ
γὰρ
δὴ
φῂς
εἰδέναι |
| [349] |
τὰ
δοκοῦντα
περὶ
τῆς
ἀληθείας
|
λέγειν. |
τί
δέ
σοι,
ἔφη,
τοῦτο |
| [340] |
Θρασύμαχε·
τοῦτο
ἦν
ὃ
ἐβούλου
|
λέγειν |
τὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
| [332] |
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
|
λέγειν |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν |
| [345] |
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
|
ὁμολογεῖν |
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
ὅσον
ἀρχή, |
| [347] |
δὴ
ἕνεκα,
ὡς
ἔοικε,
μισθὸν
|
δεῖν |
ὑπάρχειν
τοῖς
μέλλουσιν
ἐθελήσειν
ἄρχειν, |
| [345] |
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα
οὐκέτι
ᾤου
|
δεῖν |
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν |
| [336] |
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις
καὶ
οὐ
|
σπουδάζειν |
ὅτι
μάλιστα
φανῆναι
αὐτό.
οἴου |
| [351] |
ἐγγιγνομένη
μισεῖν
ποιήσει
ἀλλήλους
καὶ
|
στασιάζειν |
καὶ
ἀδυνάτους
εἶναι
κοινῇ
μετ' |
| [352] |
πράττειν
μεθ'
αὑτοῦ
διὰ
τὸ
|
στασιάζειν |
καὶ
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
ἐχθρὸν |
| [346] |
καλεῖς;
ἢ
ἐάνπερ
βούλῃ
ἀκριβῶς
|
διορίζειν, |
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν
τι
μᾶλλον, |
| [341] |
συμφέρον
ἑκάστῳ
ζητεῖν
τε
καὶ
|
ἐκπορίζειν; |
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
οὖν |
| [344] |
γε
οὐδὲν
κήδεσθαι,
οὐδέ
τι
|
φροντίζειν |
εἴτε
χεῖρον
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα |
| [333] |
νόσον
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι,
καὶ
|
λαθεῖν |
οὗτος
δεινότατος
ἐμποιήσας;
ἔμοιγε
δοκεῖ. |
| [344] |
ἀπιέναι
πρὶν
διδάξαι
ἱκανῶς
ἢ
|
μαθεῖν |
εἴτε
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει; |
| [337] |
εἶ,
ἔφη·
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
|
μαθεῖν |
καὶ
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν |
| [337] |
μὴ
εἰδότι;
προσήκει
δέ
που
|
μαθεῖν |
παρὰ
τοῦ
εἰδότος·
καὶ
ἐγὼ |
| [339] |
δὲ
ἀληθὲς
ἢ
μή,
πειράσομαι
|
μαθεῖν. |
τὸ
συμφέρον
μὲν
οὖν,
ὦ |
| [337] |
καὶ
ἐγὼ
οὖν
τοῦτο
ἀξιῶ
|
παθεῖν. |
ἡδὺς
γὰρ
εἶ,
ἔφη·
ἀλλὰ |
| [337] |
δικαιοσύνης,
βελτίω
τούτων;
τί
ἀξιοῖς
|
παθεῖν; |
τί
ἄλλο,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [354] |
τὸ
μὴ
οὐκ
ἐπὶ
τοῦτο
|
ἐλθεῖν |
ἀπ'
ἐκείνου,
ὥστε
μοι
νυνὶ |
| [349] |
ἐγώ,
ἀποκνητέον
γε
τῷ
λόγῳ
|
ἐπεξελθεῖν |
σκοπούμενον,
ἕως
ἄν
σε
ὑπολαμβάνω |
| [332] |
εἰ
μέν
τι,
ἔφη,
δεῖ
|
ἀκολουθεῖν, |
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς
ἔμπροσθεν
εἰρημένοις, |
| [339] |
δὲ
δίκαιον
εἶναι
φῇς
ταῦτα
|
ποιεῖν |
ἃ
ἐκεῖνοι
προσέταξαν
ἆρα
τότε, |
| [335] |
μουσικῇ
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται
|
ποιεῖν; |
ἀδύνατον.
ἀλλὰ
τῇ
ἱππικῇ
οἱ |
| [339] |
λόγον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
|
ποιεῖν |
ἀλλὰ
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ
μὴ |
| [339] |
τοὺς
ἄρχοντας
τοῖς
ἀρχομένοις
προστάττοντας
|
ποιεῖν |
ἄττα
ἐνίοτε
διαμαρτάνειν
τοῦ
ἑαυτοῖς |
| [340] |
τοὺς
ἥττους
τε
καὶ
ἀρχομένους
|
ποιεῖν. |
ἐκ
δὲ
τούτων
τῶν
ὁμολογιῶν |
| [328] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ
|
ποιεῖν. |
ἦιμεν
οὖν
οἴκαδε
εἰς
τοῦ |
| [332] |
οὖν
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους
εὖ
|
ποιεῖν |
καὶ
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς
νόσον |
| [338] |
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ
μὴ
ἄλλως
|
ποιεῖν. |
καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν |
| [332] |
τὸ
τοὺς
φίλους
ἄρα
εὖ
|
ποιεῖν |
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς
κακῶς
δικαιοσύνην |
| [334] |
τοὺς
μηδὲν
ἀδικοῦντας
δίκαιον
κακῶς
|
ποιεῖν. |
μηδαμῶς,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς |
| [339] |
ἀσύμφορον
δήπου
προστάττεται
τοῖς
ἥττοσιν
|
ποιεῖν. |
~(ναὶ
μὰ
Δί'
ἔφη,
ὦ |
| [331] |
μὲν
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ
ἀδίκως
|
ποιεῖν; |
οἷον
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
ἄν |
| [352] |
ὁτῳοῦν,
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸ
|
ποιεῖν |
πράττειν
μεθ'
αὑτοῦ
διὰ
τὸ |
| [341] |
δίκαιον
λέγω,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
ποιεῖν |
συμφέρον.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [344] |
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ
τὸ
|
ποιεῖν |
τὰ
ἄδικα
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν |
| [339] |
ἄρχοντες
δίκαιον
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις
|
ποιεῖν; |
ταῦτ'
οὐχ
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε, |
| [340] |
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
ταῦτα
|
ποιεῖν. |
τὸ
γὰρ
τὰ
κελευόμενα
ποιεῖν, |
| [339] |
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὸ
ἀσύμφορα
|
ποιεῖν |
τοῖς
ἄρχουσί
τε
καὶ
κρείττοσι |
| [335] |
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ
|
ποιεῖν, |
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν
ὄντα |
| [335] |
εἶναι
τὸν
μὲν
φίλον
εὖ
|
ποιεῖν, |
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακῶς·
νῦν |
| [341] |
ὄντος
δίκαιον
ἔσται
τῷ
ἥττονι
|
ποιεῖν. |
τὸν
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
ἔφη,
λόγῳ |
| [339] |
συμβαίνειν
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον
εἶναι
|
ποιεῖν |
τοὐναντίον
ἢ
ὃ
σὺ
λέγεις; |
| [340] |
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ
τὰ
κελευόμενα
|
ποιεῖν, |
ὦ
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων |
| [351] |
εἰ
τοῦτο
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
|
ἐμποιεῖν |
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
καὶ |
| [334] |
δίκαιοί
τε
καὶ
οἷοι
μὴ
|
ἀδικεῖν; |
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ
τὸν
σὸν |
| [352] |
καὶ
ἐφ'
οὓς
ᾖσαν
ἅμα
|
ἀδικεῖν, |
δι'
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν, |
| [345] |
ἔστω
μὲν
ἄδικος,
δυνάσθω
δὲ
|
ἀδικεῖν |
ἢ
τῷ
λανθάνειν
ἢ
τῷ |
| [348] |
γε
τελέως,
ἔφη,
οἷοί
τε
|
ἀδικεῖν, |
πόλεις
τε
καὶ
ἔθνη
δυνάμενοι |
| [336] |
χρυσίων
τιμιώτερον,
ἔπειθ'
οὕτως
ἀνοήτως
|
ὑπείκειν |
ἀλλήλοις
καὶ
οὐ
σπουδάζειν
ὅτι |
| [338] |
ἔχειν
ἀπόκρισιν
παγκάλην·
προσεποιεῖτο
δὲ
|
φιλονικεῖν |
πρὸς
τὸ
ἐμὲ
εἶναι
τὸν |
| [335] |
δοκοῦντα
μέν,
ὄντα
δὲ
μή,
|
δοκεῖν |
ἀλλὰ
μὴ
εἶναι
φίλον.
καὶ |
| [334] |
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ
τοῦτο,
ὥστε
|
δοκεῖν |
αὐτοῖς
πολλοὺς
μὲν
χρηστοὺς
εἶναι |
| [338] |
σοφία·
αὐτὸν
μὲν
μὴ
ἐθέλειν
|
διδάσκειν, |
παρὰ
δὲ
τῶν
ἄλλων
περιιόντα |
| [350] |
σαυτοῦ
δόξαν.
ὥστε
σοί,
ἔφη,
|
ἀρέσκειν, |
ἐπειδήπερ
οὐκ
ἐᾷς
λέγειν.
καίτοι |
| [340] |
ἔφη·
ἀλλὰ
κρείττω
με
οἴει
|
καλεῖν |
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε, |
| [350] |
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
|
ἐθέλειν |
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων |
| [350] |
ἐν
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
|
ἐθέλειν |
ἄν
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ |
| [347] |
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
|
ἐθέλειν |
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα |
| [338] |
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
μὲν
μὴ
|
ἐθέλειν |
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ
τῶν
ἄλλων |
| [346] |
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι
ἔλεγον
μηδένα
|
ἐθέλειν |
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ
τὰ
ἀλλότρια |
| [349] |
ἄριστε,
μουσικὸς
ἀνὴρ
ἁρμοττόμενος
λύραν
|
ἐθέλειν |
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ
ἐπιτάσει |
| [349] |
δικαίου
δοκεῖ
τί
σοι
ἂν
|
ἐθέλειν |
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ |
| [348] |
γε
καὶ
λέγω
ἀδικίαν
μὲν
|
λυσιτελεῖν, |
δικαιοσύνην
δ'
οὔ.
ἀλλὰ
τί |
| [348] |
ὅτι
τις
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
|
λυσιτελεῖν |
μὲν
τὴν
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν |
| [334] |
αὐτοῖς
εἰσιν
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
|
ὠφελεῖν |
ἀγαθοὶ
γάρ·
καὶ
οὕτως
ἐροῦμεν |
| [332] |
πρὸς
τί
ἔργον
δυνατώτατος
φίλους
|
ὠφελεῖν |
καὶ
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
ἐν
τῷ |
| [334] |
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι,
|
ὠφελεῖν |
μὲν
τοὺς
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη, |
| [334] |
δίκαιον
βλάπτειν,
τοὺς
δὲ
δικαίους
|
ὠφελεῖν; |
οὗτος
ἐκείνου
καλλίων
φαίνεται.
πολλοῖς |
| [336] |
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους
|
ὠφελεῖν, |
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
τίνος; |
| [334] |
τότε
τούτοις
τοὺς
μὲν
πονηροὺς
|
(ὠφελεῖν, |
τοὺς
δὲ
ἀγαθοὺς
βλάπτειν;
φαίνεται. |
| [332] |
ἔφη·
τοῖς
γὰρ
φίλοις
οἴεται
|
ὀφείλειν |
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν
τι |
| [334] |
οὓς
ἄν
τις
ἡγῆται
χρηστοὺς
|
φιλεῖν, |
οὓς
δ'
ἂν
πονηροὺς
μισεῖν. |
| [346] |
γίγνηται
διὰ
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ
|
πλεῖν |
ἐν
τῇ
θαλάττῃ,
ἕνεκα
τούτου |
| [346] |
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
ἐν
τῷ
|
πλεῖν, |
καὶ
αἱ
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ |
| [341] |
ναύτης·
οὐ
γὰρ
κατὰ
τὸ
|
πλεῖν |
κυβερνήτης
καλεῖται,
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν |
| [332] |
καὶ
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
|
προσπολεμεῖν |
καὶ
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε |
| [348] |
αὖθις
οὗτος,
καὶ
ἄλλον
ἡμεῖς,
|
ἀριθμεῖν |
δεήσει
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
ὅσα |
| [345] |
δυνάσθω
δὲ
ἀδικεῖν
ἢ
τῷ
|
λανθάνειν |
ἢ
τῷ
διαμάχεσθαι,
ὅμως
ἐμέ |
| [338] |
παρὰ
δὲ
τῶν
ἄλλων
περιιόντα
|
μανθάνειν |
καὶ
τούτων
μηδὲ
χάριν
ἀποδιδόναι. |
| [341] |
καθ'
(ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
μὴ
|
ἁμαρτάνειν, |
μὴ
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ
αὑτῷ |
| [339] |
ἀρχομένοις
προστάττοντας
ποιεῖν
ἄττα
ἐνίοτε
|
διαμαρτάνειν |
τοῦ
ἑαυτοῖς
βελτίστου,
ἃ
δ' |
| [340] |
ἀναμαρτήτους
εἶναι
ἀλλά
τι
καὶ
|
ἐξαμαρτάνειν. |
(συκοφάντης
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ |
| [347] |
ἄρχειν
ἰέναι
ἀλλὰ
μὴ
ἀνάγκην
|
περιμένειν |
αἰσχρὸν
νενομίσθαι
τῆς
δὲ
ζημίας |
| [339] |
ὦ
σοφώτατε
Θρασύμαχε,
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
συμβαίνειν |
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν |
| [345] |
δεῖν
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ
|
πιαίνειν |
οἴει
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα,
καθ' |
| [330] |
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες
|
ἐπαινεῖν |
ἀλλ'
ἢ
τὸν
πλοῦτον.
ἀληθῆ, |
| [338] |
γὰρ
ὅσην
δύναμαι.
δύναμαι
δὲ
|
ἐπαινεῖν |
μόνον·
χρήματα
γὰρ
οὐκ
ἔχω. |
| [335] |
τοῦ
ἐναντίου.
ναί.
οὐδὲ
ξηρότητος
|
ὑγραίνειν |
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
πάνυ
γε. |
| [344] |
τοῦτον
οὖν
σκόπει,
εἴπερ
βούλει
|
κρίνειν |
ὅσῳ
μᾶλλον
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ |
| [338] |
δὲ
οὔ
με
φῂς
χάριν
|
ἐκτίνειν, |
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ
ὅσην
δύναμαι. |
| [343] |
τῶν
βοῶν
ἀγαθὸν
σκοπεῖν
καὶ
|
παχύνειν |
αὐτοὺς
καὶ
θεραπεύειν
πρὸς
ἄλλο |
| [335] |
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
εἰμι
|
κοινωνεῖν |
τῆς
μάχης.
~(ἀλλ'
οἶσθα,
ἦν |
| [347] |
ὁ
μέλλων
καλῶς
τῇ
τέχνῃ
|
πράξειν |
οὐδέποτε
αὑτῷ
τὸ
βέλτιστον
πράττει |
| [327] |
εἶναι,
οὐ
μέντοι
ἧττον
ἐφαίνετο
|
πρέπειν |
ἣν
οἱ
Θρᾷκες
ἔπεμπον.
(προσευξάμενοι |
| [341] |
τὸν
κρείττονα,
τὸν
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
ἢ
τὸν
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ |
| [338] |
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν
|
εἰπεῖν |
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν |
| [329] |
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
|
εἰπεῖν, |
καὶ
νῦν
οὐχ
ἧττον.
παντάπασι |
| [338] |
δὴ
φῂς
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
|
εἰπεῖν. |
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ |
| [350] |
φαίης.
ἢ
οὖν
ἔα
με
|
εἰπεῖν |
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει |
| [341] |
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
|
εἰπεῖν |
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς, |
| [343] |
πρόβατα
διατεθείη,
καὶ
ἄλλο
τι
|
σκοπεῖν |
αὐτοὺς
διὰ
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας |
| [343] |
ἢ
τὸ
τῶν
βοῶν
ἀγαθὸν
|
σκοπεῖν |
καὶ
παχύνειν
αὐτοὺς
καὶ
θεραπεύειν |
| [342] |
τὴν
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
συμφέρον
|
σκοπεῖν· |
οὔτε
γὰρ
πονηρία
οὔτε
ἁμαρτία |
| [338] |
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
σε
εὖ
|
ἐρεῖν. |
(ἄκουε
δή,
ἦ
δ'
ὅς. |
| [329] |
ἡγεῖσθαί
σε
ῥᾳδίως
τὸ
γῆρας
|
φέρειν |
οὐ
διὰ
τὸν
τρόπον
ἀλλὰ |
| [340] |
ὃ
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ
|
συμφέρειν· |
τοῦτο
ποιητέον
εἶναι
τῷ
ἥττονι, |
| [336] |
ἀλλήλοις
ἐν
τῇ
ζητήσει
καὶ
|
διαφθείρειν |
τὴν
εὕρεσιν
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ |
| [351] |
ἄδικον
εἶναι
καὶ
ἄλλας
πόλεις
|
ἐπιχειρεῖν |
δουλοῦσθαι
ἀδίκως
καὶ
καταδεδουλῶσθαι,
πολλὰς |
| [341] |
εἶπον,
οὕτω
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
|
ἐπιχειρεῖν |
λέοντα
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν |
| [344] |
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
σμικρὸν
οἴει
|
ἐπιχειρεῖν |
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου
διαγωγήν, |
| [350] |
οὖν
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι
|
(δημηγορεῖν |
ἄν
με
φαίης.
ἢ
οὖν |
| [348] |
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ
καὶ
|
μετρεῖν |
ὅσα
ἑκάτεροι
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν, |
| [354] |
πρὶν
ὃ
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
|
εὑρεῖν, |
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ποτ'
ἐστίν, |
| [348] |
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά
πῃ
|
ἐξευρεῖν, |
ὡς
οὐκ
ἀληθῆ
λέγει;
πῶς |
| [341] |
με,
εἶπον,
οὕτω
μανῆναι
ὥστε
|
ξυρεῖν |
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον; |
| [347] |
μισθὸν
δεῖν
ὑπάρχειν
τοῖς
μέλλουσιν
|
ἐθελήσειν |
ἄρχειν,
ἢ
ἀργύριον
ἢ
τιμήν, |
| [330] |
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι
|
τελευτήσειν, |
εἰσέρχεται
αὐτῷ
δέος
καὶ
φροντὶς |
| [334] |
φιλεῖν,
οὓς
δ'
ἂν
πονηροὺς
|
μισεῖν. |
ἆρ'
οὖν
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ |
| [351] |
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις
ἐγγιγνομένη
|
μισεῖν |
ποιήσει
ἀλλήλους
καὶ
στασιάζειν
καὶ |
| [343] |
γνωρίμοις,
ὅταν
μηδὲν
ἐθέλῃ
αὐτοῖς
|
ὑπηρετεῖν |
παρὰ
τὸ
δίκαιον·
τῷ
δὲ |
| [342] |
προσήκει
τέχνῃ
ἄλλῳ
τὸ
συμφέρον
|
ζητεῖν |
ἢ
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
ἐστίν, |
| [341] |
ἐπὶ
τῷ
τὸ
συμφέρον
ἑκάστῳ
|
ζητεῖν |
τε
καὶ
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ, |
| [347] |
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
μισθὸν
|
αἰτεῖν, |
ὅτι
ὁ
μέλλων
καλῶς
τῇ |
| [350] |
πόσει
ἐθέλειν
ἄν
τι
ἰατρικοῦ
|
πλεονεκτεῖν |
ἢ
ἀνδρὸς
ἢ
πράγματος;
οὐ |
| [349] |
ἐπιτάσει
καὶ
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν
|
πλεονεκτεῖν |
ἢ
ἀξιοῦν
πλέον
ἔχειν;
οὐκ |
| [349] |
δὲ
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ
ἂν
|
πλεονεκτεῖν |
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι,
ἢ |
| [349] |
ἄδικος;
ἆρα
ἀξιοῖ
τοῦ
δικαίου
|
πλεονεκτεῖν |
καὶ
τῆς
δικαίας
πράξεως;
πῶς |
| [350] |
τοῦ
μὲν
ὁμοίου
οὐκ
ἐθελήσει
|
πλεονεκτεῖν, |
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου
τε
καὶ |
| [344] |
νυνδὴ
ἔλεγον,
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
|
πλεονεκτεῖν· |
τοῦτον
οὖν
σκόπει,
εἴπερ
βούλει |
| [341] |
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
καὶ
|
συκοφαντεῖν |
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας, |
| [341] |
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
δοκῶ
σοι
|
συκοφαντεῖν; |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
οἴει |
| [335] |
γε.
οὐδὲ
δὴ
τοῦ
ἀγαθοῦ
|
βλάπτειν |
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
ὁ |
| [335] |
πονηρούς
τε
καὶ
ἐχθροὺς
δεῖ
|
βλάπτειν. |
βλαπτόμενοι
δ'
ἵπποι
βελτίους
ἢ |
| [334] |
μὲν
τοὺς
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη,
|
βλάπτειν |
δὲ
τοὺς
ἐχθρούς.
(φίλους
δὲ |
| [332] |
δυνατώτατος
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ
ἐχθροὺς
|
βλάπτειν; |
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
ἐν |
| [335] |
γε.
οὐκ
ἄρα
τοῦ
δικαίου
|
βλάπτειν |
ἔργον,
ὦ
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον |
| [335] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς
|
βλάπτειν |
καὶ
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων;
καὶ
πάνυ |
| [335] |
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν
ὄντα
|
βλάπτειν; |
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
οὕτως |
| [334] |
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους
|
βλάπτειν |
πονηροὶ
γὰρ
αὐτοῖς
εἰσιν
τοὺς |
| [335] |
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν
ἐφάνη
ὂν
|
βλάπτειν. |
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
ὅς.
μαχούμεθα |
| [336] |
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
|
βλάπτειν; |
τίνος;
ἔφη.
οἶμαι
αὐτὸ
Περιάνδρου |
| [334] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
δίκαιον
|
βλάπτειν, |
τοὺς
δὲ
δικαίους
ὠφελεῖν;
οὗτος |
| [334] |
πονηροὺς
(ὠφελεῖν,
τοὺς
δὲ
ἀγαθοὺς
|
βλάπτειν; |
φαίνεται.
ἀλλὰ
μὴν
οἵ
γε |
| [334] |
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
φυλάττειν,
καὶ
|
κλέπτειν |
δεινός.
ὡς
γοῦν
ὁ
λόγος, |
| [349] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀτεχνῶς
νῦν
οὐ
|
σκώπτειν, |
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα
περὶ
τῆς |
| [339] |
που,
ἔφη,
οἷοί
τι
καὶ
|
ἁμαρτεῖν. |
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
τοὺς |
| [339] |
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί
τι
καὶ
|
ἁμαρτεῖν; |
πάντως
που,
ἔφη,
οἷοί
τι |
| [331] |
ἐγώ,
Σιμωνίδῃ
γε
οὐ
ῥᾴδιον
|
ἀπιστεῖν |
σοφὸς
γὰρ
καὶ
θεῖος
ἀνήρ |
| [333] |
καὶ
ὅταν
δὴ
δρέπανον
δέῃ
|
φυλάττειν, |
ἡ
δικαιοσύνη
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ |
| [334] |
ἄρα
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον
δεινὸς
|
φυλάττειν, |
καὶ
κλέπτειν
δεινός.
ὡς
γοῦν |
| [333] |
ἀσπίδα
καὶ
λύραν
ὅταν
δέῃ
|
φυλάττειν |
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι |
| [345] |
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ
διακωλύῃ
|
πράττειν |
ἃ
βούλεται.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
ἔστω |
| [352] |
τελέως
ἄδικοι
τελέως
εἰσὶ
καὶ
|
πράττειν |
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν
οὖν
ὅτι |
| [353] |
δὲ
ἀγαθῇ
πάντα
ταῦτα
εὖ
|
πράττειν. |
ἀνάγκη.
οὐκοῦν
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν |
| [350] |
ἢ
ὅσα
ἄλλος
ἐπιστήμων
ἢ
|
πράττειν |
ἢ
λέγειν,
καὶ
οὐ
ταὐτὰ |
| [352] |
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸ
ποιεῖν
|
πράττειν |
μεθ'
αὑτοῦ
διὰ
τὸ
στασιάζειν |
| [352] |
φαίνονται,
οἱ
δὲ
ἄδικοι
οὐδὲ
|
πράττειν |
μετ'
ἀλλήλων
οἷοί
(τε
ἀλλὰ |
| [352] |
σοφώτεροι
καὶ
ἀμείνους
καὶ
δυνατώτεροι
|
πράττειν |
οἱ
δίκαιοι
φαίνονται,
οἱ
δὲ |
| [351] |
ἀδυνάτους
εἶναι
κοινῇ
μετ'
(ἀλλήλων
|
πράττειν; |
πάνυ
γε.
τί
δὲ
ἂν |
| [352] |
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν
|
πράττειν |
ποιήσει
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα |
| [340] |
μὲν
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς
κακὰ
|
προστάττειν, |
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
ταῦτα |
| [340] |
τοὺς
κρείττους
τὰ
αὑτοῖς
ἀσύμφορα
|
κελεύειν |
τοὺς
ἥττους
τε
καὶ
ἀρχομένους |
| [343] |
σκοπεῖν
καὶ
παχύνειν
αὐτοὺς
καὶ
|
θεραπεύειν |
πρὸς
ἄλλο
τι
βλέποντας
ἢ |
| [332] |
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
ἐν
τῷ
|
συμμαχεῖν, |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
εἶεν·
μὴ
κάμνουσί |
| [349] |
ἔφη,
ὅς
γε
πάντων
πλέον
|
ἔχειν |
ἀξιοῖ;
οὐκοῦν
καὶ
ἀδίκου
γε |
| [338] |
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
|
ἔχειν |
ἀπόκρισιν
παγκάλην·
προσεποιεῖτο
δὲ
φιλονικεῖν |
| [351] |
πολλὰς
δὲ
καὶ
ὑφ'
ἑαυτῇ
|
ἔχειν |
δουλωσαμένην;
πῶς
γὰρ
οὔκ;
ἔφη. |
| [338] |
γὰρ
δὴ
φῂς
εἰδέναι
καὶ
|
ἔχειν |
εἰπεῖν.
μὴ
οὖν
ἄλλως
ποίει, |
| [343] |
γε
οἰκεῖα
δι'
ἀμέλειαν
μοχθηροτέρως
|
ἔχειν, |
ἐκ
δὲ
τοῦ
δημοσίου
μηδὲν |
| [344] |
ἔφη
ὁ
Θρασύμαχος,
τουτὶ
ἄλλως
|
ἔχειν; |
ἔοικας,
ἦν
δ'
ἐγώ
ἤτοι |
| [346] |
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν
|
ἔχειν; |
καί,
ὦ
μακάριε,
μὴ
παρὰ |
| [349] |
μὲν
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ
πλέον
|
ἔχειν |
μηδὲ
βούλεται
ὁ
δίκαιος,
τοῦ |
| [348] |
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι
ῥᾴδιον
|
ἔχειν |
ὅτι
τις
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ |
| [349] |
τί
σοι
ἂν
ἐθέλειν
πλέον
|
ἔχειν; |
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ
γὰρ
ἂν |
| [349] |
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀξιοῦν
πλέον
|
ἔχειν; |
οὐκ
ἔμοιγε.
τί
δέ;
ἀμούσου; |
| [350] |
ἔφη,
ἀνάγκη
τοῦτό
γε
οὕτως
|
ἔχειν. |
τί
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ |
| [347] |
ἄλλου
ἢ
ἄλλον
ὠφελῶν
πράγματα
|
ἔχειν. |
τοῦτο
μὲν
οὖν
ἔγωγε
οὐδαμῇ |
| [345] |
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν
ἐσομένην
ἐκ
τοῦ
|
ἄρχειν |
~ἀλλὰ
(τοῖς
ἀρχομένοις;
ἐπεὶ
τοσόνδε |
| [345] |
οὐκ
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς
ἐθέλει
|
ἄρχειν |
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς |
| [347] |
δεῖν
ὑπάρχειν
τοῖς
μέλλουσιν
ἐθελήσειν
|
ἄρχειν, |
ἢ
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
ἢ |
| [347] |
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν
|
ἄρχειν. |
ἢ
οὐκ
οἶσθα
ὅτι
τὸ |
| [347] |
ἄρχεσθαι,
ἐὰν
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
|
ἄρχειν· |
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται
ἄρχειν, |
| [347] |
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα
ἐπὶ
τὸ
|
ἄρχειν |
ἰέναι
ἀλλὰ
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν |
| [353] |
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
|
ἄρχειν |
καὶ
βουλεύεσθαι
καὶ
τὰ
τοιαῦτα |
| [347] |
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ
νυνὶ
τὸ
|
ἄρχειν, |
καὶ
ἐνταῦθ'
ἂν
καταφανὲς
γενέσθαι |
| [353] |
ἀνάγκη
ἄρα
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς
|
ἄρχειν |
καὶ
ἐπιμελεῖσθαι,
τῇ
δὲ
ἀγαθῇ |
| [346] |
ἄρτι
ἔλεγον
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα
|
ἄρχειν |
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι |
| [345] |
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
ἑκόντας
οἴει
|
ἄρχειν; |
μὰ
Δί'
οὔκ,
ἔφη,
ἀλλ' |
| [347] |
καὶ
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
|
ἄρχειν |
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα
ἐπὶ |
| [347] |
ἐγώ,
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
|
ἄρχειν |
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε
τιμῆς·
οὔτε |
| [347] |
ἄρχειν·
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται
|
ἄρχειν, |
ὅταν
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ |
| [347] |
καὶ
τότε
ἔρχονται
ἐπὶ
τὸ
|
ἄρχειν |
οὐχ
ὡς
ἐπ'
ἀγαθόν
τι |
| [347] |
περιμάχητον
ἂν
εἶναι
τὸ
μὴ
|
ἄρχειν |
ὥσπερ
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν,
καὶ |
| [347] |
ἕνεκα,
ὡς
ἔοικε,
μισθὸν
δεῖν
|
ὑπάρχειν |
τοῖς
μέλλουσιν
ἐθελήσειν
ἄρχειν,
ἢ |
| [337] |
δ'
ἐγώ,
ἢ
ὅπερ
προσήκει
|
πάσχειν |
τῷ
μὴ
εἰδότι;
προσήκει
δέ |
| [344] |
ποιεῖν
τὰ
ἄδικα
ἀλλὰ
τὸ
|
πάσχειν |
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν |
| [344] |
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
τε
καὶ
|
παρασχεῖν |
τῶν
εἰρημένων
λόγον.
καὶ
δὴ |
| [335] |
οὐ
γὰρ
θερμότητος
οἶμαι
ἔργον
|
ψύχειν |
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
ναί.
οὐδὲ |
| [353] |
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
|
πάλιν· |
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι
τι
ἔργον; |
| [330] |
δι'
αὑτὸν
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
|
πόλιν |
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ'
ἂν |
| [351] |
καὶ
λέγε·
δοκεῖς
ἂν
ἢ
|
πόλιν |
ἢ
στρατόπεδον
ἢ
λῃστὰς
ἢ |
| [343] |
ἔπειτα
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν
|
πόλιν, |
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν, |
| [351] |
ἐπιθυμῶ,
ἀλλὰ
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι·
|
(πόλιν |
φαίης
ἂν
ἄδικον
εἶναι
καὶ |
| [346] |
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
τὴν
|
δύναμιν |
ἔχειν;
καί,
ὦ
μακάριε,
μὴ |
| [351] |
μῶν
μὴ
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς
|
δύναμιν, |
ἢ
οὐδὲν
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν |
| [351] |
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν
|
δύναμιν, |
οἵαν,
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε |
| [351] |
πόλις
πόλεως
ἄνευ
δικαιοσύνης
τὴν
|
δύναμιν |
ταύτην
ἕξει,
ἢ
ἀνάγκη
αὐτῇ |
| [350] |
γάρ.
ὁ
μὲν
ἄρα
δίκαιος
|
ἡμῖν |
ἀναπέφανται
ὢν
ἀγαθός
τε
καὶ |
| [332] |
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
ἂν
οἴει
|
ἡμῖν |
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι,
ἔφη, |
| [344] |
εἰδέναι.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
προθυμοῦ
καὶ
|
ἡμῖν |
ἐνδείξασθαι
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται |
| [348] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀπόκριναι
|
ἡμῖν |
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν
ἀδικίαν |
| [335] |
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
|
ἡμῖν |
ἐφάνη
ὂν
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ |
| [336] |
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς
|
ἡμῖν |
ἴσθι·
εἰ
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν |
| [328] |
ὦ
Σώκρατες,
οὐ
δὲ
θαμίζεις
|
ἡμῖν |
καταβαίνων
εἰς
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν |
| [345] |
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
|
ἡμῖν |
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
ὅσον |
| [350] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
|
ἡμῖν |
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ
δὴ |
| [346] |
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν
τινὰ
|
ἡμῖν |
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
οἷον |
| [341] |
μακάριε.
ἀλλ'
ἵνα
μὴ
αὖθις
|
ἡμῖν |
τοιοῦτον
ἐγγένηται,
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις |
| [338] |
τοῦτο
τὸ
(σιτίον
εἶναι
καὶ
|
ἡμῖν |
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου
συμφέρον
ἅμα |
| [350] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ
ἄδικος
|
ἡμῖν |
τοῦ
ἀνομοίου
τε
καὶ
ὁμοίου |
| [336] |
τί
εὐηθίζεσθε
πρὸς
ἀλλήλους
ὑποκατακλινόμενοι
|
ὑμῖν |
αὐτοῖς;
ἀλλ'
εἴπερ
ὡς
ἀληθῶς |
| [331] |
ἔφη
ὁ
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
|
ὑμῖν |
τὸν
λόγον·
δεῖ
γάρ
με |
| [350] |
ὁμοίῳ
ἑαυτῷ
εἰς
τὴν
αὐτὴν
|
πρᾶξιν. |
ἀλλ'
ἴσως,
ἔφη,
ἀνάγκη
τοῦτό |
| [348] |
λέγεις;
τὸ
μέν
που
ἀρετὴν
|
αὐτοῖν |
καλεῖς,
τὸ
δὲ
κακίαν;
πῶς |
| [351] |
γε.
τί
δὲ
ἂν
ἐν
|
δυοῖν |
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
καὶ
μισήσουσιν |
| [338] |
περιιόντα
μανθάνειν
καὶ
τούτων
μηδὲ
|
χάριν |
ἀποδιδόναι.
ὅτι
μέν,
ἦν
δ' |
| [338] |
ὅτι
δὲ
οὔ
με
φῂς
|
χάριν |
ἐκτίνειν,
ψεύδῃ·
ἐκτίνω
γὰρ
ὅσην |
| [344] |
λόγον
ἐν
νῷ
ἔχεις
ἀπιέναι
|
πρὶν |
διδάξαι
ἱκανῶς
ἢ
μαθεῖν
εἴτε |
| [354] |
καὶ
ἐγώ
μοι
δοκῶ
οὕτω,
|
πρὶν |
ὃ
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν, |
| [354] |
τοῦ
ἀεὶ
παραφερομένου
ἀπογεύονται
ἁρπάζοντες,
|
πρὶν |
τοῦ
προτέρου
μετρίως
ἀπολαῦσαι,
καὶ |
| [339] |
νόμους
τιθέναι
τοὺς
μὲν
ὀρθῶς
|
τιθέασιν, |
τοὺς
δέ
τινας
οὐκ
ὀρθῶς; |
| [334] |
ἄρα,
ὦ
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
ὅσοι
|
διημαρτήκασιν |
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι
τοὺς |
| [344] |
τις
πρὸς
τοῖς
τῶν
πολιτῶν
|
χρήμασιν |
καὶ
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος
δουλώσηται,
ἀντὶ |
| [332] |
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι,
ἔφη,
ἡ
|
σώμασιν |
φάρμακά
τε
καὶ
σιτία
καὶ |
| [352] |
πρᾶξαι
ἀδίκους
ὄντας,
τοῦτο
οὐ
|
παντάπασιν |
ἀληθὲς
λέγομεν·
οὐ
γὰρ
ἂν |
| [329] |
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ
χαλάσωσιν,
|
παντάπασιν |
τὸ
τοῦ
Σοφοκλέους
γίγνεται,
(δεσποτῶν |
| [329] |
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ
παραμύθιά
|
φασιν |
εἶναι.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις·
οὐ |
| [328] |
ὃ
δὴ
ἐπὶ
γήραος
οὐδῷ”
|
φασιν |
εἶναι
οἱ
ποιηταί,
πότερον
χαλεπὸν |
| [333] |
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς
εἰς
πεττῶν
|
θέσιν, |
ἢ
ὁ
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός. |
| [333] |
ἀλλ'
εἰς
πλίνθων
καὶ
λίθων
|
θέσιν |
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερός
τε
καὶ |
| [343] |
δὴ
καὶ
τοὺς
ἐν
ταῖς
|
πόλεσιν |
ἄρχοντας,
οἳ
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχουσιν, |
| [339] |
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
|
πόλεσιν |
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί
τι
καὶ |
| [339] |
ὃ
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
|
πόλεσιν |
ταὐτὸν
εἶναι
δίκαιον,
τὸ
τῆς |
| [345] |
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
ἐν
ταῖς
|
πόλεσιν, |
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς
ἄρχοντας,
ἑκόντας |
| [336] |
τῇ
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
τὴν
|
εὕρεσιν |
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ
ζητοῦντας,
πρᾶγμα |
| [333] |
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος
χρείαν
ἢ
|
κτῆσιν |
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν
χρήσιμον |
| [333] |
οὔ;
ναί.
πρός
γε
καρποῦ
|
κτῆσιν; |
ναί.
καὶ
μὴν
καὶ
σκυτοτομική; |
| [333] |
γε
ὑποδημάτων
ἂν
οἶμαι
φαίης
|
κτῆσιν; |
πάνυ
γε.
τί
δὲ
δή; |
| [331] |
ἔγωγε
τίθημι
τὴν
τῶν
χρημάτων
|
κτῆσιν |
πλείστου
ἀξίαν
εἶναι,
οὔ
(τι |
| [334] |
πάππον
Αὐτόλυκον
ἀγαπᾷ
τε
καί
|
φησιν |
αὐτὸν
πάντας
ἀνθρώπους
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ |
| [335] |
ἄρα
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
|
φησίν |
τις
δίκαιον
εἶναι,
τοῦτο
δὲ |
| [339] |
εἶναι;
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ
ἀναμάρτητοί
|
εἰσιν |
οἱ
ἄρχοντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν |
| [352] |
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί
|
εἰσιν, |
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι, |
| [330] |
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
|
εἰσίν, |
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ |
| [342] |
τέχναι
καὶ
κρατοῦσιν
ἐκείνου
οὗπέρ
|
εἰσιν |
τέχναι.
συνεχώρησεν
ἐνταῦθα
καὶ
μάλα |
| [334] |
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ
γὰρ
αὐτοῖς
|
εἰσιν |
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς
ὠφελεῖν
ἀγαθοὶ |
| [352] |
γάρ;
ναί.
δίκαιοι
δέ
γ'
|
εἰσίν, |
ὦ
φίλε,
καὶ
οἱ
θεοί; |
| [345] |
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ
|
αὐτοῖσιν |
ὠφελίαν
ἐσομένην
ἐκ
τοῦ
ἄρχειν |
| [330] |
ἀγαπῶ
ἐὰν
μὴ
ἐλάττω
καταλίπω
|
τούτοισιν, |
ἀλλὰ
βραχεῖ
γέ
τινι
πλείω |
| [338] |
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
ἔχειν
|
ἀπόκρισιν |
παγκάλην·
προσεποιεῖτο
δὲ
φιλονικεῖν
πρὸς |
| [337] |
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν
|
ἀπόκρισιν |
παρὰ
πάσας
ταύτας
περὶ
δικαιοσύνης, |
| [332] |
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη,
ἡ
|
τίσιν |
οὖν
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ |
| [332] |
σιτία
καὶ
ποτά.
ἡ
δὲ
|
τίσιν |
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον |
| [332] |
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
οὖν
δὴ
|
τίσιν |
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν |
| [329] |
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν
ὅσων
κακῶν
|
σφίσιν |
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ |
| [347] |
ἀναγκαῖον
καὶ
οὐκ
ἔχοντες
ἑαυτῶν
|
βελτίοσιν |
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις.
ἐπεὶ
κινδυνεύει |
| [338] |
(σιτίον
εἶναι
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
|
ἥττοσιν |
ἐκείνου
συμφέρον
ἅμα
καὶ
δίκαιον. |
| [339] |
κρείττονος
ἀσύμφορον
δήπου
προστάττεται
τοῖς
|
ἥττοσιν |
ποιεῖν.
~(ναὶ
μὰ
Δί'
ἔφη, |
| [350] |
ἐγὼ
δέ
σοι,
ὥσπερ
ταῖς
|
γραυσὶν |
ταῖς
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
εἶεν” |
| [330] |
οἱ
χρηματισάμενοι
περὶ
τὰ
χρήματα
|
σπουδάζουσιν |
ὡς
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ |
| [338] |
συμφέρον,
καὶ
τὸν
τούτου
ἐκβαίνοντα
|
κολάζουσιν |
ὡς
παρανομοῦντά
τε
καὶ
ἀδικοῦντα. |
| [344] |
ἄδικα
ἀλλὰ
τὸ
πάσχειν
φοβούμενοι
|
ὀνειδίζουσιν |
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν
ἀδικίαν.
οὕτως, |
| [343] |
καὶ
δικαίων,
οἱ
δ'
ἀρχόμενοι
|
ποιοῦσιν |
τὸ
ἐκείνου
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος, |
| [343] |
κρείττονος
ὄντος,
καὶ
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον
|
ποιοῦσιν |
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ' |
| [330] |
(ἀγαπᾶν
τὰ
χρήματα,
τοῦτο
δὲ
|
ποιοῦσιν |
ὡς
τὸ
πολὺ
οἳ
ἂν |
| [348] |
καὶ
φρόνιμοί
σοι,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
δοκοῦσιν |
εἶναι
καὶ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἄδικοι; |
| [329] |
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ
|
δοκοῦσιν, |
ὦ
Σώκρατες,
οὗτοι
οὐ
τὸ |
| [347] |
δ'
ἐγώ,
οὔτε
χρημάτων
ἕνεκα
|
ἐθέλουσιν |
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ
οὔτε
τιμῆς· |
| [347] |
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ
ζημίαν,
εἰ
|
μέλλουσιν |
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν
κινδυνεύει
τὸ |
| [347] |
ἔοικε,
μισθὸν
δεῖν
ὑπάρχειν
τοῖς
|
μέλλουσιν |
ἐθελήσειν
ἄρχειν,
ἢ
ἀργύριον
ἢ |
| [332] |
ναί.
ἆρα
καὶ
τοῖς
μὴ
|
πολεμοῦσιν |
ὁ
δίκαιος
ἄχρηστος;
οὐ
πάνυ |
| [334] |
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ'
οὖν
οὐχ
|
ἁμαρτάνουσιν |
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ
τοῦτο,
ὥστε |
| [334] |
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς
δὲ
τοὐναντίον;
|
ἁμαρτάνουσιν. |
τούτοις
ἄρα
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ |
| [329] |
ἐπὶ
τούτῳ
δὴ
τὸ
γῆρας
|
ὑμνοῦσιν |
ὅσων
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον.
ἐμοὶ |
| [330] |
πλουσίοις,
χαλεπῶς
δὲ
τὸ
γῆρας
|
φέρουσιν, |
εὖ
ἔχει
ὁ
αὐτὸς
λόγος, |
| [327] |
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι
τίνα
τρόπον
|
ποιήσουσιν |
ἅτε
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ |
| [328] |
Πολέμαρχος.
καὶ
πρός
γε
παννυχίδα
|
ποιήσουσιν, |
ἣν
ἄξιον
θεάσασθαι·
ἐξαναστησόμεθα
γὰρ |
| [351] |
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
καὶ
|
μισήσουσιν |
καὶ
ἐχθροὶ
ἔσονται
ἀλλήλοις
τε |
| [328] |
καινόν
γε
τοῦτο.
λαμπάδια
ἔχοντες
|
διαδώσουσιν |
ἀλλήλοις
ἁμιλλώμενοι
τοῖς
ἵπποις;
ἢ |
| [342] |
ἄρχουσί
γε
αἱ
τέχναι
καὶ
|
κρατοῦσιν |
ἐκείνου
οὗπέρ
εἰσιν
τέχναι.
συνεχώρησεν |
| [345] |
ἐθέλει
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ
μισθὸν
|
αἰτοῦσιν, |
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν
ἐσομένην |
| [329] |
ἃ
τῶν
τοιούτων
ἔχεται,
καὶ
|
ἀγανακτοῦσιν |
ὡς
μεγάλων
τινῶν
ἀπεστερημένοι
καὶ |
| [330] |
(δίκην,
καταγελώμενοι
τέως,
τότε
δὴ
|
στρέφουσιν |
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς |
| [329] |
ἔγωγε
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ
οὕτως
|
ἔχουσιν |
καὶ
ἄλλοις,
καὶ
δὴ
καὶ |
| [343] |
πόλεσιν
ἄρχοντας,
οἳ
ὡς
ἀληθῶς
|
ἄρχουσιν, |
ἄλλως
πως
ἡγῇ
διανοεῖσθαι
πρὸς |
| [339] |
οὐ
καὶ
πείθεσθαι
μέντοι
τοῖς
|
ἄρχουσιν |
δίκαιον
φῂς
εἶναι;
ἔγωγε.
(πότερον |
| [347] |
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς,
δι'
ὃν
|
(ἄρχουσιν |
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν
ἄρχειν. |
| [352] |
τί
δέ;
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ
|
ὠσίν; |
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα |
| [330] |
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
μὴ
ἀληθεῖς
|
ὦσιν· |
καὶ
αὐτός
ἤτοι
ὑπὸ
τῆς |
| [329] |
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι
|
ὦσιν, |
καὶ
τὸ
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν |
| [343] |
πόλιν,
ὅταν
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
|
ὦσιν, |
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν |
| [332] |
λῆψις
βλαβερὰ
γίγνηται,
φίλοι
δὲ
|
ὦσιν |
ὅ
τε
ἀπολαμβάνων
καὶ
ὁ |
| [332] |
ἐγώ
ὅτι
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
|
ἀποδίδωσιν |
ὃς
ἄν
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ |
| [352] |
ἐτίθεσο·
εἰ
δὲ
καὶ
ἄμεινον
|
ζῶσιν |
οἱ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
καὶ |
| [347] |
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
|
ἐθέλωσιν |
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
οἶσθα
ὅτι |
| [330] |
καὶ
οἱ
πατέρες
τοὺς
παῖδας
|
ἀγαπῶσιν, |
ταύτῃ
τε
δὴ
καὶ
οἱ |
| [329] |
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ
|
χαλάσωσιν, |
παντάπασιν
τὸ
τοῦ
Σοφοκλέους
γίγνεται, |
| [339] |
ἑαυτοῖς
βελτίστου,
ἃ
δ'
ἂν
|
προστάττωσιν |
οἱ
ἄρχοντες
δίκαιον
εἶναι
τοῖς |
| [339] |
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς
|
προστάττωσιν, |
τοῖς
δὲ
δίκαιον
εἶναι
φῇς |
| [347] |
δείσαντές
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
ὅταν
|
ἄρχωσιν, |
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε
ἔρχονται |
| [335] |
Βίαντα
ἢ
Πιττακὸν
εἰρηκέναι
ἤ
|
τιν' |
ἄλλον
τῶν
σοφῶν
τε
καὶ |
| [351] |
φανήσεται
καὶ
ἰσχυρότερον
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
|
ἐστὶν |
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν |
| [342] |
ζητεῖν
ἢ
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
|
ἐστίν, |
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός |
| [354] |
εὑρεῖν,
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ποτ'
|
ἐστίν, |
ἀφέμενος
ἐκείνου
ὁρμῆσαι
ἐπὶ
τὸ |
| [351] |
εἴπερ
σοφία
τε
καὶ
ἀρετή
|
ἐστιν |
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανήσεται
καὶ |
| [331] |
λέγεις.
οὐκ
ἄρα
οὗτος
ὅρος
|
ἐστὶν |
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
τε
λέγειν
καὶ |
| [349] |
μὴ
ἐοικέναι;
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα
|
ἐστὶν |
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ |
| [329] |
ὦσιν,
καὶ
τὸ
γῆρας
μετρίως
|
ἐστὶν |
ἐπίπονον·
εἰ
δὲ
μή,
καὶ |
| [354] |
ὁ
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
|
ἐστὶν |
ἢ
εὐδαίμων.
|
| [341] |
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν
ἄρχων
|
ἐστὶν |
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν |
| [341] |
ὃν
ἄρτι
ἔλεγες,
πότερον
χρηματιστής
|
ἐστιν |
ἢ
τῶν
καμνόντων
θεραπευτής;
καὶ |
| [341] |
διὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ
τέχνη
|
ἐστὶν |
ἡ
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι |
| [346] |
τέχνης
ἑκάστῳ
αὕτη
ἡ
ὠφελία
|
ἐστίν, |
ἡ
τοῦ
μισθοῦ
λῆψις,
ἀλλ' |
| [344] |
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης
|
ἐστὶν |
ἱκανῶς
γιγνομένη,
καὶ
ὅπερ
ἐξ |
| [354] |
σκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
κακία
|
ἐστὶν |
καὶ
ἀμαθία,
εἴτε
σοφία
καὶ |
| [342] |
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ
|
ἐστίν; |
καὶ
σκόπει
ἐκείνῳ
τῷ
ἀκριβεῖ |
| [339] |
οὔ;
(οὐ
μόνον
ἄρα
δίκαιόν
|
ἐστιν |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον
τὸ |
| [341] |
πλεῖ
ἐν
τῇ
νηί,
οὐδ'
|
ἐστὶν |
κλητέος
ναύτης·
οὐ
γὰρ
κατὰ |
| [341] |
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων
|
ἐστίν, |
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μὴ
ἁμαρτάνοντα
δὲ |
| [336] |
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ
(δέον
|
ἐστὶν |
μηδ'
ὅτι
τὸ
ὠφέλιμον
μηδ' |
| [342] |
αὐτὴ
δὲ
ἀβλαβὴς
καὶ
ἀκέραιός
|
ἐστιν |
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖ |
| [345] |
τὰ
πρόβατα,
καθ'
ὅσον
ποιμήν
|
ἐστιν, |
οὐ
πρὸς
τὸ
τῶν
προβάτων |
| [329] |
τοὺς
οἰκείους
μία
τις
αἰτία
|
ἐστίν, |
οὐ
τὸ
γῆρας,
ὦ
Σώκρατες, |
| [342] |
δὲ
δή;
αὐτὴ
ἡ
ἰατρική
|
ἐστιν |
πονηρά,
ἢ
ἄλλη
τις
τέχνη |
| [341] |
ἰατρικὴ
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά
|
ἐστιν |
πονηρὸν
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ |
| [337] |
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός
|
ἐστίν |
που
ὑπὸ
ὑμῶν
τῶν
δεινῶν |
| [354] |
τὸ
δίκαιον
μὴ
οἶδα
ὅ
|
ἐστιν, |
σχολῇ
εἴσομαι
εἴτε
ἀρετή
τις |
| [337] |
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο
ὁπόσα
|
ἐστὶν |
τὰ
δώδεκα,
καὶ
ἐρόμενος
προείποις |
| [342] |
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον
ἄρχων
|
ἐστίν, |
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖ
οὐδ' |
| [347] |
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς
τὸ
δίκαιόν
|
ἐστιν |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ |
| [332] |
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι
γε
ὀφειλόμενόν
πού
|
ἐστιν |
τοῦτο
ὃ
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ; |
| [328] |
ἴσως
δεήσει
πορεύεσθαι,
ποία
τίς
|
ἐστιν, |
τραχεῖα
καὶ
χαλεπή,
ἢ
ῥᾳδία |
| [342] |
προσδεῖται
ἀλλ'
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη
|
ἐστίν. |
φαίνεται,
ἔφη,
οὕτως.
ἀλλὰ
μήν, |
| [338] |
τε
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
οὖν
|
ἐστιν, |
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
~ἐν |
| [335] |
ἱππικῇ
οἱ
ἱππικοὶ
ἀφίππους;
οὐκ
|
ἔστιν. |
ἀλλὰ
τῇ
δικαιοσύνῃ
δὴ
οἱ |
| [342] |
ἑτέρας
αὖ
τοιαύτης,
καὶ
τοῦτ'
|
ἔστιν |
ἀπέραντον;
(ἢ
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ |
| [353] |
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι
τι
ἔργον;
|
ἔστιν. |
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν |
| [335] |
ἄν
μοι
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
|
ἔστιν |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
δικαίου |
| [349] |
(τοῦ
ἀνομοίου;
ἄριστα,
ἔφη,
εἴρηκας.
|
ἔστιν |
δέ
γε,
ἔφην,
φρόνιμός
τε |
| [344] |
ἀδικῆσαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
|
ἔστιν |
δὲ
τοῦτο
τυραννίς,
ἣ
οὐ |
| [335] |
πρὸς
τούτῳ
ὧδε
λέγειν,
ὅτι
|
ἔστιν |
δίκαιον
τὸν
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν |
| [347] |
εἶναι
ὄνειδος
λέγεταί
τε
καὶ
|
ἔστιν; |
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
ταῦτα
τοίνυν, |
| [331] |
λάβῃ,
ἢ
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
|
ἔστιν |
ἐνίοτε
μὲν
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ |
| [337] |
ἐπειδάν
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
|
ἔστιν, |
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ἀλλ'
ἕνεκα |
| [353] |
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
|
ἔστιν; |
καὶ
ἀρετή.
τί
δέ;
ὤτων |
| [340] |
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
ὅσον
τοῦτ'
|
ἔστιν |
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει· |
| [337] |
εἰ
δ'
οὖν
καὶ
μὴ
|
ἔστιν |
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι |
| [337] |
ὦ
ἄνθρωπε,
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
|
ἔστιν |
τὰ
δώδεκα
δὶς
ἓξ
μηδ' |
| [343] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τίτθη
σοι
|
ἔστιν; |
τί
δέ;
ἦν
δ'
ἐγώ· |
| [353] |
μετὰ
ταῦτα
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
|
ἔστιν |
τι
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
τῶν |
| [341] |
οὖν
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
|
ἔστιν |
τι
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
ὅτι |
| [341] |
ἀληθῆ,
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
|
ἔστιν |
τι
συμφέρον;
πάνυ
γε.
οὐ |
| [342] |
οὔτε
ἁμαρτία
οὐδεμία
οὐδεμιᾷ
τέχνῃ
|
πάρεστιν, |
οὐδὲ
προσήκει
τέχνῃ
ἄλλῳ
τὸ |
| [339] |
ἀπηγόρευες
ὅπως
μὴ
τοῦτο
ἀποκρινοίμην
|
πρόσεστιν |
δὲ
δὴ
αὐτόθι
τὸ
τοῦ |
| [337] |
μηδ'
εἰ
τούτων
τι
τυγχάνει
|
ὄν, |
ἀλλ'
ἕτερον
εἴπω
τι
(τοῦ |
| [344] |
κρείττονος
συμφέρον
τὸ
δίκαιον
τυγχάνει
|
ὄν, |
τὸ
δ'
ἄδικον
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν |
| [340] |
τὸ
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει
|
ὄν, |
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων |
| [335] |
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν
ἐφάνη
|
ὂν |
βλάπτειν.
συγχωρῶ,
ἦ
δ'
ὅς. |
| [351] |
(τὸν
λόγον,
ὁποῖόν
τι
τυγχάνει
|
ὂν |
δικαιοσύνη
πρὸς
ἀδικίαν.
ἐλέχθη
γάρ |
| [336] |
οὐδὲ
τοῦτο
ἐφάνη
ἡ
δικαιοσύνη
|
ὂν |
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
τί
ἂν |
| [333] |
εἰ
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
χρήσιμον
|
ὂν |
τυγχάνει.
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα.
ἆρ' |
| [341] |
ὁ
τῷ
ἀκριβεῖ
λόγῳ
ἰατρός,
|
ὃν |
ἄρτι
ἔλεγες,
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν |
| [347] |
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς,
δι'
|
ὃν |
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
ὅταν
ἐθέλωσιν |
| [336] |
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
ὅτι
|
ῥᾷον |
ἐρωτᾶν
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ |
| [330] |
βραχεῖ
γέ
τινι
πλείω
ἢ
|
παρέλαβον. |
οὗ
τοι
ἕνεκα
ἠρόμην,
ἦν |
| [341] |
ποιητέον.
ὥστε
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
|
ἔλεγον |
δίκαιον
λέγω,
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
| [351] |
δικαιοσύνης·
εἰ
δ'
ὡς
ἐγὼ
|
ἔλεγον, |
μετὰ
ἀδικίας.
πάνυ
ἄγαμαι,
ἦν |
| [345] |
πείσω;
εἰ
γὰρ
οἷς
νυνδὴ
|
ἔλεγον |
μὴ
πέπεισαι,
τί
σοι
ἔτι |
| [346] |
ὦ
φίλε
Θρασύμαχε,
καὶ
ἄρτι
|
ἔλεγον |
μηδένα
ἐθέλειν
ἑκόντα
ἄρχειν
καὶ |
| [344] |
γιγνομένη,
καὶ
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
|
ἔλεγον, |
τὸ
μὲν
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
| [344] |
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
νυνδὴ
|
ἔλεγον, |
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον |
| [348] |
ἄξια
λόγου,
ἀλλ'
ἃ
νυνδὴ
|
ἔλεγον. |
(τοῦτο
μέν,
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ |
| [334] |
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα
ἔγωγε
ὅτι
|
ἔλεγον· |
τοῦτο
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι, |
| [337] |
ἐγὼ
ᾔδη
τε
καὶ
τούτοις
|
προύλεγον, |
ὅτι
σὺ
ἀποκρίνασθαι
μὲν
οὐκ |
| [353] |
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ
τὸν
σὸν
|
λόγον. |
~(ἀλλὰ
μὴν
ὅ
γε
εὖ |
| [331] |
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν
τὸν
|
λόγον· |
δεῖ
γάρ
με
ἤδη
τῶν |
| [349] |
εἴτε
μή,
ἀλλ'
οὐ
τὸν
|
λόγον |
ἐλέγχεις;
(οὐδέν,
ἦν
δ'
ἐγώ. |
| [353] |
τἆλλα
πάντα
εἰς
τὸν
αὐτὸν
|
λόγον; |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι
δή,
μετὰ |
| [344] |
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν
|
λόγον |
ἐν
νῷ
ἔχεις
ἀπιέναι
πρὶν |
| [340] |
ἁμαρτάνει·
ὥστε
κατὰ
τὸν
ἀκριβῆ
|
λόγον, |
ἐπειδὴ
καὶ
σὺ
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς |
| [344] |
τε
καὶ
παρασχεῖν
τῶν
εἰρημένων
|
λόγον. |
καὶ
δὴ
ἔγωγε
καὶ
αὐτὸς |
| [337] |
ἀποκρίνηται,
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου
λαμβάνῃ
|
λόγον |
καὶ
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
ἄν, |
| [345] |
τὴν
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
τὸν
|
λόγον; |
μὰ
Δί'
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [351] |
~ἵνα
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
|
λόγον, |
ὁποῖόν
τι
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη |
| [348] |
ἀντικατατείναντες
λέγωμεν
αὐτῷ
λόγον
παρὰ
|
λόγον, |
ὅσα
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ |
| [344] |
ὤτων
ἁθρόον
καὶ
πολὺν
τὸν
|
λόγον· |
οὐ
μὴν
εἴασάν
γε
αὐτὸν |
| [338] |
ᾗ
ἂν
κακουργήσαις
μάλιστα
τὸν
|
λόγον. |
οὐδαμῶς,
ὦ
ἄριστε,
ἦν
δ' |
| [348] |
δ'
ἐγώ,
ἀντικατατείναντες
λέγωμεν
αὐτῷ
|
λόγον |
παρὰ
λόγον,
ὅσα
αὖ
ἀγαθὰ |
| [339] |
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ
τὸν
σὸν
|
λόγον |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
ποιεῖν |
| [334] |
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ
τὸν
σὸν
|
λόγον |
τοὺς
μηδὲν
ἀδικοῦντας
δίκαιον
κακῶς |
| [336] |
παρακαθημένων
διεκωλύετο
βουλομένων
διακοῦσαι
τὸν
|
λόγον· |
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ |
| [351] |
μοι
λέγε·
ἆρα
εἰ
τοῦτο
|
ἔργον |
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
ἂν |
| [353] |
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ
αὑτῶν
|
ἔργον |
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
οὖν |
| [332] |
τίνι
πράξει
καὶ
πρὸς
τί
|
ἔργον |
δυνατώτατος
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ
ἐχθροὺς |
| [330] |
περὶ
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
|
ἔργον |
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ
τὴν
χρείαν |
| [353] |
μοι
δοκεῖ
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
|
ἔργον |
εἶναι.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ. |
| [353] |
τὸ
ζῆν;
οὐ
ψυχῆς
φήσομεν
|
ἔργον |
εἶναι;
μάλιστά
γ'
ἔφη.
οὐκοῦν |
| [352] |
δοκεῖ
τί
σοι
εἶναι
ἵππου
|
ἔργον; |
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
ἂν |
| [346] |
πᾶσαι
οὕτως
τὸ
αὑτῆς
ἑκάστη
|
ἔργον |
ἐργάζεται
καὶ
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ' |
| [353] |
πάλιν·
ὀφθαλμῶν,
φαμέν,
ἔστι
τι
|
ἔργον; |
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἀρετὴ |
| [353] |
οἰκείᾳ
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
|
ἔργον |
εὖ
ἐργάσεται
τὰ
ἐργαζόμενα,
κακίᾳ |
| [353] |
ἆρ'
οὖν
οὐ
τοῦτο
τούτου
|
ἔργον |
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
οὖν.
νῦν |
| [353] |
ἄν
ποτε
ὄμματα
τὸ
αὑτῶν
|
ἔργον |
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
τὴν |
| [353] |
τί
δέ;
ὤτων
ἦν
τι
|
ἔργον; |
ναί.
οὐκοῦν
καὶ
ἀρετή;
καὶ |
| [353] |
τόδε
σκέψαι.
ψυχῆς
ἔστιν
τι
|
ἔργον |
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ' |
| [353] |
εἰ
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
|
ἔργον |
ὃ
ἂν
ἢ
μόνον
τι |
| [352] |
καὶ
ἵππου
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
|
ἔργον, |
ὃ
ἂν
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ |
| [353] |
σοι
εἶναι
ἑκάστῳ
ᾧπερ
καὶ
|
ἔργον |
τι
προστέτακται;
ἴωμεν
δὲ
ἐπὶ |
| [335] |
ἀδύνατον.
οὐ
γὰρ
θερμότητος
οἶμαι
|
ἔργον |
ψύχειν
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου.
ναί. |
| [335] |
οὐκ
ἄρα
τοῦ
δικαίου
βλάπτειν
|
ἔργον, |
ὦ
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον
οὔτ' |
| [329] |
ὦ
ἄνθρωπε·
ἁσμενέστατα
μέντοι
αὐτὸ
|
ἀπέφυγον, |
ὥσπερ
λυττῶντά
τινα
καὶ
ἄγριον |
| [351] |
δοκεῖς
ἂν
ἢ
πόλιν
ἢ
|
στρατόπεδον |
ἢ
λῃστὰς
ἢ
κλέπτας
ἢ |
| [330] |
πάππος
τε
καὶ
ὁμώνυμος
ἐμοὶ
|
σχεδόν |
τι
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν |
| [350] |
καὶ
θέρους
ὄντος
τότε
καὶ
|
εἶδον |
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον |
| [328] |
Κλειτοφῶντα
τὸν
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
|
ἔνδον |
καὶ
ὁ
πατὴρ
ὁ
τοῦ |
| [328] |
παρ'
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ
τινὰ
|
ὁδὸν |
προεληλυθότων
ἣν
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως |
| [336] |
μοι
μὴ
ἐρεῖς
ὅτι
τὸ
|
(δέον |
ἐστὶν
μηδ'
ὅτι
τὸ
ὠφέλιμον |
| [336] |
τὸ
λυσιτελοῦν
μηδ'
ὅτι
τὸ
|
κερδαλέον |
μηδ'
ὅτι
τὸ
συμφέρον,
ἀλλὰ |
| [343] |
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
|
πλέον |
εἰσφέρει,
ὁ
δ'
ἔλαττον,
ὅταν |
| [341] |
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ
σοι
|
πλέον |
ἔσται·
(οὔτε
γὰρ
ἄν
με |
| [349] |
οὔκ;
ἔφη,
ὅς
γε
πάντων
|
πλέον |
ἔχειν
ἀξιοῖ;
οὐκοῦν
καὶ
ἀδίκου |
| [349] |
τοῦ
μὲν
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ
|
πλέον |
ἔχειν
μηδὲ
βούλεται
ὁ
δίκαιος, |
| [349] |
δοκεῖ
τί
σοι
ἂν
ἐθέλειν
|
πλέον |
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ
γὰρ |
| [349] |
τῶν
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀξιοῦν
|
πλέον |
ἔχειν;
οὐκ
ἔμοιγε.
τί
δέ; |
| [343] |
ἐν
τῇ
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
|
πλέον |
ἔχοντα
τὸν
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου |
| [328] |
καὶ
ὁ
Γλαύκων,
ἔοικεν,
ἔφη,
|
μενετέον |
εἶναι.
ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ,
ἦν |
| [340] |
ὁ
κρείττων
αὑτῷ
συμφέρειν·
τοῦτο
|
ποιητέον |
εἶναι
τῷ
ἥττονι,
καὶ
τὸ |
| [339] |
οὕτως.
ἃ
δ'
ἂν
θῶνται
|
ποιητέον |
τοῖς
ἀρχομένοις,
καὶ
τοῦτό
ἐστι |
| [341] |
τίθεσθαι,
τοῦτο
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ
|
ποιητέον. |
ὥστε
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον |
| [349] |
οὐ
μέντοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἀποκνητέον |
γε
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν
σκοπούμενον, |
| [332] |
ὃ
παρακατέθετο·
ἦ
γάρ;
ναί.
|
ἀποδοτέον |
δέ
γε
οὐδ'
ὁπωστιοῦν
τότε |
| [332] |
οὖν.
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
|
ἀποδοτέον |
ὅτι
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι |
| [339] |
τοῦ
κρείττονος,
ἐγὼ
δὲ
ἀγνοῶ,
|
σκεπτέον |
δή.
σκόπει,
ἔφη.
ταῦτ'
ἔσται, |
| [339] |
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
μὲν
τοῦτο
|
σκεπτέον |
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
ἐπειδὴ |
| [352] |
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ'
ἔτι
βέλτιον
|
σκεπτέον. |
οὐ
γὰρ
περὶ
τοῦ
ἐπιτυχόντος |
| [352] |
ὅπερ
τὸ
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
|
σκεπτέον. |
φαίνονται
μὲν
οὖν
καὶ
νῦν, |
| [341] |
ναυτῶν
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο
|
ὑπολογιστέον, |
ὅτι
πλεῖ
ἐν
τῇ
νηί, |
| [347] |
σκεψόμεθα·
πολὺ
δέ
μοι
δοκεῖ
|
μεῖζον |
εἶναι
ὃ
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος, |
| [349] |
ἄφρονα.
οὐκοῦν
καὶ
ἅπερ
φρόνιμον,
|
ἀγαθόν, |
ἃ
δὲ
ἄφρονα,
κακόν;
ναί. |
| [330] |
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
μέγιστον
οἴει
|
ἀγαθὸν |
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
οὐσίαν
κεκτῆσθαι; |
| [343] |
βλέποντας
ἢ
τὸ
τῶν
δεσποτῶν
|
ἀγαθὸν |
καὶ
τὸ
αὑτῶν,
καὶ
δὴ |
| [332] |
φίλοις
οἴεται
ὀφείλειν
τοὺς
φίλους
|
ἀγαθὸν |
μέν
τι
δρᾶν,
κακὸν
δὲ |
| [335] |
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
μὲν
φίλον
|
ἀγαθὸν |
ὄντα
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ' |
| [343] |
προβάτων
ἢ
τὸ
τῶν
βοῶν
|
ἀγαθὸν |
σκοπεῖν
καὶ
παχύνειν
αὐτοὺς
καὶ |
| [347] |
τὸ
ἄρχειν
οὐχ
ὡς
ἐπ'
|
ἀγαθόν |
τι
ἰόντες
οὐδ'
ὡς
εὐπαθήσοντες |
| [343] |
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον
|
ἀγαθὸν |
τῷ
ὄντι,
τοῦ
κρείττονός
τε |
| [339] |
συμφέρον.
νῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
ἔμαθον |
ὃ
λέγεις·
εἰ
δὲ
ἀληθὲς |
| [329] |
οἱ
ἄλλοι
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα
|
ἦλθον |
ἡλικίας.
νῦν
δ'
ἔγωγε
ἤδη |
| [347] |
ἀλλότρια
κακὰ
μεταχειρίζεσθαι
ἀνορθοῦντα,
~(ἀλλὰ
|
μισθὸν |
αἰτεῖν,
ὅτι
ὁ
μέλλων
καλῶς |
| [345] |
οὐδεὶς
ἐθέλει
ἄρχειν
ἑκών,
ἀλλὰ
|
μισθὸν |
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
ὠφελίαν |
| [346] |
ἔφη.
φαμὲν
δέ
γε
τὸ
|
μισθὸν |
ἀρνυμένους
ὠφελεῖσθαι
τοὺς
δημιουργοὺς
ἀπὸ |
| [346] |
πάνυ
γε.
(οὐκοῦν
καὶ
μισθωτικὴ
|
μισθόν; |
αὕτη
γὰρ
αὐτῆς
ἡ
δύναμις· |
| [347] |
ὧν
δὴ
ἕνεκα,
ὡς
ἔοικε,
|
μισθὸν |
δεῖν
ὑπάρχειν
τοῖς
μέλλουσιν
ἐθελήσειν |
| [347] |
συνῆκα.
τὸν
τῶν
βελτίστων
ἄρα
|
μισθόν, |
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς,
δι'
ὃν |
| [346] |
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη
|
μισθόν, |
καὶ
αἱ
ἄλλαι
πᾶσαι
οὕτως |
| [346] |
ὑγίειαν
ποιεῖ,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
|
μισθόν, |
καὶ
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν, |
| [347] |
φανερῶς
πραττόμενοι
τῆς
ἀρχῆς
ἕνεκα
|
μισθὸν |
μισθωτοὶ
βούλονται
κεκλῆσθαι,
οὔτε
λάθρᾳ |
| [333] |
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ
τι
|
σπουδαῖον |
εἴη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς |
| [345] |
οὕτω
δὲ
ᾤμην
ἔγωγε
νυνδὴ
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν, |
| [347] |
ἐν
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ'
|
ἀναγκαῖον |
καὶ
οὐκ
ἔχοντες
ἑαυτῶν
βελτίοσιν |
| [339] |
τότε,
ὦ
σοφώτατε
Θρασύμαχε,
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
συμβαίνειν
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον
εἶναι |
| [343] |
ἡ
μὲν
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ
|
δίκαιον |
ἀλλότριον
ἀγαθὸν
τῷ
ὄντι,
τοῦ |
| [340] |
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
|
δίκαιον |
ἂν
εἴη
ἢ
τὸ
μὴ |
| [338] |
ἥττοσιν
ἐκείνου
συμφέρον
ἅμα
καὶ
|
δίκαιον. |
βδελυρὸς
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ |
| [334] |
ἀδίκους
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
δίκαιον |
βλάπτειν,
τοὺς
δὲ
δικαίους
ὠφελεῖν; |
| [332] |
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
|
δίκαιον |
εἶναι
ἀποδιδόναι.
ἄλλο
μέντοι
νὴ |
| [340] |
ὦ
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων
|
δίκαιον |
εἶναι
ἔθετο
Θρασύμαχος.
καὶ
γὰρ |
| [340] |
τοῦ
κρείττονος,
ὦ
Κλειτοφῶν,
συμφέρον
|
(δίκαιον |
εἶναι
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ
ἀμφότερα |
| [349] |
ἀξιοῖ
ἂν
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
|
δίκαιον |
εἶναι,
ἢ
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο; |
| [348] |
ὅσα
αὖ
ἀγαθὰ
ἔχει
τὸ
|
δίκαιον |
εἶναι,
καὶ
αὖθις
οὗτος,
καὶ |
| [338] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
φῂς
συμφέρον
|
δίκαιον |
εἶναι.
καὶ
τοῦτο,
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [339] |
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω
|
δίκαιον |
εἶναι
καίτοι
ἔμοιγε
ἀπηγόρευες
ὅπως |
| [339] |
οὐκ
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν
αὐτὸ
οὑτωσί,
|
δίκαιον |
εἶναι
ποιεῖν
τοὐναντίον
ἢ
ὃ |
| [343] |
δημοσίου
μηδὲν
ὠφελεῖσθαι
διὰ
τὸ
|
δίκαιον |
εἶναι,
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἀπεχθέσθαι |
| [340] |
ἑαυτοῖς
κακὰ
προστάττειν,
τοῖς
δὲ
|
δίκαιον |
εἶναι
ταῦτα
ποιεῖν.
τὸ
γὰρ |
| [339] |
δ'
ἂν
προστάττωσιν
οἱ
ἄρχοντες
|
δίκαιον |
εἶναι
τοῖς
ἀρχομένοις
ποιεῖν;
ταῦτ' |
| [335] |
ὡς
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν,
λέγοντες
|
δίκαιον |
εἶναι
τὸν
μὲν
φίλον
εὖ |
| [334] |
συμβήσεται,
ὅσοι
διημαρτήκασιν
(τῶν
ἀνθρώπων,
|
δίκαιον |
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους
βλάπτειν |
| [336] |
εἶναι
τὸ
ῥῆμα,
τὸ
φάναι
|
δίκαιον |
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους
ὠφελεῖν, |
| [335] |
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
φησίν
τις
|
δίκαιον |
εἶναι,
τοῦτο
δὲ
δὴ
νοεῖ |
| [339] |
κακὰ
αὑτοῖς
προστάττωσιν,
τοῖς
δὲ
|
δίκαιον |
εἶναι
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ |
| [339] |
τοῖς
ἄρχουσί
τε
καὶ
κρείττοσι
|
δίκαιον |
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
οἱ |
| [341] |
οὗ
τὸ
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος
|
δίκαιον |
ἔσται
τῷ
ἥττονι
ποιεῖν.
τὸν |
| [331] |
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
|
δίκαιόν |
ἐστι·
τοῦτο
λέγων
δοκεῖ
ἔμοιγε |
| [339] |
γὰρ
οὔ;
(οὐ
μόνον
ἄρα
|
δίκαιόν |
ἐστιν
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον |
| [347] |
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς
τὸ
|
δίκαιόν |
ἐστιν
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον. |
| [336] |
εἰπὲ
τί
φῂς
εἶναι
τὸ
|
δίκαιον. |
καὶ
ὅπως
μοι
μὴ
ἐρεῖς |
| [334] |
σὸν
λόγον
τοὺς
μηδὲν
ἀδικοῦντας
|
δίκαιον |
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς,
ἔφη,
ὦ |
| [341] |
ὥστε
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον
|
δίκαιον |
λέγω,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
ποιεῖν |
| [354] |
μηδὲν
(εἰδέναι·
ὁπότε
γὰρ
τὸ
|
δίκαιον |
μὴ
οἶδα
ὅ
ἐστιν,
σχολῇ |
| [332] |
ἔοικεν,
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
|
δίκαιον |
ὃ
εἴη.
διενοεῖτο
μὲν
γάρ, |
| [336] |
ὡς
ἀληθῶς
βούλει
εἰδέναι
τὸ
|
δίκαιον |
ὅτι
ἔστι,
μὴ
μόνον
ἐρώτα |
| [354] |
τὸ
πρῶτον
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν,
τὸ
|
δίκαιον |
ὅτι
ποτ'
ἐστίν,
ἀφέμενος
ἐκείνου |
| [335] |
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ
γὰρ
|
δίκαιον |
οὐδένα
ἡμῖν
ἐφάνη
ὂν
βλάπτειν. |
| [338] |
φημὶ
γὰρ
ἐγὼ
εἶναι
τὸ
|
δίκαιον |
οὐκ
ἄλλο
τι
ἢ
τὸ |
| [344] |
αὑτῷ
ἄδικον
εἶναι
ἢ
τὸ
|
δίκαιον. |
πάντων
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν |
| [339] |
ἀρχομένοις,
καὶ
τοῦτό
ἐστι
τὸ
|
δίκαιον; |
πῶς
γὰρ
οὔ;
(οὐ
μόνον |
| [339] |
εἶναι
καὶ
ἐγὼ
ὁμολογῶ
τὸ
|
δίκαιον, |
σὺ
δὲ
προστιθεῖς
καὶ
αὐτὸ |
| [336] |
ἡ
δικαιοσύνη
ὂν
οὐδὲ
τὸ
|
δίκαιον, |
τί
ἂν
ἄλλο
τις
αὐτὸ |
| [332] |
ὡς
φαίνεται,
ὅτι
τοῦτ'
εἴη
|
δίκαιον, |
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι,
τοῦτο |
| [339] |
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι
|
δίκαιον, |
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας
ἀρχῆς
συμφέρον· |
| [340] |
ἦν
ὃ
ἐβούλου
λέγειν
τὸ
|
δίκαιον, |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δοκοῦν |
| [339] |
λογιζομένῳ
πανταχοῦ
εἶναι
τὸ
αὐτὸ
|
δίκαιον, |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
νῦν, |
| [338] |
οὕτως·
θέμεναι
δὲ
ἀπέφηναν
τοῦτο
|
δίκαιον |
τοῖς
ἀρχομένοις
εἶναι,
τὸ
σφίσι |
| [335] |
τούτῳ
ὧδε
λέγειν,
ὅτι
ἔστιν
|
δίκαιον |
τὸν
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα |
| [334] |
φίλοι;
πάνυ
γε.
ἀλλ'
ὅμως
|
δίκαιον |
τότε
τούτοις
τοὺς
μὲν
πονηροὺς |
| [343] |
τῆς
κοινωνίας
πλέον
ἔχοντα
τὸν
|
δίκαιον |
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
ἔλαττον·
ἔπειτα |
| [340] |
εἶναι
τῷ
ἥττονι,
καὶ
τὸ
|
δίκαιον |
τοῦτο
ἐτίθετο.
ἀλλ'
οὐχ
οὕτως, |
| [344] |
μὲν
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
τὸ
|
δίκαιον |
τυγχάνει
ὄν,
τὸ
δ'
ἄδικον |
| [343] |
ἐθέλῃ
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ
τὸ
|
δίκαιον· |
τῷ
δὲ
ἀδίκῳ
πάντα
τούτων |
| [339] |
καὶ
πείθεσθαι
μέντοι
τοῖς
ἄρχουσιν
|
δίκαιον |
φῂς
εἶναι;
ἔγωγε.
(πότερον
δὲ |
| [331] |
ἂν
δικαίως
καὶ
ὁσίως
τὸν
|
βίον |
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
οἱ
καρδίαν
ἀτάλλοισα |
| [347] |
τὸν
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον
|
βίον |
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [347] |
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν
τοῦ
ἀδίκου
|
βίον |
φάσκων
εἶναι
κρείττω
ἢ
τὸν |
| [331] |
δ'
ἐγώ,
Σιμωνίδῃ
γε
οὐ
|
ῥᾴδιον |
ἀπιστεῖν
σοφὸς
γὰρ
καὶ
θεῖος |
| [348] |
στερεώτερον,
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι
|
ῥᾴδιον |
ἔχειν
ὅτι
τις
εἴπῃ.
εἰ |
| [354] |
ἄθλιος.
ἔστω,
ἔφη.
ἀλλὰ
μὴν
|
ἄθλιόν |
γε
εἶναι
οὐ
λυσιτελεῖ,
εὐδαίμονα |
| [337] |
ὃς
ἀκούσας
ἀνεκάγχασέ
τε
μάλα
|
σαρδάνιον |
καὶ
εἶπεν·
ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη, |
| [328] |
καὶ
δὴ
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν
|
Καλχηδόνιον |
καὶ
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ
καὶ |
| [328] |
πρός
γε
παννυχίδα
ποιήσουσιν,
ἣν
|
ἄξιον |
θεάσασθαι·
ἐξαναστησόμεθα
γὰρ
μετὰ
τὸ |
| [329] |
τὸν
Δία
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες,
|
οἷόν |
γέ
μοι
φαίνεται.
πολλάκις
γὰρ |
| [344] |
καὶ
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
|
οἷον |
ἐμβαλὼν
λόγον
ἐν
νῷ
ἔχεις |
| [346] |
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
|
οἷον |
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ |
| [353] |
ὄντων
οὐδ'
ἂν
ἑνὶ
πράξαις,
|
οἷον |
τὸ
τοιόνδε·
τὸ
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ |
| [331] |
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ
ἀδίκως
ποιεῖν;
|
οἷον |
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
ἄν
που |
| [333] |
φαίνεται.
καὶ
μὴν
ὅταν
γε
|
πλοῖον, |
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης; |
| [337] |
ταῦτα;
εἶεν,
ἔφη·
ὡς
δὴ
|
ὅμοιον |
τοῦτο
ἐκείνῳ.
οὐδέν
γε
κωλύει, |
| [337] |
δ'
οὖν
καὶ
μὴ
ἔστιν
|
ὅμοιον, |
φαίνεται
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον, |
| [351] |
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
(τὸν
λόγον,
|
ὁποῖόν |
τι
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς |
| [329] |
ἀπέφυγον,
ὥσπερ
λυττῶντά
τινα
καὶ
|
ἄγριον |
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
οὖν
μοι |
| [336] |
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ
|
θηρίον |
ἧκεν
ἐφ'
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος. |
| [343] |
μὲν
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ
δίκαιον
|
ἀλλότριον |
ἀγαθὸν
τῷ
ὄντι,
τοῦ
κρείττονός |
| [334] |
ἔοικεν.
εἰ
ἄρα
ὁ
δίκαιος
|
ἀργύριον |
δεινὸς
φυλάττειν,
καὶ
κλέπτειν
δεινός. |
| [347] |
τοῖς
μέλλουσιν
ἐθελήσειν
ἄρχειν,
ἢ
|
ἀργύριον |
ἢ
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
ἐὰν |
| [337] |
πρὸς
τῷ
μαθεῖν
καὶ
ἀπότεισον
|
ἀργύριον. |
οὐκοῦν
ἐπειδάν
μοι
γένηται,
εἶπον. |
| [333] |
γε.
ὅταν
ἄρα
ἄχρηστον
ᾖ
|
ἀργύριον, |
τότε
χρήσιμος
ἐπ'
αὐτῷ
(ἡ |
| [332] |
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς
ἄν
τῳ
|
χρυσίον |
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
ἐάνπερ
ἡ
ἀπόδοσις |
| [336] |
γὰρ
δὴ
οἴου,
εἰ
μὲν
|
χρυσίον |
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν
ποτε
ἡμᾶς |
| [329] |
ὦ
Σώκρατες,
οὗτοι
οὐ
τὸ
|
αἴτιον |
αἰτιᾶσθαι.
εἰ
γὰρ
ἦν
τοῦτ' |
| [329] |
γῆρας
ὑμνοῦσιν
ὅσων
κακῶν
σφίσιν
|
αἴτιον. |
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
ὦ
Σώκρατες, |
| [329] |
αἰτιᾶσθαι.
εἰ
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
|
αἴτιον, |
κἂν
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα |
| [338] |
πρὸς
τὸ
σῶμα,
τοῦτο
τὸ
|
(σιτίον |
εἶναι
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν |
| [344] |
τι
φροντίζειν
εἴτε
χεῖρον
εἴτε
|
βέλτιον |
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ
σὺ
φῂς |
| [339] |
λέγεις,
ἔμοιγε
δοκῶ·
σκοπῶμεν
δὲ
|
βέλτιον. |
οὐχ
ὡμολόγηται
τοὺς
ἄρχοντας
τοῖς |
| [352] |
ὧν
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ'
ἔτι
|
βέλτιον |
σκεπτέον.
οὐ
γὰρ
περὶ
τοῦ |
| [334] |
εἶναι
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς
δὲ
|
τοὐναντίον; |
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
οἱ
μὲν |
| [339] |
αὐτὸ
οὑτωσί,
δίκαιον
εἶναι
ποιεῖν
|
τοὐναντίον |
ἢ
ὃ
σὺ
λέγεις;
τὸ |
| [334] |
γάρ·
καὶ
οὕτως
ἐροῦμεν
αὐτὸ
|
τοὐναντίον |
ἢ
τὸν
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν. |
| [348] |
δ'
οὔ.
ἀλλὰ
τί
μήν;
|
τοὐναντίον, |
ἦ
δ'
ὅς.
ἦ
τὴν |
| [343] |
ὑπηρετοῦντος
βλάβη,
ἡ
δὲ
ἀδικία
|
τοὐναντίον, |
καὶ
ἄρχει
τῶν
ὡς
ἀληθῶς |
| [343] |
ὁ
τοῦ
δικαίου
λόγος
εἰς
|
τοὐναντίον |
περιειστήκει,
ὁ
Θρασύμαχος
ἀντὶ
τοῦ |
| [339] |
κρείττονος
συμφέρον
ποιεῖν
ἀλλὰ
καὶ
|
τοὐναντίον, |
τὸ
μὴ
συμφέρον.
τί
λέγεις |
| [332] |
φίλους
ἀγαθὸν
μέν
τι
δρᾶν,
|
κακὸν |
δὲ
μηδέν.
μανθάνω,
ἦν
δ' |
| [349] |
φρόνιμον,
ἀγαθόν,
ἃ
δὲ
ἄφρονα,
|
κακόν; |
ναί.
τί
δὲ
ἰατρικόν;
οὐχ |
| [335] |
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
|
κακὸν |
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
οὖν, |
| [332] |
τῷ
ἐχθρῷ
ὅπερ
καὶ
προσήκει,
|
κακόν |
τι.
ἠινίξατο
ἄρα,
ἦν
δ' |
| [335] |
ἢ
Σιμωνίδην
ἢ
Βίαντα
ἢ
|
Πιττακὸν |
εἰρηκέναι
ἤ
τιν'
ἄλλον
τῶν |
| [332] |
ὅτι
τοῦτ'
εἴη
δίκαιον,
τὸ
|
προσῆκον |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι,
τοῦτο
δὲ
ὠνόμασεν |
| [332] |
οὖν
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
|
προσῆκον |
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
ἂν |
| [332] |
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
|
προσῆκον |
τέχνη
μαγειρικὴ
καλεῖται;
(ἡ
τοῖς |
| [344] |
δίκαιον
τυγχάνει
ὄν,
τὸ
δ'
|
ἄδικον |
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον. |
| [344] |
ὅσῳ
μᾶλλον
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ
|
ἄδικον |
εἶναι
ἢ
τὸ
δίκαιον.
πάντων |
| [351] |
πῃ
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
ἂν
|
ἄδικον |
εἶναι
καὶ
ἄλλας
πόλεις
ἐπιχειρεῖν |
| [331] |
ἐλπίδος·
~τῷ
δὲ
μηδὲν
ἑαυτῷ
|
ἄδικον |
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς
ἀεὶ
πάρεστι |
| [349] |
ἄφρονα,
κακόν;
ναί.
τί
δὲ
|
ἰατρικόν; |
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ
ἂν |
| [349] |
μέλλει;
ἔφη.
εἶεν,
ὦ
Θρασύμαχε·
|
μουσικὸν |
δέ
τινα
λέγεις,
ἕτερον
δὲ |
| [349] |
καὶ
πότερον
ἄφρονα;
τὸν
μὲν
|
μουσικὸν |
δήπου
φρόνιμον,
τὸν
δὲ
ἄμουσον |
| [340] |
αὐτὸ
τοῦτο
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
|
λογιστικόν, |
ὃς
ἂν
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ, |
| [334] |
τοῦ
Ὀδυσσέως
πρὸς
μητρὸς
πάππον
|
Αὐτόλυκον |
ἀγαπᾷ
τε
καί
φησιν
αὐτὸν |
| [348] |
εἶ
ὅτι
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
|
καλὸν |
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
καὶ
τἆλλα |
| [331] |
ἴσως
γιγνώσκεις,
ἐγὼ
δὲ
ἀγνοῶ·
|
δῆλον |
γὰρ
ὅτι
οὐ
τοῦτο
λέγει, |
| [339] |
τοῦτο
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις,
|
δῆλον. |
ἐπειδὴ
γὰρ
συμφέρον
γέ
τι |
| [337] |
ἀποδέξομαί
σου
ἐὰν
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
|
δῆλον |
οἶμαί
σοι
ἦν
ὅτι
οὐδεὶς |
| [352] |
ἀλλήλων
κομιδῇ
ὄντες
ἄδικοι,
ἀλλὰ
|
δῆλον |
ὅτι
ἐνῆν
τις
αὐτοῖς
δικαιοσύνη, |
| [332] |
ἂν
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
|
δῆλον |
ὅτι,
ἔφη,
ἡ
σώμασιν
φάρμακά |
| [346] |
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ
δημιουργοί,
|
δῆλον |
ὅτι
κοινῇ
τινι
τῷ
αὐτῷ |
| [346] |
οὐκοῦν,
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη
|
δῆλον, |
ὅτι
οὐδεμία
τέχνη
οὐδὲ
ἀρχὴ |
| [339] |
γε
ἴσως,
ἔφη,
προσθήκη.
οὔπω
|
δῆλον |
οὐδ'
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι |
| [335] |
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
μὲν
|
φίλον |
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ
ποιεῖν,
τὸν |
| [334] |
Πολέμαρχε;
τὸν
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον
|
φίλον |
εἶναι.
νῦν
δὲ
πῶς,
ἦν |
| [335] |
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
τὸν
μὲν
|
φίλον |
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν |
| [334] |
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς
τὸν
|
φίλον |
καὶ
ἐχθρὸν
θέσθαι.
πῶς
θέμενοι, |
| [335] |
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ
μὴ
εἶναι
|
φίλον. |
καὶ
περὶ
τοῦ
ἐχθροῦ
δὲ |
| [335] |
βλάπτειν
ἔργον,
ὦ
Πολέμαρχε,
οὔτε
|
φίλον |
οὔτ'
ἄλλον
οὐδένα,
ἀλλὰ
τοῦ |
| [334] |
ὅς,
καὶ
τὸν
ὄντα
χρηστὸν
|
φίλον· |
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα
μέν,
ὄντα |
| [348] |
εἶναι,
καὶ
αὖθις
οὗτος,
καὶ
|
ἄλλον |
ἡμεῖς,
ἀριθμεῖν
δεήσει
(τἀγαθὰ
καὶ |
| [335] |
ὦ
Πολέμαρχε,
οὔτε
φίλον
οὔτ'
|
ἄλλον |
οὐδένα,
ἀλλὰ
τοῦ
ἐναντίου,
τοῦ |
| [335] |
ἢ
Πιττακὸν
εἰρηκέναι
ἤ
τιν'
|
ἄλλον |
τῶν
σοφῶν
τε
καὶ
μακαρίων |
| [347] |
μᾶλλον
ἕλοιτο
ὑπ'
ἄλλου
ἢ
|
ἄλλον |
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν |
| [346] |
τῇ
θαλάττῃ,
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς
|
μᾶλλον |
αὐτὴν
ἰατρικήν;
οὐ
δῆτα,
ἔφη. |
| [346] |
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν
τι
|
μᾶλλον, |
ἐάν
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς
γίγνηται |
| [337] |
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
οὖν
ἡμᾶς
πολὺ
|
(μᾶλλον |
εἰκός
ἐστίν
που
ὑπὸ
ὑμῶν |
| [338] |
οὐ
φαύλου;
~ἀλλὰ
σὲ
δὴ
|
μᾶλλον |
(εἰκὸς
λέγειν·
σὺ
γὰρ
δὴ |
| [347] |
ἂν
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι
|
μᾶλλον |
ἕλοιτο
ὑπ'
ἄλλου
ἢ
ἄλλον |
| [343] |
δ'
ἐγώ·
οὐκ
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
|
μᾶλλον |
ἢ
τοιαῦτα
ἐρωτᾶν;
ὅτι
τοί |
| [351] |
δ'
εἰ
μὴ
ἀδικοῖεν;
οὐ
|
μᾶλλον; |
πάνυ
γε.
στάσεις
γάρ
που, |
| [337] |
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ
καὶ
πάντα
|
μᾶλλον |
ποιήσοις
ἢ
ἀποκρινοῖο,
εἴ
τίς |
| [344] |
σκόπει,
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ
|
μᾶλλον |
συμφέρει
ἰδίᾳ
αὑτῷ
ἄδικον
εἶναι |
| [330] |
ἤδη
ἐγγυτέρω
ὢν
τῶν
ἐκεῖ
|
μᾶλλόν |
τι
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας
δ' |
| [340] |
δὲ
τούτων
τῶν
ὁμολογιῶν
οὐδὲν
|
μᾶλλον |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δίκαιον |
| [345] |
δή
σοι
λέγω
τό
γ'
|
ἐμόν, |
ὅτι
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι |
| [328] |
Λυσίαν
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
καὶ
|
Εὐθύδημον, |
τοὺς
τοῦ
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
καὶ |
| [336] |
(δέον
ἐστὶν
μηδ'
ὅτι
τὸ
|
ὠφέλιμον |
μηδ'
ὅτι
τὸ
λυσιτελοῦν
μηδ' |
| [346] |
τέχνη
οὐδὲ
ἀρχὴ
τὸ
αὑτῇ
|
ὠφέλιμον |
παρασκευάζει,
ἀλλ'
ὅπερ
πάλαι
ἐλέγομεν, |
| [349] |
ἄμουσον
ἄφρονα.
οὐκοῦν
καὶ
ἅπερ
|
φρόνιμον, |
ἀγαθόν,
ἃ
δὲ
ἄφρονα,
κακόν; |
| [349] |
ἕτερον
δὲ
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
πότερον
|
φρόνιμον |
καὶ
πότερον
ἄφρονα;
τὸν
μὲν |
| [349] |
ἄφρονα;
τὸν
μὲν
μουσικὸν
δήπου
|
φρόνιμον, |
τὸν
δὲ
ἄμουσον
ἄφρονα.
οὐκοῦν |
| [332] |
οὐ
πάνυ
μοι
δοκεῖ
τοῦτο.
|
χρήσιμον |
ἄρα
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη; |
| [333] |
κτῆσιν
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν
|
χρήσιμον |
εἶναι;
πρὸς
τὰ
συμβόλαια,
ὦ |
| [333] |
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι,
|
χρήσιμον |
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
ὅταν
δὲ |
| [333] |
ἄρα
καὶ
ἐν
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
|
~(χρήσιμον. |
καὶ
γὰρ
γεωργία·
ἢ
οὔ; |
| [333] |
δικαιοσύνη,
εἰ
πρὸς
τὰ
ἄχρηστα
|
χρήσιμον |
ὂν
τυγχάνει.
τόδε
δὲ
σκεψώμεθα. |
| [347] |
ἢ
οὐκ
οἶσθα
ὅτι
τὸ
|
φιλότιμόν |
τε
καὶ
φιλάργυρον
εἶναι
ὄνειδος |
| [333] |
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
καὶ
ὅταν
δὴ
|
δρέπανον |
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ
δικαιοσύνη
χρήσιμος |
| [344] |
(ὅνπερ
νυνδὴ
ἔλεγον,
τὸν
μεγάλα
|
δυνάμενον |
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν
σκόπει,
εἴπερ |
| [337] |
τι
καὶ
οἴεται,
περὶ
τούτων
|
ἀπειρημένον |
αὐτῷ
εἴη
ὅπως
μηδὲν
ἐρεῖ |
| [343] |
κορυζῶντα
περιορᾷ
καὶ
οὐκ
ἀπομύττει
|
δεόμενον, |
ὅς
γε
αὐτῇ
οὐδὲ
πρόβατα |
| [332] |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι,
τοῦτο
δὲ
ὠνόμασεν
|
ὀφειλόμενον. |
ἀλλὰ
τί
οἴει;
ἔφη.
ὦ |
| [332] |
ἡ
τίσιν
οὖν
τί
ἀποδιδοῦσα
|
ὀφειλόμενον |
καὶ
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται; |
| [332] |
ἡ
δὲ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
|
ὀφειλόμενον |
καὶ
προσῆκον
τέχνη
μαγειρικὴ
καλεῖται; |
| [332] |
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι
ἂν
τύχῃ
|
ὀφειλόμενον; |
παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὅ |
| [332] |
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι
γε
|
ὀφειλόμενόν |
πού
ἐστιν
τοῦτο
ὃ
παρακατέθετο· |
| [337] |
τι
αὐτὸν
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
|
φαινόμενον |
ἑαυτῷ,
ἐάντε
ἡμεῖς
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε |
| [338] |
πρὸς
τὸ
ἐμὲ
εἶναι
τὸν
|
ἀποκρινόμενον. |
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
αὕτη |
| [349] |
ἀποκνητέον
γε
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν
|
σκοπούμενον, |
ἕως
ἄν
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν |
| [328] |
ἀφ'
ἵππων;
ἦν
δ'
ἐγώ·
|
καινόν |
γε
τοῦτο.
λαμπάδια
ἔχοντες
διαδώσουσιν |
| [343] |
συμφέρον
κρείττονος
ὄντος,
καὶ
εὐδαίμονα
|
ἐκεῖνον |
ποιοῦσιν
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ |
| [353] |
μὲν
οὖν.
νῦν
δὴ
οἶμαι
|
ἄμεινον |
ἂν
μάθοις
ὃ
ἄρτι
ἠρώτων, |
| [352] |
πρῶτον
ἐτίθεσο·
εἰ
δὲ
καὶ
|
ἄμεινον |
ζῶσιν
οἱ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων |
| [339] |
δίκαιον;
πῶς
γὰρ
οὔ;
(οὐ
|
μόνον |
ἄρα
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ
τὸν |
| [336] |
τὸ
δίκαιον
ὅτι
ἔστι,
μὴ
|
μόνον |
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
ἐπειδάν |
| [351] |
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι
οὐκ
ἐπινεύεις
|
μόνον |
καὶ
ἀνανεύεις,
ἀλλὰ
καὶ
ἀποκρίνῃ |
| [353] |
εἴη
ἔργον
ὃ
ἂν
ἢ
|
μόνον |
τι
ἢ
κάλλιστα
τῶν
ἄλλων |
| [344] |
εὐδαίμονες
καὶ
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ
|
μόνον |
ὑπὸ
τῶν
πολιτῶν
ἀλλὰ
καὶ |
| [338] |
ὅσην
δύναμαι.
δύναμαι
δὲ
ἐπαινεῖν
|
μόνον· |
χρήματα
γὰρ
οὐκ
ἔχω.
ὡς |
| [329] |
καὶ
τὸ
γῆρας
μετρίως
ἐστὶν
|
ἐπίπονον· |
εἰ
δὲ
μή,
καὶ
γῆρας, |
| [328] |
θεάσασθαι·
ἐξαναστησόμεθα
γὰρ
μετὰ
τὸ
|
δεῖπνον |
καὶ
τὴν
παννυχίδα
θεασόμεθα.
καὶ |
| [332] |
πλέοντας
πρὸς
τὸν
τῆς
θαλάττης
|
κίνδυνον; |
κυβερνήτης.
τί
δὲ
ὁ
δίκαιος; |
| [344] |
ἡμῶν
καταντλήσας
κατὰ
τῶν
ὤτων
|
ἁθρόον |
καὶ
πολὺν
τὸν
λόγον·
οὐ |
| [328] |
φασιν
εἶναι
οἱ
ποιηταί,
πότερον
|
χαλεπὸν |
τοῦ
βίου,
ἢ
πῶς
σὺ |
| [342] |
καὶ
τὸ
ἐκείνῳ
συμφέρον
καὶ
|
πρέπον, |
καὶ
λέγει
ἃ
λέγει
καὶ |
| [337] |
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
μοι
γένηται,
|
εἶπον. |
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων. |
| [331] |
πρὸς
τὰ
ἱερά.
(λέγε
δή,
|
εἶπον |
ἐγώ,
σὺ
ὁ
τοῦ
λόγου |
| [336] |
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
|
εἶπον, |
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας |
| [341] |
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
ἄν
με,
|
εἶπον, |
οὕτω
μανῆναι
ὥστε
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν |
| [336] |
οἷός
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
|
εἶπον |
ὑποτρέμων·
ὦ
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς |
| [344] |
αὐτὸς
πάνυ
ἐδεόμην
τε
καὶ
|
εἶπον· |
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν |
| [329] |
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
ἐκίνουν
καὶ
|
εἶπον· |
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί
σου
τοὺς |
| [340] |
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
|
εἶπον, |
ᾤμην
σε
τοῦτο
λέγειν
ὅτε |
| [337] |
σὺ
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ
|
ἀπεῖπον, |
τούτων
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ
ἂν |
| [327] |
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν
οἱ
Θρᾷκες
|
ἔπεμπον. |
(προσευξάμενοι
δὲ
καὶ
θεωρήσαντες
ἀπῇμεν |
| [329] |
γῆρας
φέρειν
οὐ
διὰ
τὸν
|
τρόπον |
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
πολλὴν
οὐσίαν |
| [327] |
τὴν
ἑορτὴν
βουλόμενος
θεάσασθαι
τίνα
|
τρόπον |
ποιήσουσιν
ἅτε
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες. |
| [352] |
λόγος,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
ὅντινα
|
τρόπον |
χρὴ
ζῆν.
σκόπει
δή,
ἔφη. |
| [334] |
(τὸν
τοῦ
Ὀδυσσέως
πρὸς
μητρὸς
|
πάππον |
Αὐτόλυκον
ἀγαπᾷ
τε
καί
φησιν |
| [333] |
ἀργυρίου
κοινῇ
πρίασθαι
ἢ
ἀποδόσθαι
|
ἵππον· |
τότε
(δέ,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι, |
| [350] |
ὅμοιος
ἑκάτερος
εἴη,
τοιοῦτον
καὶ
|
ἑκάτερον |
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
μὲν |
| [349] |
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
τινα
λέγεις,
|
ἕτερον |
δὲ
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
πότερον
φρόνιμον |
| [337] |
τούτων
τι
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
|
ἕτερον |
εἴπω
τι
(τοῦ
ἀληθοῦς;
ἢ |
| [328] |
ᾖμεν·
νῦν
δέ
σε
χρὴ
|
πυκνότερον |
δεῦρο
ἰέναι.
ὡς
εὖ
ἴσθι |
| [347] |
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων,
αἱρῇ;
καὶ
|
πότερον |
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
σοι
λέγεσθαι;
τὸν |
| [349] |
δικαίας,
ἔφη.
τοῦ
δὲ
ἀδίκου
|
πότερον |
ἀξιοῖ
ἂν
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο |
| [349] |
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
πότερον
φρόνιμον
καὶ
|
πότερον |
ἄφρονα;
τὸν
μὲν
μουσικὸν
δήπου |
| [339] |
ἄρχουσιν
δίκαιον
φῂς
εἶναι;
ἔγωγε.
|
(πότερον |
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες |
| [330] |
εὔκολός
ποτ'
ἂν
ἑαυτῷ
γένοιτο.
|
πότερον |
δέ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
| [351] |
ἀλλὰ
τόδε
περὶ
αὐτοῦ
σκοπῶ·
|
πότερον |
ἡ
κρείττων
γιγνομένη
πόλις
πόλεως |
| [354] |
τυγχάνει
εἴτε
καὶ
οὔ,
καὶ
|
πότερον |
ὁ
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων |
| [334] |
ἐχθρούς.
(φίλους
δὲ
λέγεις
εἶναι
|
πότερον |
τοὺς
δοκοῦντας
ἑκάστῳ
χρηστοὺς
εἶναι, |
| [349] |
λέγεις,
ἕτερον
δὲ
(ἄμουσον;
ἔγωγε.
|
πότερον |
φρόνιμον
καὶ
πότερον
ἄφρονα;
τὸν |
| [328] |
οὐδῷ”
φασιν
εἶναι
οἱ
ποιηταί,
|
πότερον |
χαλεπὸν
τοῦ
βίου,
ἢ
πῶς |
| [341] |
λόγῳ
ἰατρός,
ὃν
ἄρτι
ἔλεγες,
|
πότερον |
χρηματιστής
ἐστιν
ἢ
τῶν
καμνόντων |
| [337] |
μὴ
ἀποκρίνωμαι
ὧν
προεῖπες
μηδέν;
|
πότερον, |
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
εἰ
τούτων |
| [350] |
ὄντος
τότε
καὶ
εἶδον
ἐγώ,
|
πρότερον |
δὲ
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ |
| [351] |
δικαιοσύνη,
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανήσεται
καὶ
|
ἰσχυρότερον |
ἀδικίας,
ἐπειδήπερ
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ |
| [351] |
που
ὅτι
καὶ
δυνατώτερον
καὶ
|
ἰσχυρότερον |
εἴη
ἀδικία
δικαιοσύνης·
νῦν
δέ |
| [344] |
ἀδικίαν.
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
|
ἰσχυρότερον |
καὶ
ἐλευθεριώτερον
καὶ
δεσποτικώτερον
ἀδικία |
| [354] |
οὐδέποτ'
ἄρα,
ὦ
μακάριε
Θρασύμαχε,
|
λυσιτελέστερον |
ἀδικία
δικαιοσύνης.
ταῦτα
δή
σοι, |
| [347] |
λέγεσθαι;
τὸν
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
|
λυσιτελέστερον |
βίον
εἶναι.
~(ἤκουσας,
ἦν
δ' |
| [354] |
ἐμπεσόντος
αὖ
ὕστερον
λόγου,
ὅτι
|
λυσιτελέστερον |
ἡ
ἀδικία
τῆς
δικαιοσύνης,
οὐκ |
| [338] |
ἄριστε,
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἀλλὰ
|
σαφέστερον |
εἰπὲ
τί
λέγεις.
εἶτ'
οὐκ |
| [345] |
ἀληθῶς
ποιμένα
οὐκέτι
ᾤου
δεῖν
|
ὕστερον |
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν
οἴει |
| [354] |
καὶ
ἀρετή,
καὶ
ἐμπεσόντος
αὖ
|
ὕστερον |
λόγου,
ὅτι
λυσιτελέστερον
ἡ
ἀδικία |
| [327] |
ὃς
ὁ
Γλαύκων.
(καὶ
ὀλίγῳ
|
ὕστερον |
ὅ
τε
Πολέμαρχος
ἧκε
καὶ |
| [352] |
καὶ
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ
|
ὕστερον |
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν |
| [345] |
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
|
κερδαλεώτερον |
εἶναι,
οὐδ'
ἐὰν
ἐᾷ
τις |
| [345] |
πείθει
ὡς
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης
|
κερδαλεώτερον. |
ταῦτ'
οὖν
(καὶ
ἕτερος
ἴσως |
| [348] |
τοῦτο,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἤδη
|
στερεώτερον, |
ὦ
ἑταῖρε,
καὶ
οὐκέτι
ῥᾴδιον |
| [336] |
δὲ
ζητοῦντας,
πρᾶγμα
πολλῶν
χρυσίων
|
τιμιώτερον, |
ἔπειθ'
οὕτως
ἀνοήτως
ὑπείκειν
ἀλλήλοις |
| [344] |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ
|
ἐλευθεριώτερον |
καὶ
δεσποτικώτερον
ἀδικία
δικαιοσύνης
ἐστὶν |
| [344] |
καὶ
ἰσχυρότερον
καὶ
ἐλευθεριώτερον
καὶ
|
δεσποτικώτερον |
ἀδικία
δικαιοσύνης
ἐστὶν
ἱκανῶς
γιγνομένη, |
| [351] |
ἐλέχθη
γάρ
που
ὅτι
καὶ
|
δυνατώτερον |
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία
δικαιοσύνης· |
| [340] |
ἂν
εἴη
ἢ
τὸ
μὴ
|
συμφέρον. |
ἀλλ'
ἔφη
ὁ
Κλειτοφῶν,
τὸ |
| [336] |
τὸ
κερδαλέον
μηδ'
ὅτι
τὸ
|
συμφέρον, |
ἀλλὰ
σαφῶς
μοι
καὶ
ἀκριβῶς |
| [338] |
τι
ἢ
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον. |
ἀλλὰ
τί
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ' |
| [347] |
δίκαιόν
ἐστιν
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον. |
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
δὴ
καὶ |
| [341] |
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν
τι
|
συμφέρον |
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα
τελέαν |
| [338] |
καὶ
ἡμῖν
τοῖς
ἥττοσιν
ἐκείνου
|
συμφέρον |
ἅμα
καὶ
δίκαιον.
βδελυρὸς
γὰρ |
| [339] |
δίκαιον,
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας
ἀρχῆς
|
συμφέρον· |
αὕτη
δέ
που
κρατεῖ,
ὥστε |
| [346] |
κυβερνῶν
ὑγιὴς
γίγνηται
διὰ
τὸ
|
συμφέρον |
αὐτῷ
πλεῖν
ἐν
τῇ
θαλάττῃ, |
| [339] |
ἀληθῆ
λέγεις,
δῆλον.
ἐπειδὴ
γὰρ
|
συμφέρον |
γέ
τι
εἶναι
καὶ
ἐγὼ |
| [338] |
ἡ
ἀρχὴ
πρὸς
τὸ
αὑτῇ
|
συμφέρον, |
δημοκρατία
μὲν
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ |
| [340] |
οὐδὲν
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
δίκαιον
ἂν
εἴη
ἢ
τὸ |
| [340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ὦ
Κλειτοφῶν,
|
συμφέρον |
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο.
ταῦτα
δὲ |
| [338] |
οἶδα.
τὸ
τοῦ
κρείττονος
φῂς
|
συμφέρον |
δίκαιον
εἶναι.
καὶ
τοῦτο,
ὦ |
| [340] |
τὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
δοκοῦν
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε |
| [341] |
λέγω,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
ποιεῖν
|
συμφέρον. |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
| [342] |
δεῖ
τινος
τέχνης
τῆς
τὸ
|
συμφέρον |
εἰς
αὐτὰ
ταῦτα
σκεψομένης
τε |
| [341] |
τούτῳ
πέφυκεν,
ἐπὶ
τῷ
τὸ
|
συμφέρον |
ἑκάστῳ
ζητεῖν
τε
καὶ
ἐκπορίζειν; |
| [340] |
ὁ
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
ἔλεγεν
ὃ
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων |
| [342] |
οὐδὲ
προσήκει
τέχνῃ
ἄλλῳ
τὸ
|
συμφέρον |
ζητεῖν
ἢ
ἐκείνῳ
οὗ
τέχνη |
| [346] |
παρασκευάζει
καὶ
ἐπιτάττει,
τὸ
ἐκείνου
|
συμφέρον |
ἥττονος
ὄντος
σκοποῦσα,
ἀλλ'
οὐ |
| [342] |
ἐκεῖνο
βλέπων
καὶ
τὸ
ἐκείνῳ
|
συμφέρον |
καὶ
πρέπον,
καὶ
λέγει
ἃ |
| [338] |
τοῖς
ἀρχομένοις
εἶναι,
τὸ
σφίσι
|
συμφέρον, |
καὶ
τὸν
τούτου
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν |
| [341] |
ὃ
νυνδὴ
ἔλεγες,
οὗ
τὸ
|
συμφέρον |
κρείττονος
ὄντος
δίκαιον
ἔσται
τῷ |
| [343] |
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν
τὸ
ἐκείνου
|
συμφέρον |
κρείττονος
ὄντος,
καὶ
εὐδαίμονα
ἐκεῖνον |
| [339] |
ἢ
μή,
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
|
συμφέρον |
μὲν
οὖν,
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ |
| [339] |
αὐτὸ
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον. |
νῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον |
| [343] |
τοῦ
κρείττονός
τε
καὶ
ἄρχοντος
|
συμφέρον, |
οἰκεία
δὲ
τοῦ
πειθομένου
τε |
| [341] |
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν
τι
|
συμφέρον; |
πάνυ
γε.
οὐ
καὶ
ἡ |
| [339] |
σὸν
λόγον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
ποιεῖν
ἀλλὰ
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ |
| [342] |
ἀπέραντον;
(ἢ
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ
|
συμφέρον |
σκέψεται;
ἢ
οὔτε
αὑτῆς
οὔτε |
| [342] |
ἄλλης
τέχνης
ἥτις
αὐτῇ
τὸ
|
συμφέρον |
σκέψεται,
καὶ
τῇ
σκοπουμένῃ
ἑτέρας |
| [342] |
καὶ
ἄρχων
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ
|
συμφέρον |
σκέψεταί
τε
καὶ
προστάξει,
ἀλλὰ |
| [342] |
δ'
ἐγώ,
ἰατρικὴ
ἰατρικῇ
τὸ
|
συμφέρον |
σκοπεῖ
ἀλλὰ
σώματι.
ναί,
ἔφη. |
| [342] |
γε
οὐδεμία
τὸ
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ |
| [342] |
ὅσον
ἰατρός,
τὸ
τῷ
ἰατρῷ
|
συμφέρον |
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ |
| [342] |
ὅσον
ἄρχων
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
|
συμφέρον |
σκοπεῖ
οὐδ'
ἐπιτάττει,
ἀλλὰ
τὸ |
| [342] |
ἐπὶ
τὴν
αὑτῆς
πονηρίαν
τὸ
|
συμφέρον |
σκοπεῖν·
οὔτε
γὰρ
πονηρία
οὔτε |
| [347] |
ἄρχων
οὐ
πέφυκε
τὸ
αὑτῷ
|
συμφέρον |
σκοπεῖσθαι
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ· |
| [344] |
ἄδικον
ἑαυτῷ
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
|
συμφέρον. |
(ταῦτα
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν |
| [339] |
ἀλλὰ
καὶ
τοὐναντίον,
τὸ
μὴ
|
συμφέρον. |
τί
λέγεις
σύ;
ἔφη.
ἃ |
| [344] |
ἔλεγον,
τὸ
μὲν
τοῦ
κρείττονος
|
συμφέρον |
τὸ
δίκαιον
τυγχάνει
ὄν,
τὸ |
| [334] |
καὶ
κατὰ
σὲ
καὶ
καθ'
|
Ὅμηρον |
καὶ
κατὰ
Σιμωνίδην
κλεπτική
τις |
| [341] |
νῦν
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά
ἐστιν
|
πονηρὸν |
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ |
| [352] |
στασιάζειν
καὶ
διαφέρεσθαι,
ἔτι
δ'
|
ἐχθρὸν |
εἶναι
ἑαυτῷ
τε
καὶ
τῷ |
| [334] |
οὐκ
ὀρθῶς
τὸν
φίλον
καὶ
|
ἐχθρὸν |
θέσθαι.
πῶς
θέμενοι,
ὦ
Πολέμαρχε; |
| [352] |
οὐχ
ὁμονοοῦντα
αὐτὸν
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
|
ἐχθρὸν |
καὶ
ἑαυτῷ
καὶ
τοῖς
δικαίοις· |
| [335] |
ὄντα
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
|
ἐχθρὸν |
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν |
| [335] |
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ'
|
ἐχθρὸν |
κακῶς·
νῦν
πρὸς
τούτῳ
ὧδε |
| [344] |
κήδεσθαι,
οὐδέ
τι
φροντίζειν
εἴτε
|
χεῖρον |
εἴτε
βέλτιον
βιωσόμεθα
ἀγνοοῦντες
ὃ |
| [344] |
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
(ἔχει;
ἢ
|
σμικρὸν |
οἴει
ἐπιχειρεῖν
πρᾶγμα
διορίζεσθαι
ὅλου |
| [344] |
τοῦτο
τυραννίς,
ἣ
οὐ
κατὰ
|
σμικρὸν |
τἀλλότρια
καὶ
λάθρᾳ
καὶ
βίᾳ |
| [339] |
λέγεις;
τὸ
γὰρ
τοῦ
κρείττονος
|
ἀσύμφορον |
δήπου
προστάττεται
τοῖς
ἥττοσιν
ποιεῖν. |
| [340] |
ἐν
τοῖς
λόγοις·
ἐπεὶ
αὐτίκα
|
ἰατρὸν |
καλεῖς
σὺ
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
περὶ |
| [341] |
καὶ
λέγε
τὸν
τῷ
ὄντι
|
ἰατρὸν |
ὄντα.
τῶν
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής. |
| [345] |
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
|
ἰατρὸν |
τὸ
πρῶτον
ὁριζόμενος
τὸν
ὡς |
| [347] |
ὅτι
τὸ
φιλότιμόν
τε
καὶ
|
φιλάργυρον |
εἶναι
ὄνειδος
λέγεταί
τε
καὶ |
| [348] |
φήσεις
αὐτὸ
καὶ
καλὸν
καὶ
|
ἰσχυρὸν |
εἶναι
καὶ
τἆλλα
αὐτῷ
πάντα |
| [350] |
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ
δὴ
καὶ
|
ἰσχυρὸν |
εἶναι
τὴν
ἀδικίαν.
ἢ
οὐ |
| [348] |
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι
ἢ
|
αἰσχρὸν |
αὐτὸ
ὡμολόγεις
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι |
| [347] |
ἰέναι
ἀλλὰ
μὴ
ἀνάγκην
περιμένειν
|
αἰσχρὸν |
νενομίσθαι
τῆς
δὲ
ζημίας
μεγίστη |
| [353] |
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ
τὸν
|
σὸν |
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν
ὅ
γε |
| [339] |
ἄρα
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ
τὸν
|
σὸν |
λόγον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
| [334] |
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ
τὸν
|
σὸν |
λόγον
τοὺς
μηδὲν
ἀδικοῦντας
δίκαιον |
| [336] |
διεπτοήθημεν·
ὁ
δ'
εἰς
τὸ
|
μέσον |
φθεγξάμενος,
τίς,
ἔφη,
ὑμᾶς
πάλαι |
| [345] |
ἡμῶν
πέπονθεν,
οὐ
μόνος
ἐγώ·
|
πεῖσον |
οὖν,
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς |
| [337] |
ἀλλὰ
πρὸς
τῷ
μαθεῖν
καὶ
|
ἀπότεισον |
ἀργύριον.
οὐκοῦν
ἐπειδάν
μοι
γένηται, |
| [328] |
ὡς
εὖ
ἴσθι
ὅτι
ἔμοιγε
|
ὅσον |
αἱ
ἄλλαι
αἱ
κατὰ
τὸ |
| [345] |
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
πᾶσαν
ἀρχήν,
καθ'
|
ὅσον |
ἀρχή,
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
βέλτιστον |
| [341] |
τυγχάνει
ὄν,
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
|
(ὅσον |
ἄρχων
ἐστίν,
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μὴ |
| [342] |
οὐδεὶς
ἐν
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
|
ὅσον |
ἄρχων
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον |
| [342] |
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς
οὐδείς,
καθ'
|
ὅσον |
ἰατρός,
τὸ
τῷ
ἰατρῷ
συμφέρον |
| [329] |
μέν
τι,
οὐ
μέντοι
γε
|
ὅσον |
οἴονται·
~ἀλλὰ
τὸ
τοῦ
Θεμιστοκλέους |
| [345] |
οἴει
αὐτὸν
τὰ
πρόβατα,
καθ'
|
ὅσον |
ποιμήν
ἐστιν,
οὐ
πρὸς
τὸ |
| [340] |
δ'
οἶμαι
ἕκαστος
τούτων,
καθ'
|
ὅσον |
τοῦτ'
ἔστιν
(ὃ
προσαγορεύομεν
αὐτόν, |
| [332] |
ποιεῖν
καὶ
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς
|
νόσον |
καὶ
ὑγίειαν;
ἰατρός.
(τίς
δὲ |
| [333] |
πάνυ
γε.
ἆρ'
οὖν
καὶ
|
νόσον |
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι,
καὶ
λαθεῖν |
| [349] |
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
τὸν
δὲ
|
ἄμουσον |
ἄφρονα.
οὐκοῦν
καὶ
ἅπερ
φρόνιμον, |
| [349] |
δέ
τινα
λέγεις,
ἕτερον
δὲ
|
(ἄμουσον; |
ἔγωγε.
πότερον
φρόνιμον
καὶ
πότερον |
| [352] |
τὰ
λοιπά
μοι
τῆς
ἑστιάσεως
|
ἀποπλήρωσον |
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
νῦν.
ὅτι |
| [341] |
τὸν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἢ
|
τὸν |
ἀκριβεῖ
λόγῳ,
ὃ
νυνδὴ
ἔλεγες, |
| [340] |
αὐτόν,
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε
κατὰ
|
τὸν |
ἀκριβῆ
λόγον,
ἐπειδὴ
καὶ
σὺ |
| [338] |
φιλονικεῖν
πρὸς
τὸ
ἐμὲ
εἶναι
|
τὸν |
ἀποκρινόμενον.
τελευτῶν
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα, |
| [328] |
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ
καὶ
Κλειτοφῶντα
|
τὸν |
Ἀριστωνύμου·
ἦν
δ'
ἔνδον
καὶ |
| [341] |
δὲ
ἀκριβέστατον
ἐκεῖνο
τυγχάνει
ὄν,
|
~τὸν |
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
ἄρχων
ἐστίν, |
| [341] |
τοιοῦτον
ἐγγένηται,
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις
|
τὸν |
ἄρχοντά
τε
καὶ
τὸν
κρείττονα, |
| [353] |
οὖν
καὶ
τἆλλα
πάντα
εἰς
|
τὸν |
αὐτὸν
λόγον;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι |
| [347] |
μέρει
εἴρηκας,
οὐ
συνῆκα.
τὸν
|
τῶν |
βελτίστων
ἄρα
μισθόν,
ἔφην,
οὐ |
| [331] |
ὃς
ἂν
δικαίως
καὶ
ὁσίως
|
τὸν |
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
οἱ
καρδίαν |
| [335] |
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ
ποιεῖν,
|
τὸν |
δ'
ἐχθρὸν
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν; |
| [335] |
τὸν
μὲν
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
|
τὸν |
δ'
ἐχθρὸν
κακῶς·
νῦν
πρὸς |
| [349] |
τὸν
μὲν
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
|
τὸν |
δὲ
ἄμουσον
ἄφρονα.
οὐκοῦν
καὶ |
| [335] |
καὶ
τὸν
ὄντα
χρηστὸν
φίλον·
|
~(τὸν |
δὲ
δοκοῦντα
μέν,
ὄντα
δὲ |
| [334] |
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
οὐ
μὰ
|
τὸν |
Δί'
ἔφη,
ἀλλ'
οὐκέτι
οἶδα |
| [329] |
ἐξαγγέλλεις.
~(ἐγώ
σοι,
ἔφη,
νὴ
|
τὸν |
Δία
ἐρῶ,
ὦ
Σώκρατες,
οἷόν |
| [343] |
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον
ἔχοντα
|
τὸν |
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
ἔλαττον· |
| [334] |
πῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ,
μεταθώμεθα;
|
τὸν |
δοκοῦντά
τε,
ἦ
δ'
ὅς, |
| [334] |
θέσθαι.
πῶς
θέμενοι,
ὦ
Πολέμαρχε;
|
τὸν |
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
εἶναι. |
| [330] |
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου,
ὡς
|
τὸν |
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα
δεῖ
ἐκεῖ
διδόναι |
| [340] |
ἀλλὰ
κρείττω
με
οἴει
καλεῖν
|
τὸν |
ἐξαμαρτάνοντα
ὅταν
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον, |
| [340] |
ἐπεὶ
αὐτίκα
ἰατρὸν
καλεῖς
σὺ
|
τὸν |
ἐξαμαρτάνοντα
περὶ
τοὺς
κάμνοντας
κατ' |
| [328] |
ἀδελφούς,
καὶ
δὴ
καὶ
Θρασύμαχον
|
τὸν |
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην
τὸν
Παιανιᾶ |
| [341] |
λέγεις
τὸν
ἄρχοντά
τε
καὶ
|
τὸν |
κρείττονα,
τὸν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
| [331] |
ὁ
Κέφαλος,
καὶ
παραδίδωμι
ὑμῖν
|
τὸν |
λόγον·
δεῖ
γάρ
με
ἤδη |
| [349] |
δοκεῖ
εἴτε
μή,
ἀλλ'
οὐ
|
τὸν |
λόγον
ἐλέγχεις;
(οὐδέν,
ἦν
δ' |
| [345] |
εἰς
τὴν
ψυχὴν
φέρων
ἐνθῶ
|
τὸν |
λόγον;
μὰ
Δί'
ἦν
δ' |
| [351] |
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ
ἑξῆς
διασκεψώμεθα
|
(τὸν |
λόγον,
ὁποῖόν
τι
τυγχάνει
ὂν |
| [344] |
τῶν
ὤτων
ἁθρόον
καὶ
πολὺν
|
τὸν |
λόγον·
οὐ
μὴν
εἴασάν
γε |
| [338] |
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
ἂν
κακουργήσαις
μάλιστα
|
τὸν |
λόγον.
οὐδαμῶς,
ὦ
ἄριστε,
ἦν |
| [336] |
τῶν
παρακαθημένων
διεκωλύετο
βουλομένων
διακοῦσαι
|
τὸν |
λόγον·
ὡς
δὲ
διεπαυσάμεθα
καὶ |
| [344] |
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ
νυνδὴ
ἔλεγον,
|
τὸν |
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
οὖν |
| [344] |
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
|
τὸν |
μὲν
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς |
| [349] |
πότερον
φρόνιμον
καὶ
πότερον
ἄφρονα;
|
τὸν |
μὲν
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
τὸν |
| [335] |
ὧδε
λέγειν,
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
|
τὸν |
μὲν
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ |
| [335] |
πρῶτον
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
|
τὸν |
μὲν
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
τὸν |
| [334] |
τε,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
|
τὸν |
ὄντα
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
δὲ |
| [331] |
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ
πρὸς
|
τὸν |
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
ἐθέλων
τἀληθῆ |
| [328] |
Θρασύμαχον
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην
|
τὸν |
Παιανιᾶ
καὶ
Κλειτοφῶντα
τὸν
Ἀριστωνύμου· |
| [327] |
Πολέμαρχος
ὁ
Κεφάλου
ἐκέλευσε
δραμόντα
|
τὸν |
παῖδα
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
καί |
| [328] |
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν
καταβαίνων
εἰς
|
τὸν |
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
εἰ
μὲν |
| [330] |
οὐδὲν
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
|
τὸν |
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ |
| [334] |
οὕτως
ἐροῦμεν
αὐτὸ
τοὐναντίον
ἢ
|
τὸν |
Σιμωνίδην
ἔφαμεν
λέγειν.
καὶ
μάλα, |
| [331] |
τοῦ
λόγου
κληρονόμος,
τί
φῂς
|
τὸν |
Σιμωνίδην
λέγοντα
ὀρθῶς
λέγειν
περὶ |
| [332] |
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω
λέγειν
φῂς
|
τὸν |
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
οὖν.
τί |
| [353] |
ὁ
ἄδικος.
φαίνεται,
ἔφη,
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον.
~(ἀλλὰ
μὴν
ὅ |
| [339] |
μόνον
ἄρα
δίκαιόν
ἐστιν
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
| [334] |
μὴ
ἀδικεῖν;
ἀληθῆ.
κατὰ
δὴ
|
τὸν |
σὸν
λόγον
τοὺς
μηδὲν
ἀδικοῦντας |
| [332] |
ἰατρός.
(τίς
δὲ
πλέοντας
πρὸς
|
τὸν |
τῆς
θαλάττης
κίνδυνον;
κυβερνήτης.
τί |
| [347] |
εἶναι
ὃ
νῦν
λέγει
Θρασύμαχος,
|
τὸν |
τοῦ
ἀδίκου
βίον
φάσκων
εἶναι |
| [347] |
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ
σοι
λέγεσθαι;
|
τὸν |
τοῦ
δικαίου
ἔγωγε
λυσιτελέστερον
βίον |
| [347] |
βίον
φάσκων
εἶναι
κρείττω
ἢ
|
τὸν |
τοῦ
δικαίου.
σὺ
οὖν
ποτέρως, |
| [334] |
μεμαθηκέναι
αὐτό·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος
|
(τὸν |
τοῦ
Ὀδυσσέως
πρὸς
μητρὸς
πάππον |
| [338] |
εἶναι,
τὸ
σφίσι
συμφέρον,
καὶ
|
τὸν |
τούτου
ἐκβαίνοντα
κολάζουσιν
ὡς
παρανομοῦντά |
| [329] |
τὸ
γῆρας
φέρειν
οὐ
διὰ
|
τὸν |
τρόπον
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
πολλὴν |
| [341] |
δίκαιον
ἔσται
τῷ
ἥττονι
ποιεῖν.
|
τὸν |
τῷ
ἀκριβεστάτῳ,
ἔφη,
λόγῳ
ἄρχοντα |
| [341] |
τῶν
καμνόντων
θεραπευτής;
καὶ
λέγε
|
τὸν |
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν |
| [347] |
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
οὐ
συνῆκα.
|
τὸν |
τῶν
βελτίστων
ἄρα
μισθόν,
ἔφην, |
| [334] |
μεταθώμεθα·
κινδυνεύομεν
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς
|
τὸν |
φίλον
καὶ
ἐχθρὸν
θέσθαι.
πῶς |
| [345] |
(γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
|
τὸν |
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ
πρῶτον |
| [345] |
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ
πρῶτον
ὁριζόμενος
|
τὸν |
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα
οὐκέτι
ᾤου |
| [341] |
ἄρχοντά
τε
καὶ
τὸν
κρείττονα,
|
τὸν |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἢ
τὸν |
| [353] |
στερομένη
τῆς
οἰκείας
ἀρετῆς,
ἢ
|
ἀδύνατον; |
ἀδύνατον.
ἀνάγκη
ἄρα
κακῇ
ψυχῇ |
| [335] |
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους
δύνανται
ποιεῖν;
|
ἀδύνατον. |
ἀλλὰ
τῇ
ἱππικῇ
οἱ
ἱππικοὶ |
| [353] |
τῆς
οἰκείας
ἀρετῆς,
ἢ
ἀδύνατον;
|
ἀδύνατον. |
ἀνάγκη
ἄρα
κακῇ
ψυχῇ
κακῶς |
| [352] |
~εἴτε
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν,
πρῶτον
μὲν
|
ἀδύνατον |
αὐτὸ
ποιεῖν
πράττειν
μεθ'
αὑτοῦ |
| [352] |
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
μὲν
|
ἀδύνατον |
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα
καὶ |
| [335] |
ἀρετῇ
οἱ
ἀγαθοὶ
κακούς;
ἀλλὰ
|
ἀδύνατον. |
οὐ
γὰρ
θερμότητος
οἶμαι
ἔργον |
| [340] |
ὑπόλαβε
νυνδὴ
ἀποκρίνεσθαι·
τὸ
δὲ
|
ἀκριβέστατον |
ἐκεῖνο
τυγχάνει
ὄν,
~τὸν
ἄρχοντα, |
| [344] |
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα
|
εὐδαιμονέστατον |
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ |
| [331] |
νοῦν
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον
|
χρησιμώτατον |
εἶναι.
(παγκάλως,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [347] |
πόλις
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο,
|
περιμάχητον |
ἂν
εἶναι
τὸ
μὴ
ἄρχειν |
| [342] |
αὖ
τοιαύτης,
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν
|
ἀπέραντον; |
(ἢ
αὐτὴ
αὑτῇ
τὸ
συμφέρον |
| [334] |
θέμενοι,
ὦ
Πολέμαρχε;
τὸν
δοκοῦντα
|
χρηστόν, |
τοῦτον
φίλον
εἶναι.
νῦν
δὲ |
| [334] |
δ'
ὅς,
καὶ
τὸν
ὄντα
|
χρηστὸν |
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα
μέν, |
| [333] |
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
ὅταν
ἄρα
|
ἄχρηστον |
ᾖ
ἀργύριον,
τότε
χρήσιμος
ἐπ' |
| [330] |
μοι
ἔτι
τοσόνδε
εἰπέ·
τί
|
μέγιστον |
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν |
| [349] |
πλεονεκτήσει
καὶ
ἁμιλλήσεται
ὡς
ἁπάντων
|
πλεῖστον |
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι
ταῦτα.
ὧδε |
| [345] |
οὐ
πρὸς
τὸ
τῶν
προβάτων
|
βέλτιστον |
βλέποντα
ἀλλ'
ὥσπερ
δαιτυμόνα
τινὰ |
| [345] |
ᾧ
τέτακται,
ὅπως
τούτῳ
τὸ
|
βέλτιστον |
ἐκποριεῖ
ἐπεὶ
τά
γε
αὑτῆς |
| [347] |
τέχνῃ
πράξειν
οὐδέποτε
αὑτῷ
τὸ
|
βέλτιστον |
πράττει
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
τὴν |
| [345] |
ὅσον
ἀρχή,
μηδενὶ
ἄλλῳ
τὸ
|
βέλτιστον |
σκοπεῖσθαι
ἢ
ἐκείνῳ,
τῷ
(ἀρχομένῳ |
| [341] |
μὴ
ἁμαρτάνοντα
δὲ
τὸ
αὑτῷ
|
βέλτιστον |
τίθεσθαι,
τοῦτο
δὲ
τῷ
ἀρχομένῳ |
| [331] |
ἕν
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ
|
ἐλάχιστον |
ἔγωγε
θείην
ἂν
εἰς
τοῦτο |
| [343] |
τὸν
δίκαιον
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
|
ἔλαττον· |
ἔπειτα
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν |
| [343] |
ὅτι
δίκαιος
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ
|
ἔλαττον |
ἔχει.
πρῶτον
μὲν
ἐν
τοῖς |
| [343] |
ἴσων
πλέον
εἰσφέρει,
ὁ
δ'
|
ἔλαττον, |
ὅταν
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν |
| [351] |
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
|
ἧττον |
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω,
ἔφη. |
| [327] |
πομπὴ
ἔδοξεν
εἶναι,
οὐ
μέντοι
|
ἧττον |
ἐφαίνετο
πρέπειν
ἣν
οἱ
Θρᾷκες |
| [351] |
ἢ
οὐδὲν
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν
|
ἧττον |
ἐχέτω,
ἔφη.
οὐκοῦν
τοιάνδε
τινὰ |
| [329] |
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
καὶ
νῦν
οὐχ
|
ἧττον. |
παντάπασι
γὰρ
τῶν
γε
τοιούτων |
| [337] |
φαίνεται
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
|
ἧττόν |
τι
αὐτὸν
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ |
| [332] |
καλεῖται;
τί
ἂν
οἴει
ἡμῖν
|
αὐτὸν |
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον
ὅτι,
ἔφη,
ἡ |
| [352] |
ποιήσει
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ
ὁμονοοῦντα
|
αὐτὸν |
ἑαυτῷ,
ἔπειτα
ἐχθρὸν
καὶ
ἑαυτῷ |
| [328] |
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν
παρ'
|
αὐτόν· |
ἔκειντο
γὰρ
δίφροι
τινὲς
αὐτόθι |
| [329] |
εἰπόντος
ταῦτα,
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
|
αὐτὸν |
ἐκίνουν
καὶ
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε, |
| [336] |
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ
προσβλέπων
|
αὐτὸν |
ἐφοβούμην,
καί
μοι
δοκῶ,
εἰ |
| [336] |
δοκῶ,
εἰ
μὴ
πρότερος
ἑωράκη
|
αὐτὸν |
ἢ
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
ἂν |
| [332] |
δ'
ἐγώ,
εἰ
οὖν
τις
|
αὐτὸν |
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη,
ἡ
τίσιν |
| [328] |
διὰ
χρόνου
γὰρ
καὶ
(ἑωράκη
|
αὐτόν. |
καθῆστο
δὲ
ἐστεφανωμένος
ἐπί
τινος |
| [353] |
καὶ
τἆλλα
πάντα
εἰς
τὸν
|
αὐτὸν |
λόγον;
ἔμοιγε
δοκεῖ.
ἴθι
δή, |
| [338] |
δή,
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
|
αὐτὸν |
μὲν
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ |
| [344] |
λόγον·
οὐ
μὴν
εἴασάν
γε
|
αὐτὸν |
οἱ
παρόντες,
ἀλλ'
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί |
| [337] |
τῷ
ἐρωτηθέντι
τοιοῦτον,
ἧττόν
τι
|
αὐτὸν |
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι
τὸ
φαινόμενον
ἑαυτῷ, |
| [340] |
ὅσον
τοῦτ'
ἔστιν
(ὃ
προσαγορεύομεν
|
αὐτόν, |
οὐδέποτε
ἁμαρτάνει·
ὥστε
κατὰ
τὸν |
| [334] |
Αὐτόλυκον
ἀγαπᾷ
τε
καί
φησιν
|
αὐτὸν |
πάντας
ἀνθρώπους
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ
θ' |
| [348] |
ἀλλ'
οὐ
πείθομαι.
βούλει
οὖν
|
αὐτὸν |
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά
πῃ
ἐξευρεῖν, |
| [352] |
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
|
αὐτὸν |
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα
καὶ
οὐχ |
| [336] |
τοῦ
λόγου
ἤρχετο
ἐξαγριαίνεσθαι,
προσέβλεψα
|
αὐτὸν |
πρότερος,
(ὥστε
αὐτῷ
οἷός
τ' |
| [345] |
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν
οἴει
|
αὐτὸν |
τὰ
πρόβατα,
καθ'
ὅσον
ποιμήν |
| [344] |
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
|
αὐτὸν |
τὴν
ὅλην
ἀδικίαν
ἠδικηκότα·
οὐ |
| [330] |
καὶ
λέγοντι
(ὅτι
οὐ
δι'
|
αὑτὸν |
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμοῖ, |
| [336] |
οὐκέτι
ἡσυχίαν
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
|
ἑαυτὸν |
ὥσπερ
θηρίον
ἧκεν
ἐφ'
ἡμᾶς |
| [354] |
μέντοι
καλῶς
γε
(εἱστίαμαι,
δι'
|
ἐμαυτὸν |
ἀλλ'
οὐ
διὰ
σέ·
ἀλλ' |
| [339] |
λέγω
~ἐν
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
|
ταὐτὸν |
εἶναι
δίκαιον,
τὸ
τῆς
καθεστηκυίας |
| [329] |
πολλάκις
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες
εἰς
|
ταὐτὸν |
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν |
| [341] |
ἀλλ'
ἵνα
μὴ
αὖθις
ἡμῖν
|
τοιοῦτον |
ἐγγένηται,
διόρισαι
ποτέρως
λέγεις
τὸν |
| [337] |
ὅμοιον,
φαίνεται
δὲ
τῷ
ἐρωτηθέντι
|
τοιοῦτον, |
ἧττόν
τι
αὐτὸν
οἴει
ἀποκρινεῖσθαι |
| [350] |
ᾧ
γε
ὅμοιος
ἑκάτερος
εἴη,
|
τοιοῦτον |
καὶ
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ. |
| [340] |
ἥμαρτεν
καὶ
ὁ
ἄρχων
ἥμαρτεν.
|
τοιοῦτον |
οὖν
δή
σοι
καὶ
ἐμὲ |
| [332] |
ἄλλο
δή
τι
ἢ
τὸ
|
τοιοῦτον, |
ὡς
ἔοικεν,
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ |
| [330] |
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
τὸν
|
πλοῦτον. |
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
μὲν |
| [331] |
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες,
|
πλοῦτον |
χρησιμώτατον
εἶναι.
(παγκάλως,
ἦν
δ' |
| [328] |
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἡδοναὶ
ἀπομαραίνονται,
|
τοσοῦτον |
αὔξονται
αἱ
περὶ
τοὺς
λόγους |
| [344] |
ἔλεγον,
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
|
τοῦτον |
οὖν
σκόπει,
εἴπερ
βούλει
κρίνειν |
| [334] |
ὦ
Πολέμαρχε;
τὸν
δοκοῦντα
χρηστόν,
|
τοῦτον |
φίλον
εἶναι.
νῦν
δὲ
πῶς, |
| [327] |
τίνα
τρόπον
ποιήσουσιν
ἅτε
νῦν
|
πρῶτον |
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
οὖν
μοι |
| [335] |
τῷ
δικαίῳ
ἢ
ὡς
τὸ
|
πρῶτον |
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
τὸν |
| [354] |
δοκῶ
οὕτω,
πρὶν
ὃ
τὸ
|
πρῶτον |
ἐσκοποῦμεν
εὑρεῖν,
τὸ
δίκαιον
ὅτι |
| [352] |
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
σὺ
τὸ
|
πρῶτον |
ἐτίθεσο·
εἰ
δὲ
καὶ
ἄμεινον |
| [338] |
οὐκ
ἐθελήσεις.
ἐὰν
μάθω
γε
|
πρῶτον, |
ἔφην,
τί
λέγεις·
νῦν
γὰρ |
| [345] |
ἐγώ,
μὴ
σύ
γε·
ἀλλὰ
|
πρῶτον |
μέν,
ἃ
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε |
| [352] |
εἴτε
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν,
|
πρῶτον |
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸ
ποιεῖν
πράττειν |
| [352] |
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
|
πρῶτον |
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει |
| [343] |
ἀνὴρ
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον
ἔχει.
|
πρῶτον |
μὲν
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους |
| [337] |
ἐγώ,
ὦ
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
|
πρῶτον |
μὲν
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων |
| [345] |
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ἰατρὸν
τὸ
|
πρῶτον |
ὁριζόμενος
τὸν
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα |
| [331] |
συναορεῖ
ἐλπὶς
ἃ
μάλιστα
θνατῶν
|
πολύστροφον |
γνώμαν
κυβερνᾷ.
εὖ
οὖν
λέγει |
| [350] |
εἶδον
ἐγώ,
πρότερον
δὲ
οὔπω,
|
Θρασύμαχον |
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
οὖν
διωμολογησάμεθα |
| [341] |
ξυρεῖν
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
καὶ
συκοφαντεῖν
|
Θρασύμαχον; |
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν |
| [328] |
Πολεμάρχου
ἀδελφούς,
καὶ
δὴ
καὶ
|
Θρασύμαχον |
τὸν
Καλχηδόνιον
καὶ
Χαρμαντίδην
τὸν |
| [338] |
κρατεῖ
ἐν
ἑκάστῃ
πόλει,
τὸ
|
ἄρχον; |
πάνυ
γε.
(τίθεται
δέ
γε |
| [344] |
κατὰ
τῶν
ὤτων
ἁθρόον
καὶ
|
πολὺν |
τὸν
λόγον·
οὐ
μὴν
εἴασάν |
| [338] |
γε
πρῶτον,
ἔφην,
τί
λέγεις·
|
νῦν |
γὰρ
οὔπω
οἶδα.
τὸ
τοῦ |
| [341] |
ἐπιχειρεῖν
λέοντα
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
|
νῦν |
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν |
| [329] |
πάντες
ὅσοι
ἐνταῦθα
ἦλθον
ἡλικίας.
|
νῦν |
δ'
ἔγωγε
ἤδη
ἐντετύχηκα
οὐχ |
| [351] |
καὶ
ἰσχυρότερον
εἴη
ἀδικία
δικαιοσύνης·
|
νῦν |
δέ
γ'
ἔφην,
εἴπερ
σοφία |
| [348] |
λέγειν
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα
λέγοντες·
|
νῦν |
δὲ
δῆλος
εἶ
ὅτι
φήσεις |
| [336] |
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
ἂν
γενέσθαι.
|
νῦν |
δὲ
ἡνίκα
ὑπὸ
τοῦ
λόγου |
| [345] |
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς
μὴ
ἐξαπάτα.
|
νῦν |
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι |
| [329] |
καὶ
τότε
μὲν
εὖ
ζῶντες,
|
νῦν |
δὲ
οὐδὲ
ζῶντες.
(ἔνιοι
δὲ |
| [334] |
δοκοῦντα
χρηστόν,
τοῦτον
φίλον
εἶναι.
|
νῦν |
δὲ
πῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [328] |
ἡμεῖς
ἂν
παρὰ
σὲ
ᾖμεν·
|
νῦν |
δέ
σε
χρὴ
πυκνότερον
δεῦρο |
| [353] |
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
οὖν.
|
νῦν |
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν
μάθοις |
| [339] |
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
|
νῦν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔμαθον
ὃ |
| [341] |
ἡ
τέχνη
ἐστὶν
ἡ
ἰατρικὴ
|
νῦν |
ηὑρημένη,
ὅτι
σῶμά
ἐστιν
πονηρὸν |
| [349] |
γὰρ
ἂν
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
|
νῦν, |
καὶ
εὐήθης.
τί
δέ;
τῆς |
| [347] |
μοι
δοκεῖ
μεῖζον
εἶναι
ὃ
|
νῦν |
λέγει
Θρασύμαχος,
τὸν
τοῦ
ἀδίκου |
| [350] |
ἔφη·
ἀλλ'
ἔμοιγε
οὐδὲ
ἃ
|
νῦν |
λέγεις
ἀρέσκει,
καὶ
ἔχω
περὶ |
| [352] |
ἑστιάσεως
ἀποπλήρωσον
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
|
νῦν. |
ὅτι
μὲν
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι |
| [349] |
δοκεῖς
σύ,
ὦ
Θρασύμαχε,
ἀτεχνῶς
|
νῦν |
οὐ
σκώπτειν,
ἀλλὰ
τὰ
δοκοῦντα |
| [330] |
ἔτι
ἐλάττω
αὐτὴν
ἐποίησε
τῆς
|
νῦν |
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
ἐὰν |
| [330] |
ἐμοὶ
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ
|
νῦν |
οὐσίαν
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην |
| [340] |
ὦ
Πολέμαρχε,
διαφέρει,
ἀλλ'
εἰ
|
νῦν |
οὕτω
λέγει
Θρασύμαχος,
οὕτως
αὐτοῦ |
| [329] |
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος
εἰπεῖν,
καὶ
|
νῦν |
οὐχ
ἧττον.
παντάπασι
γὰρ
τῶν |
| [335] |
ποιεῖν,
τὸν
δ'
ἐχθρὸν
κακῶς·
|
νῦν |
πρὸς
τούτῳ
ὧδε
λέγειν,
ὅτι |
| [327] |
θεάσασθαι
τίνα
τρόπον
ποιήσουσιν
ἅτε
|
νῦν |
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
οὖν |
| [350] |
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ
|
νῦν |
ῥᾳδίως
λέγω,
ἀλλ'
ἑλκόμενος
καὶ |
| [352] |
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
οὖν
καὶ
|
νῦν, |
ὥς
γέ
μοι
δοκεῖ,
ἐξ |
| [350] |
δὲ
ἐρωτήσω.
ἐρώτα
δή.
τοῦτο
|
τοίνυν |
ἐρωτῶ,
ὅπερ
ἄρτι,
~ἵνα
καὶ |
| [348] |
ἦ
δ'
ὅς.
ἂν
μὲν
|
τοίνυν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀντικατατείναντες
λέγωμεν |
| [339] |
ὡμολόγηται;
οἶμαι
ἔγωγε,
ἔφη.
(οἴου
|
τοίνυν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
τὸ |
| [347] |
ἔστιν;
ἔγωγε,
ἔφη.
διὰ
ταῦτα
|
τοίνυν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὔτε
χρημάτων |
| [327] |
οὐδαμῶς,
ἔφη
ὁ
Γλαύκων.
ὡς
|
τοίνυν |
μὴ
ἀκουσομένων,
οὕτω
διανοεῖσθε.
~(καὶ |
| [327] |
ἐσμέν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἢ
|
τοίνυν |
τούτων,
ἔφη,
κρείττους
γένεσθε
ἢ |
| [335] |
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ
ἀνθρωπεία |
| [338] |
εἰδέναι
καὶ
ἔχειν
εἰπεῖν.
μὴ
|
οὖν |
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
ἐμοί
τε |
| [328] |
ἐπιθυμίαι
τε
καὶ
ἡδοναί.
μὴ
|
οὖν |
ἄλλως
ποίει,
ἀλλὰ
τοῖσδέ
τε |
| [348] |
ἔφη,
ἀλλ'
οὐ
πείθομαι.
βούλει
|
οὖν |
αὐτὸν
πείθωμεν,
ἂν
δυνώμεθά
πῃ |
| [340] |
καὶ
ὁ
ἄρχων
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
|
οὖν |
δή
σοι
καὶ
ἐμὲ
ὑπόλαβε |
| [332] |
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
εἶεν·
ἡ
|
οὖν |
δὴ
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη |
| [350] |
οὔπω,
Θρασύμαχον
ἐρυθριῶντα
ἐπειδὴ
δὲ
|
οὖν |
διωμολογησάμεθα
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι |
| [332] |
δικαιοσύνην
λέγει;
δοκεῖ
μοι.
τίς
|
οὖν |
δυνατώτατος
κάμνοντας
φίλους
εὖ
ποιεῖν |
| [350] |
(δημηγορεῖν
ἄν
με
φαίης.
ἢ
|
οὖν |
ἔα
με
εἰπεῖν
ὅσα
βούλομαι, |
| [347] |
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
|
οὖν |
ἔγωγε
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ,
ὡς |
| [343] |
ποιεῖ
ἃ
ποιεῖ
ἅπαντα.
~(ἐπειδὴ
|
οὖν |
ἐνταῦθα
ἦμεν
τοῦ
λόγου
καὶ |
| [338] |
παρανομοῦντά
τε
καὶ
ἀδικοῦντα.
τοῦτ'
|
οὖν |
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω |
| [330] |
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
|
οὖν |
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ |
| [337] |
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
δόξειεν.
(τί
|
οὖν, |
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν |
| [337] |
ἀπαγορεύωμεν
ἐάντε
μή;
ἄλλο
τι
|
οὖν, |
ἔφη,
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις· |
| [332] |
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
ὅ
γε
ὀφείλεται
αὐτοῖς, |
| [341] |
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
οἴει
γάρ
με
ἐξ |
| [348] |
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
σοι,
ἦν |
| [335] |
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
οὕτως
ἄν
μοι
δοκεῖ |
| [331] |
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν
ὁ |
| [348] |
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
μὲν
|
οὖν, |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
τὰ |
| [334] |
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
τε.
ἔοικεν
|
οὖν |
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ
σὲ |
| [337] |
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε·
εὖ
|
οὖν |
ᾔδησθα
ὅτι
εἴ
τινα
ἔροιο |
| [327] |
δοξάζεις,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ὁρᾷς
|
οὖν |
ἡμᾶς,
ἔφη,
ὅσοι
ἐσμέν;
πῶς |
| [337] |
ἀλλ'
οἶμαι
οὐ
δυνάμεθα·
~ἐλεεῖσθαι
|
οὖν |
ἡμᾶς
πολὺ
(μᾶλλον
εἰκός
ἐστίν |
| [330] |
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά
μοι |
| [342] |
ἐπειδὴ
δὲ
ὡμολόγησεν,
ἄλλο
τι
|
οὖν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὐδὲ
ἰατρὸς |
| [353] |
ἔστι
τι
ἔργον;
ἔστιν.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
ἀρετὴ
ὀφθαλμῶν
ἔστιν;
καὶ |
| [330] |
τι
καθορᾷ
αὐτά
ὑποψίας
δ'
|
οὖν |
καὶ
δείματος
μεστὸς
γίγνεται
καὶ |
| [341] |
ἐκπορίζειν;
ἐπὶ
τούτῳ,
ἔφη.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
τεχνῶν
ἔστιν |
| [345] |
ἔστι
τῆς
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον.
ταῦτ'
|
οὖν |
(καὶ
ἕτερος
ἴσως
τις
ἡμῶν |
| [335] |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
κύνες
βλαπτόμενοι
χείρους
γίγνονται |
| [337] |
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἰ
δ'
|
οὖν |
καὶ
μὴ
ἔστιν
ὅμοιον,
φαίνεται |
| [333] |
καὶ
φυλάξασθαι;
πάνυ
γε.
ἆρ'
|
οὖν |
καὶ
νόσον
ὅστις
δεινὸς
φυλάξασθαι, |
| [352] |
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
μὲν
|
οὖν |
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ
μοι |
| [330] |
χρείαν
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
|
οὖν |
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
οὐδὲν
ἐθέλοντες |
| [353] |
ἔργον
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
(τίθεμεν
|
οὖν |
καὶ
τἆλλα
πάντα
εἰς
τὸν |
| [348] |
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
μὲν
|
οὖν |
καὶ
φημί,
ἔφη,
καὶ
δι' |
| [331] |
θνατῶν
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ.
εὖ
|
οὖν |
λέγει
θαυμαστῶς
ὡς
σφόδρα.
πρὸς |
| [350] |
ἔχω
περὶ
αὐτῶν
λέγειν.
εἰ
|
οὖν |
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν |
| [328] |
δίφροι
τινὲς
αὐτόθι
κύκλῳ.
εὐθὺς
|
οὖν |
με
ἰδὼν
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό |
| [327] |
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
μὲν
|
οὖν |
μοι
καὶ
ἡ
τῶν
ἐπιχωρίων |
| [329] |
καὶ
ἄγριον
δεσπότην
ἀποδράς.
εὖ
|
οὖν |
μοι
καὶ
τότε
ἔδοξεν
ἐκεῖνος |
| [353] |
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
μὲν
|
οὖν. |
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
ἂν |
| [333] |
τι
ἄλλο;
κοινωνήματα
δῆτα.
(ἆρ'
|
οὖν |
ὁ
δίκαιος
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος |
| [341] |
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
μὲν
|
οὖν |
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
οὐδέν
γέ |
| [328] |
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν.
ἦιμεν
|
οὖν |
οἴκαδε
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ |
| [341] |
ἐξαρκεῖ
αὐτῷ
τοιούτῳ
εἶναι.
τούτῳ
|
οὖν |
ὅπως
ἐκπορίζῃ
τὰ
συμφέροντα,
ἐπὶ |
| [352] |
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
(μὲν
|
οὖν |
ὅτι
οὕτως
ἔχει
μανθάνω,
ἀλλ' |
| [353] |
ἐπὶ
τούτῳ
ἐργασθέντι.
ἀληθῆ.
ἆρ'
|
οὖν |
οὐ
τοῦτο
τούτου
ἔργον
θήσομεν; |
| [346] |
τέχνης;
οὐ
φαίνεται,
ἔφη.
(ἆρ'
|
οὖν |
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
ὅταν
προῖκα |
| [334] |
δ'
ἂν
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ'
|
οὖν |
οὐχ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ |
| [328] |
ἐτύγχανεν
ἐν
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
|
οὖν |
παρ'
αὐτόν·
ἔκειντο
γὰρ
δίφροι |
| [329] |
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
|
οὖν |
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς |
| [327] |
ὡς
ἀπὸ
τῆς
πομπῆς.
ὁ
|
οὖν |
Πολέμαρχος
ἔφη·
ὦ
Σώκρατες,
δοκεῖτέ |
| [327] |
ἀπῇμεν
πρὸς
τὸ
ἄστυ.
κατιδὼν
|
οὖν |
πόρρωθεν
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος |
| [353] |
τινα
ψυχῆς
εἶναι;
φαμέν.
(ἆρ'
|
οὖν |
ποτε,
ὦ
Θρασύμαχε,
ψυχὴ
τὰ |
| [347] |
ἢ
τὸν
τοῦ
δικαίου.
σὺ
|
οὖν |
ποτέρως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
| [341] |
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
παντάπασι
μὲν
|
οὖν |
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ
ἡ |
| [344] |
τὸν
μεγάλα
δυνάμενον
πλεονεκτεῖν·
τοῦτον
|
οὖν |
σκόπει,
εἴπερ
βούλει
κρίνειν
ὅσῳ |
| [348] |
πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
|
οὖν |
σοι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀρέσκει. |
| [335] |
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
ἔοικεν.
ἆρ'
|
οὖν |
τῇ
μουσικῇ
οἱ
μουσικοὶ
ἀμούσους |
| [332] |
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη,
ἡ
τίσιν
|
οὖν |
τί
ἀποδιδοῦσα
ὀφειλόμενον
καὶ
προσῆκον |
| [332] |
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον |
| [333] |
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
ὅταν
|
οὖν |
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ
χρυσίῳ |
| [332] |
Διός,
ἦν
δ'
ἐγώ,
εἰ
|
οὖν |
τις
αὐτὸν
ἤρετο·
ὦ
Σιμωνίδη, |
| [349] |
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ
ἂν
|
οὖν |
τίς
σοι,
ὦ
ἄριστε,
μουσικὸς |
| [352] |
εἶναι
ἵππου
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
|
οὖν |
τοῦτο
ἂν
θείης
καὶ
ἵππου |
| [337] |
παρὰ
τοῦ
εἰδότος·
καὶ
ἐγὼ
|
οὖν |
τοῦτο
ἀξιῶ
παθεῖν.
ἡδὺς
γὰρ |
| [339] |
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ
ἀπεκρίνω |
| [345] |
πέπονθεν,
οὐ
μόνος
ἐγώ·
πεῖσον
|
οὖν, |
ὦ
μακάριε,
ἱκανῶς
ἡμᾶς
ὅτι |
| [333] |
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
ἂν
|
οὖν, |
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ
τι |
| [341] |
λέοντα
καὶ
συκοφαντεῖν
Θρασύμαχον;
νῦν
|
γοῦν, |
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
ὢν
καὶ |
| [335] |
τε
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
|
γοῦν, |
ἔφη,
ἕτοιμός
εἰμι
κοινωνεῖν
τῆς |
| [334] |
φυλάττειν,
καὶ
κλέπτειν
δεινός.
ὡς
|
γοῦν |
ὁ
λόγος,
ἔφη,
σημαίνει.
κλέπτης |
| [349] |
ἀνέσει
τῶν
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
ἢ
|
ἀξιοῦν |
πλέον
ἔχειν;
οὐκ
ἔμοιγε.
τί |
| [343] |
ὑπηρετοῦντες
(αὐτῷ,
ἑαυτοὺς
δὲ
οὐδ'
|
ὁπωστιοῦν. |
σκοπεῖσθαι
δέ,
ὦ
εὐηθέστατε
Σώκρατες, |
| [332] |
ναί.
ἀποδοτέον
δέ
γε
οὐδ'
|
ὁπωστιοῦν |
τότε
ὁπότε
τις
μὴ
σωφρόνως |
| [340] |
δίκαιον,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
|
δοκοῦν |
εἶναι
τῷ
κρείττονι,
ἐάντε
συμφέρῃ |
| [353] |
πάντα
ταῦτα
εὖ
πράττειν.
ἀνάγκη.
|
οὐκοῦν |
ἀρετήν
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
εἶναι |
| [352] |
ἀκούσαις
ἄλλῳ
ἢ
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
|
οὐκοῦν |
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα
τούτων
φαμὲν |
| [341] |
τῶν
ναυτῶν
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη.
|
οὐκοῦν |
ἑκάστῳ
τούτων
ἔστιν
τι
συμφέρον; |
| [337] |
τῷ
μαθεῖν
καὶ
ἀπότεισον
ἀργύριον.
|
οὐκοῦν |
ἐπειδάν
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ' |
| [339] |
ἔφη,
οἷοί
τι
καὶ
ἁμαρτεῖν.
|
οὐκοῦν |
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
τοὺς
μὲν |
| [331] |
με
ἤδη
τῶν
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
|
οὐκοῦν, |
ἔφη,
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος,
τῶν |
| [327] |
κρείττους
γένεσθε
ἢ
μένετ'
αὐτοῦ.
|
οὐκοῦν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔτι
ἓν |
| [349] |
οὐδέτερα;
καὶ
τοῦτ'
ἔφη,
εὖ.
|
οὐκοῦν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
ἔοικε |
| [342] |
τε
καὶ
ἀρχομένῳ.
συνέφησε
μόγις.
|
οὐκοῦν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [349] |
γε
πάντων
πλέον
ἔχειν
ἀξιοῖ;
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἀδίκου
γε
ἀνθρώπου
τε |
| [349] |
φρόνιμον,
τὸν
δὲ
ἄμουσον
ἄφρονα.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἅπερ
φρόνιμον,
ἀγαθόν,
ἃ |
| [353] |
εἶναι.
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἀρετὴ
δοκεῖ
σοι
εἶναι |
| [353] |
ὤτων
ἦν
τι
ἔργον;
ναί.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή.
τί |
| [353] |
ἔργον
εἶναι;
μάλιστά
γ'
ἔφη.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ἀρετήν
φαμέν
τινα
ψυχῆς |
| [346] |
αἱ
ἄλλαι
οὕτω;
πάνυ
γε.
|
(οὐκοῦν |
καὶ
μισθωτικὴ
μισθόν;
αὕτη
γὰρ |
| [342] |
χρηματιστής.
ἢ
οὐχ
ὡμολόγηται;
συνέφη.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς |
| [353] |
ἀληθές,
ἔφη,
τοῦτό
γε
λέγεις.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ὦτα
στερόμενα
τῆς
αὑτῶν |
| [346] |
περαίνωμεν.
ἀλλὰ
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα.
|
οὐκοῦν |
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν |
| [333] |
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
|
οὐκοῦν |
λέγεις
ὅταν
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ |
| [346] |
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
ἔφη.
|
οὐκοῦν |
τήν
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς |
| [348] |
δὲ
κακίαν;
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
οὐκοῦν |
τὴν
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν |
| [351] |
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω,
ἔφη.
|
οὐκοῦν |
τοιάνδε
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν |
| [338] |
δὲ
ἀριστοκρατοῦνται;
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
οὐκοῦν |
τοῦτο
κρατεῖ
ἐν
ἑκάστῃ
πόλει, |
| [350] |
ὁμοίου
καὶ
τοῦ
ἐναντίου.
φαίνεται.
|
οὐκοῦν, |
ὦ
Θρασύμαχε,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
| [346] |
ὅταν
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι
ἔγωγε.
|
οὐκοῦν, |
ὦ
Θρασύμαχε,
τοῦτο
ἤδη
δῆλον, |
| [336] |
τὸ
ὠφέλιμον
μηδ'
ὅτι
τὸ
|
λυσιτελοῦν |
μηδ'
ὅτι
τὸ
κερδαλέον
μηδ' |
| [344] |
ὄν,
τὸ
δ'
ἄδικον
ἑαυτῷ
|
λυσιτελοῦν |
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν |
| [331] |
θείην
ἂν
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
|
νοῦν |
ἔχοντι,
ὦ
Σώκρατες,
πλοῦτον
χρησιμώτατον |
| [329] |
ταῦτα,
βουλόμενος
ἔτι
(λέγειν
αὐτὸν
|
ἐκίνουν |
καὶ
εἶπον·
ὦ
Κέφαλε,
οἶμαί |
| [335] |
ἐγώ,
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν
καὶ
|
ὁντινοῦν |
ἀνθρώπων;
καὶ
πάνυ
γε,
ἔφη· |
| [350] |
εἴ
τίς
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
|
ὁστισοῦν |
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ |
| [352] |
θείης
καὶ
ἵππου
καὶ
ἄλλου
|
ὁτουοῦν |
ἔργον,
ὃ
ἂν
ἢ
μόνῳ |
| [331] |
ἐλέγομεν,
τό
τινος
παρακαταθεμένου
τι
|
ὁτῳοῦν |
μὴ
σωφρόνως
ἀπαιτοῦντι
(ἀποδιδόναι.
~καίτοι |
| [352] |
γένει
εἴτε
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ
|
ὁτῳοῦν, |
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸ
ποιεῖν |
| [350] |
μὲν
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται
|
ὢν |
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφός,
ὁ |
| [349] |
οὐ
μέλλει,
ἔφη,
ὁ
τοιοῦτος
|
ὢν |
καὶ
ἐοικέναι
τοῖς
τοιούτοις,
ὁ |
| [341] |
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
οὐδὲν
|
ὢν |
καὶ
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν
δ' |
| [330] |
ὅτι
οὔτ'
ἂν
αὐτὸς
Σερίφιος
|
ὢν |
ὀνομαστὸς
ἐγένετο
οὔτ'
ἐκεῖνος
Ἀθηναῖος. |
| [330] |
ἢ
καὶ
ὥσπερ
ἤδη
ἐγγυτέρω
|
ὢν |
τῶν
ἐκεῖ
μᾶλλόν
τι
καθορᾷ |
| [347] |
τέχνην
ἐπιτάττων,
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
|
ὧν |
δὴ
ἕνεκα,
ὡς
ἔοικε,
μισθὸν |
| [337] |
ἔφη,
καὶ
σὺ
οὕτω
ποιήσεις·
|
ὧν |
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
ἀποκρινῇ; |
| [352] |
ὥς
γέ
μοι
δοκεῖ,
ἐξ
|
ὧν |
εἰρήκαμεν·
ὅμως
δ'
ἔτι
βέλτιον |
| [330] |
αὐτῷ
δέος
καὶ
φροντὶς
περὶ
|
ὧν |
ἔμπροσθεν
οὐκ
εἰσῄει.
οἵ
τε |
| [344] |
ἴδια
καὶ
δημόσια,
ἀλλὰ
(συλλήβδην·
|
ὧν |
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει
ὅταν
τις |
| [337] |
αὐτῷ
εἴη
ὅπως
μηδὲν
ἐρεῖ
|
ὧν |
ἡγεῖται
ὑπ'
ἀνδρὸς
οὐ
φαύλου; |
| [330] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Κέφαλε,
|
ὧν |
κέκτησαι
τὰ
πλείω
παρέλαβες
ἢ |
| [337] |
Θρασύμαχε,
πῶς
λέγεις;
μὴ
ἀποκρίνωμαι
|
ὧν |
προεῖπες
μηδέν;
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε, |
| [330] |
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
οὐσίαν
κέκτημαι
|
παραλαβὼν |
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν,
Λυσανίας
δὲ |
| [340] |
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
ὁ
Κλειτοφῶν
|
ὑπολαβών. |
καὶ
τί,
ἔφη,
δεῖται
μάρτυρος; |
| [331] |
μὲν
οὖν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὑπολαβὼν |
ὁ
Πολέμαρχος,
εἴπερ
γέ
τι |
| [331] |
ἑκάστῳ
ἀποδιδόναι
δίκαιόν
ἐστι·
τοῦτο
|
λέγων |
δοκεῖ
ἔμοιγε
καλῶς
λέγειν.
ἀλλὰ |
| [330] |
ἴσως
οὐκ
ἂν
πολλοὺς
πείσαιμι
|
λέγων. |
εὖ
γὰρ
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ |
| [341] |
δοκῶ,
ἔφην,
ἂν
εἰπεῖν
οὕτω
|
λέγων, |
ἢ
οὔ;
ὀρθῶς,
ἔφη.
~(τί |
| [336] |
τι
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ
τῶν
|
λόγων |
σκέψει
ἐγώ
τε
καὶ
ὅδε, |
| [340] |
καὶ
σὺ
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
τῶν
|
δημιουργῶν |
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ |
| [341] |
(οὔτε
γὰρ
ἄν
με
λάθοις
|
κακουργῶν, |
οὔτε
μὴ
λαθὼν
βιάσασθαι
τῷ |
| [328] |
αὐτόθι
κύκλῳ.
εὐθὺς
οὖν
με
|
ἰδὼν |
ὁ
Κέφαλος
ἠσπάζετό
τε
καὶ |
| [327] |
θεωρήσαντες
ἀπῇμεν
πρὸς
τὸ
ἄστυ.
|
κατιδὼν |
οὖν
πόρρωθεν
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους |
| [349] |
τῇ
ἐπιτάσει
καὶ
ἀνέσει
τῶν
|
χορδῶν |
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀξιοῦν
πλέον
ἔχειν; |
| [338] |
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη,
ὅτι
τῶν
|
πόλεων |
αἱ
μὲν
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ |
| [328] |
καὶ
συνεσόμεθά
τε
πολλοῖς
τῶν
|
νέων |
αὐτόθι
καὶ
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ
μένετε |
| [354] |
~(ἀλλὰ
μὴν
ὅ
γε
εὖ
|
ζῶν |
μακάριός
τε
καὶ
εὐδαίμων,
ὁ |
| [347] |
ὁμοίοις.
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις
ἀνδρῶν
|
ἀγαθῶν |
εἰ
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν
εἶναι |
| [341] |
με
λάθοις
κακουργῶν,
οὔτε
μὴ
|
λαθὼν |
βιάσασθαι
τῷ
λόγῳ
δύναιο.
οὐδέ |
| [333] |
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς
πλίνθων
καὶ
|
λίθων |
θέσιν
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερός
τε |
| [333] |
πεττευτικός;
ὁ
πεττευτικός.
ἀλλ'
εἰς
|
πλίνθων |
καὶ
λίθων
θέσιν
ὁ
δίκαιος |
| [343] |
ὡς
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε
καὶ
|
δικαίων, |
οἱ
δ'
ἀρχόμενοι
ποιοῦσιν
τὸ |
| [340] |
ποιεῖν.
ἐκ
δὲ
τούτων
τῶν
|
ὁμολογιῶν |
οὐδὲν
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος |
| [329] |
(ἔνιοι
δὲ
καὶ
τὰς
τῶν
|
οἰκείων |
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
ὀδύρονται,
καὶ |
| [334] |
δὲ
δικαίους
ὠφελεῖν;
οὗτος
ἐκείνου
|
καλλίων |
φαίνεται.
πολλοῖς
ἄρα,
ὦ
Πολέμαρχε, |
| [334] |
ἀγαθός,
ὅσπερ
καὶ
τὰ
τῶν
|
πολεμίων |
κλέψαι
καὶ
βουλεύματα
καὶ
τὰς |
| [351] |
ἔφη,
χαρίζομαι.
εὖ
γε
σὺ
|
ποιῶν· |
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
τόδε
μοι |
| [351] |
διαφέρωμαι.
ἀλλ'
εὖ
γε
σὺ
|
ποιῶν, |
ὦ
ἄριστε.
τόδε
δέ
μοι |
| [335] |
ἄλλον
τῶν
σοφῶν
τε
καὶ
|
μακαρίων |
ἀνδρῶν.
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός |
| [327] |
οὖν
μοι
καὶ
ἡ
τῶν
|
ἐπιχωρίων |
πομπὴ
ἔδοξεν
εἶναι,
οὐ
μέντοι |
| [336] |
δικαιοσύνην
δὲ
ζητοῦντας,
πρᾶγμα
πολλῶν
|
χρυσίων |
τιμιώτερον,
ἔπειθ'
οὕτως
ἀνοήτως
ὑπείκειν |
| [329] |
δὴ
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν
ὅσων
|
κακῶν |
σφίσιν
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν, |
| [345] |
ἐννοεῖς
ὅτι
οὐδεὶς
ἐθέλει
ἄρχειν
|
ἑκών, |
ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ |
| [352] |
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ
δίκαιοι
τῶν
|
ἀδίκων |
καὶ
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν,
ὅπερ
τὸ |
| [343] |
καὶ
ἄρχει
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
|
εὐηθικῶν |
τε
καὶ
δικαίων,
οἱ
δ' |
| [337] |
πρῶτον
μὲν
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
|
φάσκων |
εἰδέναι,
ἔπειτα,
εἴ
τι
καὶ |
| [347] |
Θρασύμαχος,
τὸν
τοῦ
ἀδίκου
βίον
|
φάσκων |
εἶναι
κρείττω
ἢ
τὸν
τοῦ |
| [330] |
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
μὲν
οὖν
|
εὑρίσκων |
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ
πολλὰ |
| [347] |
ἀρχομένῳ·
ὥστε
πᾶς
ἂν
ὁ
|
γιγνώσκων |
τὸ
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον
ἕλοιτο
ὑπ' |
| [347] |
ποτέρως,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
|
Γλαύκων, |
αἱρῇ;
καὶ
πότερον
ἀληθεστέρως
δοκεῖ |
| [337] |
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν,
ἔφη
ὁ
|
Γλαύκων. |
ἀλλ'
ἕνεκα
ἀργυρίου,
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [328] |
μὴ
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ
|
Γλαύκων, |
ἔοικεν,
ἔφη,
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ' |
| [338] |
δέ
μου
ταῦτα,
ὅ
τε
|
Γλαύκων |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο
αὐτοῦ |
| [327] |
περιμενοῦμεν,
ἦ
δ'
ὃς
ὁ
|
Γλαύκων. |
(καὶ
ὀλίγῳ
ὕστερον
ὅ
τε |
| [347] |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
ἔφη
ὁ
|
Γλαύκων· |
τοὺς
μὲν
γὰρ
δύο
μισθοὺς |
| [327] |
μὴ
ἀκούοντας;
οὐδαμῶς,
ἔφη
ὁ
|
Γλαύκων. |
ὡς
τοίνυν
μὴ
ἀκουσομένων,
οὕτω |
| [344] |
εἶπον·
ὦ
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
|
ἐμβαλὼν |
λόγον
ἐν
νῷ
ἔχεις
ἀπιέναι |
| [329] |
τοιούτων
ἔχεται,
καὶ
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
|
μεγάλων |
τινῶν
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε
μὲν |
| [331] |
πρὸς
τὸν
οὕτως
ἔχοντα
πάντα
|
ἐθέλων |
τἀληθῆ
λέγειν.
(ὀρθῶς,
ἔφη,
λέγεις. |
| [347] |
ἕλοιτο
ὑπ'
ἄλλου
ἢ
ἄλλον
|
ὠφελῶν |
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
μὲν
οὖν |
| [352] |
φαμεν
ἐρρωμένως
πώποτέ
τι
μετ'
|
ἀλλήλων |
κοινῇ
πρᾶξαι
ἀδίκους
ὄντας,
τοῦτο |
| [352] |
λέγομεν·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἀπείχοντο
|
ἀλλήλων |
κομιδῇ
ὄντες
ἄδικοι,
ἀλλὰ
δῆλον |
| [352] |
δὲ
ἄδικοι
οὐδὲ
πράττειν
μετ'
|
ἀλλήλων |
οἷοί
(τε
ἀλλὰ
δὴ
καὶ |
| [351] |
καὶ
ἀδυνάτους
εἶναι
κοινῇ
μετ'
|
(ἀλλήλων |
πράττειν;
πάνυ
γε.
τί
δὲ |
| [334] |
εἶναι,
ἐπ'
ὠφελίᾳ
μέντοι
τῶν
|
φίλων |
καὶ
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
ἐχθρῶν. |
| [338] |
δ'
ἐγώ,
μανθάνω
παρὰ
τῶν
|
ἄλλων, |
ἀληθῆ
εἶπες,
ὦ
Θρασύμαχε,
ὅτι |
| [353] |
μόνον
τι
ἢ
κάλλιστα
τῶν
|
ἄλλων |
ἀπεργάζηται.
ἀλλά,
ἔφη,
μανθάνω
τε |
| [344] |
πολιτῶν
ἀλλὰ
καὶ
ὑπὸ
τῶν
|
ἄλλων |
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν |
| [333] |
χρῆσθαι,
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
|
ἄλλων; |
ὅταν
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
εἶναι, |
| [353] |
τί
δὲ
πάντων
πέρι
τῶν
|
ἄλλων; |
οὐχ
οὕτω;
οὕτω.
Εχε
δή· |
| [338] |
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ
τῶν
|
ἄλλων |
περιιόντα
μανθάνειν
καὶ
τούτων
μηδὲ |
| [347] |
~(ἀλλὰ
μισθὸν
αἰτεῖν,
ὅτι
ὁ
|
μέλλων |
καλῶς
τῇ
τέχνῃ
πράξειν
οὐδέποτε |
| [329] |
τοῦ
Σοφοκλέους
γίγνεται,
(δεσποτῶν
πάνυ
|
πολλῶν |
ἐστι
καὶ
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ |
| [336] |
αὐτοῦ,
δικαιοσύνην
δὲ
ζητοῦντας,
πρᾶγμα
|
πολλῶν |
χρυσίων
τιμιώτερον,
ἔπειθ'
οὕτως
ἀνοήτως |
| [351] |
θαυμάσιε,
ἐν
ἑνὶ
ἐγγένηται
ἀδικία,
|
μῶν |
μὴ
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν, |
| [336] |
τ'
ἐγενόμην
ἀποκρίνασθαι,
καὶ
εἶπον
|
ὑποτρέμων· |
ὦ
Θρασύμαχε,
μὴ
χαλεπὸς
ἡμῖν |
| [344] |
ἔοικας,
ἦν
δ'
ἐγώ
ἤτοι
|
ἡμῶν |
γε
οὐδὲν
κήδεσθαι,
οὐδέ
τι |
| [344] |
νῷ
εἶχεν
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς
|
ἡμῶν |
καταντλήσας
κατὰ
τῶν
ὤτων
ἁθρόον |
| [338] |
γε
τοιόνδε
φῄς·
εἰ
Πουλυδάμας
|
ἡμῶν |
κρείττων
ὁ
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ |
| [344] |
διαγωγήν,
ᾗ
ἂν
διαγόμενος
ἕκαστος
|
ἡμῶν |
λυσιτελεστάτην
ζωὴν
ζῴη;
ἐγὼ
γὰρ |
| [336] |
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
καὶ
διαλεγομένων
|
ἡμῶν |
μεταξὺ
ὥρμα
ἀντιλαμβάνεσθαι
τοῦ
λόγου, |
| [329] |
παλαιὰν
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
|
ἡμῶν |
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
ἐν
τῇ |
| [345] |
οὖν
(καὶ
ἕτερος
ἴσως
τις
|
ἡμῶν |
πέπονθεν,
οὐ
μόνος
ἐγώ·
πεῖσον |
| [350] |
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος
|
ἐπιστήμων |
ἢ
πράττειν
ἢ
λέγειν,
καὶ |
| [350] |
ἀνεπιστημοσύνης
εἴ
τίς
σοι
δοκεῖ
|
ἐπιστήμων |
ὁστισοῦν
πλείω
ἂν
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι |
| [350] |
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ
δὲ
|
ἐπιστήμων |
σοφός;
φημί.
ὁ
δὲ
σοφὸς |
| [350] |
οὕτως
ἔχειν.
τί
δὲ
ὁ
|
ἀνεπιστήμων; |
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν |
| [354] |
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
ἐστὶν
ἢ
|
εὐδαίμων. |
|
| [354] |
πότερον
ὁ
ἔχων
αὐτὸ
οὐκ
|
εὐδαίμων |
ἐστὶν
ἢ
εὐδαίμων.
|
| [354] |
οὔ;
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἄρα
|
εὐδαίμων, |
ὁ
δ'
ἄδικος
ἄθλιος.
ἔστω, |
| [354] |
εὖ
ζῶν
μακάριός
τε
καὶ
|
εὐδαίμων, |
ὁ
δὲ
μὴ
τἀναντία.
πῶς |
| [353] |
ἔστιν.
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἀρετὴ
|
ὀφθαλμῶν |
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή.
τί
δέ; |
| [353] |
δὲ
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
πάλιν·
|
ὀφθαλμῶν, |
φαμέν,
ἔστι
τι
ἔργον;
ἔστιν. |
| [337] |
(μᾶλλον
εἰκός
ἐστίν
που
ὑπὸ
|
ὑμῶν |
τῶν
δεινῶν
ἢ
χαλεπαίνεσθαι.
καὶ |
| [338] |
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
μὲν
ἦν
|
ἐπιθυμῶν |
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν,
ἡγούμενος
ἔχειν |
| [332] |
φίλοι
δὲ
ὦσιν
ὅ
τε
|
ἀπολαμβάνων |
καὶ
ὁ
ἀποδιδούς
οὐχ
οὕτω |
| [340] |
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ
|
ἁμαρτάνων |
ἁμαρτάνει,
ἐν
ᾧ
οὐκ
ἔστι |
| [336] |
τοῦ
λόγου,
ἔπειτα
ὑπὸ
τῶν
|
παρακαθημένων |
διεκωλύετο
βουλομένων
διακοῦσαι
τὸν
λόγον· |
| [344] |
ὑπομεῖναί
τε
καὶ
παρασχεῖν
τῶν
|
εἰρημένων |
λόγον.
καὶ
δὴ
ἔγωγε
καὶ |
| [336] |
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
μὲν
καὶ
|
διαλεγομένων |
ἡμῶν
μεταξὺ
ὥρμα
ἀντιλαμβάνεσθαι
τοῦ |
| [336] |
ἔπειτα
ὑπὸ
τῶν
παρακαθημένων
διεκωλύετο
|
βουλομένων |
διακοῦσαι
τὸν
λόγον·
ὡς
δὲ |
| [329] |
(δεσποτῶν
πάνυ
πολλῶν
ἐστι
καὶ
|
μαινομένων |
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
καὶ
τούτων
πέρι |
| [327] |
ὁ
Γλαύκων.
ὡς
τοίνυν
μὴ
|
ἀκουσομένων, |
οὕτω
διανοεῖσθε.
~(καὶ
ὁ
Ἀδείμαντος, |
| [328] |
Σώκρατες,
οὐ
δὲ
θαμίζεις
ἡμῖν
|
καταβαίνων |
εἰς
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι. |
| [354] |
ἐπειδή
μοι
πρᾷος
ἐγένου
καὶ
|
χαλεπαίνων |
ἐπαύσω.
οὐ
μέντοι
καλῶς
γε |
| [337] |
ἐστίν
που
ὑπὸ
ὑμῶν
τῶν
|
δεινῶν |
ἢ
χαλεπαίνεσθαι.
καὶ
ὃς
ἀκούσας |
| [333] |
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερός
τε
καὶ
|
ἀμείνων |
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ;
οὐδαμῶς.
ἀλλ' |
| [333] |
τίνα
δὴ
κοινωνίαν
ὁ
δίκαιος
|
ἀμείνων |
κοινωνὸς
τοῦ
οἰκοδομικοῦ
τε
καὶ |
| [329] |
ἔχεται,
καὶ
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
μεγάλων
|
τινῶν |
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε
μὲν
εὖ |
| [348] |
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ
ἤδη
δικαστῶν
|
τινων |
τῶν
διακρινούντων
δεησόμεθα·
ἂν
δὲ |
| [330] |
πολλὰ
ἀδικήματα
καὶ
ἐκ
τῶν
|
ὕπνων, |
ὥσπερ
οἱ
παῖδες,
θαμὰ
ἐγειρόμενος |
| [346] |
τὴν
μισθωτικήν,
ἐὰν
ὑγιαίνῃ
τις
|
μισθαρνῶν. |
οὐ
δῆτα.
τί
δέ;
τὴν |
| [346] |
οὐδέν
τι
μᾶλλον,
ἐάν
τις
|
κυβερνῶν |
ὑγιὴς
γίγνηται
διὰ
τὸ
συμφέρον |
| [335] |
χείρους
γίγνονται
εἰς
τὴν
τῶν
|
κυνῶν |
ἀλλ'
οὐκ
εἰς
τὴν
τῶν |
| [335] |
χείρους.
ἆρα
εἰς
τὴν
τῶν
|
κυνῶν |
ἀρετήν,
ἢ
εἰς
τὴν
τῶν |
| [341] |
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἑκάστῃ
τῶν
|
τεχνῶν |
ἔστιν
τι
συμφέρον
ἄλλο
ἢ |
| [346] |
ἑκάστην
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν
|
τεχνῶν |
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν |
| [343] |
τῶν
προβάτων
ἢ
τὸ
τῶν
|
βοῶν |
ἀγαθὸν
σκοπεῖν
καὶ
παχύνειν
αὐτοὺς |
| [342] |
αὐτὸς
δημιουργῇ,
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνο
|
βλέπων |
καὶ
τὸ
ἐκείνῳ
συμφέρον
καὶ |
| [336] |
καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐξεπλάγην
καὶ
|
προσβλέπων |
αὐτὸν
ἐφοβούμην,
καί
μοι
δοκῶ, |
| [344] |
λυσιτελοῦν
τε
καὶ
συμφέρον.
(ταῦτα
|
εἰπὼν |
ὁ
Θρασύμαχος
ἐν
νῷ
εἶχεν |
| [335] |
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
ταῦτα
|
εἰπών. |
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
ἔλεγεν·
οὐδαμοῦ |
| [335] |
τῶν
ἵππων;
εἰς
τὴν
τῶν
|
ἵππων. |
ἆρ'
οὖν
καὶ
κύνες
βλαπτόμενοι |
| [335] |
ἀλλ'
οὐκ
εἰς
τὴν
τῶν
|
ἵππων |
ἀρετήν;
ἀνάγκη.
(ἀνθρώπους
δέ,
ὦ |
| [335] |
ἀρετήν,
ἢ
εἰς
τὴν
τῶν
|
ἵππων; |
εἰς
τὴν
τῶν
ἵππων.
ἆρ' |
| [328] |
ἀφ'
ἵππων
τῇ
θεῷ;
ἀφ'
|
ἵππων; |
ἦν
δ'
ἐγώ·
καινόν
γε |
| [328] |
λαμπὰς
ἔσται
πρὸς
ἑσπέραν
ἀφ'
|
ἵππων |
τῇ
θεῷ;
ἀφ'
ἵππων;
ἦν |
| [329] |
Σώκρατες,
ἀλλ'
ὁ
τρόπος
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
ἂν
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
καὶ |
| [335] |
βλαπτομένους
ἄρα,
ὦ
φίλε,
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
ἔοικεν.
ἆρ' |
| [334] |
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
ὅσοι
διημαρτήκασιν
(τῶν
|
ἀνθρώπων, |
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
μὲν
φίλους |
| [335] |
δικαίου
ἀνδρὸς
βλάπτειν
καὶ
ὁντινοῦν
|
ἀνθρώπων; |
καὶ
πάνυ
γε,
ἔφη·
τούς |
| [348] |
πόλεις
τε
καὶ
ἔθνη
δυνάμενοι
|
ἀνθρώπων |
ὑφ'
ἑαυτοὺς
ποιεῖσθαι·
σὺ
δὲ |
| [347] |
οὐδὲ
ὁμοίοις.
ἐπεὶ
κινδυνεύει
πόλις
|
ἀνδρῶν |
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο,
περιμάχητον
ἂν |
| [335] |
τῶν
σοφῶν
τε
καὶ
μακαρίων
|
ἀνδρῶν. |
ἐγὼ
γοῦν,
ἔφη,
ἕτοιμός
εἰμι |
| [331] |
δεῖ
γάρ
με
ἤδη
τῶν
|
ἱερῶν |
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
ἔφη,
ἐγώ,
ὁ |
| [345] |
ποιήσω;
ἢ
εἰς
τὴν
ψυχὴν
|
φέρων |
ἐνθῶ
τὸν
λόγον;
μὰ
Δί' |
| [334] |
φίλων
καὶ
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
|
ἐχθρῶν. |
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
οὐ
μὰ |
| [352] |
φίλος.
εὐωχοῦ
τοῦ
λόγου,
ἔφη,
|
θαρρῶν· |
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
σοι
ἐναντιώσομαι, |
| [344] |
ἀνδραποδισάμενος
δουλώσηται,
ἀντὶ
τούτων
τῶν
|
αἰσχρῶν |
ὀνομάτων
εὐδαίμονες
καὶ
μακάριοι
(κέκληνται, |
| [333] |
τῶν
ἄλλων;
ὅταν
παρακαταθέσθαι
καὶ
|
σῶν |
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις |
| [331] |
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος,
τῶν
γε
|
σῶν |
κληρονόμος;
πάνυ
γε,
ἦ
δ' |
| [343] |
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
|
ἴσων |
πλέον
εἰσφέρει,
ὁ
δ'
ἔλαττον, |
| [329] |
τούτῳ
δὴ
τὸ
γῆρας
ὑμνοῦσιν
|
ὅσων |
κακῶν
σφίσιν
αἴτιον.
ἐμοὶ
δὲ |
| [352] |
καὶ
ἄμεινον
ζῶσιν
οἱ
δίκαιοι
|
τῶν |
ἀδίκων
καὶ
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν,
ὅπερ |
| [344] |
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος
δουλώσηται,
ἀντὶ
τούτων
|
τῶν |
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
εὐδαίμονες
καὶ
μακάριοι |
| [338] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
μανθάνω
παρὰ
|
τῶν |
ἄλλων,
ἀληθῆ
εἶπες,
ὦ
Θρασύμαχε, |
| [353] |
ἢ
μόνον
τι
ἢ
κάλλιστα
|
τῶν |
ἄλλων
ἀπεργάζηται.
ἀλλά,
ἔφη,
μανθάνω |
| [344] |
τῶν
πολιτῶν
ἀλλὰ
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν |
ἄλλων
ὅσοι
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν |
| [333] |
κοινῇ
χρῆσθαι,
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερος
|
τῶν |
ἄλλων;
ὅταν
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν |
| [353] |
ἀρετή.
τί
δὲ
πάντων
πέρι
|
τῶν |
ἄλλων;
οὐχ
οὕτω;
οὕτω.
Εχε |
| [338] |
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ
|
τῶν |
ἄλλων
περιιόντα
μανθάνειν
καὶ
τούτων |
| [329] |
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
ὁ
τρόπος
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
ἂν
μὲν
γὰρ
κόσμιοι |
| [335] |
τοὺς
βλαπτομένους
ἄρα,
ὦ
φίλε,
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
ἔοικεν. |
| [334] |
ὦ
Πολέμαρχε,
συμβήσεται,
ὅσοι
διημαρτήκασιν
|
(τῶν |
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
μὲν |
| [340] |
κελευόμενα
ποιεῖν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀρχόντων
δίκαιον
εἶναι
ἔθετο
Θρασύμαχος. |
| [343] |
τὸ
τῶν
προβάτων
ἢ
τὸ
|
τῶν |
βοῶν
ἀγαθὸν
σκοπεῖν
καὶ
παχύνειν |
| [329] |
ἀλλὰ
καὶ
τούτων
πέρι
καὶ
|
τῶν |
γε
πρὸς
τοὺς
οἰκείους
μία |
| [331] |
οὐκοῦν,
ἔφη,
ἐγώ,
ὁ
Πολέμαρχος,
|
τῶν |
γε
σῶν
κληρονόμος;
πάνυ
γε, |
| [329] |
νῦν
οὐχ
ἧττον.
παντάπασι
γὰρ
|
τῶν |
γε
τοιούτων
ἐν
τῷ
γήρᾳ |
| [337] |
εἰκός
ἐστίν
που
ὑπὸ
ὑμῶν
|
τῶν |
δεινῶν
ἢ
χαλεπαίνεσθαι.
καὶ
ὃς |
| [343] |
ἄλλο
τι
βλέποντας
ἢ
τὸ
|
τῶν |
δεσποτῶν
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
αὑτῶν, |
| [340] |
ἐπειδὴ
καὶ
σὺ
ἀκριβολογῇ,
οὐδεὶς
|
τῶν |
δημιουργῶν
ἁμαρτάνει.
ἐπιλειπούσης
γὰρ
ἐπιστήμης |
| [348] |
λέγομεν,
καὶ
ἤδη
δικαστῶν
τινων
|
τῶν |
διακρινούντων
δεησόμεθα·
ἂν
δὲ
ὥσπερ |
| [344] |
ἠνάγκασαν
ὑπομεῖναί
τε
καὶ
παρασχεῖν
|
τῶν |
εἰρημένων
λόγον.
καὶ
δὴ
ἔγωγε |
| [330] |
καὶ
ὥσπερ
ἤδη
ἐγγυτέρω
ὢν
|
τῶν |
ἐκεῖ
μᾶλλόν
τι
καθορᾷ
αὐτά |
| [330] |
τε
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
περὶ
|
τῶν |
ἐν
Ἅιδου,
ὡς
τὸν
ἐνθάδε |
| [327] |
μὲν
οὖν
μοι
καὶ
ἡ
|
τῶν |
ἐπιχωρίων
πομπὴ
ἔδοξεν
εἶναι,
οὐ |
| [334] |
τῶν
φίλων
καὶ
ἐπὶ
βλάβῃ
|
τῶν |
ἐχθρῶν.
οὐχ
οὕτως
ἔλεγες;
οὐ |
| [331] |
λόγον·
δεῖ
γάρ
με
ἤδη
|
τῶν |
ἱερῶν
ἐπιμεληθῆναι.
οὐκοῦν,
ἔφη,
ἐγώ, |
| [343] |
ὦσιν,
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἀπὸ
|
τῶν |
ἴσων
πλέον
εἰσφέρει,
ὁ
δ' |
| [341] |
τὸν
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν
ὄντα.
|
τῶν |
καμνόντων,
ἔφη,
θεραπευτής.
τί
δὲ |
| [341] |
ἔλεγες,
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν
ἢ
|
τῶν |
καμνόντων
θεραπευτής;
καὶ
λέγε
τὸν |
| [336] |
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
ἐν
τῇ
|
τῶν |
λόγων
σκέψει
ἐγώ
τε
καὶ |
| [328] |
θεασόμεθα.
καὶ
συνεσόμεθά
τε
πολλοῖς
|
τῶν |
νέων
αὐτόθι
καὶ
διαλεξόμεθα.
ἀλλὰ |
| [329] |
ζῶντες.
(ἔνιοι
δὲ
καὶ
τὰς
|
τῶν |
οἰκείων
προπηλακίσεις
τοῦ
γήρως
ὀδύρονται, |
| [340] |
ἀρχομένους
ποιεῖν.
ἐκ
δὲ
τούτων
|
τῶν |
ὁμολογιῶν
οὐδὲν
μᾶλλον
τὸ
τοῦ |
| [353] |
ἔστιν
τι
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
|
τῶν |
ὄντων
οὐδ'
ἂν
ἑνὶ
πράξαις, |
| [336] |
ἀντιλαμβάνεσθαι
τοῦ
λόγου,
ἔπειτα
ὑπὸ
|
τῶν |
παρακαθημένων
διεκωλύετο
βουλομένων
διακοῦσαι
τὸν |
| [334] |
φύλαξ
ἀγαθός,
ὅσπερ
καὶ
τὰ
|
τῶν |
πολεμίων
κλέψαι
καὶ
βουλεύματα
καὶ |
| [338] |
εἶτ'
οὐκ
οἶσθ'
ἔφη,
ὅτι
|
τῶν |
πόλεων
αἱ
μὲν
τυραννοῦνται,
αἱ |
| [344] |
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ
μόνον
ὑπὸ
|
τῶν |
πολιτῶν
ἀλλὰ
καὶ
ὑπὸ
τῶν |
| [344] |
ἐπειδὰν
δέ
τις
πρὸς
τοῖς
|
τῶν |
πολιτῶν
χρήμασιν
καὶ
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος |
| [345] |
ποιμήν
ἐστιν,
οὐ
πρὸς
τὸ
|
τῶν |
προβάτων
βέλτιστον
βλέποντα
ἀλλ'
ὥσπερ |
| [343] |
ποιμένας
ἢ
τοὺς
βουκόλους
τὸ
|
τῶν |
προβάτων
ἢ
τὸ
τῶν
βοῶν |
| [335] |
Πιττακὸν
εἰρηκέναι
ἤ
τιν'
ἄλλον
|
τῶν |
σοφῶν
τε
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν. |
| [341] |
ἔφη.
ἆρ'
οὖν
καὶ
ἑκάστῃ
|
τῶν |
τεχνῶν
ἔστιν
τι
συμφέρον
ἄλλο |
| [346] |
οὐχὶ
ἑκάστην
μέντοι
φαμὲν
ἑκάστοτε
|
τῶν |
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ |
| [341] |
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
τῶν |
τοιούτων.
ἀλλ'
εἰπέ
μοι·
ὁ |
| [329] |
εὐωχίας
καὶ
ἄλλ'
ἄττα
ἃ
|
τῶν |
τοιούτων
ἔχεται,
καὶ
ἀγανακτοῦσιν
ὡς |
| [344] |
κλέπται
οἱ
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες
|
τῶν |
τοιούτων
κακουργημάτων
καλοῦνται
ἐπειδὰν
δέ |
| [330] |
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα
καὶ
ἐκ
|
τῶν |
ὕπνων,
ὥσπερ
οἱ
παῖδες,
θαμὰ |
| [334] |
τις
εἶναι,
ἐπ'
ὠφελίᾳ
μέντοι
|
τῶν |
φίλων
καὶ
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν |
| [349] |
ἐν
τῇ
ἐπιτάσει
καὶ
ἀνέσει
|
τῶν |
χορδῶν
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀξιοῦν
πλέον |
| [331] |
μέγα
μέρος
εἰς
τοῦτο
ἡ
|
τῶν |
χρημάτων
κτῆσις
συμβάλλεται.
ἔχει
δὲ |
| [343] |
δὲ
ἀδικία
τοὐναντίον,
καὶ
ἄρχει
|
τῶν |
ὡς
ἀληθῶς
εὐηθικῶν
τε
καὶ |
| [344] |
ὥσπερ
βαλανεὺς
ἡμῶν
καταντλήσας
κατὰ
|
τῶν |
ὤτων
ἁθρόον
καὶ
πολὺν
τὸν |
| [345] |
ἐστιν,
οὐ
πρὸς
τὸ
τῶν
|
προβάτων |
βέλτιστον
βλέποντα
ἀλλ'
ὥσπερ
δαιτυμόνα |
| [343] |
ἢ
τοὺς
βουκόλους
τὸ
τῶν
|
προβάτων |
ἢ
τὸ
τῶν
βοῶν
ἀγαθὸν |
| [344] |
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων
|
κακουργημάτων |
καλοῦνται
ἐπειδὰν
δέ
τις
πρὸς |
| [333] |
καὶ
σκυτοτομική;
ναί.
πρός
γε
|
ὑποδημάτων |
ἂν
οἶμαι
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ |
| [347] |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
οὔτε
|
χρημάτων |
ἕνεκα
ἐθέλουσιν
ἄρχειν
οἱ
ἀγαθοὶ |
| [331] |
τοῦτ'
ἔγωγε
τίθημι
τὴν
τῶν
|
χρημάτων |
κτῆσιν
πλείστου
ἀξίαν
εἶναι,
οὔ |
| [331] |
μέρος
εἰς
τοῦτο
ἡ
τῶν
|
χρημάτων |
κτῆσις
συμβάλλεται.
ἔχει
δὲ
καὶ |
| [344] |
δουλώσηται,
ἀντὶ
τούτων
τῶν
αἰσχρῶν
|
ὀνομάτων |
εὐδαίμονες
καὶ
μακάριοι
(κέκληνται,
οὐ |
| [333] |
ὁ
κιθαριστικὸς
τοῦ
δικαίου
εἰς
|
κρουμάτων; |
εἰς
ἀργυρίου,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
πλήν |
| [342] |
ὡμολόγηται
γὰρ
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
|
σωμάτων |
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής. |
| [331] |
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς
ἃ
μάλιστα
|
θνατῶν |
πολύστροφον
γνώμαν
κυβερνᾷ.
εὖ
οὖν |
| [344] |
(κέκληνται,
οὐ
μόνον
ὑπὸ
τῶν
|
πολιτῶν |
ἀλλὰ
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων |
| [344] |
δέ
τις
πρὸς
τοῖς
τῶν
|
πολιτῶν |
χρήμασιν
καὶ
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος
δουλώσηται, |
| [344] |
ἄδικον
εἶναι
ἢ
τὸ
δίκαιον.
|
πάντων |
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ |
| [353] |
ἀρετή;
καὶ
ἀρετή.
τί
δὲ
|
πάντων |
πέρι
τῶν
ἄλλων;
οὐχ
οὕτω; |
| [349] |
γὰρ
οὔκ;
ἔφη,
ὅς
γε
|
πάντων |
πλέον
ἔχειν
ἀξιοῖ;
οὐκοῦν
καὶ |
| [349] |
ἄδικος
πλεονεκτήσει
καὶ
ἁμιλλήσεται
ὡς
|
ἁπάντων |
πλεῖστον
αὐτὸς
λάβῃ;
ἔστι
ταῦτα. |
| [353] |
τι
ἔργον
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
|
ὄντων |
οὐδ'
ἂν
ἑνὶ
πράξαις,
οἷον |
| [341] |
τῷ
ὄντι
ἰατρὸν
ὄντα.
τῶν
|
καμνόντων, |
ἔφη,
θεραπευτής.
τί
δὲ
κυβερνήτης; |
| [341] |
πότερον
χρηματιστής
ἐστιν
ἢ
τῶν
|
καμνόντων |
θεραπευτής;
καὶ
λέγε
τὸν
τῷ |
| [340] |
ποιεῖν,
ὦ
Πολέμαρχε,
ὑπὸ
τῶν
|
ἀρχόντων |
δίκαιον
εἶναι
ἔθετο
Θρασύμαχος.
καὶ |
| [348] |
καὶ
ἤδη
δικαστῶν
τινων
τῶν
|
διακρινούντων |
δεησόμεθα·
ἂν
δὲ
ὥσπερ
ἄρτι |
| [328] |
αὐτῶν
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ
τινὰ
ὁδὸν
|
προεληλυθότων |
ἣν
καὶ
ἡμᾶς
ἴσως
δεήσει |
| [343] |
τι
βλέποντας
ἢ
τὸ
τῶν
|
δεσποτῶν |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
αὑτῶν,
καὶ |
| [329] |
παντάπασιν
τὸ
τοῦ
Σοφοκλέους
γίγνεται,
|
(δεσποτῶν |
πάνυ
πολλῶν
ἐστι
καὶ
μαινομένων |
| [348] |
ἐν
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ
ἤδη
|
δικαστῶν |
τινων
τῶν
διακρινούντων
δεησόμεθα·
ἂν |
| [347] |
εἴρηκας,
οὐ
συνῆκα.
τὸν
τῶν
|
βελτίστων |
ἄρα
μισθόν,
ἔφην,
οὐ
συνιεῖς, |
| [347] |
οὐδ'
ἐπιτάττει
κατὰ
τὴν
τέχνην
|
ἐπιτάττων, |
ἀλλὰ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὧν
δὴ |
| [333] |
ἀγαθὸς
καὶ
χρήσιμος
κοινωνὸς
εἰς
|
πεττῶν |
θέσιν,
ἢ
ὁ
πεττευτικός;
ὁ |
| [340] |
συμφέρον
ἔλεγεν
ὃ
ἡγοῖτο
ὁ
|
κρείττων |
αὑτῷ
συμφέρειν·
τοῦτο
ποιητέον
εἶναι |
| [351] |
περὶ
αὐτοῦ
σκοπῶ·
πότερον
ἡ
|
κρείττων |
γιγνομένη
πόλις
πόλεως
ἄνευ
δικαιοσύνης |
| [338] |
τοιόνδε
φῄς·
εἰ
Πουλυδάμας
ἡμῶν
|
κρείττων |
ὁ
παγκρατιαστὴς
καὶ
αὐτῷ
συμφέρει |
| [353] |
ὄψεως.
ἥτις,
ἦν
δ'
ἐγώ,
|
αὐτῶν |
ἡ
ἀρετή·
οὐ
γάρ
πω |
| [350] |
λέγεις
ἀρέσκει,
καὶ
ἔχω
περὶ
|
αὐτῶν |
λέγειν.
εἰ
οὖν
λέγοιμι,
εὖ |
| [349] |
καλῶς.
τοιοῦτος
ἄρα
ἐστὶν
ἑκάτερος
|
αὐτῶν |
οἷσπερ
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει; |
| [328] |
δοκεῖ
γάρ
μοι
χρῆναι
παρ'
|
αὐτῶν |
πυνθάνεσθαι,
ὥσπερ
τινὰ
ὁδὸν
προεληλυθότων |
| [348] |
φέρε
δή,
τὸ
τοιόνδε
περὶ
|
αὐτῶν |
πῶς
λέγεις;
τὸ
μέν
που |
| [353] |
οὐκοῦν
καὶ
ὦτα
στερόμενα
τῆς
|
αὑτῶν |
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ
αὑτῶν
ἔργον |
| [353] |
τῆς
αὑτῶν
ἀρετῆς
κακῶς
τὸ
|
αὑτῶν |
ἔργον
ἀπεργάσεται;
πάνυ
γε.
(τίθεμεν |
| [353] |
τῇ
οἰκείᾳ
μὲν
ἀρετῇ
τὸ
|
αὑτῶν |
ἔργον
εὖ
ἐργάσεται
τὰ
ἐργαζόμενα, |
| [353] |
ἆρ’
ἄν
ποτε
ὄμματα
τὸ
|
αὑτῶν |
ἔργον
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα |
| [343] |
τῶν
δεσποτῶν
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
|
αὑτῶν, |
καὶ
δὴ
καὶ
τοὺς
ἐν |
| [353] |
καλῶς
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
τὴν
|
αὑτῶν |
οἰκείαν
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς |
| [330] |
ὥσπερ
γὰρ
οἱ
ποιηταὶ
τὰ
|
αὑτῶν |
ποιήματα
καὶ
οἱ
πατέρες
τοὺς |
| [347] |
ἐπ'
ἀναγκαῖον
καὶ
οὐκ
ἔχοντες
|
ἑαυτῶν |
βελτίοσιν
ἐπιτρέψαι
οὐδὲ
ὁμοίοις.
ἐπεὶ |
| [330] |
τὰ
χρήματα
σπουδάζουσιν
ὡς
ἔργον
|
ἑαυτῶν, |
καὶ
κατὰ
τὴν
χρείαν
ᾗπερ |
| [341] |
τὴν
τέχνην
καὶ
τὴν
τῶν
|
ναυτῶν |
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ |
| [341] |
δὲ
κυβερνήτης;
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης
|
ναυτῶν |
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν |
| [341] |
ναυτῶν
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
|
ναυτῶν |
ἄρχων.
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον, |
| [342] |
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
|
ναυτῶν |
εἶναι
ἄρχων
ἀλλ'
οὐ
ναύτης; |
| [338] |
τὸ
ἐμὲ
εἶναι
τὸν
ἀποκρινόμενον.
|
τελευτῶν |
δὲ
συνεχώρησεν,
(κἄπειτα,
αὕτη
δή, |
| [342] |
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
μὲν
καὶ
ταῦτα
|
τελευτῶν, |
ἐπεχείρει
δὲ
περὶ
αὐτὰ
μάχεσθαι· |
| [341] |
ἅδην,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τῶν
|
τοιούτων. |
ἀλλ'
εἰπέ
μοι·
ὁ
τῷ |
| [329] |
ἧττον.
παντάπασι
γὰρ
τῶν
γε
|
τοιούτων |
ἐν
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη |
| [329] |
καὶ
ἄλλ'
ἄττα
ἃ
τῶν
|
τοιούτων |
ἔχεται,
καὶ
ἀγανακτοῦσιν
ὡς
μεγάλων |
| [344] |
οἱ
κατὰ
μέρη
ἀδικοῦντες
τῶν
|
τοιούτων |
κακουργημάτων
καλοῦνται
ἐπειδὰν
δέ
τις |
| [337] |
εἴ
τι
καὶ
οἴεται,
περὶ
|
τούτων |
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη
ὅπως
μηδὲν |
| [341] |
ἀρχήν.
ἀληθῆ,
ἔφη.
οὐκοῦν
ἑκάστῳ
|
τούτων |
ἔστιν
τι
συμφέρον;
πάνυ
γε. |
| [327] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
ἢ
τοίνυν
|
τούτων, |
ἔφη,
κρείττους
γένεσθε
ἢ
μένετ' |
| [346] |
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη
|
τούτων |
ἰδίαν
τινὰ
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ' |
| [340] |
γραμματιστής·
τὸ
δ'
οἶμαι
ἕκαστος
|
τούτων, |
καθ'
ὅσον
τοῦτ'
ἔστιν
(ὃ |
| [338] |
τῶν
ἄλλων
περιιόντα
μανθάνειν
καὶ
|
τούτων |
μηδὲ
χάριν
ἀποδιδόναι.
ὅτι
μέν, |
| [329] |
καὶ
μαινομένων
ἀπηλλάχθαι.
ἀλλὰ
καὶ
|
τούτων |
πέρι
καὶ
τῶν
γε
πρὸς |
| [343] |
δίκαιον·
τῷ
δὲ
ἀδίκῳ
πάντα
|
τούτων |
τἀναντία
ὑπάρχει.
~λέγω
γὰρ
(ὅνπερ |
| [337] |
πάσας
ταύτας
περὶ
δικαιοσύνης,
βελτίω
|
τούτων; |
τί
ἀξιοῖς
παθεῖν;
τί
ἄλλο, |
| [337] |
οὕτω
ποιήσεις·
ὧν
ἐγὼ
ἀπεῖπον,
|
τούτων |
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι, |
| [337] |
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
εἰ
|
τούτων |
τι
τυγχάνει
ὄν,
ἀλλ'
ἕτερον |
| [344] |
καὶ
αὐτοὺς
ἀνδραποδισάμενος
δουλώσηται,
ἀντὶ
|
τούτων |
τῶν
αἰσχρῶν
ὀνομάτων
εὐδαίμονες
καὶ |
| [340] |
καὶ
ἀρχομένους
ποιεῖν.
ἐκ
δὲ
|
τούτων |
τῶν
ὁμολογιῶν
οὐδὲν
μᾶλλον
τὸ |
| [352] |
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
(ἂν)
ταῦτα
|
τούτων |
φαμὲν
ἔργα
εἶναι;
πάνυ
γε. |
| [344] |
βαλανεὺς
ἡμῶν
καταντλήσας
κατὰ
τῶν
|
ὤτων |
ἁθρόον
καὶ
πολὺν
τὸν
λόγον· |
| [353] |
ἔστιν;
καὶ
ἀρετή.
τί
δέ;
|
ὤτων |
ἦν
τι
ἔργον;
ναί.
οὐκοῦν |
| [353] |
ἄμεινον
ἂν
μάθοις
ὃ
ἄρτι
|
ἠρώτων, |
πυνθανόμενος
εἰ
οὐ
τοῦτο
ἑκάστου |
| [335] |
εἰρηκέναι
ἤ
τιν'
ἄλλον
τῶν
|
σοφῶν |
τε
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν.
ἐγὼ |
| [340] |
γὰρ
τὸ
τοῦ
κρείττονος,
ὦ
|
Κλειτοφῶν, |
συμφέρον
(δίκαιον
εἶναι
ἔθετο.
ταῦτα |
| [340] |
μὴ
συμφέρον.
ἀλλ'
ἔφη
ὁ
|
Κλειτοφῶν, |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
ἔλεγεν |
| [340] |
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς,
ὁ
|
Κλειτοφῶν |
ὑπολαβών.
καὶ
τί,
ἔφη,
δεῖται |
| [336] |
μὴ
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
|
ἐλέγχων |
ἐπειδάν
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς |
| [354] |
καὶ
οὔ,
καὶ
πότερον
ὁ
|
ἔχων |
αὐτὸ
οὐκ
εὐδαίμων
ἐστὶν
ἢ |
| [342] |
κυβερνήτης
ὁ
ἀκριβὴς
ναυτῶν
εἶναι
|
ἄρχων |
ἀλλ'
οὐ
ναύτης;
(ὡμολόγηται.
οὐκ |
| [342] |
ὁ
ἀκριβὴς
ἰατρὸς
σωμάτων
εἶναι
|
ἄρχων |
ἀλλ'
οὐ
χρηματιστής.
ἢ
οὐχ |
| [341] |
κυβερνήτης;
ὁ
ὀρθῶς
κυβερνήτης
ναυτῶν
|
ἄρχων |
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων. |
| [341] |
ὄν,
~τὸν
ἄρχοντα,
καθ'
(ὅσον
|
ἄρχων |
ἐστίν,
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μὴ
ἁμαρτάνοντα |
| [342] |
ἐν
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον
|
ἄρχων |
ἐστίν,
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον
σκοπεῖ |
| [340] |
ἄρχων
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε
ὅταν
|
ἄρχων |
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
ἂν |
| [340] |
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν
καὶ
ὁ
|
ἄρχων |
ἥμαρτεν.
τοιοῦτον
οὖν
δή
σοι |
| [347] |
γενέσθαι
ὅτι
τῷ
ὄντι
ἀληθινὸς
|
ἄρχων |
οὐ
πέφυκε
τὸ
αὑτῷ
συμφέρον |
| [340] |
ὥστε
δημιουργὸς
ἢ
σοφὸς
ἢ
|
ἄρχων |
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε
ὅταν
ἄρχων |
| [341] |
ἄρχων
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
|
ἄρχων. |
(οὐδὲν
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι |
| [342] |
γε
τοιοῦτος
κυβερνήτης
τε
καὶ
|
ἄρχων |
τὸ
τῷ
κυβερνήτῃ
συμφέρον
σκέψεταί |
