Pages |
[353] |
τῆς
ἀρετῆς
κακίαν;
καὶ
πῶς
|
ἄν; |
ἔφη·
τυφλότητα
γὰρ
ἴσως
λέγεις |
[337] |
λόγον
καὶ
ἐλέγχῃ.
πῶς
γὰρ
|
ἄν, |
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
βέλτιστε,
τὶς |
[349] |
ἢ
οὐκ
ἂν
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
|
ἄν, |
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ
ἀξιοῖ, |
[327] |
ἡμᾶς
ἀφεῖναι;
ἦ
καὶ
δύναισθ'
|
ἄν, |
ἦ
δ'
ὅς,
πεῖσαι
μὴ |
[341] |
οἷός
τ'
ᾖς.
(οἴει
γὰρ
|
ἄν |
με,
εἶπον,
οὕτω
μανῆναι
ὥστε |
[341] |
σοι
πλέον
ἔσται·
(οὔτε
γὰρ
|
ἄν |
με
λάθοις
κακουργῶν,
οὔτε
μὴ |
[350] |
λέγοιμι,
εὖ
οἶδ'
ὅτι
(δημηγορεῖν
|
ἄν |
με
φαίης.
ἢ
οὖν
ἔα |
[335] |
(πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
|
ἄν |
μοι
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι.
ἔστιν |
[350] |
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
|
ἄν, |
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως.
ὁ |
[336] |
εἰ
μὲν
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι |
[353] |
οὕτω;
οὕτω.
Εχε
δή·
ἆρ’
|
ἄν |
ποτε
ὄμματα
τὸ
αὑτῶν
ἔργον |
[331] |
ποιεῖν;
οἷον
τοιόνδε
λέγω·
πᾶς
|
ἄν |
που
εἴποι,
εἴ
τις
λάβοι |
[349] |
τῷ
λόγῳ
ἐπεξελθεῖν
σκοπούμενον,
ἕως
|
ἄν |
σε
ὑπολαμβάνω
λέγειν
ἅπερ
διανοῇ. |
[351] |
ἐπί
τι
ἔρχεται
ἀδίκως,
πρᾶξαι
|
ἄν |
τι
δύνασθαι,
εἰ
ἀδικοῖεν
ἀλλήλους; |
[350] |
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν
|
ἄν |
τι
ἰατρικοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ
ἀνδρὸς |
[348] |
εἶναι
ὥσπερ
ἄλλοι
τινές,
εἴχομεν
|
ἄν |
τι
λέγειν
κατὰ
τὰ
νομιζόμενα |
[334] |
ὡσαύτως;
εἰκὸς
μέν,
ἔφη,
οὓς
|
ἄν |
τις
ἡγῆται
χρηστοὺς
φιλεῖν,
οὓς |
[343] |
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους
ἢ
ὥσπερ
|
ἄν |
τις
πρὸς
πρόβατα
διατεθείη,
καὶ |
[331] |
ἁπλῶς
οὕτως
καὶ
τὸ
ἀποδιδόναι
|
ἄν |
τίς
τι
παρά
του
λάβῃ, |
[332] |
οὐ
τὰ
ὀφειλόμενα
ἀποδίδωσιν
ὃς
|
ἄν |
τῳ
χρυσίον
ἀποδῷ
παρακαταθεμένῳ,
ἐάνπερ |
[351] |
τῇδέ
πῃ
σκέψασθαι·
(πόλιν
φαίης
|
ἂν |
ἄδικον
εἶναι
καὶ
ἄλλας
πόλεις |
[336] |
ὂν
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον,
τί
|
ἂν |
ἄλλο
τις
αὐτὸ
φαίη
εἶναι; |
[352] |
ἔφη.
ἀλλ'
ὧδε·
ἔσθ'
ὅτῳ
|
ἂν |
ἄλλῳ
ἴδοις
ἢ
ὀφθαλμοῖς;
οὐ |
[353] |
πάνυ
γε.
~(τί
δέ;
μαχαίρᾳ
|
ἂν |
ἀμπέλου
κλῆμα
ἀποτέμοις
καὶ
σμίλῃ |
[352] |
παντάπασιν
ἀληθὲς
λέγομεν·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἀπείχοντο
ἀλλήλων
κομιδῇ
ὄντες
ἄδικοι, |
[349] |
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ
γὰρ
ἂν
|
ἦν |
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ
εὐήθης. |
[353] |
ὅτῳ
ἄλλῳ
ἢ
ψυχῇ
δικαίως
|
ἂν |
αὐτὰ
ἀποδοῖμεν
καὶ
φαῖμεν
ἴδια |
[342] |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ
καὶ
ᾧ
|
ἂν |
αὐτὸς
δημιουργῇ,
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνο |
[330] |
πόλιν
εὐδοκιμοῖ,
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οὔτ'
|
ἂν |
αὐτὸς
Σερίφιος
ὢν
ὀνομαστὸς
ἐγένετο |
[337] |
ἀληθοῦς;
ἢ
πῶς
λέγεις;
τί
|
ἂν |
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
εἶεν, |
[336] |
αὐτὸν
ἢ
ἐκεῖνος
ἐμέ,
ἄφωνος
|
ἂν |
γενέσθαι.
νῦν
δὲ
ἡνίκα
ὑπὸ |
[348] |
δικαστῶν
τινων
τῶν
διακρινούντων
δεησόμεθα·
|
ἂν |
δὲ
ὥσπερ
ἄρτι
ἀνομολογούμενοι
πρὸς |
[344] |
διορίζεσθαι
ὅλου
βίου
διαγωγήν,
ᾗ
|
ἂν |
διαγόμενος
ἕκαστος
ἡμῶν
λυσιτελεστάτην
ζωὴν |
[331] |
τοῦτ'
ἐκεῖνος
εἶπεν,
ὅτι
ὃς
|
ἂν |
δικαίως
καὶ
ὁσίως
τὸν
βίον |
[349] |
ὅς,
καὶ
ἀξιοῖ,
ἀλλ'
οὐκ
|
ἂν |
δύναιτο.
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο,
ἦν |
[348] |
πείθομαι.
βούλει
οὖν
αὐτὸν
πείθωμεν,
|
ἂν |
δυνώμεθά
πῃ
ἐξευρεῖν,
ὡς
οὐκ |
[351] |
πάνυ
γε.
τί
δὲ
ἂν
|
ἐν |
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται
καὶ |
[330] |
μὴ
ἐπιεικὴς
πλουτήσας
εὔκολός
ποτ'
|
ἂν |
ἑαυτῷ
γένοιτο.
πότερον
δέ,
ἦν |
[351] |
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
οἵαν,
ᾧ
|
ἂν |
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει
τινὶ
εἴτε |
[337] |
οὕτω
δόξειεν.
(τί
οὖν,
ἔφη,
|
ἂν |
ἐγὼ
δείξω
ἑτέραν
ἀπόκρισιν
παρὰ |
[350] |
σοι
δοκεῖ
ἐπιστήμων
ὁστισοῦν
πλείω
|
ἂν |
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
ἢ
ὅσα
ἄλλος |
[349] |
τοῦ
δικαίου
δοκεῖ
τί
σοι
|
ἂν |
ἐθέλειν
πλέον
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη· |
[344] |
δὲ
ἀδικηθέντας
καὶ
ἀδικῆσαι
οὐκ
|
ἂν |
ἐθέλοντας
ἀθλιωτάτους.
ἔστιν
δὲ
τοῦτο |
[340] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
δίκαιον
|
ἂν |
εἴη
ἢ
τὸ
μὴ
συμφέρον. |
[331] |
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδιδόναι,
οὔτε
δίκαιος
|
ἂν |
εἴη
ὁ
ἀποδιδούς,
οὐδ'
αὖ |
[347] |
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
εἰ
γένοιτο,
περιμάχητον
|
ἂν |
εἶναι
τὸ
μὴ
ἄρχειν
ὥσπερ |
[341] |
ἦ
ὀρθῶς
σοι
δοκῶ,
ἔφην,
|
ἂν |
εἰπεῖν
οὕτω
λέγων,
ἢ
οὔ; |
[345] |
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
μέν,
ἃ
|
ἂν |
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
ἐὰν |
[340] |
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ'
|
ἂν |
εἴποι
ὅτι
ὁ
ἰατρὸς
ἥμαρτεν |
[331] |
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον
ἔγωγε
θείην
|
ἂν |
εἰς
τοῦτο
ἀνδρὶ
νοῦν
ἔχοντι, |
[351] |
πράττειν;
πάνυ
γε.
τί
δὲ
|
ἂν |
ἐν
δυοῖν
ἐγγένηται;
οὐ
διοίσονται |
[340] |
ὃ
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
|
ἂν |
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν |
[351] |
ἔργον
ἀδικίας,
μῖσος
ἐμποιεῖν
ὅπου
|
ἂν |
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
ἐν
ἐλευθέροις |
[353] |
ὃ
ἄλλῳ
τῶν
ὄντων
οὐδ'
|
ἂν |
ἑνὶ
πράξαις,
οἷον
τὸ
τοιόνδε· |
[341] |
τῷ
λόγῳ
δύναιο.
οὐδέ
γ'
|
ἂν |
ἐπιχειρήσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ |
[351] |
ἐστὶν
ἀμαθία
ἡ
ἀδικία
οὐδεὶς
|
ἂν |
ἔτι
τοῦτο
ἀγνοήσειεν
ἀλλ'
οὔ |
[343] |
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
|
ἂν |
εὕροις
ἐν
τῇ
διαλύσει
τῆς |
[353] |
τοῦτο
ἑκάστου
εἴη
ἔργον
ὃ
|
ἂν |
ἢ
μόνον
τι
ἢ
κάλλιστα |
[352] |
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
ἔργον,
ὃ
|
ἂν |
ἢ
μόνῳ
ἐκείνῳ
ποιῇ
τις |
[351] |
μοι
χάρισαι
καὶ
λέγε·
δοκεῖς
|
ἂν |
ἢ
πόλιν
ἢ
στρατόπεδον
ἢ |
[342] |
ἀκέραιός
ἐστιν
ὀρθὴ
οὖσα,
ἕωσπερ
|
ἂν |
ᾖ
ἑκάστη
ἀκριβὴς
ὅλη
ἥπερ |
[349] |
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι,
ἢ
οὐκ
|
ἂν |
ἡγοῖτο;
ἡγοῖτ'
ἄν,
ἦ
δ' |
[345] |
~οὔτοι
(κακῶς
σοι
κείσεται
ὅτι
|
ἂν |
ἡμᾶς
τοσούσδε
ὄντας
εὐεργετήσῃς
ἐγὼ |
[349] |
ἔχειν;
οὐδαμῶς,
ἔφη·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἦν
ἀστεῖος,
ὥσπερ
νῦν,
καὶ |
[337] |
ἀπεῖπον,
τούτων
τι
ἀποκρινῇ;
οὐκ
|
ἂν |
θαυμάσαιμι,
ἦν
δ'
ἐγώ·
εἴ |
[352] |
ἔργον;
(ἔμοιγε.
ἆρ'
οὖν
τοῦτο
|
ἂν |
θείης
καὶ
ἵππου
καὶ
ἄλλου |
[339] |
πῶς
λέγεις;
οὕτως.
ἃ
δ'
|
ἂν |
θῶνται
ποιητέον
τοῖς
ἀρχομένοις,
καὶ |
[338] |
Σώκρατες,
καὶ
ταύτῃ
ὑπολαμβάνεις
ᾗ
|
ἂν |
κακουργήσαις
μάλιστα
τὸν
λόγον.
οὐδαμῶς, |
[332] |
τίσιν
τί
ἀποδιδοῦσα
τέχνη
δικαιοσύνη
|
ἂν |
καλοῖτο;
εἰ
μέν
τι,
ἔφη, |
[347] |
νυνὶ
τὸ
ἄρχειν,
καὶ
ἐνταῦθ'
|
ἂν |
καταφανὲς
γενέσθαι
ὅτι
τῷ
ὄντι |
[331] |
ἀληθῆ
τε
λέγειν
καὶ
ἃ
|
ἂν |
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
μὲν |
[336] |
μοι
καὶ
ἀκριβῶς
λέγε
ὅτι
|
ἂν |
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι |
[340] |
ἐξαμαρτάνει;
ἢ
λογιστικόν,
ὃς
ἂν
|
ἐν |
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
ὅταν
ἁμαρτάνῃ, |
[353] |
οὖν.
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον
|
ἂν |
μάθοις
ὃ
ἄρτι
ἠρώτων,
πυνθανόμενος |
[329] |
ἀλλ'
ὁ
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
|
ἂν |
μὲν
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι |
[348] |
οὐ
βούλομαι;
ἦ
δ'
ὅς.
|
ἂν |
μὲν
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[330] |
ποιοῦσιν
ὡς
τὸ
πολὺ
οἳ
|
ἂν |
μὴ
αὐτοὶ
κτήσωνται·
οἱ
δὲ |
[345] |
ἱκανῶς
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως
γ'
|
ἂν |
μηδὲν
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι |
[347] |
τὸ
τῷ
ἀρχομένῳ·
ὥστε
πᾶς
|
ἂν |
ὁ
γιγνώσκων
τὸ
ὠφελεῖσθαι
μᾶλλον |
[330] |
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
ὅτι
οὔτ'
|
ἂν |
ὁ
ἐπιεικὴς
πάνυ
τι
ῥᾳδίως |
[343] |
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου
|
ἂν |
ὁ
τοιοῦτος
τῷ
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ, |
[332] |
προσῆκον
τέχνη
ἰατρικὴ
καλεῖται;
τί
|
ἂν |
οἴει
ἡμῖν
αὐτὸν
ἀποκρίνασθαι;
δῆλον |
[353] |
γὰρ
οὔ;
ἀλλ'
οὐδενί
γ'
|
ἂν |
οἶμαι
οὕτω
καλῶς
ὡς
δρεπάνῳ |
[333] |
σκυτοτομική;
ναί.
πρός
γε
ὑποδημάτων
|
ἂν |
οἶμαι
φαίης
κτῆσιν;
πάνυ
γε. |
[341] |
σώματι
ἢ
προσδεῖταί
τινος,
εἴποιμ'
|
ἂν |
ὅτι
παντάπασι
μὲν
οὖν
προσδεῖται. |
[349] |
ἰατρικόν;
οὐχ
οὕτως;
οὕτως.
δοκεῖ
|
ἂν |
οὖν
τίς
σοι,
ὦ
ἄριστε, |
[333] |
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ
|
ἂν |
οὖν,
ὦ
φίλε,
πάνυ
γέ |
[328] |
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ'
ἡμεῖς
|
ἂν |
παρὰ
σὲ
ᾖμεν·
νῦν
δέ |
[349] |
τοῦ
δὲ
ἀδίκου
πότερον
ἀξιοῖ
|
ἂν |
πλεονεκτεῖν
καὶ
ἡγοῖτο
δίκαιον
εἶναι, |
[330] |
ἦ
δ'
ὅς,
ἴσως
οὐκ
|
ἂν |
πολλοὺς
πείσαιμι
λέγων.
εὖ
γὰρ |
[334] |
ἡγῆται
χρηστοὺς
φιλεῖν,
οὓς
δ'
|
ἂν |
πονηροὺς
μισεῖν.
ἆρ'
οὖν
οὐχ |
[339] |
τοῦ
ἑαυτοῖς
βελτίστου,
ἃ
δ'
|
ἂν |
προστάττωσιν
οἱ
ἄρχοντες
δίκαιον
εἶναι |
[328] |
καὶ
δὴ
καὶ
σοῦ
ἡδέως
|
ἂν |
πυθοίμην
ὅτι
σοι
φαίνεται
τοῦτο, |
[344] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
|
ἂν |
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην
ἀδικίαν |
[328] |
πορεύεσθαι
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
οὐδὲν
|
ἂν |
σὲ
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι,
ἀλλ' |
[352] |
ἢ
ὠσίν;
οὐδαμῶς.
οὐκοῦν
δικαίως
|
(ἂν) |
ταῦτα
τούτων
φαμὲν
ἔργα
εἶναι; |
[332] |
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς
ἀποδοτέον
ὅτι
|
ἂν |
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
μὲν
οὖν, |
[333] |
ἢ
κτῆσιν
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης
|
ἂν |
χρήσιμον
εἶναι;
πρὸς
τὰ
συμβόλαια, |
[329] |
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται
καὶ
ἐλευθερία·
|
ἐπειδὰν |
αἱ
ἐπιθυμίαι
παύσωνται
κατατείνουσαι
καὶ |
[338] |
εὖ
εἴσῃ
αὐτίκα
δὴ
μάλα,
|
ἐπειδὰν |
ἀποκρίνῃ·
οἶμαι
γάρ
σε
εὖ |
[344] |
ἀδικοῦντες
τῶν
τοιούτων
κακουργημάτων
καλοῦνται
|
ἐπειδὰν |
δέ
τις
πρὸς
τοῖς
τῶν |
[337] |
μαθεῖν
καὶ
ἀπότεισον
ἀργύριον.
οὐκοῦν
|
ἐπειδάν |
μοι
γένηται,
εἶπον.
ἀλλ'
ἔστιν, |
[330] |
ἴσθι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι,
|
ἐπειδάν |
τις
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦ
οἴεσθαι |
[336] |
μόνον
ἐρώτα
μηδὲ
φιλοτιμοῦ
ἐλέγχων
|
ἐπειδάν |
τίς
τι
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο, |
[351] |
καὶ
τοῖς
δικαίοις;
ἔσονται,
ἔφη.
|
ἐὰν |
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
ἐν |
[346] |
ὠφελεῖ
ἐκεῖνο
ἐφ'
ᾧ
τέτακται.
|
ἐὰν |
δὲ
μὴ
μισθὸς
αὐτῇ
προσγίγνηται, |
[345] |
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
|
ἐὰν |
ἐᾷ
τις
αὐτὴν
καὶ
μὴ |
[344] |
δίκαιον.
πάντων
δὲ
ῥᾷστα
μαθήσῃ,
|
ἐὰν |
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς, |
[346] |
τί
δέ;
τὴν
ἰατρικὴν
μισθαρνητικήν,
|
ἐὰν |
ἰώμενός
τις
μισθαρνῇ;
(οὐκ
ἔφη. |
[338] |
οὐκ
ἐπαινεῖς;
ἀλλ'
οὐκ
ἐθελήσεις.
|
ἐὰν |
μάθω
γε
πρῶτον,
ἔφην,
τί |
[345] |
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις,
ἢ
|
ἐὰν |
μετατιθῇ,
φανερῶς
μετατίθεσο
καὶ
ἡμᾶς |
[347] |
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
ἢ
ζημίαν
|
ἐὰν |
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο
λέγεις, |
[347] |
μεγίστη
τὸ
ὑπὸ
πονηροτέρου
ἄρχεσθαι,
|
ἐὰν |
μὴ
αὐτὸς
ἐθέλῃ
ἄρχειν·
ἣν |
[330] |
νῦν
οὔσης·
ἐγὼ
δὲ
ἀγαπῶ
|
ἐὰν |
μὴ
ἐλάττω
καταλίπω
τούτοισιν,
ἀλλὰ |
[340] |
Σώκρατες,
ὁ
Πολέμαρχος,
σαφέστατά
γε.
|
ἐὰν |
σύ
γ'
ἔφη,
αὐτῷ
μαρτυρήσῃς, |
[335] |
κοινῇ
ἐγώ
τε
καὶ
σύ,
|
ἐάν |
τις
αὐτὸ
φῇ
ἢ
Σιμωνίδην |
[346] |
ὥσπερ
ὑπέθου,
οὐδέν
τι
μᾶλλον,
|
ἐάν |
τις
κυβερνῶν
ὑγιὴς
γίγνηται
διὰ |
[338] |
ὡς
δὲ
προθύμως
τοῦτο
δρῶ,
|
ἐάν |
τίς
μοι
δοκῇ
εὖ
λέγειν, |
[337] |
τρία·
ὡς
οὐκ
ἀποδέξομαί
σου
|
ἐὰν |
τοιαῦτα
φλυαρῇς”
δῆλον
οἶμαί
σοι |
[346] |
οὐδέ
γ'
οἶμαι,
τὴν
μισθωτικήν,
|
ἐὰν |
ὑγιαίνῃ
τις
μισθαρνῶν.
οὐ
δῆτα. |
[336] |
λέγῃς·
ὡς
ἐγὼ
οὐκ
ἀποδέξομαι
|
ἐὰν |
ὕθλους
τοιούτους
λέγῃς.
καὶ
ἐγὼ |
[348] |
ἀπόκριναι
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
|
τελέαν |
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν |
[341] |
συμφέρον
ἄλλο
ἢ
ὅτι
μάλιστα
|
τελέαν |
εἶναι;
(πῶς
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
ὥσπερ, |
[329] |
παραπλησίαν
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
|
παλαιὰν |
παροιμίαν·
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν |
[348] |
δικαιοσύνην
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
|
γενναίαν |
εὐήθειαν.
(τὴν
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν |
[346] |
οὐκοῦν
καὶ
ὠφελίαν
ἑκάστη
τούτων
|
ἰδίαν |
τινὰ
ἡμῖν
παρέχεται
ἀλλ'
οὐ |
[346] |
γε
ὠφελίαν
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
|
ἰδίαν |
ὡμολογήσαμεν
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα |
[331] |
τὸν
βίον
διαγάγῃ,
γλυκεῖά
οἱ
|
καρδίαν |
ἀτάλλοισα
γηροτρόφος
συναορεῖ
ἐλπὶς
ἃ |
[331] |
αὐτό,
τὴν
δικαιοσύνην,
πότερα
τὴν
|
ἀλήθειαν |
αὐτὸ
φήσομεν
εἶναι
ἁπλῶς
οὕτως |
[348] |
γενναίαν
εὐήθειαν.
(τὴν
ἀδικίαν
ἄρα
|
κακοήθειαν |
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
εὐβουλίαν,
ἔφη. |
[348] |
κακίαν;
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
|
εὐήθειαν. |
(τὴν
ἀδικίαν
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς; |
[332] |
ἐχθροὺς
κακῶς
πρὸς
νόσον
καὶ
|
ὑγίειαν; |
ἰατρός.
(τίς
δὲ
πλέοντας
πρὸς |
[346] |
οὐ
κοινήν,
οἷον
ἰατρικὴ
μὲν
|
ὑγίειαν, |
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
ἐν
τῷ |
[346] |
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
μὲν
ἰατρικὴ
|
ὑγίειαν |
ποιεῖ,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν, |
[353] |
(ἀπεργάσαιντο
μὴ
ἔχοντα
τὴν
αὑτῶν
|
οἰκείαν |
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
ἀρετῆς |
[343] |
ζημία,
τά
γε
οἰκεῖα
δι'
|
ἀμέλειαν |
μοχθηροτέρως
ἔχειν,
ἐκ
δὲ
τοῦ |
[335] |
οὕτω
φῶμεν,
βλαπτομένους
εἰς
τὴν
|
ἀνθρωπείαν |
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
μὲν |
[333] |
δή;
τὴν
δικαιοσύνην
πρὸς
τίνος
|
χρείαν |
ἢ
κτῆσιν
ἐν
εἰρήνῃ
φαίης |
[330] |
ἔργον
ἑαυτῶν,
καὶ
κατὰ
τὴν
|
χρείαν |
ᾗπερ
οἱ
ἄλλοι.
χαλεποὶ
οὖν |
[350] |
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ
|
ἀμαθίαν, |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο |
[353] |
γε
συνεχωρήσαμεν
ψυχῆς
εἶναι
δικαιοσύνην,
|
κακίαν |
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ |
[348] |
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
|
κακίαν; |
εἰκός
γ'
ἔφη,
ὦ
ἥδιστε, |
[353] |
ἀρετήν,
ἀλλ'
ἀντὶ
τῆς
ἀρετῆς
|
κακίαν; |
καὶ
πῶς
ἄν;
ἔφη·
τυφλότητα |
[348] |
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
|
κακίαν |
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν
αὐτὸ
ὡμολόγεις |
[348] |
δ'
ὅς.
ἦ
τὴν
δικαιοσύνην
|
κακίαν; |
οὔκ,
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν. |
[348] |
ἀρετὴν
αὐτοῖν
καλεῖς,
τὸ
δὲ
|
κακίαν; |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τὴν |
[350] |
καὶ
σοφίαν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
|
κακίαν |
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
εἶεν,
ἦν |
[348] |
ἀλλὰ
πάνυ
γενναίαν
εὐήθειαν.
(τὴν
|
ἀδικίαν |
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ' |
[345] |
ὅτι
οὐ
πείθομαι
οὐδ'
οἶμαι
|
ἀδικίαν |
δικαιοσύνης
κερδαλεώτερον
εἶναι,
οὐδ'
ἐὰν |
[351] |
τι
τυγχάνει
ὂν
δικαιοσύνη
πρὸς
|
ἀδικίαν. |
ἐλέχθη
γάρ
που
ὅτι
καὶ |
[344] |
μαθήσῃ,
ἐὰν
ἐπὶ
τὴν
τελεωτάτην
|
ἀδικίαν |
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
μὲν
ἀδικήσαντα |
[348] |
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
μὲν
τὴν
|
ἀδικίαν |
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι
ἢ
αἰσχρὸν |
[350] |
δὴ
καὶ
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὴν
|
ἀδικίαν. |
ἢ
οὐ
μέμνησαι,
ὦ
Θρασύμαχε; |
[344] |
ἂν
πύθωνται
αὐτὸν
τὴν
ὅλην
|
ἀδικίαν |
ἠδικηκότα·
οὐ
γὰρ
τὸ
ποιεῖν |
[348] |
μὲν
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
|
ἀδικίαν |
κακίαν;
εἰκός
γ'
ἔφη,
ὦ |
[350] |
εἶναι
καὶ
σοφίαν,
τὴν
δὲ
|
ἀδικίαν |
κακίαν
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
εἶεν, |
[348] |
ἥδιστε,
ἐπειδή
γε
καὶ
λέγω
|
ἀδικίαν |
μὲν
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
οὔ. |
[344] |
φοβούμενοι
ὀνειδίζουσιν
οἱ
ὀνειδίζοντες
τὴν
|
ἀδικίαν. |
οὕτως,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἰσχυρότερον |
[353] |
ψυχῆς
εἶναι
δικαιοσύνην,
κακίαν
δὲ
|
ἀδικίαν; |
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
μὲν
ἄρα |
[348] |
ἡμῖν
ἐξ
ἀρχῆς.
τὴν
τελέαν
|
ἀδικίαν |
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς |
[348] |
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει
τὴν
|
ἀδικίαν, |
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
ἐν
τοῖς |
[329] |
συνερχόμεθά
τινες
εἰς
ταὐτὸν
παραπλησίαν
|
ἡλικίαν |
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
παροιμίαν· |
[346] |
μισθόν,
καὶ
ἡ
μὲν
οἰκοδομικὴ
|
οἰκίαν, |
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ
αὐτῇ
ἑπομένη |
[346] |
τούτῳ,
ἔφη,
ἑτέρα.
οὐκοῦν
καὶ
|
ὠφελίαν |
ἑκάστη
τούτων
ἰδίαν
τινὰ
ἡμῖν |
[346] |
(οὐκ
ἔφη.
οὐκοῦν
τήν
γε
|
ὠφελίαν |
ἑκάστης
τῆς
τέχνης
ἰδίαν
ὡμολογήσαμεν |
[345] |
μισθὸν
αἰτοῦσιν,
ὡς
οὐχὶ
αὐτοῖσιν
|
ὠφελίαν |
ἐσομένην
ἐκ
τοῦ
ἄρχειν
~ἀλλὰ |
[346] |
εἶναι;
ἔστω,
ἔφη.
ἥντινα
ἄρα
|
ὠφελίαν |
κοινῇ
ὠφελοῦνται
πάντες
οἱ
δημιουργοί, |
[335] |
δικαίου
ἀνδρός,
τοῖς
δὲ
φίλοις
|
ὠφελίαν, |
οὐκ
ἦν
σοφὸς
ὁ
ταῦτα |
[351] |
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη
ὁμόνοιαν
καὶ
|
φιλίαν· |
ἦ
γάρ;
ἔστω,
ἦ
δ' |
[348] |
ἄρα
κακοήθειαν
καλεῖς;
οὔκ,
ἀλλ'
|
εὐβουλίαν, |
ἔφη.
ἦ
καὶ
φρόνιμοί
σοι, |
[347] |
ἢ
ἀργύριον
ἢ
τιμήν,
ἢ
|
ζημίαν |
ἐὰν
μὴ
ἄρχῃ.
πῶς
τοῦτο |
[347] |
δὴ
(αὐτοῖς
ἀνάγκην
προσεῖναι
καὶ
|
ζημίαν, |
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
ὅθεν |
[347] |
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
τὴν
δὲ
|
ζημίαν |
ἥντινα
λέγεις
καὶ
ὡς
ἐν |
[329] |
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν
|
παροιμίαν· |
οἱ
οὖν
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται |
[333] |
οὐδαμῶς.
ἀλλ'
εἰς
τίνα
δὴ
|
κοινωνίαν |
ὁ
δίκαιος
ἀμείνων
κοινωνὸς
τοῦ |
[331] |
τὴν
τῶν
χρημάτων
κτῆσιν
πλείστου
|
ἀξίαν |
εἶναι,
οὔ
(τι
παντὶ
ἀνδρὶ |
[351] |
τινὰ
φαίνεται
ἔχουσα
τὴν
δύναμιν,
|
οἵαν, |
ᾧ
ἂν
ἐγγένηται,
εἴτε
πόλει |
[351] |
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη
|
ὁμόνοιαν |
καὶ
φιλίαν·
ἦ
γάρ;
ἔστω, |
[342] |
ἄλλης
προσδεῖται
ἐπὶ
τὴν
αὑτῆς
|
πονηρίαν |
τὸ
συμφέρον
σκοπεῖν·
οὔτε
γὰρ |
[346] |
ἰατρικὴ
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
|
σωτηρίαν |
ἐν
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ |
[329] |
γὰρ
συνερχόμεθά
τινες
εἰς
ταὐτὸν
|
παραπλησίαν |
ἡλικίαν
ἔχοντες,
διασῴζοντες
τὴν
παλαιὰν |
[328] |
οἴκαδε
εἰς
τοῦ
Πολεμάρχου,
καὶ
|
Λυσίαν |
τε
αὐτόθι
κατελάβομεν
καὶ
Εὐθύδημον, |
[330] |
σχεδόν
τι
ὅσην
ἐγὼ
νῦν
|
οὐσίαν |
κέκτημαι
παραλαβὼν
πολλάκις
τοσαύτην
ἐποίησεν, |
[330] |
οἴει
ἀγαθὸν
ἀπολελαυκέναι
τοῦ
πολλὴν
|
οὐσίαν |
κεκτῆσθαι;
ὅ,
ἦ
δ'
ὅς, |
[329] |
τρόπον
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
πολλὴν
|
οὐσίαν |
κεκτῆσθαι·
τοῖς
γὰρ
πλουσίοις
πολλὰ |
[340] |
ὅταν
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
τὴν
|
ἁμαρτίαν; |
ἀλλ'
οἶμαι
λέγομεν
τῷ
ῥήματι |
[350] |
τὴν
δικαιοσύνην
ἀρετὴν
εἶναι
καὶ
|
σοφίαν, |
τὴν
δὲ
ἀδικίαν
κακίαν
τε |
[336] |
καὶ
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
|
ἡσυχίαν |
ἦγεν,
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ |
[345] |
καὶ
μέλλοντα
ἑστιάσεσθαι,
πρὸς
τὴν
|
εὐωχίαν, |
ἢ
αὖ
πρὸς
τὸ
(ἀποδόσθαι, |
[329] |
εἰ
γὰρ
ἦν
τοῦτ'
αἴτιον,
|
κἂν |
ἐγὼ
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
ἐπεπόνθη, |
[334] |
χρηστοὺς
εἶναι,
ἢ
τοὺς
ὄντας,
|
κἂν |
μὴ
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως; |
[331] |
ἐλπὶς
ἃ
μάλιστα
θνατῶν
πολύστροφον
|
γνώμαν |
κυβερνᾷ.
εὖ
οὖν
λέγει
θαυμαστῶς |
[338] |
αἱ
ἄλλαι
οὕτως·
θέμεναι
δὲ
|
ἀπέφηναν |
τοῦτο
δίκαιον
τοῖς
ἀρχομένοις
εἶναι, |
[352] |
ᾖσαν
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
|
ἔπραξαν |
ἃ
ἔπραξαν,
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ |
[352] |
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
|
ἔπραξαν, |
ὥρμησαν
δὲ
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα |
[339] |
φῇς
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ
ἐκεῖνοι
|
προσέταξαν |
ἆρα
τότε,
ὦ
σοφώτατε
Θρασύμαχε, |
[346] |
καί,
ὦ
μακάριε,
μὴ
παρὰ
|
δόξαν |
ἀποκρίνου,
ἵνα
τι
καὶ
περαίνωμεν. |
[350] |
ἐγώ,
παρά
γε
τὴν
σαυτοῦ
|
δόξαν. |
ὥστε
σοί,
ἔφη,
ἀρέσκειν,
ἐπειδήπερ |
[330] |
ὅτι
μοι
ἔδοξας
οὐ
σφόδρα
|
(ἀγαπᾶν |
τὰ
χρήματα,
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν |
[332] |
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
μέν
τι
|
δρᾶν, |
κακὸν
δὲ
μηδέν.
μανθάνω,
ἦν |
[328] |
ἴστε
ὅτι
λαμπὰς
ἔσται
πρὸς
|
ἑσπέραν |
ἀφ'
ἵππων
τῇ
θεῷ;
ἀφ' |
[337] |
οὖν,
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ
δείξω
|
ἑτέραν |
ἀπόκρισιν
παρὰ
πάσας
ταύτας
περὶ |
[346] |
φαμὲν
ἑκάστοτε
τῶν
τεχνῶν
τούτῳ
|
ἑτέραν |
εἶναι,
τῷ
ἑτέραν
τὴν
δύναμιν |
[346] |
τεχνῶν
τούτῳ
ἑτέραν
εἶναι,
τῷ
|
ἑτέραν |
τὴν
δύναμιν
ἔχειν;
καί,
ὦ |
[348] |
τελέαν
ἀδικίαν
τελέας
οὔσης
δικαιοσύνης
|
λυσιτελεστέραν |
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
μὲν
οὖν |
[349] |
ὦ
ἄριστε,
μουσικὸς
ἀνὴρ
ἁρμοττόμενος
|
λύραν |
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
ἐν
τῇ |
[333] |
φήσεις
δὲ
καὶ
ἀσπίδα
καὶ
|
λύραν |
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν |
[344] |
πολὺν
τὸν
λόγον·
οὐ
μὴν
|
εἴασάν |
γε
αὐτὸν
οἱ
παρόντες,
ἀλλ' |
[344] |
γε
αὐτὸν
οἱ
παρόντες,
ἀλλ'
|
ἠνάγκασαν |
ὑπομεῖναί
τε
καὶ
παρασχεῖν
τῶν |
[345] |
νυνδὴ
ἀναγκαῖον
εἶναι
ἡμῖν
ὁμολογεῖν
|
πᾶσαν |
ἀρχήν,
καθ'
ὅσον
ἀρχή,
μηδενὶ |
[352] |
ἀλλήλους
γε
καὶ
ἐφ'
οὓς
|
ᾖσαν |
ἅμα
ἀδικεῖν,
δι'
ἣν
ἔπραξαν |
[352] |
δι'
ἣν
ἔπραξαν
ἃ
ἔπραξαν,
|
ὥρμησαν |
δὲ
ἐπὶ
τὰ
ἄδικα
ἀδικίᾳ |
[340] |
ἂν
ἐν
λογισμῷ
ἁμαρτάνῃ,
τότε
|
ὅταν |
ἁμαρτάνῃ,
κατὰ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν; |
[333] |
χρῆσθαι
ἀλλὰ
κεῖσθαι;
πάνυ
γε.
|
ὅταν |
ἄρα
ἄχρηστον
ᾖ
ἀργύριον,
τότε |
[343] |
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ
γὰρ
|
ὅταν |
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ |
[340] |
ἢ
ἄρχων
οὐδεὶς
ἁμαρτάνει
τότε
|
ὅταν |
ἄρχων
ᾖ,
ἀλλὰ
πᾶς
γ' |
[347] |
ἣν
δείσαντές
μοι
φαίνονται
ἄρχειν,
|
ὅταν |
ἄρχωσιν,
οἱ
ἐπιεικεῖς,
καὶ
τότε |
[333] |
ἦ
γάρ;
φαίνεται.
καὶ
μὴν
|
ὅταν |
γε
πλοῖον,
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ |
[333] |
χρήσιμος
καὶ
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ·
|
ὅταν |
δὲ
χρῆσθαι,
ἡ
ἀμπελουργική;
φαίνεται. |
[333] |
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην,
|
ὅταν |
δὲ
χρῆσθαι,
τὴν
ὁπλιτικὴν
καὶ |
[333] |
Πολέμαρχε,
πρὸς
τὸ
χρῆσθαι
ἀργυρίῳ,
|
ὅταν |
δέῃ
ἀργυρίου
κοινῇ
πρίασθαι
ἢ |
[333] |
δὲ
καὶ
ἀσπίδα
καὶ
λύραν
|
ὅταν |
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
μηδὲν
χρῆσθαι, |
[333] |
αὐτῷ
(ἡ
δικαιοσύνη;
κινδυνεύει.
καὶ
|
ὅταν |
δὴ
δρέπανον
δέῃ
φυλάττειν,
ἡ |
[347] |
δι'
ὃν
(ἄρχουσιν
οἱ
ἐπιεικέστατοι,
|
ὅταν |
ἐθέλωσιν
ἄρχειν.
ἢ
οὐκ
οἶσθα |
[340] |
με
οἴει
καλεῖν
τὸν
ἐξαμαρτάνοντα
|
ὅταν |
ἐξαμαρτάνῃ;
ἔγωγε,
εἶπον,
ᾤμην
σε |
[333] |
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
|
ὅταν |
μηδὲν
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι
ἀλλὰ |
[343] |
τε
οἰκείοις
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
|
ὅταν |
μηδὲν
ἐθέλῃ
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ |
[339] |
κρείττοσι
δίκαιον
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
|
ὅταν |
οἱ
μὲν
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ |
[333] |
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
ἔοικεν.
|
ὅταν |
οὖν
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ
ἢ |
[333] |
ὁ
δίκαιος
χρησιμώτερος
τῶν
ἄλλων;
|
ὅταν |
παρακαταθέσθαι
καὶ
σῶν
εἶναι,
ὦ |
[346] |
(ἆρ'
οὖν
οὐδ'
ὠφελεῖ
τότε,
|
ὅταν |
προῖκα
ἐργάζηται;
οἶμαι
ἔγωγε.
οὐκοῦν, |
[329] |
Κέφαλε,
οἶμαί
σου
τοὺς
πολλούς,
|
ὅταν |
ταῦτα
λέγῃς,
οὐκ
ἀποδέχεσθαι
ἀλλ' |
[343] |
πλέον
εἰσφέρει,
ὁ
δ'
ἔλαττον,
|
ὅταν |
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
οὐδέν, |
[343] |
ἐν
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν,
|
ὅταν |
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ |
[344] |
(συλλήβδην·
ὧν
ἐφ'
ἑκάστῳ
μέρει
|
ὅταν |
τις
ἀδικήσας
μὴ
λάθῃ,
ζημιοῦταί |
[350] |
ὅσα
βούλομαι,
ἤ,
εἰ
βούλει
|
ἐρωτᾶν, |
ἐρώτα·
ἐγὼ
δέ
σοι,
ὥσπερ |
[336] |
ἀποκρίνηται,
ἐγνωκὼς
τοῦτο,
ὅτι
ῥᾷον
|
ἐρωτᾶν |
ἢ
ἀποκρίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς |
[343] |
ἀποκρίνεσθαι
χρῆν
μᾶλλον
ἢ
τοιαῦτα
|
ἐρωτᾶν; |
ὅτι
τοί
σε,
ἔφη,
κορυζῶντα |
[330] |
γὰρ
λεγόμενοι
μῦθοι
περὶ
τῶν
|
ἐν |
Ἅιδου,
ὡς
τὸν
ἐνθάδε
ἀδικήσαντα |
[351] |
ἀδικία
καὶ
μίση
καὶ
μάχας
|
ἐν |
ἀλλήλοις
παρέχει,
ἡ
δὲ
δικαιοσύνη |
[339] |
ἐστιν,
ὦ
βέλτιστε,
ὃ
λέγω
|
~ἐν |
ἁπάσαις
(ταῖς
πόλεσιν
ταὐτὸν
εἶναι |
[349] |
δικαίῳ
προσετίθεμεν,
ἐπειδή
γε
καὶ
|
ἐν |
ἀρετῇ
αὐτὸ
καὶ
σοφίᾳ
ἐτόλμησας |
[348] |
λέγειν,
ἀλλὰ
τόδε
ἐθαύμασα,
εἰ
|
ἐν |
ἀρετῆς
καὶ
σοφίας
τιθεῖς
μέρει |
[342] |
τε
καὶ
ἐκποριούσης
ἆρα
καὶ
|
ἐν |
αὐτῇ
τῇ
τέχνῃ
ἔνι
τις |
[347] |
τι
ἰόντες
οὐδ'
ὡς
εὐπαθήσοντες
|
ἐν |
αὐτῷ,
ἀλλ'
(ὡς
ἐπ'
ἀναγκαῖον |
[333] |
ἑκάστου
ἐν
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
|
ἐν |
δὲ
ἀχρηστίᾳ
χρήσιμος;
κινδυνεύει.
(οὐκ |
[328] |
εἰ
μὲν
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
|
ἐν |
δυνάμει
ἦ
τοῦ
ῥᾳδίως
πορεύεσθαι |
[332] |
δοκεῖ
τοῦτο.
χρήσιμον
ἄρα
καὶ
|
ἐν |
εἰρήνῃ
δικαιοσύνη;
~(χρήσιμον.
καὶ
γὰρ |
[333] |
πρὸς
τίνος
χρείαν
ἢ
κτῆσιν
|
ἐν |
εἰρήνῃ
φαίης
ἂν
χρήσιμον
εἶναι; |
[338] |
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τοῦτο
κρατεῖ
|
ἐν |
ἑκάστῃ
πόλει,
τὸ
ἄρχον;
πάνυ |
[348] |
(τἀγαθὰ
καὶ
μετρεῖν
ὅσα
ἑκάτεροι
|
ἐν |
ἑκατέρῳ
λέγομεν,
καὶ
ἤδη
δικαστῶν |
[351] |
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
οὐ
καὶ
|
ἐν |
ἐλευθέροις
τε
καὶ
δούλοις
ἐγγιγνομένη |
[352] |
οὐχ
οὕτως;
πάνυ
γε.
καὶ
|
ἐν |
ἑνὶ
δὴ
οἶμαι
ἐνοῦσα
ταὐτὰ |
[351] |
ἐὰν
δὲ
δή,
ὦ
θαυμάσιε,
|
ἐν |
ἑνὶ
ἐγγένηται
ἀδικία,
μῶν
μὴ |
[333] |
ἆρ'
οὐχ
ὁ
πατάξαι
δεινότατος
|
ἐν |
μάχῃ
εἴτε
πυκτικῇ
εἴτε
τινὶ |
[333] |
δὴ
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
|
ἐν |
μὲν
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ |
[347] |
ζημίαν
ἥντινα
λέγεις
καὶ
ὡς
|
ἐν |
μισθοῦ
μέρει
εἴρηκας,
οὐ
συνῆκα. |
[344] |
συμφέρον.
(ταῦτα
εἰπὼν
ὁ
Θρασύμαχος
|
ἐν |
νῷ
εἶχεν
ἀπιέναι,
ὥσπερ
βαλανεὺς |
[344] |
δαιμόνιε
Θρασύμαχε,
οἷον
ἐμβαλὼν
λόγον
|
ἐν |
νῷ
ἔχεις
ἀπιέναι
πρὶν
διδάξαι |
[342] |
ὦ
Θρασύμαχε,
οὐδὲ
ἄλλος
οὐδεὶς
|
ἐν |
οὐδεμιᾷ
ἀρχῇ,
καθ'
ὅσον
ἄρχων |
[343] |
αὑτῶν,
καὶ
δὴ
καὶ
τοὺς
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
ἄρχοντας,
οἳ
ὡς |
[339] |
δὲ
ἀναμάρτητοί
εἰσιν
οἱ
ἄρχοντες
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
ἢ
οἷοί |
[345] |
ἀρχῇ.
σὺ
δὲ
τοὺς
ἄρχοντας
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν,
τοὺς
ὡς
ἀληθῶς |
[328] |
καὶ
δίφρου·
τεθυκὼς
γὰρ
ἐτύγχανεν
|
ἐν |
τῇ
αὐλῇ.
ἐκαθεζόμεθα
οὖν
παρ' |
[343] |
τοιούτῳ
κοινωνήσῃ,
οὐδαμοῦ
ἂν
εὕροις
|
ἐν |
τῇ
διαλύσει
τῆς
κοινωνίας
πλέον |
[350] |
ἀνάγκη,
ἔφη.
~(τί
δὲ
ἰατρικός;
|
ἐν |
τῇ
ἐδωδῇ
ἢ
πόσει
ἐθέλειν |
[349] |
ἁρμοττόμενος
λύραν
ἐθέλειν
μουσικοῦ
ἀνδρὸς
|
ἐν |
τῇ
ἐπιτάσει
καὶ
ἀνέσει
τῶν |
[336] |
ἡμᾶς
ἑκόντας
εἶναι
ὑποκατακλίνεσθαι
ἀλλήλοις
|
ἐν |
τῇ
ζητήσει
καὶ
διαφθείρειν
τὴν |
[346] |
διὰ
τὸ
συμφέρον
αὐτῷ
πλεῖν
|
ἐν |
τῇ
θαλάττῃ,
ἕνεκα
τούτου
καλεῖς |
[329] |
πλεῖστοι
ἡμῶν
ὀλοφύρονται
συνιόντες,
τὰς
|
ἐν |
τῇ
νεότητι
ἡδονὰς
ποθοῦντες
καὶ |
[341] |
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ
|
ἐν |
τῇ
νηί,
οὐδ'
ἐστὶν
κλητέος |
[336] |
ἴσθι·
εἰ
γάρ
τι
ἐξαμαρτάνομεν
|
ἐν |
τῇ
τῶν
λόγων
σκέψει
ἐγώ |
[332] |
κυβερνήτης.
τί
δὲ
ὁ
δίκαιος;
|
ἐν |
τίνι
πράξει
καὶ
πρὸς
τί |
[354] |
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
εἱστιάσθω
|
ἐν |
τοῖς
Βενδιδίοις.
ὑπὸ
σοῦ
γε, |
[348] |
τὴν
ἀδικίαν,
τὴν
δὲ
δικαιοσύνην
|
ἐν |
τοῖς
ἐναντίοις.
ἀλλὰ
πάνυ
οὕτω |
[340] |
γὰρ
εἶ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις·
ἐπεὶ
αὐτίκα
ἰατρὸν |
[341] |
οἴει
γάρ
με
ἐξ
ἐπιβουλῆς
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
κακουργοῦντά
σε
ἐρέσθαι |
[343] |
πανταχοῦ
ἔλαττον
ἔχει.
πρῶτον
μὲν
|
ἐν |
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις,
ὅπου |
[343] |
τοῦ
ἀδίκου
ἀλλ'
ἔλαττον·
ἔπειτα
|
ἐν |
τοῖς
πρὸς
τὴν
πόλιν,
ὅταν |
[330] |
ὁ
μὲν
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
|
ἐν |
τῷ
βίῳ
πολλὰ
ἀδικήματα
καὶ |
[329] |
παντάπασι
γὰρ
τῶν
γε
τοιούτων
|
ἐν |
τῷ
γήρᾳ
πολλὴ
εἰρήνη
γίγνεται |
[346] |
μὲν
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
|
ἐν |
τῷ
πλεῖν,
καὶ
αἱ
ἄλλαι |
[332] |
φίλους
ὠφελεῖν
καὶ
ἐχθροὺς
βλάπτειν;
|
ἐν |
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
ἐν
τῷ |
[332] |
βλάπτειν;
ἐν
τῷ
προσπολεμεῖν
καὶ
|
ἐν |
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
εἶεν· |
[340] |
γὰρ
ἐπιστήμης
ὁ
ἁμαρτάνων
ἁμαρτάνει,
|
ἐν |
ᾧ
οὐκ
ἔστι
δημιουργός·
ὥστε |
[345] |
τῷ
(ἀρχομένῳ
τε
καὶ
θεραπευομένῳ,
|
ἔν |
τε
πολιτικῇ
καὶ
ἰδιωτικῇ
ἀρχῇ. |
[331] |
καὶ
ἄλλας
χρείας
πολλάς·
ἀλλὰ
|
ἕν |
γε
ἀνθ'
ἑνὸς
οὐκ
ἐλάχιστον |
[327] |
οὐκοῦν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔτι
|
ἓν |
λείπεται,
τὸ
ἢν
πείσωμεν
ὑμᾶς |
[340] |
Κλειτοφῶν,
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
|
ἔλεγεν |
ὃ
ἡγοῖτο
ὁ
κρείττων
αὑτῷ |
[335] |
ταῦτα
εἰπών.
οὐ
γὰρ
ἀληθῆ
|
ἔλεγεν· |
οὐδαμοῦ
γὰρ
δίκαιον
οὐδένα
ἡμῖν |
[336] |
ἐγὼ
ταῦτ'
εἶπον,
οὐκέτι
ἡσυχίαν
|
ἦγεν, |
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον |
[334] |
δὴ
τὸν
σὸν
λόγον
τοὺς
|
μηδὲν |
ἀδικοῦντας
δίκαιον
κακῶς
ποιεῖν.
μηδαμῶς, |
[333] |
ὦ
Σώκρατες.
οὐκοῦν
λέγεις
ὅταν
|
μηδὲν |
δέῃ
αὐτῷ
χρῆσθαι
ἀλλὰ
κεῖσθαι; |
[331] |
μετὰ
κακῆς
ἐλπίδος·
~τῷ
δὲ
|
μηδὲν |
ἑαυτῷ
ἄδικον
συνειδότι
ἡδεῖα
ἐλπὶς |
[343] |
οἰκείοις
καὶ
τοῖς
γνωρίμοις,
ὅταν
|
μηδὲν |
ἐθέλῃ
αὐτοῖς
ὑπηρετεῖν
παρὰ
τὸ |
[354] |
νυνὶ
γέγονεν
ἐκ
τοῦ
διαλόγου
|
μηδὲν |
(εἰδέναι·
ὁπότε
γὰρ
τὸ
δίκαιον |
[345] |
δήπου
ἐκπεπόρισται,
ἕως
γ'
ἂν
|
μηδὲν |
ἐνδέῃ
τοῦ
ποιμενικὴ
εἶναι
οὕτω |
[337] |
τούτων
ἀπειρημένον
αὐτῷ
εἴη
ὅπως
|
μηδὲν |
ἐρεῖ
ὧν
ἡγεῖται
ὑπ'
ἀνδρὸς |
[351] |
δύναμιν,
ἢ
οὐδὲν
ἧττον
ἕξει;
|
μηδὲν |
ἧττον
ἐχέτω,
ἔφη.
οὐκοῦν
τοιάνδε |
[332] |
μέν
τι
δρᾶν,
κακὸν
δὲ
|
μηδέν. |
μανθάνω,
ἦν
δ'
ἐγώ
ὅτι |
[337] |
λέγεις;
μὴ
ἀποκρίνωμαι
ὧν
προεῖπες
|
μηδέν; |
πότερον,
ὦ
θαυμάσιε,
μηδ'
εἰ |
[333] |
λύραν
ὅταν
δέῃ
φυλάττειν
καὶ
|
μηδὲν |
χρῆσθαι,
χρήσιμον
εἶναι
τὴν
δικαιοσύνην, |
[343] |
ἔχειν,
ἐκ
δὲ
τοῦ
δημοσίου
|
μηδὲν |
ὠφελεῖσθαι
διὰ
τὸ
δίκαιον
εἶναι, |
[328] |
ῥᾳδίως
πορεύεσθαι
πρὸς
τὸ
ἄστυ,
|
οὐδὲν |
ἂν
σὲ
ἔδει
δεῦρο
(ἰέναι, |
[337] |
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο
ἐκείνῳ.
|
οὐδέν |
γε
κωλύει,
ἦν
δ'
ἐγώ· |
[341] |
μὲν
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
|
οὐδέν |
γέ
σοι
πλέον
ἔσται·
(οὔτε |
[330] |
χαλεποὶ
οὖν
καὶ
συγγενέσθαι
εἰσίν,
|
οὐδὲν |
ἐθέλοντες
ἐπαινεῖν
ἀλλ'
ἢ
τὸν |
[349] |
ἀλλ'
οὐ
τὸν
λόγον
ἐλέγχεις;
|
(οὐδέν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλὰ
τόδε |
[340] |
δ'
ὃς
ὁ
Πολέμαρχος,
ἐλέγετο.
|
(οὐδέν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Πολέμαρχε, |
[351] |
ἀπολεῖ
τὴν
αὑτῆς
δύναμιν,
ἢ
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἕξει;
μηδὲν
ἧττον
ἐχέτω, |
[344] |
δ'
ἐγώ
ἤτοι
ἡμῶν
γε
|
οὐδὲν |
κήδεσθαι,
οὐδέ
τι
φροντίζειν
εἴτε |
[350] |
λέγειν.
καίτοι
τί
ἄλλο
βούλει;
|
οὐδὲν |
μὰ
Δία,
ἦν
δ'
ἐγώ, |
[340] |
ἐκ
δὲ
τούτων
τῶν
ὁμολογιῶν
|
οὐδὲν |
μᾶλλον
τὸ
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον |
[343] |
ὅταν
τε
λήψεις,
(ὁ
μὲν
|
οὐδέν, |
ὁ
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει.
καὶ |
[341] |
ἐστὶν
ἢ
ναύτης;
ναυτῶν
ἄρχων.
|
(οὐδὲν |
οἶμαι
τοῦτο
ὑπολογιστέον,
ὅτι
πλεῖ |
[341] |
καὶ
συκοφάντει,
εἴ
τι
δύνασαι
|
οὐδέν |
σου
παρίεμαι
ἀλλ'
οὐ
μὴ |
[346] |
βούλῃ
ἀκριβῶς
διορίζειν,
ὥσπερ
ὑπέθου,
|
οὐδέν |
τι
μᾶλλον,
ἐάν
τις
κυβερνῶν |
[341] |
Θρασύμαχον;
νῦν
γοῦν,
ἔφη,
ἐπεχείρησας,
|
οὐδὲν |
ὢν
καὶ
ταῦτα.
ἅδην,
ἦν |
[348] |
ἐγώ,
ὅσα
ἄρτι
Θρασύμαχος
ἀγαθὰ
|
διῆλθεν |
τῷ
τοῦ
ἀδίκου;
ἤκουσα,
ἔφη, |
[345] |
(καὶ
ἕτερος
ἴσως
τις
ἡμῶν
|
πέπονθεν, |
οὐ
μόνος
ἐγώ·
πεῖσον
οὖν, |
[343] |
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας
ἢ
τοῦτο,
|
(ὅθεν |
αὐτοὶ
ὠφελήσονται.
καὶ
οὕτω
πόρρω |
[347] |
ζημίαν,
εἰ
μέλλουσιν
ἐθέλειν
ἄρχειν
|
ὅθεν |
κινδυνεύει
τὸ
ἑκόντα
ἐπὶ
τὸ |
[327] |
περιμεῖναί
ἑ
κελεῦσαι.
καί
μου
|
ὄπισθεν |
ὁ
παῖς
λαβόμενος
τοῦ
ἱματίου, |
[327] |
ὅπου
αὐτὸς
εἴη.
οὗτος,
ἔφη,
|
ὄπισθεν |
προσέρχεται·
ἀλλὰ
περιμένετε.
ἀλλὰ
περιμενοῦμεν, |
[332] |
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ
Σώκρατες,
τοῖς
|
ἔμπροσθεν |
εἰρημένοις,
ἡ
τοῖς
φίλοις
τε |
[345] |
ὦ
Θρασύμαχε
ἔτι
(γὰρ
τὰ
|
ἔμπροσθεν |
ἐπισκεψώμεθα
ὅτι
τὸν
ὡς
ἀληθῶς |
[330] |
δέος
καὶ
φροντὶς
περὶ
ὧν
|
ἔμπροσθεν |
οὐκ
εἰσῄει.
οἵ
τε
γὰρ |
[327] |
πρὸς
τὸ
ἄστυ.
κατιδὼν
οὖν
|
πόρρωθεν |
ἡμᾶς
οἴκαδε
ὡρμημένους
Πολέμαρχος
ὁ |
[350] |
γραυσὶν
ταῖς
τοὺς
μύθους
λεγούσαις,
|
εἶεν” |
ἐρῶ
καὶ
κατανεύσομαι
καὶ
ἀνανεύσομαι. |
[337] |
ἂν
αὐτῷ
εἶπες
πρὸς
ταῦτα;
|
εἶεν, |
ἔφη·
ὡς
δὴ
ὅμοιον
τοῦτο |
[332] |
(ἡ
τοῖς
ὄψοις
τὰ
ἡδύσματα.
|
εἶεν· |
ἡ
οὖν
δὴ
τίσιν
τί |
[336] |
πλουσίου
ἀνδρός.
ἀληθέστατα,
ἔφη,
λέγεις.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ·
ἐπειδὴ
δὲ |
[353] |
τοῦτο
ἑκάστου
(πράγματος
ἔργον
εἶναι.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ.
οὐκοῦν
καὶ |
[350] |
ἀδικίαν
κακίαν
τε
καὶ
ἀμαθίαν,
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν |
[341] |
τὸ
τοῦ
κρείττονος
ποιεῖν
συμφέρον.
|
εἶεν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὦ
Θρασύμαχε· |
[332] |
ἐν
τῷ
συμμαχεῖν,
ἔμοιγε
δοκεῖ.
|
εἶεν· |
μὴ
κάμνουσί
γε
μήν,
ὦ |
[349] |
ἔοικεν;
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη.
|
εἶεν, |
ὦ
Θρασύμαχε·
μουσικὸν
δέ
τινα |
[337] |
ἐγώ·
εἴ
μοι
σκεψαμένῳ
οὕτω
|
δόξειεν. |
(τί
οὖν,
ἔφη,
ἂν
ἐγὼ |
[338] |
μὲν
ἦν
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
|
εὐδοκιμήσειεν, |
ἡγούμενος
ἔχειν
ἀπόκρισιν
παγκάλην·
προσεποιεῖτο |
[351] |
ἀδικία
οὐδεὶς
ἂν
ἔτι
τοῦτο
|
ἀγνοήσειεν |
ἀλλ'
οὔ
τι
οὕτως
ἁπλῶς, |
[350] |
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
μὲν
ἐπιστήμονος
|
(πλεονεκτήσειεν |
ἄν,
ὁμοίως
δὲ
ἀνεπιστήμονος;
ἴσως. |
[351] |
πρᾶξαι
ἄν
τι
δύνασθαι,
εἰ
|
ἀδικοῖεν |
ἀλλήλους;
(οὐ
δῆτα,
ἦ
δ' |
[351] |
ὅς.
τί
δ'
εἰ
μὴ
|
ἀδικοῖεν; |
οὐ
μᾶλλον;
πάνυ
γε.
στάσεις |
[336] |
ἀλλὰ
συστρέψας
ἑαυτὸν
ὥσπερ
θηρίον
|
ἧκεν |
ἐφ'
ἡμᾶς
ὡς
διαρπασόμενος.
καὶ |
[349] |
ἄρα
ἐστὶν
ἑκάτερος
αὐτῶν
οἷσπερ
|
ἔοικεν; |
ἀλλὰ
τί
μέλλει;
ἔφη.
εἶεν, |
[334] |
ἄρα
τις
ὁ
δίκαιος,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ἀναπέφανται,
καὶ
κινδυνεύεις
παρ'
Ὁμήρου |
[335] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἀνάγκη
ἀδικωτέρους
γίγνεσθαι.
|
ἔοικεν. |
ἆρ'
οὖν
τῇ
μουσικῇ
οἱ |
[350] |
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ
ἀνομοίου;
ναί.
|
ἔοικεν |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ |
[334] |
φύλαξ,
τούτου
καὶ
φὼρ
δεινός.
|
ἔοικεν. |
εἰ
ἄρα
ὁ
δίκαιος
ἀργύριον |
[334] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες·
πονηρὸς
γὰρ
|
ἔοικεν |
εἶναι
ὁ
λόγος.
τοὺς
ἀδίκους |
[328] |
ἄλλως
ποιεῖτε.
καὶ
ὁ
Γλαύκων,
|
ἔοικεν, |
ἔφη,
μενετέον
εἶναι.
ἀλλ'
εἰ |
[350] |
δὲ
ἀνομοίου
τε
καὶ
ἐναντίου.
|
ἔοικεν, |
ἔφη.
ὁ
δὲ
κακός
τε |
[346] |
αὐτῷ
προσχρώμενοι
ἀπ'
ἐκείνου
ὠφελοῦνται.
|
ἔοικεν, |
ἔφη.
φαμὲν
δέ
γε
τὸ |
[332] |
τι
ἢ
τὸ
τοιοῦτον,
ὡς
|
ἔοικεν, |
λέγει
Σιμωνίδης
τὸ
τὰ
ὀφειλόμενα |
[332] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ὁ
Σιμωνίδης
ποιητικῶς
(τὸ
δίκαιον |
[333] |
ὁ
ναυπηγὸς
ἢ
ὁ
κυβερνήτης;
|
ἔοικεν. |
ὅταν
οὖν
τί
δέῃ
ἀργυρίῳ |
[334] |
κεκάσθαι
κλεπτοσύνῃ
θ'
ὅρκῳ
τε.
|
ἔοικεν |
οὖν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
κατὰ |
[349] |
ἄδικος,
ὁ
δὲ
δίκαιος
οὐκ
|
ἔοικεν; |
πῶς
γὰρ
οὐ
μέλλει,
ἔφη, |
[341] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐπὶ
τούτῳ
|
πέφυκεν, |
ἐπὶ
τῷ
τὸ
συμφέρον
ἑκάστῳ |
[352] |
ἐνοῦσα
ταὐτὰ
ταῦτα
ποιήσει
ἅπερ
|
πέφυκεν |
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
μὲν
ἀδύνατον
αὐτὸν |
[345] |
μὴ
σύ
γε·
ἀλλὰ
πρῶτον
|
μέν, |
ἃ
ἂν
εἴπῃς,
ἔμμενε
τούτοις, |
[334] |
τοὐναντίον;
ἁμαρτάνουσιν.
τούτοις
ἄρα
οἱ
|
μὲν |
ἀγαθοὶ
ἐχθροί,
οἱ
δὲ
κακοὶ |
[344] |
τελεωτάτην
ἀδικίαν
ἔλθῃς,
ἣ
τὸν
|
μὲν |
ἀδικήσαντα
εὐδαιμονέστατον
ποιεῖ,
τοὺς
δὲ |
[345] |
ἃ
βούλεται.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
ἔστω
|
μὲν |
ἄδικος,
δυνάσθω
δὲ
ἀδικεῖν
ἢ |
[352] |
στρατοπέδῳ
~εἴτε
(ἄλλῳ
ὁτῳοῦν,
πρῶτον
|
μὲν |
ἀδύνατον
αὐτὸ
ποιεῖν
πράττειν
μεθ' |
[352] |
ποιήσει
ἅπερ
πέφυκεν
ἐργάζεσθαι·
πρῶτον
|
μὲν |
ἀδύνατον
αὐτὸν
πράττειν
ποιήσει
στασιάζοντα |
[353] |
δὲ
ἀδικίαν;
συνεχωρήσαμεν
γάρ.
ἡ
|
μὲν |
ἄρα
δικαία
ψυχὴ
καὶ
ὁ |
[350] |
ἑκάτερον
εἶναι.
ὡμολογοῦμεν
γάρ.
ὁ
|
μὲν |
ἄρα
δίκαιος
ἡμῖν
ἀναπέφανται
ὢν |
[353] |
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τῇ
οἰκείᾳ
|
μὲν |
ἀρετῇ
τὸ
αὑτῶν
ἔργον
εὖ |
[340] |
αὐτὸς
γὰρ
Θρασύμαχος
ὁμολογεῖ
τοὺς
|
μὲν |
ἄρχοντας
ἐνίοτε
ἑαυτοῖς
κακὰ
προστάττειν, |
[339] |
εἶναι
ὡμολογῆσθαί
σοι,
ὅταν
οἱ
|
μὲν |
ἄρχοντες
ἄκοντες
κακὰ
αὑτοῖς
προστάττωσιν, |
[347] |
Σώκρατες;
ἔφη
ὁ
Γλαύκων·
τοὺς
|
μὲν |
γὰρ
δύο
μισθοὺς
γιγνώσκω,
τὴν |
[328] |
τὸν
Πειραιᾶ.
χρῆν
μέντοι.
εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἐγὼ
ἔτι
ἐν
δυνάμει |
[352] |
ἀποκρινόμενος
ὥσπερ
καὶ
νῦν.
ὅτι
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
σοφώτεροι
καὶ
ἀμείνους |
[329] |
ὁ
τρόπος
τῶν
ἀνθρώπων.
ἂν
|
μὲν |
γὰρ
κόσμιοι
καὶ
εὔκολοι
ὦσιν, |
[330] |
πάππου
καὶ
τοῦ
πατρός.
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
πάππος
τε
καὶ
ὁμώνυμος |
[332] |
(τὸ
δίκαιον
ὃ
εἴη.
διενοεῖτο
|
μὲν |
γάρ,
ὡς
φαίνεται,
ὅτι
τοῦτ' |
[347] |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον.
ἀλλὰ
τοῦτο
|
μὲν |
δὴ
καὶ
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα· |
[335] |
δὲ
ἡ
αὐτὴ
θέσις.
φίλος
|
μὲν |
δή,
ὡς
ἔοικε,
τούτῳ
τῷ |
[338] |
πρὸς
τὸ
αὑτῇ
συμφέρον,
δημοκρατία
|
μὲν |
δημοκρατικούς,
τυραννὶς
δὲ
τυραννικούς,
καὶ |
[343] |
τέ
τινες
εἰσφοραὶ
ὦσιν,
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
ἀπὸ
τῶν
ἴσων
πλέον |
[354] |
τἀναντία.
πῶς
γὰρ
οὔ;
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
ἄρα
εὐδαίμων,
ὁ
δ' |
[350] |
ἄρα,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
τῷ
σοφῷ
καὶ
ἀγαθῷ, |
[343] |
ἀδικίας,
ὥστε
ἀγνοεῖς
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
δικαιοσύνη
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἀλλότριον |
[348] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
οὐκοῦν
τὴν
|
μὲν |
δικαιοσύνην
ἀρετήν,
τὴν
δὲ
ἀδικίαν |
[349] |
ἐγώ,
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
εἰ
τοῦ
|
μὲν |
(δικαίου
μὴ
ἀξιοῖ
πλέον
ἔχειν |
[343] |
ἀρχήν
τινα
ἄρχῃ
ἑκάτερος,
τῷ
|
μὲν |
δικαίῳ
ὑπάρχει,
καὶ
εἰ
μηδεμία |
[331] |
καὶ
αὐτὰ
ταῦτα
ἔστιν
ἐνίοτε
|
μὲν |
δικαίως,
ἐνίοτε
δὲ
ἀδίκως
ποιεῖν; |
[343] |
ἀδίκου
πανταχοῦ
ἔλαττον
ἔχει.
πρῶτον
|
μὲν |
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συμβολαίοις, |
[350] |
δὲ
ὁ
ἀνεπιστήμων;
οὐχὶ
ὁμοίως
|
μὲν |
ἐπιστήμονος
(πλεονεκτήσειεν
ἄν,
ὁμοίως
δὲ |
[329] |
μεγάλων
τινῶν
ἀπεστερημένοι
καὶ
τότε
|
μὲν |
εὖ
ζῶντες,
νῦν
δὲ
οὐδὲ |
[334] |
δοκῶσι,
καὶ
ἐχθροὺς
ὡσαύτως;
εἰκὸς
|
μέν, |
ἔφη,
οὓς
ἄν
τις
ἡγῆται |
[351] |
ἀνάγκη
αὐτῇ
μετὰ
δικαιοσύνης;
(εἰ
|
μέν, |
ἔφη,
ὡς
σὺ
ἄρτι
ἔλεγες |
[348] |
ἀλλ'
ἃ
νυνδὴ
ἔλεγον.
(τοῦτο
|
μέν, |
ἔφην,
οὐκ
ἀγνοῶ
ὃ
βούλει |
[335] |
δὲ
δὴ
νοεῖ
αὐτῷ
τοῖς
|
μὲν |
ἐχθροῖς
βλάβην
ὀφείλεσθαι
παρὰ
τοῦ |
[350] |
εἶεν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
τοῦτο
|
μὲν |
ἡμῖν
οὕτω
κείσθω,
ἔφαμεν
δὲ |
[338] |
τούτων
μηδὲ
χάριν
ἀποδιδόναι.
ὅτι
|
μέν, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
μανθάνω
παρὰ |
[338] |
ποιεῖν.
καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
φανερὸς
|
μὲν |
ἦν
ἐπιθυμῶν
εἰπεῖν
ἵν'
εὐδοκιμήσειεν, |
[346] |
εἰ
δεῖ
ἀκριβῶς
σκοπεῖσθαι,
ἡ
|
μὲν |
ἰατρικὴ
ὑγίειαν
ποιεῖ,
ἡ
δὲ |
[336] |
εἶναι;
(καὶ
ὁ
Θρασύμαχος
πολλάκις
|
μὲν |
καὶ
διαλεγομένων
ἡμῶν
μεταξὺ
ὥρμα |
[342] |
καὶ
ἀρχομένου
(ὑπὸ
ἑαυτῆς.
συνωμολόγησε
|
μὲν |
καὶ
ταῦτα
τελευτῶν,
ἐπεχείρει
δὲ |
[348] |
ἐπειδή
γε
καὶ
λέγω
ἀδικίαν
|
μὲν |
λυσιτελεῖν,
δικαιοσύνην
δ'
οὔ.
ἀλλὰ |
[337] |
Σωκράτης
τὸ
εἰωθὸς
διαπράξηται·
αὐτὸς
|
μὲν |
μὴ
ἀποκρίνηται,
ἄλλου
δ'
ἀποκρινομένου |
[338] |
ἔφη,
ἡ
Σωκράτους
σοφία·
αὐτὸν
|
μὲν |
μὴ
ἐθέλειν
διδάσκειν,
παρὰ
δὲ |
[337] |
ὦ
βέλτιστε,
τὶς
ἀποκρίναιτο
πρῶτον
|
μὲν |
μὴ
εἰδὼς
μηδὲ
φάσκων
εἰδέναι, |
[349] |
φρόνιμον
καὶ
πότερον
ἄφρονα;
τὸν
|
μὲν |
μουσικὸν
δήπου
φρόνιμον,
τὸν
δὲ |
[346] |
δὲ
μισθαρνητικὴ
μισθόν,
καὶ
ἡ
|
μὲν |
οἰκοδομικὴ
οἰκίαν,
ἡ
δὲ
μισθαρνητικὴ |
[349] |
λέγωμεν,
ἔφην·
ὁ
δίκαιος
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτεῖ,
τοῦ
δὲ |
[350] |
(ὁ
δέ
γε
δίκαιος
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐ
πλεονεκτήσει,
τοῦ
δὲ |
[350] |
ἀγαθός
τε
καὶ
σοφὸς
τοῦ
|
μὲν |
ὁμοίου
οὐκ
ἐθελήσει
πλεονεκτεῖν,
τοῦ |
[335] |
χρηστὸν
φίλον·
~(τὸν
δὲ
δοκοῦντα
|
μέν, |
ὄντα
δὲ
μή,
δοκεῖν
ἀλλὰ |
[339] |
οὐκοῦν
ἐπιχειροῦντες
νόμους
τιθέναι
τοὺς
|
μὲν |
ὀρθῶς
τιθέασιν,
τοὺς
δέ
τινας |
[343] |
ἔλαττον,
ὅταν
τε
λήψεις,
(ὁ
|
μὲν |
οὐδέν,
ὁ
δὲ
πολλὰ
κερδαίνει. |
[337] |
τούτοις
προύλεγον,
ὅτι
σὺ
ἀποκρίνασθαι
|
μὲν |
οὐκ
ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο
δὲ
καὶ |
[335] |
ἀνθρωπείαν
ἀρετὴν
χείρους
γίγνεσθαι;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
ἀλλ'
ἡ
δικαιοσύνη
οὐκ |
[347] |
ἄλλον
ὠφελῶν
πράγματα
ἔχειν.
τοῦτο
|
μὲν |
οὖν
ἔγωγε
οὐδαμῇ
συγχωρῶ
(Θρασυμάχῳ, |
[330] |
εἴ
τινά
τι
ἠδίκησεν.
ὁ
|
μὲν |
οὖν
εὑρίσκων
ἑαυτοῦ
ἐν
τῷ |
[332] |
ὅτι
ἂν
τύχῃ
ὀφειλόμενον;
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
ὅ
γε
ὀφείλεται |
[341] |
Θρασύμαχε·
δοκῶ
σοι
συκοφαντεῖν;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
οἴει
γάρ
με |
[348] |
δικασταὶ
καὶ
ῥήτορες
ἐσόμεθα.
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
ὁποτέρως
οὖν
σοι, |
[335] |
ἐχθρὸν
κακὸν
ὄντα
βλάπτειν;
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
ἄν
μοι |
[331] |
ἂν
λάβῃ
τις
ἀποδιδόναι.
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπολαβὼν |
[348] |
τὰ
βαλλάντια
ἀποτέμνοντας
λέγειν.
λυσιτελεῖ
|
μὲν |
οὖν,
ἦ
δ'
ὅς,
καὶ |
[330] |
πλοῦτον.
ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις.
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἦν
δ'
ἐγώ.
ἀλλά |
[352] |
ὕστερον
προυθέμεθα
σκέψασθαι,
σκεπτέον.
φαίνονται
|
μὲν |
οὖν
καὶ
νῦν,
ὥς
γέ |
[348] |
δικαιοσύνης
λυσιτελεστέραν
φῂς
εἶναι;
(πάνυ
|
μὲν |
οὖν
καὶ
φημί,
ἔφη,
καὶ |
[327] |
ἅτε
νῦν
πρῶτον
ἄγοντες.
καλὴ
|
μὲν |
οὖν
μοι
καὶ
ἡ
τῶν |
[353] |
τοῦτο
τούτου
ἔργον
θήσομεν;
θήσομεν
|
μὲν |
οὖν.
νῦν
δὴ
οἶμαι
ἄμεινον |
[341] |
σε
ἐρέσθαι
ὡς
ἠρόμην;
εὖ
|
μὲν |
οὖν
οἶδα,
ἔφη.
καὶ
οὐδέν |
[352] |
εἰσὶ
καὶ
πράττειν
ἀδύνατοι
ταῦτα
|
(μὲν |
οὖν
ὅτι
οὕτως
ἔχει
μανθάνω, |
[341] |
τινος,
εἴποιμ'
ἂν
ὅτι
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν
προσδεῖται.
διὰ
ταῦτα
καὶ |
[332] |
λέγειν
φῂς
τὸν
Σιμωνίδην;
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
τί
δέ;
τοῖς
ἐχθροῖς |
[339] |
μή,
πειράσομαι
μαθεῖν.
τὸ
συμφέρον
|
μὲν |
οὖν,
ὦ
Θρασύμαχε,
καὶ
σὺ |
[350] |
κακός.
ὁ
δὴ
Θρασύμαχος
ὡμολόγησε
|
μὲν |
πάντα
ταῦτα,
οὐχ
(ὡς
ἐγὼ |
[334] |
ὅμως
δίκαιον
τότε
τούτοις
τοὺς
|
μὲν |
πονηροὺς
(ὠφελεῖν,
τοὺς
δὲ
ἀγαθοὺς |
[348] |
περὶ
αὐτῶν
πῶς
λέγεις;
τὸ
|
μέν |
που
ἀρετὴν
αὐτοῖν
καλεῖς,
τὸ |
[348] |
τις
εἴπῃ.
εἰ
γὰρ
λυσιτελεῖν
|
μὲν |
τὴν
ἀδικίαν
ἐτίθεσο,
κακίαν
μέντοι |
[332] |
οἴεται
ὀφείλειν
τοὺς
φίλους
ἀγαθὸν
|
μέν |
τι
δρᾶν,
κακὸν
δὲ
μηδέν. |
[332] |
τέχνη
δικαιοσύνη
ἂν
καλοῖτο;
εἰ
|
μέν |
τι,
ἔφη,
δεῖ
ἀκολουθεῖν,
ὦ |
[329] |
οὐ
γὰρ
ἀποδέχονται.
καὶ
λέγουσι
|
μέν |
τι,
οὐ
μέντοι
γε
ὅσον |
[348] |
βούλομαι;
ἦ
δ'
ὅς.
ἂν
|
μὲν |
τοίνυν,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀντικατατείναντες |
[344] |
ὅπερ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλεγον,
τὸ
|
μὲν |
τοῦ
κρείττονος
συμφέρον
τὸ
δίκαιον |
[334] |
μέντοι
ἔμοιγε
δοκεῖ
ἔτι,
ὠφελεῖν
|
μὲν |
τοὺς
φίλους
ἡ
δικαιοσύνη,
βλάπτειν |
[339] |
οὐδ'
εἰ
μεγάλη·
ἀλλ'
ὅτι
|
μὲν |
τοῦτο
σκεπτέον
εἰ
ἀληθῆ
λέγεις, |
[338] |
ἔφη,
ὅτι
τῶν
πόλεων
αἱ
|
μὲν |
τυραννοῦνται,
αἱ
δὲ
δημοκρατοῦνται,
αἱ |
[346] |
ἀλλ'
οὐ
κοινήν,
οἷον
ἰατρικὴ
|
μὲν |
ὑγίειαν,
κυβερνητικὴ
δὲ
σωτηρίαν
ἐν |
[335] |
λέγειν,
ὅτι
ἔστιν
δίκαιον
τὸν
|
μὲν |
φίλον
ἀγαθὸν
ὄντα
εὖ
ποιεῖν, |
[335] |
ἐλέγομεν,
λέγοντες
δίκαιον
εἶναι
τὸν
|
μὲν |
φίλον
εὖ
ποιεῖν,
τὸν
δ' |
[334] |
(τῶν
ἀνθρώπων,
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
|
μὲν |
φίλους
βλάπτειν
πονηροὶ
γὰρ
αὐτοῖς |
[336] |
τὸ
φάναι
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
|
μὲν |
φίλους
ὠφελεῖν,
τοὺς
δ'
ἐχθροὺς |
[333] |
πάντα
ἡ
δικαιοσύνη
ἑκάστου
ἐν
|
μὲν |
χρήσει
ἄχρηστος,
ἐν
δὲ
ἀχρηστίᾳ |
[334] |
τοῦτο,
ὥστε
δοκεῖν
αὐτοῖς
πολλοὺς
|
μὲν |
χρηστοὺς
εἶναι
μὴ
ὄντας,
πολλοὺς |
[336] |
μὴ
γὰρ
δὴ
οἴου,
εἰ
|
μὲν |
χρυσίον
ἐζητοῦμεν,
οὐκ
ἄν
ποτε |
[331] |
μέντοι
ὅτι
ποτὲ
|