Pages
[397]	σπουδῇ τε καὶ ἐναντίον πολλῶν,	καὶ	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, βροντάς τε
[407]	πότερον μελετητέον τοῦτο τῷ πλουσίῳ	(καὶ	ἀβίωτον τῷ μὴ μελετῶντι, ἢ
[401]	ἐναντία τοῦ ἐναντίου, σώφρονός τε	καὶ	ἀγαθοῦ ἤθους, ἀδελφά τε καὶ
[409]	(αὖ φαίνεται, ἀπιστῶν παρὰ καιρὸν	καὶ	ἀγνοῶν ὑγιὲς ἦθος, ἅτε οὐκ
[411]	οὐδὲν ἔτι χρῆται, βίᾳ δὲ	καὶ	(ἀγριότητι ὥσπερ θηρίον πρὸς πάντα
[411]	γε. Τοῦ δὲ ἀναρμόστου δειλὴ	καὶ	ἄγροικος; Καὶ μάλα. Οὐκοῦν ὅταν
[413]	πόνους γε αὖ καὶ ἀλγηδόνας	καὶ	ἀγῶνας αὐτοῖς θετέον, ἐν οἷς
[398]	αὐτοὶ δ’ ἂν τῷ αὐστηροτέρῳ	καὶ	ἀηδεστέρῳ ποιητῇ (χρῴμεθα καὶ μυθολόγῳ
[386]	καὶ τὸ (οἰκία δὲ θνητοῖσι	καὶ	ἀθανάτοισι φανείη σμερδαλέ’ εὐρώεντα, τά
[388]	ὁρῶμαι, ἐμὸν δ’ ὀλοφύρεται ἦτορ·	καὶ	αἲ αἲ ἐγών, ὅ τέ
[416]	εἰπεῖν. δεινότατον γάρ που πάντων	καὶ	αἴσχιστον ποιμέσι τοιούτους γε καὶ
[405]	μέλλει; Τῆς δὲ κακῆς τε	καὶ	αἰσχρᾶς παιδείας ἐν πόλει ἆρα
[395]	κακηγοροῦντάς τε καὶ κωμῳδοῦντας ἀλλήλους	καὶ	αἰσχρολογοῦντας, ~μεθύοντας ἢ (καὶ νήφοντας,
[407]	ἀεὶ διατάσεις καὶ ἰλίγγους ὑποπτεύουσα	καὶ	αἰτιωμένη ἐκ φιλοσοφίας ἐγγίγνεσθαι, ὥστε,
[409]	σῶμα νόσους· ἀλλ’ ἄπειρον αὐτὴν	καὶ	ἀκέραιον δεῖ κακῶν ἠθῶν νέαν
[414]	~καὶ ἐν ἀνδράσι βασανι (ζόμενον	καὶ	ἀκήρατον ἐκβαίνοντα καταστατέον ἄρχοντα τῆς
[403]	~(Οὐδαμῶς. Τί δέ; ὕβρει τε	καὶ	ἀκολασίᾳ; Πάντων μάλιστα. Μείζω δέ
[401]	καὶ διακωλυτέον τὸ κακόηθες τοῦτο	καὶ	ἀκόλαστον καὶ ἀνελεύθερον καὶ ἄσχημον
[408]	πιόντες, νοσώδη δὲ φύσει τε	καὶ	ἀκόλαστον οὔτε αὐτοῖς οὔτε τοῖς
[404]	καὶ ὅτι μάλιστα ὀξὺ ὁρᾶν	καὶ	ἀκούειν καὶ πολλὰς μεταβολὰς ἐν
[390]	ὑπὸ ἐλλογίμων ἀνδρῶν, θεατέον τε	καὶ	ἀκουστέον, οἷον καὶ τὸ στῆθος
[413]	Ναί. Καὶ πόνους γε αὖ	καὶ	ἀλγηδόνας καὶ ἀγῶνας αὐτοῖς θετέον,
[389]	οὖν δὴ (ἀποδεκτέον. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	ἀλήθειάν γε περὶ πολλοῦ ποιητέον.
[395]	μιμήματε ἄρτι τούτω ἐκάλεις; Εγωγε·	καὶ	ἀληθῆ γε λέγεις, ὅτι οὐ
[387]	τε καὶ Στύγας καὶ (ἐνέρους	καὶ	ἀλίβαντας, καὶ ἄλλα ὅσα τούτου
[396]	~μεθύοντας ἢ (καὶ νήφοντας, ἢ	καὶ	ἄλλα ὅσα οἱ τοιοῦτοι καὶ
[387]	Στύγας καὶ (ἐνέρους καὶ ἀλίβαντας,	καὶ	ἄλλα ὅσα τούτου τοῦ τύπου
[415]	μᾶλλον αὐτοὺς τῆς πόλεώς τε	καὶ	ἀλλήλων κήδεσθαι· σχεδὸν γάρ τι
[399]	καὶ καρτερούντως ἀμυνομένου τὴν τύχην·	καὶ	ἄλλην αὖ ἐν εἰρηνικῇ τε
[400]	ἀνελευθερίας καὶ ὕβρεως ἢ μανίας	καὶ	ἄλλης κακίας πρέπουσαι βάσεις, καὶ
[394]	τῶν ἐπῶν ποιήσει, πολλαχοῦ δὲ	καὶ	ἄλλοθι, εἴ μοι μανθάνεις. Ἀλλὰ
[409]	ἀμαθέστερος δοκεῖ εἶναι αὑτῷ τε	καὶ	ἄλλοις. Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη,
[391]	ταῦτά γε κατὰ Ἀχιλλέως φάναι	καὶ	ἄλλων λεγόντων πείθεσθαι, καὶ αὖ
[405]	ἀξίων ἕνεκα, ἀγνοῶν ὅσῳ κάλλιον	καὶ	ἄμεινον τὸ παρασκευάζειν τὸν βίον
[411]	δὴ οἶμαι ὁ τοιοῦτος γίγνεται	καὶ	ἄμουσος, καὶ πειθοῖ μὲν διὰ
[414]	ἐν ᾗ εἰσι βουλεύεσθαί τε	καὶ	ἀμύνειν αὐτούς, ἐάν τις ἐπ’
[415]	εἰς δημιουργοὺς ἢ εἰς γεωργούς,	καὶ	ἂν αὖ ἐκ τούτων τις
[401]	ἡ μὲν ἀσχημοσύνη καὶ ἀρρυθμία	καὶ	ἀναρμοστία κακολογίας καὶ κακοηθείας ἀδελφά,
[400]	τῇ ἐναντίᾳ, καὶ τὸ εὐάρμοστον	καὶ	ἀνάρμοστον ὡσαύτως, εἴπερ ῥυθμός γε
[387]	ποιητικώτερα, τοσούτῳ ἧττον ἀκουστέον παισὶ	καὶ	ἀνδράσιν οὓς δεῖ ἐλευθέρους εἶναι,
[411]	τοῦ μὲν ἡρμοσμένου σώφρων τε	καὶ	ἀνδρεία ἡ (ψυχή; Πάνυ γε.
[402]	ἂν τὰ τῆς σωφροσύνης εἴδη	καὶ	ἀνδρείας καὶ ἐλευθεριότητος καὶ μεγαλοπρεπείας
[416]	ἄνδρες ἀθληταὶ πολέμου σώφρονές τε	καὶ	(ἀνδρεῖοι, ταξαμένους παρὰ τῶν ἄλλων
[411]	φρονήματός τε καὶ θυμοῦ ἐμπίμπλαται	καὶ	ἀνδρειότερος γίγνεται αὐτὸς αὑτοῦ; Καὶ
[399]	βίου ῥυθμοὺς ἰδεῖν κοσμίου τε	καὶ	ἀνδρείου τίνες εἰσίν· ~οὓς ἰδόντα
[401]	τὸ κακόηθες τοῦτο καὶ ἀκόλαστον	καὶ	ἀνελεύθερον καὶ ἄσχημον μήτε ἐν
[391]	καὶ αὖ ὑπερηφανίαν θεῶν τε	καὶ	ἀνθρώπων. Ορθῶς, ἔφη, λέγεις. Μὴ
[390]	καθευδόντων τῶν ἄλλων θεῶν τε	καὶ	ἀνθρώπων ὡς, μόνος ἐγρηγορὼς ἃ
[410]	δὲ κατὰ τὴν ψυχὴν κακοφυεῖς	καὶ	ἀνιάτους αὐτοὶ ἀποκτενοῦσιν; Τὸ γοῦν
[412]	~ὅπως (ἂν ἀλλήλοιν συναρμοσθῆτον ἐπιτεινομένω	καὶ	ἀνιεμένω μέχρι τοῦ προσήκοντος. Καὶ
[417]	κτήσει συμμειγνύντας μιαίνειν, ~διότι πολλὰ	καὶ	ἀνόσια περὶ τὸ τῶν (πολλῶν
[416]	κύνας ἐπιχειρῆσαι τοῖς προβάτοις κακουργεῖν	καὶ	ἀντὶ κυνῶν λύκοις ὁμοιωθῆναι. Δεινόν,
[397]	ψόφους ἀνέμων τε καὶ χαλαζῶν	καὶ	ἀξόνων τε καὶ τροχιλιῶν, καὶ
[405]	θράφθαι; ἢ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ	καὶ	ἀπαιδευσίας μέγα τεκμήριον τὸ ἐπακτῷ
[394]	τοῦ θεοῦ ἀνακαλῶν καὶ ὑπομιμνῄσκων	καὶ	ἀπαιτῶν, εἴ τι πώποτε ἢ
[403]	εἰ δὲ μή, ψόγον ἀμουσίας	καὶ	ἀπειροκαλίας ὑφέξοντα. Οὕτως, ἔφη. Αρ’
[404]	ὀρθῶς γε, ἔφη, ἴσασί τε	καὶ	ἀπέχονται. (Συρακοσίαν δέ, ὦ φίλε,
[394]	δὲ πρεσβύτης ἀκούσας ἔδεισέν τε	καὶ	ἀπῄει σιγῇ, ἀποχωρήσας δὲ ἐκ
[405]	κριτῶν, τῷ δικαίῳ ἀναγκάζεσθαι χρῆσθαι,	καὶ	ἀπορίᾳ οἰκείων; Πάντων μὲν οὖν,
[399]	μιμήσαιτο φθόγγους τε καὶ προσῳδίας,	καὶ	ἀποτυχόντος ἢ εἰς τραύματα ἢ
[417]	τῶν ἐν τῇ πόλει μεταχειρίζεσθαι	καὶ	ἅπτεσθαι χρυσοῦ καὶ ἀργύρου οὐ
[403]	πόλει φιλεῖν μὲν καὶ συνεῖναι	καὶ	ἅπτεσθαι ὥσπερ ὑέος παιδικῶν ἐραστήν,
[398]	γε φύλαξιν ἀπρεπέστατον καὶ μαλακία	καὶ	ἀργία. Πῶς γὰρ οὔ; Τίνες
[416]	ἐστρατοπεδευμένους κοινῇ ζῆν· χρυσίον δὲ	καὶ	ἀργύριον εἰπεῖν αὐτοῖς ὅτι θεῖον
[417]	πόλει μεταχειρίζεσθαι καὶ ἅπτεσθαι χρυσοῦ	καὶ	ἀργύρου οὐ θέμις, οὐδ’ ὑπὸ
[401]	τῆς ψυχῆς ὅ τε ῥυθμὸς	καὶ	ἁρμονία, καὶ ἐρρωμενέστατα ἅπτεται αὐτῆς
[400]	ἀνάρμοστον ὡσαύτως, εἴπερ ῥυθμός γε	καὶ	ἁρμονία λόγῳ, ὥσπερ ἄρτι ἐλέγετο,
[398]	τριῶν ἐστιν συγκείμενον, λόγου τε	καὶ	ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ. Ναί, ἔφη,
[412]	αὐτῶν τούτων οἵτινες ἄρξουσί τε	καὶ	ἄρξονται; (Τί μήν; Οὐκοῦν ὅτι
[401]	ἀσχημοσύνη. καὶ ἡ μὲν ἀσχημοσύνη	καὶ	ἀρρυθμία καὶ ἀναρμοστία κακολογίας καὶ
[400]	καὶ ἀσχημοσύνης τῷ εὐρύθμῳ τε	καὶ	ἀρρύθμῳ ἀκολουθεῖ, δύνασαι διελέσθαι; Πῶς
[392]	δ’ ἐγώ, ἔοικα διδάσκαλος εἶναι	καὶ	ἀσαφής· ὥσπερ οὖν οἱ ἀδύνατοι
[391]	καὶ ἥρω τολμῆσαι ἂν δεινὰ	καὶ	ἀσεβῆ ἐργάσασθαι, οἷα νῦν καταψεύδονται
[391]	καὶ ἥρω τολμῆσαι ἂν δεινὰ	καὶ	ἀσεβῆ ἐργάσασθαι, παῖδά τε καὶ
[407]	ἔφη. Οὐκοῦν ταῦτα γιγνώσκοντα φῶμεν	καὶ	Ἀσκληπιὸν τοὺς μὲν φύσει τε
[401]	τοῦτο καὶ ἀκόλαστον καὶ ἀνελεύθερον	καὶ	ἄσχημον μήτε ἐν εἰκόσι ζῴων
[400]	ὅτι τὸ τῆς εὐσχημοσύνης τε	καὶ	ἀσχημοσύνης τῷ εὐρύθμῳ τε καὶ
[405]	ἔφη· ὡς ἀληθῶς καινὰ ταῦτα	καὶ	ἄτοπα νοσημάτων ὀνόματα. Οἷα, ἦν
[404]	ἕξειν. Παντάπασι μὲν οὖν. Οὐκοῦν	καὶ	Ἀττικῶν πεμμάτων τὰς δοκούσας εἶναι
[399]	λείπεται (καὶ) κατὰ πόλιν χρήσιμα·	καὶ	αὖ κατ’ ἀγροὺς τοῖς νομεῦσι
[410]	λέγεις; (Ἀγριότητός τε καὶ σκληρότητος,	καὶ	αὖ μαλακίας τε καὶ ἡμερότητος,
[391]	εἶχεν καὶ μάχεσθαι ἕτοιμος ἦν,	καὶ	αὖ τὰς τοῦ ἑτέρου ποταμοῦ
[391]	ἐναντίω ἀλλήλοιν, ἀνελευθερίαν μετὰ φιλοχρηματίας	καὶ	αὖ ὑπερηφανίαν θεῶν τε καὶ
[391]	φάναι καὶ ἄλλων λεγόντων πείθεσθαι,	καὶ	αὖ ὡς πρὸς τὸν Ἀπόλλω
[393]	ἠγρίαινεν ἐντελλόμενος νῦν τε ἀπιέναι	καὶ	αὖθις μὴ ἐλθεῖν, μὴ αὐτῷ
[397]	τε καὶ τροχιλιῶν, καὶ σαλπίγγων	καὶ	αὐλῶν καὶ συρίγγων καὶ πάντων
[402]	ἐνόντα ἐν οἷς ἔνεστιν αἰσθανώμεθα	καὶ	αὐτὰ καὶ εἰκόνας αὐτῶν, καὶ
[399]	πόλιν; ἢ οὐ τοῦτο πολυχορδότατον,	καὶ	αὐτὰ τὰ παναρμόνια αὐλοῦ τυγχάνει
[409]	πονηρία μὲν γὰρ ἀρετήν τε	καὶ	αὑτὴν οὔποτ’ ἂν γνοίη, ἀρετὴ
[414]	γῆς ἐντὸς πλαττόμενοι καὶ τρεφόμενοι	καὶ	αὐτοὶ καὶ τὰ (ὅπλα αὐτῶν
[408]	τε καὶ πονηροτάτοις σώμασιν ὁμιλήσειαν	καὶ	αὐτοὶ πάσας (νόσους κάμοιεν καὶ
[414]	ἓν ψευδομένους πεῖσαι μάλιστα μὲν	καὶ	αὐτοὺς τοὺς ἄρχοντας, εἰ δὲ
[389]	δὲ ἄρχοντας τῶν περὶ πότους	καὶ	ἀφροδίσια καὶ περὶ ἐδωδὰς ἡδονῶν;
[390]	λήθοντε τοκῆας· οὐδὲ Αρεώς τε	καὶ	Ἀφροδίτης ὑπὸ Ηφαίστου δεσμὸν δι’
[411]	καὶ σκαιότητι μετὰ ἀρρυθμίας τε	καὶ	ἀχαριστίας ζῇ. Παντάπασιν, ἦ δ’
[414]	νῦν φύλακας ἐκαλοῦμεν, ἐπικούρους τε	καὶ	βοηθοὺς τοῖς τῶν ἀρχόντων δόγμασιν;
[400]	ἄλλον τροχαῖον ὠνόμαζε, μήκη δὲ	καὶ	(βραχύτητας προσῆπτε. καὶ τούτων τισὶν
[396]	ποταμοὺς ψοφοῦντας καὶ θάλατταν κτυποῦσαν	καὶ	βροντὰς καὶ πάντα αὖ τὰ
[407]	περιττὴ αὕτη ἐπιμέλεια τοῦ σώματος·	καὶ	γὰρ πρὸς οἰκονομίας καὶ πρὸς
[411]	θρηνώδεις ἁρμονίας, καὶ μινυρίζων τε	καὶ	γεγανωμένος ὑπὸ τῆς ᾠδῆς διατελῇ
[408]	αὐτὰ ἐνεχώρει κακὰ εἶναί ποτε	καὶ	γενέσθαι ἀλλὰ ψυχῇ σῶμα, ᾗ
[417]	καὶ νομίσματα κτήσονται, οἰκονόμοι μὲν	καὶ	γεωργοὶ ἀντὶ φυλάκων ἔσονται, (δεσπόται
[414]	ἄλλων πολιτῶν ὡς ἀδελφῶν ὄντων	καὶ	γηγενῶν διανοεῖσθαι. Οὐκ ἐτός, ἔφη,
[414]	ἐδόκουν ταῦτα πάντα πάσχειν τε	καὶ	γίγνεσθαι περὶ αὐτούς, ἦσαν δὲ
[402]	ψυχὴν τρέφοιτ’ ἂν ἀπ’ αὐτῶν	~καὶ	(γίγνοιτο καλός τε κἀγαθός, τὰ
[386]	παίδων τοῖς θεούς τε τιμήσουσιν	καὶ	γονέας τήν τε ἀλλήλων φιλίαν
[410]	Γλαύκων, καὶ οἱ καθιστάντες (μουσικῇ	καὶ	γυμναστικῇ παιδεύειν οὐχ οὗ ἕνεκά
[411]	δεδωκέναι τοῖς ἀνθρώποις, μουσικήν τε	καὶ	γυμναστικὴν ἐπὶ τὸ θυμοειδὲς καὶ
[412]	καὶ θήρας τε καὶ κυνηγέσια	καὶ	γυμνικοὺς ἀγῶνας καὶ ἱππικούς; σχεδὸν
[396]	μαινομένους καὶ πονηροὺς ἄνδρας τε	καὶ	γυναῖκας, ποιητέον δὲ οὐδὲν τούτων
[398]	δ’ ἐγώ, ἀφαιρετέαι; ἄχρηστοι γὰρ	καὶ	γυναιξὶν ἃς δεῖ ἐπιεικεῖς εἶναι,
[400]	τέ τινα ὀνομάζοντος αὐτοῦ σύνθετον	καὶ	δάκτυλον καὶ ἡρῷόν γε, οὐκ
[395]	ἢ ἐρῶσαν ἢ ὠδίνουσαν, πολλοῦ	καὶ	δεήσομεν. Παντάπασι μὲν οὖν, ἦ
[395]	δ’ ἐγώ, ὧν φαμὲν κήδεσθαι	καὶ	δεῖν αὐτοὺς ἄνδρας ἀγαθοὺς γενέσθαι,
[386]	τἀν Αιδου ἡγούμενον εἶναί τε	καὶ	δεινὰ εἶναι οἴει τινὰ θανάτου
[386]	τῶν μύθων τοῖς ἐπιχειροῦσιν λέγειν,	καὶ	δεῖσθαι μὴ λοιδορεῖν ἁπλῶς οὕτως
[399]	ἢ τινά τι πείθοντός τε	καὶ	δεομένου, ἢ εὐχῇ θεὸν ἢ
[397]	ἁρμονίᾳ σμικραὶ γὰρ αἱ μεταβολαί	καὶ	δὴ καὶ ἐν (ῥυθμῷ ὡσαύτως
[405]	ἐπιπεσόντων, ἀλλὰ δι’ (ἀργίαν τε	καὶ	δίαιταν οἵαν διήλθομεν, ῥευμάτων τε
[404]	γὰρ οἶμαι τὴν τοιαύτην σίτησιν	καὶ	δίαιταν τῇ μελοποιίᾳ τε καὶ
[407]	Ἀσκληπιὸν τοὺς μὲν φύσει τε	καὶ	διαίτῃ ὑγιεινῶς ἔχοντας τὰ σώματα,
[401]	καὶ τοῖς ἄλλοις δημιουργοῖς ἐπιστατητέον	καὶ	διακωλυτέον τὸ κακόηθες τοῦτο καὶ
[387]	αὐτάρκης πρὸς τὸ εὖ ζῆν	καὶ	διαφερόντως τῶν (ἄλλων ἥκιστα ἑτέρου
[396]	ἔστιν τι εἶδος λέξεώς τε	καὶ	διηγήσεως ἐν ᾧ ἂν διηγοῖτο
[393]	ἄνευ μιμήσεως ἡ ποίησίς τε	καὶ	διήγησις γεγονυῖα εἴη. ἵνα δὲ
[405]	τε καὶ ἰατρεῖα πολλὰ ἀνοίγεται,	καὶ	δικανική τε καὶ ἰατρικὴ σεμνύνονται,
[408]	ὑγιεινούς, πλείστους δὲ νοσώδεις μετεχειρίσαντο,	καὶ	δικασταὶ αὖ ὡσαύτως οἱ παντοδαπαῖς
[405]	τεκμήριον ἢ τὸ δεῖσθαι ἰατρῶν	καὶ	δικαστῶν ἄκρων μὴ μόνον τοὺς
[405]	βίου ἐν δικαστηρίοις φεύγων τε	καὶ	διώκων κατατρίβηται, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ
[407]	ὥστε, ὅπῃ ταύτῃ ἀρετὴ ἀσκεῖται	καὶ	δοκιμάζεται, πάντῃ ἐμπόδιος· κάμνειν γὰρ
[386]	μάχαις αἱρήσεσθαι πρὸ ἥττης τε	καὶ	δουλείας θάνατον; Οὐδαμῶς. Δεῖ δή,
[395]	ὅς. Οὐδέ γε δούλας τε	καὶ	δούλους πράττοντας ὅσα δούλων. Οὐδὲ
[412]	τε εἰς τοῦτο δεῖ ὑπάρχειν	καὶ	δυνατοὺς καὶ ἔτι κηδεμόνας τῆς
[413]	καὶ τὸν μὲν (μνή( μονα	καὶ	δυσεξαπάτητον ἐγκριτέον, τὸν δὲ μὴ
[396]	μιμεῖσθαι τοὺς τοιούτους, ἅμα δὲ	καὶ	δυσχεραίνων αὑτὸν ἐκμάττειν τε καὶ
[415]	τούτων ἐν ταῖς ψυχαῖς παραμέμεικται,	καὶ	ἐάν τε σφέτερος ἔκγονος ὑπόχαλκος
[397]	μὲν σμικρὰς τὰς μεταβολὰς ἔχει,	καὶ	ἐάν τις ἀποδιδῷ πρέπουσαν ἁρμονίαν
[412]	μὲν εὖ πράττοντος οἴοιτο συμβαίνειν	καὶ	ἑαυτῷ εὖ πράττειν, μὴ δέ,
[412]	ᾧ συμφέρειν ἡγοῖτο τὰ αὐτὰ	καὶ	ἑαυτῷ καὶ (ὅταν μάλιστα) ἐκείνου
[413]	παρέχων, οἷος δὴ ἂν ὢν	καὶ	ἑαυτῷ καὶ πόλει χρησιμώτατος εἴη.
[390]	ἐκ κρητῆρος ἀφύσσων οἰνοχόος φορέῃσι	καὶ	ἐγχείῃ δεπάεσσι, δοκεῖ σοι ἐπιτήδειον
[386]	καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν ψυχὴ	καὶ	εἴδωλον, ἀτὰρ φρένες οὐκ ἔνι
[408]	καὶ αὐτοὶ πάσας (νόσους κάμοιεν	καὶ	εἶεν μὴ πάνυ ὑγιεινοὶ φύσει.
[402]	οἷς ἔνεστιν αἰσθανώμεθα καὶ αὐτὰ	καὶ	εἰκόνας αὐτῶν, καὶ μήτε ἐν
[402]	πρὶν οὕτως ἔχοιμεν Ἀληθῆ. Οὐκοῦν	καὶ	εἰκόνας γραμμάτων, εἴ που ἢ
[404]	τε καὶ τῶν ἄλλων σίτων	καὶ	εἱλήσεων καὶ χειμώνων μὴ ἀκροσφαλεῖς
[386]	πόποι, ἦ ῥά τις ἔστι	καὶ	εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν ψυχὴ καὶ
[396]	ἔργοις ἁμαρτάνουσιν εἰς αὑτούς τε	καὶ	εἰς ἄλλους, οἶμαι δὲ οὐδὲ
[413]	ὄντας εἰς δείματ’ ἄττα κομιστέον	καὶ	εἰς ἡδονὰς (αὖ μεταβλητέον, βασανίζοντας
[399]	διδάσκοντι ἢ μεταπείθοντι ἑαυτὸν ἐπέχοντα,	καὶ	ἐκ τούτων πράξαντα κατὰ νοῦν,
[407]	καὶ κακὸν βίον ἀνθρώπῳ ποιεῖν,	καὶ	ἔκγονα αὐτῶν, ὡς τὸ εἰκός,
[411]	ἕως ἂν ἐκτήξῃ τὸν θυμὸν	καὶ	ἐκτέμῃ ὥσπερ νεῦρα ἐκ τῆς
[402]	τῆς σωφροσύνης εἴδη καὶ ἀνδρείας	καὶ	ἐλευθεριότητος καὶ μεγαλοπρεπείας καὶ ὅσα
[405]	καὶ ἰατρικὴ σεμνύνονται, ὅταν δὴ	καὶ	ἐλεύθεροι πολλοὶ καὶ σφόδρα περὶ
[393]	μέχρι μὲν τούτων τῶν ἐπῶν	καὶ	ἐλίσσετο πάντας Ἀχαιούς, Ἀτρείδα δὲ
[396]	μιμούμενος (τὸν ἀγαθὸν ἀσφαλῶς τε	καὶ	ἐμφρόνως πράττοντα, ἐλάττω δὲ καὶ
[411]	ὥσπερ θηρίον πρὸς πάντα διαπράττεται,	καὶ	ἐν ἀμαθίᾳ καὶ σκαιότητι μετὰ
[414]	ἔν τε παισὶ καὶ νεανίσκοις	~καὶ	ἐν ἀνδράσι βασανι (ζόμενον καὶ
[396]	οἱ τοιοῦτοι καὶ ἐν λόγοις	καὶ	ἐν ἔργοις ἁμαρτάνουσιν εἰς αὑτούς
[396]	καὶ ἄλλα ὅσα οἱ τοιοῦτοι	καὶ	ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις
[397]	γίγνεται λέγειν τῷ ὀρθῶς λέγοντι	καὶ	ἐν μιᾷ ἁρμονίᾳ σμικραὶ γὰρ
[399]	τε πολεμικῇ πράξει ὄντος ἀνδρείου	καὶ	ἐν πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ πρεπόντως
[404]	ᾠδῇ τῇ ἐν τῷ παναρμονίῳ	καὶ	ἐν πᾶσι (ῥυθμοῖς πεποιημένῃ ἀπεικάζοντες
[397]	γὰρ αἱ μεταβολαί καὶ δὴ	καὶ	ἐν (ῥυθμῷ ὡσαύτως παραπλησίῳ τινί;
[386]	οἴει τινὰ θανάτου ἀδεῆ ἔσεσθαι	καὶ	ἐν ταῖς μάχαις αἱρήσεσθαι πρὸ
[412]	γ’ ἔφη, ὦ Σώκρατες. Οὐκοῦν	καὶ	ἐν τῇ πόλει ἡμῖν, ὦ
[408]	τοιοῦτος ἦν, ~(οὐχ ὁρᾷς ὡς	καὶ	ἐν Τροίᾳ ἀγαθοὶ πρὸς τὸν
[402]	τῇ ψυχῇ καλὰ ἤθη ἐνόντα	καὶ	ἐν τῷ εἴδει ὁμολογοῦντα ἐκείνοις
[396]	εἶδος, οὗ ἂν ἔχοιτο ἀεὶ	καὶ	ἐν ᾧ διηγοῖτο ὁ ἐναντίως
[397]	πάντα ἐπιχειρήσει μιμεῖσθαι σπουδῇ τε	καὶ	ἐναντίον πολλῶν, καὶ ἃ νυνδὴ
[387]	ἀποβλητέα, Κωκυτούς τε καὶ Στύγας	καὶ	(ἐνέρους καὶ ἀλίβαντας, καὶ ἄλλα
[411]	Μούσης (μηδαμῇ; οὐκ εἴ τι	καὶ	ἐνῆν αὐτοῦ φιλομαθὲς ἐν τῇ
[396]	καὶ δυσχεραίνων αὑτὸν ἐκμάττειν τε	καὶ	(ἐνιστάναι εἰς τοὺς τῶν κακιόνων
[407]	ὅτι καὶ πρὸς μαθήσεις ἁστινασοῦν	καὶ	(ἐννοήσεις τε καὶ μελέτας πρὸς
[402]	αὖ ἐναντία πανταχοῦ περιφερόμενα γνωρίζωμεν	καὶ	ἐνόντα ἐν οἷς ἔνεστιν αἰσθανώμεθα
[415]	ἐκ χρυσοῦ γεννηθείη ἂν ἀργυροῦν	καὶ	ἐξ ἀργύρου χρυσοῦν ἔκγονον καὶ
[413]	τις τὸ τοιοῦτον μάλιστα ἐπιλανθάνοιτο	καὶ	ἐξαπατῷτο, καὶ τὸν μὲν (μνή(
[414]	ἃ ἡμεῖς αὐτοὺς ἐτρέφομέν τε	καὶ	ἐπαιδεύομεν, ὥσπερ ὀνείρατα ἐδόκουν ταῦτα
[400]	αὐτὸν οὐχ ἧττον ψέγειν τε	καὶ	ἐπαινεῖν ἢ τοὺς ῥυθμοὺς αὐτούς
[417]	δὴ καὶ μισούμενοι καὶ ἐπιβουλεύοντες	καὶ	ἐπιβουλευόμενοι διάξουσι πάντα τὸν βίον,
[417]	μισοῦντες δὲ δὴ καὶ μισούμενοι	καὶ	ἐπιβουλεύοντες καὶ ἐπιβουλευόμενοι διάξουσι πάντα
[404]	διῇμεν; Πῶς λέγεις; Απλῆ που	καὶ	ἐπιεικὴς γυμναστική, καὶ μάλιστα ἡ
[388]	ἡγήσαιτο τούτων καὶ ἐπιπλήξειεν, εἰ	καὶ	ἐπίοι αὐτῷ τι τοιοῦτον ἢ
[388]	ἄνθρωπον ὄντα ἀνάξιον ἡγήσαιτο τούτων	καὶ	ἐπιπλήξειεν, εἰ καὶ ἐπίοι αὐτῷ
[414]	ἢ ποίοις λόγοις χρώμενος ἐρῶ	καὶ	ἐπιχειρήσω πρῶτον μὲν αὐτοὺς τοὺς
[407]	ἐπιχειρεῖν διαίταις κατὰ σμικρὸν ἀπαντλοῦντα	καὶ	ἐπιχέοντα μακρὸν καὶ κακὸν βίον
[391]	ὡς ἄρα τοιαῦτα πράττουσίν τε	καὶ	ἔπραττον καὶ οἱ θεῶν ἀγχίσποροι,
[398]	μύρον κατὰ τῆς κεφαλῆς καταχέαντες	καὶ	ἐρίῳ στέψαντες, αὐτοὶ δ’ ἂν
[401]	ὅ τε ῥυθμὸς καὶ ἁρμονία,	καὶ	ἐρρωμενέστατα ἅπτεται αὐτῆς φέροντα τὴν
[403]	καὶ παιδικοῖς ὀρθῶς ἐρῶσί τε	καὶ	ἐρωμένοις; Οὐ μέντοι μὰ Δί’
[396]	περὶ τὰ τοῦ Ομήρου ἔπη,	καὶ	ἔσται αὐτοῦ ἡ λέξις μετέχουσα
[397]	καὶ προβάτων καὶ ὀρνέων φθόγγους·	(καὶ	ἔσται δὴ ἡ τούτου λέξις
[395]	λόγου ἐπιτηδευμάτων καὶ πολλὰ μιμήσεται	καὶ	ἔσται μιμητικός, ἐπεί που οὐδὲ
[387]	ἐπιεικὴς ἀνὴρ τῷ ἐπιεικεῖ, οὗπερ	καὶ	ἑταῖρός ἐστιν, τὸ τεθνάναι οὐ
[396]	ὁπότε τι δέοι αὐτὸν λέγειν,	καὶ	ἕτερον αὖ ἀνόμοιον τούτῳ εἶδος,
[412]	τοῦτο δεῖ ὑπάρχειν καὶ δυνατοὺς	καὶ	ἔτι κηδεμόνας τῆς πόλεως; (Εστι
[397]	συρίγγων καὶ πάντων ὀργάνων φωνάς,	καὶ	ἔτι κυνῶν καὶ προβάτων καὶ
[400]	τὰ ἄλλα; Ναί. Εὐλογία ἄρα	καὶ	εὐαρμοστία καὶ εὐσχημοσύνη καὶ (εὐρυθ(
[413]	μουσικῆς ἧς ἐμάνθανεν, εὔρυθμόν τε	καὶ	εὐάρμοστον ἑαυτὸν ἐν πᾶσι τούτοις
[412]	ἂν φαῖμεν εἶναι τελέως μουσικώτατον	καὶ	εὐαρμοστότατον, πολὺ μᾶλλον ἢ τὸν
[406]	ἐπὶ δὲ τῶν πλουσίων τε	καὶ	εὐδαιμόνων δοκούντων εἶναι οὐκ αἰσθανόμεθα.
[409]	νέοι ὄντες οἱ ἐπιεικεῖς φαίνονται	καὶ	εὐεξαπάτητοι (ὑπὸ τῶν ἀδίκων, ἅτε
[409]	ὑγιῶς τὰ δίκαια. διὸ δὴ	καὶ	εὐήθεις νέοι ὄντες οἱ ἐπιεικεῖς
[401]	φέρουσα ἀπὸ (χρηστῶν τόπων ὑγίειαν,	καὶ	εὐθὺς ἐκ παίδων λανθάνῃ εἰς
[400]	ἄρα καὶ εὐαρμοστία καὶ εὐσχημοσύνη	καὶ	(εὐρυθ( μία εὐηθείᾳ ἀκολουθεῖ, οὐχ
[401]	ἰχνεύειν τὴν τοῦ καλοῦ τε	καὶ	εὐσχήμονος φύσιν, ἵνα ὥσπερ ἐν
[400]	Ναί. Εὐλογία ἄρα καὶ εὐαρμοστία	καὶ	εὐσχημοσύνη καὶ (εὐρυθ( μία εὐηθείᾳ
[413]	χρυσὸν ἐν πυρί εἰ δυσγοήτευτος	καὶ	εὐσχήμων ἐν πᾶσι φαίνεται, φύλαξ
[411]	ἂν αὖ γυμναστικῇ πολλὰ πονῇ	καὶ	εὐωχῆται εὖ μάλα, μουσικῆς δὲ
[414]	καὶ φύλακα, καὶ τιμὰς δοτέον	καὶ	ζῶντι καὶ τελευτήσαντι, τάφων τε
[417]	τότε ἐγγύτατα ὀλέθρου αὐτοί τε	καὶ	ἡ ἄλλη πόλις. τούτων οὖν
[414]	αὐτοὶ καὶ τὰ (ὅπλα αὐτῶν	καὶ	ἡ ἄλλη σκευὴ δημιουργουμένη, ἐπειδὴ
[414]	ἐπειδὴ δὲ παντελῶς ἐξειργασμένοι ἦσαν,	καὶ	ἡ γῆ αὐτοὺς μήτηρ οὖσα
[401]	τούτοις ἔνεστιν εὐσχημοσύνη ἢ ἀσχημοσύνη.	καὶ	ἡ μὲν ἀσχημοσύνη καὶ ἀρρυθμία
[401]	δὲ ἡ τῶν σωμάτων φύσις	καὶ	ἡ τῶν ἄλλων φυτῶν· ἐν
[386]	ὃν πότμον γοόωσα, λιποῦσ’ ἀνδροτῆτα	καὶ	ἥβην ~(καὶ τὸ ψυχὴ δὲ
[387]	διαγράφωμεν, οὐχ ὡς οὐ ποιητικὰ	καὶ	ἡδέα τοῖς πολλοῖς ἀκούειν, ἀλλ’
[402]	ἀλλὰ τόδε μοι εἰπέ· σωφροσύνῃ	καὶ	ἡδονῇ ὑπερβαλλούσῃ ἔστι τις κοινωνία;
[398]	αὐτὸν ὡς ἱερὸν καὶ θαυμαστὸν	καὶ	ἡδύν, εἴποιμεν δ’ ἂν ὅτι
[410]	σκληρότητος, καὶ αὖ μαλακίας τε	καὶ	ἡμερότητος, ἦν δ’ ἐγώ Εγωγε,
[392]	ἐγὼ οἶμαι, μετὰ τοῦτο σκεπτέον,	καὶ	ἡμῖν ἅ τε λεκτέον καὶ
[391]	καὶ ἀσεβῆ ἐργάσασθαι, παῖδά τε	καὶ	ἥρω τολμῆσαι ἂν δεινὰ καὶ
[391]	τιν’ ἄλλον θεοῦ παῖδά τε	καὶ	ἥρω τολμῆσαι ἂν δεινὰ καὶ
[391]	ὡς οἱ θεοὶ κακὰ γεννῶσιν,	καὶ	ἥρωες ἀνθρώπων οὐδὲν βελτίους· ὅπερ
[400]	ὀνομάζοντος αὐτοῦ σύνθετον καὶ δάκτυλον	καὶ	ἡρῷόν γε, οὐκ οἶδα ὅπως
[392]	εἴρηται, καὶ περὶ δαιμόνων τε	καὶ	ἡρώων καὶ τῶν ἐν Αιδου.
[396]	καὶ ἐμφρόνως πράττοντα, ἐλάττω δὲ	καὶ	ἧττον ἢ ὑπὸ νόσων ἢ
[396]	ταύρους μυκωμένους καὶ ποταμοὺς ψοφοῦντας	καὶ	θάλατταν κτυποῦσαν καὶ βροντὰς καὶ
[398]	προσκυνοῖμεν ἂν αὐτὸν ὡς ἱερὸν	καὶ	θαυμαστὸν καὶ ἡδύν, εἴποιμεν δ’
[413]	εἴδους τούτοις γοητείας ἅμιλλαν ποιητέον,	καὶ	θεατέον ὥσπερ τοὺς πώλους ἐπὶ
[415]	τοιαύτας, οἵας χειμῶνός τε στέγειν	καὶ	θέρους ἱκανὰς εἶναι; Πῶς γὰρ
[412]	ἄν τις διεξίοι τῶν τοιούτων	καὶ	θήρας τε καὶ κυνηγέσια καὶ
[413]	πώλους ἐπὶ τοὺς ψόφους τε	καὶ	θορύβους ἄγοντες σκοποῦσιν εἰ φοβεροί,
[395]	ἐν συμφοραῖς τε καὶ πένθεσιν	καὶ	θρήνοις ἐχομένην· κάμνουσαν δὲ ἢ
[411]	τὰς γλυκείας τε καὶ μαλακὰς	καὶ	θρηνώδεις ἁρμονίας, καὶ μινυρίζων τε
[411]	ἴσχων τὸ σῶμα φρονήματός τε	καὶ	θυμοῦ ἐμπίμπλαται καὶ ἀνδρειότερος γίγνεται
[405]	πόλει ἆρ’ οὐ δικαστήριά τε	καὶ	ἰατρεῖα πολλὰ ἀνοίγεται, καὶ δικανική
[405]	πολλὰ ἀνοίγεται, καὶ δικανική τε	καὶ	ἰατρικὴ σεμνύνονται, ὅταν δὴ καὶ
[409]	Καὶ ἐμοί, ἔφη, συνδοκεῖ. Οὐκοῦν	καὶ	ἰατρικήν, οἵαν εἴπομεν, μετὰ τῆς
[405]	δεινὸς (ὢν περὶ τὸ ἀδικεῖν	καὶ	ἱκανὸς πάσας μὲν στροφὰς στρέφεσθαι,
[393]	τῆς τε θυγατρὸς λύτρα φέρων	καὶ	ἱκέτης τῶν Ἀχαιῶν, μάλιστα δὲ
[407]	χαλεπή, κεφαλῆς τινας ἀεὶ διατάσεις	καὶ	ἰλίγγους ὑποπτεύουσα καὶ αἰτιωμένη ἐκ
[412]	καὶ κυνηγέσια καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας	καὶ	ἱππικούς; σχεδὸν γάρ τι δῆλα
[400]	γε, οὐκ οἶδα ὅπως διακοσμοῦντος	καὶ	ἴσον ἄνω καὶ κάτω τιθέντος,
[387]	ὡς οἴεται πάντας τοὺς ἀκούοντας.	καὶ	ἴσως εὖ ἔχει πρὸς ἄλλο
[401]	καὶ ἀρρυθμία καὶ ἀναρμοστία κακολογίας	καὶ	κακοηθείας ἀδελφά, τὰ δ’ ἐναντία
[407]	σμικρὸν ἀπαντλοῦντα καὶ ἐπιχέοντα μακρὸν	καὶ	κακὸν βίον ἀνθρώπῳ ποιεῖν, καὶ
[403]	ὀρθὸς ἔρως πέφυκε κοσμίου τε	καὶ	καλοῦ σωφρόνως τε καὶ μουσικῶς
[400]	τὴν ὡς ἀληθῶς εὖ τε	καὶ	καλῶς τὸ ἦθος κατεσκευασμένην διάνοιαν.
[399]	πεσόντος, ἐν πᾶσι τούτοις παρατεταγμένως	καὶ	καρτερούντως ἀμυνομένου τὴν τύχην· καὶ
[399]	δ’ ἐγώ, καὶ κιθάρα λείπεται	(καὶ)	κατὰ πόλιν χρήσιμα· καὶ αὖ
[395]	ἔθη τε καὶ φύσιν καθίστανται	καὶ	κατὰ σῶμα καὶ φωνὰς καὶ
[395]	καὶ κατὰ σῶμα καὶ φωνὰς	καὶ	κατὰ τὴν διάνοιαν; Καὶ μάλα,
[401]	μὲν καλὰ ἐπαινοῖ καὶ χαίρων	καὶ	καταδεχόμενος εἰς τὴν ψυχὴν τρέφοιτ’
[405]	ὥσπερ λίμνας ἐμπιμπλαμένους φύσας τε	καὶ	κατάρρους νοσήμασιν ὀνόματα τίθεσθαι ἀναγκάζειν
[411]	σμικρῶν ταχὺ (ἐρεθι( ζόμενόν τε	καὶ	κατασβεννύμενον. ἀκράχολοι οὖν καὶ ὀργίλοι
[414]	ὦ Γλαύκων, ἡ ἐκλογὴ εἶναι	καὶ	κατάστασις τῶν ἀρχόντων τε καὶ
[411]	μέν τις μουσικῇ παρέχῃ καταυλεῖν	καὶ	καταχεῖν τῆς ψυχῆς διὰ τῶν
[400]	ὅπως διακοσμοῦντος καὶ ἴσον ἄνω	καὶ	κάτω τιθέντος, εἰς βραχύ τε
[409]	ἀγαθός. ὁ δὲ δεινὸς ἐκεῖνος	καὶ	καχύποπτος, ὁ πολλὰ αὐτὸς ἠδικηκὼς
[408]	(ἤδη ὄντα ἰάσασθαι, ὅθεν δὴ	καὶ	κεραυνωθῆναι αὐτόν. ἡμεῖς δὲ κατὰ
[399]	δή σοι, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	κιθάρα λείπεται (καὶ) κατὰ πόλιν
[404]	Οὔ μοι δοκῶ. Ψέγεις ἄρα	καὶ	Κορινθίαν κόρην φίλην εἶναι ἀνδράσιν
[410]	καλῶς δὲ τραφέντος ἥμερόν τε	καὶ	κόσμιον; Εστι ταῦτα. Δεῖν δέ
[408]	πρὸ τῶν τραυμάτων ὑγιεινούς τε	καὶ	(κοσμίους ἐν διαίτῃ, κἂν εἰ
[390]	παρὰ πλεῖαι ὦσι τράπεζαι (σίτου	καὶ	κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆρος
[405]	παρ’ ἄλλων, ὡς δεσποτῶν τε	καὶ	κριτῶν, τῷ δικαίῳ ἀναγκάζεσθαι χρῆσθαι,
[388]	ἐγγὺς θεῶν γεγονότα λιτανεύοντά τε	καὶ	κυλινδόμενον κατὰ κόπρον, ἐξονομακλήδην ὀνομάζοντ’
[412]	τῶν τοιούτων καὶ θήρας τε	καὶ	κυνηγέσια καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας καὶ
[390]	ἠνίπαπε μύθῳ· τέτλαθι δή, κραδίη·	καὶ	κύντερον ἄλλο ποτ’ ἔτλης. Παντάπασι
[394]	ὥσπερ σὺ λέγεις, τραγῳδία τε	καὶ	κωμῳδία, ἡ δὲ δι’ ἀπαγγελίας
[394]	σε εἴτε παραδεξόμεθα τραγῳδίαν τε	καὶ	κωμῳδίαν εἰς τὴν πόλιν, εἴτε
[395]	ὧν νυνδὴ εἴπομεν, κακηγοροῦντάς τε	καὶ	κωμῳδοῦντας ἀλλήλους καὶ αἰσχρολογοῦντας, ~μεθύοντας
[411]	τῆς ἄλλης μουσικῆς, ἀσθενές τε	καὶ	κωφὸν καὶ τυφλὸν γίγνεται, ἅτε
[390]	δ’ ἐγώ, καρτερίαι πρὸς ἅπαντα	καὶ	λέγονται καὶ πράττονται ὑπὸ ἐλλογίμων
[388]	μήτοι θεούς γε ποιεῖν ὀδυρομένους	καὶ	λέγοντας (ὤμοι ἐγὼ δειλή, ὤμοι
[411]	δὴ μετὰ τοῦτο ἤδη τήκει	καὶ	λείβει, ἕως ἂν ἐκτήξῃ τὸν
[392]	ἐρεῖν ὡς ἄρα καὶ ποιηταὶ	καὶ	λογοποιοὶ (κακῶς λέγουσιν περὶ ἀνθρώπων
[398]	ἁρμονιῶν; Ιαστί, ἦ δ’ ὅς,	καὶ	λυδιστὶ αὖ τινες χαλαραὶ καλοῦνται.
[396]	ἐν ἔργοις· γνωστέον μὲν γὰρ	καὶ	μαινομένους καὶ πονηροὺς ἄνδρας τε
[400]	κάτω τιθέντος, εἰς βραχύ τε	καὶ	μακρὸν γιγνόμενον, καί, ὡς ἐγὼ
[414]	δέ σοι, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	μάλ’ εἰκότως ὀκνεῖν, ἐπειδὰν εἴπω.
[411]	ἡμεῖς ἐλέγομεν τὰς γλυκείας τε	καὶ	μαλακὰς καὶ θρηνώδεις ἁρμονίας, καὶ
[398]	μὴν μέθη γε φύλαξιν ἀπρεπέστατον	καὶ	μαλακία καὶ ἀργία. Πῶς γὰρ
[387]	ἐκ τῆς τοιαύτης φρίκης θερμότεροι	καὶ	μαλακώτεροι τοῦ δέοντος γένωνται ἡμῖν.
[406]	γυμναστικὴν (ἰατρικῇ, ἀπέκναισε πρῶτον μὲν	καὶ	μάλιστα ἑαυτόν, ἔπειτ’ ἄλλους ὕστερον
[404]	Απλῆ που καὶ ἐπιεικὴς γυμναστική,	καὶ	μάλιστα ἡ τῶν περὶ τὸν
[415]	τοῖς οὖν ἄρχουσι καὶ πρῶτον	καὶ	μάλιστα παραγγέλλει ὁ θεός, ὅπως
[417]	πάντα τὸν βίον, πολὺ πλείω	καὶ	μᾶλλον δεδιότες τοὺς ἔνδον ἢ
[410]	ἡ φιλόσοφος ἂν ἔχοι φύσις,	καὶ	μᾶλλον μὲν ἀνεθέντος αὐτοῦ μαλακώτερον
[391]	ποταμόν, θεὸν ὄντα, ἀπειθῶς εἶχεν	καὶ	μάχεσθαι ἕτοιμος ἦν, καὶ αὖ
[395]	ἢ πρὸς θεοὺς ἐρίζουσάν τε	καὶ	μεγαλαυχουμένην, οἰομένην (εὐδαίμονα εἶναι, ἢ
[402]	εἴδη καὶ ἀνδρείας καὶ ἐλευθεριότητος	καὶ	μεγαλοπρεπείας καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ
[389]	τοιούτους ἄρχοντας ἰδιώτῃ ψεύσασθαι ταὐτὸν	καὶ	μεῖζον ἁμάρτημα φήσομεν ἢ κάμνοντι
[400]	ἀλλὰ μὴ λόγον ποδί τε	καὶ	μέλει. οἵτινες δ’ ἂν εἶεν
[399]	δεήσει ἐν ταῖς ᾠδαῖς τε	καὶ	μέλεσιν. Οὔ μοι, ἔφη, φαίνεται.
[407]	μαθήσεις ἁστινασοῦν καὶ (ἐννοήσεις τε	καὶ	μελέτας πρὸς ἑαυτὸν χαλεπή, κεφαλῆς
[402]	ἔστιν τῆς αὐτῆς τέχνης τε	καὶ	μελέτης; Παντάπασι μὲν οὖν. Αρ’
[402]	τῆς αὐτῆς οἰώμεθα τέχνης εἶναι	καὶ	μελέτης; Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη. (Οὐκοῦν,
[398]	ἐγώ, τὸ περὶ ᾠδῆς τρόπου	καὶ	μελῶν λοιπόν; Δῆλα δή. Αρ’
[400]	ταῦτα μέν, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	μετὰ Δάμωνος βουλευσόμεθα, τίνες τε
[406]	τῆς δὲ προκειμένης ἐργασίας ἀμελοῦντα.	καὶ	μετὰ ταῦτα χαίρειν (εἰπὼν τῷ
[388]	τις ἐφιῇ ἰσχυρῷ γέλωτι, ἰσχυρὰν	καὶ	μεταβολὴν ζητεῖ τὸ τοιοῦτον. Δοκεῖ
[399]	ὑπερηφάνως ἔχοντα, ἀλλὰ σωφρόνως τε	καὶ	μετρίως ἐν πᾶσι τούτοις (πράττοντά
[412]	κάλλιστ’ ἄρα μουσικῇ γυμναστικὴν κεραννύντα	καὶ	μετριώτατα τῇ ψυχῇ προσφέροντα, τοῦτον
[399]	ἄλλην αὖ ἐν εἰρηνικῇ τε	καὶ	μὴ βιαίῳ ἀλλ’ ἐν ἑκουσίᾳ
[393]	μετὰ οὗ· ἀπιέναι δ’ ἐκέλευεν	καὶ	μὴ ἐρεθίζειν, ~(ἵνα σῶς οἴκαδε
[401]	καὶ ὅτι αὖ τῶν παραλειπομένων	καὶ	μὴ καλῶς δημιουργηθέντων ἢ μὴ
[388]	ἡμῖν οἱ νέοι σπουδῇ ἀκούοιεν	καὶ	μὴ καταγελῷεν ὡς ἀναξίως λεγομένων,
[392]	πέρι ὁριζομένοις οἵους τε λεκτέον	καὶ	μή; περὶ γὰρ θεῶν ὡς
[399]	ἐκ τούτων πράξαντα κατὰ νοῦν,	καὶ	μὴ ὑπερηφάνως ἔχοντα, ἀλλὰ σωφρόνως
[414]	ὀκνεῖν, ἐπειδὰν εἴπω. Λέγ’ ἔφη,	καὶ	μὴ φοβοῦ. (Λέγω δή καίτοι
[395]	ἐλευθερίας τῆς πόλεως πάνυ ἀκριβεῖς	καὶ	μηδὲν ἄλλο ἐπιτηδεύειν ὅτι μὴ
[412]	φυλακικοί εἰσι τούτου τοῦ δόγματος	καὶ	μήτε γοητευόμενοι μήτε βιαζόμενοι ἐκβάλλουσιν
[402]	καὶ αὐτὰ καὶ εἰκόνας αὐτῶν,	καὶ	μήτε ἐν σμικροῖς μήτε ἐν
[398]	δυνάμενον ὑπὸ σοφίας παντοδαπὸν γίγνεσθαι	καὶ	μιμεῖσθαι πάντα χρήματα, εἰ ἡμῖν
[401]	καὶ ἀγαθοῦ ἤθους, ἀδελφά τε	καὶ	μιμήματα. Παντελῶς μὲν οὖν, ἔφη.
[411]	καὶ μαλακὰς καὶ θρηνώδεις ἁρμονίας,	καὶ	μινυρίζων τε καὶ γεγανωμένος ὑπὸ
[402]	αἰσχρὰ ψέγοι τ’ ἂν ὀρθῶς	καὶ	μισοῖ ἔτι νέος ὤν, πρὶν
[417]	πολιτῶν γενήσονται, μισοῦντες δὲ δὴ	καὶ	μισούμενοι καὶ ἐπιβουλεύοντες καὶ ἐπιβουλευόμενοι
[413]	φαίνεται, φύλαξ αὑτοῦ ὢν ἀγαθὸς	καὶ	μουσικῆς ἧς ἐμάνθανεν, εὔρυθμόν τε
[403]	τε καὶ καλοῦ σωφρόνως τε	καὶ	μουσικῶς ἐρᾶν; Καὶ μάλα, ἦ
[394]	ἦ, ὅτι τῆς ποιήσεώς τε	καὶ	(μυθο( λογίας ἡ μὲν διὰ
[392]	ἐναντία τούτων προστάξειν ᾄδειν τε	καὶ	μυθολογεῖν. ἢ οὐκ οἴει; Εὖ
[398]	αὐστηροτέρῳ καὶ ἀηδεστέρῳ ποιητῇ (χρῴμεθα	καὶ	μυθολόγῳ ὠφελίας ἕνεκα, ὃς ἡμῖν
[398]	μουσικῆς τὸ περὶ λόγους τε	καὶ	μύθους παντελῶς διαπεπεράνθαι· ἅ τε
[413]	τὸν ἀεὶ ἔν τε παισὶ	καὶ	νεανίσκοις ~καὶ ἐν ἀνδράσι βασανι
[401]	σμικρὸν ἀπὸ πολλῶν δρεπόμενοί τε	καὶ	νεμόμενοι, ἕν τι συνιστάντες λανθάνωσιν
[396]	ἀλλήλους καὶ αἰσχρολογοῦντας, ~μεθύοντας ἢ	(καὶ	νήφοντας, ἢ καὶ ἄλλα ὅσα
[417]	γῆν τε ἰδίαν καὶ οἰκίας	καὶ	νομίσματα κτήσονται, οἰκονόμοι μὲν καὶ
[406]	γενέσθαι· Ηρόδικος δὲ παιδοτρίβης ὢν	καὶ	νοσώδης γενόμενος, μείξας γυμναστικὴν (ἰατρικῇ,
[405]	ὑγίειαν; Ἀληθέστατα, ἔφη. ~(Ἀκολασίας δὲ	καὶ	νόσων πληθυουσῶν ἐν πόλει ἆρ’
[399]	ἢ εὐχῇ θεὸν ἢ διδαχῇ	καὶ	νουθετήσει ἄνθρωπον, ἢ τοὐναντίον ἄλλῳ
[414]	γῆ αὐτοὺς μήτηρ οὖσα ἀνῆκεν,	καὶ	νῦν δεῖ ὡς περὶ μητρὸς
[397]	μήν, ὦ Ἀδείμαντε, ἡδύς γε	καὶ	ὁ κεκραμένος, πολὺ δὲ ἥδιστος
[400]	τῆς λέξεως, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	ὁ λόγος; οὐ τῷ τῆς
[387]	τοιούτων. Ηκιστα μέντοι. Ηκιστ’ ἄρα	καὶ	ὀδύρεσθαι, φέρειν δὲ ὡς πρᾳότατα,
[388]	σμικροῖσιν παθήμασιν θρήνους ἂν ᾄδοι	καὶ	ὀδυρμούς. (Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. Δεῖ
[398]	οὔ; Ἀλλὰ μέντοι θρήνων γε	καὶ	ὀδυρμῶν ἔφαμεν ἐν λόγοις οὐδὲν
[388]	κεφαλῆς, μηδὲ ἄλλα κλαίοντά τε	καὶ	ὀδυρόμενον ὅσα καὶ οἷα ἐκεῖνος
[404]	πώποτε ἐμνήσθη. ἢ τοῦτο μὲν	καὶ	οἱ ἄλλοι ἀσκηταὶ ἴσασιν, ὅτι
[393]	τοιούτῳ, ὡς ἔοικεν, οὗτός τε	καὶ	οἱ ἄλλοι ποιηταὶ διὰ μιμήσεως
[415]	ὅπως μεντἂν οἱ τούτων ὑεῖς	καὶ	οἱ ἔπειτα οἵ τ’ ἄλλοι
[391]	τοιαῦτα πράττουσίν τε καὶ ἔπραττον	καὶ	οἱ θεῶν ἀγχίσποροι, οἱ> Ζηνὸς
[410]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων,	καὶ	οἱ καθιστάντες (μουσικῇ καὶ γυμναστικῇ
[407]	Ἀσκληπιόν. Δῆλον, ἦν δ’ ἐγώ·	καὶ	οἱ παῖδες αὐτοῦ, ὅτι τοιοῦτος
[397]	Αρ’ οὖν πάντες οἱ ποιηταὶ	καὶ	οἵ τι λέγοντες ἢ τῷ
[386]	ἆρα οὐ ταῦτά τε λεκτέον	καὶ	οἷα αὐτοὺς ποιῆσαι ἥκιστα τὸν
[388]	κλαίοντά τε καὶ ὀδυρόμενον ὅσα	καὶ	οἷα ἐκεῖνος ἐποίησε, μηδὲ Πρίαμον
[416]	τρόπον δεῖ αὐτοὺς ζῆν τε	καὶ	οἰκεῖν, εἰ μέλλουσι τοιοῦτοι ἔσεσθαι·
[417]	δ’ αὐτοὶ γῆν τε ἰδίαν	καὶ	οἰκίας καὶ νομίσματα κτήσονται, οἰκονόμοι
[401]	πλήρης δὲ ὑφαντικὴ καὶ ποικιλία	καὶ	οἰκοδομία καὶ πᾶσα αὖ ἡ
[394]	τραγῳδίας τοιοῦτον. Ορθότατα, ἔφην, ὑπέλαβες,	καὶ	οἶμαί σοι ἤδη δηλοῦν ὃ
[389]	πόλεως ὥσπερ νεὼς ἀνατρεπτικόν τε	καὶ	ὀλέθριον. Εάνπερ, ἦ δ’ ὅς,
[393]	καὶ περὶ τῶν ἐν Ιθάκῃ	καὶ	ὅλῃ Οδυσσείᾳ παθημάτων. Πάνυ μὲν
[389]	φήσομεν οἶμαι καλῶς λέγεσθαι, οἷα	καὶ	Ομήρῳ Διομήδης λέγει τέττα, σιωπῇ
[403]	Πάντων μάλιστα. Μείζω δέ τινα	καὶ	ὀξυτέραν ἔχεις εἰπεῖν ἡδονὴν τῆς
[394]	μὲν μιμουμένους, τὰ δὲ μή,	καὶ	ὁποῖα ἑκάτερα, ἢ οὐδὲ μιμεῖσθαι.
[411]	τε καὶ κατασβεννύμενον. ἀκράχολοι οὖν	καὶ	ὀργίλοι ἀντὶ θυμοειδοῦς γεγένηνται, δυσκολίας
[401]	ὁ ἐκεῖ τραφεὶς ὡς ἔδει,	καὶ	ὀρθῶς δὴ δυσχεραίνων τὰ μὲν
[413]	ποιήσῃ. Καὶ τοῦτ’ ἔφη, ἔμαθον,	καὶ	ὀρθῶς λέγεις. (Τοὺς μὴν γοητευθέντας,
[410]	θυμοειδὲς ἂν τῆς φύσεως παρέχοιτο,	καὶ	ὀρθῶς μὲν τραφὲν ἀνδρεῖον ἂν
[397]	καὶ ἔτι κυνῶν καὶ προβάτων	καὶ	ὀρνέων φθόγγους· (καὶ ἔσται δὴ
[390]	τὰ τούτων ἑξῆς ἆρα καλῶς,	καὶ	ὅσα ἄλλα τις ἐν λόγῳ
[389]	πνείοντες Ἀχαιοί, σιγῇ δειδιότες σημάντορας,	καὶ	ὅσα ἄλλα τοιαῦτα. Καλῶς. Τί
[402]	ἀνδρείας καὶ ἐλευθεριότητος καὶ μεγαλοπρεπείας	καὶ	ὅσα τούτων ἀδελφὰ καὶ τὰ
[388]	ἀποδιδοῖμεν, ~καὶ οὐδὲ ταύταις σπουδαίαις,	(καὶ	ὅσοι κακοὶ τῶν ἀνδρῶν, ἵνα
[412]	ἡγοῖτο τὰ αὐτὰ καὶ ἑαυτῷ	καὶ	(ὅταν μάλιστα) ἐκείνου μὲν εὖ
[393]	ὅταν τὰς ῥήσεις ἑκάστοτε λέγῃ	καὶ	ὅταν τὰ μεταξὺ τῶν ῥήσεων;
[393]	ἔφη. Οὐκοῦν διήγησις μέν ἐστιν	καὶ	ὅταν τὰς ῥήσεις ἑκάστοτε λέγῃ
[401]	τραφῇ, εἰ δὲ μή, τοὐναντίον;	καὶ	ὅτι αὖ τῶν παραλειπομένων καὶ
[404]	κύνας ἀγρύπνους τε ἀνάγκη εἶναι	καὶ	ὅτι μάλιστα ὀξὺ ὁρᾶν καὶ
[397]	σκυτοτομίᾳ, καὶ τὸν γεωργὸν γεωργὸν	καὶ	οὐ δικαστὴν πρὸς τῇ γεωργίᾳ,
[397]	τόν τε σκυτοτόμον σκυτοτόμον εὑρήσομεν	καὶ	οὐ κυβερνήτην πρὸς τῇ σκυτοτομίᾳ,
[397]	γεωργίᾳ, καὶ τὸν πολεμικὸν πολεμικὸν	καὶ	οὐ χρηματιστὴν πρὸς τῇ πολεμικῇ,
[394]	κωμῳδίαν εἰς τὴν πόλιν, εἴτε	καὶ	οὔ. Ισως, ἦν δ’ ἐγώ,
[391]	πατρῴου βωμός ἐστ’ ἐν αἰθέρι,	καὶ	οὔ πώ σφιν ἐξίτηλον αἷμα
[393]	λέγει τε αὐτὸς ὁ ποιητὴς	καὶ	οὐδὲ ἐπιχειρεῖ ἡμῶν τὴν διάνοιαν
[388]	ὀνομαστῶν ἀνδρῶν, γυναιξὶ δὲ ἀποδιδοῖμεν,	~καὶ	οὐδὲ ταύταις σπουδαίαις, (καὶ ὅσοι
[397]	ᾖ, πάντα τε μᾶλλον διηγήσεται	καὶ	οὐδὲν ἑαυτοῦ ἀνάξιον οἰήσεται εἶναι,
[416]	ἀεὶ ἐν τῇ ψυχῇ ἔχουσι	καὶ	οὐδὲν προσδέονται τοῦ ἀνθρωπείου, οὐδὲ
[406]	πόλει προστέτακται, ὃ ἀναγκαῖον ἐργάζεσθαι,	καὶ	οὐδενὶ σχολὴ διὰ βίου κάμνειν
[405]	δίκην, καὶ ταῦτα σμικρῶν τε	καὶ	οὐδενὸς ἀξίων ἕνεκα, ἀγνοῶν ὅσῳ
[396]	ὡς αὐτὸς ὢν ἐκεῖνος ἀπαγγέλλειν	καὶ	οὐκ αἰσχυνεῖσθαι ἐπὶ τῇ τοιαύτῃ
[386]	ἄττα, ὡς ἔοικεν, ἀκουστέον τε	καὶ	οὐκ ἀκουστέον εὐθὺς ἐκ παίδων
[412]	τούτοις ἑπόμενα δεῖ αὐτὰ εἶναι,	καὶ	οὐκέτι χαλεπὰ εὑρεῖν. Ισως, ἦ
[408]	οὐκ ἐγχωρεῖ κακὴν γενομένην τε	καὶ	οὖσαν εὖ τι θεραπεύειν. Ορθῶς,
[402]	ἐν ἅπασιν οἷς ἔστιν περιφερόμενα,	καὶ	οὔτ’ ἐν σμικρῷ οὔτ’ ἐν
[417]	πίνειν ἐξ ἀργύρου ἢ χρυσοῦ.	καὶ	οὕτω μὲν σῴζοιντό τ’ ἂν
[416]	καὶ αἴσχιστον ποιμέσι τοιούτους γε	καὶ	οὕτω τρέφειν κύνας ἐπικούρους ποιμνίων,
[390]	διὰ τὴν τῶν ἀφροδισίων ἐπιθυμίαν,	καὶ	οὕτως ἐκπλαγέντα ἰδόντα τὴν Ηραν,
[397]	πολὺ δὲ ἥδιστος παισί τε	καὶ	παιδαγωγοῖς ὁ ἐναντίος οὗ σὺ
[403]	οὐδὲ κοινωνητέον αὐτῆς ἐραστῇ τε	καὶ	παιδικοῖς ὀρθῶς ἐρῶσί τε καὶ
[409]	καχύποπτος, ὁ πολλὰ αὐτὸς ἠδικηκὼς	καὶ	πανοῦργός τε καὶ σοφὸς οἰόμενος
[409]	ψυχαῖς τεθράφθαι τε καὶ ὡμιληκέναι	καὶ	πάντα ἀδικήματα αὐτὴν ἠδικηκυῖαν διεξεληλυθέναι,
[396]	καὶ θάλατταν κτυποῦσαν καὶ βροντὰς	καὶ	πάντα αὖ τὰ τοιαῦτα ἦ
[397]	οὐ χρηματιστὴν πρὸς τῇ πολεμικῇ,	καὶ	πάντας οὕτω; Ἀληθῆ, ἔφη. ~(Ανδρα
[399]	φαίνεται. Τριγώνων ἄρα καὶ πηκτίδων	καὶ	πάντων ὀργάνων ὅσα (πολύχορδα καὶ
[397]	σαλπίγγων καὶ αὐλῶν καὶ συρίγγων	καὶ	πάντων ὀργάνων φωνάς, καὶ ἔτι
[401]	ὑφαντικὴ καὶ ποικιλία καὶ οἰκοδομία	καὶ	πᾶσα αὖ ἡ τῶν ἄλλων
[401]	που πλήρης μὲν γραφικὴ αὐτῶν	καὶ	πᾶσα ἡ τοιαύτη δημιουργία, πλήρης
[411]	ὁ τοιοῦτος γίγνεται καὶ ἄμουσος,	καὶ	πειθοῖ μὲν διὰ λόγων οὐδὲν
[393]	αὐτὸς ὢν ὁ Χρύσης λέγει	καὶ	πειρᾶται (ἡμᾶς ὅτι μάλιστα ποιῆσαι
[395]	εἶναι, ἢ ἐν συμφοραῖς τε	καὶ	πένθεσιν καὶ θρήνοις ἐχομένην· κάμνουσαν
[414]	γεγονός, ὥς φασιν οἱ ποιηταὶ	καὶ	πεπείκασιν, ἐφ’ ἡμῶν δὲ οὐ
[392]	Αιδου. Πάνυ μὲν οὖν. Οὐκοῦν	καὶ	περὶ ἀνθρώπων τὸ λοιπὸν εἴη
[392]	θεῶν ὡς δεῖ λέγεσθαι εἴρηται,	καὶ	περὶ δαιμόνων τε καὶ ἡρώων
[389]	τῶν περὶ πότους καὶ ἀφροδίσια	καὶ	περὶ ἐδωδὰς ἡδονῶν; Εμοιγε δοκεῖ.
[394]	Τί δ’ οὐ μέλλει; Οὐκοῦν	καὶ	περὶ μιμήσεως ὁ αὐτὸς λόγος,
[386]	δή, ὡς ἔοικεν, ἡμᾶς ἐπιστατεῖν	καὶ	περὶ τούτων τῶν μύθων τοῖς
[393]	περί τε τῶν ἐν Ιλίῳ	καὶ	περὶ τῶν ἐν Ιθάκῃ καὶ
[399]	μοι, ἔφη, φαίνεται. Τριγώνων ἄρα	καὶ	πηκτίδων καὶ πάντων ὀργάνων ὅσα
[391]	ὡς Ἀχιλλεύς, θεᾶς ὢν παῖς	καὶ	Πηλέως, σωφρονεστάτου τε καὶ τρίτου
[408]	γε ἡμῖν οἱ τραγῳδοποιοί τε	καὶ	Πίνδαρος Ἀπόλλωνος μέν φασιν Ἀσκληπιὸν
[394]	ἦν δ’ ἐγώ, ἴσως δὲ	καὶ	πλείω ἔτι τούτων· οὐ γὰρ
[405]	δίαιταν οἵαν διήλθομεν, ῥευμάτων τε	καὶ	πνευμάτων ὥσπερ λίμνας ἐμπιμπλαμένους φύσας
[401]	ἅπτεται αὐτῆς φέροντα τὴν εὐσχημοσύνην,	καὶ	ποιεῖ εὐσχήμονα, (ἐάν τις ὀρθῶς
[411]	ὥσπερ νεῦρα ἐκ τῆς ψυχῆς	καὶ	ποιήσῃ μαλθακὸν αἰχμητήν. Πάνυ μὲν
[392]	οἶμαι ἡμᾶς ἐρεῖν ὡς ἄρα	καὶ	ποιηταὶ καὶ λογοποιοὶ (κακῶς λέγουσιν
[387]	ἐναντίον τύπον τούτοις λεκτέον τε	καὶ	ποιητέον; Δῆλα δή. (Καὶ τοὺς
[401]	τοιαύτη δημιουργία, πλήρης δὲ ὑφαντικὴ	καὶ	ποικιλία καὶ οἰκοδομία καὶ πᾶσα
[413]	δὴ ἂν ὢν καὶ ἑαυτῷ	καὶ	πόλει χρησιμώτατος εἴη. καὶ τὸν
[395]	ἅμα τῶν ἀξίων λόγου ἐπιτηδευμάτων	καὶ	πολλὰ μιμήσεται καὶ ἔσται μιμητικός,
[404]	μάλιστα ὀξὺ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν	καὶ	πολλὰς μεταβολὰς ἐν ταῖς στρατείαις
[399]	καὶ πάντων ὀργάνων ὅσα (πολύχορδα	καὶ	πολυαρμόνια, δημιουργοὺς οὐ θρέψομεν. Οὐ
[409]	παιδευομένης χρόνῳ ἅμα αὑτῆς τε	καὶ	πονηρίας ἐπιστήμην (λήψεται. σοφὸς οὖν
[408]	τὴν τέχνην ὡς πλείστοις τε	καὶ	πονηροτάτοις σώμασιν ὁμιλήσειαν καὶ αὐτοὶ
[396]	γνωστέον μὲν γὰρ καὶ μαινομένους	καὶ	πονηροὺς ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας,
[410]	ἄλλοι ἀθληταὶ ῥώμης ἕνεκα σιτία	καὶ	πόνους μεταχειριεῖται. Ορθότατα, ἦ δ’
[396]	ἵππους χρεμετίζοντας καὶ ταύρους μυκωμένους	καὶ	ποταμοὺς ψοφοῦντας καὶ θάλατταν κτυποῦσαν
[390]	τὸ λιμῷ δ’ οἴκτιστον θανέειν	καὶ	πότμον ἐπισπεῖν; ἢ Δία, καθευδόντων
[390]	καρτερίαι πρὸς ἅπαντα καὶ λέγονται	καὶ	πράττονται ὑπὸ ἐλλογίμων ἀνδρῶν, θεατέον
[409]	παραδείγματα ἀποσκοπῶν· ὅταν δὲ ἀγαθοῖς	καὶ	πρεσβυτέροις ἤδη πλησιάσῃ, ἀβέλτερος (αὖ
[397]	ὀργάνων φωνάς, καὶ ἔτι κυνῶν	καὶ	προβάτων καὶ ὀρνέων φθόγγους· (καὶ
[407]	πρὸς οἰκονομίας καὶ πρὸς στρατείας	καὶ	πρὸς ἑδραίους ἐν πόλει ἀρχὰς
[407]	Τὸ δὲ δὴ μέγιστον, ὅτι	καὶ	πρὸς μαθήσεις ἁστινασοῦν καὶ (ἐννοήσεις
[407]	σώματος· καὶ γὰρ πρὸς οἰκονομίας	καὶ	πρὸς στρατείας καὶ πρὸς ἑδραίους
[401]	τοῖς ποιηταῖς ἡμῖν μόνον ἐπιστατητέον	καὶ	προσαναγκαστέον τὴν τοῦ ἀγαθοῦ εἰκόνα
[399]	πρεπόντως ἂν μιμήσαιτο φθόγγους τε	καὶ	προσῳδίας, καὶ ἀποτυχόντος ἢ εἰς
[407]	ἀσκεῖν. Οἶμαι δέ γε, ἔφη,	καὶ	πρότερον. Μηδέν, εἶπον, περὶ τούτου
[415]	ἐξ ἀλλήλων. τοῖς οὖν ἄρχουσι	καὶ	πρῶτον καὶ μάλιστα παραγγέλλει ὁ
[398]	Καὶ μὴν τήν γε ἁρμονίαν	καὶ	ῥυθμὸν ἀκολουθεῖν δεῖ τῷ λόγῳ.
[397]	ἐάν τις ἀποδιδῷ πρέπουσαν ἁρμονίαν	καὶ	ῥυθμὸν τῇ λέξει, ὀλίγου πρὸς
[398]	συγκείμενον, λόγου τε καὶ ἁρμονίας	καὶ	ῥυθμοῦ. Ναί, ἔφη, τοῦτό γε.
[397]	καὶ ἀξόνων τε καὶ τροχιλιῶν,	καὶ	σαλπίγγων καὶ αὐλῶν καὶ συρίγγων
[404]	(Συρακοσίαν δέ, ὦ φίλε, τράπεζαν	καὶ	Σικελικὴν ποικιλίαν ὄψου, ὡς