Pages
[395]	εἶναι (ἀπολαύσωσιν. ἢ οὐκ ᾔσθησαι	ὅτι	αἱ μιμήσεις, ἐὰν ἐκ νέων
[398]	ἃς δεῖ ἐπιεικεῖς εἶναι, μὴ	ὅτι	ἀνδράσι. Πάνυ γε. Ἀλλὰ μὴν
[406]	δ’ ἐγώ, τὸν μὴ εἰδότα	ὅτι	Ἀσκληπιὸς οὐκ ἀγνοίᾳ οὐδὲ ἀπειρίᾳ
[401]	εἰ δὲ μή, τοὐναντίον; καὶ	ὅτι	αὖ τῶν παραλειπομένων καὶ μὴ
[415]	φυλάξουσι μηδὲν ὡς τοὺς ἐκγόνους,	ὅτι	αὐτοῖς τούτων ἐν ταῖς ψυχαῖς
[405]	ἦν ἐπ’ Ἀσκληπιοῦ. (τεκμαίρομαι δέ,	ὅτι	αὐτοῦ οἱ ὑεῖς ἐν Τροίᾳ
[403]	οὖν. Μέθης μὲν δὴ εἴπομεν	ὅτι	ἀφεκτέον αὐτοῖς· παντὶ γάρ που
[412]	τοὺς ἀρχομένους, δῆλον; Δῆλον. Καὶ	ὅτι	γε τοὺς ἀρίστους αὐτῶν; Καὶ
[408]	ἐκμυζήσαντες ἐπ’ ἤπια φάρμακ’ ἔπασσον,	ὅτι	δ’ ἐχρῆν μετὰ τοῦτο ἢ
[416]	ὃ μέντοι ἄρτι ἐλέγομεν, ἄξιον,	ὅτι	δεῖ (αὐτοὺς τῆς ὀρθῆς τυχεῖν
[390]	φιλοχρημάτους. (Οὐδαμῶς. Οὐδ’ ᾀστέον αὐτοῖς	ὅτι	δῶρα θεοὺς πείθει, δῶρ’ αἰδοίους
[394]	καὶ τοῦτο τοῖς ἔμπροσθεν ἕπεται,	ὅτι	εἷς ἕκαστος ἓν μὲν ἂν
[392]	λέγουσιν περὶ ἀνθρώπων τὰ μέγιστα,	ὅτι	εἰσὶν ἄδικοι μὲν εὐδαίμονες πολλοί,
[391]	οὔτε ἀληθῆ· ἐπεδείξαμεν γάρ που	ὅτι	ἐκ θεῶν κακὰ γίγνεσθαι ἀδύνατον.
[404]	μάθοι ἄν τις. οἶσθα γὰρ	ὅτι	ἐπὶ στρατιᾶς ἐν ταῖς τῶν
[402]	(ἀσπάζεσθαι. Μανθάνω, ἦν δ’ ἐγώ·	ὅτι	ἔστιν σοι ἢ γέγονεν παιδικὰ
[394]	καταλείπῃ. Καὶ τοῦτο, ἔφη, μανθάνω,	ὅτι	ἔστιν τὸ περὶ τὰς τραγῳδίας
[410]	νέοι, ἦν δ’ ἐγώ, δῆλον	ὅτι	εὐλαβήσονταί σοι δικαστικῆς εἰς χρείαν
[394]	τὸ πρὸ τούτου δὴ ἀναμνήσθητι,	ὅτι	ἔφαμεν ἃ μὲν λεκτέον ἤδη
[393]	φράσω. εἰ γὰρ Ομηρος εἰπὼν	ὅτι	ἦλθεν ὁ Χρύσης τῆς τε
[407]	χρῆσθαι. ~(Αρα, ἦν δ’ ἐγώ,	ὅτι	ἦν τι αὐτῷ ἔργον, ὃ
[416]	δὲ καὶ ἀργύριον εἰπεῖν αὐτοῖς	ὅτι	θεῖον παρὰ θεῶν ἀεὶ ἐν
[404]	πρὸς ὑγίειαν. ἢ οὐχ ὁρᾷς	ὅτι	καθεύδουσί τε τὸν βίον καί,
[407]	δύσκολος. Τὸ δὲ δὴ μέγιστον,	ὅτι	καὶ πρὸς μαθήσεις ἁστινασοῦν καὶ
[408]	λέγω, ἐχρῶντο; ἢ οὐ μέμνησαι	ὅτι	καὶ τῷ Μενέλεῳ ἐκ τοῦ
[392]	ἦ δ’ ὅς, οὐ μανθάνω	ὅτι	λέγεις. (Ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ’
[401]	ἕνεκα κυριωτάτη ἐν μουσικῇ τροφή,	ὅτι	μάλιστα καταδύεται εἰς τὸ ἐντὸς
[404]	ἀγρύπνους τε ἀνάγκη εἶναι καὶ	ὅτι	μάλιστα ὀξὺ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν
[393]	Χρύσης λέγει καὶ πειρᾶται (ἡμᾶς	ὅτι	μάλιστα ποιῆσαι μὴ Ομηρον δοκεῖν
[393]	οὐ τότε ὁμοιοῦν αὐτὸν φήσομεν	ὅτι	μάλιστα τὴν αὑτοῦ λέξιν ἑκάστῳ
[402]	Πῶς δ’ οὔ; Τῶν δὴ	ὅτι	μάλιστα τοιούτων ἀνθρώπων ὅ γε
[400]	Δί’ ἔφη, οὐκ ἔχω λέγειν.	ὅτι	μὲν γὰρ τρί’ ἄττα ἐστὶν
[412]	καὶ ἄρξονται; (Τί μήν; Οὐκοῦν	ὅτι	μὲν πρεσβυτέρους τοὺς ἄρχοντας δεῖ
[393]	τὸν θεόν; Εγωγε. Οἶσθ’ οὖν	ὅτι	μέχρι μὲν τούτων τῶν ἐπῶν
[410]	αἱρήσει, ὥστε μηδὲν ἰατρικῆς δεῖσθαι	ὅτι	μὴ ἀνάγκη; Εμοιγε δοκεῖ. Αὐτά
[395]	ἀκριβεῖς καὶ μηδὲν ἄλλο ἐπιτηδεύειν	ὅτι	μὴ εἰς τοῦτο φέρει, οὐδὲν
[396]	κακιόνων τύπους, ἀτιμάζων τῇ διανοίᾳ,	ὅτι	μὴ παιδιᾶς χάριν. Εἰκός, ἔφη.
[405]	ἰατρικῆς, ἦν δ’ ἐγώ, δεῖσθαι	ὅτι	μὴ τραυμάτων ἕνεκα ἤ τινων
[387]	ἢ οὔ. φαμὲν δὲ δὴ	ὅτι	ὁ ἐπιεικὴς ἀνὴρ τῷ ἐπιεικεῖ,
[410]	ἦν δ’ ἐγώ Εγωγε, ἔφη·	ὅτι	οἱ μὲν γυμναστικῇ ἀκράτῳ χρησάμενοι
[395]	Εγωγε· καὶ ἀληθῆ γε λέγεις,	ὅτι	οὐ δύνανται οἱ αὐτοί. Οὐδὲ
[406]	τὰ τούτοις ἑπόμενα, ταχὺ εἶπεν	ὅτι	οὐ σχολὴ κάμνειν οὐδὲ λυσιτελεῖ
[391]	δ’ ἐγώ, δι’ Ομηρον λέγειν	ὅτι	οὐδ’ ὅσιον ταῦτά γε κατὰ
[393]	ἀλλ’ ἔτι ὡς Ομηρος, οἶσθ’	ὅτι	οὐκ ἂν μίμησις ἦν ἀλλὰ
[393]	εἴη. ἵνα δὲ μὴ εἴπῃς	ὅτι	οὐκ αὖ μανθάνεις, ὅπως ἂν
[397]	ἁρμόττειν φαίης τῇ (ἡμετέρᾳ πολιτείᾳ,	ὅτι	οὐκ ἔστιν διπλοῦς ἀνὴρ παρ’
[398]	καὶ ἡδύν, εἴποιμεν δ’ ἂν	ὅτι	οὐκ ἔστιν τοιοῦτος ἀνὴρ ἐν
[406]	οὐ κατέδειξεν αὐτό, ἀλλ’ εἰδὼς	ὅτι	πᾶσι τοῖς εὐνομουμένοις ἔργον τι
[394]	περὶ μιμήσεως ὁ αὐτὸς λόγος,	ὅτι	πολλὰ ὁ αὐτὸς μιμεῖσθαι εὖ
[394]	Μάνθανε τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,	ὅτι	ταύτης αὖ ἐναντία γίγνεται, ὅταν
[406]	Οὔκ, εἴ γ’ ἐννοεῖς, εἶπον,	ὅτι	τῇ παιδαγωγικῇ τῶν νοσημάτων ταύτῃ
[394]	ἔμπροσθεν οὐχ οἷός τ’ ἦ,	ὅτι	τῆς ποιήσεώς τε καὶ (μυθο(
[389]	ὡς ἐν φαρμάκου εἴδει, δῆλον	ὅτι	τό γε τοιοῦτον ἰατροῖς δοτέον,
[398]	μὲν τόδε ἱκανῶς ἔχεις (λέγειν,	ὅτι	τὸ μέλος ἐκ τριῶν ἐστιν
[400]	οὐκ ἔγωγε. Ἀλλὰ τόδε γε,	ὅτι	τὸ τῆς εὐσχημοσύνης τε καὶ
[407]	ἐγώ· καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ,	ὅτι	τοιοῦτος ἦν, ~(οὐχ ὁρᾷς ὡς
[392]	ὑπέλαβες. (Οὐκοῦν περί γε ἀνθρώπων	ὅτι	τοιούτους δεῖ λόγους λέγεσθαι, τότε
[412]	σχεδὸν γάρ τι δῆλα δὴ	ὅτι	τούτοις ἑπόμενα δεῖ αὐτὰ εἶναι,
[404]	καὶ οἱ ἄλλοι ἀσκηταὶ ἴσασιν,	ὅτι	τῷ μέλλοντι σώματι εὖ ἕξειν
[413]	μεταπεισθέντας λέγω καὶ τοὺς ἐπιλανθανομένους,	ὅτι	τῶν μὲν χρόνος, τῶν δὲ
[394]	τοίνυν αὐτὸ ἦν ὃ ἔλεγον,	ὅτι	χρείη διομολογήσασθαι πότερον ἐάσομεν τοὺς
[399]	φίλε, ἐπὶ πολεμικῶν ἀνδρῶν ἔσθ’	ὅτι	χρήσῃ; Οὐδαμῶς, ἔφη· ἀλλὰ κινδυνεύει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/02/2006