Pages |
[393] |
γέ
τινα
λέγῃ
ῥῆσιν
ὥς
|
τις |
ἄλλος
ὤν,
ἆρ’
οὐ
τότε |
[404] |
οὖν
ἡ
βελτίστη
γυμναστικὴ
ἀδελφή
|
τις |
ἂν
εἴη
τῆς
ἁπλῆς
μουσικῆς |
[388] |
λεγομένων,
σχολῇ
ἂν
ἑαυτόν
γέ
|
τις |
ἄνθρωπον
ὄντα
ἀνάξιον
ἡγήσαιτο
τούτων |
[397] |
τὰς
μεταβολὰς
ἔχει,
καὶ
ἐάν
|
τις |
ἀποδιδῷ
πρέπουσαν
ἁρμονίαν
καὶ
ῥυθμὸν |
[387] |
θεσπεσίοιο
τρίζουσαι
ποτέονται,
ἐπεί
κέ
|
τις |
ἀποπέσῃσιν
ὁρμαθοῦ
ἐκ
πέτρης,
ἀνά |
[387] |
φέρειν
δὲ
ὡς
πρᾳότατα,
ὅταν
|
τις |
αὐτὸν
τοιαύτη
συμφορὰ
καταλάβῃ.
Πολύ |
[406] |
τομῇ
χρησάμενος
ἀπηλλάχθαι·
ἐὰν
δέ
|
τις |
αὐτῷ
μακρὰν
δίαιταν
προστάττῃ,
πιλίδιά |
[412] |
εἶεν.
χορείας
γὰρ
τί
ἄν
|
τις |
διεξίοι
τῶν
τοιούτων
καὶ
θήρας |
[399] |
ἀγροὺς
τοῖς
νομεῦσι
σύριγξ
ἄν
|
τις |
εἴη.
Ως
γοῦν,
ἔφη,
ὁ |
[390] |
ἆρα
καλῶς,
καὶ
ὅσα
ἄλλα
|
τις |
ἐν
λόγῳ
ἢ
ἐν
ποιήσει |
[414] |
τε
καὶ
ἀμύνειν
αὐτούς,
ἐάν
|
τις |
ἐπ’
αὐτὴν
ἴῃ,
καὶ
ὑπὲρ |
[386] |
καὶ
ὢ
πόποι,
ἦ
ῥά
|
τις |
ἔστι
καὶ
εἰν
Ἀΐδαο
δόμοισιν |
[388] |
δεῖ
εἶναι.
σχεδὸν
γὰρ
ὅταν
|
τις |
ἐφιῇ
ἰσχυρῷ
γέλωτι,
ἰσχυρὰν
καὶ |
[413] |
βιασθέντας
λέγω
οὓς
ἂν
ὀδύνη
|
τις |
ἢ
ἀλγηδὼν
μεταδοξάσαι
ποιήσῃ.
Καὶ |
[388] |
ἐσήμαινεν·
ᾧ
πειστέον,
ἕως
ἄν
|
τις |
ἡμᾶς
ἄλλῳ
καλλίονι
πείσῃ.
Οὐ |
[414] |
δὲ
μὴ
τοιοῦτον
ἀποκριτέον.
τοιαύτη
|
τις, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
δοκεῖ
μοι, |
[415] |
πολέμιος
ὥσπερ
λύκος
ἐπὶ
ποίμνην
|
τις |
ἴοι·
στρατοπεδευσάμενοι
δέ,
θύσαντες
οἷς |
[404] |
δ’
ἐγώ,
ὑπνώδης
αὕτη
γέ
|
τις |
καὶ
σφαλερὰ
πρὸς
ὑγίειαν.
ἢ |
[402] |
σωφροσύνῃ
καὶ
ἡδονῇ
ὑπερβαλλούσῃ
ἔστι
|
τις |
κοινωνία;
Καὶ
πῶς;
ἔφη,
ἥ |
[412] |
ταῦτα.
Κήδοιτο
δέ
γ’
ἄν
|
τις |
μάλιστα
τούτου
ὃ
τυγχάνοι
φιλῶν. |
[415] |
(ἔνδον
μάλιστ’
ἂν
κατέχοιεν,
εἴ
|
τις |
μὴ
ἐθέλοι
τοῖς
νόμοις
πείθεσθαι, |
[405] |
αἴσχιον
εἶναι
τοῦτο,
ὅταν
δή
|
τις |
μὴ
μόνον
τὸ
πολὺ
τοῦ |
[411] |
Καὶ
μάλα.
Οὐκοῦν
ὅταν
μέν
|
τις |
μουσικῇ
παρέχῃ
καταυλεῖν
καὶ
καταχεῖν |
[416] |
τῇ
παιδείᾳ
ταύτῃ
φαίη
ἄν
|
τις |
νοῦν
ἔχων
δεῖν
καὶ
τὰς |
[393] |
διάνοιαν
ἄλλοσε
τρέπειν
ὡς
ἄλλος
|
τις |
ὁ
λέγων
ἢ
αὐτός·
τὰ |
[404] |
τά
γε
τοιαῦτα
μάθοι
ἄν
|
τις. |
οἶσθα
γὰρ
ὅτι
ἐπὶ
στρατιᾶς |
[393] |
μιμεῖσθαί
ἐστιν
ἐκεῖνον
ᾧ
ἄν
|
τις |
ὁμοιοῖ;
Τί
μήν;
Εν
δὴ |
[401] |
εὐσχημοσύνην,
καὶ
ποιεῖ
εὐσχήμονα,
(ἐάν
|
τις |
ὀρθῶς
τραφῇ,
εἰ
δὲ
μή, |
[389] |
λόγου
κρατουμένους
ὑπὸ
(γέλωτος
ἄν
|
τις |
ποιῇ,
ἀποδεκτέον,
πολὺ
δὲ
ἧττον, |
[403] |
ἄλλα
οὕτως
ὁμιλεῖν
πρὸς
ὅν
|
τις |
σπουδάζοι,
ὅπως
μηδέποτε
δόξει
(μα( |
[394] |
ταύτης
αὖ
ἐναντία
γίγνεται,
ὅταν
|
τις |
τὰ
τοῦ
ποιητοῦ
τὰ
μεταξὺ |
[413] |
προθεμένοις
ἔργα
ἐν
οἷς
ἄν
|
τις |
τὸ
τοιοῦτον
μάλιστα
ἐπιλανθάνοιτο
καὶ |
[389] |
λέγοντι
ὅπως
ἢ
αὐτὸς
ἤ
|
τις |
τῶν
συνναυτῶν
πράξεως
ἔχει.
Ἀληθέστατα, |
[415] |
καὶ
ἂν
αὖ
ἐκ
τούτων
|
τις |
ὑπόχρυσος
ἢ
ὑπάργυρος
φυῇ,
τιμήσαντες |