| Pages |
|---|
| [408] |
τί
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
ἆρ’
|
οὐκ |
ἀγαθοὺς
δεῖ
ἐν
τῇ
πόλει |
| [406] |
τὸν
μὴ
εἰδότα
ὅτι
Ἀσκληπιὸς
|
οὐκ |
ἀγνοίᾳ
οὐδὲ
ἀπειρίᾳ
τούτου
τοῦ |
| [404] |
Σικελικὴν
ποικιλίαν
ὄψου,
ὡς
ἔοικας,
|
οὐκ |
αἰνεῖς,
εἴπερ
σοι
ταῦτα
δοκεῖ |
| [406] |
τε
καὶ
εὐδαιμόνων
δοκούντων
εἶναι
|
οὐκ |
αἰσθανόμεθα.
Πῶς;
ἔφη.
(Τέκτων
μέν, |
| [405] |
σχήματι
προσποιουμένους
(τε(
θράφθαι;
ἢ
|
οὐκ |
αἰσχρὸν
δοκεῖ
καὶ
ἀπαιδευσίας
μέγα |
| [405] |
τίθεσθαι
ἀναγκάζειν
τοὺς
κομψοὺς
Ἀσκληπιάδας,
|
οὐκ |
αἰσχρὸν
δοκεῖ;
Καὶ
μάλ’
ἔφη· |
| [396] |
αὐτὸς
ὢν
ἐκεῖνος
ἀπαγγέλλειν
καὶ
|
οὐκ |
αἰσχυνεῖσθαι
ἐπὶ
τῇ
τοιαύτῃ
μιμήσει, |
| [407] |
Φωκυλίδου
γάρ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
οὐκ |
ἀκούεις
πῶς
φησι
δεῖν,
ὅταν |
| [386] |
ὡς
ἔοικεν,
ἀκουστέον
τε
καὶ
|
οὐκ |
ἀκουστέον
εὐθὺς
ἐκ
παίδων
τοῖς |
| [399] |
λεῖπε.
Ἀλλ’
ἦ
δ’
ὅς,
|
οὐκ |
ἄλλας
αἰτεῖς
λείπειν
ἢ
ἃς |
| [397] |
Ἀλλ’
ἴσως,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
οὐκ |
ἂν
αὐτὸν
ἁρμόττειν
φαίης
τῇ |
| [402] |
ἄν·
εἰ
δὲ
ἀσύμφωνος
εἴη,
|
οὐκ |
ἂν
ἐρῴη.
Οὐκ
ἄν,
εἴ |
| [393] |
ἔτι
ὡς
Ομηρος,
οἶσθ’
ὅτι
|
οὐκ |
ἂν
μίμησις
ἦν
ἀλλὰ
ἁπλῆ |
| [416] |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Τοῦτο
μὲν
|
οὐκ |
ἄξιον
διισχυρίζεσθαι,
ὦ
φίλε
Γλαύκων· |
| [389] |
ἴδον
Ηφαιστον
διὰ
δώματα
ποιπνύοντα·
|
οὐκ |
ἀποδεκτέον
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον. |
| [393] |
ἵνα
δὲ
μὴ
εἴπῃς
ὅτι
|
οὐκ |
αὖ
μανθάνεις,
ὅπως
ἂν
τοῦτο |
| [412] |
ἂν
ἡμῖν
διαιρετέον
εἴη;
ἆρ’
|
οὐκ |
αὐτῶν
τούτων
οἵτινες
ἄρξουσί
τε |
| [401] |
ὁ
μὴ
οἷός
τε
ὢν
|
οὐκ |
ἐατέος
παρ’
ἡμῖν
δημιουργεῖν,
ἵνα |
| [411] |
κωφὸν
καὶ
τυφλὸν
γίγνεται,
ἅτε
|
οὐκ |
ἐγειρόμενον
οὐδὲ
τρεφόμενον
οὐδὲ
διακαθαιρομένων |
| [409] |
φίλε,
ψυχῇ
ψυχῆς
ἄρχει,
ᾗ
|
οὐκ |
ἐγχωρεῖ
ἐκ
νέας
ἐν
πονηραῖς |
| [408] |
γενέσθαι
ἀλλὰ
ψυχῇ
σῶμα,
ᾗ
|
οὐκ |
ἐγχωρεῖ
κακὴν
γενομένην
τε
καὶ |
| [400] |
ἢ
σὺ
οἴει;
Μὰ
Δί’
|
οὐκ |
ἔγωγε.
Ἀλλὰ
τόδε
γε,
ὅτι |
| [386] |
Μὰ
Δία,
ἦ
δ’
ὅς,
|
οὐκ |
ἔγωγε.
Τί
δέ;
τἀν
Αιδου |
| [396] |
γίγνηται
κατά
τινα
ἑαυτοῦ
ἀνάξιον,
|
οὐκ |
ἐθελήσειν
σπουδῇ
ἀπεικάζειν
ἑαυτὸν
τῷ |
| [411] |
πράττῃ
μηδὲ
κοινωνῇ
Μούσης
(μηδαμῇ;
|
οὐκ |
εἴ
τι
καὶ
ἐνῆν
αὐτοῦ |
| [407] |
ἔργον,
ὃ
εἰ
μὴ
πράττοι,
|
οὐκ |
ἐλυσιτέλει
ζῆν;
Δῆλον,
ἔφη.
Ο |
| [406] |
ἃ
δὴ
δοκεῖ
φλεγματώδη
εἶναι,
|
οὐκ |
ἐμέμψαντο
τῇ
δούσῃ
πιεῖν,
οὐδὲ |
| [409] |
διαισθάνεσθαι
οἷον
πέφυκε
κακόν,
ἐπιστήμῃ,
|
οὐκ |
(ἐμπειρίᾳ
οἰκείᾳ
κεχρημένον.
Γενναιότατος
γοῦν, |
| [386] |
ψυχὴ
καὶ
εἴδωλον,
ἀτὰρ
φρένες
|
οὐκ |
ἔνι
πάμπαν
καὶ
τὸ
οἴῳ |
| [393] |
καὶ
τὰ
τοῦ
θεοῦ
στέμματα
|
οὐκ |
ἐπαρκέσοι·
πρὶν
δὲ
λυθῆναι
αὐτοῦ |
| [411] |
τὸ
θυμοειδὲς
καὶ
τὸ
φιλόσοφον,
|
οὐκ |
ἐπὶ
ψυχὴν
καὶ
σῶμα,
εἰ |
| [407] |
εἴσω
διὰ
παντὸς
νενοσηκότα
σώματα
|
οὐκ |
ἐπιχειρεῖν
διαίταις
κατὰ
σμικρὸν
ἀπαντλοῦντα |
| [397] |
φαίης
τῇ
(ἡμετέρᾳ
πολιτείᾳ,
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστιν
διπλοῦς
ἀνὴρ
παρ’
ἡμῖν |
| [398] |
ἡδύν,
εἴποιμεν
δ’
ἂν
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστιν
τοιοῦτος
ἀνὴρ
ἐν
τῇ |
| [393] |
δὲ
χαλεπαίνειν,
~τὸν
δέ,
ἐπειδὴ
|
(οὐκ |
ἐτύγχανεν,
κατεύχεσθαι
τῶν
Ἀχαιῶν
πρὸς |
| [409] |
εὐεξαπάτητοι
(ὑπὸ
τῶν
ἀδίκων,
ἅτε
|
οὐκ |
ἔχοντες
ἐν
ἑαυτοῖς
παραδείγματα
ὁμοιοπαθῆ |
| [406] |
νῦν
ἰατρικῇ
πρὸ
τοῦ
Ἀσκληπιάδαι
|
οὐκ |
ἐχρῶντο,
ὥς
φασι,
πρὶν
Ηρόδικον |
| [400] |
δὲ
ὁποίου
βίου
μιμήματα,
λέγειν
|
οὐκ |
ἔχω.
(Ἀλλὰ
ταῦτα
μέν,
ἦν |
| [400] |
φράσαι.
Ἀλλὰ
μὰ
Δί’
ἔφη,
|
οὐκ |
ἔχω
λέγειν.
ὅτι
μὲν
γὰρ |
| [409] |
καὶ
ἀγνοῶν
ὑγιὲς
ἦθος,
ἅτε
|
οὐκ |
ἔχων
παράδειγμα
τοῦ
τοιούτου.
πλεονάκις |
| [405] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὡς
οἶμαι,
|
οὐκ |
ἦν
ἐπ’
Ἀσκληπιοῦ.
(τεκμαίρομαι
δέ, |
| [408] |
φήσομεν,
αἰσχροκερδής·
εἰ
δ’
αἰσχροκερδής,
|
οὐκ |
ἦν
θεοῦ.
Ορθότατα,
ἦ
δ’ |
| [408] |
ἀλλ’
εἰ
μὲν
θεοῦ
ἦν,
|
οὐκ |
ἦν,
φήσομεν,
αἰσχροκερδής·
εἰ
δ’ |
| [395] |
μιμήσεως
τοῦ
εἶναι
(ἀπολαύσωσιν.
ἢ
|
οὐκ |
ᾔσθησαι
ὅτι
αἱ
μιμήσεις,
ἐὰν |
| [414] |
μὴ
φοβοῦ.
(Λέγω
δή
καίτοι
|
οὐκ |
οἶδα
ὁποίᾳ
τόλμῃ
ἢ
ποίοις |
| [400] |
καὶ
δάκτυλον
καὶ
ἡρῷόν
γε,
|
οὐκ |
οἶδα
ὅπως
διακοσμοῦντος
καὶ
ἴσον |
| [392] |
ᾄδειν
τε
καὶ
μυθολογεῖν.
ἢ
|
οὐκ |
οἴει;
Εὖ
μὲν
οὖν,
ἔφη, |
| [409] |
γεγονότα
τῆς
ἀδικίας
οἷόν
ἐστιν,
|
οὐκ |
οἰκείαν
ἐν
τῇ
αὑτοῦ
ψυχῇ |
