Pages |
[398] |
ἐστίν,
οὐδὲν
δήπου
διαφέρει
τοῦ
|
μὴ |
ᾀδομένου
λόγου
πρὸς
τὸ
ἐν |
[404] |
σίτων
καὶ
εἱλήσεων
καὶ
χειμώνων
|
μὴ |
ἀκροσφαλεῖς
εἶναι
πρὸς
ὑγίειαν.
Φαίνεταί |
[410] |
ὥστε
μηδὲν
ἰατρικῆς
δεῖσθαι
ὅτι
|
μὴ |
ἀνάγκη;
Εμοιγε
δοκεῖ.
Αὐτά
γε |
[411] |
σκληροῦ
ἐποίησεν·
ὅταν
δ’
ἐπέχων
|
μὴ |
ἀνιῇ
ἀλλὰ
κηλῇ,
τὸ
δὴ |
[390] |
τοῖς
Ἀχαιοῖς,
ἄνευ
δὲ
δώρων
|
μὴ |
ἀπαλλάττεσθαι
τῆς
μήνιος.
οὐδ’
αὐτὸν |
[413] |
καὶ
δυσεξαπάτητον
ἐγκριτέον,
τὸν
δὲ
|
μὴ |
ἀποκριτέον.
ἦ
γάρ;
Ναί.
Καὶ |
[411] |
μάλα,
μουσικῆς
δὲ
καὶ
φιλοσοφίας
|
μὴ |
ἅπτηται;
οὐ
πρῶτον
μὲν
εὖ |
[396] |
ἀπεικάζειν
ἑαυτὸν
τῷ
χείρονι,
εἰ
|
μὴ |
ἄρα
κατὰ
βραχύ,
ὅταν
τι |
[393] |
ἀπιέναι
καὶ
αὖθις
μὴ
ἐλθεῖν,
|
μὴ |
αὐτῷ
τό
τε
σκῆπτρον
καὶ |
[410] |
διὰ
βίου
ὁμιλήσωσιν,
μουσικῆς
δὲ
|
μὴ |
ἅψωνται;
ἢ
αὖ
ὅσοι
ἂν |
[399] |
αὖ
ἐν
εἰρηνικῇ
τε
καὶ
|
μὴ |
βιαίῳ
ἀλλ’
ἐν
ἑκουσίᾳ
πράξει |
[386] |
ἄλλῳ
ἀνδρὶ
παρ’
ἀκλήρῳ,
ᾧ
|
μὴ |
βίοτος
πολὺς
εἴη
ἢ
πᾶσιν |
[414] |
ἐντὸς
φιλίων,
ὅπως
οἱ
μὲν
|
μὴ |
βουλήσονται,
οἱ
δὲ
μὴ
δυνήσονται |
[412] |
συμβαίνειν
καὶ
ἑαυτῷ
εὖ
πράττειν,
|
μὴ |
δέ,
τοὐναντίον.
Οὕτως,
ἔφη.
Εκλεκτέον |
[414] |
καὶ
φυλάκων,
ὡς
ἐν
τύπῳ,
|
μὴ |
δι’
ἀκριβείας,
εἰρῆσθαι.
Καὶ
ἐμοί, |
[407] |
ἕτερα
τοιαῦτα
φυτεύειν,
ἀλλὰ
τὸν
|
μὴ |
δυνάμενον
ἐν
τῇ
καθεστηκυίᾳ
(περιόδῳ |
[414] |
μὲν
μὴ
βουλήσονται,
οἱ
δὲ
|
μὴ |
δυνήσονται
κακουργεῖν,
τοὺς
δὲ
νέους, |
[415] |
μάλιστ’
ἂν
κατέχοιεν,
εἴ
τις
|
μὴ |
ἐθέλοι
τοῖς
νόμοις
πείθεσθαι,
τούς |
[411] |
ἐπὶ
ψυχὴν
καὶ
σῶμα,
εἰ
|
μὴ |
εἰ
πάρεργον,
ἀλλ’
ἐπ’
ἐκείνω, |
[403] |
μᾶλλον
ἐγχωρεῖ
ἢ
φύλακι
μεθυσθέντι
|
μὴ |
εἰδέναι
ὅπου
γῆς
ἐστιν.
Γελοῖον |
[406] |
εἰκός,
ἦν
δ’
ἐγώ,
τὸν
|
μὴ |
εἰδότα
ὅτι
Ἀσκληπιὸς
οὐκ
ἀγνοίᾳ |
[391] |
αὐτὰ
ἔργα
φάναι
ἢ
τούτους
|
μὴ |
εἶναι
θεῶν
παῖδας,
ἀμφότερα
δὲ |
[393] |
διήγησις
γεγονυῖα
εἴη.
ἵνα
δὲ
|
μὴ |
εἴπῃς
ὅτι
οὐκ
αὖ
μανθάνεις, |
[395] |
καὶ
μηδὲν
ἄλλο
ἐπιτηδεύειν
ὅτι
|
μὴ |
εἰς
τοῦτο
φέρει,
οὐδὲν
δὴ |
[395] |
ἄλλο
μηδὲν
τῶν
αἰσχρῶν,
ἵνα
|
μὴ |
ἐκ
τῆς
μιμήσεως
τοῦ
εἶναι |
[387] |
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
φυλάκων
φοβούμεθα
|
μὴ |
ἐκ
τῆς
τοιαύτης
φρίκης
θερμότεροι |
[393] |
νῦν
τε
ἀπιέναι
καὶ
αὖθις
|
μὴ |
ἐλθεῖν,
μὴ
αὐτῷ
τό
τε |
[401] |
ἐατέος
παρ’
ἡμῖν
δημιουργεῖν,
ἵνα
|
μὴ |
ἐν
κακίας
εἰκόσι
τρεφόμενοι
ἡμῖν |
[416] |
εἶναι
παύσει
(αὐτούς,
κακουργεῖν
τε
|
μὴ |
ἐπαρεῖ
περὶ
τοὺς
ἄλλους
πολίτας. |
[393] |
οὗ·
ἀπιέναι
δ’
ἐκέλευεν
καὶ
|
μὴ |
ἐρεθίζειν,
~(ἵνα
σῶς
οἴκαδε
ἔλθοι. |
[392] |
ἕνεκα
παυστέον
τοὺς
τοιούτους
μύθους,
|
~μὴ |
ἡμῖν
πολλὴν
(εὐχέρειαν
ἐντίκτωσι
τοῖς |
[391] |
λαβόντα
νεκροῦ
(ἀπολύειν,
ἄλλως
δὲ
|
μὴ |
θέλειν.
Οὔκουν
δίκαιόν
γε,
ἔφη, |
[406] |
τὰ
ἑαυτοῦ
πράττων·
ἐὰν
δὲ
|
μὴ |
ἱκανὸν
ᾖ
τὸ
σῶμα
ὑπενεγκεῖν, |
[401] |
ὅτι
αὖ
τῶν
παραλειπομένων
καὶ
|
μὴ |
καλῶς
δημιουργηθέντων
ἢ
μὴ
καλῶς |
[401] |
καὶ
μὴ
καλῶς
δημιουργηθέντων
ἢ
|
μὴ |
καλῶς
φύντων
ὀξύτατ’
ἂν
αἰσθάνοιτο |
[388] |
οἱ
νέοι
σπουδῇ
ἀκούοιεν
καὶ
|
μὴ |
καταγελῷεν
ὡς
ἀναξίως
λεγομένων,
σχολῇ |
[402] |
ἱκανῶς
εἴχομεν,
ὅτε
τὰ
στοιχεῖα
|
μὴ |
λανθάνοι
ἡμᾶς
ὀλίγα
ὄντα
ἐν |
[391] |
εἶναι
θεῶν
παῖδας,
ἀμφότερα
δὲ
|
μὴ |
λέγειν,
μηδὲ
ἡμῖν
ἐπιχειρεῖν
πείθειν |
[400] |
ἕπεσθαι
καὶ
τὸ
μέλος,
ἀλλὰ
|
μὴ |
λόγον
ποδί
τε
καὶ
μέλει. |
[400] |
λόγῳ,
ὥσπερ
ἄρτι
ἐλέγετο,
ἀλλὰ
|
μὴ |
λόγος
τούτοις.
Ἀλλὰ
μήν,
ἦ |
[386] |
τοῖς
ἐπιχειροῦσιν
λέγειν,
καὶ
δεῖσθαι
|
μὴ |
λοιδορεῖν
ἁπλῶς
οὕτως
τὰ
ἐν |
[403] |
ὅσον
τοὺς
(τύπους
ὑφηγησαίμεθα,
ἵνα
|
μὴ |
μακρολογῶμεν,
ὀρθῶς
ἂν
ποιοῖμεν;
Πάνυ |
[407] |
τῷ
πλουσίῳ
(καὶ
ἀβίωτον
τῷ
|
μὴ |
μελετῶντι,
ἢ
νοσοτροφία
τεκτονικῇ
μὲν |
[405] |
εἶναι
τοῦτο,
ὅταν
δή
τις
|
μὴ |
μόνον
τὸ
πολὺ
τοῦ
βίου |
[405] |
δεῖσθαι
ἰατρῶν
καὶ
δικαστῶν
ἄκρων
|
μὴ |
μόνον
τοὺς
φαύλους
τε
καὶ |
[407] |
ἐν
τῇ
καθεστηκυίᾳ
(περιόδῳ
ζῆν
|
μὴ |
οἴεσθαι
δεῖν
θεραπεύειν,
ὡς
οὔτε |
[401] |
μηδενὶ
δημιουργουμένῳ
ἐμποιεῖν,
ἢ
ὁ
|
μὴ |
οἷός
τε
ὢν
οὐκ
ἐατέος |
[393] |
πειρᾶται
(ἡμᾶς
ὅτι
μάλιστα
ποιῆσαι
|
μὴ |
Ομηρον
δοκεῖν
εἶναι
τὸν
λέγοντα |
[398] |
γυναιξὶν
ἃς
δεῖ
ἐπιεικεῖς
εἶναι,
|
μὴ |
ὅτι
ἀνδράσι.
Πάνυ
γε.
Ἀλλὰ |
[396] |
τύπους,
ἀτιμάζων
τῇ
διανοίᾳ,
ὅτι
|
μὴ |
παιδιᾶς
χάριν.
Εἰκός,
ἔφη.
Οὐκοῦν |
[408] |
πάσας
(νόσους
κάμοιεν
καὶ
εἶεν
|
μὴ |
πάνυ
ὑγιεινοὶ
φύσει.
οὐ
γὰρ |
[401] |
ἤθους
ἐμποιεῖν
τοῖς
ποιήμασιν
ἢ
|
μὴ |
παρ’
ἡμῖν
ποιεῖν,
ἢ
καὶ |
[405] |
διεξόδους
διεξελθὼν
ἀποστραφῆναι
λυγιζόμενος,
ὥστε
|
μὴ |
παρασχεῖν
δίκην,
καὶ
ταῦτα
σμικρῶν |
[416] |
κεκτημένον
μηδεμίαν
μηδένα
ἰδίαν,
ἂν
|
μὴ |
πᾶσα
ἀνάγκη·
ἔπειτα
οἴκησιν
καὶ |
[386] |
γονέας
τήν
τε
ἀλλήλων
φιλίαν
|
μὴ |
περὶ
σμικροῦ
ποιησομένοις.
Καὶ
οἶμαί |
[388] |
δεησόμεθα
καὶ
τῶν
ἄλλων
ποιητῶν
|
μὴ |
ποιεῖν
Ἀχιλλέα
θεᾶς
παῖδα
ἄλλοτ’ |
[399] |
ἡμῖν
εἴη
τὸ
περὶ
ῥυθμούς,
|
μὴ |
ποικίλους
αὐτοὺς
διώκειν
μηδὲ
παντοδαπὰς |
[407] |
τι
αὐτῷ
ἔργον,
ὃ
εἰ
|
μὴ |
πράττοι,
οὐκ
ἐλυσιτέλει
ζῆν;
Δῆλον, |
[389] |
νεώς
τε
καὶ
τῶν
ναυτῶν
|
μὴ |
τὰ
ὄντα
λέγοντι
ὅπως
ἢ |
[407] |
τὴν
εἰωθυῖαν
προστάττειν
δίαιταν,
ἵνα
|
μὴ |
τὰ
πολιτικὰ
βλάπτοι,
τὰ
δ’ |
[389] |
τῶν
τοῦ
αὑτοῦ
σώματος
παθημάτων
|
μὴ |
τἀληθῆ
λέγειν,
ἢ
πρὸς
κυβερνήτην |
[414] |
μέγιστα
γέρα
λαγχάνοντα·
τὸν
δὲ
|
μὴ |
τοιοῦτον
ἀποκριτέον.
τοιαύτη
τις,
ἦν |
[416] |
οὔ;
(Οὐκοῦν
φυλακτέον
παντὶ
τρόπῳ
|
μὴ |
τοιοῦτον
ἡμῖν
οἱ
ἐπίκουροι
ποιήσωσι |
[397] |
~(Οὐκοῦν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὁ
|
μὴ |
τοιοῦτος
αὖ,
ὅσῳ
ἂν
φαυλότερος |
[392] |
τῷ
ἔχοντι,
ἐάντε
δοκῇ
ἐάντε
|
μὴ |
τοιοῦτος
εἶναι;
Ἀληθέστατα,
ἔφη.
Τὰ |
[391] |
ἀλλὰ
προσαναγκάζωμεν
τοὺς
ποιητὰς
ἢ
|
μὴ |
τούτων
αὐτὰ
ἔργα
φάναι
ἢ |
[405] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
δεῖσθαι
ὅτι
|
μὴ |
τραυμάτων
ἕνεκα
ἤ
τινων
ἐπετείων |
[399] |
τούτων
πράξαντα
κατὰ
νοῦν,
καὶ
|
μὴ |
ὑπερηφάνως
ἔχοντα,
ἀλλὰ
σωφρόνως
τε |
[414] |
ἐπειδὰν
εἴπω.
Λέγ’
ἔφη,
καὶ
|
μὴ |
φοβοῦ.
(Λέγω
δή
καίτοι
οὐκ |
[387] |
τε
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ποιητὰς
|
μὴ |
χαλεπαίνειν
ἂν
διαγράφωμεν,
οὐχ
ὡς |
[393] |
δὲ
τῶν
βασιλέων,
μετὰ
τοῦτο
|
μὴ |
ὡς
Χρύσης
γενόμενος
ἔλεγεν
ἀλλ’ |