Alphabétiquement     [«   »]
ἐμφρόνως 1
ἐμῷ 1
Εν 1
ἐν 109
ἔν 4
ἕν 1
ἓν 4
Fréquences     [«    »]
83 ἂν
104 μὲν
82 ὡς
109 ἐν
109 ἔφη
129 δὲ
131
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

ἐν


Pages
[386]   μὴ λοιδορεῖν ἁπλῶς οὕτως τὰ  ἐν   Αιδου ἀλλὰ μᾶλλον ἐπαινεῖν, ὡς
[392]   τε καὶ ἡρώων καὶ τῶν  ἐν   Αιδου. Πάνυ μὲν οὖν. Οὐκοῦν
[391]   πάγον Διὸς πατρῴου βωμός ἐστ’  ἐν   αἰθέρι, καὶ οὔ πώ σφιν
[409]   ψυχῇ ἐνοῦσαν ᾐσθημένον, ἀλλ’ ἀλλοτρίαν  ἐν   ἀλλοτρίαις μεμελετηκότα ἐν πολλῷ χρόνῳ
[401]   ζῴων μήτε ἐν οἰκοδομήμασι μήτε  ἐν   ἄλλῳ μηδενὶ δημιουργουμένῳ ἐμποιεῖν,
[411]   θηρίον πρὸς πάντα διαπράττεται, καὶ  ἐν   ἀμαθίᾳ καὶ σκαιότητι μετὰ ἀρρυθμίας
[414]   τε παισὶ καὶ νεανίσκοις ~καὶ  ἐν   ἀνδράσι βασανι (ζόμενον καὶ ἀκήρατον
[412]   δή μοι τηρητέον αὐτοὺς εἶναι  ἐν   ἁπάσαις ταῖς ἡλικίαις, εἰ φυλακικοί
[402]   μὴ λανθάνοι ἡμᾶς ὀλίγα ὄντα  ἐν   ἅπασιν οἷς ἔστιν περιφερόμενα, καὶ
[393]   δὲ λυθῆναι αὐτοῦ τὴν θυγατέρα,  ἐν   Αργει ἔφη γηράσειν μετὰ οὗ·
[406]   οἶμαι οἷός τ’ ἦν ἑαυτόν,  ἐν   ἀσχολίᾳ τε πάντων ἰατρευόμενος διὰ
[407]   (νόσημα δέ τι ἀποκεκριμένον ἴσχοντας  ἐν   αὑτοῖς, τούτοις μὲν καὶ ταύτῃ
[391]   ἦν ταραχῆς πλέως, ὥστ’ ἔχειν  ἐν   αὑτῷ νοσήματε δύο ἐναντίω ἀλλήλοιν,
[409]   δεινὸς φαίνεται ἐξευλαβούμενος, πρὸς τὰ  ἐν   αὑτῷ παραδείγματα ἀποσκοπῶν· ὅταν δὲ
[386]   ποτ’ ἂν γενέσθαι ἀνδρεῖον ἔχοντα  ἐν   αὑτῷ τοῦτο τὸ δεῖμα; Μὰ
[414]   μηχανὴ γένοιτο τῶν ψευδῶν τῶν  ἐν   δέοντι γιγνομένων, ὧν δὴ νῦν
[408]   τραυμάτων ὑγιεινούς τε καὶ (κοσμίους  ἐν   διαίτῃ, κἂν εἰ τύχοιεν ἐν
[394]   δ’ ἂν αὐτὴν μάλιστά που  ἐν   διθυράμβοις δ’ αὖ δι’
[405]   μόνον τὸ πολὺ τοῦ βίου  ἐν   δικαστηρίοις φεύγων τε καὶ διώκων
[409]   τῶν ἀδίκων, ἅτε οὐκ ἔχοντες  ἐν   ἑαυτοῖς παραδείγματα ὁμοιοπαθῆ τοῖς πονηροῖς.
[401]   καὶ ἀνελεύθερον καὶ ἄσχημον μήτε  ἐν   εἰκόσι ζῴων μήτε ἐν οἰκοδομήμασι
[399]   τὴν τύχην· καὶ ἄλλην αὖ  ἐν   εἰρηνικῇ τε καὶ μὴ βιαίῳ
[398]   μιμοῖτο καὶ τὰ λεγόμενα λέγοι  ἐν   ἐκείνοις τοῖς τύποις οἷς κατ’
[399]   τε καὶ μὴ βιαίῳ ἀλλ’  ἐν   ἑκουσίᾳ πράξει ὄντος, τινά
[405]   καὶ χειροτέχνας, ἀλλὰ καὶ τοὺς  ἐν   ἐλευθέρῳ σχήματι προσποιουμένους (τε( θράφθαι;
[404]   ἑστιᾷ, καὶ ταῦτα ἐπὶ (θαλάττῃ  ἐν   Ελλησπόντῳ ὄντας, οὔτε ἑφθοῖς κρέασιν
[396]   τοιοῦτοι καὶ ἐν λόγοις καὶ  ἐν   ἔργοις ἁμαρτάνουσιν εἰς αὑτούς τε
[396]   ἀφομοιοῦν αὑτοὺς ἐν λόγοις οὐδὲ  ἐν   ἔργοις· γνωστέον μὲν γὰρ καὶ
[414]   μητρὸς καὶ τροφοῦ τῆς χώρας  ἐν   εἰσι βουλεύεσθαί τε καὶ
[394]   ἐν ναῶν οἰκοδομήσεσιν  ἐν   ἱερῶν θυσίαις κεχαρισμένον δωρήσαιτο· ὧν
[393]   ἐν Ιλίῳ καὶ περὶ τῶν  ἐν   Ιθάκῃ καὶ ὅλῃ Οδυσσείᾳ παθημάτων.
[393]   πεποίηται διήγησιν περί τε τῶν  ἐν   Ιλίῳ καὶ περὶ τῶν ἐν
[401]   τρεφόμενοι ἡμῖν οἱ (φύλακες ὥσπερ  ἐν   κακῇ βοτάνῃ, πολλὰ ἑκάστης ἡμέρας
[401]   παρ’ ἡμῖν δημιουργεῖν, ἵνα μὴ  ἐν   κακίας εἰκόσι τρεφόμενοι ἡμῖν οἱ
[402]   που ἐν ὕδασιν  ἐν   κατόπτροις ἐμφαίνοιντο, οὐ πρότερον γνωσόμεθα,
[396]   ἄλλα ὅσα οἱ τοιοῦτοι καὶ  ἐν   λόγοις καὶ ἐν ἔργοις ἁμαρτάνουσιν
[396]   οὐδὲ μαινομένοις ἐθιστέον ἀφομοιοῦν αὑτοὺς  ἐν   λόγοις οὐδὲ ἐν ἔργοις· γνωστέον
[398]   θρήνων γε καὶ ὀδυρμῶν ἔφαμεν  ἐν   λόγοις οὐδὲν προσδεῖσθαι. Οὐ γὰρ
[390]   καλῶς, καὶ ὅσα ἄλλα τις  ἐν   λόγῳ ἐν ποιήσει εἴρηκε
[402]   καὶ μήτε ἐν σμικροῖς μήτε  ἐν   μεγάλοις ἀτιμάζωμεν, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς
[402]   καὶ οὔτ’ ἐν σμικρῷ οὔτ’  ἐν   (μεγάλῳ ἠτιμάζομεν αὐτά, ὡς οὐ
[397]   λέγειν τῷ ὀρθῶς λέγοντι καὶ  ἐν   μιᾷ ἁρμονίᾳ σμικραὶ γὰρ αἱ
[397]   οὖν ἁρμόττει. Οὐκοῦν διὰ ταῦτα  ἐν   μόνῃ τῇ τοιαύτῃ πόλει τόν
[402]   δοκεῖ, ἔφη, τῶν τοιούτων ἕνεκα  ἐν   μουσικῇ εἶναι τροφή. Ωσπερ
[401]   Γλαύκων, τούτων ἕνεκα κυριωτάτη  ἐν   μουσικῇ τροφή, ὅτι μάλιστα καταδύεται
[394]   ἀπαιτῶν, εἴ τι πώποτε  ἐν   ναῶν οἰκοδομήσεσιν ἐν ἱερῶν
[401]   μήτε ἐν εἰκόσι ζῴων μήτε  ἐν   οἰκοδομήμασι μήτε ἐν ἄλλῳ μηδενὶ
[413]   εὐθὺς ἐκ παίδων προθεμένοις ἔργα  ἐν   οἷς ἄν τις τὸ τοιοῦτον
[402]   πανταχοῦ περιφερόμενα γνωρίζωμεν καὶ ἐνόντα  ἐν   οἷς ἔνεστιν αἰσθανώμεθα καὶ αὐτὰ
[392]   ἐπίστασαι τῆς Ιλιάδος τὰ πρῶτα,  ἐν   οἷς ποιητής φησι τὸν
[413]   ἀλγηδόνας καὶ ἀγῶνας αὐτοῖς θετέον,  ἐν   οἷς ταὐτὰ ταῦτα τηρητέον. Ορθῶς,
[399]   πολεμικῇ πράξει ὄντος ἀνδρείου καὶ  ἐν   πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ πρεπόντως ἂν
[401]   καὶ τῶν ἄλλων φυτῶν·  ἐν   πᾶσι γὰρ τούτοις ἔνεστιν εὐσχημοσύνη
[404]   τῇ ἐν τῷ παναρμονίῳ καὶ  ἐν   πᾶσι (ῥυθμοῖς πεποιημένῃ ἀπεικάζοντες ὀρθῶς
[399]   εἴς τινα ἄλλην συμφορὰν πεσόντος,  ἐν   πᾶσι τούτοις παρατεταγμένως καὶ καρτερούντως
[413]   εὔρυθμόν τε καὶ εὐάρμοστον ἑαυτὸν  ἐν   πᾶσι τούτοις παρέχων, οἷος δὴ
[399]   ἀλλὰ σωφρόνως τε καὶ μετρίως  ἐν   πᾶσι τούτοις (πράττοντά τε καὶ
[413]   πυρί εἰ δυσγοήτευτος καὶ εὐσχήμων  ἐν   πᾶσι φαίνεται, φύλαξ αὑτοῦ ὢν
[390]   ἄλλα τις ἐν λόγῳ  ἐν   ποιήσει εἴρηκε νεανιεύματα ἰδιωτῶν εἰς
[405]   ~(Ἀκολασίας δὲ καὶ νόσων πληθυουσῶν  ἐν   πόλει ἆρ’ οὐ δικαστήριά τε
[405]   κακῆς τε καὶ αἰσχρᾶς παιδείας  ἐν   πόλει ἆρα μή τι μεῖζον
[407]   πρὸς στρατείας καὶ πρὸς ἑδραίους  ἐν   πόλει ἀρχὰς δύσκολος. Τὸ δὲ
[396]   διηγήσεως, σμικρὸν δέ τι μέρος  ἐν   πολλῷ λόγῳ τῆς μιμήσεως;
[409]   ἀλλ’ ἀλλοτρίαν ἐν ἀλλοτρίαις μεμελετηκότα  ἐν   πολλῷ χρόνῳ διαισθάνεσθαι οἷον πέφυκε
[409]   οὐκ ἐγχωρεῖ ἐκ νέας  ἐν   πονηραῖς ψυχαῖς τεθράφθαι τε καὶ
[413]   βασανίζοντας πολὺ μᾶλλον χρυσὸν  ἐν   πυρί εἰ δυσγοήτευτος καὶ εὐσχήμων
[397]   αἱ μεταβολαί καὶ δὴ καὶ  ἐν   (ῥυθμῷ ὡσαύτως παραπλησίῳ τινί; Κομιδῇ
[402]   καὶ εἰκόνας αὐτῶν, καὶ μήτε  ἐν   σμικροῖς μήτε ἐν μεγάλοις ἀτιμάζωμεν,
[402]   οἷς ἔστιν περιφερόμενα, καὶ οὔτ’  ἐν   σμικρῷ οὔτ’ ἐν (μεγάλῳ ἠτιμάζομεν
[395]   μεγαλαυχουμένην, οἰομένην (εὐδαίμονα εἶναι,  ἐν   συμφοραῖς τε καὶ πένθεσιν καὶ
[404]   ψυχαῖς σωφροσύνην, κατὰ δὲ γυμναστικὴν  ἐν   σώμασιν ὑγίειαν; Ἀληθέστατα, ἔφη. ~(Ἀκολασίας
[386]   τινὰ θανάτου ἀδεῆ ἔσεσθαι καὶ  ἐν   ταῖς μάχαις αἱρήσεσθαι πρὸ ἥττης
[404]   καὶ ἀκούειν καὶ πολλὰς μεταβολὰς  ἐν   ταῖς στρατείαις μεταβάλλοντας ὑδάτων τε
[404]   οἶσθα γὰρ ὅτι ἐπὶ στρατιᾶς  ἐν   ταῖς τῶν ἡρώων ἑστιάσεσιν οὔτε
[415]   τοὺς ἐκγόνους, ὅτι αὐτοῖς τούτων  ἐν   ταῖς ψυχαῖς παραμέμεικται, καὶ ἐάν
[399]   γε οὐδὲ παναρμονίου ἡμῖν δεήσει  ἐν   ταῖς ᾠδαῖς τε καὶ μέλεσιν.
[409]   ἀδικίας οἷόν ἐστιν, οὐκ οἰκείαν  ἐν   τῇ αὑτοῦ ψυχῇ ἐνοῦσαν ᾐσθημένον,
[401]   τι συνιστάντες λανθάνωσιν κακὸν μέγα  ἐν   τῇ αὑτῶν ψυχῇ, ἀλλ’ ἐκείνους
[415]   μὲν ὑμῶν ἱκανοὶ ἄρχειν, χρυσὸν  ἐν   τῇ γενέσει συνέμειξεν αὐτοῖς, διὸ
[396]   ἐγώ, μέτριος ἀνήρ, ἐπειδὰν ἀφίκηται  ἐν   τῇ διηγήσει ἐπὶ λέξιν τινὰ
[407]   φυτεύειν, ἀλλὰ τὸν μὴ δυνάμενον  ἐν   τῇ καθεστηκυίᾳ (περιόδῳ ζῆν μὴ
[403]   Οὕτω δή, ὡς ἔοικε, νομοθετήσεις  ἐν   τῇ οἰκιζομένῃ πόλει φιλεῖν μὲν
[415]   μὲν γὰρ δὴ πάντες οἱ  ἐν   τῇ πόλει ἀδελφοί, ὡς φήσομεν
[412]   ἔφη, Σώκρατες. Οὐκοῦν καὶ  ἐν   τῇ πόλει ἡμῖν, Γλαύκων,
[408]   Σώκρατες; ἆρ’ οὐκ ἀγαθοὺς δεῖ  ἐν   τῇ πόλει κεκτῆσθαι ἰατρούς; εἶεν
[417]   ἀκήρατον· ἀλλὰ μόνοις αὐτοῖς τῶν  ἐν   τῇ πόλει μεταχειρίζεσθαι καὶ ἅπτεσθαι
[398]   ὅτι οὐκ ἔστιν τοιοῦτος ἀνὴρ  ἐν   τῇ πόλει παρ’ ἡμῖν οὔτε
[406]   τοῖς εὐνομουμένοις ἔργον τι ἑκάστῳ  ἐν   τῇ πόλει προστέτακται, ἀναγκαῖον
[389]   ἄρ’ ἄλλον τινὰ λαμβάνῃ ψευδόμενον  ἐν   τῇ πόλει τῶν οἳ δημιοεργοὶ
[411]   τι καὶ ἐνῆν αὐτοῦ φιλομαθὲς  ἐν   τῇ ψυχῇ, ἅτε οὔτε μαθήματος
[416]   ὅτι θεῖον παρὰ θεῶν ἀεὶ  ἐν   τῇ ψυχῇ ἔχουσι καὶ οὐδὲν
[398]   μὴ ᾀδομένου λόγου πρὸς τὸ  ἐν   τοῖς αὐτοῖς δεῖν τύποις λέγεσθαι
[391]   ἀνθρώπων οὐδὲν βελτίους· ὅπερ γὰρ  ἐν   τοῖς πρόσθεν (ἐλέ( γομεν, οὔθ’
[400]   ὧν αἱ βάσεις πλέκονται, ὥσπερ  ἐν   τοῖς φθόγγοις τέτταρα, ὅθεν αἱ
[392]   ἀπολαβὼν (μέρος τι πειράσομαί σοι  ἐν   τούτῳ δηλῶσαι βούλομαι. καί
[408]   ἦν, ~(οὐχ ὁρᾷς ὡς καὶ  ἐν   Τροίᾳ ἀγαθοὶ πρὸς τὸν πόλεμον
[405]   δέ, ὅτι αὐτοῦ οἱ ὑεῖς  ἐν   Τροίᾳ Εὐρυπύλῳ τετρωμένῳ ἐπ’ οἶνον
[414]   ἀρχόντων τε καὶ φυλάκων, ὡς  ἐν   τύπῳ, μὴ δι’ ἀκριβείας, εἰρῆσθαι.
[402]   ψυχῇ καλὰ ἤθη ἐνόντα καὶ  ἐν   τῷ εἴδει ὁμολογοῦντα ἐκείνοις καὶ
[404]   μελοποιίᾳ τε καὶ ᾠδῇ τῇ  ἐν   τῷ παναρμονίῳ καὶ ἐν πᾶσι
[408]   ἐν διαίτῃ, κἂν εἰ τύχοιεν  ἐν   τῷ παραχρῆμα κυκεῶνα πιόντες, νοσώδη
[398]   εἶναι· οὔκουν ἱκανῶς γε ἔχω  ἐν   τῷ παρόντι συμβαλέσθαι ποῖα ἄττα
[392]   φίλε, ἡμῖν τοῦτό γε  ἐν   τῷ παρόντι τάξαι. Πῶς; Οτι
[401]   καὶ εὐσχήμονος φύσιν, ἵνα ὥσπερ  ἐν   ὑγιεινῷ τόπῳ οἰκοῦντες οἱ νέοι
[402]   εἰκόνας γραμμάτων, εἴ που  ἐν   ὕδασιν ἐν κατόπτροις ἐμφαίνοιντο,
[389]   ψεῦδος, ἀνθρώποις δὲ χρήσιμον ὡς  ἐν   φαρμάκου εἴδει, δῆλον ὅτι τό
[404]   δὲ ἁπλότης κατὰ μὲν μουσικὴν  ἐν   ψυχαῖς σωφροσύνην, κατὰ δὲ γυμναστικὴν
[396]   εἶδος λέξεώς τε καὶ διηγήσεως  ἐν   ἂν διηγοῖτο τῷ
[396]   οὗ ἂν ἔχοιτο ἀεὶ καὶ  ἐν   διηγοῖτο ἐναντίως ἐκείνῳ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/02/2006