HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἐμφρόνως 1
ἐμῷ 1
Εν 1
ἐν 109
ἔν 4
ἕν 1
ἓν 4

Fréquences [« »]
83 ἂν
104 μὲν
82 ὡς
109 ἐν
109 ἔφη
129 δὲ
131 ἢ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

ἐν

Pages

[386]   μὴ λοιδορεῖν ἁπλῶς οὕτως τὰ ἐν Αιδου ἀλλὰ μᾶλλον ἐπαινεῖν, ὡς

[392]   τε καὶ ἡρώων καὶ τῶν ἐν Αιδου. Πάνυ μὲν οὖν. Οὐκοῦν

[391]   πάγον Διὸς πατρῴου βωμός ἐστ’ ἐν αἰθέρι, καὶ οὔ πώ σφιν

[409]   ψυχῇ ἐνοῦσαν ᾐσθημένον, ἀλλ’ ἀλλοτρίαν ἐν ἀλλοτρίαις μεμελετηκότα ἐν πολλῷ χρόνῳ

[401]   ζῴων μήτε ἐν οἰκοδομήμασι μήτε ἐν ἄλλῳ μηδενὶ δημιουργουμένῳ ἐμποιεῖν, ἢ

[411]   θηρίον πρὸς πάντα διαπράττεται, καὶ ἐν ἀμαθίᾳ καὶ σκαιότητι μετὰ ἀρρυθμίας

[414]   τε παισὶ καὶ νεανίσκοις ~καὶ ἐν ἀνδράσι βασανι (ζόμενον καὶ ἀκήρατον

[412]   δή μοι τηρητέον αὐτοὺς εἶναι ἐν ἁπάσαις ταῖς ἡλικίαις, εἰ φυλακικοί

[402]   μὴ λανθάνοι ἡμᾶς ὀλίγα ὄντα ἐν ἅπασιν οἷς ἔστιν περιφερόμενα, καὶ

[393]   δὲ λυθῆναι αὐτοῦ τὴν θυγατέρα, ἐν Αργει ἔφη γηράσειν μετὰ οὗ·

[406]   οἶμαι οἷός τ’ ἦν ἑαυτόν, ἐν ἀσχολίᾳ τε πάντων ἰατρευόμενος διὰ

[407]   (νόσημα δέ τι ἀποκεκριμένον ἴσχοντας ἐν αὑτοῖς, τούτοις μὲν καὶ ταύτῃ

[391]   ἦν ταραχῆς πλέως, ὥστ’ ἔχειν ἐν αὑτῷ νοσήματε δύο ἐναντίω ἀλλήλοιν,

[409]   δεινὸς φαίνεται ἐξευλαβούμενος, πρὸς τὰ ἐν αὑτῷ παραδείγματα ἀποσκοπῶν· ὅταν δὲ

[386]   ποτ’ ἂν γενέσθαι ἀνδρεῖον ἔχοντα ἐν αὑτῷ τοῦτο τὸ δεῖμα; Μὰ

[414]   μηχανὴ γένοιτο τῶν ψευδῶν τῶν ἐν δέοντι γιγνομένων, ὧν δὴ νῦν

[408]   τραυμάτων ὑγιεινούς τε καὶ (κοσμίους ἐν διαίτῃ, κἂν εἰ τύχοιεν ἐν

[394]   δ’ ἂν αὐτὴν μάλιστά που ἐν διθυράμβοις ἡ δ’ αὖ δι’

[405]   μόνον τὸ πολὺ τοῦ βίου ἐν δικαστηρίοις φεύγων τε καὶ διώκων

[409]   τῶν ἀδίκων, ἅτε οὐκ ἔχοντες ἐν ἑαυτοῖς παραδείγματα ὁμοιοπαθῆ τοῖς πονηροῖς.

[401]   καὶ ἀνελεύθερον καὶ ἄσχημον μήτε ἐν εἰκόσι ζῴων μήτε ἐν οἰκοδομήμασι

[399]   τὴν τύχην· καὶ ἄλλην αὖ ἐν εἰρηνικῇ τε καὶ μὴ βιαίῳ

[398]   μιμοῖτο καὶ τὰ λεγόμενα λέγοι ἐν ἐκείνοις τοῖς τύποις οἷς κατ’

[399]   τε καὶ μὴ βιαίῳ ἀλλ’ ἐν ἑκουσίᾳ πράξει ὄντος, ἢ τινά

[405]   καὶ χειροτέχνας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐν ἐλευθέρῳ σχήματι προσποιουμένους (τε( θράφθαι;

[404]   ἑστιᾷ, καὶ ταῦτα ἐπὶ (θαλάττῃ ἐν Ελλησπόντῳ ὄντας, οὔτε ἑφθοῖς κρέασιν

[396]   τοιοῦτοι καὶ ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις ἁμαρτάνουσιν εἰς αὑτούς τε

[396]   ἀφομοιοῦν αὑτοὺς ἐν λόγοις οὐδὲ ἐν ἔργοις· γνωστέον μὲν γὰρ καὶ

[414]   μητρὸς καὶ τροφοῦ τῆς χώρας ἐν ᾗ εἰσι βουλεύεσθαί τε καὶ

[394]   ἢ ἐν ναῶν οἰκοδομήσεσιν ἢ ἐν ἱερῶν θυσίαις κεχαρισμένον δωρήσαιτο· ὧν

[393]   ἐν Ιλίῳ καὶ περὶ τῶν ἐν Ιθάκῃ καὶ ὅλῃ Οδυσσείᾳ παθημάτων.

[393]   πεποίηται διήγησιν περί τε τῶν ἐν Ιλίῳ καὶ περὶ τῶν ἐν

[401]   τρεφόμενοι ἡμῖν οἱ (φύλακες ὥσπερ ἐν κακῇ βοτάνῃ, πολλὰ ἑκάστης ἡμέρας

[401]   παρ’ ἡμῖν δημιουργεῖν, ἵνα μὴ ἐν κακίας εἰκόσι τρεφόμενοι ἡμῖν οἱ

[402]   που ἢ ἐν ὕδασιν ἢ ἐν κατόπτροις ἐμφαίνοιντο, οὐ πρότερον γνωσόμεθα,

[396]   ἄλλα ὅσα οἱ τοιοῦτοι καὶ ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις ἁμαρτάνουσιν

[396]   οὐδὲ μαινομένοις ἐθιστέον ἀφομοιοῦν αὑτοὺς ἐν λόγοις οὐδὲ ἐν ἔργοις· γνωστέον

[398]   θρήνων γε καὶ ὀδυρμῶν ἔφαμεν ἐν λόγοις οὐδὲν προσδεῖσθαι. Οὐ γὰρ

[390]   καλῶς, καὶ ὅσα ἄλλα τις ἐν λόγῳ ἢ ἐν ποιήσει εἴρηκε

[402]   καὶ μήτε ἐν σμικροῖς μήτε ἐν μεγάλοις ἀτιμάζωμεν, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς

[402]   καὶ οὔτ’ ἐν σμικρῷ οὔτ’ ἐν (μεγάλῳ ἠτιμάζομεν αὐτά, ὡς οὐ

[397]   λέγειν τῷ ὀρθῶς λέγοντι καὶ ἐν μιᾷ ἁρμονίᾳ σμικραὶ γὰρ αἱ

[397]   οὖν ἁρμόττει. Οὐκοῦν διὰ ταῦτα ἐν μόνῃ τῇ τοιαύτῃ πόλει τόν

[402]   δοκεῖ, ἔφη, τῶν τοιούτων ἕνεκα ἐν μουσικῇ εἶναι ἡ τροφή. Ωσπερ

[401]   ὦ Γλαύκων, τούτων ἕνεκα κυριωτάτη ἐν μουσικῇ τροφή, ὅτι μάλιστα καταδύεται

[394]   ἀπαιτῶν, εἴ τι πώποτε ἢ ἐν ναῶν οἰκοδομήσεσιν ἢ ἐν ἱερῶν

[401]   μήτε ἐν εἰκόσι ζῴων μήτε ἐν οἰκοδομήμασι μήτε ἐν ἄλλῳ μηδενὶ

[413]   εὐθὺς ἐκ παίδων προθεμένοις ἔργα ἐν οἷς ἄν τις τὸ τοιοῦτον

[402]   πανταχοῦ περιφερόμενα γνωρίζωμεν καὶ ἐνόντα ἐν οἷς ἔνεστιν αἰσθανώμεθα καὶ αὐτὰ

[392]   ἐπίστασαι τῆς Ιλιάδος τὰ πρῶτα, ἐν οἷς ὁ ποιητής φησι τὸν

[413]   ἀλγηδόνας καὶ ἀγῶνας αὐτοῖς θετέον, ἐν οἷς ταὐτὰ ταῦτα τηρητέον. Ορθῶς,

[399]   πολεμικῇ πράξει ὄντος ἀνδρείου καὶ ἐν πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ πρεπόντως ἂν

[401]   καὶ ἡ τῶν ἄλλων φυτῶν· ἐν πᾶσι γὰρ τούτοις ἔνεστιν εὐσχημοσύνη

[404]   τῇ ἐν τῷ παναρμονίῳ καὶ ἐν πᾶσι (ῥυθμοῖς πεποιημένῃ ἀπεικάζοντες ὀρθῶς

[399]   εἴς τινα ἄλλην συμφορὰν πεσόντος, ἐν πᾶσι τούτοις παρατεταγμένως καὶ καρτερούντως

[413]   εὔρυθμόν τε καὶ εὐάρμοστον ἑαυτὸν ἐν πᾶσι τούτοις παρέχων, οἷος δὴ

[399]   ἀλλὰ σωφρόνως τε καὶ μετρίως ἐν πᾶσι τούτοις (πράττοντά τε καὶ

[413]   πυρί εἰ δυσγοήτευτος καὶ εὐσχήμων ἐν πᾶσι φαίνεται, φύλαξ αὑτοῦ ὢν

[390]   ἄλλα τις ἐν λόγῳ ἢ ἐν ποιήσει εἴρηκε νεανιεύματα ἰδιωτῶν εἰς

[405]   ~(Ἀκολασίας δὲ καὶ νόσων πληθυουσῶν ἐν πόλει ἆρ’ οὐ δικαστήριά τε

[405]   κακῆς τε καὶ αἰσχρᾶς παιδείας ἐν πόλει ἆρα μή τι μεῖζον

[407]   πρὸς στρατείας καὶ πρὸς ἑδραίους ἐν πόλει ἀρχὰς δύσκολος. Τὸ δὲ

[396]   διηγήσεως, σμικρὸν δέ τι μέρος ἐν πολλῷ λόγῳ τῆς μιμήσεως; ἢ

[409]   ἀλλ’ ἀλλοτρίαν ἐν ἀλλοτρίαις μεμελετηκότα ἐν πολλῷ χρόνῳ διαισθάνεσθαι οἷον πέφυκε

[409]   ᾗ οὐκ ἐγχωρεῖ ἐκ νέας ἐν πονηραῖς ψυχαῖς τεθράφθαι τε καὶ

[413]   βασανίζοντας πολὺ μᾶλλον ἢ χρυσὸν ἐν πυρί εἰ δυσγοήτευτος καὶ εὐσχήμων

[397]   αἱ μεταβολαί καὶ δὴ καὶ ἐν (ῥυθμῷ ὡσαύτως παραπλησίῳ τινί; Κομιδῇ

[402]   καὶ εἰκόνας αὐτῶν, καὶ μήτε ἐν σμικροῖς μήτε ἐν μεγάλοις ἀτιμάζωμεν,

[402]   οἷς ἔστιν περιφερόμενα, καὶ οὔτ’ ἐν σμικρῷ οὔτ’ ἐν (μεγάλῳ ἠτιμάζομεν

[395]   μεγαλαυχουμένην, οἰομένην (εὐδαίμονα εἶναι, ἢ ἐν συμφοραῖς τε καὶ πένθεσιν καὶ

[404]   ψυχαῖς σωφροσύνην, κατὰ δὲ γυμναστικὴν ἐν σώμασιν ὑγίειαν; Ἀληθέστατα, ἔφη. ~(Ἀκολασίας

[386]   τινὰ θανάτου ἀδεῆ ἔσεσθαι καὶ ἐν ταῖς μάχαις αἱρήσεσθαι πρὸ ἥττης

[404]   καὶ ἀκούειν καὶ πολλὰς μεταβολὰς ἐν ταῖς στρατείαις μεταβάλλοντας ὑδάτων τε

[404]   οἶσθα γὰρ ὅτι ἐπὶ στρατιᾶς ἐν ταῖς τῶν ἡρώων ἑστιάσεσιν οὔτε

[415]   τοὺς ἐκγόνους, ὅτι αὐτοῖς τούτων ἐν ταῖς ψυχαῖς παραμέμεικται, καὶ ἐάν

[399]   γε οὐδὲ παναρμονίου ἡμῖν δεήσει ἐν ταῖς ᾠδαῖς τε καὶ μέλεσιν.

[409]   ἀδικίας οἷόν ἐστιν, οὐκ οἰκείαν ἐν τῇ αὑτοῦ ψυχῇ ἐνοῦσαν ᾐσθημένον,

[401]   τι συνιστάντες λανθάνωσιν κακὸν μέγα ἐν τῇ αὑτῶν ψυχῇ, ἀλλ’ ἐκείνους

[415]   μὲν ὑμῶν ἱκανοὶ ἄρχειν, χρυσὸν ἐν τῇ γενέσει συνέμειξεν αὐτοῖς, διὸ

[396]   ἐγώ, μέτριος ἀνήρ, ἐπειδὰν ἀφίκηται ἐν τῇ διηγήσει ἐπὶ λέξιν τινὰ

[407]   φυτεύειν, ἀλλὰ τὸν μὴ δυνάμενον ἐν τῇ καθεστηκυίᾳ (περιόδῳ ζῆν μὴ

[403]   Οὕτω δή, ὡς ἔοικε, νομοθετήσεις ἐν τῇ οἰκιζομένῃ πόλει φιλεῖν μὲν

[415]   μὲν γὰρ δὴ πάντες οἱ ἐν τῇ πόλει ἀδελφοί, ὡς φήσομεν

[412]   ἔφη, ὦ Σώκρατες. Οὐκοῦν καὶ ἐν τῇ πόλει ἡμῖν, ὦ Γλαύκων,

[408]   Σώκρατες; ἆρ’ οὐκ ἀγαθοὺς δεῖ ἐν τῇ πόλει κεκτῆσθαι ἰατρούς; εἶεν

[417]   ἀκήρατον· ἀλλὰ μόνοις αὐτοῖς τῶν ἐν τῇ πόλει μεταχειρίζεσθαι καὶ ἅπτεσθαι

[398]   ὅτι οὐκ ἔστιν τοιοῦτος ἀνὴρ ἐν τῇ πόλει παρ’ ἡμῖν οὔτε

[406]   τοῖς εὐνομουμένοις ἔργον τι ἑκάστῳ ἐν τῇ πόλει προστέτακται, ὃ ἀναγκαῖον

[389]   ἄρ’ ἄλλον τινὰ λαμβάνῃ ψευδόμενον ἐν τῇ πόλει τῶν οἳ δημιοεργοὶ

[411]   τι καὶ ἐνῆν αὐτοῦ φιλομαθὲς ἐν τῇ ψυχῇ, ἅτε οὔτε μαθήματος

[416]   ὅτι θεῖον παρὰ θεῶν ἀεὶ ἐν τῇ ψυχῇ ἔχουσι καὶ οὐδὲν

[398]   μὴ ᾀδομένου λόγου πρὸς τὸ ἐν τοῖς αὐτοῖς δεῖν τύποις λέγεσθαι

[391]   ἀνθρώπων οὐδὲν βελτίους· ὅπερ γὰρ ἐν τοῖς πρόσθεν (ἐλέ( γομεν, οὔθ’

[400]   ὧν αἱ βάσεις πλέκονται, ὥσπερ ἐν τοῖς φθόγγοις τέτταρα, ὅθεν αἱ

[392]   ἀπολαβὼν (μέρος τι πειράσομαί σοι ἐν τούτῳ δηλῶσαι ὃ βούλομαι. καί

[408]   ἦν, ~(οὐχ ὁρᾷς ὡς καὶ ἐν Τροίᾳ ἀγαθοὶ πρὸς τὸν πόλεμον

[405]   δέ, ὅτι αὐτοῦ οἱ ὑεῖς ἐν Τροίᾳ Εὐρυπύλῳ τετρωμένῳ ἐπ’ οἶνον

[414]   ἀρχόντων τε καὶ φυλάκων, ὡς ἐν τύπῳ, μὴ δι’ ἀκριβείας, εἰρῆσθαι.

[402]   ψυχῇ καλὰ ἤθη ἐνόντα καὶ ἐν τῷ εἴδει ὁμολογοῦντα ἐκείνοις καὶ

[404]   μελοποιίᾳ τε καὶ ᾠδῇ τῇ ἐν τῷ παναρμονίῳ καὶ ἐν πᾶσι

[408]   ἐν διαίτῃ, κἂν εἰ τύχοιεν ἐν τῷ παραχρῆμα κυκεῶνα πιόντες, νοσώδη

[398]   εἶναι· οὔκουν ἱκανῶς γε ἔχω ἐν τῷ παρόντι συμβαλέσθαι ποῖα ἄττα

[392]   ὦ φίλε, ἡμῖν τοῦτό γε ἐν τῷ παρόντι τάξαι. Πῶς; Οτι

[401]   καὶ εὐσχήμονος φύσιν, ἵνα ὥσπερ ἐν ὑγιεινῷ τόπῳ οἰκοῦντες οἱ νέοι

[402]   εἰκόνας γραμμάτων, εἴ που ἢ ἐν ὕδασιν ἢ ἐν κατόπτροις ἐμφαίνοιντο,

[389]   ψεῦδος, ἀνθρώποις δὲ χρήσιμον ὡς ἐν φαρμάκου εἴδει, δῆλον ὅτι τό

[404]   δὲ ἁπλότης κατὰ μὲν μουσικὴν ἐν ψυχαῖς σωφροσύνην, κατὰ δὲ γυμναστικὴν

[396]   εἶδος λέξεώς τε καὶ διηγήσεως ἐν ᾧ ἂν διηγοῖτο ὁ τῷ

[396]   οὗ ἂν ἔχοιτο ἀεὶ καὶ ἐν ᾧ διηγοῖτο ὁ ἐναντίως ἐκείνῳ

Pages
[386]	μὴ λοιδορεῖν ἁπλῶς οὕτως τὰ	ἐν	Αιδου ἀλλὰ μᾶλλον ἐπαινεῖν, ὡς
[392]	τε καὶ ἡρώων καὶ τῶν	ἐν	Αιδου. Πάνυ μὲν οὖν. Οὐκοῦν
[391]	πάγον Διὸς πατρῴου βωμός ἐστ’	ἐν	αἰθέρι, καὶ οὔ πώ σφιν
[409]	ψυχῇ ἐνοῦσαν ᾐσθημένον, ἀλλ’ ἀλλοτρίαν	ἐν	ἀλλοτρίαις μεμελετηκότα ἐν πολλῷ χρόνῳ
[401]	ζῴων μήτε ἐν οἰκοδομήμασι μήτε	ἐν	ἄλλῳ μηδενὶ δημιουργουμένῳ ἐμποιεῖν, ἢ
[411]	θηρίον πρὸς πάντα διαπράττεται, καὶ	ἐν	ἀμαθίᾳ καὶ σκαιότητι μετὰ ἀρρυθμίας
[414]	τε παισὶ καὶ νεανίσκοις ~καὶ	ἐν	ἀνδράσι βασανι (ζόμενον καὶ ἀκήρατον
[412]	δή μοι τηρητέον αὐτοὺς εἶναι	ἐν	ἁπάσαις ταῖς ἡλικίαις, εἰ φυλακικοί
[402]	μὴ λανθάνοι ἡμᾶς ὀλίγα ὄντα	ἐν	ἅπασιν οἷς ἔστιν περιφερόμενα, καὶ
[393]	δὲ λυθῆναι αὐτοῦ τὴν θυγατέρα,	ἐν	Αργει ἔφη γηράσειν μετὰ οὗ·
[406]	οἶμαι οἷός τ’ ἦν ἑαυτόν,	ἐν	ἀσχολίᾳ τε πάντων ἰατρευόμενος διὰ
[407]	(νόσημα δέ τι ἀποκεκριμένον ἴσχοντας	ἐν	αὑτοῖς, τούτοις μὲν καὶ ταύτῃ
[391]	ἦν ταραχῆς πλέως, ὥστ’ ἔχειν	ἐν	αὑτῷ νοσήματε δύο ἐναντίω ἀλλήλοιν,
[409]	δεινὸς φαίνεται ἐξευλαβούμενος, πρὸς τὰ	ἐν	αὑτῷ παραδείγματα ἀποσκοπῶν· ὅταν δὲ
[386]	ποτ’ ἂν γενέσθαι ἀνδρεῖον ἔχοντα	ἐν	αὑτῷ τοῦτο τὸ δεῖμα; Μὰ
[414]	μηχανὴ γένοιτο τῶν ψευδῶν τῶν	ἐν	δέοντι γιγνομένων, ὧν δὴ νῦν
[408]	τραυμάτων ὑγιεινούς τε καὶ (κοσμίους	ἐν	διαίτῃ, κἂν εἰ τύχοιεν ἐν
[394]	δ’ ἂν αὐτὴν μάλιστά που	ἐν	διθυράμβοις ἡ δ’ αὖ δι’
[405]	μόνον τὸ πολὺ τοῦ βίου	ἐν	δικαστηρίοις φεύγων τε καὶ διώκων
[409]	τῶν ἀδίκων, ἅτε οὐκ ἔχοντες	ἐν	ἑαυτοῖς παραδείγματα ὁμοιοπαθῆ τοῖς πονηροῖς.
[401]	καὶ ἀνελεύθερον καὶ ἄσχημον μήτε	ἐν	εἰκόσι ζῴων μήτε ἐν οἰκοδομήμασι
[399]	τὴν τύχην· καὶ ἄλλην αὖ	ἐν	εἰρηνικῇ τε καὶ μὴ βιαίῳ
[398]	μιμοῖτο καὶ τὰ λεγόμενα λέγοι	ἐν	ἐκείνοις τοῖς τύποις οἷς κατ’
[399]	τε καὶ μὴ βιαίῳ ἀλλ’	ἐν	ἑκουσίᾳ πράξει ὄντος, ἢ τινά
[405]	καὶ χειροτέχνας, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἐν	ἐλευθέρῳ σχήματι προσποιουμένους (τε( θράφθαι;
[404]	ἑστιᾷ, καὶ ταῦτα ἐπὶ (θαλάττῃ	ἐν	Ελλησπόντῳ ὄντας, οὔτε ἑφθοῖς κρέασιν
[396]	τοιοῦτοι καὶ ἐν λόγοις καὶ	ἐν	ἔργοις ἁμαρτάνουσιν εἰς αὑτούς τε
[396]	ἀφομοιοῦν αὑτοὺς ἐν λόγοις οὐδὲ	ἐν	ἔργοις· γνωστέον μὲν γὰρ καὶ
[414]	μητρὸς καὶ τροφοῦ τῆς χώρας	ἐν	ᾗ εἰσι βουλεύεσθαί τε καὶ
[394]	ἢ ἐν ναῶν οἰκοδομήσεσιν ἢ	ἐν	ἱερῶν θυσίαις κεχαρισμένον δωρήσαιτο· ὧν
[393]	ἐν Ιλίῳ καὶ περὶ τῶν	ἐν	Ιθάκῃ καὶ ὅλῃ Οδυσσείᾳ παθημάτων.
[393]	πεποίηται διήγησιν περί τε τῶν	ἐν	Ιλίῳ καὶ περὶ τῶν ἐν
[401]	τρεφόμενοι ἡμῖν οἱ (φύλακες ὥσπερ	ἐν	κακῇ βοτάνῃ, πολλὰ ἑκάστης ἡμέρας
[401]	παρ’ ἡμῖν δημιουργεῖν, ἵνα μὴ	ἐν	κακίας εἰκόσι τρεφόμενοι ἡμῖν οἱ
[402]	που ἢ ἐν ὕδασιν ἢ	ἐν	κατόπτροις ἐμφαίνοιντο, οὐ πρότερον γνωσόμεθα,
[396]	ἄλλα ὅσα οἱ τοιοῦτοι καὶ	ἐν	λόγοις καὶ ἐν ἔργοις ἁμαρτάνουσιν
[396]	οὐδὲ μαινομένοις ἐθιστέον ἀφομοιοῦν αὑτοὺς	ἐν	λόγοις οὐδὲ ἐν ἔργοις· γνωστέον
[398]	θρήνων γε καὶ ὀδυρμῶν ἔφαμεν	ἐν	λόγοις οὐδὲν προσδεῖσθαι. Οὐ γὰρ
[390]	καλῶς, καὶ ὅσα ἄλλα τις	ἐν	λόγῳ ἢ ἐν ποιήσει εἴρηκε
[402]	καὶ μήτε ἐν σμικροῖς μήτε	ἐν	μεγάλοις ἀτιμάζωμεν, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς
[402]	καὶ οὔτ’ ἐν σμικρῷ οὔτ’	ἐν	(μεγάλῳ ἠτιμάζομεν αὐτά, ὡς οὐ
[397]	λέγειν τῷ ὀρθῶς λέγοντι καὶ	ἐν	μιᾷ ἁρμονίᾳ σμικραὶ γὰρ αἱ
[397]	οὖν ἁρμόττει. Οὐκοῦν διὰ ταῦτα	ἐν	μόνῃ τῇ τοιαύτῃ πόλει τόν
[402]	δοκεῖ, ἔφη, τῶν τοιούτων ἕνεκα	ἐν	μουσικῇ εἶναι ἡ τροφή. Ωσπερ
[401]	ὦ Γλαύκων, τούτων ἕνεκα κυριωτάτη	ἐν	μουσικῇ τροφή, ὅτι μάλιστα καταδύεται
[394]	ἀπαιτῶν, εἴ τι πώποτε ἢ	ἐν	ναῶν οἰκοδομήσεσιν ἢ ἐν ἱερῶν
[401]	μήτε ἐν εἰκόσι ζῴων μήτε	ἐν	οἰκοδομήμασι μήτε ἐν ἄλλῳ μηδενὶ
[413]	εὐθὺς ἐκ παίδων προθεμένοις ἔργα	ἐν	οἷς ἄν τις τὸ τοιοῦτον
[402]	πανταχοῦ περιφερόμενα γνωρίζωμεν καὶ ἐνόντα	ἐν	οἷς ἔνεστιν αἰσθανώμεθα καὶ αὐτὰ
[392]	ἐπίστασαι τῆς Ιλιάδος τὰ πρῶτα,	ἐν	οἷς ὁ ποιητής φησι τὸν
[413]	ἀλγηδόνας καὶ ἀγῶνας αὐτοῖς θετέον,	ἐν	οἷς ταὐτὰ ταῦτα τηρητέον. Ορθῶς,
[399]	πολεμικῇ πράξει ὄντος ἀνδρείου καὶ	ἐν	πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ πρεπόντως ἂν
[401]	καὶ ἡ τῶν ἄλλων φυτῶν·	ἐν	πᾶσι γὰρ τούτοις ἔνεστιν εὐσχημοσύνη
[404]	τῇ ἐν τῷ παναρμονίῳ καὶ	ἐν	πᾶσι (ῥυθμοῖς πεποιημένῃ ἀπεικάζοντες ὀρθῶς
[399]	εἴς τινα ἄλλην συμφορὰν πεσόντος,	ἐν	πᾶσι τούτοις παρατεταγμένως καὶ καρτερούντως
[413]	εὔρυθμόν τε καὶ εὐάρμοστον ἑαυτὸν	ἐν	πᾶσι τούτοις παρέχων, οἷος δὴ
[399]	ἀλλὰ σωφρόνως τε καὶ μετρίως	ἐν	πᾶσι τούτοις (πράττοντά τε καὶ
[413]	πυρί εἰ δυσγοήτευτος καὶ εὐσχήμων	ἐν	πᾶσι φαίνεται, φύλαξ αὑτοῦ ὢν
[390]	ἄλλα τις ἐν λόγῳ ἢ	ἐν	ποιήσει εἴρηκε νεανιεύματα ἰδιωτῶν εἰς
[405]	~(Ἀκολασίας δὲ καὶ νόσων πληθυουσῶν	ἐν	πόλει ἆρ’ οὐ δικαστήριά τε
[405]	κακῆς τε καὶ αἰσχρᾶς παιδείας	ἐν	πόλει ἆρα μή τι μεῖζον
[407]	πρὸς στρατείας καὶ πρὸς ἑδραίους	ἐν	πόλει ἀρχὰς δύσκολος. Τὸ δὲ
[396]	διηγήσεως, σμικρὸν δέ τι μέρος	ἐν	πολλῷ λόγῳ τῆς μιμήσεως; ἢ
[409]	ἀλλ’ ἀλλοτρίαν ἐν ἀλλοτρίαις μεμελετηκότα	ἐν	πολλῷ χρόνῳ διαισθάνεσθαι οἷον πέφυκε
[409]	ᾗ οὐκ ἐγχωρεῖ ἐκ νέας	ἐν	πονηραῖς ψυχαῖς τεθράφθαι τε καὶ
[413]	βασανίζοντας πολὺ μᾶλλον ἢ χρυσὸν	ἐν	πυρί εἰ δυσγοήτευτος καὶ εὐσχήμων
[397]	αἱ μεταβολαί καὶ δὴ καὶ	ἐν	(ῥυθμῷ ὡσαύτως παραπλησίῳ τινί; Κομιδῇ
[402]	καὶ εἰκόνας αὐτῶν, καὶ μήτε	ἐν	σμικροῖς μήτε ἐν μεγάλοις ἀτιμάζωμεν,
[402]	οἷς ἔστιν περιφερόμενα, καὶ οὔτ’	ἐν	σμικρῷ οὔτ’ ἐν (μεγάλῳ ἠτιμάζομεν
[395]	μεγαλαυχουμένην, οἰομένην (εὐδαίμονα εἶναι, ἢ	ἐν	συμφοραῖς τε καὶ πένθεσιν καὶ
[404]	ψυχαῖς σωφροσύνην, κατὰ δὲ γυμναστικὴν	ἐν	σώμασιν ὑγίειαν; Ἀληθέστατα, ἔφη. ~(Ἀκολασίας
[386]	τινὰ θανάτου ἀδεῆ ἔσεσθαι καὶ	ἐν	ταῖς μάχαις αἱρήσεσθαι πρὸ ἥττης
[404]	καὶ ἀκούειν καὶ πολλὰς μεταβολὰς	ἐν	ταῖς στρατείαις μεταβάλλοντας ὑδάτων τε
[404]	οἶσθα γὰρ ὅτι ἐπὶ στρατιᾶς	ἐν	ταῖς τῶν ἡρώων ἑστιάσεσιν οὔτε
[415]	τοὺς ἐκγόνους, ὅτι αὐτοῖς τούτων	ἐν	ταῖς ψυχαῖς παραμέμεικται, καὶ ἐάν
[399]	γε οὐδὲ παναρμονίου ἡμῖν δεήσει	ἐν	ταῖς ᾠδαῖς τε καὶ μέλεσιν.
[409]	ἀδικίας οἷόν ἐστιν, οὐκ οἰκείαν	ἐν	τῇ αὑτοῦ ψυχῇ ἐνοῦσαν ᾐσθημένον,
[401]	τι συνιστάντες λανθάνωσιν κακὸν μέγα	ἐν	τῇ αὑτῶν ψυχῇ, ἀλλ’ ἐκείνους
[415]	μὲν ὑμῶν ἱκανοὶ ἄρχειν, χρυσὸν	ἐν	τῇ γενέσει συνέμειξεν αὐτοῖς, διὸ
[396]	ἐγώ, μέτριος ἀνήρ, ἐπειδὰν ἀφίκηται	ἐν	τῇ διηγήσει ἐπὶ λέξιν τινὰ
[407]	φυτεύειν, ἀλλὰ τὸν μὴ δυνάμενον	ἐν	τῇ καθεστηκυίᾳ (περιόδῳ ζῆν μὴ
[403]	Οὕτω δή, ὡς ἔοικε, νομοθετήσεις	ἐν	τῇ οἰκιζομένῃ πόλει φιλεῖν μὲν
[415]	μὲν γὰρ δὴ πάντες οἱ	ἐν	τῇ πόλει ἀδελφοί, ὡς φήσομεν
[412]	ἔφη, ὦ Σώκρατες. Οὐκοῦν καὶ	ἐν	τῇ πόλει ἡμῖν, ὦ Γλαύκων,
[408]	Σώκρατες; ἆρ’ οὐκ ἀγαθοὺς δεῖ	ἐν	τῇ πόλει κεκτῆσθαι ἰατρούς; εἶεν
[417]	ἀκήρατον· ἀλλὰ μόνοις αὐτοῖς τῶν	ἐν	τῇ πόλει μεταχειρίζεσθαι καὶ ἅπτεσθαι
[398]	ὅτι οὐκ ἔστιν τοιοῦτος ἀνὴρ	ἐν	τῇ πόλει παρ’ ἡμῖν οὔτε
[406]	τοῖς εὐνομουμένοις ἔργον τι ἑκάστῳ	ἐν	τῇ πόλει προστέτακται, ὃ ἀναγκαῖον
[389]	ἄρ’ ἄλλον τινὰ λαμβάνῃ ψευδόμενον	ἐν	τῇ πόλει τῶν οἳ δημιοεργοὶ
[411]	τι καὶ ἐνῆν αὐτοῦ φιλομαθὲς	ἐν	τῇ ψυχῇ, ἅτε οὔτε μαθήματος
[416]	ὅτι θεῖον παρὰ θεῶν ἀεὶ	ἐν	τῇ ψυχῇ ἔχουσι καὶ οὐδὲν
[398]	μὴ ᾀδομένου λόγου πρὸς τὸ	ἐν	τοῖς αὐτοῖς δεῖν τύποις λέγεσθαι
[391]	ἀνθρώπων οὐδὲν βελτίους· ὅπερ γὰρ	ἐν	τοῖς πρόσθεν (ἐλέ( γομεν, οὔθ’
[400]	ὧν αἱ βάσεις πλέκονται, ὥσπερ	ἐν	τοῖς φθόγγοις τέτταρα, ὅθεν αἱ
[392]	ἀπολαβὼν (μέρος τι πειράσομαί σοι	ἐν	τούτῳ δηλῶσαι ὃ βούλομαι. καί
[408]	ἦν, ~(οὐχ ὁρᾷς ὡς καὶ	ἐν	Τροίᾳ ἀγαθοὶ πρὸς τὸν πόλεμον
[405]	δέ, ὅτι αὐτοῦ οἱ ὑεῖς	ἐν	Τροίᾳ Εὐρυπύλῳ τετρωμένῳ ἐπ’ οἶνον
[414]	ἀρχόντων τε καὶ φυλάκων, ὡς	ἐν	τύπῳ, μὴ δι’ ἀκριβείας, εἰρῆσθαι.
[402]	ψυχῇ καλὰ ἤθη ἐνόντα καὶ	ἐν	τῷ εἴδει ὁμολογοῦντα ἐκείνοις καὶ
[404]	μελοποιίᾳ τε καὶ ᾠδῇ τῇ	ἐν	τῷ παναρμονίῳ καὶ ἐν πᾶσι
[408]	ἐν διαίτῃ, κἂν εἰ τύχοιεν	ἐν	τῷ παραχρῆμα κυκεῶνα πιόντες, νοσώδη
[398]	εἶναι· οὔκουν ἱκανῶς γε ἔχω	ἐν	τῷ παρόντι συμβαλέσθαι ποῖα ἄττα
[392]	ὦ φίλε, ἡμῖν τοῦτό γε	ἐν	τῷ παρόντι τάξαι. Πῶς; Οτι
[401]	καὶ εὐσχήμονος φύσιν, ἵνα ὥσπερ	ἐν	ὑγιεινῷ τόπῳ οἰκοῦντες οἱ νέοι
[402]	εἰκόνας γραμμάτων, εἴ που ἢ	ἐν	ὕδασιν ἢ ἐν κατόπτροις ἐμφαίνοιντο,
[389]	ψεῦδος, ἀνθρώποις δὲ χρήσιμον ὡς	ἐν	φαρμάκου εἴδει, δῆλον ὅτι τό
[404]	δὲ ἁπλότης κατὰ μὲν μουσικὴν	ἐν	ψυχαῖς σωφροσύνην, κατὰ δὲ γυμναστικὴν
[396]	εἶδος λέξεώς τε καὶ διηγήσεως	ἐν	ᾧ ἂν διηγοῖτο ὁ τῷ
[396]	οὗ ἂν ἔχοιτο ἀεὶ καὶ	ἐν	ᾧ διηγοῖτο ὁ ἐναντίως ἐκείνῳ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/02/2006