Pages |
[404] |
ἀκροσφαλεῖς
εἶναι
πρὸς
ὑγίειαν.
Φαίνεταί
|
μοι. |
Αρ’
οὖν
ἡ
βελτίστη
γυμναστικὴ |
[409] |
(λήψεται.
σοφὸς
οὖν
οὗτος,
ὥς
|
μοι |
δοκεῖ,
ἀλλ’
οὐχ
ὁ
κακὸς |
[398] |
ὡς
λεκτέον
εἴρηται.
Καὶ
αὐτῷ
|
μοι |
δοκεῖ,
ἔφη.
(Οὐκοῦν
μετὰ
τοῦτο, |
[396] |
δή,
ἔφη,
ταῦτα;
Ο
μέν
|
μοι |
δοκεῖ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
μέτριος |
[413] |
δ’
ὅς,
ὀρθῶς
λέγεις,
καί
|
μοι |
δοκοῦσιν
ἄκοντες
ἀληθοῦς
δόξης
στερίσκεσθαι. |
[404] |
ταῦτα
δοκεῖ
ὀρθῶς
ἔχειν.
Οὔ
|
μοι |
δοκῶ.
Ψέγεις
ἄρα
καὶ
Κορινθίαν |
[412] |
Εγώ
σοι,
ἔφην,
ἐρῶ.
φαίνεταί
|
μοι |
δόξα
ἐξιέναι
ἐκ
διανοίας
ἢ |
[391] |
ἦ
σ’
ἂν
τισαίμην,
εἴ
|
μοι |
δύναμίς
γε
παρείη·
(καὶ
ὡς |
[392] |
τούτῳ
δηλῶσαι
ὃ
βούλομαι.
καί
|
μοι |
εἰπέ·
ἐπίστασαι
τῆς
Ιλιάδος
τὰ |
[402] |
τοιαῦτα,
καὶ
συγχωρῶ.
ἀλλὰ
τόδε
|
μοι |
εἰπέ·
σωφροσύνῃ
καὶ
ἡδονῇ
ὑπερβαλλούσῃ |
[395] |
γε
τούτων,
ὦ
Ἀδείμαντε,
φαίνεταί
|
μοι |
εἰς
σμικρότερα
κατακεκερματίσθαι
ἡ
τοῦ |
[388] |
μεταβολὴν
ζητεῖ
τὸ
τοιοῦτον.
Δοκεῖ
|
μοι, |
ἔφη.
~Οὔτε
ἄρα
ἀνθρώπους
ἀξίους |
[410] |
ἄν,
ὡς
τὸ
εἰκός.
Δοκεῖ
|
μοι, |
ἔφη.
(Τί
δέ;
τὸ
ἥμερον |
[399] |
ᾠδαῖς
τε
καὶ
μέλεσιν.
Οὔ
|
μοι, |
ἔφη,
φαίνεται.
Τριγώνων
ἄρα
καὶ |
[415] |
οὐχί;
οἰκήσεις
γάρ,
ἔφη,
δοκεῖς
|
μοι |
λέγειν.
Ναί,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[394] |
πολλαχοῦ
δὲ
καὶ
ἄλλοθι,
εἴ
|
μοι |
μανθάνεις.
Ἀλλὰ
συνίημι,
ἔφη,
ὃ |
[388] |
αἲ
αἲ
ἐγών,
ὅ
τέ
|
μοι |
Σαρπηδόνα
φίλτατον
ἀνδρῶν
(μοῖρ’
ὑπὸ |
[398] |
(Τίνες
οὖν
θρηνώδεις
ἁρμονίαι;
λέγε
|
μοι· |
σὺ
γὰρ
μουσικός.
Μειξολυδιστί,
ἔφη, |
[412] |
Επιτήδειοι
γάρ,
ἔφη.
Δοκεῖ
δή
|
μοι |
τηρητέον
αὐτοὺς
εἶναι
ἐν
ἁπάσαις |
[390] |
Δία,
ἦ
δ’
ὅς,
οὔ
|
μοι |
φαίνεται
ἐπιτήδειον.
(Ἀλλ’
εἴ
πού |
[399] |
Δία,
ἦ
δ’
ὅς,
οὔ
|
μοι |
φαινόμεθα.
Καὶ
νὴ
τὸν
κύνα, |
[414] |
τις,
ἦν
δ’
ἐγώ,
δοκεῖ
|
μοι, |
ὦ
Γλαύκων,
ἡ
ἐκλογὴ
εἶναι |