Pages
[414]	καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων πολιτῶν	ὡς	ἀδελφῶν ὄντων καὶ γηγενῶν διανοεῖσθαι.
[400]	καλοῦμεν (ὡς εὐήθειαν) ἀλλὰ τὴν	ὡς	ἀληθῶς εὖ τε καὶ καλῶς
[405]	αἰσχρὸν δοκεῖ; Καὶ μάλ’ ἔφη·	ὡς	ἀληθῶς καινὰ ταῦτα καὶ ἄτοπα
[414]	οὕτως πῃ φαίνεται. (Αρ’ οὖν	ὡς	ἀληθῶς ὀρθότατον καλεῖν τούτους μὲν
[393]	ἡμῶν τὴν διάνοιαν ἄλλοσε τρέπειν	ὡς	ἄλλος τις ὁ λέγων ἢ
[388]	σπουδῇ ἀκούοιεν καὶ μὴ καταγελῷεν	ὡς	ἀναξίως λεγομένων, σχολῇ ἂν ἑαυτόν
[414]	δὲ καὶ τὴν ἄλλην πόλιν,	ὡς	ἄρ’ ἃ ἡμεῖς αὐτοὺς ἐτρέφομέν
[392]	Πῶς; Οτι οἶμαι ἡμᾶς ἐρεῖν	ὡς	ἄρα καὶ ποιηταὶ καὶ λογοποιοὶ
[391]	συγγνώμην ἕξει κακῷ ὄντι, πεισθεὶς	ὡς	ἄρα τοιαῦτα πράττουσίν τε καὶ
[416]	παρεσκευάσθαι, ἥτις μήτε τοῦ φύλακας	ὡς	ἀρίστους εἶναι παύσει (αὐτούς, κακουργεῖν
[388]	λέγεις. Δεῖ δέ γε οὔχ,	ὡς	ἄρτι ἡμῖν ὁ λόγος ἐσήμαινεν·
[396]	ἢ πρᾶξιν ἀνδρὸς ἀγαθοῦ, ἐθελήσειν	ὡς	αὐτὸς ὢν ἐκεῖνος ἀπαγγέλλειν καὶ
[391]	οὐδ’ ἐάσομεν (πείθεσθαι τοὺς ἡμετέρους	ὡς	Ἀχιλλεύς, θεᾶς ὢν παῖς καὶ
[387]	ἠΰτε καπνός, ᾤχετο τετριγυῖα καὶ	ὡς	δ’ ὅτε νυκτερίδες μυχῷ ἄντρου
[394]	ἃ μὲν λεκτέον ἤδη εἰρῆσθαι,	ὡς	δὲ λεκτέον ἔτι σκεπτέον εἶναι.
[392]	καὶ μή; περὶ γὰρ θεῶν	ὡς	δεῖ λέγεσθαι εἴρηται, καὶ περὶ
[387]	Οὐκ ἄρα ὑπέρ γ’ ἐκείνου	ὡς	δεινόν τι πεπονθότος ὀδύροιτ’ ἄν.
[405]	αὐτῷ δὴ τούτῳ πεισθῇ καλλωπίζεσθαι,	ὡς	δεινὸς (ὢν περὶ τὸ ἀδικεῖν
[405]	τεκμήριον τὸ ἐπακτῷ παρ’ ἄλλων,	ὡς	δεσποτῶν τε καὶ κριτῶν, τῷ
[410]	Πῶς δή; Οὐκ ἐννοεῖς, εἶπον,	ὡς	διατίθενται αὐτὴν τὴν διάνοιαν οἳ
[390]	ποιεῖν ἄνδρα τὸν σοφώτατον λέγοντα	ὡς	δοκεῖ αὐτῷ κάλλιστον εἶναι πάντων,
[408]	πόλεμον ἐφάνησαν, καὶ τῇ ἰατρικῇ,	ὡς	ἐγὼ λέγω, ἐχρῶντο; ἢ οὐ
[400]	τε καὶ μακρὸν γιγνόμενον, καί,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, ἴαμβον καί τιν’
[392]	ἐχέτω τέλος· τὸ δὲ λέξεως,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, μετὰ τοῦτο σκεπτέον,
[413]	ὀρθῶς λέγεις. (Τοὺς μὴν γοητευθέντας,	ὡς	ἐγᾦμαι, κἂν σὺ φαίης εἶναι
[404]	Καὶ μάλα. Οὐδὲ μὴν ἡδυσμάτων,	ὡς	ἐγᾦμαι, Ομηρος πώποτε ἐμνήσθη. ἢ
[403]	διὰ (βίου. ἔχει δέ πως,	ὡς	ἐγᾦμαι, ὧδε· σκόπει δὲ καὶ
[401]	ἂν αἰσθάνοιτο ὁ ἐκεῖ τραφεὶς	ὡς	ἔδει, καὶ ὀρθῶς δὴ δυσχεραίνων
[391]	ὀπάσαιμι φέρεσθαι, νεκρῷ ὄντι, καὶ	ὡς	ἔδρασεν τοῦτο, οὐ πειστέον· τάς
[414]	τῶν ἀρχόντων τε καὶ φυλάκων,	ὡς	ἐν τύπῳ, μὴ δι’ ἀκριβείας,
[389]	ἄχρηστον ψεῦδος, ἀνθρώποις δὲ χρήσιμον	ὡς	ἐν φαρμάκου εἴδει, δῆλον ὅτι
[404]	τράπεζαν καὶ Σικελικὴν ποικιλίαν ὄψου,	ὡς	ἔοικας, οὐκ αἰνεῖς, εἴπερ σοι
[398]	οὕτω; Ἀληθῆ, ἔφη. ~(Ανδρα δή,	ὡς	ἔοικε, δυνάμενον ὑπὸ σοφίας παντοδαπὸν
[411]	Επὶ δὴ δύ’ ὄντε τούτω,	ὡς	ἔοικε, δύο τέχνα θεὸν ἔγωγ’
[403]	ὦ Σώκρατες, προσοιστέον. Οὕτω δή,	ὡς	ἔοικε, νομοθετήσεις ἐν τῇ οἰκιζομένῃ
[386]	ἦν δ’ ἐγώ, τοιαῦτ’ ἄττα,	ὡς	ἔοικεν, ἀκουστέον τε καὶ οὐκ
[395]	τοῦτο. Οὐδέ γε ἄνδρας κακούς,	ὡς	ἔοικεν, δειλούς τε καὶ τὰ
[386]	δουλείας θάνατον; Οὐδαμῶς. Δεῖ δή,	ὡς	ἔοικεν, ἡμᾶς ἐπιστατεῖν καὶ περὶ
[393]	μήν; Εν δὴ τῷ τοιούτῳ,	ὡς	ἔοικεν, οὗτός τε καὶ οἱ
[389]	κακῶν ἢ τέκτονα δούρων, κολάσει	ὡς	ἐπιτήδευμα εἰσάγοντα πόλεως ὥσπερ νεὼς
[404]	εἴη στρατιώταις εὔπορα· πανταχοῦ γὰρ	ὡς	ἔπος εἰπεῖν αὐτῷ τῷ πυρὶ
[393]	λέξιν ἑκάστῳ ὃν ἂν προείπῃ	ὡς	ἐροῦντα; Φήσομεν· τί γάρ; Οὐκοῦν
[400]	ἣν ἄνοιαν οὖσαν ὑποκοριζόμενοι καλοῦμεν	(ὡς	εὐήθειαν) ἀλλὰ τὴν ὡς ἀληθῶς
[391]	τάδε πειθώμεθα μηδ’ ἐῶμεν λέγειν,	ὡς	Θησεὺς Ποσειδῶνος ὑὸς Πειρίθους τε
[389]	ἄρ’ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσιν,	ὡς	ἴδον Ηφαιστον διὰ δώματα ποιπνύοντα·
[398]	βουλόμενος ἐπιδείξασθαι, προσκυνοῖμεν ἂν αὐτὸν	ὡς	ἱερὸν καὶ θαυμαστὸν καὶ ἡδύν,
[408]	μᾶλλον ἢ τῷ Εὐρυπύλῳ προσέταττον,	ὡς	ἱκανῶν ὄντων τῶν φαρμάκων ἰάσασθαι
[408]	ὅτι τοιοῦτος ἦν, ~(οὐχ ὁρᾷς	ὡς	καὶ ἐν Τροίᾳ ἀγαθοὶ πρὸς
[410]	μουσικῇ μαλακώτεροι αὖ γίγνονται ἢ	ὡς	κάλλιον αὐτοῖς. Καὶ μήν, ἦν
[398]	ἅ τε γὰρ λεκτέον καὶ	ὡς	λεκτέον εἴρηται. Καὶ αὐτῷ μοι
[392]	ἡμῖν ἅ τε λεκτέον καὶ	ὡς	λεκτέον παντελῶς ἐσκέψεται. Καὶ ὁ
[392]	πολλοί, δίκαιοι δὲ ἄθλιοι, καὶ	ὡς	λυσιτελεῖ τὸ ἀδικεῖν, ἐὰν λανθάνῃ,
[390]	τοῦ Ἀχιλλέως παιδαγωγὸν Φοίνικα ἐπαινετέον	ὡς	μετρίως ἔλεγε συμβουλεύων αὐτῷ δῶρα
[390]	ἄλλων θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων	ὡς,	μόνος ἐγρηγορὼς ἃ ἐβουλεύσατο, τούτων
[387]	Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε λέγομεν,	ὡς	ὁ τοιοῦτος μάλιστα αὐτὸς αὑτῷ
[391]	ἡμῖν ἐπιχειρεῖν πείθειν τοὺς νέους	ὡς	οἱ θεοὶ κακὰ γεννῶσιν, καὶ
[387]	τύπου ὀνομαζόμενα φρίττειν δὴ ποιεῖ	ὡς	οἴεται πάντας τοὺς ἀκούοντας. καὶ
[405]	ὀνόματα. Οἷα, ἦν δ’ ἐγώ,	ὡς	οἶμαι, οὐκ ἦν ἐπ’ Ἀσκληπιοῦ.
[403]	τῇ αὑτῆς ἀρετῇ σῶμα παρέχειν	ὡς	οἷόν τε βέλτιστον· σοὶ δὲ
[412]	ἡ πολιτεία σῴζεσθαι; (Δεήσει μέντοι	ὡς	οἷόν τέ γε μάλιστα. Οἱ
[393]	Χρύσης γενόμενος ἔλεγεν ἀλλ’ ἔτι	ὡς	Ομηρος, οἶσθ’ ὅτι οὐκ ἂν
[402]	οὔτ’ ἐν (μεγάλῳ ἠτιμάζομεν αὐτά,	ὡς	οὐ δέοι αἰσθάνεσθαι, ἀλλὰ πανταχοῦ
[387]	μὴ χαλεπαίνειν ἂν διαγράφωμεν, οὐχ	ὡς	οὐ ποιητικὰ καὶ ἡδέα τοῖς
[402]	αἰσθάνεσθαι, ἀλλὰ πανταχοῦ προυθυμούμεθα διαγιγνώσκειν,	ὡς	οὐ πρότερον ἐσόμενοι γραμματικοὶ πρὶν
[390]	ὡς οὕτως ὑπὸ ἐπιθυμίας ἔχεται,	ὡς	οὐδ’ ὅτε τὸ πρῶτον ἐφοίτων
[386]	ἐν Αιδου ἀλλὰ μᾶλλον ἐπαινεῖν,	ὡς	οὔτε ἀληθῆ (ἂν λέγοντας οὔτε
[407]	ζῆν μὴ οἴεσθαι δεῖν θεραπεύειν,	ὡς	οὔτε αὑτῷ οὔτε πόλει λυσιτελῆ;
[390]	αὐτοῦ βουλόμενον χαμαὶ συγγίγνεσθαι, λέγοντα	ὡς	οὕτως ὑπὸ ἐπιθυμίας ἔχεται, ὡς
[414]	οὖσα ἀνῆκεν, καὶ νῦν δεῖ	ὡς	περὶ μητρὸς καὶ τροφοῦ τῆς
[408]	πρὸς τῷ μανθάνειν τὴν τέχνην	ὡς	πλείστοις τε καὶ πονηροτάτοις σώμασιν
[389]	Πῶς δ’ οὔ; Σωφροσύνης δὲ	ὡς	πλήθει οὐ τὰ τοιάδε μέγιστα,
[413]	τοῦ παρ’ αὑτοῖς δόγματος, τοῦτο	ὡς	ποιητέον ὃ ἂν τῇ πόλει
[387]	ἄρα καὶ ὀδύρεσθαι, φέρειν δὲ	ὡς	πρᾳότατα, ὅταν τις αὐτὸν τοιαύτη
[391]	ἄλλων λεγόντων πείθεσθαι, καὶ αὖ	ὡς	πρὸς τὸν Ἀπόλλω εἶπεν ἔβλαψάς
[391]	μοι δύναμίς γε παρείη· (καὶ	ὡς	πρὸς τὸν ποταμόν, θεὸν ὄντα,
[410]	τε καὶ χαλεπὸν γίγνοιτ’ ἄν,	ὡς	τὸ εἰκός. Δοκεῖ μοι, ἔφη.
[407]	ἀνθρώπῳ ποιεῖν, καὶ ἔκγονα αὐτῶν,	ὡς	τὸ εἰκός, ἕτερα τοιαῦτα φυτεύειν,
[415]	μηδ’ οὕτω σφόδρα φυλάξουσι μηδὲν	ὡς	τοὺς ἐκγόνους, ὅτι αὐτοῖς τούτων
[415]	οἱ ἐν τῇ πόλει ἀδελφοί,	ὡς	φήσομεν πρὸς αὐτοὺς μυθολογοῦντες, ἀλλ’
[392]	εὕρωμεν οἷόν ἐστιν δικαιοσύνη καὶ	ὡς	φύσει λυσιτελοῦν τῷ ἔχοντι, ἐάντε
[415]	φυλακήν, τοὺς δὲ εἰς ἐπικουρίαν,	ὡς	χρησμοῦ ὄντος τότε τὴν πόλιν
[393]	τῶν βασιλέων, μετὰ τοῦτο μὴ	ὡς	Χρύσης γενόμενος ἔλεγεν ἀλλ’ ἔτι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/02/2006