Pages |
[392] |
τὸ
λοιπὸν
εἴη
ἄν;
Δῆλα
|
δή. |
Ἀδύνατον
δή,
ὦ
φίλε,
ἡμῖν |
[398] |
τρόπου
καὶ
μελῶν
λοιπόν;
Δῆλα
|
δή. |
Αρ’
οὖν
οὐ
πᾶς
ἤδη |
[416] |
Καὶ
ἀληθῶς
γε
φήσει.
Ορα
|
δή, |
εἶπον
ἐγώ,
εἰ
τοιόνδε
τινὰ |
[398] |
εἰ
ἐφ’
ἡμῖν
εἴη.
Νῦν
|
δή, |
εἶπον
ἐγώ,
ὦ
φίλε,
κινδυνεύει |
[406] |
τῷ
ἰωμένῳ
ἐπετίμησαν.
Καὶ
μὲν
|
δή, |
ἔφη,
ἄτοπόν
γε
τὸ
πῶμα |
[406] |
ἔπειτ’
ἄλλους
ὕστερον
πολλούς.
Πῇ
|
δή; |
ἔφη.
Μακρόν,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[409] |
ὁμοιοπαθῆ
τοῖς
πονηροῖς.
Καὶ
μὲν
|
δή, |
ἔφη,
σφόδρα
γε
αὐτὸ
πάσχουσι. |
[396] |
φύς
τε
καὶ
τραφείς.
Ποῖα
|
δή, |
ἔφη,
ταῦτα;
Ο
μέν
μοι |
[399] |
ἡμεῖς,
ἦ
δ’
ὅς.
Ιθι
|
δή, |
ἔφην,
καὶ
τὰ
λοιπὰ
καθαίρωμεν. |
[399] |
αὐλοῦ
τυγχάνει
ὄντα
μίμημα;
Δῆλα
|
δή, |
ἦ
δ’
ὅς.
Λύρα
δή |
[387] |
εἴπερ
καὶ
τὰ
πρότερα.
Σκόπει
|
δή, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἰ
ὀρθῶς |
[404] |
τῶν
περὶ
τὸν
πόλεμον.
Πῇ
|
δή; |
Καὶ
παρ’
Ομήρου,
ἦν
δ’ |
[387] |
λεκτέον
τε
καὶ
ποιητέον;
Δῆλα
|
δή. |
(Καὶ
τοὺς
ὀδυρμοὺς
ἄρα
ἐξαιρήσομεν |
[414] |
ἔφη,
καὶ
μὴ
φοβοῦ.
(Λέγω
|
δή |
καίτοι
οὐκ
οἶδα
ὁποίᾳ
τόλμῃ |
[390] |
πλήξας
κραδίην
ἠνίπαπε
μύθῳ·
τέτλαθι
|
δή, |
κραδίη·
καὶ
κύντερον
ἄλλο
ποτ’ |
[412] |
ἐθέλειν.
Επιτήδειοι
γάρ,
ἔφη.
Δοκεῖ
|
δή |
μοι
τηρητέον
αὐτοὺς
εἶναι
ἐν |
[410] |
ἕνεκα
τὸ
μέγιστον
καθιστάναι.
Πῶς
|
δή; |
Οὐκ
ἐννοεῖς,
εἶπον,
ὡς
διατίθενται |
[399] |
δή,
ἦ
δ’
ὅς.
Λύρα
|
δή |
σοι,
ἦν
δ’
ἐγώ,
καὶ |
[404] |
οὗτοι
οἱ
ἀσκηταί;
Ορῶ.
Κομψοτέρας
|
δή |
τινος,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἀσκήσεως |
[405] |
τούτου
αἴσχιον
εἶναι
τοῦτο,
ὅταν
|
δή |
τις
μὴ
μόνον
τὸ
πολὺ |
[388] |
δυσχεραίνωσιν
ὅμοια
τούτοις
ποιεῖν
οὓς
|
δή |
φαμεν
ἐπὶ
φυλακῇ
τῆς
χώρας |
[392] |
εἴη
ἄν;
Δῆλα
δή.
Ἀδύνατον
|
δή, |
ὦ
φίλε,
ἡμῖν
τοῦτό
γε |
[398] |
πάντας
οὕτω;
Ἀληθῆ,
ἔφη.
~(Ανδρα
|
δή, |
ὡς
ἔοικε,
δυνάμενον
ὑπὸ
σοφίας |
[403] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
προσοιστέον.
Οὕτω
|
δή, |
ὡς
ἔοικε,
νομοθετήσεις
ἐν
τῇ |
[386] |
καὶ
δουλείας
θάνατον;
Οὐδαμῶς.
Δεῖ
|
δή, |
ὡς
ἔοικεν,
ἡμᾶς
ἐπιστατεῖν
καὶ |