Pages |
[413] |
ἐγκριτέον,
τὸν
δὲ
μὴ
ἀποκριτέον.
|
ἦ |
γάρ;
Ναί.
Καὶ
πόνους
γε |
[410] |
σιτία
καὶ
πόνους
μεταχειριεῖται.
Ορθότατα,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Αρ’
οὖν,
ἦν |
[413] |
φόβου
τι
δείσαντες.
Εοικε
γάρ,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
γοητεύειν
πάντα
ὅσα |
[395] |
τὰ
μιμήματά
ἐστιν
ἀφομοιώματα.
Ἀληθέστατα,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Εἰ
ἄρα
τὸν |
[389] |
ἀνατρεπτικόν
τε
καὶ
ὀλέθριον.
Εάνπερ,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
ἐπί
γε
λόγῳ |
[392] |
δι’
ἀμφοτέρων
περαίνουσιν;
Καὶ
τοῦτο,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
ἔτι
δέομαι
σαφέστερον |
[399] |
ἔφαμεν
πόλιν.
Σωφρονοῦντές
γε
ἡμεῖς,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Ιθι
δή,
ἔφην, |
[398] |
καὶ
συμποτικαὶ
τῶν
ἁρμονιῶν;
Ιαστί,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
καὶ
λυδιστὶ
αὖ |
[399] |
τυγχάνει
ὄντα
μίμημα;
Δῆλα
δή,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Λύρα
δή
σοι, |
[403] |
τὰ
τοῦ
καλοῦ
ἐρωτικά.
Σύμφημι,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Μετὰ
δὴ
μουσικὴν |
[413] |
ἀληθεύειν
δοκεῖ
σοι
εἶναι;
Ἀλλ’
|
ἦ |
δ’
ὅς,
ὀρθῶς
λέγεις,
καί |
[395] |
κατὰ
τὴν
διάνοιαν;
Καὶ
μάλα,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Οὐ
δὴ
ἐπιτρέψομεν, |
[392] |
ἐσκέψεται.
Καὶ
ὁ
Ἀδείμαντος,
Τοῦτο,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὐ
μανθάνω
ὅτι |
[412] |
καὶ
οὐκέτι
χαλεπὰ
εὑρεῖν.
Ισως,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὐ
χαλεπά.
Εἶεν, |
[390] |
τοιαῦτα.
Οὐ
μὰ
τὸν
Δία,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὔ
μοι
φαίνεται |
[399] |
τῶν
ἐκείνου
ὀργάνων.
Μὰ
Δία,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὔ
μοι
φαινόμεθα. |
[395] |
καὶ
δεήσομεν.
Παντάπασι
μὲν
οὖν,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Οὐδέ
γε
δούλας |
[403] |
περὶ
τὰ
ἀφροδίσια;
Οὐκ
ἔχω,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὐδέ
γε
μανικωτέραν. |
[403] |
καὶ
μουσικῶς
ἐρᾶν;
Καὶ
μάλα,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Οὐδὲν
ἄρα
προσοιστέον |
[399] |
μιμήσονται
κάλλιστα,
ταύτας
λεῖπε.
Ἀλλ’
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὐκ
ἄλλας
αἰτεῖς |
[386] |
τοῦτο
τὸ
δεῖμα;
Μὰ
Δία,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὐκ
ἔγωγε.
Τί |
[389] |
ἧττον,
ἐὰν
θεούς.
Πολὺ
μέντοι,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Οὐκοῦν
Ομήρου
οὐδὲ |
[411] |
τε
καὶ
ἀχαριστίας
ζῇ.
Παντάπασιν,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὕτως
ἔχει.
Επὶ |
[414] |
δι’
ἀκριβείας,
εἰρῆσθαι.
Καὶ
ἐμοί,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
οὕτως
πῃ
φαίνεται. |
[410] |
ἂν
τοὐναντίον
διατεθῶσιν;
Τίνος
δέ,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
πέρι
λέγεις;
(Ἀγριότητός |
[416] |
ὑπ’
αὐτῶν.
Καὶ
ὀρθῶς
γε,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
Πρὸς
τοίνυν
τῇ |
[416] |
ἀντὶ
κυνῶν
λύκοις
ὁμοιωθῆναι.
Δεινόν,
|
ἦ |
δ’
ὅς·
πῶς
δ’
οὔ; |
[407] |
ἐμποδίζει.
Ναὶ
μὰ
τὸν
Δία,
|
ἦ |
δ’
ὅς.
σχεδόν
γέ
τι |
[408] |
αἰσχροκερδής,
οὐκ
ἦν
θεοῦ.
Ορθότατα,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
ταῦτά
γε.
ἀλλὰ |
[400] |
μὴ
λόγος
τούτοις.
Ἀλλὰ
μήν,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
ταῦτά
γε
λόγῳ |
[403] |
ὅπου
γῆς
ἐστιν.
Γελοῖον
γάρ,
|
ἦ |
δ’
ὅς,
τόν
γε
φύλακα |
[417] |
νομοθετήσωμεν,
ἢ
μή;
Πάνυ
γε,
|
ἦ |
δ'
ὃς
ὁ
Γλαύκων.
|
[396] |
καὶ
πάντα
αὖ
τὰ
τοιαῦτα
|
ἦ |
μιμήσονται;
Ἀλλ’
ἀπείρηται
αὐτοῖς,
ἔφη, |
[394] |
ὃ
ἔμπροσθεν
οὐχ
οἷός
τ’
|
ἦ, |
ὅτι
τῆς
ποιήσεώς
τε
καὶ |
[386] |
θεοί
περ
καὶ
ὢ
πόποι,
|
ἦ |
ῥά
τις
ἔστι
καὶ
εἰν |
[391] |
μ’
ἑκάεργε,
θεῶν
ὀλοώτατε
πάντων·
|
ἦ |
σ’
ἂν
τισαίμην,
εἴ
μοι |
[388] |
μιμήσασθαι,
ὥστε
ὢ
πόποι,
φάναι,
|
ἦ |
φίλον
ἄνδρα
διωκόμενον
περὶ
ἄστυ |