Pages |
[415] |
τ’
ἄλλοι
ἄνθρωποι
οἱ
ὕστερον.
|
Ἀλλὰ |
καὶ
τοῦτο,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[400] |
ἔργον,
ὥσπερ
τὰς
ἁρμονίας,
φράσαι.
|
Ἀλλὰ |
μὰ
Δί’
ἔφη,
οὐκ
ἔχω |
[394] |
δὲ
λεκτέον
ἔτι
σκεπτέον
εἶναι.
|
Ἀλλὰ |
μέμνημαι.
(Τοῦτο
τοίνυν
αὐτὸ
ἦν |
[392] |
ὅς,
οὐ
μανθάνω
ὅτι
λέγεις.
|
(Ἀλλὰ |
μέντοι,
ἦν
δ’
ἐγώ,
δεῖ |
[398] |
τῷ
λόγῳ.
Πῶς
δ’
οὔ;
|
Ἀλλὰ |
μέντοι
θρήνων
γε
καὶ
ὀδυρμῶν |
[416] |
τῷ
ὄντι
καλῶς
πεπαιδευμένοι
εἰσίν;
|
Ἀλλὰ |
μὴν
εἰσίν
γ’
ἔφη.
Καὶ |
[400] |
ἐλέγετο,
ἀλλὰ
μὴ
λόγος
τούτοις.
|
Ἀλλὰ |
μήν,
ἦ
δ’
ὅς,
ταῦτά |
[389] |
οὐ
γὰρ
οὖν
δὴ
(ἀποδεκτέον.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
καὶ
ἀλήθειάν
γε
περὶ |
[387] |
πεπονθότος
ὀδύροιτ’
ἄν.
Οὐ
δῆτα.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
καὶ
τόδε
λέγομεν,
ὡς |
[398] |
μὴ
ὅτι
ἀνδράσι.
Πάνυ
γε.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
μέθη
γε
φύλαξιν
ἀπρεπέστατον |
[388] |
πείσῃ.
Οὐ
γὰρ
οὖν
δεῖ.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
φιλογέλωτάς
γε
δεῖ |
[400] |
δύνασαι
διελέσθαι;
Πῶς
δ’
οὔ;
|
(Ἀλλὰ |
μὴν
τὸ
εὔρυθμόν
γε
καὶ |
[397] |
τὸν
τοῦ
ἐπιεικοῦς
μιμητὴν
ἄκρατον.
|
Ἀλλὰ |
μήν,
ὦ
Ἀδείμαντε,
ἡδύς
γε |
[408] |
ἡγοῦμαι
τοιούτους;
Αν
εἴπῃς,
ἔφη.
|
Ἀλλὰ |
πειράσομαι,
ἦν
δ’
ἐγώ·
σὺ |
[394] |
καὶ
ἄλλοθι,
εἴ
μοι
μανθάνεις.
|
Ἀλλὰ |
συνίημι,
ἔφη,
ὃ
τότε
ἐβούλου |
[400] |
βίου
μιμήματα,
λέγειν
οὐκ
ἔχω.
|
(Ἀλλὰ |
ταῦτα
μέν,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[402] |
ποιεῖ
οὐχ
ἧττον
ἢ
λύπη;
|
Ἀλλὰ |
τῇ
ἄλλῃ
ἀρετῇ;
~(Οὐδαμῶς.
Τί |
[410] |
θεραπεύοιντο,
τῇ
δὲ
τὴν
ψυχήν;
|
Ἀλλὰ |
τί
μήν;
ἔφη.
Κινδυνεύουσιν,
ἦν |
[400] |
οἴει;
Μὰ
Δί’
οὐκ
ἔγωγε.
|
Ἀλλὰ |
τόδε
γε,
ὅτι
τὸ
τῆς |