Pages |
[386] |
τε
τιμήσουσιν
καὶ
γονέας
τήν
|
τε |
ἀλλήλων
φιλίαν
μὴ
περὶ
σμικροῦ |
[404] |
οὕς
γε
ὥσπερ
κύνας
ἀγρύπνους
|
τε |
ἀνάγκη
εἶναι
καὶ
ὅτι
μάλιστα |
[400] |
καὶ
μετὰ
Δάμωνος
βουλευσόμεθα,
τίνες
|
τε |
ἀνελευθερίας
καὶ
ὕβρεως
ἢ
μανίας |
[393] |
δὲ
Ἀγαμέμνων
ἠγρίαινεν
ἐντελλόμενος
νῦν
|
τε |
ἀπιέναι
καὶ
αὖθις
μὴ
ἐλθεῖν, |
[391] |
ἔδρασεν
τοῦτο,
οὐ
πειστέον·
τάς
|
τε |
αὖ
Εκτορος
ἕλξεις
περὶ
τὸ |
[393] |
μάλιστα
δύω,
κοσμήτορε
λαῶν
λέγει
|
τε |
αὐτὸς
ὁ
ποιητὴς
καὶ
οὐδὲ |
[403] |
ἀρετῇ
σῶμα
παρέχειν
ὡς
οἷόν
|
τε |
βέλτιστον·
σοὶ
δὲ
πῶς
φαίνεται; |
[398] |
καὶ
μύθους
παντελῶς
διαπεπεράνθαι·
ἅ
|
τε |
γὰρ
λεκτέον
καὶ
ὡς
λεκτέον |
[415] |
σίδηρον
δὲ
καὶ
χαλκὸν
τοῖς
|
τε |
γεωργοῖς
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
δημιουργοῖς. |
[388] |
Ορθῶς,
ἔφη.
Πάλιν
δὴ
Ομήρου
|
τε |
δεησόμεθα
καὶ
τῶν
ἄλλων
ποιητῶν |
[391] |
ὡς
Θησεὺς
Ποσειδῶνος
ὑὸς
Πειρίθους
|
τε |
Διὸς
(ὥρμησαν
οὕτως
ἐπὶ
δεινὰς |
[398] |
ἡμῖν
οὔτε
θέμις
ἐγγενέσθαι,
ἀποπέμποιμέν
|
τε |
εἰς
ἄλλην
πόλιν
μύρον
κατὰ |
[412] |
φυλακικωτάτους
πόλεως;
Ναί.
Οὐκοῦν
φρονίμους
|
τε |
εἰς
τοῦτο
δεῖ
ὑπάρχειν
καὶ |
[415] |
ὅπου
κάλλιστον
στρατοπεδεύσασθαι,
ὅθεν
τούς
|
τε |
(ἔνδον
μάλιστ’
ἂν
κατέχοιεν,
εἴ |
[414] |
τῶν
τε
ἔξωθεν
πολεμίων
τῶν
|
τε |
ἐντὸς
φιλίων,
ὅπως
οἱ
μὲν |
[415] |
ἐθέλοι
τοῖς
νόμοις
πείθεσθαι,
τούς
|
τε |
ἔξωθεν
ἀπαμύνοιεν,
εἰ
πολέμιος
ὥσπερ |
[414] |
τούτους
μὲν
φύλακας
παντελεῖς
τῶν
|
τε |
ἔξωθεν
πολεμίων
τῶν
τε
ἐντὸς |
[394] |
πολλὰ
τῷ
Ἀπόλλωνι
ηὔχετο,
τάς
|
τε |
ἐπωνυμίας
τοῦ
θεοῦ
ἀνακαλῶν
καὶ |
[405] |
τοὺς
ἐν
ἐλευθέρῳ
σχήματι
προσποιουμένους
|
(τε( |
θράφθαι;
ἢ
οὐκ
αἰσχρὸν
δοκεῖ |
[393] |
ὅτι
ἦλθεν
ὁ
Χρύσης
τῆς
|
τε |
θυγατρὸς
λύτρα
φέρων
καὶ
ἱκέτης |
[417] |
πόλιν·
ὁπότε
δ’
αὐτοὶ
γῆν
|
τε |
ἰδίαν
καὶ
οἰκίας
καὶ
νομίσματα |
[402] |
ἀπ’
αὐτῶν
~καὶ
(γίγνοιτο
καλός
|
τε |
κἀγαθός,
τὰ
δ’
αἰσχρὰ
ψέγοι |
[401] |
δ’
ἐναντία
τοῦ
ἐναντίου,
σώφρονός
|
τε |
καὶ
ἀγαθοῦ
ἤθους,
ἀδελφά
τε |
[405] |
οὐ
μέλλει;
Τῆς
δὲ
κακῆς
|
τε |
καὶ
αἰσχρᾶς
παιδείας
ἐν
πόλει |
[403] |
ἀρετῇ;
~(Οὐδαμῶς.
Τί
δέ;
ὕβρει
|
τε |
καὶ
ἀκολασίᾳ;
Πάντων
μάλιστα.
Μείζω |
[408] |
κυκεῶνα
πιόντες,
νοσώδη
δὲ
φύσει
|
τε |
καὶ
ἀκόλαστον
οὔτε
αὐτοῖς
οὔτε |
[390] |
πράττονται
ὑπὸ
ἐλλογίμων
ἀνδρῶν,
θεατέον
|
τε |
καὶ
ἀκουστέον,
οἷον
καὶ
τὸ |
[415] |
τὸ
μᾶλλον
αὐτοὺς
τῆς
πόλεώς
|
τε |
καὶ
ἀλλήλων
κήδεσθαι·
σχεδὸν
γάρ |
[409] |
ἢ
ἀμαθέστερος
δοκεῖ
εἶναι
αὑτῷ
|
τε |
καὶ
ἄλλοις.
Παντάπασι
μὲν
οὖν, |
[414] |
χώρας
ἐν
ᾗ
εἰσι
βουλεύεσθαί
|
τε |
καὶ
ἀμύνειν
αὐτούς,
ἐάν
τις |
[411] |
~Καὶ
τοῦ
μὲν
ἡρμοσμένου
σώφρων
|
τε |
καὶ
ἀνδρεία
ἡ
(ψυχή;
Πάνυ |
[416] |
δέονται
ἄνδρες
ἀθληταὶ
πολέμου
σώφρονές
|
τε |
καὶ
(ἀνδρεῖοι,
ταξαμένους
παρὰ
τῶν |
[399] |
ἀλλὰ
βίου
ῥυθμοὺς
ἰδεῖν
κοσμίου
|
τε |
καὶ
ἀνδρείου
τίνες
εἰσίν·
~οὓς |
[391] |
φιλοχρηματίας
καὶ
αὖ
ὑπερηφανίαν
θεῶν
|
τε |
καὶ
ἀνθρώπων.
Ορθῶς,
ἔφη,
λέγεις. |
[390] |
Δία,
καθευδόντων
τῶν
ἄλλων
θεῶν
|
τε |
καὶ
ἀνθρώπων
ὡς,
μόνος
ἐγρηγορὼς |
[404] |
Καὶ
ὀρθῶς
γε,
ἔφη,
ἴσασί
|
τε |
καὶ
ἀπέχονται.
(Συρακοσίαν
δέ,
ὦ |
[394] |
ὁ
δὲ
πρεσβύτης
ἀκούσας
ἔδεισέν
|
τε |
καὶ
ἀπῄει
σιγῇ,
ἀποχωρήσας
δὲ |
[398] |
ἐκ
τριῶν
ἐστιν
συγκείμενον,
λόγου
|
τε |
καὶ
ἁρμονίας
καὶ
ῥυθμοῦ.
Ναί, |
[412] |
οὐκ
αὐτῶν
τούτων
οἵτινες
ἄρξουσί
|
τε |
καὶ
ἄρξονται;
(Τί
μήν;
Οὐκοῦν |
[400] |
τε
καὶ
ἀσχημοσύνης
τῷ
εὐρύθμῳ
|
τε |
καὶ
ἀρρύθμῳ
ἀκολουθεῖ,
δύνασαι
διελέσθαι; |
[400] |
γε,
ὅτι
τὸ
τῆς
εὐσχημοσύνης
|
τε |
καὶ
ἀσχημοσύνης
τῷ
εὐρύθμῳ
τε |
[409] |
πρότερον·
πονηρία
μὲν
γὰρ
ἀρετήν
|
τε |
καὶ
αὑτὴν
οὔποτ’
ἂν
γνοίη, |
[390] |
φίλους
λήθοντε
τοκῆας·
οὐδὲ
Αρεώς
|
τε |
καὶ
Ἀφροδίτης
ὑπὸ
Ηφαίστου
δεσμὸν |
[411] |
ἀμαθίᾳ
καὶ
σκαιότητι
μετὰ
ἀρρυθμίας
|
τε |
καὶ
ἀχαριστίας
ζῇ.
Παντάπασιν,
ἦ |
[414] |
δὴ
νῦν
φύλακας
ἐκαλοῦμεν,
ἐπικούρους
|
τε |
καὶ
βοηθοὺς
τοῖς
τῶν
ἀρχόντων |
[411] |
καὶ
θρηνώδεις
ἁρμονίας,
καὶ
μινυρίζων
|
τε |
καὶ
γεγανωμένος
ὑπὸ
τῆς
ᾠδῆς |
[414] |
ὀνείρατα
ἐδόκουν
ταῦτα
πάντα
πάσχειν
|
τε |
καὶ
γίγνεσθαι
περὶ
αὐτούς,
ἦσαν |
[411] |
φαίην
δεδωκέναι
τοῖς
ἀνθρώποις,
μουσικήν
|
τε |
καὶ
γυμναστικὴν
ἐπὶ
τὸ
θυμοειδὲς |
[396] |
καὶ
μαινομένους
καὶ
πονηροὺς
ἄνδρας
|
τε |
καὶ
γυναῖκας,
ποιητέον
δὲ
οὐδὲν |
[386] |
δέ;
τἀν
Αιδου
ἡγούμενον
εἶναί
|
τε |
καὶ
δεινὰ
εἶναι
οἴει
τινὰ |
[399] |
ὄντος,
ἢ
τινά
τι
πείθοντός
|
τε |
καὶ
δεομένου,
ἢ
εὐχῇ
θεὸν |
[405] |
νοσημάτων
ἐπιπεσόντων,
ἀλλὰ
δι’
(ἀργίαν
|
τε |
καὶ
δίαιταν
οἵαν
διήλθομεν,
ῥευμάτων |
[407] |
καὶ
Ἀσκληπιὸν
τοὺς
μὲν
φύσει
|
τε |
καὶ
διαίτῃ
ὑγιεινῶς
ἔχοντας
τὰ |
[396] |
λέγεις,
ἔστιν
τι
εἶδος
λέξεώς
|
τε |
καὶ
διηγήσεως
ἐν
ᾧ
ἂν |
[393] |
αὐτῷ
ἄνευ
μιμήσεως
ἡ
ποίησίς
|
τε |
καὶ
διήγησις
γεγονυῖα
εἴη.
ἵνα |
[405] |
τοῦ
βίου
ἐν
δικαστηρίοις
φεύγων
|
τε |
καὶ
διώκων
κατατρίβηται,
ἀλλὰ
καὶ |
[386] |
ταῖς
μάχαις
αἱρήσεσθαι
πρὸ
ἥττης
|
τε |
καὶ
δουλείας
θάνατον;
Οὐδαμῶς.
Δεῖ |
[395] |
δ’
ὅς.
Οὐδέ
γε
δούλας
|
τε |
καὶ
δούλους
πράττοντας
ὅσα
δούλων. |
[396] |
ἐν
ἔργοις
ἁμαρτάνουσιν
εἰς
αὑτούς
|
τε |
καὶ
εἰς
ἄλλους,
οἶμαι
δὲ |
[396] |
μὲν
μιμούμενος
(τὸν
ἀγαθὸν
ἀσφαλῶς
|
τε |
καὶ
ἐμφρόνως
πράττοντα,
ἐλάττω
δὲ |
[397] |
ὥστε
πάντα
ἐπιχειρήσει
μιμεῖσθαι
σπουδῇ
|
τε |
καὶ
ἐναντίον
πολλῶν,
καὶ
ἃ |
[396] |
δὲ
καὶ
δυσχεραίνων
αὑτὸν
ἐκμάττειν
|
τε |
καὶ
(ἐνιστάναι
εἰς
τοὺς
τῶν |
[414] |
ἄρ’
ἃ
ἡμεῖς
αὐτοὺς
ἐτρέφομέν
|
τε |
καὶ
ἐπαιδεύομεν,
ὥσπερ
ὀνείρατα
ἐδόκουν |
[400] |
ποδὸς
αὐτὸν
οὐχ
ἧττον
ψέγειν
|
τε |
καὶ
ἐπαινεῖν
ἢ
τοὺς
ῥυθμοὺς |
[391] |
πεισθεὶς
ὡς
ἄρα
τοιαῦτα
πράττουσίν
|
τε |
καὶ
ἔπραττον
καὶ
οἱ
θεῶν |
[403] |
τε
καὶ
παιδικοῖς
ὀρθῶς
ἐρῶσί
|
τε |
καὶ
ἐρωμένοις;
Οὐ
μέντοι
μὰ |
[413] |
καὶ
μουσικῆς
ἧς
ἐμάνθανεν,
εὔρυθμόν
|
τε |
καὶ
εὐάρμοστον
ἑαυτὸν
ἐν
πᾶσι |
[406] |
αἰσθανόμεθα,
ἐπὶ
δὲ
τῶν
πλουσίων
|
τε |
καὶ
εὐδαιμόνων
δοκούντων
εἶναι
οὐκ |
[401] |
δυναμένους
ἰχνεύειν
τὴν
τοῦ
καλοῦ
|
τε |
καὶ
εὐσχήμονος
φύσιν,
ἵνα
ὥσπερ |
[417] |
ἤδη
τότε
ἐγγύτατα
ὀλέθρου
αὐτοί
|
τε |
καὶ
ἡ
ἄλλη
πόλις.
τούτων |
[410] |
καὶ
σκληρότητος,
καὶ
αὖ
μαλακίας
|
τε |
καὶ
ἡμερότητος,
ἦν
δ’
ἐγώ |
[391] |
μηδέ
τιν’
ἄλλον
θεοῦ
παῖδά
|
τε |
καὶ
ἥρω
τολμῆσαι
ἂν
δεινὰ |
[391] |
δεινὰ
καὶ
ἀσεβῆ
ἐργάσασθαι,
παῖδά
|
τε |
καὶ
ἥρω
τολμῆσαι
ἂν
δεινὰ |
[392] |
λέγεσθαι
εἴρηται,
καὶ
περὶ
δαιμόνων
|
τε |
καὶ
ἡρώων
καὶ
τῶν
ἐν |
[413] |
τοὺς
πώλους
ἐπὶ
τοὺς
ψόφους
|
τε |
καὶ
θορύβους
ἄγοντες
σκοποῦσιν
εἰ |
[411] |
εὖ
ἴσχων
τὸ
σῶμα
φρονήματός
|
τε |
καὶ
θυμοῦ
ἐμπίμπλαται
καὶ
ἀνδρειότερος |
[405] |
ἐν
πόλει
ἆρ’
οὐ
δικαστήριά
|
τε |
καὶ
ἰατρεῖα
πολλὰ
ἀνοίγεται,
καὶ |
[405] |
ἰατρεῖα
πολλὰ
ἀνοίγεται,
καὶ
δικανική
|
τε |
καὶ
ἰατρικὴ
σεμνύνονται,
ὅταν
δὴ |
[403] |
δὲ
ὀρθὸς
ἔρως
πέφυκε
κοσμίου
|
τε |
καὶ
καλοῦ
σωφρόνως
τε
καὶ |
[400] |
ἀλλὰ
τὴν
ὡς
ἀληθῶς
εὖ
|
τε |
καὶ
καλῶς
τὸ
ἦθος
κατεσκευασμένην |
[405] |
πνευμάτων
ὥσπερ
λίμνας
ἐμπιμπλαμένους
φύσας
|
τε |
καὶ
κατάρρους
νοσήμασιν
ὀνόματα
τίθεσθαι |
[411] |
ἀπὸ
σμικρῶν
ταχὺ
(ἐρεθι(
ζόμενόν
|
τε |
καὶ
κατασβεννύμενον.
ἀκράχολοι
οὖν
καὶ |
[410] |
δέοντος,
καλῶς
δὲ
τραφέντος
ἥμερόν
|
τε |
καὶ
κόσμιον;
Εστι
ταῦτα.
Δεῖν |
[408] |
ἄνδρας
πρὸ
τῶν
τραυμάτων
ὑγιεινούς
|
τε |
καὶ
(κοσμίους
ἐν
διαίτῃ,
κἂν |
[405] |
ἐπακτῷ
παρ’
ἄλλων,
ὡς
δεσποτῶν
|
τε |
καὶ
κριτῶν,
τῷ
δικαίῳ
ἀναγκάζεσθαι |
[388] |
Πρίαμον
ἐγγὺς
θεῶν
γεγονότα
λιτανεύοντά
|
τε |
καὶ
κυλινδόμενον
κατὰ
κόπρον,
ἐξονομακλήδην |
[412] |
διεξίοι
τῶν
τοιούτων
καὶ
θήρας
|
τε |
καὶ
κυνηγέσια
καὶ
γυμνικοὺς
ἀγῶνας |
[394] |
ἐστίν,
ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
τραγῳδία
|
τε |
καὶ
κωμῳδία,
ἡ
δὲ
δι’ |
[394] |
σκοπεῖσθαί
σε
εἴτε
παραδεξόμεθα
τραγῳδίαν
|
τε |
καὶ
κωμῳδίαν
εἰς
τὴν
πόλιν, |
[395] |
πράττοντας
ὧν
νυνδὴ
εἴπομεν,
κακηγοροῦντάς
|
τε |
καὶ
κωμῳδοῦντας
ἀλλήλους
καὶ
αἰσχρολογοῦντας, |
[411] |
οὔτε
τῆς
ἄλλης
μουσικῆς,
ἀσθενές
|
τε |
καὶ
κωφὸν
καὶ
τυφλὸν
γίγνεται, |
[400] |
καὶ
κάτω
τιθέντος,
εἰς
βραχύ
|
τε |
καὶ
μακρὸν
γιγνόμενον,
καί,
ὡς |
[411] |
νυνδὴ
ἡμεῖς
ἐλέγομεν
τὰς
γλυκείας
|
τε |
καὶ
μαλακὰς
καὶ
θρηνώδεις
ἁρμονίας, |
[395] |
λοιδορουμένην
ἢ
πρὸς
θεοὺς
ἐρίζουσάν
|
τε |
καὶ
μεγαλαυχουμένην,
οἰομένην
(εὐδαίμονα
εἶναι, |
[400] |
μέλος,
ἀλλὰ
μὴ
λόγον
ποδί
|
τε |
καὶ
μέλει.
οἵτινες
δ’
ἂν |
[399] |
ἡμῖν
δεήσει
ἐν
ταῖς
ᾠδαῖς
|
τε |
καὶ
μέλεσιν.
Οὔ
μοι,
ἔφη, |
[407] |
πρὸς
μαθήσεις
ἁστινασοῦν
καὶ
(ἐννοήσεις
|
τε |
καὶ
μελέτας
πρὸς
ἑαυτὸν
χαλεπή, |
[402] |
ἀλλ’
ἔστιν
τῆς
αὐτῆς
τέχνης
|
τε |
καὶ
μελέτης;
Παντάπασι
μὲν
οὖν. |
[399] |
μὴ
ὑπερηφάνως
ἔχοντα,
ἀλλὰ
σωφρόνως
|
τε |
καὶ
μετρίως
ἐν
πᾶσι
τούτοις |
[399] |
καὶ
ἄλλην
αὖ
ἐν
εἰρηνικῇ
|
τε |
καὶ
μὴ
βιαίῳ
ἀλλ’
ἐν |
[401] |
τε
καὶ
ἀγαθοῦ
ἤθους,
ἀδελφά
|
τε |
καὶ
μιμήματα.
Παντελῶς
μὲν
οὖν, |
[403] |
κοσμίου
τε
καὶ
καλοῦ
σωφρόνως
|
τε |
καὶ
μουσικῶς
ἐρᾶν;
Καὶ
μάλα, |
[394] |
τ’
ἦ,
ὅτι
τῆς
ποιήσεώς
|
τε |
καὶ
(μυθο(
λογίας
ἡ
μὲν |
[392] |
δ’
ἐναντία
τούτων
προστάξειν
ᾄδειν
|
τε |
καὶ
μυθολογεῖν.
ἢ
οὐκ
οἴει; |
[398] |
τῆς
μουσικῆς
τὸ
περὶ
λόγους
|
τε |
καὶ
μύθους
παντελῶς
διαπεπεράνθαι·
ἅ |
[401] |
κατὰ
σμικρὸν
ἀπὸ
πολλῶν
δρεπόμενοί
|
τε |
καὶ
νεμόμενοι,
ἕν
τι
συνιστάντες |
[388] |
κὰκ
κεφαλῆς,
μηδὲ
ἄλλα
κλαίοντά
|
τε |
καὶ
ὀδυρόμενον
ὅσα
καὶ
οἷα |
[393] |
τῷ
τοιούτῳ,
ὡς
ἔοικεν,
οὗτός
|
τε |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ποιηταὶ
διὰ |
[416] |
τινὰ
τρόπον
δεῖ
αὐτοὺς
ζῆν
|
τε |
καὶ
οἰκεῖν,
εἰ
μέλλουσι
τοιοῦτοι |
[389] |
εἰσάγοντα
πόλεως
ὥσπερ
νεὼς
ἀνατρεπτικόν
|
τε |
καὶ
ὀλέθριον.
Εάνπερ,
ἦ
δ’ |
[405] |
παρασχεῖν
δίκην,
καὶ
ταῦτα
σμικρῶν
|
τε |
καὶ
οὐδενὸς
ἀξίων
ἕνεκα,
ἀγνοῶν |
[386] |
τοιαῦτ’
ἄττα,
ὡς
ἔοικεν,
ἀκουστέον
|
τε |
καὶ
οὐκ
ἀκουστέον
εὐθὺς
ἐκ |
[408] |
ᾗ
οὐκ
ἐγχωρεῖ
κακὴν
γενομένην
|
τε |
καὶ
οὖσαν
εὖ
τι
θεραπεύειν. |
[397] |
κεκραμένος,
πολὺ
δὲ
ἥδιστος
παισί
|
τε |
καὶ
παιδαγωγοῖς
ὁ
ἐναντίος
οὗ |
[403] |
ἡδονή,
οὐδὲ
κοινωνητέον
αὐτῆς
ἐραστῇ
|
τε |
καὶ
παιδικοῖς
ὀρθῶς
ἐρῶσί
τε |
[395] |
(εὐδαίμονα
εἶναι,
ἢ
ἐν
συμφοραῖς
|
τε |
καὶ
πένθεσιν
καὶ
θρήνοις
ἐχομένην· |
[408] |
ἀπειθοῦντές
γε
ἡμῖν
οἱ
τραγῳδοποιοί
|
τε |
καὶ
Πίνδαρος
Ἀπόλλωνος
μέν
φασιν |
[405] |
καὶ
δίαιταν
οἵαν
διήλθομεν,
ῥευμάτων
|
τε |
καὶ
πνευμάτων
ὥσπερ
λίμνας
ἐμπιμπλαμένους |
[387] |
δὲ
ἐναντίον
τύπον
τούτοις
λεκτέον
|
τε |
καὶ
ποιητέον;
Δῆλα
δή.
(Καὶ |
[409] |
φύσεως
παιδευομένης
χρόνῳ
ἅμα
αὑτῆς
|
τε |
καὶ
πονηρίας
ἐπιστήμην
(λήψεται.
σοφὸς |
[408] |
μανθάνειν
τὴν
τέχνην
ὡς
πλείστοις
|
τε |
καὶ
πονηροτάτοις
σώμασιν
ὁμιλήσειαν
καὶ |
[399] |
ἐργασίᾳ
πρεπόντως
ἂν
μιμήσαιτο
φθόγγους
|
τε |
καὶ
προσῳδίας,
καὶ
ἀποτυχόντος
ἢ |
[410] |
δ’
ὅς,
πέρι
λέγεις;
(Ἀγριότητός
|
τε |
καὶ
σκληρότητος,
καὶ
αὖ
μαλακίας |
[409] |
τὸν
δικαστὴν
ζητεῖν
τὸν
ἀγαθόν
|
τε |
καὶ
σοφόν,
ἀλλὰ
τὸν
πρότερον· |
[409] |
πολλὰ
αὐτὸς
ἠδικηκὼς
καὶ
πανοῦργός
|
τε |
καὶ
σοφὸς
οἰόμενος
εἶναι,
ὅταν |
[387] |
τε
καὶ
φοβερὰ
ἀποβλητέα,
Κωκυτούς
|
τε |
καὶ
Στύγας
καὶ
(ἐνέρους
καὶ |
[398] |
γὰρ
οὔ;
Τίνες
οὖν
μαλακαί
|
τε |
καὶ
συμποτικαὶ
τῶν
ἁρμονιῶν;
Ιαστί, |
[397] |
λέξις
ἅπασα
διὰ
μιμήσεως
φωναῖς
|
τε |
καὶ
σχήμασιν,
ἢ
σμικρόν
τι |
[399] |
μετρίως
ἐν
πᾶσι
τούτοις
(πράττοντά
|
τε |
καὶ
τὰ
ἀποβαίνοντα
ἀγαπῶντα.
ταύτας |
[395] |
ἄνδρας
κακούς,
ὡς
ἔοικεν,
δειλούς
|
τε |
καὶ
τὰ
ἐναντία
πράττοντας
ὧν |
[398] |
ἀφίκοιτο
εἰς
τὴν
πόλιν
αὐτός
|
τε |
καὶ
τὰ
ποιήματα
βουλόμενος
ἐπιδείξασθαι, |
[396] |
λέξις
μετέχουσα
μὲν
ἀμφοτέρων,
μιμήσεώς
|
τε |
καὶ
τῆς
ἄλλης
διηγήσεως,
σμικρὸν |
[416] |
πρὸς
τὸ
ἥμεροι
εἶναι
αὑτοῖς
|
τε |
καὶ
τοῖς
φυλαττομένοις
ὑπ’
αὐτῶν. |
[407] |
τῇ
ἕξει
καταδεῖξαι
ἰατρικήν,
φαρμάκοις
|
τε |
καὶ
τομαῖς
τὰ
νοσήματα
ἐκβάλλοντα |
[387] |
τὰ
τοιαῦτα
πάντα
παραιτησόμεθα
Ομηρόν
|
τε |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ποιητὰς
μὴ |
[395] |
Ἀλλ’
οὐδέ
τοι
ὑποκριταὶ
κωμῳδοῖς
|
τε |
καὶ
τραγῳδοῖς
οἱ
(αὐτοί·
πάντα |
[396] |
διηγοῖτο
ὁ
ἐναντίως
ἐκείνῳ
φύς
|
τε |
καὶ
τραφείς.
Ποῖα
δή,
ἔφη, |
[391] |
ὢν
παῖς
καὶ
Πηλέως,
σωφρονεστάτου
|
τε |
καὶ
τρίτου
ἀπὸ
Διός,
καὶ |
[412] |
μὲν
δὴ
τύποι
τῆς
παιδείας
|
τε |
καὶ
τροφῆς
οὗτοι
ἂν
εἶεν. |
[397] |
τε
καὶ
χαλαζῶν
καὶ
ἀξόνων
|
τε |
καὶ
τροχιλιῶν,
καὶ
σαλπίγγων
καὶ |
[414] |
καὶ
ζῶντι
καὶ
τελευτήσαντι,
τάφων
|
τε |
καὶ
τῶν
ἄλλων
μνημείων
μέγιστα |
[404] |
ἐν
ταῖς
στρατείαις
μεταβάλλοντας
ὑδάτων
|
τε |
καὶ
τῶν
ἄλλων
σίτων
καὶ |
[399] |
τοῦ
Ἀπόλλωνος
ὄργανα
πρὸ
Μαρσύου
|
τε |
καὶ
τῶν
ἐκείνου
ὀργάνων.
Μὰ |
[389] |
πρὸς
κυβερνήτην
περὶ
τῆς
νεώς
|
τε |
καὶ
τῶν
ναυτῶν
μὴ
τὰ |
[401] |
ἐκ
παίδων
λανθάνῃ
εἰς
ὁμοιότητά
|
τε |
καὶ
φιλίαν
καὶ
συμφωνίαν
τῷ |
[387] |
ταῦτα
ὀνόματα
πάντα
τὰ
δεινά
|
τε |
καὶ
φοβερὰ
ἀποβλητέα,
Κωκυτούς
τε |
[414] |
εἶναι
καὶ
κατάστασις
τῶν
ἀρχόντων
|
τε |
καὶ
φυλάκων,
ὡς
ἐν
τύπῳ, |
[395] |
νέων
πόρρω
διατελέσωσιν,
εἰς
ἔθη
|
τε |
καὶ
φύσιν
καθίστανται
καὶ
κατὰ |
[397] |
βροντάς
τε
καὶ
ψόφους
ἀνέμων
|
τε |
καὶ
χαλαζῶν
καὶ
ἀξόνων
τε |
[410] |
δ’
ἐπιταθὲν
τοῦ
δέοντος
σκληρόν
|
τε |
καὶ
χαλεπὸν
γίγνοιτ’
ἄν,
ὡς |
[405] |
ἄκρων
μὴ
μόνον
τοὺς
φαύλους
|
τε |
καὶ
χειροτέχνας,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς |
[397] |
καὶ
ἃ
νυνδὴ
ἐλέγομεν,
βροντάς
|
τε |
καὶ
ψόφους
ἀνέμων
τε
καὶ |
[404] |
σίτησιν
καὶ
δίαιταν
τῇ
μελοποιίᾳ
|
τε |
καὶ
ᾠδῇ
τῇ
ἐν
τῷ |
[409] |
νέας
ἐν
πονηραῖς
ψυχαῖς
τεθράφθαι
|
τε |
καὶ
ὡμιληκέναι
καὶ
πάντα
ἀδικήματα |
[392] |
εἶδος
λόγων
πέρι
ὁριζομένοις
οἵους
|
τε |
λεκτέον
καὶ
μή;
περὶ
γὰρ |
[386] |
εἶναι
ἀνδρεῖοι;
ἆρα
οὐ
ταῦτά
|
τε |
λεκτέον
καὶ
οἷα
αὐτοὺς
ποιῆσαι |
[392] |
τοῦτο
σκεπτέον,
καὶ
ἡμῖν
ἅ
|
τε |
λεκτέον
καὶ
ὡς
λεκτέον
παντελῶς |
[397] |
ὅσῳ
ἂν
φαυλότερος
ᾖ,
πάντα
|
τε |
μᾶλλον
διηγήσεται
καὶ
οὐδὲν
ἑαυτοῦ |
[416] |
ἀρίστους
εἶναι
παύσει
(αὐτούς,
κακουργεῖν
|
τε |
μὴ
ἐπαρεῖ
περὶ
τοὺς
ἄλλους |
[413] |
εἴη.
καὶ
τὸν
ἀεὶ
ἔν
|
τε |
παισὶ
καὶ
νεανίσκοις
~καὶ
ἐν |
[406] |
τ’
ἦν
ἑαυτόν,
ἐν
ἀσχολίᾳ
|
τε |
πάντων
ἰατρευόμενος
διὰ
βίου
ἔζη, |
[417] |
δεῖν
κατεσκευάσθαι
τοὺς
φύλακας
οἰκήσεώς
|
τε |
πέρι
καὶ
τῶν
ἄλλων,
καὶ |
[406] |
αὐτῷ
μακρὰν
δίαιταν
προστάττῃ,
πιλίδιά
|
τε |
περὶ
τὴν
κεφαλὴν
περιτιθεὶς
καὶ |
[399] |
ἐκείνην
τὴν
ἁρμονίαν,
ἣ
ἔν
|
τε |
πολεμικῇ
πράξει
ὄντος
ἀνδρείου
καὶ |
[401] |
τὸ
ἐντὸς
τῆς
ψυχῆς
ὅ
|
τε |
ῥυθμὸς
καὶ
ἁρμονία,
καὶ
ἐρρωμενέστατα |
[393] |
μὴ
ἐλθεῖν,
μὴ
αὐτῷ
τό
|
τε |
σκῆπτρον
καὶ
τὰ
τοῦ
θεοῦ |
[397] |
μόνῃ
τῇ
τοιαύτῃ
πόλει
τόν
|
τε |
σκυτοτόμον
σκυτοτόμον
εὑρήσομεν
καὶ
οὐ |
[415] |
ἔφη.
Οὐκοῦν
τοιαύτας,
οἵας
χειμῶνός
|
τε |
στέγειν
καὶ
θέρους
ἱκανὰς
εἶναι; |
[386] |
ἀθανάτοισι
φανείη
σμερδαλέ’
εὐρώεντα,
τά
|
τε |
στυγέουσι
θεοί
περ
καὶ
ὢ |
[415] |
ταῖς
ψυχαῖς
παραμέμεικται,
καὶ
ἐάν
|
τε |
σφέτερος
ἔκγονος
ὑπόχαλκος
ἢ
ὑποσίδηρος |
[394] |
δ’
αὖ
δι’
ἀμφοτέρων
ἔν
|
τε |
τῇ
τῶν
ἐπῶν
ποιήσει,
πολλαχοῦ |
[402] |
ἐγώ,
ὅτου
ἂν
συμπίπτῃ
ἔν
|
τε |
τῇ
ψυχῇ
καλὰ
ἤθη
ἐνόντα |
[386] |
εὐθὺς
ἐκ
παίδων
τοῖς
θεούς
|
τε |
τιμήσουσιν
καὶ
γονέας
τήν
τε |
[410] |
Τὸ
γοῦν
ἄριστον,
ἔφη,
αὐτοῖς
|
τε |
τοῖς
πάσχουσιν
καὶ
τῇ
πόλει |
[404] |
ἢ
οὐχ
ὁρᾷς
ὅτι
καθεύδουσί
|
τε |
τὸν
βίον
καί,
ἐὰν
σμικρὰ |
[393] |
τι
οὕτω
πεποίηται
διήγησιν
περί
|
τε |
τῶν
ἐν
Ιλίῳ
καὶ
περὶ |
[401] |
ἐμποιεῖν,
ἢ
ὁ
μὴ
οἷός
|
τε |
ὢν
οὐκ
ἐατέος
παρ’
ἡμῖν |