Alphabétiquement     [«   »]
τάφων 1
ταχὺ 3
τέ 3
τε 177
τεθεαμένος 1
τεθνάναι 1
τεθραμμένος 1
Fréquences     [«    »]
144 δ
129 δὲ
131
177 τε
596 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

τε


Pages
[386]   τε τιμήσουσιν καὶ γονέας τήν  τε   ἀλλήλων φιλίαν μὴ περὶ σμικροῦ
[404]   οὕς γε ὥσπερ κύνας ἀγρύπνους  τε   ἀνάγκη εἶναι καὶ ὅτι μάλιστα
[400]   καὶ μετὰ Δάμωνος βουλευσόμεθα, τίνες  τε   ἀνελευθερίας καὶ ὕβρεως μανίας
[393]   δὲ Ἀγαμέμνων ἠγρίαινεν ἐντελλόμενος νῦν  τε   ἀπιέναι καὶ αὖθις μὴ ἐλθεῖν,
[391]   ἔδρασεν τοῦτο, οὐ πειστέον· τάς  τε   αὖ Εκτορος ἕλξεις περὶ τὸ
[393]   μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν λέγει  τε   αὐτὸς ποιητὴς καὶ οὐδὲ
[403]   ἀρετῇ σῶμα παρέχειν ὡς οἷόν  τε   βέλτιστον· σοὶ δὲ πῶς φαίνεται;
[398]   καὶ μύθους παντελῶς διαπεπεράνθαι·  τε   γὰρ λεκτέον καὶ ὡς λεκτέον
[415]   σίδηρον δὲ καὶ χαλκὸν τοῖς  τε   γεωργοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις δημιουργοῖς.
[388]   Ορθῶς, ἔφη. Πάλιν δὴ Ομήρου  τε   δεησόμεθα καὶ τῶν ἄλλων ποιητῶν
[391]   ὡς Θησεὺς Ποσειδῶνος ὑὸς Πειρίθους  τε   Διὸς (ὥρμησαν οὕτως ἐπὶ δεινὰς
[398]   ἡμῖν οὔτε θέμις ἐγγενέσθαι, ἀποπέμποιμέν  τε   εἰς ἄλλην πόλιν μύρον κατὰ
[412]   φυλακικωτάτους πόλεως; Ναί. Οὐκοῦν φρονίμους  τε   εἰς τοῦτο δεῖ ὑπάρχειν καὶ
[415]   ὅπου κάλλιστον στρατοπεδεύσασθαι, ὅθεν τούς  τε   (ἔνδον μάλιστ’ ἂν κατέχοιεν, εἴ
[414]   τῶν τε ἔξωθεν πολεμίων τῶν  τε   ἐντὸς φιλίων, ὅπως οἱ μὲν
[415]   ἐθέλοι τοῖς νόμοις πείθεσθαι, τούς  τε   ἔξωθεν ἀπαμύνοιεν, εἰ πολέμιος ὥσπερ
[414]   τούτους μὲν φύλακας παντελεῖς τῶν  τε   ἔξωθεν πολεμίων τῶν τε ἐντὸς
[394]   πολλὰ τῷ Ἀπόλλωνι ηὔχετο, τάς  τε   ἐπωνυμίας τοῦ θεοῦ ἀνακαλῶν καὶ
[405]   τοὺς ἐν ἐλευθέρῳ σχήματι προσποιουμένους  (τε(   θράφθαι; οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ
[393]   ὅτι ἦλθεν Χρύσης τῆς  τε   θυγατρὸς λύτρα φέρων καὶ ἱκέτης
[417]   πόλιν· ὁπότε δ’ αὐτοὶ γῆν  τε   ἰδίαν καὶ οἰκίας καὶ νομίσματα
[402]   ἀπ’ αὐτῶν ~καὶ (γίγνοιτο καλός  τε   κἀγαθός, τὰ δ’ αἰσχρὰ ψέγοι
[401]   δ’ ἐναντία τοῦ ἐναντίου, σώφρονός  τε   καὶ ἀγαθοῦ ἤθους, ἀδελφά τε
[405]   οὐ μέλλει; Τῆς δὲ κακῆς  τε   καὶ αἰσχρᾶς παιδείας ἐν πόλει
[403]   ἀρετῇ; ~(Οὐδαμῶς. Τί δέ; ὕβρει  τε   καὶ ἀκολασίᾳ; Πάντων μάλιστα. Μείζω
[408]   κυκεῶνα πιόντες, νοσώδη δὲ φύσει  τε   καὶ ἀκόλαστον οὔτε αὐτοῖς οὔτε
[390]   πράττονται ὑπὸ ἐλλογίμων ἀνδρῶν, θεατέον  τε   καὶ ἀκουστέον, οἷον καὶ τὸ
[415]   τὸ μᾶλλον αὐτοὺς τῆς πόλεώς  τε   καὶ ἀλλήλων κήδεσθαι· σχεδὸν γάρ
[409]   ἀμαθέστερος δοκεῖ εἶναι αὑτῷ  τε   καὶ ἄλλοις. Παντάπασι μὲν οὖν,
[414]   χώρας ἐν εἰσι βουλεύεσθαί  τε   καὶ ἀμύνειν αὐτούς, ἐάν τις
[411]   ~Καὶ τοῦ μὲν ἡρμοσμένου σώφρων  τε   καὶ ἀνδρεία (ψυχή; Πάνυ
[416]   δέονται ἄνδρες ἀθληταὶ πολέμου σώφρονές  τε   καὶ (ἀνδρεῖοι, ταξαμένους παρὰ τῶν
[399]   ἀλλὰ βίου ῥυθμοὺς ἰδεῖν κοσμίου  τε   καὶ ἀνδρείου τίνες εἰσίν· ~οὓς
[391]   φιλοχρηματίας καὶ αὖ ὑπερηφανίαν θεῶν  τε   καὶ ἀνθρώπων. Ορθῶς, ἔφη, λέγεις.
[390]   Δία, καθευδόντων τῶν ἄλλων θεῶν  τε   καὶ ἀνθρώπων ὡς, μόνος ἐγρηγορὼς
[404]   Καὶ ὀρθῶς γε, ἔφη, ἴσασί  τε   καὶ ἀπέχονται. (Συρακοσίαν δέ,
[394]   δὲ πρεσβύτης ἀκούσας ἔδεισέν  τε   καὶ ἀπῄει σιγῇ, ἀποχωρήσας δὲ
[398]   ἐκ τριῶν ἐστιν συγκείμενον, λόγου  τε   καὶ ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ. Ναί,
[412]   οὐκ αὐτῶν τούτων οἵτινες ἄρξουσί  τε   καὶ ἄρξονται; (Τί μήν; Οὐκοῦν
[400]   τε καὶ ἀσχημοσύνης τῷ εὐρύθμῳ  τε   καὶ ἀρρύθμῳ ἀκολουθεῖ, δύνασαι διελέσθαι;
[400]   γε, ὅτι τὸ τῆς εὐσχημοσύνης  τε   καὶ ἀσχημοσύνης τῷ εὐρύθμῳ τε
[409]   πρότερον· πονηρία μὲν γὰρ ἀρετήν  τε   καὶ αὑτὴν οὔποτ’ ἂν γνοίη,
[390]   φίλους λήθοντε τοκῆας· οὐδὲ Αρεώς  τε   καὶ Ἀφροδίτης ὑπὸ Ηφαίστου δεσμὸν
[411]   ἀμαθίᾳ καὶ σκαιότητι μετὰ ἀρρυθμίας  τε   καὶ ἀχαριστίας ζῇ. Παντάπασιν,
[414]   δὴ νῦν φύλακας ἐκαλοῦμεν, ἐπικούρους  τε   καὶ βοηθοὺς τοῖς τῶν ἀρχόντων
[411]   καὶ θρηνώδεις ἁρμονίας, καὶ μινυρίζων  τε   καὶ γεγανωμένος ὑπὸ τῆς ᾠδῆς
[414]   ὀνείρατα ἐδόκουν ταῦτα πάντα πάσχειν  τε   καὶ γίγνεσθαι περὶ αὐτούς, ἦσαν
[411]   φαίην δεδωκέναι τοῖς ἀνθρώποις, μουσικήν  τε   καὶ γυμναστικὴν ἐπὶ τὸ θυμοειδὲς
[396]   καὶ μαινομένους καὶ πονηροὺς ἄνδρας  τε   καὶ γυναῖκας, ποιητέον δὲ οὐδὲν
[386]   δέ; τἀν Αιδου ἡγούμενον εἶναί  τε   καὶ δεινὰ εἶναι οἴει τινὰ
[399]   ὄντος, τινά τι πείθοντός  τε   καὶ δεομένου, εὐχῇ θεὸν
[405]   νοσημάτων ἐπιπεσόντων, ἀλλὰ δι’ (ἀργίαν  τε   καὶ δίαιταν οἵαν διήλθομεν, ῥευμάτων
[407]   καὶ Ἀσκληπιὸν τοὺς μὲν φύσει  τε   καὶ διαίτῃ ὑγιεινῶς ἔχοντας τὰ
[396]   λέγεις, ἔστιν τι εἶδος λέξεώς  τε   καὶ διηγήσεως ἐν ἂν
[393]   αὐτῷ ἄνευ μιμήσεως ποίησίς  τε   καὶ διήγησις γεγονυῖα εἴη. ἵνα
[405]   τοῦ βίου ἐν δικαστηρίοις φεύγων  τε   καὶ διώκων κατατρίβηται, ἀλλὰ καὶ
[386]   ταῖς μάχαις αἱρήσεσθαι πρὸ ἥττης  τε   καὶ δουλείας θάνατον; Οὐδαμῶς. Δεῖ
[395]   δ’ ὅς. Οὐδέ γε δούλας  τε   καὶ δούλους πράττοντας ὅσα δούλων.
[396]   ἐν ἔργοις ἁμαρτάνουσιν εἰς αὑτούς  τε   καὶ εἰς ἄλλους, οἶμαι δὲ
[396]   μὲν μιμούμενος (τὸν ἀγαθὸν ἀσφαλῶς  τε   καὶ ἐμφρόνως πράττοντα, ἐλάττω δὲ
[397]   ὥστε πάντα ἐπιχειρήσει μιμεῖσθαι σπουδῇ  τε   καὶ ἐναντίον πολλῶν, καὶ
[396]   δὲ καὶ δυσχεραίνων αὑτὸν ἐκμάττειν  τε   καὶ (ἐνιστάναι εἰς τοὺς τῶν
[414]   ἄρ’ ἡμεῖς αὐτοὺς ἐτρέφομέν  τε   καὶ ἐπαιδεύομεν, ὥσπερ ὀνείρατα ἐδόκουν
[400]   ποδὸς αὐτὸν οὐχ ἧττον ψέγειν  τε   καὶ ἐπαινεῖν τοὺς ῥυθμοὺς
[391]   πεισθεὶς ὡς ἄρα τοιαῦτα πράττουσίν  τε   καὶ ἔπραττον καὶ οἱ θεῶν
[403]   τε καὶ παιδικοῖς ὀρθῶς ἐρῶσί  τε   καὶ ἐρωμένοις; Οὐ μέντοι μὰ
[413]   καὶ μουσικῆς ἧς ἐμάνθανεν, εὔρυθμόν  τε   καὶ εὐάρμοστον ἑαυτὸν ἐν πᾶσι
[406]   αἰσθανόμεθα, ἐπὶ δὲ τῶν πλουσίων  τε   καὶ εὐδαιμόνων δοκούντων εἶναι οὐκ
[401]   δυναμένους ἰχνεύειν τὴν τοῦ καλοῦ  τε   καὶ εὐσχήμονος φύσιν, ἵνα ὥσπερ
[417]   ἤδη τότε ἐγγύτατα ὀλέθρου αὐτοί  τε   καὶ ἄλλη πόλις. τούτων
[410]   καὶ σκληρότητος, καὶ αὖ μαλακίας  τε   καὶ ἡμερότητος, ἦν δ’ ἐγώ
[391]   μηδέ τιν’ ἄλλον θεοῦ παῖδά  τε   καὶ ἥρω τολμῆσαι ἂν δεινὰ
[391]   δεινὰ καὶ ἀσεβῆ ἐργάσασθαι, παῖδά  τε   καὶ ἥρω τολμῆσαι ἂν δεινὰ
[392]   λέγεσθαι εἴρηται, καὶ περὶ δαιμόνων  τε   καὶ ἡρώων καὶ τῶν ἐν
[413]   τοὺς πώλους ἐπὶ τοὺς ψόφους  τε   καὶ θορύβους ἄγοντες σκοποῦσιν εἰ
[411]   εὖ ἴσχων τὸ σῶμα φρονήματός  τε   καὶ θυμοῦ ἐμπίμπλαται καὶ ἀνδρειότερος
[405]   ἐν πόλει ἆρ’ οὐ δικαστήριά  τε   καὶ ἰατρεῖα πολλὰ ἀνοίγεται, καὶ
[405]   ἰατρεῖα πολλὰ ἀνοίγεται, καὶ δικανική  τε   καὶ ἰατρικὴ σεμνύνονται, ὅταν δὴ
[403]   δὲ ὀρθὸς ἔρως πέφυκε κοσμίου  τε   καὶ καλοῦ σωφρόνως τε καὶ
[400]   ἀλλὰ τὴν ὡς ἀληθῶς εὖ  τε   καὶ καλῶς τὸ ἦθος κατεσκευασμένην
[405]   πνευμάτων ὥσπερ λίμνας ἐμπιμπλαμένους φύσας  τε   καὶ κατάρρους νοσήμασιν ὀνόματα τίθεσθαι
[411]   ἀπὸ σμικρῶν ταχὺ (ἐρεθι( ζόμενόν  τε   καὶ κατασβεννύμενον. ἀκράχολοι οὖν καὶ
[410]   δέοντος, καλῶς δὲ τραφέντος ἥμερόν  τε   καὶ κόσμιον; Εστι ταῦτα. Δεῖν
[408]   ἄνδρας πρὸ τῶν τραυμάτων ὑγιεινούς  τε   καὶ (κοσμίους ἐν διαίτῃ, κἂν
[405]   ἐπακτῷ παρ’ ἄλλων, ὡς δεσποτῶν  τε   καὶ κριτῶν, τῷ δικαίῳ ἀναγκάζεσθαι
[388]   Πρίαμον ἐγγὺς θεῶν γεγονότα λιτανεύοντά  τε   καὶ κυλινδόμενον κατὰ κόπρον, ἐξονομακλήδην
[412]   διεξίοι τῶν τοιούτων καὶ θήρας  τε   καὶ κυνηγέσια καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας
[394]   ἐστίν, ὥσπερ σὺ λέγεις, τραγῳδία  τε   καὶ κωμῳδία, δὲ δι’
[394]   σκοπεῖσθαί σε εἴτε παραδεξόμεθα τραγῳδίαν  τε   καὶ κωμῳδίαν εἰς τὴν πόλιν,
[395]   πράττοντας ὧν νυνδὴ εἴπομεν, κακηγοροῦντάς  τε   καὶ κωμῳδοῦντας ἀλλήλους καὶ αἰσχρολογοῦντας,
[411]   οὔτε τῆς ἄλλης μουσικῆς, ἀσθενές  τε   καὶ κωφὸν καὶ τυφλὸν γίγνεται,
[400]   καὶ κάτω τιθέντος, εἰς βραχύ  τε   καὶ μακρὸν γιγνόμενον, καί, ὡς
[411]   νυνδὴ ἡμεῖς ἐλέγομεν τὰς γλυκείας  τε   καὶ μαλακὰς καὶ θρηνώδεις ἁρμονίας,
[395]   λοιδορουμένην πρὸς θεοὺς ἐρίζουσάν  τε   καὶ μεγαλαυχουμένην, οἰομένην (εὐδαίμονα εἶναι,
[400]   μέλος, ἀλλὰ μὴ λόγον ποδί  τε   καὶ μέλει. οἵτινες δ’ ἂν
[399]   ἡμῖν δεήσει ἐν ταῖς ᾠδαῖς  τε   καὶ μέλεσιν. Οὔ μοι, ἔφη,
[407]   πρὸς μαθήσεις ἁστινασοῦν καὶ (ἐννοήσεις  τε   καὶ μελέτας πρὸς ἑαυτὸν χαλεπή,
[402]   ἀλλ’ ἔστιν τῆς αὐτῆς τέχνης  τε   καὶ μελέτης; Παντάπασι μὲν οὖν.
[399]   μὴ ὑπερηφάνως ἔχοντα, ἀλλὰ σωφρόνως  τε   καὶ μετρίως ἐν πᾶσι τούτοις
[399]   καὶ ἄλλην αὖ ἐν εἰρηνικῇ  τε   καὶ μὴ βιαίῳ ἀλλ’ ἐν
[401]   τε καὶ ἀγαθοῦ ἤθους, ἀδελφά  τε   καὶ μιμήματα. Παντελῶς μὲν οὖν,
[403]   κοσμίου τε καὶ καλοῦ σωφρόνως  τε   καὶ μουσικῶς ἐρᾶν; Καὶ μάλα,
[394]   τ’ ἦ, ὅτι τῆς ποιήσεώς  τε   καὶ (μυθο( λογίας μὲν
[392]   δ’ ἐναντία τούτων προστάξειν ᾄδειν  τε   καὶ μυθολογεῖν. οὐκ οἴει;
[398]   τῆς μουσικῆς τὸ περὶ λόγους  τε   καὶ μύθους παντελῶς διαπεπεράνθαι·
[401]   κατὰ σμικρὸν ἀπὸ πολλῶν δρεπόμενοί  τε   καὶ νεμόμενοι, ἕν τι συνιστάντες
[388]   κὰκ κεφαλῆς, μηδὲ ἄλλα κλαίοντά  τε   καὶ ὀδυρόμενον ὅσα καὶ οἷα
[393]   τῷ τοιούτῳ, ὡς ἔοικεν, οὗτός  τε   καὶ οἱ ἄλλοι ποιηταὶ διὰ
[416]   τινὰ τρόπον δεῖ αὐτοὺς ζῆν  τε   καὶ οἰκεῖν, εἰ μέλλουσι τοιοῦτοι
[389]   εἰσάγοντα πόλεως ὥσπερ νεὼς ἀνατρεπτικόν  τε   καὶ ὀλέθριον. Εάνπερ, δ’
[405]   παρασχεῖν δίκην, καὶ ταῦτα σμικρῶν  τε   καὶ οὐδενὸς ἀξίων ἕνεκα, ἀγνοῶν
[386]   τοιαῦτ’ ἄττα, ὡς ἔοικεν, ἀκουστέον  τε   καὶ οὐκ ἀκουστέον εὐθὺς ἐκ
[408]   οὐκ ἐγχωρεῖ κακὴν γενομένην  τε   καὶ οὖσαν εὖ τι θεραπεύειν.
[397]   κεκραμένος, πολὺ δὲ ἥδιστος παισί  τε   καὶ παιδαγωγοῖς ἐναντίος οὗ
[403]   ἡδονή, οὐδὲ κοινωνητέον αὐτῆς ἐραστῇ  τε   καὶ παιδικοῖς ὀρθῶς ἐρῶσί τε
[395]   (εὐδαίμονα εἶναι, ἐν συμφοραῖς  τε   καὶ πένθεσιν καὶ θρήνοις ἐχομένην·
[408]   ἀπειθοῦντές γε ἡμῖν οἱ τραγῳδοποιοί  τε   καὶ Πίνδαρος Ἀπόλλωνος μέν φασιν
[405]   καὶ δίαιταν οἵαν διήλθομεν, ῥευμάτων  τε   καὶ πνευμάτων ὥσπερ λίμνας ἐμπιμπλαμένους
[387]   δὲ ἐναντίον τύπον τούτοις λεκτέον  τε   καὶ ποιητέον; Δῆλα δή. (Καὶ
[409]   φύσεως παιδευομένης χρόνῳ ἅμα αὑτῆς  τε   καὶ πονηρίας ἐπιστήμην (λήψεται. σοφὸς
[408]   μανθάνειν τὴν τέχνην ὡς πλείστοις  τε   καὶ πονηροτάτοις σώμασιν ὁμιλήσειαν καὶ
[399]   ἐργασίᾳ πρεπόντως ἂν μιμήσαιτο φθόγγους  τε   καὶ προσῳδίας, καὶ ἀποτυχόντος
[410]   δ’ ὅς, πέρι λέγεις; (Ἀγριότητός  τε   καὶ σκληρότητος, καὶ αὖ μαλακίας
[409]   τὸν δικαστὴν ζητεῖν τὸν ἀγαθόν  τε   καὶ σοφόν, ἀλλὰ τὸν πρότερον·
[409]   πολλὰ αὐτὸς ἠδικηκὼς καὶ πανοῦργός  τε   καὶ σοφὸς οἰόμενος εἶναι, ὅταν
[387]   τε καὶ φοβερὰ ἀποβλητέα, Κωκυτούς  τε   καὶ Στύγας καὶ (ἐνέρους καὶ
[398]   γὰρ οὔ; Τίνες οὖν μαλακαί  τε   καὶ συμποτικαὶ τῶν ἁρμονιῶν; Ιαστί,
[397]   λέξις ἅπασα διὰ μιμήσεως φωναῖς  τε   καὶ σχήμασιν, σμικρόν τι
[399]   μετρίως ἐν πᾶσι τούτοις (πράττοντά  τε   καὶ τὰ ἀποβαίνοντα ἀγαπῶντα. ταύτας
[395]   ἄνδρας κακούς, ὡς ἔοικεν, δειλούς  τε   καὶ τὰ ἐναντία πράττοντας ὧν
[398]   ἀφίκοιτο εἰς τὴν πόλιν αὐτός  τε   καὶ τὰ ποιήματα βουλόμενος ἐπιδείξασθαι,
[396]   λέξις μετέχουσα μὲν ἀμφοτέρων, μιμήσεώς  τε   καὶ τῆς ἄλλης διηγήσεως, σμικρὸν
[416]   πρὸς τὸ ἥμεροι εἶναι αὑτοῖς  τε   καὶ τοῖς φυλαττομένοις ὑπ’ αὐτῶν.
[407]   τῇ ἕξει καταδεῖξαι ἰατρικήν, φαρμάκοις  τε   καὶ τομαῖς τὰ νοσήματα ἐκβάλλοντα
[387]   τὰ τοιαῦτα πάντα παραιτησόμεθα Ομηρόν  τε   καὶ τοὺς ἄλλους ποιητὰς μὴ
[395]   Ἀλλ’ οὐδέ τοι ὑποκριταὶ κωμῳδοῖς  τε   καὶ τραγῳδοῖς οἱ (αὐτοί· πάντα
[396]   διηγοῖτο ἐναντίως ἐκείνῳ φύς  τε   καὶ τραφείς. Ποῖα δή, ἔφη,
[391]   ὢν παῖς καὶ Πηλέως, σωφρονεστάτου  τε   καὶ τρίτου ἀπὸ Διός, καὶ
[412]   μὲν δὴ τύποι τῆς παιδείας  τε   καὶ τροφῆς οὗτοι ἂν εἶεν.
[397]   τε καὶ χαλαζῶν καὶ ἀξόνων  τε   καὶ τροχιλιῶν, καὶ σαλπίγγων καὶ
[414]   καὶ ζῶντι καὶ τελευτήσαντι, τάφων  τε   καὶ τῶν ἄλλων μνημείων μέγιστα
[404]   ἐν ταῖς στρατείαις μεταβάλλοντας ὑδάτων  τε   καὶ τῶν ἄλλων σίτων καὶ
[399]   τοῦ Ἀπόλλωνος ὄργανα πρὸ Μαρσύου  τε   καὶ τῶν ἐκείνου ὀργάνων. Μὰ
[389]   πρὸς κυβερνήτην περὶ τῆς νεώς  τε   καὶ τῶν ναυτῶν μὴ τὰ
[401]   ἐκ παίδων λανθάνῃ εἰς ὁμοιότητά  τε   καὶ φιλίαν καὶ συμφωνίαν τῷ
[387]   ταῦτα ὀνόματα πάντα τὰ δεινά  τε   καὶ φοβερὰ ἀποβλητέα, Κωκυτούς τε
[414]   εἶναι καὶ κατάστασις τῶν ἀρχόντων  τε   καὶ φυλάκων, ὡς ἐν τύπῳ,
[395]   νέων πόρρω διατελέσωσιν, εἰς ἔθη  τε   καὶ φύσιν καθίστανται καὶ κατὰ
[397]   βροντάς τε καὶ ψόφους ἀνέμων  τε   καὶ χαλαζῶν καὶ ἀξόνων τε
[410]   δ’ ἐπιταθὲν τοῦ δέοντος σκληρόν  τε   καὶ χαλεπὸν γίγνοιτ’ ἄν, ὡς
[405]   ἄκρων μὴ μόνον τοὺς φαύλους  τε   καὶ χειροτέχνας, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[397]   καὶ νυνδὴ ἐλέγομεν, βροντάς  τε   καὶ ψόφους ἀνέμων τε καὶ
[404]   σίτησιν καὶ δίαιταν τῇ μελοποιίᾳ  τε   καὶ ᾠδῇ τῇ ἐν τῷ
[409]   νέας ἐν πονηραῖς ψυχαῖς τεθράφθαι  τε   καὶ ὡμιληκέναι καὶ πάντα ἀδικήματα
[392]   εἶδος λόγων πέρι ὁριζομένοις οἵους  τε   λεκτέον καὶ μή; περὶ γὰρ
[386]   εἶναι ἀνδρεῖοι; ἆρα οὐ ταῦτά  τε   λεκτέον καὶ οἷα αὐτοὺς ποιῆσαι
[392]   τοῦτο σκεπτέον, καὶ ἡμῖν  τε   λεκτέον καὶ ὡς λεκτέον παντελῶς
[397]   ὅσῳ ἂν φαυλότερος ᾖ, πάντα  τε   μᾶλλον διηγήσεται καὶ οὐδὲν ἑαυτοῦ
[416]   ἀρίστους εἶναι παύσει (αὐτούς, κακουργεῖν  τε   μὴ ἐπαρεῖ περὶ τοὺς ἄλλους
[413]   εἴη. καὶ τὸν ἀεὶ ἔν  τε   παισὶ καὶ νεανίσκοις ~καὶ ἐν
[406]   τ’ ἦν ἑαυτόν, ἐν ἀσχολίᾳ  τε   πάντων ἰατρευόμενος διὰ βίου ἔζη,
[417]   δεῖν κατεσκευάσθαι τοὺς φύλακας οἰκήσεώς  τε   πέρι καὶ τῶν ἄλλων, καὶ
[406]   αὐτῷ μακρὰν δίαιταν προστάττῃ, πιλίδιά  τε   περὶ τὴν κεφαλὴν περιτιθεὶς καὶ
[399]   ἐκείνην τὴν ἁρμονίαν, ἔν  τε   πολεμικῇ πράξει ὄντος ἀνδρείου καὶ
[401]   τὸ ἐντὸς τῆς ψυχῆς  τε   ῥυθμὸς καὶ ἁρμονία, καὶ ἐρρωμενέστατα
[393]   μὴ ἐλθεῖν, μὴ αὐτῷ τό  τε   σκῆπτρον καὶ τὰ τοῦ θεοῦ
[397]   μόνῃ τῇ τοιαύτῃ πόλει τόν  τε   σκυτοτόμον σκυτοτόμον εὑρήσομεν καὶ οὐ
[415]   ἔφη. Οὐκοῦν τοιαύτας, οἵας χειμῶνός  τε   στέγειν καὶ θέρους ἱκανὰς εἶναι;
[386]   ἀθανάτοισι φανείη σμερδαλέ’ εὐρώεντα, τά  τε   στυγέουσι θεοί περ καὶ
[415]   ταῖς ψυχαῖς παραμέμεικται, καὶ ἐάν  τε   σφέτερος ἔκγονος ὑπόχαλκος ὑποσίδηρος
[394]   δ’ αὖ δι’ ἀμφοτέρων ἔν  τε   τῇ τῶν ἐπῶν ποιήσει, πολλαχοῦ
[402]   ἐγώ, ὅτου ἂν συμπίπτῃ ἔν  τε   τῇ ψυχῇ καλὰ ἤθη ἐνόντα
[386]   εὐθὺς ἐκ παίδων τοῖς θεούς  τε   τιμήσουσιν καὶ γονέας τήν τε
[410]   Τὸ γοῦν ἄριστον, ἔφη, αὐτοῖς  τε   τοῖς πάσχουσιν καὶ τῇ πόλει
[404]   οὐχ ὁρᾷς ὅτι καθεύδουσί  τε   τὸν βίον καί, ἐὰν σμικρὰ
[393]   τι οὕτω πεποίηται διήγησιν περί  τε   τῶν ἐν Ιλίῳ καὶ περὶ
[401]   ἐμποιεῖν, μὴ οἷός  τε   ὢν οὐκ ἐατέος παρ’ ἡμῖν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/02/2006