Alphabétiquement     [«   »]
ἀμφοτέρων 4
Αν 2
ἄν 19
ἂν 83
ἀνά 1
ἀναβεβλήσθω 1
ἀναγκάζειν 2
Fréquences     [«    »]
79 ἦν
80 τῶν
82 ὡς
83 ἂν
104 μὲν
109 ἐν
109 ἔφη
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

ἂν


Pages
[388]   πολλοὺς ἐπὶ σμικροῖσιν παθήμασιν θρήνους  ἂν   ᾄδοι καὶ ὀδυρμούς. (Ἀληθέστατα, ἔφη,
[401]   μὴ καλῶς φύντων ὀξύτατ’  ἂν   αἰσθάνοιτο ἐκεῖ τραφεὶς ὡς
[412]   πάρεργον, ἀλλ’ ἐπ’ ἐκείνω, ~ὅπως  (ἂν   ἀλλήλοιν συναρμοσθῆτον ἐπιτεινομένω καὶ ἀνιεμένω
[401]   καταδεχόμενος εἰς τὴν ψυχὴν τρέφοιτ’  ἂν   ἀπ’ αὐτῶν ~καὶ (γίγνοιτο καλός
[404]   πᾶσι (ῥυθμοῖς πεποιημένῃ ἀπεικάζοντες ὀρθῶς  ἂν   ἀπεικάζοιμεν. Πῶς γὰρ οὔ; Οὐκοῦν
[415]   δ’ ὅτε ἐκ χρυσοῦ γεννηθείη  ἂν   ἀργυροῦν καὶ ἐξ ἀργύρου χρυσοῦν
[411]   Κομιδῇ μὲν οὖν. Τί δὲ  ἂν   αὖ γυμναστικῇ πολλὰ πονῇ καὶ
[415]   δημιουργοὺς εἰς γεωργούς, καὶ  ἂν   αὖ ἐκ τούτων τις ὑπόχρυσος
[402]   ἐμφαίνοιντο, οὐ πρότερον γνωσόμεθα, πρὶν  ἂν   αὐτὰ γνῶμεν, ἀλλ’ ἔστιν τῆς
[408]   σώματι σῶμα θεραπεύουσιν οὐ γὰρ  ἂν   αὐτὰ ἐνεχώρει κακὰ εἶναί ποτε
[394]   αὐτοῦ τοῦ ποιητοῦ εὕροις δ’  ἂν   αὐτὴν μάλιστά που ἐν διθυράμβοις
[415]   τοῦτο μὲν δὴ ἕξει ὅπῃ  ἂν   αὐτὸ φήμη ἀγάγῃ· ἡμεῖς
[415]   μηχανήν; (Οὐδαμῶς, ἔφη, ὅπως γ’  ἂν   αὐτοὶ οὗτοι· ὅπως μεντἂν οἱ
[401]   νέοι ἀπὸ παντὸς ὠφελῶνται, ὁπόθεν  ἂν   αὐτοῖς ἀπὸ τῶν καλῶν ἔργων
[397]   ἴσως, ἦν δ’ ἐγώ, οὐκ  ἂν   αὐτὸν ἁρμόττειν φαίης τῇ (ἡμετέρᾳ
[402]   ἐλθόντος δὲ τοῦ λόγου ἀσπάζοιτ’  ἂν   αὐτὸν γνωρίζων δι’ οἰκειότητα μάλιστα
[398]   τὰ ποιήματα βουλόμενος ἐπιδείξασθαι, προσκυνοῖμεν  ἂν   αὐτὸν ὡς ἱερὸν καὶ θαυμαστὸν
[395]   τοῦτο φέρει, οὐδὲν δὴ δέοι  ἂν   αὐτοὺς ἄλλο πράττειν οὐδὲ μιμεῖσθαι·
[393]   ἑαυτὸν ἀποκρύπτοιτο ποιητής, πᾶσα  (ἂν   αὐτῷ ἄνευ μιμήσεως ποίησίς
[386]   δεδιέναι; (ἢ ἡγῇ τινά ποτ’  ἂν   γενέσθαι ἀνδρεῖον ἔχοντα ἐν αὑτῷ
[408]   ἔφη. Ιατροὶ μέν, εἶπον, δεινότατοι  ἂν   γένοιντο, εἰ ἐκ παίδων ἀρξάμενοι
[409]   ἀρετήν τε καὶ αὑτὴν οὔποτ’  ἂν   γνοίη, ἀρετὴ δὲ φύσεως παιδευομένης
[410]   διατίθενται αὐτὴν τὴν διάνοιαν οἳ  ἂν   γυμναστικῇ μὲν διὰ βίου ὁμιλήσωσιν,
[391]   παῖδά τε καὶ ἥρω τολμῆσαι  ἂν   δεινὰ καὶ ἀσεβῆ ἐργάσασθαι, οἷα
[391]   παῖδά τε καὶ ἥρω τολμῆσαι  ἂν   δεινὰ καὶ ἀσεβῆ ἐργάσασθαι, παῖδά
[387]   τοὺς ἄλλους ποιητὰς μὴ χαλεπαίνειν  ἂν   διαγράφωμεν, οὐχ ὡς οὐ ποιητικὰ
[396]   τε καὶ διηγήσεως ἐν  ἂν   διηγοῖτο τῷ ὄντι καλὸς
[388]   καταγελῷεν ὡς ἀναξίως λεγομένων, σχολῇ  ἂν   ἑαυτόν γέ τις ἄνθρωπον ὄντα
[412]   ἂν μή, μηδενὶ τρόπῳ πρᾶξαι  ἂν   ἐθέλειν. Επιτήδειοι γάρ, ἔφη. Δοκεῖ
[416]   τὴν μεγίστην τῆς εὐλαβείας παρεσκευασμένοι  ἂν   εἶεν, εἰ τῷ ὄντι καλῶς
[400]   τε καὶ μέλει. οἵτινες δ’  ἂν   εἶεν οὗτοι οἱ ῥυθμοί, σὸν
[412]   παιδείας τε καὶ τροφῆς οὗτοι  ἂν   εἶεν. χορείας γὰρ τί ἄν
[402]   τοῦ αὐτοῦ μετέχοντα τύπου, τοῦτ’  ἂν   εἴη κάλλιστον θέαμα τῷ δυναμένῳ
[410]   καὶ ὀρθῶς μὲν τραφὲν ἀνδρεῖον  ἂν   εἴη, μᾶλλον δ’ ἐπιταθὲν τοῦ
[404]   μόνον ὀπτοῖς, δὴ μάλιστ’  ἂν   εἴη στρατιώταις εὔπορα· πανταχοῦ γὰρ
[404]   βελτίστη γυμναστικὴ ἀδελφή τις  ἂν   εἴη τῆς ἁπλῆς μουσικῆς ἣν
[404]   τῶνδε τῶν ἀσκητῶν ἕξις προσήκουσ’  ἂν   εἴη τούτοις; Ισως. Ἀλλ’ ἦν
[400]   ὅθεν αἱ πᾶσαι ἁρμονίαι, τεθεαμένος  ἂν   εἴποιμι· ποῖα δὲ ὁποίου βίου
[411]   ἤδη τήκει καὶ λείβει, ἕως  ἂν   ἐκτήξῃ τὸν θυμὸν καὶ ἐκτέμῃ
[387]   καταλάβῃ. Πολύ γε. Ορθῶς ἄρ’  ἂν   ἐξαιροῖμεν τοὺς θρήνους τῶν ὀνομαστῶν
[394]   ὅτι εἷς ἕκαστος ἓν μὲν  ἂν   ἐπιτήδευμα καλῶς ἐπιτηδεύοι, πολλὰ δ’
[402]   εἰ δὲ ἀσύμφωνος εἴη, οὐκ  ἂν   ἐρῴη. Οὐκ ἄν, εἴ γέ
[398]   Αρ’ οὖν οὐ πᾶς ἤδη  ἂν   εὕροι ἡμῖν λεκτέον περὶ
[415]   τοῦτο, ἦν δ’ ἐγώ, εὖ  ἂν   ἔχοι πρὸς τὸ μᾶλλον αὐτοὺς
[410]   τὸ ἥμερον οὐχ φιλόσοφος  ἂν   ἔχοι φύσις, καὶ μᾶλλον μὲν
[396]   αὖ ἀνόμοιον τούτῳ εἶδος, οὗ  ἂν   ἔχοιτο ἀεὶ καὶ ἐν
[412]   τὸ δὴ μετὰ τοῦτο τί  ἂν   ἡμῖν διαιρετέον εἴη; ἆρ’ οὐκ
[399]   ἑπόμενον γὰρ δὴ ταῖς ἁρμονίαις  ἂν   ἡμῖν εἴη τὸ περὶ ῥυθμούς,
[417]   καὶ οὕτω μὲν σῴζοιντό τ’  ἂν   καὶ σῴζοιεν τὴν πόλιν· ὁπότε
[415]   ὅθεν τούς τε (ἔνδον μάλιστ’  ἂν   κατέχοιεν, εἴ τις μὴ ἐθέλοι
[386]   μᾶλλον ἐπαινεῖν, ὡς οὔτε ἀληθῆ  (ἂν   λέγοντας οὔτε ὠφέλιμα τοῖς μέλλουσιν
[412]   Ἀνάγκη. Καὶ μὴν τοῦτό γ’  ἂν   μάλιστα φιλοῖ, συμφέρειν ἡγοῖτο
[413]   κἂν σὺ φαίης εἶναι οἳ  ἂν   μεταδοξάσωσιν ὑφ’ ἡδονῆς κηληθέντες
[412]   πάσῃ προθυμίᾳ ποιεῖν, δ’  ἂν   μή, μηδενὶ τρόπῳ πρᾶξαι ἂν
[416]   οὐσίαν κεκτημένον μηδεμίαν μηδένα ἰδίαν,  ἂν   μὴ πᾶσα ἀνάγκη· ἔπειτα οἴκησιν
[399]   ἐν πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ πρεπόντως  ἂν   μιμήσαιτο φθόγγους τε καὶ προσῳδίας,
[393]   ὡς Ομηρος, οἶσθ’ ὅτι οὐκ  ἂν   μίμησις ἦν ἀλλὰ ἁπλῆ διήγησις.
[394]   ἔγωγέ πω οἶδα, ἀλλ’ ὅπῃ  ἂν   λόγος ὥσπερ πνεῦμα φέρῃ,
[413]   Τοὺς τοίνυν βιασθέντας λέγω οὓς  ἂν   ὀδύνη τις ἀλγηδὼν μεταδοξάσαι
[402]   τὰ δ’ αἰσχρὰ ψέγοι τ’  ἂν   ὀρθῶς καὶ μισοῖ ἔτι νέος
[398]   θαυμαστὸν καὶ ἡδύν, εἴποιμεν δ’  ἂν   ὅτι οὐκ ἔστιν τοιοῦτος ἀνὴρ
[414]   δόγμασιν; Εμοιγε δοκεῖ, ἔφη. Τίς  ἂν   οὖν ἡμῖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[415]   τοῦτον οὖν τὸν μῦθον ὅπως  ἂν   πεισθεῖεν, ἔχεις τινὰ μηχανήν; (Οὐδαμῶς,
[398]   παιδεύειν. Καὶ μάλ’ ἔφη, οὕτως  ἂν   ποιοῖμεν, εἰ ἐφ’ ἡμῖν εἴη.
[403]   ὑφηγησαίμεθα, ἵνα μὴ μακρολογῶμεν, ὀρθῶς  ἂν   ποιοῖμεν; Πάνυ μὲν οὖν. Μέθης
[393]   τὴν αὑτοῦ λέξιν ἑκάστῳ ὃν  ἂν   προείπῃ ὡς ἐροῦντα; Φήσομεν· τί
[412]   ἄλλων φυλάκων τοιούτους ἄνδρας, οἳ  ἂν   σκοποῦσιν ἡμῖν μάλιστα φαίνωνται παρὰ
[402]   (Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτου  ἂν   συμπίπτῃ ἔν τε τῇ ψυχῇ
[402]   παιδευτέον εἶναι τοὺς φύλακας, πρὶν  ἂν   τὰ τῆς σωφροσύνης εἴδη καὶ
[413]   δόγματος, τοῦτο ὡς ποιητέον  ἂν   τῇ πόλει ἀεὶ δοκῶσι βέλτιστον
[412]   πάντα τὸν (βίον, μὲν  ἂν   τῇ πόλει ἡγήσωνται συμφέρειν, πάσῃ
[410]   τό γε ἄγριον τὸ θυμοειδὲς  ἂν   τῆς φύσεως παρέχοιτο, καὶ ὀρθῶς
[391]   θεῶν ὀλοώτατε πάντων· σ’  ἂν   τισαίμην, εἴ μοι δύναμίς γε
[410]   μὴ ἅψωνται; αὖ ὅσοι  ἂν   τοὐναντίον διατεθῶσιν; Τίνος δέ,
[393]   ὅτι οὐκ αὖ μανθάνεις, ὅπως  ἂν   τοῦτο γένοιτο ἐγὼ φράσω. εἰ
[398]   καὶ ἐρίῳ στέψαντες, αὐτοὶ δ’  ἂν   τῷ αὐστηροτέρῳ καὶ ἀηδεστέρῳ ποιητῇ
[415]   πάντες τὸ μὲν πολὺ ὁμοίους  ἂν   ὑμῖν αὐτοῖς γεννῷτε, (ἔστι δ’
[412]   τῇ ψυχῇ προσφέροντα, τοῦτον ὀρθότατ’  ἂν   φαῖμεν εἶναι τελέως μουσικώτατον καὶ
[397]   μὴ τοιοῦτος αὖ, ὅσῳ  ἂν   φαυλότερος ᾖ, πάντα τε μᾶλλον
[403]   μὲν γὰρ οὐ φαίνεται,  ἂν   χρηστὸν σῶμα, τοῦτο τῇ
[393]   ἀλλὰ ἁπλῆ διήγησις. εἶχε δ’  ἂν   ὧδε πως φράσω δὲ ἄνευ
[413]   πᾶσι τούτοις παρέχων, οἷος δὴ  ἂν   ὢν καὶ ἑαυτῷ καὶ πόλει
[402]   τι κατὰ τὸ σῶμα, ὑπομείνειεν  ἂν   ὥστε ἐθέλειν (ἀσπάζεσθαι. Μανθάνω, ἦν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/02/2006