Pages
[394]	χάριν κατηύχετο τεῖσαι τοὺς Ἀχαιοὺς	τὰ	ἃ δάκρυα τοῖς ἐκείνου βέλεσιν.
[400]	γὰρ οὔ; Τῇ δὲ λέξει	τὰ	ἄλλα; Ναί. Εὐλογία ἄρα καὶ
[394]	τὰ μεταξὺ τῶν ῥήσεων ἐξαιρῶν	τὰ	ἀμοιβαῖα καταλείπῃ. Καὶ τοῦτο, ἔφη,
[399]	πᾶσι τούτοις (πράττοντά τε καὶ	τὰ	ἀποβαίνοντα ἀγαπῶντα. ταύτας δύο ἁρμονίας,
[412]	μάλιστα φιλοῖ, ᾧ συμφέρειν ἡγοῖτο	τὰ	αὐτὰ καὶ ἑαυτῷ καὶ (ὅταν
[403]	ἔχεις εἰπεῖν ἡδονὴν τῆς περὶ	τὰ	ἀφροδίσια; Οὐκ ἔχω, ἦ δ’
[410]	Εμοιγε δοκεῖ. Αὐτά γε μὴν	τὰ	γυμνάσια καὶ τοὺς πόνους πρὸς
[402]	~καὶ (γίγνοιτο καλός τε κἀγαθός,	τὰ	δ’ αἰσχρὰ ψέγοι τ’ ἂν
[403]	τῶν καλῶν χάριν, ἐὰν πείθῃ,	τὰ	δ’ ἄλλα οὕτως ὁμιλεῖν πρὸς
[407]	ἵνα μὴ τὰ πολιτικὰ βλάπτοι,	τὰ	δ’ εἴσω διὰ παντὸς νενοσηκότα
[401]	ἀναρμοστία κακολογίας καὶ κακοηθείας ἀδελφά,	τὰ	δ’ ἐναντία τοῦ ἐναντίου, σώφρονός
[392]	τὰ μὲν τοιαῦτα ἀπερεῖν λέγειν,	τὰ	δ’ ἐναντία τούτων προστάξειν ᾄδειν
[416]	οὐ πᾶς ὁ βουλόμενος εἴσεισι·	τὰ	δ’ ἐπιτήδεια, ὅσων δέονται ἄνδρες
[395]	ἐλευθέρους, καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα,	τὰ	δὲ ἀνελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε
[393]	τις ὁ λέγων ἢ αὐτός·	τὰ	δὲ μετὰ ταῦτα ὥσπερ αὐτὸς
[394]	ποιεῖσθαι ἢ τὰ μὲν μιμουμένους,	τὰ	δὲ μή, καὶ ὁποῖα ἑκάτερα,
[387]	τὰ περὶ ταῦτα ὀνόματα πάντα	τὰ	δεινά τε καὶ φοβερὰ ἀποβλητέα,
[409]	καλὴ κἀγαθὴ οὖσα κρινεῖν ὑγιῶς	τὰ	δίκαια. διὸ δὴ καὶ εὐήθεις
[395]	ἔσται μιμητικός, ἐπεί που οὐδὲ	τὰ	δοκοῦντα ἐγγὺς ἀλλήλων εἶναι δύο
[397]	τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ, ἔλεγον	τὰ	δύο εἴδη τῆς λέξεως. Καὶ
[406]	δίαιταν ἐμβάς, ὑγιὴς γενόμενος ζῇ	τὰ	ἑαυτοῦ πράττων· ἐὰν δὲ μὴ
[386]	δεῖσθαι μὴ λοιδορεῖν ἁπλῶς οὕτως	τὰ	ἐν Αιδου ἀλλὰ μᾶλλον ἐπαινεῖν,
[409]	ὁμιλῇ, δεινὸς φαίνεται ἐξευλαβούμενος, πρὸς	τὰ	ἐν αὑτῷ παραδείγματα ἀποσκοπῶν· ὅταν
[395]	ὡς ἔοικεν, δειλούς τε καὶ	τὰ	ἐναντία πράττοντας ὧν νυνδὴ εἴπομεν,
[389]	μύθῳ, καὶ τὰ τούτων ἐχόμενα,	τὰ	ἴσαν μένεα πνείοντες Ἀχαιοί, σιγῇ
[398]	τοῦ ἐπιεικοῦς λέξιν μιμοῖτο καὶ	τὰ	λεγόμενα λέγοι ἐν ἐκείνοις τοῖς
[399]	ὅς. Ιθι δή, ἔφην, καὶ	τὰ	λοιπὰ καθαίρωμεν. ἑπόμενον γὰρ δὴ
[392]	λογοποιοὶ (κακῶς λέγουσιν περὶ ἀνθρώπων	τὰ	μέγιστα, ὅτι εἰσὶν ἄδικοι μὲν
[401]	ἔδει, καὶ ὀρθῶς δὴ δυσχεραίνων	τὰ	μὲν καλὰ ἐπαινοῖ καὶ χαίρων
[394]	ἡμῖν τὰς διηγήσεις ποιεῖσθαι ἢ	τὰ	μὲν μιμουμένους, τὰ δὲ μή,
[392]	ἀγαθόν, οἰκεία δὲ ζημία· καὶ	τὰ	μὲν τοιαῦτα ἀπερεῖν λέγειν, τὰ
[394]	ὅταν τις τὰ τοῦ ποιητοῦ	τὰ	μεταξὺ τῶν ῥήσεων ἐξαιρῶν τὰ
[393]	ῥήσεις ἑκάστοτε λέγῃ καὶ ὅταν	τὰ	μεταξὺ τῶν ῥήσεων; Πῶς γὰρ
[395]	ἐκεῖνα πράττειν ὧν δὴ καὶ	τὰ	μιμήματά ἐστιν ἀφομοιώματα. Ἀληθέστατα, ἦ
[403]	τετελεύτηκεν· δεῖ δέ που τελευτᾶν	τὰ	μουσικὰ εἰς τὰ τοῦ καλοῦ
[407]	ἰατρικήν, φαρμάκοις τε καὶ τομαῖς	τὰ	νοσήματα ἐκβάλλοντα αὐτῶν τὴν εἰωθυῖαν
[413]	ἀληθεύειν ἀγαθόν; ἢ οὐ τὸ	τὰ	ὄντα δοξάζειν ἀληθεύειν δοκεῖ σοι
[389]	τε καὶ τῶν ναυτῶν μὴ	τὰ	ὄντα λέγοντι ὅπως ἢ αὐτὸς
[414]	καὶ τρεφόμενοι καὶ αὐτοὶ καὶ	τὰ	(ὅπλα αὐτῶν καὶ ἡ ἄλλη
[399]	οὐ τοῦτο πολυχορδότατον, καὶ αὐτὰ	τὰ	παναρμόνια αὐλοῦ τυγχάνει ὄντα μίμημα;
[387]	μὲν οὖν. Οὐκοῦν ἔτι καὶ	τὰ	περὶ ταῦτα ὀνόματα πάντα τὰ
[403]	διάνοιαν ἱκανῶς θεραπεύσαντες παραδοῖμεν αὐτῇ	τὰ	περὶ τὸ σῶμα ἀκριβολογεῖσθαι, ἡμεῖς
[398]	τὴν πόλιν αὐτός τε καὶ	τὰ	ποιήματα βουλόμενος ἐπιδείξασθαι, προσκυνοῖμεν ἂν
[407]	εἰωθυῖαν προστάττειν δίαιταν, ἵνα μὴ	τὰ	πολιτικὰ βλάπτοι, τὰ δ’ εἴσω
[408]	κεραυνωθῆναι αὐτόν. ἡμεῖς δὲ κατὰ	τὰ	προειρημένα οὐ πεισόμεθα αὐτοῖς ἀμφότερα,
[387]	ἀνδρῶν; Ἀνάγκη, ἔφη, εἴπερ καὶ	τὰ	πρότερα. Σκόπει δή, ἦν δ’
[392]	μοι εἰπέ· ἐπίστασαι τῆς Ιλιάδος	τὰ	πρῶτα, ἐν οἷς ὁ ποιητής
[402]	πέρι τότε ἱκανῶς εἴχομεν, ὅτε	τὰ	στοιχεῖα μὴ λανθάνοι ἡμᾶς ὀλίγα
[410]	πολιτῶν σοι (τοὺς μὲν εὐφυεῖς	τὰ	σώματα καὶ τὰς ψυχὰς θεραπεύσουσι,
[407]	τε καὶ διαίτῃ ὑγιεινῶς ἔχοντας	τὰ	σώματα, (νόσημα δέ τι ἀποκεκριμένον
[402]	εἶναι τοὺς φύλακας, πρὶν ἂν	τὰ	τῆς σωφροσύνης εἴδη καὶ ἀνδρείας
[389]	Σωφροσύνης δὲ ὡς πλήθει οὐ	τὰ	τοιάδε μέγιστα, (ἀρχόν( των μὲν
[389]	ἄλλα τοιαῦτα. Καλῶς. Τί δέ;	τὰ	τοιάδε οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ’ ἔχων,
[389]	δ’ ὅς. Οὐκοῦν Ομήρου οὐδὲ	τὰ	τοιαῦτα ἀποδεξόμεθα περὶ θεῶν ἄσβεστος
[386]	τοῦδε τοῦ ἔπους ἀρξάμενοι πάντα	τὰ	τοιαῦτα βουλοίμην κ’ ἐπάρουρος ἐὼν
[396]	καὶ βροντὰς καὶ πάντα αὖ	τὰ	τοιαῦτα ἦ μιμήσονται; Ἀλλ’ ἀπείρηται
[388]	εἰ γάρ, ὦ φίλε Ἀδείμαντε,	τὰ	τοιαῦτα ἡμῖν οἱ νέοι σπουδῇ
[391]	Οὔκουν δίκαιόν γε, ἔφη, ἐπαινεῖν	τὰ	τοιαῦτα. Οκνῶ δέ γε, ἦν
[387]	τετριγυῖαι ἅμ’ ᾔεσαν. (ταῦτα καὶ	τὰ	τοιαῦτα πάντα παραιτησόμεθα Ομηρόν τε
[395]	ἀνδρείους, σώφρονας, ὁσίους, ἐλευθέρους, καὶ	τὰ	τοιαῦτα πάντα, τὰ δὲ ἀνελεύθερα
[399]	φίλε, κρίνοντες τὸν Ἀπόλλω καὶ	τὰ	τοῦ Ἀπόλλωνος ὄργανα πρὸ Μαρσύου
[393]	αὐτῷ τό τε σκῆπτρον καὶ	τὰ	τοῦ θεοῦ στέμματα οὐκ ἐπαρκέσοι·
[403]	που τελευτᾶν τὰ μουσικὰ εἰς	τὰ	τοῦ καλοῦ ἐρωτικά. Σύμφημι, ἦ
[396]	ἡμεῖς ὀλίγον πρότερον διήλθομεν περὶ	τὰ	τοῦ Ομήρου ἔπη, καὶ ἔσται
[394]	αὖ ἐναντία γίγνεται, ὅταν τις	τὰ	τοῦ ποιητοῦ τὰ μεταξὺ τῶν
[406]	περὶ τὴν κεφαλὴν περιτιθεὶς καὶ	τὰ	τούτοις ἑπόμενα, ταχὺ εἶπεν ὅτι
[395]	μιμεῖσθαι· ἐὰν δὲ μιμῶνται, μιμεῖσθαι	τὰ	τούτοις προσήκοντα εὐθὺς ἐκ παίδων,
[402]	καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ καὶ	τὰ	τούτων αὖ ἐναντία πανταχοῦ περιφερόμενα
[390]	ἔχων, κραδίην δ’ ἐλάφοιο ~(καὶ	τὰ	τούτων ἑξῆς ἆρα καλῶς, καὶ
[389]	ἐμῷ δ’ ἐπιπείθεο μύθῳ, καὶ	τὰ	τούτων ἐχόμενα, τὰ ἴσαν μένεα
[409]	ὥστε ὀξέως ἀφ’ αὑτῆς τεκμαίρεσθαι	τὰ	τῶν ἄλλων ἀδικήματα οἷον κατὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/02/2006