Pages |
[398] |
καὶ
συντονολυδιστὶ
καὶ
τοιαῦταί
τινες.
|
Οὐκοῦν |
αὗται,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἀφαιρετέαι; |
[397] |
λέξεως.
Καὶ
γὰρ
ἔστιν,
ἔφη.
|
Οὐκοῦν |
αὐτοῖν
τὸ
μὲν
σμικρὰς
τὰς |
[397] |
πράττει.
Οὐ
γὰρ
οὖν
ἁρμόττει.
|
Οὐκοῦν |
διὰ
ταῦτα
ἐν
μόνῃ
τῇ |
[396] |
μὴ
παιδιᾶς
χάριν.
Εἰκός,
ἔφη.
|
Οὐκοῦν |
διηγήσει
χρήσεται
οἵᾳ
ἡμεῖς
ὀλίγον |
[393] |
παθημάτων.
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
Οὐκοῦν |
διήγησις
μέν
ἐστιν
καὶ
ὅταν |
[392] |
Εὖ
μὲν
οὖν,
ἔφη,
οἶδα.
|
Οὐκοῦν |
ἐὰν
ὁμολογῇς
ὀρθῶς
με
λέγειν, |
[403] |
φαίνεται;
Καὶ
ἐμοί,
ἔφη,
οὕτως.
|
Οὐκοῦν |
εἰ
τὴν
διάνοιαν
ἱκανῶς
θεραπεύσαντες |
[404] |
ἂν
ἀπεικάζοιμεν.
Πῶς
γὰρ
οὔ;
|
Οὐκοῦν |
ἐκεῖ
μὲν
ἀκολασίαν
ἡ
ποικιλία |
[387] |
μᾶλλον
πεφοβημένους.
Παντάπασι
μὲν
οὖν.
|
Οὐκοῦν |
ἔτι
καὶ
τὰ
περὶ
ταῦτα |
[413] |
ταὐτὰ
ταῦτα
τηρητέον.
Ορθῶς,
ἔφη.
|
Οὐκοῦν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
καὶ
τρίτου |
[397] |
τύπον
εἶναι
τοῦ
τοιούτου
ῥήτορος.
|
~(Οὐκοῦν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὁ
μὴ |
[402] |
καὶ
μελέτης;
Πολλὴ
ἀνάγκη,
ἔφη.
|
(Οὐκοῦν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅτου
ἂν |
[410] |
τούτω
τὼ
φύσει.
Δεῖ
γάρ.
|
Οὐκοῦν |
ἡρμόσθαι
δεῖ
αὐτὰς
πρὸς
ἀλλήλας; |
[404] |
σώματος
ἕξειν.
Παντάπασι
μὲν
οὖν.
|
Οὐκοῦν |
καὶ
Ἀττικῶν
πεμμάτων
τὰς
δοκούσας |
[402] |
γραμματικοὶ
πρὶν
οὕτως
ἔχοιμεν
Ἀληθῆ.
|
Οὐκοῦν |
καὶ
εἰκόνας
γραμμάτων,
εἴ
που |
[412] |
Εἰκότως
γ’
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
|
Οὐκοῦν |
καὶ
ἐν
τῇ
πόλει
ἡμῖν, |
[409] |
γίγνεται.
Καὶ
ἐμοί,
ἔφη,
συνδοκεῖ.
|
Οὐκοῦν |
καὶ
ἰατρικήν,
οἵαν
εἴπομεν,
μετὰ |
[392] |
ἐν
Αιδου.
Πάνυ
μὲν
οὖν.
|
Οὐκοῦν |
καὶ
περὶ
ἀνθρώπων
τὸ
λοιπὸν |
[394] |
ἐλλόγιμος;
Τί
δ’
οὐ
μέλλει;
|
Οὐκοῦν |
καὶ
περὶ
μιμήσεως
ὁ
αὐτὸς |
[413] |
δοκοῦσιν
ἄκοντες
ἀληθοῦς
δόξης
στερίσκεσθαι.
|
(Οὐκοῦν |
κλαπέντες
ἢ
γοητευθέντες
ἢ
βιασθέντες |
[398] |
Καὶ
αὐτῷ
μοι
δοκεῖ,
ἔφη.
|
(Οὐκοῦν |
μετὰ
τοῦτο,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[389] |
Πολὺ
μέντοι,
ἦ
δ’
ὅς.
|
Οὐκοῦν |
Ομήρου
οὐδὲ
τὰ
τοιαῦτα
ἀποδεξόμεθα |
[398] |
ῥυθμοῦ.
Ναί,
ἔφη,
τοῦτό
γε.
|
Οὐκοῦν |
ὅσον
γε
αὐτοῦ
λόγος
ἐστίν, |
[411] |
δειλὴ
καὶ
ἄγροικος;
Καὶ
μάλα.
|
Οὐκοῦν |
ὅταν
μέν
τις
μουσικῇ
παρέχῃ |
[412] |
τε
καὶ
ἄρξονται;
(Τί
μήν;
|
Οὐκοῦν |
ὅτι
μὲν
πρεσβυτέρους
τοὺς
ἄρχοντας |
[392] |
πάλαι
ζητοῦμεν;
Ορθῶς,
ἔφη,
ὑπέλαβες.
|
(Οὐκοῦν |
περί
γε
ἀνθρώπων
ὅτι
τοιούτους |
[407] |
τοῦ
σώματος.
Εἰκός
γε,
ἔφη.
|
Οὐκοῦν |
ταῦτα
γιγνώσκοντα
φῶμεν
καὶ
Ἀσκληπιὸν |
[416] |
δεσπόταις
ἀγρίοις
ἀφομοιωθῶσιν;
Φυλακτέον,
ἔφη.
|
Οὐκοῦν |
τὴν
μεγίστην
τῆς
εὐλαβείας
παρεσκευασμένοι |
[393] |
ὡς
ἐροῦντα;
Φήσομεν·
τί
γάρ;
|
Οὐκοῦν |
τό
γε
ὁμοιοῦν
ἑαυτὸν
ἄλλῳ |
[415] |
ποιησάσθων.
ἢ
πῶς;
Οὕτως,
ἔφη.
|
Οὐκοῦν |
τοιαύτας,
οἵας
χειμῶνός
τε
στέγειν |
[412] |
ἆρ’
οὐ
φυλακικωτάτους
πόλεως;
Ναί.
|
Οὐκοῦν |
φρονίμους
τε
εἰς
τοῦτο
δεῖ |
[416] |
δ’
ὅς·
πῶς
δ’
οὔ;
|
(Οὐκοῦν |
φυλακτέον
παντὶ
τρόπῳ
μὴ
τοιοῦτον |