Pages |
[400] |
συναμφότερόν
τι·
οὐ
γὰρ
ἔχω
|
λέγειν |
ἀλλὰ
ταῦτα
μέν,
ὥσπερ
εἶπον, |
[414] |
πειθοῦς.
Ως
ἔοικας,
ἔφη,
ὀκνοῦντι
|
λέγειν. |
Δόξω
δέ
σοι,
ἦν
δ’ |
[388] |
ἐπίοι
αὐτῷ
τι
τοιοῦτον
ἢ
|
λέγειν |
ἢ
ποιεῖν,
ἀλλ’
οὐδὲν
αἰσχυνόμενος |
[389] |
αὑτοῦ
σώματος
παθημάτων
μὴ
τἀληθῆ
|
λέγειν, |
ἢ
πρὸς
κυβερνήτην
περὶ
τῆς |
[386] |
τούτων
τῶν
μύθων
τοῖς
ἐπιχειροῦσιν
|
λέγειν, |
καὶ
δεῖσθαι
μὴ
λοιδορεῖν
ἁπλῶς |
[396] |
(κἀγαθός,
ὁπότε
τι
δέοι
αὐτὸν
|
λέγειν, |
καὶ
ἕτερον
αὖ
ἀνόμοιον
τούτῳ |
[394] |
συνίημι,
ἔφη,
ὃ
τότε
ἐβούλου
|
λέγειν. |
Καὶ
τὸ
πρὸ
τούτου
δὴ |
[413] |
Τραγικῶς,
ἦν
δ’
ἐγώ,
κινδυνεύω
|
λέγειν. |
κλαπέντας
μὲν
γὰρ
τοὺς
μεταπεισθέντας |
[391] |
θεῶν
παῖδας,
ἀμφότερα
δὲ
μὴ
|
λέγειν, |
μηδὲ
ἡμῖν
ἐπιχειρεῖν
πείθειν
τοὺς |
[415] |
οἰκήσεις
γάρ,
ἔφη,
δοκεῖς
μοι
|
λέγειν. |
Ναί,
ἦν
δ’
ἐγώ,
στρατιωτικάς |
[400] |
μὰ
Δί’
ἔφη,
οὐκ
ἔχω
|
λέγειν. |
ὅτι
μὲν
γὰρ
τρί’
ἄττα |
[391] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
δι’
Ομηρον
|
λέγειν |
ὅτι
οὐδ’
ὅσιον
ταῦτά
γε |
[398] |
πρῶτον
μὲν
τόδε
ἱκανῶς
ἔχεις
|
(λέγειν, |
ὅτι
τὸ
μέλος
ἐκ
τριῶν |
[392] |
ἀσαφής·
ὥσπερ
οὖν
οἱ
ἀδύνατοι
|
λέγειν, |
οὐ
κατὰ
ὅλον
ἀλλ’
ἀπολαβὼν |
[400] |
ποῖα
δὲ
ὁποίου
βίου
μιμήματα,
|
λέγειν |
οὐκ
ἔχω.
(Ἀλλὰ
ταῦτα
μέν, |
[414] |
ἔφη,
πάλαι
ᾐσχύνου
τὸ
ψεῦδος
|
λέγειν. |
~(Πάνυ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἰκότως· |
[392] |
καὶ
τὰ
μὲν
τοιαῦτα
ἀπερεῖν
|
λέγειν, |
τὰ
δ’
ἐναντία
τούτων
προστάξειν |
[397] |
ὀλίγου
πρὸς
τὴν
αὐτὴν
γίγνεται
|
λέγειν |
τῷ
ὀρθῶς
λέγοντι
καὶ
ἐν |
[398] |
συμβαλέσθαι
ποῖα
ἄττα
δεῖ
ἡμᾶς
|
λέγειν· |
ὑποπτεύω
μέντοι.
Πάντως
δήπου,
ἦν |
[392] |
Οὐκοῦν
ἐὰν
ὁμολογῇς
ὀρθῶς
με
|
λέγειν, |
φήσω
σε
ὡμολογηκέναι
ἃ
πάλαι |
[391] |
μηδὲ
τάδε
πειθώμεθα
μηδ’
ἐῶμεν
|
λέγειν, |
ὡς
Θησεὺς
Ποσειδῶνος
ὑὸς
Πειρίθους |