Pages |
[394] |
δὲ
ἐκ
τοῦ
στρατοπέδου
πολλὰ
|
τῷ |
Ἀπόλλωνι
ηὔχετο,
τάς
τε
ἐπωνυμίας |
[398] |
ἐρίῳ
στέψαντες,
αὐτοὶ
δ’
ἂν
|
τῷ |
αὐστηροτέρῳ
καὶ
ἀηδεστέρῳ
ποιητῇ
(χρῴμεθα |
[408] |
σὺ
μέντοι
οὐχ
ὅμοιον
πρᾶγμα
|
τῷ |
αὐτῷ
λόγῳ
ἤρου.
Πῶς;
ἔφη. |
[405] |
ὡς
δεσποτῶν
τε
καὶ
κριτῶν,
|
τῷ |
δικαίῳ
ἀναγκάζεσθαι
χρῆσθαι,
καὶ
ἀπορίᾳ |
[402] |
τοῦτ’
ἂν
εἴη
κάλλιστον
θέαμα
|
τῷ |
δυναμένῳ
θεᾶσθαι;
Πολύ
γε.
Καὶ |
[402] |
καλὰ
ἤθη
ἐνόντα
καὶ
ἐν
|
τῷ |
εἴδει
ὁμολογοῦντα
ἐκείνοις
καὶ
συμφωνοῦντα, |
[387] |
δὴ
ὅτι
ὁ
ἐπιεικὴς
ἀνὴρ
|
τῷ |
ἐπιεικεῖ,
οὗπερ
καὶ
ἑταῖρός
ἐστιν, |
[397] |
ἐπιτυγχάνουσιν
τύπῳ
τῆς
λέξεως
ἢ
|
τῷ |
ἑτέρῳ
ἢ
ἐξ
ἀμφοτέρων
τινὶ |
[397] |
καὶ
οἵ
τι
λέγοντες
ἢ
|
τῷ |
ἑτέρῳ
τούτων
ἐπιτυγχάνουσιν
τύπῳ
τῆς |
[400] |
τῆς
εὐσχημοσύνης
τε
καὶ
ἀσχημοσύνης
|
τῷ |
εὐρύθμῳ
τε
καὶ
ἀρρύθμῳ
ἀκολουθεῖ, |
[408] |
ἢ
φαγεῖν
οὐδὲν
μᾶλλον
ἢ
|
τῷ |
Εὐρυπύλῳ
προσέταττον,
ὡς
ἱκανῶν
ὄντων |
[392] |
δικαιοσύνη
καὶ
ὡς
φύσει
λυσιτελοῦν
|
τῷ |
ἔχοντι,
ἐάντε
δοκῇ
ἐάντε
μὴ |
[406] |
τῇ
δούσῃ
πιεῖν,
οὐδὲ
Πατρόκλῳ
|
τῷ |
ἰωμένῳ
ἐπετίμησαν.
Καὶ
μὲν
δή, |
[401] |
τε
καὶ
φιλίαν
καὶ
συμφωνίαν
|
τῷ |
καλῷ
λόγῳ
ἄγουσα;
Πολὺ
γὰρ |
[398] |
ἁρμονίαν
καὶ
ῥυθμὸν
ἀκολουθεῖν
δεῖ
|
τῷ |
λόγῳ.
Πῶς
δ’
οὔ;
Ἀλλὰ |
[408] |
εἰ
ἐκ
παίδων
ἀρξάμενοι
πρὸς
|
τῷ |
μανθάνειν
τὴν
τέχνην
ὡς
πλείστοις |
[404] |
οἱ
ἄλλοι
ἀσκηταὶ
ἴσασιν,
ὅτι
|
τῷ |
μέλλοντι
σώματι
εὖ
ἕξειν
ἀφεκτέον |
[408] |
ἢ
οὐ
μέμνησαι
ὅτι
καὶ
|
τῷ |
Μενέλεῳ
ἐκ
τοῦ
τραύματος
οὗ |
[407] |
τοῦτο
τῷ
πλουσίῳ
(καὶ
ἀβίωτον
|
τῷ |
μὴ
μελετῶντι,
ἢ
νοσοτροφία
τεκτονικῇ |
[406] |
θάνατον
αὑτῷ
ποιήσας.
παρακολουθῶν
γὰρ
|
τῷ |
νοσήματι
θανασίμῳ
ὄντι
οὔτε
ἰάσασθαι |
[389] |
γὰρ
ὀρθῶς
ἐλέγομεν
ἄρτι,
καὶ
|
τῷ |
ὄντι
θεοῖσι
μὲν
ἄχρηστον
ψεῦδος, |
[396] |
ἐν
ᾧ
ἂν
διηγοῖτο
ὁ
|
τῷ |
ὄντι
καλὸς
(κἀγαθός,
ὁπότε
τι |
[416] |
εὐλαβείας
παρεσκευασμένοι
ἂν
εἶεν,
εἰ
|
τῷ |
ὄντι
καλῶς
πεπαιδευμένοι
εἰσίν;
Ἀλλὰ |
[403] |
προσοιστέον
μανικὸν
οὐδὲ
συγγενὲς
ἀκολασίας
|
τῷ |
ὀρθῷ
ἔρωτι;
Οὐ
προσοιστέον.
(Οὐ |
[397] |
πρὸς
τὴν
αὐτὴν
γίγνεται
λέγειν
|
τῷ |
ὀρθῶς
λέγοντι
καὶ
ἐν
μιᾷ |
[404] |
τε
καὶ
ᾠδῇ
τῇ
ἐν
|
τῷ |
παναρμονίῳ
καὶ
ἐν
πᾶσι
(ῥυθμοῖς |
[408] |
διαίτῃ,
κἂν
εἰ
τύχοιεν
ἐν
|
τῷ |
παραχρῆμα
κυκεῶνα
πιόντες,
νοσώδη
δὲ |
[398] |
οὔκουν
ἱκανῶς
γε
ἔχω
ἐν
|
τῷ |
παρόντι
συμβαλέσθαι
ποῖα
ἄττα
δεῖ |
[392] |
φίλε,
ἡμῖν
τοῦτό
γε
ἐν
|
τῷ |
παρόντι
τάξαι.
Πῶς;
Οτι
οἶμαι |
[397] |
ἐναντίος
οὗ
σὺ
αἱρῇ
καὶ
|
τῷ |
πλείστῳ
ὄχλῳ.
Ηδιστος
γάρ.
Ἀλλ’ |
[407] |
αὐτοὺς
διδάξωμεν
πότερον
μελετητέον
τοῦτο
|
τῷ |
πλουσίῳ
(καὶ
ἀβίωτον
τῷ
μὴ |
[404] |
γὰρ
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
αὐτῷ
|
τῷ |
πυρὶ
χρῆσθαι
εὐπορώτερον
ἢ
ἀγγεῖα |
[391] |
τρίτου
ἀπὸ
Διός,
καὶ
ὑπὸ
|
τῷ |
σοφωτάτῳ
Χείρωνι
τεθραμμένος,
τοσαύτης
ἦν |
[400] |
ἐγώ,
καὶ
ὁ
λόγος;
οὐ
|
τῷ |
τῆς
ψυχῆς
ἤθει
ἕπεται;
Πῶς |
[406] |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
χαίρειν
(εἰπὼν
|
τῷ |
τοιούτῳ
ἰατρῷ,
εἰς
τὴν
εἰωθυῖαν |
[406] |
ὑπενεγκεῖν,
τελευτήσας
πραγμάτων
ἀπηλλάγη.
Καὶ
|
τῷ |
τοιούτῳ
μέν
γ’
ἔφη,
δοκεῖ |
[393] |
ὁμοιοῖ;
Τί
μήν;
Εν
δὴ
|
τῷ |
τοιούτῳ,
ὡς
ἔοικεν,
οὗτός
τε |
[400] |
εἰσίν·
~οὓς
ἰδόντα
τὸν
(πόδα
|
τῷ |
τοῦ
τοιούτου
λόγῳ
ἀναγκάζειν
ἕπεσθαι |
[396] |
οὐκ
ἐθελήσειν
σπουδῇ
ἀπεικάζειν
ἑαυτὸν
|
τῷ |
χείρονι,
εἰ
μὴ
ἄρα
κατὰ |