Pages |
[415] |
χαλκὸν
τοῖς
τε
γεωργοῖς
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
δημιουργοῖς.
ἅτε
οὖν
συγγενεῖς |
[401] |
παρ’
ἡμῖν
ποιεῖν,
ἢ
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
δημιουργοῖς
ἐπιστατητέον
καὶ
διακωλυτέον |
[408] |
καὶ
ἀκόλαστον
οὔτε
αὐτοῖς
οὔτε
|
τοῖς |
ἄλλοις
ᾤοντο
λυσιτελεῖν
ζῆν,
οὐδ’ |
[411] |
ἔγωγ’
ἄν
τινα
φαίην
δεδωκέναι
|
τοῖς |
ἀνθρώποις,
μουσικήν
τε
καὶ
γυμναστικὴν |
[398] |
ᾀδομένου
λόγου
πρὸς
τὸ
ἐν
|
τοῖς |
αὐτοῖς
δεῖν
τύποις
λέγεσθαι
οἷς |
[390] |
αὐτῷ
δῶρα
μὲν
λαβόντι
ἐπαμύνειν
|
τοῖς |
Ἀχαιοῖς,
ἄνευ
δὲ
δώρων
μὴ |
[391] |
Πῶς
γὰρ
οὔ;
Καὶ
μὴν
|
τοῖς |
γε
ἀκούουσιν
βλαβερά·
πᾶς
γὰρ |
[389] |
ἕνεκα
ἐπ’
ὠφελίᾳ
τῆς
πόλεως,
|
τοῖς |
δὲ
ἄλλοις
πᾶσιν
οὐχ
ἁπτέον |
[406] |
τούτου
τοῦ
εἴδους
τῆς
ἰατρικῆς
|
τοῖς |
ἐκγόνοις
οὐ
κατέδειξεν
αὐτό,
ἀλλ’ |
[394] |
τοὺς
Ἀχαιοὺς
τὰ
ἃ
δάκρυα
|
τοῖς |
ἐκείνου
βέλεσιν.
οὕτως,
ἦν
δ’ |
[394] |
ἢ
οὔ·
ἢ
καὶ
τοῦτο
|
τοῖς |
ἔμπροσθεν
ἕπεται,
ὅτι
εἷς
ἕκαστος |
[400] |
κακίας
πρέπουσαι
βάσεις,
καὶ
τίνας
|
τοῖς |
ἐναντίοις
λειπτέον
ῥυθμούς·
οἶμαι
δέ |
[386] |
καὶ
περὶ
τούτων
τῶν
μύθων
|
τοῖς |
ἐπιχειροῦσιν
λέγειν,
καὶ
δεῖσθαι
μὴ |
[406] |
αὐτό,
ἀλλ’
εἰδὼς
ὅτι
πᾶσι
|
τοῖς |
εὐνομουμένοις
ἔργον
τι
ἑκάστῳ
ἐν |
[386] |
οὐκ
ἀκουστέον
εὐθὺς
ἐκ
παίδων
|
τοῖς |
θεούς
τε
τιμήσουσιν
καὶ
γονέας |
[386] |
ἀληθῆ
(ἂν
λέγοντας
οὔτε
ὠφέλιμα
|
τοῖς |
μέλλουσιν
μαχίμοις
ἔσεσθαι.
Δεῖ
μέντοι, |
[389] |
σωφροσύνης
ἆρα
οὐ
δεήσει
ἡμῖν
|
τοῖς |
νεανίαις;
Πῶς
δ’
οὔ;
Σωφροσύνης |
[400] |
οὖν
οὐ
πανταχοῦ
ταῦτα
διωκτέα
|
τοῖς |
νέοις,
εἰ
μέλλουσι
τὸ
αὑτῶν |
[392] |
~μὴ
ἡμῖν
πολλὴν
(εὐχέρειαν
ἐντίκτωσι
|
τοῖς |
νέοις
πονηρίας.
Κομιδῇ
μὲν
οὖν, |
[399] |
χρήσιμα·
καὶ
αὖ
κατ’
ἀγροὺς
|
τοῖς |
νομεῦσι
σύριγξ
ἄν
τις
εἴη. |
[415] |
κατέχοιεν,
εἴ
τις
μὴ
ἐθέλοι
|
τοῖς |
νόμοις
πείθεσθαι,
τούς
τε
ἔξωθεν |
[415] |
τἆλλα
πάντα
οὕτως
ἐξ
ἀλλήλων.
|
τοῖς |
οὖν
ἄρχουσι
καὶ
πρῶτον
καὶ |
[410] |
γοῦν
ἄριστον,
ἔφη,
αὐτοῖς
τε
|
τοῖς |
πάσχουσιν
καὶ
τῇ
πόλει
οὕτω |
[401] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
εἰκόνα
ἤθους
ἐμποιεῖν
|
τοῖς |
ποιήμασιν
ἢ
μὴ
παρ’
ἡμῖν |
[401] |
μὲν
οὖν,
ἔφη.
(Αρ’
οὖν
|
τοῖς |
ποιηταῖς
ἡμῖν
μόνον
ἐπιστατητέον
καὶ |
[404] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἀσκήσεως
δεῖ
|
τοῖς |
πολεμικοῖς
ἀθληταῖς,
οὕς
γε
ὥσπερ |
[387] |
ὡς
οὐ
ποιητικὰ
καὶ
ἡδέα
|
τοῖς |
πολλοῖς
ἀκούειν,
ἀλλ’
ὅσῳ
ποιητικώτερα, |
[409] |
ἔχοντες
ἐν
ἑαυτοῖς
παραδείγματα
ὁμοιοπαθῆ
|
τοῖς |
πονηροῖς.
Καὶ
μὲν
δή,
ἔφη, |
[416] |
ἔθους
αὐτοὺς
τοὺς
κύνας
ἐπιχειρῆσαι
|
τοῖς |
προβάτοις
κακουργεῖν
καὶ
ἀντὶ
κυνῶν |
[398] |
οἷα
δεῖ
εἶναι,
εἴπερ
μέλλομεν
|
τοῖς |
προειρημένοις
συμφωνήσειν;
Καὶ
ὁ
Γλαύκων |
[391] |
οὐδὲν
βελτίους·
ὅπερ
γὰρ
ἐν
|
τοῖς |
πρόσθεν
(ἐλέ(
γομεν,
οὔθ’
ὅσια |
[415] |
ἄργυρον·
σίδηρον
δὲ
καὶ
χαλκὸν
|
τοῖς |
τε
γεωργοῖς
καὶ
τοῖς
ἄλλοις |
[398] |
τὰ
λεγόμενα
λέγοι
ἐν
ἐκείνοις
|
τοῖς |
τύποις
οἷς
κατ’
ἀρχὰς
ἐνομοθετησάμεθα, |
[414] |
ἐκαλοῦμεν,
ἐπικούρους
τε
καὶ
βοηθοὺς
|
τοῖς |
τῶν
ἀρχόντων
δόγμασιν;
Εμοιγε
δοκεῖ, |
[400] |
αἱ
βάσεις
πλέκονται,
ὥσπερ
ἐν
|
τοῖς |
φθόγγοις
τέτταρα,
ὅθεν
αἱ
πᾶσαι |
[416] |
ἥμεροι
εἶναι
αὑτοῖς
τε
καὶ
|
τοῖς |
φυλαττομένοις
ὑπ’
αὐτῶν.
Καὶ
ὀρθῶς |