Pages
[409]	ἀγαθὸν δικαστὴν εἶναι, ὀψιμαθῆ γεγονότα	τῆς	ἀδικίας οἷόν ἐστιν, οὐκ οἰκείαν
[413]	ἑκουσίου, ἔφη, μανθάνω, τὸ δὲ	τῆς	ἀκουσίου δέομαι μαθεῖν. Τί δέ;
[413]	ἢ οὐ τὸ μὲν ἐψεῦσθαι	τῆς	ἀληθείας κακόν, τὸ δὲ ἀληθεύειν
[396]	μὲν ἀμφοτέρων, μιμήσεώς τε καὶ	τῆς	ἄλλης διηγήσεως, σμικρὸν δέ τι
[411]	ζητήματος, οὔτε λόγου μετίσχον οὔτε	τῆς	ἄλλης μουσικῆς, ἀσθενές τε καὶ
[404]	γυμναστικὴ ἀδελφή τις ἂν εἴη	τῆς	ἁπλῆς μουσικῆς ἣν ὀλίγον πρότερον
[402]	μήτε ἐν μεγάλοις ἀτιμάζωμεν, ἀλλὰ	τῆς	αὐτῆς οἰώμεθα τέχνης εἶναι καὶ
[402]	ἂν αὐτὰ γνῶμεν, ἀλλ’ ἔστιν	τῆς	αὐτῆς τέχνης τε καὶ μελέτης;
[406]	ζῆν, νοσήματι τὸν νοῦν προσέχοντα,	τῆς	δὲ προκειμένης ἐργασίας ἀμελοῦντα. καὶ
[406]	βίου ἔζη, ἀποκναιόμενος εἴ τι	τῆς	εἰωθυίας διαίτης ἐκβαίη, δυσθανατῶν δὲ
[413]	πᾶσα ἡ ἀληθής. Τὸ μὲν	τῆς	ἑκουσίου, ἔφη, μανθάνω, τὸ δὲ
[416]	Φυλακτέον, ἔφη. Οὐκοῦν τὴν μεγίστην	τῆς	εὐλαβείας παρεσκευασμένοι ἂν εἶεν, εἰ
[400]	Ἀλλὰ τόδε γε, ὅτι τὸ	τῆς	εὐσχημοσύνης τε καὶ ἀσχημοσύνης τῷ
[406]	οὐδὲ ἀπειρίᾳ τούτου τοῦ εἴδους	τῆς	ἰατρικῆς τοῖς ἐκγόνοις οὐ κατέδειξεν
[392]	βούλομαι. καί μοι εἰπέ· ἐπίστασαι	τῆς	Ιλιάδος τὰ πρῶτα, ἐν οἷς
[398]	εἰς ἄλλην πόλιν μύρον κατὰ	τῆς	κεφαλῆς καταχέαντες καὶ ἐρίῳ στέψαντες,
[397]	τῷ ἑτέρῳ τούτων ἐπιτυγχάνουσιν τύπῳ	τῆς	λέξεως ἢ τῷ ἑτέρῳ ἢ
[400]	ἀκολουθητέον. Τί δ’ ὁ τρόπος	τῆς	λέξεως, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ
[397]	ἐγώ, ἔλεγον τὰ δύο εἴδη	τῆς	λέξεως. Καὶ γὰρ ἔστιν, ἔφη.
[390]	ἄνευ δὲ δώρων μὴ ἀπαλλάττεσθαι	τῆς	μήνιος. οὐδ’ αὐτὸν τὸν Ἀχιλλέα
[396]	τι μέρος ἐν πολλῷ λόγῳ	τῆς	μιμήσεως; ἢ οὐδὲν λέγω; Καὶ
[395]	τῶν αἰσχρῶν, ἵνα μὴ ἐκ	τῆς	μιμήσεως τοῦ εἶναι (ἀπολαύσωσιν. ἢ
[398]	ἐγώ, ὦ φίλε, κινδυνεύει ἡμῖν	τῆς	μουσικῆς τὸ περὶ λόγους τε
[389]	λέγειν, ἢ πρὸς κυβερνήτην περὶ	τῆς	νεώς τε καὶ τῶν ναυτῶν
[416]	ἐλέγομεν, ἄξιον, ὅτι δεῖ (αὐτοὺς	τῆς	ὀρθῆς τυχεῖν παιδείας, ἥτις ποτέ
[412]	μάλιστα. Οἱ μὲν δὴ τύποι	τῆς	παιδείας τε καὶ τροφῆς οὗτοι
[403]	καὶ ὀξυτέραν ἔχεις εἰπεῖν ἡδονὴν	τῆς	περὶ τὰ ἀφροδίσια; Οὐκ ἔχω,
[394]	οὐχ οἷός τ’ ἦ, ὅτι	τῆς	ποιήσεώς τε καὶ (μυθο( λογίας
[389]	Δῆλον, ἔφη. Τοῖς ἄρχουσιν δὴ	τῆς	πόλεως, εἴπερ τισὶν ἄλλοις, προσήκει
[412]	καὶ δυνατοὺς καὶ ἔτι κηδεμόνας	τῆς	πόλεως; (Εστι ταῦτα. Κήδοιτο δέ
[414]	καὶ ἀκήρατον ἐκβαίνοντα καταστατέον ἄρχοντα	τῆς	πόλεως καὶ φύλακα, καὶ τιμὰς
[415]	τῶν ἀρχόντων. ἐλθόντες δὲ θεασάσθων	τῆς	πόλεως ὅπου κάλλιστον στρατοπεδεύσασθαι, ὅθεν
[395]	ἀφειμένους δεῖν εἶναι (δημιουργοὺς ἐλευθερίας	τῆς	πόλεως πάνυ ἀκριβεῖς καὶ μηδὲν
[415]	ἔχοι πρὸς τὸ μᾶλλον αὐτοὺς	τῆς	πόλεώς τε καὶ ἀλλήλων κήδεσθαι·
[389]	ἢ πολιτῶν ἕνεκα ἐπ’ ὠφελίᾳ	τῆς	πόλεως, τοῖς δὲ ἄλλοις πᾶσιν
[402]	τοὺς φύλακας, πρὶν ἂν τὰ	τῆς	σωφροσύνης εἴδη καὶ ἀνδρείας καὶ
[393]	εἰπὼν ὅτι ἦλθεν ὁ Χρύσης	τῆς	τε θυγατρὸς λύτρα φέρων καὶ
[404]	βίον καί, ἐὰν σμικρὰ ἐκβῶσιν	τῆς	τεταγμένης διαίτης, μεγάλα καὶ σφόδρα
[406]	Καλὸν ἄρα τὸ γέρας, ἔφη,	τῆς	τέχνης ἠνέγκατο. (Οἷον εἰκός, ἦν
[409]	καὶ ἰατρικήν, οἵαν εἴπομεν, μετὰ	τῆς	τοιαύτης δικαστικῆς κατὰ πόλιν νομοθετήσεις,
[387]	τῶν φυλάκων φοβούμεθα μὴ ἐκ	τῆς	τοιαύτης φρίκης θερμότεροι καὶ μαλακώτεροι
[416]	τῶν ἄλλων πολιτῶν δέχεσθαι μισθὸν	τῆς	φυλακῆς τοσοῦτον ὅσον μήτε περιεῖναι
[410]	τοὺς πόνους πρὸς τὸ θυμοειδὲς	τῆς	φύσεως βλέπων κἀκεῖνο ἐγείρων πονήσει
[410]	γε ἄγριον τὸ θυμοειδὲς ἂν	τῆς	φύσεως παρέχοιτο, καὶ ὀρθῶς μὲν
[414]	ὡς περὶ μητρὸς καὶ τροφοῦ	τῆς	χώρας ἐν ᾗ εἰσι βουλεύεσθαί
[388]	οὓς δή φαμεν ἐπὶ φυλακῇ	τῆς	χώρας τρέφειν. Ορθῶς, ἔφη. Πάλιν
[411]	μουσικῇ παρέχῃ καταυλεῖν καὶ καταχεῖν	τῆς	ψυχῆς διὰ τῶν ὤτων ὥσπερ
[410]	Κινδυνεύουσιν, ἦν δ’ ἐγώ, ἀμφότερα	τῆς	ψυχῆς ἕνεκα τὸ μέγιστον καθιστάναι.
[400]	καὶ ὁ λόγος; οὐ τῷ	τῆς	ψυχῆς ἤθει ἕπεται; Πῶς γὰρ
[411]	καὶ ἐκτέμῃ ὥσπερ νεῦρα ἐκ	τῆς	ψυχῆς καὶ ποιήσῃ μαλθακὸν αἰχμητήν.
[401]	μάλιστα καταδύεται εἰς τὸ ἐντὸς	τῆς	ψυχῆς ὅ τε ῥυθμὸς καὶ
[411]	μινυρίζων τε καὶ γεγανωμένος ὑπὸ	τῆς	ᾠδῆς διατελῇ τὸν βίον ὅλον,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/02/2006