Alphabétiquement     [«   »]
ἐγχωρεῖ 3
Εγώ 2
Εγὼ 1
ἐγώ 72
ἐγὼ 7
ἔγωγ 1
Εγωγε 3
Fréquences     [«    »]
71 μὴ
62 ὅτι
71 τὰ
72 ἐγώ
75 τὸ
78 γε
79 ἦν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

ἐγώ


Pages
[414]   ἔφη. Μηδὲν καινόν, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀλλὰ Φοινικικόν τι, πρότερον μὲν
[410]   μήν; ἔφη. Κινδυνεύουσιν, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀμφότερα τῆς ψυχῆς ἕνεκα τὸ
[386]   ἔφη. Εξαλείψομεν ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀπὸ τοῦδε τοῦ ἔπους ἀρξάμενοι
[404]   Κομψοτέρας δή τινος, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀσκήσεως δεῖ τοῖς πολεμικοῖς ἀθληταῖς,
[398]   τινες. Οὐκοῦν αὗται, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀφαιρετέαι; ἄχρηστοι γὰρ καὶ γυναιξὶν
[402]   τροφή. Ωσπερ ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   γραμμάτων πέρι τότε ἱκανῶς εἴχομεν,
[392]   λέγεις. (Ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ’  ἐγώ,   δεῖ γε· ἴσως οὖν τῇδε
[405]   Τὸ δὲ ἰατρικῆς, ἦν δ’  ἐγώ,   δεῖσθαι ὅτι μὴ τραυμάτων ἕνεκα
[410]   δὲ δὴ νέοι, ἦν δ’  ἐγώ,   δῆλον ὅτι εὐλαβήσονταί σοι δικαστικῆς
[391]   Οκνῶ δέ γε, ἦν δ’  ἐγώ,   δι’ Ομηρον λέγειν ὅτι οὐδ’
[414]   ἀποκριτέον. τοιαύτη τις, ἦν δ’  ἐγώ,   δοκεῖ μοι, Γλαύκων,
[410]   τε καὶ ἡμερότητος, ἦν δ’  ἐγώ   Εγωγε, ἔφη· ὅτι οἱ μὲν
[387]   πρότερα. Σκόπει δή, ἦν δ’  ἐγώ,   εἰ ὀρθῶς ἐξαιρήσομεν οὔ.
[416]   γε φήσει. Ορα δή, εἶπον  ἐγώ,   εἰ τοιόνδε τινὰ τρόπον δεῖ
[415]   ψεῦδος λέγειν. ~(Πάνυ, ἦν δ’  ἐγώ,   εἰκότως· ἀλλ’ ὅμως ἄκουε καὶ
[397]   τοῦτο. Ταῦτα τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   ἔλεγον τὰ δύο εἴδη τῆς
[411]   ἐὰν μέν γε, ἦν δ’  ἐγώ,   ἐξ ἀρχῆς φύσει ἄθυμον λάβῃ,
[392]   σαφέστερον μαθεῖν. Γελοῖος, ἦν δ’  ἐγώ,   ἔοικα διδάσκαλος εἶναι καὶ ἀσαφής·
[415]   Ἀλλὰ καὶ τοῦτο, ἦν δ’  ἐγώ,   εὖ ἂν ἔχοι πρὸς τὸ
[392]   ἔφη. Τί οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   ἡμῖν ἔτι λοιπὸν εἶδος λόγων
[394]   καὶ οὔ. Ισως, ἦν δ’  ἐγώ,   ἴσως δὲ καὶ πλείω ἔτι
[399]   Λύρα δή σοι, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ κιθάρα λείπεται (καὶ) κατὰ
[414]   Δόξω δέ σοι, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ μάλ’ εἰκότως ὀκνεῖν, ἐπειδὰν
[400]   (Ἀλλὰ ταῦτα μέν, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ μετὰ Δάμωνος βουλευσόμεθα, τίνες
[400]   τρόπος τῆς λέξεως, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ λόγος; οὐ τῷ
[407]   λέγεις Ἀσκληπιόν. Δῆλον, ἦν δ’  ἐγώ·   καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ, ὅτι
[403]   ἔφη. Αρ’ οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ σοὶ φαίνεται τέλος ἡμῖν
[413]   Ορθῶς, ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ τρίτου εἴδους τούτοις γοητείας
[399]   σημαίνει. (Οὐδέν γε, ἦν δ’  ἐγώ,   καινὸν ποιοῦμεν, φίλε, κρίνοντες
[408]   Ἀσκληπιοῦ παῖδας. Πρέπει, ἦν δ’  ἐγώ,   καίτοι ἀπειθοῦντές γε ἡμῖν οἱ
[406]   ἔφη. (Τέκτων μέν, ἦν δ’  ἐγώ,   κάμνων ἀξιοῖ παρὰ τοῦ ἰατροῦ
[390]   εἴ πού τινες, ἦν δ’  ἐγώ,   καρτερίαι πρὸς ἅπαντα καὶ λέγονται
[413]   ἔφη, μανθάνω. Τραγικῶς, ἦν δ’  ἐγώ,   κινδυνεύω λέγειν. κλαπέντας μὲν γὰρ
[396]   ἀφομοιοῦσθαι. Εἰ ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   μανθάνω σὺ λέγεις, ἔστιν
[396]   μέν μοι δοκεῖ, ἦν δ’  ἐγώ,   μέτριος ἀνήρ, ἐπειδὰν ἀφίκηται ἐν
[391]   λέγεις. Μὴ τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   μηδὲ τάδε πειθώμεθα μηδ’ ἐῶμεν
[414]   ἂν οὖν ἡμῖν, ἦν δ’  ἐγώ,   μηχανὴ γένοιτο τῶν ψευδῶν τῶν
[397]   τοιούτου ῥήτορος. ~(Οὐκοῦν, ἦν δ’  ἐγώ,   μὴ τοιοῦτος αὖ, ὅσῳ
[409]   Καὶ ἀγαθός γε, ἦν δ’  ἐγώ,   σὺ ἠρώτας· γὰρ
[402]   ἐθέλειν (ἀσπάζεσθαι. Μανθάνω, ἦν δ’  ἐγώ·   ὅτι ἔστιν σοι γέγονεν
[407]   ἰατρικῇ χρῆσθαι. ~(Αρα, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι ἦν τι αὐτῷ ἔργον,
[394]   ἔφη. Μάνθανε τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι ταύτης αὖ ἐναντία γίγνεται,
[402]   ἀνάγκη, ἔφη. (Οὐκοῦν, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτου ἂν συμπίπτῃ ἔν τε
[409]   πάσχουσι. Τῷ τοι, ἦν δ’  ἐγώ,   οὐ νέον ἀλλὰ γέροντα δεῖ
[407]   γε. Φωκυλίδου γάρ, ἦν δ’  ἐγώ,   οὐκ ἀκούεις πῶς φησι δεῖν,
[397]   γάρ. Ἀλλ’ ἴσως, ἦν δ’  ἐγώ,   οὐκ ἂν αὐτὸν ἁρμόττειν φαίης
[416]   ἐκείνου; Εγώ σοι, ἦν δ’  ἐγώ,   πειράσομαι εἰπεῖν. δεινότατον γάρ που
[399]   ἔλεγον. Οὐκ ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   πολυχορδίας γε οὐδὲ παναρμονίου ἡμῖν
[397]   (Τί οὖν ποιήσομεν; ἦν δ’  ἐγώ·   πότερον εἰς τὴν πόλιν πάντας
[398]   μέντοι. Πάντως δήπου, ἦν δ’  ἐγώ,   πρῶτον μὲν τόδε ἱκανῶς ἔχεις
[415]   μοι λέγειν. Ναί, ἦν δ’  ἐγώ,   στρατιωτικάς γε, ἀλλ’ οὐ χρηματιστικάς.
[408]   ἔφη. Ἀλλὰ πειράσομαι, ἦν δ’  ἐγώ·   σὺ μέντοι οὐχ ὅμοιον πρᾶγμα
[404]   Καὶ παρ’ Ομήρου, ἦν δ’  ἐγώ,   τά γε τοιαῦτα μάθοι ἄν
[399]   καὶ φρυγιστί. Οὐκ οἶδα, ἔφην  ἐγώ,   τὰς ἁρμονίας, ἀλλὰ κατάλειπε ἐκείνην
[410]   αὐτοῖς. Καὶ μήν, ἦν δ’  ἐγώ,   τό γε ἄγριον τὸ θυμοειδὲς
[412]   οὐ χαλεπά. Εἶεν, ἦν δ’  ἐγώ·   τὸ δὴ μετὰ τοῦτο τί
[398]   (Οὐκοῦν μετὰ τοῦτο, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸ περὶ ᾠδῆς τρόπου καὶ
[386]   δὴ περὶ θεούς, ἦν δ’  ἐγώ,   τοιαῦτ’ ἄττα, ὡς ἔοικεν, ἀκουστέον
[409]   ἀληθῆ. Οὐ τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   τοιοῦτον χρὴ τὸν δικαστὴν ζητεῖν
[406]   δή; ἔφη. Μακρόν, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸν θάνατον αὑτῷ ποιήσας. παρακολουθῶν
[406]   ἠνέγκατο. (Οἷον εἰκός, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸν μὴ εἰδότα ὅτι Ἀσκληπιὸς
[405]   Η δοκεῖ σοι, ἦν δ’  ἐγώ,   τούτου αἴσχιον εἶναι τοῦτο, ὅταν
[413]   οὐ καὶ σὺ ἡγῇ, ἔφην  ἐγώ,   τῶν μὲν ἀγαθῶν ἀκουσίως στέρεσθαι
[404]   τούτοις; Ισως. Ἀλλ’ ἦν δ’  ἐγώ,   ὑπνώδης αὕτη γέ τις καὶ
[417]   οὖν πάντων ἕνεκα, ἦν δ'  ἐγώ,   φῶμεν οὕτω δεῖν κατεσκευάσθαι τοὺς
[396]   ἔφη. Τί δέ; ἦν δ’  ἐγώ·   χαλκεύοντας τι ἄλλο δημιουργοῦντας,
[410]   ὅς. Αρ’ οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   Γλαύκων, καὶ οἱ καθιστάντες
[401]   τραφεῖεν. Αρ’ οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   Γλαύκων, τούτων ἕνεκα κυριωτάτη
[394]   ἐκείνου βέλεσιν. οὕτως, ἦν δ’  ἐγώ,   ἑταῖρε, ἄνευ (μιμήσεως ἁπλῆ
[398]   ἡμῖν εἴη. Νῦν δή, εἶπον  ἐγώ,   φίλε, κινδυνεύει ἡμῖν τῆς
[395]   Οὐ δὴ ἐπιτρέψομεν, ἦν δ’  ἐγώ,   ὧν φαμὲν κήδεσθαι καὶ δεῖν
[405]   νοσημάτων ὀνόματα. Οἷα, ἦν δ’  ἐγώ,   ὡς οἶμαι, οὐκ ἦν ἐπ’




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/02/2006