Alphabétiquement     [«   »]
ἡμετέρους 1
ἡμῖν 36
ἡμῶν 2
ἦν 79
ἣν 4
ἠνέγκατο 1
ἠνίπαπε 1
Fréquences     [«    »]
78 γε
72 ἐγώ
75 τὸ
79 ἦν
80 τῶν
82 ὡς
83 ἂν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

ἦν


Pages
[393]   οἶσθ’ ὅτι οὐκ ἂν μίμησις  ἦν   ἀλλὰ ἁπλῆ διήγησις. εἶχε δ’
[414]   Ποῖόν τι; ἔφη. Μηδὲν καινόν,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἀλλὰ Φοινικικόν τι,
[410]   Ἀλλὰ τί μήν; ἔφη. Κινδυνεύουσιν,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἀμφότερα τῆς ψυχῆς
[386]   Δεῖ μέντοι, ἔφη. Εξαλείψομεν ἄρα,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἀπὸ τοῦδε τοῦ
[404]   ἀσκηταί; Ορῶ. Κομψοτέρας δή τινος,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἀσκήσεως δεῖ τοῖς
[398]   καὶ τοιαῦταί τινες. Οὐκοῦν αὗται,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἀφαιρετέαι; ἄχρηστοι γὰρ
[402]   εἶναι τροφή. Ωσπερ ἄρα,  ἦν   δ’ ἐγώ, γραμμάτων πέρι τότε
[392]   μανθάνω ὅτι λέγεις. (Ἀλλὰ μέντοι,  ἦν   δ’ ἐγώ, δεῖ γε· ἴσως
[405]   ἔτι αἴσχιον. Τὸ δὲ ἰατρικῆς,  ἦν   δ’ ἐγώ, δεῖσθαι ὅτι μὴ
[410]   πέφανται. Οἱ δὲ δὴ νέοι,  ἦν   δ’ ἐγώ, δῆλον ὅτι εὐλαβήσονταί
[391]   τὰ τοιαῦτα. Οκνῶ δέ γε,  ἦν   δ’ ἐγώ, δι’ Ομηρον λέγειν
[414]   μὴ τοιοῦτον ἀποκριτέον. τοιαύτη τις,  ἦν   δ’ ἐγώ, δοκεῖ μοι,
[410]   αὖ μαλακίας τε καὶ ἡμερότητος,  ἦν   δ’ ἐγώ Εγωγε, ἔφη· ὅτι
[387]   καὶ τὰ πρότερα. Σκόπει δή,  ἦν   δ’ ἐγώ, εἰ ὀρθῶς ἐξαιρήσομεν
[415]   ᾐσχύνου τὸ ψεῦδος λέγειν. ~(Πάνυ,  ἦν   δ’ ἐγώ, εἰκότως· ἀλλ’ ὅμως
[397]   ἔφη, καὶ τοῦτο. Ταῦτα τοίνυν,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἔλεγον τὰ δύο
[411]   ἔφη. Καὶ ἐὰν μέν γε,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἐξ ἀρχῆς φύσει
[392]   ἔτι δέομαι σαφέστερον μαθεῖν. Γελοῖος,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἔοικα διδάσκαλος εἶναι
[415]   οἱ ὕστερον. Ἀλλὰ καὶ τοῦτο,  ἦν   δ’ ἐγώ, εὖ ἂν ἔχοι
[392]   μὲν οὖν, ἔφη. Τί οὖν,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἡμῖν ἔτι λοιπὸν
[394]   πόλιν, εἴτε καὶ οὔ. Ισως,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἴσως δὲ καὶ
[399]   δ’ ὅς. Λύρα δή σοι,  ἦν   δ’ ἐγώ, καὶ κιθάρα λείπεται
[414]   ὀκνοῦντι λέγειν. Δόξω δέ σοι,  ἦν   δ’ ἐγώ, καὶ μάλ’ εἰκότως
[400]   οὐκ ἔχω. (Ἀλλὰ ταῦτα μέν,  ἦν   δ’ ἐγώ, καὶ μετὰ Δάμωνος
[400]   δ’ τρόπος τῆς λέξεως,  ἦν   δ’ ἐγώ, καὶ λόγος;
[407]   Πολιτικόν, ἔφη, λέγεις Ἀσκληπιόν. Δῆλον,  ἦν   δ’ ἐγώ· καὶ οἱ παῖδες
[403]   ὑφέξοντα. Οὕτως, ἔφη. Αρ’ οὖν,  ἦν   δ’ ἐγώ, καὶ σοὶ φαίνεται
[413]   ταῦτα τηρητέον. Ορθῶς, ἔφη. Οὐκοῦν,  ἦν   δ’ ἐγώ, καὶ τρίτου εἴδους
[399]   λόγος ἡμῖν σημαίνει. (Οὐδέν γε,  ἦν   δ’ ἐγώ, καινὸν ποιοῦμεν,
[408]   ἔφη, λέγεις Ἀσκληπιοῦ παῖδας. Πρέπει,  ἦν   δ’ ἐγώ, καίτοι ἀπειθοῦντές γε
[406]   αἰσθανόμεθα. Πῶς; ἔφη. (Τέκτων μέν,  ἦν   δ’ ἐγώ, κάμνων ἀξιοῖ παρὰ
[390]   ἐπιτήδειον. (Ἀλλ’ εἴ πού τινες,  ἦν   δ’ ἐγώ, καρτερίαι πρὸς ἅπαντα
[413]   Οὐδὲ νῦν, ἔφη, μανθάνω. Τραγικῶς,  ἦν   δ’ ἐγώ, κινδυνεύω λέγειν. κλαπέντας
[396]   μήτε μαινομένοις ἀφομοιοῦσθαι. Εἰ ἄρα,  ἦν   δ’ ἐγώ, μανθάνω σὺ
[396]   ταῦτα; Ο μέν μοι δοκεῖ,  ἦν   δ’ ἐγώ, μέτριος ἀνήρ, ἐπειδὰν
[391]   Ορθῶς, ἔφη, λέγεις. Μὴ τοίνυν,  ἦν   δ’ ἐγώ, μηδὲ τάδε πειθώμεθα
[414]   ἔφη. Τίς ἂν οὖν ἡμῖν,  ἦν   δ’ ἐγώ, μηχανὴ γένοιτο τῶν
[397]   εἶναι τοῦ τοιούτου ῥήτορος. ~(Οὐκοῦν,  ἦν   δ’ ἐγώ, μὴ τοιοῦτος
[409]   τοιοῦτος δικαστής. Καὶ ἀγαθός γε,  ἦν   δ’ ἐγώ, σὺ ἠρώτας·
[402]   ἂν ὥστε ἐθέλειν (ἀσπάζεσθαι. Μανθάνω,  ἦν   δ’ ἐγώ· ὅτι ἔστιν σοι
[407]   πρέπειν οὕτω ἰατρικῇ χρῆσθαι. ~(Αρα,  ἦν   δ’ ἐγώ, ὅτι ἦν τι
[394]   γίγνεται. Μανθάνω, ἔφη. Μάνθανε τοίνυν,  ἦν   δ’ ἐγώ, ὅτι ταύτης αὖ
[402]   μελέτης; Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη. (Οὐκοῦν,  ἦν   δ’ ἐγώ, ὅτου ἂν συμπίπτῃ
[409]   γε αὐτὸ πάσχουσι. Τῷ τοι,  ἦν   δ’ ἐγώ, οὐ νέον ἀλλὰ
[407]   δὴ λέγεταί γε. Φωκυλίδου γάρ,  ἦν   δ’ ἐγώ, οὐκ ἀκούεις πῶς
[397]   ὄχλῳ. Ηδιστος γάρ. Ἀλλ’ ἴσως,  ἦν   δ’ ἐγώ, οὐκ ἂν αὐτὸν
[416]   λέγεις διαφέρειν ἐκείνου; Εγώ σοι,  ἦν   δ’ ἐγώ, πειράσομαι εἰπεῖν. δεινότατον
[399]   νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον. Οὐκ ἄρα,  ἦν   δ’ ἐγώ, πολυχορδίας γε οὐδὲ
[397]   Ἀνάγκη, ἔφη. (Τί οὖν ποιήσομεν;  ἦν   δ’ ἐγώ· πότερον εἰς τὴν
[398]   λέγειν· ὑποπτεύω μέντοι. Πάντως δήπου,  ἦν   δ’ ἐγώ, πρῶτον μὲν τόδε
[415]   ἔφη, δοκεῖς μοι λέγειν. Ναί,  ἦν   δ’ ἐγώ, στρατιωτικάς γε, ἀλλ’
[408]   Αν εἴπῃς, ἔφη. Ἀλλὰ πειράσομαι,  ἦν   δ’ ἐγώ· σὺ μέντοι οὐχ
[404]   Πῇ δή; Καὶ παρ’ Ομήρου,  ἦν   δ’ ἐγώ, τά γε τοιαῦτα
[410]   ὡς κάλλιον αὐτοῖς. Καὶ μήν,  ἦν   δ’ ἐγώ, τό γε ἄγριον
[412]   δ’ ὅς, οὐ χαλεπά. Εἶεν,  ἦν   δ’ ἐγώ· τὸ δὴ μετὰ
[398]   δοκεῖ, ἔφη. (Οὐκοῦν μετὰ τοῦτο,  ἦν   δ’ ἐγώ, τὸ περὶ ᾠδῆς
[386]   (Τὰ μὲν δὴ περὶ θεούς,  ἦν   δ’ ἐγώ, τοιαῦτ’ ἄττα, ὡς
[409]   οὖν, ἔφη, ἀληθῆ. Οὐ τοίνυν,  ἦν   δ’ ἐγώ, τοιοῦτον χρὴ τὸν
[406]   πολλούς. Πῇ δή; ἔφη. Μακρόν,  ἦν   δ’ ἐγώ, τὸν θάνατον αὑτῷ
[406]   τῆς τέχνης ἠνέγκατο. (Οἷον εἰκός,  ἦν   δ’ ἐγώ, τὸν μὴ εἰδότα
[405]   ἔφη, αἴσχιστον. Η δοκεῖ σοι,  ἦν   δ’ ἐγώ, τούτου αἴσχιον εἶναι
[404]   ἂν εἴη τούτοις; Ισως. Ἀλλ’  ἦν   δ’ ἐγώ, ὑπνώδης αὕτη γέ
[417]   πόλις. τούτων οὖν πάντων ἕνεκα,  ἦν   δ' ἐγώ, φῶμεν οὕτω δεῖν
[396]   μιμητέον. Ἀληθέστατα, ἔφη. Τί δέ;  ἦν   δ’ ἐγώ· χαλκεύοντας τι
[410]   δ’ ὅς. Αρ’ οὖν,  ἦν   δ’ ἐγώ, Γλαύκων, καὶ
[401]   κάλλιστα οὕτω τραφεῖεν. Αρ’ οὖν,  ἦν   δ’ ἐγώ, Γλαύκων, τούτων
[394]   δάκρυα τοῖς ἐκείνου βέλεσιν. οὕτως,  ἦν   δ’ ἐγώ, ἑταῖρε, ἄνευ
[395]   δ’ ὅς. Οὐ δὴ ἐπιτρέψομεν,  ἦν   δ’ ἐγώ, ὧν φαμὲν κήδεσθαι
[405]   καὶ ἄτοπα νοσημάτων ὀνόματα. Οἷα,  ἦν   δ’ ἐγώ, ὡς οἶμαι, οὐκ
[406]   οὔτε ἰάσασθαι οἶμαι οἷός τ’  ἦν   ἑαυτόν, ἐν ἀσχολίᾳ τε πάντων
[405]   δ’ ἐγώ, ὡς οἶμαι, οὐκ  ἦν   ἐπ’ Ἀσκληπιοῦ. (τεκμαίρομαι δέ, ὅτι
[408]   αἰσχροκερδής· εἰ δ’ αἰσχροκερδής, οὐκ  ἦν   θεοῦ. Ορθότατα, δ’ ὅς,
[391]   ἀπειθῶς εἶχεν καὶ μάχεσθαι ἕτοιμος  ἦν,   καὶ αὖ τὰς τοῦ ἑτέρου
[394]   Ἀλλὰ μέμνημαι. (Τοῦτο τοίνυν αὐτὸ  ἦν   ἔλεγον, ὅτι χρείη διομολογήσασθαι
[408]   ἀμφότερα, ἀλλ’ εἰ μὲν θεοῦ  ἦν,   οὐκ ἦν, φήσομεν, αἰσχροκερδής· εἰ
[407]   οἱ παῖδες αὐτοῦ, ὅτι τοιοῦτος  ἦν,   ~(οὐχ ὁρᾷς ὡς καὶ ἐν
[391]   τῷ σοφωτάτῳ Χείρωνι τεθραμμένος, τοσαύτης  ἦν   ταραχῆς πλέως, ὥστ’ ἔχειν ἐν
[407]   ~(Αρα, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι  ἦν   τι αὐτῷ ἔργον, εἰ
[408]   εἰ μὲν θεοῦ ἦν, οὐκ  ἦν,   φήσομεν, αἰσχροκερδής· εἰ δ’ αἰσχροκερδής,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/02/2006