Pages |
[393] |
τὸν
ἱερέα,
πρεσβύτην
ὄντα.
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην
δὴ
πᾶσαν
σχεδόν
τι |
[416] |
δεῖν
καὶ
τὰς
οἰκήσεις
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην
οὐσίαν
τοιαύτην
αὐτοῖς
παρεσκευάσθαι, |
[414] |
τοὺς
ἄρχοντας,
εἰ
δὲ
μή,
|
τὴν |
ἄλλην
πόλιν;
Ποῖόν
τι;
ἔφη. |
[414] |
τοὺς
στρατιώτας,
ἔπειτα
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην
πόλιν,
ὡς
ἄρ’
ἃ |
[399] |
τὰς
ἁρμονίας,
ἀλλὰ
κατάλειπε
ἐκείνην
|
τὴν |
ἁρμονίαν,
ἣ
ἔν
τε
πολεμικῇ |
[397] |
ῥυθμὸν
τῇ
λέξει,
ὀλίγου
πρὸς
|
τὴν |
αὐτὴν
γίγνεται
λέγειν
τῷ
ὀρθῶς |
[393] |
ὁμοιοῦν
αὐτὸν
φήσομεν
ὅτι
μάλιστα
|
τὴν |
αὑτοῦ
λέξιν
ἑκάστῳ
ὃν
ἂν |
[393] |
ἑλόντας
τὴν
Τροίαν
αὐτοὺς
σωθῆναι,
|
τὴν |
δὲ
θυγατέρα
οἱ
λῦσαι
δεξαμένους |
[393] |
ποιητὴς
καὶ
οὐδὲ
ἐπιχειρεῖ
ἡμῶν
|
τὴν |
διάνοιαν
ἄλλοσε
τρέπειν
ὡς
ἄλλος |
[403] |
ἐμοί,
ἔφη,
οὕτως.
Οὐκοῦν
εἰ
|
τὴν |
διάνοιαν
ἱκανῶς
θεραπεύσαντες
παραδοῖμεν
αὐτῇ |
[395] |
σῶμα
καὶ
φωνὰς
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
διάνοιαν;
Καὶ
μάλα,
ἦ
δ’ |
[410] |
ἐννοεῖς,
εἶπον,
ὡς
διατίθενται
αὐτὴν
|
τὴν |
διάνοιαν
οἳ
ἂν
γυμναστικῇ
μὲν |
[393] |
οἱ
ἄλλοι
ποιηταὶ
διὰ
μιμήσεως
|
τὴν |
διήγησιν
ποιοῦνται.
Πάνυ
μὲν
οὖν. |
[406] |
(εἰπὼν
τῷ
τοιούτῳ
ἰατρῷ,
εἰς
|
τὴν |
εἰωθυῖαν
δίαιταν
ἐμβάς,
ὑγιὴς
γενόμενος |
[407] |
τομαῖς
τὰ
νοσήματα
ἐκβάλλοντα
αὐτῶν
|
τὴν |
εἰωθυῖαν
προστάττειν
δίαιταν,
ἵνα
μὴ |
[412] |
πόλει
βέλτιστα.
Τίνα,
ἔφη,
λέγεις
|
τὴν |
ἐκβολήν;
Εγώ
σοι,
ἔφην,
ἐρῶ. |
[416] |
προσδέονται
τοῦ
ἀνθρωπείου,
οὐδὲ
ὅσια
|
τὴν |
ἐκείνου
κτῆσιν
τῇ
τοῦ
θνητοῦ |
[401] |
καὶ
ἐρρωμενέστατα
ἅπτεται
αὐτῆς
φέροντα
|
τὴν |
εὐσχημοσύνην,
καὶ
ποιεῖ
εὐσχήμονα,
(ἐάν |
[390] |
ἐπιθυμίαν,
καὶ
οὕτως
ἐκπλαγέντα
ἰδόντα
|
τὴν |
Ηραν,
ὥστε
μηδ’
εἰς
τὸ |
[393] |
ἐπαρκέσοι·
πρὶν
δὲ
λυθῆναι
αὐτοῦ
|
τὴν |
θυγατέρα,
ἐν
Αργει
ἔφη
γηράσειν |
[392] |
Χρύσην
δεῖσθαι
τοῦ
Ἀγαμέμνονος
ἀπολῦσαι
|
τὴν |
θυγατέρα,
τὸν
δὲ
χαλεπαίνειν,
~τὸν |
[406] |
δίαιταν
προστάττῃ,
πιλίδιά
τε
περὶ
|
τὴν |
κεφαλὴν
περιτιθεὶς
καὶ
τὰ
τούτοις |
[416] |
ἀγρίοις
ἀφομοιωθῶσιν;
Φυλακτέον,
ἔφη.
Οὐκοῦν
|
τὴν |
μεγίστην
τῆς
εὐλαβείας
παρεσκευασμένοι
ἂν |
[398] |
χρήματα,
εἰ
ἡμῖν
ἀφίκοιτο
εἰς
|
τὴν |
πόλιν
αὐτός
τε
καὶ
τὰ |
[415] |
ἐπικουρίαν,
ὡς
χρησμοῦ
ὄντος
τότε
|
τὴν |
πόλιν
διαφθαρῆναι,
ὅταν
αὐτὴν
ὁ |
[394] |
τραγῳδίαν
τε
καὶ
κωμῳδίαν
εἰς
|
τὴν |
πόλιν,
εἴτε
καὶ
οὔ.
Ισως, |
[399] |
αὐλοποιοὺς
ἢ
αὐλητὰς
παραδέξῃ
εἰς
|
τὴν |
πόλιν;
ἢ
οὐ
τοῦτο
πολυχορδότατον, |
[417] |
σῴζοιντό
τ’
ἂν
καὶ
σῴζοιεν
|
τὴν |
πόλιν·
ὁπότε
δ’
αὐτοὶ
γῆν |
[397] |
ἦν
δ’
ἐγώ·
πότερον
εἰς
|
τὴν |
πόλιν
πάντας
τούτους
παραδεξόμεθα
ἢ |
[391] |
τὰς
τῶν
ζωγρηθέντων
σφαγὰς
εἰς
|
τὴν |
πυράν,
σύμπαντα
ταῦτα
οὐ
φήσομεν |
[408] |
λυσιτελεῖν
ζῆν,
οὐδ’
ἐπὶ
τούτοις
|
τὴν |
τέχνην
δεῖν
εἶναι,
οὐδὲ
θεραπευτέον |
[408] |
παίδων
ἀρξάμενοι
πρὸς
τῷ
μανθάνειν
|
τὴν |
τέχνην
ὡς
πλείστοις
τε
καὶ |
[415] |
γένηται,
μηδενὶ
(τρόπῳ
κατελεήσουσιν,
ἀλλὰ
|
τὴν |
τῇ
φύσει
προσήκουσαν
τιμὴν
ἀποδόντες |
[404] |
εὐπαθείας;
Ἀνάγκη.
Ολην
γὰρ
οἶμαι
|
τὴν |
τοιαύτην
σίτησιν
καὶ
δίαιταν
τῇ |
[401] |
ἡμῖν
μόνον
ἐπιστατητέον
καὶ
προσαναγκαστέον
|
τὴν |
τοῦ
ἀγαθοῦ
εἰκόνα
ἤθους
ἐμποιεῖν |
[398] |
μυθολόγῳ
ὠφελίας
ἕνεκα,
ὃς
ἡμῖν
|
τὴν |
τοῦ
ἐπιεικοῦς
λέξιν
μιμοῖτο
καὶ |
[401] |
δημιουργοὺς
τοὺς
εὐφυῶς
δυναμένους
ἰχνεύειν
|
τὴν |
τοῦ
καλοῦ
τε
καὶ
εὐσχήμονος |
[412] |
μήτε
βιαζόμενοι
ἐκβάλλουσιν
ἐπιλανθανόμενοι
δόξαν
|
τὴν |
τοῦ
ποιεῖν
δεῖν
ἃ
τῇ |
[393] |
μὲν
τοὺς
θεοὺς
δοῦναι
ἑλόντας
|
τὴν |
Τροίαν
αὐτοὺς
σωθῆναι,
τὴν
δὲ |
[399] |
τούτοις
παρατεταγμένως
καὶ
καρτερούντως
ἀμυνομένου
|
τὴν |
τύχην·
καὶ
ἄλλην
αὖ
ἐν |
[390] |
τούτων
πάντων
ῥᾳδίως
(ἐπιλανθανόμενον
διὰ
|
τὴν |
τῶν
ἀφροδισίων
ἐπιθυμίαν,
καὶ
οὕτως |
[410] |
τὸ
σῶμα
θεραπεύοιντο,
τῇ
δὲ
|
τὴν |
ψυχήν;
Ἀλλὰ
τί
μήν;
ἔφη. |
[402] |
εἴ
γέ
τι,
ἔφη,
κατὰ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐλλείποι·
εἰ
μέντοι
τι |
[410] |
ἀποθνῄσκειν
ἐάσουσιν,
τοὺς
δὲ
κατὰ
|
τὴν |
ψυχὴν
κακοφυεῖς
καὶ
ἀνιάτους
αὐτοὶ |
[401] |
καὶ
χαίρων
καὶ
καταδεχόμενος
εἰς
|
τὴν |
ψυχὴν
τρέφοιτ’
ἂν
ἀπ’
αὐτῶν |
[400] |
ὑποκοριζόμενοι
καλοῦμεν
(ὡς
εὐήθειαν)
ἀλλὰ
|
τὴν |
ὡς
ἀληθῶς
εὖ
τε
καὶ |