Pages |
[396] |
τοιαύτῃ
μιμήσει,
μάλιστα
μὲν
μιμούμενος
|
(τὸν |
ἀγαθὸν
ἀσφαλῶς
τε
καὶ
ἐμφρόνως |
[409] |
οὐ
νέον
ἀλλὰ
γέροντα
δεῖ
|
τὸν |
ἀγαθὸν
δικαστὴν
εἶναι,
ὀψιμαθῆ
γεγονότα |
[409] |
τοιοῦτον
χρὴ
τὸν
δικαστὴν
ζητεῖν
|
τὸν |
ἀγαθόν
τε
καὶ
σοφόν,
ἀλλὰ |
[413] |
καὶ
πόλει
χρησιμώτατος
εἴη.
καὶ
|
τὸν |
ἀεὶ
ἔν
τε
παισὶ
καὶ |
[391] |
πείθεσθαι,
καὶ
αὖ
ὡς
πρὸς
|
τὸν |
Ἀπόλλω
εἶπεν
ἔβλαψάς
μ’
ἑκάεργε, |
[399] |
καινὸν
ποιοῦμεν,
ὦ
φίλε,
κρίνοντες
|
τὸν |
Ἀπόλλω
καὶ
τὰ
τοῦ
Ἀπόλλωνος |
[417] |
ἀργύρου
οὐ
θέμις,
οὐδ’
ὑπὸ
|
τὸν |
αὐτὸν
ὄροφον
ἰέναι
οὐδὲ
περιάψασθαι |
[390] |
ἀπαλλάττεσθαι
τῆς
μήνιος.
οὐδ’
αὐτὸν
|
τὸν |
Ἀχιλλέα
ἀξιώσομεν
οὐδ’
ὁμολογήσομεν
οὕτω |
[405] |
κάλλιον
καὶ
ἄμεινον
τὸ
παρασκευάζειν
|
τὸν |
βίον
αὑτῷ
μηδὲν
δεῖσθαι
νυστάζοντος |
[404] |
οὐχ
ὁρᾷς
ὅτι
καθεύδουσί
τε
|
τὸν |
βίον
καί,
ἐὰν
σμικρὰ
ἐκβῶσιν |
[412] |
ἡμῖν
μάλιστα
φαίνωνται
παρὰ
πάντα
|
τὸν |
(βίον,
ὃ
μὲν
ἂν
τῇ |
[411] |
γεγανωμένος
ὑπὸ
τῆς
ᾠδῆς
διατελῇ
|
τὸν |
βίον
ὅλον,
οὗτος
τὸ
μὲν |
[417] |
ἐπιβουλεύοντες
καὶ
ἐπιβουλευόμενοι
διάξουσι
πάντα
|
τὸν |
βίον,
πολὺ
πλείω
καὶ
μᾶλλον |
[397] |
κυβερνήτην
πρὸς
τῇ
σκυτοτομίᾳ,
καὶ
|
τὸν |
γεωργὸν
γεωργὸν
καὶ
οὐ
δικαστὴν |
[393] |
τὴν
θυγατέρα,
τὸν
δὲ
χαλεπαίνειν,
|
~τὸν |
δέ,
ἐπειδὴ
(οὐκ
ἐτύγχανεν,
κατεύχεσθαι |
[413] |
(μνή(
μονα
καὶ
δυσεξαπάτητον
ἐγκριτέον,
|
τὸν |
δὲ
μὴ
ἀποκριτέον.
ἦ
γάρ; |
[414] |
ἄλλων
μνημείων
μέγιστα
γέρα
λαγχάνοντα·
|
τὸν |
δὲ
μὴ
τοιοῦτον
ἀποκριτέον.
τοιαύτη |
[392] |
τοῦ
Ἀγαμέμνονος
ἀπολῦσαι
τὴν
θυγατέρα,
|
τὸν |
δὲ
χαλεπαίνειν,
~τὸν
δέ,
ἐπειδὴ |
[390] |
δι’
ἕτερα
τοιαῦτα.
Οὐ
μὰ
|
τὸν |
Δία,
ἦ
δ’
ὅς,
οὔ |
[407] |
παρακέλευμα
οὐδὲν
ἐμποδίζει.
Ναὶ
μὰ
|
τὸν |
Δία,
ἦ
δ’
ὅς.
σχεδόν |
[409] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
τοιοῦτον
χρὴ
|
τὸν |
δικαστὴν
ζητεῖν
τὸν
ἀγαθόν
τε |
[416] |
ὅσον
μήτε
περιεῖναι
αὐτοῖς
εἰς
|
τὸν |
ἐνιαυτὸν
μήτε
ἐνδεῖν·
φοιτῶντας
δὲ |
[397] |
τούτους
παραδεξόμεθα
ἢ
τῶν
ἀκράτων
|
τὸν |
ἕτερον
ἢ
τὸν
κεκραμένον;
Εὰν |
[406] |
ἔφη.
Μακρόν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
τὸν |
θάνατον
αὑτῷ
ποιήσας.
παρακολουθῶν
γὰρ |
[386] |
καὶ
οἷα
αὐτοὺς
ποιῆσαι
ἥκιστα
|
τὸν |
θάνατον
δεδιέναι;
(ἢ
ἡγῇ
τινά |
[393] |
οἱ
λῦσαι
δεξαμένους
ἄποινα
καὶ
|
τὸν |
θεὸν
αἰδεσθέντας.
ταῦτα
δὲ
εἰπόντος |
[393] |
ἐτύγχανεν,
κατεύχεσθαι
τῶν
Ἀχαιῶν
πρὸς
|
τὸν |
θεόν;
Εγωγε.
Οἶσθ’
οὖν
ὅτι |
[411] |
καὶ
λείβει,
ἕως
ἂν
ἐκτήξῃ
|
τὸν |
θυμὸν
καὶ
ἐκτέμῃ
ὥσπερ
νεῦρα |
[411] |
ἐὰν
δὲ
θυμοειδῆ,
ἀσθενῆ
ποιήσας
|
τὸν |
θυμὸν
ὀξύρροπον
ἀπηργάσατο,
ἀπὸ
σμικρῶν |
[393] |
δοκεῖν
εἶναι
τὸν
λέγοντα
ἀλλὰ
|
τὸν |
ἱερέα,
πρεσβύτην
ὄντα.
καὶ
τὴν |
[397] |
τῶν
ἀκράτων
τὸν
ἕτερον
ἢ
|
τὸν |
κεκραμένον;
Εὰν
ἡ
ἐμή,
ἔφη, |
[399] |
οὔ
μοι
φαινόμεθα.
Καὶ
νὴ
|
τὸν |
κύνα,
εἶπον,
λελήθαμέν
γε
διακαθαίροντες |
[393] |
ποιῆσαι
μὴ
Ομηρον
δοκεῖν
εἶναι
|
τὸν |
λέγοντα
ἀλλὰ
τὸν
ἱερέα,
πρεσβύτην |
[413] |
μάλιστα
ἐπιλανθάνοιτο
καὶ
ἐξαπατῷτο,
καὶ
|
τὸν |
μὲν
(μνή(
μονα
καὶ
δυσεξαπάτητον |
[392] |
ἐν
οἷς
ὁ
ποιητής
φησι
|
τὸν |
μὲν
Χρύσην
δεῖσθαι
τοῦ
Ἀγαμέμνονος |
[407] |
εἰκός,
ἕτερα
τοιαῦτα
φυτεύειν,
ἀλλὰ
|
τὸν |
μὴ
δυνάμενον
ἐν
τῇ
καθεστηκυίᾳ |
[406] |
(Οἷον
εἰκός,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
τὸν |
μὴ
εἰδότα
ὅτι
Ἀσκληπιὸς
οὐκ |
[415] |
ὁ
χαλκοῦς
φυλάξῃ.
τοῦτον
οὖν
|
τὸν |
μῦθον
ὅπως
ἂν
πεισθεῖεν,
ἔχεις |
[406] |
οὐδὲ
λυσιτελεῖ
οὕτω
ζῆν,
νοσήματι
|
τὸν |
νοῦν
προσέχοντα,
τῆς
δὲ
προκειμένης |
[396] |
ἔφη,
οἷς
γε
οὐδὲ
προσέχειν
|
τὸν |
νοῦν
τούτων
οὐδενὶ
ἐξέσται;
Τί |
[400] |
ἀνδρείου
τίνες
εἰσίν·
~οὓς
ἰδόντα
|
τὸν |
(πόδα
τῷ
τοῦ
τοιούτου
λόγῳ |
[397] |
δικαστὴν
πρὸς
τῇ
γεωργίᾳ,
καὶ
|
τὸν |
πολεμικὸν
πολεμικὸν
καὶ
οὐ
χρηματιστὴν |
[408] |
καὶ
ἐν
Τροίᾳ
ἀγαθοὶ
πρὸς
|
τὸν |
πόλεμον
ἐφάνησαν,
καὶ
τῇ
ἰατρικῇ, |
[404] |
καὶ
μάλιστα
ἡ
τῶν
περὶ
|
τὸν |
πόλεμον.
Πῇ
δή;
Καὶ
παρ’ |
[391] |
γε
παρείη·
(καὶ
ὡς
πρὸς
|
τὸν |
ποταμόν,
θεὸν
ὄντα,
ἀπειθῶς
εἶχεν |
[409] |
ἀγαθόν
τε
καὶ
σοφόν,
ἀλλὰ
|
τὸν |
πρότερον·
πονηρία
μὲν
γὰρ
ἀρετήν |
[395] |
ἦ
δ’
ὅς.
Εἰ
ἄρα
|
τὸν |
πρῶτον
λόγον
διασώσομεν,
τοὺς
φύλακας |
[389] |
δώματα
ποιπνύοντα·
οὐκ
ἀποδεκτέον
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον.
Εἰ
σύ,
ἔφη, |
[390] |
ἔφη.
Τί
δέ;
ποιεῖν
ἄνδρα
|
τὸν |
σοφώτατον
λέγοντα
ὡς
δοκεῖ
αὐτῷ |
[412] |
καὶ
εὐαρμοστότατον,
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
|
τὸν |
τὰς
χορδὰς
ἀλλήλαις
συνιστάντα.
Εἰκότως |
[390] |
πείθει,
δῶρ’
αἰδοίους
βασιλῆας·
οὐδὲ
|
τὸν |
τοῦ
Ἀχιλλέως
παιδαγωγὸν
Φοίνικα
ἐπαινετέον |
[397] |
Εὰν
ἡ
ἐμή,
ἔφη,
νικᾷ,
|
τὸν |
τοῦ
ἐπιεικοῦς
μιμητὴν
ἄκρατον.
Ἀλλὰ |
[396] |
μάλα,
ἔφη,
οἷόν
γε
ἀνάγκη
|
τὸν |
τύπον
εἶναι
τοῦ
τοιούτου
ῥήτορος. |