Alphabétiquement     [«   »]
τομαῖς 1
τομῇ 1
Τὸν 2
τὸν 53
τόν 3
τόπῳ 1
τόπων 1
Fréquences     [«    »]
52 δὴ
53 οὖν
52 τῆς
53 τὸν
55 οὐ
56 εἶναι
56 τοῦ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

τὸν


Pages
[396]   τοιαύτῃ μιμήσει, μάλιστα μὲν μιμούμενος  (τὸν   ἀγαθὸν ἀσφαλῶς τε καὶ ἐμφρόνως
[409]   οὐ νέον ἀλλὰ γέροντα δεῖ  τὸν   ἀγαθὸν δικαστὴν εἶναι, ὀψιμαθῆ γεγονότα
[409]   τοιοῦτον χρὴ τὸν δικαστὴν ζητεῖν  τὸν   ἀγαθόν τε καὶ σοφόν, ἀλλὰ
[413]   καὶ πόλει χρησιμώτατος εἴη. καὶ  τὸν   ἀεὶ ἔν τε παισὶ καὶ
[391]   πείθεσθαι, καὶ αὖ ὡς πρὸς  τὸν   Ἀπόλλω εἶπεν ἔβλαψάς μ’ ἑκάεργε,
[399]   καινὸν ποιοῦμεν, φίλε, κρίνοντες  τὸν   Ἀπόλλω καὶ τὰ τοῦ Ἀπόλλωνος
[417]   ἀργύρου οὐ θέμις, οὐδ’ ὑπὸ  τὸν   αὐτὸν ὄροφον ἰέναι οὐδὲ περιάψασθαι
[390]   ἀπαλλάττεσθαι τῆς μήνιος. οὐδ’ αὐτὸν  τὸν   Ἀχιλλέα ἀξιώσομεν οὐδ’ ὁμολογήσομεν οὕτω
[405]   κάλλιον καὶ ἄμεινον τὸ παρασκευάζειν  τὸν   βίον αὑτῷ μηδὲν δεῖσθαι νυστάζοντος
[404]   οὐχ ὁρᾷς ὅτι καθεύδουσί τε  τὸν   βίον καί, ἐὰν σμικρὰ ἐκβῶσιν
[412]   ἡμῖν μάλιστα φαίνωνται παρὰ πάντα  τὸν   (βίον, μὲν ἂν τῇ
[411]   γεγανωμένος ὑπὸ τῆς ᾠδῆς διατελῇ  τὸν   βίον ὅλον, οὗτος τὸ μὲν
[417]   ἐπιβουλεύοντες καὶ ἐπιβουλευόμενοι διάξουσι πάντα  τὸν   βίον, πολὺ πλείω καὶ μᾶλλον
[397]   κυβερνήτην πρὸς τῇ σκυτοτομίᾳ, καὶ  τὸν   γεωργὸν γεωργὸν καὶ οὐ δικαστὴν
[393]   τὴν θυγατέρα, τὸν δὲ χαλεπαίνειν,  ~τὸν   δέ, ἐπειδὴ (οὐκ ἐτύγχανεν, κατεύχεσθαι
[413]   (μνή( μονα καὶ δυσεξαπάτητον ἐγκριτέον,  τὸν   δὲ μὴ ἀποκριτέον. γάρ;
[414]   ἄλλων μνημείων μέγιστα γέρα λαγχάνοντα·  τὸν   δὲ μὴ τοιοῦτον ἀποκριτέον. τοιαύτη
[392]   τοῦ Ἀγαμέμνονος ἀπολῦσαι τὴν θυγατέρα,  τὸν   δὲ χαλεπαίνειν, ~τὸν δέ, ἐπειδὴ
[390]   δι’ ἕτερα τοιαῦτα. Οὐ μὰ  τὸν   Δία, δ’ ὅς, οὔ
[407]   παρακέλευμα οὐδὲν ἐμποδίζει. Ναὶ μὰ  τὸν   Δία, δ’ ὅς. σχεδόν
[409]   ἦν δ’ ἐγώ, τοιοῦτον χρὴ  τὸν   δικαστὴν ζητεῖν τὸν ἀγαθόν τε
[416]   ὅσον μήτε περιεῖναι αὐτοῖς εἰς  τὸν   ἐνιαυτὸν μήτε ἐνδεῖν· φοιτῶντας δὲ
[397]   τούτους παραδεξόμεθα τῶν ἀκράτων  τὸν   ἕτερον τὸν κεκραμένον; Εὰν
[406]   ἔφη. Μακρόν, ἦν δ’ ἐγώ,  τὸν   θάνατον αὑτῷ ποιήσας. παρακολουθῶν γὰρ
[386]   καὶ οἷα αὐτοὺς ποιῆσαι ἥκιστα  τὸν   θάνατον δεδιέναι; (ἢ ἡγῇ τινά
[393]   οἱ λῦσαι δεξαμένους ἄποινα καὶ  τὸν   θεὸν αἰδεσθέντας. ταῦτα δὲ εἰπόντος
[393]   ἐτύγχανεν, κατεύχεσθαι τῶν Ἀχαιῶν πρὸς  τὸν   θεόν; Εγωγε. Οἶσθ’ οὖν ὅτι
[411]   καὶ λείβει, ἕως ἂν ἐκτήξῃ  τὸν   θυμὸν καὶ ἐκτέμῃ ὥσπερ νεῦρα
[411]   ἐὰν δὲ θυμοειδῆ, ἀσθενῆ ποιήσας  τὸν   θυμὸν ὀξύρροπον ἀπηργάσατο, ἀπὸ σμικρῶν
[393]   δοκεῖν εἶναι τὸν λέγοντα ἀλλὰ  τὸν   ἱερέα, πρεσβύτην ὄντα. καὶ τὴν
[397]   τῶν ἀκράτων τὸν ἕτερον  τὸν   κεκραμένον; Εὰν ἐμή, ἔφη,
[399]   οὔ μοι φαινόμεθα. Καὶ νὴ  τὸν   κύνα, εἶπον, λελήθαμέν γε διακαθαίροντες
[393]   ποιῆσαι μὴ Ομηρον δοκεῖν εἶναι  τὸν   λέγοντα ἀλλὰ τὸν ἱερέα, πρεσβύτην
[413]   μάλιστα ἐπιλανθάνοιτο καὶ ἐξαπατῷτο, καὶ  τὸν   μὲν (μνή( μονα καὶ δυσεξαπάτητον
[392]   ἐν οἷς ποιητής φησι  τὸν   μὲν Χρύσην δεῖσθαι τοῦ Ἀγαμέμνονος
[407]   εἰκός, ἕτερα τοιαῦτα φυτεύειν, ἀλλὰ  τὸν   μὴ δυνάμενον ἐν τῇ καθεστηκυίᾳ
[406]   (Οἷον εἰκός, ἦν δ’ ἐγώ,  τὸν   μὴ εἰδότα ὅτι Ἀσκληπιὸς οὐκ
[415]   χαλκοῦς φυλάξῃ. τοῦτον οὖν  τὸν   μῦθον ὅπως ἂν πεισθεῖεν, ἔχεις
[406]   οὐδὲ λυσιτελεῖ οὕτω ζῆν, νοσήματι  τὸν   νοῦν προσέχοντα, τῆς δὲ προκειμένης
[396]   ἔφη, οἷς γε οὐδὲ προσέχειν  τὸν   νοῦν τούτων οὐδενὶ ἐξέσται; Τί
[400]   ἀνδρείου τίνες εἰσίν· ~οὓς ἰδόντα  τὸν   (πόδα τῷ τοῦ τοιούτου λόγῳ
[397]   δικαστὴν πρὸς τῇ γεωργίᾳ, καὶ  τὸν   πολεμικὸν πολεμικὸν καὶ οὐ χρηματιστὴν
[408]   καὶ ἐν Τροίᾳ ἀγαθοὶ πρὸς  τὸν   πόλεμον ἐφάνησαν, καὶ τῇ ἰατρικῇ,
[404]   καὶ μάλιστα τῶν περὶ  τὸν   πόλεμον. Πῇ δή; Καὶ παρ’
[391]   γε παρείη· (καὶ ὡς πρὸς  τὸν   ποταμόν, θεὸν ὄντα, ἀπειθῶς εἶχεν
[409]   ἀγαθόν τε καὶ σοφόν, ἀλλὰ  τὸν   πρότερον· πονηρία μὲν γὰρ ἀρετήν
[395]   δ’ ὅς. Εἰ ἄρα  τὸν   πρῶτον λόγον διασώσομεν, τοὺς φύλακας
[389]   δώματα ποιπνύοντα· οὐκ ἀποδεκτέον κατὰ  τὸν   σὸν λόγον. Εἰ σύ, ἔφη,
[390]   ἔφη. Τί δέ; ποιεῖν ἄνδρα  τὸν   σοφώτατον λέγοντα ὡς δοκεῖ αὐτῷ
[412]   καὶ εὐαρμοστότατον, πολὺ μᾶλλον  τὸν   τὰς χορδὰς ἀλλήλαις συνιστάντα. Εἰκότως
[390]   πείθει, δῶρ’ αἰδοίους βασιλῆας· οὐδὲ  τὸν   τοῦ Ἀχιλλέως παιδαγωγὸν Φοίνικα ἐπαινετέον
[397]   Εὰν ἐμή, ἔφη, νικᾷ,  τὸν   τοῦ ἐπιεικοῦς μιμητὴν ἄκρατον. Ἀλλὰ
[396]   μάλα, ἔφη, οἷόν γε ἀνάγκη  τὸν   τύπον εἶναι τοῦ τοιούτου ῥήτορος.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/02/2006