HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
δεσπόταις 1
δεσποτῶν 1
δέχεσθαι 1
δὴ 52
δή 25
Δῆλα 4
δῆλα 1

Fréquences [« »]
50 Καὶ
48 οὐκ
50 τῇ
52 δὴ
52 τῆς
53 οὖν
53 τὸν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

δὴ

Pages

[413]   ἐν πᾶσι τούτοις παρέχων, οἷος δὴ ἂν ὢν καὶ ἑαυτῷ καὶ

[394]   λέγειν. Καὶ τὸ πρὸ τούτου δὴ ἀναμνήσθητι, ὅτι ἔφαμεν ἃ μὲν

[389]   ἐμὸν τιθέναι· οὐ γὰρ οὖν δὴ (ἀποδεκτέον. Ἀλλὰ μὴν καὶ ἀλήθειάν

[395]   μὴ εἰς τοῦτο φέρει, οὐδὲν δὴ δέοι ἂν αὐτοὺς ἄλλο πράττειν

[406]   ἐπιπασθέντα (καὶ τυρὸν ἐπιξυσθέντα, ἃ δὴ δοκεῖ φλεγματώδη εἶναι, οὐκ ἐμέμψαντο

[411]   δ’ ὅς, οὕτως ἔχει. Επὶ δὴ δύ’ ὄντε τούτω, ὡς ἔοικε,

[401]   τραφεὶς ὡς ἔδει, καὶ ὀρθῶς δὴ δυσχεραίνων τὰ μὲν καλὰ ἐπαινοῖ

[390]   μὲν οὖν, ἔφη. Οὐ μὲν δὴ δωροδόκους γε ἐατέον εἶναι τοὺς

[394]   πλείω ἔτι τούτων· οὐ γὰρ δὴ ἔγωγέ πω οἶδα, ἀλλ’ ὅπῃ

[386]   ὀρθῶς ἡμῖν φαίνεσθαι. Τί δὲ δὴ εἰ μέλλουσιν εἶναι ἀνδρεῖοι; ἆρα

[403]   Πάνυ μὲν οὖν. Μέθης μὲν δὴ εἴπομεν ὅτι ἀφεκτέον αὐτοῖς· παντὶ

[415]   ὃ λέγεις. Καὶ τοῦτο μὲν δὴ ἕξει ὅπῃ ἂν αὐτὸ ἡ

[395]   μάλα, ἦ δ’ ὅς. Οὐ δὴ ἐπιτρέψομεν, ἦν δ’ ἐγώ, ὧν

[413]   βέλτιστον εἶναι (αὑτοῖς ποιεῖν) τηρητέον δὴ εὐθὺς ἐκ παίδων προθεμένοις ἔργα

[410]   ἁπλῇ ἐκείνῃ μουσικῇ χρώμενοι ἣν δὴ ἔφαμεν σωφροσύνην ἐντίκτειν. Τί μήν;

[397]   καὶ ὀρνέων φθόγγους· (καὶ ἔσται δὴ ἡ τούτου λέξις ἅπασα διὰ

[405]   τε καὶ ἰατρικὴ σεμνύνονται, ὅταν δὴ καὶ ἐλεύθεροι πολλοὶ καὶ σφόδρα

[397]   σμικραὶ γὰρ αἱ μεταβολαί καὶ δὴ καὶ ἐν (ῥυθμῷ ὡσαύτως παραπλησίῳ

[409]   κρινεῖν ὑγιῶς τὰ δίκαια. διὸ δὴ καὶ εὐήθεις νέοι ὄντες οἱ

[408]   θανάσιμον (ἤδη ὄντα ἰάσασθαι, ὅθεν δὴ καὶ κεραυνωθῆναι αὐτόν. ἡμεῖς δὲ

[417]   ἄλλων πολιτῶν γενήσονται, μισοῦντες δὲ δὴ καὶ μισούμενοι καὶ ἐπιβουλεύοντες καὶ

[395]   ἢ αὐτὰ ἐκεῖνα πράττειν ὧν δὴ καὶ τὰ μιμήματά ἐστιν ἀφομοιώματα.

[403]   νεανίαι. Τί μήν; Δεῖ μὲν δὴ καὶ ταύτῃ ἀκριβῶς τρέφεσθαι ἐκ

[407]   οὗ ἀναγκαζομένῳ ἀπέχεσθαι ἀβίωτον. Οὔκουν δὴ λέγεταί γε. Φωκυλίδου γάρ, ἦν

[392]   εἶναι; Ἀληθέστατα, ἔφη. Τὰ μὲν δὴ λόγων πέρι ἐχέτω τέλος· τὸ

[404]   κρέασιν ἀλλὰ μόνον ὀπτοῖς, ἃ δὴ μάλιστ’ ἂν εἴη στρατιώταις εὔπορα·

[407]   πόλει ἀρχὰς δύσκολος. Τὸ δὲ δὴ μέγιστον, ὅτι καὶ πρὸς μαθήσεις

[411]   μὴ ἀνιῇ ἀλλὰ κηλῇ, τὸ δὴ μετὰ τοῦτο ἤδη τήκει καὶ

[412]   Εἶεν, ἦν δ’ ἐγώ· τὸ δὴ μετὰ τοῦτο τί ἂν ἡμῖν

[403]   Σύμφημι, ἦ δ’ ὅς. Μετὰ δὴ μουσικὴν γυμναστικῇ θρεπτέοι οἱ νεανίαι.

[410]   πόλει οὕτω πέφανται. Οἱ δὲ δὴ νέοι, ἦν δ’ ἐγώ, δῆλον

[414]   τῶν ἐν δέοντι γιγνομένων, ὧν δὴ νῦν ἐλέγομεν, γενναῖόν (τι ἓν

[414]   κακουργεῖν, τοὺς δὲ νέους, οὓς δὴ νῦν φύλακας ἐκαλοῦμεν, ἐπικούρους τε

[411]   αἰσθήσεων αὐτοῦ; Οὕτως, ἔφη. Μισόλογος δὴ οἶμαι ὁ τοιοῦτος γίγνεται καὶ

[388]   χώρας τρέφειν. Ορθῶς, ἔφη. Πάλιν δὴ Ομήρου τε δεησόμεθα καὶ τῶν

[402]   ἐρασμιώτατον; Πῶς δ’ οὔ; Τῶν δὴ ὅτι μάλιστα τοιούτων ἀνθρώπων ὅ

[387]   ἐξαιρήσομεν ἢ οὔ. φαμὲν δὲ δὴ ὅτι ὁ ἐπιεικὴς ἀνὴρ τῷ

[412]   ἱππικούς; σχεδὸν γάρ τι δῆλα δὴ ὅτι τούτοις ἑπόμενα δεῖ αὐτὰ

[415]   τοῦ μύθου. ἐστὲ μὲν γὰρ δὴ πάντες οἱ ἐν τῇ πόλει

[393]   πρεσβύτην ὄντα. καὶ τὴν ἄλλην δὴ πᾶσαν σχεδόν τι οὕτω πεποίηται

[386]   ~Πολιτεία Γ. (Τὰ μὲν δὴ περὶ θεούς, ἦν δ’ ἐγώ,

[407]   ζῆν; Δῆλον, ἔφη. Ο δὲ δὴ πλούσιος, ὥς φαμεν, οὐδὲν ἔχει

[387]   τούτου τοῦ τύπου ὀνομαζόμενα φρίττειν δὴ ποιεῖ ὡς οἴεται πάντας τοὺς

[403]   φύλακα φύλακος δεῖσθαι. Τί δὲ δὴ σίτων πέρι; ἀθληταὶ μὲν γὰρ

[399]   τὰ λοιπὰ καθαίρωμεν. ἑπόμενον γὰρ δὴ ταῖς ἁρμονίαις ἂν ἡμῖν εἴη

[389]   ἁπτέον. Δῆλον, ἔφη. Τοῖς ἄρχουσιν δὴ τῆς πόλεως, εἴπερ τισὶν ἄλλοις,

[389]   ἐδωδὰς ἡδονῶν; Εμοιγε δοκεῖ. Τὰ δὴ τοιάδε φήσομεν οἶμαι καλῶς λέγεσθαι,

[389]   τοῦ τοιούτου· (ἀλλὰ πρός γε δὴ τοὺς τοιούτους ἄρχοντας ἰδιώτῃ ψεύσασθαι

[405]   καὶ ὑπὸ ἀπειροκαλίας ἐπ’ αὐτῷ δὴ τούτῳ πεισθῇ καλλωπίζεσθαι, ὡς δεινὸς

[412]   τέ γε μάλιστα. Οἱ μὲν δὴ τύποι τῆς παιδείας τε καὶ

[393]   τις ὁμοιοῖ; Τί μήν; Εν δὴ τῷ τοιούτῳ, ὡς ἔοικεν, οὗτός

[394]   ἱερῶν θυσίαις κεχαρισμένον δωρήσαιτο· ὧν δὴ χάριν κατηύχετο τεῖσαι τοὺς Ἀχαιοὺς

Pages
[413]	ἐν πᾶσι τούτοις παρέχων, οἷος	δὴ	ἂν ὢν καὶ ἑαυτῷ καὶ
[394]	λέγειν. Καὶ τὸ πρὸ τούτου	δὴ	ἀναμνήσθητι, ὅτι ἔφαμεν ἃ μὲν
[389]	ἐμὸν τιθέναι· οὐ γὰρ οὖν	δὴ	(ἀποδεκτέον. Ἀλλὰ μὴν καὶ ἀλήθειάν
[395]	μὴ εἰς τοῦτο φέρει, οὐδὲν	δὴ	δέοι ἂν αὐτοὺς ἄλλο πράττειν
[406]	ἐπιπασθέντα (καὶ τυρὸν ἐπιξυσθέντα, ἃ	δὴ	δοκεῖ φλεγματώδη εἶναι, οὐκ ἐμέμψαντο
[411]	δ’ ὅς, οὕτως ἔχει. Επὶ	δὴ	δύ’ ὄντε τούτω, ὡς ἔοικε,
[401]	τραφεὶς ὡς ἔδει, καὶ ὀρθῶς	δὴ	δυσχεραίνων τὰ μὲν καλὰ ἐπαινοῖ
[390]	μὲν οὖν, ἔφη. Οὐ μὲν	δὴ	δωροδόκους γε ἐατέον εἶναι τοὺς
[394]	πλείω ἔτι τούτων· οὐ γὰρ	δὴ	ἔγωγέ πω οἶδα, ἀλλ’ ὅπῃ
[386]	ὀρθῶς ἡμῖν φαίνεσθαι. Τί δὲ	δὴ	εἰ μέλλουσιν εἶναι ἀνδρεῖοι; ἆρα
[403]	Πάνυ μὲν οὖν. Μέθης μὲν	δὴ	εἴπομεν ὅτι ἀφεκτέον αὐτοῖς· παντὶ
[415]	ὃ λέγεις. Καὶ τοῦτο μὲν	δὴ	ἕξει ὅπῃ ἂν αὐτὸ ἡ
[395]	μάλα, ἦ δ’ ὅς. Οὐ	δὴ	ἐπιτρέψομεν, ἦν δ’ ἐγώ, ὧν
[413]	βέλτιστον εἶναι (αὑτοῖς ποιεῖν) τηρητέον	δὴ	εὐθὺς ἐκ παίδων προθεμένοις ἔργα
[410]	ἁπλῇ ἐκείνῃ μουσικῇ χρώμενοι ἣν	δὴ	ἔφαμεν σωφροσύνην ἐντίκτειν. Τί μήν;
[397]	καὶ ὀρνέων φθόγγους· (καὶ ἔσται	δὴ	ἡ τούτου λέξις ἅπασα διὰ
[405]	τε καὶ ἰατρικὴ σεμνύνονται, ὅταν	δὴ	καὶ ἐλεύθεροι πολλοὶ καὶ σφόδρα
[397]	σμικραὶ γὰρ αἱ μεταβολαί καὶ	δὴ	καὶ ἐν (ῥυθμῷ ὡσαύτως παραπλησίῳ
[409]	κρινεῖν ὑγιῶς τὰ δίκαια. διὸ	δὴ	καὶ εὐήθεις νέοι ὄντες οἱ
[408]	θανάσιμον (ἤδη ὄντα ἰάσασθαι, ὅθεν	δὴ	καὶ κεραυνωθῆναι αὐτόν. ἡμεῖς δὲ
[417]	ἄλλων πολιτῶν γενήσονται, μισοῦντες δὲ	δὴ	καὶ μισούμενοι καὶ ἐπιβουλεύοντες καὶ
[395]	ἢ αὐτὰ ἐκεῖνα πράττειν ὧν	δὴ	καὶ τὰ μιμήματά ἐστιν ἀφομοιώματα.
[403]	νεανίαι. Τί μήν; Δεῖ μὲν	δὴ	καὶ ταύτῃ ἀκριβῶς τρέφεσθαι ἐκ
[407]	οὗ ἀναγκαζομένῳ ἀπέχεσθαι ἀβίωτον. Οὔκουν	δὴ	λέγεταί γε. Φωκυλίδου γάρ, ἦν
[392]	εἶναι; Ἀληθέστατα, ἔφη. Τὰ μὲν	δὴ	λόγων πέρι ἐχέτω τέλος· τὸ
[404]	κρέασιν ἀλλὰ μόνον ὀπτοῖς, ἃ	δὴ	μάλιστ’ ἂν εἴη στρατιώταις εὔπορα·
[407]	πόλει ἀρχὰς δύσκολος. Τὸ δὲ	δὴ	μέγιστον, ὅτι καὶ πρὸς μαθήσεις
[411]	μὴ ἀνιῇ ἀλλὰ κηλῇ, τὸ	δὴ	μετὰ τοῦτο ἤδη τήκει καὶ
[412]	Εἶεν, ἦν δ’ ἐγώ· τὸ	δὴ	μετὰ τοῦτο τί ἂν ἡμῖν
[403]	Σύμφημι, ἦ δ’ ὅς. Μετὰ	δὴ	μουσικὴν γυμναστικῇ θρεπτέοι οἱ νεανίαι.
[410]	πόλει οὕτω πέφανται. Οἱ δὲ	δὴ	νέοι, ἦν δ’ ἐγώ, δῆλον
[414]	τῶν ἐν δέοντι γιγνομένων, ὧν	δὴ	νῦν ἐλέγομεν, γενναῖόν (τι ἓν
[414]	κακουργεῖν, τοὺς δὲ νέους, οὓς	δὴ	νῦν φύλακας ἐκαλοῦμεν, ἐπικούρους τε
[411]	αἰσθήσεων αὐτοῦ; Οὕτως, ἔφη. Μισόλογος	δὴ	οἶμαι ὁ τοιοῦτος γίγνεται καὶ
[388]	χώρας τρέφειν. Ορθῶς, ἔφη. Πάλιν	δὴ	Ομήρου τε δεησόμεθα καὶ τῶν
[402]	ἐρασμιώτατον; Πῶς δ’ οὔ; Τῶν	δὴ	ὅτι μάλιστα τοιούτων ἀνθρώπων ὅ
[387]	ἐξαιρήσομεν ἢ οὔ. φαμὲν δὲ	δὴ	ὅτι ὁ ἐπιεικὴς ἀνὴρ τῷ
[412]	ἱππικούς; σχεδὸν γάρ τι δῆλα	δὴ	ὅτι τούτοις ἑπόμενα δεῖ αὐτὰ
[415]	τοῦ μύθου. ἐστὲ μὲν γὰρ	δὴ	πάντες οἱ ἐν τῇ πόλει
[393]	πρεσβύτην ὄντα. καὶ τὴν ἄλλην	δὴ	πᾶσαν σχεδόν τι οὕτω πεποίηται
[386]	~Πολιτεία Γ. (Τὰ μὲν	δὴ	περὶ θεούς, ἦν δ’ ἐγώ,
[407]	ζῆν; Δῆλον, ἔφη. Ο δὲ	δὴ	πλούσιος, ὥς φαμεν, οὐδὲν ἔχει
[387]	τούτου τοῦ τύπου ὀνομαζόμενα φρίττειν	δὴ	ποιεῖ ὡς οἴεται πάντας τοὺς
[403]	φύλακα φύλακος δεῖσθαι. Τί δὲ	δὴ	σίτων πέρι; ἀθληταὶ μὲν γὰρ
[399]	τὰ λοιπὰ καθαίρωμεν. ἑπόμενον γὰρ	δὴ	ταῖς ἁρμονίαις ἂν ἡμῖν εἴη
[389]	ἁπτέον. Δῆλον, ἔφη. Τοῖς ἄρχουσιν	δὴ	τῆς πόλεως, εἴπερ τισὶν ἄλλοις,
[389]	ἐδωδὰς ἡδονῶν; Εμοιγε δοκεῖ. Τὰ	δὴ	τοιάδε φήσομεν οἶμαι καλῶς λέγεσθαι,
[389]	τοῦ τοιούτου· (ἀλλὰ πρός γε	δὴ	τοὺς τοιούτους ἄρχοντας ἰδιώτῃ ψεύσασθαι
[405]	καὶ ὑπὸ ἀπειροκαλίας ἐπ’ αὐτῷ	δὴ	τούτῳ πεισθῇ καλλωπίζεσθαι, ὡς δεινὸς
[412]	τέ γε μάλιστα. Οἱ μὲν	δὴ	τύποι τῆς παιδείας τε καὶ
[393]	τις ὁμοιοῖ; Τί μήν; Εν	δὴ	τῷ τοιούτῳ, ὡς ἔοικεν, οὗτός
[394]	ἱερῶν θυσίαις κεχαρισμένον δωρήσαιτο· ὧν	δὴ	χάριν κατηύχετο τεῖσαι τοὺς Ἀχαιοὺς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/02/2006