Pages |
[392] |
γεγονότων
ἢ
ὄντων
ἢ
μελλόντων;
|
Τί |
γάρ,
ἔφη,
ἄλλο;
Αρ’
οὖν |
[405] |
καὶ
σφόδρα
περὶ
αὐτὰ
σπουδάζωσιν;
|
Τί |
γὰρ
οὐ
μέλλει;
Τῆς
δὲ |
[400] |
ὅς,
ταῦτά
γε
λόγῳ
ἀκολουθητέον.
|
Τί |
δ’
ὁ
τρόπος
τῆς
λέξεως, |
[394] |
ἄν,
ὥστ’
εἶναί
που
ἐλλόγιμος;
|
Τί |
δ’
οὐ
μέλλει;
Οὐκοῦν
καὶ |
[411] |
δυσκολίας
ἔμπλεῳ.
Κομιδῇ
μὲν
οὖν.
|
Τί |
δὲ
ἂν
αὖ
γυμναστικῇ
πολλὰ |
[399] |
δημιουργοὺς
οὐ
θρέψομεν.
Οὐ
φαινόμεθα.
|
Τί |
δέ;
αὐλοποιοὺς
ἢ
αὐλητὰς
παραδέξῃ |
[386] |
γ’
ἔφη,
ὀρθῶς
ἡμῖν
φαίνεσθαι.
|
Τί |
δὲ
δὴ
εἰ
μέλλουσιν
εἶναι |
[403] |
τόν
γε
φύλακα
φύλακος
δεῖσθαι.
|
Τί |
δὲ
δὴ
σίτων
πέρι;
ἀθληταὶ |
[411] |
αὐτὸς
αὑτοῦ;
Καὶ
μάλα
γε.
|
Τί |
δὲ
ἐπειδὰν
ἄλλο
μηδὲν
πράττῃ |
[396] |
τούτων
οὐδὲ
μιμητέον.
Ἀληθέστατα,
ἔφη.
|
Τί |
δέ;
ἦν
δ’
ἐγώ·
χαλκεύοντας |
[396] |
τὸν
νοῦν
τούτων
οὐδενὶ
ἐξέσται;
|
Τί |
δέ;
ἵππους
χρεμετίζοντας
καὶ
ταύρους |
[413] |
δὲ
τῆς
ἀκουσίου
δέομαι
μαθεῖν.
|
Τί |
δέ;
οὐ
καὶ
σὺ
ἡγῇ, |
[390] |
πῶς
σοι
φαίνεται;
Οὕτως,
ἔφη.
|
Τί |
δέ;
ποιεῖν
ἄνδρα
τὸν
σοφώτατον |
[389] |
ἐπί
γε
λόγῳ
ἔργα
τελῆται.
|
Τί |
δέ;
σωφροσύνης
ἆρα
οὐ
δεήσει |
[389] |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα.
Καλῶς.
|
Τί |
δέ;
τὰ
τοιάδε
οἰνοβαρές,
κυνὸς |
[386] |
ἦ
δ’
ὅς,
οὐκ
ἔγωγε.
|
Τί |
δέ;
τἀν
Αιδου
ἡγούμενον
εἶναί |
[410] |
τὸ
εἰκός.
Δοκεῖ
μοι,
ἔφη.
|
(Τί |
δέ;
τὸ
ἥμερον
οὐχ
ἡ |
[397] |
μὲν
οὖν,
ἔφη,
οὕτως
ἔχει.
|
Τί |
δὲ
τὸ
τοῦ
ἑτέρου
εἶδος; |
[403] |
Ἀλλὰ
τῇ
ἄλλῃ
ἀρετῇ;
~(Οὐδαμῶς.
|
Τί |
δέ;
ὕβρει
τε
καὶ
ἀκολασίᾳ; |
[403] |
μουσικὴν
γυμναστικῇ
θρεπτέοι
οἱ
νεανίαι.
|
Τί |
μήν;
Δεῖ
μὲν
δὴ
καὶ |
[393] |
ἐκεῖνον
ᾧ
ἄν
τις
ὁμοιοῖ;
|
Τί |
μήν;
Εν
δὴ
τῷ
τοιούτῳ, |
[410] |
ἣν
δὴ
ἔφαμεν
σωφροσύνην
ἐντίκτειν.
|
Τί |
μήν;
ἔφη.
(Αρ’
οὖν
οὐ |
[412] |
οἵτινες
ἄρξουσί
τε
καὶ
ἄρξονται;
|
(Τί |
μήν;
Οὐκοῦν
ὅτι
μὲν
πρεσβυτέρους |
[392] |
πονηρίας.
Κομιδῇ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
Τί |
οὖν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἡμῖν |
[397] |
ἀμφοτέρων
τινὶ
συγκεραννύντες;
Ἀνάγκη,
ἔφη.
|
(Τί |
οὖν
ποιήσομεν;
ἦν
δ’
ἐγώ· |