Alphabétiquement     [«   »]
ἔφαμεν 4
ἐφάνησαν 1
ἐφαπτόμενος 1
ἔφη 109
ἔφην 5
ἑφθοῖς 1
ἐφιῇ 1
Fréquences     [«    »]
83 ἂν
109 ἐν
104 μὲν
109 ἔφη
129 δὲ
131
144 δ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

ἔφη


Pages
[405]   ἀπορίᾳ οἰκείων; Πάντων μὲν οὖν,  ἔφη,   αἴσχιστον. Η δοκεῖ σοι, ἦν
[404]   γυμναστικὴν ἐν σώμασιν ὑγίειαν; Ἀληθέστατα,  ἔφη.   ~(Ἀκολασίας δὲ καὶ νόσων πληθυουσῶν
[409]   καὶ ἄλλοις. Παντάπασι μὲν οὖν,  ἔφη,   ἀληθῆ. Οὐ τοίνυν, ἦν δ’
[399]   ἀνδρῶν ἔσθ’ ὅτι χρήσῃ; Οὐδαμῶς,  ἔφη·   ἀλλὰ κινδυνεύει σοι δωριστὶ λείπεσθαι
[408]   οὓς ἡγοῦμαι τοιούτους; Αν εἴπῃς,  ἔφη.   Ἀλλὰ πειράσομαι, ἦν δ’ ἐγώ·
[392]   ὄντων μελλόντων; Τί γάρ,  ἔφη,   ἄλλο; Αρ’ οὖν οὐχὶ ἤτοι
[389]   τῶν συνναυτῶν πράξεως ἔχει. Ἀληθέστατα,  ἔφη.   (Αν ἄρ’ ἄλλον τινὰ λαμβάνῃ
[397]   πολεμικῇ, καὶ πάντας οὕτω; Ἀληθῆ,  ἔφη.   ~(Ανδρα δή, ὡς ἔοικε, δυνάμενον
[403]   ἀμουσίας καὶ ἀπειροκαλίας ὑφέξοντα. Οὕτως,  ἔφη.   Αρ’ οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[410]   ἔφαμεν σωφροσύνην ἐντίκτειν. Τί μήν;  ἔφη.   (Αρ’ οὖν οὐ κατὰ ταὐτὰ
[400]   κατεσκευασμένην διάνοιαν. Παντάπασι μὲν οὖν,  ἔφη.   Αρ’ οὖν οὐ πανταχοῦ ταῦτα
[401]   καὶ μιμήματα. Παντελῶς μὲν οὖν,  ἔφη.   (Αρ’ οὖν τοῖς ποιηταῖς ἡμῖν
[406]   ἰωμένῳ ἐπετίμησαν. Καὶ μὲν δή,  ἔφη,   ἄτοπόν γε τὸ πῶμα οὕτως
[416]   γε, ἀλλ’ οὐ χρηματιστικάς. ~(Πῶς,  ἔφη,   αὖ τοῦτο λέγεις διαφέρειν ἐκείνου;
[410]   αὐτοὶ ἀποκτενοῦσιν; Τὸ γοῦν ἄριστον,  ἔφη,   αὐτοῖς τε τοῖς πάσχουσιν καὶ
[389]   τὸν σὸν λόγον. Εἰ σύ,  ἔφη,   βούλει ἐμὸν τιθέναι· οὐ γὰρ
[393]   αὐτοῦ τὴν θυγατέρα, ἐν Αργει  ἔφη   γηράσειν μετὰ οὗ· ἀπιέναι δ’
[408]   οὖσαν εὖ τι θεραπεύειν. Ορθῶς,  ἔφη.   ~(Δικαστὴς δέ γε, φίλε,
[412]   πρᾶξαι ἂν ἐθέλειν. Επιτήδειοι γάρ,  ἔφη.   Δοκεῖ δή μοι τηρητέον αὐτοὺς
[406]   Καὶ τῷ τοιούτῳ μέν γ’  ἔφη,   δοκεῖ πρέπειν οὕτω ἰατρικῇ χρῆσθαι.
[415]   Πῶς γὰρ οὐχί; οἰκήσεις γάρ,  ἔφη,   δοκεῖς μοι λέγειν. Ναί, ἦν
[387]   τοὺς τῶν ἐλλογίμων ἀνδρῶν; Ἀνάγκη,  ἔφη,   εἴπερ καὶ τὰ πρότερα. Σκόπει
[405]   νυστάζοντος δικαστοῦ; Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτ’  ἔφη,   ἐκείνου ἔτι αἴσχιον. Τὸ δὲ
[412]   πράττειν, μὴ δέ, τοὐναντίον. Οὕτως,  ἔφη.   Εκλεκτέον ἄρ’ ἐκ τῶν ἄλλων
[413]   ἀλγηδὼν μεταδοξάσαι ποιήσῃ. Καὶ τοῦτ’  ἔφη,   ἔμαθον, καὶ ὀρθῶς λέγεις. (Τοὺς
[386]   μέλλουσιν μαχίμοις ἔσεσθαι. Δεῖ μέντοι,  ἔφη.   Εξαλείψομεν ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ,
[409]   (ἐμπειρίᾳ οἰκείᾳ κεχρημένον. Γενναιότατος γοῦν,  ἔφη,   ἔοικεν εἶναι τοιοῦτος δικαστής.
[391]   μὴ θέλειν. Οὔκουν δίκαιόν γε,  ἔφη,   ἐπαινεῖν τὰ τοιαῦτα. Οκνῶ δέ
[402]   ἔστι τις κοινωνία; Καὶ πῶς;  ἔφη,   γε ἔκφρονα ποιεῖ οὐχ
[387]   (ἄλλων ἥκιστα ἑτέρου προσδεῖται. Ἀληθῆ,  ἔφη.   Ηκιστα ἄρ’ αὐτῷ δεινὸν στερηθῆναι
[408]   τῷ αὐτῷ λόγῳ ἤρου. Πῶς;  ἔφη.   Ιατροὶ μέν, εἶπον, δεινότατοι ἂν
[404]   τοιούτων ἁπάντων; Καὶ ὀρθῶς γε,  ἔφη,   ἴσασί τε καὶ ἀπέχονται. (Συρακοσίαν
[411]   μαλθακὸν αἰχμητήν. Πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη.   Καὶ ἐὰν μέν γε, ἦν
[416]   εἰσίν; Ἀλλὰ μὴν εἰσίν γ’  ἔφη.   Καὶ ἐγὼ εἶπον· Τοῦτο μὲν
[414]   εἰκότως ὀκνεῖν, ἐπειδὰν εἴπω. Λέγ’  ἔφη,   καὶ μὴ φοβοῦ. (Λέγω δή
[398]   ἄρτι προείπομεν καὶ ὡσαύτως; Ἀληθῆ,  ἔφη.   Καὶ μὴν τήν γε ἁρμονίαν
[407]   ἀρετὴν ἀσκεῖν. Οἶμαι δέ γε,  ἔφη,   καὶ πρότερον. Μηδέν, εἶπον, περὶ
[398]   μοι· σὺ γὰρ μουσικός. Μειξολυδιστί,  ἔφη,   καὶ συντονολυδιστὶ καὶ τοιαῦταί τινες.
[397]   σμικρόν τι διηγήσεως ἔχουσα; Ἀνάγκη,  ἔφη,   καὶ τοῦτο. Ταῦτα τοίνυν, ἦν
[401]   λόγῳ ἄγουσα; Πολὺ γὰρ ἄν,  ἔφη,   κάλλιστα οὕτω τραφεῖεν. Αρ’ οὖν,
[402]   Οὐκ ἄν, εἴ γέ τι,  ἔφη,   κατὰ τὴν ψυχὴν ἐλλείποι· εἰ
[410]   τὴν ψυχήν; Ἀλλὰ τί μήν;  ἔφη.   Κινδυνεύουσιν, ἦν δ’ ἐγώ, ἀμφότερα
[391]   Σπερχειοῦ ἱερὰς τρίχας Πατρόκλῳ ἥρωϊ,  ἔφη,   κόμην ὀπάσαιμι φέρεσθαι, νεκρῷ ὄντι,
[407]   αὑτῷ οὔτε πόλει λυσιτελῆ; Πολιτικόν,  ἔφη,   λέγεις Ἀσκληπιόν. Δῆλον, ἦν δ’
[408]   Μίδου πλουσιώτεροι εἶεν. Πάνυ κομψούς,  ἔφη,   λέγεις Ἀσκληπιοῦ παῖδας. Πρέπει, ἦν
[388]   ἂν ᾄδοι καὶ ὀδυρμούς. (Ἀληθέστατα,  ἔφη,   λέγεις. Δεῖ δέ γε οὔχ,
[391]   θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων. Ορθῶς,  ἔφη,   λέγεις. Μὴ τοίνυν, ἦν δ’
[412]   τῇ πόλει βέλτιστα. Τίνα,  ἔφη,   λέγεις τὴν ἐκβολήν; Εγώ σοι,
[394]   ταύτῃ ἰτέον. Καὶ καλῶς γ’  ἔφη,   λέγεις. (Τόδε τοίνυν, Ἀδείμαντε,
[406]   ἄλλους ὕστερον πολλούς. Πῇ δή;  ἔφη.   Μακρόν, ἦν δ’ ἐγώ, τὸν
[394]   (μιμήσεως ἁπλῆ διήγησις γίγνεται. Μανθάνω,  ἔφη.   Μάνθανε τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,
[394]   τὰ ἀμοιβαῖα καταλείπῃ. Καὶ τοῦτο,  ἔφη,   μανθάνω, ὅτι ἔστιν τὸ περὶ
[413]   ἀληθής. Τὸ μὲν τῆς ἑκουσίου,  ἔφη,   μανθάνω, τὸ δὲ τῆς ἀκουσίου
[413]   βιασθέντες τοῦτο πάσχουσιν; Οὐδὲ νῦν,  ἔφη,   μανθάνω. Τραγικῶς, ἦν δ’ ἐγώ,
[414]   τὴν ἄλλην πόλιν; Ποῖόν τι;  ἔφη.   Μηδὲν καινόν, ἦν δ’ ἐγώ,
[396]   μιμήσονται; Ἀλλ’ ἀπείρηται αὐτοῖς,  ἔφη,   μήτε μαίνεσθαι μήτε μαινομένοις ἀφομοιοῦσθαι.
[411]   διακαθαιρομένων τῶν αἰσθήσεων αὐτοῦ; Οὕτως,  ἔφη.   Μισόλογος δὴ οἶμαι τοιοῦτος
[397]   τὸν κεκραμένον; Εὰν ἐμή,  ἔφη,   νικᾷ, τὸν τοῦ ἐπιεικοῦς μιμητὴν
[407]   πράττοι, οὐκ ἐλυσιτέλει ζῆν; Δῆλον,  ἔφη.   Ο δὲ δὴ πλούσιος, ὥς
[399]   ἄν τις εἴη. Ως γοῦν,  ἔφη,   λόγος ἡμῖν σημαίνει. (Οὐδέν
[394]   εἴ μοι μανθάνεις. Ἀλλὰ συνίημι,  ἔφη,   τότε ἐβούλου λέγειν. Καὶ
[392]   οὐκ οἴει; Εὖ μὲν οὖν,  ἔφη,   οἶδα. Οὐκοῦν ἐὰν ὁμολογῇς ὀρθῶς
[396]   οὐδὲν λέγω; Καὶ μάλα,  ἔφη,   οἷόν γε ἀνάγκη τὸν τύπον
[396]   περὶ ταῦτα μιμητέον; Καὶ πῶς;  ἔφη,   οἷς γε οὐδὲ προσέχειν τὸν
[414]   δὲ συχνῆς πειθοῦς. Ως ἔοικας,  ἔφη,   ὀκνοῦντι λέγειν. Δόξω δέ σοι,
[415]   πεισθεῖεν, ἔχεις τινὰ μηχανήν; (Οὐδαμῶς,  ἔφη,   ὅπως γ’ ἂν αὐτοὶ οὗτοι·
[386]   σμικροῦ ποιησομένοις. Καὶ οἶμαί γ’  ἔφη,   ὀρθῶς ἡμῖν φαίνεσθαι. Τί δὲ
[410]   ἡμερότητος, ἦν δ’ ἐγώ Εγωγε,  ἔφη·   ὅτι οἱ μὲν γυμναστικῇ ἀκράτῳ
[390]   ποτ’ ἔτλης. Παντάπασι μὲν οὖν,  ἔφη.   Οὐ μὲν δὴ δωροδόκους γε
[400]   ἁρμονίας, φράσαι. Ἀλλὰ μὰ Δί’  ἔφη,   οὐκ ἔχω λέγειν. ὅτι μὲν
[397]   τῆς λέξεως. Καὶ γὰρ ἔστιν,  ἔφη.   Οὐκοῦν αὐτοῖν τὸ μὲν σμικρὰς
[396]   ὅτι μὴ παιδιᾶς χάριν. Εἰκός,  ἔφη.   Οὐκοῦν διηγήσει χρήσεται οἵᾳ ἡμεῖς
[393]   Οδυσσείᾳ παθημάτων. Πάνυ μὲν οὖν,  ἔφη.   Οὐκοῦν διήγησις μέν ἐστιν καὶ
[413]   οἷς ταὐτὰ ταῦτα τηρητέον. Ορθῶς,  ἔφη.   Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ
[402]   εἶναι καὶ μελέτης; Πολλὴ ἀνάγκη,  ἔφη.   (Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτου
[398]   εἴρηται. Καὶ αὐτῷ μοι δοκεῖ,  ἔφη.   (Οὐκοῦν μετὰ τοῦτο, ἦν δ’
[407]   περὶ τοῦ σώματος. Εἰκός γε,  ἔφη.   Οὐκοῦν ταῦτα γιγνώσκοντα φῶμεν καὶ
[416]   εὐμενῶν δεσπόταις ἀγρίοις ἀφομοιωθῶσιν; Φυλακτέον,  ἔφη.   Οὐκοῦν τὴν μεγίστην τῆς εὐλαβείας
[415]   εὐνὰς ποιησάσθων. πῶς; Οὕτως,  ἔφη.   Οὐκοῦν τοιαύτας, οἵας χειμῶνός τε
[388]   ζητεῖ τὸ τοιοῦτον. Δοκεῖ μοι,  ἔφη.   ~Οὔτε ἄρα ἀνθρώπους ἀξίους λόγου
[398]   στρατιώτας ἐπεχειροῦμεν παιδεύειν. Καὶ μάλ’  ἔφη,   οὕτως ἂν ποιοῖμεν, εἰ ἐφ’
[397]   παραπλησίῳ τινί; Κομιδῇ μὲν οὖν,  ἔφη,   οὕτως ἔχει. Τί δὲ τὸ
[403]   δὲ πῶς φαίνεται; Καὶ ἐμοί,  ἔφη,   οὕτως. Οὐκοῦν εἰ τὴν διάνοιαν
[414]   καὶ γηγενῶν διανοεῖσθαι. Οὐκ ἐτός,  ἔφη,   πάλαι ᾐσχύνου τὸ ψεῦδος λέγειν.
[388]   φυλακῇ τῆς χώρας τρέφειν. Ορθῶς,  ἔφη.   Πάλιν δὴ Ομήρου τε δεησόμεθα
[394]   ἑκάτερα, οὐδὲ μιμεῖσθαι. Μαντεύομαι,  ἔφη,   σκοπεῖσθαί σε εἴτε παραδεξόμεθα τραγῳδίαν
[409]   κακὸς γίγνεται. Καὶ ἐμοί,  ἔφη,   συνδοκεῖ. Οὐκοῦν καὶ ἰατρικήν, οἵαν
[409]   τοῖς πονηροῖς. Καὶ μὲν δή,  ἔφη,   σφόδρα γε αὐτὸ πάσχουσι. Τῷ
[392]   ἐάντε μὴ τοιοῦτος εἶναι; Ἀληθέστατα,  ἔφη.   Τὰ μὲν δὴ λόγων πέρι
[396]   τε καὶ τραφείς. Ποῖα δή,  ἔφη,   ταῦτα; Ο μέν μοι δοκεῖ,
[406]   δοκούντων εἶναι οὐκ αἰσθανόμεθα. Πῶς;  ἔφη.   (Τέκτων μέν, ἦν δ’ ἐγώ,
[406]   ἀφίκετο. Καλὸν ἄρα τὸ γέρας,  ἔφη,   τῆς τέχνης ἠνέγκατο. (Οἷον εἰκός,
[396]   οὐδὲν τούτων οὐδὲ μιμητέον. Ἀληθέστατα,  ἔφη.   Τί δέ; ἦν δ’ ἐγώ·
[390]   πῶς σοι φαίνεται; Οὕτως,  ἔφη.   Τί δέ; ποιεῖν ἄνδρα τὸν
[410]   ὡς τὸ εἰκός. Δοκεῖ μοι,  ἔφη.   (Τί δέ; τὸ ἥμερον οὐχ
[392]   νέοις πονηρίας. Κομιδῇ μὲν οὖν,  ἔφη.   Τί οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[397]   ἐξ ἀμφοτέρων τινὶ συγκεραννύντες; Ἀνάγκη,  ἔφη.   (Τί οὖν ποιήσομεν; ἦν δ’
[414]   τῶν ἀρχόντων δόγμασιν; Εμοιγε δοκεῖ,  ἔφη.   Τίς ἂν οὖν ἡμῖν, ἦν
[389]   ἰδιώταις δὲ οὐχ ἁπτέον. Δῆλον,  ἔφη.   Τοῖς ἄρχουσιν δὴ τῆς πόλεως,
[412]   τοῦ προσήκοντος. Καὶ γὰρ ἔοικεν,  ἔφη.   Τὸν κάλλιστ’ ἄρα μουσικῇ γυμναστικὴν
[398]   καὶ ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ. Ναί,  ἔφη,   τοῦτό γε. Οὐκοῦν ὅσον γε
[402]   οὕτω τραφείς; Εμοὶ γοῦν δοκεῖ,  ἔφη,   τῶν τοιούτων ἕνεκα ἐν μουσικῇ
[392]   ὡμολογηκέναι πάλαι ζητοῦμεν; Ορθῶς,  ἔφη,   ὑπέλαβες. (Οὐκοῦν περί γε ἀνθρώπων
[399]   τε καὶ μέλεσιν. Οὔ μοι,  ἔφη,   φαίνεται. Τριγώνων ἄρα καὶ πηκτίδων
[387]   γένωνται ἡμῖν. Καὶ ὀρθῶς γ’  ἔφη,   φοβούμεθα. Ἀφαιρετέα ἄρα; Ναί. Τὸν
[398]   Γλαύκων ἐπιγελάσας, Εγὼ τοίνυν,  ἔφη,   Σώκρατες, κινδυνεύω ἐκτὸς τῶν
[412]   χορδὰς ἀλλήλαις συνιστάντα. Εἰκότως γ’  ἔφη,   Σώκρατες. Οὐκοῦν καὶ ἐν
[403]   ἐρωμένοις; Οὐ μέντοι μὰ Δί’  ἔφη,   Σώκρατες, προσοιστέον. Οὕτω δή,
[405]   οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ; Καὶ μάλ’  ἔφη·   ὡς ἀληθῶς καινὰ ταῦτα καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/02/2006