Pages
[398]	δ’ ἂν ὅτι οὐκ ἔστιν	τοιοῦτος	ἀνὴρ ἐν τῇ πόλει παρ’
[397]	ἦν δ’ ἐγώ, ὁ μὴ	τοιοῦτος	αὖ, ὅσῳ ἂν φαυλότερος ᾖ,
[411]	ἔφη. Μισόλογος δὴ οἶμαι ὁ	τοιοῦτος	γίγνεται καὶ ἄμουσος, καὶ πειθοῖ
[409]	γοῦν, ἔφη, ἔοικεν εἶναι ὁ	τοιοῦτος	δικαστής. Καὶ ἀγαθός γε, ἦν
[392]	ἔχοντι, ἐάντε δοκῇ ἐάντε μὴ	τοιοῦτος	εἶναι; Ἀληθέστατα, ἔφη. Τὰ μὲν
[407]	καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ, ὅτι	τοιοῦτος	ἦν, ~(οὐχ ὁρᾷς ὡς καὶ
[387]	καὶ τόδε λέγομεν, ὡς ὁ	τοιοῦτος	μάλιστα αὐτὸς αὑτῷ αὐτάρκης πρὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/02/2006