HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἰμι 1
εἰν 1
εἶναί 3
εἶναι 56
εἰπέ 2
εἰπεῖν 4
εἶπεν 2

Fréquences [« »]
55 οὐ
53 οὖν
53 τὸν
56 εἶναι
56 τοῦ
56 τοὺς
62 ὅτι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

εἶναι

Pages

[392]   ἐάντε δοκῇ ἐάντε μὴ τοιοῦτος εἶναι; Ἀληθέστατα, ἔφη. Τὰ μὲν δὴ

[413]   ὄντα δοξάζειν ἀληθεύειν δοκεῖ σοι εἶναι; Ἀλλ’ ἦ δ’ ὅς, ὀρθῶς

[394]   ὡς δὲ λεκτέον ἔτι σκεπτέον εἶναι. Ἀλλὰ μέμνημαι. (Τοῦτο τοίνυν αὐτὸ

[404]   ἄρα καὶ Κορινθίαν κόρην φίλην εἶναι ἀνδράσιν μέλλουσιν εὖ σώματος ἕξειν.

[386]   Τί δὲ δὴ εἰ μέλλουσιν εἶναι ἀνδρεῖοι; ἆρα οὐ ταῦτά τε

[395]   μὴ ἐκ τῆς μιμήσεως τοῦ εἶναι (ἀπολαύσωσιν. ἢ οὐκ ᾔσθησαι ὅτι

[412]   ἐπειδὴ φυλάκων αὐτοὺς ἀρίστους δεῖ εἶναι, ἆρ’ οὐ φυλακικωτάτους πόλεως; Ναί.

[413]   τῇ πόλει ἀεὶ δοκῶσι βέλτιστον εἶναι (αὑτοῖς ποιεῖν) τηρητέον δὴ εὐθὺς

[416]   μέγιστον ἔχειν πρὸς τὸ ἥμεροι εἶναι αὑτοῖς τε καὶ τοῖς φυλαττομένοις

[389]   μέγιστα, (ἀρχόν( των μὲν ὑπηκόους εἶναι, αὐτοὺς δὲ ἄρχοντας τῶν περὶ

[409]   ἐντυγχάνων σοφώτερος ἢ ἀμαθέστερος δοκεῖ εἶναι αὑτῷ τε καὶ ἄλλοις. Παντάπασι

[395]   ἄλλων πασῶν δημιουργιῶν ἀφειμένους δεῖν εἶναι (δημιουργοὺς ἐλευθερίας τῆς πόλεως πάνυ

[387]   καὶ ἀνδράσιν οὓς δεῖ ἐλευθέρους εἶναι, δουλείαν θανάτου μᾶλλον πεφοβημένους. Παντάπασι

[395]   οὐδὲ τὰ δοκοῦντα ἐγγὺς ἀλλήλων εἶναι δύο μιμήματα δύνανται οἱ αὐτοὶ

[398]   λεκτέον περὶ αὐτῶν οἷα δεῖ εἶναι, εἴπερ μέλλομεν τοῖς προειρημένοις συμφωνήσειν;

[412]   Δοκεῖ δή μοι τηρητέον αὐτοὺς εἶναι ἐν ἁπάσαις ταῖς ἡλικίαις, εἰ

[404]   καὶ Ἀττικῶν πεμμάτων τὰς δοκούσας εἶναι εὐπαθείας; Ἀνάγκη. Ολην γὰρ οἶμαι

[395]   τε καὶ μεγαλαυχουμένην, οἰομένην (εὐδαίμονα εἶναι, ἢ ἐν συμφοραῖς τε καὶ

[402]   τῶν τοιούτων ἕνεκα ἐν μουσικῇ εἶναι ἡ τροφή. Ωσπερ ἄρα, ἦν

[391]   ἔργα φάναι ἢ τούτους μὴ εἶναι θεῶν παῖδας, ἀμφότερα δὲ μὴ

[392]   ἦν δ’ ἐγώ, ἔοικα διδάσκαλος εἶναι καὶ ἀσαφής· ὥσπερ οὖν οἱ

[414]   μοι, ὦ Γλαύκων, ἡ ἐκλογὴ εἶναι καὶ κατάστασις τῶν ἀρχόντων τε

[402]   ἀλλὰ τῆς αὐτῆς οἰώμεθα τέχνης εἶναι καὶ μελέτης; Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη.

[404]   ὥσπερ κύνας ἀγρύπνους τε ἀνάγκη εἶναι καὶ ὅτι μάλιστα ὀξὺ ὁρᾶν

[412]   ὅτι τούτοις ἑπόμενα δεῖ αὐτὰ εἶναι, καὶ οὐκέτι χαλεπὰ εὑρεῖν. Ισως,

[402]   νέος ὤν, πρὶν λόγον δυνατὸς εἶναι λαβεῖν, ἐλθόντος δὲ τοῦ λόγου

[398]   καὶ γυναιξὶν ἃς δεῖ ἐπιεικεῖς εἶναι, μὴ ὅτι ἀνδράσι. Πάνυ γε.

[416]   ἔπειτα οἴκησιν καὶ ταμιεῖον μηδενὶ εἶναι μηδὲν τοιοῦτον, εἰς ὃ οὐ

[395]   ἀνελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε δεινοὺς εἶναι μιμήσασθαι, μηδὲ ἄλλο μηδὲν τῶν

[412]   μὲν πρεσβυτέρους τοὺς ἄρχοντας δεῖ εἶναι, νεωτέρους δὲ τοὺς ἀρχομένους, δῆλον;

[409]   κεχρημένον. Γενναιότατος γοῦν, ἔφη, ἔοικεν εἶναι ὁ τοιοῦτος δικαστής. Καὶ ἀγαθός

[413]   ὡς ἐγᾦμαι, κἂν σὺ φαίης εἶναι οἳ ἂν μεταδοξάσωσιν ἢ ὑφ’

[386]   ἡγούμενον εἶναί τε καὶ δεινὰ εἶναι οἴει τινὰ θανάτου ἀδεῆ ἔσεσθαι

[409]   πανοῦργός τε καὶ σοφὸς οἰόμενος εἶναι, ὅταν μὲν ὁμοίοις ὁμιλῇ, δεινὸς

[408]   ἐπὶ τούτοις τὴν τέχνην δεῖν εἶναι, οὐδὲ θεραπευτέον αὐτούς, οὐδ’ εἰ

[406]   πλουσίων τε καὶ εὐδαιμόνων δοκούντων εἶναι οὐκ αἰσθανόμεθα. Πῶς; ἔφη. (Τέκτων

[406]   ἐπιξυσθέντα, ἃ δὴ δοκεῖ φλεγματώδη εἶναι, οὐκ ἐμέμψαντο τῇ δούσῃ πιεῖν,

[398]   Σώκρατες, κινδυνεύω ἐκτὸς τῶν πάντων εἶναι· οὔκουν ἱκανῶς γε ἔχω ἐν

[409]   γέροντα δεῖ τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν εἶναι, ὀψιμαθῆ γεγονότα τῆς ἀδικίας οἷόν

[390]   λέγοντα ὡς δοκεῖ αὐτῷ κάλλιστον εἶναι πάντων, ὅταν παρὰ πλεῖαι ὦσι

[416]   μήτε τοῦ φύλακας ὡς ἀρίστους εἶναι παύσει (αὐτούς, κακουργεῖν τε μὴ

[395]   τοῦ ἀνθρώπου φύσις, ὥστε ἀδύνατος εἶναι πολλὰ καλῶς μιμεῖσθαι ἢ αὐτὰ

[390]   ἐγχείῃ δεπάεσσι, δοκεῖ σοι ἐπιτήδειον εἶναι πρὸς ἐγκράτειαν ἑαυτοῦ ἀκούειν νέῳ;

[404]   εἱλήσεων καὶ χειμώνων μὴ ἀκροσφαλεῖς εἶναι πρὸς ὑγίειαν. Φαίνεταί μοι. Αρ’

[415]   τε στέγειν καὶ θέρους ἱκανὰς εἶναι; Πῶς γὰρ οὐχί; οἰκήσεις γάρ,

[388]   μὴν οὐδὲ φιλογέλωτάς γε δεῖ εἶναι. σχεδὸν γὰρ ὅταν τις ἐφιῇ

[412]   προσφέροντα, τοῦτον ὀρθότατ’ ἂν φαῖμεν εἶναι τελέως μουσικώτατον καὶ εὐαρμοστότατον, πολὺ

[393]   μάλιστα ποιῆσαι μὴ Ομηρον δοκεῖν εἶναι τὸν λέγοντα ἀλλὰ τὸν ἱερέα,

[396]   οἷόν γε ἀνάγκη τὸν τύπον εἶναι τοῦ τοιούτου ῥήτορος. ~(Οὐκοῦν, ἦν

[390]   μὲν δὴ δωροδόκους γε ἐατέον εἶναι τοὺς ἄνδρας οὐδὲ φιλοχρημάτους. (Οὐδαμῶς.

[394]   ἄθρει, πότερον μιμητικοὺς ἡμῖν δεῖ εἶναι τοὺς φύλακας ἢ οὔ· ἢ

[402]   οὔτε οὕς φαμεν ἡμῖν παιδευτέον εἶναι τοὺς φύλακας, πρὶν ἂν τὰ

[405]   ἦν δ’ ἐγώ, τούτου αἴσχιον εἶναι τοῦτο, ὅταν δή τις μὴ

[408]   Πίνδαρος Ἀπόλλωνος μέν φασιν Ἀσκληπιὸν εἶναι, ὑπὸ δὲ χρυσοῦ πεισθῆναι πλούσιον

[397]   καὶ οὐδὲν ἑαυτοῦ ἀνάξιον οἰήσεται εἶναι, ὥστε πάντα ἐπιχειρήσει μιμεῖσθαι σπουδῇ

[390]   ἀξιώσομεν οὐδ’ ὁμολογήσομεν οὕτω φιλοχρήματον εἶναι, ὥστε παρὰ τοῦ Ἀγαμέμνονος δῶρα

Pages
[392]	ἐάντε δοκῇ ἐάντε μὴ τοιοῦτος	εἶναι;	Ἀληθέστατα, ἔφη. Τὰ μὲν δὴ
[413]	ὄντα δοξάζειν ἀληθεύειν δοκεῖ σοι	εἶναι;	Ἀλλ’ ἦ δ’ ὅς, ὀρθῶς
[394]	ὡς δὲ λεκτέον ἔτι σκεπτέον	εἶναι.	Ἀλλὰ μέμνημαι. (Τοῦτο τοίνυν αὐτὸ
[404]	ἄρα καὶ Κορινθίαν κόρην φίλην	εἶναι	ἀνδράσιν μέλλουσιν εὖ σώματος ἕξειν.
[386]	Τί δὲ δὴ εἰ μέλλουσιν	εἶναι	ἀνδρεῖοι; ἆρα οὐ ταῦτά τε
[395]	μὴ ἐκ τῆς μιμήσεως τοῦ	εἶναι	(ἀπολαύσωσιν. ἢ οὐκ ᾔσθησαι ὅτι
[412]	ἐπειδὴ φυλάκων αὐτοὺς ἀρίστους δεῖ	εἶναι,	ἆρ’ οὐ φυλακικωτάτους πόλεως; Ναί.
[413]	τῇ πόλει ἀεὶ δοκῶσι βέλτιστον	εἶναι	(αὑτοῖς ποιεῖν) τηρητέον δὴ εὐθὺς
[416]	μέγιστον ἔχειν πρὸς τὸ ἥμεροι	εἶναι	αὑτοῖς τε καὶ τοῖς φυλαττομένοις
[389]	μέγιστα, (ἀρχόν( των μὲν ὑπηκόους	εἶναι,	αὐτοὺς δὲ ἄρχοντας τῶν περὶ
[409]	ἐντυγχάνων σοφώτερος ἢ ἀμαθέστερος δοκεῖ	εἶναι	αὑτῷ τε καὶ ἄλλοις. Παντάπασι
[395]	ἄλλων πασῶν δημιουργιῶν ἀφειμένους δεῖν	εἶναι	(δημιουργοὺς ἐλευθερίας τῆς πόλεως πάνυ
[387]	καὶ ἀνδράσιν οὓς δεῖ ἐλευθέρους	εἶναι,	δουλείαν θανάτου μᾶλλον πεφοβημένους. Παντάπασι
[395]	οὐδὲ τὰ δοκοῦντα ἐγγὺς ἀλλήλων	εἶναι	δύο μιμήματα δύνανται οἱ αὐτοὶ
[398]	λεκτέον περὶ αὐτῶν οἷα δεῖ	εἶναι,	εἴπερ μέλλομεν τοῖς προειρημένοις συμφωνήσειν;
[412]	Δοκεῖ δή μοι τηρητέον αὐτοὺς	εἶναι	ἐν ἁπάσαις ταῖς ἡλικίαις, εἰ
[404]	καὶ Ἀττικῶν πεμμάτων τὰς δοκούσας	εἶναι	εὐπαθείας; Ἀνάγκη. Ολην γὰρ οἶμαι
[395]	τε καὶ μεγαλαυχουμένην, οἰομένην (εὐδαίμονα	εἶναι,	ἢ ἐν συμφοραῖς τε καὶ
[402]	τῶν τοιούτων ἕνεκα ἐν μουσικῇ	εἶναι	ἡ τροφή. Ωσπερ ἄρα, ἦν
[391]	ἔργα φάναι ἢ τούτους μὴ	εἶναι	θεῶν παῖδας, ἀμφότερα δὲ μὴ
[392]	ἦν δ’ ἐγώ, ἔοικα διδάσκαλος	εἶναι	καὶ ἀσαφής· ὥσπερ οὖν οἱ
[414]	μοι, ὦ Γλαύκων, ἡ ἐκλογὴ	εἶναι	καὶ κατάστασις τῶν ἀρχόντων τε
[402]	ἀλλὰ τῆς αὐτῆς οἰώμεθα τέχνης	εἶναι	καὶ μελέτης; Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη.
[404]	ὥσπερ κύνας ἀγρύπνους τε ἀνάγκη	εἶναι	καὶ ὅτι μάλιστα ὀξὺ ὁρᾶν
[412]	ὅτι τούτοις ἑπόμενα δεῖ αὐτὰ	εἶναι,	καὶ οὐκέτι χαλεπὰ εὑρεῖν. Ισως,
[402]	νέος ὤν, πρὶν λόγον δυνατὸς	εἶναι	λαβεῖν, ἐλθόντος δὲ τοῦ λόγου
[398]	καὶ γυναιξὶν ἃς δεῖ ἐπιεικεῖς	εἶναι,	μὴ ὅτι ἀνδράσι. Πάνυ γε.
[416]	ἔπειτα οἴκησιν καὶ ταμιεῖον μηδενὶ	εἶναι	μηδὲν τοιοῦτον, εἰς ὃ οὐ
[395]	ἀνελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε δεινοὺς	εἶναι	μιμήσασθαι, μηδὲ ἄλλο μηδὲν τῶν
[412]	μὲν πρεσβυτέρους τοὺς ἄρχοντας δεῖ	εἶναι,	νεωτέρους δὲ τοὺς ἀρχομένους, δῆλον;
[409]	κεχρημένον. Γενναιότατος γοῦν, ἔφη, ἔοικεν	εἶναι	ὁ τοιοῦτος δικαστής. Καὶ ἀγαθός
[413]	ὡς ἐγᾦμαι, κἂν σὺ φαίης	εἶναι	οἳ ἂν μεταδοξάσωσιν ἢ ὑφ’
[386]	ἡγούμενον εἶναί τε καὶ δεινὰ	εἶναι	οἴει τινὰ θανάτου ἀδεῆ ἔσεσθαι
[409]	πανοῦργός τε καὶ σοφὸς οἰόμενος	εἶναι,	ὅταν μὲν ὁμοίοις ὁμιλῇ, δεινὸς
[408]	ἐπὶ τούτοις τὴν τέχνην δεῖν	εἶναι,	οὐδὲ θεραπευτέον αὐτούς, οὐδ’ εἰ
[406]	πλουσίων τε καὶ εὐδαιμόνων δοκούντων	εἶναι	οὐκ αἰσθανόμεθα. Πῶς; ἔφη. (Τέκτων
[406]	ἐπιξυσθέντα, ἃ δὴ δοκεῖ φλεγματώδη	εἶναι,	οὐκ ἐμέμψαντο τῇ δούσῃ πιεῖν,
[398]	Σώκρατες, κινδυνεύω ἐκτὸς τῶν πάντων	εἶναι·	οὔκουν ἱκανῶς γε ἔχω ἐν
[409]	γέροντα δεῖ τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν	εἶναι,	ὀψιμαθῆ γεγονότα τῆς ἀδικίας οἷόν
[390]	λέγοντα ὡς δοκεῖ αὐτῷ κάλλιστον	εἶναι	πάντων, ὅταν παρὰ πλεῖαι ὦσι
[416]	μήτε τοῦ φύλακας ὡς ἀρίστους	εἶναι	παύσει (αὐτούς, κακουργεῖν τε μὴ
[395]	τοῦ ἀνθρώπου φύσις, ὥστε ἀδύνατος	εἶναι	πολλὰ καλῶς μιμεῖσθαι ἢ αὐτὰ
[390]	ἐγχείῃ δεπάεσσι, δοκεῖ σοι ἐπιτήδειον	εἶναι	πρὸς ἐγκράτειαν ἑαυτοῦ ἀκούειν νέῳ;
[404]	εἱλήσεων καὶ χειμώνων μὴ ἀκροσφαλεῖς	εἶναι	πρὸς ὑγίειαν. Φαίνεταί μοι. Αρ’
[415]	τε στέγειν καὶ θέρους ἱκανὰς	εἶναι;	Πῶς γὰρ οὐχί; οἰκήσεις γάρ,
[388]	μὴν οὐδὲ φιλογέλωτάς γε δεῖ	εἶναι.	σχεδὸν γὰρ ὅταν τις ἐφιῇ
[412]	προσφέροντα, τοῦτον ὀρθότατ’ ἂν φαῖμεν	εἶναι	τελέως μουσικώτατον καὶ εὐαρμοστότατον, πολὺ
[393]	μάλιστα ποιῆσαι μὴ Ομηρον δοκεῖν	εἶναι	τὸν λέγοντα ἀλλὰ τὸν ἱερέα,
[396]	οἷόν γε ἀνάγκη τὸν τύπον	εἶναι	τοῦ τοιούτου ῥήτορος. ~(Οὐκοῦν, ἦν
[390]	μὲν δὴ δωροδόκους γε ἐατέον	εἶναι	τοὺς ἄνδρας οὐδὲ φιλοχρημάτους. (Οὐδαμῶς.
[394]	ἄθρει, πότερον μιμητικοὺς ἡμῖν δεῖ	εἶναι	τοὺς φύλακας ἢ οὔ· ἢ
[402]	οὔτε οὕς φαμεν ἡμῖν παιδευτέον	εἶναι	τοὺς φύλακας, πρὶν ἂν τὰ
[405]	ἦν δ’ ἐγώ, τούτου αἴσχιον	εἶναι	τοῦτο, ὅταν δή τις μὴ
[408]	Πίνδαρος Ἀπόλλωνος μέν φασιν Ἀσκληπιὸν	εἶναι,	ὑπὸ δὲ χρυσοῦ πεισθῆναι πλούσιον
[397]	καὶ οὐδὲν ἑαυτοῦ ἀνάξιον οἰήσεται	εἶναι,	ὥστε πάντα ἐπιχειρήσει μιμεῖσθαι σπουδῇ
[390]	ἀξιώσομεν οὐδ’ ὁμολογήσομεν οὕτω φιλοχρήματον	εἶναι,	ὥστε παρὰ τοῦ Ἀγαμέμνονος δῶρα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/02/2006