HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἀλίβαντας 1
Ἀλλ 8
ἀλλ 22
ἀλλὰ 31
Ἀλλὰ 19
ἄλλα 7
ἄλλαις 1

Fréquences [« »]
30 ὅς
29 οὐδὲ
30 τοῦτο
31 ἀλλὰ
32 ἡ
32 Οὐκοῦν
33 δέ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

ἀλλὰ

Pages

[393]   ὅτι οὐκ ἂν μίμησις ἦν ἀλλὰ ἁπλῆ διήγησις. εἶχε δ’ ἂν

[399]   αὐτοὺς διώκειν μηδὲ παντοδαπὰς βάσεις, ἀλλὰ βίου ῥυθμοὺς ἰδεῖν κοσμίου τε

[409]   ἦν δ’ ἐγώ, οὐ νέον ἀλλὰ γέροντα δεῖ τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν

[405]   ἤ τινων ἐπετείων νοσημάτων ἐπιπεσόντων, ἀλλὰ δι’ (ἀργίαν τε καὶ δίαιταν

[405]   τοὺς φαύλους τε καὶ χειροτέχνας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐν ἐλευθέρῳ σχήματι

[405]   φεύγων τε καὶ διώκων κατατρίβηται, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ ἀπειροκαλίας ἐπ’ αὐτῷ

[399]   οἶδα, ἔφην ἐγώ, τὰς ἁρμονίας, ἀλλὰ κατάλειπε ἐκείνην τὴν ἁρμονίαν, ἣ

[411]   ὅταν δ’ ἐπέχων μὴ ἀνιῇ ἀλλὰ κηλῇ, τὸ δὴ μετὰ τοῦτο

[399]   ἔσθ’ ὅτι χρήσῃ; Οὐδαμῶς, ἔφη· ἀλλὰ κινδυνεύει σοι δωριστὶ λείπεσθαι καὶ

[386]   ἁπλῶς οὕτως τὰ ἐν Αιδου ἀλλὰ μᾶλλον ἐπαινεῖν, ὡς οὔτε ἀληθῆ

[400]   ἀναγκάζειν ἕπεσθαι καὶ τὸ μέλος, ἀλλὰ μὴ λόγον ποδί τε καὶ

[400]   ἁρμονία λόγῳ, ὥσπερ ἄρτι ἐλέγετο, ἀλλὰ μὴ λόγος τούτοις. Ἀλλὰ μήν,

[417]   τὸ παρ’ ἐκείνοις δὲ ἀκήρατον· ἀλλὰ μόνοις αὐτοῖς τῶν ἐν τῇ

[404]   Ελλησπόντῳ ὄντας, οὔτε ἑφθοῖς κρέασιν ἀλλὰ μόνον ὀπτοῖς, ἃ δὴ μάλιστ’

[402]   αὐτά, ὡς οὐ δέοι αἰσθάνεσθαι, ἀλλὰ πανταχοῦ προυθυμούμεθα διαγιγνώσκειν, ὡς οὐ

[408]   ἦ δ’ ὅς, ταῦτά γε. ἀλλὰ περὶ τοῦδε τί λέγεις, ὦ

[389]   πᾶσιν οὐχ ἁπτέον τοῦ τοιούτου· (ἀλλὰ πρός γε δὴ τοὺς τοιούτους

[391]   ἐργάσασθαι, οἷα νῦν καταψεύδονται αὐτῶν· ἀλλὰ προσαναγκάζωμεν τοὺς ποιητὰς ἢ μὴ

[399]   νοῦν, καὶ μὴ ὑπερηφάνως ἔχοντα, ἀλλὰ σωφρόνως τε καὶ μετρίως ἐν

[400]   τι· οὐ γὰρ ἔχω λέγειν ἀλλὰ ταῦτα μέν, ὥσπερ εἶπον, εἰς

[415]   ὑποσίδηρος γένηται, μηδενὶ (τρόπῳ κατελεήσουσιν, ἀλλὰ τὴν τῇ φύσει προσήκουσαν τιμὴν

[400]   οὖσαν ὑποκοριζόμενοι καλοῦμεν (ὡς εὐήθειαν) ἀλλὰ τὴν ὡς ἀληθῶς εὖ τε

[402]   σμικροῖς μήτε ἐν μεγάλοις ἀτιμάζωμεν, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς οἰώμεθα τέχνης εἶναι

[402]   γέγονεν παιδικὰ τοιαῦτα, καὶ συγχωρῶ. ἀλλὰ τόδε μοι εἰπέ· σωφροσύνῃ καὶ

[393]   Ομηρον δοκεῖν εἶναι τὸν λέγοντα ἀλλὰ τὸν ἱερέα, πρεσβύτην ὄντα. καὶ

[407]   τὸ εἰκός, ἕτερα τοιαῦτα φυτεύειν, ἀλλὰ τὸν μὴ δυνάμενον ἐν τῇ

[409]   τὸν ἀγαθόν τε καὶ σοφόν, ἀλλὰ τὸν πρότερον· πονηρία μὲν γὰρ

[403]   αὑτοῦ ἀρετῇ ψυχὴν ἀγαθὴν ποιεῖν, ἀλλὰ τοὐναντίον ψυχὴ ἀγαθὴ τῇ αὑτῆς

[405]   μηδὲν δεῖσθαι νυστάζοντος δικαστοῦ; Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτ’ ἔφη, ἐκείνου ἔτι αἴσχιον.

[414]   Μηδὲν καινόν, ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλὰ Φοινικικόν τι, πρότερον μὲν ἤδη

[408]   κακὰ εἶναί ποτε καὶ γενέσθαι ἀλλὰ ψυχῇ σῶμα, ᾗ οὐκ ἐγχωρεῖ

Pages
[393]	ὅτι οὐκ ἂν μίμησις ἦν	ἀλλὰ	ἁπλῆ διήγησις. εἶχε δ’ ἂν
[399]	αὐτοὺς διώκειν μηδὲ παντοδαπὰς βάσεις,	ἀλλὰ	βίου ῥυθμοὺς ἰδεῖν κοσμίου τε
[409]	ἦν δ’ ἐγώ, οὐ νέον	ἀλλὰ	γέροντα δεῖ τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν
[405]	ἤ τινων ἐπετείων νοσημάτων ἐπιπεσόντων,	ἀλλὰ	δι’ (ἀργίαν τε καὶ δίαιταν
[405]	τοὺς φαύλους τε καὶ χειροτέχνας,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἐν ἐλευθέρῳ σχήματι
[405]	φεύγων τε καὶ διώκων κατατρίβηται,	ἀλλὰ	καὶ ὑπὸ ἀπειροκαλίας ἐπ’ αὐτῷ
[399]	οἶδα, ἔφην ἐγώ, τὰς ἁρμονίας,	ἀλλὰ	κατάλειπε ἐκείνην τὴν ἁρμονίαν, ἣ
[411]	ὅταν δ’ ἐπέχων μὴ ἀνιῇ	ἀλλὰ	κηλῇ, τὸ δὴ μετὰ τοῦτο
[399]	ἔσθ’ ὅτι χρήσῃ; Οὐδαμῶς, ἔφη·	ἀλλὰ	κινδυνεύει σοι δωριστὶ λείπεσθαι καὶ
[386]	ἁπλῶς οὕτως τὰ ἐν Αιδου	ἀλλὰ	μᾶλλον ἐπαινεῖν, ὡς οὔτε ἀληθῆ
[400]	ἀναγκάζειν ἕπεσθαι καὶ τὸ μέλος,	ἀλλὰ	μὴ λόγον ποδί τε καὶ
[400]	ἁρμονία λόγῳ, ὥσπερ ἄρτι ἐλέγετο,	ἀλλὰ	μὴ λόγος τούτοις. Ἀλλὰ μήν,
[417]	τὸ παρ’ ἐκείνοις δὲ ἀκήρατον·	ἀλλὰ	μόνοις αὐτοῖς τῶν ἐν τῇ
[404]	Ελλησπόντῳ ὄντας, οὔτε ἑφθοῖς κρέασιν	ἀλλὰ	μόνον ὀπτοῖς, ἃ δὴ μάλιστ’
[402]	αὐτά, ὡς οὐ δέοι αἰσθάνεσθαι,	ἀλλὰ	πανταχοῦ προυθυμούμεθα διαγιγνώσκειν, ὡς οὐ
[408]	ἦ δ’ ὅς, ταῦτά γε.	ἀλλὰ	περὶ τοῦδε τί λέγεις, ὦ
[389]	πᾶσιν οὐχ ἁπτέον τοῦ τοιούτου·	(ἀλλὰ	πρός γε δὴ τοὺς τοιούτους
[391]	ἐργάσασθαι, οἷα νῦν καταψεύδονται αὐτῶν·	ἀλλὰ	προσαναγκάζωμεν τοὺς ποιητὰς ἢ μὴ
[399]	νοῦν, καὶ μὴ ὑπερηφάνως ἔχοντα,	ἀλλὰ	σωφρόνως τε καὶ μετρίως ἐν
[400]	τι· οὐ γὰρ ἔχω λέγειν	ἀλλὰ	ταῦτα μέν, ὥσπερ εἶπον, εἰς
[415]	ὑποσίδηρος γένηται, μηδενὶ (τρόπῳ κατελεήσουσιν,	ἀλλὰ	τὴν τῇ φύσει προσήκουσαν τιμὴν
[400]	οὖσαν ὑποκοριζόμενοι καλοῦμεν (ὡς εὐήθειαν)	ἀλλὰ	τὴν ὡς ἀληθῶς εὖ τε
[402]	σμικροῖς μήτε ἐν μεγάλοις ἀτιμάζωμεν,	ἀλλὰ	τῆς αὐτῆς οἰώμεθα τέχνης εἶναι
[402]	γέγονεν παιδικὰ τοιαῦτα, καὶ συγχωρῶ.	ἀλλὰ	τόδε μοι εἰπέ· σωφροσύνῃ καὶ
[393]	Ομηρον δοκεῖν εἶναι τὸν λέγοντα	ἀλλὰ	τὸν ἱερέα, πρεσβύτην ὄντα. καὶ
[407]	τὸ εἰκός, ἕτερα τοιαῦτα φυτεύειν,	ἀλλὰ	τὸν μὴ δυνάμενον ἐν τῇ
[409]	τὸν ἀγαθόν τε καὶ σοφόν,	ἀλλὰ	τὸν πρότερον· πονηρία μὲν γὰρ
[403]	αὑτοῦ ἀρετῇ ψυχὴν ἀγαθὴν ποιεῖν,	ἀλλὰ	τοὐναντίον ψυχὴ ἀγαθὴ τῇ αὑτῆς
[405]	μηδὲν δεῖσθαι νυστάζοντος δικαστοῦ; Οὔκ,	ἀλλὰ	τοῦτ’ ἔφη, ἐκείνου ἔτι αἴσχιον.
[414]	Μηδὲν καινόν, ἦν δ’ ἐγώ,	ἀλλὰ	Φοινικικόν τι, πρότερον μὲν ἤδη
[408]	κακὰ εἶναί ποτε καὶ γενέσθαι	ἀλλὰ	ψυχῇ σῶμα, ᾗ οὐκ ἐγχωρεῖ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/02/2006