Pages
[409]	ἐν αὑτῷ παραδείγματα ἀποσκοπῶν· ὅταν	δὲ	ἀγαθοῖς καὶ πρεσβυτέροις ἤδη πλησιάσῃ,
[393]	ἄλλοι ἐσέβοντο καὶ συνῄνουν, ὁ	δὲ	Ἀγαμέμνων ἠγρίαινεν ἐντελλόμενος νῦν τε
[392]	ἄδικοι μὲν εὐδαίμονες πολλοί, δίκαιοι	δὲ	ἄθλιοι, καὶ ὡς λυσιτελεῖ τὸ
[417]	νόμισμα γέγονεν, τὸ παρ’ ἐκείνοις	δὲ	ἀκήρατον· ἀλλὰ μόνοις αὐτοῖς τῶν
[413]	ἐψεῦσθαι τῆς ἀληθείας κακόν, τὸ	δὲ	ἀληθεύειν ἀγαθόν; ἢ οὐ τὸ
[389]	ἐπ’ ὠφελίᾳ τῆς πόλεως, τοῖς	δὲ	ἄλλοις πᾶσιν οὐχ ἁπτέον τοῦ
[411]	ἔμπλεῳ. Κομιδῇ μὲν οὖν. Τί	δὲ	ἂν αὖ γυμναστικῇ πολλὰ πονῇ
[411]	ἡ (ψυχή; Πάνυ γε. Τοῦ	δὲ	ἀναρμόστου δειλὴ καὶ ἄγροικος; Καὶ
[395]	καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα, τὰ	δὲ	ἀνελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε δεινοὺς
[393]	δ’ ἂν ὧδε πως φράσω	δὲ	ἄνευ μέτρου· οὐ γάρ εἰμι
[404]	ἐνέτικτεν, ἐνταῦθα δὲ νόσον, ἡ	δὲ	ἁπλότης κατὰ μὲν μουσικὴν ἐν
[387]	θρήνους τῶν ὀνομαστῶν ἀνδρῶν, γυναιξὶ	δὲ	ἀποδιδοῖμεν, ~καὶ οὐδὲ ταύταις σπουδαίαις,
[389]	των μὲν ὑπηκόους εἶναι, αὐτοὺς	δὲ	ἄρχοντας τῶν περὶ πότους καὶ
[402]	γε μουσικὸς ἐρῴη ἄν· εἰ	δὲ	ἀσύμφωνος εἴη, οὐκ ἂν ἐρῴη.
[412]	ἀρίστους αὐτῶν; Καὶ τοῦτο. Οἱ	δὲ	γεωργῶν ἄριστοι ἆρ’ οὐ γεωργικώτατοι
[396]	ἤ τινος ἄλλης συμφορᾶς· ὅταν	δὲ	γίγνηται κατά τινα ἑαυτοῦ ἀνάξιον,
[404]	μουσικὴν ἐν ψυχαῖς σωφροσύνην, κατὰ	δὲ	γυμναστικὴν ἐν σώμασιν ὑγίειαν; Ἀληθέστατα,
[409]	ἔχων ψυχὴν ἀγαθὴν ἀγαθός. ὁ	δὲ	δεινὸς ἐκεῖνος καὶ καχύποπτος, ὁ
[386]	ἔφη, ὀρθῶς ἡμῖν φαίνεσθαι. Τί	δὲ	δὴ εἰ μέλλουσιν εἶναι ἀνδρεῖοι;
[417]	τῶν ἄλλων πολιτῶν γενήσονται, μισοῦντες	δὲ	δὴ καὶ μισούμενοι καὶ ἐπιβουλεύοντες
[407]	ἐν πόλει ἀρχὰς δύσκολος. Τὸ	δὲ	δὴ μέγιστον, ὅτι καὶ πρὸς
[410]	τῇ πόλει οὕτω πέφανται. Οἱ	δὲ	δὴ νέοι, ἦν δ’ ἐγώ,
[387]	ὀρθῶς ἐξαιρήσομεν ἢ οὔ. φαμὲν	δὲ	δὴ ὅτι ὁ ἐπιεικὴς ἀνὴρ
[407]	ἐλυσιτέλει ζῆν; Δῆλον, ἔφη. Ο	δὲ	δὴ πλούσιος, ὥς φαμεν, οὐδὲν
[403]	γε φύλακα φύλακος δεῖσθαι. Τί	δὲ	δὴ σίτων πέρι; ἀθληταὶ μὲν
[394]	τραγῳδία τε καὶ κωμῳδία, ἡ	δὲ	δι’ ἀπαγγελίας αὐτοῦ τοῦ ποιητοῦ
[405]	πάσας μὲν στροφὰς στρέφεσθαι, πάσας	δὲ	διεξόδους διεξελθὼν ἀποστραφῆναι λυγιζόμενος, ὥστε
[392]	τὸ ἀδικεῖν, ἐὰν λανθάνῃ, ἡ	δὲ	δικαιοσύνη ἀλλότριον μὲν ἀγαθόν, οἰκεία
[390]	λαβόντι ἐπαμύνειν τοῖς Ἀχαιοῖς, ἄνευ	δὲ	δώρων μὴ ἀπαλλάττεσθαι τῆς μήνιος.
[393]	καὶ τὸν θεὸν αἰδεσθέντας. ταῦτα	δὲ	εἰπόντος αὐτοῦ οἱ μὲν ἄλλοι
[415]	τοὺς μὲν εἰς φυλακήν, τοὺς	δὲ	εἰς ἐπικουρίαν, ὡς χρησμοῦ ὄντος
[416]	τὸν ἐνιαυτὸν μήτε ἐνδεῖν· φοιτῶντας	δὲ	εἰς συσσίτια ὥσπερ ἐστρατοπεδευμένους κοινῇ
[394]	τε καὶ ἀπῄει σιγῇ, ἀποχωρήσας	δὲ	ἐκ τοῦ στρατοπέδου πολλὰ τῷ
[387]	φοβούμεθα. Ἀφαιρετέα ἄρα; Ναί. Τὸν	δὲ	ἐναντίον τύπον τούτοις λεκτέον τε
[411]	αὑτοῦ; Καὶ μάλα γε. Τί	δὲ	ἐπειδὰν ἄλλο μηδὲν πράττῃ μηδὲ
[392]	δικαιοσύνη ἀλλότριον μὲν ἀγαθόν, οἰκεία	δὲ	ζημία· καὶ τὰ μὲν τοιαῦτα
[395]	πένθεσιν καὶ θρήνοις ἐχομένην· κάμνουσαν	δὲ	ἢ ἐρῶσαν ἢ ὠδίνουσαν, πολλοῦ
[401]	τῶν ἄλλων σκευῶν ἐργασία, ἔτι	δὲ	ἡ τῶν σωμάτων φύσις καὶ
[397]	γε καὶ ὁ κεκραμένος, πολὺ	δὲ	ἥδιστος παισί τε καὶ παιδαγωγοῖς
[389]	ἄν τις ποιῇ, ἀποδεκτέον, πολὺ	δὲ	ἧττον, ἐὰν θεούς. Πολὺ μέντοι,
[415]	προάγωμεν ἡγουμένων τῶν ἀρχόντων. ἐλθόντες	δὲ	θεασάσθων τῆς πόλεως ὅπου κάλλιστον
[386]	καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν καὶ τὸ (οἰκία	δὲ	θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισι φανείη σμερδαλέ’
[393]	τὴν Τροίαν αὐτοὺς σωθῆναι, τὴν	δὲ	θυγατέρα οἱ λῦσαι δεξαμένους ἄποινα
[411]	λάβῃ, ταχὺ τοῦτο διεπράξατο· ἐὰν	δὲ	θυμοειδῆ, ἀσθενῆ ποιήσας τὸν θυμὸν
[405]	ἔφη, ἐκείνου ἔτι αἴσχιον. Τὸ	δὲ	ἰατρικῆς, ἦν δ’ ἐγώ, δεῖσθαι
[411]	λόγων οὐδὲν ἔτι χρῆται, βίᾳ	δὲ	καὶ (ἀγριότητι ὥσπερ θηρίον πρὸς
[394]	τῇ τῶν ἐπῶν ποιήσει, πολλαχοῦ	δὲ	καὶ ἄλλοθι, εἴ μοι μανθάνεις.
[416]	ὥσπερ ἐστρατοπεδευμένους κοινῇ ζῆν· χρυσίον	δὲ	καὶ ἀργύριον εἰπεῖν αὐτοῖς ὅτι
[400]	τιν’ ἄλλον τροχαῖον ὠνόμαζε, μήκη	δὲ	καὶ (βραχύτητας προσῆπτε. καὶ τούτων
[396]	τοῦ μιμεῖσθαι τοὺς τοιούτους, ἅμα	δὲ	καὶ δυσχεραίνων αὑτὸν ἐκμάττειν τε
[396]	τε καὶ ἐμφρόνως πράττοντα, ἐλάττω	δὲ	καὶ ἧττον ἢ ὑπὸ νόσων
[405]	σώμασιν ὑγίειαν; Ἀληθέστατα, ἔφη. ~(Ἀκολασίας	δὲ	καὶ νόσων πληθυουσῶν ἐν πόλει
[394]	Ισως, ἦν δ’ ἐγώ, ἴσως	δὲ	καὶ πλείω ἔτι τούτων· οὐ
[403]	πως, ὡς ἐγᾦμαι, ὧδε· σκόπει	δὲ	καὶ σύ. ἐμοὶ μὲν γὰρ
[414]	πείθειν καὶ τοὺς στρατιώτας, ἔπειτα	δὲ	καὶ τὴν ἄλλην πόλιν, ὡς
[411]	καὶ εὐωχῆται εὖ μάλα, μουσικῆς	δὲ	καὶ φιλοσοφίας μὴ ἅπτηται; οὐ
[415]	ὅσοι δ’ ἐπίκουροι, ἄργυρον· σίδηρον	δὲ	καὶ χαλκὸν τοῖς τε γεωργοῖς
[405]	Τί γὰρ οὐ μέλλει; Τῆς	δὲ	κακῆς τε καὶ αἰσχρᾶς παιδείας
[413]	ἀκουσίως στέρεσθαι τοὺς ἀνθρώπους, τῶν	δὲ	κακῶν ἑκουσίως; ἢ οὐ τὸ
[408]	δὴ καὶ κεραυνωθῆναι αὐτόν. ἡμεῖς	δὲ	κατὰ τὰ προειρημένα οὐ πεισόμεθα
[410]	σῶμα τοιοῦτοι, ἀποθνῄσκειν ἐάσουσιν, τοὺς	δὲ	κατὰ τὴν ψυχὴν κακοφυεῖς καὶ
[387]	καὶ ἥβην ~(καὶ τὸ ψυχὴ	δὲ	κατὰ χθονός, ἠΰτε καπνός, ᾤχετο
[394]	μὲν λεκτέον ἤδη εἰρῆσθαι, ὡς	δὲ	λεκτέον ἔτι σκεπτέον εἶναι. Ἀλλὰ
[400]	ἕπεται; Πῶς γὰρ οὔ; Τῇ	δὲ	λέξει τὰ ἄλλα; Ναί. Εὐλογία
[392]	λόγων πέρι ἐχέτω τέλος· τὸ	δὲ	λέξεως, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μετὰ
[413]	ὅτι τῶν μὲν χρόνος, τῶν	δὲ	λόγος ἐξαιρούμενος λανθάνει· νῦν γάρ
[393]	θεοῦ στέμματα οὐκ ἐπαρκέσοι· πρὶν	δὲ	λυθῆναι αὐτοῦ τὴν θυγατέρα, ἐν
[393]	καὶ ἐλίσσετο πάντας Ἀχαιούς, Ἀτρείδα	δὲ	μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν λέγει
[393]	ὁ λέγων ἢ αὐτός· τὰ	δὲ	μετὰ ταῦτα ὥσπερ αὐτὸς ὢν
[413]	μονα καὶ δυσεξαπάτητον ἐγκριτέον, τὸν	δὲ	μὴ ἀποκριτέον. ἦ γάρ; Ναί.
[410]	μὲν διὰ βίου ὁμιλήσωσιν, μουσικῆς	δὲ	μὴ ἅψωνται; ἢ αὖ ὅσοι
[414]	οἱ μὲν μὴ βουλήσονται, οἱ	δὲ	μὴ δυνήσονται κακουργεῖν, τοὺς δὲ
[393]	καὶ διήγησις γεγονυῖα εἴη. ἵνα	δὲ	μὴ εἴπῃς ὅτι οὐκ αὖ
[391]	αὖ λαβόντα νεκροῦ (ἀπολύειν, ἄλλως	δὲ	μὴ θέλειν. Οὔκουν δίκαιόν γε,
[406]	ζῇ τὰ ἑαυτοῦ πράττων· ἐὰν	δὲ	μὴ ἱκανὸν ᾖ τὸ σῶμα
[394]	ἢ τὰ μὲν μιμουμένους, τὰ	δὲ	μή, καὶ ὁποῖα ἑκάτερα, ἢ
[391]	μὴ εἶναι θεῶν παῖδας, ἀμφότερα	δὲ	μὴ λέγειν, μηδὲ ἡμῖν ἐπιχειρεῖν
[410]	καὶ τὰς ψυχὰς θεραπεύσουσι, τοὺς	δὲ	μή, ὅσοι μὲν κατὰ σῶμα
[414]	καὶ αὐτοὺς τοὺς ἄρχοντας, εἰ	δὲ	μή, τὴν ἄλλην πόλιν; Ποῖόν
[414]	μνημείων μέγιστα γέρα λαγχάνοντα· τὸν	δὲ	μὴ τοιοῦτον ἀποκριτέον. τοιαύτη τις,
[401]	(ἐάν τις ὀρθῶς τραφῇ, εἰ	δὲ	μή, τοὐναντίον; καὶ ὅτι αὖ
[403]	(μα( κρότερα τούτων συγγίγνεσθαι· εἰ	δὲ	μή, ψόγον ἀμουσίας καὶ ἀπειροκαλίας
[395]	ἄλλο πράττειν οὐδὲ μιμεῖσθαι· ἐὰν	δὲ	μιμῶνται, μιμεῖσθαι τὰ τούτοις προσήκοντα
[410]	ἀγριώτεροι τοῦ δέοντος ἀποβαίνουσιν, οἱ	δὲ	μουσικῇ μαλακώτεροι αὖ γίγνονται ἢ
[414]	δὲ μὴ δυνήσονται κακουργεῖν, τοὺς	δὲ	νέους, οὓς δὴ νῦν φύλακας
[404]	ἀκολασίαν ἡ ποικιλία ἐνέτικτεν, ἐνταῦθα	δὲ	νόσον, ἡ δὲ ἁπλότης κατὰ
[408]	ὅσοι (πλείστους μὲν ὑγιεινούς, πλείστους	δὲ	νοσώδεις μετεχειρίσαντο, καὶ δικασταὶ αὖ
[400]	ἁρμονίαι, τεθεαμένος ἂν εἴποιμι· ποῖα	δὲ	ὁποίου βίου μιμήματα, λέγειν οὐκ
[403]	ὅς, οὐδέ γε μανικωτέραν. Ο	δὲ	ὀρθὸς ἔρως πέφυκε κοσμίου τε
[403]	περὶ τὸ σῶμα ἀκριβολογεῖσθαι, ἡμεῖς	δὲ	ὅσον τοὺς (τύπους ὑφηγησαίμεθα, ἵνα
[414]	ποιηταὶ καὶ πεπείκασιν, ἐφ’ ἡμῶν	δὲ	οὐ γεγονὸς οὐδ’ οἶδα εἰ
[396]	τε καὶ εἰς ἄλλους, οἶμαι	δὲ	οὐδὲ μαινομένοις ἐθιστέον ἀφομοιοῦν αὑτοὺς
[396]	ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, ποιητέον	δὲ	οὐδὲν τούτων οὐδὲ μιμητέον. Ἀληθέστατα,
[389]	γε τοιοῦτον ἰατροῖς δοτέον, ἰδιώταις	δὲ	οὐχ ἁπτέον. Δῆλον, ἔφη. Τοῖς
[406]	φασι, πρὶν Ηρόδικον γενέσθαι· Ηρόδικος	δὲ	παιδοτρίβης ὢν καὶ νοσώδης γενόμενος,
[414]	ἡ ἄλλη σκευὴ δημιουργουμένη, ἐπειδὴ	δὲ	παντελῶς ἐξειργασμένοι ἦσαν, καὶ ἡ
[413]	ἡ ψευδὴς (τοῦ μεταμανθάνοντος, ἀκουσίως	δὲ	πᾶσα ἡ ἀληθής. Τὸ μὲν
[390]	ἀκουστέον, οἷον καὶ τὸ στῆθος	δὲ	πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ· τέτλαθι
[409]	ἔχων παράδειγμα τοῦ τοιούτου. πλεονάκις	δὲ	πονηροῖς ἢ χρηστοῖς ἐντυγχάνων σοφώτερος
[394]	~(ἵνα σῶς οἴκαδε ἔλθοι. ὁ	δὲ	πρεσβύτης ἀκούσας ἔδεισέν τε καὶ
[388]	ἄλλοτε δ’ αὖτε ὕπτιον, ἄλλοτε	δὲ	πρηνῆ, τοτὲ δ’ ὀρθὸν ἀναστάντα
[406]	νοσήματι τὸν νοῦν προσέχοντα, τῆς	δὲ	προκειμένης ἐργασίας ἀμελοῦντα. καὶ μετὰ
[403]	ὡς οἷόν τε βέλτιστον· σοὶ	δὲ	πῶς φαίνεται; Καὶ ἐμοί, ἔφη,
[397]	δεῖται, πασῶν μὲν ἁρμονιῶν, πάντων	δὲ	ῥυθμῶν, εἰ μέλλει αὖ οἰκείως
[386]	καὶ τὸ οἴῳ πεπνῦσθαι, ταὶ	δὲ	σκιαὶ ἀΐσσουσι καὶ ψυχὴ δ’
[414]	οἶδα εἰ γενόμενον ἄν, πεῖσαι	δὲ	συχνῆς πειθοῦς. Ως ἔοικας, ἔφη,
[395]	καὶ τραγῳδοῖς οἱ (αὐτοί· πάντα	δὲ	ταῦτα μιμήματα. ἢ οὔ; Μιμήματα.
[400]	καλῇ λέξει ἕπεται ὁμοιούμενον, τὸ	δὲ	τῇ ἐναντίᾳ, καὶ τὸ εὐάρμοστον
[410]	μὲν τὸ σῶμα θεραπεύοιντο, τῇ	δὲ	τὴν ψυχήν; Ἀλλὰ τί μήν;
[413]	τῆς ἑκουσίου, ἔφη, μανθάνω, τὸ	δὲ	τῆς ἀκουσίου δέομαι μαθεῖν. Τί
[397]	οὖν, ἔφη, οὕτως ἔχει. Τί	δὲ	τὸ τοῦ ἑτέρου εἶδος; οὐ
[414]	καὶ γίγνεσθαι περὶ αὐτούς, ἦσαν	δὲ	τότε τῇ ἀληθείᾳ ὑπὸ γῆς
[402]	λόγον δυνατὸς εἶναι λαβεῖν, ἐλθόντος	δὲ	τοῦ λόγου ἀσπάζοιτ’ ἂν αὐτὸν
[412]	τοὺς ἄρχοντας δεῖ εἶναι, νεωτέρους	δὲ	τοὺς ἀρχομένους, δῆλον; Δῆλον. Καὶ
[415]	αὐτὸ ἡ φήμη ἀγάγῃ· ἡμεῖς	δὲ	τούτους τοὺς γηγενεῖς ὁπλίσαντες προάγωμεν
[410]	μαλακώτερον εἴη τοῦ δέοντος, καλῶς	δὲ	τραφέντος ἥμερόν τε καὶ κόσμιον;
[393]	καὶ ἱκέτης τῶν Ἀχαιῶν, μάλιστα	δὲ	τῶν βασιλέων, μετὰ τοῦτο μὴ
[406]	μὲν τῶν δημιουργῶν αἰσθανόμεθα, ἐπὶ	δὲ	τῶν πλουσίων τε καὶ εὐδαιμόνων
[387]	ἔχει πρὸς ἄλλο τι· ἡμεῖς	δὲ	ὑπὲρ τῶν φυλάκων φοβούμεθα μὴ
[406]	τῆς εἰωθυίας διαίτης ἐκβαίη, δυσθανατῶν	δὲ	ὑπὸ σοφίας εἰς γῆρας ἀφίκετο.
[401]	πᾶσα ἡ τοιαύτη δημιουργία, πλήρης	δὲ	ὑφαντικὴ καὶ ποικιλία καὶ οἰκοδομία
[408]	τῷ παραχρῆμα κυκεῶνα πιόντες, νοσώδη	δὲ	φύσει τε καὶ ἀκόλαστον οὔτε
[409]	αὑτὴν οὔποτ’ ἂν γνοίη, ἀρετὴ	δὲ	φύσεως παιδευομένης χρόνῳ ἅμα αὑτῆς
[407]	τῇ προσέξει τοῦ νοῦ, τὸ	δὲ	Φωκυλίδου παρακέλευμα οὐδὲν ἐμποδίζει. Ναὶ
[392]	Ἀγαμέμνονος ἀπολῦσαι τὴν θυγατέρα, τὸν	δὲ	χαλεπαίνειν, ~τὸν δέ, ἐπειδὴ (οὐκ
[389]	θεοῖσι μὲν ἄχρηστον ψεῦδος, ἀνθρώποις	δὲ	χρήσιμον ὡς ἐν φαρμάκου εἴδει,
[408]	μέν φασιν Ἀσκληπιὸν εἶναι, ὑπὸ	δὲ	χρυσοῦ πεισθῆναι πλούσιον ἄνδρα θανάσιμον
[389]	νεανίαις; Πῶς δ’ οὔ; Σωφροσύνης	δὲ	ὡς πλήθει οὐ τὰ τοιάδε
[387]	Ηκιστ’ ἄρα καὶ ὀδύρεσθαι, φέρειν	δὲ	ὡς πρᾳότατα, ὅταν τις αὐτὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/02/2006