Pages |
[398] |
οὔτε
θέμις
ἐγγενέσθαι,
ἀποπέμποιμέν
τε
|
εἰς |
ἄλλην
πόλιν
μύρον
κατὰ
τῆς |
[396] |
ἁμαρτάνουσιν
εἰς
αὑτούς
τε
καὶ
|
εἰς |
ἄλλους,
οἶμαι
δὲ
οὐδὲ
μαινομένοις |
[390] |
ἐν
ποιήσει
εἴρηκε
νεανιεύματα
ἰδιωτῶν
|
εἰς |
ἄρχοντας;
Οὐ
καλῶς.
Οὐ
γὰρ |
[396] |
λόγοις
καὶ
ἐν
ἔργοις
ἁμαρτάνουσιν
|
εἰς |
αὑτούς
τε
καὶ
εἰς
ἄλλους, |
[400] |
ἴσον
ἄνω
καὶ
κάτω
τιθέντος,
|
εἰς |
βραχύ
τε
καὶ
μακρὸν
γιγνόμενον, |
[415] |
ἀποδόντες
ὤσουσιν
εἰς
δημιουργοὺς
ἢ
|
εἰς |
γεωργούς,
καὶ
ἂν
αὖ
ἐκ |
[406] |
ἐκβαίη,
δυσθανατῶν
δὲ
ὑπὸ
σοφίας
|
εἰς |
γῆρας
ἀφίκετο.
Καλὸν
ἄρα
τὸ |
[400] |
ἀλλὰ
ταῦτα
μέν,
ὥσπερ
εἶπον,
|
εἰς |
Δάμωνα
ἀναβεβλήσθω·
διελέσθαι
γὰρ
οὐ |
[413] |
εἰ
φοβεροί,
οὕτω
νέους
ὄντας
|
εἰς |
δείματ’
ἄττα
κομιστέον
καὶ
εἰς |
[415] |
φύσει
προσήκουσαν
τιμὴν
ἀποδόντες
ὤσουσιν
|
εἰς |
δημιουργοὺς
ἢ
εἰς
γεωργούς,
καὶ |
[395] |
ἐὰν
ἐκ
νέων
πόρρω
διατελέσωσιν,
|
εἰς |
ἔθη
τε
καὶ
φύσιν
καθίστανται |
[415] |
μὲν
εἰς
φυλακήν,
τοὺς
δὲ
|
εἰς |
ἐπικουρίαν,
ὡς
χρησμοῦ
ὄντος
τότε |
[413] |
εἰς
δείματ’
ἄττα
κομιστέον
καὶ
|
εἰς |
ἡδονὰς
(αὖ
μεταβλητέον,
βασανίζοντας
πολὺ |
[399] |
ἀποτυχόντος
ἢ
εἰς
τραύματα
ἢ
|
εἰς |
(θανάτους
ἰόντος
ἢ
εἴς
τινα |
[416] |
ταμιεῖον
μηδενὶ
εἶναι
μηδὲν
τοιοῦτον,
|
εἰς |
ὃ
οὐ
πᾶς
ὁ
βουλόμενος |
[401] |
καὶ
εὐθὺς
ἐκ
παίδων
λανθάνῃ
|
εἰς |
ὁμοιότητά
τε
καὶ
φιλίαν
καὶ |
[395] |
τούτων,
ὦ
Ἀδείμαντε,
φαίνεταί
μοι
|
εἰς |
σμικρότερα
κατακεκερματίσθαι
ἡ
τοῦ
ἀνθρώπου |
[416] |
ἐνιαυτὸν
μήτε
ἐνδεῖν·
φοιτῶντας
δὲ
|
εἰς |
συσσίτια
ὥσπερ
ἐστρατοπεδευμένους
κοινῇ
ζῆν· |
[403] |
δέ
που
τελευτᾶν
τὰ
μουσικὰ
|
εἰς |
τὰ
τοῦ
καλοῦ
ἐρωτικά.
Σύμφημι, |
[406] |
χαίρειν
(εἰπὼν
τῷ
τοιούτῳ
ἰατρῷ,
|
εἰς |
τὴν
εἰωθυῖαν
δίαιταν
ἐμβάς,
ὑγιὴς |
[398] |
πάντα
χρήματα,
εἰ
ἡμῖν
ἀφίκοιτο
|
εἰς |
τὴν
πόλιν
αὐτός
τε
καὶ |
[394] |
παραδεξόμεθα
τραγῳδίαν
τε
καὶ
κωμῳδίαν
|
εἰς |
τὴν
πόλιν,
εἴτε
καὶ
οὔ. |
[399] |
δέ;
αὐλοποιοὺς
ἢ
αὐλητὰς
παραδέξῃ
|
εἰς |
τὴν
πόλιν;
ἢ
οὐ
τοῦτο |
[397] |
ποιήσομεν;
ἦν
δ’
ἐγώ·
πότερον
|
εἰς |
τὴν
πόλιν
πάντας
τούτους
παραδεξόμεθα |
[391] |
καὶ
τὰς
τῶν
ζωγρηθέντων
σφαγὰς
|
εἰς |
τὴν
πυράν,
σύμπαντα
ταῦτα
οὐ |
[401] |
ἐπαινοῖ
καὶ
χαίρων
καὶ
καταδεχόμενος
|
εἰς |
τὴν
ψυχὴν
τρέφοιτ’
ἂν
ἀπ’ |
[390] |
ἰδόντα
τὴν
Ηραν,
ὥστε
μηδ’
|
εἰς |
τὸ
δωμάτιον
ἐθέλειν
ἐλθεῖν,
ἀλλ’ |
[401] |
μουσικῇ
τροφή,
ὅτι
μάλιστα
καταδύεται
|
εἰς |
τὸ
ἐντὸς
τῆς
ψυχῆς
ὅ |
[416] |
τοσοῦτον
ὅσον
μήτε
περιεῖναι
αὐτοῖς
|
εἰς |
τὸν
ἐνιαυτὸν
μήτε
ἐνδεῖν·
φοιτῶντας |
[396] |
αὑτὸν
ἐκμάττειν
τε
καὶ
(ἐνιστάναι
|
εἰς |
τοὺς
τῶν
κακιόνων
τύπους,
ἀτιμάζων |
[412] |
πόλεως;
Ναί.
Οὐκοῦν
φρονίμους
τε
|
εἰς |
τοῦτο
δεῖ
ὑπάρχειν
καὶ
δυνατοὺς |
[395] |
μηδὲν
ἄλλο
ἐπιτηδεύειν
ὅτι
μὴ
|
εἰς |
τοῦτο
φέρει,
οὐδὲν
δὴ
δέοι |
[399] |
καὶ
προσῳδίας,
καὶ
ἀποτυχόντος
ἢ
|
εἰς |
τραύματα
ἢ
εἰς
(θανάτους
ἰόντος |
[415] |
φυῇ,
τιμήσαντες
ἀνάξουσι
τοὺς
μὲν
|
εἰς |
φυλακήν,
τοὺς
δὲ
εἰς
ἐπικουρίαν, |
[410] |
δῆλον
ὅτι
εὐλαβήσονταί
σοι
δικαστικῆς
|
εἰς |
χρείαν
ἰέναι,
τῇ
ἁπλῇ
ἐκείνῃ |