HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Δάμωνα 1
Δάμωνος 1
δὲ 129
δέ 33
δεδιέναι 1
δεδιότες 1
δεδωκέναι 1

Fréquences [« »]
31 ἀλλὰ
32 ἡ
32 Οὐκοῦν
33 δέ
34 τις
35 εἰς
36 ἡμῖν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

δέ

Pages

[399]   οὐ θρέψομεν. Οὐ φαινόμεθα. Τί δέ; αὐλοποιοὺς ἢ αὐλητὰς παραδέξῃ εἰς

[412]   τῆς πόλεως; (Εστι ταῦτα. Κήδοιτο δέ γ’ ἄν τις μάλιστα τούτου

[407]   βίος ᾖ, ἀρετὴν ἀσκεῖν. Οἶμαι δέ γε, ἔφη, καὶ πρότερον. Μηδέν,

[391]   ἔφη, ἐπαινεῖν τὰ τοιαῦτα. Οκνῶ δέ γε, ἦν δ’ ἐγώ, δι’

[393]   ποιοῦνται. Πάνυ μὲν οὖν. Εἰ δέ γε μηδαμοῦ ἑαυτὸν ἀποκρύπτοιτο ὁ

[388]   ὀδυρμούς. (Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. Δεῖ δέ γε οὔχ, ὡς ἄρτι ἡμῖν

[401]   πράττειν; Διωκτέα μὲν οὖν. ~(Εστιν δέ γέ που πλήρης μὲν γραφικὴ

[410]   καὶ κόσμιον; Εστι ταῦτα. Δεῖν δέ γέ φαμεν τοὺς φύλακας ἀμφοτέρα

[409]   τι θεραπεύειν. Ορθῶς, ἔφη. ~(Δικαστὴς δέ γε, ὦ φίλε, ψυχῇ ψυχῆς

[393]   θυγατέρα, τὸν δὲ χαλεπαίνειν, ~τὸν δέ, ἐπειδὴ (οὐκ ἐτύγχανεν, κατεύχεσθαι τῶν

[410]   ὅσοι ἂν τοὐναντίον διατεθῶσιν; Τίνος δέ, ἦ δ’ ὅς, πέρι λέγεις;

[396]   οὐδὲ μιμητέον. Ἀληθέστατα, ἔφη. Τί δέ; ἦν δ’ ἐγώ· χαλκεύοντας ἤ

[415]   ἐπὶ ποίμνην τις ἴοι· στρατοπεδευσάμενοι δέ, θύσαντες οἷς χρή, εὐνὰς ποιησάσθων.

[396]   νοῦν τούτων οὐδενὶ ἐξέσται; Τί δέ; ἵππους χρεμετίζοντας καὶ ταύρους μυκωμένους

[400]   τοῖς ἐναντίοις λειπτέον ῥυθμούς· οἶμαι δέ με ἀκηκοέναι οὐ σαφῶς ἐνόπλιόν

[405]   οὐκ ἦν ἐπ’ Ἀσκληπιοῦ. (τεκμαίρομαι δέ, ὅτι αὐτοῦ οἱ ὑεῖς ἐν

[413]   τῆς ἀκουσίου δέομαι μαθεῖν. Τί δέ; οὐ καὶ σὺ ἡγῇ, ἔφην

[390]   σοι φαίνεται; Οὕτως, ἔφη. Τί δέ; ποιεῖν ἄνδρα τὸν σοφώτατον λέγοντα

[403]   γοῦν δεῖ τελευτᾶν, τετελεύτηκεν· δεῖ δέ που τελευτᾶν τὰ μουσικὰ εἰς

[403]   ἐκ παίδων διὰ (βίου. ἔχει δέ πως, ὡς ἐγᾦμαι, ὧδε· σκόπει

[414]   ἔοικας, ἔφη, ὀκνοῦντι λέγειν. Δόξω δέ σοι, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ

[389]   γε λόγῳ ἔργα τελῆται. Τί δέ; σωφροσύνης ἆρα οὐ δεήσει ἡμῖν

[389]   ὅσα ἄλλα τοιαῦτα. Καλῶς. Τί δέ; τὰ τοιάδε οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ’

[386]   δ’ ὅς, οὐκ ἔγωγε. Τί δέ; τἀν Αιδου ἡγούμενον εἶναί τε

[407]   ὑγιεινῶς ἔχοντας τὰ σώματα, (νόσημα δέ τι ἀποκεκριμένον ἴσχοντας ἐν αὑτοῖς,

[396]   καὶ τῆς ἄλλης διηγήσεως, σμικρὸν δέ τι μέρος ἐν πολλῷ λόγῳ

[390]   σωφροσύνην νέοις ἐπιτήδεια ἀκούειν· εἰ δέ τινα ἄλλην ἡδονὴν παρέχεται, θαυμαστὸν

[403]   καὶ ἀκολασίᾳ; Πάντων μάλιστα. Μείζω δέ τινα καὶ ὀξυτέραν ἔχεις εἰπεῖν

[406]   ἢ τομῇ χρησάμενος ἀπηλλάχθαι· ἐὰν δέ τις αὐτῷ μακρὰν δίαιταν προστάττῃ,

[410]   εἰκός. Δοκεῖ μοι, ἔφη. (Τί δέ; τὸ ἥμερον οὐχ ἡ φιλόσοφος

[412]   καὶ ἑαυτῷ εὖ πράττειν, μὴ δέ, τοὐναντίον. Οὕτως, ἔφη. Εκλεκτέον ἄρ’

[403]   τῇ ἄλλῃ ἀρετῇ; ~(Οὐδαμῶς. Τί δέ; ὕβρει τε καὶ ἀκολασίᾳ; Πάντων

[404]   ἴσασί τε καὶ ἀπέχονται. (Συρακοσίαν δέ, ὦ φίλε, τράπεζαν καὶ Σικελικὴν

Pages
[399]	οὐ θρέψομεν. Οὐ φαινόμεθα. Τί	δέ;	αὐλοποιοὺς ἢ αὐλητὰς παραδέξῃ εἰς
[412]	τῆς πόλεως; (Εστι ταῦτα. Κήδοιτο	δέ	γ’ ἄν τις μάλιστα τούτου
[407]	βίος ᾖ, ἀρετὴν ἀσκεῖν. Οἶμαι	δέ	γε, ἔφη, καὶ πρότερον. Μηδέν,
[391]	ἔφη, ἐπαινεῖν τὰ τοιαῦτα. Οκνῶ	δέ	γε, ἦν δ’ ἐγώ, δι’
[393]	ποιοῦνται. Πάνυ μὲν οὖν. Εἰ	δέ	γε μηδαμοῦ ἑαυτὸν ἀποκρύπτοιτο ὁ
[388]	ὀδυρμούς. (Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. Δεῖ	δέ	γε οὔχ, ὡς ἄρτι ἡμῖν
[401]	πράττειν; Διωκτέα μὲν οὖν. ~(Εστιν	δέ	γέ που πλήρης μὲν γραφικὴ
[410]	καὶ κόσμιον; Εστι ταῦτα. Δεῖν	δέ	γέ φαμεν τοὺς φύλακας ἀμφοτέρα
[409]	τι θεραπεύειν. Ορθῶς, ἔφη. ~(Δικαστὴς	δέ	γε, ὦ φίλε, ψυχῇ ψυχῆς
[393]	θυγατέρα, τὸν δὲ χαλεπαίνειν, ~τὸν	δέ,	ἐπειδὴ (οὐκ ἐτύγχανεν, κατεύχεσθαι τῶν
[410]	ὅσοι ἂν τοὐναντίον διατεθῶσιν; Τίνος	δέ,	ἦ δ’ ὅς, πέρι λέγεις;
[396]	οὐδὲ μιμητέον. Ἀληθέστατα, ἔφη. Τί	δέ;	ἦν δ’ ἐγώ· χαλκεύοντας ἤ
[415]	ἐπὶ ποίμνην τις ἴοι· στρατοπεδευσάμενοι	δέ,	θύσαντες οἷς χρή, εὐνὰς ποιησάσθων.
[396]	νοῦν τούτων οὐδενὶ ἐξέσται; Τί	δέ;	ἵππους χρεμετίζοντας καὶ ταύρους μυκωμένους
[400]	τοῖς ἐναντίοις λειπτέον ῥυθμούς· οἶμαι	δέ	με ἀκηκοέναι οὐ σαφῶς ἐνόπλιόν
[405]	οὐκ ἦν ἐπ’ Ἀσκληπιοῦ. (τεκμαίρομαι	δέ,	ὅτι αὐτοῦ οἱ ὑεῖς ἐν
[413]	τῆς ἀκουσίου δέομαι μαθεῖν. Τί	δέ;	οὐ καὶ σὺ ἡγῇ, ἔφην
[390]	σοι φαίνεται; Οὕτως, ἔφη. Τί	δέ;	ποιεῖν ἄνδρα τὸν σοφώτατον λέγοντα
[403]	γοῦν δεῖ τελευτᾶν, τετελεύτηκεν· δεῖ	δέ	που τελευτᾶν τὰ μουσικὰ εἰς
[403]	ἐκ παίδων διὰ (βίου. ἔχει	δέ	πως, ὡς ἐγᾦμαι, ὧδε· σκόπει
[414]	ἔοικας, ἔφη, ὀκνοῦντι λέγειν. Δόξω	δέ	σοι, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ
[389]	γε λόγῳ ἔργα τελῆται. Τί	δέ;	σωφροσύνης ἆρα οὐ δεήσει ἡμῖν
[389]	ὅσα ἄλλα τοιαῦτα. Καλῶς. Τί	δέ;	τὰ τοιάδε οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ’
[386]	δ’ ὅς, οὐκ ἔγωγε. Τί	δέ;	τἀν Αιδου ἡγούμενον εἶναί τε
[407]	ὑγιεινῶς ἔχοντας τὰ σώματα, (νόσημα	δέ	τι ἀποκεκριμένον ἴσχοντας ἐν αὑτοῖς,
[396]	καὶ τῆς ἄλλης διηγήσεως, σμικρὸν	δέ	τι μέρος ἐν πολλῷ λόγῳ
[390]	σωφροσύνην νέοις ἐπιτήδεια ἀκούειν· εἰ	δέ	τινα ἄλλην ἡδονὴν παρέχεται, θαυμαστὸν
[403]	καὶ ἀκολασίᾳ; Πάντων μάλιστα. Μείζω	δέ	τινα καὶ ὀξυτέραν ἔχεις εἰπεῖν
[406]	ἢ τομῇ χρησάμενος ἀπηλλάχθαι· ἐὰν	δέ	τις αὐτῷ μακρὰν δίαιταν προστάττῃ,
[410]	εἰκός. Δοκεῖ μοι, ἔφη. (Τί	δέ;	τὸ ἥμερον οὐχ ἡ φιλόσοφος
[412]	καὶ ἑαυτῷ εὖ πράττειν, μὴ	δέ,	τοὐναντίον. Οὕτως, ἔφη. Εκλεκτέον ἄρ’
[403]	τῇ ἄλλῃ ἀρετῇ; ~(Οὐδαμῶς. Τί	δέ;	ὕβρει τε καὶ ἀκολασίᾳ; Πάντων
[404]	ἴσασί τε καὶ ἀπέχονται. (Συρακοσίαν	δέ,	ὦ φίλε, τράπεζαν καὶ Σικελικὴν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/02/2006