Pages
[392]	λανθάνῃ, ἡ δὲ δικαιοσύνη ἀλλότριον	μὲν	ἀγαθόν, οἰκεία δὲ ζημία· καὶ
[413]	σὺ ἡγῇ, ἔφην ἐγώ, τῶν	μὲν	ἀγαθῶν ἀκουσίως στέρεσθαι τοὺς ἀνθρώπους,
[396]	χρηστὸν ποιῇ, ἀλλ’ αἰσχυνεῖσθαι, ἅμα	μὲν	ἀγύμναστος ὢν τοῦ μιμεῖσθαι τοὺς
[404]	Πῶς γὰρ οὔ; Οὐκοῦν ἐκεῖ	μὲν	ἀκολασίαν ἡ ποικιλία ἐνέτικτεν, ἐνταῦθα
[393]	ταῦτα δὲ εἰπόντος αὐτοῦ οἱ	μὲν	ἄλλοι ἐσέβοντο καὶ συνῄνουν, ὁ
[396]	ἔσται αὐτοῦ ἡ λέξις μετέχουσα	μὲν	ἀμφοτέρων, μιμήσεώς τε καὶ τῆς
[394]	ἕπεται, ὅτι εἷς ἕκαστος ἓν	μὲν	ἂν ἐπιτήδευμα καλῶς ἐπιτηδεύοι, πολλὰ
[412]	παρὰ πάντα τὸν (βίον, ὃ	μὲν	ἂν τῇ πόλει ἡγήσωνται συμφέρειν,
[410]	ἂν ἔχοι φύσις, καὶ μᾶλλον	μὲν	ἀνεθέντος αὐτοῦ μαλακώτερον εἴη τοῦ
[397]	οὐ τῶν ἐναντίων δεῖται, πασῶν	μὲν	ἁρμονιῶν, πάντων δὲ ῥυθμῶν, εἰ
[401]	εὐσχημοσύνη ἢ ἀσχημοσύνη. καὶ ἡ	μὲν	ἀσχημοσύνη καὶ ἀρρυθμία καὶ ἀναρμοστία
[414]	χρώμενος ἐρῶ καὶ ἐπιχειρήσω πρῶτον	μὲν	αὐτοὺς τοὺς ἄρχοντας πείθειν καὶ
[389]	ἄρτι, καὶ τῷ ὄντι θεοῖσι	μὲν	ἄχρηστον ψεῦδος, ἀνθρώποις δὲ χρήσιμον
[409]	σοφόν, ἀλλὰ τὸν πρότερον· πονηρία	μὲν	γὰρ ἀρετήν τε καὶ αὑτὴν
[415]	τὸ λοιπὸν τοῦ μύθου. ἐστὲ	μὲν	γὰρ δὴ πάντες οἱ ἐν
[396]	λόγοις οὐδὲ ἐν ἔργοις· γνωστέον	μὲν	γὰρ καὶ μαινομένους καὶ πονηροὺς
[403]	δὲ δὴ σίτων πέρι; ἀθληταὶ	μὲν	γὰρ οἱ ἄνδρες τοῦ μεγίστου
[403]	σκόπει δὲ καὶ σύ. ἐμοὶ	μὲν	γὰρ οὐ φαίνεται, ὃ ἂν
[413]	δ’ ἐγώ, κινδυνεύω λέγειν. κλαπέντας	μὲν	γὰρ τοὺς μεταπεισθέντας λέγω καὶ
[400]	ἔφη, οὐκ ἔχω λέγειν. ὅτι	μὲν	γὰρ τρί’ ἄττα ἐστὶν εἴδη
[401]	~(Εστιν δέ γέ που πλήρης	μὲν	γραφικὴ αὐτῶν καὶ πᾶσα ἡ
[410]	ἐγώ Εγωγε, ἔφη· ὅτι οἱ	μὲν	γυμναστικῇ ἀκράτῳ χρησάμενοι ἀγριώτεροι τοῦ
[390]	Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. Οὐ	μὲν	δὴ δωροδόκους γε ἐατέον εἶναι
[403]	ποιοῖμεν; Πάνυ μὲν οὖν. Μέθης	μὲν	δὴ εἴπομεν ὅτι ἀφεκτέον αὐτοῖς·
[415]	μανθάνω ὃ λέγεις. Καὶ τοῦτο	μὲν	δὴ ἕξει ὅπῃ ἂν αὐτὸ
[406]	Πατρόκλῳ τῷ ἰωμένῳ ἐπετίμησαν. Καὶ	μὲν	δή, ἔφη, ἄτοπόν γε τὸ
[409]	παραδείγματα ὁμοιοπαθῆ τοῖς πονηροῖς. Καὶ	μὲν	δή, ἔφη, σφόδρα γε αὐτὸ
[403]	οἱ νεανίαι. Τί μήν; Δεῖ	μὲν	δὴ καὶ ταύτῃ ἀκριβῶς τρέφεσθαι
[392]	τοιοῦτος εἶναι; Ἀληθέστατα, ἔφη. Τὰ	μὲν	δὴ λόγων πέρι ἐχέτω τέλος·
[386]	~Πολιτεία Γ. (Τὰ	μὲν	δὴ περὶ θεούς, ἦν δ’
[412]	οἷόν τέ γε μάλιστα. Οἱ	μὲν	δὴ τύποι τῆς παιδείας τε
[410]	τὴν διάνοιαν οἳ ἂν γυμναστικῇ	μὲν	διὰ βίου ὁμιλήσωσιν, μουσικῆς δὲ
[411]	γίγνεται καὶ ἄμουσος, καὶ πειθοῖ	μὲν	διὰ λόγων οὐδὲν ἔτι χρῆται,
[394]	τε καὶ (μυθο( λογίας ἡ	μὲν	διὰ μιμήσεως ὅλη ἐστίν, ὥσπερ
[415]	ὑπάργυρος φυῇ, τιμήσαντες ἀνάξουσι τοὺς	μὲν	εἰς φυλακήν, τοὺς δὲ εἰς
[411]	φιλοσοφίας μὴ ἅπτηται; οὐ πρῶτον	μὲν	εὖ ἴσχων τὸ σῶμα φρονήματός
[412]	ἑαυτῷ καὶ (ὅταν μάλιστα) ἐκείνου	μὲν	εὖ πράττοντος οἴοιτο συμβαίνειν καὶ
[392]	τὰ μέγιστα, ὅτι εἰσὶν ἄδικοι	μὲν	εὐδαίμονες πολλοί, δίκαιοι δὲ ἄθλιοι,
[410]	~αἳ τῶν πολιτῶν σοι (τοὺς	μὲν	εὐφυεῖς τὰ σώματα καὶ τὰς
[413]	κακῶν ἑκουσίως; ἢ οὐ τὸ	μὲν	ἐψεῦσθαι τῆς ἀληθείας κακόν, τὸ
[413]	ἢ ἑκουσίως ἢ ἀκουσίως, ~ἑκουσίως	μὲν	ἡ ψευδὴς (τοῦ μεταμανθάνοντος, ἀκουσίως
[414]	ἐγώ, ἀλλὰ Φοινικικόν τι, πρότερον	μὲν	ἤδη πολλαχοῦ γεγονός, ὥς φασιν
[411]	Πῶς δ’ οὔ; ~Καὶ τοῦ	μὲν	ἡρμοσμένου σώφρων τε καὶ ἀνδρεία
[408]	πεισόμεθα αὐτοῖς ἀμφότερα, ἀλλ’ εἰ	μὲν	θεοῦ ἦν, οὐκ ἦν, φήσομεν,
[414]	(τι ἓν ψευδομένους πεῖσαι μάλιστα	μὲν	καὶ αὐτοὺς τοὺς ἄρχοντας, εἰ
[417]	οἰκίας καὶ νομίσματα κτήσονται, οἰκονόμοι	μὲν	καὶ γεωργοὶ ἀντὶ φυλάκων ἔσονται,
[406]	μείξας γυμναστικὴν (ἰατρικῇ, ἀπέκναισε πρῶτον	μὲν	καὶ μάλιστα ἑαυτόν, ἔπειτ’ ἄλλους
[404]	Ομηρος πώποτε ἐμνήσθη. ἢ τοῦτο	μὲν	καὶ οἱ ἄλλοι ἀσκηταὶ ἴσασιν,
[403]	ἐν τῇ οἰκιζομένῃ πόλει φιλεῖν	μὲν	καὶ συνεῖναι καὶ ἅπτεσθαι ὥσπερ
[407]	μὴ μελετῶντι, ἢ νοσοτροφία τεκτονικῇ	μὲν	καὶ ταῖς ἄλλαις τέχναις ἐμπόδιον
[407]	ἀποκεκριμένον ἴσχοντας ἐν αὑτοῖς, τούτοις	μὲν	καὶ ταύτῃ τῇ ἕξει καταδεῖξαι
[401]	καὶ ὀρθῶς δὴ δυσχεραίνων τὰ	μὲν	καλὰ ἐπαινοῖ καὶ χαίρων καὶ
[410]	θεραπεύσουσι, τοὺς δὲ μή, ὅσοι	μὲν	κατὰ σῶμα τοιοῦτοι, ἀποθνῄσκειν ἐάσουσιν,
[390]	μετρίως ἔλεγε συμβουλεύων αὐτῷ δῶρα	μὲν	λαβόντι ἐπαμύνειν τοῖς Ἀχαιοῖς, ἄνευ
[394]	δὴ ἀναμνήσθητι, ὅτι ἔφαμεν ἃ	μὲν	λεκτέον ἤδη εἰρῆσθαι, ὡς δὲ
[414]	τε ἐντὸς φιλίων, ὅπως οἱ	μὲν	μὴ βουλήσονται, οἱ δὲ μὴ
[396]	ἐπὶ τῇ τοιαύτῃ μιμήσει, μάλιστα	μὲν	μιμούμενος (τὸν ἀγαθὸν ἀσφαλῶς τε
[394]	τὰς διηγήσεις ποιεῖσθαι ἢ τὰ	μὲν	μιμουμένους, τὰ δὲ μή, καὶ
[413]	ἐπιλανθάνοιτο καὶ ἐξαπατῷτο, καὶ τὸν	μὲν	(μνή( μονα καὶ δυσεξαπάτητον ἐγκριτέον,
[404]	νόσον, ἡ δὲ ἁπλότης κατὰ	μὲν	μουσικὴν ἐν ψυχαῖς σωφροσύνην, κατὰ
[409]	καὶ σοφὸς οἰόμενος εἶναι, ὅταν	μὲν	ὁμοίοις ὁμιλῇ, δεινὸς φαίνεται ἐξευλαβούμενος,
[416]	ἔφη. Καὶ ἐγὼ εἶπον· Τοῦτο	μὲν	οὐκ ἄξιον διισχυρίζεσθαι, ὦ φίλε
[402]	τέχνης τε καὶ μελέτης; Παντάπασι	μὲν	οὖν. Αρ’ οὖν, ὃ λέγω,
[393]	μιμήσεως τὴν διήγησιν ποιοῦνται. Πάνυ	μὲν	οὖν. Εἰ δέ γε μηδαμοῦ
[400]	μέλλουσι τὸ αὑτῶν πράττειν; Διωκτέα	μὲν	οὖν. ~(Εστιν δέ γέ που
[405]	χρῆσθαι, καὶ ἀπορίᾳ οἰκείων; Πάντων	μὲν	οὖν, ἔφη, αἴσχιστον. Η δοκεῖ
[409]	αὑτῷ τε καὶ ἄλλοις. Παντάπασι	μὲν	οὖν, ἔφη, ἀληθῆ. Οὐ τοίνυν,
[400]	τὸ ἦθος κατεσκευασμένην διάνοιαν. Παντάπασι	μὲν	οὖν, ἔφη. Αρ’ οὖν οὐ
[401]	ἀδελφά τε καὶ μιμήματα. Παντελῶς	μὲν	οὖν, ἔφη. (Αρ’ οὖν τοῖς
[411]	καὶ ποιήσῃ μαλθακὸν αἰχμητήν. Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. Καὶ ἐὰν μέν
[392]	μυθολογεῖν. ἢ οὐκ οἴει; Εὖ	μὲν	οὖν, ἔφη, οἶδα. Οὐκοῦν ἐὰν
[390]	κύντερον ἄλλο ποτ’ ἔτλης. Παντάπασι	μὲν	οὖν, ἔφη. Οὐ μὲν δὴ
[393]	καὶ ὅλῃ Οδυσσείᾳ παθημάτων. Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν διήγησις μέν
[397]	(ῥυθμῷ ὡσαύτως παραπλησίῳ τινί; Κομιδῇ	μὲν	οὖν, ἔφη, οὕτως ἔχει. Τί
[392]	ἐντίκτωσι τοῖς νέοις πονηρίας. Κομιδῇ	μὲν	οὖν, ἔφη. Τί οὖν, ἦν
[395]	ὠδίνουσαν, πολλοῦ καὶ δεήσομεν. Παντάπασι	μὲν	οὖν, ἦ δ’ ὅς. Οὐδέ
[403]	μακρολογῶμεν, ὀρθῶς ἂν ποιοῖμεν; Πάνυ	μὲν	οὖν. Μέθης μὲν δὴ εἴπομεν
[387]	δουλείαν θανάτου μᾶλλον πεφοβημένους. Παντάπασι	μὲν	οὖν. Οὐκοῦν ἔτι καὶ τὰ
[404]	μέλλουσιν εὖ σώματος ἕξειν. Παντάπασι	μὲν	οὖν. Οὐκοῦν καὶ Ἀττικῶν πεμμάτων
[392]	καὶ τῶν ἐν Αιδου. Πάνυ	μὲν	οὖν. Οὐκοῦν καὶ περὶ ἀνθρώπων
[411]	θυμοειδοῦς γεγένηνται, δυσκολίας ἔμπλεῳ. Κομιδῇ	μὲν	οὖν. Τί δὲ ἂν αὖ
[416]	εἰ μέλλουσι τοιοῦτοι ἔσεσθαι· πρῶτον	μὲν	οὐσίαν κεκτημένον μηδεμίαν μηδένα ἰδίαν,
[415]	οὖν συγγενεῖς ὄντες πάντες τὸ	μὲν	πολὺ ὁμοίους ἂν ὑμῖν αὐτοῖς
[412]	ἄρξονται; (Τί μήν; Οὐκοῦν ὅτι	μὲν	πρεσβυτέρους τοὺς ἄρχοντας δεῖ εἶναι,
[411]	τὸν βίον ὅλον, οὗτος τὸ	μὲν	πρῶτον, εἴ τι θυμοειδὲς εἶχεν,
[397]	ἔστιν, ἔφη. Οὐκοῦν αὐτοῖν τὸ	μὲν	σμικρὰς τὰς μεταβολὰς ἔχει, καὶ
[405]	τὸ ἀδικεῖν καὶ ἱκανὸς πάσας	μὲν	στροφὰς στρέφεσθαι, πάσας δὲ διεξόδους
[417]	ἀργύρου ἢ χρυσοῦ. καὶ οὕτω	μὲν	σῴζοιντό τ’ ἂν καὶ σῴζοιεν
[400]	γε καὶ τὸ ἄρρυθμον τὸ	μὲν	τῇ καλῇ λέξει ἕπεται ὁμοιούμενον,
[413]	δὲ πᾶσα ἡ ἀληθής. Τὸ	μὲν	τῆς ἑκουσίου, ἔφη, μανθάνω, τὸ
[410]	τινες οἴονται καθιστᾶσιν, ἵνα τῇ	μὲν	τὸ σῶμα θεραπεύοιντο, τῇ δὲ
[398]	δήπου, ἦν δ’ ἐγώ, πρῶτον	μὲν	τόδε ἱκανῶς ἔχεις (λέγειν, ὅτι
[392]	οἰκεία δὲ ζημία· καὶ τὰ	μὲν	τοιαῦτα ἀπερεῖν λέγειν, τὰ δ’
[393]	Ελθὼν (ὁ ἱερεὺς ηὔχετο ἐκείνοις	μὲν	τοὺς θεοὺς δοῦναι ἑλόντας τὴν
[393]	Εγωγε. Οἶσθ’ οὖν ὅτι μέχρι	μὲν	τούτων τῶν ἐπῶν καὶ ἐλίσσετο
[410]	τῆς φύσεως παρέχοιτο, καὶ ὀρθῶς	μὲν	τραφὲν ἀνδρεῖον ἂν εἴη, μᾶλλον
[406]	ἰατρευομένῳ. ὃ ἡμεῖς γελοίως ἐπὶ	μὲν	τῶν δημιουργῶν αἰσθανόμεθα, ἐπὶ δὲ
[408]	που μάλιστα τοιοῦτοι ὅσοι (πλείστους	μὲν	ὑγιεινούς, πλείστους δὲ νοσώδεις μετεχειρίσαντο,
[415]	ἀλλ’ ὁ θεὸς πλάττων, ὅσοι	μὲν	ὑμῶν ἱκανοὶ ἄρχειν, χρυσὸν ἐν
[389]	τὰ τοιάδε μέγιστα, (ἀρχόν( των	μὲν	ὑπηκόους εἶναι, αὐτοὺς δὲ ἄρχοντας
[414]	ὡς ἀληθῶς ὀρθότατον καλεῖν τούτους	μὲν	φύλακας παντελεῖς τῶν τε ἔξωθεν
[407]	γιγνώσκοντα φῶμεν καὶ Ἀσκληπιὸν τοὺς	μὲν	φύσει τε καὶ διαίτῃ ὑγιεινῶς
[413]	καὶ τοὺς ἐπιλανθανομένους, ὅτι τῶν	μὲν	χρόνος, τῶν δὲ λόγος ἐξαιρούμενος
[392]	οἷς ὁ ποιητής φησι τὸν	μὲν	Χρύσην δεῖσθαι τοῦ Ἀγαμέμνονος ἀπολῦσαι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/02/2006